بزرگترین آسیب سینمای میانی ایران چیست؟

منتقد سینما معتقد است: اصلی‌ترین آسیب در سینمای میانی ایران از نبودن قصه و نداشتن قهرمان است؛ سینمای ایران اساسا ضدقهرمان است و به همین دلیل علیه مردم بازتولید ارزش می‌کند.

به گزارش سینمای خانگی، محمدتقی فهیم در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در توضیح مشکلات سینمای ایران بیان کرد: یکی از عمده ترین مشکلات ما در سینمای ایران این است که فیلم های ضدقهرمان داریم.

وی ادامه داد: اصلی‌ترین آسیب در سینمای میانی ایران از نبودن قصه و نداشتن قهرمان است. سینمایی که مبنای آن بر خرده پی رنگ و روایت‌های ریز و آپارتمانی و روابط است تا جایی جواب می دهد و این دست از تولیدات تنها می توانند برای مدت زمانی مشخص مانند یک سال و دو سال جوابگو باشند.

این منتقد سینما خاطرنشان کرد: اما سینمایی که به صورت مستمر و دائمی می‌تواند یک جریان باشد سینمایی است که قصه‌گو بوده و قهرمان داشته باشد؛ سینمای ایران در این زمینه اساسا ضد قهرمان است و چون ضدقهرمان است علیه مردم بازتولید ارزش می کند.

وی با ارائه تعریفی از قهرمان اظهار داشت: قهرمان یعنی آدمی که در راستای بازتولید ارزش های اجتماعی دست به کنشگری می زند، بن بست شکنی می کند و بحران ها را پشت سر می گذارد. بنابراین وقتی سینما فاقد این عنصر است، باقی کارایی‌ها را ندارد و هر رویکرد دیگر موقتی است.

فهیم یادآور شد: داستان های نوجوانانه، داستان های آپارتمانی و … نهایت یکی دو سال جذابیت دارند اما سینمایی که دارای تولید سالانه ۸۰ فیلم بلند است باید تکلیف خودش را با روایت معلوم کند. این که چنین سینمایی راوی چه داستان هایی است و این داستان ها از کجا ریشه می گیرند.

وی افزود: عموما سینماگران دولتی، سینما را نمی شناسند و آدم های مشغول به کار در آن دنبال رفع و رجوع امور اداری هستند. یعنی دنبال این هستند که در بازه زمانی کوتاه دو تا سه ساله مدیر باشند. هر کدام می آیند و سنگی می اندازند و برخی از این سنگ ها در چاهی می افتد که هیچکس قادر به بیرون آوردن آن نیست.

این منتقد و مدرس سینما تاکید کرد: شوربختانه متخصصان و سینماشناسان ما و آنهایی که دغدغه دارند در راس سینما نیستند.

به گزارش ایرنا محمدتقی فهیم متولد ۱۳۳۵ در شهر تربت حیدریه است. او در عرصه مطبوعات کشور بیش از ۳۰ سال حضور مستمر داشته و عضو آکادمی و عضو شورای عالی حل اختلاف خانه سینما، مسئول صفحه سینمایی روزنامه کیهان، معاون ارزشیابی و سردبیر نشریه روزانه بیستمین جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوان اصفهان، عضو شورای مرکزی و نایب رئیس انجمن منتقدان نویسندگان سینمای ایران بوده است.

فهیم همچنین فعالیت هایی در زمینه تولید فیلم داشته که دستاورد آن به شرح زیر است: ساخت فیلم کوتاه گل های تار، ساخت مستندهای سودایی، طنین معراج، زردسالاران، ملخی که غول شد، قوچ ها خیالبافی می کنند، وقاحت و جنایت، ۱۷۰۰۰، ساکن درخت خرمالو و عطش رفتن.

المپیاد فیلمسازی چه نقشی در استعدادیابی دارد؟

هادی مقدم دوست که به عنوان منتور، دانش و تجارب سینمایی خود را با نوجوانان راه‌یافته به ششمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران به اشتراک می‌گذارد، در یادداشتی سینما را شبیه به اردویی توصیف کرد که هیچ‌وقت به پایان نمی‌رسد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایسنا، این نویسنده و کارگردان سینما و منتور ششمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران در آستانه برگزاری این رویداد در یادداشتی خاطرات نوجوانی خود و اولین علاقه‌مندهایش به سینما را مرور کرد.

در متن یادداشت این سینماگر آمده است: «حیاط دبیرستان ما مثل یک باغ بود. پر بود از درخت و نیمکت و دانش‌آموز. یک رفیق داشتم که با او توی حیاط و لابه‌لای جمعیت درباره سینما حرف می‌زدم. در ساعت پیش از شروع کلاس‌ها و ساعت ناهار و ساعاتی بعد از تعطیلی مدرسه، با او توی حیاط می‌چرخیدم و هرچه از سینما را بلد شده بودم، به او می‌گفتم. او با صبوری حرف‌های مرا گوش می‌کرد و گاهی سعی می‌کرد مثل من از رشته مورد علاقه خودش یعنی ریاضیات بگوید. اما کم کم از لابه‌لای حرف‌های من فهمیدن سینما در ذهنش کلید خورد و فیلم دید و با من همزبان شد و شروع به کشف سینما کرد و حرف‌های او درباره سینما خیلی زود برایم آموزنده شد. حالا دیگر نه فقط در مدرسه که در پارک و خیابان و کوه و جاده با او حرف سینما می‌زدم.

دنیای آن مدرسه و خیابان و پارک‌ها و جاده‌ها – در آن چهارده تا هفده سالگی – برایم مثل یک اردوی طولانی بود، به طوری‌که وقتی به دلیل پایین بودن نمرات و تجدیدی و مردودی عذرم را از آن دبیرستان خواستند و دیگر کنار دوستم نبودم، انگار اردو به پایان رسید.
اما ما ول نکردیم. باز هم بقیه سینما را برای خودمان کردیم اردو … در زندگی با دوستان و یاران موافق و علاقه‌مند سینما و بعداً سر صحنه‌ فیلم‌ها در شهرهای مختلف همه جا اردو می‌زدیم و اردو می‌ساختیم برای حرف زدن درباره سینما، تا دیر وقت بیدار می‌ماندیم و زود بلند می‌شدیم چون پای سینما وسط بود. پای یاد گرفتن سینما.
حالا دوباره نوجوان‌ها قرار است بیایند در اردو با هم سینما یاد بگیرند و به هم سینما یاد بدهند.
بنده هم به این اردو دعوتم. قرار است با هم دوباره از هم سینما یاد بگیریم.
ششمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران به همت بنیاد سینمایی فارابی ۳۰ دی تا ۳ بهمن با حضور نوجوانانی از سراسر کشور برگزار می‌شود.

کدام استان‌ها میزبان جشنوارۀ فیلم فجر خواهند بود؟

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان از تشکیل شورای سیاستگذاری اکران همزمان فیلم‌های چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر در استان کردستان و انجام تدارکات لازم برای این کار خبر داد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی چهل‌ویکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر، علی‌اصغر دریایی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان ضمن اعلام این خبر گفت: امسال نیز همچون سال‌های قبل سازمان امور سینمایی و سمعی بصری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، امکان اکران همه فیلم‌های راه‌یافته به بخش‌های مختلف چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر در استان کردستان را فراهم کرده است.

وی افزود: اکران همزمان آثار جشنواره فیلم فجر در استان کردستان در سال‌های قبل با استقبال بی‌نظیری مواجه بوده است.

دبیر شورای فرهنگ عمومی استان کردستان تصریح کرد: تاثیرگذاری تماشای فیلم در فرهنگ‌سازی و همچنین کاهش و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی، یکی از مهم‌ترین اهداف اکران همزمان آثار جشنواره فیلم فجر در استان است. بر این اساس امکان حضور مردم مناطق حاشیه شهر برای دیدن فیلم‌های این دوره از جشنواره را فراهم خواهیم کرد.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کردستان عنوان کرد: فیلم‌های این دوره از جشنواره در دو سالن شماره یک و شماره دو پردیس سینمایی بهمن سنندج اکران خواهد شد.

وی خاطرنشان کرد: اگرچه سازمان سینمایی و سمعی بصری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکنون امکان و مجوز اکران در پردیس سینمایی بهمن سنندج را صادر کرده است، اما بدون شک تلاش خواهیم کرد در صورت موافقت سازمان سینمایی کشور علاوه بر سنندج در یک یا دو شهر دیگر استان  نیز اکران همزمان آثار جشنواره را داشته باشیم.

دریایی درباره حضور فیلمسازهای استان کردستان در این رویداد هنری گفت: ویژه برنامه‌هایی برای تجلیل و قدردانی از فعالان عرصه فیلمسازی استان، در ایام اکران فیلم‌های چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر در استان کردستان تدارک دیده شده است.

چهل و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر همزمان با تهران در ۳۱ استان کشور برگزار می شود.

سیاست جدید جشنوارۀ برلین کدام فیلم‌ها را حذف می‌کند؟

جشنواره فیلم برلین که به‌عنوان یکی از سیاسی‌ترین جشنواره‌های فیلم جهان شناخته می‌شود، اعلام کرد: تمامی کمپانی‌های فیلمسازی، رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران ایرانی اجازه حضور در دوره آتی این رویداد سینمایی را نخواهند داشت.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایسنا، این رویداد سینمایی که سال گذشته فیلسماسازن و روزنامه‌نگاران روسی را از حضور منع کرده بود، با انتشار بیانیه‌ای تاکید کرد جشنواره فیلم برلین و بازار فیلم اروپا به هیچ کمپانی یا رسانه‌ای که با دولت روسیه یا ایران ارتباط مستقیم دارند، مجوز حضور نخواهد داد.

جشنواره برلین سال گذشته پس از جنگ روسیه در اوکراین، ممنوعیتی را برای کمپانی‌ها، فیلم‌ها و رسانه‌های تحت حمایت روسیه اعمال کرد که این سیاست توسط جشنواره‌های کن و ونیز هم دنبال شد و حالا جشنواره برلین، سینمای ایران را به فهرست تحریم خود اضافه کرده است.

این در حالی است که جشنواره فیلم برلین با رویکردها و تمایل‌های سیاسی‌اش، همواره بیشتر محل حضور و موفقیت فیلمسازان به‌نسبت دگراندیش سینمای ایران بوده است؛ حضوری که ایران را در دهه گذشته به‌عنوان پرافتخارترین کشور خارجی حاضر در این جشنواره معرفی و تثبیت کرده بود.

درواقع تصمیم اخیر، بیش از آنکه به ضرر نهاهایی چون بنیاد سینمایی فارابی باشد که معمولا هر ساله دارای غرفه‌ای در بازار فیلم جشنواره برلین بودند، در صورت تداوم این روند، دودش به چشم فیلمسازان مستقلی خواهد رفت که بدون استفاده از امکانات دولتی فیلم‌هایشان را می‌سازند. اساسا فیلم‌هایی که با امکانات دولتی ساخته می‌شوند، پیش از این حضور خاصی در جشنواره برلین نداشته‌اند و درواقع حضور رسمی سینمای ایران به همان بازار فیلم محدود می‌شد اما اکنون این محرومیت در کل جشنواره اعمال شده است.

البته بیانیه جشنواره برلین در جمله‌هایی که بیشتر بازی با الفاظ به نظر می‌رسد، اعلام کرده است: «فیلمسازان، هنرمندان، نمایندگان سینمایی یا روزنامه‌نگاران را به دلیل ملیت روسی یا ایرانی‌شان حذف نمی‌کنیم… درحالی‌که بررسی فردی درخواست‌های اعتبارسنجی برای حضور در جشنواره ممکن است همیشه به نتیجه‌گیری‌های واضح و شفافی منجر نشود، ما همچنان به این مسیر عمل متعهد هستیم».

هرچند پیش از این حضور چندین فیلم از سینماگران ایرانی در برلین ۲۰۲۳ به‌صورت رسمی اعلام شده است، مروری بر این فیلم‌ها نشان می‌دهد همه آنها درواقع محصول کشورهای دیگر و عمدتا غربی بوده‌، تنها ملیت اولیه سازندگانشان ایرانی بوده است.

بخش پانورامای جشنواره برلین امسال با نمایش انیمیشن «آژیر» ساخته سپیده فارسی افتتاح خواهد شد. داستان این انیمیشن درباره روزهای ابتدایی جنگ ایران و عراق در سال ۱۳۵۹ است و وقایعش در آبادان می‌گذرد. فیلم درباره نوجوانی به نام امید است که پس از بمباران پالایشگاه‌ آبادان به‌دنبال برادر گمشده‌اش و راهی برای خروج از شهر محاصره‌شده آبادان است. انیمیشن «آژیر» محصول مشترک فرانسه، آلمان، لوکزامبورگ و بلژیک است. 

فیلم «و به سوی کوچه‌های شاد» ساخته «سریمویی سینگ» محصول سینمای هند که درباره سینما و ادبیات ایران ساخته شده در کنار فیلم «دشمن» با بازی پیمان معادی به کارگردانی میلاد عالمی و به عنوان محصول کشور سوئد هم به بخش پانورامای هفتاد و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین راه یافته‌اند.

بر اساس فهرست فیلم‌های جشنواره برلین ۲۰۲۳ که تا به امروز اعلام شده، «دروازه رؤیاها» ساخته نگین احمدی محصول ایران، نروژ و فرانسه در بخش نسل؛ «هفت زمستان در تهران» ساخته «استفی نیئدرزول» در بخش چشم‌انداز سینمای آلمان و فیلم «کیسه برنج» ساخته محمدعلی طالبی (محصول قدیمی ایران و ژاپن) در بخش مرور جشنواره برلین به نمایش گذاشته می‌شوند. 

فیلم «همه چیز رو به راه است» ساخته سهراب شهید ثالث هم که محصول ۴۳ سال پیش آلمان غربی بوده، به‌عنوان فیلیم از فیلمساز تاثیرگذار ایرانی در بخش ویژه فروم جشنواره برلین به نمایش گذاشته می‌شود.

نگاهی به این فهرست و جمله‌های بالا این پرسش را به‌وجود می‌آورد که آیا تعریف مدیران جشنواره فیلم برلین از سینماگران مستقل ایرانی، به فیلم‌هایی برمی‌گردد که در خارج از کشور و با بودجه کشورهای دیگر ساخته شده‌اند؟

هفتاد و سومین جشنواره فیلم برلین از تاریخ ۱۶ تا ۲۶ فوریه (۲۷ بهمن تا ۷ اسفند) در کشور آلمان برگزار می‌شود.

کدام به دیگری وابسته است: ستاره به سناریو یا سناریو به ستاره؟

اگر فیلمنامه قوی و بکر و دارای ویژگی های برتر به لحاظ درام باشد پؤزه بخش اعظمی از راه را رفته است اگر قصه خوبی در دست داشته باشیم حتی بازیگرانی که ستاره نیستند یا برای اولین بار مقابل دوربین رفته اند و به ایفای نقش پرداخته اند می توانند باعث فروش آثار سینمایی شوند.

تهیه کننده فیلم های سال دوم دانشکده من، مالاریا، سه بیگانه در گفت و گو با برنا موضوع جایگاه فیلمنامه را در موفقیت آثار نمایشی بررسی می کند. ردایی معتقد است؛ اگر فیلمنامه قوی و بکر و دارای ویژگی های برتر به لحاظ درام باشد پروژه بخش اعظمی از راه را رفته است اگر قصه  خوبی در دست داشته باشیم حتی بازیگرانی که ستاره نیستند یا برای اولین بار مقابل دوربین رفته اند و به ایفای نقش پرداخته اند می توانند باعث فروش آثار سینمایی شوند.

تهیه کننده «سه بیگانه» در پاسخ به این سوال که چه عواملی در ستاره شدن بازیگران موثر است بیان کرد: اول از همه استعداد بازیگر و در گذشته تلویزیون می توانست این نقش را ایفا کند تا بازیگران دیده شوند. در حقیقت اگر عمده ای از بازیگران درحال حاضر در سینما به معروفیت رسیده اند یا تبدیل به ستاره شدند تنها به خاطر وجود رسانه ملی است چرا که پرورش و آموزش اولیه آن ها در آنجا اتفاق افتاده است.

فیلمسازی 100 ثانیه؛ یک حرفه یا یک تجربه؟

دارابی گفت: یک وجه فیلمسازی، در کنار آموزش، تجربه کردن است و عرصه فیلم 100، عرصه خیلی خوبی برای کسب تجربه است. شما با هزینه و ریسک کمتر می‌توانید فیلمسازی را تجربه کنید

حسین دارابی (کارگردان سینما) که در سینمای کوتاه نیز از سینماگران فعال این حوزه به حساب می‌آید، در آستانه برگزاری جشنواره فیلم ۱۰۰ درباره اهمیت برگزاری این رویداد گفت: یک وجه فیلمسازی، در کنار آموزش، تجربه کردن است و عرصه فیلم 100، عرصه خیلی خوبی برای کسب تجربه است. شما با هزینه و ریسک کمتر می‌توانید فیلمسازی را تجربه کنید. در این فضا جشنواره‌ها با ایجاد رقابت به فیلمسازان انگیزه می‌دهند و یا موضوع مشخصی را معین می‌کنند تا شما ذهن‌تان درباره همان موضوع، شروع به خلاقیت و طراحی کند.

وی ادامه داد: وجه دیگر اهمیت جشنواره‌ها این است که بالاخره فیلمسازان نیاز به دیدن شدن آثارشان دارند. یک فیلمساز باید خودش را عرضه کند تا بتواند برای فعالیت‌های بعدی‌اش سفارش بگیرد. جشنواره‌ها این بستر را برای دیده شدن فعالیت هنرمندان به‌وجود می‌آورند تا مدیران، تهیه‌کنندگان و دیگر افراد، حاصل کار آن‌ها را ببینند و تبدیل به رزومه و اعتبار برای فیلمسازان جوان و تازه‌کار شود.

دارابی افزود: خیلی از جشنواره‌ها با رویکرد صرفا نمایشی برگزار می‌شوند اما به عقیده من؛ اگر جشنواره‌ای سیاست‌گذاری‌های درستی داشته باشد، مانند جشنواره فیلم کوتاه تهران و یا حتی جشنواره «عمار» که سلیقه‌ای بر آن حاکم است و می‌خواهد جریانی ایجاد کند، این رویدادها بهترین فرصت برای فیلمسازان است که به میدان بیایند، فیلم بسازند، رقابت کنند، جایزه بگیرند، تجربه به دست بیاورند و دیده شوند. همان‌طور که برای امثال من و یا محمدرضا خردمندان همین‌گونه بوده و از مسیر اعتباری که در جشنواره‌های فیلم کوتاه به دست آوردیم، توانستیم فیلم بلند هم بسازیم.

این کارگردان درباره ضعف فیلمنامه در سینمای ایران و تأثیری که جشنواره‌هایی مانند فیلم ۱۰۰ در زمینه رفع این معضل می‌توانند داشته باشند هم گفت: طبیعتا من هم به ضعف سینمای ایران در زمینه فیلمنامه معتقدم اما فراموش نکنیم که مقیاس یک فیلم کوتاه، با فیلم بلند بسیار متفاوت است. حداقل کاری که در جریان فیلم کوتاه می‌تواند اتفاق بیفتد، پیدا کردن آدم‌های خوش‌ذوق و خلاق در عرصه فیلمنامه‌نویسی است. اینکه این استعدادها پیدا شوند و آن‌ها هم خودشان را کشف کنند تا به‌صورت جدی، آغاز به کار حرفه‌ای کنند. از این منظر جشنواره‌های فیلم کوتاه نمی‌توانند به‌صورت مستقیم تأثیری بر ارتقای سطح فیلمنامه‌نویسی در سینمای بلند داشته باشند، اما حتما می‌توانند استعدادهای تازه‌ای را معرفی و برای آن‌ها ایجاد انگیزه کنند.

وی در عین حال تأکید کرد: بنده البته همه مشکل سینما را فیلمنامه نمی‌دانم. خیلی جاها خلاقیت کارگردان و درک و فهم او از فیلم‌نامه است که در کیفیت یک کار تعیین‌کننده می‌شود. در هالیوود می‌توانم نمونه‌های بسیاری را مثال بزنم که فیلمنامه‌های خوبی وجود نداشته اما فیلم‌های خیلی خوبی براساس آن‌ها ساخته شده است. نقش کارگردان در کیفیت یک فیلم را نمی‌توان نادیده گرفت کمااینکه کارگردان‌هایی هم بوده‌اند که فیلمنامه‌های خیلی خوب را در اجرا، خراب کرده‌اند.

دارابی درباره اینکه آیا فیلم کوتاه می‌تواند تبدیل به بستری برای شکل‌گیری گفتگو باشد یا خیر؟ هم گفت: فارغ از جریان فیلم کوتاه، همواره «زبان هنر» زبانی است که از ابتدای خلقت وجود داشته و همواره بستری برای گفتگو و تعامل میان انسان‌ها بوده است. از این منظر هنر روشی قدیمی و اصیل برای ایجاد فضای گفتگوست و اتفاقات خوبی را در هر جامعه‌ای می‌تواند رقم بزند. در فضای امروز هم «هنر» می‌تواند کارکرد خود را داشته باشد؛ از ساخت فیلم کوتاه گرفته تا طراحی یک تابلو. همه این هنرها می‌تواند به اندازه خود کارکرد داشته باشد و حال آدم‌ها را خوب کند.

وی افزود: بعد از جنگ جهانی اول، آلمان با خاک یکسان شد و علاوه‌بر شکست، مجرم هم اعلام شد، خیلی از سینماگران بزرگ آلمان در همان مقطع فیلم‌های تأثیرگذاری ساختند و توانستند امید را به مردم خود بازگردانند. از این منظر، سینماگران نقش پررنگی در بازگرداندن امید به جامعه دارند. همین کشور، بعد از ۲۰ سال تبدیل به قدرت اول در جنگ جهانی دوم می‌شود. ما هم می‌توانیم چنین فضایی را به‌رغم تمام تلخی‌هایی که امروز تجربه می‌کنیم، به‌وجود بیاوریم. سینما، فیلم کوتاه و اساسا هنر می‌توان حال مردم را بهبود ببخشد و فضای گفتگو را ایجاد کند.

سیزدهمین جشنواره فیلم ۱۰۰ به دبیری یوسف منصوری و به همت سازمان سینمایی سوره اوایل اسفند ۱۴۰۱ برگزار خواهد شد.

جشنوارۀ مقاومت چه برنامه‌ای برای نسل روایت دارد؟

دبیر هفدهمین جشنواره بین المللی فیلم مقاومت از توجه ویژه متولدین ۱۳۶۸ به بعد در این جشنواره خبر داد که نسل روایت نامیده می‌شوند.

به گزارش سینمای خانگی از روابط عمومی هفدهمین جشنواره بین المللی فیلم مقاومت، جلال غفاری قدیر با بیان این خبر گفت:خوشبختانه روند ارسال آثار به دبیرخانه شتاب خوبی گرفته است ولی با نقطه آرمانی و ایده آل فاصله داریم. شاخص کیفی ما در ارسال آثار نسبت آثار با مبانی نظری و گفتمان معرفتی سینمای مقاومت است که خوشبختانه شاهد رویش های مثمر ثمری در این عرصه هستیم.
وی افزود: در این دوره از جشنواره بخشی به عنوان نسل روایت داریم که ویژه جوانان و نوجوانان متولد ۱۳۶۸ به بعد است و بنا داریم در کنار پرداختن به سینماگران حرفه ای و تراز اول داخلی و خارجی، به نسل نو سینمای ایران نیز توجه ویژه ای داشته باشیم تا به مرور زمان شاهد حضور این چهره ها در بدنه سینمای حرفه ای کشور باشیم.
غفاری قدیر همچنین بیان کرد: تاکنون سازمان ها و نهادهای فرهنگی انقلاب اسلامی حمایت های خوبی را در حوزه های مختلف از جشنواره بین المللی فیلم مقاومت کرده اند ولی می بایست با توجه به ابعاد جهانی این رویداد عظیم فرهنگی، دستگاه های بیشتری به ویژه در حوزه بین الملل توجه خود را به این رویداد معطوف دارند.
وی شکل گیری ایده برگزاری جشنواره در خلیج فارس را منحصر به فرد توصیف کرد و گفت: باتوجه به موضوعیت مکانی و جغرافیای سیاسی (ژئوپلیتیکی) خلیج فارس و موثر بودن این نقطه بر جریان مقاومت تصمیم گرفتیم این منطقه را برای برگزاری مرحله نهایی جشنواره بین المللی فیلم مقاومت انتخاب کنیم و امیدواریم با برگزاری شکوهمند جشنواره در اسفند، بتوانیم در کنار اقتدار نظامی، سیاسی و اقتصادی جمهوری اسلامی ایران، اقتدار فرهنگی کشور را هم در عرصه جهانی به منصه ظهور برسانیم.
هفدهمین جشنواره بین المللی فیلم مقاومت به همت انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس بنیاد فرهنگی روایت فتح در بخش های اصلی، دفاع مقدس، نسل روایت، روایت قلم، نقد و پژوهش و جهان بدون اسرائیل اسفند سال جاری در خلیج فارس برگزار خواهد شد و علاقمندان می توانند تا ۲۳بهمن آثار خود را از طریق تارنمای جشنواره بین المللی فیلم مقاومت ارسال کنند.

هیئت انتخاب جشنوارۀ فجر را چه افرادی تشکیل می‌دهند؟

دبیر چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر با اعلام اسامی هیئت انتخاب این دوره، از اعلام اسامی فیلم‌های بخش سودای سیمرغ تا پنجم بهمن ماه خبر داد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، مجتبی امینی با اشاره به فضای خاص و ویژه برپایی این دوره جشنواره، گفت: امسال شرایط متفاوت آماده‌سازی فیلم‌ها و برنامه‌های اجرایی، سبب شد همکاران من در ستاد جشنواره، تلاش مضاعفی داشته باشند تا بتوانیم در بخش‌های مختلف، شاهد رویدادی مطلوب و کیفی باشیم.

وی افزود: جشنواره چهل‌ویکم با شعار اخلاق، امید و آگاهی برگزار می‌شود و خوشبختانه بر اساس این چشم‌انداز و با مساعی مدیران فرهنگی و هنرمندان سینمای ایران، آثار خوبی به این دوره جشنواره رسیده است و حضور این فیلم‌ها یک جشنواره پرشور و پرنشاط را نوید می‌دهد.

دبیر چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر همچنین با معرفی اعضای هیٲت‌انتخاب جشنواره چهل‌ویکم گفت: هیات‌ انتخاب این دوره را حبیب احمدزاده (نویسنده و کارگردان)، دکتر رضا پورحسین (استاد دانشگاه و مدیر فرهنگی)، روح‌الله سهرابی (نویسنده، کارگردان و مدیر کل اداره نظارت بر عرضه و نمایش آثار سینمایی)، محمدرضا شرف‌الدین (تهیه‌کننده)، پرویز شیخ طادی (نویسنده و کارگردان)، محمدرضا عباسیان (دبیر اسبق جشنواره بین‌المللی فیلم فجر و فیلمساز) و محمدحسین نیرومند (مدیر فرهنگی و عضو شورای پروانه نمایش) به عنوان یک جمع باتجربه تشکیل می‌دهند.

وی ادامه داد: باید یک تشکر ویژه هم از تهیه کنندگان و فیلمسازان بابت تلاش‌ مثال‌زدنی‌شان برای رساندن فیلم‌ها به جشنواره در شرایط خاص داشته باشم چرا که امسال، اتفاقات رخ داده در جامعه، بر روند تولید آثار تاثیر گذاشته بود و همین شرایط هم، ما را به شکل اطلاع‌رسانی متفاوتی از همیشه رهنمون ساخت.

امینی سپس به اعلام اسامی آثار سینمای کوتاه و مستند این دوره در اوایل بهمن اشاره کرد و درباره زمان نهایی اعلام آثار بخش مسابقه سینمای ایران گفت: امسال با توجه به آماده‌نشدن نسخه کامل برخی آثار برای بازبینی، تعداد بیشتری فیلم در فهرست نهایی قرار گرفته است.

به گفته وی بازبینی آثار رسیده به بخش سودای سیمرغ به پایان رسیده و با توجه به مهلت داده شده برای تحویل نسخه نهایی آثار، جلسه جمع‌بندی هیٲت‌انتخاب نهایتا تا ۵ بهمن ماه برگزار و اسامی آثار بخش مسابقه سینمای ایران -سودای سیمرغ رسما اعلام خواهد شد.

کدام فیلم‌های ایرانی در جشنوارۀ موزه هنر هیستون حضور دارند؟

جشنواره فیلم های ایرانی در موزه هنرهای زیبای هیوستون میزبان نمایش شش فیلم از سینماگران ایرانی خواهد بود.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایسنا، در این رویداد سینمایی که از ۲۱ ژانویه تا ۵ فوریه (۱ تا ۱۶ بهمن) در آمریکا برگزار خواهد شد، فیلم های «شطرنج باد» ساخته محمد رضا اصلانی، «دونده» ساخته امیر نادری، «خرس نیست» ساخته جعفر پناهی، «عنکبوت مقدس» از علی عباسی، «روز سیب» ساخته محمود غفاری و «سرنوشت» ساخته یاسر طالبی به نمایش گذاشته می‌شوند. 

سال گذشته فیلم‌های «متری شیش‌ونیم» از سعید روستایی، «سرخپوست» به کارگردانی نیما جاویدی، «روزهای نارنجی» از آرش لاهوتی، «شبی که ماه کامل شد» ساخته نرگس آبیار، «عرق سرد» سهیل بیرقی، مستند «در جستجوی فریده» ساخته مشترک کوروش عطایی و آزاده موسوی، «بیگاه» به نویسندگی و کارگردانی پویا اشتهاردی، فیلم کوتاه «کلاس رانندگی» به کارگردانی مرضیه ریاحی و «خانه دوست کجاست» ساخته عباس کیارستمی در این رویداد سینمایی به روی پرده رفت. 

فرهنگ به کدام نیاز دارد؟ اعتبارات درشت یا عملکرد بهینه؟

شاید اعداد و ارقام تخصیصی در «بودجه فرهنگی» به نسبت «بودجه کل کشور» از دُرشتی خاصی برخوردار نباشد؛ اما باید توجه داشت که بضاعت فنی و زیرساخت تولیدات فرهنگی و هنری در کشور به نحوی است که تزریق چنین اعدادی در «عرصه فرهنگ و هنر» بُزرگ تلقی شده و از این جهت بدون لحاظ اصول مدیریتی فهیم و انقلابی می‌تواند موجب ایجاد یک «آمبولی» یا «آمبولوز سیستمی» (Embolus) در ساختارهای فرهنگی و رسانه‌ای کشور شود و مسیر «تولیدات فرهنگی و هنری انقلاب اسلامی» را دچار لَختگی و آسیب‌های جبران ناپذیر بسیاری کند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از سینما پرس، پنجم دی ماه بود که بخش دوم و نهایی «لایحه بودجه ۱۴۰۲ هجری‌شمسی» توسط «ریاست محترم جمهور» تقدیم «مجلس شورای اسلامی» گردید. در این میان اگر چه سخن در باب کم و کیف این لایحه و بنیان غیر مستحکم آن به سبب عدم تعلق به هیچ برنامه و چشم انداز مدونی، بسیار است اما در مجموع به سبب تعیین کننده بودن این لایحه، بالاخص در عرصه «فرهنگ و هنر و رسانه» که با تخصیص «بودجه فرهنگی» موضوعیت پیدا می‌کند؛ ضرورت دارد تا به مرور چند نکته در این باره پرداخت:

۱/ «لایحه بودجه ۱۴۰۲ هجری‌شمسی» در شرایطی تدوین گردیده که چند ماهی است از عُمر «قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران» سپری شده و با وجود تصویب و ابلاغ سیاست‌های کلی «برنامه هفتم» در ۷ سرفصل و در ۲۶ بند در ۲۲ شهریور ۱۴۰۱ هجری‌شمسی، اما همچنان هیچ متن قانونی معینی با عنوان «قانون برنامه پنجساله هفتم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران» وجود ندارد تا اجزا و ارکان اصلی «لایحه بودجه ۱۴۰۲» بر اساس آن سنجیده و مورد توجه واقع گردد. موضوعی که بالاخص در تخصیص اعتبارات و «بودجه فرهنگی» می‌تواند تاثیرات جبران ناپذیر را در عرصه «فرهنگ و هنر و رسانه» و بنای کجی را در نخستین سال «برنامه پنجساله هفتم» پدید آورد.



۲/ «لایحه بودجه» در بخش بودجه «وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» از برآورد هزینه‌ای و تملک دارایی‌های سرمایه‌ای ۶ هزار و ۴۳۰ میلیارد و ۸۹۷ میلیون تومانی این وزارتخانه در سال ۱۴۰۲ هجری‌شمسی حکایت دارد؛ رقمی به شدت بزرگ که نحوه هزینه کرد آن درصورتی که در «فضای غیرشفاف» و بدون حساب و کتاب این وزارتخانه صورت پذیرد، می‌تواند منجر به ایجاد ناخواسته یک «فساد مالی گسترده» شود. این در حالی است که انتشار گزارش عملکرد واقعی این وزارت‌خانه در سال جاری که با افزایش ۸۰ درصدی اعتبار مربوط به تملک دارایی‌های سرمایه‌ای و تجمیع بودجه و اعتبارات برنامه‌های مشترک دستگاه‌های تابعه در «وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» همراه بود به خوبی می‌تواند چشم‌انداز روشنی را در توفیقات حاصله از برای تخصیص چنین بودجه‌ای فراهم سازد.



۳/ دولت در «لایحه بودجه ۱۴۰۲ هجری‌شمسی» و در برآورد کلی از بودجه «سازمان امور سینمایی و سمعی بصری» به مبلغ پایه ۴۸۲ میلیارد و ۱۵۶ میلیون تومانی تصریح نموده است. اختصاص این رقم در حالی است که «لایحه بودجه» در بخش اعتبار طرح‌های تملک دارایی سرمایه‌ای دستگاه‌های اجرایی در سال ۱۴۰۲ هجری‌شمسی، در ردیفی با عنوان «برنامه حمایت و گسترش سینمای ملی و ارتقای دانش و فناوری‌های نوین صنعت سینما» به عدد دیگری نیز اشاره می‌کند که رقم آن ۳۲۰ میلیارد و ۵۹ میلیون تومان می‌باشد. از این منظر و با جمع این دو مبلغ می‌توان نتیجه گرفت که احتمالا «دولت سیزدهم» در سال مالی پیش‌رو مبلغی در حدود ۸۰۲ میلیارد و ۲۱۵ میلیون تومان را برای اختصاص به «سازمان سینمایی» و نهادهای تابعهدر نظر گرفته است.



۴/ با استقرار «دولت جدید» متاسفانه سایه سنگین «عدم شفافیت» بالاخص در امور مالی بر پیکره «سازمان سینمایی» افکنده شده و مدیران این مجموعه بی‌اعتنا به گفتمان «دولت سیزدهم» نه تنها نسبت به برخورداری و نحوه مصارف اعتبارات خود از «بودجه ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ هجری شمسی» در هیچ گفتگو و پرسش خبری حاضر نشده‌اند؛ بلکه بیش از یک سال و نیم است که این وظیفه قانونی خود را فراموش نموده‌اند که دقیقا میزان برخورداری این نهاد حاکمیتی از «بودجه عمومی کشور» را مشخص و تعیین کنند که این مبلغ در طی این بازه زمانی در «بنیاد سینمایی فارابی» و «مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی» و «انجمن سینمای جوان ایران» و «سینما شهر» و … دقیقا صرف چه اموری شده است.



۵/ دقت و نظارت کامل و فرا سازمانی بر نحوه «مصرف صحیح بیت‌المال» که در ساختارهای فرهنگی و هنری و در بوروکراسی اداری به آن «بودجه فرهنگی» می‌گویند، در کنار انتشار نوبه‌ای «گزارش عملکرد مالی» و در معرض قضاوت عموم گذاشتن میزان درآمد و هزینه‌کرد و ریز دقیق «فعالیت‌های اقتصادی نهادهای فرهنگی» یکی از ابتدایی‌ترین اقداماتی است که نه تنها می‌تواند تعادل میان «کیفیت» و «کمیت» تولیدات فرهنگی و هنری را موجب شود؛ بلکه می‌تواند موجب افزایش کارآمدی رسانه‌ای و افزایش «قدرت نرم نظام جمهوری اسلامی» شده و «انقلاب اسلامی» را از مضیقه و کمبود موجود در حوزه «محتوای بصری» و با مولفه‌های ابتدایی «هنری» و «سرگرمی» لازم و در قالب «اینترتیمنت» (Entertainment) خلاصی بخشد.



۶/ برای روشن شدن ابعاد شلختگی و غیرمنضبط بودن مصارف و هزینه‌کرد «بودجههای فرهنگی» تنها کافی است تا نیم نگاهی به مندرجات «تبصره ۱۶» در متن «گزارش تفریغ بودجه سال ۱۴۰۰ هجریشمسی» بیاندازیمکه به موضوع بودجه و اعتبارات سازمان‌ها و نهادهای مختلف در زمینه تولید محتوا فضای مجازی می‌پردازد. بخشی که از تخصیص ارقام نجومی سه‌هزار میلیون ریالی (سیصد میلیارد تومانی) به «سازمان تنظیم مقررات رسانه‌های صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی (ساترا)» به عنوان نهادی خبر می‌دهد که فقط به نامه‌نگاری مشغول است و خاصیت عملکرد نظارتی آن همین سریال‌های رنگارنگی است که با محتواهای سخیف و مغایر با اصول اولیه «سبک زندگی اسلامی و ایرانی» فضای «شبکه نمایش خانگی» رابه اشغال خود درآورده است.




۷/ تصریح «گزارش تفریغ بودجه سال ۱۴۰۰ هجریشمسی» به اختصاص رقم درشت دو هزار میلیون ریالی (دویست میلیارد تومانی) به «قرارگاه فرهنگی و اجتماعی حضرت بقیة الله» و دو زیر مجموعه اصلی آن یعنی «سازمان هنری رسانه‌ای اوج» و «سازمان فضای مجازی سراج» تنها برای تولید محتوا در فضای مجازی نیز می‌تواند از دیگر مصادیق برای وجود «فضای غیرشفاف» و پی‌بردن به ضرورت ارایه «گزارش عملکرد مالی» تلقی گردد.




۸/ شاید اعداد و ارقام تخصیصی در «بودجه فرهنگی» به نسبت «بودجه کل کشور» از دُرشتی خاصی برخوردار نباشد؛ اما باید توجه داشت که بضاعت فنی و زیرساخت تولیدات فرهنگی و هنری در کشور به نحوی است که تزریق چنین اعدادی در «عرصه فرهنگ و هنر» بُزرگ تلقی شده و از این جهت بدون لحاظ اصول مدیریتی فهیم و انقلابی می‌تواند موجب ایجاد یک «آمبولی» یا «آمبولوز سیستمی» (Embolus) در ساختارهای فرهنگی و رسانه‌ای کشور شود و مسیر «تولیدات فرهنگی و هنری انقلاب اسلامی» را دچار لَختگی و آسیب‌های جبران ناپذیر بسیاری کند. البته شرح فرایند این اتفاق نیازمند رویکرد تطبیقی و طرح مباحث تخصصی در حوزه بودجه نویسی است که از حوصله این بحث خارج است. اما در مجموع باید توجه داشت که به عنوان مثال تزریق ابتدایی یک رقم قابل توجه در صرفصلی با عنوان «تولید محتوا در فضای مجازی» و یا «تولید فیلم و سریال فاخر» و … و بعد رها کردن بی‌حساب مقیدات و ضرایب تخصصی این بودجه در فرایند یک ساله و عدم توجه به میزان صرف این بودجه به عنوان هزینه‌های جاری و … می‌تواند از یک طرف موجب ایجاد یأس در بدنه نیروهای فعال «جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی» شود و از سوی دیگر موجب ایجاد طیفی منافق و سفارشی ‌کار گردد که به تنظیم سَیال اعتقادی و رفتاری خود در جهت جلب و ارتزاق از این بودجه مبادرت می‌ورزند.



۹/ «پول پاشی» و دراختیار گذاشتن بی‌حساب و کتاب اعتبارات و منابع مالی «بیت المال» از جمله موضوعاتی است که نه تنها «برکت» را از «کار فرهنگی» زایل می‌سازد؛ بلکه سبب ضایع شدن اقدامات انجام شده گردیده و همچنین «طیف اسراف کننده» و هدردهنده بودجه‌ها را به وادی نامعلوم و بعضا تباهی می‌کشاند و این موضوعی قطعی و حتمی است که با مروری مختصر در طی چهل و سه سال گذشته می‌توان مصادیق بسیاری بر آن معرفی نمود.



۱۰/ چاقی مفرط «صدا و سیما» از جمله معضلاتی است که بیش از هر چیز آسیب آن متوجه فضای فرهنگی و هنری می‌شود. نهادی که در تمامی لوایح بودجه در طی دو دهه اخیر سعی نموده تا بودجه عظیم اختصاص یافته خود را آنچنان قلیل جلوه دهد که پس از آن هیچ نهاد نظارتی معینی نتواند به نحوه هزینه کرد این بودجه ورود نموده و یا در برابر اقدامات ضدفرهنگی و بعضا مغایر با سلامت اجتماعی این سازمان بایستد و در مواردی همچون پخش بی‌رویه و آزاردهنده «پیام‌های بازرگانی» و یا فرایند مبتذل «سلبریتیپروری» در این ساختار معظم رسانه‌ای، مطالبه و یا مواجهه‌ای جدی صورت بپذیرد و یا چرایی و چگونگی «کسری بودجه» این سازمان رسانه‌ای را در هر سال مالی بررسی دقیق نماید و معین کند که در این فرایند حضور طیف مدیران نابلد در تنظیم «دخل و خرج» و کم‌توان در شناخت و توجه به حوزه «اقتصاد فرهنگ» چه میزان بر کم شدن بضاعت تاثیر گذاری مطلوب «رسانه ملی» در کنار افزایش بضاعت مالی این سازمان موثر بوده است. این همه در حالی است که ادعای ضعف بنیه مالی «صدا و سیما» آسیب‌های گوناگونی را در طی دو دهه گذشته متوجه «کارکرد رسانه‌ای» این مجموعه ساخته و بخش‌های مختلف سازمان را دچار افت عملکرد نموده که شرح آن مجال مبسوطی را طلب می‌نماید. با این همه شاید میان میزان آسیبی که متوجه حوزه تولید و بخش «فیلم و سریال» می‌شود به هیچ عنوان قابل مقایسه با سایر بخش‌ها نباشد و شدت و گستردگی آن به صورتی بعضا غیرقابل جبران قلمداد شود.



۱۱/ لازم است همواره متوجه این مهم باشیم که «جریان معارض انقلاب اسلامی» از هیچ خللی برای هجمه و ایجاد فشار مضایقه نکرده و نخواهد کرد. از این جهت است که «عدم شفافیت» در اعداد و ارقام بودجه و همچنین عدم ارایه گزارش‌های مستند از نحوه مصارف آن می‌تواند بهترین فرصت را برای ایجاد «شبهه مالی» در پیکره «دولت سیزدهم» در اختیار این جریان قرار دهد. فرصتی ویژه که نه تنها در موعد انتخابات سال آینده «مجلس شورای اسلامی» مورد استفاده قرار خواهد گرفت؛ بلکه حتی با حضور برخی عناصر خود فروخته و در یک طراحی هوشمندانه توسط رسانه‌های معاند خارجی می‌تواند فضایی شبیه سال ۱۳۸۸ هجری‌شمسی را بر «انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۴ هجری شمسی» حاکم سازد.

خروج از نسخه موبایل