برچسب: کارگردان فیلم کوتاه

محمد علیزاده فرد کارگردان فیلم کوتاه «شریف» از تجربه‌های خود در ساخت این فیلم گفت.

به گزارش سینمای خانگی، محمد علیزاده فرد کارگردان فیلم کوتاه داستانی «شریف» که در بخش رقابتی جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور دارد در گفت‌وگو با مهر، ضمن اشاره به اینکه از اواسط دهه ۸۰ فیلمسازی را با انجمن سینمای جوانان آغاز کرده است، درباره فعالیت هایش گفت: فیلم بلند «تروا» را در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر داشتم، سینمایی «راحیل» را هم برای سیما فیلم ساختم و در حال حاضر با فیلم «شریف» در جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور دارم. همچنین کار «کمپ ۱۱۶۶» با محوریت مهاجران افغانستانی را با فارابی دنبال می‌کردم که با تغییر مدیریت در بنیاد فارابی مدتی است، متوقف شده است.

این کارگردان با اشاره به اینکه ایده فیلمنامه را یکی از دوستانش داده است، ادامه داد: محسن مجیدپور ایده را با من در میان گذاشت که آن را دوست داشتم لذا قرار شد مجیدپور تهیه کننده باشد و من هم کارگردانی کنم. محسن مجیدپور نسخه اولیه فیلمنامه را نوشت و من هم آن را بازنویسی کردم. در نهایت با همه سختی ها و اتفاقاتی که افتاد از خروجی کار راضی هستم.

علیزاده فرد با اشاره به اینکه به همراه تهیه کننده لوکیشن هایی در مشهد، قزوین، سمنان و خراسان شمالی را بررسی کرده اند، یادآور شد: فضایی می‌خواستیم که از نظر جلوه های بصری نو باشد و در عین حال هم مزاحمت بصری کمتر و هم فضای بومی داشته باشد. در نهایت با فیلمبردار و طراح صحنه، روستای کولیوند در فاصله یک و نیم ساعتی از خرم آباد را انتخاب کردیم که در همین محدوده کولیوند لوکیشن های مختلف با فاصله یک ساعت از هم داریم.

وی با اشاره به اینکه روستایی که در فیلم دیده می‌شود متروکه و خالی از سکنه است، افزود: زندگی جاری روستا در فیلم «شریف» را خودمان شکل دادیم و حتی قبرستانی را که در فیلم دیده می‌شود، خودمان ساختیم‌. همچنین مشکلاتی در روند تولید داشتیم نظیر اینکه در حین پروژه، سگ یکی از عوامل گروه را گاز گرفت و او مجبور شد واکسن هاری بزند. در حالی که پزشک گفت اگر ۲ ساعت دیرتر می‌رسید، ممکن بود فوت کند.

این فیلمساز با اشاره به دور بودن گروه فیلمبرداری از مرکز استان درباره انتخاب بازیگران توضیح داد: برای بازیگران غیر اصلی از هنرورهای بومی بهره گرفتیم و سعی کردیم بین بازی ها هارمونی وجود داشته باشد. برای نقش شریف اولین گزینه من مجید پتکی بود که او هم فیلمنامه را دوست داشت و ایفای نقش را قبول کرد اما چون ضبط ما شهریور ۱۴۰۱ و همزمان با سریال «آکتور» بود وی زمان محدودی آفیش شد و سریع تر پلان های مربوط به او را ضبط کردیم، همچنین از قاب های چند لایه برای بهتر شدن جلوه های بصری استفاده کردیم.

وی با اشاره به اینکه این فیلم از سخت‌ترین تجربیاتش تا امروز بوده است، درباره دغدغه اش مبنی بر درگیر کردن ذهن مخاطب گفت: سینما را چیزی بیشتر از همراهی مخاطب و درگیری مخاطب با فیلم نمی‌دانم. معتقدم مهمترین موارد ایجاد سوال، معما و تعلیق است و اگر تاکنون در جشنواره بازخوردهای خوبی گرفته ایم به واسطه همین درگیر کردن ذهن مخاطب بوده است.

در خلاصه داستان فیلم آمده است: «شریف» گورکن روستا است اما هر زمان قبری در قبرستان حفر می کند در روستا اتفاقاتی رقم می خورد …

دیگر عوامل این فیلم عبارتند از تهیه کننده: محسن مجیدپور، نویسنده: محسن مجیدپور، محمد علیزاده فرد، مدیر فیلمبرداری: هاشم مرادی، طراح صحنه: رسول علیزاده، مدیر صدابرداری: وحید رضویان، تدوین: سیاوش کردجان، صداگذاری: رامین ابوالصدق، بازیگران: مجید پتکی، مریم ماهانی، یاسین طلوعی، فرحناز فزون خواه، مهتاب شهریاری، اکبر مددی مهر.

کارگردان فیلم کوتاه «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» گفت: این فیلم اثری عاشقانه و شاعرانه است و قصه پذیرش و انقطاع از مادیات و زمینی‌ها را روایت می‌کند.

به گزارش سینمای خانگی، مهدیه قطب الدین محمدی که با «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» در بخش مسابقه داستانی چهلمین جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور دارد، درباره ساخت این اثر به ایرنا اظهارداشت: «آخرین شیهه…» چهارمین اثر من اما دومین فیلم کوتاهم محسوب می‌شود، پس از نخستین اثر کوتاهم به دنبال این بود که به سراغ ساخت فیلم دیگری با حس و حال شخصیم بروم و موارد جدیدتری را در آن تجربه کنم.

وی گفت: موضوع «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» را دوست داشتم و تصمیم گرفتم آن را در قالب فیلم کوتاه بسازم.

کارگردان «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» درباره تفاوت این اثر با فیلم کوتاه قبلی‌اش بیان کرد: این اثر به سلیقه شخصی‌ام نزدیک و یک کار دلی بود که حس و حال فیلمنامه‌اش را دوست داشتم. همچنین کار حرفه‌ای‌تری به لحاظ تولید بود از موقعیت لوکیشن گرفته تا شرایط آب و هوایی. همچنین مدیریت صحنه‌اش هم سخت‌تر و به نوعی فضا و اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی در آن بیشتر بود که از این جهت با کارهای قبلی‌ام تفاوت داشت.

قطب الدین محمدی درباره انتخاب نام دومین فیلم کوتاه خود اظهارداشت: در مراحل مختلف کار روی نام بسیار گفت و گو کردیم اما در نهایت به این نتیجه رسیدیم که اسم فیلم همین اسم شاعرانه نسخه اول بماند. فیلم من با اسمش آغاز می‌شود یعنی درست از زمانی که مخاطب آن را در بروشورها، سایت، شبکه‌های اجتماعی و هر رسانه‌ دیگری می‌بیند.

وی با بیان اینکه سوال برانگیز بودن نام فیلم و طولانی بودن آن یکی از دلایل جذابیت و کنجکاوی مخاطبان محسوب می‌شود، افزود: همین ویژگی دلیل ماندگاری و به یادماندنی شدن آن است‌.

کارگردان «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» گفت: همچنین این‌ نامگذاری کاملا قصه فیلم را توضیح می‌دهد، اسب‌ها وقتی در یک اتفاق هیجانی قرار می‌گیرند، شیهه می‌کشند؛ این شیهه ممکن است نتیجه رنج، درد، خوشی یا ترس اسب باشد؛ اسبی که خودش یه جور چهارپا و نشانه زمینی بودن است، خواب رهایی و زیبایی و سبکی آسمانی (پروانه شدن) را دیده است؛ یعنی نهایت پذیرش و انقطاع از همه مادیات و زمینی‌ها. آخرین شیهه انگار آخرین تلاش برای رهایی‌ است.

قطب الدین محمدی درباره انتخاب لوکیشن شمال کشور برای روایت قصه «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» بیان کرد: این اتفاق کاملا به فیلمنامه گره خورده و اینگونه نبوده است که ما صرفا بدلیل زیبایی مناظر شمال کشور و آب و هوا بخواهیم این سختی را به خود بدهیم.

وی اظهارداشت: شخصیت فیلم با هدف خاص به دنبال رسیدن به نقطه‌ای است. البته در این مسیر با چالش‌های فراوانی مواجه شدیم؛ از شرایط آب و هوایی گرفته که خارج از کنترل ما بود تا موارد دیگر. تجهیزات و تیم تولید از تهران اعزام شده بودند و تنها از لوکیشن منطقه بهره بردیم.

این کارگردان درباره از انتخاب مهدخت مولایی و نیما نادری به عنوان بازیگران اصلی فیلم گفت: بر اساس تصویری که در ذهن داشتم، هنرمندانی را مدنظر قرار دادم. چهره بودن برایم آنچنان مطرح نبود بلکه بیشتر بدین فکر می‌کردم که از پس نقش‌ها برآیند و به تصوراتم نزدیک باشند.

قطب الدین محمدی افزود: مولایی از ابتدا جزو گزینه‌های من بود چراکه حسی که به دنبالش بودم و معصومیت و سادگی چهره در وی بود. زمانی از نیما نادری مطمئن شدم که مهدخت مولایی او را به من پیشنهاد کرد و گفت بهترست نقش مقابل من را بازی کند. این ۲ بازیگر در چندین کار بازی مشترک داشتند. همین مساله به ما کمک کرد تا فضای راحت و صمیمی بین هر دو ایجاد شود تا قصه به نتیجه برسد.

وی در پاسخ به این سوال که آیا ورود یک کارگردان به عرصه فیلم داستانی از ساخت فیلم کوتاه می‌گذرد یا خیر؟ اظهارداشت: برخی فیلم کوتاه را مستقل از فیلم بلند می‌دانند و این دید را ندارند که سکویی برای رسیدن به فیلم بلند است اما برخی برعکس فکر می‌کنند. هر دو نگاه به نظر من درست است.

کارگردان فیلم کوتاه «چرخ» گفت: فضای فیلم کوتاه هم می‌تواند مستقل و هم تمرینی برای ورود به عرصه فیلمسازی بلند باشد. من هم به سینمای بلند فکر می‌کنم اما برای رسیدن به آن عجله نمی‌کنم. بیشتر به این می‌اندیشم که دغدغه‌ای که دارم در چه قالبی می‌گنجد، ممکن است به سوژه‌ای برسم که فیلم کوتاه برایش کافی باشد یا اینکه نیازمند ساخت یک اثر بلند برای روایت است.

وی درباره استقبال مخاطبان از دومین فیلم کوتاه خود بیان کرد: از دیدگاه خودم «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» کار در جای درست خود قرار گرفته و اثری است که یک پله بالاتر از کارهای من ایستاده اگرچه تجربه‌های قبلی در نوع خودش خوب بوده است. در نخستین نمایش بازخوردهای بسیار مثبت و خوبی گرفتم که باعث دلگرمی بود. اگر بخواهم از مخاطبان برای تماشای این اثر دعوت کنم به آنان می‌گویم که می‌توانند ۱۷ دقیقه شاهد یک فیلم آرام، شاعرانه و عاشقانه و با نگاهی زیبا به زندگی و مرگ باشند.

قطب الدین محمدی درباره اهمیت برگزاری جشنواره فیلم کوتاه تهران اظهارداشت: این رویداد یکی از جشنواره‌های معتبر جهانی برای فیلم کوتاه است و طبیعتا برای هر فیلمساز فیلم کوتاهی حضور در این جشنواره یک اتفاق مثبت و بسیار خوبی محسوب می‌شود.

فیلم کوتاه «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» به نویسندگی محمدمهدی عزیزمحمدی در ژانر ملودرام عاشقانه ساخته شده و درباره انتخاب سخت یک فرد برای زندگی است.

در خلاصه داستان این فیلم کوتاه که در موسسه فرهنگی هنری نگاه آخر و انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر تهران تولید شده، آمده است: «آدم‌ها من را به یاد تو نمی‌اندازند، اینجا هیچکس شبیه تو نیست… دلم که تنگ می‌شود برایت، کنار آتش می‌نشینم، دریا می‌کشم و به درختان فکر می‌کنم.»

نیما نادری و مهدخت مولایی بازیگران این اثر ۱۷ دقیقه‌ای هستند.

دیگر عوامل این پروژه عبارتند از مدیر تولید: پرویز کاظم‌لو، جانشین تهیه‌کننده: وحید عبدلی، مدیر فیلمبرداری: بهنام کریمی، طراح صحنه و لباس: حمید بخشی، مدیر صدابرداری: داوود ربیعی، طراح گریم: پیام ابوالحسنی، تدوین: مهدی توسلی، موسیقی: امید روشن‌بین، صداگذار: محمود لاجوردی، جلوه‌های ویژه کامپیوتری: محمد کشاورز، اصلاح رنگ و نور: علی شعبانی، دستیار اول کارگردان و برنامه‌ریز: شیدا صبوری، منشی صحنه: ملیکا یوسفی، عکاس و تصویربردار پشت صحنه: محمود جوانشیر، طراح پوستر: علی غیاث‌آبادی، ساخت تیزر: امید میرزایی، روابط عمومی: سپیده شریعت رضوی و مدیر تدارکات: احسان جهاندیده پاشاکی.

برنامه نمایش «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» در چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران بدین شرح است؛ نمایش سوم: یکشنبه- ۳۰ مهر ساعت ۱۸:۳۰ و نمایش چهارم: دوشنبه- یکم آبان ساعت ۱۶.

چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار ۲۷ مهر تا دوم آبان برگزار می‌شود.

پیام کردستانی کارگردان فیلم «خودکشی به سبک نیچه» از تجربه‌های خود در ساخت این فیلم کوتاه گفت.

به گزارش سینمای خانگی، پیام کردستانی کارگردان فیلم کوتاه داستانی «خودکشی به سبک نیچه» که در بخش رقابتی جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور دارد در گفتگو با مهر، ضمن اشاره به اینکه از نوجوانی دغدغه فیلمسازی داشته است، گفت: به دلیل تحصیلات و خانواده خیلی دیر توانستم به دغدغه فیلمسازی بپردازم اما دوره قابل توجهی به فیلمسازی فکر می کردم، این روند ادامه پیدا کرد تا اینکه سال ۹۵ یا ۹۶ تصمیم گرفتم با یک پروژه وارد این عرصه شوم؛ به همین منظور با یکی از دوستان همشهری کرد خود وارد گفت و گو شدم و به صورت مشترک فیلمنامه «آخرین خانه دنیا» را نوشتیم.

وی درباره شکل‌گیری ایده ساخت فیلنامه بیان کرد: بعد از آن احساس آمادگی کردم و ایده فیلمنامه این اثر را از رمان «مغازه خودکشی» که چند سال قبل بسیار مورد توجه خوانندگان قرار گرفته بود، گرفتم. به نوعی اثر من اقتباس از این رمان است که با مطالعه کتاب، ایده «خودکشی به سبک نیچه» به ذهن من رسید و حس کردم فضای آن با ذهن دراماتیک من هم‌خوانی دارد.

کردستانی افزود: با توجه به اینکه دانشجوی دکترا بودم تقریبا ۲ سال فیلمنامه را به بخش فیلمنامه های ساخته نشده جشنواره های مختلف فرستادم تا اینکه فیلمنامه این اثر در بخش «فیلمنامه های ساخته نشده» جشنواره نهال جایزه گرفت، بعد از این به این جمع بندی رسیدم که اثر قابلیت تولید دارد و آرام آرام سراغ تولید رفتم که بالاخره فیلم با مشقت های فراوان ساخته شد.

این کارگردان فیلم کوتاه با اشاره به موانع و مشکلاتی که بر سر راه فیلمسازان فیلم اولی قرار دارد، عنوان کرد: انگار آسمان و زمین دست به دست هم می‌دهند تا اولین اثر کارگردان تولید نشود، به عنوان مثال پیدا کردن عواملی که بتوانند این کار را بسازند خیلی برایم سخت بود، تا اینکه از طریق اینستاگرام با مدیر تولید فیلم آشنا شدم و از طریق او بقیه عوامل را گرد هم آوردیم.

وی با اشاره به انتخاب لوکیشن شهرک سینمایی برای فیلمبرداری این اثر گفت: در شهرک سینمایی به واسطه مجوز نداشتن اجازه فیلمبرداری به ما داده نشد، همچنین معرفی نامه از انجمن سینمای جوان را قبول نکردند، لذا برای کسب مجوز ساخت، پروسه پر پیچ و خم شورای پروانه ساخت ارشاد را طی کردم تا برای این فیلم کوتاه مجوز بگیرم و ۲ ماه در تلاش برای دریافت مجوز ساخت در شهرک سینمایی بودم.

وی همچنین با اشاره به اینکه شورای پروانه ساخت ارشاد، نام فیلنامه را به «زندگی دوباره» تغییر داده بود، ادامه داد: توانستیم لوکیشن مناسب را پیدا کنیم و ۲ مغازه در لاله زار شهرک سینمایی را به هم وصل کرده و دکور بزنیم.

وی با اشاره به اینکه ۸۰ درصد طراحی دکور فیلم شبیه به آن چیزی شده که در ذهن داشته است، یادآور شد: باتوجه به اینکه پیشینه تحصیلات معماری و شهرسازی داشتم، پلان کار و اینکه چه چیزی کجا باشد را آماده کرده بودم، طراحی دکور توسط امین جهانی که تجربه طراحی دکور در فیلم «کامیون» کامبوزیا پرتوی را داشت، صورت گرفت.

این فیلمساز جوان ضمن اشاره به اینکه کار تماما مطابق با فیلمنامه جلو رفته است، گفت: ۹۹ درصد کار براساس فیلمنامه و استوری بورد جلو رفت و پلان اضافه یا دور ریز نداشتیم و همین امر منجر به سهولت در تدوین اثر شد.

به گفته کارگردان، این فیلم بخشی از سینمای کردستان و نگاهی جدید به سینمای این خطه از کشورمان دارد؛ نگاهی که با آشنایی زدایی از مولفه های سینمای کردستان نظیر طبیعت، جنگ، آشوب، کولبر و … همراه است و بر ادبیات و هنر کردستان تاکید دارد.

«خودکشی به سبک نیچه» ماجرای پزشکی است که داروی خودکشی آماده می‌کند …

عوامل این فیلم عبارتند از تهیه کنندگان: پیام کردستانی و بهمن رضائی، نویسنده و کارگردانی: پیام کردستانی، مجری طرح: حسین بشگرد، مدیر تولید: جواد راهزانی، مدیر فیلمبرداری: بهروز بادروج، تدوین: حمید نجفی راد، صدابردار: هادی ساعد محکم، طراح صحنه ولباس: امین جهانی، اصلاح رنگ: مهران دوستی، جلوه های ویژه بصری: مصطفی حبیبی، طراح گریم: لیلا ثانی، سرپرست گروه کارگردانی و برنانه ریز: سعید غلامی، دستیار یک کارگردان: بهمن رضایی، دستیار دو کارگردان: سیاوش وزیری، منشی صحنه: آیلار تقوی، استوری بورد: نیکی شریف پور، عکاس صحنه: شهرام جهانسوز، عکاس پشت صحنه: آیدا حافظی، طراح پوستر: محمد روح الامین، طراح پرس کیت: سوگل ضامنی، مدیر تدارکات: پژمان ذوالقدری، مشاور رسانه ای: مریم قربانی نیا.

کارگردان فیلم کوتاه داستانی «ناظر» بیان کرد: جرقه این فیلم از یک خاطره دور به ذهنش رسیده است و به سینمای رضا میرکریمی و فیلم «خیلی دور خیلی نزدیک» این کارگردان برجسته علاقه دارد. 

به گزارش سینمای خانگی، ابوالفضل عزیزی کارگردان فیلم‌کوتاه «ناظر» از آثار راه‌یافته به بخش داستانی چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌کوتاه تهران، در گفت‌وگو با ایرنا درباره اثر خود توضیح داد: داستان این فیلم درباره یک مأمور حراست است که مسئولیت بازرسی بدنی افراد را برعهده دارد. او بابت گرفتاری دخترش، خودش در شرایطی مشابه قرار می‌گیرد. سال‌ها پیش اتفاقی خیلی دورتر از اتفاقی که در فیلم شاهد هستیم برای پدرم رخ داده بود. آن اتفاق، آرام‌آرام در ذهنم، بعد از سال‌ها تبدیل به این فیلمنامه شد.

وی ادامه داد: در واقع اتفاقی که برای پدرم رخ داده بود، در حد جرقه برای این ایده در ذهنم بود و بعدها براساس آن به قصه فیلم «ناظر» رسیدم. فرآیند رسیده از ایده به پیش‌تولید، خیلی زمان برد چراکه فیلمنامه برایم بسیار مهم بود. معتقدم اگر فیلمنامه خوبی نداشته باشید، هرچقدر هم فیلم باکیفیتی بسازید بازهم هم اثر خوبی نساخته‌اید. برای همین نگار فیلمنامه این فیلم حدود دو سال زمان برد.

عزیزی افزود: از زمان حضور فیلم قبلی‌ام در جشنواره فیلم‌کوتاه تهران، دیگر فیلمی نساختم تا بتوانم فیلمنامه این کار را نهایی کنم. پیش‌تولید کار هم حدود چهارماه طول کشید اما برای تولید فیلم متأسفانه فقط سه روز و نیم فرصت داشتیم. به دلیل امکانات کم، مجبور به این زمان‌بندی بودیم و حتی اگر این زمان به چهار و نیم روز می‌رسید، اتفاقات بهتری را در فیلم شاهد بودیم.

این کارگردان سینمای کوتاه درباره بزرگ‌ترین ترس و بهترین لحظه در فرآیند فیلم‌سازی هم گفت: بزرگ‌ترین ترسم این است که فیلمنامه خوبی در دست نداشته باشم. بهترین لحظه هم زمانی است که نگارش یک فیلمنامه خوب را به پایان رسانده‌ام. تلاش من در فیلمسازی این است که تمامی ایده‌ها به یک پاکی و آرامش منتهی شوند.

وی درباره مهمترین آموخته خود از تجربه فیلمسازی توضیح داد: مهمترین آموخته این است که فهمیدم همیشه باید خودم باشم. نباید اینگونه باشد که برای اتفاقات حاشیه‌ای، بخواهی شکل خودت را تغییر بدهی. باید در بیان آنچه در وجودت، هست، صادق باشی. فیلمسازی به من یاد داد که خودم باشم و حرف خودم را بزنم، حتی اگر عده‌ای آن را دوست نداشته باشند.

عزیزی در پاسخ به اینکه آفت نسل جدید فیلمسازی در سینمای کوتاه چیست، هم گفت: احساس می‌کنم گرفتار یک چشم و هم چشمی شده‌ایم. گویی رقابتی شکل گرفته تا بهترین‌های سینمای بلند را در یک فیلم‌کوتاه به کار دعوت کنند. متأسفانه این نگاه باعث شده است، نسلی از فیلمسازان خوب ما که از نظر مالی توان بالایی ندارند و غالبا هم در شهرستان‌ها هستند، نتوانند با آن‌ها رقابت کنند. البته می‌دانیم که انجمن سینمای جوان در حال فعالیت است تا این استعدادها مورد حمایت قرار بگیرند، اما اصل وجود این نگاه در سینمای کوتاه غلط است.

وی تأکید کرد: فضای سینمای کوتاه، فضایی جوانانه است و فضایی نیست که چهره‌های معتبر و درجه یک سینمای بلند بخواهند به آن ورود کنند. این فرآیند کمی دور از انصاف است.

کارگردان «ناظر» با اشاره به علاقه خود به ژانر علمی-تخیلی در فیلمسازی گفت: باوجود این علاقه‌مندی، تا به امروز بیشتر فیلم‌های درام با پس‌زمینه اجتماعی و تا حدودی حتی معناگرا ساخته‌ام. کمااینکه کارگردان موردعلاقه‌ام سیدرضا میرکریمی است و فیلم «خیلی دور، خیلی نزدیک» را هم دوست دارم. به برخی از فیلم‌های ابراهیم حاتمی‌کیا هم خیلی علاقه‌مند هستم. در عین حال امیدوارم به‌زودی بتوانم یک فیلم در ژانر علمی-تخیلی هم بسازم.

چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار 27 مهر تا 2 آبان 1402 برگزار می‌شود.

اسماعیل عظیمی کارگردان فیلم کوتاه «صوراحیل» از آثار اقتباسی راه‌یافته به چهلمین جشنواره فیلم کوتاه تهران به ارایه توضیحاتی درباره این فیلم پرداخت.

به گزارش سینمای خانگی، اسماعیل عظیمی کارگردان فیلم کوتاه «صوراحیل» از آثار اقتباسی راه‌یافته به بخش «کتاب و سینما» در چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌کوتاه تهران، درباره اثر خود به مهر توضیح داد: حدود یک سال و نیم پیش بود که در مجموعه «خانه عقیق» یکی از دوستان‌مان که از رمان‌نویسان خوب کشور هم هستند، در جمع دوستان چند داستان را خواندند که داستان «صوراحیل» یکی از همان داستان‌ها بود. این داستان نوشته مهدی شریفی بود و وقتی من آن را شنیدم، تصمیم به اقتباس از آن در قالب یک فیلمنامه گرفتم.

وی ادامه داد: اینگونه نبود که من از ابتدا قصدم ساخت یک فیلم اقتباسی باشد بلکه بعد از مواجهه با این داستان بود که فضای فیلمنامه‌ای آن اثر و ظرفیت‌های تصویری‌اش، ذهنم را مشغول کرد. به ویژه که این داستان به دغدغه‌های شخصی من که مرتبط با فضاهای انسانی و اخلاقی است، نزدیک بود. شخصاً علاقه‌مند به داستان‌های بسیار ساده هستم که روایتی از درگیری‌های اخلاقی و درونی کاراکترها باشد. چیزی شبیه سینمای سیدرضا میرکریمی که شخصاً بسیار به آن علاقه‌مند هستم. آن داستان به آنچه من در سینما دنبال می‌کنم نزدیک بود و به همین دلیل سراغ آن رفتم.

عظیمی درباره داستان فیلم‌کوتاه «صوراحیل» هم گفت: روایت فیلم درباره مردی است که همسر جوانش را به‌صورت ناگهانی از دست می‌دهد. او باید به مهدکودک برود و فرزندش را به خانه بیاورد. او در مسیر رسیدن به خانه، فرصت دارد تا «مرگ» را به فرزندش توضیح دهد تا بعد خبر درگذشت مادرش را به او بدهد. در این فضا اتفاقات و چالش‌هایی برای این پدر رخ می‌دهد.

وی درباره وجه تسمیه فیلم هم توضیح داد: در داستان ما راحیل نام مادری است که فوت کرده است. بخش اول نام فیلم یعنی «صور» هم برگرفته از همان ترکیب صور اسرافیل است، همان فرشته‌ای که خبر از مرگ می‌دهد. اسرافیل فرشته‌ای است که وقتی دنیا به پایان برسد، با شیپور خود که نامش «صور» است، آغاز قیامت را اعلام می‌کند. ترکیب همین «صور» با نام کاراکتر مادر، تبدیل به نام «صوراحیل» شده که برای فیلم انتخاب کرده‌ایم.

این کارگردان سینمای کوتاه درباره اهمیت اقتباس در فرآیند فیلمسازی گفت: من تا پیش از این فیلم تجربه اقتباس نداشتم و پیش از این همواره تصور می‌کردم که این کار، کار ساده‌ای است. فکر می‌کردم داستانی در اختیار داریم که از ابتدا تا انتهایش را می‌دانیم و به‌راحتی می‌توان آن را تبدیل به فیلمنامه کرد. اما وقتی وارد این میدان شدم، دیدم همه سختی‌هایی که در فرآیند نگارش فیلمنامه اورجینال تجربه می‌کنیم، در نگارش فیلمنامه اقتباسی هم وجود دارد. داستان و رمان، فضایی درونی دارد و اگر بخواهد تبدیل به تصویر شود، سختی‌هایی دارد.

وی افزود: این سختی‌ها نه فقط کمتر از فرآیند نگارش فیلمنامه اورجینال نیست که گاهی بیشتر هم است چرا که فیلمنامه‌نویس باید میان لحظه‌های مختلف دست به انتخاب بزند و تصمیم بگیرد کدام لحظه‌ها را باید حذف و کدام لحظه‌ها را باید نگه دارد. با تمام این‌ها نگارش فیلمنامه اقتباسی برای من تجربه جذابی بود. خیلی این اتفاق را دوست داشتم و به همین دلیل هم سعی کردم بیشتر به سمت مطالعه فیلمنامه‌های اقتباسی بروم.

کارگردان فیلم کوتاه «صوراحیل» درباره راه‌یابی این اثر به بخش «کتاب و سینما» در چهلمین جشنواره فیلم‌کوتاه تهران هم گفت: نفس این اتفاق که بخش ویژه‌ای به فیلم‌های اقتباسی در جشنواره اختصاص پیدا کرده، اتفاق خوبی است و نشانه اهمیت دادن به سینمای اقتباسی است. شاید بتوان به همین بهانه فیلمنامه‌نویس باسابقه‌ای که در زمینه اقتباس تجربه هم داشته باشد، در جشنواره حاضر شده و درباره فیلم‌های این بخش جلسات آموزشی برگزار کند. اینکه کدامیک از این اقتباس‌ها موفق و کدام کمتر موفق بوده‌اند از موضوعاتی است که با حضور یک چهره متخصص می‌تواند مورد بررسی قرار بگیرد و درباره آن گفتگو داشته باشیم.

چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار ۲۷ مهر تا ۲ آبان ۱۴۰۲ برگزار می‌شود.