امیرحسین شریفی گفت: برخی مدیران فرهنگی به مقوله مهمی مانند مقاومت اسلامی توجهی ندارند و متأسفانه این سینمای مهم و استراتژیک رزو به روز مهجورتر از گذشته می شود.
به گزارش سینمای خانگی از سینماپرس، امیرحسین شریفی تهیه کننده سینما و تلویزیون در آستانه روز مقاومت اسلامی با انتقاد از شرایط فعلی سینمای مقاومت و ارزشی در کشور گفت: دغدغه مدیران فرهنگی تنها میز و پست ها و اطرافیان شان هست و به مقوله مهمی مانند مقاومت اسلامی توجهی ندارند و متأسفانه این سینمای مهم و استراتژیک رزو به روز مهجورتر از گذشته می شود.
تهیه کننده فیلم های سینمایی «اشک سرما» و «سیب سرخ حوا» در گفتگو با سینماپرس، افزود: متأسفم که باید عنوان کنم دغدغه مدیران فرهنگی و سینمایی سال ها است که فامیل و اطرافیان و دوستان و آشنایان شان است؛ آن ها دغدغه ای ندارند تا به ارزش ها بپردازند و این اتفاق در حالی است که مقاومت اسلامی یکی از بزرگترین پدیده های عصر حاضر است و ما ملزم هستیم در سینما به این مقوله مهم بپردازیم.
این سینماگر در ادامه این گفتگو با بیان اینکه سینماگران متعهد از وضعیت موجود دلزده شده اند تصریح کرد: درست است که اعتقادات ما سر جایش است و نسبت به مقوله های ارزشی همچنان وفاداریم اما دیگر دلمان کنده شده است و وقتی این همه بی توجهی به سینمای استراتژیک را می بینیم ترجیح می دهیم به سمت تولید آثار استراتژیک و ارزشی نرویم چون می دانیم و به ما اثبات شده است که بعد از ساخت هیچ گونه حمایتی از ما صورت نمی گیرد.
شریفی در همین راستا یادآور شد: چند سال قبل بنده فیلم سینمایی «آوازهای سرزمین من» به کارگردانی آقای عباس رافعی را ساختم؛ فیلمی استراتژیک و ارزشمند که متأسفانه ۵ سال است پشت در اکران مانده و مدیران سینمایی هیچ تمهیدی برای اکران آن اندیشه نکرده اند؛ از سوی دیگر صدا و سیما هم تاکنون به دلیلی نامشخص راضی به پخش آن نشده است و کلاً وضعیت به گونه ای شده که ما به این نتیجه رسیده ایم مدیران فرهنگی اصلاً از کسانی که در این حوزه مبادرت به تولید اثر می کنند حمایتی نخواهند داشت.
وی در پایان این گفتگو متذکر شد: متأسفانه ما با مدیرانی کج سلیقه روبرو هستیم که یا شناخت و درایت کافی ندارند یا کلاً دغدغه ای ندارند و یا اصلاً فکر و ایده های شان با ایده های استراتژیک و ارزشمند ما و امثال ما همخوانی ندارد. این اتفاق بسیاری از سینماگران متعهد و انقلابی را به شدت دچار معضل کرده به نحوی که اغلب آن ها مدت ها است بیکار و خانه نشین شده اند. این اتفاقات در حالی است که بی تردید سینمای جمهوری اسلامی ایران باید تمام توان و بودجه و اهتمامش را برای رشد، توسعه و گسترش این سینمای ناب و اصیل به کار می گرفت.
