مدیرعامل خانه سینما، با تسلیت برای درگذشت بیتا فرهی و پروانه معصومی گفت: تشییع خصوصی خواست خانواده خانم معصومی بود اما به زودی مراسم باشکوه در خور ایشان برگزار خواهیم کرد.
به گزارش رسانه سینمای خانگی، علی دهکردی در گفت و گو با خبرنگار سینمایی ایرنا، درباره آیین تشییع خانم پروانه معصومی، اظهار داشت: من در خانه سینما، دوستان در انجمن بازیگران، سازمان سینمایی حتی دوستان در صدا و سیما خیلی تمایل داشتیم مراسم تشییع جنازه باشکوه و درخور ایشان با یک فاصله زمانی مناسبی که قابل تنظیم باشد انجام شود منتها مراسم تشییع جنازه و ترحیم حق مسلم و اولیه خانواده هر متوفی است که خانواده مرحومه پروانه معصومی هم تمایل داشتند به شکل خصوصی در مقبره خانوادگی و محل زادگاه نیاکانیشان برگزار شود و حتی تمایلی نداشتند که نشانی و آدرس اینجا را هم گسترش دهند.
وی افزود: یکی از دلایلش هم این است که محل تشییع جایی است که از نظر مسیر، مسیر مناسبی نیست. حتی بستگان مرحومه که سن بالایی دارند پلهها، سربلایی و شیب را خیلی سخت آمدند. اما باز هم از دوستان، مدیران صدا و سیما و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و من هم از خانه سینما به آیین آمدیم.
دهکردی گفت: حتما در اولین فرصت یک مراسمی که در خور ایشان و بزرگداشت مرحومه معصومی باشد برگزار میشود. باید حتما بزرگداشت و یادبود در خور ایشان از طرف انجمن بازیگران، خانه سینما، سازمان سینمایی، صدا و سیما و همه کسانی که واقعا علاقمند و مدیون به ایشان از نظر اعتبار فرهنگی و هنری هستند برگزار شود.
یکی از لذتهایم این بود که روز مادر یا نوروز با ایشان تماس بگیرم
وی با اشاره به چند همکاری با پروانه معصومی گفت: من دو سه کار با ایشان داشتم و در نقش پسرشان بازی میکردم. یکی از لذتهایم این بود که روز مادر یا نوروز با ایشان تماس بگیرم و تبریک بگویم و خیلی هم افتخار میکردم.
واقعا احساس قلبی خیلی دلنشینی نسبت به خانم معصومی داشتم
دهکردی افزود: واقعا احساس قلبی خیلی دلنشینی نسبت به خانم معصومی داشتم و هنوز هم دارم. ایشان یکی از مهمترین بازیگران زن تاریخ سینمای ایران است. این بازیگر به خاطر حضور هنری و فرهنگی که در کنار کارگردانان بزرگ سینما و در شاخصترین فیلمهای تاریخ سینمای ما را داشتند، دارای اعتبار بالایی است.
وی ادامه داد: خانم معصومی، بعد از انقلاب جزو نخستین خانمهایی بودند که شخصیت زن ایرانی مقتدر، توانمند، اندیشمند و دوستداشتنی را در سینما و تلویزیون بازی کرده بودند.
پروانه معصومی، بازیگر سینما و تلویزیون ۶ آذرماه در سن ۷۹ سالگی دار فانی را وداع گفت.
معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیرعامل خانه سینما نسبت به پست توهینآمیز اینستاگرامی حمید فرخنژاد درباره پروانه معصومی واکنش نشان دادند.
به گزارش رسانه سینمای خانگی، محمود سالاری معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفت و گو با خبرنگار سینمایی ایرنا در پست توهینآمیز اینستاگرامی حمید فرخنژاد درباره پروانه معصومی به یک بیت شعر از مولانا (مثنوی معنوی) بسنده کرد و گفت: «مه فشاند نور و سگ عو عو کند، هر کسی بر طینت خود میتند.»
حمید فرخنژاد چهره ضد انقلاب سینمای ایران در یک پست اینستاگرامی با انتشار تصویری از پروانه معصومی در دیدار با رهبر انقلاب اسلامی نوشته بود: یادتون گرامی نیست خانم، چه تلخ است آنچه از شما در حافظه مردم باقی مانده.
مرحوم پروانه معصومی ظهر ششم آذرماه به علت عارضه ریوی در ۷۹ سالگی درگذشت. روز گذشته در شهر رشت که محل سکونت این بازیگر بود، مراسمی به پاس سالهای فعالیت هنری و احترام به این بازیگر برگزار شد. پیکر این بازیگر برای تشییع به تهران منتقل شد.
سریال یوسف پیامبر با بازی آن مرحومه شبها از شبکه آی فیلم در حال پخش است.
پیکر زندهیاد پروانه معصومی بازیگر سینما و تلویزیون صبح امروز – چهارشنبه- هشتم آذرماه- در امامزاده ابوطالب تهران با حضور جمعی از هنرمندان و چهره های مطرح سینما و تلویزیون برگزار شد.
اعضای شورایعالی تهیهکنندگان و کانون کارگردانان سینمای ایران در نشست مشترکی به بررسی برخی عوامل افتراق در میان صنوف پرداختند.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی شورایعالی تهیهکنندگان، نشست مشترک شورایعالی تهیهکنندگان و کانون کارگردانان سینمای ایران برگزار شد و طی آن مسایل مبرم سینمای ایران در نشست مشترک کانون کارگردانان و شورایعالی تهیهکنندگان مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
در این نشست که بهدعوت شورایعالی تهیهکنندگان با حضور هیات مدیره کانون کارگردانان برگزار شد، شرایط کنونی سینمای ایران و اقدامات سوء بعضی از عوامل افتراق صنفی که با فعالیت و اتحاد صنوف منافعشان به خطر افتاده است، مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
هیات مدیره هر ۲ صنف در این نشست حمایت کامل خود را از نمایندگان کانون و شورایعالی در شورای پروانه ساخت اعلام کرده و نسبت به شایعه پراکنیها و نسبت افترا دادن به این فعالان صنفی، ضمن ابراز انزجار از این رفتارهای منفعتطلبانه و مشکوک، حق هرگونه عدالتخواهی حقوقی و صنفی مشترک را با توجه به مستنداتی که از تمامی جلسات در وزارت ارشاد موجود است برای هر ۲ صنف محفوظ دانستند و اعلام کردند که موارد را تا آشکار شدن کامل واقعیتها و اجرای عدالت در مورد مفتریان پیگیری خواهند کرد.
هیات مدیره هر ۲ صنف با تشکر از زحمات همکاران نماینده در شورای پروانه فیلمسازی به آن ۲ اطمینان دادند که همچون گذشته و با تمام قدرت از آنها حمایت و حق دفاع از حرمت و حیثیت حرفهای را برای آنان محفوظ میدارند و در این راه همچون گذشته حامی رفتارهای صنفی معقول آنان خواهند بود.
در ادامه جلسه همچنین بر حمایت تشکیلات تهیه کنندگی و کارگردانی از هیات رییسه خانه سینما تاکید شد و اعضا حاضر در جلسه اعلام داشتند که حفظ و اعتلای خانه سینما به عنوان تنها نهاد فراگیر و متحدکننده تمام اصناف سینمایی همچنان خط قرمز هر ۲ صنف است و به افراد و جریانهای عامل افتراق و منفعتطلب اجازه نمیدهند که با حرمت و بقای سینمای ایران و جامعه اصناف رفتاری غیراصولی داشته باشند.
«شرایط حرفهای تولید» و «نیاز مبرم به بررسی معضل بیکاری اعضای این ۲ صنف و بعضی صنوف دیگر سینمایی» در بخشی دیگر مورد کنکاش قرار گرفت. برای این منظور مقرر شد آماری که در این زمینه در اختیار صنوف است، بهصورت کامل و بهروزشده و براساس تحلیل آماری با همکاری مدیریت دولتی برای جلوگیری از بیکاری اعضای ۲ صنف، ارایه شود.
هیات مدیرههای هر ۲ صنف ضمن اعلام تعامل با سازمان سینمایی در رفع مشکلات اقتصادی و صنفی سینما بر ضرورت واگذاریهای تصمیمگیریهای حرفهای من جمله در انتخاب کارگردان اول به اصناف مربوطه تأکید کردند.
لزوم وجود گونهها (ژانرهای) مختلف سینمایی نیز از دیگر مباحث ۲ تشکیلات صنفی بود. در این زمینه و راههای برونرفت از شرایط کنونی مباحث مختلف مطرح شد و هیات مدیره ۲ صنف اعلام آمادگی کردند تا براساس آمار مربوطه از میزان و نوع اشتغال دستاندرکاران سینمایی، همچنین نوع چینش و نسبت فراوانی گونههای مختلف سینمایی، با در دسترس قرار دادن اطلاعات واقعی و تحلیل این آمار تصویری واقعگرایانه از سینمای امروز ایران را ارایه دهند.
ادامه و تکمیل مباحث فوق به نشستهای آتی کانون و شورایعالی موکول شد.
در پایان هیات مدیره کانون کارگردانان اعلام کرد که همچون گذشته و با قاطعیت از فعالیت شورایعالی تهیه کنندگان سینمای ایران حمایت کرده و خواستار تداوم فعالیت شورا باقدرت است.
داریوش فرهنگ در مراسم وداع با پیکر زندهیاد بیتا فرهی گفت: وقتی به عکسهایش نگاه میکنم به این نتیجه میرسم که او انگار از ازل برای سینما ساخته شده بود.
به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، بیتا فرهی، بازیگر سینما و تلویزیون صبح امروز سه شنبه هفتم آذر ماه ساعت ۹ صبح در محل خانه سینما شماره دو واقع در خیابان وصال برگزار و سپس به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) تشییع شد.
ستاره اسکندری اجرای این مراسم را بر عهده داشت.
کوروش سلیمانی، بازیگر سینما و تلویزیون در ابتدای این مراسم با یادآوری اینکه یک بار نقش پسر خانم فرهی را بازی کرده، بیانیه انجمن صنفی بازیگران سینمای ایران را قرائت کرد.
در این بیانیه آمدهاست: بانوی سینمای ایران خانم فرهی هم از قطار پیاده شد. دیگر انگار عادتمان شده که جلوی خانه سینما یا تالار وحدت برای بدرقه هنرمندی دور هم جمع شویم. هنوز درگیر خبر بیتا فرهی بودیم که خبر فوت پروانه معصومی هم ما را شوک کرد، اگر تعداد هنرمندان درگذشته امسال را مرور کنیم به عمق تلخی این سال پی میبریم. بیتا فرهی زنی سرشناس و تحصیل کرده بود که میشد شمایل زن مدرن ایرانی را دید. او بازیگر سینمای تفکر برانگیز بود. بیتا فرعی را هر که دیده، میتواند شهادت دهد که وقار، مهربانی، تشخص و مردم داری جزو ویژگی های او بوده که یاد و خاطره او را در ذهن ما ماندگار میکند. سلام ما را به مهرجویی و شکیبایی و یار سفر کرده دیگر برسانید.
در ادامه مراسم دلنوشته مسعود کیمیایی برای این بازیگر خوانده شد. کیمیایی نوشته بود: در فیلمی با خانم فرهی کنار هم بودیم. او یک انسان شریف و شایسته بود.
داریوش فرهنگ در بخش دیگری از مراسم با بیان این که فرهی بانوی خاص سینما بود اظهار داشت: هنوز خبر درگذشت مهرجویی را هضم نکرده بودیم. این چه سونامی وحشتناکی است که سراغ ما آمده است؟دلم میخواست در بودنش صحبت کنم. به جای زندگی کار ما این شده که از مرگ سخن بگوییم. از دستها و افکار آلوده صحبت کنیم. مگر دل ترک خورده ما چقدر طاقت دارد؟
وی با بیان این که بیتا فرهی انگار از ازل برای سینما ساخته شده بود تاکید کرد: هنرمندان دو بار میمیرند. یک بار از بیکاری دق میکنند و یک بار هم با مریضی و استرس میمیرند. وقتی به ملاقاتش رفتم درست نمیتوانست صحبت کند. از من پرسید کار میکنی؟ من پاسخ مثبت دادم که آزرده خاطر نشود.
فرهنگ افزود: بیتا فرهی از من خواست کار کنید. وقتی کار کنیم روح این همکاران شاد میشود. تا شقایق هست زندگی باید کرد. او کارش را جدی میگرفت اما خودش را جدی نمیگرفت.
علی دهکردی، مدیرعامل خانه سینما هم در ادامه مراسم گفت: یک ستاره همیشه در آسمان ستاره است. حتی اگر جسم زمینی بیتا فرهی به خاک برگردد او همیشه ستاره است.
وی افزود: پیکر نحیف و ترد سینمای ما تاب و طاقت این همه سوگ را ندارد. ولی ما باید تاب بیاوریم. این قطار نیاید توقف کند.
مهسا قریشی، دختر مرحوم فرهی نیز اظهار داشت: مادر عاشق کشور و خاکش بود. دوست داشت اینجا نفس بکشد. همیشه گزیده کار می کرد. دوست داشت نتیجه کارهایش را مردم دوست داشته باشند. جوایز جشنوارهها برایش مهم نبود. هیچ وقت از شرایط کارش گلایه نکرد. چون عاشق زندگی بود.
وی افزود: مادر به اصرار خودش از فرانسه به ایران برگشت تا کنار مردم باشد. نمی خواست در قطعه هنرمندان به خاک سپرده شود. الان آسمان هم دارد گریه می کند. چون مادرم باران را دوست داشت.
باصفا و بیریا بود
لیلا حاتمی که سخنران بعدی مراسم بود ضمن عرض تسلیت به خانواده بیتا فرهی و دوستداران سینما اظهار داشت: من شانس همکاری و دوستی با خانم فرهی را داشتم. ما قبل از اینکه با هم کار کنیم، با هم دوست شدیم. نمیدانم آدمها چگونه با هم دوست میشوند، اما همه چیز برای ما طبیعی و عادی بود و من بیتا را «تو» خطاب میکردم.
وی افزود: خانم فرهی مثل هنرپیشهها نبود؛ نه در فیلمهایش و نه در بیرون فیلمهایش. خانم فرهی زن بود. زنی که برای مردها، برای زنها و برای بچهها، «زن» است. وقتی در «هامون» دیدمش، مرا یاد مادری انداخت که هر بار به مدرسه میآمد، بچهها به سمتش میدویدند تا در اطرافش باشند. زنی که با ورودش در سکوت، هیاهو میشد. افتخارآمیز بود؛ شکننده، باصلابت، نجیب، شیکپوش، معطر، تمیز، متواضع، سربهزیر، با عینک آفتابی و لبهایی که انگار میخندیدند. آیا خجالتی هم بود؟ نمیدانم.
حاتمی با تاکید بر این که فرهی باصفا و بیریا بود و خصوصیترین مسائل و عواطف را با ظرافت میتوانست به زبان بیاورد اظهار داشت: با او اصل مطلب در جریان بود، بیهیچ تعجبی. غرور بیتا نمیدانم از کجا بود. فکر کنم اصلا غرور نبود. انگار حواسش اصلا به این موضوع هم نبود.
این بازیگر سینما ادامه داد: فکر کردن به بیتا فرهی و حالتهایش، اشکم را درمیآورد. او یک انسان واقعی و حواسجمع بود. مرا یاد وضعیت انسانی «خود بودن» میانداخت؛ وقتی واقعا فقط انسان هستیم و حواسمان جای دیگری نیست. به نظرم بیتا همینگونه بود.
مانند اسمش یگانه بود
سپس سهیلا رضوی نیز پشت تریبون قرار گرفت و گفت: همسایه اش که شدم شاهد زنی خوش قلب و زیبا و برازنده بودم. در سینما شاهد همکاری با اخلاق، توانا و خوش صدا بودم که در همه نقشهایش می درخشید. او در رفاقت زنی حساس، ظریف و پر از مهر و عشق و مهر بود. او مانند اسمش بیتا و یگانه بود. دریغ برای من که دیگر شاهدش نیستم. او رفت تا کنار مادرش بیارامد.
در پایان این مراسم که زیر بارش باران پاییزی برگزار شد، علی زند وکیلی ترانه «رفتی و ندیدی» را برای حضار اجرا کرد و سپس دوستداران بیتا فرهی برای مراسم خاکسپاری عازم بهشت زهرا شدند.
سام قریبیان، همایون ارشادی، بهاره افشاری، ستاره اسکندری، رخشان بنیاعتماد، داریوش فرهنگ، لیلا حاتمی، سهیلا رضوی، عزیز ساعتی، شهره سلطانی، منوچهر شاهسواری، اندیشه فولادوند، فرخ نعمتی، لاله اسکندری، آزیتا موگویی، علی دهکردی، ساره بیات، اکرم محمدی، کوروش سلیمانی، احترام برومند از جمله حاضران در این مراسم بودند.
فیلمهای کوتاه «کل به جز» به کارگردانی وحید نامی، «تابوت» ساخته اکبر زارع و «ماندن» به کارگردانی پونه اکرمیبیات در خانه سینمای ترکیه به نمایش درمیآیند.
به گزارش سینمای خانگی از مهر، یکی از اهداف اصلی خانه سینمای ازمیر حمایت از تولید فیلم با کیفیت در ازمیر و کمک به شکل گیری فرهنگ مخاطب است. به همین منظور در آخرین دوشنبه هر ماه ساعت ۱۸:۳۰ در آکادمی BAYETAV با حضور دانشجویان و علاقهمندان فیلمهای کوتاهی از کشورهای مختلف نمایش داده میشود و با عوامل فیلمها گفتوگو صورت میپذیرد.
در مراسمی که روز دوشنبه ۲۷ نوامبر برابر با ۶ آذر ماه ساعت ۱۸ برگزار میشود سه نمونه از فیلمهای ایرانی فیلمبرداری شده به زبان ترکی نمایش داده میشود، «کل به جز» به کارگردانی وحید نامی، «تابوت» ساخته اکبر زارع و «ماندن» به کارگردانی پونه اکرمی بیات از جمله این فیلمها هستند. وحید نامی و پونه اکرمیبیات پس از نمایش به صورت آنلاین از ایران مهمان خواهند بود.
در خلاصه داستان «کل به جز» آمده است: «مجسمه بزرگ آهنی یک مستبد از میدان شهر برداشته میشود. مجسمه ذوب میشود و فولاد به عنوان اشیا مختلف وارد زندگی مردم میشود. استبداد در ابعاد کوچکتر وارد زندگی مردم میشود و به حیات خود ادامه میدهد.»
در خلاصه داستان «تابوت» آمده است: «بر اثر بارندگی شدید سقف غسالخانه فروریخته و تابوت زیر باران مانده است. برخی از بزرگان روستا گرد هم می آیند تا تصمیم بگیرند که با تابوت چه کنند.»
«ماندن» هم درباره مهاجران افغانی است که از طریق مرزهای پاکستان وارد سیستان و بلوچستان (در ایران) میشوند. یک جوان افغان که با قاچاقچیان انسان به راه میافتد، با یک دوراهی مواجه میشود.
مراسم تشییع پیکر بیتا فرهی، بازیگر فقید سینما روز سه شنبه ۷ آذر ماه ساعت ۹ صبح در محل خانه سینما برگزار میشود.
به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، مراسم وداع با بازیگر ارزنده، زنده یاد بیتا فرهی روز سه شنبه هفتم آذر ماه ساعت ۹ صبح در محل خانه سینما شماره ۲ واقع در خیابان وصال برگزار میشود.
پیکر این بازیگر فقید پس از آن به سمت قطعه ۷۹ بهشت زهرا (س) تشییع و بنا به وصیت وی در کنار مادر گرامی اش آرام خواهد گرفت.
بیتا فرهی بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینما که چندی پیش به دلیل بیماری ریوی در بیمارستان دی بستری بود روز گذشته ۴ آذرماه دار فانی را وداع گفت.
فرهی متولد یکم فروردین ۱۳۳۷ در تهران و فارغالتحصیل رشته هنر از مدرسه هنر جان پاورس آمریکا در سال ۱۳۵۹ بود که برای بازی در فیلم «هامون» توسط ناصر چشمآذر به داریوش مهرجویی معرفی و در نهایت برای بازی در نقش مهشید انتخاب شد.
با پخش فیلم سینمای «هامون» به کارگردانی داریوش مهرجویی در سال ۱۳۶۸ او به شهرت رسید و در سالهای بعدی فعالیت خود را با کارگردانانی چون احمدرضا درویش، بهمن فرمان آرا و مسعود کیمیایی ادامه داد.
«هامون»، «برادرم خسرو»، «دوران عاشقی»، «در انتظار معجزه»، «خاک آشنا»، «خون بازی»، «خانه ای روی آب»، «اعتراض»، «کیمیا»، «بانو»، «لامینور» و.. از جمله فیلمهای سینمایی است که فرهی در آنها به ایفای نقش کرده است.
سرزمین سبز، ولایت عشق، پدر خاک، طلسمشدگان، ایراندخت، از یادها رفته، رقص روی شیشه نیز از جمله آثار تلویزیونی این بازیگر فقید سینما و تلویزیون ایران است.
سریال «سرزمین مادری» با بازی بیتا فرهی این روزها از شبکه سوم سیما در حال پخش است.
اکبر حر کارگردان سینما در خصوص چرایی عدم تولید آثار فیلم و سینمای استراتژیک گفت: فضای سینمای جمهوری اسلامی ایران باید تماما ضد صهیونیستی باشد؛ فضای غالب فرهنگی و هنری کشور ما باید برگرفته از مسائل کلان استراتژیک باشد و مدیران فرهنگی ملزم هستند در خصوص تبیین استراتژی و ترسیم نقشه راه فرهنگی و هنری کشور تلاش ویژه داشته باشند.
به گزارش رسانه سینمای خانگی، کارگردان فیلم های سینمایی «ما ایستاده ایم» و «شمارش معکوس» در گفتوگو با سینماپرس، افزود: ما در جمهوری اسلامی ایران باید با راهبرد موثر پیش برویم و کالاهای فرهنگی و هنری ما باید بتوانند برای مردم دنیا روشنگری داشته باشند و آن ها را از مسائل متعددی که در جهان اتفاق می افتد آگاه سازند.
وی سپس با بیان اینکه مهمترین مسأله ما در سینمای کشور جولان نفوذی ها است اظهار داشت: جریان نفوذ غربی ها در سینما بیداد می کند که نمونه آن را در حذف و برکناری مرضیه برومند از خانه سینما شاهد بودیم! روند کلی جریان فرهنگی و هنری کشور بیش از ۴۰ سال است که چنین است.
این سینماگر یادآور شد: مشکل و ریشه تمامی این مسائل مدیریت دهه ۶۰ بود که تمام توان خود را به کار برد تا دیدگاه شبه روشنفکری در سینمای کشور حاکم شود؛ آن ها معتقد بودند که ما به سینمای استراتژیک نیاز نداریم و همواره باید چشم به جشنواره های خارجی داشته باشیم. آن ها قهرمان را از سینمای ما حذف کردند و سینمای ملی را از بین بردند. آن ها باعث شدند تا ارزش های دینی و هویت ملی از هنرهفتم حذف شود.
حر خاطرنشان کرد: بعد از دوران دفاع مقدس هم معتقد بودند چون دیگر جنگ تمام شده نباید فیلم های دفاع مقدسی ساخت و باید سراغ کارهای دیگر رفت. البته بنده فکر می کنم که این راهبردها توسط خودی ها نبود و آن ها از خارج کشور هدایت می شدند.
وی متذکر شد: بدیهی است که اگر امروز ما در خصوص حوادث منطقه و استراتژیک دست مان در سینما خالی است به دلیل همان پایه ریزی غلطی است که از دهه ها قبل در سینمای کشور وجود داشته و متأسفانه مدیران هم همواره بر اساس آن دیدگاه سینما را جلو برده اند.
حر در پایان این گفتگو افزود: امروز اگر سینماگری بخواهد در حوزه مسائل ارزشی، کلان و استراتژیک فعالیت موثر و جدی داشته باشد، به جای تشویق سعی می کنند او را حذف و بایکوت کنند. نمی خواهند کسی راجع به مسائل جهان اسلام و مسائل سیاسی دنیا اظهار نظر کند و این اتفاق بسیار تلخ و متأثرکننده است.
فیلم سینمایی «چرا گریه نمیکنی» و «سلفی با رستم» قرارداد اکرانشان در شورای صنفی نمایش ثبت شد.
به گزارش ایسنا، بیست و هشتمین جلسه شورای صنفی نمایش در روز یکشنبه ۲۸ آبان در خانه سینما تشکیل شد.
بعد از بررسی درخواست ها و موارد مطرح شده، قرارداد دو فیلم ثبت شد:
– فیلم سینمایی «چرا گریه نمیکنی؟» به کارگردانی علیرضا معتمدی و تهیه کنندگی رضا محقق با پخش «فیلمیران» به سرگروهی پردیس سینمایی کورش
– فیلم سینمایی «سلفی با رستم» به کارگردانی و تهیه کنندگی حسین قناعت با پخش «رسانه فیلمسازان مولود»
همچنین مقرر گردید اکران عمومی فیلم سینمایی «فسیل» از چهارشنبه ۸ آذر در سینماهای استان تهران تمام شود.
علیرضا معتمدی که پیشتر فیلم «رضا» را کارگردانی کرده، ساخت دومین فیلم خود را با نام «چرا گریه نمیکنی؟» به تهیهکنندگی رضا محقق از نیمه اسفندماه سال ۱۴۰۰ آغاز کرده بود که در جشنواره فیلم فجر سال گذشته به نمایش درآمد.
در این فیلم باران کوثری، هانیه توسلی، فرشته حسینی، مانی حقیقی، علی مصفا، لیندا کیانی، نهال دشتی و امیرحسین فتحی بازی کردهاند.
معتمدی همانند فیلم «رضا» در اثر جدیدش بازی کرده است.
«چرا گریه نمیکنی؟» داستان مردی است که توانایی گریه کردن را از دست داده است.
فیلم سینمایی «سلفی با رستم» به کارگردانی حسین قناعت است.
امیرحسین صدیق، شقایق فراهانی، آناهیتا همتی، زهرا جهرمی، رامین ناصرنصیر، محمدرضا هدایتی، مرتضی زارع، عباس محبوب، علی استادی، امین چنارانی، و میرطاهر مظلومی، به همراه هنرمندان خردسال هلیا آهنگری و راستین عزیزپور گروه بازیگران این فیلم کودک و نوجوان را تشکیل میدهند.
در خلاصه داستان «سلفی با رستم» است: هلیای ۱۰ ساله بیآنکه از رازهای پدرش آگاه باشد زندگی به ظاهر آرامی دارد، اما هنگامی که رازها برملا میشوند زندگیاش را دگرگون میکنند… .
در نام و نشانی او اثری از «عزت»، «خسرو» و «گوهر» نیست که با ترکیب «سینمای ایران» برای خود لقب دست و پا کند اما نقشی دارد که تجسم چهره مصمم و با اراده بازیگری است که حتی در فیلم کمدی – اجتماعی نیز با «قدرت» ظاهر میشود.
به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، «خوشبختانه همه فرامرز قریبیان را از گذشته میشناسند و میدانند که اهل صحبتهای حاشیهای نیستم. فیلمهای همچون خاک، گوزنها، صلات ظهر و سایه های بلند باد از جمله آثار سنگین و آبرومند پیش از انقلاب محسوب میشوند که در آنها ایفای نقش کردهام.»
این خود معرفی کوتاه، برای بازیگری که طی ۶۰ سال سابقه فعالیت حرفهای و پر افتخار در سینما، ۸۱ فیلم بازی کرده، مقابل دوربین کارگردانان شاخص رفته، چند فیلم ساخته و جوایز متعدد سینمایی بدست آورده کافی نیست.
لهجه تهرانی و طنین پر قدرت صدا، شناسنامه فرامرز قریبیان است. متولد ۲۷ آبان سال ۱۳۲۰ کوچه آبشار در خیابان ری.
در مدرسه «ترقی» دوره دبستان را سپری کرد و دیپلم خود را از دبیرستان «بدر» گرفت. همان دبیرستانی که مسعود کیمیایی بچه محل و دوست دوران نوجوانی فرامرز قریبیان، در فیلم «گوزنها» از آن استفاده کرد و قرار بود «سید» در ازای دریافت مواد مخدر مجانی از «اصغر دوا فروش»، از شاگردان مدرسه برای او مشتری جور کند.
فرامرز قریبیان از نوجوانی علاقه مند به سینما بود و رفاقت با مسعود کیمیایی، این دو را در مسیری طولانی و مشترک همکاری قرار داد که ابتدای آن «بیگانه بیا» و ختم آن «رئیس» بود.
سال ۱۳۴۷ مسعود کیمیایی نخستین تجربه کارگردانی خود را با فیلم سینمایی «بیگانه بیا» آغاز کرد. «بیگانه بیا» همچنین آغازی برای ورود فرامرز قریبیان به سینما بود. نقش اول فیلم با فشار تهیه کننده به سوپراستار وقت داده شد و فرامرز قریبیان نقش کوتاهی در آن ایفا کرد.
فیلم سینمایی «سفیر»
فرامرز قریبیان در مورد حضور در این فیلم گفته است: «بیگانه بیا» تجربه ای آماتوری بود زیرا در این اثر دستیار مسعود کیمیایی بودم و به خاطر همین همکاری، نقشی کوتاه را در فیلم پذیرفتم.
پس از «بیگانه بیا» برای ادامه تحصیل سینما به آمریکا سفر کرد. قصد داشت در مدرسه سینمایی «آکتورز استودیو» ثبت نام کند اما بدلیل مشغله فراوان کاری، مدرسه ارزان تری برگزید و حدود سه سال رشته بازیگری را در مدرسه ویژوآل آرت سپری کرد.
پس از بازگشت از آمریکا، همکاری فرامرز قریبیان و مسعود کیمیایی وارد دوره جدیدی شد.
فرامرز قریبیان در مورد این همکاری گفته است: پس از بازگشت از آمریکا، مسعود کیمیایی برای فیلم «زخمی ها» از من دعوت کرد، اما این فیلم به سرانجام نرسید و با کیمیایی به فیلم «خاک» رسیدیم که نخستین کار جدی و حرفه ای من در سینما با این فیلم آغاز شد.
بازی در نقش «مصیب» در فیلم «خاک» فرای تجربه اندوزی، به نوعی دستگرمی برای رسیدن به شاه نقش «قدرت» در «گوزنها» بود.
فرامرز قریبیان پس از «صلات ظهر» به کارگردانی سعید مطلبی در سال ۱۳۵۳، با فیلم «گوزنها» ساخته مسعود کیمیایی روی پرده ظاهر شد.
درخشش «گوزنها» و ایفای نقش «قدرت» چریک شهری و ارائه بازی بدون اغراق و زیرپوستی، موقعیت فرامرز قریبیان را در سینما تغییر داد و محبوبیت فراوانی برای او کسب کرد.
فرامرز قریبیان در خاطره ای از «گوزنها» گفته است: همیشه در اوایلی که فیلم بازی میکردم، سرصحنههایی که بازی نداشتم میرفتم. در «گوزنها» و در سکانسی که در پایین شهر گوشت تقسیم میکردند، حضور داشتم. بیاد دارم وقتی در آن سکانس شیشه خودرو را پایین میدادند که گوشتها را بین فقرا تقسیم کنند، مردم چنگ میزدند و به چشم خودم دیدم که دست کسانی که گوشتها را تقسیم میکردند زخم شده بود. این سکانس در منطقه میدان شوش گرفته شد. در آن محل منازلی بود که وقتی باران میآمد پرگل میشدند و از سقف خانه ها آب می چکید.
فرامرز قریبیان که به اذعان خود، دوست نداشته در فیلمفارسی های آن دوران بازی کند، گزیده کاری را برگزید و با وجود پیشنهادهای فراوان در سال ۱۳۵۴ و ۱۳۵۵ به ترتیب در فیلم های «وقتی که آسمان بشکافد» و «چشمانتظار» بازی کرد.
اما سال ۱۳۵۵، سومین همکاری قریبیان با مسعود کیمیایی در «غزل» رقم خورد. پرونده حرفهای فرامرز قریبیان در قبل از انقلاب اسلامی با بازی در فیلم «سایههای بلند باد» به کارگردانی بهمن فرمان آرا بسته شد.
بهمن فرمانآرا در کنار فرامرز قریبیان
قریبیان که تجربه بازی در ۱۲ فیلم سینمایی را در پیش از انقلاب داشت، بهترین گزینه فریبرز صالح برای ایفای نقش «قیس ابن مسهر» در فیلم «سفیر» بود و با این اثر، نخستین فعالیت بازیگری قریبیان پس از انقلاب آغاز شد.
وی درباره حضور در فیلم «سفیر» گفته است: پس از انقلاب به مدت دو سال ونیم سینماها تعطیل شد و مجددا به آمریکا رفتم و پس از راه افتادن سینما به کشور بازگشتم و با بازی در فیلم سینمایی «سفیر» کار خود را آغاز کردم. در فیلم «سفیر» پلانی مربوط به گردن زدن وجود داشت. برداشت این پلان بسیار مشکل بود و فیلمبرداری آن ۱۵ روز طول کشید. «سفیر» فیلم خوش ساختی است، اما فینال آن را دوست نداشتم زیرا معتقدم یک اثر سینمایی نباید مطابق اصل قصه ساخته شود. به عنوان نمونه همه میدانیم که «اسپارتاکوس» در جنگ کشته میشود اما «دالتون ترومبو» در نسخه سینمایی که «استنلی کوبریک» ساخت، پایان شگفت انگیز و زیبایی خلق میکند.
پس از «سفیر»، فرامرز قریبیان از سال ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۶ در ۱۱ فیلم شامل «پرونده»، «سناتور»، «پایگاه جهنمی»، «ریشه در خون»، «آوار»، «گردباد»، «سمندر»، «گمشده»، «ترن»، »کمینگاه» و «کانی مانگا» بازی و با کارگردانانی از جمله مهدی صباغ زاده، اکبر صادقی، محمود کوشان، سیروس الوند، سیروس تسلیمی، امیر قویدل و مرحوم سیف الله داد در ژانرهای دفاع مقدس، ملودرام و حادثه ای همکاری کرد.
«کانی مانگا» به کارگردانی مرحوم سیف الله داد یکی از فیلم های تحسین شده در ژانر دفاع مقدس است و برای فرامرز قریبیان یک بار دیگر فرصت حضور در فیلم دفاع مقدسی را پس از «پایگاه جهنمی» فراهم کرد.
فرامرز قریبیان درمورد علت موفقیت «کانی مانگا» در جذب مخاطب گفته است: این فیلم داستانی جاسوسی و ساختار معمایی داشت. در کنار این ساختار، صحنههای اکشن نیز به موفقیت کار کمک کرد و فکر میکنم همه اینها با هم منجر به اشتیاق و هیجان مردم برای تماشای این فیلم شد.
دهه ۷۰ شمسی، دوره پرکار فرامرز قریبیان بود و در این دهه در ۲۶ فیلم بازی و یک فیلم کارگردانی کرد.
«دو نفر و نصفی» ساخته یدالله صمدی محصول ۱۳۷۰، اولین و آخرین فیلم طنز اجتماعی بود که قریبیان در آن ایفای نقش کرد و اما با وجود پارتنر طنازی مانند علیرضا خمسه، ثابت شد که چهره تراش خورده او برای ایفای نقش های مردان مصمم و با اراده، برای بازی در چنین آثاری خلق نشده است.
در همین سال، همکاری دگر بار فرامرز قریبیان با کیمیایی، ساخت فیلم «رد پای گرگ» شد. فیلمی با دیالوگ های عالی و همان تم های همیشگی کیمیایی؛ رفاقت، خیانت، انتقام … . فرامرز قریبیان در «رد پای گرگ» در نقش «رضا» و تکرار همان شخصیت با صلابت و با اراده، با سکانسی بی نظیر اسب سواری در خیابان های تهران ظاهر شد.
پوستر فیلم سینمایی «رد پای گرگ»
سال ۱۳۷۱ در کنار جمشید هاشمپور، در نخستین تجربه فیلمسازی فرامرز صدیقی به نام «طعمه»، به عنوان اثری پلیسی حضور یافت.
دومین همکاری قریبیان و هاشم پور سال ۱۳۷۲ با فیلم اکشن حادثه ای «آخرین خون» رقم خورد و قریبیان پا به پای هاشمپور که دگر بار لباس بلوچی که «زینال بندری» فیلم «تاراج» را تداعی می کرد، درخشید.
قریبیان در مورد حضور در فیلم های اکشن گفته است: در آن سالها از فیلمهای اکشن استقبال زیادی میشد و معمولا از من یا جمشید هاشمپور برای ایفای نقشها در فیلم دعوت به عمل میآمد.
فرامرز قریبیان دهه ۸۰ شمسی را با دو فیلم «رقص در غبار»(۱۳۸۱) و «شهر زیبا» (۱۳۸۲) به کارگردانی اصغر فرهادی آغاز کرد.
وی در مورد همکاری با فرهادی گفته است: از سال ها پیش با جوانان راه میآمدم و چنانچه فیلمنامهها را میپسندیدم، به آنها کمک و کار می کردم. این اتفاق در دو فیلم اول اصغر فرهادی بوجود آمد و من پیش از این حتی سریال های او را ندیده بودم. وقتی بازی در «رقص در غبار» به من پیشنهاد شد، تشخیص دادم که اصغر فرهادی به این حرفه آگاه است و با وجود کوتاه بودن نقش، در این اثر بازی کردم.
فرامرز قریبیان همچنین در این دهه سنت شکنی کرد و در چهار مجموعه تلویزیونی «روز حسرت» و «آخرین دعوت»(۱۳۸۷)، «پس از سالها»(۱۳۸۷) و «باغ شیشه ای»(۱۳۸۸) به ایفای نقش پرداخت.
وی در مورد بازی در سریال تلویزیونی گفته است: سریالهایی بازی کردم تا بتوانم بودجه مورد نظر تولید فیلم «گناهکاران» را تامین کنم؛ بازیگر سریال نبودم، اما در سریال بازی کردم تا فیلمی مستقل بسازم.
دهه ۹۰ شمسی برای فرامرز قریبیان، فصل کم کاری بود و بازی و کارگردانی یک فیلم سینمایی، ایفای نقش در دو مجموعه تلویزیونی و با بازی در سه فیلم پایان یافت.
«خروج»(۱۳۸۹) به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا، آخرین فیلمی بود که فرامرز قریبیان در آن ایفای نقش کرد. وی در «خروج» افزون بر بازی زیرپوستی، سکوت را به اکت خود اضافه کرد و یکی از بهترین بازی های خود را ارائه داد.
اما «خروج» یک حاشیه بزرگ داشت. این فیلم سال ۱۳۹۸ و در سی وهشتمین جشنواره فیلم فجر به نمایش در آمد اما اعلام خداحافظی فرامرز قریبیان از بازیگری در نشست خبری فیلم، همه را بهت زده کرد.
فرامرز قریبیان و ابرایهم حاتمیکیا در نشست خبری فیلم سینمایی «خروج»
فرامرز قریبیان در این نشست خبری در مورد علت اعلام خداحافظی از بازیگری گفته بود: دیگر حوصله غرض ورزی مسئولان سینمایی را ندارم. بعد از فیلم «گناهکاران» در جشنواره شرکت نکردم. در هفت سال اخیر هیچ فیلمنامهای را قبول نکردم. دلم میخواست با یک فیلمنامه خاص کارم را خاتمه دهم. این آخرین فیلم من است و میخواهم از سینما خداحافظی کنم.
ابراهیم حاتمیکیا نیز که در این نشست حضور داشت، فاصله گرفتن قهرآمیز قریبیان از سینما را غمانگیز دانست و ابراز امیدواری که این حرف خیلی جدی نباشد زیرا حضور وی برای جوانان درس است و میتواند نکات و راههای جدید به آنها نشان دهد.
جوایزی که قریبیان از سینما گرفت
قریبیان بازیگری باسواد است و هوش بسیار بالایی در بازیگری دارد. وی در مورد شیوه بازیگری خود گفته است: تکنیک من در بازیگری «متد اکتینگ»(بازی شیوه دار) است. من به مدرسه «اکتورز استودیو» نرفتم، اما از تکنیک تعلیمی این مدرسه استفاده کردم. شاید اعتنا به همین شیوع بازیگری، سبب رساندن قریبیان به جایگاه بی بدیلی در سینما شده است.
بازی فرامرز قریبیان از همان ابتدای کار با تحسین روبرو شد. سال ۱۳۵۲ برای بازی در فیلم «خاک» جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل بزرگترین جشنواره سینمایی وقت را گرفت.
سال ۱۳۶۶، ۱۳۷۱ و ۱۳۷۸ به ترتیب برای ایفای نقش در فیلم «ترن»، «بندر مه آلود» و «مرد بارانی» جایزه بهترین بازیگر مرد از سه دوره جشنواره فیلم فجر را دریافت کرد.
برای بازی در فیلم «رقص در غبار» در ۱۳۸۲ موفق به کسب جایزه بهترین بازیگر مرد از جشن خانه سینما شد.
فرامرز قریبیان جوایزی نیز از جشنواره های بین المللی در کارنامه دارد. وی سال ۲۰۰۳ از جشنواره فیلم آسیا پاسیفیک و جشنواره بینالمللی فیلم مسکو برای بازی در «رقص در غبار» جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را گرفت.
سال ۲۰۰۴ نیز از برای فیلم «شهر زیبا» جایزه ویژه هیئت جشنواره بین المللی فیلم را کسب کرد و با «چشمایش» جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره بینالمللی فیلم حراره را از آن خود کرد.
کلینت ایستوود، الگوی قریبیان در کارگردانی
قریبیان طی مدت فعالیت در سینما، چهار فیلم شامل «جدال در تاسوکی»(۱۳۶۵)، «قانون»(۱۳۷۴)، «چشم هایش»(۱۳۷۸) و گناهکاران(۱۳۹۰) را کارگردانی کرده است. به جز «جدال در تاسوکی»، در سه فیلم دیگر افزون بر کارگردانی با عنوان بازیگر نیز حضور داشته است.
وی در مورد دغدغه خود برای کارگردانی گفته است: برخی بازیگران در دنیا پس از پا به سن گذاشتن، نقش های فرعی نیز بازی می کنند، اما شخصا دوست ندارم بازیگر نقش های فرعی باشم، از این رو تصمیم گرفتم به کارگردانی و تهیه کنندگی بپردازم. به علت علاقه ای که به سینما دارم به سمت کارگردانی آمدم که مبادا به دلیل کهولت سن مجبور باشم هر نقشی را بازی کنم.
قریبیان همچنین گفته است: خیلی از بازیگران دست به کارگردانی زدند و موفق شدند؛ یکی از الگوهای من برای ورود به عرصه کارگردانی «کلینت ایستوود» بود؛ این بازیگر در سال های پیش دست به کارگردانی زد و خود نیز در آنها بازی می کرد و در اوایل هم فیلم های خوبی نساخت اما با فیلم «نابخشوده» اسکار بهترین کارگردانی را دریافت کرد.
قریبیان و کیمیایی، ۷ همکاری مشترک
از راست: فرامرز قریبیان مسعود کیمیایی و آیدن آغداشلو
قریبیان در فیلم «بیگانه بیا»(۱۳۴۷)، «خاک»(۱۳۵۲)، «گوزنها»(۱۳۵۳)، «غزل»(۱۳۵۵)، «رد پای گرگ»(۱۳۷۰)، «تجارت»(۱۳۷۳) و «رئیس»(۱۳۸۵) به کارگردانی کیمیایی بازی کرده است.
کیمیایی همواره از قریبیان به عنوان بازیگر محبوب خود یاد کرده و گفته او از رابرت دنیرو هم بهتر است.
قریبیان هم در مورد همکاری دیرپای خود با کیمیایی گفته است: سابقه همکاری من با مسعود کیمیایی به فیلم «بیگانه بیا» باز می گردد. در این اثر نقش کوتاهی داشتم و پس از بازی در آن به آمریکا رفتم، زیرا نوع فیلم هایی که در آن زمان ساخته می شد را نمی پسندیدم. در آن زمان فیلمسازانی همچون مسعود کیمیایی و داریوش مهرجویی تازه شروع به کار کرده بودند. مهرجویی و جنس فیلم های او متناسب من نبود و او هرگز به سراغ من نمی آمد و به این موضوع کاملا آگاه بودم. پس فقط مسعود کیمیایی می ماند که در آن شرایط باید منتظر می ماندم تا او فیلمی بسازد و از من در فیلم خود استفاده کند.
وی همچنین گفته است: کیمیایی فیلمسازی است که راهی را در سینمای ایران باز کرد تا بعدها یک عدهای دیگر آن را ادامه دهند. سینمای ایران با او پیشرفت کرد و ما با هم همکاری داشتیم. بعد از انقلاب این همکاری کمتر شد البته در «رد پای گرگ»، «تجارت» و «رئیس» بازی کردم و همچنان معتقدم کیمیایی حق زیادی به گردن سینمای ایران دارد.
فرامرز قربیبان مرداد سال ۱۳۹۹ نیز در یادداشتی که مناسبت هفتم مرداد سالروز تولد مسعود کیمیایی در یکی از نشریات منتشر کرد، ضمن تبریک این روز به وی نوشته است: من و مسعود کیمیایی از ۹ سالگی با هم بزرگ شدیم و با هم رفیقیم و به تمام علائق و اندیشهها و تفکرات هم آشناییم. چون در یک محله، یک کوچه و خیابان زندگی میکردیم. کار در سینما را با مسعود شروع کردم؛ او نقشهای خوب و ماندگاری در فیلمهایش به من محول میکرد. از فیلم خاک و گوزنها و ردپای گرگ گرفته تا تجارت حتی رییس فیلمهایی بودند که فیلمنامه و شخصیتهایش را دوست داشتم و نقشهایی که بر عهده من گذاشته بود با روحیه من همخوانی داشت، ولی پر واضح است که فیلم گوزنها و نقشم در این فیلم (قدرت) را بیشتر از شخصیتهای دیگری که با او کار کردم، دوست دارم.
وی در این نامه همچنین با اشاره به ابراز علاقه برای بازی در نقش های معترض، بازگشت به سینما بعد از حافظی در سال ۱۳۹۸ را منوط به دعوت مسعود کیمیایی از وی برای یک نقش اعتراضی عنوان و تصریح کرده است: اساسا نقشهای معترض را دوست دارم. با اینکه در جشنواره فجر اعلام بازنشستگی کردم (نمیدانم درست بود یا نه چون من حرف دلم را میزنم) ولی اگر دوباره مسعود به من نقش اعتراضی بدهد با جان و دل برایش بازی میکنم. ولی به طور کل نقش اعتراضی با روحیه من همخوانی دارد و بازی خواهم کرد. البته بگویم که نهتنها من فیلم گوزنها را دوست دارم که این فیلم بارها و بارها از جانب منتقدان بهترین فیلم تاریخ سینمای ایران شناخته شد برای اینکه جایگاه والایی در سینمای ایران دارد.
رابرت دنیرو نیستم
فرامرز قریبیان در کنار پسرش سام قریبیان
فرامرز قریبیان همچنین از اینکه با رابرت دنیرو مقایسه شود، راضی نیست و در این باره گفته است: برخی از من به عنوان «رابرت دنیرو» سینمای ایران نام می برند، البته این نظر من نیست. من ایران متولد شدم و رابرت دنیرو در آمریکا متولد شده است. او فیلم های بزرگ با کارگردانان بزرگ همچون «مارتین اسکورسیزی» کار کرده است. اما ناگفته نماند بسیاری از فیلم هایی که رابرت دنیرو بازی کرده درخور توجه نبوده و فقط برای دستمزد در آنها بازی کرده است. البته دلیلی ندارد همه فیلم های یک بازیگر خوب باشد. جوان تر که بودم فیلم هایی را بازی می کردم که می دانستم آثار خوبی نمی شود اما برای حضور در سینما در آنها بازی کردم و نیز باید زندگی خود را می گذراندم.
فرامرز قریبیان با اینکه خود یک برند در بازیگری است، نظر متفاوتی در مورد «سوپراستار» در سینما دارد.
وی در این باره گفته است: خلق سوپراستار در سینما در اختیار کسی نیست. سوپراستار خود به خود در سینما بوجود می آید و وقتی مردم یک بازیگر را دوست داشته باشند او به سوپراستار تبدیل می شود. سوپراستار در اثر فیلم هایی که بازی می کند به این جایگاه می رسد؛ فیلم های بسیاری در سینمای دنیا وجود دارد که به وجود سوپراستارها نفروخته اند و از طرفی فیلم هایی بدون حضور سوپراستارها فروش خوبی داشته اند و به عنوان نمونه در فیلم سینمایی «تایتانیک» این موضوع کاملا مشهود است. پیش از اینکه دست به کارگردانی بزنم و در زمان بازیگری، معتقد بودم که فروش فیلم ربطی به بازیگر ندارد و فیلمنامه، ساخت و انتخاب درست بازیگران است که در جذب مخاطبان اثر دارد.
به هر روی این بازیگر کهنه کار، نگاهی نیز به جوانان دارد و معتقد است سینما را باید به آنها سپرد اما توصیه های هم برای جوانان دارد.
وی گفته است: حرفه سینما متعلق به جوانان است البته این به این معنا نیست که باید پیشکسوتان را کنار گذاشت. در کشورهای پیشرفته این حرفه به حدی ارزش دارد که میلیون ها جوان سراغ آن می روند و بسیاری از آنان نیز پشت در استودیوها می مانند.
فرامرز به جوانان علاقهمند به بازیگری نیز توصیه کرده است: بازیگری راه دشواری دارد و اگر عشق وجود داشته باشد، حتما علاقه مندان به بازیگری به نتیجه می رسند. رفتن به آموزشگاه های سینمایی به تنهایی چیزی را حل نمی کند و این موضوع باید با عشق همراه باشد. همیشه از کلاس درس فراری بودم و اکنون نیز این روحیه را دارم، از این رو دنبال برگزاری دوره های آموزشی نبوده ام زیرا بلد نیستم در عرصه بازیگری تدریس کنم.
چندی پیش فرامرز قریبیان برای رفع شائبه که مرتبط با بازگشت وی به سینما پیش آمده بود، خداحافظی از سینما را بهترین کار زندگی خود عنوان کرده بود.
گرچه این نشان می دهد فرامرز قریبیان از تصمیم خود باز نخواهد گشت، اما نباید فراموش کرد، ردی از او در تاریخ سینمای کشور مانده که قابل پاک شدن نیست.
فرامرز قریبیان چه به روی پرده باشد و چه نباشد یک برند معتبر در سینمای ایران باقی خواهد ماند. بازیگری که با نقش «قدرت» در «گوزنها» درخشید و پس از «خروج» با «قدرت» از سینما خداحافظی کرد.
علی دهکردی به عنوان مدیرعامل خانه سینما انتخاب شد.
به گزارش سینمای خانگی از خانه سینما، در جدیدترین جلسه هیات مدیره خانه سینما، علی دهکردی بازیگر سینما و عضو هیات مدیره مدیرعامل این تشکل صنفی شد.سخنگوی خانه سینما اعلام کرد: در جدیدترین جلسه مقرر شد یکی از اعضا هیات مدیره به عنوان مدیرعامل انتخاب شود که به اتفاق آرا اعلی دهکردی به عنوان مدیرعامل انتخاب شد.
به گزارش ایرنا، دهکردی جانشین مرضیه برومند شده است.
مرضیه برومند ۱۰ مهر ماه استعفا داد و هیئت رییسه خانه سینما ۲۶ آبان ماه استعفای وی را پذیرفت.
علی دهکردی بازیگر سینما در آثار سینمایی از جمله از کرخه تا راین، روز شیطان، ماه و خورشید، راز پرواز، تاکسی نارنجی، تلفن همراه رئیسجمهور و دریاچه ماهی ایفای نقش کرده است.