بازدیدها: 2
سیدامیر سیدزاده تهیه کننده سینما در پی اعلام اکران فیلم های خارجی گفت: طرح اکران فیلم های خارجی از همین حالا محتوم به شکست است چرا که تجربه ثابت کرده مردم به دلایل مختلف از تماشای فیلم های خارجی در سینماهای کشور حمایت و استقبال نمی کنند و معلوم نیست چرا برخی مدیران همواره در پی آزمون و خطا هستند و می خواهند کارهایی که تجربه و زمان ثابت کرده موفقیت آمیز نیستند را مجدد تکرار کنند؟
به گزارش سینمای خانگی، تهیه کننده فیلم های سینمایی «شماره ۱۷ سهیلا» و «پاسیو» در گفتگو با سینماپرس، گفت: یکی از دلایلی که اکران فیلم خارجی در سینمای ایران نتیجه درستی نمی دهد این است که ما فیلم های روز دنیا را از طریق مجراهای قانونی خریداری نمی کنیم؛ بی تردید اگر آثار سینمای روز دنیا به صورت قانونی خریداری و همزمان با دنیا در سینماهای ایران اکران می شد شاید برخی مردم از تماشای این آثار در سالن های سینما استقبال می کردند.
وی ادامه داد: ما همواره فیلم هایی را به اسم فیلم های خارجی در سینمای ایران به نمایش گذاشته ایم که به صورت دست دهم و با چندین واسطه به آن ها دسترسی پیدا کرده ایم؛ همین چند وقت قبل یکی از این آثار در ایران اکران شد و چون با ذائقه مخاطب سازگار نبود جواب مثبتی نگرفت و در گیشه شکست خورد.
سیدزاده خاطرنشان کرد: از سوی دیگر اغلب فیلم های خارجی به دلیل اخلاق مدار بودن جامعه ما در ایران قابل پخش نیستند. بسیاری از فیلم های سینمای جهان هیچ سنخیت و قرابتی با فرهنگ ملی و دینی ما ندارند و از این رو قابل نمایش نیستند و اگر قرار باشد این آثار نمایش داده شوند باید سانسور زیادی روی آن ها اعمال شود و مشخص است که مخاطبان هم از این فیلم های سانسور شده استقبال نمی کنند.
این سینماگر در بخش دیگری از این گفتگو با بیان اینکه شرایط کنونی کشور به گونه ای نیست که سینما جزو اولویت های اصلی مردم باشد تصریح کرد: یک زمانی سینما به عنوان تفریحی سالم جزو اولویت خانواده ها بود اما مشکلات ناشی از سوءمدیریت بر زندگی مردم سایه انداخته و مشکلات اقتصادی باعث شده تا سینما توسط بخش کثیری از مردم به فراموشی سپرده شود.
وی خاطرنشان کرد: شاید تنها برخی از جوانان و نوجوانان به صورت تفریح و تفننی به تماشای برخی فیلم ها در سینما می روند که البته حضور این افراد در سینماها هم به دلیل پروپاگاندای رسانه ای است که برای برخی آثار صورت می گیرد مانند همین فیلم آقای شمس که این اواخر اکران شده و احتمالاً نسل جوان از آن استقبال می کنند اما مابقی آثار محکوم به شکست هستند.
تهیه کننده فیلم های سینمایی «ناخواسته» و «آمین خواهیم گفت» متذکر شد: مدیران سینمایی باید بدانند اکران فیلم خارجی حتی مسکن مقطعی هم نیست و آن ها باید به فکر چاره ای برای رفع بحران سینما و سینماگران باشند.
سیدزاده در این باره افزود: مدیران سینمایی باید سینمای ملی را تقویت کنند؛ تقویت سینمای ملی هم مستلزم چند مسأله مهم است که شاید در رأس آن متن و فیلمنامه خوب قرار دارد. بی تردید فیلمنامه حرف اول موفقیت یک فیلم را می زند و وظیفه اصلی این اتفاق هم بر دوش نویسندگان و متولیان سینما است اما متأسفانه نه نویسندگان وظیفه شان را به درستی عمل می کنند نه متولیان نظارت خوبی روی فیلمنامه ها دارند و در واقع هر دو طرف مقصرند.
وی ادامه داد: بخش فیلمنامه و آموزش فیلمنامه نویسی و پروراندن نویسندگانی که بتوانند سینمای ایران را با متن خوب جزو ده سینمای برتر دنیا قرار دهند نیاز به سرمایه گذاری از سوی مدیران دارد؛ این روزها اغلب فیلمنامه ها به شدت آبکی و سخیف شده و عاری از هر ارزش هنری و فرهنگی است.
تهیه کننده فیلم های سینمایی «سه و نیم» و «مادر قلب اتمی» تأکید کرد: در قدم بعدی ما نیاز به تربیت کارگردان خوب داریم؛ من شخصاً بسیار خرسندم که توانستم ۱۵ کارگردان اول مانند بهنام بهزادی و تینا پاکروان و برزو نیک نژاد و محمود غفاری و محمدرضا لطفی و امیر پورکیان و… را به سینمای ایران تحویل بدهم و بزرگترین خرسندی ام این است که این کارگردانان را بدون گرفتن ریالی از دولت به سینمای ایران تحویل دادم چرا که من دغدغه فرهنگ و هنر و سینما را داشتم و اگر مسئولان هم به همین اندازه دغدغه داشته باشند می توانند سالانه صدها کارگردان خوب را به سینمای ایران تحویل دهند و با سیاست گذاری مناسب از آن ها حمایت کنند تا تولیدات مطلوب داشته باشند و صنعت سینما را رونق دهند.
سیدزاده تصریح کرد: ما در سینمای ایران شاهدیم سالانه فیلم های سفارشی با هزینه های آنچنانی چند ده میلیاردی ساخته می شوند و در اکران هیچ جوابی نمی گیرند؛ چرا باید این گونه باشد؟ خوب دلیل این اتفاقات آن است که سیاست متولیان فرهنگی هم در باب حمایت مالی و هم عدم تربیت کارگردان و نویسنده خوب غلط است و باید خود را اصلاح کنند.
وی در پایان این گفتگو افزود: ما باید برای برون رفت از بحران فعلی سینما شرایطی به وجود آوریم که جامعه شاداب و پویا شود. تضمینش این است که به متون و کارگردانان خوب اهمیت دهیم و اجازه بدهیم روی یک سری افراد سرمایه گذاری و حمایت شود. ما باید کارگردان خلاق را در راستای سیاست های فرهنگی کشور تربیت کنیم تا هم او رشد کند هم ما به خواسته های مان برسیم؛ این کارها است که می تواند نجات بخش سینمای ایران باشد نه کارهایی مانند اکران فیلم خارجی!
