سعید نجاتی معتقد است: در همه جای دنیا همیشه حامی فیلم کوتاه دولت‌ها هستند چراکه فراهم کردن بودجه برای ساخت فیلم کوتاه کار سختی است و از طرفی درآمدزایی چندانی هم در این عرصه وجود ندارد.
هم افراد متخصصی فعال هستند و سینما را به خوبی می‌شناسند و می‌توانند نظر مخاطبان را با آثارشان جلب کنند.
کارگردان «بی‌بی» در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: در حال حاضر انجمن سینمای جوان و پلتفرم‌های اینترنتی برای شروع این جریان که فیلم‌های کوتاه هم بتوانند به مخاطبان معرفی شوند و کم‌کم مورد توجه قرار بگیرند و مخاطب پیدا کنند به صورت رایگان چندین فیلم را اکران کرده‌اند که یکی از فیلم‌های من هم جزو این آثار است و فکر می‌کنم اقدام خوبی است و می‌تواند برای رونق گرفتن سینمای کوتاه نتیجه‌بخش باشد.
مدیر کانون دانش‌آموختگان انجمن سینمای جوانان ایران افزود: گزینه بعدی برای درآمدزایی فیلم‌های کوتاه اکران هنر و تجربه است، من تجربه اکران فیلمم را دارم، قبلاً اینگونه بود که ما برای اکران درخواست می‌دادیم و دوستان در انجمن سینمای جوان باکس‌های اکران فیلم کوتاه را تعیین می‌کردند و فیلم‌ها اکران می‌شدند، پس از این تجربه خود ما فیلمسازان با کنار هم قرار دادن چند فیلم که از جهاتی به هم مرتبط بودند باکس‌هایی برای اکران می‌بستیم و حمایتی که از هم کردیم باعث شد که فیلم‌ها دیده شوند و بخشی از سرمایه تولید فیلم برگردد. درصد اندکی از فیلمسازان فیلم کوتاه هستند که معرفی فیلمشان به جشنواره‌ها و شبکه‌های مختلف خارجی را بلد هستند و به خوبی سرمایه فیلم را برمی‌گردانند اما همچنان اکثریت فیلمسازان ما این روش را نمی‌دانند و نمی‌توانند از آن استفاده کنند.
نجاتی در پایان درباره رشد سینمای کوتاه در ایران گفت: سرمایه نقش مهمی در رشد سینما دارد، زمانی در ایران بنیاد سینمایی فارابی از فیلم‌های حمایت می‌کرد که به سینمای آندری تارکوفسکی نزدیک‌تر بود، به یکباره فیلم‌های معناگرا اوج گرفتند و ما شاهد آثاری بودیم که ریتم‌هایی نسبتاً کند داشتند و در همان زمان هم کتاب‌هایی با این مضمون که سینمای معناگرا چیست یا در تعریف این سینمای خاص به وفور چاپ شدند و شاهد بودیم که چنین فیلم‌هایی در کشور ما رشد کرد. کاملاً مشخص است که سرمایه بسیار تعیین‌کننده است و امروز که سیاست انجمن سینمای جوان و سازمان سینمایی ژنریک کردن سینما است قطعاً شاهد رشد فیلم‌ها در ژانرهای مختلف خواهیم بود اما برای من همیشه فیلم‌سازانی مهم هستند که مسیر خود را می‌روند و به جهت باد نمی‌چرخند. سینمای کوتاه در واقع سینمای اندیشه است، به دلیل زمان کوتاهی که دارد مثل هایکو یا دو بیتی است قرار نیست پرطمطراق شروع به صحبت کردن کند اما به واسطه وجود تکنولوژی تکنیک وارد این سینما شد و بعد جشنواره‌ها نیز به آن اهمیت دادند چراکه در فیلم‌های کوتاه صرفاً بازیگران آماتور ایفای نقش نمی‌کردند یا با دوربین‌های ساده فیلمبرداری نمی‌شد، در فیلم‌های کوتاه شاهد هستیم که بازیگران حرفه‌ای، عوامل حرفه‌ای و تجهیزات پیشرفته وجود دارد ولی معمولاً فیلمسازان فیلم کوتاه وقتی فیلمی می‌سازند بازگشت مالی چندانی برای آن متصور نمی‌شوند، قطعاً راه‌های ممکن را امتحان می‌کنند اما بازگشت سرمایه در اولویت نیست چرا که راه‌های چندانی هم برای دستیابی به این هدف وجود ندارد.