رسانه سینمای خانگی- زنان رکورد اسکار را می‌زنند؟

رأی گیری از اعضای آکادمی برای انتخاب نامزدهای نهایی نود و ششمین دوره جوایز سینمایی اسکار در حالی پایان یافت که زنان سینماگر در آستانه خلق رکورد در شاخه بهترین فیلم هستند.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، با اعلام برندگان جوایز انتخاب منتقدان و گلدن گلوب که با پیشتازی «اوپنهایمر» ساخته کریستوفر نولان همراه شد و «باربی» از گرتا گرویگ، «بیچارگان» یورگوس لانتیموس، «جاماندگان» اثر الکساندر پین و «آناتومی یک سقوط» به کارگردانی ژوستین تریه نیز حضور قابل توجهی در میان برگزیدگان داشتند، اعضای اکادمی اسکار نیز رأی‌های نهایی خود را بر انتخاب نامزدهای این جوایز ثبت کردند.

پیش‌تر انجمن تهیه‌کنندگان آمریکا سه اثر به کارگردانی فیلمسازان زن شامل «آناتومی یک سقوط»، «باربی» و «زندگی‌های گذشته» را نامزد دریافت جایزه معرفی کرد و اگر این سه فیلم در شاخه بهترین فیلم اسکار نیز نامزد شوند، رکورد حضور کارگردانان زن در این شاخه شکسته خواهد شد.

در طول تاریخ جوایز سینمایی اسکار تنها ۱۹ فیلم توسط فیلمسازان زن به شاخه بهترین فیلم آکادمی راه یافته‌اند و تنها در چهار سال، دو فیلم از زنان در شاخه بهترین فیلم نامزد شدند: در سال ۲۰۰۹ (آموزش و هرت لاکر)، ۲۰۱۰ (بچه‌ها حاشان خوب است و زمستان استخوان‌سوز)، ۲۰۲۰ (زن جوان آتیه‌دار و سرزمین آواره‌ها) و ۲۰۲۱ (قدرت سگ و کودا). امسال فرصت مناسبی است که برای نخستین بار فیلم‌های سه سینماگر زن برای کسب جایزه بهترین فیلم رقابت کنند.

یکی دیگر از فیلم‌هایی که احتملا توجه رأی‌دهندگان آکادمی را به خود جلب کرده فیلم «سالتبرن» ساخته امرالد فنل است که به نظر می رسد در چند شاخه از جمله بازیگر نقش مکمل زن (رزاموند پایک)، فیلمنامه اصلی، طراحی تولید، فیلمبرداری و موسیقی متن اصلی شانس زیادی برای رسیدن به جمع نامزدهای اسکار ۲۰۲۴ دارد.

فیلم «رنگ ارغوانی» اگر چه مورد تحسین منتقدان قرار گرفته اما از سوی انجمن‌های منتقد مانند مدیران هنری، طراحان لباس و چهره‌پردازی مورد توجه قرار نگرفته است و تنها یک نامزدی در شاخه بهترین تیم بازیگری جوایز انجمن بازیگران (SAG) دارد. از لحاظ تاریخی، بازیگری در فیلم‌های موزیکال نمی‌تواند تنها نامزدی یک فیلم باشند و این فیلم برای امیدواری در جوایز اسکار نیاز به نامزدی در شاخه‌های دیگر نیز دارد.

بازیگران مطرحی چون آنجلینا جولی حمایت خود را از درام دلخراش «Origin» (ریشه) ساخته آوا دوورنی ابراز کرده‌اند و گفته می‌شود آنجانو الیس-تیلور بازیگر این فیلم به شکل غافلگیرکننده‌ای شانس دریافت نامزدی اسکار دارد. با این حال، بر اساس صحبت‌های رای‌دهندگان، این احساس وجود دارد که این فیلم می‌تواند به اولین فیلم پس از «حادثه آکس-بو» (۱۹۴۳) تبدیل شود که تنها نامزد بهترین فیلم شده است.

در حالی که فیلم‌های «جاماندگان» و «داستان‌های آمریکایی» بیشترین توجهات را در شاخه‌های بازیگری به خود اختصاص داده‌اند، مشخص نیست در فیلم «بیچارگان» کدام بازیگران می‌توانند در شاخه نقش مکمل مرد نامزد شوند. ویلم دفو و مارک رافلو دو بازیگر این فیلم هستند که توجه متفاوتی را از سوی دیگر جوایز دریافت کرده‌اند. تنها در جوایز گلدن گلوب هر دو بازیگر نامزد شدند اما انجمن بازیگران آمریکا در نهایت ویلم دفو را نامزد کرد و جوایز بفتا مارک رافلو را ترجیح داد. باید منتظر ماند و دید آیا این دو بازیگر به جمع نامزدهای اسکار بهترین بازیگر مرد مکمل جوایز آکادمی راه می‌یابند یا خیر.

نامزدهای نهایی جوایز اسکار ۲۰۲۴ در ۲۳ ژانویه (سوم بهمن) اعلام می شوند و مراسم پایانی نود و ششمین دوره جوایز اسکار در ۱۰ مارس (بامداد ۲۱ اسفند) در سالن دالبی برگزار می شود.

رسانه سینمای خانگی- اسکار به اسکورسیزی و دوستان می‌رسد؟

نشریه ورایتی پیش‌بینی خود از پیشتازان اسکار ۲۰۲۴ را در حالی اعلام کرد که جدیدترین ساخته «مارتین اسکورسیزی» را به عنوان شانس اصلی شاخه بهترین فیلم معرفی کرده است.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، در حالی که هنوز راه زیادی تا مراسم اسکار ۲۰۲۴ مانده است، ورایتی پیش‌بینی اولیه خود را از نامزدهای نهایی و برندگان این جوایز منتشر کرده و در شاخه بهترین فیلم نیز وسترن «قاتلان ماه کامل» ساخته «مارتین اسکورسیزی» را به عنوان برنده معرفی کرده است.

ساخته «مارتین اسکورسیزی» که نخستین نمایش جهانی خود را در بخش خارج از مسابقه هفتاد و ششمین جشنواره فیلم کن تجربه کرد، برگرفته از کتاب پرفروش غیرداستانی نوشته «دیوید گرن» با همین عنوان و فیلم‌نامه‌ای از اسکورسیزی و اریک راث ساخته شده است و روایتگر داستان قتل چندین نفر در منطقه نفت‌خیز اوسیج در اوکلاهاما در دهه ۱۹۲۰ است.

عنوان فرعی این کتاب «قتل‌های اوسیج و تولد اف‌بی‌آی» است، در حالی که فیلم عمدتاً بر آنچه در اوکلاهاما اتفاق می‌افتد تمرکز دارد.

نمایش اولیه این فیلم ۲۰۶ دقیقه‌ای در کن با تمجید منتقدان و مخاطبان همراه شد و نام این فیلم را به عنوان یکی از پیشگامان زودهنگام فصل جوایز سینمایی ۲۰۲۴-۲۰۲۳ سر زبان‌ها انداخت. «قاتلان ماه کامل» فیلمی تکان دهنده و گاهی اوقات بسیار غم انگیز است، یک راز جنایی واقعی که در جزئیات استخوان سوزش میتواند احساس نزدیکی به یک فیلم ترسناک را ایجاد کند، در حالی که روی یک سری از قتل‌های انجام شده در دهه ۱۹۲۰ تاکید می‌کند.

در این فیلم که ۲۰۰ میلیون دلار برای ساخت آن هزینه شده، «لئوناردو دی کاپریو» در نقش «ارنست برکهات» بازی می‌کند که خواهرزاده یک دامدار قدرتمند به نام «ویلیام هیل» با نقش‌آفرینی «رابرت دنیرو» است. «لیلی گلداستون» نیز در نقش همسر «دی کاپریو» بازی می‌کند. 

«قاتلان ماه کامل» قرار است طبق برنامه از ۶ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۴ مهر) به صورت محدود در چند سینمای منتخب اکران شود و نمایش عمومی و گسترده خود را نیز از ۲۰ اکتبر (۲۸ مهر) آغاز خواهد کرد. کمپانی اپل که تهیه‌کننده و توزیع کننده این فیلم است به صورت استثناء مجوز اکران عمومی این فیلم را صادر کرده است. ساخته اسکورسیزی در سامانه نمایش آنلاین «Apple TV+» نیز عرضه خواهد شد گرچه هنوز تاریخ دقیق آن اعلام نشده است.

بر اساس گزارش ورایتی، «منطقه مورد علاقه» از «جاناتان گلیزر»، «اوپنهایمر» ساخته «کریستوفر نولان»،‌ «ایر» به کارگردانی «بن افلک»، «بازماندگان» به کارگردانی «الکساندر پاین»، «مایسترو» ساخته «بردلی کوپر»، «می دسامبر» از «تاد هینز»، «زندگی‌های گذشته» ساخته «سلین سانگ» و «مرد عکبوتی: در میان دنیای عنکبوتی» دیگر شانس‌های اسکار ۲۰۲۴ در شاخه بهترین فیلم بلند هستند.

در شاخه بهترین فیلم بین‌المللی هم فیلم برنده نخل طلای «آناتونی یک سقوط» ساخته «ژوستین تریه» از فرانسه دارای بالاترین اقبال برای کسب اسکار معرفی شده و فیلم‌های «اِل کُنده» از شیلی، «شیمر» به نمایندگی از سینمای ایتالیا، «هیولا» از ژاپن و «منطقه مورد علاقه» از بریتانیا دیگر شانس‌های این شاخه معرفی شده‌اند.

نامزدهای نهایی نود و ششمین دوره جوایز سینمایی اسکار روز ۲۳ ژانویه ۲۰۲۴ (سوم بهمن) و مراسم اعطای جوایز نیز روز ۱۰ مارس (بیستم اسفند ) برگزار می‌شود.

رسانه سینمای خانگی- اسکار، بهترین تطهیرکننده ارزش‌های استعمار

قداست یافتن «ارزش‌های آمریکایی» و تبدیل «سبک زندگی آمریکایی» به یک «هژمونی» را می‌توان محصول حضور منسجم «افسران جنگ نرم آمریکا» قلمداد نمود.

به گزارش سینمای خانگی از سینماپرس، پُرواضح است که قداست یافتن «ارزش‌های آمریکایی» (American Values) طی یک قرن گذشته و تبدیل «سبک زندگی آمریکایی» (American Lifestyle) به یک «هژمونی» (Hegemony) بالاخص در ۵۰ سال اخیر را می‌توان بیش از هر چیز محصول حضور منسجم و مسئولیت‌پذیر ده‌ها «افسر جنگ نرم آمریکا» در عرصه‌های مختلف فرهنگی و رسانه‌ای قلمداد نمود. افسرانی همچون «جان فورد» (John Ford) که تمام عمر خود را در رسته و یگان «صنعت سینمای آمریکا» خدمت نمودند. «شوالیه‌هایی» خستگی ناپذیری که زندگانی خود را معطوف بالابردن سطح کمی و کیفی «قدرت نرم ایالات متحده آمریکا» (Soft Power of the United States) ساختند و تلاش کردند تا «مدینه فاضله» و یا همان «آرمان‌شهر لیبرالیسم» را عینیت ببخشند و «الگوهای فرهنگی آمریکایی» (American Cultural Patterns) را به باور مبدل و در عمق وجود مخاطبان خود حقنه نمایند.



پساگر چه «ارزش‌های فرهنگ آمریکایی» (American Culture Values) در ظاهر به عنوان محصول کنش و واکنش میان عناصر فرهنگی اروپایی با محیط جغرافیایی آمریکا از یکسو و تقابل میان فرهنگ‌های مختلف اروپایی و غیر اروپایی به ویژه فرهنگ مهاجران آفریقایی از دیگر سو و در سرزمینی جدیدی به اسم «آمریکا» معنی و تفسیر می‌شود؛ اما واقعیت آن است که «قدرت نرم ایالات متحده آمریکا» به هیچ عنوان محصول این درهم آمیختگی و یا طنزی با عنوان جمع میان فرهنگ‌های متضاد نیست و بیش از هر چیز متاثر از حضور قدرتمند و البته غیرملموس یک «مهندسی فرهنگی» کُل‌نِگری است که شرایط و زمینه‌های لازم برای نقش‌پذیری هر یک از «افسران جنگ نرم آمریکا» را تعیین می‌نماید و بر بستر یک «مدیریت» (Management) هوشمند به پیگیری آن می‌پردازد. اتفاقی که عصاره و چکیده آن در «صنعت سینمای آمریکا» به خوبی قابل مرور می‌باشد.

اگر چه تولید کلید واژه «قدرت نرم» (Soft Power) و گسترش رسمی آن در ادبیات سیاسی را می‌بایست در نیمه دوم از سده ۱۹۰۰ میلادی مرور نمود؛ اما واقعیت آن است که «قدرت نرم» موضوعی خلق شده در این مقطع زمانی نبوده و به عنوان مفهومی همزاد بشر قابل مطالعه می‌باشد. مفهومی که تنها با تحول در سبک و سیاق «استعمار» (Colonialism) و آغاز دوران «استعمار نو» (Neocolonialism) قواره‌مند شد و موجب شد تا سلطه‌گران به تجربه بیاموزند که چگونه تغییرات مورد نظرشان در فرهنگ بومی جوامع را به صورتی غیر خشن و کاملا نرم اعمال نمایند و با حداقل استفاده از خشونت و توسل به زور اقدام به حذف مولفه‌های کلیدی در فرهنگ جوامع مختلف نموده و به جابجایی ارزش‌ها و تعریف و ترویج هنجارهای اجتماعی مبتنی بر اهداف استعماری خود مبادرت ورزند.

با این تعریف است کهامثال «جان فورد» به «الگوهایی» (Pattern) ماندگار در فرهنگ و هنر جهان مبدل گردیدند. الگوهایی که توسط «مدیریت فرهنگی ایالات متحده آمریکا» تولید شده‌اند و به عنوان «قالب» و «سرمشق» (Format) در معرض بهره‌گیری فعالان عرصه سینما در سراسر جهان قرار گرفتند. الگوهایی کاملا قابل فهم و دسترسی عمومی که پس از سال‌ها «سربازی» و فعالیت مستمر و منطبق بر اهداف تعیین شده، به کسوت «افسری» درآمده و توسط ساختاری با عنوان «اسکار» (Oscars) به سینماگران سراسر دنیا معرفی ‌شدند و در قامت «افسران جنگ نرم» مشخصات «نظام لیبرالیسم» را در معرض نمایش قرار ‌دادند.



بر این اساس موجودیت مهم و اعتباربخشی همچون «اسکار» را نمی‌توان صرفا یک تلاش سینمایی و برآمده از ذوق و یا میل به دورهم باشی تعدادی سینماگر تلقی نمود و از این جهت اصل تاسیس مجموعه‌ای همچون «آکادمی علوم و هنرهای سینما» (Academy of Motion Picture Arts and Sciences (AMPAS)) را می‌بایستدر راستای همان «مهندسی فرهنگی» کُل‌نِگری تعریف نمود که فعالیت خود را معطوف بالا بردن سطح کمی و کیفی «قدرت نرم ایالات متحده آمریکا» ساخته است. نهادی که در سال ۱۹۲۷ میلادی و با ظاهری کاملا غیردولتی تاسیس شد و بلافاصله فعالیت رسمی و گسترده خود را تحت حمایت و اشراف مستقیم «جامعه یهودیان آمریکا» و مشخصا با ریاست فردی یهودی‌الاصل به نام «لوئیس بی.مایر» (Louis B. Mayer) پیگیری نمود. شخصیتی که در جایگاه بنیانگذار یکی از عظیم‌ترین کمپانی‌های یهودی فیلمسازی در آن زمان، یعنی کمپانی «مترو گلدوین مایر» (Metro-Goldwyn-Mayer Studios, Inc. (MGM))، به سرعت توانست مقبولیت و مشروعیت لازم را برای این مجموعه ایجاد نماید.


«اسکار» (Oscars) یک پدیده ویژه در «تاریخ سینمای جهان» محسوب می‌شود. محفلی که در سال‌های پایانی دهه ۱۹۲۰ میلادی تاسیس گردید و اگر چه به نوعی محصول هژمونی و شرایط حاکم بر نظام بین‌الملل در دوران پس از «جنگ جهانی اول» (First World War) قلمداد می‌شد؛ اما به خوبی توانست مبدع گردهمایی‌های‌ «اهالی سینما» شود و به عنوان الگویی توسط «فاشیست‌های ایتالیایی» (Italian Fascists) مورد بهره‌برداری قرار گیرد و به نوعی الهام‌بخش تاسیس «جشنواره فیلم ونیز» (Venice International Film Festival) در سال ۱۹۳۲ میلادی شود. تندیس «شوالیه اسکار» معتبرترین جایزه «صنعت سینما» در آن زمان بود که «شمشیر مبارزان جنگ‌های صلیبی» (The Sword of the Crusader) را در دست داشت. شوالیه‌ای اصالتا برنزی که از روکشی مُطلا برخوردار است و به خوبی «شوالیه جنگ نرم» را تداعی می‌کند و به درستی یادآور نمادین همان شخصیتی است که امروزه می‌توان با عنوان «افسر جنگ نرم» از آن نام برد. مجسمه‌ای حدودا ۴ کیلوگرمی و ساخته شده در سبک «هنر تزیینی» یا «آر دکو» (Art Deco) که بر روی پایه فلزی سیاه رنگی به شکل یک حلقه فیلم پنج شبکه‌ای ایستاده بود و پنج بخش اصلی در فرایند تولید یک اثر سینمایی را نشان می‌دهد؛ پنج بخشی که در قالب «نویسندگی» ، «کارگردان» ، «تهیه‌کنندگی» ، «بازیگری» و «عوامل فنی» هر کدام نشانگر بخش‌های اصلی «اسکار» می‌باشند.

البته لازم است تا به این مهم توجه شود که اساس تاسیس «آکادمی علوم و هنرهای سینما» و حرکت «صنعت سینما آمریکا» بر مدار ترسیم شده توسط «مدیریت فرهنگی ایالات متحده آمریکا» را بیش از هر چیز می‌بایست محصول دوران گذار نظام بین‌الملل از «جنگ جهانی اول» (First World War) به «جنگ جهانی دوم» (Second World War) تلقی نمود. دورانی که دیگر وزن و میزان اثرگذاری جدی رسانه‌های نوین و بویژه «سینما» بر وقایع جاری جوامع معلوم شد و نخستین نمود کلان و دگرگون‌ساز فرهنگی آن در بطن جامعه تازه تاسیسی به نام «ایالات متحده آمریکا» به معرض تماشا گذاشته شد. مقطعی که در پس یک جنگ فراگیر و جهانی به وجود آمد. جنگی که معادلات «قدرت» در نظام بین‌الملل را تغییر داد و فروپاشی و اضمحلال یکی از مهمترین ابرقدرت‌های برتر جهان آن روزگار، یعنی «امپراطوری عثمانی» (Ottoman Empire) و سه امپراطوری برجسته و شکوهمند دیگر را نام «امپراطوری اتریش-مجارستان» (Austro-Hungarian Empire) در محیط جغرافیایی اروپای شرقی، «امپراطوری روسیه تزاری» (Russian Empire) و «امپراطوری آلمان» (German Empire) در محیط جغرافیایی اروپای غربی را در پی داشت. جنگی که از یک سو به عنوان کاتالیزوری موثر برای ظهور و بروز قدرتی ویژه با عنوان «اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی» (Union of Soviet Socialist Republics) در عرصه‌ی معادلات بین‌المللی عمل نمود و از سوی دیگر زمینه‌های لازم برای گذاشته شدن سنگ‌بنای پدیده کثیف و پلیدی به نام «دولت یهود» (Jewish state) را در سرزمین «فلسطین» فراهم نمود.



«جنگ جهانی اول» (First World War) از ۲۸ ژوئیه ۱۹۱۴ تا ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸ میلادی یعنی از ۵ مرداد ۱۲۹۳ تا ۱۹ آبان ۱۲۹۷ هجری‌شمسی در جریان بود و به مدت چهار سال سراسر جهان را با معضلات ویژه احتماعی و اقتصادی ناشی از جنگ ساخته بود. در این میان «ایالات متحده آمریکا» شاید تنها کشوری بود که از همان ابتدا عافیت‌نشینیرا در پیش گرفت و با اعلام سیاست بی‌طرفی توانست از ویرانی‌های گسترده و آتش پرحجم سال‌های ابتدایی جنگ در امان بماند و پس از گذشت دوسال و با اضمحلال نسبی طیف‌های متخاصم و شفاف شدن عرصه جنگ به یکباره در این نبرد ورود نموده و با بهانه‌ای مبتذل در ۶ آوریل ۱۹۱۷ میلادی که برابر با ۱۷ فروردین‌ماه سال ۱۲۹۶ هجری‌شمسی می‌شود، رسما درگیر جنگی با حداقل خسارت ممکن سرزمینی شود. جنگی که به دلیل دامنه و ابعاد جغرافیایی خود تقریبا هیچ بار منفی اقتصادی خاصی را متوجه این جامعه نساخت و تنها موجب شد تا «ایالات متحده آمریکا» به صورت یک کشور فاتح و یک قدرت جدید در عرصه روابط بین‌الملل ظهور نماید.



در این مقطع تاریخی حساس و استثنایی بود که «صنعت سینمای آمریکا» توانست به یک بلوغ ویژه برسد و یک فاصله بسیار بزرگی را میان خود و سایر کشورها در عرصه «سینما» ایجاد کند. فاصله‌ای که موجب شد تا این کشور در حالی مرحله «جنگ جهانی اول» را سپری کند که هم از بازار داخلی عظیم و نظام استودیویی نیرومند و دفاتر جهانی پخش فیلم و … بهره‌مند باشد و هم درگیر معضلات اقتصادی دوران پس از جنگ نشود و با در امان ماندن از ویرانی‌های پس از این جنگ جهانی و عدم تحمل هیچ آسیبی به سرزمین خود بتواند فعالیت‌های عادی خود را پیگیری نماید و حتی از لحاظ اقتصادی بیشترین بهره را از جنگ برده و خیلی زود بازارهای جهانی را مسخر «کمپانی‌های آمریکایی» سازند. کمپانی‌هایی که توانستند بازار فروش خود را در اقصی نقاط جهان و در زمان رکود فیلمسازی در کشورهای درگیر جنگ، تثبیت نمایند و پاداش خدمت به سیاست‌های ملی ایالات متحده در دوران جنگ را با منفعت فراوان اقتصادی زمان پس از جنگ دریافت نمایند.

اسکار چه زمانی برگزار می‌شود؟

آکادمی علوم و هنرهای سینمای اسکار اعلام کرد که مراسم اسکار ۲۰۲۴ همانند سال گذشته در دومین یکشنبه ماه مارس (۱۰ مارس ۲۰۲۴) برگزار خواهد شد.

به گزارش سنمای خانگی به نقل از هالیوود ریپورتر، در سال‌های قبل، مراسم اعطای جوایز سینمایی اسکار حداقل از ۹ فوریه (در سال ۲۰۲۰، آخرین مراسم قبل از همه‌گیری کووید-۱۹) و حداکثر ۲۵ آوریل (۲۰۲۱، اولین مراسم تحت تأثیر همه‌گیری) برگزار شده بود اما طبق اعلام آکادمی، نود و ششمین دوره این جوایز روز ۱۰ مارس (۲۰ اسفند ۱۴۰۲) برگزار خواهد شد

  آخرین مهلت ارسال آثار برای شاخه‌های عمومی چهارشنبه، ۱۵ نوامبر ۲۰۲۳ (۲۴ آبان) خواهد بود و پنجره واجد شرایط بودن آثار برای رقابت در جوایز اسکار نیز مانند همیشه، در ۳۱ دسامبر ۲۰۲۳ ( ۱۰ دی ماه) به پایان می‌رسد.

رای گیری مقدماتی برای تعیین نامزدهای اسکار از ساعت ۹ صبح به وقت محلی پنجشنبه ۱۴ دسامبر ۲۰۲۳ (۲۳ آذر) تا ساعت ۵ بعد از ظهر به وقت محلی دوشنبه ۱۸ دسامبر ۲۰۲۳ (۲۷ آذر) برگزار می‌شود و فهرست نامزدهای اولیه اسکار در روز پنجشنبه ۲۱ دسامبر ۲۰۲۳ (۳۰ آذر) اعلام می‌شوند.

رای‌گیری نهایی برای معرفی نامزدهای اسکار از ساعت ۹ صبح روز پنج‌شنبه ۱۱ ژانویه ۲۰۲۴ (۲۱ دی ماه) آغاز می‌شود و در ساعت ۵ بعد از ظهر روز سه‌شنبه، ۱۶ ژانویه ۲۰۲۴ (۲۶ دی ماه) به پایان می‌رسد. اعلام نامزدهای اسکار یک هفته پس از پایان رای‌گیری نامزدها، در تاریخ ۲۳ ژانویه ۲۰۲۴ (۳ بهمن) اعلام می‌شود.

در مراسم نود و پنجم اسکار، فیلم «همه چیز همه جا به یکباره» طبق پیش بینی‌ها هفت جایزه از جمله بهترین فیلم، کارگردانی و سه جایزه بازیگری را به خود اختصاص داد و درام ضدجنگ و آلمانی «در جبهه غرب خبری نیست» هم موفق به کسب ۴ جایزه از جمله بهترین فیلم خارجی سال شد. 

اسکار به کدام هنرمندان رسید؟

اسکار امسال، یکی از قابل پیش‌بینی‌ترین ادوار این رویداد به حساب می‌آید. دوره‌ای که حتی آکادمی نیز روند تقسیم جوایز را کنار گذاشت تا پس از انتقادهای بسیاری که به سیاست‌های کلی این رویداد در سال‌های اخیر شده بود، حالا شاهد یکی از کیفی‌ترین انتخاب‌های ممکن باشیم.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایرنا، در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل مرد، انتخاب که‌هوی کوآن برای همه‌چیز، همه‌جا، به‌یک‌باره تقریبا مسجل بود و تقریبا تمامی نظرسنجی‌ها نیز حاکی از افتخارآفرینی این بازیگر بود تا این هنرمند بتواند نام خود را به‌عنوان نخستین بازیگر ویتنامی‌تبار برنده جایزه اسکار، ثبت کند. اما در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل زن، اگرچه شانس کری کاندون و جیمی لی کرتیس به یک اندازه بود اما این انتظار وجود داشت که داوران آکادمی، ظرایف بازی کری کاندن را در یک نقش خاص، مورد واکاوی بیشتری قرار دهند اما این اتفاق رخ نداد تا جایزه این شاخه به بازیگر فیلم همه چیز، همه‌جا، به‌یک‌باره برسد.

غافلگیری اما در بخش بهترین بازیگر نقش اول مرد خود را نشان داد. نگاه خلاقانه، منعطف، بازی درون‌گرا و زیرپوستی برندن فریزر در یک نقش عجیب، برای هر مخاطبی، غیرمنتظره بود. نقشی که کنش‌مندی چندانی ندارد اما به‌شدت تابع هیجانات درونی و زبان بدن است که فریزر به‌خوبی در نهنگ، از پس آن برآمده است. اما با این حال، فریزر رقیب قدرتمندی به نام آستین باتلر را داشت که در نقش الویس پریسلی، حسابی خوش درخشیده بود و تقریبا تمامی گمانه‌زنی‌های رسانه‌های معتبر سینمایی جهان، حول جایزه گرفتن این بازیگر، مطرح بود. در این بخش، اگرچه تاحدودی غافلگیری صورت گرفت اما قطعا فریزر، شایستگی دریافت این جایزه را داشت.

میشل یئو هم تاریخ‌سازی کرد و به نخستین زن آسیایی تبدیل شد که اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی زن را از آن خود می‌کند. این جایزه وقتی برای یئو، شیرین‌تر می‌شود که رقیب سرسختی چون کیت بلانشت را برای یک بازی خیره‌کننده کنار زد و به این جایزه رسید.

همه‌چیز، همه‌جا، به‌یک‌باره در کنار تمام رکوردهایی که به نام خود ثبت کرد، موفق شد تا ۳ جایزه از ۴ جایزه بخش بازیگری را تصاحب کند تا در این زمینه نیز یک رکورد کم‌سابقه در تاریخ اسکار را به ثبت برساند.

مسجل‌ترین جایزه اسکار امسال شامل بهترین انیمیشن بلند و بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان بود که بدون هیچ تردیدی به پینوکیو و در جبهه غرب خبری نیست اعطا شد.

بخش ناراحت‌کننده اسکار امسال اما ناکامی مارتین مک‌دونا است. چهره‌ای که در این دوره، با یکی از بهترین ساخته‌های کارنامه‌اش یعنی بنشی‌های اینیشرین در اسکار حاضر بود و اگرچه همه می‌دانستند که این فیلم در رقابت با آثاری چون همه‌چیز، همه‌جا، به‌یک‌باره، در بسیاری از شاخه‌ها، شانسی برای افتخارآفرینی ندارد اما امیدواری‌ها لااقل برای تصاحب جایزه بهترین فیلمنامه اصلی توسط مک‌دونا بسیار زیاد بود. کارگردان معتبری که تاکنون چندین بار در این بخش نامزد شده است اما هیچ‌گاه نتوانست به این جایزه که استحقاقش را دارد، دست یابد.

حضور الاغ بنشی‌های اینیشرین – که یکی از شخصیت‌های این فیلم است – را روی صحنه اسکار، تنها ابتکار برگزارکنندگان اسکار برای جلب توجه مخاطبان می‌توان دانست.

ناکامی مک‌دونا اما به همین جا ختم نمی‌شود چرا که فیلم او که با ۹ نامزدی، دومین فیلم پراقبال جدول نامزدهای اسکار امسال بود اما حتی یک جایزه هم نگرفت تا با ناکامی تمام، اسکار نودوپنجم را ترک کند.

بنشی‌های اینشرین، تار و فبلمن‌ها در شرایطی هیچ جایزه‌ای از اسکار ۲۰۲۳ نگرفتند که در فصل جوایز، حسابی درخشیدند و کمتر کسی تصور می‌کرد که این ۳ فیلم درخور تحسین، با این میزان ناکامی، شب اسکار را دست خالی ترک کنند.

با آن‌که در این دوره اسکار، شاهد تقسیم جوایز و مصلحت‌اندیشی نبودیم اما باید بپذیریم که این دوره، یک سروگردن بالاتر از سال گذشته بود. منتقدان این سال‌های اسکار، برای این دوره که حاشیه چندانی هم در اجرا نداشت، شمشیر را از رو بستند و از هشتگ سیرک اسکار استفاده کرده‌اند. برخی از منتقدان اسکار نیز رکوردشکنی همه‌چیز، همه‌جا، به‌یک‌باره را به باد استهزا گرفته‌اند و این نکته را مطرح کرده‌اند که وقتی هیچکاک، هاکس، فلینی، کوروساوا، لانگ، کوبریک و برگمان، هیچ اسکار کارگردانی دریافت نکرده‌اند، آن‌وقت چگونه کارگردانانی، با یک فیلم ضعیف موفق شدند علاوه بر اسکار کارگردانی، ۶ اسکار دیگر را دریافت کنند.

البته این مدل انتقادها، بیش از آن‌که انتخاب‌ها را نشانه گرفته باشد، ساحت اسکار و سیاست‌هایش طی دوره‌های اخیر را مدنظر قرار داده است وگرنه اسکار نودوپنجم، چه در سطح رقابتی و چه در شکل برگزاری، قطعا بالاتر از آن چیزی که تصور می‌شد، برگزار شد و این رویکرد، همان آب حیاتی بود که آکادمی، پس از چند سال ناکامی، به دنبال آن می‌گشت.

جوایز اسکار به چه کسانی می‌رسد؟

برگزاری چند مراسم جوایز سینمایی در چند روز گذشته بیش از پیش بر عدم قطعیت و غیرقابل پیش‌بینی بودن فصل جوایزی حکایت دارد که در آن هیچ‌کس درباره اینکه چه رقیبی در نهایت جوایز اسکار را به خانه می‌برند، به اطمینان کامل نرسیده است.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ورایتی، جوایز انجمن کارگردانان آمریکا (DGA)، که از لحاظ تاریخی به بهترین وجه با برنده نهایی بهترین کارگردانی اسکار مطابقت داشته است، جایزه اصلی خود را به «همه چیز همه جا همه یه یکباره» ساخته مشترک «دنیل کوان» و «انیل شاینرت» اعطا کرد تا آنها سومین تیم کارگردانی نام بگیرند که در تاریخ ۷۵ ساله این جوایز پس از «رابرت وایز» و «جروم رابینز» برای «داستان وست ساید» و «جوئل کوئن» و «اتان کوئن» برای فیلم «جایی برای پیرمردها نیست» موفق به کسب این جایزه شوند.

تنها هشت برنده انجمن کارگردانان آمریکا نتوانسته‌اند در همان فصل اسکار را کسب کنند که آخرین نمونه آن «سم مندز» برای فیلم «۱۹۱۷» است که در جایزه اصلی انجمن کارگردانان برنده شد اما در اسکار ۲۰۲۰ رقابت را به «بونگ جون هو» (اَنگل) واگذار کرد.

اما روز یکشنبه گذشته، جوایز آکادمی فیلم بریتانیا (بفتا) ساز مخالفی زد و فیلم آلمانی «در جبهه غرب خبری نیست» محصول نتفلیکس، بهترین فیلم آکادمی بریتانیا شد. بفتا همچنین از کمدی سیاه «بنشی‌های اینیشرین» و فیلم زندگی‌نامه «الویس» با اعطای چند جایزه استقبال کرد، در حالی که فیلم «هم چیز همه جا یه یکباره» تنها به کسب یک جایزه در شاخه تدوین اکتفا کرد.

درام جنگی «در جبهه غرب خبری نیست» با هفت جایزه بفتا شامل بهترین فیلم، کارگردانی (ادوارد برگر)، فیلمنامه اقتباسی، فیلمبرداری، صداگذاری، موسیقی متن اصلی و فیلم غیرانگلیسی زبان کنار برنده بزرگ جوایز بفتا نام گرفت و «ادوارد برگر» جدیدترین کارگردانی نام گرفت که نامزد اسکار نشده اما جایزه اصلی بفتا را از آن خود کرده و پیش از این «بن افلک» برای «آرگو» (۲۰۱۲) بود که در نهایت برنده اسکار بهترین فیلم شد.

با ۱۴ نامزدی بفتا (که دومین فیلم با بیشترین تعداد نامزدی در تاریخ این جوایز است)، پیش‌بینی می‌شد فیلم «در جبهه غرب خبری نیست» عملکرد مثبتی در جوایز بفتا داشته باشد. با این وجود، بدون نامزدی در جوایز انجمن تهیه‌کنندگان (PGA)، انجمن بازیگران (SAG)، انجمن کارگردانان (DGA) و انجمن نویسندگان (WGA)، این فیلم مسیر دشواری برای موفقیت چشمگیر در جوایز اسکار خواهد داشت، هرچند که در ۹ شاخه نامزد دریافت جایزه آکادمی است.

تنها شانس اصلی «در جبه غرب خبری نیست» را می‌توان در شاخه بهترین فیلم بین المللی (فیلم غیرانگلیسی زبان) اسکار ۲۰۲۳ دانست و در سایر شاخه طبق رفتار تاریخی آکادمی، این فیلم با موانعی برای کسب جایزه رو به رو است.

با توجه به معادلات پیچیده فصل جوایز سینمایی ۲۰۲۳-۲۰۲۲، جدیدترین پیش بینی از برندگان نهایی اسکار ۲۰۲۳ از این قرار است:

بهترین فیلم:
همه چیز همه جا به یکباره»

بهترین کارگردان:
دنیل کوان، دنیل شاینرت (همه چیز همه جا به یکباره)

بازیگر مرد:
آستین باتلر (الویس)

بازیگر زن:
کیت بلانشت (تار)

بازیگر نقش مکممل مرد:
که هوی کوان (همه چیز همه جا به یکباره)

بازیگر نقش مکمل زن:
آنجلا باست (پلنگ سیاه: واکاندا برای همیشه)

فیلمنامه اصلی:
«بنشی‌های اینیشرین» (مارتین مک‌دونا)

فیلمنامه اقتباسی:
«در جبهه غرب خبری نیست» (ادوارد برگر، لسلی پاترسون، ایان استوکل)

انیمیشن بلند:
پینوکیو گیرمو دل‌تورو

طراحی تولید:
بابیلون

فیلمبرداری:
در جبهه غرب خبری نیست (جیمز فرند)

طراحی لباس:
الویس (کاترین مارتین)

تدوین:
همه چیز همه جا به یکباره (پل راجرز)

چهره‌آرایی:
الویس (مارک کولیه، جیسون بیرد و آلدو سینورتی)

صدا:
در جبهه غرب خبری نیست (ویکتور پراشیل، فرانک کروزه، مارکوس استملر، لارس گینزل و استفان کورته)

جلوه‌های بصری:
آواتار: راه آب (جو لتری، ریچارد بانهام، اریک سایندون و دنیل بارت)

موسیقی متن:
در جبهه غرب خبری نیست (فولکر برتلمن)

مستند بلند:
آتش عشق

فیلم بین‌المللی:
در جبهه غرب خبری نیست (آلمان)

انیمیشن کوتاه:
My Year of Dicks

مستند کوتاه:
اثر مارتا میچل

فیلم کوتاه:
خداحافظی ایرلندی

مراسم نود و پنجمین دوره جوایز سینمایی اسکار روز ۱۲ مارس ۲۰۲۳ (۲۱ اسفند) در تئاتر دالبی در هالیوود برگزار می‌شود و فیلم «همه چیزهمه جا به یکباره» با نامزدی در ۱۱ شاخه پیشتاز این رویداد است و پس از آن دو فیلم در «جبهه غرب خبری نیست» و «بنشی‌های اینیشرین» هرکدام ۹ نامزدی دریافت کردند.

15 شانس فهرست اولیه اسکار بین‌المللی

فهرست کوتاه نامزدهای بهترین فیلم بین‌المللی اسکار ۲۰۲۳ امروز در حالی اعلام می‌شود که چند فیلم شانس بیشتری برای قرار گرفتن در این فهرست دارند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ددلاین، آکادمی اسکار امروز (چهارشنبه ۲۱ دسامبر برابر با ۳۰ آذر) فهرست اولیه ۱۵ فیلم نامزد در شاخه بهترین فیلم بین‌المللی را اعلام خواهد کرد. 

امسال در مجموع ۹۲ فیلم از کشورهای مختلف واجد شرایط رقابت در شاخه بهترین فیلم بین‌المللی اسکار ۲۰۲۳ شده‌اند و باید منتظر ماند و دید کدام فیلم‌ها در قدم اول حذف می‌شوند و نامزدهای اولیه این شاخه در نهایت چه فیلم‌هایی خواهند بود. 

نشریه ددلاین در مطلبی فیلم‌های «آلکاراس» شاخته «کارلا سیمون» (اسپانیا)، «همه چیز آرام در جبهه غربی» به کارگردانی «ادوارد برگر» (آلمان)، «آرژانتین، ۱۹۸۵» ساخته «سانتیاگو میتره» (آرژانتین)، «باردو: وقایع‌نگاری اشتباه مشتی حقیقت» ساخته «الخاندرو گونزالس ایناریتو» (مکزیک)، «کفتان آبی»ساخته «مریم نوژانی» (مراکش)، «توطئه قاهره» به کارگردانی «طارق صالح» (سوئد)،‌ «کلوز» ساخته «لوکاس دونت» (بلژیک)، «کورساژ» ساخته «ماریا کروتزر» (اتریش)، «تصمیم به ترک کردن» از «پارک چان ووک» (کره جنوبی)، «Eo» به کارگردانی «یرژی اسکولیموفسکی» (لهسان)، «تصویر دختر» ساخته «علی هاپاسالو» (فنلاند)، «عنکبوت مقدس» از علی عباسی (دانمارک)، «جوی لند» به کارگردانی «سعیم صادق» (پاکستان)، «نارکوسیس» ساخته «مارتین دیونگ» (هلند)، «نوستالژی» ساخته «ماریو مارتونه» (ایتالیا)، «یک تکه آسمان» به کارگردانی «میشل کخ» (سوئیس)، «دختر آرام» ساخته کولم بایراد» (ایرلند)، «بازگشت به سئول» ساخته «دوی چو» (کامبوج) و «سنت عمر» به کارگردانی «آلیس دیوپ) از فرانسه را به عنوان ۱۵ فیلمی معرفی کرده است که شانس بیشتری برای قرار گرفتن در فهرست نامزدهای اولیه اسکار ۲۰۲۳ در شاخه بهترین فیلم بین‌المللی دارند.

سینمای ایران امسال فیلم «جنگ جهانی سوم» ساخته هومن سیدی را به عنوان نماینده رسمی، در شاخه بهترین فیلم بین‌المللی معرفی کرده است. این فیلم در نخستین نمایش جهانی در جشنواره ونیز امسال جایزه بهترین فیلم و بازیگر مرد (محسن تنابنده) را از بخش افق‌ها دریافت کرد. 

فهرست نامزدهای نهایی اسکار روز ۲۴ ژانویه ۲۰۲۳ (۴ بهمن) معرفی می‌شوند و مراسم نود و پنجمین دوره جوایز سینمایی اسکار روز ۱۲ مارس ۲۰۲۳ (۲۱ اسفند) در تئاتر دالبی در هالیوود برگزار می‌شود.

خروج از نسخه موبایل