رسانه سینمای خانگی- این کمدی‌سوزی است
با اکران «هاوایی» از چهارشنبه ۱۳ دیماه، تعداد کمدی‌های اکران به عدد ۸ رسید که این آمار باتوجه به ظرفیت سالن‌های کشور، نمی‌تواند یک روال طبیعی برای نمایش آثار یک گونه پرطرفدار قلمداد شده و در نتیجه منجر به فیلم‌سوزی گسترده‌ای می‌شود که می‌تواند ابهت آماری سینمای امسال را تحت‌الشعاع خود قرار دهد.
به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، از صبح چهارشنبه ۱۳ دی ماه، کمدی هاوایی به عنوان جدیدترین فیلم اکران سینماها، به روی پرده رفت تا تعداد کمدی‌هایی که هم‌اکنون در حال نمایش هستند، به عدد ۸ برسد.
در حال حاضر، هتل، ویلای ساحلی، ورود و خروج ممنوع، جوجه‌تیغی، فسیل، گیج‌گاه و شهر هرت به روی پرده هستند که نمایندگان سینمای کمدی در اکران فعلی، با هاوایی به عدد ۸ فیلم می‌رسد که یک رکورد عجیب و قابل‌تامل در این حوزه به حساب می‌آید.
اینکه اقبال مخاطبان به کمدی در سال جاری، به بالاترین میزان خود طی سالیان اخیر رسیده، نمی‌تواند دلیل موجهی برای تعدد اکران آثار کمدی باشد چرا که نخستین نتیجه این هجمه، فیلم‌سوزی گسترده‌ای است که در این حوزه رقم خواهد خورد. به‌عنوان مثال، چه کسی گمان می‌برد که ویلای ساحلی با حضور رضا عطاران و پژمان جمشیدی و کارگردانی کیانوش عیاری، طی ۵ هفته نخست نمایش خود، تنها ۳۸ میلیارد تومان فروش داشته باشد. آن‌هم برای فیلمی که گفته می‌شد احتمالا رکورد فسیل را در گیشه خواهد شکست.
هاوایی در شرایطی به روی پرده رفت که چهار فیلم هتل، ویلای ساحلی، ورود و خروج ممنوع و فسیل، گیشه‌های قابل دفاعی دارند و سینماداران نیز ترجیح می‌دهند تا این روند را حداقل تا اکران نوروز ادامه دهند
این اتفاق قطعا در نتیجه فیلم‌سوزی بزرگی است که در عرصه سینمای کمدی رخ داده و سبب شده تا مخاطبان، عملا نتوانند به تماشای تمامی این فیلم‌ها بنشینند. تقسیم سالن‌ها میان این آثار و ترجیح و اقتضای مخاطب برای تماشای بخشی از ظرفیت کمدی سبب شده تا فیلم‌ها عملا نتوانند بر مبنای ظرفیت واقعی خود بفروشند.
حال آن‌که اگر فیلمی مانند ویلای ساحلی در زمانی که تراکم کمتری در اکران کمدی‌ها وجود داشت، به روی پرده می‌رفت، قطعا با استقبال بالایی مواجه می‌شد. هم‌چنان‌که فسیل در چنین فضایی اکران شد و توانست به این فروش خیره‌کننده برسد. درحالی‌که اگر همین فسیل در شرایط کنونی اکران می‌شد، شاید یک‌سوم فروش فعلی خود را نیز تجربه نمی‌کرد.
حالا هاوایی در شرایطی به روی پرده می‌رود که چهار فیلم هتل، ویلای ساحلی، ورود و خروج ممنوع و فسیل، گیشه‌های قابل دفاعی دارند و سینماداران نیز ترجیح می‌دهند تا این روند را حداقل تا اکران نوروز ادامه دهند. طبیعی است که در چنین شرایطی، هاوایی نمی‌تواند سهم به‌حق خود از سالن‌های سینمایی را به دست آورد و در رقابت با فیلم‌هایی که اعتماد مخاطبان را جلب کرده، مسیر دشواری پیش‌رو داشته باشد.
فیلم‌سوزی در سالیان اخیر، به دلایلی چون کرونا و عدم‌رغبت سرمایه‌گذاران و تهیه‌کنندگان به اکران، به کف خود رسیده بود اما برای امسال که رونقی شامل حال سینما شده، متاسفانه دوباره سربرآورده و در حال سرشکن کردن گیشه گونه کمدی است.
درحالی‌که همواره عرف بر این بوده که یک فیلم پرمخاطب، در راس هرم قرار داشت و سه تا چهار فیلم خارج از جریان اصلی فروش، به‌عنوان اهرم‌های کمکی، آن فیلم مهم را یاری می‌دادند تا درنهایت، مجموع گیشه، به عدد مطلوبی برسد درحالی‌که امروز، حداقل ۲ فیلم هتل و ویلای ساحلی، در راس هرم قرار گرفته‌اند و تعداد اهرم‌های کمکی، به بالاترین حد خود رسیده است حال آن‌که می‌توان از این اهرم‌ها، برای دیگر برهه‌های زمانی اکران بهره برد و یک تقسیم هوشمندانه انجام داد.
این مدل فیلم‌سوزی، فارغ از تبعاتی که در گیشه به همراه دارد، هوشمندی رکوردهایی که برای امسال سینما حاصل شده را نیز تحت‌الشعاع قرار می‌دهداز شورای صنفی نمایش انتظار می‌رود حالا که سینمای ایران در زمینه میزان مخاطب و گیشه، در حال رکوردزنی‌های متوالی است، این‌طور به فیلم‌سوزی دامن نزند یا لااقل این مدل اکران انبوه همزمان در یک گونه را برای زمانی نگه‌دارد که تعداد سالن‌های سینما از ۸۰۹ سالن فعلی، به حداقل ۱۰۰۰ سالن برسد تا با افزایش سرگروه، فیلم‌ها بتوانند سالن‌های به‌مراتب بیشتری نسبت به وضعیت امروز خود داشته باشند.
این مدل فیلم‌سوزی، فارغ از تبعاتی که در گیشه به همراه دارد، هوشمندی رکوردهایی که برای امسال سینما حاصل شده را نیز تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و سبب می‌شود تا منتقدان همیشگی سینمای ایران، آمارهای جذب مخاطب و گیشه امسال سینمای ایران را بیش از آن‌که درنتیجه تصمیم‌های مدیریتی بدانند، حاصل فعل‌وانفعالات ناگهانی و تب زودگذر تفسیر کنند.
بنابراین برای سینمایی که تا پایان سال با بیش از ۳۰ میلیون مخاطب، به گیشه ۱۲۰۰ میلیارد تومانی می‌رسد واجب است که طراحی و مهندسی دقیق‌تری بر مقوله اکران داشته باشد تا سینمای ایران، تنها به لحاظ مخاطب و گیشه، در راس هرم قرار نگیرد و پیش‌درآمد مدیریتی را نیز به خود ببیند.
