نگاهی تحلیلی بر پیام رییس ستاد کل نیروهای مسلح به ششمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه رسام / مهدی عظیمی میرآبادی

به گزارش پایگاه خبری سینمای خانگی به دنبال انتشار پیام سرلشکر باقری رییس ستاد کل نیروهای مسلح «اینجا»، مهدی عظیمی میرآبادی با تحلیلی بر این پیام، به بررسی آن پرداخت.

پیام رییس ستاد کل نیروهای مسلح به ششمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه رسام که در مراسم اختتامیه ی این جشنواره قرائت شد، به وضوح بر نقش جشنواره­ های فیلم دفاع مقدس و مقاومت در حفظ و انتقال ارزش‌های تاریخی انقلاب اسلامی تأکید دارد. این جشنواره، و جشنواره ­هایی از این دست مثل جشنواره ­ی فیلم مقاومت که روی آثار برتر این حوزه دست می ­گذارد و آن­ ها را به جامعه ­ی مخاطبان معرفی می ­کند، به عنوان یک رسانه فرهنگی مؤثر، بخش مهمی از مسئولیت انتقال میراث گرانقدر انقلاب اسلامی و دفاع مقدس به نسل‌های جدید را بر عهده دارد. نمونه­ های بارز این آثار را می‌توان در میان مجموعه­ ای از فیلم­ های سینمایی، فیلم ­های کوتاه، سریال ­ها، پویانمایی­ ها و امثال آن جستجو کرد و نام ­های شاخصی مثل «آژانس شیشه‌ای»، «بازمانده»، «بر بال فرشتگان»، «سفر به چزابه»، «افق»، «مردی شبیه باران»، «حماسه ­ی مجنون»، «حمله به H3»، «تک تیرانداز»، «سرزمین خورشید»، «جنگ نفتکش ­ها»، «موقعیت مهدی» و… را یافت که ضمن توجه به ارزش­های بیانی زبان سینما، روحیه ایثار و مقاومت را به مخاطبان فراوان خود منتقل نموده و در حفظ هویت ملی، ارزش­ های انسانی، و آموزه ­های الهی اسلام تأکید ورزیده ­اند.

این پیام، به درستی بر قدرت منحصر به فرد سینما در انتقال مفاهیم عمیق فرهنگی و تاریخی نیز تأکید می‌کند. سینمای مقاومت و دفاع مقدس در ایران ثابت کرده است که می‌تواند هم جنبه سرگرمی و هم جنبه آموزشی داشته باشد که ضمن بازنمایی واقعیت‌های جنگ و دفاع، و تلاش برای همذات­ پنداری مخاطبان با قهرمان­ های داستان و بهره­ مندی از لذت داستان­ پردازی و درام، آنان را به لطایف و ظرایف جزئی­ ترین ارتباطات رزمندگان دفاع مقدس و مقاومت (از شهیدان شاخص و منحصر به فرد گرفته تا آحاد مردمی که در مسیر آنان گام بر می­ دارند) بیش از پیش آگاه کند. ظرفیت­ های الهی و انسانی مبتنی بر عدالت و ظلم ­ستیزی، ارتقای روحیه­ ی سلحشوری و مقاومت، و تعالی ویژگی ­های ایمان و پایداری در این سینما، به صراحت آن را به سوی بهره­ مندی از ظرفیت‌های جهانی سوق می­ دهد.

از دیگر نقاط قوت این پیام، توجه به مقوله ایثار و فداکاری به عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از تاریخ معاصر ایران بزرگ و قدرتمند است. ضرورت حفظ یاد و خاطره رشادت‌های دوران دفاع مقدس و مقاومت که از کلیدی­ ترین ایام و فرازهای انقلاب اسلامی است، و بی­ تردید، همچنان در تاریخ ایران تا ابد خواهد درخشید، از مهم­ترین و راهبردی ­ترین الگوهای مدیریت جزئی و کلی در جمهوری اسلامی است و هر مسئول آگاه و دلسوزی بر روشن نگهداشتن این چراغ پرفروغ تأکید می­ ورزد. هر چند ممکن است برخی افراد خواسته یا ناخواسته در کاستن اهمیت آن تلاشی داشته باشند. در این راستا، همراه با آثار فیلم و سینما باید از برگزاری نمایش ­ها، ساخت و ارائه­ ی آثار موسیقایی، عکس، هنرهای تجسمی، و انتشار خاطرات رزمندگان در قالب کتاب‌های مختلف نیز نام برد که مکمل یکدیگر در انتقال ارزش‌های دفاع مقدس و مقاومت به نسل‌های بعد بوده و هستند.

توجه این پیام که به طور خاص هنرمندان را به خلق آثار هنری در حوزه مقاومت و دفاع مقدس تشویق می‌کند، نشان از شناخت صحیح از نقش مؤثر هنرمندان در جامعه است. همراهی هنرمندان به صورت عام، و تلاش برای حفظ و انسجام هنرمندان مؤثر و فعال در عرصه ­ی هنر مقاومت و دفاع مقدس به ویژه در زمینه­ ی فیلم و سینما، و جلوگیری از انزوا و دلسردی آنان، مسیر مطلوب انقلاب اسلامی را در بستر فیلم و سینما هموارتر می ­سازد و با پرورش استعدادهای جوان در سایه­ ی اساتید مجرّب، مبرّز، و برجسته ضمن ارتقای کیفیت تولید و عرضه­ ی آثار، آینده ­ای شکوفا و روشن را به تصویر می­ کشد.

این همه به نتیجه نخواهد رسید، اگر بین نهادهای مختلف فرهنگی، هنری، سینمایی، تلویزیونی، دولتی، عمومی، و خصوصی همکاری لازم صورت نپذیرد. تأکید بر این نکته­ ی بسیار مهم، یکی دیگر از نقاط قوت پیام سردار ریاست ستاد کل نیروهای مسلح است که هماهنگی سازمانی را برای پیشبرد اهداف فرهنگی مورد نظر ضروری می­ نماید. قطعاً همکاری و هماهنگی بین نهادهای مختلف به ارتقای کیفیت رویدادهای فرهنگی می ­انجامد و این الگوی برگرفته از سال­ های دفاع مقدس! می‌تواند به تولید و عرضه ­ی آثار هنری باکیفیت‌تر و تأثیرگذارتر در حوزه دفاع مقدس و مقاومت منجر شود.

به یاری خدا؛ مدیریت جوان، پرانگیزه، و خوش فکری که مسئولیت جدید سازمان هنری و امور سینمایی دفاع مقدس و مقاومت را به عهده گرفته است، تلاش مؤثر و مفید این سازمان را در راستای اجرای اهداف بلند تصویر شده توسط ریاست ستاد کل نیروهای مسلح نوید می­ دهد.

متن پیام رییس ستاد فرماندهی کل قوا به جشنواره رسام

به گزارش پایگاه خبری سینمای خانگی له نقل از روابط عمومی سازمان هنری و امور سینمایی دفاع مقدس و مقاومت متن پیام سرلشکر محمد باقری رییس ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح که شامگاه چهارشنبه در مراسم اختتامیه ششمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه رسام قرائت شد، به شرح زیر است:
«بسم‌الله الرحمن الرحیم
جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه دفاع مقدس و مقاومت؛ تجلی‌گر رشادت و جانفشانی مردان و زنانی است که با ایثار و فداکاری نهال نوپای انقلاب اسلامی را به درختی تناور و استوار بدل ساخته است؛ درختی که سایه‌سار گسترده‌اش امروز فرهنگ مقاومت و دفاع مقدس را در اقصی‌نقاط عالم توسعه بخشیده است.
امروز بیش از هر زمان دیگری ضرورت دارد ارزش‌ها و آرمان‌های متعالی انقلاب اسلامی در قالب آثاری هنری و ماندگار به انسان‌های تشنه حقیقت و نسل‌های امروز و فردای جهان منتقل شود.
نقش برجسته هنرمندان خلاق و مدیران دلسوز فرهنگی و راویان حقیقی حماسه‌های جهاد و مقاومت در این رسالت بی‌بدیل است.
اینجانب ضمن ارج نهادن به تلاش دست‌اندرکاران و هنرمندان حاضر در ششمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه دفاع مقدس و مقاومت از حمایت‌های بی‌دریغ حامیان و تمامی مسئولان کشوری در برگزاری این رویداد بزرگ فرهنگی تشکر می‌نمایم.
قدر مسلّم امروز عرصه هنری و سینمایی دفاع مقدس و مقاومت نه‌تنها نیازمند بازآفرینی و هویت‌بخشی است؛ بلکه ابزار و زبان گویای نظام جمهوری اسلامی ایران برای انتقال گنجینه عظیم مقاومت به سراسر ایران اسلامی و جهان به شمار می‌رود.
از همین رو از همه مدیران فرهنگی، هنرمندان متعهد، نویسندگان، فیلم‌سازان و فعالان این عرصه دعوت می‌کنم در مسیر اعتلا و ترویج و تثبیت فرهنگ والای مقاومت و دفاع مقدس گام‌های مؤثری بردارند.
در پایان ضمن تشکر از اهتمام سازمان هنری و امور سینمایی دفاع مقدس و مقاومتِ بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس و مقاومت برای این حرکت ارزشمند و موثر؛ به همه برگزیدگان این رویداد ارزنده تبریک عرض می‌کنم و از خداوند متعال برای تمامی اهالی فرهنگ و هنر این سرزمین توفیق ثبات قدم در مسیر گران‌سنگ شهیدان و ادامه راه امام راحل رحمت الله علیه تحت زعامت مقام معظم حضرت امام خامنه‌ای آرزومندم.

خداحافظی لوکا مودریچ در «فوتبال ۱۲۰»

برنا – گروه فرهنگ و هنر: برنامه این هفته «فوتبال ۱۲۰» شبکه ورزش سیما با پرداختن به فینال لیگ کنفرانس اروپا، خداحافظی لوکا مودریچ از رئال مادرید، بررسی پرونده گری لینه‌کر و نگاهی به قهرمانی ناپولی با آنتونیو کونته می‌پردازد.

سینمای ایران در برزخ: تحول یا سقوط؟ چه کسی پاسخ می‌دهد؟

دکتر پیمان علوی‌زاده، چهره پیشکسوت و تأثیرگذار سینما و تلویزیون ایران، با سابقه‌ای درخشان در جایگاه‌های سرمایه‌گذار، تهیه‌کننده، مدیرعامل و رئیس هیئت‌مدیره مؤسسات معتبر نقشی کلیدی در توسعه صنعت فیلم کشور ایفا کرده است. از تولیدات سینمایی شاخص ایشان می‌توان به “مرسدس”، “جوانی”، “تلفن”، “چتری برای دو نفر”، “چند کیلو خرما برای مراسم تدفین” و “و…ناگهان (بدون اجازه)” اشاره کرد که هرکدام در دوره خود مهم ارزیابی می شدند. در تلویزیون نیز تولید “بهار عشق”، “مهربانو” و مشارکت در سریال‌های ماندگاری مانند “تفنگ سرپُر” و “مختارنامه” (به عنوان یکی از عظیم‌ترین پروژه‌های تلویزیونی ایران) از جمله افتخارات او است. کارنامه او، گویای تعهد عمیق و مدیریت هنرمندانه وی در خدمت به سینما و تلویزیون ایران است. پایگاه خبری سینمای خانگی با وی مصاحبه ­ای ترتیب داده و از او درباره ارزیابی ­اش از سینمای ایران پرسیده است. متن زیر حاصل این مصاحبه است:


آقای علوی‌زاده، شما در جایی سینمای ایران را در “برزخ” توصیف کردید. این هشدار، آیا نشان‌دهنده ی بحران است؟


دقیقاً! سینمای ما امروز میان یک دو راهی تاریخی گیر کرده: یا باید شاهد تحولی اساسی باشیم که امیدوارم اینطور باشد، یا دردمندانه باید سقوطی فرهنگی را تجربه کنیم. متأسفانه نشانه‌های وضعیت دوم بیشتر به چشم می‌آید.


اتفاقاً شما سینما را هم با همین دیدگاه به دوره‌های قبل و بعد از انقلاب تقسیم کرده اید. گویی این تقسیم‌بندی به معنای برتری یکی بر دیگری است. این طور نیست؟


نه! ببینید دوست من! ما در هر دو دوره شاهد نقاط قوت و ضعف بوده‌ایم و هستیم. قبل از انقلاب با وجود فیلم‌فارسی‌ها، شاهد ظهور موج نوی سینمای ایران با چهره‌هایی مثل کیارستمی و مهرجویی هم بودیم. بعد از انقلاب هم با وجود برخی فیلم‌های ضعیف و بدون مخاطب، آثار درخشانی خلق شد. اما امروز چه؟!


امروز چه؟ مگر امروز چه اتفاقی افتاده؟


ما امروز متأسفانه به ابتذال رسیده‌ایم! هجوم کمدی‌های تکراری و بی‌مایه‌، سلیقه مخاطب را به پایین‌ترین سطح ممکن کشانده‌اند. این روند از نظر جامعه‌شناسی بسیار خطرناک است.


خب این وضعیت در پیش از انقلاب که بدتر بود… بدتر نبود؟

این قیاس غلط است. نزدیک به چهل و شش سال از انقلاب اسلامی گذشته و شرایط فنی، هنری، و محتوایی تغییرات اساسی کرده است. از انقلابی که همواره داعیه‌دار فرهنگ اسلامی‌ بوده، چنین وضعیتی قابل پذیرش نیست. ما امروزه باید سینمایی می داشتیم که هم از نظر محتوایی، هم از نظر هنری، و هم از نظر ارتباط با مخاطب در بالاترین سطح باشد. انصافاً پس از گذشت بیش از چهار دهه از انقلاب، این سطح، اصلا مطلوب نیست.


درست می گویید، این سینما با توجه به اهدافی که اعلام شده، تا سطح مطلوب خیلی فاصله دارد.


ضمن این که مدیریت های غلط، ناپخته، و سلیقه‌ای هنرمندان زیادی را منزوی کرده، خیلی ها را به ساخت فیلم های سطحی و مبتذل کشانده، خیلی های دیگر را خانه نشین کرده است. صادقانه بگویم، با کمال تأسف، آن چه می بینیم سینمای فرهنگی نیست. من نمی گویم فیلم‌های کمدی ساخته نشود، نه! حرف من این‌ است که باید در کنار فیلم‌های کمدی و سرگرم‌کننده، فیلم های جدّی و هنری هم ساخته شود؛ فیلم هایی که به مسائل اجتماعی روز مردم می پردازد و حتی فیلم های کاملا هنری هم نزد افراد خاصی محبوبیت دارد. باید این گونه فیلم ها نیز ساخته شود. سینما باید خوراک فرهنگی مناسب برای جامعه داشته ‌باشد و سطح نگاه و سلیقه‌ی مر‌دم را ارتقا دهد. در واقع باید فرهنگ‌سازی شود نه آنکه ضد فرهنگ عمل شود…

ما از مدیران کشور جمهوری اسلامی که داعیه دار فرهنگ اسلامی است، چنین توقعی را نداریم.

پس شما برخی از مدیران فرهنگی را مسئول این وضعیت می‌دانید. دلیل این اتهام سنگین چیست؟


چون آنها غالباً هنر را نمی‌فهمند! با دیدگاه‌های تک‌بعدی و غیرحرفه‌ای، هم خلاقیت را کشته‌اند و هم به هنرمندان آسیب زده اند. آن ها را یا به مهاجرت سوق داده اند و یا به ساخت فیلم‌های بی‌کیفیت وادار کرده‌اند، و یا این که به کنج عزلت فرستاده اند.


اما برخی معتقدند همین مدیریت باعث شده سینمای ایران در جشنواره‌ها بدرخشد.


فضای حداکثری، نتیجه ی رفتار مدیریتی است، نه افتخارات سینماگران ایرانی در داخل و خارج از کشور! این افتخارات محصول نبوغ فردی آن هایی است که علی‌رغم سیاست‌های غیر اصولی و متغیر، کار کرده‌اند. ببینید! وقتی برای یک فیلم ساده بارها اصلاحیه می دهند، و گاهی اصلاحیه ها همدیگر را نقض می کنند، و گهگاه اعصاب هنرمند را به هم می ریزند که واقعاً احساس درماندگی می کند! اساساً چگونه می‌توانند ادعای حمایت از سینما داشته باشند؟


راه حل شما چیست؟ آیا راه بهتری سراغ دارید؟


بله! به نظر من، باید پروانه ساخت را حذف کرد. ممیزی باید به حداقل برسد. باید بگذارند تهیه‌کنندگان و کارگردانان با تشخیص خودشان کار کنند. بزرگترین داور، خود مردم هستند، نه برخی مدیران ناآگاه.


این حرف‌ها شبیه به نظام‌های سینمایی لیبرال است. مگر با فرهنگ ما سازگار است؟


مگر مثلاً در ترکیه یا امریکا یا هر کشور دیگری ممیزی نیست؟ حتماً هست! اما خیلی از ممیزی های آنها حرفه‌ای است. اکثر ممیزی های ما سلیقه‌ای است. هر مدیری عوض می شود، سر تا پای ممیزی ها تغییر می کند. مگر کشور قانون ندارد؟! مشکل ما “روحیه کاسب‌کارانه” در بخش قابل توجهی از مدیریت فرهنگی است. بسیاری از مدیران می خواهند سلیقه ی خود را اعمال کنند. این اصلا راه درستی نیست که با بهانه های غیر اصولی جلوی کار و تلاش دیگران را بگیریم. البته که اگر راه را باز بگذارند، سینمای ایران قدرت رقابت با خیلی از کشورها و حداقل ترکیه و کره را دارد.


و اگر این روند ادامه پیدا کند؟…


اگر همین روال را ادامه بدهند، نه تنها سینما، که کل فرهنگ عمومی آسیب خواهد دید. سینما آینه جامعه است. وقتی این آینه مخدوش باشد، تصویر ما هم مخدوش خواهد شد.


خیلی عالی… و سخن پایانی؟


تا وقتی اغلب مدیران فرهنگی ما از سینما فقط “فیلم های گرانقیمت” یا “کمدی‌های مبتذل” را می‌فهمند، نباید انتظار معجزه داشته باشیم. بزرگترین ضربه را کسانی می‌زنند که داعیه فرهنگ‌داری دارند، اما در عمل جز محدودیت و کوتاه نظری چیزی ارائه نمی‌دهند.


از این که در پاسخ به پرسش‌های مستقیم و بدون تعارف ما، پاسخ‌های صریح دادید و سعی کردید تا همراه با جسارت و شجاعت همه جوانب موضوع را مورد بررسی قرار بدهید، سپاسگزارم.


من هم از شما که این فرصت را در اختیارم قرار دادید، متشکرم.

خروج از نسخه موبایل