برچسب: باغ

فیلم «گیج‌گاه» با بازی حامد بهداد و باران کوثری از ۱۲ مهرماه اکران می‌شود.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی موسسه بهمن سبز، فیلم «گیج‌گاه» به کارگردانی عادل تبریزی پس از دوسال از ۱۲ مهرماه در سینماهای سراسر کشور اکران خواهد شد.

ارسلان امیری و عادل تبریزی نویسندگی این اثرسینمایی را به عهده دارند و حنیف سـروری و میرولی‌اله مدنی تهیه‌کنندگان آن هستند.

«گیج‌گاه» در سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر رونمایی شد و در خلاصه داستان آن آمده است: آشنایی زنی به نام مهتاب و مردی به نام حسن خشنود، شبیه قصه‌هاست، شبیه زندگی، شبیه سینما، شبیه روزگاری که خوش می‌ گذشت…

حامد بهداد، باران کوثری، سروش صحت، بهرنگ علوی، امیرحسین رستمی، نادر سلیمانی، بیژن بنفشه خواه، سیاوش چراغی‌پور، محمد الهی، مریم همتیان، ایمان اسماعیل پور، علی باغفر، حامد شیخی، داودونداده، وحید رحمتی، علی راد و نیز فرهاد آییش، جمشیدهاشم پور، رضا صفایی‌پور و حسن رضایی در این فیلم بازی کرده‌اند.

این فیلم با سرمایه‌گذاری شخصی محمد حسینخانی و حنیف سروری و همچنین مشارکت بنیاد سینمایی فارابی ساخته و تولید شده است.

علی نصیریان بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون عنوان کرد که تمام عمر خود را برای بازیگری گذاشته است.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی موزه سینما، علی نصیریان بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون به مناسبت سالروز افتتاح موزه سینما در باغ فردوس با بیان اینکه عمر خود را برای بازیگری گذاشته است، گفت: من اولین کلاس تئاتر را در سال ۱۳۲۹ رفتم و هیچ کار دیگری در کل زندگی خود به جز بازیگری در سینما و تئاتر انجام ندادم، فقط روی این حرفه متمرکز بودم و همه زندگی‌ام را برای بازیگری گذاشتم.

وی ادامه داد: اگر فردی وارد حیطه هنرهای دیگر مانند نقاشی، شاعری، خطاطی و … هم شود به همین شکل است؛ باید عمر خود را برای هنر مورد علاقه‌اش بگذارد و درباره آن تحقیق و پژوهش کند تا کار مفیدی انجام بدهد.

نصیریان با بیان اینکه یک بازیگر تئاتر باید دوره‌های تئاتری ببینید و تحقیق کنند، عنوان کرد: یک بازیگر تئاتر باید بداند طنز و کمدی در تئاتر چه سیری در قبل از جنگ جهانی دوم و بعد از جنگ جهانی اول داشته زیرا جنگ‌ها تاثیرات زیادی روی تئاترها داشته است. به عنوان مثال، تئاتر پوچی بعد از جنگ دوم به دلیل فشارهای روانی ناشی از کشتارها و خونریزی‌ها، نابودی‌ها که همه از تاثیرات اجتماعی است، به وجود آمد.

وی با بیان اینکه همیشه عشق بازیگری داشته است، بیان کرد: این عشق همیشه در ارتباط با مردم و برایم بسیار جذاب و گیرا بوده و هنوز هم به همین شکل است؛ اینکه روی صحنه باشم و در این امر ۱۰۰ درصد ارتباط ذهنی و فکری بین بازیگر و تماشاگر به وجود می‌آید که این امر برای من خیلی جذاب بود و هنوز هم هست یعنی امتیاز اصلی یک بازیگر رابطه انسانی است؛ یک رابطه انسانی و مطرح کردن یک فکر، نظر، ایده و در میان گذاشتن با انسان‌های دیگر است.

نصیریان مطرح کرد: خدا رحمت کند آقای رشیدی یک بار به من گفت بازیگری بعد از کار در معدن، دومین کار سخت دنیا است زیرا بازیگر در یک موقعیت خطیری قرار می‌گیرد که باید متمرکز روی یک نقش با خصوصیات جامعه شناسانه، روان شناسانه و … باشد بنابراین بسیار سخت و مهم است. من معتقدم برای عمیق شدن در بازیگری باید میدانی وارد عمل شوید، کتاب بخوانید، الهام بگیرید و یا فکر کنید.

وی با بیان اینکه بخش عمده کار در بازیگری تخیل است، بیان کرد: سختی کار بازیگری در این است که از یک طرف باید متمرکز روی شخصیتی که قرار است خلق کنید، شوید و آن را روی صحنه تجسم دهید و در عین حال که نقش را تظاهر می‌کنید باورپذیر باشد.

شاهد احمدلو بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون در خصوص دستمزدهای نجومی برخی سلبریتی ها گفت: امروزه نوع دستمزدها در سینما عوض شده و با اشکال مختلفی نظیر دلار، بیت کوین و… روبرو هستیم که متأسفانه هیچ نظارتی هم بر این ماجرا وجود ندارد.

به گزارش سینمای خانگی، کارگردان فیلم های سینمایی «موش» و «چند میگیری گریه کنی؟» در گفتگو با سینماپرس، افزود: متأسفانه معضل دستمزدهای نجومی از سال ها قبل وجود دارد. چند سالی است سینمای ایران درگیر این معضل بزرگ شده که به دلیل عدم مدیریت صحیح مدیران و عدم هماهنگی عوامل اصلی سینما به ویژه تهیه کنندگان است که برای داشتن آنچه می خواهند بی رویه هزینه هایی می کنند و نمی دانند به مرور زمان چقدر در افول سینمای ایران موثر است.

وی تصریح کرد: اعطای این دستمزدهای نجومی به برخی بازیگران در حالی است که سینمای ما از اساس سینمایی فقیر است که ریشه هایش از خاک درآمده اما کسی به این مسأله توجه ندارد. ما در حال حاضر در بحران به سر می بریم و زنگ خطر قطع حیات سینما به صدا درآمده اما گویا قرار است سال ها بعد که سینما کاملاً نابود شد شرایط را درک کنیم.

احمدلو متذکر شد: مسأله مهم انحصار باعث این قبیل بحران ها در سینما شده است. همین الآن سینما تنها در انحصار چند بازیگر خاص است که از این پروژه به آن پروژه می روند و دستمزدهای نجومی طلب می کنند. حال پرسش اینجا است که چه کسی باید با این انحصار مقابله کند؟

این سینماگر سپس با بیان اینکه فقدان قانون شهر را برای هفت تیرکشی قورباغه ها آماده کرده است ادامه داد: مدیریت کلان سینما باید راهکاری برای مقابله با این بحران عظیم ارائه کند. از سوی دیگر خود سینماگران باید یکدست و متحد شوند و جلوی زیاده خواهی برخی افراد ایستادگی کنند.

بازیگر فیلم های سینمایی «سیاه باز» و «اکباتان» تأکید کرد: این بسیار بد است که ما برای کت دکمه نمی دوزیم و بالعکس برای دکمه کت می دوزیم! متأسفانه این رویه نه تنها در سینما که در فوتبال، سیاسیت، اقتصاد و بسیاری از بخش های دیگر کشور نیز خودنمایی می کند.

وی خاطرنشان کرد: بی قانونی در سینما بدل به قانون شده و این مسأله خطرناک است. ما نیازمند آن هستیم تا فونداسیون سینما را از اساس اصلاح کنیم. ما نباید اجازه دهیم بیش از این به پیکره سینمای کشور ضربه وارد شود.

احمدلو در پایان این گفتگو متذکر شد: عدالت باید در لایه های مختلف اصناف سینما چه جلو یا پشت دوربین باید رعایت شود و عدم رعایت عدالت در این حوزه ما را با معضلات بسیار عدیده و پیچیده ای روبرو کرده است.

میترا مهتریان یکی از کارگردانان مستند «سینه‌ما رکس» که به بازخوانی حادثه تلخ آتش‌سوزی سینما رکس می‌پردازد، به طرح نکاتی درباره لزوم توجه بیشتر به فرآیند عرضه آثار مستند پرداخت.

به گزارش رسانه سینمای خانگی، میترا مهتریان یکی از کارگردانان مستند «سینه‌ما رکس» که با موضوع بازخوانی حادثه آتش‌سوزی سینما «رکس» به تازگی به‌صورت اینترنتی عرضه شده است، در گفتگو با مهر درباره این مستند توضیح داد: حادثه آتش‌سوزی سینما رکس یکی از معدود حوادث تلخ و فجیع درباره سینماست و شامل همه مردم ایران و خارج از مرزهای ایران می‌شود. در این حادثه انسان‌هایی از همه طبقات و سلیقه‌ها و اعتقادات و ایدئولوژی‌ها در جای مهمی به نام سالن سینما دور هم جمع شده بودند تا شاید برای دقایقی از واقعیت زندگی خود فاصله بگیرند و به تماشای قصه آدم‌های دیگری بنشینند. آن‌ها با امید به لذت بردن از سینما، از خانه بیرون رفتند ولی هرگز به منزل بازنگشتند! روایت این قصه تلخ، بی‌شک همه طیف مخاطبی را می‌تواند با خود همراه کند.

این مستندساز درباره اینکه در مستند خود تلاش کرده از نگاه صرفاً سیاسی پرهیز کند و به ابعاد انسانی و اجتماعی حادثه آتش‌سوزی سینما رکس بپردازد، گفت: سینما رکس تا مدت‌ها به یک کلیدواژه خط قرمزی تبدیل شده بود اما به دور از قضاوت، می‌شود با وجوه دیگر حادثه روبرو شد و آن وجه دیگر را هم به نمایش گذاشت.

وی افزود: زمانی که اخبار حضور من و تیم تولید مستند «سینه‌ما رکس» در شهر آبادان منتشر شده بود، همین اخبار باعث شد بعد از چهل سال، یک حرکت دولتی در شب سالگرد حادثه شکل بگیرد. همه ساله مردم این شهر به‌صورت خودجوش برای برگزاری سالگرد و گرامیداشت قربانیان اقدام می‌کردند اما سالی که ما در آبادان حضور داشتیم شاهد حرکتی دولتی نیز بودیم که بی تأثیر از حضور ما نبود. حتی در فیلم هم بخش‌هایی از این مراسم وجود دارد که شهردار در حال سخنرانی است و بازگو می‌کند که شاید این اتفاق در هر جای دنیا رخ داده بود مسئولان اقدامات بهتری برای گرامیداشت یاد و خاطره قربانیانش انجام می‌دادند.

پایان کابوس ۴۰ ساله یک پدر

کارگردان «سینه‌ما رکس» درباره بازخوردهای نمایش این مستند بیان کرد: زمان افتتاحیه نمایش مستند در باغ فردوس، فرزند یکی از قربانیان حادثه به عنوان یک شاهد زنده، اشک می‌ریخت و می‌گفت این فیلم به کابوس چهل ساله پدرم پایان داده چون او به دلیل اینکه حرف‌هایش را جلوی دوربین زده، گویی بار امانت از دوشش برداشته شده و به زندگی برگشته است.

وی ادامه داد: با اشک‌های آن خانم در بین جمعیت اشک ریختم و از درون راضی بودم که حداقل قدمی کوچک جهت ادای دین به قربانیان این حادثه برداشته‌ام. مخاطبانی که فیلم را در سینما دیده بودند با قربانیان احساس همذات‌پنداری بیشتری داشتند و می‌گفتند ترس سوختن همین سینما تا انتها با ما همراه بود.

مهتریان تأکید کرد: فیلم مستند با تمام شدن در زمان تولید به پایان نمی‌رسد؛ تاثیراتش بر سوژه‌ها و زندگی افراد بعد از تولید و نمایش تازه شروع می‌شود که من این تأثیرات را خوشبختانه شاهد بودم و افراد مرا از تحولات روحی خود بی‌خبر نگذاشتند. این دستاورد معنوی، دستاورد کمی برایم نبود هرچند به لحاظ مالی علی‌رغم گرفتن وام و قرض و بدهی، ساخت «سینه‌ما رکس» برایم ریالی نفع مادی نداشته و هنوز درگیر پرداخت بدهی‌های آن هستم اما برایم رضایت‌بخش است که یاد و خاطره قربانیان را زنده کردم و نگذاشتم فراموش شوند و البته این آغاز راه است.

این کارگردان سینمای مستند درباره وضعیت نمایش و عرضه فیلم‌های مستند هم گفت: سینمای مستند در عرصه نمایش و عرضه وضعیت خوبی ندارد. شاید با توجه به حضور تشکلی به نام «هنروتجربه» و برگزاری جشنواره «سینماحقیقت» طی یکی دو سال اخیر که به شیوه برخط (آنلاین) هم برگزار شد، اتفاق‌های خوبی رخ داده باشد اما این‌ها کافی نیست.

هیچ سازمان و نهادی تمایل به ریسک ندارد

وی افزود: تجربه نشان داده که «هنروتجربه» در شهرستان‌ها یا اغلب کم رونق بوده و یا اصلاً با استقبال مواجه نشده است. کارهای زیربنایی برای عرضه مستند از سمت نهادهای ذی‌ربط صورت نگرفته است. همواره راه‌های طی شده با تغییرات کم و بیش در اجرا دوباره تکرار شده که تأثیرگذار نبوده و متأسفانه راه‌های جدید هم امتحان نشده و تمایلی به ریسک در هیچ سازمان و نهادی هم دیده نمی‌شود به‌عنوان مثال چه ایرادی دارد اگر تیزر چند مستند قبل از شروع بعضی فیلم‌های پرمخاطب در سینماها نمایش داده و چند مستند معرفی شود؟ ما همیشه از ضعف فیلمنامه، طرح، فکر و اندیشه در فیلمنامه‌نویسان و فیلمسازان خود شکایت داریم اما واقعاً به ضعف و غیرعلمی بودن مدیریت‌های خود در این زمینه هم معترف هستیم؟

این مستندساز ادامه داد: در وزارت علوم فرانسه یک مرکز مستند وجود دارد که کار این مرکز ساخت و جمع‌آوری فیلم‌های مستند علمی آموزشی از فرانسه و سراسر جهان است. با یک دانشجوی دکترای مردم‌شناسی دانشگاه سوربن که ایرانی بود آشنا شدم. او برای پایان‌نامه دکتری می‌خواست فیلمی از غذاهای عشایر بختیاری بسازد. می‌گفت هزینه تولید فیلم را مرکز مستند وزارت علوم فرانسه تأمین می‌کند و این به معنی جمع‌آوری صدها فیلم مستند علمی از سراسر جهان در طول سال است و نشان می‌دهد یک برنامه هدفمند، مستمر و علمی در آنجا وجود دارد. در ایران کدام وزارتخانه، سازمان، نهاد، یا پلتفرمی حاضر به انجام چنین برنامه‌ای خواهد بود؟

کارگردان «سینه‌ما رکس» گفت: ما همیشه از ضعف فیلمنامه، طرح، فکر و اندیشه در فیلمنامه‌نویسان و فیلمسازان خود شکایت داریم اما واقعاً به ضعف و غیرعلمی بودن مدیریت‌های خود در این زمینه هم معترف هستیم؟

مهتریان درباره ظرفیت فیلم‌های مستند ایرانی برای جذب مخاطب در فرآیند اکران هم گفت: بدون شک این پتانسیل وجود دارد. حتی مخاطب عام هم امروز تشنه دانستن و کشف حقیقت و یافتن و دیدن رخدادهای واقعی است. بدون شک بخش عظیمی از مستندهای ساخته شده توسط مستندسازان، این قابلیت را دارد که مخاطبان عام را هم راضی کند و نظر آن‌ها را جلب کند. تأثیرگذاری سینمای مستند نسبت به داستانی به مراتب چشمگیرتر است اما باید مسیر عرضه به درستی طراحی شود.

به پلتفرم‌ها امیدوارم اما…

وی تأکید کرد: در این فرآیند من به نقش پلتفرم‌ها خیلی امیدوارم. در همه جای دنیا واقعاً جایگاه پلتفرم‌ها درست و معنادار است. أخیرا پلتفرم فیلم نت با نامی آشنا برای فیلمسازان فیلم کوتاه و مستند، تحت عنوان «سینمای دیگر» به نمایش آثار مستند اقدام کرده است. این نام برای ما آشناست چون نسل ما که در دهه شصت تولید فیلم کوتاه و مستند داشتیم خاطرمان هست برنامه خوبی با عنوان «سینمای دیگر» در تلویزیون هر هفته پخش می‌شد که یک برنامه ترکیبی از نمایش فیلم کوتاه، مستند و گفتگو با فیلمسازان و مدرسان و صاحب نظران بود.

تبلیغات فراگیر و همه جانبه‌تر می‌تواند باعث اقبال و رو آوردن همه اقشار مردم به تماشای فیلم مستند را به همراه داشته باشد اما در ایران متأسفانه پلتفرم‌ها فقط به سمت حمایت از سینمای داستانی و سریال‌ها گرایش دارند و اصلاً توجهی به سینمای مستند نشان نداده‌اند

این کارگردان مستند ادامه داد: نمایش فیلم‌های مستند در پلتفرم‌ها اتفاق خجسته‌ای است که چون هنوز زمان زیادی از آن نگذشته نمی‌توان درباره عملکردشان قضاوت کرد اما همین که سینمای مستند وارد شبکه‌های خانگی شده و به خانه‌ها می‌رود قطعاً اتفاق فرخنده‌ای است که می‌تواند با بهره گیری از تجربیات روز دنیا موفق و درخشان‌تر پیش برود.

مهتریان تأکید کرد: در شبکه‌ها و پلتفرم‌های دنیا وقتی صحبت از تولید می‌شود برنامه اکران از قبل تعیین و مشخص شده و چارت زمانبندی اکران آماده است؛ حالا شما نگاه کنید به چرخه معیوب اکران‌های ما که یا با سلیقه داوران جشنواره‌ها تنظیم می‌شود و یا مدیران دولتی، و باز هم می‌توان اشاره کرد که در آن سوی آب‌ها علاوه بر سینماهای مخصوص عرضه و نمایش فیلم مستند، پلتفرم مخصوص فیلم‌های مستند در ژانرها و گونه‌های خاص خود فیلم‌های مستند نمایش می‌دهند و این پلتفرم‌ها جدا از عرضه و نمایش در کار تولید مستند هم نقش دارند.

وی افزود: چه چیز بهتر از اینکه مستندساز فارغ از حمایت‌های دولتی، از حمایت‌های بخش‌های خصوصی نیز بهره‌مند شود. بدون شک وقتی پلتفرم‌ها در تولید هم مشارکت داشته باشند راه‌های بهتری برای عرضه هم در نظر خواهند داشت. تبلیغات فراگیر و همه جانبه‌تر می‌تواند باعث اقبال و رو آوردن همه اقشار مردم به تماشای فیلم مستند را به همراه داشته باشد اما در ایران متأسفانه پلتفرم‌ها فقط به سمت حمایت از سینمای داستانی و سریال‌ها گرایش دارند و اصلاً توجهی به سینمای مستند نشان نداده‌اند. وقتی این پلتفرم‌ها که شکلی از تخصص در عرضه را به نمایش می‌گذارند، توجهی به مستند ندارند از مخاطب عام چه توقعی باید داشت؟!

مدیرانی که چرخه تولید مستند را از حالت رنگین‌کمانی خارج می‌کنند!

این مستندساز درباره اهمیت سوژه‌یابی مستندسازان برای جلب توجه مخاطبان هم گفت: به نظر من انتخاب سوژه و دست یافتن به موضوعات بکر و جذاب از طرف جمیع فیلمسازان به نحو درست و شایسته‌ای انجام می‌شود اما سازمان‌ها و نهادها، عامل بزرگی در مقابل تلاش مستندسازان برای جلب مخاطب هستند که با توجه به سیاست‌های کشور سعی می‌کنند چرخه تولید را از شکل رنگین‌کمانی خارج و فقط به رنگ‌های خاکستری بسنده کنند.

وی ادامه داد: سوژه‌های دردسرساز، موضوع‌هایی که قصد پرسشگری داشته باشند و یا طرح‌های که جنجالی باشند گاه از چرخه تولید حذف می‌شوند و حتی سعی می‌شود از چرخه نمایش و اکران و حضور جشنواره‌ای هم حذف شوند. وقتی در جایگاه مدیریت و سیاست، تصمیم‌گیری شود بدون شک با سلیقه مردم کاری ندارند و همین نه تنها باعث جذب مخاطب نمی‌شود که گاه باعث ریزش مخاطب نیز خواهد شد.

مهتریان گفت: مستندسازان ما وارد عرصه‌های فوق‌العاده‌ای شده‌اند، وقتی دستشان برای انتخاب هر نوع سوژه باز باشد و تعدد موضوع را هر ساله شاهد باشیم، شک نکنیم که هر موضوع مخاطب خودش را به همراه می‌آورد. جعبه مدادرنگی ۱۷۲ رنگ، همه نوع سلیقه‌ای را راضی می‌کند اما وقتی با یک جعبه که شش مدادرنگی خاکستری، سیاه، سفید، زرد، سبز و آبی مواجه باشیم به ناچار با همان تعداد مخاطب مواجه خواهیم شد.

این مستند در پلتفرم فیلم‌نت قابل مشاهده است.