برچسب: آذرپندار

میکائیل دیانی کارگردان فیلم ‌کوتاه «مدیر مدرسه» همزمان با حضور این اثر در چهلمین جشنواره فیلم‌ کوتاه تهران به ارایه توضیحاتی درباره نوع نگاه این فیلم سیاسی به حوادث سال گذشته پرداخت.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، پرداختن به سوژه‌های سیاسی روز، معمولا از سوی طیف گسترده‌ای از فیلمسازان به‌عنوان یک تابو تلقی می‌شود و سال‌هاست که فقدان «فیلم سیاسی» در سینمای ایران مورد آسیب‌شناسی و تحلیل منتقدان قرار گرفته است.

جشنواره فیلم‌ کوتاه تهران از دوره گذشته و در راستانی تحقق شعار «تنوع ژانر»، تلاش داشته است تا بخشی از ویترین خود را به آثار سیاسی اختصاص دهد و در همین راستا مهدی آذرپندار دبیر این رویداد و مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران هم در چند نوبت تاکید کرده است که از فیلم‌های سیاسی به شرط رعایت «نگاه منصفانه» در آن‌ها، حمایت خواهد کرد.

«مدیر مدرسه» یکی از فیلم‌های کوتاه حاضر در جشنواره چهلم فیلم فجر است که به موضوع حوادث سال گذشته پرداخته است و از این منظر، یکی از آثار سیاسی در این دوره از جشنواره محسوب می‌شود.

به بهانه رونمایی از این فیلم‌ کوتاه، گفت‌وگویی با میکائیل دیانی کارگردان آن داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

* از اینجا شروع کنیم که فیلم‌ کوتاه «مدیر مدرسه» یک فیلم سیاسی درباره وقایعی است که هنوز از وقوع آن‌ها فاصله چندانی هم نگرفته‌ایم. آقای آذرپندار به‌عنوان مدیرعامل انجمن سینمای جوانان و دبیر جشنواره هم در چند نوبت درباره لزوم پرداخت فیلمسازان به وقایع سیاسی روز صحبت کرده و حتی وعده حمایت از این دست تولیدات را داده بود، آیا می‌توان فیلم شما را محصول این فرآیند حمایتی دانست؟ به خصوص که شما از مدیران زیر مجموعه آقای آذرپندار هم هستید.

من ترجیح می‌دهم اساساً در مورد فیلم صحبت کنیم اما یک‌بار این را یک جا بگویم خوب است؛ میکائیل دیانی پیش از آنکه مسئولیتی در انجمن سینمای جوانان ایران داشته باشد، فیلمساز و مستندساز بوده است. اتفاقاً مستندهای اجتماعی من با رویکرد انتقادی هم ساخته شده است. به تعبیری مستندهای من هم مانند این فیلم‌ کوتاه مرتبط با مسایل اجتماعی و آسیب‌های اجتماعی بوده است، حتماً آقای آذرپندار از وجود فیلم سیاسی محترمانه و منتقدانه در جشنواره استقبال می‌کردند اما این به معنای این نیست که در تولید و یا تشویق برای تولید اثر من نقشی داشته‌اند، این دغدغه ایشان هم برای امسال نیست، سال گذشته که من فیلم هم نداشتم آقای آذرپندار این دغدغه را داشتند و در نشست خبری پیش از جشنواره این را بیان کرده بودند، اما حالا امسال به دلیل اتفاقات سال گذشته این موضوع بیشتر شنیده شده است.من انقلابی‌ام و حاضرم برای انقلاب هزینه بدهم اما در عین حال فکر می‌کنم در بخش‌ها و روندها و روش‌هایی نیاز به نقدهای صریح داریم مثل همین موضوع مدارس خصوصی و عدم توجه به مدارس دولتی که مغفول واقع شده و باعث شکاف عدالت آموزشی و طبقاتی شدن آموزش شده است و کمتر هم به آن توجه می‌شود

اما ما این فیلم را بیرون از انجمن جلو بردیم، بیرون از انجمن از آن حمایت شد و ساخته شد، کسی غیر از من هم اگر فیلم سیاسی منصفانه‌ای می‌ساخت حتماً از سوی جشنواره استقبال می‌شد. البته اینجا موضوع هیات انتخاب مطرح است، بالاخره طبق گفته آقای آذرپندار در نشست خبری‌ جشنواره فیلم‌های متقاضی سیاسی کم نبوده‌اند، از بین همه فیلم‌های متقاضی هیات انتخاب بر اساس سلیقه و … یک ترکیبی را انتخاب کرده و «مدیر مدرسه» یکی از آنها بوده است که سویه اجتماعی هم دارد.

* این یعنی از نگاه شما حوادث سال گذشته، اساساً اجتماعی بوده است؟

بخش زیادی از آن ماجراها را مماس با مسایل اجتماعی می‌دانم. درست است که من یک درام سیاسی ساخته‌ام و فضای کلی‌ که در فرآیند جریان «زن زندگی آزادی» شاهد بودیم، اتاق فکر و برنامه‌ریزی سیاسی داشت، اما بستر بروز اتفاقات، بستر اجتماعی بود. نمی‌گویم آن ماجراها صرفاً اجتماعی بوده است بلکه معتقدم آن جریانات سیاسی بر بسترهای اجتماعی سوار شدند. آن‌هایی که شورا تشکیل دادند و خیلی زود هم متلاشی شدند، قطعاً با نگاه سیاسی و علیه جمهوری اسلامی ایران به‌دنبال تشکیل ائتلاف بودند و نمی‌توان رویکرد سیاسی آن‌ها را نادیده گرفت اما بستری که از آن سواستفاده کردند، طرح مطالبات اجتماعی بود. هر چه جریان جلوتر رفت، ماهیت سیاسی آن عیان‌تر شد و برای همین هم جامعه از آن فاصله گرفت.

من هم فیلمسازی بودم که پیش از این با نگاه منتقدانه درباره مسایل اجتماعی فیلم‌هایی ساخته بودم و همواره سعی کرده‌ام یک منتقد دلسوز و در عین حال طرفدار برای جمهوری اسلامی باشم. به تعبیر دیگر ضمن آنکه نقدهایی به روندها و روش‌ها در سیستم دارم، اما بر اصول و آرمان‌ها پایبندم؛ من انقلابی‌ام و حاضرم برای انقلاب هزینه بدهم اما در عین حال فکر می‌کنم در بخش‌ها و روندها و روش‌هایی نیاز به نقدهای صریح داریم مثل همین موضوع مدارس خصوصی و عدم توجه به مدارس دولتی که مغفول واقع شده و باعث شکاف عدالت آموزشی و طبقاتی شدن آموزش شده است و کمتر هم به آن توجه می‌شود. اتفاقاتی مانند حوادث سال ۱۴۰۱ پیش آمد و براساس آن فیلمنامه‌نویس، فیلمنامه‌ای را نوشت. من این فیلمنامه و نگاه عاقلانه و انقلابی آن را دوست داشتم.

این فیلمنامه علاوه‌بر عقلانیت انقلابی‌ که در آن بود، یک اثر عدالت‌خواهانه بود و مساله و دغدغه عدالت آموزشی که دغدغه شخصی من هم است، در آن پررنگ بود. به همین دلایل این متن را یک متن منصفانه می‌دانستم. نوجوانان در حوادث سال گذشته به شکل هیجان‌زده به میدان آمدند و اشتباهاتی هم کردند اما باید با آن‌ها وارد گفت‌وگو شد. باید آن‌ها را به آغوش کشید تا از مسیر که به‌صورت هیجانی به آن وارد شده‌اند، بازگردند. این فیلمنامه با نگاه جذب حداکثری، این ظرفیت را داشت.

مگر این فیلم در سیستم مدیریتی آقای آذرپندار به سرانجام رسیده است؟ من پیش از آنکه در انجمن سینمای جوانان مسئولیتی داشته باشم، در سازمان اوج مشغول فیلمسازی بودم که این فیلم‌کوتاه را هم در همان جا ساخته‌ام. شاید حتی آقای آذرپندار نمی‌دانست من چنین فیلمنامه‌ای در دست دارم

کاراکتر اصلی این فیلم یک مدیر انقلابی است که هم خطای بچه‌هایش را می‌پوشاند و هم در عین حال به آن‌ها تشر هم می‌زند و سعی می‌کند آن‌ها را آگاه کند. از این منظر این داستان از سوی فیلمنامه‌نویس نوشته شد و با عقبه ذهنی و فکری من هم نسبت داشت و آن را ساختیم، این فرآیند ارتباطی با اظهارنظرها و وعده‌های آقای آذرپندار نداشت. کما اینکه سوال جدی‌تر این است که مگر این فیلم در سیستم مدیریتی آقای آذرپندار به سرانجام رسیده است؟

من پیش از آنکه در انجمن سینمای جوانان مسئولیتی داشته باشم، در سازمان اوج مشغول فیلمسازی بودم که این فیلم‌ کوتاه را هم در همان جا ساخته‌ام. شاید حتی آقای آذرپندار نمی‌دانست من چنین فیلمنامه‌ای در دست دارم. این فیلم را ساختیم و به جشنواره فیلم کوتاه تهران هم عرضه کردیم. ممکن هم بود هیأت انتخاب این فیلم را نپذیرد. این یک روال مرسوم هم بوده است چراکه همه مدیران انجمن خودشان فیلمساز هستند و در دوره‌های گذشته هم گاهی آثاری عرضه کرده و حتی جوایزی هم برده‌اند.

* ارجاع به دیالوگ معروف فیلم «موج مرده» در فیلم‌ کوتاه «مدیر مدرسه» خیلی مشهود است. فکر می‌کنید حرف آن سال‌های «موج مرده»، چقدر می‌تواند حرف امروز باشد؟

موضوع فیلم مسئولیت‌پذیری است و این موضوع همیشه مساله جامعه بوده است، تاریخ مصرف ندارد. بستر فیلم توجه به عدالت آموزشی است، امروز رسانه‌های بسیاری هستند که درباره مدارس خصوصی و مبحث عدالت آموزشی صحبت می‌کنند. اتفاقاً امروز این مساله خیلی پررنگ‌تر هم شده است چرا که شکاف موجود در نظام آموزشی خیلی پررنگ‌تر دارد خودش را نشان می‌دهد. به همین دلیل احساس می‌کنم این مساله امروز جدی‌تر شده است.

* در تیتراژ پایانی هم شاهد تشکر ویژه از ابراهیم حاتمی‌کیا بودیم، دلیل آن‌چه بود؟

اینکه چرا در تیتراژ از آقای حاتمی‌کیا تشکر کرده‌ام به این دلیل است که من سینمای این فیلمساز را دوست دارم. سینمای منتقد و در عین حال دلسوز نظام را دوست دارم. از فیلمسازی حاتمی‌کیا الهام گرفته‌ام و به‌خاطر آن و به‌خاطر حضورش در سینمای ایران از او تشکر کردم.

* یعنی به نوعی این کارگردان را الگوی خود در فیلمسازی می‌دانید؟

نمی‌گویم الگو اما اینکه ما با فیلمسازی مواجهیم که چند فیلم منتقدانه و در عین حال در چارچوب نظام ساخته و نقد درون‌گفتمانی کرده است، حتماً کارنامه‌اش ارزشمند است. وقتی چنین فیلمسازی داشته‌ایم، قطعاً من با روحیه منتقدانه و عدالت‌خواهانه به سمت سینمای او گرایش پیدا می‌کنم.

پیش از آنکه متن را نهایی کنیم، پیش از آنکه دکوپاژ را نهایی کنیم، دوباره فیلم‌های آقای حاتمی‌کیا را دیدم. فقط آن را هم نه، سخنرانی‌ها و اظهارات رهبری طی سال‌های اخیر را هم خواندم تا بدانم مسیری که دارم در فیلمنامه‌ام طراحی می‌کنم، خارج از چارچوب‌های نظام و خارج از عقلانیت انقلابی نباشد

* در جریان ساخت «مدیر مدرسه» مراوده خاصی با آقای حاتمی‌کیا نداشتید؟

نه. اما پیش از آنکه متن و دکوپاژ را نهایی کنیم، دوباره فیلم‌های آقای حاتمی‌کیا را دیدم. فقط آن را هم نه، سخنرانی‌ها و اظهارات رهبری طی سال‌های اخیر را هم خواندم تا بدانم مسیری که دارم در فیلمنامه‌ام طراحی می‌کنم، خارج از چارچوب‌های نظام و خارج از عقلانیت انقلابی نباشد. همچنین خیلی از فیلم‌های کوتاه مرتبط با فضاهای مدرسه‌ای را هم دیدم که به دکوپاژ درست در این موقعیت برسم و از غلط‌های آنها هم درس بگیرم. در موارد حتی تلاش کردم از کارهایی که ابراهیم حاتمی‌کیا در فیلم‌هایش انجام داده بود، فاصله بگیریم که نتیجه نهایی فیلمم کپی‌برداری از سینمای او نباشد.

* آنچه فیلم‌های شاخص حاتمی‌کیا را برای مخاطب امروز هم تماشایی کرده، این است که گرچه دیالوگ‌های مطالبه‌گر دارد، اما مخاطب احساس نمی‌کند با شعار طرف است. اما دیالوگ پایانی «مدیر مدرسه» فکر نمی‌کنید بیش از اندازه شعاری و گل‌درشت بیان می‌شود؟

اول این نکته را مدنظر داشته باشید که فیلم کوتاه و فیلم بلند را اصلاً نباید با هم مقایسه کرد. فرصت شخصیت‌پردازی همه کاراکترها و شکل‌گیری شاه‌پیرنگ و خرده‌پیرنگ‌هایی که در فیلم‌ بلند وجود دارد، در فیلم‌ کوتاه نیست. فیلم‌ کوتاه درباره یک تک‌موقعیت است. فرصتی برای ایجاد تعلیق و پرده‌برداری از موقعیت‌های مختلف در سینمای کوتاه وجود ندارد. به همین دلیل مقایسه فیلم‌های بلند با یک فیلم کوتاه از اساس غلط است. اما درباره اصل این دیالوگ که شما آن را شعاری می‌دانید، من احساس می‌کنم جای این حرف در همین مقطع فیلم است. آنچه در اکران جشنواره‌ای تا به اینجا تجربه کرده‌ام هم نشان می‌دهد، آن‌ها هم این دیالوگ را پذیرفته‌اند.

* چه بازخوردهایی در طول جشنواره تا به امروز شاهد بوده‌اید؟

نگاه اکثریت این بود که این حرف روی فیلم به خوبی نشسته است. استقبال مخاطبان در لحظه پخش تیتراژ پایانی هم نشان می‌دهد از کلیت این فیلم راضی هستند و آن را دوست دارند اما طبیعتاً افرادی هم بودند که می‌گفتند این دیالوگ را دوست نداشتیم و ترجیح می‌دادیم پایان فیلم بدون این دیالوگ باشد ولی این نگاه در بازخوردهایی که داشتیم، نگاه غالب نبود.

* ساخت فیلم سیاسی در سینمای کوتاه و بلند، همچنان یک تابو محسوب می‌شود، کمی از چالش‌های خود برای ورود به این عرصه هم بگویید.

همان‌طور که وقتی من قصد ساخت این فیلم را داشتم، نه کسی سفارشی به من داد و نه کسی من را از این کار نهی کرد، طبیعتاً هر فیلمساز دیگری هم می‌توانست سراغ این سوژه برود. نکته اینجاست که شاید برای بعضی از فیلمسازان پرداختن به چنین موضوعاتی دغدغه نباشد. یا فکر می‌کنند با رفتن سراغ موضوعات دیگری مورد توجه قرار می‌گیرند.

* یعنی بیش از آنکه خط قرمزها در این حوزه را بیرونی و از سوی سیستم نظارتی بدانید، آن را درونی می‌دانید؟

بستگی به نظرگاه فیلمسازان دارد. شاید بعضی فکر می‌کنند اگر حدود و چارچوب‌های اخلاقی را رعایت نکنند، مورد توجه قرار می‌گیرند و ترند می‌شوند! شاید فیلمسازی با خودش بگوید من هر چقدر هم بخواهم حرف سیاسی در فیلمم بزنم، باز هم از کف جامعه عقب‌تر هستم و دیالوگ‌های سیاسی در جامعه جدی تر از فیلم من خواهد شد اما اصلاً اینگونه نیست که بگویند اگر کسی بخواهد فیلم سیاسی بسازد، فلان اتفاق برایش رخ می‌دهد. برای همین فیلم «مدیر مدرسه» نه کسی به من امر کرد و نه کسی از تولیدش من را نهی کرد.

* یعنی واقعاً برای ساخت فیلمی که به جریان «زن زندگی آزادی» اشاره داشت، هیچ چالشی نداشتید؟

شاید در سینمای بلند، این جنس چالش‌ها پررنگ‌تر باشد اما در سینمای کوتاه چنین چالش‌هایی خیلی کم‌تر است. البته بخشی از این چالش‌ها را باید در ایام بعد از جشنواره رصد کنیم. زمانی که فیلم دیده شده و رسانه‌ها درباره‌اش نوشته‌اند، باید ببینم آن زمان چه مواجهه‌ای با فیلم خواهد شد؟ تا امروز اما چالشی وجود نداشته است. البته برای گرفتن لوکیشن مدرسه از آموزش‌وپرورش چند روز پیگیری کردیم تا آن‌ها پذیرفتند. برای دعوت از عوامل هم این چالش را داشتم که آنها با من همراه شوند، هم فکر شوند و این باور در آنها به‌وجود آید که مدیر مدرسه یک فیلم با لحنی مصلحانه و دلسوزانه با کلیت جامعه ایران و مسئولان است.

قطعاً برای رسیدن به این حس مشترک، نیاز به دیالوگ و گفت‌وگو داشتیم. در این فرآیند طبیعتاً چالش‌هایی وجود داشته است. بالاخره بخشی از عوامل فنی و بازیگران هم بودند که ما سراغ‌شان رفتیم و به دلیل محتوای کار حاضر به همراهی نشدند. این هم کاملاً طبیعی است و همه افراد حرفه‌ای حق انتخاب دارند

* یعنی برخی عوامل می‌ترسیدند با چنین پروژه‌ای همراهی کنند؟

اینگونه نبود که بترسند اما بالاخره مهم بود که با نگاه من هم‌ذات‌پنداری کنند و نسبت به کار حس بگیرند. قطعاً برای رسیدن به این حس مشترک، نیاز به دیالوگ و گفت‌وگو داشتیم. در این فرآیند طبیعتاً چالش‌هایی وجود داشته است. بالاخره بخشی از عوامل فنی و بازیگران هم بودند که ما سراغ‌شان رفتیم و به دلیل محتوای کار حاضر به همراهی نشدند. این هم کاملاً طبیعی است و همه افراد حرفه‌ای حق انتخاب دارند.

* «مدیر مدرسه» اولین فیلم داستانی شما بود؟

نه من پیش‌تر فیلم «تست» را با موضوع کودکان کار ساخته بودم که می‌توانم بگویم تجربه‌های من در آن و خطاهایم باعث شد مدیر مدرسه را با دقت بیشتری در همه بخش‌هایش جلو ببرم.

* حالا که فیلم‌ کوتاه «مدیر مدرسه» به مرحله عرضه رسیده است، خودتان فکر می‌کنید نسبت حرف درونی این فیلم با حوادث سال گذشته و شرایط امروز جامعه ایران چیست؟

مسئله و دال مرکزی فیلم من، «مسئولیت‌پذیری» است. سعی کرده‌ام همه کاراکترهای فیلم را در برابر مسئولیتی که دارند، قرار دهم و میزان مسئولیت‌پذیری آن‌ها را مورد بحث و چالش قرار دهم. مدیر مدرسه می‌گوید من دارم به مسئولیتم عمل می‌کنم، کارمندان حراست آموزش و پرورش هم همین را می‌گویند. ما سه گروه آدم داخل اتاق مدیر داریم و سه گروه آدم خارج از اتاق. در بیرون از اتاق، مدیر مدرسه‌ای را شاهد هستیم که می‌گوید این بچه‌ها از سر ناآگاهی کاری کرده‌اند که باید به آن‌ها تشر بزنیم. ناظمی را شاهد هستیم که مدام می‌خواهد میانه نگه دارد و می‌گوید همه چیز را رها کنیم و بچه‌هایی را داریم که رفتار هیجانی داشته‌اند و با پررویی می‌خواستند این خطا را توجیه کنند.

در داخل اتاق اما ما مدیر مدرسه‌ای را شاهد هستیم که می‌گوید با وجود خطای بچه‌ها، من باید از آن‌ها دفاع کنم، از طرف دیگر با مسئول حراستی مواجه هستیم که مسیر درستی را براساس اطلاعاتی که داشته طی کرده و به این مدرسه رسیده است. او براساس مسئولیتش خیلی منطقی هم رفتار می‌کند کما اینکه می‌توانست بدون صحبت با مدیر مدرسه سراغ بچه‌ها برود، اما آمده بود تا حرف بزند. دنبال تندروی نبود کما اینکه در پایان هم این مأمور حراست به تصمیم و تدبیر مدیر احترام می‌گذارد و بدون اینکه نه مدیر و نه دانش آموزان را ببرد مدرسه را ترک می‌کند. فرد سومی را هم در اتاق مدیر می‌بینیم که مدیر آموزش و پرورشی است که همچنان مواضع الاکلنگی دارد و محافظه‌کاری می‌کند.

در کلیت فیلم من همه این آدم‌ها را در برابر مسئولیت‌شان قرار داده‌ام. هم بچه‌ها، هم مدیر و هم مسئول حراست، پای مسئولیت‌شان می‌ایستند. به نظرم همین توجه به «مسئولیت‌پذیری» است که منجر به تحقق «جذب حداکثری» هم می‌شود.

چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌کوتاه تهران در پنجمین روز همچون روزهای گذشته با اکران آثار در بخش‌های مختلف میزبان علاقه‌مندان است، امروز مسترکلاس نیکیتا میخالکوف یکی از معتبرترین کارگردانان سینمای روسیه می‌شود.

به گزارش سینمای خانگی، چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌کوتاه تهران، روز دوشنبه- یکم آبان‌ماه- در پنجمین و آخرین روز اکران فیلم‌های کوتاه راه‌یافته به بخش‌های مختلف، در پنج سالن پردیس سینمایی «ملت»، میزبان علاقه‌مندان سینمای کوتاه خواهد بود.

برنامه نمایش فیلم‌های داستانی مسابقه سینمای ایران

همانند دیگر روزهای جشنواره، سالن شماره یک و دو در روز پایانی هم به اکران فیلم‌های داستانی راه‌یافته به بخش مسابقه سینمای ایران اختصاص خواهند داشت.

در سانس اول و از ساعت ۱۴ تا ۱۵:۳۰ فیلم‌های کوتاه «شیهه دور» به کارگردانی صمد قربان‌زاده، «زاک» به کارگردانی علی خسروی، «همه چیز به نظر آقای کاف بستگی دارد»‌ به کارگردانی حسن حکمت روشن، «اکو» به کارگردانی یوسف شفیق، «برادران آبتنی» به کارگردانی سروش البخشی نائینی و «نیمکت» به کارگردانی بهروز شمشیری در سالن شماره یک روی پرده می‌رود.

در سانس دوم سالن شماره یک از ساعت ۱۶ تا ۱۷:۳۰ فیلم‌های کوتاه «نابومی»‌ ساخته سعید قندهاری، «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود»‌ ساخته مهدیه محمدی،‌ «خودکشی به سبک نیچه» ساخته پیام کردستانی، «ترموستات» ساخته روزبه اخوان و «بعد از نیمه‌شب» ساخته محمد باقری روی پرده خواهد رفت.

اکران فیلم‌های داستانی بخش مسابقه ملی در سانس سوم سالن شماره یک، از ساعت ۱۸:۳۰ تا ۲۰ با اکران فیلم‌های کوتاه «پسرخورشید» به کارگردانی راد پورجبار، «بی‌هوا» به کارگردانی رویا پارسا، «آلفا» به کارگردانی مسعود محمدی تاکامی و مهیار صیفوری، «خوانا بنویسید» ‌به کارگردانی مرتضی علیزاده و «کمپانی» به کارگردانی ایل‌ناز خیرخواه دنبال خواهد شد.

در سانس پایانی سالن شماره یک در روز پنجم جشنواره هم از ساعت ۲۰:۳۰ تا ۲۲ فیلم‌های کوتاه «تاخاریها» به کارگردانی محمد آریانیک، «گربه ماهی»‌ به کارگردانی امیرحسین مهماندوست، «رویای نیمه‌جان» به کارگردانی آرمین اعتمادی، «مورچه» به کارگردانی فرهاد شنتیایی و «استیک» به کارگردانی کیارش دادگر روی پرده می‌رود.

در سالن شماره دو و در سانس اول از ساعت ۱۴ تا ۱۵:۳۰ فیلم‌های کوتاه «تاکسیدرمیست» ساخته بهزاد علوی و سوسن سلامت، «شریف» ساخته محمد عیلزاده‌فرد، «زمرد» ساخته مجتبی اسماعیل‌زاده بلوچ، «مدیر مدرسه» ساخته میکائیل دیانی و «خیال آبی» ساخته الناز قنبری اکران می‌شود.

در دومین سانس این سالن، از ساعت ۱۶ تا ۱۷:۳۰ فیلم‌های کوتاه «بازسازی» به کارگردانی علی توکلی، «آپولو» به کارگردانی فرزاد رنجبر، «افسانه کوه ننوک»‌ به کارگردانی محمدرضا مرادی، «پیله» به کارگردای مونا فرخنده و «صوراحیل» به کارگردانی اسماعیل عظیمی روی پرده می‌رود.

سالن شماره دو در سانس سوم از ساعت ۱۸:۳۰ تا ۲۰ میزبان اکران فیلم‌های کوتاه «کوچ» به کارگردانی امید یوسفی، «روزی روزگاری سینما» به کارگردانی علیرضا شمالی، «قوتار» به کارگردانی علی علیزاده، «تکان» به کارگردانی شاهین حق‌شعار و «جاذبه غیرنیوتونی» به کارگردانی علیرضا صادقی خواهد بود.

در آخرین سانس نمایش فیلم‌های داستانی در روز پایانی جشنواره چهلم هم از ساعت ۲۰:۳۰ تا ۲۲ فیلم‌های کوتاه «آدلاید» به کارگردانی فرهاد غریبی، «ضلعی برای خروج» به کارگردانی احسان همتی، «یوفو» به کارگردانی سیدحمید حسینی و سیدمهدی حسینی، «ناظر» به کارگردانی ابوالفضل عزیزی و «داستان یک شب دزدی» به کارگردانی مهدی هادی‌زاده در سالن شماره دو اکران می‌شود.

برنامه نمایش فیلم‌های بخش بین‌الملل

سالن شماره ۹ پردیس سینمایی «ملت» در روز چهارم جشنواره چهلم هم به اکران فیلم‌های راه‌یافته به بخش بین‌الملل اختصاص پیدا کرده است.

در سانس اول و از ساعت ۱۴ تا ۱۵:۳۰ فیلم‌های کوتاه پویانمایی «در کنار»، داستانی «مونگاتا»، مستند «اسرار بخارا»، داستانی «فاز۶»، مستند «گلاب‌گل»، داستانی «معدود» و تجربی «جیرجیر بی‌صدای اعداد نامرئی» روی پرده می‌رود.

در دومین سانس اکران در سالن شماره ۹ از ساعت ۱۶ تا ۱۷:۳۰ فیلم‌های کوتاه پویانمایی «خط۲۳»، مستند «امید»، پویانمایی «چکامه‌ای درباره میهن‌های‌مان»، داستانی «فهرست»، مستند «شب عروسی»، داستانی «ملخ‌ها» و داستانی «اگرچه شب است» از آثار بخش بین‌الملل اکران می‌شود.

در سانس سوم و از ساعت ۱۸:۳۰ تا ۲۰ هم فیلم‌های کوتاه داستانی «اهرام»، داستانی «فراموش‌شده»، پویانمایی‌ «تابش»، تجربی «جریان»، پویانمایی «دون خاویر» و داستانی «لطفا پشت خط بمانید» اکران می‌شود.

از ساعت ۲۰:۳۰ الی ۲۲ و در آخرین سانس نمایش فیلم‌های بخش بین‌الملل در روز پایانی جشنواره چهلم، فیلم‌های کوتاه داستانی «نگهبانان»، پویانمایی «سوزی در باغچه»، مستند «قطب جنوب»، داستانی «اشباحی وجود ندارد»، تجربی «نور مابین» و داستانی «عزیزم» به نمایش درخواهد آمد.

برنامه نمایش آثار مستند مسابقه سینمای ایران

سانس اول اکران فیلم‌ها در سالن شماره ۱۰ در روز پنجم جشنواره به اکران فیلم‌های کوتاه مستند ایرانی اختصاص پیدا کرده است.

در این سانس از ساعت ۱۴ تا ۱۵:۳۰ مستندهای کوتاه «سایه سلطان»، ساخته هادی شریعتی، «دارتاش» ساخته خلیل صحراگرد، «من کدا هستم» ساخته فرح زارع و «یک قایق روی دریا» ساخته آرمان قلی‌پور دشتکی روی پرده می‌رود.

برنامه نمایش آثار پویانمایی مسابقه سینمای ایران

سانس سوم از جدول اکران سالن شماره ۱۰ در روز پایانی جشنواره به بخش پویانمایی اختصاص دارد که در این سانس و از ساعت ۱۸:۳۰ تا ۲۰ فیلم‌های کوتاه پویانمایی «پتتیک» ساخته نرگس ذاکری، «کاسه برنجی»‌ ساخته حسین حبیبی‌اصل، «ققنوس»‌ ساخته مونا شمس، «همه دیوارها کوتاهند» ساخته حسن دهقاندوست، «ده سالگی»‌ ساخته فاطمه جعفری، «بالاتر از نور» ساخته سمیه نیلی و «ملودی» ساخته مهدی امینی روی پرده می‌رود.

برنامه نمایش آثار تجربی مسابقه سینمای ایران

علاقه‌مندان سینمای تجربی هم در آخرین سانس از نمایش فیلم‌ها در سالن شماره ۱۰ و از ساعت ۲۰:۳۰ تا ۲۲ می‌توانند به تماشای فیلم‌های کوتاه تجربی «مکعب قرمز» ساخته فرهان بهپور، «آدمی» ساخته احسان میرزایی، «اشعه جاز» ساخته کیان زمانی، «اولریکا»‌ ساخته حسن وحدانی، «آخرین برف» ساخته شایان نقیبی، «پاد بوره» ساخته محمد کچویی و «هبوب» ساخته شیوا بافهم بنشینند.

برنامه اکران‌های جنبی جشنواره چهلم

در روز پایانی جشنواره و در قالب پنج سانس در سالن‌های‌ شماره ۸ و ۱۰ آثار مربوط به بخش اکران‌های جنبی به نمایش گذاشته می‌شود.

سالن شماره ۱۰ در دومین سانس نمایش خود از ساعت ۱۶ تا ۱۷:۳۰ میزبان اکران فیلم‌های کوتاه «رابرت» ساخته محمدجواد حقانی‌فرد، «یاشار» ساخته سینا چمنی، «لمس» ساخته بردیا دیانت، «ورزا» ساخته حمیدرضا خسروی، «پرنسس» ساخته محمدحسین عباسی و «جنگ جهانی چهارم» ساخته امیر شاملو از آثار حاضر در بخش «استعدادهای نو»‌ خواهد بود.

سالن شماره ۸ پردیس «ملت» از ساعت ۱۴ تا ۱۵:۳۰ در قالب اکران جنبی فیلم‌های بخش «کتاب و سینما» میزبان اکران فیلم‌های کوتاه «کینوپیو» به کارگردانی فرزانه قائمی‌زاده، «فیل سفید» ساخته مهدی برجیان، «نام، نام‌خانوادگی» ‌ساخته نازنین چیت‌ساز، «شرایط» ساخته سیدجواد حسینی و «روزی روزگاری سینما»‌ علیرضا شمالی خواهد بود.

در سانس دوم این سالن هم از ساعت ۱۶ تا ۱۷:۳۰ در قالب بخش «بر بال خاطرات» فیلم‌های کوتاه «راه رفتن در مه»‌ ساخته مجید برزگر، «تاج خروس» ساخته آیدا پناهنده، «کودکان ابری»‌ ساخته رضا فهیمی، «حلق‌آویز» ساخته رقیه توکلی و «بچه خور»‌ ساخته محمد کارت روی پرده می‌رود.

در سومین سانس از برنامه‌های سالن شماره هشت از ساعت ۱۸:۳۰ تا ۲۰ در قالب اکران جنبی بخش «بربال خاطرات» فیلم‌های کوتاه «کودک و خزان»‌ ساخته امیرشهاب رضویان، «مرهمی باید»‌ ساخته حسن ایزدی شهری، «راهبان» ساخته رضا سبحانی، «یک اتفاق ساده»‌ به کارگردانی لقمان خالدی، «با او»‌ ساخته نقی نعمتی، «فردا صبح» ساخته محمد نجاریان و «مثل بچه آدم» ساخته آرین وزیردفتری به نمایش گذاشته می‌شود.

چهارمین سانس از اکران‌های سالن شماره هشت و در قالب اکران‌های جنبی بخش «بر بال خاطرات» از ساعت ۲۰:۳۰ تا ۲۲ فیلم‌های کوتاه «ینده به دومله»‌ به کارگردانی بهزاد رسول‌زاده، «سکوت طولانی»‌ به کارگردانی ابراهیم اصغرزاده، «چاه» به کارگردانی بایرام فضلی، «برکه» به کارگردانی مهدی جعفری، «آن بالا کنار جاده» به کارگردانی مرجان اشرفی‌زاده، «نامه‌ها، عکس‌ها، آدم‌ها» به کارگردانی محمدرضا خردمندان و «جای منو تو اتاق بنداز» به کارگردانی امیر توده‌روستا اکران می‌شود.

نشست‌های تخصصی روز پنجم جشنواره

در ادامه نشست‌های تخصصی ۲۰۴۰ در روز پایانی جشنواره چهلم از ساعت ۱۰ تا ۱۱ برنامه فیلم‌های کوتاه ژانر با تمرکز بر اردوی فیلمسازی کاشان و در ژانرهای علمی تخیلی، جنگی و دفاع مقدس و ملودرام روی پرده می‌رود.

در دومین نوبت از ساعت ۱۱ تا ۱۳ برنامه گفت و گو درباره فیلم‌های کوتاه ژانر با نگاهی به آموزه‌های اردوی فیلمسازی کاشان، در قالب گفت و گوی حسن حسینی با رسول صدرعاملی برقرار خواهد بود.

برنامه گفت و گوی کارگردان با عوامل فنی هم در روز پنجم و از ساعت ۱۵ تا ۱۶:۳۰ در قالب گفت و گوی کمال تبریزی با کارن همایونفر آهنگساز باسابقه سینما، برگزار می‌شود. در دومین نوبت این گفت و گو هم کمال تبریزی از ساعت ۱۷ تا ۱۸:۳۰ میزبان محمدرضا دلپاک صدابردار باسابقه سینمای ایران خواهد بود.

در آخرین نشست تخصصی جشنواره چهلم هم از ساعت ۱۹ تا ۲۱ مسترکلاس «سینمای حقیقت‌جویان» همراه با پرسش و پاسخ در قالب ارتباط تصویری زنده با نیکیتا میخالکوف یکی از معتبرترین کارگردانان سینمای روسیه، برگزار می‌شود.

همچنین نشست‌های تخصصی در آخرین روز جشنواره از ساعت ۱۱ و بعد از نمایش فیلم‌های کوتاه ژانر در گفت و گوی حسن حسینی با رسول صدرعاملی پیرامون آموزه‌های اردوی فیلمسازی کاشان شکل می‌گیرد.

همچنین از ساعت ۱۵ این روز از جشنواره نیز در گفت و گوی کمال تبریزی با کارن همایون فر آهنگساز نشست‌های تخصصی دنبال می‌شود.

گفت و گوی کارگردان با طراح صدا و محمدرضا دلپاک نیز از ساعت ۱۷ تا ۱۸:۳۰ در سالن ۱۲ پردیس سینمایی ملت برگزار می‌شود. اما یکی از مهمترین نشست‌های تخصصی این روز مسترکلاس سینمای حقیقت‌جویان و جلسه پرسش و پاسخ با حضور نیکیتا میخالکوف است که از ساعت ۱۹ تا ۲۱ با حضور علاقه‌مندان به سینما برگزار می‌شود. اجرا و کارشناسی این نشست‌ها را محمدرضا باقری برعهده دارد.

همچنین نشست‌های نقد و بررسی فیلم‌های داستانی و بخش استعدادهای نو نیز با اجرای میثم کریمی در دو نوبت ۱۸ و ۲۰ در سالن شماره چهار پردیس سینمایی ملت برگزار می‌شود.

چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار ۲۷ مهر تا دوم آبان ماه برگزار می‌شود.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران باشکوه برگزار شده است. 

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، محمدمهدی اسماعیلی یکشنبه شب در حاشیه بازدید از چهلمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران با اشاره به کیفیت برگزاری این رویداد، به خبرنگار گفت: این کیفیت حاصل تلاش‌های انجمن سینمای جوانان ایران در استان‌های مختلف است که زمینه برگزاری باشکوه این رویداد را فراهم کرده‌اند. بنابراین ما امسال جشنواره متفاوتی را تجربه می کنیم.
وی با اشاره به شدت استقبال از این رویداد، بیان کرد: استقبال از این دوره از جشنواره هم در رابطه با حضور فیلم ها و هم حضور مردم، برای برگزار کنندگان غیرقابل پیش بینی بود. ما در دوره های اخیر در همه جشنواره ها با حضور قوی مردم صحنه های به یاد ماندنی رقم زده ایم.
اسماعیلی افزود: انجمن سینمای جوانان همیشه محل تربیت نسل جدید سینما بوده است. بر این اساس، امسال اتفاق مهمی افتاد و ما برای نخستین بار مبلغ ۱۸۰ میلیارد تومان را بین دفاتر انجمن تقسیم کردیم. در نتیجه، یک نوسازی زیرساختی در حوزه سینمای جوانان کشور اتفاق خواهد افتاد. در واقع، هر چه ما در این بخش سرمایه گذاری کنیم آینده کار انجمن درخشان تر خواهد بود.
وزیر ارشاد در پاسخ به خبرنگار ایرنا درباره نمایش فیلم های کوتاه برای عموم مردم در سینماها گفت: من به آقای آذرپندار دبیر جشنواره فیلم کوتاه و مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران، گفتم اگر این فیلم ها در سینماهای عمومی نمایش پیدا کند استقبال بیشتری خواهد داشت. چراکه این آثار، هم جذابیت نمایشی دارد و هم، زودتر به جمع بندی می‌رسد و با عادات جوانان امروزی که سریع تر تمایل دارند نتیجه فیلم را ببینند بیشتر هماهنگ است. البته اکران عمومی فیلم های کوتاه، تجربه نشده اما حتما با توجه به استقبالی که از این دوره جشنواره فیلم های کوتاه شد احتمال استقبال از این آثار، قوی است، بنابراین همکارانم این موضوع را بررسی خواهند کرد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در پاسخ به اینکه حضور فیلمسازان از شهرستان ها نتیجه سیاست عدالت فرهنگی است گفت: ما سعی کرده ایم فرهنگ و هنر را در کشور مردمی سازی کنیم.
وی ادامه داد: ارزیابی های بنده در اوایل حضور در وزارت خانه نشان می داد که بیشتر فیلم ها در تهران کلید می خورد و به نظر بنده باید از تمام نقاط ایران و استعدادهای همه ایران بهره مند شویم. از این رو، وزارت فرهنگ پای کار توسعه فرهنگ و هنر در شهرستان ها ایستاده است و اتفاقات خوبی را رقم خواهد زد.

اسماعیلی درباره سرمایه گذاری بر روی افزایش تولیدات در حوزه کودک و نوجوان گفت: هر چه بتوانیم بیشتر در این حیطه سرمایه گذاری کنیم هم اقتصاد سینما تقویت می‌شود هم برای عموم سینما هم برای بخش اصلی که مخاطب تولیدات ما هستند مفید خواهد بود. در حوزه کتاب، تولیدات کودک و نوجوان بیشترین سهم را دارد، در بخش فیلم هم، این اتفاق بیشتر می افتد.

وی با اشاره به اینکه اکثریت محصولاتی که توسط کودکان و نوجوان استفاده می شود، فیلم های خارجی زبان است گفت: تلاش ما این است که تولید را به نحو احسن تغییر دهیم و افزایش دهیم تا سبک زندگی نوجوانان ما از سریال ها و فیلم های غربی الگوبرداری نشود.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادامه از آغاز فاز اول شهر هنر در پرند خبر داد و گفت: فردا فاز اول این پروژه در پرند آغاز می‌شود و برای حدود ۱۰۰ هزار نفر عضو شرایط فعالیت، مهیا شده است. به تدریج در حال جانمایی دیگر هنرمندان نیز در این محل هستیم. مهم ترین موضوع در این بخش، تهیه کردن زمین است که با همکاری سازمان های دیگر در حال تهیه بخش بیشتری زمین برای آغاز فازهای بعدی نیز هستیم.
اسماعیلی در پایان ابراز کرد: ما قول داده ایم که در دو سال آینده بتوانیم بخش مهمی از نیاز مسکن خبرنگاران، هنرمندان، نویسندگان و اهالی قرآن را فراهم کنیم.

چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار از ۲۷ مهر تا ۲ آبان ۱۴۰۲ درحال برگزاری است.

کارگردان فیلم کوتاه «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» گفت: این فیلم اثری عاشقانه و شاعرانه است و قصه پذیرش و انقطاع از مادیات و زمینی‌ها را روایت می‌کند.

به گزارش سینمای خانگی، مهدیه قطب الدین محمدی که با «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» در بخش مسابقه داستانی چهلمین جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور دارد، درباره ساخت این اثر به ایرنا اظهارداشت: «آخرین شیهه…» چهارمین اثر من اما دومین فیلم کوتاهم محسوب می‌شود، پس از نخستین اثر کوتاهم به دنبال این بود که به سراغ ساخت فیلم دیگری با حس و حال شخصیم بروم و موارد جدیدتری را در آن تجربه کنم.

وی گفت: موضوع «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» را دوست داشتم و تصمیم گرفتم آن را در قالب فیلم کوتاه بسازم.

کارگردان «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» درباره تفاوت این اثر با فیلم کوتاه قبلی‌اش بیان کرد: این اثر به سلیقه شخصی‌ام نزدیک و یک کار دلی بود که حس و حال فیلمنامه‌اش را دوست داشتم. همچنین کار حرفه‌ای‌تری به لحاظ تولید بود از موقعیت لوکیشن گرفته تا شرایط آب و هوایی. همچنین مدیریت صحنه‌اش هم سخت‌تر و به نوعی فضا و اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی در آن بیشتر بود که از این جهت با کارهای قبلی‌ام تفاوت داشت.

قطب الدین محمدی درباره انتخاب نام دومین فیلم کوتاه خود اظهارداشت: در مراحل مختلف کار روی نام بسیار گفت و گو کردیم اما در نهایت به این نتیجه رسیدیم که اسم فیلم همین اسم شاعرانه نسخه اول بماند. فیلم من با اسمش آغاز می‌شود یعنی درست از زمانی که مخاطب آن را در بروشورها، سایت، شبکه‌های اجتماعی و هر رسانه‌ دیگری می‌بیند.

وی با بیان اینکه سوال برانگیز بودن نام فیلم و طولانی بودن آن یکی از دلایل جذابیت و کنجکاوی مخاطبان محسوب می‌شود، افزود: همین ویژگی دلیل ماندگاری و به یادماندنی شدن آن است‌.

کارگردان «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» گفت: همچنین این‌ نامگذاری کاملا قصه فیلم را توضیح می‌دهد، اسب‌ها وقتی در یک اتفاق هیجانی قرار می‌گیرند، شیهه می‌کشند؛ این شیهه ممکن است نتیجه رنج، درد، خوشی یا ترس اسب باشد؛ اسبی که خودش یه جور چهارپا و نشانه زمینی بودن است، خواب رهایی و زیبایی و سبکی آسمانی (پروانه شدن) را دیده است؛ یعنی نهایت پذیرش و انقطاع از همه مادیات و زمینی‌ها. آخرین شیهه انگار آخرین تلاش برای رهایی‌ است.

قطب الدین محمدی درباره انتخاب لوکیشن شمال کشور برای روایت قصه «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» بیان کرد: این اتفاق کاملا به فیلمنامه گره خورده و اینگونه نبوده است که ما صرفا بدلیل زیبایی مناظر شمال کشور و آب و هوا بخواهیم این سختی را به خود بدهیم.

وی اظهارداشت: شخصیت فیلم با هدف خاص به دنبال رسیدن به نقطه‌ای است. البته در این مسیر با چالش‌های فراوانی مواجه شدیم؛ از شرایط آب و هوایی گرفته که خارج از کنترل ما بود تا موارد دیگر. تجهیزات و تیم تولید از تهران اعزام شده بودند و تنها از لوکیشن منطقه بهره بردیم.

این کارگردان درباره از انتخاب مهدخت مولایی و نیما نادری به عنوان بازیگران اصلی فیلم گفت: بر اساس تصویری که در ذهن داشتم، هنرمندانی را مدنظر قرار دادم. چهره بودن برایم آنچنان مطرح نبود بلکه بیشتر بدین فکر می‌کردم که از پس نقش‌ها برآیند و به تصوراتم نزدیک باشند.

قطب الدین محمدی افزود: مولایی از ابتدا جزو گزینه‌های من بود چراکه حسی که به دنبالش بودم و معصومیت و سادگی چهره در وی بود. زمانی از نیما نادری مطمئن شدم که مهدخت مولایی او را به من پیشنهاد کرد و گفت بهترست نقش مقابل من را بازی کند. این ۲ بازیگر در چندین کار بازی مشترک داشتند. همین مساله به ما کمک کرد تا فضای راحت و صمیمی بین هر دو ایجاد شود تا قصه به نتیجه برسد.

وی در پاسخ به این سوال که آیا ورود یک کارگردان به عرصه فیلم داستانی از ساخت فیلم کوتاه می‌گذرد یا خیر؟ اظهارداشت: برخی فیلم کوتاه را مستقل از فیلم بلند می‌دانند و این دید را ندارند که سکویی برای رسیدن به فیلم بلند است اما برخی برعکس فکر می‌کنند. هر دو نگاه به نظر من درست است.

کارگردان فیلم کوتاه «چرخ» گفت: فضای فیلم کوتاه هم می‌تواند مستقل و هم تمرینی برای ورود به عرصه فیلمسازی بلند باشد. من هم به سینمای بلند فکر می‌کنم اما برای رسیدن به آن عجله نمی‌کنم. بیشتر به این می‌اندیشم که دغدغه‌ای که دارم در چه قالبی می‌گنجد، ممکن است به سوژه‌ای برسم که فیلم کوتاه برایش کافی باشد یا اینکه نیازمند ساخت یک اثر بلند برای روایت است.

وی درباره استقبال مخاطبان از دومین فیلم کوتاه خود بیان کرد: از دیدگاه خودم «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» کار در جای درست خود قرار گرفته و اثری است که یک پله بالاتر از کارهای من ایستاده اگرچه تجربه‌های قبلی در نوع خودش خوب بوده است. در نخستین نمایش بازخوردهای بسیار مثبت و خوبی گرفتم که باعث دلگرمی بود. اگر بخواهم از مخاطبان برای تماشای این اثر دعوت کنم به آنان می‌گویم که می‌توانند ۱۷ دقیقه شاهد یک فیلم آرام، شاعرانه و عاشقانه و با نگاهی زیبا به زندگی و مرگ باشند.

قطب الدین محمدی درباره اهمیت برگزاری جشنواره فیلم کوتاه تهران اظهارداشت: این رویداد یکی از جشنواره‌های معتبر جهانی برای فیلم کوتاه است و طبیعتا برای هر فیلمساز فیلم کوتاهی حضور در این جشنواره یک اتفاق مثبت و بسیار خوبی محسوب می‌شود.

فیلم کوتاه «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» به نویسندگی محمدمهدی عزیزمحمدی در ژانر ملودرام عاشقانه ساخته شده و درباره انتخاب سخت یک فرد برای زندگی است.

در خلاصه داستان این فیلم کوتاه که در موسسه فرهنگی هنری نگاه آخر و انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر تهران تولید شده، آمده است: «آدم‌ها من را به یاد تو نمی‌اندازند، اینجا هیچکس شبیه تو نیست… دلم که تنگ می‌شود برایت، کنار آتش می‌نشینم، دریا می‌کشم و به درختان فکر می‌کنم.»

نیما نادری و مهدخت مولایی بازیگران این اثر ۱۷ دقیقه‌ای هستند.

دیگر عوامل این پروژه عبارتند از مدیر تولید: پرویز کاظم‌لو، جانشین تهیه‌کننده: وحید عبدلی، مدیر فیلمبرداری: بهنام کریمی، طراح صحنه و لباس: حمید بخشی، مدیر صدابرداری: داوود ربیعی، طراح گریم: پیام ابوالحسنی، تدوین: مهدی توسلی، موسیقی: امید روشن‌بین، صداگذار: محمود لاجوردی، جلوه‌های ویژه کامپیوتری: محمد کشاورز، اصلاح رنگ و نور: علی شعبانی، دستیار اول کارگردان و برنامه‌ریز: شیدا صبوری، منشی صحنه: ملیکا یوسفی، عکاس و تصویربردار پشت صحنه: محمود جوانشیر، طراح پوستر: علی غیاث‌آبادی، ساخت تیزر: امید میرزایی، روابط عمومی: سپیده شریعت رضوی و مدیر تدارکات: احسان جهاندیده پاشاکی.

برنامه نمایش «آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه شدن دیده بود» در چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران بدین شرح است؛ نمایش سوم: یکشنبه- ۳۰ مهر ساعت ۱۸:۳۰ و نمایش چهارم: دوشنبه- یکم آبان ساعت ۱۶.

چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار ۲۷ مهر تا دوم آبان برگزار می‌شود.

‎۱۰ فیلم برتر از نظر مخاطبان در روز نخست چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران اعلام شد.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، اسامی فیلم‌های برتر از نظر مخاطبان در روز نخست جشنواره طی نشستی اعلام شد. ‎در ابتدای این نشست سعید نجاتی سرپرست کانون دانش‌آموختگان انجمن سینمای جوانان ایران که مسئولیت اخذ آرای مردمی را برعهده دارد، گفت: عناوین ۱۰ فیلم برتر در روز اول به ترتیب حروف الفبا اعلام می‌شود:
‎۱. «اذان صبح به افق یزد» به کارگردانی زهره صباغیان
‎۲. «تاکسیدرمیست» به کارگردانی سوسن سلامت و بهزاد علوی
‎۳. «جاذبه غیر نیوتونی» ساخته علیرضا صادقی
‎۴. «داستان اسباب بازی» ساخته علیرضا استوار
‎۵. «زمرد» ساخته مجتبی اسماعیل‌زاده
‎۶. «سربسته» ساخته یاسر خیر
‎۷. «شریف» ساخته محمد علیزاده‌فرد
‎۸. «کوچ» ساخته امید یوسفی
‎۹. «مدیر مدرسه» ساخته میکاییل دیانی
‎۱۰. «مورچه» ساخته فرهاد شنتیایی

‎نجاتی اعلام کرد: این آمار برای روز اول جشنواره است و فردا نتایج روز دوم اعلام می‌شود. این نتایج به ترتیب حروف الفبا هستند و در روز آخر جمع‌بندی نهایی اعلام می‌شود.

‎نادره ترکمانی، محمد حمزه‌ای، مرتضی‌علی عباس‌میرزایی و عادل تبریزی مسئولیت صیانت از آرای مردمی چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران را برعهده دارند.

‎چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار ۲۷ مهر تا ۲ آبان ۱۴۰۲ در حال برگزاری است.

مارینا میگونوا، استاد نشست تخصصی «فیلم‌سازی کوتاه به بلند» در دومین روز چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران گفت: باید درک کنید که مردم چه دوست دارند ببینند. پس انتخاب‌هایتان به عنوان فیلمساز برای تبدیل فیلم کوتاه به بلند اهمیت زیادی پیدا می‌کند. ضمن اینکه داستانی انتخاب کنید که در زمانی کوتاه، مخاطب را تحت تأثیر قرار دهد.

به گزارش سینمای خانگی از ستاد خبری چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، مارینا میگونوا یکی از استادان نشست‌های تخصصی «۴۰-۲۰» که در دومین روز از چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران برگزار شد، گفت: چطور می شود یک فیلم کوتاه را تبدیل به فیلم بلند کرد. خیلی وقت‌ها یک کارگردان تازه کار ایده‌های خوبی دارد. دو راه برای تبدیل کردن آن به تصویر وجود دارد؛ یکی اینکه ایده را نگه دارد تا زمانش برسد دوم اینکه سرمایه گذاری کند و در فیلم کوتاه ایده را تبدیل به فیلم کند. درست است که فیلم کوتاه آزادی نسبی به ما می‌دهد اما فیلم‌نامه نویس را در یک چهارچوبی قرار می‌دهد که باید آن را رعایت کند.

این کارگردان چند معیار را برای رسیدن از فیلم کوتاه به بلند مطرح کرد: اولین معیار اختصار است. فیلم کوتاه از ۱۵ ثانیه تا ۴۵ دقیقه است اما برای جشنواره‌ها حدود ۷-۸ دقیقه باشد بهتر است؛ به خاطر اینکه اگر بخواهیم مخاطب را تحت تاثیر قرار دهیم در دو دقیقه هم می‌توانیم این کار را انجام دهیم. دومین کار کمتر بودن بودجه است اما باید حواسمان باشد ارزان ساخته شدن فیلم نباید باعث شود فیلم را ارزان ببینیم چون با این کار ارزش کار را پایین می‌آوریم.

میگونوا گفت: درست است که فیلم‌نامه‌نویس فیلم کوتاه شرایط و فشاری چون استودیو ندارد اما محدودیت زمان و محدودیت کلماتی که می‌نویسد را در پیش دارد. وقتی کلمه را روی کاغذ می‌برید اگر بودجه محدود است باید به فکر تک تک کلماتی که به کار می‌برید باشید.

این کارگردان بین‌المللی عنوان کرد: می‌شود گفت سینما راهی است برای اینکه داستان را نشان دهید اما قرار نیست همه قانون‌ها را بشکنید. پس سوژه مهم است. باید داستانی انتخاب کنیم که در زمانی کوتاه مخاطب را تحت تأثیر قرار دهد. یک صفحه از سناریوی فیلم کوتاه برابری می‌کند با ده صفحه از فیلم بلند.

وی ادامه داد: معیار بعدی انتخاب بازیگر است. این انتخاب وقتی مهم است که شما بخواهید فیلم کوتاه خود را به بلند تبدیل کنید. اپیزود درست هم جزو مواردی است که کمک می‌کند تا از فیلم کوتاه به فیلم بلند بروید. اتمسفر منحصر به فرد نیز اهمیت دارد. وقتی یک اتمسفر جذاب در فیلم کوتاه رخ می‌دهد فیلم‌ساز تصمیم می‌گیرد فیلم کوتاه خود را به فیلم بلند تبدیل کند و فیلم ۳ دقیقه‌ای «ماما» را می‌توان در مثال این اتفاق نام برد.

میگونوا در پایان خاطر نشان کرد: سینما جذابیتش به آن است که درک کنید مردم چه دوست دارند ببینند. پس انتخاب‌هایتان به عنوان فیلمساز برای تبدیل فیلم کوتاه به بلند اهمیت زیادی پیدا می‌کند. ضمن اینکه حتما زمان تبدیل فیلم کوتاه خود به فیلم بلند را با معیارهای گفته شده به درستی انتخاب کنید.

چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار تا ۲ آبان ۱۴۰۲ در حال برگزاری است.

علی ملاقلی‌پور در نشست تخصصی «۴۰-۲۰» جشنواره فیلم کوتاه تهران فرایند تولید فیلم کمدی را سخت و دشوار دانست و درباره اردوی فیلم‌سازی انجمن سینمای جوانان ایران در همدان گفت: تمام تجارب فیلم‌سازی‌ام را در اردوی همدان به اشتراک گذاشتم.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، گفت‌وگو درباره فیلم‌های کوتاه ژانر اردوی فیلم‌سازی همدان در اولین نشست از دومین روز جشنواره چهلم فیلم کوتاه تهران صبح امروز جمعه (۲۸ مهر ماه) با حضور علی ملاقلی‌پور و حسن حسینی در پردیس سینمایی ملت تهران برگزار شد.

در ابتدا، حسن حسینی توضیحاتی درباره آثار تولید شده در این اردوی فیلم‌سازی ارائه کرد و بابیان ویژگی فیلمی که به سرپرستی علی ملاقلی‌پور در اردوی همدان تولید شده است، گفت: موضوع مصرف در تولید کالاهای فرهنگی یک مسئله‌ی مهم است که مورد اقبال عموم باشد و این اتفاق درباره این فیلم صورت گرفته بود.

در ادامه، علی ملاقلی‌پور به‌ دشواری تولید فیلم کمدی اشاره کرد و گفت: تولید کمدی یک ماجرای دشوار است و اگر مسیر تولید آن به‌درستی محقق نشده باشد می‌تواند کارگردان و نویسنده را زمین‌گیر کند و اصلا کمدی نباشد. به‌نظرم دشواری این ژانر با تمام ژانرها فرق دارد و اگر بمب خنده‌ای که قرار است از مخاطب خنده بگیرد عمل نکند، کار لوس می‌شود.

وی طراحی موقعیت برای خنده را دشوار دانست و افزود: طراحی چنین صحنه‌هایی بسیار خطرناک است چون بسیاری از صحنه‌ها وجود داشته است که نتوانسته نتیجه مطلوب را حاصل کند به‌خاطر همین دقت در فیلم‌نامه و تمام مراحل تولید مهم است.

کارگردان فیلم «قندون جهیزیه» به تشریح علت موفقیت فیلم‌های کمدی پرداخت و تاکید کرد: علت خنده گرفتن در فیلم کمدی به دلیل آن است که قهرمان با جدیت به‌دنبال رفع یک مشکل است ولی سطح فکری او مقداری از سطح فکری عموم جامعه پایین‌تر است و به خاطر همین رفتاری را نشان می‌دهد که برای مخاطب خنده‌آور است.

ملاقلی‌پور موفقیت رضا عطاران و جواد عزتی در آثار کمدی را به دلیل جدیت در بازیگری دانست و تاکید کرد: برخی فکر می‌کنند حرکت‌های چیپ خنده‌آور است که چنین نیست؛ حرکت چیپ در کمدی خنده نمی‌آورد بلکه جدی بازی کردن و فعل و انفعالاتی که نوعی از بی‌شعوری در آن وجود داشته باشد علت خنده می‌شود. معتقدم اگر بازیگر آگاه باشد که قرار است در فیلم ابلهانه بازی کند، سوخت می‌شود.

او درباره خروجی اردوی همدان که به‌همت انجمن سینمای جوانان ایران با حضور فیلمسازان جوان صورت گرفته است، گفت: فکر می‌کنم فیلم ما در این اردو به‌اندازه لازم و در حد یک فیلم کوتاه خنده گرفته و اتفاقی که قرار بوده، رخ داده است.

این کارگردان سینما مراحل تولید این فیلم کوتاه را تشریح کرد و گفت: ما در فرایند تولید فیلم اردوی همدان تقسیم‌کار درستی انجام دادیم و فیلم را به‌نوعی در یک همکاری مشترک تولید کردیم.

ملاقلی‌پور با تاکید براینکه نباید رسالت فیلم کمدی را صرفا خنده‌ گرفتن دانست بلکه باید قصه درست داشته باشد و گره‌گشایی کند، گفت: در زمینه فیلم کمدی باید آثار نقادانه تولید شود چراکه یکی از کارکردهای کمدی نقد کردن است.

او فیلم «اجاره‌نشین‌ها» از زنده‌یاد داریوش مهرجویی را یک الگوی موفق از کمدی نام برد و افزود: یکی از دلایل موفقیت فیلم اجاره‌نشین‌ها استاد مهرجویی بخاطر نقد درستی بود که داشت؛ این فیلم در یک جایگاه درست نقد می‌کند و همین باعث شده است کمتر فیلمی بتواند از حیث محتوا به آن نزدیک شود.

این کارگردان خاطرنشان کرد: یکی از آفت‌های کمدی این است که در فیلم‌نامه‌ها هیچ چیزی برای ارائه نداریم. مرحوم استاد مهرجویی در شرایطی «اجاره نشین‌ها» را می‌سازد که خودشان استاد فلسفه بوده است و با اهل فکر و افرادی مثل احمد فردید در ارتباط است و همین‌ها موجب موفقیت ایشان است.

ملاقلی‌پور با طرح این پرسش که چرا اندیشمند شاخصی نداریم، گفت: آیا دوران کنونی، دوران فقدان اندیشمند است؟ باید ارتباط فیلمساز و اندیشمندان شکل بگیرد و در این صورت آثار سینمایی شاخص و ماندگاری شکل می‌گیرد.

او روند تولید فیلم اردوی همدان را شرح داد و گفت: ما به‌همراه اعضای گروه تمام قدم‌هایی که در سینمای کلاسیک وجود داشت را در این فیلم کوتاه اجرا کردیم. من تجربه‌ی اجرای این فرمول‌ها را در فیلم «قندون جهیزیه» داشتم و جواب گرفتم به همین دلیل یقین داشتم موفق خواهیم شد.

این کارگردان چگونگی استفاده از رنگ، نور و طراحی صحنه در فیلم کمدی را تشریح کرد و گفت: رنگ در کمدی باید شادتر از ملودرام باشد چراکه رنگ در مخاطب و تماشاچی اثر مثبت می‌گذارد.

ملاقلی‌پور بازنویسی فیلم‌نامه و مشورت‌پذیری را از مولفه‌های موفقیت در جایگاه کارگردانی دانست و عنوان کرد: این ما هستیم که در جایگاه کارگردان باید مکان دوربین را تعیین می‌کنیم و برای هر صحنه فلسفه‌ و دلیل مناسب و منطقی داشته باشیم.

او اردوی فیلم‌سازی همدان را یک تجربه خوب توصیف کرد و افزود: تیم پشتیبانی و لجستیک انجمن سینمای جوان همدان در این اردو با تمام امکانات و ظرفیت‌ پای کار آمدند و تمام توان را به میدان آوردند. من در این اتفاق احساس کردم تمام اندوخته‌ها و تجربیات خودم را در فیلم‌سازی منتقل کردم.

چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار ۲۷ مهر تا دوم آبان ۱۴۰۲ در حال برگزاری است.