برچسب: کارگردان فیلم کوتاه

زهره صباغیان کارگردان فیلم کوتاه «اذان صبح به افق یزد»‌ در آستانه نمایش این اثر داستانی در چهلمین جشنواره فیلم کوتاه تهران، به ارایه توضیحاتی درباره این فیلم‌ کوتاه پرداخت.

به گزارش سینمای خانگی، زهره صباغیان کارگردان فیلم‌ کوتاه «اذان صبح به افق یزد» از آثار راه‌یافته به بخش داستانی چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران در آستانه برگزاری این رویداد، درباره اثر خود به مهر توضیح داد: این فیلم یک اثر ۱۴ دقیقه‌ای است که تولید آن را هم خرداد ماه همین امسال در یکی از روستاهای یزد کلید زدیم و تصویربرداری آن با برنامه‌ریزی فشرده در سه روز انجام شد. مراحل بعد از تصویربرداری و پس تولید هم تا تیر ماه طول کشید.

وی درباره داستان این فیلم‌ کوتاه گفت: قصه فیلم درباره پیرمردی است که با همسرش قهر کرده است و در تنهایی خودش، راضی به آشتی هم نمی‌شود تا اینکه اتفاقات دیگری در داستان رخ می‌دهد.

ایده‌ای که از رفتار پدرم در سحر ماه‌ رمضان گرفتم

صباغیان درباره دغدغه اصلی خود برای ساخت این فیلم‌ کوتاه ادامه داد: دغدغه این کار از مدت‌ها قبل در ذهنم بود، جرقه اولیه‌اش یک ایده بسیار ساده داشت که دوستش داشتم و بعدها تبدیل به یک داستان شد. ایده اولیه‌ فیلم را از رفتار پدرم در یکی از سحرهای ماه رمضان گرفتم که به جای خوردن سحری مدام موج رادیو را تغییر می‌داد تا موج رادیوی یزد را پیدا کند. همین ایده ساده را سال‌ها در ذهنم داشتم تا اینکه آن را پرداختم و تبدیل به پیرمرد تنهایی کردم که با همسرش قهر است و در تنهایی نمی‌تواند برای سحری بیدار شود. چرخشی هم در پایان داستان قرار دادم که مخاطب را شگفت‌زده کند.

کارگردان «اذان صبح به افق یزد» درباره درک و دریافت مخاطب از این فیلم‌کوتاه گفت: اگر بخواهم چند کلیدواژه را درباره مضامین این فیلم بگویم، یکی «جبر» است، یکی «طبیعت زندگی» و دیگری «تنهایی» و در نهایت «پذیرش». این‌ها مضامینی است که در قالب داستانی از جنس قهر و آشتی، در فیلم به آن پرداخته شده است.

صباغیان درباره کارنامه خود در سینمای کوتاه توضیح داد: من پیش از این سابقه ساخت چند فیلم کوتاه را داشته‌ام. یکی از آن‌ها فیلم‌ کوتاه «املا» بود که در جشنواره فیلم رضوی حضور داشت. مستند کوتاهی هم سال‌ها پیش در جشنواره رشد داشتم. با این حال می‌توانم بگویم در مختصات یک کار داستانی جدی با زمان ۱۴ دقیقه‌ای «اذان صبح به افق یزد» اولین تجربه‌ام بوده است.

وی افزود: حرفه اصلی من تدوین فیلم است اما زمانی که انجمن برای جلسات پیچینگ، فراخوان داد، برای ایده‌ای که سال‌ها در ذهن داشتم ثبت‌نام کردم و با تأیید طرح اولیه برای ساختش اقدام کردیم. در فرآیند ساخت هم به جز چالش‌های مالی که به هر حال وجود داشت، با چالش خاص دیگری مواجه نشدیم. تنها سختی کار بیشتر تجهیز و آماده‌سازی لوکیشن بود چون کار در شهرستان در حال تولید بود و ما لوکیشن خانه روستایی را باید برای تصویربرداری تجهیز می‌کردیم. به همین دلیل پیش‌تولید تقریباً خسته کننده‌ای داشتیم. در مجموع اما فیلم فضای بسیار ساده‌ای دارد و بیشترین انرژی را هم در همان مرحله پیش‌تولید گذاشتیم، غیر از آن چالش خاصی نداشتیم.

همه عوامل این فیلم از استعدادهای یزد هستند

این کارگردان درباره بهره‌گیری از نیروهای فنی حاضر در شهرستان برای تولید این فیلم‌ کوتاه عنوان کرد: این فیلم‌کوتاه محصول یزد است و جوانان بااستعداد بسیاری در این استان حضور دارند. همه عوامل تولید فیلم ما از بچه‌های یزد بودند که سال‌هاست در این حوزه فعالیت دارند و برخی از آن‌ها حتی در سریال‌های تلویزیونی و کارهای سینمایی موفق هم سابقه کار دارند.

صباغیان در پایان درباره چهلمین جشنواره فیلم‌کوتاه تهران یادآور شد: من پیش از این فیلمی در جشنواره فیلم‌ کوتاه تهران نداشتم و به‌عنوان مخاطب هم به‌صورت پراکنده در آن شرکت داشته‌ام و معتقدم این رویداد مهم‌ترین جشنواره سینمایی در ایران است و امید دارم که فیلم‌های راه‌یافته، آثاری باشند که واقعاً مورد تأیید باشند و به درستی انتخاب شده و مورد استقبال قرار گیرند.

چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار ۲۷ مهر تا ۲ آبان ۱۴۰۲ برگزار خواهد شد.

کارگردان فیلم کوتاه «بازسازی» گفت: این فیلم روایت یک موقعیت پیچیده است و در نهایت نیز قضاوت با مخاطب است تا در ذهن خودش اتفاقات را پردازش کند و بداند واقعیت چیست.

به گزارش سینمای خانگی، علی توکلی در گفت وگو با ایرنا درباره ایده ساخت فیلم‌ کوتاه «بازسازی» که در بخش رقابتی چهلمین جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور دارد اظهار کرد: در گذشته شنیده بودم کسی که در حال خفگی است، در مرحله آخر با ایجاد یک سوراخ در دیواره نای برای باز کردن راه تنفسی، او را به صورت اورژانسی نجات می‌دهند که در اصطلاح پزشکی به این کار تراکوتومی گفته می‌شود.

وی افزود: چنین صحنه‌ای را نیز به صورت سینمایی در فیلم سینمایی «پرنسس و جنگجو» ساخته تام کیک برگ دیده بودم. همین موضوع برای من دستاویز و دغدغه نوشتن یک فیلمنامه و ساخت آن شد. تقریبا اوایل ۱۴۰۱ نسخه اولیه را نوشتم و تا همین ۲-۳ ماه پیش هم درگیر اصلاحات رنگ، نور و تصویر بودیم. حدود یک سال و نیم طول کشید تا این فیلم از نقطه صفر به ۱۰۰ برسد.

توکلی با اشاره به نحوه روایت فیلم کوتاه «بازسازی» افزود: داستان بعد از اتفاقات شروع می‌شود و در صحنه بازسازی و دادگاه مخاطب متوجه ماجراهایی که ندیده است خواهد شد که چرا شخصیت اول به دنبال اثبات بیگناهی است. موضوع فیلمنامه کاملا برآمده از تصورات خودم است و پرونده قضایی در این زمینه وجود نداشت. برای همین تلاش شد موقعیت را به گونه‌ای ترسیم کنم که تصمیم گیری درباره‌اش دشوار باشد. موقعیتی است که نه تکنولوژی، نه قوانین و نه حدود عرفی و شاهد نمی‌تواند درباره آن داوری کند و یک موقعیت پیچیده را به وجود آورده است. در نهایت نیز قضاوت با مخاطب است تا در ذهن خودش پردازش کند و ببیند واقعیت چیست.

وی با تاکید بر تحقیقات برای ساخت فیلم، گفت: تحقیقات و موضوعات قضایی با کمک مشاور حقوقی انجام گرفت و چگونگی تشکیل شدن دادگاه و جایگاه فردی که حکم اعدام دارد به چه صورت باید باشد از این طریق مورد بررسی قرار گرفت. اما در نهایت چندان خودم را درگیر منطق‌های رئالیستی نکردم. چون بیشتر برای من فضای سینمایی کار مهم بود.

توکلی درباره دغدغه اصلی و هدف ساخت فیلم کوتاه «بازسازی» بیان کرد: برایم مهم نبود در قانون چه اتفاقاتی در جریان است. خودم را درگیر این جزییات حقوقی نکردم. برای من منطق تصویر، منطق روایت و منطق فیلم مهم بود. چون خود فیلم تا حدودی دارای سبک پردازی است و از جنس درام‌های اجتماعی و رئالیستی نیست. در واقع چه نحوه فیلمبرداری، چه نحوه بازیگری و چه نحوه روایت همه یک سبک پردازی سینمایی دارد. برای من در این فیلم، سینما مهم بوده تا یک اثر کاملا سینمایی در قالب فیلم کوتاه تولید شود.

کارگردان فیلم‌ کوتاه «بازسازی» انتخاب لوکیشن مورد نظر را یکی از مهم‌ترین مسائل ساخت آن دانست گفت: انتخاب لوکیشن‌ها خیلی اهمیت داشت تا بر اساس آن بتوان تصویری باورپذیر ترسیم کرد. مثلا فضایی که در آن سلف بازسازی شد، در واقع سلف نبود. خودمان یک سلف درست کردیم در حالی که همانجا یک سلف معمولی وجود داشت؛ اما آن را نمی‌خواستم. چون برای من منظر نمایش و منظر تصویر اهمیت داشت. برای فضای دادگاه هم از لوکیشنی استفاده کردم که اصلا دادگاه نبود؛ اما شکل فضا، پنجره‌ها و … به صورتی بود که مد نظر داشتیم. چون قرار نبود درگیر شباهت‌ها با واقعیت شوم.

وی در پاسخ به این سوال که بازیگران فیلم کوتاه «بازسازی» چگونه و بر چه اساسی انتخاب شدند گفت: چون در کار تولید فیلم کوتاه هستم به عنوان مخاطب نیز این فیلم‌ها را دنبال می‌کنم. محمدرضا سامیان که در فیلم به عنوان بازیگر نقش اول حضور دارد، چهره ای شناخته شده از منظر عام نیست اما کار او را در دو فیلم کوتاه دیدم و متوجه شدم در بازیگری بسیار مستعد است. از این انتخاب خیلی خوشحال هستم چون از پس نقشی که به او محول شد برآمد.

توکلی گفت: کار دیگر بازیگران را در فیلم‌های مختلف دیده بودم. با میلاد کفایی و محمد اشکانفر هم از قبل تجربه همکاری داشتم. امین میری هم جزو بازیگران بسیار خوب است و وقتی متن را خواند گفتم او می‌تواند در نقش بازپرس خیلی خوب باشد. جلسات تمرین طولانی بود و همه توانستند به نقش‌های‌شان نزدیک شوند. برای همین شخصا از بازی‌ها راضی هستم.

وی همچنین بیان کرد: برای من شهرت داشتن یا نداشتن بازیگر اهمیت ندارد و بیشتر توانایی او برای ارائه نقش مهم است. در نتیجه بیشتر از کسانی که شناخت دارم و کارشان را دیده‌ام دعوت به همکاری می‌کنم و دیگر خیالم راحت است به آنچه در ذهنم ساخته‌ام نزدیک خواهند شد.

توکلی درباره حضور جشنواره ای «بازسازی» و موفقیت احتمالی آن گفت: «بازسازی» فیلمی نیست که برای جشنواره‌های خارجی ساخته شده و موضوع محور باشد. این فیلم، فیلم برند محور هم نیست. همچنین این فیلم، تاثیرپذیری آشکار شکلی از فیلمسازی هم ندارد. اینطور نیست که فیلمساز با دیدن یکسری فیلم، اثری ساخته باشد. به نظر من اگر معیارهای داوری یک جشنواره ارزش‌های زیباشناسی و سینمایی باشد فیلم کوتاه «بازسازی» شانس خوبی برای جایزه خواهد داشت.

کارگردان فیلم کوتاه «بازسازی» گفت: اما اگر موضوعات محتوایی و نکات دیگر مبنا قرار گیرد نمی‌دانم در جشنواره چه اتفاقاتی برایش رقم بخورد. به جشنواره فیلم کوتاه تهران امیداورم چون جزو معدود جشنواره‌ها در دنیاست که هنوز سینما برایش موضوعیت دارد و فقط به دنبال محتوای خاصی نیست.

وی افزود: امیدوارم همه جشنواره‌ها و همه عواملی که به فیلم کوتاه توجه دارند اسیر محتوا محور بودن و دست گذاشتن بر روی یکسری موضوعات خاص نباشند. اینکه‌ موضوعات مبنا نباشد و با توجه به موضوع امتیاز داده نشود و سینما و زیباشناسی مبنا باشد، می‌تواند ارزش گذاری فیلم‌ها را بالا ببرد. اگر چنین نکاتی حاکم شود آن وقت فیلم‌هایی همچون «بازسازی» می‌توانند جزو فیلم‌های موفق در جشنواره‌ها باشند.

«بازسازی» محصول باشگاه فیلم رویاد است و محمدرضا سامیان، امین میری، محمد اشکان‌فر، میلاد کفایی، نگین تهمتن، سعید نادری، محمد حاجی‌زاده و زهرا برومند در آن بازی کرده اند.

کارگردان فیلم کوتاه «یه‌چوم یه لنگ» با اشاره به نپرداختن به ژانر وحشت در سینمای ایران گفت: سرمایه‌گذاران به این نوع آثار باور ندارند و تصور می‌کنند ژانر وحشت مخاطب کمتر دارد و فیلمنامه‌نویسان و کارگردانان با توجه به فقدان سرمایه‌گذار، به سراغ چنین آثاری نمی‌روند.

به گزارش سینمای خانگی، یاسر برزگر که این روزها فیلم «یه‌چوم یه لنگ» او در بسته‌های فیلم‌های کوتاه ژانر وحشت در گروه هنر و تجربه در حال اکران است درباره نمایش چنین آثاری به خبرنگار ایذنافرهنگی ایرنا اظهارداشت: اختصاص یک مجموعه به فیلم‌های ژانر وحشت از باب پرداخت به چنین سبکی، خیلی اتفاق جذاب و خوبی است و به تغییر سلیقه مخاطبان کمک می‌کند. آنان با فیلم‌های کوتاه در ژانرهای مختلف به‌ خصوص ژانر وحشت آشنا شده و مخاطبان این سینما هر چه بیشتر شود آثار بیشتری ساخته خواهد شد.

وی درباره ساخت فیلم «یه چوم یه لنگ» گفت: قبل از تولید این فیلم، پیگیر فیلم‌های کوتاه در ژانر دلهره و وحشت در ایران و کشورهای دیگر بودم، آثار معدودی در کشور بود اما در سینمای دنیا آثار بسیاری در ژانر وحشت و سینمای کودک پیدا کردم، این ژانر در سینمای کودک در دنیا مخاطبان بسیاری دارد. در سینمای ایران در آغاز راه هستیم و امیدوارم کیفیت آثار و موضوع‌ها به کیفیت جهانی نزدیک شود.

برزگر افزود: اصالتا در شمال کشور بزرگ شدم و خیلی از افسانه‌ها و قصه‌های کهن بوم این خطه را در کودکی شنیده بودم. دوست داشتم از این افسانه‌ها و داستان‌ها برای نوشتن یک فیلمنامه بهره ببرم، این روایات را دراماتیزه کرده و در قالب سینمای بلند یا کوتاه به تصویر بکشم.

این کارگردان با اشاره به اینکه در ساخت آثار سینمایی کمتر از داستان‌های کهن بهره برده‌ایم، اظهارداشت: در مازندران و گیلان تحقیق کردم و متوجه شدم قصه‌های کهن بسیاری در این دو منطقه وجود دارد که ظرفیت سینمایی شدن دارد. ایده‌ای واقعی داشتم و می‌خواستم آن را با قالب یک افسانه ترسناک دوره کودکی تلفیق کنم.

وی گفت: معتقدم فیلم «یه‌چوم یه لنگ» برگرفته از یک افسانه بومی و جنگلی است و کمتر دیدم فیلم‌های سینمای ما این ویژگی را داشته باشد. فضای فیلم کودکانه و دلهره‌آور است اما در نهایت شخصیت‌های فیلم تلاش می‌کنند بر ترس خود غلبه کنند. همچنین نوع روایت افسانه‌گونه فیلم، به نحوی است که گویی یک افسانه را به طور واقعی می‌بینیم.

سینمای ژانر و به‌ خصوص سینمای وحشت مخاطب دارد و البته ساخت فیلم در ژانر بسیار دشوار است. در عین حال گاه فیلمنامه‌هایی در ژانر وحشت نوشته شده که رغبتی برای تولید آنها نبوده و در این بخش با کم‌کاری نیز روبه‌رو بودیم

برزگر افزود: در کودکی ما را از خطر یک موجود خاص می‌ترساندند و افسانه چنین کارکردی داشت و در فیلم «یه‌چوم یه لنگ»، یک معلم برای منافع شخصی از افسانه‌های بومی علیه روستاییان استفاده می‌کند.

کارگردان فیلم کوتاه «یه‌چوم یه لنگ» درباره نپرداختن به ژانر وحشت در سینمای ایران بیان کرد: سرمایه‌گذاران خیلی به این نوع آثار باور ندارند و تصور می‌کنند این نوع آثار کمتر مخاطب دارد. این مسئله باعث شده فیلمنامه‌نویسان و کارگردانان به این نتیجه برسند که با توجه به فقدان سرمایه‌گذار، به سراغ چنین آثاری نروند.

برزگر اظهارداشت: سینمای ژانر و به‌ خصوص سینمای وحشت مخاطب دارد و البته ساخت فیلم در ژانر بسیار دشوار است. در عین حال گاه فیلمنامه‌هایی در ژانر وحشت نوشته شده که رغبتی برای تولید آنها نبوده و در این بخش با کم‌کاری نیز روبه‌رو بودیم.

فیلم کوتاه «یه‌چوم یه لنگ» به نویسندگی آرزو خانجانی و یاسر برزگر و کارگردانی یاسر برزگر است که رضا عموزاد، آروین حامی‌طبری، ابوالفضل سائلی، علیرضا باباجان‌زاده، محمدجواد ولی‌پور، محمدحسام مومن‌آبادی و فرشید قاسمی در آن ایفای نقش کردند.

یه‌چوم یه‌لنگ، نام هیولایی در جنگل‌های مازندران است و در خلاصه داستان این فیلم کوتاه آمده است: «در روستایی دورافتاده، معلمی از وجود هیولایی خطرناک در جنگل به دانش‌آموزان خود خبر می‌دهد..»

گروه سینمایی هنر و تجربه، پنج فیلم کوتاه در ژانر وحشت به نام‌های «یه‌چوم یه لنگ» به کارگردانی یاسر برزگر، «تریپلکس» ساخته علی کیان ارثی، «سرسام» ساخته نوید و وحید نامی، «آرگون» ساخته شورش وکیلی و «حیاط» به کارگردانی مصطفی سلیمانی را در قالب بسته فیلم کوتاه از ۱۲ مهرماه اکران کرده است.

فیلم کوتاه «خیابان سیزدهم» ساخته طاها صمدی با داستانی درباره دختری جوان که درگیر مشکلات خانوادگی است و تصمیم به خودکشی می‌گیرد، آماده نمایش شد.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، فیلم کوتاه «خیابان سیزدهم» به کارگردانی طاها صمدی و تهیه‌کنندگی مشترک انجمن سینمای جوانان ایران و طاها صمدی آماده نمایش شد.

«خیابان سیزدهم» اولین تجربه طاها صمدی در مقام کارگردان فیلم کوتاه است که در شهریور سال جاری مراحل تولید خود را پشت سر گذاشت.

این فیلم کوتاه به طور کامل در شمال کشور، استان گیلان و شهرستان تالش فیلمبرداری شده است.

در خلاصه داستان رسمی این فیلم‌کوتاه که روایت آن درباره دختری است که به دلیل مشکلات خانوادگی تصمیم به خودکشی گرفته، آمده است: «قبل از اینکه بپری به اندازه تمام غصه‌هایت داد بزن!»

عوامل فیلم عبارتند از تهیه‌کنندگان: طاها صمدی، انجمن سینمای جوانان ایران، نویسنده و کارگردان: طاها صمدی، بازیگران: سپیده رحیمی، طاها صمدی، نیما احمدی، یوسف کامران پور و مشاور کارگردان: علی اصلان‌زاده.

جعفر مهیاری معتقد است که مخاطب امروز به واسطه فعالیت در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی تمایل بیشتری به دیدن فیلم‌های کوتاه دارد اما سینمای کوتاه به خوبی به تماشاگران معرفی نشده است.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، کارگردان فیلم کوتاه که سه اثر او با عنوان «ایلدا»، «آخرین زنگ» و «هاله» به تازگی به صورت آنلاین عرضه شده درباره فضای شاعرانه‌ای که در آثارش دنبال می‌کند به ایسنا گفت: بیش از ۲۰ سال است که در حوزه تئاتر فعال هستم و حدود ۴ یا ۵ سال است که وارد عرصه ساخت فیلم کوتاه شده‌ام و اگر نمایش‌های من را مرور کرده باشید متوجه می‌شوید که یک فضای شاعرانه همیشه در آثارم بوده و این فضا برای من انتخابی نیست بلکه برآمده از خلق و خوی من و در واقع نیاز من به خلق کردن است.

مهیاری درباره فیلم کوتاه «ایلدا» و موضوع «خون‌بس» گفت: از زمانی که با رسم خون‌بس آشنا شدم این موضوع ذهن من را درگیر خود کرد و نمی‌دانم چه زمانی و به چه شکلی ایده فیلم «ایلدا» این چنین شکل گرفت اما مطمئناً ایده اولیه‌ای که در ذهنم شکل گرفت به شکلی نبود که در فیلم مشاهده می‌شود و به یاد دارم که در مراحل ابتدایی، قصه گسترده‌تری در ذهنم بود که اثر را از این فضای مینیمالیستی خارج می‌کرد و با گذر زمان ایده اولیه به «ایلدا» تبدیل شد.

این کارگردان درباره ایده‌محور بودن این سه اثر اظهار داشت: بیشترین فعالیت من در حوزه تئاتر بوده و در واقع هر آنچه که تا امروز به عنوان نویسنده یا کارگردان در تئاتر یا سینمای کوتاه یا حتی فیلمنامه بلند خلق کرده‌ام زاده ایده است و به واسطه یک ایده که بسیار پر رنگ است این آثار شکل گرفته‌اند به طوری که برخی از دوستان معتقدند ایده، قصه را می‌بلعد و چندین بار با این گزاره نقد شده‌ام اما این مسئله در این سه فیلم کوتاه کم‌رنگ‌تر است و شاید ایده‌محور بودن در آثار تئاتری من بیشتر به چشم بیاید.

مهیاری درباره غالب بودن فضای تئاتری در فیلم «هاله» گفت: «هاله» اولین فیلم کوتاه حرفه‌ای من است و به همین دلیل بافت تئاتری بیشتری در این اثر شاهد هستیم و بخش زیادی از آن آگاهانه است و شاید ۳۰ درصد آن هم به این دلیل باشد که من از تئاتر به سینما آمده‌ام و به شکلی ناخودآگاه چنین اثری ایجاد کرده است. سال‌ها پیش فیلمنامه‌ای بلند نوشته بودم که آن قصه فضایی شبیه به «هاله» دارد و ایده اصلی این فیلم کوتاه را از همان فیلمنامه بلندم گرفتم. این فیلم به مسئله خانواده می‌پردازد و به فراموشی‌هایی اشاره می‌کند که در خانواده‌های امروزی وجود دارد. «هاله» در قالبی که شکل گرفته از انسان امروزی صحبت می‌کند که دچار فراموشی است و در پلان نهایی که یک دختر بچه را می‌بینیم این نقطه‌گذاری صورت گرفته که آن بچه با خلوص بیشتری که دارد خیلی شوخ‌طبعانه و رها توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند و نشان می‌دهد که یک خانواده در آن خانه حضور دارد.

این کارگردان درباره نمایش آنلاین فیلم‌های کوتاهش اظهار داشت: نمایش آنلاین فیلم‌های کوتاه قطعاً برای این سینما دستاوردهایی خواهد داشت و هر پلتفرمی که به این مسئله توجه دارد برای من قابل تقدیر است. قطعاً درآمدزایی برای هر پلتفرم اهمیت دارد ولی می‌توان امید داشت که به مرور زمان توجه به نمایش آنلاین فیلم‌های کوتاه در سکوهای نمایش گسترده‌تر شود. دستیابی به این اتفاق مهم تا حدی به ما فیلمسازان فیلم کوتاه نیز بستگی دارد و ما باید برای تبلیغ فیلم‌هایمان اهمیت ویژه‌ای قائل شویم و نباید همه چیز را به پلتفرم بسپاریم.

وی افزود: جامعه ما توجه چندانی به فیلم‌های کوتاه ندارد، معمولاً مخاطبان ترجیح می‌دهند فیلم‌های سینمایی یا سریال‌ها را ببینند اما می‌توان با یک برنامه‌ریزی دقیق به مرور زمان مخاطب را به دیدن فیلم‌های کوتاه نیز ترغیب کرد. فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی مثل اینستاگرام با امکان اشتراک‌گذاری فیلم‌ها کوتاه باعث شده‌اند که مخاطبان امروز تا حدی بی‌حوصله باشند. مخاطبان امروز تمایل دارند برای دنبال کردن یک محتوا زمان کوتاهی صرف کنند و اتفاقاً فکر می‌کنم امروز فیلم کوتاه با این شرایط می‌تواند بیشتر مورد توجه مخاطبان قرار بگیرد و فقط کافی است که ما بتوانیم سینمای کوتاه را به آنها معرفی کنیم.

مهیاری در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: به نظر من با توجه به اینکه فیلم کوتاه نسبت به ویدئوهایی که در شبکه‌های اجتماعی مثل اینستاگرام مشاهده می‌کنیم می‌تواند کیفیت بالاتری داشته باشد و همچنین محتوای عمیق‌تری به مخاطبش ارائه دهد امروز شانس بیشتری برای دیده شدن دارد. اگر پلتفرم‌ها به همراه کارگردانان و تهیه‌کنندگان فیلم کوتاه برای نمایش این آثار اهمیت بیشتری قائل شوند مطمئن هستم که این سینما در سال‌های آینده به جایگاهی خواهد رسید که حتی تولیدکنندگان فیلم بلند هم به ساخت فیلم کوتاه تمایل پیدا کنند. به طور کل نگاه پلتفرم‌هایی چون فیلم‌نت که به نمایش آثار کوتاه توجه دارند برای من بسیار قابل تقدیر است و امیدوارم با گذشت زمان شاهد بیشتر شدن بیننده‌های جدی این سینمای ارزشمند باشیم. بدون شک ادامه روند نمایش فیلم‌های کوتاه مخاطبان این سینما را قطعاً افزایش می‌دهد چرا که فکر می‌کنم تماشاگر امروز اتفاقاً علاقه‌مند به دیدن فیلم کوتاه است اما خودش نمی‌داند.

این کارگردان درباره انتخاب پلتفرم «فیلم‌نت» برای نمایش آثارش گفت: اولین نمایش پلتفرمی را با فیلم کوتاه «هاله» تجربه کردم که در «وُدیو» این فیلم نمایش داده شد. از آنجا که ودیو یک پلتفرم مخصوص نمایش فیلم کوتاه است شاید نتوانسته آنچنان شناخته شده باشد و بیشتر مخاطبانش فعالان عرصه فیلم کوتاه و دانشجویان هستند. به همین دلیل تصمیم گرفتم هر سه فیلمم را در یک سکوی نمایش مطرح‌تر عرضه کنم تا بتوانم فیلم‌ها را در معرض دید طیف گسترده‌تری از مخاطبان قرار دهم و از بین پلتفرم‌ها به این دلیل این پلتفرم را انتخاب کردم که به نظرم به استانداردهای بین‌المللی نزدیک‌تر است.

وی در پایان اظهاراتش درباره تأثیر حضور بازیگران مطرح در فیلم‌های کوتاه گفت: من فکر می‌کنم بازیگران مطرح در کنار تولیدکنندگان فیلم کوتاه و پلتفرم‌ها می‌توانند ضلع سومی باشند که به رونق این سینما کمک کنند. سال‌ها پیش وقتی آقای حسین پاکدل مدیر تئاتر شهر تهران شد سیاستی را در نظر گرفت که از چهره‌های سینمایی برای حضور در نمایش‌های تئاتر دعوت کرد و به واسطه حضور چهره‌ها مردم که در آن زمان خیلی توجهی به تئاتر نداشتند، به سالن‌های نمایش آمدند. اگر امروز تئاترهای ما به رونقی بهتر نسبت به گذشته رسیده‌اند به دلیل همان سیاستی است که آقای پاکدل سال‌ها پیش اجرایی کرد و فکر می‌کنم همین نگاه و ایده را اگر در سینمای کوتاه هم اجرا کنیم مطمئناً می‌توانیم به نتایج فوق‌العاده‌ای در عرصه اقتصاد سینمای کوتاه برسیم.