«بری لیندون – Barry Lyndon» دهمین فیلم بلند «استنلی کوبریک» است که «لارس فون تریه» فیلمساز دانمارکی آن را شاهکار خواند.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایرنا، لارس فون تریه در گفت و گو با ایندیپندنت در مورد فیلم‌هایی که برای او اهمیت بیشتری داشتند، عشق خود به استنلی کوبریک را خاص ابراز کرد و فیلم سال ۱۹۷۵ او یعنی بری لیندون را به مثابه یک لذت مانند خوردن یک سوپ بسیار خوب خواند.
این فیلمساز دانمارکی که قرار است از ماریان اسلات تهیه‌کننده فرانسوی آثارش در کنار لوکرسیا مارتل کارگردان آرژانتینی در جشنواره فیلم لوکارنو تجلیل شود، گفته در بری لیندون که براساس رمانی به نام شانس نوشته ویلیام تکری ساخته شده، تمامی نورپردازی‌ها با نورهای طبیعی است.
بری لیندون تاکنون برنده اسکار بهترین فیلمبرداری، بهترین موسیقی، بهترین طراحی صحنه، بهترین طراحی لباس، بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه اقتباسی شده است.
نامزدی گلدن گلوب بهترین فیلم درام و بهترین کارگردانی، برنده بفتای بهترین کارگردانی، بهترین فیلمبرداری و بهترین فیلم از دیگر امتیازات این فیلم محسوب می‌شود.
فون تریه که برخی از دردناک‌ترین فیلم‌های تمام دوران را خلق کرده یکی از تحسین‌کننده‌ترین کارگردانان سینمای اروپا در کنار پیر پائولو پازولینی، روبرتو روسلینی و یورگن لث است.
اگر چه بسیاری، برخی از جدیدترین فیلم‌های فون تریه را شاهکار می‌نامند، اصطلاحی که کارگردان دانمارکی فقط برای برخی از فیلم‌های مورد علاقه خود در نظر گرفته، درباره بری لیندون می‌گوید: خیلی شیک است و ناگهان [وقتی کودک از اسب می‌افتد] احساسی به وجود می‌آید. نه این که احساسات زیاد بلکه حال و هوای زیادی وجود دارد و تعدادی عکاسی خارق‌العاده، مانند این نقاشی‌های قدیمی.
بری لیندون که در انگلستان قرن هجدهم می گذرد داستان یک فرد سرکش ایرلندی را روایت می‌کند که در موقعیت یک اشراف‌زاده مهم قرار می‌گیرد. این فیلم یکی از دست کم گرفته شده‌ترین فیلم های فیلم شناسی درخشان کوبریک است.
این فیلم که به دلیل رویکرد انقلابی‌اش در سینماتوگرافی، که در آن کارگردان راهی برای فیلمبرداری صرفاً در نور شمع پیدا کرد، مورد تحسین قرار گرفت.
بری لیندون همچنین برای بازیگرانش چون رایان اونیل، ماریسا برنسون و موری ملوین فقید تحسین شد.
فیلمساز دانمارکی در ادامه تمجیدهای خود از بری لیندون گفته کوبریک همیشه معیارهای خود را دارد.
بری لیندون برای این فیلمساز دانمارکی یک شاهکار است. او که به شیوه‌ای بسیار عجیب، کوبریک را انتخاب می کند گفته استنلی، کریستوف کیشلوفسکی را بسیار دوست داشت. او دیوانه کیشلوفسکی بود.