دبیر شورای صنفی نمایش درباره فیلم‌های اکران نوروزی و تاریخ احتمالی شروع اکران آن توضیحاتی را ارائه کرد.
به گزارش سینمای خانگی،همایون اسعدیان در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اینکه جلسه امروز یکشنبه ۲۳ بهمن ماه شورای صنفی نمایش مصوبه خاصی برای انتشار نداشته است در پاسخ به اینکه اکران نوروزی فیلم‌های سینمایی از چه زمانی آغاز می‌شود؟ بیان کرد: طبق وعده‌ای که به صاحبان فیلم‌هایی که در این مدت اکران شده‌اند داده بودیم که اگر فروش مناسبی داشته باشند می‌توانند در عید هم نمایش فیلم خود را ادامه دهند و همچنان این قول پابرجاست.
او افزود: برای اکران نوروز فکر می‌کنم بیشتر از سه یا چهار فیلم (در کنار فیلم‌های فعلی) اکران نشود که آن هم به طور طبیعی در بهمن ماه نخواهد بود؛ یعنی درصورتی که پخش‌کننده مشخص و قرارداد امضا شود احتمالا از نیمه دوم اسفند اکران آن‌ها می‌تواند آغاز شود.
دبیر شورای صنفی نمایش همچنین گفت: البته فعلاً هیچ فیلمی برای اکران نوروزی متقاضی نشده و باید ابتدا قراداد فیلم‌ها با پخش‌کننده‌ها نهایی شود.
پیش‌تر از سوی سازمان سینمایی اعلام شده بود فیلم‌هایی در جشنواره فجر حضور دارند، در اولویت اکران ۱۴۰۲ خواهند بود.
در حال حاضر فیلم‌های «ملاقات خصوصی»، «چپ راست»، «لوپتو»، «بخارست»، «پالتو شتری» و «جزیره فضایی» از جمله آثار روی پرده سینماها هستند که اکرانشان بعد از جشنواره ادامه دارد.
فهیم در پاسخ به اینکه از جایگاه یک منتقد چه پیش‌بینی و ارزیابی از فیلم‌های این دوره از جشنواره برای سال آینده سینمای ایران دارد؟ گفت: اول باید توجه داشته باشیم که فیلم‌های حاضر در این دوره از جشنواره، تمام فیلم‌های سینمای ایران نیستند. برای این رویداد حدود ۷۵ فیلم به جشنواره رسید که در نهایت ۲۴ فیلم به بخش مسابقه راه یافتند. ما فقط این ۲۴ فیلم را قضاوت کردیم و به نظرم از نظر جذب مخاطب، سکویی است برای حرکت سینما به سمت مخاطب.
وی ادامه داد: فکر می‌کنم به لحاظ مؤلفه‌های استاندارد جهانی امسال یک تعیین تکلیف با ساخت و تولید فیلم‌ها در سال‌های آینده رخ داد؛ به این مفهوم که بالاخره از جایی ما باید نسبت خود را با مخاطب روشن می‌کردیم؛ مخاطبی که پیش‌تر با انواع فیلم‌های آپارتمانی، دارای خرده پیرنگ و شبه روشنفکری مواجه بود یا با فیلم‌هایی که مخاطب خاص داشتند و برای جشنواره‌های جهانی بودند. این مخاطب امسال الگوهایی از سینمای موفق جهانی را شاهد است، یعنی فیلم‌هایی که قصه‌گو هستند، قهرمان و ضدقهرمان دارند و مهم‌تر از همه اینکه برای پرده عریض تولید شده‌اند. فیلمی مثل «شماره ۱۰» که حتی ممکن است خودم به آن نقد داشته باشم یا «سینما متروپل» و« اتاقک گلی» و دیگر فیلم‌ها – به‌جز دو، سه مورد که با نگاه به جشنواره‌های جهانی بودند – عموماً با رویکرد جذب مخاطب ساخته شده‌اند و از الگوهای شاه‌پیرنگ پیروی کرده بودند. به نظرم این اتفاق خوبی است ولی تاکید می‌کنم، اینکه تصور کنیم الزاماً همین فیلم‌ها در سال آینده موفق خواهد بود درست نیست.
این منتقد و داور جشنواره چهل‌ویکم فیلم فجر در پایان تاکید کرد: معتقدم اگر این الگو از طریق سیاستگذاران و فیلمسازان دنبال شود و جریان اصلی سینمای ایران با این الگو به تولید برسد، سینمای ایران بالاخره می‌تواند به جایی برسد که نسبت خود را با مخاطب به تعادل برساند تا شاهد اوضاع بهتری در سینما باشیم.