نشریه ورایتی پیش‌بینی خود از پیشتازان اسکار ۲۰۲۴ را در حالی اعلام کرد که جدیدترین ساخته «مارتین اسکورسیزی» را به عنوان شانس اصلی شاخه بهترین فیلم معرفی کرده است.
به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، در حالی که هنوز راه زیادی تا مراسم اسکار ۲۰۲۴ مانده است، ورایتی پیش‌بینی اولیه خود را از نامزدهای نهایی و برندگان این جوایز منتشر کرده و در شاخه بهترین فیلم نیز وسترن «قاتلان ماه کامل» ساخته «مارتین اسکورسیزی» را به عنوان برنده معرفی کرده است.
ساخته «مارتین اسکورسیزی» که نخستین نمایش جهانی خود را در بخش خارج از مسابقه هفتاد و ششمین جشنواره فیلم کن تجربه کرد، برگرفته از کتاب پرفروش غیرداستانی نوشته «دیوید گرن» با همین عنوان و فیلم‌نامه‌ای از اسکورسیزی و اریک راث ساخته شده است و روایتگر داستان قتل چندین نفر در منطقه نفت‌خیز اوسیج در اوکلاهاما در دهه ۱۹۲۰ است.
عنوان فرعی این کتاب «قتل‌های اوسیج و تولد اف‌بی‌آی» است، در حالی که فیلم عمدتاً بر آنچه در اوکلاهاما اتفاق می‌افتد تمرکز دارد.
نمایش اولیه این فیلم ۲۰۶ دقیقه‌ای در کن با تمجید منتقدان و مخاطبان همراه شد و نام این فیلم را به عنوان یکی از پیشگامان زودهنگام فصل جوایز سینمایی ۲۰۲۴-۲۰۲۳ سر زبان‌ها انداخت. «قاتلان ماه کامل» فیلمی تکان دهنده و گاهی اوقات بسیار غم انگیز است، یک راز جنایی واقعی که در جزئیات استخوان سوزش میتواند احساس نزدیکی به یک فیلم ترسناک را ایجاد کند، در حالی که روی یک سری از قتل‌های انجام شده در دهه ۱۹۲۰ تاکید می‌کند.
در این فیلم که ۲۰۰ میلیون دلار برای ساخت آن هزینه شده، «لئوناردو دی کاپریو» در نقش «ارنست برکهات» بازی می‌کند که خواهرزاده یک دامدار قدرتمند به نام «ویلیام هیل» با نقش‌آفرینی «رابرت دنیرو» است. «لیلی گلداستون» نیز در نقش همسر «دی کاپریو» بازی می‌کند.
«قاتلان ماه کامل» قرار است طبق برنامه از ۶ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۴ مهر) به صورت محدود در چند سینمای منتخب اکران شود و نمایش عمومی و گسترده خود را نیز از ۲۰ اکتبر (۲۸ مهر) آغاز خواهد کرد. کمپانی اپل که تهیه‌کننده و توزیع کننده این فیلم است به صورت استثناء مجوز اکران عمومی این فیلم را صادر کرده است. ساخته اسکورسیزی در سامانه نمایش آنلاین «Apple TV+» نیز عرضه خواهد شد گرچه هنوز تاریخ دقیق آن اعلام نشده است.
بر اساس گزارش ورایتی، «منطقه مورد علاقه» از «جاناتان گلیزر»، «اوپنهایمر» ساخته «کریستوفر نولان»، «ایر» به کارگردانی «بن افلک»، «بازماندگان» به کارگردانی «الکساندر پاین»، «مایسترو» ساخته «بردلی کوپر»، «می دسامبر» از «تاد هینز»، «زندگی‌های گذشته» ساخته «سلین سانگ» و «مرد عکبوتی: در میان دنیای عنکبوتی» دیگر شانس‌های اسکار ۲۰۲۴ در شاخه بهترین فیلم بلند هستند.
در شاخه بهترین فیلم بین‌المللی هم فیلم برنده نخل طلای «آناتونی یک سقوط» ساخته «ژوستین تریه» از فرانسه دارای بالاترین اقبال برای کسب اسکار معرفی شده و فیلم‌های «اِل کُنده» از شیلی، «شیمر» به نمایندگی از سینمای ایتالیا، «هیولا» از ژاپن و «منطقه مورد علاقه» از بریتانیا دیگر شانس‌های این شاخه معرفی شده‌اند.
نامزدهای نهایی نود و ششمین دوره جوایز سینمایی اسکار روز ۲۳ ژانویه ۲۰۲۴ (سوم بهمن) و مراسم اعطای جوایز نیز روز ۱۰ مارس (بیستم اسفند ) برگزار می‌شود.
پس از این که کمپانی «MGM» فیلم «چالشگران» را در سایه اعتصابات در آمریکا از جشنواره ونیز بیرون کشید، یک فیلم جدید به عنوان فیلم افتتاحیه ونیز انتخاب شد.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از اسکرین، «فرمانده» ساخته «ادواردو دی آنجلیس» درحالی به عنوان فیلم جدید هشتادمین جشنواره ونیز انتخاب شد که کمپانی «MGM» در میان نگرانی‌ها در مورد اعتصابات جاری هالیوود، فیلم «چالشگران از جشنواره بیرون کشید.
قوانین اعتصاب اتحادیه بازیگران آمریکا، بازیگران را از تبلیغ فیلم های شرکت‌های اعتصاب شده در جشنواره‌ها منع می کند. بدون حضور ستاره های فیلم «چالشگران» روی فرش قرمز و صحبت با مطبوعات، استودیو سازنده احساس کرد که این فیلم بهتر است از جشنواره خارج شود و پس از آن اکران شود.
در کمدی درام «چلنجرز» (چالشگران)، «زندایا» در نقش تاشی، یک اعجوبه سابق تنیس که به مربی تبدیل شده است، بازی می‌کند که با قهرمانی روی دور شکست (مایک فیست) ازدواج کرده است. استراتژی او برای کمک به موفقیت شوهرش زمانی به چالش کشیده می‌شود که همسرش باید با بهترین دوست سابقش پاتریک (با بازی جاش اوکانر) روبه‌رو شود.
اما فیلم جدید «فرمانده» که انتخاب جدید جشنواره ونیز برای افتتاحیه است، داستان واقعی «سالواتوره تودارو» کاپیتان یک زیردریایی ایتالیایی با بازی «پیرفرانچسکو فاوینو» در جنگ جهانی است که یک کشتی تجاری مسلح را غرق می کند اما جان ۲۶ خدمه آن را نجات می دهد. شناور نیروی دریایی درحالی باید به مدت سه روز روی سطح آب حرکت کند و برای نیروهای دشمن قابل مشاهده باشد، تا مسافران را به مکان امن ببرد.
هشتادمین جشنواره فیلم ونیز از ۳۰ آگوست تا ۹ سپتامبر (۸ تا ۱۸ شهریور) در ایتالیا برگزار خواهد شد و طبق اعلام پیشین «دیمین شزل» کارگردان فیلم «لا لا لند» ریاست هیات داوران بخش مسابقه اصلی ونیز ۲۰۲۳ را بر عهده خواهد داشت.
این جمله از کیست؟ «اگر صداوسیما قصد دارد نهادی مانند ساترا را برای تنظیم‌گری بخش خصوصی داشته باشد، ابتدا باید مصوبه مجلس را دریافت کند. واگذاری تنظیم‌گری به هر نهادی نیازمند قانون است و نه آیین‌نامه.»
به گزارش پایگاه خبری سینمای خانگی به نقل از مشرق؛ با تغییر رویکرد دولت‌ها از تصدی‌گری به تنظیم‌گری و اِعمال حاکمیت ملی برای تنظیم فعالیت‌ها در عرصه‌های گوناگون، نقش نهادهای تنظیم‌گر بسیار برجسته شده است. اگرچه در عرصه‌هایی مانند رسانه بویژه رسانه‌های نوین، دنیا با استفاده از ظرفیت‌های مردمی و بخش خصوصی، از این مرحله نیز گذر کرده و وارد عرصه تدبیرگری شده که همان حکمرانی رسانه است، اما همچنان نقش نهادهای تنظیم‌گر برای اِعمال حاکمیت ملی شایان توجه است. با ظهور پدیده همگرایی و کمرنگ‌شدن مرزهای حوزه‌های رسانه‌ای، مخابراتی و فناوری اطلاعات، رویکردهای گوناگونی برای نهادهای تنظیم‌گر لحاظ شده است.
مدت‌ها خبرهایی از ساترا به عنوان یک نهاد تنظیم‌گر به گوش می‌رسید که قرار است مجمع صنفی را راه بیندازد. البته که این اتفاق میتواند سبب تعارض‌های بسیاری شود.همچنین وجود یک مجمع صنفی شاید حتی یک رقیب جدی برای انجمن صنفی شرکت‌های نمایش ویدیویی برخط محسوب شود و شاید مشابه این اتفاق را در همان دوره‌ای شاهد بودیم که عسگرپور مدیرعامل خانه‌سینما بود و به نوعی می‌توان به سبب فعالیت‌های صنفی‌اش به عنوان مرد روزهای سخت هم شناخته می‌شود؛ روزهای سختی که در اواخر دولت دهم فضای سینما را چنان تنگ کرد که منجر به تعطیلی خانه‌سینما شد.
تاریخ به خاطر خواهد داشت که ایستادگی و سماجت محمدمهدی عسگرپور در مقام مدیرعامل این نهاد صنفی با همراهی و همدلی اکثریت قریب اتفاق اهالی سینما چطور نتیجه داد و منجر به لغو دستور انحلال خانه‌سینما شد.اگر خاطرتان باشد، در ابتدای دهه ۹۰ عملکرد خانه‌سینما و تغییر اساسنامه آن با انتقاد شدید جواد شمقدری در معاونت سینمایی همراه شد و به نوعی موجبات تعطیلی خانه‌سینما را فراهم کرد اما این تلاش‌های بی‌وقفه عسگرپور مدیرعامل و هیأت‌مدیره وقت خانه‌سینما به همراه بیانیه‌های تند و تیز عده ای از اهالی سینما بود که مانعی شد بر انحلال دایمی آن. جدال‌های کلامی عسگرپور با شمقدری و سیدمحمد حسینی وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی را که بعضی از آنها در رسانه‌ها منتشر می‌شد، یادتان هست؟
«خداوند را بسیار شاکرم که بعد از گذشت یکسال از مسئولیت‌تان در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی غیر از مباحث کلی که گفتن‌شان چندان پیش‌زمینه و تجربه خاصی لازم ندارد، بالاخره سخنی در خصوص مسائل صنفی سینما گفتید و به قاعده «تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد» عیب و هنرتان را نمایاندید.» (نامه عسگرپور به وزیر ارشاد ۹ مهر ۱۳۸۹)
«در این نامه ادبیاتی از توده‌مسلک‌های سابق و لیبرال‌منش‌های امروز دیده می‌شود که سعی می‌کنند خشم و عصبانیت ناشی از عدم موفقیت‌های سیاسی‌شان را جبران کنند. هم‌صدایی و استقبال رسانه‌های بیگانه از این اقدام نیز خود قابل تأمل بود! خدا را شکر در جمهوری اسلامی آنقدر آزادی بیان هست که حتی هتاکان و بی‌ادبان هم به نامه‌پراکنی بپردازند. از آنجا که پاسخ هتاکان در نزد عاقلان خاموشی است، در مقام پاسخگویی برنمی‌آییم. فقط جهت روشنگری چند مطلب ذکر می‌شود…» (پاسخ شمقدری به نامه عسگرپور۱۰ مهر ۸۹) و…
تمام این منازعات و مناقشات نشان از این داشت که عسگرپور هیچ رقمه در برابر دستور انحلال خانه‌سینما از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کوتاه نمی‌آید چرا که دلایل آنها را برای تعطیلی دایم این نهاد صنفی، منطقی و قانونی نمی‌دانست؛ نکته‌ای که در نهایت منجر شد به اینکه دیوان عدالت اداری حکم «انحلال» خانه‌سینما از سوی وزارت ارشاد را لغو کند. از آن روزها که بگذریم، حالا در دولت سیزدهم انگار تمام آن وقایع و اتفاقات دوباره تکرار می‌شود؛ با این تفاوت که این‌بار کار برای عسگرپور به مراتب سخت‌تر از ابتدای دهه ۹۰ است. اگر آن زمان تمرکز او بر ممارست از کیان خانه‌سینما بود و صرفاً با تیم جواد شمقدری در سازمان سینمایی طرف بود، حالا در سه جبهه از مواضع سینما و هنرمندان دفاع می‌کند.
حکایت یک ماجرای مسبوق به سابقه!
عسگرپور دبیر انجمن نمایش ویدیویی در خصوص تلاش ساترا برای گسترده‌تر کردن زمینه فعالیت خود با برگزاری مجمع و شکل‌دهی شورا و تدبیر انجمن در مقابل آن گفت: شبیه همین اتفاق در حوزه سینما نیز رخ داد.
در سال‌های ۱۳۸۹ و ۹۰، مسئولان وزارت ارشاد وقت در مقابله با خانه‌سینما آمدند و گفتند که فعالیت شما خیلی برای ما مهم است و می‌خواهیم با هنرمندان در ارتباط باشیم، ولی بهتر است صنف کنار برود و افراد یکی‌یکی جذب شوند. در آنجا هم گفتند هر کسی که می‌خواهد، میتواند ثبت‌نام کند و ممکن است نوبت به شما نرسد و…. این موجب شد عجله‌ای در میان گروهی از سینماگران به‌وجود آید. البته اغلب سینماگران متوجه شدند که این کار شکل قانونی ندارد و وارد این جریان نشدند.
همانطور که اکنون ساترا که با ردیف بودجه و نه قانون اداره می‌شود، تقریباً با همان شیوه عمل می‌کند. مجموعه صداوسیما میتواند نهادهای درونی مربوط به خود را مدیریت کند. بنابراین اگر صداوسیما قصد دارد نهادی مانند ساترا را برای تنظیم‌گری بخش خصوصی داشته باشد، ابتدا باید مصوبه مجلس را دریافت کند. واگذاری تنظیم‌گری به هر نهادی نیازمند قانون است و نه آیین‌نامه.
وی اعتقاد دارد چنین نهادی که با ابهامات قانونی قصد دارد فعالان پلتفرم‌ها را جذب کند و مجمع عمومی تشکیل دهد، اسمی هم روی این مجمع عمومی نمی‌تواند بگذارد: موقعیت چنین است که یک مسئول تصمیم می‌گیرد مثلاً هفت یا هشت نفر از فعالان صنف را در کنار خود جمع کند، اما از آنجا که این کار مبنای قانونی ندارد، با آمدن مدیر بعدی وضعیت میتواند کاملاً تغییر کند. حالا ممکن است همکاران ما شتاب‌زده عمل کنند و بگویند ما باید برویم و اگر نرویم اوضاع بد می‌شود؛ در سینما نتیجه این بود که هرچه سینماگران بیشتری رفتند، اوضاع سخت‌تر شد.
همچنین مهدی کوهیان حقوقدان، از منظر حقوقی در خصوص اقدامات اخیر ساترا گفت: برنامه ششم توسعه همه‌چیز را روشن کرده و گفته است کل ماجرا باید به سازمان‌های مردم‌نهاد و رگولاتوری از بخش دولتی واگذار شود. وی ادامه داد: آیین‌نامه را هم که خود آقای رئیسی ابلاغ کردند و یک سال به صداوسیما و ارشاد وقت دادند که تصدی‌گری‌ها و صدور مجوزها را به سازمان‌های مردم‌نهاد واگذار کنند.او معتقد است بسیاری از عقب‌نشینی‌های اعضای صنف در مقابل فشارهای ساترا به‌دلیل ناآشنایی با محدوده اختیارات است.
اتحاد اعضا موجب قوی‌تر شدن صنف می‌شود!
نوروزی بازرس انجمن نمایش ویدیویی گفت: آنچه که میتواند موجب قوی‌ترشدن صنف شود، اتحاد میان اعضاست؛ پلتفرم‌ها و شرکت‌های فعال در عرصه VOD با اتحاد و کنار هم قرار گرفتن می‌توانند به یاری هم بیایند و موجب پیشرفت شوند. فراز و فرودهایی همواره بوده است، اما باید بتوانیم چالش‌های عرصه تنظیم‌گری را به کمترین میزان برسانیم. اینکه بتوانیم موفقیت‌های بیشتری به‌دست آوریم، نیازمند این است که محکم‌تر از قبل کنار هم باشیم. اعضا به‌واسطه همین همنشینی‌ها می‌توانند از مشکلاتی که برایشان ایجاد شده است، بگویند و این به اشتراک گذاشتن اتفاقات در انجمن میتواند منجر به ارائه پاسخ‌های محکم‌تر شود.
البته در این میان مجتبی توانگر رئیس کمیته اقتصاد دیجیتال مجلس ضمن انتقاد از اقدام جدید ساترا برای تشکیل مجمع «رصتا»، در نامه‌ای به وزیر کشور خواستار توضیح درباره روند شکل‌گیری این مجمع شد.
او در این نامه نوشت که سازمان صداوسیما نیز در حالی به‌عنوان فراگیرترین رسانه کشور از امواج این تغییرات متأثر گردیده است که در دوره جدید مدیریت این سازمان از یک سو شاهد افت محسوس کیفیت برنامه‌های تولیدی این سازمان هستیم و از سوی دیگر به‌دلیل اتخاذ سیاست‌های انحصارگرایانه و سراسر غلط در موضوع تنظیم مقررات صوت و تصویر از طریق تأسیس سازمانی به نام ساترا بدون طی مراحل و ضوابط قانونی، شاهد آن هستیم که تلاش داشته و دارد تا شرکت‌های ارائه دهنده محتواVODها را تحت فشار قرار داده و تا مرز فیلترینگ بکشانند که با ایستادگی ریاست محترم جمهوری، دستگاه قضا و مجلس شورای اسلامی ناکام مانده است.
همچنین توانگر در ادامه ضمن گلایه از ایجاد یک نهاد صنفی نوشته است که در جدیدترین تحرکاتی از این جنس فشارها، سازمان صداوسیما همه تلاش خود را بر آن نهاده که در کنار نهاد غیرقانونی ساترا، یک نهاد به اصطلاح صنفی، با حضور شرکت‌هایی که برای آنها مجوز صادر کرده است، ایجاد کند.
دهن‌کجی به نهادهای نظارتی و قانونگذاری
او نتیجه این فرایند غلط راه‌اندازی رگولاتوری را مقابل بخش خصوصی و دهن‌کجی به نهادهای نظارتی و قانونگذاری در کشور از سوی این سازمان دانست و در ادامه نامه نوشت که اساساً ساترا با مجمع صنفی مذکور تعارض منافع دارد و چگونه ممکن است یکی به این شکل نادرست، حامی و در عمل متولی تشکیل مجمع دیگری باشد!؟
توانگر در پایان نامه نوشت که با توجه به آنکه ساترا، عجولانه و با وجود مخالفت‌های فراگیر بسیاری از شرکت‌ها و مجامع صنفی فعال این حوزه، در حال تأسیس غیرقانونی مجمع مذکور با دادن فراخوان و برگزاری انتخابات برای تعیین هیأت رئیسه آن است، خواهشمند است در پاسخگویی به سؤالات سه گانه فوق‌الذکر تسریع فرمایید.البته پیش از این سعید مقیسه رئیس ساترا بخشی از این ممیزی‌ها را ناظر به سیاست‌های محتوایی دانست و گفت: ما در این حوزه هم قوانینی تدوین کرده‌ایم که به طور مثال پلتفرمی که بخواهد سریالی را بی‌دلیل برای مخاطب پخش نکند، مورد سؤال واقع می‌شود.
گاهی اتفاقی رخ می‌دهد، مشکل فنی پیش می‌آید و گرفتاری‌ای وجود دارد که مستدل است اما زمانی هست که قابل قبول نیست و حقی از مخاطب ضایع می‌شود که ما ورود می‌کنیم.همچنین در ادامه مقیسه خود را لزوماً مرجع تصمیم‌گیری در این موارد ندانست و گفت: ما راهکارهایی داریم که از انحصار جلوگیری شود. انحصار در بازار، خراب‌کننده صنعت است. حتی اگر یکی بیاید و رقیب نداشته باشد، ما به روش‌های مختلف سعی داریم بازار برای همه فراهم باشد و جلوی ایجاد انحصار را بگیریم.
صدا و سیما مسئول انحصاری صوت و تصویر فراگیر
از طرفی پیمان جبلی رئیس سازمان صداوسیما درباره جایگاه قانونی ساترا عنوان کرد که اصل ۱۷۵ قانون اساسی، سازمان صداوسیما را به‌عنوان مسئول انحصاری صوت و تصویر فراگیر در کشور مشخص کرده است. تفسیر شورای نگهبان که به منزله قانون اساسی است و به همان اندازه اعتبار دارد، در سال ۱۳۷۹ دستور العمل‌ها را به‌صورت مطلق تفسیر کرده و در واقع حکمرانی در آنجا هم به عهده صداوسیما است.
همچنین وی در حاشیه اختتامیه جشنواره «پژواک» در پاسخ به سؤالی درباره پخش سریال‌های خانگی از تلویزیون گفت: برخی از طرح‌هایی که به ساترا ارائه شده کاملاً با اولویت‌های فرهنگی جامعه ، ضرورت‌ها و نیازهای فرهنگی جامعه منطبق است. آنچه که ذائقه فرهنگی و سالم جامعه به آن نیاز دارد و ما هم اینها را با دوستان‌مان در ساترا بررسی کرده‌ایم،این که هم طرح‌های اینچنینی را تشویق کنند و هم اگر طرح‌های اینچنینی وجود دارد به حوزه‌های مختلف سیما معرفی شود. اگر حتی امکان داشته باشد مشارکت در تولید آنها برای تبلیغ و ترویجش هم وجود دارد. البته جبلی اضافه کرد: ما به شیوه‌های مختلف هم مشارکت می‌کنیم، هم تبلیغ و ترویج و هم تیزرهای آنها را در سیما خواهیم داشت و حتی می‌توانیم حق پخش آنها را خریداری کنیم. تا الان مورد خاصی اسم نبرده‌اند اما اخبار خوبی می‌رسد که طرح‌های خوبی رسیده است. به محض اینکه کارهای فاخری که قابل حمایت و پشتیبانی است وجود داشته باشد به این وعده عمل می‌کنیم. همه این ماجرا ادامه داشت تا اینکه حسین زارعی در خبرها از تشکیل مجمع رسانه‌های صوت‌و تصویر فراگیر ایران و رأی‌گیری توأمان حضوری و برخط این مجمع در ششم اردیبهشت‌ماه خبر داد.
او عنوان کرد: این مجمع به‌نوعی نهاد صنفی تصمیم‌ساز در حوزه رسانه‌های صوت و تصویر فراگیر است و اعضای آن همه ۳۶۷ رسانه‌ای هستند که از ساترا مجوز دارند. البته زارعی این مجمع را در تحقق منافع عمومی جامعه در حوزه حاکمیتی و کاربران دارای نقش عمده‌ای دانست و منشأ خیر وبرکت برای کاربران و البته ساترا عنوان کرد.همچنین او معتقد است که رسانه‌های صوت و تصویر فراگیر با تشکیل این مجمع، هویت و نقشی تأثیرگذار پیدا می‌کنند.
زمان گذشت و در تاریخ مذکور یعنی ششم اردیبهشت مراسم انتخاب اعضای شورای راهبری مجمع رسانه‌های صوت‌و تصویر فراگیر ایران با حضور رئیس و مدیران ساترا و نماینده سازمان بازرسی کل کشور و با مشارکت ۱۶۵ سکوی دارای مجوز از ساترا به‌صورت برخط و با حضور فیزیکی تعدادی از سکوهای دارای مجوز برگزار شد و شاهد اعلام تعدادی از اسامی در آن بودیم که بر اساس آرای واصله، هشت منتخب قطعی و اعضای اصلی شورای راهبری مجمع رصتا به ترتیب میزان آرا، عبارتند از: مهدی شاملو مدیر رسانه آنتن، لیلا آمره مدیر رسانه هابینا، آرش دارابیان مدیر رسانه اپیزود، امیر رضاخانیان مدیر رسانه گپ فیلم، محمدعلی طهرانچی مدیر رسانه بادصبا، فرزاد آذری‌پور مدیر رسانه هاشور، سامان مرادحسینی مدیر رسانه روستا تی‌وی و امیرحسین حیدری مدیر رسانه تماشاخونه.
همچنین سیدامین موسوی از رسانه آپرا و مهران ده‌نمکی از رسانه‌های آریو و اسپرت پلاس به‌عنوان عضو علی‌البدل در شورای راهبری مجمع رصتا انتخاب شدند.
البته سعید مقیسه رئیس ساترا پیش‌تر از حضور نمایندگان اعضای شورای راهبری مجمع رصتا در شورای صدور مجوز تولید، شورای صدور مجوز انتشار، شورای حمایت‌های محتوایی مانند توزیع بسته‌های محتوای سازمانی، شورای حمایت‌های دولتی مانند توزیع بودجه‌های دولتی مانند تبصره ۶ و مانند آن، شورای صندوق تسهیلات، شورای حمایت‌های اختصاصی ساترا مانند بهره‌مندی از تسهیلات مجموعه آومیک، شورای داوری و میانجیگری برای رفع اختلاف‌های احتمالی بین مجوزگیرندگان یا عوامل تولید، شورای رسیدگی به تخلفات، شورای تدوین مقررات، شورای تنظیم‌گری داده‌محور و فناوری، شورای تعیین صلاحیت حرفه‌ای، شورای رقابت ساترا، شورای نمایشگاه و جشنواره «رصتا»، شورای ارزیابی و رتبه‌بندی رسانه‌ها، شورای سواد رسانه، شورای ممیزی بعد از انتشار و شورای نقشه بازار خبر داده بود.۷۶ سکوی دارای مجوز از ساترا به‌عنوان کاندیدای عضو شورای راهبری مجمع رصتا ثبت‌نام کرده بودند که با انصراف ۲ سکو از سکوهای کاندیدای عضویت در شورای راهبری مجمع رصتا، انتخابات این مجمع در تاریخ ششم اردیبهشت ماه با مشارکت ۱۶۵ سکوی دارای مجوز از ساترا برای انتخاب هشت عضو اصلی و ۲ عضو علی‌البدل شورای راهبری مجمع رصتا از میان ۷۴ کاندیدای قطعی برگزار شد.همانطور که انجمن صنفی که همزمان در زمان مدیریت عسگرپور به‌عنوان مدیرعامل خانه سینما تشکیل شد و با گذشت سال‌ها خبری از فعالیت آن انجمن نیست، بعید نیست که این بار هم عسگرپور برنده میدان باشد و مجمعی که از سوی ساترا تشکیل شد، با شکست روبه‌رو شود.باید منتظر ماند و نتیجه فعالیت‌های مجمع صنفی ساترا را رصد کرد، اما به نظر می‌رسید که ساترا باید همه فعالیت‌هایش را در همان مجموعه‌اش انجام می‌داد، چرا که تاریخ ثابت کرده است تشکیل و وجود چنین مجامع صنفی نمی‌توانند کاری از پیش ببرند جز آنکه باگ‌های قانونی بسیاری را پیش پای صنوف قرار دهند.
فیلم سینمایی «ساز دهنی» به کارگردانی امیر نادری پس از سال‌ها در بخش مسابقه فیلم‌های کلاسیک هشتادمین جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز در سال ۲۰۲۳ پذیرفته شد.
به گزارش سینمای خانگی از اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، فیلم ۷۶ دقیقه‌ای «سازدهنی» از تولیدات سال ۱۳۵۳ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است که در سال ۲۰۲۳ از سوی استودیو روشنا ترمیم و بازسازی و به ۴k تبدیل شده است.
بر همین اساس، فیلم «یکی از قلب» ساخته فرانسیس فورد کاپولا، «جن گیر» ساخته ویلیام فریدکین، «شاه و کشور» ساخته جوزف لوزی، «روزهای بهشت» ساخته ترنس مالیک، «پدری بود» ساخته یاساجیرو اوزو، «سایه های نیاکان فراموش شده ما» ساخته سرگئی پاراجانوف، «شکار» ساخته کارلوس سائورا، «آندری روبلوف-نسخه کارگردان» ساخته آندری تارکوفسکی، «مخلوقات» ساخته انیس واردا و «بلیسیما» ساخته لوکینو ویسکونتی از دیگر فیلم‌های انتخابی بخش کلاسیک ونیز است.
بر اساس این خبر، «دیمین شزل» کارگردان فیلم «لا لا لند»، ریاست هیات داوران بخش مسابقه اصلی ونیز ۲۰۲۳ را بر عهده خواهد داشت.
هشتادمین جشنواره فیلم ونیز از ۸ تا ۱۸ شهریور ۱۴۰۲ (۳۰ آگوست تا ۹ سپتامبر ۲۰۲۳) در ایتالیا برگزار خواهد شد.
کارگردان «سرهنگ ثریا» گفت: فیلم بعدی‌ام، فیلم سختی است و همچنان در مراحل تحقیق هستیم که هنوز تمام نشده است. فیلمی سخت در کشتی و دریا که هر وقت به فیلمنامه قرص و محکمی برسیم شروع خواهیم کرد.
به گزارش سینمای خانگی، لیلی عاج در گفت وگو با ایرنا، گفت: فیلم دومم کار خیلی سختی است. مهمترین چیز این است که فیلمنامه کم غلط‌تر و بدون لکنت داشته باشم. این برای من خیلی مهمتر است.
واقعا به همه فیلمسازهای زن افتخار می‌کنم
برنده سیمرغ بلورین گوهرشاد چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر درباره کارهای فیلمسازان زن در سینمای ایران گفت: من وقتی به پشت سر و فعالیت فیلمسازهای زن نگاه می‌کنم واقعا به همه افتخار می‌کنم. به نظرم تعداد فیلمسازهای زن کم است اما آثارشان قابل تامل است که چیزی مسرت بخش است.
عاج خاطرنشان کرد: قهرمان سرهنگ ثریا یک زن است که هدف والایی دارد و آن نجات فرزندش است. کلیدواژه‌های فرزند، زن و مادر و بازنمایی تلاش زنی است که دوباره می‌خواهد خانواده از دست رفته خود را بازگرداند.
آثار داریوش مهرجویی با محوریت زنان جزئیات قابل تاملی دارد
او درباره ظهور کارگردان‌های زن در سینمای ایران و اینکه آیا فیلمسازهای زن در پرداخت به مسائل زنان موفق‌تر از مردان عمل کرده‌اند؟ گفت: این که بگوییم زنان در پرداختن به مسائل زنانه در فیلم‌ها موفق‌ترند گزینه نادرستی است چرا که خیلی از فیلم‌ها مانند آثار داریوش مهرجویی با محوریت زنان جزئیات قابل تاملی دارد.
عاج تصریح کرد: این که چون صرفا فیلمساز، زن باشد در پرداخت به موضوعات زنانه موفق باشد گزاره نادرستی است.
قداست یافتن «ارزش‌های آمریکایی» و تبدیل «سبک زندگی آمریکایی» به یک «هژمونی» را می‌توان محصول حضور منسجم «افسران جنگ نرم آمریکا» قلمداد نمود.
به گزارش سینمای خانگی از سینماپرس، پُرواضح است که قداست یافتن «ارزش‌های آمریکایی» (American Values) طی یک قرن گذشته و تبدیل «سبک زندگی آمریکایی» (American Lifestyle) به یک «هژمونی» (Hegemony) بالاخص در ۵۰ سال اخیر را می‌توان بیش از هر چیز محصول حضور منسجم و مسئولیت‌پذیر ده‌ها «افسر جنگ نرم آمریکا» در عرصه‌های مختلف فرهنگی و رسانه‌ای قلمداد نمود. افسرانی همچون «جان فورد» (John Ford) که تمام عمر خود را در رسته و یگان «صنعت سینمای آمریکا» خدمت نمودند. «شوالیه‌هایی» خستگی ناپذیری که زندگانی خود را معطوف بالابردن سطح کمی و کیفی «قدرت نرم ایالات متحده آمریکا» (Soft Power of the United States) ساختند و تلاش کردند تا «مدینه فاضله» و یا همان «آرمان‌شهر لیبرالیسم» را عینیت ببخشند و «الگوهای فرهنگی آمریکایی» (American Cultural Patterns) را به باور مبدل و در عمق وجود مخاطبان خود حقنه نمایند.
پساگر چه «ارزش‌های فرهنگ آمریکایی» (American Culture Values) در ظاهر به عنوان محصول کنش و واکنش میان عناصر فرهنگی اروپایی با محیط جغرافیایی آمریکا از یکسو و تقابل میان فرهنگ‌های مختلف اروپایی و غیر اروپایی به ویژه فرهنگ مهاجران آفریقایی از دیگر سو و در سرزمینی جدیدی به اسم «آمریکا» معنی و تفسیر می‌شود؛ اما واقعیت آن است که «قدرت نرم ایالات متحده آمریکا» به هیچ عنوان محصول این درهم آمیختگی و یا طنزی با عنوان جمع میان فرهنگ‌های متضاد نیست و بیش از هر چیز متاثر از حضور قدرتمند و البته غیرملموس یک «مهندسی فرهنگی» کُل‌نِگری است که شرایط و زمینه‌های لازم برای نقش‌پذیری هر یک از «افسران جنگ نرم آمریکا» را تعیین می‌نماید و بر بستر یک «مدیریت» (Management) هوشمند به پیگیری آن می‌پردازد. اتفاقی که عصاره و چکیده آن در «صنعت سینمای آمریکا» به خوبی قابل مرور می‌باشد.
اگر چه تولید کلید واژه «قدرت نرم» (Soft Power) و گسترش رسمی آن در ادبیات سیاسی را می‌بایست در نیمه دوم از سده ۱۹۰۰ میلادی مرور نمود؛ اما واقعیت آن است که «قدرت نرم» موضوعی خلق شده در این مقطع زمانی نبوده و به عنوان مفهومی همزاد بشر قابل مطالعه می‌باشد. مفهومی که تنها با تحول در سبک و سیاق «استعمار» (Colonialism) و آغاز دوران «استعمار نو» (Neocolonialism) قواره‌مند شد و موجب شد تا سلطه‌گران به تجربه بیاموزند که چگونه تغییرات مورد نظرشان در فرهنگ بومی جوامع را به صورتی غیر خشن و کاملا نرم اعمال نمایند و با حداقل استفاده از خشونت و توسل به زور اقدام به حذف مولفه‌های کلیدی در فرهنگ جوامع مختلف نموده و به جابجایی ارزش‌ها و تعریف و ترویج هنجارهای اجتماعی مبتنی بر اهداف استعماری خود مبادرت ورزند.
با این تعریف است کهامثال «جان فورد» به «الگوهایی» (Pattern) ماندگار در فرهنگ و هنر جهان مبدل گردیدند. الگوهایی که توسط «مدیریت فرهنگی ایالات متحده آمریکا» تولید شده‌اند و به عنوان «قالب» و «سرمشق» (Format) در معرض بهره‌گیری فعالان عرصه سینما در سراسر جهان قرار گرفتند. الگوهایی کاملا قابل فهم و دسترسی عمومی که پس از سال‌ها «سربازی» و فعالیت مستمر و منطبق بر اهداف تعیین شده، به کسوت «افسری» درآمده و توسط ساختاری با عنوان «اسکار» (Oscars) به سینماگران سراسر دنیا معرفی شدند و در قامت «افسران جنگ نرم» مشخصات «نظام لیبرالیسم» را در معرض نمایش قرار دادند.
بر این اساس موجودیت مهم و اعتباربخشی همچون «اسکار» را نمی‌توان صرفا یک تلاش سینمایی و برآمده از ذوق و یا میل به دورهم باشی تعدادی سینماگر تلقی نمود و از این جهت اصل تاسیس مجموعه‌ای همچون «آکادمی علوم و هنرهای سینما» (Academy of Motion Picture Arts and Sciences (AMPAS)) را می‌بایستدر راستای همان «مهندسی فرهنگی» کُل‌نِگری تعریف نمود که فعالیت خود را معطوف بالا بردن سطح کمی و کیفی «قدرت نرم ایالات متحده آمریکا» ساخته است. نهادی که در سال ۱۹۲۷ میلادی و با ظاهری کاملا غیردولتی تاسیس شد و بلافاصله فعالیت رسمی و گسترده خود را تحت حمایت و اشراف مستقیم «جامعه یهودیان آمریکا» و مشخصا با ریاست فردی یهودی‌الاصل به نام «لوئیس بی.مایر» (Louis B. Mayer) پیگیری نمود. شخصیتی که در جایگاه بنیانگذار یکی از عظیم‌ترین کمپانی‌های یهودی فیلمسازی در آن زمان، یعنی کمپانی «مترو گلدوین مایر» (Metro-Goldwyn-Mayer Studios, Inc. (MGM))، به سرعت توانست مقبولیت و مشروعیت لازم را برای این مجموعه ایجاد نماید.
«اسکار» (Oscars) یک پدیده ویژه در «تاریخ سینمای جهان» محسوب می‌شود. محفلی که در سال‌های پایانی دهه ۱۹۲۰ میلادی تاسیس گردید و اگر چه به نوعی محصول هژمونی و شرایط حاکم بر نظام بین‌الملل در دوران پس از «جنگ جهانی اول» (First World War) قلمداد می‌شد؛ اما به خوبی توانست مبدع گردهمایی‌های «اهالی سینما» شود و به عنوان الگویی توسط «فاشیست‌های ایتالیایی» (Italian Fascists) مورد بهره‌برداری قرار گیرد و به نوعی الهام‌بخش تاسیس «جشنواره فیلم ونیز» (Venice International Film Festival) در سال ۱۹۳۲ میلادی شود. تندیس «شوالیه اسکار» معتبرترین جایزه «صنعت سینما» در آن زمان بود که «شمشیر مبارزان جنگ‌های صلیبی» (The Sword of the Crusader) را در دست داشت. شوالیه‌ای اصالتا برنزی که از روکشی مُطلا برخوردار است و به خوبی «شوالیه جنگ نرم» را تداعی می‌کند و به درستی یادآور نمادین همان شخصیتی است که امروزه می‌توان با عنوان «افسر جنگ نرم» از آن نام برد. مجسمه‌ای حدودا ۴ کیلوگرمی و ساخته شده در سبک «هنر تزیینی» یا «آر دکو» (Art Deco) که بر روی پایه فلزی سیاه رنگی به شکل یک حلقه فیلم پنج شبکه‌ای ایستاده بود و پنج بخش اصلی در فرایند تولید یک اثر سینمایی را نشان می‌دهد؛ پنج بخشی که در قالب «نویسندگی» ، «کارگردان» ، «تهیه‌کنندگی» ، «بازیگری» و «عوامل فنی» هر کدام نشانگر بخش‌های اصلی «اسکار» می‌باشند.
البته لازم است تا به این مهم توجه شود که اساس تاسیس «آکادمی علوم و هنرهای سینما» و حرکت «صنعت سینما آمریکا» بر مدار ترسیم شده توسط «مدیریت فرهنگی ایالات متحده آمریکا» را بیش از هر چیز می‌بایست محصول دوران گذار نظام بین‌الملل از «جنگ جهانی اول» (First World War) به «جنگ جهانی دوم» (Second World War) تلقی نمود. دورانی که دیگر وزن و میزان اثرگذاری جدی رسانه‌های نوین و بویژه «سینما» بر وقایع جاری جوامع معلوم شد و نخستین نمود کلان و دگرگون‌ساز فرهنگی آن در بطن جامعه تازه تاسیسی به نام «ایالات متحده آمریکا» به معرض تماشا گذاشته شد. مقطعی که در پس یک جنگ فراگیر و جهانی به وجود آمد. جنگی که معادلات «قدرت» در نظام بین‌الملل را تغییر داد و فروپاشی و اضمحلال یکی از مهمترین ابرقدرت‌های برتر جهان آن روزگار، یعنی «امپراطوری عثمانی» (Ottoman Empire) و سه امپراطوری برجسته و شکوهمند دیگر را نام «امپراطوری اتریش-مجارستان» (Austro-Hungarian Empire) در محیط جغرافیایی اروپای شرقی، «امپراطوری روسیه تزاری» (Russian Empire) و «امپراطوری آلمان» (German Empire) در محیط جغرافیایی اروپای غربی را در پی داشت. جنگی که از یک سو به عنوان کاتالیزوری موثر برای ظهور و بروز قدرتی ویژه با عنوان «اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی» (Union of Soviet Socialist Republics) در عرصه‌ی معادلات بین‌المللی عمل نمود و از سوی دیگر زمینه‌های لازم برای گذاشته شدن سنگ‌بنای پدیده کثیف و پلیدی به نام «دولت یهود» (Jewish state) را در سرزمین «فلسطین» فراهم نمود.
«جنگ جهانی اول» (First World War) از ۲۸ ژوئیه ۱۹۱۴ تا ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸ میلادی یعنی از ۵ مرداد ۱۲۹۳ تا ۱۹ آبان ۱۲۹۷ هجری‌شمسی در جریان بود و به مدت چهار سال سراسر جهان را با معضلات ویژه احتماعی و اقتصادی ناشی از جنگ ساخته بود. در این میان «ایالات متحده آمریکا» شاید تنها کشوری بود که از همان ابتدا عافیت‌نشینیرا در پیش گرفت و با اعلام سیاست بی‌طرفی توانست از ویرانی‌های گسترده و آتش پرحجم سال‌های ابتدایی جنگ در امان بماند و پس از گذشت دوسال و با اضمحلال نسبی طیف‌های متخاصم و شفاف شدن عرصه جنگ به یکباره در این نبرد ورود نموده و با بهانه‌ای مبتذل در ۶ آوریل ۱۹۱۷ میلادی که برابر با ۱۷ فروردین‌ماه سال ۱۲۹۶ هجری‌شمسی می‌شود، رسما درگیر جنگی با حداقل خسارت ممکن سرزمینی شود. جنگی که به دلیل دامنه و ابعاد جغرافیایی خود تقریبا هیچ بار منفی اقتصادی خاصی را متوجه این جامعه نساخت و تنها موجب شد تا «ایالات متحده آمریکا» به صورت یک کشور فاتح و یک قدرت جدید در عرصه روابط بین‌الملل ظهور نماید.
در این مقطع تاریخی حساس و استثنایی بود که «صنعت سینمای آمریکا» توانست به یک بلوغ ویژه برسد و یک فاصله بسیار بزرگی را میان خود و سایر کشورها در عرصه «سینما» ایجاد کند. فاصله‌ای که موجب شد تا این کشور در حالی مرحله «جنگ جهانی اول» را سپری کند که هم از بازار داخلی عظیم و نظام استودیویی نیرومند و دفاتر جهانی پخش فیلم و … بهره‌مند باشد و هم درگیر معضلات اقتصادی دوران پس از جنگ نشود و با در امان ماندن از ویرانی‌های پس از این جنگ جهانی و عدم تحمل هیچ آسیبی به سرزمین خود بتواند فعالیت‌های عادی خود را پیگیری نماید و حتی از لحاظ اقتصادی بیشترین بهره را از جنگ برده و خیلی زود بازارهای جهانی را مسخر «کمپانی‌های آمریکایی» سازند. کمپانی‌هایی که توانستند بازار فروش خود را در اقصی نقاط جهان و در زمان رکود فیلمسازی در کشورهای درگیر جنگ، تثبیت نمایند و پاداش خدمت به سیاست‌های ملی ایالات متحده در دوران جنگ را با منفعت فراوان اقتصادی زمان پس از جنگ دریافت نمایند.
فیلم کوتاه «جانور» به کارگردانی محمدرضا یاری‌کیا به جشنواره بین‌المللی فیلم ساکرامنتو آمریکا راه یافت.
به گزارش سینمای خانگی از مهر، فیلم کوتاه «جانور» به کارگردانی محمدرضا یاری کیا به بخش رقابتی جشنواره بین‌المللی فیلم ساکرامنتو آمریکا راه یافت.
در بخش رقابتی، فیلم‌های از کشورهای آمریکا، ترکیه، کانادا، بلژیک، فرانسه، مکزیک حضور دارند. جشنواره بین‌المللی ساکرامنتو که هشتمین دوره خود را سپری می‌کند از تاریخ ۳۰ تیر لغایت ۲ مرداد به مدت چهار روز برگزار می‌شود. هدف از برگزاری این جشنواره نمایش فیلم‌هایی با موضوعات مختلف در بخش فیلم بلند داستانی و مستند همچنین فیلم کوتاه داستانی و مستند است.
در خلاصه داستان فیلم «جانور» آمده است: «زن و شوهری به جنگل می‌روند که حیوانی را برای اجنه قربانی کنند تا فرزندشان سالم به دنیا بیاید. زن این کار را خرافات می‌داند تا زمانی که او نیز باور می‌کند»
عوامل فیلم کوتاه جانور عبارتند از نویسنده و کارگردان: محمدرضا یاری کیا بازیگران: عاطفه مکوندی، علی هوشمند، محمدرضا یاری کیا، مدیر تصویربرداری: روح الله کریمی، صدابردار: حسین سلیمی، مدیر تولید: سیدحسین میرزکی، مدیر تدارکات: والارضا قدوس منش، تدوین: روح اله کریمی، صداگذار: رسا رستم، عکاس: علی هوشمند، دستیاران تصویر: سهیل تنگستانی، کمیل جمالی، طراح گریم: تارا خلوتی، منشی صحنه: حمید تکلو، طراح لباس: سیف الله مقدادی، اصلاح رنگ: محمد تالابی، تهیه‌کننده: محمدرضا یاری کیا.
«چمدان» به کارگردانی آکو زندکریمی و سامان حسین‌پور به جشنواره فیلم دراما یونان راه یافت.
به گزارش سینمای خانگی از مشاور رسانه‌ای پروژه، «چمدان» به نویسندگی و کارگردانی آکو زندکریمی و سامان حسین‌پور و تهیه‌کنندگی فریبا عرب، در اولین حضور جهانی خود به چهل و ششمین جشنواره فیلم دراما یونان راه یافت.
جشنواره فیلم کوتاه دراما یونان DISFF، در سال ۱۹۷۸ به همت کانون فیلم شهر درامای یونان باهدف ترویج و اشاعه هنر سینما به‌ویژه فیلم کوتاه در یونان و خارج از آن و ایجاد روحیه دوستی و همکاری، شروع به کار کرد. این جشنواره، دو دهه به‌صورت ملی و از سال ۱۹۹۵ به‌صورت بین‌المللی برگزار شده است.
چهل و ششمین جشنواره فیلم کوتاه دراما یونان، امسال از ۴ تا ۱۰ سپتامبر (۱۳ تا ۱۹ شهریور ۱۴۰۲) در شهر دراما یونان برگزار خواهد شد و فیلم کوتاه «چمدان» از ایران در بخش دانشجویی با ۱۳ فیلم دیگر از کشورهای: بلژیک، یونان، فرانسه، فیلیپین، آلمان، جمهوری چک، چین، کوبا، اسپانیا، کرواسی و لهستان به رقابت خواهد پرداخت.
«چمدان» راوی داستان مرد مهاجری است که یک بار دیگر، سرزمین خود را از دست می‌دهد.
میثم دامن‌زه، رضوان خدامی، النا سهامی و آوا مسلم‌خانی در این فیلم کوتاه به ایفای نقش پرداخته‌اند و پخش و عرضه جهانی اثر را شرکت پخش بین‌المللی فیلم بَفر بر عهده دارد.
عوامل فیلم کوتاه «چمدان» عبارتند از: فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان: آکو زندکریمی و سامان حسین‌پور، سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده: فریبا عرب، مدیر فیلم‌برداری: حامد بقائیان، مدیر صدابرداری: ایرج نوروزی، مجری طرح و مدیر تولید: آرمین پورمحمد، تدوین: سامان حسین‌پور، منشی صحنه: شکیلا معزی، طراح صحنه: آکو زندکریمی و سامان حسین‌پور، طراح لباس: عارفه شکری، طراح گریم: مهدی معینی، طراح جلوه‌های ویژه میدانی: آرش آقابیک، طراح جلوه‌های کامپیوتری: حسن نجفی، موسیقی: آریان خسروی، برنامه‌ریز و دستیار کارگردان: رها اله‌دادی، دستیار تولید: مینا صادقی، گروه کارگردانی: شیما علی‌نیا و عارفه شکری، مدیر صحنه: میثم طلایی، مدیر تدارکات: ماشاالله رحمتی، گروه فیلم‌برداری: یوسف صفایی، حامد محمدی‌شادان، جعفر امیری، کرین: رضا شایسته، سینه موبیل: احمد صادقی، پشتیبانی فنی: محمد گودرزی، مسئول هنروران: میلاد رهبری، گروه تدارکات: امیرحسین قاسمی، ایمان بت‌شکن، عکاس: نازنین رضازاده، طراح پوستر و گرافیک: متین خیبلی و مشاور رسانه‌ای: علی کشاورز
همزمان با رونمایی از پوستر نخستین جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی، کمال تبریزی دبیر این رویداد گفت که جشنواره اقوام برای همبستگی است و باید سرشار از هویت مردمی و ادامه‌دار باشد.
به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، رونمایی از پوستر نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم اقوام ایرانی صبح امروز -سه‌شنبه ۲۷ تیرماه- با حضور جمعی از هنرمندان در سالن زنده‌یاد سیف‌الله‌داد خانه سینما برگزار شد.
کمال تبریزی دبیر این جشنواره سینمایی بیان کرد: دلیل پذیرش دبیری این جشنواره شهر تبریز است که خودم را مدیون آن می‌دانم و عقیده دارم نسبت به این شهر کم کاری کردم و دوست دارم قبل از بازنشستگی حتمأ فیلمی در این شهر بسازم.
وی افزود: دلیل دیگرم برای پذیرش دبیری جشنواره این است که ما در طی سالیان گذشته جشنواره فیلم زیاد داشته و داریم اما این جشنواره که ابتکاری از سوی دوستان بوده است که به اقوام مربوط می‌شود بسیار متفاوت است و هم‌نشینی اقوام باید بسیار زودتر مورد توجه قرار می‌گرفت؛ معتقدم این جشنواره میتواند نقش بسزایی در اتحاد و یکپارچگی اقوام ما داشته باشد و برای شروع بنظرم کار درستی است و امیدوارم این جشنواره ماندگار باشد و گذر سال‌ها به اعتبار آن بیفزاید و هنرمندان با آن همراه شود.
تبریزی تصریح کرد: امیدوارم شرایطی فراهم شود که این جشنواره مستقل شود و از نهادهایی چون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌خواهم که به این مهم یاری رسانند.
مهدی حیدری در ادامه بیان کرد: دغدغه دبیر جشنواره برای ما بسیار مهم بود و در مشورت با ابوالفضل جلیلی که سالیان است در حوزه اقوام فعالیت دارد به آقای کمال تبریزی رسیدیم و قدردان ایشان هستیم که در روند اجرا همراه ما هستند.
رئیس جشنواره فیلم اقوام افزود: دوسال پیش در مورد پژوهش اقوام کار می‌کردیم متوجه شدیم که در این حوزه اتفاقات خوب زیاد داشتیم و تنها قسمت خالی در مورد اقوام فیلم بود. چندسالی در سیستان و بلوچستان زندگی کردم و این بعد بزرگی برای من بود و آنجا به این مهم رسیدم که باید فضایی برای فیلمسازانی که در حوزه کار می‌کنند بصورت اختصاصی فراهم باشد. ما نیاز داریم که کار اقوام و فرهنگ تخصصی ایشان دیده شود.
حیدری در ادامه ضمن تشکر از همه مسئولانی که در این جسله حضور داشتند گفت: از همه این اسامی و بزرگانی که به این جشنواره ابهت می‌دهند ممنونم.
در ادامه اصغر جنابی خواننده اپرا قطعه‌ای آذری را برای حضار اجرا کرد.
پس از آن مرضیه برومند اظهار داشت: این جشنواره بسیار جذاب است و کمتر کشوری در جهان هست که این همه تنوع قومیت و جغرافیا داشته باشد و باید قدر آن را دانست؛ اینها ثروت ملی ماست که باید قدرش را بدانیم و به آن ببالیم.
رئیس خانه سینما ادامه داد: قصه‌ها، رنگ‌ها، موسیقی، لباس و همه مولفه‌های فرهنگ اقوام عناصری است که قبلآ فیلمسازان مستقلی به آن پرداخته اند اما آنقدر مهم هستند که باید به صورت حرفه‌ای همانند این رویداد مورد توجه قرار گیرند.
در ادامه این مراسم فرهاد قائمیان گفت: کمال تبریزی همیشه پیش‌قدم ارتقای فرهنگ ایران زمین بوده‌است. شما سریالی به نام شهریار ساختید که من افتخار بازی در این سریال را داشتم که از لحظات درخشان زندگی‌ام بازی در این سریال بود.
وی افزود: این اقدام شما برای ایران غنیمت است و نشان از این مهم دارد که تعهد شما به این سرزمین پایانی ندارد.
این بازیگر سینما و تلویزیون خاطرنشان کرد خاطرنشان کرد: ما یک ملتیم و در این روزها که فشار تجزیه قومیت‌ها و خاک ما وجود دارد این اقدام ستودنی است. خوش‌حالم که به این مراسم دعوت شدم و اعلام می‌کنم سرباز کمال تبریزی در این رویداد هستم و هرکاری که بتوانم را برای اجرای باکیفیت این جشنواره انجام می‌دهم.
علی اصغر شعردوست زبانشناس و پژوهشگر دیگر سخنور این مراسم بود که برگزاری این جشنواره را موضوعی مهم و قابل تقدیر دانست.
پس از آن از پوستر این رویداد رونمایی شد.
نخستین جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی، آبان ماه ۱۴۰۲ به دبیری کمال تبریزی نویسنده و کارگردان در شهر تبریز برگزار خواهد شد.
این جشنواره که توسط موسسه فرهنگی هنری فصل هنر برگزار خواهد شد، می‌کوشد در اقدامی ابتکاری جایگاه اقوام از فرهنگ، هنر، گردشگری، زیست‌بوم، گویش‌های محلی، آیین‌ها، فولکلور و… را در سینمای ایران در معرض نمایش بگذارد.
ریاست این جشنواره را نیز دکتر مهدی حیدری نویسنده و کارگردان برعهده دارد.
فیلم کوتاه «بالا افتادن» ساخته مریم بختیاری به چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی «فلیکرز رود آیلند» آمریکا راه یافت.
به گزارش سینمای خانگی از روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، فیلم کوتاه «بالا افتادن» به کارگردانی مریم بختیاری، نویسندگی مریم بختیاری و امین چادگانی و تهیه کنندگی مشترک انجمن سینمای جوانان ایران و مریم بختیاری در بخش مسابقه چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی «فلیکرز رود آیلند» آمریکا به رقابت می‌پردازد.
جشنواره «فلیکرز رود آیلند» مورد تائید آکادمی اسکار، بفتا و هنرهای تصویری کانادا است. فیلم‌هایی که در این جشنواره موفق به کسب جایزه‌ی بزرگ در بخش‌های داستانی، انیمیش، مستند و کوتاه شوند، به گزینش مقدماتی آکادمی اسکار معرفی خواهند شد.
چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی «فلیکرز رود آیلند» از ۷ تا ۱۳ آگوست ۲۰۲۳ مصادف با ۱۶ تا ۲۲ مرداد ۱۴۰۲ در شهر رود آیلند آمریکا برگزار می‌شود.
فیلم کوتاه «بالا افتادن» اولین ساخته مریم بختیاری که نقش آفرینی بازیگر نقش اول زن هم بر عهده اوست، در سی‌ونهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، بیستمین جشنواره بین‌المللی «تیرانا» آلبانی، پنجاه‌ودومین جشنواره دانشجویی Sehsüchte آلمان و نوزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه دانشجویی نهال حضور داشته است و موفق به کسب تندیس بهترین کارگردانی و دیپلم افتخار بهترین فیلمنامه و بازیگر نقش اول زن جشنواره دانشجویی نهال شده است.
سایر عواملی که در ساخت این فیلم کوتاه همکاری داشته‌اند عبارت‌اند از: کارگردان: مریم بختیاری ،نویسندگان: مریم بختیاری و امین چادگانی، تهیه‌کنندگان: انجمن سینمای جوانان ایران و مریم بختیاری، بازیگران: وحید راد، مریم بختیاری، نسا قمشه‌ای، مشاور کارگردان: امین چادگانی، دستیار اول کارگردان و برنامه‌ریز: مهیار صیفوری، منشی صحنه: سمانه اسکندری، مدیر فیلم‌برداری: رضا زینعلی، دستیاران: جواد نصیرپور، اردلان معتمدی و حامد سعادت‌جو، تدوین: شیدا گرجی، طراحی و ترکیب صدا: زهره علی اکبری، دستیار صداگذار: نیلوفر خدادی، صدابردار: فرزین زند، دستیار صدا: نیما خدادی، طراح صحنه و لباس: حامد اصلانی، دستیار یک صحنه: امید مرادی، مدیر صحنه: بابک نیوشادان، دستیار لباس: شیوا غلامعلیان، جلوه‌های ویژه بصری: محمد کشاورز، اصلاح رنگ و نور: نگین حیدری، گریمور: سوگل بهرام‌پور، عکاس: نیلوفر لقایی و امیر پیرصالحی، طراح گرافیک: معین کرمی، مجری طرح: مهرداد مهرپویان، با حمایت: دفتر معماری تداوم پویا (سارا کلانتری، رضا صیادیان) مدیر تولید: رامین کاظمی.
پخش بین المللی این فیلم بر عهده مریم بختیاری، مهرشاد رنجبر و انجمن سینمای جوانان ایران است.
