برچسب: سفیر

در نام و نشانی او اثری از «عزت»، «خسرو» و «گوهر» نیست که با ترکیب «سینمای ایران» برای خود لقب دست و پا کند اما نقشی دارد که تجسم چهره مصمم و با اراده بازیگری است که حتی در فیلم کمدی – اجتماعی نیز با «قدرت» ظاهر می‌شود.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، «خوشبختانه همه فرامرز قریبیان را از گذشته می‌شناسند و می‌دانند که اهل صحبت‌های حاشیه‌ای نیستم. فیلم‌های همچون خاک، گوزنها، صلات ظهر و سایه های بلند باد از جمله آثار سنگین و آبرومند پیش از انقلاب محسوب می‌شوند که در آنها ایفای نقش کرده‌ام.»

این خود معرفی کوتاه، برای بازیگری که طی ۶۰ سال سابقه فعالیت حرفه‌ای و پر افتخار در سینما، ۸۱ فیلم بازی کرده، مقابل دوربین کارگردانان شاخص رفته، چند فیلم ساخته و جوایز متعدد سینمایی بدست آورده کافی نیست.

لهجه تهرانی و طنین پر قدرت صدا، شناسنامه فرامرز قریبیان است. متولد ۲۷ آبان سال ۱۳۲۰ کوچه آبشار در خیابان ری.

در مدرسه «ترقی» دوره دبستان را سپری کرد و دیپلم خود را از دبیرستان «بدر» گرفت. همان دبیرستانی که مسعود کیمیایی بچه محل و دوست دوران نوجوانی فرامرز قریبیان، در فیلم «گوزنها» از آن استفاده کرد و قرار بود «سید» در ازای دریافت مواد مخدر مجانی از «اصغر دوا فروش»، از شاگردان مدرسه برای او مشتری جور کند.

فرامرز قریبیان از نوجوانی علاقه مند به سینما بود و رفاقت با مسعود کیمیایی، این دو را در مسیری طولانی و مشترک همکاری قرار داد که ابتدای آن «بیگانه بیا» و ختم آن «رئیس» بود.

سال ۱۳۴۷ مسعود کیمیایی نخستین تجربه کارگردانی خود را با فیلم سینمایی «بیگانه بیا» آغاز کرد. «بیگانه بیا» همچنین آغازی برای ورود فرامرز قریبیان به سینما بود. نقش اول فیلم با فشار تهیه کننده به سوپراستار وقت داده شد و فرامرز قریبیان نقش کوتاهی در آن ایفا کرد.

فرامرز قریبیان در مورد حضور در این فیلم گفته است: «بیگانه بیا» تجربه ای آماتوری بود زیرا در این اثر دستیار مسعود کیمیایی بودم و به خاطر همین همکاری، نقشی کوتاه را در فیلم پذیرفتم.

پس از «بیگانه بیا» برای ادامه تحصیل سینما به آمریکا سفر کرد. قصد داشت در مدرسه سینمایی «آکتورز استودیو» ثبت نام کند اما بدلیل مشغله فراوان کاری، مدرسه ارزان تری برگزید و حدود سه سال رشته بازیگری را در مدرسه ویژوآل آرت سپری کرد.

پس از بازگشت از آمریکا، همکاری فرامرز قریبیان و مسعود کیمیایی وارد دوره جدیدی شد.

فرامرز قریبیان در مورد این همکاری گفته است:‌ پس از بازگشت از آمریکا، مسعود کیمیایی برای فیلم «زخمی ها» از من دعوت کرد، اما این فیلم به سرانجام نرسید و با کیمیایی به فیلم «خاک» رسیدیم که نخستین کار جدی و حرفه ای من در سینما با این فیلم آغاز شد.

بازی در نقش «مصیب» در فیلم «خاک» فرای تجربه اندوزی، به نوعی دستگرمی برای رسیدن به شاه نقش «قدرت» در «گوزنها» بود.

فرامرز قریبیان پس از «صلات ظهر» به کارگردانی سعید مطلبی در سال ۱۳۵۳، با فیلم «گوزنها» ساخته مسعود کیمیایی روی پرده ظاهر شد.

درخشش «گوزنها» و ایفای نقش «قدرت» چریک شهری و ارائه بازی بدون اغراق و زیرپوستی، موقعیت فرامرز قریبیان را در سینما تغییر داد و محبوبیت فراوانی برای او کسب کرد.

فرامرز قریبیان در خاطره ای از «گوزنها» گفته است: همیشه در اوایلی که فیلم بازی می‌کردم، سرصحنه‌هایی که بازی نداشتم می‌رفتم. در «گوزنها» و در سکانسی که در پایین شهر گوشت تقسیم می‌کردند، حضور داشتم. بیاد دارم وقتی در آن سکانس شیشه خودرو را پایین می‌دادند که گوشت‌ها را بین فقرا تقسیم کنند، مردم چنگ می‌زدند و به چشم خودم دیدم که دست کسانی که گوشت‌ها را تقسیم می‌کردند زخم شده بود. این سکانس در منطقه میدان شوش گرفته شد. در آن محل منازلی بود که وقتی باران می‌آمد پرگل می‌شدند و از سقف خانه ها آب می چکید.

فرامرز قریبیان که به اذعان خود، دوست نداشته در فیلمفارسی های آن دوران بازی کند، گزیده کاری را برگزید و با وجود پیشنهادهای فراوان در سال ۱۳۵۴ و ۱۳۵۵ به ترتیب در فیلم های «وقتی که آسمان بشکافد» و «چشم‌انتظار» بازی کرد.

اما سال ۱۳۵۵، سومین همکاری قریبیان با مسعود کیمیایی در «غزل» رقم خورد. پرونده حرفه‌ای فرامرز قریبیان در قبل از انقلاب اسلامی با بازی در فیلم «سایه‌های بلند باد» به کارگردانی بهمن فرمان آرا بسته شد.

قریبیان که تجربه بازی در ۱۲ فیلم سینمایی را در پیش از انقلاب داشت، بهترین گزینه فریبرز صالح برای ایفای نقش «قیس ابن مسهر» در فیلم «سفیر» بود و با این اثر، نخستین فعالیت بازیگری قریبیان پس از انقلاب آغاز شد.

وی درباره حضور در فیلم «سفیر» گفته است:‌ پس از انقلاب به مدت دو سال ونیم سینماها تعطیل شد و مجددا به آمریکا رفتم و پس از راه افتادن سینما به کشور بازگشتم و با بازی در فیلم سینمایی «سفیر» کار خود را آغاز کردم. در فیلم «سفیر» پلانی مربوط به گردن زدن وجود داشت. برداشت این پلان بسیار مشکل بود و فیلمبرداری آن ۱۵ روز طول کشید. «سفیر» فیلم خوش ساختی است، اما فینال آن را دوست نداشتم زیرا معتقدم یک اثر سینمایی نباید مطابق اصل قصه ساخته شود. به عنوان نمونه همه می‌دانیم که «اسپارتاکوس» در جنگ کشته می‌شود اما «دالتون ترومبو» در نسخه سینمایی که «استنلی کوبریک» ساخت، پایان شگفت انگیز و زیبایی خلق می‌کند.

پس از «سفیر»، فرامرز قریبیان از سال ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۶ در ۱۱ فیلم شامل «پرونده»، «سناتور»، «پایگاه جهنمی»، «ریشه در خون»، «آوار»، «گردباد»، «سمندر»، «گمشده»، «ترن»، »کمینگاه» و «کانی مانگا» بازی و با کارگردانانی از جمله مهدی صباغ زاده، اکبر صادقی، محمود کوشان، سیروس الوند، سیروس تسلیمی، امیر قویدل و مرحوم سیف الله داد در ژانرهای دفاع مقدس، ملودرام و حادثه ای همکاری کرد.

«کانی مانگا» به کارگردانی مرحوم سیف الله داد یکی از فیلم های تحسین شده در ژانر دفاع مقدس است و برای فرامرز قریبیان یک بار دیگر فرصت حضور در فیلم دفاع مقدسی را پس از «پایگاه جهنمی» فراهم کرد.

فرامرز قریبیان درمورد علت موفقیت «کانی مانگا» در جذب مخاطب گفته است: این فیلم داستانی جاسوسی و ساختار معمایی داشت. در کنار این ساختار، صحنه‌های اکشن نیز به موفقیت کار کمک کرد و فکر می‌کنم همه اینها با هم منجر به اشتیاق و هیجان مردم برای تماشای این فیلم شد.

دهه ۷۰ شمسی، دوره پرکار فرامرز قریبیان بود و در این دهه در ۲۶ فیلم بازی و یک فیلم کارگردانی کرد.

«دو نفر و نصفی» ساخته یدالله صمدی محصول ۱۳۷۰، اولین و آخرین فیلم طنز اجتماعی بود که قریبیان در آن ایفای نقش کرد و اما با وجود پارتنر طنازی مانند علیرضا خمسه، ثابت شد که چهره تراش خورده او برای ایفای نقش های مردان مصمم و با اراده، برای بازی در چنین آثاری خلق نشده است.

در همین سال، همکاری دگر بار فرامرز قریبیان با کیمیایی، ساخت فیلم «رد پای گرگ» شد. فیلمی با دیالوگ های عالی و همان تم های همیشگی کیمیایی؛ رفاقت، خیانت، انتقام … . فرامرز قریبیان در «رد پای گرگ» در نقش «رضا» و تکرار همان شخصیت با صلابت و با اراده، با سکانسی بی نظیر اسب سواری در خیابان های تهران ظاهر شد.

سال ۱۳۷۱ در کنار جمشید هاشم‌پور، در نخستین تجربه فیلمسازی فرامرز صدیقی به نام «طعمه»، به عنوان اثری پلیسی حضور یافت.

دومین همکاری قریبیان و هاشم پور سال ۱۳۷۲ با فیلم اکشن حادثه ای «آخرین خون» رقم خورد و قریبیان پا به پای هاشم‌پور که دگر بار لباس بلوچی که «زینال بندری» فیلم «تاراج» را تداعی می کرد، درخشید.

قریبیان در مورد حضور در فیلم های اکشن گفته است:‌ در آن سال‌ها از فیلم‌های اکشن استقبال زیادی می‌شد و معمولا از من یا جمشید هاشم‌پور برای ایفای نقش‌ها در فیلم دعوت به عمل می‌آمد.

فرامرز قریبیان دهه ۸۰ شمسی را با دو فیلم «رقص در غبار»(۱۳۸۱) و «شهر زیبا» (۱۳۸۲) به کارگردانی اصغر فرهادی آغاز کرد.

وی در مورد همکاری با فرهادی گفته است: از سال ها پیش با جوانان راه می‌آمدم و چنانچه فیلمنامه‌ها را می‌پسندیدم، به آنها کمک و کار می کردم. این اتفاق در دو فیلم اول اصغر فرهادی بوجود آمد و من پیش از این حتی سریال های او را ندیده بودم. وقتی بازی در «رقص در غبار» به من پیشنهاد شد، تشخیص دادم که اصغر فرهادی به این حرفه آگاه است و با وجود کوتاه بودن نقش، در این اثر بازی کردم.

فرامرز قریبیان همچنین در این دهه سنت شکنی کرد و در چهار مجموعه تلویزیونی «روز حسرت» و «آخرین دعوت»(۱۳۸۷)، «پس از سال‌ها»(۱۳۸۷) و «باغ شیشه ای»(۱۳۸۸) به ایفای نقش پرداخت.

وی در مورد بازی در سریال تلویزیونی گفته است:‌ سریال‌هایی بازی کردم تا بتوانم بودجه مورد نظر تولید فیلم «گناهکاران» را تامین کنم؛ بازیگر سریال نبودم، اما در سریال بازی کردم تا فیلمی مستقل بسازم.

دهه ۹۰ شمسی برای فرامرز قریبیان، فصل کم کاری بود و بازی و کارگردانی یک فیلم سینمایی، ایفای نقش در دو مجموعه تلویزیونی و با بازی در سه فیلم پایان یافت.

«خروج»(۱۳۸۹) به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا، آخرین فیلمی بود که فرامرز قریبیان در آن ایفای نقش کرد. وی در «خروج» افزون بر بازی زیرپوستی، سکوت را به اکت خود اضافه کرد و یکی از بهترین بازی های خود را ارائه داد.

اما «خروج» یک حاشیه بزرگ داشت. این فیلم سال ۱۳۹۸ و در سی وهشتمین جشنواره فیلم فجر به نمایش در آمد اما اعلام خداحافظی فرامرز قریبیان از بازیگری در نشست خبری فیلم، همه را بهت زده کرد.

فرامرز قریبیان در این نشست خبری در مورد علت اعلام خداحافظی از بازیگری گفته بود: دیگر حوصله غرض ورزی مسئولان سینمایی را ندارم. بعد از فیلم «گناهکاران» در جشنواره شرکت نکردم. در هفت سال اخیر هیچ فیلمنامه‌ای را قبول نکردم. دلم می‌خواست با یک فیلمنامه خاص کارم را خاتمه دهم. این آخرین فیلم من است و می‌خواهم از سینما خداحافظی کنم.

ابراهیم حاتمی‌کیا نیز که در این نشست حضور داشت، فاصله گرفتن قهرآمیز قریبیان از سینما را غم‌انگیز دانست و ابراز امیدواری که این حرف خیلی جدی نباشد زیرا حضور وی برای جوانان درس است و می‌تواند نکات و راه‌های جدید به آنها نشان دهد.

جوایزی که قریبیان از سینما گرفت

قریبیان بازیگری باسواد است و هوش بسیار بالایی در بازیگری دارد. وی در مورد شیوه بازیگری خود گفته است: تکنیک من در بازیگری «متد اکتینگ»(بازی شیوه دار) است. من به مدرسه «اکتورز استودیو» نرفتم، اما از تکنیک تعلیمی این مدرسه استفاده کردم. شاید اعتنا به همین شیوع بازیگری، سبب رساندن قریبیان به جایگاه بی بدیلی در سینما شده است.

بازی فرامرز قریبیان از همان ابتدای کار با تحسین روبرو شد. سال ۱۳۵۲ برای بازی در فیلم «خاک» جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل بزرگترین جشنواره سینمایی وقت را گرفت.

سال ۱۳۶۶، ۱۳۷۱ و ۱۳۷۸ به ترتیب برای ایفای نقش در فیلم «ترن»، «بندر مه آلود» و «مرد بارانی» جایزه بهترین بازیگر مرد از سه دوره جشنواره فیلم فجر را دریافت کرد.

برای بازی در فیلم «رقص در غبار» در ۱۳۸۲ موفق به کسب جایزه بهترین بازیگر مرد از جشن خانه سینما شد.

فرامرز قریبیان جوایزی نیز از جشنواره های بین المللی در کارنامه دارد. وی سال ۲۰۰۳ از جشنواره فیلم آسیا پاسیفیک و جشنواره بین‌المللی فیلم مسکو برای بازی در «رقص در غبار» جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را گرفت.

سال ۲۰۰۴ نیز از برای فیلم «شهر زیبا» جایزه ویژه هیئت جشنواره بین المللی فیلم را کسب کرد و با «چشمایش» جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره بین‌المللی فیلم حراره را از آن خود کرد.

کلینت ایستوود، الگوی قریبیان در کارگردانی

قریبیان طی مدت فعالیت در سینما، چهار فیلم شامل «جدال در تاسوکی»(۱۳۶۵)، «قانون»(۱۳۷۴)، «چشم هایش»(۱۳۷۸) و گناهکاران(۱۳۹۰) را کارگردانی کرده است. به جز «جدال در تاسوکی»، در سه فیلم دیگر افزون بر کارگردانی با عنوان بازیگر نیز حضور داشته است.

وی در مورد دغدغه خود برای کارگردانی گفته است: برخی بازیگران در دنیا پس از پا به سن گذاشتن، نقش های فرعی نیز بازی می کنند، اما شخصا دوست ندارم بازیگر نقش های فرعی باشم، از این رو تصمیم گرفتم به کارگردانی و تهیه کنندگی بپردازم. به علت علاقه ای که به سینما دارم به سمت کارگردانی آمدم که مبادا به دلیل کهولت سن مجبور باشم هر نقشی را بازی کنم.

قریبیان همچنین گفته است: خیلی از بازیگران دست به کارگردانی زدند و موفق شدند؛ یکی از الگوهای من برای ورود به عرصه کارگردانی «کلینت ایستوود» بود؛ این بازیگر در سال های پیش دست به کارگردانی زد و خود نیز در آنها بازی می کرد و در اوایل هم فیلم های خوبی نساخت اما با فیلم «نابخشوده» اسکار بهترین کارگردانی را دریافت کرد.

قریبیان و کیمیایی، ۷ همکاری مشترک

قریبیان در فیلم «بیگانه بیا»(۱۳۴۷)، «خاک»(۱۳۵۲)، «گوزنها»(۱۳۵۳)، «غزل»(۱۳۵۵)، «رد پای گرگ»(۱۳۷۰)، «تجارت»(۱۳۷۳) و «رئیس»(۱۳۸۵) به کارگردانی کیمیایی بازی کرده است.

کیمیایی همواره از قریبیان به عنوان بازیگر محبوب خود یاد کرده و گفته او از رابرت دنیرو هم بهتر است.

قریبیان هم در مورد همکاری دیرپای خود با کیمیایی گفته است: سابقه همکاری من با مسعود کیمیایی به فیلم «بیگانه بیا» باز می گردد. در این اثر نقش کوتاهی داشتم و پس از بازی در آن به آمریکا رفتم، زیرا نوع فیلم هایی که در آن زمان ساخته می شد را نمی پسندیدم. در آن زمان فیلمسازانی همچون مسعود کیمیایی و داریوش مهرجویی تازه شروع به کار کرده بودند. مهرجویی و جنس فیلم های او متناسب من نبود و او هرگز به سراغ من نمی آمد و به این موضوع کاملا آگاه بودم. پس فقط مسعود کیمیایی می ماند که در آن شرایط باید منتظر می ماندم تا او فیلمی بسازد و از من در فیلم خود استفاده کند.

وی همچنین گفته است: کیمیایی فیلمسازی است که راهی را در سینمای ایران باز کرد تا بعدها یک عده‌ای دیگر آن را ادامه دهند. سینمای ایران با او پیشرفت کرد و ما با هم همکاری داشتیم. بعد از انقلاب این همکاری کمتر شد البته در «رد پای گرگ»، «تجارت» و «رئیس» بازی کردم و همچنان معتقدم کیمیایی حق زیادی به گردن سینمای ایران دارد.

فرامرز قربیبان مرداد سال ۱۳۹۹ نیز در یادداشتی که مناسبت هفتم مرداد سالروز تولد مسعود کیمیایی در یکی از نشریات منتشر کرد، ضمن تبریک این روز به وی نوشته است: من و مسعود کیمیایی از ۹ سالگی با هم بزرگ شدیم و با هم رفیقیم و به تمام علائق و اندیشه‌ها و تفکرات هم آشناییم. چون در یک محله، یک کوچه و خیابان زندگی می‌کردیم. کار در سینما را با مسعود شروع کردم؛ او نقش‌های خوب و ماندگاری در فیلم‌هایش به من محول می‌کرد. از فیلم خاک و گوزن‌ها و ردپای گرگ گرفته تا تجارت حتی رییس فیلم‌هایی بودند که فیلمنامه و شخصیت‌هایش را دوست داشتم و نقش‌هایی که بر عهده من گذاشته بود با روحیه من همخوانی داشت، ولی پر واضح است که فیلم گوزن‌ها و نقشم در این فیلم (قدرت) را بیشتر از شخصیت‌های دیگری که با او کار کردم، دوست دارم.

وی در این نامه همچنین با اشاره به ابراز علاقه برای بازی در نقش های معترض، بازگشت به سینما بعد از حافظی در سال ۱۳۹۸ را منوط به دعوت مسعود کیمیایی از وی برای یک نقش اعتراضی عنوان و تصریح کرده است: اساسا نقش‌های معترض را دوست دارم. با اینکه در جشنواره فجر اعلام بازنشستگی کردم (نمی‌دانم درست بود یا نه چون من حرف دلم را می‌زنم) ولی اگر دوباره مسعود به من نقش اعتراضی بدهد با جان و دل برایش بازی می‌کنم. ولی به ‌طور کل نقش اعتراضی با روحیه من همخوانی دارد و بازی خواهم کرد. البته بگویم که نه‌تنها من فیلم گوزن‌ها را دوست دارم که این فیلم بارها و بارها از جانب منتقدان بهترین فیلم تاریخ سینمای ایران شناخته شد برای اینکه جایگاه والایی در سینمای ایران دارد.

رابرت دنیرو نیستم

فرامرز قریبیان همچنین از اینکه با رابرت دنیرو مقایسه شود، راضی نیست و در این باره گفته است: برخی از من به عنوان «رابرت دنیرو» سینمای ایران نام می برند، البته این نظر من نیست. من ایران متولد شدم و رابرت دنیرو در آمریکا متولد شده است. او فیلم های بزرگ با کارگردانان بزرگ همچون «مارتین اسکورسیزی» کار کرده است. اما ناگفته نماند بسیاری از فیلم هایی که رابرت دنیرو بازی کرده درخور توجه نبوده و فقط برای دستمزد در آنها بازی کرده است. البته دلیلی ندارد همه فیلم های یک بازیگر خوب باشد. جوان تر که بودم فیلم هایی را بازی می کردم که می دانستم آثار خوبی نمی شود اما برای حضور در سینما در آنها بازی کردم و نیز باید زندگی خود را می گذراندم.

فرامرز قریبیان با اینکه خود یک برند در بازیگری است، نظر متفاوتی در مورد «سوپراستار» در سینما دارد.

وی در این باره گفته است:‌ خلق سوپراستار در سینما در اختیار کسی نیست. سوپراستار خود به خود در سینما بوجود می آید و وقتی مردم یک بازیگر را دوست داشته باشند او به سوپراستار تبدیل می شود. سوپراستار در اثر فیلم هایی که بازی می کند به این جایگاه می رسد؛ فیلم های بسیاری در سینمای دنیا وجود دارد که به وجود سوپراستارها نفروخته اند و از طرفی فیلم هایی بدون حضور سوپراستارها فروش خوبی داشته اند و به عنوان نمونه در فیلم سینمایی «تایتانیک» این موضوع کاملا مشهود است. پیش از اینکه دست به کارگردانی بزنم و در زمان بازیگری، معتقد بودم که فروش فیلم ربطی به بازیگر ندارد و فیلمنامه، ساخت و انتخاب درست بازیگران است که در جذب مخاطبان اثر دارد.

به هر روی این بازیگر کهنه کار، نگاهی نیز به جوانان دارد و معتقد است سینما را باید به آنها سپرد اما توصیه های هم برای جوانان دارد.

وی گفته است:‌ حرفه سینما متعلق به جوانان است البته این به این معنا نیست که باید پیشکسوتان را کنار گذاشت. در کشورهای پیشرفته این حرفه به حدی ارزش دارد که میلیون ها جوان سراغ آن می روند و بسیاری از آنان نیز پشت در استودیوها می مانند.

فرامرز به جوانان علاقه‌مند به بازیگری نیز توصیه کرده است: بازیگری راه دشواری دارد و اگر عشق وجود داشته باشد، حتما علاقه مندان به بازیگری به نتیجه می رسند. رفتن به آموزشگاه های سینمایی به تنهایی چیزی را حل نمی کند و این موضوع باید با عشق همراه باشد. همیشه از کلاس درس فراری بودم و اکنون نیز این روحیه را دارم، از این رو دنبال برگزاری دوره های آموزشی نبوده ام زیرا بلد نیستم در عرصه بازیگری تدریس کنم.

چندی پیش فرامرز قریبیان برای رفع شائبه که مرتبط با بازگشت وی به سینما پیش آمده بود، خداحافظی از سینما را بهترین کار زندگی‌ خود عنوان کرده بود.

گرچه این نشان می دهد فرامرز قریبیان از تصمیم خود باز نخواهد گشت، اما نباید فراموش کرد، ردی از او در تاریخ سینمای کشور مانده که قابل پاک شدن نیست.

فرامرز قریبیان چه به روی پرده باشد و چه نباشد یک برند معتبر در سینمای ایران باقی خواهد ماند. بازیگری که با نقش «قدرت» در «گوزنها» درخشید و پس از «خروج» با «قدرت» از سینما خداحافظی کرد.

همزمان با میلیاردی شدن فیلم سینمایی اخت الرضا، اکران مردمی این اثرسینمایی در پردیس سینمایی هویزه مشهد برگزار شد.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، اکران مردمی فیلم «اخت الرضا»، شامگاه چهارشنبه دهم آبان ماه، در پردیس سینمایی هویزه مشهد با حضور عوامل فیلم و جمع کثیری از علاقه مندان و محبان اهل بیت(ع) برگزار شد.

این مراسم پس از اقامه نماز جماعت مغرب و عشا در این پردیس سینمایی آغاز شد و حجت الاسلام و المسلمین سید مهدی خداداد حسینی پیش از نمایش فیلم در جمع تماشاگران در خصوص شان و مقام حضرت معصومه (س) توضیحاتی داد و گفت: ما باید به شعائر الهی تعظیم کنیم. اکران این اثر در واقع برپایی شعائر الله است، زیرا این فیلم در خصوص مقام حضرت معصومه (س) ساخته شده است، پس حضور ما عبادت است همان طور که تولید این فیلم برای عوامل آن یک عبادت بوده است و امیدوارم خداوند از ایشان قبول کند.

سید مجتبی طباطبایی کارگردان این فیلم در جمع مخاطبان مشهدی گفت: این اثر به همت یک سری بچه ها با علقه های دینی ساخته شده است، آن هم در زمانی که فقدان کار در خصوص این خاندان پاک وجود داشت. من از تمام جامعه هنری خواهشمندم در خصوص اهل بیت (علیهم السلام) با تمام توان قدم بردارند و آثار هنری تولید کنند.

احمد کشکولی مدیر تولید این اثر در این مراسم گفت:« خواهش می کنم هر کدام از شما عزیزان، سفیری باشید برای این فیلم تا این اثر دیده شود و از آن حمایت شود.»

در حاشیه این مراسم خادمان حرم مطهر رضوی نمک و نبات متبرک حرم امام رضا (ع) را در جمع حضار آورده و بین مخاطبان توزیع کردند.

فیلم سینمایی اخت الرضا به کارگردانی سید مجتبی طباطبایی از ۲۲ مهر ماه در حال اکران در سینماهای سراسر کشور است و تاکنون مجموع فروش سینمایی و اکران سیار آن از یک میلیارد گذشته است.

سید مجتبی طباطبایی کارگردان، محمدصادق رمضانی مجری طرح و مدیرتصویربرداری، احمد کشکولی مدیر تولید، سید حمید لاجوردی، مجید امیری و مرتضی جلالی و از بازیگران این فیلم، ضمن حضور در مراسم در کنار مردم به تماشای فیلم نشستند.

فیلم سینمایی اخت‌الرضا سفر بانوی کرامت حضرت معصومه (س) از مدینه به قم را روایت می‌کند و توسط سازمان سینمایی سوره تولید شده است.

این فیلم سینمایی با مشارکت آستان مقدس حضرت معصومه (س) و مجموعه شبکه‌های کربلا (عتبه حسینی) ساخته شده است.

«آنجلینا جولی» بازیگر برنده اسکار به جنگ اخیر در خاورمیانه پرداخت و گفت بمباران مردم بی دفاع غزه که بدون آب و غذا مانده اند، توجیهی ندارد.

به گزرش سینمای خانگی به نقل از هالیوود ریپورتر، این بازیگر برنده اسکار در اینستاگرام خود نوشت: «من هم مانند میلیون‌ها نفر در سراسر جهان، هفته‌های گذشته را به خاطر مرگ بسیاری از غیرنظامیان بی‌گناه، بیمار و عصبانی در اندوه گذراندم و در این فکر بودم که چگونه می‌توانم بهترین کمک را انجام دهم. من نیز برای بازگشت فوری و ایمن هر گروگان و برای خانواده هایی که درد غیرقابل تصوراز دست دادن یکی از عزیزان را تحمل می کنند، دعا می کنم. مهمتر از همه، کودکان کشته شدند و بسیاری از کودکان اکنون یتیم شده اند»

وی ادامه داد: «آنچه در اسرائیل اتفاق افتاده، نمی‌تواند بمباران افراد غیرنظامی در غزه را توجیه کند، افرادی که جایی برای رفتن، دسترسی به غذا یا آب ندارند و حتی حق اولیه انسان برای عبور از مرز برای پناه‌جویی را نیز ندارند». 

جولی به مدت ۲۰ سال با کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد کار می کرد و در حمایت از آوارگان اجباری در سراسر جهان فعالیت می کرد. او ابتدا در سال ۲۰۰۱ به عنوان سفیر حسن نیت سازمان ملل متحد و سپس در سال ۲۰۱۲ به عنوان فرستاده ویژه منصوب شد. سال گذشته، او از سمت خود در کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل استعفا داد و در آن زمان گفت که می‌خواهد به مجموعه گسترده‌تری از مسائل بشردوستانه و حقوق بشر بپردازد.

در بیانیه جولی آمده است: «تمرکز من بر افرادی است که به دلیل خشونت در هر شرایطی آواره شده اند. غزه بیش از دو میلیون نفر جمعیت دارد (نیمی از آنها کودک) که نزدیک به دو دهه است که در محاصره شدید زندگی می کنند، علاوه بر دهه ها سال آوارگی و بی تابعیتی.

وی افزود: «کامیون‌های کمکی که وارد می‌شوند تنها کسری از آن چیزی است که مورد نیاز است و بمباران‌ها هر روز نیازهای بشردوستانه جدید را ایجاد می‌کنند. محرومیت از کمک، سوخت و آب به طور دسته جمعی مردم را مجازات می کند. بشریت خواستار آتش بس فوری است.»

«جولی« در پایان بیانیه خود خاطرنشان کرد که به کمک های مالی خود به تلاش های امدادی پزشکی ادامه می دهد و حمایت از کار پزشکان بدون مرز را انتخاب کرده است.

به منظور گسترش تعاملات فرهنگی و سینمایی ایران و تاجیکستان، تفاهم‌نامه همکاری بین ۲ کشور به امضا رسید.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی سازمان سینمایی، مراسم امضای تفاهم‌نامه همکاری‌های سینمایی بین روسای سازمان‌های سینمایی تاجیکستان و ایران برگزار شد.

این سند را محمدسعید شاهیان رییس امور سینمایی تاجیکستان و محمد خزاعی رییس سازمان امور سینمایی و سمعی و بصری جمهوری اسلامی ایران که در سفری ۲ روزه به تاجیکستان رفت، به امضا رساندند.

در این سند جدید همکاری بر تمایل متقابل ۲ طرف نسبت به گسترش تعاملات سینمایی تاکید شده و اجرای اقداماتی مانند تبادل، نمایش و عرضه آثار سینمایی یکدیگر، تولیدات مشترک، تبادل تجربیات و دانش فنی، دعوت و شرکت متقابل در رویدادهای مربوطه در هر دو کشور و سایر موارد تاکید شده است.

همچنین، یادداشت تفاهم همکاری متناظر به علاقه و تمایل مشترک برای توسعه روابط دوستانه تحکیم و ارتقای سطح همکاری‌های سینمایی و با توجه به روابط عمیق فرهنگی و تمدنی و بر مبنای برابری، احترام و منافع متقابل سازمان سینمایی ایران و سازمان سینمایی تاجیکستان به امضا رسید.

تبادل، نمایش و عرضه تجاری آثار سینمایی یکدیگر، با توجه به ظرفیت‌های موجود و قوانین و مقررات کشورهای متبوع، دعوت متقابل به رویدادهای سینمایی (جشنواره‌ها و …) در هر ۲ کشور و فراهم آوردن امکانات لازم برای تسهیل شرکت و حضور فیلمسازان و سینماگران، تسهیل ارتباط، تبادل و مشارکت نیروهای تخصصی ۲ کشور در پروژه‌های سینمایی، تبادل دانش فنی و تخصصی و تبادل استاد و دانشجو در حوزه سینما، تولید فیلم‌های مشترک از جمله بلند، مستند، کوتاه و انیمیشن در زمینه‌های تاریخ مشترک، فرهنگ و آداب و رسوم ۲ کشور و تشویق از این کار، برگزاری هفته‌های فیلم مشترک و تأمین رعایت کپی رایت برای آثار سینمایی مهمترین محورهای حوزه همکاری در این تفاهم‌نامه است.

محمد خزاعی در مراسم امضای تفاهم‌نامه طی سخنان کوتاهی عنوان کرد: از بدو ورودم در سازمان سینمایی در حوزه بین‌الملل گسترش همکاری‌های منطقه‌ای و توسعه مناسبات با کشورهای همسایه را سرلوحه قرار داده‌ایم به‌ویژه با کشورهایی که اشتراکات تاریخی، تمدنی، زبانی و آیینی داریم.

وی ادامه داد: معتقدم توسعه روابط فرهنگی – سینمایی با این کشورها به‌ویژه کشورهای همسایه و همجوار می‌تواند دستاوردهای خوبی به همراه داشته باشد.

رییس سازمان سینمایی با اشاره به توافقات دو جانبه با تاجیکستان یادآور شد: امضای تفاهم‌نامه زمینه‌ساز همکاری‌های گسترده در حوزه‌های مختلف از جمله تولید مشترک، تبادل استاد، انتقال فناوری‌های صنعت سینمایی و الگوهای آموزشی و حضور در رویدادهای سینمایی متناظر به اشتراکات دو کشور است و خوشبختانه، از رهاورد این سفر تولید چند فیلم کوتاه، مستند و یک فیلم سینمایی در مسیر عملیاتی شدن قرار گرفته که به زودی آغاز می‌شوند و خبرهای تکمیلی آنها اعلام خواهد شد.

وی با بیان اینکه دو کشور، ظرفیت‌های بالقوه بسیاری در زمینه‌های مختلف سینمایی برای همکاری و مشارکت دارند عنوان کرد: دو ملت ایران و تاجیکستان دارای روح مشترک در ۲ کالبد هستند از این رو، سینما می‌تواند بیش از گذشته با تقویت نقاط مشترک و بازشناسی آن، این ۲ ملت را به هم نزدیک‌تر کند و اساساً، سینما یکی از مهم‌ترین کارکردش تقویت همین پیوندهای انسانی و تمدنی است.

خزاعی با اشاره به اینکه فصل جدید روابط سینمایی ۲ کشور شروع شده است، تاکید کرد: این همکاری سینمایی و تولید آثار مشترک به نزدیکی دو ملت کمک می‌کند و سینما ابزار مهم راهبری دیپلماسی عمومی است.

محمدسعید شاهیان در این مراسم با اشاره به اهمیت همکاری سینمایی با ایران گفت: امروز روز بزرگ و مهمی برای ماست. سینمای ایران در جهان دارای اعتبار است. این همکاری به رشد و رونق سینمای ۲ کشور کمک می‌کند.

شاهیان ادامه داد: با شناخت و آگاهی از جایگاه سینمای ایران از رییس سازمان سینمایی دعوت کردیم تا به تاجیکستان بیاید.

به گفته وی، ایران کشوری بزرگ و دارای تمدن است و ریشه‌های مشترک بسیاری داریم. برای ما اصفهان، مشهد، نیشابور، همدان شهرهای بیگانه‌ای نیستند.

شاهیان یادآور شد: تفاهم‌نامه سینمایی با ایران اتفاق سینمایی بزرگی برای تاجیکستان است و من اطمینان دارم نتایج بسیار زیادی برای هر دو کشور دارد.

در مراسم امضای این تفاهم‌نامه علیرضا حقیقیان سفیر جمهوری اسلامی ایران، شخصیت‌های سرشناس فرهنگی تاجیکستان و خبرنگاران حضور داشتند.

سفر رییس سازمان سینمایی به تاجیکستان از هفته‌ها قبل برنامه‌ریزی شده بود که وی به دلیل فقدان دردناک پیشکسوت سینمای ایران، مرحوم داریوش مهرجویی و به‌منظور برخی پیگیری‌ها و هماهنگی‌ها بعد از امضای تفاهم‌نامه سایر برنامه‌ها را لغو و به کشور برگشت.