برچسب: فسیل

نوشته‌شده در

رسانه سینمای خانگی- با فیلمهای تازه، هوای سینمای تازه میشود؟

از امروز ۵ فیلم جدید به روی پرده می‌روند که امیدواری بسیاری وجود دارد تا با این فیلم‌ها، گیشه تابستانی سینماها با رونق خوبی مواجه شود.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، از امروز، ۵ فیلم جدید به نمایش درمی‌آید؛ این تعداد فیلم سبب می‌شود تا روح جدیدی بر کالبد سینماها دمیده شود و گیشه، در کنار نمایش فیلم‌های قبلی، جانی دوباره بگیرد.

از این ۵ فیلم، ۴ فیلم درام اجتماعی و ۱ فیلم دیگر در گونه کودک و نوجوان هستند. بنابراین فرصت بسیار خوبی برای آثار کمدی روی پرده به وجود آمده تا همچنان بفروشند.

در ادامه، نگاهی خواهیم انداخت به هر یک از این ۵ فیلم جدید.

آخرین تولد

نام قبلی این فیلم، کابل پلاک ۱۰ بود که نوید محمودی کارگردانی کرده است.

در این فیلم الناز شاکردوست، پدرام شریفی، شیدا خلیق، آرمین رحیمیان، سوگل خلیق و رضا بهبودی به ایفای نقش پرداخته‌اند. فیلم، روایتی از عشق ثریا و فهیم است. داستان این زوج در زمانی که طالبان به قدرت بازگشته‌اند، آغاز می‌شود. در شهر کابل که پر از نگرانی و هراس است، آنها سعی دارد تا زندگی طبیعی خود را در دورانی که طالبان در آن حکومت دارند، حفظ کنند.

این انتظار وجود دارد که فیلم برادران محمودی با توجه به محبوبیت سریال آخر آنها یعنی پوست شیر و همچنین حضور الناز شاکردوست با استقبال خوبی از سوی مخاطبان مواجه شود.

بی‌مادر

نخستین ساخته بلند سینمایی سیدمرتضی فاطمی، در جشنواره چهلم فجر رونمایی شد و مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت. این فیلم همچنین در چند جشنواره خارجی نیز به نمایش درآمد و موفق به دریافت چندین جایزه شد.

داستان فیلم درباره زندگی آرام یک زوج است که با پافشاری یکی از آنها، ناخواسته وارد آزمایش‌ها و دوراهی‌ها و مخاطرات اخلاقی می‌شود. انسان چیزی را به دست نمی‌آورد مگر اینکه چیزهایی را از دست بدهد و هر تصمیمی بهایی دارد که باید پرداخته شود.

در این فیلم، امیر آقایی، پژمان جمشیدی، میترا حجار و پردیس پورعابدینی به ایفای نقش پرداخته‌اند. انتظار می‌رود که فیلم با این ترکیب بازیگران، مورد توجه مخاطبان قرار بگیرد.

داستان دست‌انداز

جدیدترین ساخته کمال تبریزی، محصول سال ۱۳۹۹ است که تاکنون در هیچ جشنواره‌ای به نمایش درنیامده است.

همین مسکوت نگه‌داشتن فیلم در کنار نام کمال تبریزی، بزرگ‌ترین دلایل کنجکاوی‌برانگیز برای تماشای این فیلم است.

در این فیلم، رضا کیانیان، همایون ارشادی، رویا نونهالی، حبیب رضایی و هدی زین‌العابدین به ایفای نقش پرداخته‌اند. داستان این فیلم درباره شخصیتی به نام رها است که علاقه به نویسندگی دارد و آخرین داستان خود را با آرزوهایش همراه می‌کند.

ستون ۱۴

ستون ۱۴ را امیرحسین همتی ساخته که میترا حجار، روزبه حصاری و میلاد رحیمی در آن بازی می‌کنند. با این فیلم، میترا حجار، بازیگری است که ۲ فیلم جدید به روی پرده دارد.

مهم‌ترین اتفاقی که سبب می‌شود تا این فیلم در گیشه بفروشد، شباهت‌هایی است که اثر با سریال معروف بازی مرکب دارد و همین اتفاق می‌تواند اتفاق‌های خوبی را برای اثر در گیشه رقم بزند.

داستان فیلم درباره یک خواهر و برادر است که بسیار متمول هستند و روی زندگی آدم‌ها شرط‌بندی می‌کنند. همین شرط‌بندی به یک فاجعه ختم می‌شود.

نارگیل ۲

پس از استقبالی که از سریال نارگیل در شبکه نمایش خانگی به عمل آمد، حالا نسخه سینمایی ادامه آن داستان، روانه سینماها شده است.

نارگیل ۲ را ابراهیم عامریان تهیه کرده که این روزها کمدی فسیل را به روی پرده دارد. نویسنده این فیلم نیز حمزه صالحی است که در این سال‌ها کمدی‌های پرفروشی چون انفرادی، تگزاس، دینامیت و بخارست را نوشته است. صالحی همچنین، نویسنده سریال نارگیل نیز بود.

در این فیلم که سیدداوود اطیابی کارگردانی کرده، غلامحسین لطفی، بیژن بنفشه‌خواه، علیرضا استادی، سحر قریشی، شقایق دهقان، نصرالله رادش و امید روحانی به ایفای نقش پرداخته‌اند.

نوشته‌شده در

رسانه سینمای خانگی- حمایت تمام قد دی‌کاپریو از بومیان اکوادور

لئوناردو دی‌کاپریو ستاره هالیوود که به فعالیت‌های زیست محیطی خود نیز شهرت دارد در حمایت از بومیان اکوادور، از برگزاری همه‌پرسی در خصوص حفاظت از محیط زیست این کشور و حیات وحش ساکن در پارک ملی یاسونی گفت: اکوادور می‌تواند نمونه‌ای از دموکراتیزه شدن سیاست‌های زیست محیطی باشد.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، لئوناردو دی‌کاپریو ستاره هالیوود در شبکه‌های اجتماعی نوشت: پارک ملی یاسونی یک کانون جهانی تنوع زیستی و خانه برخی از بازماندگان بومیان مانند لوس تاگایری، تارومنن و دوگاکاری است که در انزوای داوطلبانه زندگی می‌کنند. با این وجود، این مکان غیرقابل جایگزین بوده و مردم و حیات وحش ساکن در آن توسط صنعت سوخت فسیلی تهدید می‌شود.

مردم اکوادور در روز ۲۰ اوت ۲۰۲۳ یک فرضت تاریخی دارند تا از بخش قابل توجهی از جنگل‌های بارانی یاسونی محافظت کنند. با این همه‌پرسی که در نوع خود نخستین در سراسر جهان است، اکوادور می تواند به نمونه‌ای در دموکراتیزه کردن سیاست‌های آب و هوایی تبدیل شود و به رای دهندگان این فرصت را بدهد که نه تنها به جنگل، بلکه به حقوق بومیان، آب و هوا و رفاه سیاره زمین رای دهند.

دی‌کاپریو نوشت در اکوادور همه‌پرسی برگزار خواهد شد. انتخابات بعدی در ۲۰ اوت، با انتخابات عمومی فوق‌العاده‌ای همراه است که در نوع خود اولین در جهان است.

از نگاه این ستاره هالیوود، ال پوئبلو – Pueblo اکوادور یک موقعیت تاریخی برای محافظت از بخش قابل توجهی از جنگل یاسونی دارد، یک منطقه طبیعی حفاظت شده به وسعت یک میلیون هکتار که خانه بیش از دو هزار گونه درخت و درختچه و ۲۰۴ پستاندار، ۶۱۰ نوع پرنده، ۱۲۱ گونه خزنده، ۱۵۰ گونه دوزیست و بیش از ۲۵۰ گونه ماهی است.

این بازیگر آمریکایی گفت: یاسونی یک مرکز جهانی تنوع زیستی است و همچنین خانه برخی از آخرین بومیان جدایی داوطلبانه مانند لوس تاگایری، تارومنن و دوگاکاری است. او تصریح کرد: با رایزنی عمومی در مورد اکتشاف نفت در بلوک ITT، اکوادور یک نمونه جهانی است.

دی‌کاپریو چند سال پیش هم بودجه پنج میلیون دلاری را برای کمک به حفاظت از جنگل های آمازون که اکنون با آتش سوزی گسترده روبرو بوده، اختصاص داد.

نوشته‌شده در

رسانه سینمای خانگی- محرم، فرصتی برای دیده شدن فیلم‌های غیرکمدی

تعطیلات ماه‌های محرم و صفر اگرچه بر روی کاغذ، چندان با رونق سینما همراه نیست اما تجربه نشان داده که با یک برنامه‌ریزی مهندسی‌شده و ایجابی، می‌توان این فصل را از پیش راکد شده ندانست.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، نمایش فیلم‌های فسیل، شهر هرت، آهنگ دونفره و معجزه عشق، از فردا در سینماهای سراسر کشور متوقف می‌شود و فیلم‌های اجتماعی تا سه‌شنبه هفته آینده بر روی پرده می‌مانند. سینماها از چهارشنبه هفته آینده تعطیل شده و احتمالا، یکشنبه بعد از آن بازگشایی می‌شوند.

البته اینکه نمایش آثار کمدی متوقف می‌شود، نباید خبر بدی برای سینمادوستان تلقی شود. دهه نخست ماه محرم، همواره این‌گونه است که سینما به تسخیر آثار اجتماعی درآمده و کسانی که دوستدار این گونه سینمایی هستند، می‌توانند با فراغ‌بال، به تماشای آثار اجتماعی که حالا در غیاب فیلم‌های کمدی، به سالن‌های بزرگ‌تر پردیس‌ها منتقل می‌شوند، رفته و از تماشای فیلم‌ها، لذت ببرند.

البته که مایه محتوایی فیلم‌های اجتماعی این روزها، قابل‌توجه است. هم‌اکنون آثاری چون نگهبان شب، کت چرمی، پرونده باز است، شهرک، فصل ماهی سفید، عروسی مردم، تصور، سه کام حبس و مصلحت به روی پرده هستند که نمایش این فیلم‌ها، تا سه‌شنبه هفته آینده ادامه دارد. در میان این آثار، فیلم‌هایی با محتوای رازآلود، جنایی و سیاسی وجود دارند که همین مزیت، حق انتخاب را برای مخاطب بالا برده و تشویق خوبی است برای مخاطبانی که اعتقاد چندانی به آثار کمدی ندارند.

بنابراین فرصت چندین روزه‌ای که در غیاب آثار کمدی برای فیلم‌های اجتماعی فراهم می‌شود را باید مغتنم شمرد و از آن بهره برد. به اعتقاد دوستداران سینمای اجتماعی، سینماها در این چند روز، شکل تخصصی‌تری به خود گرفته و مخاطبان جدی‌تر سینما به تماشای فیلم‌ها خواهند نشست.

در صورت نمایش ۱ کمدی پرمخاطب و ۲ فیلم اجتماعی مهم در کنار ناوگان فعلی، به بیش از ۵ میلیون مخاطب می‌رسیم تا در فصلی که انتظارات چندانی از سینما نمی‌رود، گیشه فربه‌ای نصیب آثار روی پرده شوداما این تمام ماجرا نیست و باید با یک برنامه‌ریزی حساب‌شده، به استقبال اکران تابستانی سینماها رفت. سال گذشته نیز محرم و صفر با ماه‌های مرداد و شهریور تلاقی پیدا کرد و کمتر کسی تصور می‌کرد که این تلاقی بتواند برای سینما، خوش‌یمن باشد اما توجه به مهندسی اکران سبب شد تا مرداد و شهریور سال گذشته، به یکی از پرمخاطب‌ترین و بهترین مرداد و شهریورهای یک دهه اخیر سینمای ایران تبدیل شده و سینماها با جذب حدود ۳ میلیون مخاطب، بیش از ۸۵ میلیارد تومان بفروشند.

نکته مهمی که در این باره باید مورد توجه قرار بگیرد، اکران محدود اما هدفمند چند فیلم مخاطب‌پسند است به‌گونه‌ای که با حفظ شاکله اکران فعلی، ۱ فیلم کمدی و ۲ فیلم اجتماعی پرمخاطب به روی پرده رفته و به این ترتیب، اکران تابستانی سینماها تضمین شود. در حال حاضر، اکران پائیز و حتی زمستانی سینماهای کشور، تاحدودی تضمین است و اگر این تضمین برای اکران تابستانی نیز صورت گیرد، می‌توان به اکران امسال، که تاکنون نیز فراتر از تصور و تخمین‌ها جلو رفته است، به عنوان اکرانی طلایی نگاه کرد که تعداد مخاطبان امسال را به بیش از ۲۵ میلیون نفر خواهد رساند.

اشتباهی که در مرداد و شهریور سال گذشته رقم خورد، فیلم‌سوزی در حوزه سینمای اجتماعی و کم‌دقتی در قبال اکران آثار کمدی بود. به این ترتیب که نمایش چند فیلم اجتماعی، فروش آنها را سرشکن کرد و در مقابل، نمایش چند کمدی کم‌مایه اجازه نداد تا مخاطبان به مراتب انبوه‌تری به سینما بروند. با این وضعیت، سینما در مرداد و شهریور ۱۴۰۱، حدود ۳ میلیون مخاطب را به سینما کشاند بنابراین می‌توانیم با فرض قدرتمندی عنوان کنیم که در صورت نمایش ۱ کمدی پرمخاطب و ۲ فیلم اجتماعی مهم در کنار ناوگان فعلی، به بیش از ۵ میلیون مخاطب برسیم تا در فصلی که انتظارات چندانی از سینما نمی‌رود، گیشه فربه‌ای نصیب آثار روی پرده شود.

در شرایط کنونی، باید نهایت بهره را به عمل آورد: در روزهایی که سینما از فیلم‌های کمدی خالی است، می‌توان پذیرای خیل سینمادوستان جدی و حرفه‌ای‌تر سینما بود و در ماه‌هایی که با محرم و صفر تلاقی پیدا کرده نیز می‌توان با یک برنامه‌ریزی درست، اتفاق‌های خوبی را برای سینمای کشور رقم زد که البته هر دو مورد، نیازمند برنامه‌ریزی ساده‌ای است که امید است در انتهای این فصل، خبرهای خوبی را از یکی از طلایی‌ترین فصل‌های سینمایی مخابره کنیم.

نوشته‌شده در

هشلهف سوم؛ بازم کارخرابی مدیرمسئول!

بعد از مرخص شدن از بیمارستان و باز کردن چسب­ ها و باندهای سَرِ شکسته­ م، دوباره گذر من به دفتر مدیرمسئول افتاد. جدّاً این مدیر مسئول هم از اون اعجوبه­ هاست،آآآ! چرا اینو میگم؟! حالا گوش کن! تا برات بگم. این آقا (یعنی مدیرمسئول) تا منو دید، خواست یه چیزی بگه که مثلا دلخوریای قبلو از دل من بیرون کنه و با یه فنجون قهوه یا چای­ نبات، سَرَمو شیره بماله و به زعم خودش از من یک نویسنده نرمال بسازه که کلاً سرم به کار خودم باشه و هیچوقت تو کار دیگرون دخالت نکنم، عین یه آدم وجیه ­المسئولین! کارمو بکنم و حقوقمو بگیرمو فقط آبرومو حفظ کنم… اما… تا واکنش منفی منو دید دستش به سمت قندون روی میز سُر خورد! که ناگهان دستای منو به نشانه­ ی تسلیم دید! و ناگهان حرکت دستش را متوقف کرد! تو دلم خندیدم… چون من دستمو آوردم بالا که عینک ته­ استکانی­ م را جابجا کنم، و اصلاً و ابداً قصد تسلیم نداشتم. چرا که تسلیم با مدیرمسئول در قاموس من یعنی سازش با فلان!! که اساساً به طور استراتژیک و راهبردی، چنین خبطی از من سر نمی­ زنه!! با این حال بدم نیومد که مدیرمسئول چنین برداشتی از حرکت دست من کرد!!

گفتم یه دیقه صبر کن آقای مدیرمسئول مثلاً همه­ چیز فهم! از این بگذریم که من یه دانشمندِ به شدت متواضع و فروتن هستم که فقط گاهی چپ و راستو با هم قاطی می­ کنم؛ تو! آره تو! که یابو برت داشته که همه­ چیز فهمی و همه­ چیز دانی! برای این کارخرابی تازه چه توجیهی داری؟! واقعاً این کاری که این روزها کردی را کجای دلم بگذارم؟! آخه اومدی یه مدیر فعال و کارآمدو از کار برکنار کردی که مثلاً چی بشه؟! حالا به نظر خودت مثلاً کولاک کردی!! طرف مجرّب نبود؟ که بود! دکتر نبود؟ که بود! جریان­ شناس نبود؟ که بود! مشورت­ پذیر نبود؟ که بود! مصلحت­ اندیش نبود؟ که بود! دوراندیش و ژرف­ اندیش و نو اندیش و خوب­ اندیش و به­ اندیش و چیز اندیش نبود؟ که بود! از همه مهم­تر یابو برش نداشته بود؟! که داشته بود!! خب یه توضیح بده تا با این چشمای چپولم ببینم چه آواری رو سر این سینمای خانگیِ ورشکسته­ ی مرگ­ مغری­ شده­ ی فسیل­ شده! خراب کرد­ی؟!!!

مدیرمسئول که رگای گردنش بیرون زده بود، فریاد زد اگه یه کلمه­ ی دیگر حرف بزنی! این قندون پر از نباتو تو سرت خرد می­ کنم!!… این چیزایی که میگی به من چه ربطی داره؟! من کدوم مدیر را جابجا کرده­ م؟ مگه من می تونم کسیو جابجا کنم؟! اصلاً مگه عیال مُکرّمه اجازه­ ی تغییر و جابجایی بدون اجازه خودشو به من میده که بخوام کسیو جابجا کنم؟ اصلاً خبر داری زمانی که تو بیمارستان بودی؛ ناسلامتی به عنوان مدیرمسئول می­ خواستم در جهت تقویت پایگاه خبری سردبیر را تغییر بدم، نشد که نشد! با استفاده از خوی ذاتی دموکراتیکم، حتی یه رأی­ گیری ناگهانی بین رعایا انجام دادم که مثلاً عیال مُکرّمه ببینه نظر رعایا چیه و کمی انعطاف به خرج بده! اما عیال مکرمه اصلاً نگذاشت مهر رأی­ دهنده­ ها خشک بشه. یهو تصمیم شبانه­ اش! رو عمل کرد و اول حکم مشاور عیال مُکرّمه را به سردبیر داد و بعد منو پیش اون فرستاد و دستور داد تا با او مشورت کنم تا هر چه گفت، همان بشه!!… خب مگر می­ شه حرف عیالو زمین گذاشت؟! با کمال تواضع؛ مثل اون بابایی که ادعای پیغمبری کرده بود و معجزه‌ش این بود که به درخت بگه بیاد، میاد؛ اما وقتی به درخت گفته بود بیاد، نیومد، گفت من پیغمبر متواضعی‌م اون نیومد، من می‌رم؛ رفتم دفتر سردبیر تا با او مشورت کنم و ببینم باید چه خاکی به سرم کنم! که ناگهان سردبیر گفت خودم وایسادم که وایسادم… به درک که وایسادم!!!

تو دلم به سردبیر آفرین گفتم و آهسته زیر لب زمزمه کردم: دمت گرم!! به این میگن سردبیر فهیم و توانمند. سردبیری که نان لابی و پارتیو حروم نکرده! اما انصافاً برای مدیرمسئول هم تأسف خوردم که مدیرمسئولی که نتونه سردبیرشو عوض کنه، به درد لای جرز می­ خوره. نمی­ دونم مدیرمسئول این زمزمه منو شنید یا نه که دیدم دستش دوباره رفت به سمت قندان! تا گفتم قبول! دستش از حرکت وایساد.

ادامه دادم: قبول! اما واقعا چنین مدیرمسئولی که عیال مُکرّمه­ ش براش تصمیم می­ گیره؛ نه مدیر باشه نه مسئول، بهتره!!

خداییش عجب دست پر سرعتی داره این مدیرمسئول بی­ وجدان… انگار دوباره روی پیشانی­ م نبات­ های توی قندان! قندیل بسته­ ن!…

تا هشلهف بعدی، پناه بر خدا

میرزاننویس

نوشته‌شده در

رسانه سینمای خانگی- ای کاش همزمان با فسیل اکران نمی‌شدیم

داریوش بابائیان تهیه‌کننده فیلم «معجزه عشق» ضمن اشاره به گذشت دو هفته از اکران این فیلم بدون سینمای سرگروه، همزمانی اکران فیلمش با ادامه استقبال از «فسیل»‌ را از بدشانسی دانست!

به گزارش سینمای خانگی، داریوش بابائیان تهیه‌کننده فیلم «معجزه عشق» به کارگردانی سیدمحمدرضا ممتاز، در گفتگو با مهر، درباره شرایط اکران عمومی این فیلم توضیح داد: فیلم ما در شرایطی در حال اکران در سینماهاست که دو فیلم «فسیل» و «شهر هرت» همه سالن‌های سینمایی را به‌طور کامل قبضه کرده‌اند. حرف ما هم این نیست که سینماداران سانس‌هایی را که به این فیلم‌ها تعلق دارند را در اختیار فیلم ما بگذارند اما وقتی اکران فیلمی آغاز می‌شود باید در تخصیص سانس‌های اکران توازنی برقرار باشد.

وی ادامه داد: فیلمی مثل «فسیل» که تا امروز فروش عالی داشته و سینماها را نجات داده است، در سانس‌های مرده سالن‌های سینما هم مشتری و مخاطب خودش را می‌تواند داشته باشد و اتفاقاً کمک بیشتری هم به سینماداران می‌کند. ولی فیلم من وقتی اکران می‌شود نیاز به سانس‌های مناسب دارد. فیلم «معجزه عشق» در شرایطی اکران خود را آغاز کرده که سینمای سرگروه آن یعنی ماندانا، پلمب بوده است و در واقع بعد از یک هفته هنوز فیلم ما سرگروه اکران ندارد. سالن‌های دیگری هم که در اختیار داشتیم، غالباً به‌صورت تک‌سانس فیلم را اکران کرده‌اند.

بابائیان افزود: ان‌شالله با تبلیغاتی که داشته‌ایم بتوانیم تعداد سالن‌های اکران فیلم را افزایش دهیم و مخاطبان در همان سانس‌های حداقلی هم از فیلم استقبال کنند. شاید اینگونه سینماداران هم راضی شوند و سانس‌های بیشتری را به اکران فیلم ما اختصاص دهند. در مجموع اما تا به اینجا از شرایط اکران فیلم اصلاً راضی نیستیم. واقعیت این است که فیلم پتانسیل لازم برای جذب مخاطب را دارد.

این تهیه‌کننده درباره اکران فیلمش بدون سینمای سرگروه، توضیح داد: زمانی که سینما ماندانا پلمب شد، خود صاحب سینما فکر می‌کرد نهایت یک روز این سالن تعطیل باشد ولی به‌دلیل عدم حضور دادستان ناحیه، تعطیلی این سینما طولانی‌مدت شد. واقعیت این است که نداشتن سرگروه به اکران فیلم ما لطمه زده و با توجه به قراردادی که منعقد شده است، ما می‌توانیم بابت این اتفاق از سینما خسارت هم بگیریم، اما ما چنین قصدی نداریم.

وی افزود: انتظارمان این است که زمان شروع اکران‌مان در سرگروه را هم از مقطعی که مشکل سرگروه‌مان حل می‌شود، محاسبه کنند. واقعیت این است که ما خودمان هم برای سینما ماندانا و مسئولانش ناراحت هستیم و نمی‌خواهیم نمک روی زخم آن‌ها بپاشیم اما امیدواریم این محاسبه را درباره بازه اکران فیلم داشته باشند.

تهیه‌کننده «معجزه عشق» در پاسخ به این پرسش که آیا تاریخ مصرف کمدی‌هایی از این جنس نگذشته و شاید به همین دلیل است که فیلم با استقبال مخاطب مواجه نمی‌شود، گفت: اصلاً این موضوع را قبول ندارم و معتقدم فیلم «معجزه عشق» داستان مناسبی دارد و حتی در قیاس با برخی فیلم‌های مشابه خودش که الان در حال اکران هستند، قصه درست‌تر و ساختار بهتری دارد.

وی ادامه داد: همین الان غیر از فیلم من فیلم‌های «فسیل»، «شهر هرت» و یکی دو فیلم دیگر در قالب کمدی روی پرده است. بروید و کارشناسی کنید و ببینید کدام یک قصه و ساختار درست‌تری دارد. فیلم «معجزه عشق» در همان سه روز اول اکران ۳۰۰ میلیون فروش کرد و امید داریم در روزهای آینده موتورش بیشتر روشن شود. واقعیت این است که این فیلم را هر مخاطبی دیده، بدش نیامده است. قطعاً اگر سانس‌های مرده را به فیلم ما اختصاص نمی‌دادند، الان فروش بسیار بالاتری داشت. به نظرم فیلم ما از منظر ساخت و محتوا هم ردیف با فیلم «شهر هرت» است.

این تهیه‌کننده گفت: این از بدشانسی ما بود که همزمان با ادامه استقبال از فیلم «فسیل» فیلم‌مان اکران شد. زمانی که ما برای اکران فیلم «معجزه عشق» مدنظر داشتیم عید نوروز بود. کسی فکر نمی‌کرد استقبال از «فسیل» تا این اندازه ادامه داشته باشد.

نوشته‌شده در

رسانه سینمای خانگی- «اکبر عبدی» و تکرار یک اشتباه تکراری

«اکبر عبدی» مصداق بارز بازیگر توانمندی است که متاسفانه با انتخاب‌هایی اشتباه و استمرار این وضعیت، عملا در حال تجربه دوران متفاوتی از کارنامه‌اش است که احتمالا هیچ‌کس ولو خود او، از این وضعیت راضی نیست.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، تاریخ سینما نشان داده که یکی از پارامترهای میزان موفقیت و ماندگاری یک بازیگر، انتخاب‌هایی است که وی در برهه‌های مختلف فعالیت خود، انجام داده است؛ گاهی یک بازیگر با معدود انتخاب‌های درست، توانسته نام خود را در تاریخ سینما ماندگار کند و بازیگری دیگر، با انتخاب‌هایی اشتباه، مسیری دیگر را پیموده که برخلاف توانمندی‌های وی، هیچ حاصلی را برایش به همراه نداشته است.

در چنین ساحتی، اکبر عبدی یکی از بازیگرانی است که برخلاف توانمندی‌ها و ظرفیت‌های پیدا و پنهان بسیار که در بازیگری دارد، بیشترین ضربه را از ناحیه انتخاب‌های اشتباه خورده است و متاسفانه جایگاه و تراز حرفه‌ای خود را با این قبیل انتخاب‌ها، به طرز قابل‌توجهی تنزل داده است.

البته عبدی، بازیگر زیرکی است و خود او نیز می‌داند که تا چه اندازه از این بابت متضرر شده است. او همچنین یک‌بار در یک برنامه تلویزیونی، با پذیرش تلویحی این انتخاب‌های اشتباه، گفت که: ما بعضی وقت‌ها، در یک فیلمی بازی می‌کنیم که خوب هم نیست اما به دلیل گذران زندگی مجبور هستیم که چنین کارهایی را بپذیریم و مردم، خیلی از ما خرده نگیرند.

البته که این سخن عبدی، یک حقیقت درست است که سبب شده تا بسیاری از بازیگران، در برهه‌های مختلف فعالیت خود، دست به چنین انتخاب‌هایی بزنند اما مورد متفاوت عبدی این است که این برهه برای وی، به چندین سال رسیده است و ساحت حرفه‌ای او را نشانه گرفته است. به‌طوری‌که وی هم‌اکنون حدود ۱ دهه است که در کار هیچ کارگردان جریان‌سازی ظاهر نشده و ترجیح داده تا در آثاری با بنیه ضعیف که می‌داند گیشه چندانی هم ندارد، حضور یابد.

حالا اینجا ۲ سوال به ذهن خطور می‌کند: نخست آن‌که: آیا اکبر عبدی، هم‌چنان به دلیل مسائل مالی، بازی در کمدی نازل را می‌پذیرد؟ و دوم آن‌که آیا بهترین پیشنهادهایی که به عبدی در طول سال می‌شود، همین فیلمنامه‌ها است و آیا فیلمنامه بهتر از آن چیزی که می‌بینیم، به وی پیشنهاد نمی‌شود؟

بر روی کاغذ، پاسخ به هیچ یک از این دو سوال، نمی‌تواند مثبت باشد. اکبر عبدی، اکنون قطعا تنگناهای مالی زمان جوانی خود را ندارد و از سوی دیگر، هنوز هم به‌عنوان یک بازیگر حرفه‌ای در چشم کارگردانان، تهیه‌کنندگان و نویسندگان سینمایی مطرح است بنابراین انتخاب‌های این سال‌های او، نمی‌تواند لااقل از حیث این ۲ پرسش، محلی از پاسخ منطقی و قانع‌کننده داشته باشد.

عبدی چندی پیش در ویدئویی، با انتقاد از عنوان پرفروش فیلم نوستالژیک تاریخ سینمای کمدی که به فسیل تعلق گرفته بود، گفت که آیا وی و دیگر امپراطورانی که فیلم کمدی ساخته و یا بازی می‌کرده‌اند، تا حالا کاه‌گل لگد می‌کردند که حالا این فیلم بخواهد عنوان بهترین را از آن خود کند؟

این حرف عبدی، از یک منظر، کاملا درست است اما این بازیگر در همان ویدئو، به شکلی تلویحی پذیرفته که عمده موفقیت دوران کمدی، مربوط به سالیان قبل است و حرف ایشان، ربطی به فعالیت‌های این سال‌های وی ندارد.

خیلی سخت است که بخواهیم این سخنان را در مورد بازیگر کارهای چون محله بروبیا، بازم مدرسم دیر شد، مردی که موش شد، ماموریت، اجاره‌نشین‌ها، ای ایران، سفر جادوئی، ناصرالدین شاه آکتور سینما، مدرسه پیرمردها و آدم برفی بزنیم. شاید نخستین دلیلی که برای پذیرش چنین مسیری از سوی عبدی بخواهیم عنوان کنیم،؛ اصرار او بر پرکاری باشد چرا که این بازیگر در بیش از ۴ دهه فعالیت جدی در سینما و تلویزیون، در بیش از ۱۷۰ فیلم، سریال و تئاتر حضور داشته است که یک آمار خیرکننده به لحاظ پرکاری برای یک بازیگر محسوب شده و طبیعی است که در این عملکرد، کارهای ضعیف بسیاری به چشم بخورد.

اکبر عبدی در یک دوره‌ای به دلیل بازی در سریال زیر آسمان شهر، از مردم عذرخواهی کرد و این عذرخواهی زمانی اتفاق افتاد که وی هنوز به ورطه حضور در هر کاری نیفتاده بود حال آن‌که پس از آن عذرخواهی، عبدی، در کارهای ضعیفی ظاهر شد که به‌مراتب، کم‌مخاطب‌تر از زیر آسمان شهر بودند اما وی برای آنها هیچ‌گاه عذرخواهی نکرد چرا که عملا در این ورطه افتاد و پس از آن نیز حساسیتی برای پذیرش فیلمنامه‌ها، از خود نشان نداد.

اینکه در میان انبوه بازیگرانی که دست به انتخاب‌های اشتباه می‌زنند، اکبر عبدی را سوژه قرار دادیم، قطعا به دلیل ظرفیت‌های بسیار او در این زمینه است. عبدی، بازیگری منحصر در سینمای کمدی نیست؛ او بازیگر مورد وثوق کارگردانان جریان‌ساز و مولفی چون داریوش مهرجویی، علی حاتمی، ناصر تقوایی، مسعود جعفری جوزانی، داوود میرباقری، محمدرضا هنرمند، کیومرث پوراحمد و فریدون جیرانی است بنابراین نمی‌توانیم چنین بازیگری که در درام و کمدی، تجارب گران‌سنگی دارد را در انبوه کمدی‌های نازل مشاهده کنیم که با استقبال بسیار اندکی، در زمانی کوتاه، از پرده پائین کشیده شده و هیچ رهاوردی برای بازیگر شاخص تاریخ سینمای ایران ندارند.

اکبر عبدی اما همواه جنبده و آکنده از ایده‌های بکر است. درست در دوره‌ای که همه فکر می‌کردند، دوره زن‌پوشی به سر رسیده او با حضور در فیلم خوابم میاد، همه را انگشت به دهان گذاشت یا در دوره‌ای که خیلی‌ها تصور می‌کردند دوره اکبر عبدی به پایان رسیده، وی با یک بازی قدرتمند در فیلم رسوایی، نقش حاج یوسف را به یکی از نقش‌های ماندگار تاریخ سینمای ایران تبدیل کرد. این روحیه و پتانسیل بالای عبدی،سبب می‌شود تا ما همواره به او امید داشته باشیم که با انتخاب‌هایی درست، ظرفیت‌های دیگری از هنر خود را به رخ کشیده و همچون آب زلال چشمه، نوآوری‌های خود را مستمرا در پیشگاه مخاطبان انبوه و تاریخ سینمای ایران قرار دهد.

نوشته‌شده در

رسانه سینمای خانگی- برگزیده شدن «چهار دختر» در مونیخ

جایزه بهترین فیلم بین‌المللی جشنواره مونیخ آلمان به مستند «چهاتر دختر» ساخته «کوثر بن هنیه» فیلمساز شناخته‌شده تونسی رسید.

به گزارش ایسنا، این فیلم داستان «اولفا حمرونی» مادری تونسی را روایت می‌کند که دو دختر بزرگش کشور را ترک کردند تا به نیروهای تکفیری داعش در لیبی بپیوندند و پس از آن ناپدید می‌شوند.

«کوثر بن هنیه» سازنده این مستند در روایت خود از داستان، از دو بازیگر برای بازی در نقش دختران گم‌شده «اولفا حمرونی» استفاده کرده است. این مستند-درام ترکیبی برای نخستین بار در کن نمایش داده شد، جایی که برنده چشم طلایی بهترین مستند جشنواره به صورت مشترک با فیلم «مادر همه دروغ‌ها» ساخته «اسماء المودیر» شد.

یکی دیگر از فیلم‌های امسال جشنواره کن با نام «گل بوریتی» نیز جایزه سینه‌ویژن جشنواره مونیخ را برای بهترین کارگردان نوظهور بین‌المللی برای «ژوائو سالاویز» و «رنه نادر مسورا» به ارمغان آورد. این فیلم که با همکاری نزدیک قبیله کراهو در برزیل ساخته شده است، تلفیقی از قوم‌نگاری و روایت شاعرانه است که خاطرات این قبیله را بررسی می‌کند.

همچنین جایزه فیپرشی (فدراسیون بین‌المللی منتقدان فیلم) به «فسیل» ساخته «هنینگ بکهوف» رسید که یک درام آلمانی درباره یک معدنچی زغال‌سنگ سالخورده و دختر محیط‌بانش است.

جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران جشنواره مونیخ که با رای 58 هزار شرکت‌کننده در این رویداد سیمایی انتخاب شد نیز به «برگ‌های افتاده» اثر «آکی کوریسماکی» تعلق گرفت. این فیلم که نخستین ساخته این سینماگر فنلاندی در جشنواره پس از شش سال است، در جشنواره کن امسال رونمایی شد و جایزه هیات داوران جشنواره را از آن خود کرد.

چهلمین جشنواره فیلم مونیخ که از ۲۲ ژوئن تا اول جولای (اول تا دهم تیر ماه) در کشور آلمان برگزار شد، میزبان فیلم سینمایی «تورهای خالی» ساخته بهروز کرمی‌زاده و محصول ایران و آلمان در بخش “سینمای نوین آلمان” و همچنین فیلم «تفریق» ساخته مانی حقیقی در بخش “مستقل‌های بین‌المللی” بود.

نوشته‌شده در

رسانه سینمای خانگی- وای به سینمایی که با فیلم شانه تخم مرغی زنده بماند

علی سرتیپی با اشاره به اینکه فروش فیلم «فسیل» امیدواری را در زنده بودن سینما ایجاد کرده است، تاکید کرد که دیگر دوران فیلم‌های کمدی “شانه تخم‌مرغی” تمام شده است.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، در پایان فصل بهار میزان فروش سینما با اکران حدود ۲۰ فیلم، به بیش از ۲۷۰ میلیارد تومان رسید و استقبال علاقه‌مندان به سینما از فیلم‌های روی پرده سینماداران را به سال پررونق امیدوار کرده است؛ هرچند در میان فیلم‌هایی که تاکنون اکران شده‌اند اختلاف بسیار زیادی میان فیلم اول گیشه فروش و دیگر فیلم‌ها وجود دارد و همین نکته سبب شده برخی اهالی سینما و کارشناسان تاکید کنند که نباید به این آمار دلخوش بود.  

علی سرتیپی – مدیرعامل دفتر پخش فیلمیران و سینمادار – با ارائه گزارشی به ایسنا بیان کرد:‌ سال ۱۴۰۲ با اکران چهار فیلمِ «فسیل»، «غریب»، «عروس خیابان فرشته» و «بچه‌های طوفان» و سه فیلم «ملاقات خصوصی»، «بخارست» و «چپ راست» از سال گذشته آغاز شد تا جمعاً هفت فیلم در نوروز امسال روی پرده سینماها باشند. در روزهای پایانی فروردین هم پنج فیلم «جنگ جهانی سوم»، «آهنگ دو نفره»، «بابا سیبیلو»، «دسته دختران» و «سه کام حبس» به جمع اکران نوروز اضافه شدند تا فیلم‌های اکران‌شده در اولین ماه سال به عدد ۱۲ برسد و در نهایت یک میلیون و ۸۰۰ هزار نفر به تماشای فیلم‌ها نشستند و فروش فروردین از  ۸۳ میلیارد تومان گذشت.

او یاداوری کرد: در اردیبهشت‌ماه فقط فیلمِ «یقه‌سفیدها» به چرخه اکران اضافه شد و جمع فروش در این ماه از ۱۰۷ میلیارد تومان عبور کرد و ۲ میلیون و ۴۲۶ هزار نفر فیلم‌ها را تماشا کردند تا گیشه سینماها در اردیبهشت با افزایش تقریبا دوبرابری تماشاگر نسبت به فروردین روبه‌رو شود. در آخرین ماه فصل بهار و در اواسط خرداد نیز هفت فیلم «شهر هرت»، «کت چرمی»، «مصلحت»، «عروسی مردم»، «نگهبان شب»، «تصور» و «ارثیه فامیلی» اکران شدند و ۲ میلیون و ۱۵۷ هزار نفر هم در این ماه به سینما رفتند تا جمع فروش خرداد ۸۸ میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان باشد.

او با اشاره به اینکه سینما در بهار امسال ۶ میلیون و ۴۰۰ هزار تماشاگر داشت تا با فروشی معادل ۲۷۸ میلیارد فصل را به پایان برساند، گفت: آمار گیشه نسبت به سال گذشته که سه میلیون و ۹۳۹ هزار تماشاگر بود، رشد چشمگیری داشته و این میزان در ماه‌های آینده با فیلم‌های دیگری که در راه اکران هستند می‌تواند ادامه داشته باشد.

سرتیپی با اشاره به فروش «فسیل» افزود: به نظر می‌رسد به زودی فروش این فیلم از ۲۰۰  میلیارد تومان هم عبور می‌کند و می‌تواند جزء پنج فیلم پرمخاطب بعد از انقلاب باشد. همه این‌ها امیدواری را برای زنده بودن سینما در صنف نگه می‌دارد.

او در پاسخ به اینکه برخی معتقدند با رونق فیلم‌های کمدی و افزایش تولیدات در این ژانر سینمایی که به نام اجتماعی شناخته می‌شود بیشترین ضربه را خورده و همین الان هم خیلی از صاحبان این فیلم‌ها نسبت به وضعیت سانس‌های نمایش آثار خود گله دارند، گفت: واقعیت ماجرا این است که مردم از هر فیلمی لذت ببرند آن را بیشتر مورد توجه قرار می‌دهند. این اتفاق فقط درباره فیلم‌های کمدی صادق نیست چون فیلمی مثل «ملاقات خصوصی» هفت ماه است که روی پرده مانده و همچنان از سینماها سرویس می‌گیرد. از سوی دیگر یک‌سری فیلم کمدی هم در حال اکران هستند که ۱۰ میلیون تومان هم نفروخته‌اند.

سرتیپی ادامه داد: فیلم‌های کمدی بعد از دوران کرونا سینما را نجات دادند و به بهتر شدن روحیه مردم هم کمک کردند. در ماه‌های آینده هم چند فیلم کمدی دیگر ساخته‌شده توسط فیلمسازانی همچون کیانوش عیاری و محسن امیریوسفی روی پرده می‌آیند که همگی کمدی‌های خوبی هستند و به نظرم تغییری که در این نوع فیلم‌ها می‌بینیم این است که دیگر اصطلاحا “شانه تخم‌مرغی” نیستند و اگر مردم واقعا لذت نبرند، آن‌ها را تماشا نمی‌کنند.

نوشته‌شده در

رسانه سینمای خانگی- سینمای کودک نیاز به جذابیت دارد؛ مانع نتراشید!

سیدجواد هاشمی با اشاره به کم شدن فیلم‌هایی برای کودکان و نوجوانان و انتقاد از نوع طرح‌هایی که برای ساخت فیلم کودک پیشنهاد می‌شود، گفت: نوع نگاه حاکم در دستگاه‌های دولتی برای ساخت فیلم در سینمای کودک ویژگی‌های لازم را برای جذب مخاطب ندارد.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، تابستان از راه رسیده و سینما به عنوان یکی از محبوب‌ترین و در دسترس‌ترین سرگرمی خانواده‌ها، فعلا فیلم جذابی برای کودکان و نوجوانان عرضه نکرده است.

سال گذشته چند فیلم و انیمیشن به طور متوالی روی پرده سینماها رفتند و توانستند موفقیتی هم در گیشه داشته باشند اما در حال حاضر به نظر می‌رسد با توجه افزایش هزینه‌های تولید و نگرانی‌ها بابت وضعیت اکران، فیلمسازان فعال و باسابقه در سینمای کودک رغبت چندانی برای کار در این حوزه ندارند.

سیدجواد هاشمی که تقریبا از زمستان سال گذشته، فیلم «جزیره فضایی» (تورنادو ۲) را روی پرده داشت و الان در پلتفرم‌های اینترنتی آن را به صورت آنلاین اکران می‌کند، در گفت‌وگویی با ایسنا درباره وضعیت فروش فیلمش در اکران آنلاین و اینکه آیا قصد ساخت فیلم جدیدی دارد یا خیر، بیان کرد: اکران آنلاین «جزیره فضایی» در مقایسه با اکران در سینما تا به امروز وضعیت بهتری داشته چون در سینما فقط ۳۰ درصد فروش به تهیه‌کننده می‌رسد و برای فیلمی که سال ۱۳۹۸ با دو میلیارد تومان ساخته شده و پس از حدود پنج سال، پنج میلیارد تومان بلیت می‌فروشد، فقط یک میلیارد و ۸۰۰ میلیون تومان به سرمایه‌گذار فیلم برمی‌گردد و این رقم بسیار خنده‌دار است. نکته جالب‌تر اینجاست این رقم مشمول مالیات هم می‌شود و ما نه تنها حتی پول تولید را درنیاورده‌ایم و زمین خورده‌ایم، بلکه باید مالیات هم بدهیم. بنابراین با چنین شرایطی، به نظر می‌رسد در مسیری هستیم که فیلمساز مستقل نتواند فیلم بسازد و سینمای خصوصی شکست بخورد. من دیگر نمی‌توانم به این ماجراها نگاه مثبتی داشته باشم.

این بازیگر که فیلم «فسیل» را هم روی پرده دارد، درباره ارزیابی‌اش از وضعیت امروز اکران سینما که در قبضه کامل فیلم‌های کمدی است و اینکه آیا او هم ترغیب شده تا فیلم کمدی بسازد؟ گفت: فیلم‌های کمدی به این دلیل نیاز مردم به خنده و روحیه‌ شاد، بیشتر فروش دارند اما نکته اینجاست که در بین فیلم‌های کمدی هم فقط برخی فیلم‌ها موفق به فروش می‌شوند که سازندگانشان بیشتر شناخته شده باشند؛ مثلا در حوزه سینمای کودک من تقریباً می‌دانم که هر فیلمی بسازم پنج تا شش میلیارد تومان می‌فروشد چون خانواده‌ها فیلم‌های قبلی مرا را دیده‌اند و سبک کارم را می‌شناسند پس معمولا با بچه‌های خود به تماشا می‌روند. در سینمای کمدی هم به‌جز چند فیلم مثل «دینامیت»، «انفرادی» و «فسیل»، بقیه نتوانستند پول تولید خود را برگردانند و به نظرم مسئولان باید توجه داشته باشند که نباید نسبت به فروش فعلی «فسیل» در این چند ماه خوشحال باشند و آن را به حساب کلی سینما بگذارند چون شاید مسئولان سینمایی بر این باور باشند که وقتی «فسیل» بیش از ۱۸۰ میلیارد تومان فروخته، پس وضع سینما خوب است در حالی که آن‌ها نباید این رقم فروش را به عنوان چوب‌خطی برای رونق سینما از سوی مدیریت در نظر بگیرند. «فسیل» یک فیلم خصوصی بود که توانست فروش کند در حالیکه فیلم «غریب» که من آن را بسیار دوست داشتم و همین الان هزینه ساخت آن به ۳۰ میلیارد تومان می‌رسد، نتوانسته در گیشه موفق باشد.

هاشمی ادامه داد: سینما وضعیت بسامانی ندارد و یکی از مهم‌ترین دلایل آن مسئله قیمت بلیت است. این روزها قیمت یک آدامس از قیمت بلیت سینما بیشتر است یعنی به هر چه دست بزنید قیمت آن ۱۰ برابر شده در حالی که افزایش قیمت بلیت سینما خیلی کمتر از این‌ها بود. برخی می‌گویند اگر بلیت سینما گران شود، مردم به سینما نمی‌روند، اگر این‌طور باشد پس چرا تئاتر با بلیت ۳۵۰ و ۷۰۰ هزار تومان و کنسرت با قیمت ۸۰۰ هزار تومان خوب فروخته می‌شود؟ 

او با بیان اینکه وضع سینما خراب است و باید آن را نجات داد، گفت: در شرایط فعلی من اصلا امکان ساخت فیلم را ندارم، بخصوص آنکه مخارج مراحل پس از تولید فیلم «شهر گربه‌ها ۲» حدود یک میلیارد تومان شده و حتی آنقدر پول ندارم که آن را اکران کنم. آیا کسی درک می‌کند که مفهوم برگشت سرمایه در سینما یعنی چه و ما با چه مشکلاتی روبه‌رو هستیم؟ همین فیلم «شهر گربه‌ها ۲» مدت‌ها در انتظار مجوز نمایش بود تا به طور کامل بر وفق مراد وزارت ارشاد باشد. ایرادهایی را به فیلم وارد کردند که برای یک فیلم کودک و نوجوان عجیب بود. البته فیلم‌های من به گونه‌ای هستند که خانواده‌ها نیز بتوانند تماشا کنند ولی ایراد به محتوا از جنبه‌های مختلف سیاسی و اقتصادی عجیب است. برای من این پرسش به وجود آمد که آیا مسئولین متوجه نیستند در چهار سال اخیر در حوزه سینمای کودک فقط پنج فیلم فروش کرده و بقیه حتی هزینه‌های تولید خود را برنگرداندند؟

او اضافه کرد: با ادامه این وضعیت فقط فیلم‌های دولتی باقی می‌مانند و بچه‌ها هم اگر چنین محصولاتی را دوست داشتند، همان تلویزیون را تماشا می‌کردند. واقعیت این است که نوع نگاه حاکم در دستگاه‌های دولتی برای ساخت فیلم در سینمای کودک ویژگی‌های لازم را برای جذب مخاطب ندارد. من خودم طرحی داشتم با نام «شهر الاغ‌ها» که به بنیاد فارابی ارائه کردم، ولی به من گفتند به جای چنین طرحی، سراغ ساخت فیلمی درباره کودکان سرطانی بروم.

جواد هاشمی که این روزها مشغول بازی در سریال «زخم کاری ۲» محمدحسین مهدویان است،  در پایان این گفت‌وگو درباره پروژه‌های جدیدش برای بازیگری گفت: به‌جز «زخم کاری»، سریال «بازپرس» را هم کار کرده‌ام ولی فعلا بازیگری را خیلی دوست ندارم و برای گذران زندگی گاهی مجبور به بازی می‌شوم چون از تهیه‌کنندگی در سینما خیلی لطمه خوردم. البته در انتخاب نقش هم در کنار تلاش برای شکستن تابوها، مراقبت‌های زیادی باید انجام دهم.

نوشته‌شده در

رسانه سینمای خانگی- کدام عدالت؟ این سبک اکران، فیلم سوزی است

سیدضیاء هاشمی تهیه کننده سینما گفت: متاسفانه این روزها شاهد فیلم سوزی همکاران مان در اکران عمومی هستیم.

به گزارش سینمای خانگی، سیدضیاء هاشمی تهیه کننده سینما در خصوص اجرای عدالت در سینما به ویژه در حوزه اکران گفت: ما زمانی می توانیم از عدالت دم بزنیم که بستر عادلانه ای برای تمامی فیلم ها در اکران فراهم کرده باشیم. بطور مثال بگوییم همه فیلم ها از ۱۵ سالن سینما و ۴ هفته اکران برخوردار هستند، همه فیلم ها از این تعداد تیزر تلویزیونی و تبلیغات شهری و امثالهم برخوردارند. آن وقت درحالی که توامان کف فروش فیلم را دولت تضمین کرده که به صاحبان سینما ها خسارتی وارد نشود در تبلیغات نیز بالسویه از فیلم ها حمایت کند.

رئیس جامعه صنفی تهیه کنندگان در گفتگو با سینماپرس، در پاسخ به این پرسش که این روزها شاهد اکران گسترده فیلم ها که عملاً منجر به فیلم سوزی شده هستیم، در این شرایط وظیفه مدیران سازمان و ارشاد برای صیانت از سرمایه گذاران و تهیه کنندگان فیلم ها چیست؟ اظهار داشت: در ابتدا باید بر پیش فرض سوال شما صحه بگذارم، بله متاسفانه این روزها شاهد فیلم سوزی همکاران مان در اکران عمومی هستیم. اما چرا؟ معتقدم بعد از بحران کرونا که منجر به شرایط سخت اقتصادی برای همه مشاغل شد سینمای ایران نیز دستخوش همین وضعیت قرار گرفت و ازآنجایی که مثل الباقی مشاغل در کشور وابسته به سیاست ها و دستورالعمل های دولتی بود؛ به دلیل آنچه من، بی تجربگی، عدم درایت و نبود شناخت از مسائل و مشکلات سینما می نامم، آثار تخریبی این بحران همچنان سایه اش بر سینمای ایران حاکم مانده و متاسفانه نتایج تخریبی آنرا نیز این روزها شاهدیم.

وی ادامه داد: متولیان وقت آن دوران و بعدها مدیران فعلی نتوانستند آنچنان که باید با اتخاذ راهکارهای مطمئن، ضریب این خسارات را پایین بیاورند. یکی از مصادیق عدم کفایت تدبیرها، تغییر صرفاً شکلی ساختار شورای صنفی اکران است. تصور دوستان در سازمان سینمایی این بود که با تغییر شکلی ساختار شورای صنفی می توانند در خروجی های شورا نیز تغییر ایجاد کنند لذا با تدوین آیین نامه ای جدید و ایجاد شورایی بالادستی برای شورای صنفی درصدد تغییراتی برآمدند ولی غافل از آنکه صرفا ماهیت صنفی بودن شورا را به دولتی تغییر داده اند و بدون در نظر گرفتن شرایط زمانی و مکانی سینما، بر همان سیاق گذشته حرکت کردند.

هاشمی در همین راستا متذکر شد: این شد که شورای صنفی بدون در نظر گرفتن وضعیت بغرنج سینما، انتظار بیش از صدها فیلم در نوبت اکران و ظرفیت محدود سالن ها، با همان فرم و سیاق گذشته مبادرت به تصمیم گیری و اکران فیلم ها نمودند. این شد که صاحبان فیلم ها به دلیل عدم مشوق های تاثیر گذار و واقعی، انگیزه ای برای اکران فیلم های شان نداشتند و به ناچار فیلم هایی که در شرایط عادی از مجال و فرصت کمتری برخوردار بودند پیشتاز اکران شدند، این فیلم ها نه در مخاطب ایجاد انگیزه می کرد نه چراغ سینما را روشن نگه می داشت، لذا با استمرار وضعیت انفعال با بحران های جدی تری در چرخه اقتصادی سالن های سینما روبرو شدیم تا جایی که صاحبان سالن ها حتی در تامین حق الزحمه کارمندان خود هم به تنگنا افتادند. طبیعی بود وقتی مقادیر زمان و مکان را در تصمیم گیری هایمان نادیده می گیریم و دولت بجای مشوق های جدی و تضمین امنیت اکران ، صرفا در بعد نظارتی و اعمال سلیقه بسنده می کند، باید شاهد چنین وضعیتی می بودیم.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «شوکران» و «روز فرشته» در پاسخ به این پرسش که با اینکه در هفته های اخیر حدود ۱۰ فیلم جدید به چرخه اکران اضافه شده اند اما همچنان شاهدیم که بخش اعظمی از سالن های سینما تنها به یک فیلم خاص که زمستان سال گذشته روی پرده رفته اختصاص دارد، چرا مدیران سینمایی علیرغم شعارهایی که در خصوص عدالت طلبی می دهند از اجرای عدالت در اکران عاجز مانده اند؟ تصریح کرد: ببینید ما تا مادامی که در اکران فیلم های سینمایی از نسخه های نخ نما شده بی تاثیر پیروی کنیم و سراغ طرحی نو که نفس تازه به فضای سینما بدهد نرویم، در برهمان پاشنه اکران سنتی خواهد چرخید. تصور می کنیم با فروش چشمگیر یک فیلم چرخه اقتصادی سینما را به حرکت در آورده ایم، در صورتی که این آمارها فقط برای ارائه در جلسات مدیران به مقامات بالادستی کارکرد دارد و ولا غیر. کجا با یک گل بهار شده که در سینما شود؟

وی خاطرنشان کرد: ما بدون توجه به وضعیت عمومی سینما نمی توانیم شاهد رشد و توسعه پایداری باشیم. فیلم هایی مثل «دینامیت» و «فسیل» تنها منجر به تعطیل نشدن سالن های سینما شد و این به معنای استمرار حیات سالن های سینما نیست. این به معنای رشد اقتصادی در سینما نیست؟ این به معنای رونق چرخه اکران نیست؟ از قضا زنگ خطری ست که اگر درست و آگاهانه و مدبرانه شنیده نشود، از خطری بزرگ خبر آورده. خبری که حکایت از حذف و فیلم سوزی های گسترده می کند. این یعنی در سال ۲ تا ۳ فیلم پرفروش و الباقی شکست در اکران را تجربه خواهند کرد.

هاشمی تأکید کرد: و اما عدالت که در سوال شما مطرح شده در این چرخه معیوب کجاست؟ معتقدم این نگاه دستوری در حوزه فرهنگ یا باید در همه شئون متجلی شده و از طرفی هزینه فرهنگ دستوری را هم دولت برعهده بگیرد یا باید اجازه بدهیم مبتنی بر اقتصاد آزاد در کنار اقتصاد حمایتی جریان سینما به حیات خودش ادامه دهد. این وضعیت آشفته بازار از هیچ الگو و مدل اقتصادی پیروی نمی کند. نه صدردصد دولتی ست و نه تماماً خصوصی. تلفیقی شلخته که به قواره این سینما نمی آید.

این تهیه کننده پیشکسوت ادامه داد: ما زمانی می توانیم از عدالت دم بزنیم که بستر عادلانه ای برای تمامی فیلم ها در اکران فراهم کرده باشیم. بطور مثال بگوییم همه فیلم ها از ۱۵ سالن سینما و ۴ هفته اکران برخوردار هستند، همه فیلم ها از این تعداد تیزر تلویزیونی و تبلیغات شهری و امثالهم برخوردارند. آن وقت درحالی که توامان کف فروش فیلم را دولت تضمین کرده که به صاحبان سینما ها خسارتی وارد نشود در تبلیغات نیز بالسویه از فیلم ها حمایت کند.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «پرونده هاوانا» و «عروس» در همین راستا افزود: از اینجا به بعد فیلم، محتوای فیلم و خوش ساختی و شناخت از سلیقه مخاطب است که تعیین کننده استمرار اکران فیلم خواهد بود. در غیر این صورت در وضعیت فعلی حاصلی جز هدررفت سرمایه های همکاران مان را بدست نمی آید. پس به صرف شعار و تبلیغات و سخنرانی و پوستر نه عدالت، نه رفع تبعیض و نه حذف رانت محقق نخواهد شد. معتقدم دولت باید بجای اینکه تمام سرمایه گذاری خود را معطوف به تولید فیلم های هم راستا با اهدافش کند، باید به عنوان متولی و مسئول سینمای کشور حمایت و سرمایه گذاری اصلی را از مخاطب سینما بعمل آورد. در مدلی که تماشاگر تشویق به سینما رفتن شود و درعین حال هزینه های مالی سینما رفتن برای او کاهش یافته باشد. نمی توان همه ی بار را روی دوش سینما گر و سالن سینما و مخاطب سینما گذاشت و دولت تنها در موفقیت ها سهیم باشد.

وی در پاسخ به این پرسش که اگر وضعیت اکران با همین منوال ادامه پیدا کند چه چشم اندازی را برای آینده سینمای کشور متصور هستید؟ گفت: من ترجیح می دهم به آینده امیدوار و خوش بین باشم اما به شرطها و شروطها؛ به نظرم فرهنگ موضوع مهمی برای دولت و حکمرانی ست و این اهمیت باعث شده با مداخلات ریز و درشت وضعیت فعلی را حاکم کند. وضعیتی که نه اهالی فرهنگ از آن راضی هستند و نه انتظارات و هدف گذاری های حکمرانی در کشور را تامین کرده است. لذا دولت ها باید در یک تعامل جدی با حکمران و تعیین انتظارات و خط مشی های واقعی و به رسمیت شناختن استقلال هنرمندان، به یک راهبرد مشخص و متقن برسند که هم هنرمندان و هم دولت برسرآن به وفاق برسند.

هاشمی تأکید کرد: حکمرانی فرهنگی تا مادامی که عرصه فرهنگ را دستوری و هنرمندان را کارمندان دولت بداند، ما شاهد وضعیت بهتری که نخواهیم بود هیچ روز به روز شاهد انفعال در این حوزه هم خواهیم بود. سینمای ایران هم جزئی از همین تغییر نگرش است. متاسفانه سینمای ایران نه تماما دولتی است و نه تماماً خصوصی ست. ممکن است آقایان سینمای مستقل، خصوصی و توانمند و عزت مدار در عرصه های داخلی و بین المللی نمی خواهند خب چه ابایی از اعلام آن دارند؟ این بلاتکلیفی حاصلی جز انفعال و بی انگیزگی و ناامیدی نخواهد داشت. لااقل یک طرف موازنه از خروجی راضی خواهد شد. این سیاست یکی به نعل و یکی به میخ در حوزه فرهنگ منجر به ناکارامدی در همه شئون می گردد.

این تهیه کننده در پایان این گفتگو افزود: به قول فقها و حقوق دان ها، اذن در شی ء اذن در لوازم آن هم هست. یعنی اگر دوستان معتقد به سینمای صددرصد دولتی هستند باید به ابزار و لوازم آن هم پایبند باشند. باید هزینه آنرا هم بپردازند.

خروج از نسخه موبایل