برچسب: هفت

فیلم سینمایی «باربی» در چهارمین هفته پیاپی با رساندن فروش خود به ۱.۱۸ میلیارد دلار، به دومین فیلم پرفروش تاریخ کمپانی برادران وارنر تبدیل شد.

به گزارش سینماب خانگی از سینماسینما، «باربی» تقریباً یک ماه پس از اینکه برای اولین بار در صفحه نمایش بزرگ ظاهر شد، به شکستن رکوردها ادامه می‌دهد و کمدی ساخته «گرتا گرویگ» با فروش ۱.۱۸ میلیارد دلار در گیشه جهانی، عنوان دومین اکران پرفروش تاریخ کمپانی برادران وارنر را به نام خود ثبت کرد.

این فیلم در ادامه اکران خود ۴۵.۱ میلیون دلار از ۷۵ بازار بین‌المللی به دست آورد تا فروش خارجی خود را به ۶۵۷.۶ میلیون دلار برساند. «مارگو رابی» و «رایان گاسلینگ» در این فیلم بازی می‌کنند، فیلمی که با پشت سر گذاشتن انیمیشن «منجمد ۲» ساخته «جنیفر لی»، رکورد پردرآمدترین فیلم یک فیلمساز زن در تمام اداوار را نیز به خود اختصاص داده است.

همچنین فیلم علمی تخیلی «مگ ۲: گودال» ۴۳.۷ میلیون دلار از محل اکران در ۷۵ کشور به دست آورد و مجموع فروش بین المللی خود را به ۲۰۲.۸ میلیون دلار رساند. این فیلم شخصیت «جوناس تیلور» (با بازی جیسون استاتهام) را به تصویر می‌کشد که در حال تحقیق روی نوعی کوسه منقرض شده است که با توجه به کمبود نسلش در اسارت نگهداری می‌شود. این کوسه نادر در مکانی بنام درازگودال ماریانا پیدا شده که بسیاری از افراد بدنبال کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه هستند و…

از سوی دیگر فیلم «اوپنهایمر» به کارگردانی«کریستوفر نولان» همچنان در گیشه جهانی تاثیرگذار است و ۳۲ میلیون دلار به فروش خود اضافه کرده و توانسته مجموع فروش بین المللی خود را به ۳۸۵ میلیون دلار برساند. این درام با درجه سنی «R» درباره «جی رابرت اوپنهایمر» یکی از نیروهای محرکه ساخت بمب اتمی است که در سراسر جهان ۶۴۹ میلیون دلار به دست آورده است. این فیلم با پیشی گرفتن از «نجات سرباز رایان» و «دانکرک»، هم اکنون پردرآمدترین فیلم تاریخ سینما درباره جنگ جهانی دوم است.

فیلم سینمایی «گرن‌توریسمو بر اساس داستان واقعی» شرکت کلمبیا پیکچرز نیز عرضه بین‌المللی خود را با ۱۰.۷ میلیون دلار از ۳۰ بازار بزرگ آغاز کرد. این فیلم به ویژه در فرانسه ۲.۳ میلیون دلار درآمد داشت، پس از آن انگلستان با ۱.۳ میلیون دلار و استرالیا و آلمان با یک میلیون دلار در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند. این فیلم که اقتباسی از بازی ویدیویی است از تاریخ ۲۵ آگوست در آمریکا اکران می‌شود.

مهدی سجاده چی گفت: برخی مدیرن سینمایی همواره تلاش و اراده داشتند تا سینما را از نظر مضمونی و ژانری گسترش دهند اما برخی مسائل دیگر باعث به حاشیه راندن موضوع شده است.

به گزارش سینمای خانگی از سینماپرس، مهدی سجاده چی فیلمنامه نویس مطرح سینما در خصوص لزوم تنوع ژانر در سینمای کشور و عبور از دو ژانر «اجتماعی» و «کمدی» گفت: تنوع ژانر در سینما برنامه ریزی طولانی مدت، سرمایه گذاری مناسب و مدیریت متمرکز می خواهد و تا چنین اتفاقی رخ ندهد قطعاً نمی توانیم شاهد تحول در سینما باشیم.

فیلمنامه نویس فیلم های سینمایی «روز سوم» و «سوفی و دیوانه» در پاسخ به پرسش خبرنگار سینماپرس مبنی بر اینکه آیا می توان یکی از دلایل فاصله گرفتن اکثریت قریب به اتفاق مردم از سینما را به دلیل عدم تولید فیلم های مورد علاقه شان دانست یا خیر اظهار داشت: پاسخ به این پرسش به طور دقیق کمی دشوار است اما این حرف به طور کلی درست است چرا که سینمای ما سراغ مضامین کمی می رود.

وی در همین راستا ادامه داد: البته در تمامی سال ها برخی مدیرن سینمایی همواره تلاش و اراده داشتند تا سینما را از نظر مضمونی و ژانری گسترش دهند اما برخی مسائل دیگر در کشور باعث شده تا مدیران سینمایی به جای پرداختن به این اتفاقات بیشتر انرژی شان را صرف مسائل حاشیه ای بکنند و از این کارهای اساسی دور بمانند.

سجاده چی افزود: علاوه بر این نباید این مورد را از خاطر ببریم که برخی فیلم ها مثلاً در حوزه سینمای دفاع مقدس هم با استقبال طیفی از مردم که به صورت مستقیم و غیرمستقیم با دفاع مقدس مرتبط هستند روبرو نمی شود. یعنی مردمی که به این بخش از تاریخ متصل هستند اصولاً برای تماشای فیلم های دفاع مقدسی به سینما نمی روند پس نمی توان این گونه برداشت کرد که اگر در ژانرهای متنوع فیلم تولید شود حتماً مردم به سینما می روند و سینما می تواند با خیل بیشتری از مخاطبان روبرو شود.

رئیس کانون فیلمنامه نویسان سینمای ایران در بخش دیگری از این گفتگو با بیان اینکه سینمای کشورمان به انقراض نزدیک شده است متذکر شد: مثلاً ما در سینمایی که به اسم سینمای اجتماعی معروف شده است با تکرار روبرو هستیم و این سینما مدتی است که جذابیتش را برای مخاطبان خود از دست داده و حتی خالقان مطرح این نوع فیلم ها نیز دیگر با اقبالی در گیشه روبرو نمی شوند.

این سینماگر خاطرنشان کرد: سینمای لوده هم مدت ها است به ورطه تکرار افتاده و ما فقر ژانر در سینما را مدت ها است احساس می کنیم اما نکته اینجا است که سینمای ایران موجودی نیمه جان است که برای ادامه بقا تلاش می کند و وقتی یک موجود برای بقا تلاش می کند مجبور است با کمترین ها و آماده ترین ها سازش کند. از این رو فیلمسازان ایرانی کم کم رو می آورند به ساخت فیلم هایی که اطمینان نسبی به بازگشت سرمایه داشته باشد و از آنجا که فیلم های کمدی امتحان پس داده هستند اغلب سراغ تولید این قبیل آثار می روند.

وی یادآور شد: مبحث فقر ژانر در سینمای ایران آنقدر جدی است که ما ۴ سال قبل که در کانون فیلمنامه نویسان جایزه سپنتا را ترتیب دادیم و می خواستیم از فیلم ها به شکل ژانری تقدیر کنیم از میان ۱۰ ژانری که تعریف کرده بودیم ۲ ژانر اصلاً در سینمای ما وجود نداشت که یکی از آن ها ژانر وحشت بود و یا در سینمای فانتزی و موزیکال ما فقط ۲ فیلم داشتیم که مجبور شدیم یکی از آن ۲ فیلم را به عنوان بهترین اثر انتخاب کنیم و جالب اینجا است که برای اینکه در بقیه ژانرها بتوانیم جوایزی را اهدا کنیم مجبور شدیم فیلم های اجتماعی را تفکیک کنیم! مثلاً در یک فیلم اجتماعی پلیس نقش پررنگی داشت و ما آن فیلم را به عنوان فیلم پلیسی انتخاب کردیم.

سجاده چی در همین راستا تأکید کرد: ژانرهای متعددی که در سینمای دنیا مثل سینمای آمریکا مورد استفاده قرار می گیرند و گیشه خودشان را دارند در سینمای ما اصلاً تولید نمی شوند.

این فیلمنامه نویس تصریح کرد: بی تردید عدم احساس مسئولیت اهالی سینما برای داشتن ژانرهای مختلف می تواند یکی از دلایل عدم پرداختن به ژانرهای متعدد در سینما باشد. از سوی دیگر مدیرانی هم که در سینما هستند این احساس مسئولیت را ندارند و یا شرایطی ندارند که برنامه ریزی کنند و متناسب با حوادث فرامتنی سینما را مدیریت می کنند و قادر نیستند داخل سینما بیایند و درون متنی برای سینما برنامه ریزی کنند.

فیلمنامه نویس فیلم های سینمایی «هفت سنگ» و «قاعده بازی» در پایان این گفتگو متذکر شد: یکی دیگر از اشکالات ما این است که وقتی می خواهیم در ژانرهای متنوع مبادرت به تولید اثر کنیم با معضل کپی کاری مواجه می شویم. فیلم های ما ناخودآگاه با فیلم های خارجی مقایسه می شود و از آنجا که فرهنگ ما شبیه فرهنگ غربی ها نیست در آزمایشگاه سینمای ایران شبیه سازی ژانرهای مختلف بدل به کپی های دست چندمی می شود که به مذاق مخاطب خوش نمی آید.

فیلم مستند «ایساتیس» به کارگردانی علیرضا دهقان توانست جایزه بخش اکولوژی را در نهمین جشنواره سبز مونته‌نگرو که از جمله جشنواره های برتر محیط زیستی جهان است، از آن خود کند.

به گزارش سینمای خانگی از مشاور رسانه‌ای پروژه، فیلم مستند سینمایی «ایساتیس» به کارگردانی علیرضا دهقان در نهمین جشنواره سبز مونته‌نگرو جایزه بخش اکولوژی جشنواره را دریافت کرد.

جشنواره سبز مونته‌نگرو که با حضور در لیست شبکه بین المللی سبز در رده جشنواره های برتر محیط زیستی جهان قرار دارد با هدف ایده های پایدار در مورد حفاظت از منابع طبیعی کشورها، توسعه و ارتقای سطح آگاهی و مسئولیت پذیری در مورد نیاز مبرم به حفاظت و صیانت از محیط زیست و به طور کلی طبیعت برگزار می‌شود.

نهمین جشنواره سبز مونته‌نگرو ۷ تا ۹ مرداد مصادف با ۲۹ تا ۳۱ جولای ۲۰۲۳ در پارک ملی دورمیتور مونته‌نگرو که در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است، برگزار شد.

مستند «ایساتیس»، پیشتر جایزه بهترین فیلم هفتمین جشنواره جهانی فیلم اوشن سیتی آمریکا، جایزه ویژه دبیر چهاردهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت»، نامزدی سیمرغ بهترین فیلم مستند سی و نهمین جشنواره فیلم فجر، نامزدی بهترین فیلم نتپک سی و هشتمین جشنواره جهانی فجر، تندیس سیمین بهترین مستند از جشنواره بین المللی فیلم رشد، جایزه بهترین فیلم بخش بین‌الملل هشتمین جشنواره بین المللی جشنواره شهر، نامزدی بهترین فیلم و بهترین صداگذاری از جشن مستند سینمای ایران، برگزیده بهترین فیلمبرداری و بهترین موسیقی از جشن مستند سینمای ایران را کسب کرده است.

در خلاصه داستان این فیلم مستند آمده است: «این داستان سفر است. سفری به درازای هزاران سال در دل کویر بی آب و علف، در مرکز این سرزمین کهن. روایتی که راویانش آب، باد، خاک و آتش هستند. این آشنایان ناآشنا، پس گوش دل بسپار که شرحی شنیدنی است.»

برخی عوامل مستند «ایساتیس» عبارت است از: کارگردان: علیرضا دهقان، تهیه کننده: علیرضا دهقان و راحیل صحرایی، مدیر فیلمبرداری: مهدی آزادی، پژوهش: راحیل صحرایی و علیرضا دهقان، تدوین: بهمن کیارستمی و پویا پارسا مقام، آهنگساز : ستار اورکی، صدابردار: اشکان طلوعیان، صداگذار: آرش قاسمی، نویسنده متن: رضا آتشی و علیرضا دهقان، ویرایش متن: همایون امامی، مدیر تولید: محمدحسین افضلی، مدیر هماهنگی: محمدرضا واحدی، دستیار یک و برنامه ریز: محسن شاهنده، دستیار دوم کارگردان: فرامرز جاوید، طراح صحنه: وحید زبرجدی، مدیر صحنه: علی فرخ، طراح لباس: زهرا غیاثی، رنگ‌آمیزی تصاویر: حمیدرضا فطوره‌چیان و برنا جمشیدی، جلوه‌های ویژه بصری: علی نیکوکار، زیرنویس: رضا تاری وردی، ترجمه: حسن شرف الدین، طراح پوستر: مجتبی موسوی، عکاس و فیلمبردار پشت صحنه: امیر جلالی، طراح گرافیک: مازیار علیاری، طراح تیتراژ: بهنام عباسی فر، مشاور رسانه‌ای: آزاده فضلی، مجری طرح: مزرعه فیلم، پخش بین الملل: فیلمار پیکچرز با مسئولیت سونیا سرلک.

از نگاه جیمز کامرون، کیت وینسلت نباید نقش اصلی تایتانیک می‌بود. کامرون از بازی او در نقش رز مطمئن نبود.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، تایتانیک به کارگردانی جیمز کامرون و با بازی کیت وینسلت و لئوناردو دی‌کاپریو یکی از بهترین فیلم‌های تمام دوران سینمای جهان است اما با وجود این که لئوناردو دی‌کاپریو انتخاب کامرون برای نقش جک بود اما از بازی کیت وینسلت مطمئن نبود.

تایتانیک جوایز متعددی از جمله ۱۱ جایزه اسکار در هفتادمین دوره جوایز اسکار دریافت کرد.

در طول مراحل انتخاب بازیگر، همه چیز بسیار پیچیده شد. وینسلت که می‌خواست نقش رز را بازی کند، باید کامرون را متقاعد می‌کرد.

کارگردان تایتانیک پس از تست صفحه مانیتور، دی‌کاپریو را به عنوان بهترین بازیگر برای نقش جک در فیلم سال ۱۹۹۷ انتخاب کرد. اگرچه بازیگر برنده اسکار علاقه‌ای به این پیشنهاد نداشت، اما متیو مک کانهی در انتخاب او برای این فیلم قاطعانه عمل کرد.

کیت وینسلت هم که قرار بود در کنار دی‌کاپریو در تایتانیک بازی کند، فکر می کرد او برای نقش جک در این فیلم عالی است. اما کیت وینسلت قرار نبود رز باشد. اگرچه تصور جایگزینی دی‌کاپریو و کیت وینسلت برای ایفای نقش جک و رز بسیار دشوار است اما کامرون درباره بازی کیت در فیلم مطمئن نبود. بر خلاف نگاه کارگردان آواتار، خانم واگرا شدیدا خواهان کیت بود و تصمیم گرفت تا جیمز کامرون را متقاعد کند که نقش یک فیلم برنده اسکار را به کیت بدهد.

کیت در پستی که به اشتراک گذاشت به ملاقات خود با جیمز کامرون اشاره کرد که به او گفته بود: این من هستم که فقط باید این کار را انجام دهم و اگر من را انتخاب نکنید پشیمان خواهید شد.

با تلاش‌های فراوانی که وینسلت داشت، کامرون در نهایت او و لئوناردو دی کاپریو را انتخاب کرد.

با این وجود شایعات حاکی است که جیمز کامرون قبل از در نظر گرفتن کیت وینسلت، گوئینت پالترو، وینونا رایدر، کلر دینز و ریس ویترسپون را برای نقش رز در نظر گرفته بود.

کارگردان «شیر سنگی» گفت: امیدوارم بازیگران جوان به جز بازیگری، از بزرگانی مانند علی نصیریان، جمشید مشایخی، داوود رشیدی، عزت‌الله انتظامی و محمدعلی کشاورز، اخلاقیات را بیاموزند.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، کارگاه «انتقال تجربه فیلمسازی» با حضور مسعود جعفری‌جوزانی نویسنده و کارگردان عصر روز گذشته ۱۴ مرداد ماه برای اعضاء باشگاه مخاطبان موزه سینما در سالن فردوس این مجموعه فرهنگی تاریخی برگزار شد. 

به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی موزه سینما، مسعود جعفری‌جوزانی با بیان اینکه اگر بخواهیم فیلمساز شویم ابتدا باید اجزای آن را به خوبی بشناسیم، گفت: زمانی که ما درس سینما می‌خواندیم، هنوز سینما جدی گرفته نمی‌شد و وقتی درباره آن صحبت می‌کردیم گاهی با تمسخر می‌گفتند مگر سینما، خواندن می‌خواهد؟! آن دوران به غیر از مارکسیست‌ها بقیه به سینما به چشم تفریح نگاه می‌کردند. در واقع از نیمه دهه ۶۰ میلادی به بعد سینما جدی‌تر گرفته شد.  

لحظه‌های ناب سینما نشان دادنی است و تعریف کردنی نیست 

جعفری جوزانی با بیان اینکه در جوانی فیلم‌های زیادی می‌دیده است تا از آنها درس بگیرد، افزود: من معتقدم سینما، بیش از هر هنر دیگری نیاز به بسترسازی دارد. زمانی که ما جوان بودیم تماشای فیلم به آسانی امروز نبود که در خانه‌ها همراه با خانواده‌مان ببینیم. معمولا فیلم خوب این‌گونه است که اگر کسی از شما خواست داستان آن را تعریف کنید، نتوانید و به او بگویید باید خودت فیلم را ببینی؛ چرا که لحظه‌های ناب سینما نشان دادنی است و تعریف کردنی نیست. دلم برای آنگونه سینما تنگ شده؛ به نظرم لحظه‌های نابی که تعریف کردنی نیستند، خود سینما است. 

وی ادامه داد: متاسفانه در دانشگاه‌ها کلاس «درک فیلم» نمی‌گذارند ؛ کلاسی که در آن هفته‌ای یک فیلم نمایش دهند و از تماشاگران بخواهند درک خود را نسبت به آن اعلام کنند. درک فیلم نوعی بسترسازی است که در جامعه بوجود می‌آید. 

کارگردان فیلم سینمایی «شیرسنگی» با تاکید بر اهمیت درک فیلم، گفت: در دانشگاه کلاس‌های زیادی داشتیم اما کسی به ما آموزش نداد چگونه بنویسیم و چگونه فیلم را درک کنیم؛ مفاهیم فیلمسازی را همه می‌دانستیم ولی افراد کهنه کاری که فلسفه مونتاژ را می‌دانستند و آموزش می‌دادند بسیار کم بودند. اگر سینما بخواهد قصه بگوید مهم این است که من از آن قصه و آن فیلم چه حس کردم، اینکه بازیگر یک فیلم چگونه آمد و با چه حالتی آمد در سینما مهم است زیرا در درک فیلم تاثیر می‌گذارد. 

وی ادامه داد: کسانی که سینما می‌خوانند باید نسبت به جهان و هستی نگرشی متفاوت داشته باشند و تلاش کنند که اگر سینما می‌آورند همراه آن حس و فلسفه را نیز بیاورند. مثلا، آلفرد هیچکاک فیلم «طناب» را که با یک شات ساخت مفهومی را منتقل می‌کرد و در واقع می‌خواست پاسخی به مونتاژ سینماگران مارکسیست داده باشد. 

جعفری‌جوزانی با بیان اینکه امروز اتفاقات نوینی در سینما می‌افتد، بیان داشت: مثلا می‌توان با انواع لنز در فیلم به تماشاگر ‌بگویید کجا را نگاه کند و وقتی به این ظرافت‌ها نگاه می‌کنیم می‌بینیم سینمای هر فردی با فرد دیگر متفاوت است؛ هیچکس، شبیه فرد دیگر نیست و هر کدام از ما مانند اثر انگشت متفاوتیم؛ حتی اگر بخواهیم داستان یکسانی بسازیم. 

با چیدن واژه‌ها کنار هم می‌توانید خود را پیدا کنید 

وی ادامه داد: من معتقدم اگر می‌خواهید بنویسید، حتما موضوعی شما را آزار می‌دهد که می‌خواهید درباره آن بنویسید و اگر آن موضوع را برای کسی تعریف کردید یا می‌خواهید تعریف کنید یعنی آن داستان به پختگی کامل نرسیده و می‌خواهید نظر دیگران را هم بدانید. بنابراین قلم را بردارید و از آنچه می‌اندیشید بنویسید حتی اگر بد بنویسید؛ حتی اگر آغاز ، میانه و پایان خوبی نداشته باشد زیرا قطعا جواهری در آن است که با جادوی نوشتن به موضوع می‌رسید تا جایی که موضوع شما را با خود درگیر می‌کند. 

جعفری جوزانی با بیان اینکه به دنبال آنچه رسم است نروید، گفت: در دنیا داستانی نیست که گفته نشده باشد اما وقتی شما بنویسید یک موضوع دیگر است و تفاوت دارد. ما نمی‌دانیم چقدر توانایی در وجود ما است و کم‌کم خود را کشف می‌کنیم و تا جایی پیش می‌رویم که گویا هزاران آدم درون ما زندگی می‌کنند بنابراین خلاق باشید، واژه‌ها را کنار هم بچینید تا خود را پیدا کنید. پس از نوشتن فیلمنامه، دکوپاژ خودش شکل می‌گیرد و آن زمان است که باید استوری بورد طراحی کنید ولی زمان ساخت فیلم به آن متکی نباشید و شرایط دیگر را هم در نظر بگیرید زیرا در غیر این صورت فیلم خوبی از آب درنمی‌آید. 

وی با اشاره به اینکه زنده یاد مرتضی ممیز پوستر فیلم‌های «شیرسنگی» و «در مسیر تندباد» را طراحی کرده است، بیان داشت: ممیز از من خواست فیلم را ببیند تا بتواند پوستر را طراحی کند. سه بار فیلم را دید، فیلمی که آن زمان بدون تدوین و موسیقی متن بود و تماشای آن چند ساعت طول می کشید. در نهایت پوستر فیلم را طراحی کرد که بیان کننده فضای فیلم بود.
وقتی پوستر فیلم را می‌بینید، باید متوجه شوید که با چه نوع فیلمی روبرو هستید در غیر این صورت کاری بیهوده است. 

جعفری جوزانی با بیان اینکه سینماگر باید همه چیز را ببینند و هر دیدنی دیدن نیست، گفت: فیلمساز نکات ریز را می‌بیند ، احساس بشر را درک می‌کند و معنی نگاه را می‌فهمد. زمین و زمان با یک فیلمساز واقعی حرف می‌زند. گاهی با یک جمله و یا یک متن، هم میزانسن مشخص می‌شود، هم شخصیت پردازی و هم زمان و مکان؛ مانند: «همه اهل شیراز می‌دانستند که داش آکل و کاکا رستم سایه‌ی یکدیگر را با تیر می‌زدند.» 

وی با اشاره به ریتم در سینما گفت: پیش از این در سینما تقطیع‌ها و کات را ریتم می‌دانستند در حالیکه این ریتم نیست. ریتم مجموعه‌ای از حرکت دوربین، حرکت بازیگر، خطوط و رنگ، نور و تقطیع است. 

وی در پایان با ذکر خاطره‌ای از علی نصیریان در فیلم «شیرسنگی» بیان کرد: به خاطر دارم برای این فیلم همه در یک خانه روستایی شب‌ها می‌خوابیدیم و هیچ کدام از بازیگران اعتراضی نداشتند. من هنوز هم معتقدم هیچ بازیگری مانند علی نصیریان نمی توانست نقش مورد دلخواه من را در این فیلم بازی کند. امیدوارم بازیگران جوان هم به جزء از بازیگری، از بزرگانی مانند علی نصیریان، جمشید مشایخی، داوود رشیدی، عزت الله انتظامی و محمدعلی کشاورز، اخلاقیات را بیاموزند.