برچسب: فیلم کاپیتان

محبت خالصانۀ کودکان به یکدیگر در کنار شخصیت‌پردازی و بازی‌های قوی، فیلم سینمایی «کاپیتان» را به یک اثر فوق العاده پرمحتوا تبدیل کرده است؛ فیلمی که متأسفانه از دید داوران جشنواره دور و از سبد سیمرغ‌ها جا ماند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل ازایرنا، «کاپیتان» فیلمی در مورد پسربچه‌ای سرطانی است که دوست دارد با کریم باقری دیدار کند و در آینده فوتبالیست و حتی به عنوان کاپیتان تیم ملی انتخاب شود.

بیش از نود درصد فیلم در بیمارستان کودکان اتفاق می‌افتد جایی که از اختلافات و مشکلات بزرگترها خبری نیست. خیانت، دورویی و بدجنسی در این فیلم جایگاهی ندارد. فیلمی پر از مضامین انسانی و فرهنگ ساز که از نظر آموزشی برای نسل جدیدمان که تحت تأثیر فضاهای مجازی و تبلیغات سوء و آموزه های غیر اخلاقی هستند مفید و بسیار آموزنده است.

محبت خالصانۀ این کودکان به یکدیگر در کنار شخصیت پردازی و بازی های قوی، فیلم را به یک اثر فوق العاده پر محتوا تبدیل کرده است. فیلمی که متأسفانه از دید داوران جشنواره دور و از سبد سیمرغ ها جا ماند.

فیلمی که مشکلات فنی اش هم آنچنان نبود که محتوای فیلم به حاشیه رود حتی قابل رقابت با بسیاری از فیلم های راه یافته به جشنواره بود. شاید ایدۀ نو و جدیدی ندارد ولی باز هم برای مخاطب جدید است چرا که این نوع فیلم ها تاریخ مصرف ندارند و همه پسند و همه جایی هستند.

نژاد و جنسیت و زبان در این فیلم معیار خوب بودن نیست بلکه در دنیای این کودکان سرطانی، عشق و علاقه به همنوع و شاد کردن دیگران اولویت دارد مثل کاری که پسر آبادانی انجام می‌دهد تا با خاطراتش بقیه را شاد کند در حالی که خودش غم زیاد دارد مانند همان کاری که دلقک فیلم می‌کند.

کاپیتان برای رسیدن به آرزویش تلاش می‌کند و علی رغم نظر پزشکان مخفیانه به تمرین فوتبال می‌پردازد که نشانۀ امیدواری و اعتماد او به خدا است. امیدی که حتی در پدرش دیده نمی‌شود ولی کم کم و به واسطۀ پسرش او نیز به زندگی و آینده امیدوار می‌شود.

فیلم، روان تصویربرداری شده با دکوپاژی ساده و نورپردازی لایت که این سادگی نه تنها در این فیلم عیب نیست بلکه آن را دوست داشتنی‌تر می‌کند. بازی خوب پانته‌آ پناهی‌ها یکی از نقاط قوت فیلم است.

این فیلم شانس نامزدی در هیچکدام از بخش های جشنواره را به دست نیاورد اما خوشبختانه در بخش تجلی ارادۀ ملی به عنوان بهترین فیلم با مضمون تعلیم و تربیت توانست به آنانی که دغدغه‌شان چیزی بیش از سرگرمی است خود را نشان دهد و این جای بسی امیدواری است که هنوز هستند کسانی که فیلم های خوب و فرهنگ ساز را تشخیص می‌دهند و زحمات سازندگانش را بی ثمر نمی‌گذارند.

«کاپیتان» فیلمی شریف و محترم است که تصویر متفاوتی از این بیماری سخت نشان می‌دهد و اشک و لبخند را توأمان بر لبان مخاطب می‌نشاند. فیلمی تأثیرگذار که با داستانی ساده اما پرامید و روشن به مخاطب بگوید سرطان پایان زندگی نیست و وقتی انسان می‌میرد که امید و روحیه خود را ببازد.

سرطان همواره واژه‌ای دردناک برای بشر بوده است، واژه‌ای که یادآور مبارزه‌ای یکطرفه با غولی بی شاخ و دم است که هرلحظه در تمام وجود ریشه می‌دواند و جز امید هیچ سلاحی دربرابر آن‌ کارساز نیست. بیماری سرطان و مواجهه با آن بدلیل بار دراماتیک تاکنون دستمایه ساخت فیلم‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی بسیاری بوده است، آثاری که روایتگر عمق درد و رنج و عذابی ست که این بیماران و خانواده‌های آنان تحمل می‌کنند و این رنج زمانی دوچندان می‌شود که بیمار سرطانی یک کودک پاک و معصوم باشد.

فیلم «کاپیتان» دومین ساخته سینمایی محمد حمزه‌ای با نگاهی تازه به این بیماری پرداخته است، در «کاپیتان» بجای ترسیم فضایی تلخ و زجرآور شاهد جغرافیایی شاد و کودکانه هستیم که امید و عشق به زندگی در سراسر آن موج می‌زند. شخصیت‌های فیلم فرشته‌های معصوم و پاکی هستند که شیطنت‌ها و صدای خنده‌هایشان بجای اشک و آه لبخند را برلبان مخاطب می‌نشاند.

*کودکانی که شبیه به کودکان امروز نیستند

از همان سکانس ابتدایی که عیسی خود را معرفی می‌کند از لحن او می‌فهمیم با پسربچه‌ای متفاوت روبه رو هستیم: «به من میگن عیسی، هرکاری بخوام می‌کنم». پسری که گویی مرد بیمارستان است و چون برادری دلسوز تکیه گاه برادرها و خواهرهای کوچکش؛ داداشی و آبجی مدام ورد زبان عیسی است.

فیلمساز با اطلاعات اندکی که از زندگی عیسی می‌دهد مثل اینکه مادرش را از دست داده و پدرش هم گاهی شب‌ها نیز سرکار می‌رود، می‌خواهد شخصیتی خودساخته و قوی از او نشان دهد، شخصیت محکم و درعین حال جوانمردی که در پایان شادی دوستانش را بر شادی خود ترجیح می‌دهد و کاپیتان واقعی بی‌شک خود عیسی ست اما واقعیت آن است که لحن و طرز صحبت کردن و تکیه کلام‌های عیسی و حتی آن پسربچه آبادانی چندان تناسبی با سن و سال آنها و دوره و زمانه کنونی ندارد و بیشتر مخاطب را یاد داش مشتی‌های قبل از اتقلاب می‌اندازد. از این جهت مخاطب بویژه کودک و نوجوان نمی‌تواند چندان با این نوع ادبیات ارتباط برقرار کند و حتی معنی و مفهوم برخی از اصطلاحات آنها را بفهمد.

همچنین قهرمان فوتبالی که عیسی به آن دل بسته یعنی کریم باقری برای نوجوان امروز شناخته شده نیست و بهتر بود فیلم‌ساز از یک فوتبالیست جوان‌تر که حداقل اکنون نیز در حال بازی است، استفاده می‌کرد تا برای نوجوان امروزی شناخته شده باشد. به نظر می‌رسد که فیلمساز بدنبال ادای دینی شخصی به کریم باقری بوده است!

*فیلمی درباره کودکان نه برای آن‌ها

گرچه شخصیت‌های اصلی «کاپیتان» کودکان هستند اما کاپیتان فیلمی برای بزرگسالان است، کرامت با بازی پژمان بازغی آمده تا به والدین گوشزد کند در هر برهه‌ای حتی بیماری سختی مثل سرطان باید به بچه‌ها اجازه دهند بچگی کنند؛ یادمان بیاید سکانسی را که خانم نیازی با تعریف موضوع سرطان پسرش و حسرتی که هنوز بر دل دارد به کرامت می‌گوید که بیماری بخشی از زندگی این بچه‌هاست نه همه آن و باید این بچه‌ها بچگی کنند و آرزوهایشان را دنبال نمایند.

کرامت- پدر عیسی- نماد پدری زحمتکش است که از یکسو درد فراق از همسر را تحمل می‌کند و از سوی دیگر جگرگوشه اش جلوی چشمانش در حال آب شدن است. برخلاف ظاهر سرد و جدی کرامت، او شخصیتی عاطفی و حساس دارد اما چون بسیاری از والدین نحوه درست ابراز احساسات و ارتباط با نوجوانش را یاد نگرفته از این رو گویی فقط وقتی از شخصیت واقعی‌اش جدا می‌شود و در قالب دلقک فرو می‌رود می‌تواند به عیسی نزدیک شود و حتی آرزوهایش را محقق سازد.

*کلام آخر

در پایان باید گفت «کاپیتان» فیلمی شریف و محترم است که تصویر متفاوتی از این بیماری سخت نشان می‌دهد و اشک و لبخند را توأمان بر لبان مخاطب می‌نشاند. فیلمی تأثیرگذار که با داستانی ساده اما پرامید و روشن به مخاطب بگوید سرطان پایان زندگی نیست و وقتی انسان می‌میرد که امید و روحیه خود را ببازد.  

صابر امامی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «کاپیتان» به ارایه توضیحاتی درباره این فیلم پرداخت.

به گزارش سینمای خانگی، صابر امامی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «کاپیتان» به کارگردانی محمد حمزه‌ای که در بخش سودای سیمرغ چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، درباره تهیه‌کنندگی آثار اجتماعی به خبرنگار مهر گفت: همان‌طور که می‌دانید تولید آثار اجتماعی با پیچیدگی‌های زیاد مواجه است، به صورتی که دقت به مضامین و جزئیاتی که داخل این فضا وجود دارد باعث می‌شود که کارها خیلی سخت و دشوار پیش برود.

وی درباره کار با محمد حمزه‌ای و اینکه چه انتظاراتی را برایش برآورده کرده است، بیان کرد: محمد حمزه‌ای تجربیات جدی در حوزه اجتماعی داشت و در سطوح مختلف صنعت سینما از دستیاری کارش را شروع کرده و فیلم‌های کوتاه شاخصی را ساخته است. سال ۹۵ هم فیلم «آذر» را ساخت و به اعتقاد من، در فیلم «کاپیتان» به نقطه خیلی خوبی از بلوغ رسیده است.

امامی همچنین تاکید کرد: کار و تجربه متفاوتی از سینمای کودک و سینمای اجتماعی در فیلم «کاپیتان» عرضه شده است.

وی در پاسخ به اینکه چه انتظاراتی از نمایش فیلم در جشنواره فجر دارد و این حضور را چقدر به نفع فیلم می‌داند، گفت: به هر حال همان‌طور که می‌دانید تقویم سینمای کشور از جشنواره فجر ورق می‌خورد و حضور در این جشنواره مهم‌ترین رخداد سینمایی کشور است که به نظرم بسیار مورد توجه است. معتقدم در جشنواره فیلم فجر حتماً فرصت جدی دیده شدن وجود دارد، همچنین حضور در بین رسانه‌ها و منتقدان و تماشای فیلم با آنها و با هنرمندان می‌تواند ظرفیت‌های زیادی ایجاد کند.

این تهیه‌کننده سینما درباره اینکه در ساخت «کاپیتان» چقدر با سختی مواجه شده است، توضیح داد: به نظر من، سختی پروژه که اتفاقاً نقطه جذاب و دلچسب پروژه بود، کار کردن با بچه‌های بازیگر بود چراکه کار کردن با بچه‌هایی که به عنوان نقش‌های کلیدی در این فیلم حضور دارند، قوای جسمی آدم‌های بزرگسال را ندارند و سختی روزهای فیلم‌برداری برای‌شان دشواری زیادی داشت سخت بود، گروه تولید هم این فشار را باید تحمل می‌کردند تا بچه‌ها بتوانند همراه با فیلم حرکت کنند که به اعتقاد من، تجربه بی‌نظیری شده است.

وی بیان کرد: سال‌هاست که در سینمای کشورمان حضور پُر رنگ بازیگران کودک را به این شکل که در «کاپیتان» داریم، نداشتیم. در واقع، این ظرفیت جدیدی است که در این فیلم وجود دارد و در عین حال این‌که نقش‌های بزرگسال‌مان خیلی خوب با نقش‌های کودکان چفت شدند و کار را پیش بردند، تجربه خوبی بود.

امامی در پایان در مورد نمایش جهانی فیلم نیز گفت: در این مورد، به دلیل اینکه مساله و موضوع «کاپیتان» مسأله‌ای جهانی و ادبیاتی جهانی دارد، مفاهیمی که در این فیلم دنبال می‌شود، در همه دنیا شبیه هم است. این یک فرصت استراتژیک است که این فیلم بتواند در عرصه‌های بین‌المللی خوش بدرخشد. ما تلاش کردیم اثری را خلق کنیم که پیام اصلی‌اش امید و زندگی باشد که در همه جای دنیا خریدار دارد، به همین دلیل، به موفقیت در فضای جهانی امیدواریم.