برچسب: قم

میزان فروش گیشه سینماهای کشور در مهرماه با افزایش ۲۹میلیارد تومانی به نسبت شهریورماه به ۸۸میلیارد و ۳۰۰میلیون تومان رسید.

به گزارش سینمای خانگی از روابط عمومی موسسه سینماشهر، آمار فروش سینماهای کشور در مهر ماه بر اساس فروش روزانه ۸۸۳میلیارد ۸۶۰ میلیون و ۷۲۴ هزار ریال بوده است که نسبت به ماه گذشته ۲۹۰ میلیارد و ۱۸۰ میلیون و ۹۴۹ هزار ریال افزایش داشته است.

همچنین این رقم نسبت به سال گذشته، همین ماه ۶۶۳ میلیارد و ۵۴۴ میلیون و ۵۵۹ هزار ریال افزایش داشته است.

بر اساس این گزارش، تعداد کل بیننده در سینماهای سراسر کشور نیز یک میلیون و ۸۲۵ هزار و ۲۹۷ نفر اعلام شد که روزهای سه‌شنبه، هجدهم مهر ماه، با ۱۹۴ هزار و ۵۱۸ نفر و سه‌شنبه ۱۱ مهر با ۱۸۲ هزار ۲۹۳ نفر به ترتیب بیشترین آمار مخاطب را در این ماه داشتند.

تعداد بینندگان سینماهای کشور در شهریور یک میلیون و ۲۶۵ هزار و ۶۹ نفر بوده که در مهر ماه این رقم به اندازه ۵۶۰ هزار و ۲۲۸ نفر افزایش پیدا کرده است.

اقبالی که طی سالیان اخیر به آثار سینمای کودک و نوجوان می‌شود، این ضرورت را به وجود می‌آورد که تصمیم‌گیران اکران، برنامه‌ای را برای حضور همیشگی آثار این گونه در کنار فیلم‌های کمدی و اجتماعی تدارک ببینند.

به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، اکنون چندهفته‌ای است که ۲ فیلم از ۵ فیلم پرفروش روز، به آثار کودک و نوجوان اختصاص دارد؛ بچه زرنگ که موفق شد تا در حضور کمدی‌هایی چون فسیل و شهر هرت، پس از هتل، خود را بافاصله، به رتبه دوم جدول فروش برساند و فیلم نارگیل ۲ که در حضور فیلم‌های جدیدتری که بازیگران چهره دارد، توانسته تا جایگاه خود را به‌عنوان پنجمین فیلم پرمخاطب یک ماه اخیر سینماها، تثبیت کند.

این رویکرد تاکنون بارها در سینمای ایران به وقوع پیوسته اما هیچ‌گاه به جریان تبدیل نشده است. اکنون عادت گیشه، به گونه‌ای است که تنها سینمای کمدی را پوشش می‌دهد. درواقع تلورانس گیشه و سازماندهی اکران به سمتی رفته که نوک پیکان در اختیار فیلم‌های کمدی قرار داشته باشد و هرگاه احساس شود که ریتم فروش از رمق افتاده، با تزریق آثار کمدی، روح تازه‌ای به جریان فروش سینماها دمیده می‌شود. با این حساب، مدیریت اکران سینما، همواره با از رمق افتادن یک فیلم کمدی، یک یا چند آلترناتیو دیگر در اختیار دارد تا نبض گیشه را در دست بگیرد.

این عملکرد برای سینمای اجتماعی تاحدودی رعایت می‌شود و در دیگر گونه‌ها، محلی از اعراب ندارد. مثلا همین اتفاقی که اکنون برای سینمای کودک رخ داد و سبب شد تا در حضور سهمگین کمدی‌ها، ۲ فیلم از آثار کودک در جمع ۵ فیلم پرمخاطب قرار بگیرد، هیچ‌گاه منجر به این نخواهد شد که با کم‌رمق شدن گیشه این فیلم‌ها، جانشین‌هایی قدرتمند برای این مسیر انتخاب شده تا پرچم سینمای کودک در اکران، بالا نگه داشته شود. هم‌چنان‌که قبلا نیز چنین عملکردی رخ داده بود و چندان اعتنایی به آن نشد.

جریان بخشیدن به اکران آثار کودک و نوجوان، یک چرخه سراسر برد است که با توجه به تعدد تولیدات این حوزه، می‌تواند خوراک مکفی را برای تمام طول سال مخاطبان آن فراهم آورد

در این شرایط، یکی از مسیرهای پویایی اکران، در کنار نگاه ویژه به کمدی و آثار اجتماعی، محور قرار دادن ژانرهای پرمخاطبی چون کودک است. اکنون زمان آن است که کمدی، اجتماعی و کودک، سه‌ضلعی را تشکیل دهند که منجر به افزایش مخاطب سینما و رونق گیشه شود. ضمن آن‌که آثار کودک و نوجوان برخلاف آثار اجتماعی، دوقطبی چندانی را با سینمای کمدی ایجاد نمی‌کنند و از این منظر نیز خطر و محدودیت‌هایی را برای ژانرهای دیگر ایجاد نمی‌کند.

البته که بها دادن به اکران آثار کودک، علاوه بر حرفه‌ای‌گری و کم کردن فشارهایی که راجع حمایت‌ها حول این محور وجود دارد، نوعی هوشمندی نیز محسوب می‌شود. بسیاری از کودکان و نوجوانان، با والدین و اعضای خانواده به تماشای آثار می‌نشینند و این مهم می‌تواند اکران پررونقی را برای آن آثار رقم بزند. نظر به همین مولفه است که عمده آثار این گونه با استقبال خوبی مواجه شده و به فروش‌های چندمیلیاردی نائل می‌آیند که می‌توانند در کمترین بازخورد، هزینه تولید خود را بازگردانند.

بنابراین جریان بخشیدن به اکران آثار کودک و نوجوان، یک چرخه سراسر برد است که با توجه به تعدد تولیدات این حوزه، می‌تواند خوراک مکفی را برای تمام طول سال مخاطبان آن فراهم آورده و خود به قطبی تبدیل شود که سینمای ایران را از دوقطبی سینمای کمدی و اجتماعی خارج کرده و به جریان متمولی تبدیل شود که علاوه بر جا انداختن این گزاره که سینما در تمام طول سال، فیلم‌هایی برای کودکان و نوجوانان دارد، کمک شایان‌توجهی به گیشه کلی سینمای ایران کند.

این مهم، نیاز به برنامه‌ریزی چندانی ندارد اما یک احساس ضرورت می‌طلبد که سبب شود تا در هر ماه، گزینه‌هایی جدی برای نمایش این گونه وجود داشته باشد و نباید این‌گونه باشد که این چیدمان اکران، به‌شکلی اتفاقی رخ دهد. اگر این آثار به شکل جریان، در کلیت اکران سینمای ایران جای بگیرد، می‌تواند در کنار آثار کمدی و درام‌های اجتماعی و خانودگی، سبب پویایی و رونق بیشتر سینمای ایران شود.

منتقد و کارشناس سینما گفت: در جریان هنری کشور شاید ۱۰ درصد با ارزش‌های جامعه خیلی همسو نباشند، طبیعتا حق آنان است اما ما نباید آن تعداد اندک را به همه تعمیم بدهیم، در صنفی که ۵ هزار عضو دارد بخش اندکی نیز همراه مردم نیستند.

محمود گبرلو در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا اظهار داشت: در پس حملات نظامی در تمام جنگ‌ها در دنیا، قدرتی به نام رسانه وجود دارد که افکار عمومی با آن تنظیم می‌شود. رژیم صهیونیستی نیز به خوبی از این مهم مطلع است که تنها بخش کوچکی از افکار عمومی به سلاح‌ها و بعد نظامی جنگ توجه می‌کنند بلکه بخش بزرگی از افکار عمومی به قدرت رسانه‌ای توجه دارند تا ببینند تا به اینجا کدام جناح در این نبرد پیروز است.

وی ادامه داد: صهیونیست‌ها از این زاویه رسانه‌ها را در اختیار دارند و بخش اندکی از توان خود را به حملات روزانه اختصاص می‌دهند و بخش بزرگی را به اقناع پذیری افکار عمومی می‌پردازند.

گبرلو با اشاره به فریب رسانه‌ای صیهونیست‌ها در حمله اخیر آنان به غزه گفت: در فاجعه‌ای که رژیم صهیونیستی در بیمارستان المعمدانی رقم زدند و کشتار عظیمی که بی ‌رحمانه مسبب آن بودند، دل همه انسان‌های دردمند جهان در مواجهه با زنان و کودکان زخمی و کشته شده، لرزید اما صیونیست‌ها با یک برنامه رسانه‌ای همه چیز را به نفع خودشان تغییر دادند.

برخی رسانه و قدرت رسانه را نمی‌شناسند و فکر می‌کنند که سلبریتی‌ها بار منفی برای جامعه خود دارندمجری سابق برنامه «هفت» ضمن تاکید بر فریب افکار عمومی در جهان توسط رژیم صهیونیستی گفت: صیهونیست‌ها برای اقناع افکار عمومی خبری را پخش کردند که این حمله توسط حماس صورت گرفته و در همان لحظه برشی از ویدیویی را از برگشتن موشک به سمت بیمارستان در رسانه‌ها منتشر کردند. در صورتی که افکار منطقی و آدم‌های دانا و آشنا به سیستم رسانه می‌دانند که این یک برنامه رسانه‌ای است.

گبرلو با تاکید بر اهمیت قدرت رسانه، نقش سلبریتی‌ها و هنرمندان در به کارگیری رسانه برای جهت دهی به افکار عمومی را مهم ارزیابی کرد و گفت: برخی رسانه و قدرت رسانه را نمی‌شناسند و فکر می‌کنند که سلبریتی‌ها بار منفی برای جامعه خود دارند. درست است که سلبریتی‌ها و کلام‌هایشان خیلی باب میل همه نیست اما گاهی اوقات کاربرد دارد. می‌بینیم که اگر زلزله بشود یا سیلی بیاید یا با مساله مهم و حساسی که افکار عمومی جامعه را درگیر کرده برخورد کنیم رجوع مردم به هنرمندان و سلبریتی‌ها افزایش می‌یابد.

این مجری سابق صداوسیما ادامه داد: نخبگان و سلبریتی‌ها نقش موثری در اقناع افکار عمومی دارند چراکه نسل جوان بین ۱۵ تا ۳۰ سال به سلبریتی‌ها توجه می‌کنند و الگوهای رفتاری و کلامی خود را از آنان می‌گیرند. ما باید سعی کنیم از این فضای نخبگانی که توسط سلبریتی‌ها ایجاد شده بهره مند شویم و برخی اخبار را از طریق آنان منتقل کنیم.

در هر کشوری هر جریان فکری مخالف‌ها و معترضینی دارد اما درصدی که می‌توانند همراه و همدل باشند را هم باید دید و از همدلی همان‌ها بهره بردگبرلو به صحبت‌های مرضیه برومند، کارگردان سینما که چند روز گذشته مراسم تشییع پیکر داریوش مهرجویی عنوان کرده بود اشاره کرد و افزود: او می‌توانست به عنوان یک هنرمند و رئیس خانه سینما درباره این قضیه و جنگ حرف نزند اما احساس کرد که وظیفه انسانی او حکم می‌کند که صحبت کند. با آنکه محتمل بود عده زیادی اعتراض کنند؛ کما این‌که عده‌ای نیز به او اعتراض کردند و تعداد اندکی از مردم او را هو کردند اما با اقتدار حرفش را زد. قطعا باید گله‌مندی هنرمندان را بشنویم اما از وجود انسانی و احساسی آنان نیز بهره ببریم.

وی تفکیک کردن تحلیل‌های هنرمندان و نخبگان را امری مهم دانست و تاکید کرد: ما باید نخبگان و هنرمندان را تفکیک شده تحلیل کنیم. طبعا در جریان هنری کشور شاید ۱۰ درصد با ارزش‌های جامعه همسو نباشند. طبیعتا حق آنان است و در هر کشوری هر جریان فکری مخالف‌ها و معترضینی دارد اما درصدی که می‌توانند همراه و همدل باشند را هم باید دید و از همدلی همان‌ها بهره برد.

گبرلو خاطرنشان کرد: ما نباید آن تعداد اندک را به همه تعمیم بدهیم. در صنفی که ۵ هزار عضو دارد بخش اندکی نیز همراه مردم نیستند اما نباید فریب رسانه‌های بیگانه را بخوریم و فقط به این تعداد اندک متکی بشویم و آن‌ها را به همه هنرمندان تعمیم بدیم.

عضو هیات موسس انجمن منتقدان تئاتر ادامه داد: سالانه ۱۰۰ فیلم ساخته می شود، شاید ۵ درصد آن توقیف شود. باید قبول کنیم که در هر جریان سینمایی ده درصد هم ریزش داریم این چه اشکالی دارد؟ مهم درصدِ همراه و همدل هستند و باید به همراهی آنان اهتمام بیشتری بورزیم.

گبرلو فعالیت برخی رسانه های داخلی را تامل برانگیز دانست و گفت: درباره قتل مرحوم مهرجویی پلیس تحقیقات کرد و به این نتیجه رسید که یک بیگانه این کار را انجام داده. یکی از روزنامه‌ها با تیتر قتل‌های زنجیره‌ای این فاجعه را تحلیل کرد. در صورتی که قتل‌های زنجیره‌ای مساله دیگری بود که حکومت با آن درگیر بود. در واقع این رسانه حرفی را زد که خیلی از رسانه‌های معاند فارسی زبان آن را بیان می‌کنند. این یعنی بخشی از رسانه‌های ما به جای بازی در زمین خودی در زمین دشمن بازی می‌کنند که این اصلا نمی‌تواند باعث منسجم‌شدن فضای رسانه‌ای شده و از آن برای جهت‌دهی به افکار عمومی کمک گرفت.

«قاتلان ماه کامل» به کارگردانی مارتین اسکورسیزی در روز افتتاحیه اکران، ۹.۴ میلیون دلار فروخت و پیش بینی میشود فروش سه روز نخست اکران خود را به ۲۳ میلیون دلار برساند. 

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ورایتی، وسترن «قاتلان ماه کامل» جدیدترین ساخته «مارتین اسکورسیزی» در روز افتتاحیه ۹.۴ میلیون دلار از محل ۳۶۲۸ سالن سینما به دست آورد، رقمی که شامل ۲.۶ میلیون دلار در پیش نمایش پنج شنبه است و انتظار می رود این درام تاریخی حماسی سه روز اکران افتتاحیه خود را با فروشی برابر با ۲۳ میلیون دلار به سرانجام برساند. 

«قاتلان ماه کامل» با بودجه‌ای ۲۰۰ میلیون دلاری ساخته شده و کمپانی اپل که از این پروژه حمایت می‌کند، در حال برنامه‌ریزی برای سرمایه‌گذاری در نمایش‌ سینمایی به عنوان وسیله‌ای برای تبلیغ پخش‌نهایی این فیلم در سامانه نمایش آنلاین «Apple+» است.

 در صورت رسیدن فروش افتتاحیه «قاتلان ماه کامل» به ۲۳ میلیون دلار، این فیلم از فروش آغازین آخرین همکاری اسکورسیزی با «لئوناردو دی کاپریو» یعنی «گرگ وال استریت» پیشی خواهد گفت، فیلمی که اکران خود را با فروش ۱۸ میلیون دلاری شروع کرد و در نهایت به فروش ۱۱۶ میلیون دلاری در آمریکای شمالی رسید.

«قاتلان ماه کامل» که برخی از قوی‌ترین نقدهای سال را به خود اختصاص داده است، امیدوار است در هفته‌های آتی به اکران موفق خود ادامه دهد. نمره A مثبت از طریق شرکت تحقیقاتی «Cinema Score» نیز نشان میدهد که مخاطبان اولیه از تماشای فیلم لذت برده اند.

این فیلم ۲۰۶ دقیقه ای که نخستین نمایش خود را جشنواره فیلم کن تجربه کرد، برگرفته از کتاب پرفروش غیرداستانی نوشته «دیوید گرن» با همین عنوان و فیلم‌نامه‌ای از اسکورسیزی و اریک راث ساخته شده است و روایتگر داستان قتل چندین نفر در منطقه نفت‌خیز اوسیج در اوکلاهاما در دهه ۱۹۲۰ است.

در این فیلم «لئوناردو دی کاپریو» در نقش «ارنست برکهات» بازی می‌کند که خواهرزاده یک دامدار قدرتمند به نام «ویلیام هیل» با نقش‌آفرینی «رابرت دنیرو» است. «لیلی گلداستون» نیز در نقش همسر «دی کاپریو» بازی می‌کند.

«قاتلان ماه کامل» یکی از شانس های اصلی اسکار محسوب می شود.

ناآرامی‌های پائیز گذشته، تاثیرات مخربی بر فضای سینمایی کشور گذاشت. از کاهش شدید سرانه نشاط عمومی گرفته تا قرار دادن سینماگران مقابل هم، تعطیلی سینماها، ارعاب سینماگران برای تولید و اکران اثرشان و… تنها بخشی از این خسارات بود. گیشه نیز ضرر ۱۳۹ میلیارد تومانی را متحمل شد تا پس از کرونا، سینمای ایران متحمل سنگین‌ترین خسارات مالی و روانی شود.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، سینمای ایران طی سال گذشته، روند سینوسی متفاوتی را پشت سر گذاشت. یک بهار نرمال داشت. در فصل تابستان توانست فراتر از انتظار ظاهر شده و در دو ماه محرم و صفر که با ماه‌های مرداد و شهریور تلاقی پیدا کرده بود، بهترین راندمان مدت زمان مشابه سالیان گذشته را به خود اختصاص دهد. یک پائیز راکد داشت و در فصل زمستان نیز توانست تاحدودی به دوران پیش از ناآرامی‌ها بازگردد.

از شهریورماه آغاز می‌کنیم که سینماها، حدود ۱ میلیون و ۸۰۰ هزار مخاطب داشتند. این آمار اگرچه، با متوسط روزی ۶۰ هزار مخاطب، یک روند نرمال را برای سینماها نوید می‌داد اما شاید کمتر کسی تصور می‌کرد که طی ماه صفر، سینماها بتوانند میانگین تعداد مخاطبان را حفظ کنند. این استقبال سبب شد تا شورای صنفی نمایش که در آن زمان، شدیدا به بازگشت به دوران پیش از کرونا امیدوار بود، برنامه‌ریزی‌های خوبی برای پایان ماه صفر داشته باشد. ۷ فیلم برای نمایش از هفتم مهرماه در نظر گرفته شد که بخارست و ملاقات خصوصی، ۲ مورد آن بودند. امیدواری زیادی به اکران مهرماه وجود داشت تا با پایان ماه صفر، آغاز به کار مدارس و دانشگاه‌ها و تغییر ناوگان کهنه اکران، یک استقبال بسیار خوب از سینماها به عمل آید اما متاسفانهناآرامی‌ها سبب شد تا سینماها، به‌مانند دوران کرونا، متحمل خسران‌های بسیاری شوند.

روند خزنده اغتشاشات اگرچه از پایان شهریور آغاز شد اما تاثیر این اتفاق بر سینما، از نخستین روزهای مهرماه آغاز شد. این کم‌اقبالی تاجایی پیش رفت که سینماها که روزانه شاهد متوسط ۶۰ هزار مخاطب بودند، در روز نهم مهرماه، تنها پذیرای حدود ۶۴۰۰ مخاطب بودند. سینمای ایران در آن روزها، متحمل یک سقوط‌آزاد محض شده بود و آمارها حاکی از خسارات سنگینی بر پیکر سینماگران و سینماداران می‌داد.

خسارت ۱۳۹ میلیاردی به گیشه

درنتیجه این اغتشاشات، ۱ میلیون و ۸۰۰ هزار مخاطب شهریورماه که کمترین انتظار برای مهرماه، رسیدن به ۲ میلیون مخاطب بود، به ۶۳۵ هزار نفر رسید. در آبان‌ماه، تعداد مخاطبان به ۶۲۴ هزار نفر رسید. ۹۲۸ هزار نفر در آذر به سینما رفتند و این آمار برای دی‌ماه به ۹۴۹ هزار نفر رسید. باتوجه به این آمار، مخاطب روزانه سینماها طی این ۴ ماه، بین ۷ تا ۱۵ هزار نفر در نوسان بودند. این آمار برای سینمایی که آماده بازگشت به دوران پیش از کرونا بود، یک خبر بسیار بد تلقی می‌شد چرا که در آن شرایط، سینما باید ابتدا به دوران پیش از ناآرامی‌ها بازمی‌گشت و سپس به حیات پیش از کرونا می‌اندیشید.

در زمان ناآرامی ها، گیشه با خسارت سنگین ۱۳۹ میلیارد تومانی مواجه شد. جریان خزنده‌ای درصدد بود تا یک فضای دوقطبی تشکیل دهد

حال اگر متوسط تعداد مخاطبان روزانه سینماها را همان ۶۰ هزار نفر در نظر بگیریم، می‌بینیم که سینمای ایران در مهرماه، حدود ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار مخاطب، در آبان‌ماه نیز همین تعداد، در آذر و دی‌ماه نیز هر کدام با ۹۰۰ هزار نفر کاهش مخاطب مواجه شد که روی هم به عدد ۴ میلیون و ۲۰۰ هزار مخاطب می‌رسیم. حال اگر این تعداد مخاطب را در متوسط قیمت بلیت سال گذشته که ۳۳ هزار تومان بود، ضرب کنیم به عددی در حدود ۱۳۹ میلیارد تومان می‌رسیم که این عدد، تنها خسارتی است که ناآرامی‌ها به گیشه سینما وارد آورد.

البته که سینماها در بهمن‌ماه، به دلیل اکران چند فیلم جدید، جانی دوباره گرفتند و تعداد مخاطبان خود را به ۱ میلیون و ۲۶۰ هزار نفر رساندند. بنابراین بی‌انصافی است اگر بخواهیم تبعات ناآرامی‌ها بر سینما را محدود به همان ۴ ماه بدانیم. ناآرامی‌ها سبب شد تا سینمای ایران، طی ۶ماه دوم سال گذشته نتواند حیات نرمالی داشته باشد و بسیار کمتر از میزان متوسط خود فروخت. با این حساب، قطعا خسارت مالی ناآرامی‌ها به گیشه، فراتر از ۱۵۰ میلیارد تومان خواهد رسید.

خیانت به سینما با ایجاد دوقطبی و ناامنی

در همان دوران، آن‌چه که سبب شد تا سینماها، به یک وضعیت عجیب برسند، تبلیغات سوئی بود که جبهه مقابل، از وضعیت هنر به مردم ارائه می‌داد. درنتیجه این تبلیغات، بازیگران، از حضور در اکران‌های مردمی و خصوصی منع شده بودند و هیچ تبلیغی برای رفتن مردم به سینماها انجام نمی‌شد. خیابان‌ها شلوغ بود و صاحبان سینماها ترجیح می‌دادند تا تنها تا ابتدای شب فعالیت کنند و بدین‌ترتیب سانس‌های شبانه سینماها که بهترین سانس‌های آنها بود، برای چندماه حذف شد.

همچنین صاحبان فیلم‌های جدید از اکران عقب نشستند و هیچ فیلمی به روی پرده نرفت و بنابراین ناوگان اکران آن روزهای کشور، تماما فیلم‌هایی بود که در بهار و تابستان به روی پرده رفته بود و در پائیز، مخاطب چندانی برای تماشای آنها به سینما نمی‌رفت. تمامی این عوامل دست به دست هم دادند تا یک وضعیت بغرنج بر فضای سینمایی کشور مستولی شود.

از سوی دیگر، سینمادارها نیز با خطر بزرگی مواجه شده بودند. این سینمادارها که برای تسویه بدهی‌های انباشته خود به دفاتر پخش و تهیه‌کنندگان، امید بسیاری به اکران پائیزی سینما بسته بودند، ناگهان خود را با شرایط وخیم دوران کرونا مقایسه کردند. وضعیتی که درنتیجه آن، آنها حتی عاجز از تامین هزینه‌های روزانه خود بودند. درنتیجه این اتفاق، برخی از سینمادارها ترجیح دادند سینماهای خود را تعطیل کنند. برخی دیگر نیز چند پرسنل خود را تعدیل کردند و برخی دیگر نیز دست به دامن بانک شدند تا با دریافت وام، هزینه‌های جاری خود را پوشش دهند.

درنتیجه این روند، بدهی سینمادارها که از دوران کرونا تلنبار شده بود، بیشتر شد و ناامنی شغلی مفرط، گریبان آنها را گرفت.

وقتی دست سینما خالی شد

در میان سینماگران نیز اخبار ناخوشایندی مخابره می‌شد. وقتی جریان تولید، در دوره ناآرامی‌ها خوابید، بدنه سینمایی کشور فلج شد. معدود بازیگران چهره که نیاز مالی چندانی به کار کردن نداشتند، مقابل حدود ۹۰درصد بدنه سینمایی کشور قرار گرفتند و یک دوقطبی غیراخلاقی در این حوزه رقم خورد. سرمایه‌گذاران از روند تولیداتی، پا پس کشیدند و بسیاری از پروژه‌ها، در مرحله ساخت و نمایش، متوقف شد. فعالان صنوف سینمایی بیکار شدند؛ کار برخی از آنها به مسافرکشی و دستفروشی رسید. برخی مجبور شدند برای زندگی، به شهرستان کوچ کنند و برخی دیگر نیز با داشتن همسر و فرزند، به زندگی در خانه پدری تن دادند. اگر در آن زمان از تهیه‌کنندگان درباره عمده‌ترین درخواست سینماگران از آنها سوال می‌شد، به پاسخ دریافت قرض می‌رسیدید. برخی از آنها اذعان می‌کردند افرادی از آنها درخواست پول دستی کرده‌اند که هیچ‌وقت تصورش را نمی‌کردند که کارشان به این مرحله برسد.

در آن زمان، کار به جایی رسیده بود که هم گیشه با خسارت سنگین ۱۳۹ میلیارد تومانی مواجه شده بود و هم سینمادار، سینماگر و دفاتر پخش متحمل سنگین‌ترین خسارت‌ها بودند. بدتر از این روند، جریان خزنده‌ای بود که سینماگران را به جان هم می‌انداخت و درصدد تشکیل یک فضای دوقطبی بود. این فضا به گونه‌ای ترسیم شده بود که اگر سینماگری، از آرزوی خود برای بازگشت به فرآیند تولید سخن می‌گفت، با حجم سنگینی از توهین و تهدید در صفحات اجتماعی مواجه می‌شد. این اتفاق حتی برای صاحبان معدود فیلمی که تصمیم گرفته بودند برای ارتزاق، فیلم خود را روانه اکران کنند نیز پیش آمد و آنها مورد شدیدترین و عجیب‌ترین تهدیدات قرار گرفتند.

تمام این موارد را هم که کنار بگذاریم به افت شدید سرانه نشاط اجتماعی در کشور می‌رسیم که به دلیل تعطیلی سینماها و اخبار ناخوشایندی که از فضای سینما و علی‌الخصوص بازیگران و کارگردانان به بیرون تراوش می‌شد، با ریزش شدیدی مواجه شده بود. جریان خزنده به دنبال آن بود تا ضربات مهلکی بر پیکره نشاط عمومی کشور وارد آورد که بخش عمده‌ای از این سیاست، با تعطیلی مراکز سینمایی و همراه کردن برخی سلبریتی‌ها محقق شد.

اغتشاشات، خسارات مالی و روانی بسیاری در ساحت سینمایی کشور رقم زد که خاطره آن تا همیشه در حافظه تاریخی فعالان این حوزه خواهد ماند. محبوبیت سینما به اندازه‌ای است که با آخرین لکه‌گیری ناآرامی‌ها، سینماها علی‌رغم افزایش ۳۳درصدی قیمت بلیت، مخاطبان بسیاری را پذیرا شدند که رکوردشکنی‌های فراوانی را در تاریخ سینمای پس از انقلاب کشور رقم زد. ناآرامی‌ها به‌مانند کرونا، سهم مهلکی بود که بر بدنه سینمای ایران تزریق شد و طیف گسترده‌ای از مردم و هنرمندان را از حقوق طبیعی خود محروم کرد و یک ناامنی مفرط را به یکی از امن‌ترین مکان‌های فرهنگی کشور حواله داد.

کارگردان فیلم سینمایی «اخت الرضا» با حضور در برنامه سینمایی «نقد سینما» به ارائه توضیحاتی درباره فرآیند تولید این اثر پرداخت.

به گزارش سینمای خانگی از روابط عمومی موسسه بهمن سبز، سید مجتبی طباطبایی کارگردان فیلم سینمایی «اخت الرضا» در شامگاه ۲۸ مهر ماه، در برنامه تلویزیونی «نقد سینما» حاضر شد و درباره این اثر به گفت‌وگو پرداخت.

در «میز نقد سینمای ایران» برنامه «نقد سینما»، محمد صابری روزنامه‌نگار سینمایی میزبان سیدمجتبی طباطبایی کارگردان فیلم سینمایی «اخت الرضا» بود.

در ابتدای این بخش از برنامه امیررضا مافی درباره ساخت این فیلم توضیح مختصری داد و گفت: یکی از فیلم‌هایی که در سکوت خبری و با در کنار هم قرار گرفتن عتبات و با همکاری سازمان سینمایی سوره ساخته شد و به یک موضوع مغفول در سینمای ایران می‌پرداخت، فیلم «اخت الرضا» بود.

سپس سید مجتبی طباطبایی درباره فیلم خود اظهار کرد: این اثر سینمایی یا بهتر بگوییم داکیو درام یا همان مستند داستانی، سومین تجربه تاریخی من در حوزه تاریخ اسلام بود، در آثار قبلی در جایگاه تولید یا تهیه‌کننده قرار گرفته بودم و در مورد فیلم «سلمان فارسی» یک همکاری خوب با عتبه عباسی (ع) داشتیم که بعد از بازتابی که در کشور عراق و کشورهای خلیج فارس از دیدن این فیلم رخ داد برای تجربه بعدی از ما برای بازسازی یک مستند ۳۰-۴۰ دقیقه‌ای، در عتبه حسینی و استان مقدس حضرت معصومه (س) دعوت به عمل آمد. یکی از چالش‌های ما این بود که خیلی نمی‌توانستیم نزدیک شخصیت معصوم و در این فیلم حضرت معصومه (س) شویم و این کار خیلی ملاحظات داشت، برای همین سعی کردیم فیلم را در سکوت کامل خبری پیش ببریم تا کمتر حساسیت‌ها برانگیخته شود. وقتی تصویربرداری فاز یک پروژه انجام شد این دل و جرات را پیدا کردیم که آن را تبدیل کنیم به یک داکیودرام سینمایی.

محمد صابری در واکنش به صحبت‌های طباطبایی ضمن اشاره به ارزشمندی پژوهش این اثر به عنوان یک مستند سینمایی، جنبه دراماتیک آن را برای خلق قهرمان ستود و گفت: با توجه به اینکه قهرمان در این جنس از روایت‌ها از جنس قهرمان غایب است اما شما به درستی و هوشمندانه از قهرمان اصلی روایت فاصله گرفته‌اید.

طباطبایی در ادامه درباره اینکه چگونه و چقدر نگاه مستندگونه به این اثر داشته است، عنوان کرد: من چون از تئاتر و نمایش شروع کردم و خاستگاه تئاتر هم آیین بوده است پس در گام اول می‌خواستیم در این اثر یک کار آیینی انجام دهیم؛ یک کار مبتنی‌بر ایدئولوژی با نگاه به شخصیتی مقدس. به همین منظور خیلی ملاحظات جدی وجود داشت. یعنی یا من باید به سمت صرف مستندات تاریخی می‌رفتم که در آن قالب، یک مستند قابل دفاع خوب اما فاقد جذابیت‌های بصری و دراماتیک ارائه می‌دادم و یا سمت داستان و درام می‌رفتم که در این صورت باید تخیل خودم را دخیل می‌کردم. در مورد این گونه آثار مرتبط با معصومین، ملاحظاتی هست که دو بال دارد، یکی بال محتوا و یکی بال تکنیک، آن بال محتوا خیلی پیچیده است و خیلی مراقبت‌ها نیاز دارد، برای همین در تخیل هنرمندانه، من دستم بسته بود اما با این وجود موقعیت‌هایی را وارد قصه کردم که لطمه‌ای به آن مستندات تاریخی نزند، من حرفی را متقن نزدم بلکه سعی کرده‌ام یک سری مستنداتی بیاورم که قابل دفاع باشد.

مافی در ادامه گفت‌وگو به ذکر چند نکته درباره فیلم «اخت الرضا» پرداخت و گفت: اینکه آقای طباطبایی می‌گویند مستند سینمایی، می‌خواهند تاکید کنند که اثر من مستند است. کاری که آقای طباطبایی کرده‌اند و بسیار تحسین برانگیز است این است که در قم با بازیگران و عوامل محلی قم و با بودجه‌ای بسیار محدود در قبال یک اثر تاریخی، یک درام سینمایی ساخته اند که مطمئناً سالیان طولانی در تلویزیون به مناسبت‌های مختلف پخش خواهد شد، فلذا یک اثر درخشانی خلق شده است و اینکه عتبه مقدسه آمدند پای این کار خیلی اتفاق بزرگی است.

طباطبایی در نهایت از هادی مقدم دوست برای کمک به این اثر در راستای داستانی شدن آن، یاد و از او قدردانی کرد.

فیلم سینمایی «اخت الرضا» از ۲۲ مهر ماه در سینماهای سراسر کشور در حال اکران است و پخش آن را موسسه فرهنگی تبلیغاتی بهمن سبز برعهده دارد.