بررسی «کودکان ابری» در نشست اقتباس و فیلم کوتاه تبریز

صدوشصت‌وسومین پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای جوانان تبریز با محوریت اقتباس ادبی در فیلم کوتاه و نمایش و بررسی فیلم کوتاه «کودکان ابری» ساخته رضا فهیمی برگزار شد.

به‌گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط‌عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، فیلم کوتاه «کودکان ابری» ساخته رضا فهیمی که اقتباسی از داستان کوتاهی با همین نام است که محمد شریفی آن را نوشته، شنبه 26 آذر ماه، همزمان با برگزاری صدوشصت‌وسومین پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای جوانان تبریز با محوریت اقتباس ادبی در فیلم کوتاه، در سالن سینما تک مجتمع سینمایی تبریز نمایش داده شد.

در ابتدای نشست و پیش از خوانش داستان و پخش فیلم، رشید قربانی مجری-کارشناس جلسه این فیلم را نمونه‌ای موفق از توجه به ادبیات معاصر دانست و گفت: داستان از مجموعه داستان کوتاه «باغ اناری» انتخاب شده است که داستان‌های این مجموعه عمدتا حال و هوای رئالیستی روستایی داشته و قرابت زیادی از نظر فضاسازی با آثار نویسندگانی چون بهرنگی درویشیان و محمود دولت‌آبادی دارد.

وی افزود: در داستان «کودکان ابری» خط داستانی به غایت ساده است، اما فضاسازی درخشان روستایی کویری که در هنگامه باران‌های موسمی است، نقطه قوت نوشته محمد شریفی به حساب می‌آید.

در ادامه و پس از خوانش داستان و نمایش فیلم، آثار از نقطه نظر مباحث مطرح شده در بخش اول مورد بررسی قرار گرفت.

فیلم کوتاه «کودکان ابری» داستان دو کودک خردسال مقطع سوم ابتدایی است که بر سر تملک آنچه که اساسا نمی‌توانند آن‌ها را داشته باشند با یکدیگر جر و بحث می‌کنند. فیلم سعی در اقتباسی وفادارانه از داستان دارد از این رو در خط داستانی تفاوت چندانی بین فیلم و داستان وجود ندارد.

داستان از بیان ویژگی‌های جسمی شخصیت‌های اصلی یعنی حسن چوپانی و اکبر رازیانه پور چشم پوشی می‌کند تا به این شکل از دادن تصویری متمایز از دیگر کودکان پرهیز کند. قدرت داستان در صحنه‌سازی یک روز معمولی این دو کودک است که بارش باران و در نتیجه تلف شدن گوسفندان خانواده رازیانه پور در طویله باعث کتک خوردن اکبر می شود.

آشنایی زدایی از عناصری چون ناودان‌ها، زنگ مدرسه، درخت کوچک انار، کوچه باغ‌های روستایی با لحنی کودکانه و معصومانه باعث تمایز داستان از سایر نوشته‌های مشابه روستایی می‌شود.

فیلم بیشتر روی رابطه حسن و اکبر دو شخصیت اصلی فیلم تمرکز دارد، انتخاب مناسب چهره‌ها برای این دو نقش و کارگردانی درخور آنها باعث باورپذیری یک رابطه دوستانه در مخاطب می‌شود.

زمانبندی نماها نه کند و نه تند است از ترفندهای جشنواره پسند در کش دادن بدون دلیل زمان هم خبری نیست و نگاه فیلم‌ساز به روستا از سر شناخت است.

تصویری توریستی و اگزوتیک به دست نمی‌دهد، با اینحال حذف عنصر باران در فیلم نسبت به داستان باعث از بین رفتن بافت و لحنی شده که نوشته را در میان آثار مشابه، متفاوت کرده است.