رسانه سینمای خانگی- ایده فیلم «سینما متروپل» مربوط به ۴۰ سال پیش است

محمدعلی باشه‌آهنگر با بیان اینکه ماندن در سینما خیلی سخت است، گفت: ایده فیلم «سینما متروپل» مربوط به ۴۰ سال پیش است و گاهی ایده باید پخته شود تا زمان پرداخت آن برسد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی موزه سینما،  کارگاه «انتقال تجربه فیلمسازی» با حضور محمدعلی باشه آهنگر کارگردان سینما عصر سه‌شنبه، ۲۳ خردادماه در موزه سینما برگزار شد.

محمدعلی باشه آهنگر با اشاره به اهمیت تجربه زیستی در فیلمسازی گفت: یکی از مواردی که به فیلمساز برای ساخت فضای فیلم کمک می کند تجربه زندگی در شرایط مختلف است. همیشه از من می‌پرسند چرا فیلم «ملکه» را با این فضا ساختی و من در پاسخ می گویم باید در اتفاق مهمی به نام جنگ زندگی کرده باشید تا بتوانید آن را درک کنید و من معتقدم باید تجربه زیستی خود را بالا ببریم.

وی افزود: در کنار تجربه زیستی برای کارگردان، پژوهش، لحن، ایدئولوژی، علم و ادبیات اهمیت پیدا می‌کند. بسیاری از فیلمسازان و نویسندگان بزرگ تجربه زیستی دارند و از آن برای ساخت فیلم بهره برده اند البته نباید از یاد ببریم که گاهی گذشته فیلمساز نیز کمک کننده است.

کارگردان فیلم سینمایی «ملکه» گفت: در سینما فارغ از تکنسین خوب بودن اگر می‌خواهیم موفق باشیم باید صاحب ایده باشیم زیرا تفاوت فیلمساز قوی و فیلمسازی که صرفا تکنسین است با ایده مشخص می‌شود. ایده  فی‌الفور به ذهن نمی‌رسد. مثلا ایده فیلم «سینما متروپل» مربوط به ۴۰ سال پیش است. گاهی ایده باید پخته شود تا زمان پرداخت آن برسد. گاهی با نبود پرداخت درست، آن ایده حیف یا قربانی می شود.

باشه آهنگر با تاکید بر تفاوت ایده در کارگردان‌ها گفت: برخی کارگردان ها دارای لحن خوب هستند و می دانند قصه را چگونه تعریف کنند و برخی کارگردانان با وجود اینکه از بهترین بازیگرها، بهترین ابزار و جلوه های ویژه خوب و… استفاده می کنند، نمی‌توانند به خوبی قصه فیلم را روایت کنند. اکنون انواع دوربین‌ها و امکانات در اختیار هنرجویان و علاقه‌مندان به فیلمسازی است اما باید به این فکر کرد که با این همه امکانات چگونه می توان فیلم خوبی ساخت.

وی با بیان اینکه فیلمسازی را از داخل اتاق خانه خود هم می توانید شروع کنید، بیان کرد: امروز حتی با تلفن‌ همراه می‌توانید تدوین و صداگذاری انجام دهید و روی فیلم موسیقی بگذارید و نباید منتظر اتفاق خاصی باشیم تا فیلمساز شویم زیرا خوشبختانه دسترسی به فیلم های داخلی و خارجی آسان تر از گذشته است. از کمترین امکانات می توانید استفاده کنید و آرام آرام  فیلمسازی را تمرین و ایده هایتان را بارور کنید. ایده باید زایش پیدا کند و نو شود. امروز با پیدایش هوش مصنوعی با داشتن ایده است که می توانید از آن پیشی بگیرید.

کارگردان «سینما متروپل» در ادامه با اشاره به اهمیت قصه در فیلمسازی، گفت: معمولا آنچه در قصه به آن توجه می شود توصیف عینی و ذهنی است. اگر قرار باشد قصه تبدیل به فیلم شود در ابتدا باید تبدیل به زیبایی‌شناسی تصویری شود و بتوان به آن اتکا کرد.

وی ادامه داد: در مورد فیلمنامه های اقتباسی در کشورمان هنوز راه زیادی داریم. امیدوارم آرام آرام اقتباس هم جایگاه خود را پیدا کند تا ضعف قصه گویی جبران شود. البته گاه اختلافاتی میان نویسنده اصلی و سازنده پیش می آید که اجتناب ناپذیر است. یکی از بهترین نمونه های همکاری قصه نویس و کارگردان میان استاد هوشنگ مرادی کرمانی و مرحوم کیومرث پوراحمد به‌وجود آمد که نتیجه اش قصه های مجید بود که ماندگار هم شد.  

کارگردان فیلم سینمایی «سرو زیر آب» ادامه داد: به خاطر دارم سال ۹۷ حدود ۱۵۰ فیلمساز اول درخواست کار دادند و حدود ۳۵ فیلم ساخته شد و از آن ۳۵ فیلم ۱۱ الی ۱۲ فیلم وارد جشنواره فیلم فجر شد. من معتقدم شاید ورود به سینما ساده باشد ولی چیزی که سخت‌تر است، ماندن در سینما است.  

رسانه سینمای خانگی- «کَفَر» سفر خود را از کره جنوبی آغز میکند

فیلم کوتاه «کَفَر» به نویسندگی و کارگردانی مهدی برزُکی به جشنواره بین‌المللی فیلم بوچئون کره جنوبی راه یافت.

به گزارش سینمای خانگی از مشاور رسانه‌ای پروژه، فیلم کوتاه «کَفَر» به نویسندگی و کارگردانی مهدی برزُکی و تهیه‌کنندگی مرتضی طاهری برزُکی، در اولین حضور جهانی خود به بیست و هفتمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم بوچئون کره جنوبی راه یافت.

جشنواره فیلم فانتزی و خارق‌العاده کره‌جنوبی BIFAN در سال ۱۹۹۷ تاسیس شده است. این رویداد با شعار «عجیب بودن اشکالی ندارد»، به دنبال تشویق فیلم‌های خارق‌العاده، حساسیت برانگیز و کشف و تشویق استعدادهایی است که به حاشیه رانده شده‌اند.

آثار پیتر جکسون، کریستوفر نولان، دارن آرونوفسکی، گیرمو دل تورو، جانگ جون هوان و نا هونگ جین از طریق این جشنواره کشف و معرفی شده‌اند.

در بیست و هفتمین دوره جشنواره بوچئون، فیلم‌هایی از ۵۱ کشور جهان در بخش‌های مختلف به نمایش درخواهد آمد و فیلم «کَفَر» در بخش کوتاه انتخاب بوچئون Bucheon Choice با ۱۴ فیلم دیگر به رقابت خواهد پرداخت. این جشنواره از ۲۹ ژوئن تا ۹ جولای (۸ تا ۱۸ تیرماه ۱۴۰۲) در شهر بوچئون کره جنوبی برگزار خواهد شد.

برزُکی پیش از «کفر»، نویسندگی و کارگردانی فیلم‌های کوتاه «عزیز» و «آبا» را نیز در کارنامه دارد.

«کَفَر»، راوی داستان حبیب است که باید برای حفظ زندگی‌اش، تصمیم سختی بگیرد.

مجید پتکی، یاسمن نصیری، مجتبی خدا دوست، محمد عباس‌زاده، محمدعلی مصلایی، بهرام قدیری، مصطفی تمدنی بازیگران این فیلم کوتاه هستند و پخش بین‌الملل این فیلم را مجید محمددوست بر عهده دارد.

عوامل فیلم کوتاه «کَفَر»، عبارتند از مجری طرح: سعیده صالحیان، مدیر فیلم‌برداری: بهروز بادروج، طراحی و ترکیب صدا: رامین ابوالصدق، تدوین: امیرحسین شاکری، طراح صحنه: رضا محمدپور، طراح چهره‌پردازی: کیمیا دوستکام، مدیر صدابرداری: مصطفی بهمنی، طراح لباس: مهسا حاجی‌قاسم، آهنگ‌ساز: نیما امین و مشاور رسانه‌ای: علی کشاورز.

رسانه سینمای خانگی- چرا از «کاپیتان» 10 دقیقه کم شد؟

صابر امامی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «کاپیتان» با اشاره به آماده‌سازی این فیلم برای اکران عمومی از کاهش ۱۰ دقیقه‌ای زمان آن نسبت به نسخه اکران‌شده در جشنواره فجر خبر داد.

به گزارش سینمای خانگی، صابر امامی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «کاپیتان» به کارگردانی محمد حمزه‌ای از فیلم‌های رونمایی‌شده در جشنواره چهل‌ویکم فیلم فجر که به تازگی پروانه نمایش خود را از سازمان سینمایی دریافت کرده است، در گفتگو با مهر، درباره برنامه‌ریزی برای اکران عمومی این فیلم گفت: با توجه به اینکه قصد داریم فیلم در جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان هم حضور داشته باشد اکران فیلم را باید به فصل پاییز و همزمان با بازگشایی مدارس موکول کنیم. با توجه به دریافت پروانه نمایش هم مقدمات این اتفاق را پیگیری می‌کنیم.

وی افزود: به دو دلیل فکر می‌کنم فصل پاییز زمان مناسبی برای اکران «کاپیتان» باشد. یکی بحث بازگشایی مدارس است که می‌تواند زمینه‌ساز حضور دانش‌آموزان در مدارس باشد و نکته دیگر هم مفاهیم انسانی خود فیلم است که باعث شده خیلی نیاز به تمرکز بر زمان‌های خاص مانند نوروز یا عید فطر برای اکران نداشته باشیم و فیلم در هر مقطعی می‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند.

تهیه‌کننده «کاپیتان» با اشاره مجدد به برنامه‌ریزی برای حضور این فیلم در جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان گفت: این فیلم برای مخاطبان کودک و نوجوان فیلم مناسبی است اما در عین حال برای همه اعضای خانواده فیلم جذابی است و به همین دلیل هم همه اعضای یک خانواده می‌توانند از تماشای آن لذت ببرند و هم مخاطبان دغدغه‌مند سینما می‌تواند با تماشای آن احساس رضایت کند.

امامی ادامه داد: درست است که فیلم از بیماری کودکان صحبت می‌کند اما پیام اصلی آن امید و زندگی است. به تعبیری بستر روایت داستان فیلم این بیماری است و به‌شدت فیلم امیدبخش و نشاط‌آوری است. معتقدم فیلم ما جزو معدود فیلم‌هایی است که شاید در فرآیند تبلیغات مخاطب با ناراحتی‌هایش مواجه شود اما به محض تماشای فیلم احتمالاً آن را به دیگران هم توصیه می‌کند.

وی افزود: در واقع شخصیت‌های اصلی فیلم بچه‌هایی هستند که در بیمارستان دوران بیماری خود را در کنار یکدیگر سپری می‌کنند اما آخرین چیزی که به آن فکر می‌کنند، این بیماری است. آن‌ها در تلاش هستند تا زندگی را تجربه کنند و این درس را به بزرگ‌ترها و پدرومادر خودشان هم می‌دهند.

تهیه‌کننده «کاپیتان» درباره تغییر نسخه اکران عمومی فیلم نسبت به آنچه در جشنواره فجر به نمایش درآمده بود هم گفت: با تصمیم خودمان فیلم را نسبت به نسخه جشنواره فجر کوتاه کردیم. براساس بازخوردهایی که در موعد نمایش جشنواره‌ای داشتیم آن را حدود ۱۰ دقیقه کوتاه‌تر کردیم اما نسخه‌ای که برای دریافت پروانه نمایش ارائه کردیم، بدون هیچ اصلاحیه‌ای مجوز دریافت کرد.

این تهیه‌کننده سینما در پایان درباره دیگر فعالیت‌های خود هم توضیح داد: در حال حاضر مشغول کار بر روی دو فیلمنامه هستیم که یکی از آن‌ها فضایی مرتبط با کودکان و نوجوانان دارد و امیدواریم زودتر به مرحله تولید برسد. کار دیگر هم محتوایی اجتماعی دارد. پروژه اول با توجه به اتمام نگارش فیلمنامه به مرحله تولید نزدیک‌تر است و در حال مذاکره برای تولید آن با یک کارگردان فیلم‌اولی هستیم.

رسانه سینمای خانگی- المپیاد فیلمسازی دختران حوا برگزار میشود

بنیاد سینمایی فارابی با همکاری بنیاد بین‌المللی گوهرشاد «المپیاد فیلمسازی دختران حوا» را در دو بخش «ایده» و «فیلم» با شعار «ما پای خانواده ایستاده‌ایم» برگزار می‌کند.

به گزارش سینمای خانگی از روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی، نهاد ملی سینمای ایران با در نظر گرفتن لزوم بیان حقیقت و مقام والای زن در فرهنگ اسلامی- ایرانی و تأکید بر ارتقای جایگاه زن در تمام ابعاد اجتماعی، حقوقی، سیاسی، فرهنگی و… و توانمندسازی دختران مستعد و فیلمساز ایران اسلامی، «المپیاد فیلم‌سازی دختران حوا» را در دو بخش «ایده» و «فیلم» با شعار «ما پای خانواده ایستاده‌ایم» با همکاری بنیاد بین‌المللی گوهرشاد از تاریخ ۱۹ تا ۲۳ تیر برگزار می‌کند.

در فراخوان المپیاد یادشده به شرایط سنی شرکت در این رویداد هنری، بخش‌های گوناگون آن، موضوعات و چگونگی ثبت نام اشاره شده است.

شرایط شرکت در المپیاد فیلمسازی دختران حوا:‎

نوجوانان ۱۴ تا ۱۹ ساله (متولدین ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۸) می‌توانند در ‏ المپیاد فیلمسازی دختران حوا شرکت کنند‎.‎

بخش‌های اصلی:

الف) بخش ایده و طراحی شخصیت

۱- منظور از «ایده»، طرح اولیه فیلمنامه است که شخصیت و کشمکش اصلی آن ‏تعریف شده، و دارای آغاز، میانه و پایان باشد و می‌تواند برای فیلم ‏داستانی، وب‌سری، واقعیت مجازی یا مستند نوشته شده باشد.‏

۲- منظور از طراحی شخصیت، خلق کاراکترهای (شخصیت‌) جذاب است که نوجوانان براساس خلاقیت ذهنی آنها را خلق و در نهایت، سوژه نگارش فیلمنامه و ساخت یک فیلم خواهند شد.

– هر شرکت‌کننده می‌تواند حداکثر ۲ ایده (طرح) ارائه دهد‏‎.‎

– ایده پذیرفته‌شده بعد از پذیرش توسط هیات انتخاب به المپیاد راه یافته، زیر نظر اساتید در ‏کارگاه‌ آموزش به فیلمنامه کوتاه تبدیل ‏می‌شود‎.‎

– طرح‌هایی که در کارگاه‌های تبدیل ایده به فیلمنامه مورد داوری قرار گرفته و پذیرفته می‌شوند ‏با حمایت دبیرخانه این دوره و سایر سازمان‌های مشارکت‌کننده به مرحله تولید می‌رسند.‏

– شرکت‌کنندگان محدودیتی برای خلق شخصیت ندارند و شخصیت‌های برتر خلق شده برای تبدیل به فیلمنامه مکتوب و ساخت فیلم توسط بنیاد سینمایی فارابی به ثبت خواهند رسید.

ب) بخش فیلم

– در این بخش فیلم‌هایی با مدت ‌زمان حداکثر ۵ دقیقه که بعد از سال ۱۳۹۸ تولید شده باشند، ‏می‌توانند در این دوره شرکت کنند.

– فیلم‌ها می‌توانند در قالب داستانی، مستند، پویانمایی یا استاپ موشن باشند‎.‎

– فیلم‌های ساخته شده می‌تواند علاوه بر دوربین‌های حرفه‌ای یا خانگی با تلفن همراه (به صورت افقی) نیز تولید شده باشند‎.‎

– فیلم‌های برگزیده در این دوره، در جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان‏ به نمایش درخواهند آمد‎.‎

– به فیلم‌های برگزیده مدال اهدا خواهد شد‎.‎

نکته: برگزیدگان به عضویت باشگاه سینمای کودک و نوجوان فارابی درآمده، از مزایای آن ‏برخوردار خواهند شد.‏

موضــوع‌‎:‎

ساخت فیلم یا نگارش ایده‌، با محوریت «ما پای خانواده ایستاده ایم» می‌تواند مبتنی بر یکی از موضوعات زیر باشد:

– پدر قهرمان من…

– از مادرم آموخته ام…

– خواهرم بهترین دوست من…

– برادرم، دوست شجاع من…

– سرزمینی به نام خانه…

نحـوه ثبت نام و ارسـال آثار‎:‎

– برای ثبت‌نام به نشانی https://yfo.icff.ir مراجعه کرده، از بخش ثبت‌نام نسبت به تکمیل فرم آن اقدام نمایید.

– همچنین لینک ثبت‌نام در وب‌سایت بنیاد سینمایی فارابی «www.fcf.ir» و وب‌سایت جشنواره کودک «www.icff.ir» قابل مشاهده است.

– تأکید می‌شود، نام فایل اثر خود را ابتدا به صورت انگلیسی ذخیره و سپس در سامانه بارگذاری نمایید. (علی رضا کمالی=reza kamali Ali)

– اگر امکان ارسال اثر به صورت اینترنتی فراهم نبود، اثر را روی DVD کپی کرده و نام و نام خانوادگی، نام اثر و کد ثبت‌نام که وب‌سایت به شما اعلام کرده است را روی DVD نوشته و آن ‌را به دبیرخانه «المپیاد فیلمسازی دختران حوا» ارسال نمایید.

– DVD می‌بایست پیش از اتمام مهلت اعلام شده به دبیرخانه رسیده باشد.

گاه‌شمـار‎:‎

شروع ثبت نام و ارسال آثار: ۲۲ خرداد ماه ۱۴۰۲

پایان مهلت ثبت نام و ارسال آثار: ۳۱ خرداد ماه ۱۴۰۲

اعلام راه‌یافتگان: ۷ تیر ماه ۱۴۰۲

تاریخ برگزاری : ‎ ۱۹ تا ۲۳ تیر ماه ۱۴۰۲

نشانی دبیرخانه المپیاد فیلمسازی دختران حوا:‎

سایت ثبت نام: https://portal.icff.ir
پست الکترونیک: ‏ yfo@icff.ir
سایت خبری: https://yfo.icff.ir
صفحه اینستاگرام: olymp.film.fe

نشانی پستی: تهران، خیابان ولی‌عصر (عج)، نرسیده به توانیر، نبش کوچه لنکران (احتشام سابق)، ساختمان شماره ۳ بنیاد سینمایی فارابی، نیم طبقه چهارم غربی، دبیرخانه المپیاد فیلمسازی دختران حوا ، کد پستی: ۴۳۶۱۹-۱۴۳۴۸ .تلفن: ۸۸۱۹۴۲۵۷ – ۸۸۱۹۴۲۳۳

رسانه سینمای خانگی- از غرفه سینمای ایران در شانگهای چه خبر؟

غرفه بنیاد سینمایی فارابی در نخستین روز برپایی بازار فیلم جشنواره شانگهای میزبان خه ون چوئن دبیر این جشنواره جهانی بود.

به گزارش سینمای خانگی از روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی، خه ون چوئن دبیر فستیوال شانگهای در نخستین روز از برگزاری بازار فیلم این جشنواره، بعد از بازدید از غرفه نهاد ملی سینمای ایران، با رائد فریدزاده معاون امور بین‌الملل بنیاد سینمایی فارابی و علیرضا اسماعیلی مدیرکل حوزه ریاست سازمان سینمایی به گفتگو نشست.

گفتگوی این دو موضوعات متعددی در حوزه فیلم و سینما را در بر می‌گرفت که گسترش همکاری‌های جشنواره‌ای بین چین و ایران، حضور فعال‌تر ایران در پروژه «یک راه یک کمربند»، استقبال از پیشنهاد ایران در زمینه تأسیس اتحادیه سینمایی کشورهای عضو گروه شانگهای و همچنین اظهار امیدواری درباره اینکه فستیوال شانگهای بستر مناسب‌تری برای عرضه آثار سینمایی و صنعت تصویر ایران باشد را می‌توان از مهم‌ترین موضوعات مطرح شده از جانب طرفین عنوان کرد.

فستیوال شانگهای و بازار فیلم یکی از مهم‌ترین جشنواره‌های آسیایی و بین المللی به شمار می‌آید که همه ساله نهادهای معتبر سینمایی و کمپانی‌های عرضه‌کننده فیلم و فعال در عرصه تولید را در کنار هم جمع می‌کند.

همچنین معاون بین‌الملل بنیاد سینمایی فارابی و مدیرکل حوزه ریاست سازمان سینمایی با شرکت‌های فعال در این بازار بین‌المللی دیدار و گفتگو داشتند.

رسانه سینمای خانگی- مهلت ارسال آثار به جشنواره «مادر» تمدید شد

مهلت ارسال آثار به سومین جشنواره ملی فیلم و عکس «مادر» تا ۲۵ مرداد ۱۴۰۲ تمدید شد.

به گزارش سینمای خانگی از روابط عمومی و اطلاع‌رسانی سومین جشنواره فیلم و عکس «مادر»؛ در پی استقبال فیلمسازان و عکاسان جوان و علاقمندان فیلم کوتاه و با تصمیم شورای سیاست‌گذاریِ این جشنواره متشکل از مهدی مسعودشاهی، مریم جلالی، ابوالفضل همراه، مهدی یارمحمدی، حسین نظری، مریم پیرکاری، محسن الطافی و مینا مقرب صمدی مهلت ثبت و ارسال آثار در سایت جشنواره ملی «مادر» تا ۲۵ مردادماه تمدید شد.

دبیرخانه این دوره از جشنواره که در دو بخش اصلی فیلم کوتاه و عکس برگزار می‌شود بیش از ۲۰۰ فیلم کوتاه و حدود ۲۸۰ اثر عکاسی دریافت کرده است.

مفهوم مادر و مادری و نقش و جایگاه مادر در خانواده، زندگی شهری، سلامت روانی جامعه و سایر ابعاد زندگی (آموزش، بهداشت، معنویت)، مادر در اقوام ایرانی، مادران انتظار و … برخی از موضوعات جشنواره مادر است. همچنین مسابقه پویش «مادر دوست داشتنی من به روایت فیلم» نیز از دیگر بخش‌های این رویداد فرهنگی است.

علاقمندان برای مطالعه فراخوان و ثبت اثر به سایت جشنواره مراجعه کنند.

سومین جشنواره ملی فیلم و عکس «مادر» به دبیری منصوره مصطفی‌زاده و با مشارکت اپلیکیشن روبیکا، معاونت امور فرهنگی و اجتماعی مترو تهران و موسسه تصویر شهر مهرماه سال جاری برگزار خواهد شد.

رسانه سینمای خانگی- «نارنجی» راهی اسپانیا شد

از مشاور رسانه‌ای پروژه، فیلم کوتاه «نارنجی» به کارگردانی ارمیا ربانی در ادامه حضور بین‌المللی خود به بخش رقابتی شانزدهمین دوره جشنواره ایسلانتیا اسپانیا راه یافت.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایرنا، جشنواره بین‌المللی فیلم ایسلانتیا Islantilla Cinefórum Film Festival تابستان هر سال در شهر ایسلانتیا برگزار می‌شود و در آن طیف وسیعی از آثار کوتاه و بلند سینمایی به رقابت می‌پردازند. این جشنواره که به «زیر نور ماه» معروف است؛ آثار برگزیده را در فضای باز این شهر ساحلی برای مخاطبان به نمایش می‌گذارد.

شانزدهمین دوره این جشنواره، دوم جولای (۱۱ تیرماه ۱۴۰۲) آغاز به کار خواهد کرد و نمایش و رقابت بین صد فیلم کوتاه تا ماه آگوست ادامه خواهد یافت.

فیلم کوتاه «نارنجی» پیش از این در دوازدهمین دوره جشنواره ESNE Feelmotion اسپانیا، نامزد بهترین فیلم کوتاه داستانی شده بود.

رسانه سینمای خانگی- «لیدی» به برزیل می‌رود؟

فردین انصاری با آخرین فیلم کوتاه خود، «لیدی»، به دو جشنواره Lago Filmfest ایتالیا و Olhar De Cinema برزیل راه پیدا کرد.

به گزارش سینمای خانگی از روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، فیلم کوتاه «لیدی» آخرین ساخته فردین انصاری، در بخش رقابتی بیستمین‌ جشنواره بین‌المللی Lago Filmfest ایتالیا و به عنوان تنها نماینده سینمای ایران در سیزدهمین‌ جشنواره بین‌المللی Olhar De Cinema برزیل به نمایش در خواهد آمد.‌

فیلم کوتاه «لیدی» که پیش از این در فرانسه و کانادا اکران شده بود، حالا در تاریخ ۱۴ تا ۲۲ ژوئن مصادف با 24 خرداد تا 1 تیر 1402 در برزیل و ۲۱ تا ۲۹ جولای مصادف با 30 تیر تا 7 مرداد 1402 در ایتالیا اکران و به رقابت‌ با سایر فیلم‌های‌ راه‌یافته در بخش‌ مسابقه‌ می‌پردازد.

ترویج نگاهی جدید به سینما در جشنواره برزیلی و بازاندیشی در سینما در جشنواره ایتالیایی، از اهداف این دو جشنواره بین‌‌المللی است؛ همچنین این فیلم کوتاه در سی‌ونهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران نیز اکران شده است.

پخش بین‌المللی فیلم بر عهده وال‌فیلم-کیوان احمدی است.‌

در خلاصه داستان این فیلم آمده است:‌ «لیدی مکبث پس از سال‌ها دوری به ملاقات مکبث می‌رود تا او را ارشاد کند.»

معصومه قاسمی‌پور، مهسا‌ غفارزاده، عسل عبیری و عرفان خالقی، بازیگرانی هستند که در ان فیلم کوتاه نقش‌آفرینی کرده‌اند.

عوامل فیلم کوتاه «لیدی» عبارتند از:‌

طراح‌ صحنه‌ و‌ لباس، تدوین، نویسنده و کارگردان: فردین انصاری، تهیه کننده: نیلوفر صادقی، فردین انصاری و انجمن سینمای جوانان ایران، مدیرفیلمبرداری: سیاوش مزروعی، اصلاح رنگ‌و‌نور: ایمان صالحی، صدابردار: مرجان معصومی، صداگذار: بهنام راد، موسیقی: ماجد جبل عاملی، گریم: نیلوفر صادقی، دستیار کارگردان و برنامه‌ریز: امیر‌مهدی خادم، منشی صحنه: هستی صادقی، عکاس: مهران شریفی، مدیرتولید: سامان بغلانیان و طراح پوستر: علی صفاریان.

رسانه سینمای خانگی- «ناسوخ» با اقتباس از ناسوخ ساخته می‌شود

فیلم کوتاه «ناسوخ» برگرفته از کتاب «ناسوخ» نوشته محمد رسولی به زودی به کارگردانی اصغر عباسی، به‌زودی مقابل دوربین قرار می‌گیرد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از مشاور رسانه‌ای، فیلم کوتاه «ناسوخ» به نویسندگی مصطفی بیرانوند و اصغر عباسی و به تهیه کنندگی و کارگردانی اصغر عباسی، در مرحله پیش تولید قرار دارد و با اتمام این مرحله به‌ زودی تولید خود را در تهران آغاز می‌کند.

اصغر عباسی تهیه کننده و کارگردان فیلم کوتاه «ناسوخ» که کارگردانی فیلم کوتاه موفق «رویای نیمه شب» را در ژانر تاریخی و فیلم‌نامه اقتباسی، در کارنامه خود دارد، بار دیگر به سراغ اقتباسی از یک کتاب تاریخی رفته است.

منبع اقتباس این فیلم کتاب ارزشمند «ناسوخ» نوشته محمد رسولی است که سیر تاریخ چندین هزار ساله ایران را در دل خود گنجانده است.

فیلمنامه این اثر که نسخه‌ای کوتاه از یک فیلم بلند سینمایی است روایتی مدرن و سیال ذهن دارد.

اصغر عباسی، تاکنون بالغ بر ۲۰ فیلم کوتاه داستانی و مستند را تولید و کارگردانی کرده است و جایزه بهترین فیلم کوتاه جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه کانادا را برای فیلم کوتاه «ستین» در کارنامه خود دارد، فیلمنامه «ناسوخ» را در فضای رئالیسم جادویی روایت می‌کند و می‌کوشد وجود فضایی وهم آلود و رویا گونه فیلم را به گونه‌ای به تصویر بکشد که مخاطب پا به پای شخصیت اصلی به قلمرو درونی قصه ورود کند.

قربان نجفی، سیامک ادیب و شیوا طاهری بازیگران فیلم کوتاه «ناسوخ»، محصولی از موسسه فرهنگی، حقوقی بزرگمهر حکیم هستند که هم اکنون مرحله پیش تولید را پشت سر می‌گذارد‌.

عوامل فیلم کوتاه «ناسوخ» عبارتند از:

نویسندگان: مصطفی بیرانوند، اصغر عباسی، تهیه کننده و کارگردان: اصغر عباسی، جانشین تهیه و مشاور کارگردان: محسن محمدحسنی، مدیر فیلمبرداری: مهرداد افراسیابی، طراح صحنه: حمیدرضا عامری، طراح لباس: مریم ناصری، طراح چهره پردازی: علی بهرامی فر، مدیر صدابرداری: حامد صمدزاده، برنامه ریز و دستیار اول کارگردان: محمدرضا نوری، منشی صحنه: آرزو قربانی، عکاس و تصویربردار پشت صحنه: نیما و سینا موسوی، مدیر تولید: نیما مجتهدی، مدیر تدارکات و جانشین تولید: مجید طالبی، مشاور رسانه‌ای: محمد کفیلی، مجری طرح: مآفیلم. محصولی از موسسه فرهنگی، حقوقی بزرگمهر حکیم.

رسانه سینمای خانگی- «بخارست» و ولنگاوری فرهنگی سینمای طنز ایران/ این سینماست یا کاباره؟

فیلم‌هایی چون «بخارست» را می‌توان زاییده سیطره نظام فیلم‌های کاباره‌ای دانست که به شکل تازه‌ای به گیشه سینمای ایران بازگشته‌‌اند. آثاری از این دست که مرزهای ابتذال و فیلمفارسی را به شکل ارتجاعی درمی‌نوردند هر کدام گواهی هستند بر ابتذال افسارگسیخته در این نوع سینمای کشور.

فیلم کمدی «بخارست» که این روزها در شبکه نمایش خانگی در حال نمایش است از ۲۴ آبان سال گذشته اکران خود را در سینماهای کشور آغاز کرد و توانست به یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های سال ۱۴۰۱ تبدیل شود تا بار دیگر ثابت شود در سینمای ایران فیلم‌های کمدی مبتذل و شبه فیلمفارسی‌ها همچنان می‌فروشند.

محسن محسنی‌نسب (کارگردان) درباره این وضعیت می‌گوید: «امروز غیر از ژانر لودگی و فلاکت هیچ ژانر دیگری در سینمای ما وجود ندارد. لودگی به دنبال درآمدزایی است و ژانر فلاکت به جایزه در جشنواره‌های خارجی توجه دارد و در کنار این آثار برخی مواقع چند فیلم اجتماعی نیز ساخته می‌شود.» 

در دهه گذشته فیلم‌های کمدی همواره از فروش قابل توجهی برخوردار بوده‌اند، از «رحمان1400»، «خوب، بد، جلف» و «هزارپا» گرفته تا «سگ بند»، «انفرادی» و «بخارست»، همه این آثار با وجود فروش بالا، در یک چیز مشترک هستند آن هم فقدان ارزش‌های فرهنگی هنری، حرکت در مسیر ابتذال، سطحی نگری و نگاه ساده انگارانه به کمدی و طنز.

صادق دقیقی (کارگردان) نیز در این‌باره گفت: «تولید اثری با مختصات یک فیلم بفروش کار چندان دشواری نیست، کافی‌ است یک فیلم کمدی که سرشار از شوخی‌ها و تابوهای جنسی‌است با سلبریتی‌ها و بازیگرانی که در همه آثار تکرار می‌شوند، بسازید. حال آنکه هر چه می‌خواهد به خورد ملت بدهد؛ کافی‌ست! شما گیشه را فتح کرده‌اید! »

در این گزارش تلاش خواهد شد محتوای به اصطلاح کمدی «بخارست» بررسی و تحلیل شود، تا از طریق آن به ابعاد مخرب فیلم‌هایی از این دست بپردازیم.

«بخارست» با همان سبک و سیاق فیلمسازی مسعود اطیابی ساخته شده است. مضمون این فیلم همچون «تگزاس» و حتی «انفرادی» بر پایه کل کل و دعواهای لفظی دو شخصیت اصلی داستان یعنی جلیل (پژمان جمشیدی) و جلال ( حسین یاری) می‌گذرد با این تفاوت که اینبار این دعواها و رد و بدل شدن کلمات زشت و سخیف نه بین دو دوست بلکه بین دو برادر شکل می‌گیرد و فیلمساز تنها دستاوردش برای کمدی‌شدن داستان، تحقیر، تمسخر و توهین این دو برادر به یکدیگر است.

در این جا نیز اطیابی با استفاده از فرمول فیلم‌های قبلی‌اش، مجموعه سکانس‌های بی‌ربط و بداهه گویی‌های شخصیت‌هایش را در کنار هم قرار می‌دهد تا بلکه بتواند مخاطب را بخنداند. اما مشکل این جاست که «بخارست» در این حداقل کار هم ناتوان است و تماشاگر زمانی که این اثر سینمایی را می‌بیند، به خودش می‌گوید: «این چه مهملی بود که من دیدم!»

در دهه گذشته فیلم‌های کمدی همواره از فروش قابل توجهی برخوردار بوده‌اند، از «رحمان1400»، «خوب، بد، جلف» و «هزارپا» گرفته تا «سگ بند»، «انفرادی» و «بخارست»، همه این آثار با وجود فروش بالا، در یک چیز مشترک هستند آن هم فقدان ارزش‌های فرهنگی هنری، حرکت در مسیر ابتذال، سطحی نگری و نگاه ساده انگارانه به کمدی و طنز

در نقد فیلم «بخارست» آمده است: «فیلم بخارست یک فیلم شلخته و شلوغ است که بعد از اواسط فیلم مخاطب را خسته می‌کند. رویداد‌های بی‌منطقی که پی در پی روی می‌دهند و همه چیز حتی ساختار را فدای شوخی‌های بی مزه خود می‌کند بلکه بتواند از مخاطب خنده بگیرد اما اصلا این شوخی‌ها موفق عمل نمی‌کنند.

با این همه مسعود اطیابی در مقام کارگردان معتقد است: «من در جایگاه فیلمساز اگر بتوانم دو ساعت مردم را شاد کنم، گام بزرگی برداشته‌ام. خانواده‌های پرمشغله امروزی را دو ساعت کنار هم نشاندن به خودی خود دستاورد مثبتی است و اگر چنین اتفاقی محقق شد در مرحله بعد می‌توان به مفاهیمی که یک فیلم باید به مخاطب ارائه دهد، فکر کرد.»

با این همه به نطر می‌رسد این کارگردان هیچ درک درستی از جایگاه مخاطب ندارد. به همین دلیل هم هست که مخاطب را دست کم گرفته و حتی حقوق اولیه آن را کاملا نادیده می‌گیرد.

«بخارست» چنان فیلم ضعیفی است که نمی‌شود حتی از یک نمای آن لذت برد و خندید چه برسد به آنکه بخواهد مفهومی را به مخاطب ارائه دهد؛ چراکه این فیلم همچون فیلم «انفرادی» و ساخته‌های قبلی اطیابی، یک فرمول تکراری دارد که برگ برنده این فیلمساز در سال‌های اخیر بوده و آن لوده بازی حداکثری در طول فیلم است. 

*بی‌خاصیت و تحقیر آمیز

در این جا البته فیلمساز سعی کرده با اشاره به برخی از تجربیات تلخ اجتماعی مانند چالش‌های مضحک و آسیب زای فضای مجازی بخصوص اینستاگرام، هشداری به مخاطب بدهد و یا به نقد فساد در دستگاه‌های حکومتی و آقازاده‌ها بپردازد اما مانند تمام کمدی‌های سطحی چند سال اخیر، صرفاً از یک اشاره فراتر نمی‌رود و به بی‌خاصیت‌ترین شکل ممکن این کنایه‌های سیاسی و اجتماعی را مطرح می‌کند. در واقع «بخارست» نه تنها هیچ دغدغه ای را پیش نمی‌کشد، حتی زمان‌هایی که سراغ موضوعاتی چون، فساد و آسیب‌های اجتماعی می‌رود آن را از معنا تهی می‌کند.

در واقع باید گفت گرچه طرح فساد اقتصادی برخی مدیران اجرایی، دل مخاطبان را خنک می‌کند اما شبه‌کمدی‌ها در این سال‌ها بسیار از این موضوع وام گرفته و با روایت‌های سینمایی دم‌دستی و تکراری، کل مطالبه‌گری مردم را لوث کرده‌اند.

یکی دیگر از عوامل جدی نگرفتن این ارجاعات و انتقادات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی فیلم «بخارست» فضای کارتونی داستان است. در جغرافیای فیلم آدم‌های تبهکاری چون تیم هادی کاظمی با آن ماشین‌های تابلوی قدیمی آمریکایی خود آزادانه و رها اسلحه بدست در شهر می‌چرخند بدون آنکه پلیس برخوردی با آنها داشته باشد.

سکانس‌های ‌پایانی فیلم که حامد_ پسر وزیر_ خیلی جدی در دادگاه در حال ارائه مستندات قانونی خود و به اصطلاح افشاگری است همچون وصله‌ای ناجور به فیلم سنجاق شده‌اند و هیچ سنخیتی با فضای ولنگار داستان ندارند و شاید تنها تمهیدی از سوی اطیابی برای گرفتن مجوز براب چنین فیلمنامه ضعیفی بوده است.

*تحریب نهاد خانواده

«بخارست» همانند اکثر فیلم‌های کمدی این سال‌ها نه تنها از داستان عمیق و پر محتوایی برخوردار نیست بلکه تصویری مخرب از یک خانواده ایرانی نشان می‌دهد. از جلال و جلیل و توهین کردن‌هایشان به یکدیگر که بگذریم، پدر آنها هم مردی منفعت‌طلب، بی قید و خودخواه است که حاضر است بخاطر چند سیخ کباب تمام زندگی پسرانش را برباد دهد.

طنز می‌بایست زبان گویای جامعه باشد، می‌بایست بتواند از مسیری تازه به دل مفاهیم و موضوعات رسوخ کند، اما در فیلمی چون «بخارست» همه چیز در سطح می‌گذرد و آنقدر برخی از دیالوگ‌هایش زننده است که حتی بازگو کردن آن‌ها شرم‌آور است

خانواده در «بخارست» جنون محض است، هر بی‌قانونی و ابتذالی که فکر کنید در آن اتفاق می‌افتد، توهین برادر کوچک‌تر به برادر بزرگ‌‍تر، توهین عروس به پدر همسر و…(همسر جلال در جمع و پیش چشم پدر شوهرش به او می‌گوید: «گوسفند جد و آبادته»؛ که با واکنش پدر روبرو می‌شود که در جواب می‌گوید «جدآبادش منم».

در واقع توهین به مخاطب هم در متن و دیالوگ‌ها اتفاق می‌افتد و هم در فرم و ساختار؛ از منظر ساختاری توضیح بیش از اندازه موضوعات به مخاطب، دست کم گرفتن او و شکلی از توهین است. مثلا توجه کنید به لحظه‌ای که برادر بزرگ‌تر (جلال) با پسر وزیر روبرو می‌شود. استفاده از فلاش بک (بازگشت به گذشته) برای چنین سکانسی جز دست کم گرفتن و توضیح واضحات چه چیزی می‌تواند باشد. در همان سکانس‌، جلال به جلیل می‌گوید این فلانی پسر «وزیر سابق» است؛ با اینکه در بخش پایانی، «وزیر» به خاطر قصورات خود، از سمتش استعفا می‌دهد. تا این حد شعور مخاطب را دست کم گرفتن را در کمتر فیلمی می‌توان مشاهده کرد.

*بازنمایی تصویری کلیشه‌ای و مبتذل از زنان

در این بلبشوی بی‌سر و ته، زنان هم مانند اغلب ساخته‌های اطیابی، موجوداتی خرافاتی‌اند که یا در حال جراحی نقاط مختلف بدن خود هستند و توسط مردان به تمسخر گرفته می‌شوند همچون خاور_ همسر جلال _ و یا در نگاه اول عاشق و دلباخته مردان می‌شوند و به طور مشخص، هویت مستقلی ندارند؛ دقیقا همانند لاله که باوجود ثروت فراوان در همان برخورد اول عاشق جلیل که کاراکتری خنگ و دست و پاجلفتی دارد می‌شود.

شخصیت‌های زن در «بخارست» به طور مشخص تاثیری در روند قصه ندارند بجز استفاده ابزاری و اطیابی تنها به ارائه تصویری کلیشه‌ای و مبتذل از آنان بسنده می‌کند.

*تحلیل آخر

به نظر می‌رسد فیلم هایی چون «بخارست» نه تنها نسبتی با سینمای کمدی ندارند، حتی می‌توان آن‌ها را به عنوان یک آسیب اجتماعی در نظر گرفت. وقتی در فیلمی کلکسیون فحش، و انواع توهین‌ها یافت می‌شود چه نامی بر آن می‌توان گذاشت؟

طنز می‌بایست زبان گویای جامعه باشد، می‌بایست بتواند از مسیری تازه به دل مفاهیم و موضوعات رسوخ کند، اما در فیلمی چون «بخارست» همه چیز در سطح می‌گذرد و آنقدر برخی از دیالوگ‌هایش زننده است که حتی بازگو کردن آن‌ها شرم‌آور است.  

جواد انصافی (بازیگر) درباره کمدی‌هایی از این دست می‌گوید: «کُمدی‌هایی که امروز عمدتاً ساخته می‌شوند، پشتوانه علمی ندارند و مؤدبانه نیستند. در این نوع کارها، معمولاً خانواده‌ها نمی‌توانند کنارِ هم به تماشای این نوع آثار بنشینند.» 

کافی است فیلم «بخارست» را به عنوان یک نمونه «مورد مطالعه»، در نظر گرفت تا به روشنی هم شاهد افول مفاهیم سینمایی بود و هم به نظاره این موضوع نشست که چطور ایده‌های مهمی چون «طبقات کم برخودار جامعه» ،«زنان» ،«خانواده» و حتی «فساد» از معنا تهی شده و به سخره گرفته می‌شوند.

به عنوان مثال جلال بازیگر اصلی فیلم «بخارست»، وقتی در حال انتقال جنازه (پسر وزیر که قصد افشای فساد را دارد) است، چندین بار در گفتگو با برادر بزرگترش (راننده تاکسی است)، او را تحقیر می‌کند و این جمله را به زبان می‌آرود که جسد این آقازاده هم از زنده ما (بخوانید قشر کم برخوردار) خوش‌بوتر است. به کار بردن دیالوگ‌هایی چون «ما نمره بوی سگ می‌دیم»/«هنوز تو نمردی از این بوی بدتری میدی» شرم آور است و سطح دیدگاه کارگردان فیلم را نشان می‌دهد. 

فیلم‌هایی چون «بخارست» را می‌توان زاییده سیطره نظام فیلم‌های کاباره‌ای دانست که به شکل تازه‌ای به گیشه سینمای ایران بازگشته‌‍اند. این آثار که مرزهای ابتذال و فیلمفارسی را به شکل ارتجاعی در می‌نوردند هر کدام گواهی هستند بر ابتذال افسارگسیخته در این نوع از سینمای کشور

در فیلم‌های کمدی بیش از فیلم‌های اجتماعی و درام می‌توان به مسائل مهم و روز جامعه پرداخت و آسیب‌های اجتماعی را واکاوی کرد؛ اما با بررسی آثار فیلمسازانی چون مسعود اطیابی مشخص است آنها نه تنها چنین هدفی از ساخت فیلم‌هایشان دنبال نمی‌کنند، بلکه صرفا سینما را کالایی برای کسب درآمد می‌دانند و در این راه از هر ابزاری از شوخی‌های جنسی گرفته تا توهین و تحقیر و خشونت‌های کلامی و فیزیکی و حتی تخریب نهاد خانواده استفاده می‌کنند و با سوء استفاده از عدم نظارت درست و اصولی بر تولیدات سینمایی فیلمی پرفروش می‌سازند و به عبارتی گیشه را فتح می‌کنند!

در صحنه‌ای از «بخارست» 5 شخصیت فیلم در حال فرار سر از میهمانی بی‌معنای لات‌های شهر درمی‌آورند، در این میهمانی (که در یک تالار لوکس امروزی اتفاق می‌افتد)، لشگر داش مشتی‌ها با سبیل‌های چخماقی، کلاه شاپو، دستمال یزدی و تیزی در حال باباکرم رقصیدن هستند. این سکانس از یک سو استعاره‌ای از ماهیت فیلم و از سوی دیگر ادای دینی به فیلمفارسی‌های دوران طاغوت است. از این رو است که فیلم‌هایی چون «بخارست» را می‌توان زاییده سیطره نظام فیلم‌های کاباره‌ای دانست که به شکل تازه‌ای به گیشه سینمای ایران بازگشته‌‍اند. آثاری از این دست که مرزهای ابتذال و فیلمفارسی را به شکل ارتجاعی در می‌نوردند هر کدام گواهی هستند بر ابتذال افسارگسیخته در این نوع از سینمای کشور. 

حرف آخر اینکه آشکارا این رویکرد امروز در حال رسوخ به پیکره سینماست و نیاز به ورود کارشناسان برای آسیب شناسی و دخالت مدیران ارشد برای اصلاح، بشدت حس می‌شود. این موج جدید از فیلم‌های به اصطلاح کمدی که در سینمای ایران به راه افتاده است می‌تواند ضربه مهلکی به بدنه‌ سینما وارد کند سینمایی که خالی از فکر و اندیشه است و می‌تواند به مرور زمان منجر به فروپاشی‌های اخلاقی و فرهنگی در جامعه شود.

خروج از نسخه موبایل