رسانه سینمای خانگی- رقابت خاموش برای سیمرغ امسال

پائیز همواره، یکی از شلوغ‌ترین فصل‌های فیلم‌سازی در سینمای ایران است. این روزها، ترافیک بالایی در مسیر تولید فیلم و البته استودیوهای فنی است تا آثار بتوانند خود را به مهم‌ترین جشنواره سینمایی سال برسانند.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، جشنواره فیلم فجر امسال می‌تواند یکی از پویاترین و پرحرارت‌ترین جشنواره‌های چند سال اخیر این رویداد باشد. در این دوره، علاوه بر حضور فیلم‌های سازمانی، فیلم‌سازان مستقل بسیاری حضور دارند و البته آثار کمدی هم با توجه به ساختار و قابلیت‌هایی که دارند می‌توانند از شانس بالایی برای حضور در جشنواره داشته باشند. به خصوص آن‌که برای جشنواره امسال، بخش نگاه نو که مختص فیلم‌های اول است، بازگشته و دیگر از آن فشردگی آثار در بخش سودای سیمرغ خبری نیست و برخی از آثار سودای سیمرغ که تجربه نخست فیلم‌ساز هستند می‌توانند در بخش نوعی نگاهحضور داشته باشند.

این اتفاق سبب می‌شود تا فیلم‌های بیشتری در جشنواره امسال حضور داشته باشند، در نتیجه نمایندگان بیشتری از گونه‌های سینمایی در این رویداد حاضر باشند. ضمن اینکه تنوع فیلم‌سازان و نگاه‌های آنها سبب می‌شود تا جشنواره، با تنوع ساختاری متفاوتی در پیش باشد. البته که باید به این نکته اشاره کنیم ترافیک بیشتری همزمان با نزدیک شدن به آخرین روزهای پائیزی در روند تولیداتی سینمای ایران حاکم است که درصد آثار شرکت‌کننده در جشنواره فجر را بیشتر می‌کند.

با در نظر گرفتن این اصل، تلاش کردیم تا فهرستی از آثاری که شانس بیشتری برای رسیدن و حضور در جشنواره فجر دارند را تهیه کنیم که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.

سازمان‌های فیلم‌سازی پای کار جشنواره ۴۲ هستند

فارابی

بنیاد سینمایی فارابی با ۹ فیلم در جشنواره چهل‌ویکم، سالی فشرده را پشت سر گذاشت. اما این اتفاق، قطعا برای امسال، به این میزان نخواهد بود. فعلا و بر روی کاغذ، احتمال حضور ۲ فیلم از فارابی، به‌شدت زیاد است: راه شیری و مومن.

راه شیری را علی جعفرآبادی، سال گذشته جلوی دوربین برد و مراحل فنی آن به اتمام رسیده است. فیلمی با محوریت پیاده‌روی اربعین که با توجه به بکری سوژه، احتمالا اتفاق‌های خوبی را در جشنواره رقم می‌زند.

مومن، جدیدترین تلاش سینمایی هادی مقدم‌دوست است که خبر چندانی راجع آن رسانه‌ای نشده و مخاطبان در صورت رسیدن فیلم به جشنواره امسال، می‌توانند شاهد بخش‌هایی از زندگی شهیدحسین همدانی باشند.

اوج

سازمان اوج، امسال حضور احتمالا پررنگی در جشنواره فجر دارد. آبی روشن، مجنون، اسفند و قلب رقه، فهرست آثار احتمالی اوج در جشنواره امسال را تشکیل می‌دهند.

آبی روشن را بابک خواجه‌پاشا کارگردانی کرده است. فیلمی که در جشنواره امسال رونمایی خواهد شد. خواجه‌پاشا در صدد است تا با این فیلم، اتفاق‌های خوب سال گذشته را که با در آغوش درخت رقم زده بود را تکرار کند.

مجنون فیلمی با محوریت شهید زین‌الدین است که مهدی شاه‌حاتمی آن را کارگردانی کرده است و اکنون تقریبا آماده نمایش شده است.

اسفند به کارگردانی دانش اقباشاوی دیگر فیلم تولیدی اوج است که با محوریت شهید علی هاشمی، احتمالا خود را به فجر خواهد رساند.

فیلم‌برداری قلب رقه ساخته خیرالله تقیانی‌پور چند روزی است که به پایان رسیده و با اتمام مراحل فنی، چهارمین نماینده اوج نیز در فجر امسال حضور خواهد داشت.

سازمان سینمایی سوره

سازمان سینمایی سوره که سال گذشته با دو فیلم عطرآلود و در آغوش درخت در جشنواره فیلم فجر حضور داشت، امسال احتمالا چند نماینده دارد: صبح اعدام، نقطه صفر زمین و آسمان غرب.

صبح اعدام، جدیدترین ساخته بهروز افخمی است که روایت‌گر بخش‌هایی از دقایق پایانی زندگی طیب حاج‌رضایی و اسماعیل رضایی است که در پی قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ به اعدام محکوم شدند. فیلمی که مراحل فنی آن تقریبا به اتمام رسیده و فیلم آماده نمایش شده است.

نقطه صفر زمین، فیلم جدید امیرعباس ربیعی است که به روزهای ابتدایی زلزله بم می‌پردازد. فیلمی که به احتمال زیاد، در جشنواره فجر امسال رونمایی خواهد شد.

آسمان غرب هم‌اکنون در حال فیلم‌برداری است. محمد عسگری که در جشنواره چهل‌ویکم با اتاقک گلی، حضور داشت برای فیلم بعدی خود، بخش‌هایی از زندگی شهیدشیرودی را دستمایه قرار داده است.

رکوردداری کمدی‌ها در جشن ۴۲ سالگی سینما

جشنواره امسال، می‌تواند پذیرای چند کمدی خوب باشد؛ کمدی‌هایی که با توجه به سابقه کارگردان و تهیه‌کننده، می‌توانند در جشنواره حضور داشته و تنوع تولیداتی آن را بالا ببرند.

پول و پارتی، جدیدترین ساخته سعید سهیلی است که این روزها مراحل فنی خود را پشت سر می‌گذراند و یکی از متقاضیان حضور در جشنواره فجر امسال خواهد بود. صبحانه با زرافه‌، چند روزی است که به پایان رسیده و سروش صحت، سخت مشغول تدوین این فیلم است تا بتواند آن را احتمالا به جشنواره فجر امسال برساند.

زود باش دیر میشه به تهیه‌کنندگی حبیب اسماعیلی و کارگردانی محمدحجت‌ ذیجودی، یک کمدی اجتماعی است که در صورت تولید، به جشنواره خواهد رسید. محسن امیریوسفی هم احتمالا با قیف در جشنواره فجر امسال حضور دارد. فیلمی که آماده نمایش است و اگر سازندگان، تصمیمی برای اکران فوری آن نداشته باشند، احتمالا در جشنواره رونمایی خواهد شد.

کوکتل مولوتف نیز نخستین فیلم کمدی حسین دوماری است که این روزها، آخرین مراحل فیلمبرداری را پشت سر می‌گذراند و احتمال می‌رود نخستین رونمایی آن در جشنواره فجر باشد. به خاطر یک کیف دلار به کارگردانی حمید بهرامیان، این روزها مراحل فنی خود را ادامه می‌دهد تا برای حضور در جشنواره چهل‌ودوم آماده شود.

مرد عینکی دیگر فیلم کمدی است که احتمالا فرم حضور در جشنواره را پر می‌کند. فیلمی که تقریا آماده نمایش است و باید دید آیا در جشنواره امسال حضور خواهد داشت یا خیر. مهدی نادری این روزها مشغول فیلمبرداری کمدی زودپز است که احتمالا نخستین رونمایی از آن در جشنواره فجر امسال خواهد بود.

جدال نفس‌گیر کارگردانان ژانر اجتماعی در جشنواره ۴۲

اصغر نعیمی برای ششمین کار سینمایی خود، دو روز دیرتر را جلوی دوربین برد. فیلمی که این روزها، مراحل فنی خود را پشت سر می‌گذراند. خرچنگ به تهیه‌کنندگی سیدیاسر جعفری و کارگردانی مصطفی شایسته، از دیگر آثاری است که فیلمبرداری‌اش به پایان رسیده و در مراحل فنی به سر می‌برد و از احتمال بالایی برای رونمایی در جشنواره فجر امسال برخوردار است.

میرو به کارگردانی حسین ریگی در سیستان و بلوچستان جلوی دوربین رفته و به احتمال زیاد، خود را به جشنواره امسال خواهد رساند. قلهک را مصطفی شایسته تهیه و کارگردانی کرده است. فیلمی که آماده نمایش است و احتمالا نخستین رونمایی از آن، در جشنواره امسال خواهد بود.

مهران مدیری هم امسال، درام اجتماعی ساعت ۶ صبح را جلوی دوربین برد. فیلمی که این روزها، آخرین مراحل فنی خود را سپری می‌کند و قطعا به جشنواره خواهد رسید. رضا میرکریمی هم اگر کار فیلمبرداری رئیسعلی را آغاز کند، این فیلم اگر به جشنواره برسد، یکی از آثار مهم جشنواره چهل‌ودوم خواهد بود.

مهدی فخیم‌زاده ۵ سال پس از دوری از سینما، با نابرادر به عرصه کارگردانی سینما بازمی‌گردد. فیلمی که باید منتظر بود تا دید آیا مراحل فنی، اجازه حضور در جشنواره را خواهد داد. حسین نمازی نیز درصدد است تا شه‌سوار را جلوی دوربین ببرد که اگر در این روند شتاب به خرج دهد، می‌توان به حضور این فیلم در جشنواره امسال امیدوار بود.

محمدرضا رحمانی نیز قرار است عروسی در برف را جلوی دوربین ببرد تا در صورت کلید خوردن زودهنگام، شاهد حضور این فیلم در جشنواره باشیم. محمد کارت نیز برای پروژه جدید خود، نفس‌خور را در دست تولید دارد که باید ببینم آیا فیلم را به جشنواره امسال می‌رساند.

ستاره سینما، دومین ساخته سینمایی عادل تبریزی است که احسان ظلی‌پور، تهیه‌کنندگی آن را بر عهده دارد و اگر کار فیلمبرداری، زود به اتمام برسد، می‌تواند به جشنواره برسد. مهدی جعفری نیز احتمالا با مداربسته، یکی از حاضران در جشنواره فجر امسال خواهد بود.

عزیز به کارگردانی مجید توکلی، آخرین مراحل فنی خود را پشت سر می‌گذارد تا به احتمال زیاد، نخستین رونمایی از آن، در جشنواره امسال باشد. این جمعیت قابل کنترل را مهرداد فرید تهیه کرده و محمدمتین اوجانی نیز به‌عنوان کار نخست، کارگردانی کرده است. فیلمی که در آخرین مراحل فنی به سر می‌برد.

شبنم عشق را محمدجواد کاسه‌ساز تهیه و کارگردانی خواهد کرد. فیلمی که شاهد حضور احتمالی آن در جشنواره امسال خواهیم بود. سینما مولن‌روز به کارگردانی کیوان علی‌محمدی و علی‌اکبر حیدری از دیگر پروژه‌هایی است که در صورت شتاب در تولید، می‌تواند شانس حضور در جشنواره چهل‌ودوم را داشته باشد.

مجیدرضا مصطفوی، در جدیدترین تلاش سینمایی خود، بی‌سروصدا را جلوی دوربین برد. فیلمی که در اواخر مرحله فنی خود به سر می‌برد. جواد عزتی برای نخستین کار سینمایی خود، کارگردانی تمساح خونی را بر عهده خواهد داشت. فیلمی که خبر چندانی از آن در دست نیست و شاید عزتی در تلاش باشد تا این فیلم را به جشنواره امسال برساند.

علیرضا معتمدی نیز برای سومین تجربه سینمایی خود، به سراغ دختر پری‌خانوم رفته است تا بتواند در جشنواره امسال حضور داشته باشد. بهمن کامیار نیز برای پروژه جدید خود لاک‌پشت را در دست تولید دارد که احتمالا به جشنواره خواهد رسید.

گمشده، نخستین ساخته سینمایی مریم برزگر است که حدود یک ماه پیش، فیلمبرداری خود را به پایان رساند و احتمالا در جشنواره فجر رونمایی خواهد شد. محمود کلاری نیز پس از ۲۷ سال، دوباره به کارگردانی روی آورده و مترصد است تا با ساخت آینه، در جشنواره فجر حضور داشته باشد؛ فیلمی که البته هنوز فیلمبرداری آن آغاز نشده است.

سهیل بیرقی مدتی است که فیلمبرداری بی‌داد را به پایان رسانده است. فیلمی که در مراحل فنی به سر برده و احتمالا در جشنواره فجر حضور دارد. علی تصدیقی در نخستین تجربه کارگردانی، شاید جایی دیگر را آماده نمایش دارد. فیلمی که انگیزه‌های زیادی برای حضور در جشنواره امسال دارد.

جواد افشار در جدیدترین فعالیت سینمایی خود، صیاد را در دست گرفته است. فیلمی که چند سالی است قرار است ساخته شود اما اتفاقی برای آن رخ نداد. این فیلم، گوشه‌هایی از زندگی شهیدصیاد شیرازی را به تصویر می‌کشاند.

نکته قابل‌توجه آن‌که علاوه بر این ۴۲ فیلم، آثار بسیار دیگری طی روزها و هفته‌های آتی جلوی دوربین می‌روند که بخشی از متقاضیان جشنواره خواهند بود.

بسیاری از این آثار، هم‌اکنون مشغول کارهای پیش‌تولید هستند و برخی دیگر نیز در سکوت کامل خبری، جلوی دوربین رفته‌اند.

قدرمسلم آن‌که تعداد آثار متقاضی جشنواره، بین ۲ تا ۳ برابر آماری است که در این گزارش ارائه شد. بنابراین باید منتظر ماند و با رصد روزانه تولیدات جدید، به تخمین آثار حاضر در جشنواره چهل‌ودوم پرداخت.

باز نشر رسانه سینمای خانگی – قبیله گرایی؛ سمّ مهلک عرصه فرهنگ و هنر

با توجه به استقبال مخاطبان گرامی از این یادداشت، و تأثیراتی که بحمدالله این مطلب در میان برخی از مسئولان فهیم کشور در عرصه فرهنگ، هنر، سینما، و تلویزیون از خود به یادگار گذاشت؛ مجدداً روی صفحه پایگاه خبری سینمای خانگی قرار گرفت. امید است مطالبی از این دست بتواند شرایط مدیریت این حوزه بسیار مهم و استراتژیک را بیش از پیش به سوی قرارگرفتن در سطح و شأن انقلاب اسلامی هموار سازد.

تردیدی نیست که سمّ مهلک عرصه فرهنگ، تکیه بر دیدگاه های قبیله ای و عشیره ای است؛ جنبه ای ویرانگر که در گستره ملی و ایران وطنی به شکلی انحصاری و ناشی از تفکر خودی و ناخودی مورد توجه ویژه قرار گیرد. به نظر می رسد، آنچه در نگاه به عملکرد بخش داخلی برخی افراد و نهادهای اجتماعی و حاکمیتی، به پیکره ی فرهنگ ایران بزرگ و انقلابی  آسیب وارد نموده و همچنان لطمه می زند، بیش از هر چیز به وجود نگرش، گرایش، و رفتار تک بعدی مدیرانی معطوف می شود که به جای داشتن دغدغه های جامع، مانع، و فراگیر برای صیانت از ارزش های انقلاب، نظام، و کشور تنها به پیشبرد اهداف جناحی و باندی خود می پردازند. منویات و بیانات رهبری نظام جمهوری اسلامی که به راحتی قابل دسترسی، مطالعه، و بررسی است، حاکی از افق دید پیشرو و پیش برنده ی ایشان در وسعتِ فرهنگ، هنر، و رسانه کشور است. اما، به واقع زمانی می توان امیدوار بود که خواسته های رهبری در عرصه فرهنگ و هنر به طرزی مؤثر و رو به کمال در سطح کشور پیاده گردد و نتایج با ارزش و مفید آن به راحتی دیده شود، که عملکرد مدیران مربوطه در تمامی سطوح ملی، منطقه ای، و محلی از دیدگاه های باندی و جناحی خالی بوده، تنها دغدغه، توجه به انجام کارها و فعالیت های عمیق، مفید، و مؤثر در راستای تقویت اهداف مطلوب مردم سالاری دینی در کشور باشد.

نگارنده قصد نادیده گرفتن نمونه­ های بسیار زیاد مصادیق آثار و افعال ارزشمند و مفید موجود در کارکرد مدیران این عرصه را ندارد؛ اما از زاویه ی انصاف و با نگاهی منصفانه نمی توان اذعان نکرد که در مقایسه با سطح بسیار بالا و والای کمی و کیفی مطلوب در خصوص اقدامات ریز و درشت فرهنگی، هنری، و رسانه ای در نظام جمهوری اسلامی، حجم و کیفیت مجموعه فعالیت های انجام شده اعتبار چندانی ندارد. با وجود این و در همین محدوده ی موجود، اگر نگاه قبیله ای و باندی این بخش قابل توجه از مدیران کنار گذاشته شود و هر سیاست، یا تصمیم، و اقدامی در این زمینه با توجه به الزامات فراگیری، گستردگی، و آینده نگری آن صورت پذیرد، به طور قطع مشکلات و مسائل عرصه فرهنگ به کمترین سطح ممکن کاسته خواهد شد، اتحاد و یکپارچگی مسئولان، اندیشمندان، فرهنگیان، هنرمندان، و مردم، چنان نتیجه ی قدرتمندی را در زمینه آثار و افعال فرهنگی و هنری پدید خواهد آورد که ضمن تأمین منافع حداکثری مردم، مسئولان و هنرمندان در تمامی سطوح فردی، اجتماعی، و ملی؛ بی هیچ تردیدی حیرت و تحسین جهانیان را نیز به دنبال خواهد داشت، و صد البته باعث الگوپذیری آزادگان و مستضعفان جهان برای رسانیدن خود به سبک زندگی اسلامی (و ایرانی) خواهد گردید. برای نمونه به تجربه های “دفاع مقدس”، “دفاع از حرم و ایجاد جریان جهانی مبارزه با داعش”، “مقابله با بیماری منحوس و تروریستی کرونا”، “پیشرفت های علمی در زمینه های دفاعی، هوافضا، سلول های بنیادین”، و امثال آن اشاره می شود که نمونه های تأیید شده ی ایرانی اسلامیِ مردم و مسئولان در نتیجه ی کنار گذاشتن آن نگاه مخرّب است.

با کمال تأسف، این روزها شاهدیم که عده ی زیادی از افراد دغدغه مند نظام و انقلاب و ملت ایران اسلامی، علی رغم آن که از جان و دل برای حفظ ارزش ها و آرمان های انقلاب اسلامی مایه گذاشته اند تنها به دلیل وجود نگاه های جناحی و قبیله ای خانه نشین شده و به اجبار و اکراه، و بهانه های واهی از حضور موثر در عرصه های گوناگون فرهنگ، هنر، و رسانه کنار رفته، یا کنار گذاشته شده اند. اما، درست در نقطه مقابل، افرادی در پشت نقاب جوانگرایی در رأس امور و فعالیت های فرهنگی، هنری، و رسانه ای قرار گرفته اند، که چه بسا بودجه های هنگفتی را از جیب بیت المال برای تولید آثار بی ارزش و بعضاً منافی با ارزش های انقلاب و نظام تلف می کنند، و بدتر آن گاهی متفاوت از نظام و ملت فکر می کنند، و شاید دیدگاه های شبه روشنفکرانه و براندازانه ای هم دارند. اگر بدبینانه هم نبینیم، هیچ گاه در طول تاریخ دیده نشده است که مثلا در حوزه پزشکی و درمانی فردی بدون داشتن تخصص مرتبط با علوم طب، به مسئولیت داروخانه، بیمارستان، یا درمانگاهی گمارده شده باشد، در حالی که معکوس آن در ساختارهای فرهنگی، هنری، رسانه ای به وفور دیده می شود و کسانی بر صندلی های این مدیریت تکیه می زنند که هیچ تجربه یا دانش مؤثری در این زمینه نداشته اند. خاصیت و نمود مدیریت در این عرصه سهل و ممتنع بودن آن است که بر اساس ضرب المثل، از دور دل می برد و از نزدیک زهره می دَرَد! چرا که تصمیم گیری در عرصه فرهنگ، هنر، و رسانه بسیار بسیار دشوارتر از سایر عرصه ها است.

فاجعه آن گاه شکل جدّی تری به خود می گیرد که همین افراد نالایق و نادان، نگاه باندی و جناحی هم داشته باشند!بنابراین برای تحقق دیدگاه های رهبری نظام که بی تردید برای پیشرفت و تعالی کشور تعریف شده، به نظر می رسد باید ابتدا تجدید نظری جدی و اساسی بر روی افرادی که در رأس امور فرهنگی، هنری، و رسانه ای کشور فعالیت می کنند، صورت پذیرد تا تنها آنانی که ضمن داشتن تخصص و تجربه لازم، نگاه باندی و جناحی در حوزه مسئولیت خود نداشته باشند به کارشان ادامه دهند؛ آنگاه سپهر مشاوران مدیران نیز مورد بررسی واقع گردد تا افراد کج اندیش، کوته فکر، باندباز، فاسد، و ترسو نتوانند مدیران توانمند و شجاع را احاطه کرده، قدرت تصمیم گیری او را محدود به ناتوانی خود بنمایند.

مصطفی زمانی پاسخ داد: چرا برای «عطرآلود»، دو ماه کسی را ندیدم!؟

مصطفی زمانی بازیگر فیلم «عطرآلود» گفت: من بیست و چند سالم بود که برای «یوسف پیامبر» رفتم و از همان موقع می‌دانستم سر هر کاری بروم انگار در یک زمین بازنده وارد شدم چون سریال «یوسف پیامبر» کار بزرگی بود.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ مصطفی زمانی بازیگر فیلم سینمایی «عطرآلود» بیان کرد: برخی قوانین در ارشاد باید بازبینی شود، چون فیلمنامه‌هایی که می‌خوانیم دور از واقعیت شده است و معادلش را پیدا نمی‌کنیم. دسترسی مردم به فیلم‌های جهان زیاد است و باورپذیری نقش‌هایی که بازی می‌کنیم، در این فضا سخت است. در فرهنگ خودمان این فیلم‌ها باورپذیر است و من انرژی‌ام را روی این فیلم‌ها گذاشتم.

وی ادامه داد: من با هادی مقدم‌دوست کار نکرده بودم اما گپ و گفت‌های بسیار زدیم و بعد از آن قرارداد بستیم. البته پیش‌تولید برای چند ماه متوقف شد اما من هم کاری را قبول نکردم.

زمانی یادآور شد: فیلمنامه خوب بود اما کمتر کسی را در این حوزه می‌شناسم که شوق زیادی برای فیلمسازی دارد. کار با مقدم‌دوست یکی از بهترین تجربه‌های من بود چون او ابتدا فیلم را می‌سازد و بعد اجرایش می‌کند. به نظرم هادی مقدم‌دوست در آن خیلی تاثیر داشت و البته اگر بد هم بود، خودش مسئول است. (با خنده)

مصطفی زمانی بازیگر فیلم در ادامه درباره شباهت نقش با شخصیت خودش عنوان کرد: من هنوز نتوانستم شخصیت حقیقی‌ام را پیدا کنم. من بیست و چند سالم بود که برای «یوسف پیامبر» رفتم و از همان موقع می‌دانستم سر هر کاری بروم انگار در یک زمین بازنده وارد شدم چون سریال «یوسف پیامبر» کار بزرگی بود. اما برای من یاد گرفتن مهم است و این آن چیزی است که امید برای زندگی می‌دهد.

وی درباره اینکه چطور به این نقش رسیده است گفت: وقتی به این نتیجه رسیدم که می‌شود از مقدم‌دوست یاد گرفت به نوعی به نقش رسیدم. از سوی دیگر نمی‌توان به مرگ فکر کرد و دنیا همان باشد که یک ساعت پیش بوده است. اینکه بگویید به خاطر فرزندم یا خانواده‌ام زندگی می‌کنم، دروغ است چون انسان برای بقا زاییده شده است. من با هادی مقدم‌دوست حرف می‌زدم و گفتم این سه مرحله دارد که اول حق بودن مرگ است و مهربان می‌شوید. دوم نوعی سوءظن و پرخاشگری پیدا می‌کنید و مرحله سوم تسلیم است.

زمانی تاکید کرد: این جزو معدود اتفاقاتی بود که می‌شد با کارگردان حرف زد و نتیجه را روی کاغذ و در فیلم دید. اینکه دوستی گفت که اتفاقات ساده روزمره است، باید گفت زندگی واقعا همین است. شبکه‌های اجتماعی هیجانات را به وجود آورده‌اند. این فیلم فشار روی من آورد و برای من خیلی سخت بود به گونه‌ای که هنوز خروجی فیلم را جرات نکرده‌ام که ببینم.

وی در پایان درباره چالش‌های نقش خود تصریح کرد: ما دو ماه فیلمبرداری داشتیم و طی دو ماه هیچ کس را ندیدم و با کسی هم حرفی نزدم. حتی گوشی موبایل هم سایلنت بود. چون نقش واقعا سخت بود و هادی مقدم‌دوست هم بسیار حساس است.

کدام فیلم‌های جشنوارۀ فجر در مشهد اکران می‌شوند؟

مشهد- در چهارمین روز از چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر شش فیلم در پردیس‌های سینمایی مشهد اکران می‌شود.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از مهر، «کت چرمی»، «عطرآلود»، «بعد از رفتن»، «پرونده باز است»، «شماره ۱۰» و «هایپاور» امروز پنجشنبه ۲۰ بهمن ماه در پردیس‌های سینمایی مشهد و ویلاژ توریست اکران می‌شود.

«کت چرمی»، «هایپاور»، «شماره ۱۰» به ترتیب در ساعت ۱۵، ۱۷:۳۰، ۱۹:۳۰ در پردیس سینمایی هویزه به نمایش در می آیند.

پردیس سینمایی آفریقا امروز در ساعت ۱۷:۳۰ با فیلم «شماره ۱۰» و در ساعت ۱۹:۳۰ با فیلم «هایپاور» میزبان مخاطبان جشنواره فیلم فجر خواهد بود.

ساعت ۱۹:۳۰« بعد از رفتن» در پردیس سینمایی ویلاژ توریست اکران می‌شود.

همچنین پردیس سینمایی سیمرغ امروز در ساعت ۱۷:۳۰ با اکران فیلم «بعد از رفتن» و در ساعت ۱۹:۳۰ با اکران فیلم «پرونده باز است» همراه مخاطبان این دوره از جشنواره فیلم فجر خواهد بود.

همچنین در ساعت ۱۹:۳۰ فیلم «کت چرمی» در پردیس سینمایی پارک بازار اکران می‌شود.

در ادامه همچنین پردیس سینمایی برفی نیز امروز با اکران فیلم «عطرآلود» در ساعت ۱۹:۳۰ میزبان علاقمندان فیلم خواهد بود.

موسیقی عطرآلود چه ظرافت‌های داشت؟

آهنگساز فیلم سینمایی «عطرآلود» می‌گوید که ساخت موسیقی برای سکانس‌هایی که معمولا مربوط به مسایل التهابی در فیلم می‌شد، سخت بود چراکه سبک هادی مقدم‌دوست سبک پُرتنشی در موسیقی نیست و بسیار روان و شیرین است.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایسنا، مسعود سخاوت‌دوست آهنگساز فیلم سینمایی «عطرآلود»در گفتگو با ایسنا با اشاره به اینکه پیش از این اثر، در سریال «سرباز» و فیلم سینمایی «سر به مهر» دو کار با هادی مقدم‌دوست همکاری داشته است، بیان کرد: بهتر است بگویم که به لحاظ ادبیات صوتی با فضای ذهنی هادی مقدم‌دوست آشنایی دارم. پروژه «عطرآلود» نیز یک ملودرام عاشقانه و اخلاقی در بستر داستانی شیرین و البته گاهی پُرالتهاب‌ست که روایتگر یک دغدغه باورپذیر و اخلاقی است.

وی ادامه داد: اینکه این موضوع در موسیقی باید انتقال پیدا کند و چه چالش‌هایی ممکن است داشته باشد، موضوعی است که در ابتدای امر باید با گفتمان با کارگردان مطرح می‌شود و به سرانجام می‌رسید. من تنها دو بار با هادی مقدم‌دوست صحبت کردم، یک بار فیلم را ابتدا تا انتها با ایشان تماشا کردم و به اندازه نصف روز در دفتر صحبت کردیم. بار دیگر زمانی که موسیقی اثر را ساختم از ایشان دعوت کردم که بشنود و نقطه نظرات خود را بیان کند تا یکسری ریزه‌کاری‌ها و زینت هایی در کار رعایت شود.

آهنگساز فیلم سینمایی «عطرآلود» یادآور شد: من از ابتدا تحت تاثیر فیلم که هم اثری خوش ساخت است و هم داستان روانی دارد، قرار گرفتم. همچنین هادی‌ مقدم‌دوست در مقام کارگردان خوب ظاهر شده و بازی‌ها باورپذیر است. در چالش اول ما باید به این موضوع برخورد کنیم که چه جنسی از باورپذیری و وقار در موسیقی را باید داشته باشیم. کلیدواژه‌ها را با هم چک کردیم و سر چند کلیدواژه به توافق رسیدیم.

سخاوت‌دوست با اشاره به اینکه بهار ۱۴۰۰ برای ساخت موسیقی «عطرآلود» به این پروژه دعوت شد و نزدیک به دو ماه ساخت و تنظیم موسیقی آن زمان برد، مطرح کرد: هنگام کار روی این فیلم سینمایی به لحاظ ذهنی، با فراغت بال مواجه بودم چراکه نیمه اول سال زمان مناسبی برای ما آهنگسازان است که روی موسیقی یک اثر تمرکز و به تمام جزئیات آن فکر کنیم.

وی با بیان اینکه “اساس کار ساخت موسیقی فیلم را تعامل و اعتماد بین آهنگساز و کارگردان می‌داند،” اظهار کرد: این مساله زمانی یا کمی نیست یعنی اینگونه نیست که آهنگساز چه قدر با کارگردان در تماس باشد و یا چه قدر ایشان را ببیند. تعامل و اعتماد زمانی شکل می‌گیرد که دو طرف متوجه قضیه باشند. من و هادی در نهایت تعامل با یکدیگر بودیم. در حقیقت من با گفتمان ایشان وارد کار موسیقی شدم و بدین دلیل تعامل‌مان در نهایت ممکن است. همچنین باید بگویم رفت و برگشت‌ها بیشتر بر اساس مفاهمه صورت گرفت.

آهنگساز فیلم سینمایی «عطرآلود» در پاسخ به این پرسش که کدام سکانس این اثر به لحاظ آهنگسازی سخت بود، مطرح کرد: در حقیقت سختی ساخت موسیقی برای هر سکانس متفاوت و بحث این است که با چه سرعتی می‌شود این سکانس‌ها و جزایر از همه گسسته را با هم پیوند زد و در نهایت به یک وحدتی در موسیقی فیلم رسید.

سخاوت‌دوست ادامه داد: شاید سکانسی که قرار است عطرساز خود را معرفی کند، سخت ترین سکانس بود. همچنین ساخت موسیقی برای سکانس‌هایی که معمولا مربوط به مسایل التهابی در فیلم می‌شد، سخت بود چراکه سبک هادی مقدم‌دوست، سبک پُرتنشی در موسیقی نیست و بسیار روان و شیرین است. او حتی اگر مطلبی را هم در آثارش تلخ بیان می‌کند، در نهایت کامش شیرین است. این موضوع که تلخی را باید شیرین بیان کرد، شاید چالش برانگیزترین و سخت‌ترین موضوع این اثر بود.

وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با بیان اینکه موسیقی فیلم همان‌گونه که از اسمش پیداست باید یک معنایی هم داشته باشد، گفت: موسیقی خالص و انفرادی نیست و باید در نهایت سنخیت با فیلم باشد. ناگفته نماند که موسیقی خود هنر مستقل و قدرتمندی است و پیشینه‌اش عظیم‌تر از سینماست اما وقتی باید در کنار فیلم هویت پیدا کند، قاعدتا باید در نهایت سنخیت و در خدمت فیلم باشد.

آهنگساز فیلم سینمایی «عطرآلود» ادامه داد: این خدمت می‌تواند مراتب مختلف داشته باشد، گاهی مواقع صرفا نقص‌های فیلم را برطرف و گاهی مواردی را اضافه به لحاظ محتوایی به اثر اضافه می‌کند تا روانت حرکت کند. البته این به معنای نقص فیلم هم نیست. ما در موسیقی فیلم «عطرآلود» بیشتر جنبه همراهی را با اثر داشتیم و تا جایی که امکان پذیر بود، به لحاظ مفهومی چیزی را به فیلم اضافه کردیم.

سخاوت دوست در بخش دیگری از صحبت‌های خود با بیان اینکه سینمای هادی مقدم دوست روان و شیرین است، تصریح کرد: سینمای او حتی اگر لحظه‌ای مخاطب را با تلخی مواجه کند، می‌توانید ایمان داشته باشید که این تلخی پایدار نیست و صرفا تلنگری برای وجدان آدمی‌ست که گاهی می‌لغزد، لغزشی که منجر به سقوط نمی‌شود بلکه فقط یک ترسی وارد می‌کند که بعد می‌تواند خود را جمع کند و با قدرت به مسیر ادامه دهد. در حقیقت تلخی‌ها هیچ وقت در وجود و روح انسان ته‌نشین نمی‌شوند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: سینمای مقدم‌دوست برای من یادآور خاطراتی است که در زندگی زیستم و با این رویکرد زندگی کردم؛ زیستی که به هر حال ممکن است هر آن یک خط صعودی و وحشت سقوط را تجربه کرد اما صعود همیشه اجتناب‌ناپذیر است. در حقیقت سینمای هادی، سینمایی‌ست که این شیرینی را به کام مخاطب می‌چشاند.

فیلم سینمایی “عطرآلود” که محصول سازمان سینمایی سوره است به نویسنده و کارگردانی: هادی مقدم‌دوست، تهیه‌کننده: یوسف منصوری است که بازیگرانی چون مصطفی زمانی، هدی زین‌العابدین، کوروش تهامی، همایون ارشادی و حسام محمودی در آن به ایفای نقش می‌پردازند.

خروج از نسخه موبایل