برچسب: یادداشت

رییس صدا و سیما با اشاره به روند پیش تولید سریال «حضرت موسی (ع)» اعلام کرد که مجموعه تلویزیونی راهبردی حضرت موسی (ع)، انقلابی در تولید سینما و تلویزیون ایجاد خواهد کرد.

به گزارش سینمای خانگی از سینماپرس، پیمان جبلی رییس سازمان صدا و سیما دیداری از روند پیش تولید سریال الف ویژه فاخر «حضرت موسی (ع)» داشته است و در فضای مجازی در این باره نوشته است.

وی در یادداشت کوتاهی در فضای شخصی خود در ویراستی نوشته است:

«پیش تولید مجموعه الف ویژه فاخر حضرت موسی (ع) این روزها با تلاش مجاهدانه برادرانم ابراهیم حاتمی‌کیا کارگردان نام‌آور و سید محمود رضوی تهیه‌کننده حرفه‌ای ادامه دارد. مجموعه تلویزیونی راهبردی حضرت موسی (ع)، انقلابی در تولید سینما و تلویزیون ایجاد خواهد کرد.»

محمد خزاعی که در طول بیش از دو سال مسئولیت خود همواره از برگزاری نشست خبری فرار کرده و هیچ گاه به درستی پاسحگوی خبرنگاران نبوده، حالا در یک شوآف رسانه‌ای فرا رسیدن روز خبرنگار را تبریک گفته و در یادداشتی بر اهمیت خبررسانی تاکید کرد و نوشت: اهالی رسانه با ثبت واقعیت، تاریخ را می‌سازند و امروز را برای آیندگان به یادگار می‌گذارند!

به گزارش سینمای خانگی از سینماپرس، رئیس سازمان سینمایی در آستانه این روز نوشته است: «ن والقم و ما یسطرون» به نام خداوندی که به قلم سوگند خورد و به یاد شهید سید مرتضی آوینی سید شهیدان اهل قلم که ثبت واقعیت را با عشق و حماسه پیوند زد و به ما آموخت مبارزه برای احقاق حق را پایانی نیست.

در دنیای امروز، که جنگ روایت‌ها، ناراستی را راستی و غیرواقعیت را واقعیت ‌می‌نماید، نقش اهالی رسانه بیش از گذشته نمایان است.

دست مریزاد می‌گویم به همه آنان که در سپهر رسانه تنفس می‌کنند، به آنان که تصویر زنان و مردان این سرزمین را آنگونه که هست، پرغرور و با عزت ثبت میکنند و به همه آنان که پیشتازان و سربازان جنگ روایت‌ها و جنگ های شناختی هستند خسته نباشید گفته و آرزو می کنم با انگیزه و پرتوان در این مسیر پیش بروند.

جامعه ما همواره شاهد رویش و رشد خبرنگاران انقلابی، متعهد، شجاع بوده، همان گونه که رهبر معظم انقلاب فرمودند پرسش و مطالبه گری و نقد، بخشی از فرهنگ جاری امروز ماست و هیچ مسئول و مدیری از نقد و پرسش رسانه‌ها مصون نیست.

به عنوان عضوی از جامعه بزرگ سینمای ایران مراتب قدردانی خود را از فعالان حوزه رسانه ها به ویژه رسانه های سینمایی که همواره حامی و همراه فرهنگ و هنر و سینمای ایران اسلامی‌مان هستند، ابراز داشته و به همه کسانی که در مواجهه با تروریسم رسانه ای و در کارزار جنگ‌های ترکیبی و شناختی دشمنان انقلاب اسلامی پای عزت و منافع ملی این سرزمین ایستاده‌اند خسته نباشید می‌گویم.

نقش رسانه‌ها در افق تحول سینما هم قابل انکار نیست. ‌ جایگاه آن‌ها، در روشنگری و تبیین ضرورت‌ها و الزامات برای پاشیدن بذر امید، برای ایجاد فرصت‌های تازه، اعتلای مفاهیم و محتوا، رشد سلایق عمومی جامعه، رونق اقتصاد سینما، و جهت‌دهی به سمت افق نیازهای اساسی سینمای امروز متناظر به جهش‌های تکنولوژیکی در حوزه تصویر، متاورس، هوش مصنوعی و در یک کلید واژه در «آینده پژوهی هدفمند سینما» مهم و راهبردی است.

سینمای ما، در افق جدید، پس از عبور از پیامدهای دوران کرونا و پس از آن، در سیر تحولات اجتماعی و رشد مناسبات صنعتی به پوست‌اندازی، اندیشه‌ورزی مبتنی بر گفتمان انقلاب اسلامی، مخاطب‌سازی، تجاری سازی برای حضور در بازارهای منطقه‌ای و بین‌المللی نیازمند است و برای تحقق سریع‌تر این اهداف و عبور از چالش‌ها و حواشی بیهوده و هزینه‌زا به مشارکت و هم‌افزایی رسانه‌ها و اصحاب نقد و تحلیل نیاز داریم.

متاسفانه این روزها هجمه‌های ناجوانمردانه علیه استاد داریوش ارجمند پیشکسوت بازیگری آغاز شده و به دروغ ایشان را به عنوان دریافت کننده کمک ۲۰ میلیارد تومانی از رئیس جمهور قلمداد می‌کنند.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، خدا را شکر که ایشان را فرای از بحث هنری شان ، حداقل در ارتباط با مسائل و مشکلات موسسه هنرمندان پیشکسوت نزدیک به ۱۱ سال می شناسم .موسسه ای که برای تکریم و حمایت از هنرمندان بالای ۶۰ سال و دارای درجه یک هنری در حوزه های سینما، تاتر، موسیقی، تجسمی، شعر، ادبیات داستانی، هنرهای سنتی و معماری با مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی تاسیس شده است.

بسیاری از هنرمندان پیشکسوت نقش جدی در حمایت از موسسه ی خودشان داشته اند و اینجانب به عنوان اولین مدیرعامل و آغاز کننده ی فعالیت های موسسه هیچگاه خاطرات خوب و زحمات این بزرگواران را فراموش نمی کنم ، به ویژه استادان آسمانی که امروز توفیق خدمتگزاری به آنان را نداریم ، از جمله عزت اله انتظامی، داود رشیدی، جمشید مشایخی، محمد علی کشاورز، عزت اله مهراوران، مهرزمان فخارمنفرد، سیروس گرجستانی و بسیاری که به دلیل تعدد اسامی نام آنان در این یادداشت کوتاه نمی گنجد .

و اما در روزهای پر فراز و نشیب موسسه ، استاد داریوش ارجمند یگانه شخصیتی بوده و هستند که برای منافع عمومی و جمعی هنرمندان پیشکسوت هیچ ملاحظه و منفعت شخصی را مد نظر قرار نداده اند و فرای مباحث سیاسی روز جامعه، برای گرفتن کمک از شخصیت ها و متولیان امور ، حاضر به رو زدن و درخواست یا جنگیدن بوده و هستند، به ویژه در شرایط فعلی که افراد با تز روشنفکری ، با احتیاط تمام و سنجش جوانب، حاضر نخواهند شد منافع خود را فدای منافع جمع کنند!هر شخص دیگری جای استاد ارجمند بود، این روزها می توانست بهترین امکانات و رفاه را برای خود داشته باشد، از خانه گرفته تا ماشین و حساب بانکی و … !او در جایی برای گرفتن کمک مالی رئیس جمهور که به تاخیر افتاده از او گلایه می کند و در جایی دیگر بنابر ملاحظات خود به دور از آنکه بخواهد موضوع عدم واریز کمک رئیس جمهور به حساب موسسه هنرمندان پیشکسوت را ملاک همه ی قضاوت ها قرار دهد ، آنچه که فکر می کند صحیح است را در تعریف از یک بخش از فعالیت های دکتر رئیسی بر زبان می آورد که مورد نظر بعضی از مخالفین یا منتقدین نیست !به هر صورت آنچه که جای تامل دارد این است که چرا در این بین همراه با کج خلقی علیه استاد ارجمند ، موسسه هنرمندان پیشکسوت که بودجه سالانه اش برای خدمت به ۱۰۰۰ پیشکسوت در سراسر کشور یک دوم بودجه یک فیلم سینمایی معمولی نیست مورد هجمه قرار می گیرد؟

به نظر می رسد رضایت مندی اعضای موسسه خوشایند بعضی ها نیست ، به ویژه در این روزها ! و به ناچار باید مهره ها و حامیان اصلی مثل استاد ارجمند سلاخی شوند !
خدا را شکر که ایشان علی رغم همه ی دوندگی ها ، خستگی ها و به جان خریدن توهین ها ، از اتفاقات خوبی که برای موسسه رقم زده اند ، ریالی بهره نبرده و نخواسته اند. حتی در آخرین بیماری در دوران کرونا که هزینه بسیار سنگینی متحمل شدند ، یک ریال از این موسسه کمک هزینه پزشکی دریافت نکردند و حتی وقتی که پیشنهاد شد، همانند سایر اعضا بخشی را تامین کنیم ، فقط یک جمله گفتند که: “راضی نیستم یک ریال از بودجه موسسه خرج دارو و بیمارستان من شود” پس چگونه می توان با بی وجدانی و دروغ پردازی ، اینگونه شخصیتی را متهم به گرفتن امتیاز یا کمک شخصی از رئیس جمهور کرد ؟ !به ویژه کسی که دغدغه ای جز رسیدگی به بیماری ، معیشت ، مسکن ، بیکاری و حفظ آبروی هنرمندان پیشکسوت را ندارد!
شما که از خدا نمی ترسید و در دروغ و تهمت زدن و ابرو ریختن اعتیاد دارید، حداقل از روزگار عبرت بگیرید که سایه مرگ از همه کس و همه چیز به ما نزدیک تر است.

ظاهرا انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی سرانجام پس از ماه ها بایکوت فضای سینمایی کشور و به نوعی همراهی با «فتنه مهرماه ۱۴۰۱» سرانجام از حالت «سایلنت» درآمده و حالا رییس این انجمن در اظهار نظری به مدیران سینما پیشنهاد داد تا فیلم‌های جدید را با یک نمودار هرمی وارد چرخه اکران کنند.

به گزارش سینمای خانگی، جعفر گودرزی رییس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در یادداشتی نوشت: کشورهای توسعه‌یافته یک عادت فرهنگی پسندیده دارند. آن‌ها وقتی متوجه می‌شوند در یک ساختار یا شیوه مدیریتی شکست خورده‌اند آن را می‌پذیرند، حتی جشن و مراسم می‌گیرند، و این می‌شود آینه عبرت. آن‌ها نقشه راه را می‌پذیرند و از مسیر «شکست» برمی‌گردند و راهی نو می‌پیمایند. آن‌ها از شکست، شکوهی دوباره می‌سازند.

اما اینجا معانی و درک موضوعات کاملا متفاوت است!

در خودروسازی شکست خورده‌ایم، اما کیست که بپذیرد!؟

کمپانی‌های خودروساز کماکان مشغول جذب پول از مردم هستند و در سقوط آزاد کیفی، شتاب هم گرفته‌اند!

در مدیریت آب دچار بحرانیم و در عین حال شاخص‌های مصرف را آموزش نداده‌ایم و مردم در هزاره سوم و جهانی کم‌آب و بی‌آب، هنوز با آب شُرب استحمام کرده و حتی ماشین می‌شویند! در مقابل سازمان آب به جای حل بحران قضیه را به انتقال تانکرهای آب در مناطق شهر تنزل داده و هیچ مدیری پاسخگوی وضع اسف‌بار این روزهای پایتخت نیست.

شاهد همین نوع از مدیریت در سینما نیز هستیم!

اینکه فیلم‌های ایرانی در چه ترازی از سینمای جهانی قرار دارند، موضوع صحبتم نیست که همین فیلم‌های نه‌چندان درخشان در نهایت مردم را با سینما آشتی داد، چرا که ذائقه مخاطب در آخر به میل فیلمساز تغییر کرد. اما حتی این‌بار به این موضوع هم نمی‌پردازم.

با یک ترکیب متفاوت، چراغ اقبال فیلم‌ها روشن است و کاری را که مدیران به‌اصطلاح سینمایی کشور در طول حداقل این دو سال نتوانستند انجام دهند، سینماگران انجام داده‌اند و رونقی نسبی به سالن‌های سینما برگشته و سینمای بیمار و رو به موت، در حال خروج از کُما است و گویا اتفاق‌های روشنی پیشاروی صنعت سینماست. اما درست در همین برهه که سینما به شوک و تنفس مصنوعی جواب مثبت می‌دهد، سر و کله حضرات پیدا می‌شود تا دوباره شاهد معجزه مدیریتی آنان باشیم!

آقایان!

شما که برنامه ندارید، طول و عرض مدیریت‌تان هم که با حذف و بگیر و ببند بسته شده، به همین چند فیلم فیلم رحم کنید!

به مردم، به سینمادار.

به «سینما» رحم کنید!

باور کنید اگر بگذارید چرخه به شکلی طبیعی خودش را پیدا می‌کند، اما شما کاری می‌کنید که تهیه‌کننده و کارگردان با هزار خواهش و تمنا و ارتباط و ریش گرو گذاشتن، برای فیلم‌شان سئانس بگیرند و پنبه همکارشان را بزنند!

در چنین نوع از مدیریتی‌ست که اصطلاحا زیرآب‌زنی و چوب لای چرخ گذاشتن باب می‌شود و این ابدا زیبا نیست.

در مدیریت آشفته شما همین بس که یکی دو فیلم را نُه ماه در اکران نگه می‌دارید و بعد یک‌باره هشت فیلم جدید را همزمان وارد سیکل اکران می‌کنید!

‌فاصله اکران فیلم‌های موفق قبلی فقط یک ماه و اندی است. بعد پشت‌بند فیلم‌های موفقی که کسری‌های شما را جبران می‌کنند، هشت فیلم را یکباره و همزمان راهی اکران می‌کنید!؟ ماحصل چنین تصمیم غلطی به جان هم انداختن سینماگران و پشیمانی سرمایه‌گذاران از ورود به صنعت سینما و مخلص کلام، سوزاندن فرصت است. شاید نمی‌دانید که با چنین رویکرد مدیریتی‌ِ اشتباهی تیشه به ریشه سینما می‌زنید؛ که من آرزو می‌کنم ندانید! که غم ندانستن شما از زهر عمدی بودن تصمیمات اشتباه‌تان قابل تحمل‌تر است! هر چند نتیجه در نهایت اسف‌بار خواهد بود.

این فیلم‌ها با سرمایه خصوصی ساخته شده و برخی سرمایه‌هایشان سال‌هاست که خوابیده و حالا که بعد از کوران کرونا و ناآرامی‌های اجتماعی، فرصت اکران یافته‌اند و در نهایتِ حیرت مردم هم استقبال خوبی نشان داده‌اند، پایتان را از گلوی فیلم‌ساز و سرمایه‌گذار بردارید. بگذارید سینما کمی نفس بکشد. با سرمایه و نقدینگی مردم نجنگید. چه اصراری به این‌همه اعمال نظر دارید!؟

مخاطب این سینمای پر از محدودیت و سانسور، مردم هستند. حال که آن‌ها با وجود همه این محدودیت‌ها و با وجود فیلم‌های نه‌چندان قوی چراغ سینما را روشن نگاه داشته‌اند شما هم دست از اعمال سلیقه در دایره مدیریت عجیب و غریب‌تان بردارید!

تداوم اکران فیلم‌هایی که از نُه ماه پیش روی پرده هستند، نامش هرچه هست مدیریت نیست! و اوج این خلاقیت و مدیریت هم البته اکران یکباره هشت فیلم با هم است!

در تفسیر چنین تصمیمی آنچه بیش از همه رخ می‌نمایاند، عناد با فیلمساز و به یغما بردن سرمایه روحی، معنوی و مالی اوست.

سازندگان این فیلم‌ها اگرچه چندان نام‌آشنا نیستند، اما حضورشان به مثابه همان نفس تازه‌ای‌ست که در کالبد نیمه‌جان سینما دمیده است. نتیجه کارشان در نهایت رونق صنعت رو به احتضاری‌ست که ما سال‌هاست برایش نگرانیم و فریاد وااسفا سر داده‌ایم.

مدیریت اکران سینما کار چندان پیچیده‌ای نیست که در نهایت مجبور شویم شاهد اشتباهات فاحش شما در این چرخه معیوب باشیم.

فیلم‌های جدیدتر را با یک نمودار هرمی وارد چرخه اکران کنید؛ آهسته، پیوسته و صبورانه و در مقابل برای ادامه اکران فیلم‌های موفق پیشین چند درصد از ظرفیت سینماها را حفظ کنید.

با مدیریت آنی فقط به جریان توفنده رودخانه لطمه می‌زنید.

به جای برخوردهای دفعی و ساخت دیوار، پل‌ها و ظرفیت‌ها را بالا ببرید. راهی جز این نیست.

دوران نقد و هنرآفرینی به پایان رسیده است؟!

یادداشتی از جبار آذین

بر این باورم که به دلیل نبود گوش شنوا و فهم ودرک نقد و اصلاح پذیری، سلطه دگم اندیشی، منافع گرایی، سلیقه مداری، سطحی نگری، گذشته گرایی، و تعطیل فرهنگ و هنر، و تخریب دستاوردهای هنری و فرهنگی؛ خودی نوازی و خانه نشین کردن اهالی هنر و قلم، توسط معلولان ذهنی و نامدیران و نامسوولان؛ همچنین بسته شدن درهای هنر آفرینی فاخر و شایسته ی ملی و مردمی؛ نگارش نقد و تحلیل، ثمربخش نیست! و اگر درخواست و اصرار برخی هنرمندان و دوستان رسانه ای نباشد، نقد/ گفت و گو هم نباید اجرایی شود. به همین علت، فعالان رسانه، وقتی با امتناع مصاحبه از سوی منتقدان و کارشناسان غیر وابسته و مردمی و مستقل روبرو می شوند، نباید متعجب و دلخور شوند و بدانندکه مشکل و مساله از جای دیگر و کسان دیگری است!

چنانچه در میان مسوولان ومدیران، کسانی بودند که برای مردم، فرهنگ، هنر، و هنرمند ارزش و احترام قائل می شدند و خواستار حفظ فرهنگ کشور و فرهنگ سازی بودند و در جهت ساماندهی اوضاع زندگی و کار و زندگی و معیشت جامعه،گام بر می داشتند، دل ها به درد نمی آمد، ولی وقتی انحراف، بی راهه، ندانم کاری، پول، و مقام پرستی، جای تقوا و خداپرستی، و مردم و فرهنگ دوستی را گرفته و کشور علی رغم شعارهای کلیشه ای نامسوولان و نامدیران با غارتگری و حیف و میل بیت المال توسط نور چشمی ها، چی چی زاده ها، و از ما بهتران در تمام عرصه ها رو به قهقرا می رود! از دلسوزان کشور و جامعه، چه بر می آید.

متاسفانه خواسته یا ناخواسته، غلط ها، کژی ها، و انحراف ها، جامعه را به سوی بن بست می برد، تا جایی که همگی به این باور برسند که راهی جز فریاد و اعتراض ندارند. این رخداد ناگزیر، تنها نتیجه هجمه ها، ترفندها، و خصومت دشمنان وخارجی ها، و ایران و اسلام ستیزان نیست، بلکه محصول اشتباهات پی در پی و مردم گریزی صدرنشینان غیر متخصص،بی دانش، و بی تعهد است که گسترش فاصله های طبقاتی، فقر، گرانی، و نابسامانی را به دنبال دارد، و نا امید کردن مردم و تخریب فرهنگ، اعتقادها، و اعتمادهای ملت را باعث می شود… هزاران تاسف!!!!!