تعدادی از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور در ارتباط با چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر که پس از سال ها قرار است به صورت بین المللی برگزار شود در خصوص الزامات برگزاری جشنواره در تراز بین المللی متذکر شدند: جشنواره فجر باید محلی برای مبارزه با استکبار جهانی باشد؛ جشنواره فجر انقلاب اسلامی نباید محلی برای ترویج معیارهای فراماسونرها باشد؛ چه از نظر ساختاری و اجرایی و چه از نظر مضمون و محتوای فیلم ها ما باید جشنواره ای در تراز اهداف و آرمان های ارزشمند انقلاب اسلامی برگزار کنیم.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از سینماپرس، چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر قرار است پس از سال ها فترت و دو شقه شدن در دولت حسن روحانی امسال مجدداً به صورت بین المللی برگزار شود؛ بی تردید برگزاری هر جشنواره بین المللی در دنیا بر اساس پارامترهای سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و… کشور برگزارکننده است؛ این اتفاق باعث شد تا پیش از برگزاری این رویداد سینمایی در خصوص الزامات برگزاری جشنواره در تراز بین المللی اندیشه کنیم؛ در همین راستا با ۱۲ تن از سینماگران و کارشناسان مطرح فرهنگی کشور آقایان: جهانگیر الماسی، اکبر حر، ماشاالله شاهمرادی زاده، حسین مسافرآستانه، شفیع آقامحمدیان، محمد متوسلانی، اصغر رفیعی جم، داود بیدل، محمدرضا اسلاملو، محمدصادق کوشکی و علیرضا سبط احمدی و سرکار خانم: روح انگیز شمس گفتگو کردیم که ماحصل نظرات ایشان برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی سینماپرس در ذیل نقل شده است.
جهانگیر الماسی بازیگر و کارگردان سینما در آستانه برگزاری چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر که پس از سال ها قرار است به صورت بین المللی برگزار شود در خصوص الزامات برگزاری جشنواره در تراز بین المللی گفت: مدیران سینمایی باید به نظم فکری انسانی و اسلامی مسلح باشند تا بتوانند طرح و برنامه و استراتژی درستی را برای جشنواره فجر انقلاب تبیین کنند؛ مدیران باید کاری کنند که عموم دست اندرکاران سینما رو به جلو گام بردارند؛ مهمترین نکته این است که هیچ اهداف عجیب و غریبی نباید برای جشنواره فجر انقلاب وجود داشته باشد و ما تنها باید تلاش کنیم که سینمایی پاک و انسانی را بسط و گسترش دهیم. این رویداد متعلق به جمهوری اسلامی ایران است و باید در آن اهداف و آرمان های نظام و انقلاب اسلامی نهادینه شود و نباید به شعار دادن بسنده کنیم! از این رو مدیران فرهنگی و سینمایی از هم اکنون باید در پی تأسیس یک مرکز مطالعاتی برای بررسی موضوعات و محتوای مناسب برای فیلم های جشنواره فجر انقلاب باشند تا ان شاالله در سال های پیش رو بتوانیم جشنواره ای بر اساس اهداف و آرمان های نظام و انقلاب را شاهد باشیم.
اکبر حر کارگردان سینما نیز در این باره خاطرنشان کرد: آنچه بسیار مهم است و متأسفانه سال های سال مورد غفلت مسئولان فرهنگی و سینمایی کشور قرار گرفته این است که جشنواره فجر باید محلی برای مبارزه با استکبار جهانی باشد؛ حالا که بحمدالله پس از سال ها فترت این جشنواره قرار است مجدداً به صورت بین المللی برگزار شود ما باید مبارزه با دشمنان اسلام و انقلاب اسلامی را در رأس کارهای این رویداد سینمایی قرار داده و اهداف و آرمان های انقلاب اسلامی را از طریق این جشنواره به دنیا اشاعه دهیم. حضور سلبریتی های اغتشاش گر و آشوب طلب و برگزاری مراسم هایی مانند فرش قرمز با عنوان «فجر انقلاب» در تضاد است؛ مدیران سینمایی و دست اندرکاران برگزاری جشنواره باید مراقب نفوذ فرهنگی بیگانگان باشند و با هر کاری که مشابه جشنواره های غربی است مخالفت کنند.
ماشاالله شاهمرادی زاده بازیگر و کارگردان سینما در گفتگو با سینماپرس اظهار داشت: جشنواره فجر انقلاب اسلامی نباید محلی برای ترویج معیارهای فراماسونرها باشد؛ چه از نظر ساختاری و اجرایی و چه از نظر مضمون و محتوای فیلم ها ما باید جشنواره ای در تراز اهداف و آرمان های ارزشمند انقلاب اسلامی برگزار کنیم و هیچ چیز این جشنواره نباید مشابه رویدادهای سینمایی غربی باشد. معیارهای فراماسونرها مسائلی مانند ترویج همجنسگرایی، ازدواج با حیوانات، سکس و خشونت، ازدواج سفید و بی بندوباری، شراب خواری و بی حیایی و… است و این قبیل موضوعات و مضامین هرگز نباید جایی در فیلم های ما و جشنواره فجر انقلاب داشته باشند.
حسین مسافرآستانه کارشناس فرهنگی و استاد دانشگاه متذکر شد: آنچه که مدیران فرهنگی و سینمایی و دست اندرکاران برگزاری جشنواره فیلم فجر باید به آن توجه داشته باشند این است که جشنواره فجر انقلاب با ظاهرگرایی و تجمل و تقلید از جشنواره های غربی و مراسم هایی مانند فرش قرمز بین المللی نمی شود و اتفاقاً ما باید از انجام این کارهای مقلدانه به شدت پرهیز کنیم و طرحی نو دراندازیم. ما با داشتن چند فیلم یا مهمان خارجی نمی توانیم داعیه دار برگزاری رویدادی بین المللی باشیم و رویداد بین المللی زمانی محقق می شود که اهداف و آرمان های ما در سطح بین الملل گسترش یابد و ما بتوانیم مراودات فرهنگی خوبی به نفع کشورمان در فضای بین المللی به وجود آوریم.
شفیع آقامحمدیان کارگردان سینما و مدیرعامل سابق مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در آستانه برگزاری چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر که پس از سال ها قرار است به صورت بین المللی برگزار شود در خصوص الزامات برگزاری جشنواره در تراز بین المللی گفت: تمامی جشنواره های سینمایی در دنیا بر اساس سیاست ها و اهداف حکومت های خود برگزار می شوند و از این رو نیاز است که ما نیز در جمهوری اسلامی ایران بر اساس سیاست، اهداف و آرمان های نظام مقدس مان مبادرت به برگزاری جشنواره کنیم؛ بی تردید اگر به تعریف عنوان «فجر انقلاب» بازگردیم و برای برگزاری این رویداد استراتژی داشته باشیم قطعاً از انجام کارهای مقلدانه ای مانند برگزاری فرش قرمز و… حذر خواهیم کرد و من امیدوارم دست اندرکاران این دوره جشنواره فجر دست به انجام چنین کارهایی نزنند. ما باید از هرگونه کار مقلدانه بری باشیم؛ جشنواره فجر انقلاب اسلامی باید باعث گسترش تمدن اسلامی و رونق ارتباطات اسلامی در دنیا شود و اگر غیر از این باشد همان بهتر که جشنواره را به صورت ملی برگزار کنیم و از واژه هایی نظیر بین المللی دست بکشیم.
محمد متوسلانی بازیگر، تهیه کننده و کارگردان سینما در این خصوص به سینماپرس گفت: ما باید برای پیشرفت و تقویت سینمای کشورمان بدون تعارف با یکدیگر صحبت کنیم! آنچه مهم است اینکه ما به واقع از نظر استاندارهای بین المللی جشنواره بین المللی نداریم و مدیران نباید دلشان را به عنوان پرطمطراق بین المللی خوش کنند! متأسفانه برخی سیاست گذاران و مدیران ما به اصول اساسی یک جشنواره بین المللی توجه نمی کنند و همینطور عنوان می کنند که ما یک جشنواره بین المللی داریم؛ گویا برخی افراد با یکدیگر رودربایستی دارند و نمی خواهند قبول کنند که زیرساخت های سینما در کشور ما دچار مشکلات عدیده است و تا زیرساخت های سینما اصلاح نشود ما نمی توانیم حتی جشنواره درجه یک ملی برگزار کنیم چرا که انجام هر کاری نیاز به فونداسیون و پی ریزی قوی دارد.
اصغر رفیعی جم تهیه کننده و فیلمبردار پیشکسوت سینما خاطرنشان کرد: مدیران تدبیری اندیشه کنند تا عنوان بین المللی جشنواره به واسطه حضور فیلم های کم رمق و سطحی مایه آبروریزی نشود چرا که در تمامی جشنواره های مطرح بین المللی این سطح کیفی آثار و میزان مشارکت کشورهای مطرح صاحب صنعت سینما است که برای آن رویدادها اعتبار به همراه می آورد. مدیران باید بدانند شرایط فیلم های موجود در جشنواره از نظر کیفی تعیین کننده اصلی استاندارد و بین المللی بودن یک رویداد سینمایی است؛ حدود ۲-۳ دهه قبل فیلم های با کیفیتی در سینمای ما تولید می شد که می توانست با آثار جهانی رقابت کند، آن زمان ما می توانستیم مدعی برگزاری جشنواره سینمایی بین المللی باشیم اما اینکه آیا امروز چنین ادعایی را می توانیم مطرح کنیم یا خیر نکته ای است که با توجه به کیفیت آثار مدیران باید پاسخگوی آن باشند.
روح انگیز شمس کارگردان سینما متذکر شد: نکته مهمی که شاید سال ها است فراموش شده باشد این است که ما زمانی می توانیم پیروز میدان باشیم که فرهنگ ملی خودمان را از طریق هنر سینما به دنیا اشاعه دهیم؛ اینکه ما بخواهیم جشنواره ای بین المللی برگزار کنیم اما فقط فرهنگ خارجی را وارد کشور کنیم و هیچ تلاشی برای صدور فرهنگ ملی و ارزشمند خودمان به دنیا نداشته باشیم هیچ فایده ای برای فرهنگ و هنر کشورمان نخواهد داشت. نکته ای که مدیران باید به آن توجه داشته باشند این است که فیلم های خارجی حاضر در جشنواره های ما باید در قیاس با فیلم های ایرانی یک سر و گردن بالاتر باشند تا بتوانند فیلمسازان ایرانی را تشویق به پیشرفت در کار خود و تولید آثار در تراز استانداردهای جهانی بکنند.
داود بیدل کارگردان سینما با طرح یک پرسش به سینماپرس گفت: پرسش مهمی که یکایک مدیران فرهنگی باید از خود بپرسند این است که آیا توانسته ایم با برگزاری جشنواره فجر مانیفست انقلاب اسلامی را به دنیا صادر کنیم؟ چرا این جشنواره در برخی دوره ها حتی برخلاف مانیفست انقلاب فیلم هایی را به نمایش گذاشته؟ چرا ارزیابی درستی در مورد کارکرد جشنواره فجر صورت نگرفته؟ این ها نکات و مسائل بسیار مهمی است که باید به آن توجه شود. وقتی به همه جشنواره های معتبر دنیا در اروپا، آمریکا، آسیا و… نگاه می کنیم متوجه می شویم که همه آن ها بر اساس مانیفست و موضوعات خاصی برگزار می شوند. برخی از آن ها نگاه مذهبی دارند، برخی نگاه سیاسی و برخی نگاه صرفا هنری! ما باید خودمان را با این جشنواره ها قیاس کنیم تا متوجه شویم آیا در اهداف و عملکردهای مان درست پیش رفته ایم یا خیر!؟
محمدرضا اسلاملو کارگردان سینما تصریح کرد: بنده صریحاً از یکایک مدیران سینمایی و دست اندرکاران جشنواره می خواهم لطفا شعار ندهند و در عمل جشنواره فجر انقلاب اسلامی را به ویترین فرهنگ و هنر ایران اسلامی بدل کنند؛ این جشنواره در ظاهر و باطن باید تماما بر اساس ارزش های انقلاب و فرهنگ ایرانی-اسلامی باشد و همین حالا موقعش است که تغییرات بنیادین در این جشنواره ایجاد شود و مراسم هایی مانند «فرش قرمز» که تقلیدی از جشنواره های غربی است برای همیشه از این رویداد برچیده شود. ما نباید نگاه غرب زده داشته باشیم وقتی خودمان سرشار از فرهنگ و تمدن غنی هستیم؛ متأسفانه طی سال های اخیر که جشنواره فجر به دو شقه ملی و جهانی تقسیم شده بود و در پردیس سینمایی چارسو برگزار می شد رسما انگار ما در جشنواره ای مانند لوکارنو حضور داشتیم! هیچ چیز این جشنواره شباهتی با فرهنگ و تمدن ایرانی-اسلامی نداشت و متعلق به کشور عزیز ما نبود.
محمدصادق کوشکی عضو هیأت علمی دانشگاه تهران و کارشناس فرهنگی در آستانه برگزاری چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر که پس از سال ها قرار است به صورت بین المللی برگزار شود در خصوص الزامات برگزاری جشنواره در تراز بین المللی گفت: متأسفانه آنچه تا امروز در جشنواره فجر انقلاب شاهد بودیم شناسایی و ترویج و تقدیر آثار سینمای انقلاب نبوده و حتی در برخی مواقع به واسطه حضور برخی فیلم های ناشایست ارزش های انقلاب اسلامی نیز در این جشنواره زیر سوأل رفته است از این رو پرسش مهمی که مطرح می شود این است که کسانی که در حال حاضر بر اریکه وزارت ارشاد تکیه زدند مقصودشان از بین المللی بودن جشنواره چیست؛ یک بخش تزئینی و حاشیه ای و یا ترویج گفتمان و ارزش های انقلاب اسلامی؟ بی تردید یکی از الزامات برگزاری جشنواره بین المللی که در تراز انقلاب اسلامی باشد این است که بخش بین الملل این رویداد دکوری و حاشیه ای نباشد؛ این مهم است که بخش بین الملل به عنوان محلل سایر بخش های نامناسب در این رویداد گنجانده نشوند و مدیران و سیاست گذاران سینمایی ولو اینکه فیلم هایی به تعداد اندک در جشنواره شرکت کنند باید گزینش شان بر اساس ارزش های انقلاب اسلامی باشد.
علیرضا سبط احمدی تهیه کننده سینما خاطرنشان کرد: سینما در کشور ما محدود به طیف و تفکر خاصی شده که حتی مخاطب داخلی هم ندارد و از این رو عنوان بین المللی شدن جشنواره ها یک شعار پوچ و توخالی است که برخی افراد برای آنکه بتوانند بودجه اضافی دریافت کنند و هزینه کردهای بیشتری در جشنواره داشته باشند این واژه پرطمطراق را اضافه می کنند تا از سفره پهن شده بیشتر ذی نفع شوند! بدیهی است که سینمای ایران سال های سال است منحصر به فضای داخلی کشور خودمان شده و در عرصه جهانی چندان جایگاهی ندارد؛ در این سال ها فیلم هایی که از ایران به جشنواره های جهانی رفته بیش از آنکه بتواند منافعی را برای فرهنگ و هنر کشور در پی داشته باشد نوعی تبلیغات برای خارجی ها بوده و آن ها توانسته اند از این فیلم ها به نفع سیاست های خود بهره برداری کنند.