انیمیشن کوتاه «پیانو» به کارگردانی مرجان کشانی و شهاب شمسی به تهیه کنندگی مرجان کشانی برای مرکز گسترش سینمای مستند ساخته شد.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایرنا، ساخت این انیمیشن به شیوه استاپ موشن به تازگی به پایان رسیده و دنیای جنگ را با روایتی ضد جنگ به تصویر می کشد. در این اثر شاهد هیچ صحنه جنگی و اتفاق ناگواری نیستیم و این موضوع روایت می شود که چگونه انسان به جنگ هم نوع خود می رود.
«پیانو» که یک فیلم کوتاه ۷ دقیقه ای است به فقر و مشکلات زندگی می پردازد و روایت فردی است که می خواهد پیانو بخرد اما بحران جنگ پیش می‌آید و او از ساده‌ترین اتفاقات زندگی خود محروم می‌شود.
به گفته کشانی، کاراکتر ما در واسط جنگ بیرونی و درونی خود به سر می‌برد و رویاهای ساده زندگی او به رویاهای دست نیافتنی تبدیل می‌شود و در نهایت به صلح درونی می‌رسد.
سازندگان این انیمیشن کوشیده‌اند تصویر مدنظرشان را در پلان‌های نهایی که کودکان بر سر دوچرخه در حال جنگ و ستیز هستند و با به صلح رسیدن و برآورده شدن رویای کاراکتر اصلی که همان نواختن پیانو است نمایش بدهند و در پایان کودکان نیز نوبتی دوچرخه سواری می‌کنند.
به اعتقاد کشانی این فیلم فقط داستان زندگی یک کاراکتر نیست و ما نیز در زمان جنگی که به ما تحمیل شده بود، رویاهای کودکی و آرزوهای جوانی‌مان را از دست دادیم.
به گفته تهیه کننده «پیانو» عوامل این انیمیشن از بهترین و متخصص‌ترین‌ها در رشته استاپ موشن هستند. آنها سال‌هاست با این تکنیک که جزو سخت‌ترین شیوه‌های ساخت انیمیشن در جهان است، زندگی خود را سپری می‌کنند.
کشانی در پایان ابراز امیدواری کرد این اثر که با حمایت موثر و بدون دخالت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در عملکرد هنری و نوع نگرش هنرمند ساخته شده، بتواند در جشنواره‌های داخلی و خارجی موفق ظاهر شود.
فیلم سینمایی «رویای کاغذی» ساخته علی عطشانی جایزه بهترین فیلم جشنواره رومانی را دریافت کرد.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از مشاور رسانه‌ای بیتافیلم، فیلم سینمایی «رویای کاغذی» به کارگردانی علی عطشانی و سرمایه‌گذاری و تهیه‌کنندگی صدرا درودیان همایونی و کسری درودیان همایونی در چهل و چهارمین حضور بین‌المللی خود، برنده جایزه بهترین فیلم شانزدهمین دوره جشنواره «تولیدکنندگان مستقل این دی» رومانی شد.
این جشنواره ۱۲ تا ۱۵ می در شهر بخارست کشور رومانی برگزار شد و شب گذشته در مراسم اختتامیه علی عطشانی جایزه و تندیس بهترین فیلم این دوره از جشنواره را دریافت کرد.
فیلمنامه «رویای کاغذی» را جابر قاسمعلی بر اساس ایده‌ای از علی عطشانی نوشته و کامران تفتی، مینا وحید، زینب (نگار) ملاکی و امیرحسین رضازاده نقش‌های اصلی این فیلم را ایفا کرده‌اند.
مجید مهین دوست و نازیلا باباپور از دیگر بازیگران این فیلم هستند.
عوامل فیلم سینمایی «رویای کاغذی» عبارتند از کارگردان: علی عطشانی، سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده: صدرا درودیان همایونی و کسری درودیان همایونی، مدیر فیلمبرداری: محمود عطشانی، تدوین: علی عطشانی، مدیر تولید: سعید دلاوری، طراح چهره‌پردازی: امید گلزاده، چهره‌پرداز: فرزانه زردشت، فائزه سادات موسوی، طراح صحنه و لباس: آبتین برقی، طراح لباس: ملیکا سادات اسماعیلی، مدیر صدابرداری: مسعود شاهوردی، امور بین‌الملل و زیرنویس: امیدعلی چوگانی، مدیر تدارکات: امیر جهانبخش، محمود الوندی، موسیقی متن: شهاب شرفی، صداگذاری و ترکیب طراحی صدا: سید محمود موسوی‌نژاد، عکاس: محمد طالبی، دستیار تدوین: احسان اکبری، گروه تهیه کنندگان: مهدی منصوری، حسین بلاش، احسان ولی پورزند، پخش‌کننده بین‌المللی: امریکن برایتلایت فیلم پروداکشنز، مدیر روابط عمومی و مشاور رسانه‌ای: مریم قربانی‌نیا.
اسامی استادان کارگاه‌های دوره فیلمسازی «مدرسه تصویر» اعلام و از پوستر آن رونمایی شد.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی موسسه تصویر شهر، در دوره هفت روزه «مدرسه تصویر» ۲۱ کارگاه توسط سینماگران مطرح سینمای ایران برگزار می‌شود که لیست آنها به این شرح است: کارگاه فیلمنامه نویسی و کارگردانی سینما: حسین دوماری و پدرام پور امیری، کارگاه فیلمنامه سریال: پویا سعیدی، کارگاه کارگردانی فیلم اول: امید شمس، کارگاه نحوه تعامل با بازیگر و کارگردانی: کاظم دانشی، کارگاه فیلمبرداری: علیرضا برازنده، کارگاه عکاسی فیلم: علی نیک رفتار، کارگاه برنامه‌ریزی و دستیار کارگردان: دانش اقباشاوی، کارگاه طراحی صحنه: امیرحسین حداد، کارگاه گریم: محسن دارسنج، کارگاه تهیه و تولید و پخش فیلم: سعید خانی، کارگاه طراحی صدا و صداگذار: آرش قاسمی، کارگاه صدابرداری: مسیح سراج، کارگاه تدوین: میثم مولایی، کارگاه اصلاح رنگ و نور: نیما دبیرزاده، کارگاه جلوه‌های ویژه: محمد برادران، کارگاه فیلم کوتاه: حسین فلاح آبادی، کارگاه فیلمسازی با موبایل: مسعود زارعیان، کارگاه روابط عمومی و تبلیغات: امیرحسین رسائل، کارگاه طراحی پوستر: طاها ذاکر، کارگاه موسیقی فیلم: حبیب خزائی‌فر و کارگاه تهیه فیلم کوتاه و پخش فیلم: پوریا حیدری.
دوره حرفه‌ای سینما از پیش تولید تا پس تولید با شعار «سینما در سینما» با هدف کشف و حمایت از استعدادهای جوان برگزار و در پایان دوره نیز گواهینامه معتبر اعطا می‌شود. برای دانشجویان رشته هنر تخفیف ویژه‌ای در نظر گرفته شده است.
پس از پایان برگزاری دوره، با نظر جمعی سینماگران، سه نفر از هنرجویان مستعد و علاقه‌مند به فیلمسازی انتخاب شده و شهریه آنان به طور کامل بازگردانده می‌شود.
در برگزاری این دوره مدرسه تصویر از ۴ تا ۱۰ خرداد ۱۴۰۲ در پردیس سینما گالری ملت برگزار می‌شود.
فیلم کوتاه «خوانا بنویسید» به نویسندگی و کارگردانی مرتضی علیزاده آماده نمایش شد.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی سازمان هنری رسانه‌ای اوج، فیلم کوتاه «خوانا بنویسید» به نویسندگی و کارگردانی مرتضی علیزاده و تهیه کنندگی هاشم مسعودی و مجتبی احسانی آماده نمایش شد.
این فیلم که به ناگفته‌های دفاع مقدس می‌پردازد، محصول سازمان هنری رسانه‌ای اوج است که با مشارکت انجمن سینمای جوانان ایران و شبکه سه تهیه و تولید شده است.
حمیدرضا هدایتی، آرش ماهان کیا، آتا حسینی، مریم قاسمی و پژمان سرمایه‌خواه در این فیلم به ایفای نقش پرداختند.
دیگر عوامل فیلم «خوانا بنویسید» کوتاه عبارتند از آهنگسازی: مسعود سخاوت‌دوست، طراح صحنه و لباس: حسین حاجی ابراهیمی، مدیر تولید: سجاد اسدی، فیلمبردار: کیوان شعبانی، صدابردار: امین جعفری، تدوین: مجتبی احسانی، اصلاح رنگ: یحیی محمدعلی، طراحی و ترکیب صدا: سلمان ابوذر، جلوه‌های ویژه بصری: ارشاد اسلامی، جلوه‌های ویژه میدانی: حمید رسولیان.
در خلاصه داستان آن آمده است: «اسماعیل نامه‌رسان ستاد اسراست و با نامه‌ای مواجه می‌شود که با رساندن آن دچار چالش می‌شود.»
میگن چشمام ضعیفه، ولی الکی میگن! معلومه! کور که نیستم، فقط یه کم چشمام چپه، همین. می بینم! اما خیلی درست و واضح نمی بینم. اگه بخوام دقیق بگم، یه کم جابه جا میبینم.
خودمو کشتم تا تونستم به اون آقای مدیرمسئول و این جناب سردبیر بفهمونم که من لاأقل «کور» نیستم! مگه اونا قبول می کردند؟ بالاخره بعد از هزار تست و امتحان و التماس، نهایتاً به هم نگاه کردن و فرمودن: «بعله، یه کم چشماش چپه!»
خدا هزار بار پدر سردبیر را بیامرزه که زودتر راضی شد؛ اما هنوز هم که هنوزه مدیرمسئول قبول نکرده و میگه فقط به احترام و مسئولیت سردبیر می پذیرم!… این تا اینجا… اما وقتی خواهش کردم اجازه بدن توی «سینمای خانگی» مطلب بنویسم، به جان دو تا بچه م، نه! به جان یک دونه زنم! هر دو شون از کوره در رفتن و شروع کردن به داد و بیداد. دوتایی فریاد می زدن که: مگه «سینمای خانگی» شهر هرته که هر کی از ننه ش قهر می کنه، میاد تو این مجله مطلب می نویسه؟! باور کنین اگه سردبیر نبود، به خاطر پرتاب اون قندان پر از نبات مدیرمسئول، هنوز بخیه های روی پیشانی م جوش نخورده بود.
تازه موقعی عصبانیت مدیرمسئول به اوج رسید که فهمید من اصلا سواد خوندن و نوشتن ندارم! بلکه اصلا نمی دونم فیلم و سینما چی هست! اصلا نمی فهمم «پایگاه خبری سینمای خانگی» دیگه چه صیغه ایه! من خیلی سعی کردم مدیرمسئول را توجیه کنم!! اما جداً تلاش و توجیه من کارساز نبود، اینا بیسوادتر از اونی ان که من فکر می کردم. بهشون گفتم: بابا بی خیال! حرف زدن و انتقاد کردن که دلیل و علم و فهم نمی خواد!
گفتم: با این همه رسانه های مشعشعی که می شه دید و خوند و شنید، که البته روم به دیوار همه شون هم یک از یک بهتر و مفیدترن! با این همه رسانه هایی که درست و حسابی مردم و مسئولان و هنرمندان و سینماگران را آموزش میدن و اطلاع رسانی و تحلیل و توجیه می کنن؛ با این همه روزنامه ها و مجله ها و برنامه های تلویزیونی و رادیویی که دارن آدرس و نشانی مشکلات را به مردم میدن! انصافا توقع این دوتا نیمچه مسئول[1] را کجای دلم بگذارم که می گن این کار سواد می خواد؟!… من که نمی گم، خود اون رسانه ها میگن که حرفها و جهت گیریها و کارهاشون هیچ ربطی به پول هایی که از یه جاهایی می گیرن نداشته و نداره و نخواهد داشت!! ارتباطی هم با حمایت پشت پرده یا جلوی پرده نداشته، نداره، و نخواهد داشت!… خب… دروغ چرا؟ تا قبر آآآآ! با این شرایط واقعاً من حتما باید آدم فهمیده ای باشم؟ یا باید عقل داشته باشم؟ یا باید فیلم دیده باشم؟!! چه حرفا میزنن این دوتا[2]!!
اینو که گفتم، مدیر مسئول یهو به طرف من خیز برداشت تا دوباره با قندان پر از نبات را به سر من بکوبد، که سردبیر دوباره پادرمیانی کرد و ریش گرو گذاشت که: «ضرری نداره بابا، بگذاریم بنویسه! اگر بد بود، معلومه که منتشر نمی کنیم!»… چشمان مدیرمسئول از عصبانیت سرخ شده بود و به جای سرِ سردبیر، سرِ من فریاد می زد: «اونایی که از اول معلومه اون همه نویسنده ن و پرقدرت وارد میدون می شن، چقدر موفقند؛ که حالا این احوَلِ بی سوادِ فیلم ندیدۀ خودبزرگ بین بتونه! اون هم کسی که از همین اول معلومه همه چیز را چَپَکی می بینه و جابه جا می فهمه»…
بالاخره وساطت سردبیر کار خودش را کرد و قرار شد که من هر از گاهی راجع به عالم و آدم!، کسانی که تو این مقوله خدمت یا خیانت می کنن، مسئولان زحمتکش و زحمتنکش!، فیلم های خوب و ناجور!، قهرها و آشتی ها!، مردی ها و نامردی ها!، باندبازی ها یا باندنبازی ها!، وجود مافیای بی وجود! پول های حق و ناحق پیش و پس پرده! و هر چیز دیگه ای که با این چشمان چپول می بینم یا فکر میکنم دیده م؛ بنویسم! مدیرمسئول که تیر بهش میزدی خونش بیرون نمی زد؛ مجبور شده بود معاهده ی برد-برد را بالاخره ظریفانه بپذیرد!…
حالا نوبت من بود که با قیافه حق به جانب رو به مدیرمسئول وایسم و بگم: البته پر واضحه که من! مسئولیت نوشته هام را به عهده نمی گیرمااا گفته باشم! چون مث روز معلومه که معلوم نیست هرچی دیده باشم درست دیده م! چرا؟ چون چشمام چپه! همین!!…
فقط امیدوارم اون قندون پر از نبات مدیرمسئول نابود بشه! هنوز از بخیه پیشانیم داره خون میاد…
راستی شما این هشلهف دو را به جای یک قبول کنین! گفتم که…
تا هشلهف بعدی، پناه بر خدا
میرزاننویس
[1] منظورم مدیر مسئول و سردبیر پایگاه خبری است، راستش مجبور شدم تو پاورقی توضیح بدم تا یهو به کسی برنخوره… میرزاننویس
[2] منظورم همون دوتان… به کسی برنخوره یه وقت!!… میرزاننویس
جوزپه پرونی سفیر ایتالیا در تهران با انتشار پستی در توئیتر درباره پخش فیلم برادران لیلا در حیاط سفارت رم در تهران با تشکر از دست اندرکاران، این فیلم را فیلمی درباره «تباهی و زندگی» توصیف کرد.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از فارس، یکی ـ دو روز پیش بود که سفیر ایتالیا در تهران با انتشار مطلبی در صفحه شخصی‌اش از پخش فیلم سیاه و ضدفرهنگی «برادران لیلا» در محل سفارتخانه رم با حضور سعید روستایی کارگردان فیلم خبر داد.
در ابتدا باید گفت جوزپه پرونی(سفیر ایتالیا در تهران) یا برداشت درستی از فیلم «برداران لیلا» و لایه‌های ضدفرهنگی و سیاه‌نمایانه آن ندارد یا تعمدا در ستایش این فیلم پرحاشیه، ضرب شست دختری به صورت پدر پیرش را «فداکاری بی‌نظیر زنان» عنوان کرده است.
این اقدام و نگاه آقای سفیر، همان نگاهی است که جوایزی همچون اسکار را به فیلم‌هایی از ایران می‌دهد که با روایاتی مشابه از سیاه‌نمایی این مرز و بوم ساخته شده‌اند و اینجاست که به یک خروجی مشترک می‌رسیم؛ تلاش برای دمیدن در خاکستر آتشی که ماه‌ها زندگی مردم را به تعطیلی کشانده بود.
* در حیاط سفارت رم چه گذشت؟
جوزپه پرونی سفیر ایتالیا در تهران با انتشار پستی در توئیتر از پخش فیلم برادران لیلا در حیاط سفارت رم در تهران با تشکر از دست اندرکاران، این فیلم را فیلمی درباره «تباهی و زندگی» توصیف کرد! او در این پست و در توضیح عکسی که به اشتراک گذاشته می‌نویسد: «بسیار خشنودم که در باغ اقامتگاه ایتالیا در تهران میزبان نمایش فیلم «برادران لیلا» بودم. فیلمی شگفت‌انگیز درباره زندگی و تباهی که نمایانگر شجاعت و فداکاری بی‌نظیر زنان است. تشکر ویژه از کارگردان فیلم، سعید روستایی و از گروه بازیگران فوق‌العاده‌اش.»
سوالی که بعد از شنیدن این خبر ذهن مخاطبان را درگیر می‌کند این است که سفارتخانهها به دنبال چه چیزی هستند؟ هدف از این میهمانی‌ها چیست؟ آیا این چنین مواردی در شرح وظایف سفارتخانه یا سفیر وجود دارد؟ هرچند این اولین بار نیست که مواردی غیر عرف در عملکرد سفارتخانهها دیده می‌شود برای نمونه دیده شدن سفیر بریتانیا در خیابان ولیعصر در حین اغتشاشات سال گذشته به همین منظور نگاهی می‌اندازیم بر شرح وظایف سفارت‌ها. و در ادامه تلاش خواهیم کرد پیام مستتر در پس اینگونه میهمانی‌ها را برملا کنیم.
وظایف سفارت چیست؟
در پروتکل‌های مرتبط با رویکرد و عملکرد سفارتخانهها آماده است که سفارت دارای چند وظیفه عمده است: رایزنی و حفظ منافع کشور مهمان، مشاوره با دولت خود در مورد فرصت‌های تجاری،سیاسی، اقتصادی و غیره، صدور ویزا و دادن وقت سفارت به متقاضیان سفر به کشور مهمان، واسطه رایزنی و گفتگو میان دولت کشور میزبان و مهمان، رسیدگی به امور متقاضیان در امور مهاجرت و در صورت صلاح دید، دادن اقامت کوتاه مدت و بلند مدت به افراد.
با توجه به شرح فوق، وقتی فیلمی پروانه نمایش برای اکران در داخل کشور را نگرفته در جشنواره‌های معتبر خارجی جز ایجاد جنجال و حواشی، نتوانسته است امتیاز چندان درخوری را از طرف منتقدان کسب کند به کدام دلیل مورد توجه سفارت ایتالیا قرار گرفته است؟
به زعم منتقدان یکی از اصلی‌ترین مشکلات فیلم «برادران لیلا» این است که کارگردان به جای تمام شخصیت‌ها حرف می‌زند. در آثار سینمایی به واسطه حضور شخصیت‌ها با مشاغل مختلف باید صداهای متفاوتی شنیده شود اما این فیلم به واسطه اینکه بیشتر به یک «بیانیه سیاسی» شباهت دارد تا یک «اثر هنری» ما زبان مرتبط با مشاغل مختلف را نمی‌بینیم و کلا یک صدا بر کل فیلم و کاراکترها سایه انداخته است. آن هم صدایی تصنعی، غرض ورز و پر از کنایه و کینه.
* تک صدایی/ استبداد فیلمنامه
بی‌شک ادبیات واژگان مورد استفاده یک راننده تاکسی با یک کارگر یا معلم متفاوت است. هر آدمی در هر شغلی که باشد ادبیات خاص خودش را دارد. این ویژگی زبانی را در آثار سینمایی مختلفی شاهد بوده‌ایم. اما در فیلم «برادران لیلا» این ویژگی وجود ندارد، یکی از برادران که نگهبان دستشویی یک مرکز خرید است، با همان ادبیات و دایره واژگانی حرف می‌زند که خواهر کارمندش حرف می‌زند. و این گفتار با گفتار دیگر کاراکترها هم تفاوت چندانی ندارد. دلیل این موضوع، «بیانیه» یا «مقاله» بودن فیلم است. در واقع اثر هنری میدان صداهای مختلف است اما «مقاله/ برادران لیلا» درگیر تک صدایی است. تک صدایی فیلم در تناقضی آشکار با آن‌چیزی است که فیلم خود را داعیه دار آن می‌داند. فیلم در ذات خودش استبدادی است و تمام صداها را به نفع صدای مستبد «مولف» حذف می‌کند.
از این رو است که «مخاطب» در مقابل « برادران لیلا» منفعل است. یعنی فیلم به گونه‌ای کارگردانی شده که چندان مجالی به ذهنیت مخاطب نمی‌دهد و تماشاگران جر شعارهای گل درشت سیاسی، برداشت خاص دیگری از این شبه‌هنر نمی‌تواند داشته باشد.
از همین رو است که تمام فیلم با محوریت جملات قصار نوشته شده است: «با کار کردن هیچی درست نمی‌شه، باید کاری کرد». یا آن جمله: «آدم تا بدبختی‌اش از حد نگذرد راه خوش بختی‌اش را پیدا نمی‌کنه» و آن یکی: «بی‌پولی اعتماد به‌نفس آدم‌ها را می‌گیرد و خِنگ نشان‌شان می‌دهد.» یا جملات تصنعی و بی‌ربطی که برادر کوچک که در کل فیلم تکلیف هیچ چیزش روشن نیست به برادر کلاه بردار( پیمان معادی) می‌گوید: «اینکه اگر رفتی زنگ نزن. اگه زنگ زدی بگو همه چی خوبه و …»
فیلم به گونه‌ای سرهم‌بندی شده تا موضوعاتی چون، زنان، کارگران، تفکر پدرسالار و… را بازنمایی کند و به معنای درست‌تر، متمرکز بر انحطاط خانواده‌ای است که نسبت چندان معناداری با واقعیت جامعه برقرار نمی‌کند. درواقع فیلم واقع‌گرا هم نیست چون نسبتی با عینیت‌های جامعه امروز ندارد. یکی از منتقدان در این باره می‌گوید: «در برادران لیلا اثری از خانواده ایرانی نیست و آنچه این جمع پراکنده نابسامان را خانواده کرده منافع شخصیست. مشکلات اجتماعی جانبدارانه مطرح می‌شود اما سازنده آن را بی‌نتیجه و عقیم می‌گذارد، گویا هیچ راه برون رفتی از مشکلات وجود ندارد.»
بحث اصلی این گزارش اما تحلیل فیلم«برادران لیلا» نیست، چرا که تاریخ درباره آن قضاوت خواهد کرد، فیلمی که طی ماه‌های اخیر به واسطه سطحی بودنش هر شخصی در هر موقعیتی نمادهای گل‌درشت آن را برجسته کرده و از آن حرف زده است.
چرایی اینکه سفیر کشوری برای فیلمی اینچنین پرحاشیه، نشست برگزار می‌کند پرسش اصلی است؟ رویکردی که هم مشت متصدیان ساخت فیلم «برادران لیلا» را بیشتر از همیشه باز می‌کند و هم نقدهای آشکار این سال‌ها بر عملکرد سفارتخانهها را معنادار می‌کند.
*هنر سفارتی
به زعم کارشناسان هنر سفارتی را شاید بتوان یکی از استراتژی‌های اصلی و سیاست‌های کُلی اتخاذ شده در دوران جنگ سرد (Cold War) دانست؛ موضوعی که به شدت در طول دهه‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۹۰ میلادی جریان داشت و به نوعی ویژه بلوک شرق (Eastern Bloc) را متاثر از خویش می‌کرد و در این راستا عموم سرویس‌های اطلاعاتی و امنیتی غرب در قالب‌ها و پوشش‌های مختلف هنری و با وجهه دیپلماتیک خود، اقدام به فعالیت و تغییر سبک زندگی و زیر سوال بردن آرمان‌های رایج در بلوک شرق می‌کرد.
حالا در تهران امروز هر هفته مهمانی‌ها و مراسم‌های مختلفی در سفارتخانهها برگزار می‌شود؛ اخباری که گوشه‌ای از ابعاد سرمایه گذاری سفارتخانهها در عرصه فرهنگ و هنر کشور را برملا می‌کند.
حرف آخر اینکه برگزاری نشست برای فیلم «برادران لیلا» و انتشار پیام رسمی درباره آن از سوی سفیر ایتالیا همان«دم خروسی» است که نشان می‌دهد، دخالت‌های فرهنگی سفارتخانهها، هنر سفارتی، جذب افراد و شبکه‌سازی سفارتخانهها در خدمت نفوذ فرهنگی نه تنها یک توهم توطعه نیست بلکه واقعیتی است که بیشتر از همیشه باید در مرکز توجه نهادهای نظارتی قرار گیرد.
سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان که قرار است مهرماه امسال در اصفهان برگزار شود، فراخوان خود را منتشر کرد.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از خبرگزاری فارس، دوره سی و پنجم جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان در مسیر تحقق اخلاق، آگاهی، امید و تلاش برای پرورش و رشد نسلی آینده‌ساز، متعهد، مومن و پیشرو در ۲ بخش رقابتی و جنبی، از ۱۰ الی ۱۶ مهر ۱۴۰۲ یعنی دوم تا هشتم اکتبر ۲۰۲۳ با مشارکت سازمان سینمایی، بنیاد سینمایی فارابی و شهرداری اصفهان برگزار می‌شود. فراخوان این دوره از جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان به شرح زیر است:
الف) بخش رقابتی 1. مسابقه فیلم‌های بلند سینمایی مدت زمان فیلم‌های بلند حداقل 75 دقیقه خواهد بود که هیئت داوران، جوایز زیر را به برگزیدگان اهدا می‌کنند؛ 1) پروانه زرین بهترین فیلم 2) پروانه زرین بهترین فیلم پویانمایی 3) پروانه زرین بهترین کارگردانی 4) پروانه زرین بهترین کارگردانی پویانمایی 5) پروانه زرین بهترین فیلمنامه 6) پروانه زرین بهترین بازیگر 7) پروانه زرین بهترین دست آورد فنی یا هنری (جایزه زاون قوکاسیان) 8) پروانه زرین بهترین جایزه‌ی ویژه‌ی هیئت داوران 9) جایزه صلح (شهید بهنام محمدی) 10) جایزه تعلیم و تربیت (ابونصر فارابی) 11) جایزه بازارپردازی
* دبیر جشنواره، جایزه خود را به کارگردان یا یکی از عوامل اصلی فیلم اهدا خواهد کرد. * هیئت داوران کودکان و نوجوانان نیز جایزه خود را به کارگردان اهدا می‌کنند.
2. مسابقه فیلم‌های کوتاه (داستانی و پویانمایی) مدت زمان فیلم‌های کوتاه، حداقل 3 و حداکثر 20 دقیقه خواهد بود که هیئت داوران جوایز زیر را به برگزیدگان اهدا می‌کنند. 1) پروانه زرین بهترین فیلم (تهیه‌کننده) 2) پروانه زرین بهترین کارگردانی (فیلم داستانی) 3) پروانه زرین بهترین کارگردانی (فیلم پویانمایی) 4) جایزه ویژه‌ی هیئت داوران * در این بخش، دبیر جشنواره، جایزه خود را به کارگردان یا یکی از عوامل اصلی فیلم اهداء خواهند کرد. * در این بخش، هیئت داوران کودکان و نوجوانان، جوایز خود را به بهترین فیلم کوتاه داستانی و بهترین فیلم پویانمایی به کارگردان آثار اهداء خواهند کرد.
ب) بخش جنبی 1. جشنواره جشنواره‌ها در این بخش، فیلم‌های شرکت کرده در جشنواره‌های معتبر داخلی و خارجی به نمایش در خواهند آمد.
2. مرور آثار برجسته ایرانی یا خارجی *مقررات جشنواره 1) انتخاب فیلم‌ها اعم از ایرانی یا خارجی از سوی ستاد جشنواره انجام می‌شود. 2) فیلم‌هایی مجاز به حضور در این دوره خواهند بود که در دوره‌های قبل، متقاضی حضور نبوده اند. (فیلم‌های پذیرفته نشده در دوره‌های قبلی نیز امکان شرکت در این دوره را نخواهند داشت.) 3) تمام فیلم‌ها برای نمایش در ۲ گروه سنی کودک (5 تا ۹ سال) و نوجوان (۱۰ تا 17 سال) طبقه‌بندی خواهند شد. 4) ضروریست تاریخ ساخت و تولید فیلم‌های ایرانی از 1400 شمسی به بعد و فیلم‌های خارجی از 2021 میلادی باشد. 5) فیلم هایی می توانند متقاضی باشند که در سینماهای ایران اکران نشده باشند. 6) ارائه کپی پروانه ساخت فیلم‌های بلند سینمایی ایرانی، الزامیست. 7) با در نظر گرفتن شرایط و مقتضیات زمان، تصمیمات لازم در خصوص جزئیات برگزاری جشنواره، توسط دبیرخانه اعلام خواهد شد.
*ارسال فیلم برای جشنواره 1) متقاضیان برای ارائه نسخه اولیه، باید ابتدا در سامانه جشنواره به نشانی www.portal.icff.ir ثبت نام نموده، یک نسخه از فیلم را با فرمت mp4)) بر روی فلش یا هارد اکسترنال به دبیرخانه جشنواره ارسال نمایند. 2) ارائه عکس پرسنلی کارگردان، بیوگرافی، فیلموگرافی، چند قطعه عکس از فیلم، پوستر، بروشور، تراکت الزامی است. 3) فیلم‌های ایرانی پذیرفته شده ملزم به ارائه نسخه زیرنویس (انگلیسی) خواهند بود. 4) آغاز ثبت نام از اول مرداد لغایت 31 مرداد 1402 (اعم از ایرانی یا خارجی)، خواهد بود. 5) آخرین مهلت تحویل نسخۀ اصلی فیلم پذیرفته شده، 30 شهریور 1402، می‌باشد. 6) به منظور احترام به مخاطبین، در صورت عدم ارائه نسخه نهایی در تاریخ مقرر، دبیرخانه جشنواره، فیلم را از تمامی برنامه‌های اعلام شده کنار خواهد گذاشت. 7) برنامه‌ریزی نمایش فیلم‌های پذیرفته شده به عهده دبیرخانه جشنواره است. 8) ثبت‌نام و تحویل فیلم، به منزله قبول کامل مقررات و ضوابط نمایش فیلم در ایران تلقی می‌شود. 9) اطلاع‌رسانی، صرفاً از طریق روابط عمومی جشنواره انجام می‌شود. 10) تفسیر و اخذ تصمیم نهایی درباره موارد پیش بینی نشده به عهده دبیر جشنواره است.
نسخه مقررات به ۳ زبان انگیسی، عربی و فارسی تنظیم شده است و در تفسیر و تبیین قوانین، نسخه فارسی معیار قضاوت خواهد بود.
انسیه شاه حسینی کارگردان سینما گفت: فیلمساز بدون مطالعه آثار بدون اندیشه و فاقد دغدغه می سازد؛ بنا به ضرب المثل معروف از کوزه همان تراود که در اوست!
به گزارش سینمای خانگی، کارگردان فیلم های سینمایی «شب بخیر فرمانده» و «پنالتی» در گفتگو با سینماپرس، افزود: ما اگر همچنان در سینما شاهد فیلم های سخیف و سطحی هستیم به دلیل آن است که فیلمسازان آن ها فاقد مطالعه، اندیشه و دغدغه هستند و بنده متأسفم که همچنان عده ای به سبک فیلمفارسی های ۵۰ سال قبل فیلم هایی می سازند که در آن قهرمان فیلم مشغول قر دادن است و تصاویری روی پرده می رود که نجاست به صورت مخاطب می پاشد! تمام مشکلات ما می تواند ناشی از فقدان مطالعه، تحقیق و پژوهش باشد. اهمیت مطالعه به قدری بالا است که آدمیزاد اگر در خیابان راه می رود و یک تکه روزنامه مچاله شده و کثیف می بیند باید آن را بردارد و مطالب درون آن را بخواند چرا که ممکن است در همان تکه روزنامه حرف مهمی زده شده باشد.
وی سپس با بیان اینکه گاهی اوقات یک فیلمساز می تواند با یک مصراع شعر به یک قصه و فیلمنامه برسد یادآور شد: خود من جان مایه آخرین فیلمم را از یک مصراع شعر که پشت یک وانت نوشته شده بود برداشتم؛ پشت وانت نوشته شده بود «دست نا پیدا گریبان می کشد»؛ همین مرا دیوانه کرد و آمدم و دیدم مولوی می گوید «دست ناپیدا گریبان می کشد من پی دست و گریبان می روم»
شاه حسینی متذکر شد: در هر جایی که روزگار می گذرد و شب و روز می آید و قصه ای رخ می دهد و نوری می تابد باید مطالعه کرد؛ به ویژه کسانی که در سینما به عنوان یک رسانه پر قدرت کار می کنند باید هرچه بیشتر مطالعه داشته باشند چرا که مطالعه بیشتر باعث می شود خروجی کار آن ها قوی تر، غنی تر و اثرگذار تر شود.
این سینماگر با تأکید بر اینکه یک فیلمساز با مطالعه احترام بیشتری به مخاطبان اثر خود می گذارد خاطرنشان کرد: فیلمساز نباید وقت مخاطب خود را هدر دهد؛ فیلمساز موظف است یک گام جلوتر از جامعه حرکت کند؛ فیلمساز باید ذهن مخاطب را باز کند و به او آگاهی و بینش اعطا نماید.
وی در پایان این گفتگو افزود: فیلمنامه باید حرف جدی برای جامعه داشته باشد. هنرمند باید دست مخاطب خود را بگیرد و او را به بهشت ببرد اما آیا این فیلم هایی که امروزه به خصوص به اسم سینمای کمدی در کشورمان شاهد هستیم مخاطبان خود را به بهشت می برند؟ ما باید با مطالعه جدی و تولید آثار فاخر و ارزشمند مانع گرایش بیشتر مردم به سمت فیلم های سخیف و نازل و سطحی شویم و امیدوارم که با درایت و تدبیر ویژه همه مسئولان و دست اندرکاران سینمای ایران تنها جایی برای عرضه و تولید آثار فاخر و ارزشمند و دغدغه مند باشد.
تعدادی از اعضای جمعیت فداییان اسلام در دیدار با مسعود ده‌نمکی از وی برای ساخت فیلم سینمایی زندگی شهید نواب صفوی دعوت کردند.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایرنا، مسعود ده‌نمکی کارگردان سه‌گانه «اخراجی‌ها» که پیش از این کتاب زندگی «طیب حاج‌رضایی» را نوشته بود و با استقبال علاقه‌مندان روبرو شد، در حال حاضر در حال نگارش کتاب سه جلدی «نواب» بر اساس روزشمار زندگی و مبارزات شهید سید مجتبی نواب صفوی است.
ده‌نمکی تصمیم دارد ساخت این فیلم سینمایی را پس از طی مراحل پایانی نگارش کتاب و فیلمنامه آغاز کند.
تعدادی از اعضای جمعیت فداییان اسلام در دیدار با ده‌نمکی از وی برای ساخت فیلم سینمایی زندگی شهید نواب صفوی دعوت کرده اند.
اخراجی‌ها ۱۳۸۵، اخراجی‌ها۲ ۱۳۸۷، اخراجی‌ها۳ ۱۳۸۹، رسوایی ۱۳۹۱، معراجی‌ها ۱۳۹۲، رسوایی۲ ۱۳۹۴ و زندانی‌ها ۱۳۹۷ از جمله آثاری است که مسعود ده‌نمکی تا کنون آنها را کارگردانی کرده است.
برنده سیمرغ بلورین بهترین طراحی صحنه از سی و نهمین جشنواره فیلم فجر گفت: اقتباس سینمایی راهی است که سینما می‌تواند به کمک کتابخوانی بیاید و این همان تجربه‌ایست که جهان پشت سرگذارده است.
به گزارش سینمای خانگی، سهیل دانش اشراقی در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در پاسخ به این پرسش که چرا کتاب و تصویر آن در طراحی صحنه تولیدات سینمایی بسیار مهجور است، بیان کرد: کتاب و کتابخوانی باید به شخصیت بیاید. اگر برای زیبایی شناسی کتاب را در صحنه بگذاریم این کار معماری داخلی می شود اما من که طراحی صحنه را انجام می دهم به دانه دانه پارامترهای شخصیتی یک کاراکتر توجه می کنم.
سهیل دانش اشراقی
طراح صحنه سریال رهایم کن (شهرام شاه‌حسینی ۱۴۰۱) ادامه داد: مثلا شخصیت محسن تنابنده در سریال رهایم کن اساسا با روحیاتی که دارد بعید است که کتابی دستش بگیرد و بخواند.
وی تاکید کرد: کار من اثرگذاری روی جامعه نیست. کار من این است که روی فیلم اثرگذار باشم یعنی قصه ای که فیلمساز به من می دهد؛ و براساس فیلمنامه ای که به من داده می شود، نظرات فیلمساز و شخصیت هایی که دارم را براساس خانه و زندگی و محل کار این شخصیت ها را بیان کنم.
طراح صحنه فیلم سینمایی خائن کشی (مسعود کیمیایی ۱۳۹۹) اظهار داشت: بر اساس این موارد یک کاراکتر می تواند در خانه اش کتابخانه داشته باشد و من هم گذاشته ام و مواردی که شرایط را نداشته قطعا نگذاشته ام. این هدف بر عهده من نیست و بر عهده نویسنده فیلمنامه و یا فیلمسازی است که چنین چیزی را می خواهد یا نمی خواهد.
دانش اشراقی یادآور شد: از نظر من به زور وارد کردن یک مولفه یا مواردی خاص در یک قصه درست نیست. چرا که در این شرایط به تصویر کشیدن کتاب شکلی از دکوری و مد است. شاید مشکل بزرگ امروز در شبکه های اجتماعی و اینترنت و امثال آن است چرا که تنها دغدغه زمان ما کتاب خواندن و قصه بود اما تکنولوژی امروز خیلی چیزها را عوض کرده است
طراح صحنه فیلم سینمایی مسخره باز (همایون غنی‌زاده ۱۳۹۷) بیان کرد: البته این موضوع فقط مختص ما نیست و باید گفت که در کل دنیا این کتابخوانی تحت تاثیر فناوری کم شده است.
وی افزود: در چنین شرایطی دست من طراح صحنه بسته است مثلا برای طراحی خانه یک کارگر معدن من نمی توانم با انتخاب خودم کتابخانه قرار دهم؛ آن هم زمانی که طرف رادیو در خانه ندارد چه برسد به کتاب.
طراح صحنه فیلم سینمایی روز صفر (سعید ملکان ۱۳۹۸) خاطرنشان کرد: موضوع اهمیت کتاب باید در قصه ها وارد شود. از سوی دیگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید مجوز و اجازه دهد که براساس بخشی از کتابهایی که بیرون آمده است فیلم و سریال ساخته شود؛ مثلا زخم کاری (محمدحسین مهدویان ۱۴۰۰) اقتباس از یک رمان (رمان بیست زخم کاری نوشتهٔ محمود حسینی‌زاد) است و یا سریال یاغی (محمد کارت ۱۴۰۱) اقتباس از رمان سالتو (نوشته مهدی افروزمنش) است.
وی افزود: موفقیت این آثار باعث می شود که مردم به سراغ کتاب ها بروند و به کتاب و کتابخوانی علاقمند شوند؛ همان اتفاقی که در جهان می افتد و مردم به سراغ کتاب هایی که از آنها اقتباس شده است، می روند و می خوانند و وقتی می بینند که اثر خوب است، ترغیب می شوند و دو کتاب دیگر آن نویسنده را هم می خوانند.
دانش اشراقی گفت: این اقتباس های سینمایی راهی است که سینما می تواند به کمک کتابخوانی بیاید؛ و این همان تجربه ای است که جهان پشت سرگذارده است.
