رسانه سینمای خانگی- از «سرزمین مادری» کمال تبریزی چه خبر؟

کمال تبریزی درباره گفت‌وگوی اخیر خود با مدیران سازمان صداوسیما درباره پخش سریال «سرزمین مادری» گفت: در جلسه‌ای که در سیمافیلم برگزار شد، اعلام کردند که در حال رایزنی برای پخش هستند و در مهر ماه سریال پخش خواهد شد.

به گزارش سینمای خانگی، کمال تبریزی ـ کارگردان سریال تاریخی «سرزمین مادری» ـ در گفت‌وگویی با ایسنا درباره  اعلام زمان پخش این مجموعه که مدتی است تلویزیون در حال رایزنی برای پخش آن است، ضمن ابراز امیدواری نسبت به این اتفاق، توضیح داد: امیدوارم این اتفاق بیفتد. با صحبت‌هایی که با مسئولان سیمافیلم داشتیم قول داده‌اند که از مهر ماه سریال را به پخش برسانند. اعلام زمان پخش سریال هم وقتی در تلوبیون جست‌وجو می‌کنیم پیدا می‌شود؛ بنابراین امیدوارم که این اتفاق بیفتد و البته این دفعه مثل دفعه‌های قبل نباشد و در عمل هم شاهد پخش سریال باشیم.

تبریزی درباره‌ی گفت‌وگوی اخیر خود با مدیران سیمافیلم درباره‌ی انتشار سریال «سرزمین مادری» یادآور شد: در جلسه‌ای که در سیمافیلم برگزار شد، مدیر سیمافیلم  اعلام کردند که در حال رایزنی برای پخش هستند و در مهرماه سریال پخش خواهد شد؛ البته تاریخ دقیقی نگفتند اما عنوان کردند که قرار است به صورت هفتگی و احتمالا در روزهای پنجشنبه و جمعه پخش شود که تکرار آن هم در ایام هفته عملا پخش می‌شود.

او در پاسخ به اینکه چه نظری دارد که سریال «سرزمین مادری» بعد از حدود ۱۰ سال قرار است سرانجام منتشر شود؟ اظهار کرد: امیدوارم این اتفاق بیفتد. رئیس سیمافیلم حضوری اعلام کردند که به احتمال زیاد سریال در مهر ماه پخش می‌شود و امیدوارم که شاهد این اتفاق باشیم. حسم خوب است. امیدوارم پخشش شروع شود و ادامه پیدا کند، به مشکلی هم نخورد و مردم بتوانند زحمت بیش از ۱۰ ساله را تماشا کنند که انصافا ساختش بسیار سخت، دشوار و حتی پرهزینه بود. فکر می‌کنم «سرزمین کهن» سریال جذابی باشد و مخاطبان آن را دوست داشته باشند.

این کارگردان درباره اصلاحات انجام شده و میزان قسمت‌های این سریال نیز توضیحاتی را عنوان کرد و گفت: «سرزمین مادری» سه فاز دارد که هر فصل آن حدود ۲۰ قسمت و کم و بیش است و در مجموع شامل ۶۰ قسمت است. ما برای اینکه دیگر هیچ سوءتفاهمی پیش نیاید اصلاحات کامل را انجام دادیم و تمام اصلاحیه‌ها در جلسات متعددی که با افراد مختلف داشتیم انجام شد. اغلب این اصلاحات به تغییر اسامی برمی‌گشت؛ اینکه طوری نباشد که اشاره به افراد خاصی داشته باشیم. البته کاری دشوار بود اما انجام شد و زمانی که همه، سریال را ببینند، متوجه می‌شوند که سوء‌تفاهم‌ها دیگر برطرف شده است و حالا دیگر قصه، داستان و موضوعی که مطرح است، اهمیت دارد و موارد حاشیه‌ای آن کنار می‌رود.

کمال تبریزی در پایان در پاسخ به اینکه آیا قرار است همکاری جدیدی با تلویزیون داشته باشد؟ نیز اظهار کرد: یکی از شرط‌های همکاری من این بود که پخش سریال «سرزمین مادری» را داشته باشم که اگر این اتفاق بیفتد، شرایطی به وجود می‌آید که دوباره با تلویزیون همکاری کنم.

او درباره‌ی جزئیات سریال جدیدش توضیح داد: در حال حاضر صحبت‌هایی شده است اما هنوز قطعی نیست و باید جلوتر پیش برویم و ببینیم بحث فیلمنامه و موارد دیگر چطور می‌شود. اگر توافق صورت گیرد، احتمال همکاری مجدد وجود دارد.

به گفته‌ی کمال تبریزی این سریال جدید کاری اجتماعی و روز است، کلیت آن طنز و کمدی نیست اما در آن طنازی و موقعیت‌های کمدی وجود دارد.

رسانه سینمای خانگی- این سینما برای فیلم‌های کمدی «هتل» است

در آستانه اکران عمومی کمدی سینمایی «هتل» تازه‌ترین ساخته مسعود اطیابی، پوستر رسمی این فیلم منتشر شد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی پروژه، پوستر رسمی فیلم سینمایی «هتل» به کارگردانی مسعود اطیابی و تهیه‌کنندگی محمد شایسته رونمایی شد.

فیلم سینمایی «هتل» که قصه یک هتل پرماجرا و مفرح را با حضور مهمان‌های ناخوانده روایت می‌کند، قرار است از چهارشنبه ۵ مهر ماه اکران خود را توسط پخش شایسته فیلم و به سرگروهی پردیس هویزه مشهد در سینماهای سراسر کشور آغاز کند.

در خلاصه داستان این فیلم به نویسندگی امیر برادران، پیمان جزنی و مصطفی زندی، آمده است: «کی بهشت رو ول می‌کنه بره جهنم …!؟»

پژمان جمشیدی و محسن کیایی زوج اصلی «هتل» را تشکیل می‌دهند و ریما رامین‌فر، صدف اسپهبدی، مهلقا باقری، غلامرضا نیکخواه، مریم وحیدزاده، فرزانه قاسم‌زاده، جواد پولادی و سام نوری سایر بازیگران این فیلم سینمایی هستند.

طراحی لوگو این فیلم بر عهده عرفان بهکار بوده و طراحی پوستر آن را شایان شفابخش بر عهده داشته است.

رسانه سینمای خانگی- راز سر به مُهر امین تارخ چه بود؟

امین تارخ هم مانند عرفا دوست داشت که زندگی در لحظه را سرلوحه کار خود کند؛ کاری که چندان هم آسان نیست.

به گزارش ایسنا، درست یک سال پیش، دوم مهر سال ۱۴۰۱ عصر هنگامی بود که بغض پاییزی اهالی هنر که با غم‌هایی دیگر هم آغشته بود، شکست؛ در حیاط بیمارستان محب در محله یوسف آباد. هنرمندانی که به بیمارستان آمده بودند، فاطمه معتمدآریا، مسعود کرامتی و دیگران هیچ یک رخت عزا در بر نکرده بودند، باورشان نبود که از همین جا باید با یار دیرین خود خداحافظی کنند.

امین تارخ اما دومین روز پاییزی سال گذشته به قطعی‌ترین اتفاق زندگی پاسخ گفت؛ مرگ!

 هنرمندی که بزرگ‌ترین توقعش شنیدن یک خسته‌ نباشید بود.

بازیگری که می‌دانست بزرگ‌ترین چالش میانسالی، درگیری با زمان حال و گذشته است و این چنین است که آدمی، زیستن در لحظه را فراموش می‌کند.

 مانند هر انسان صاحب‌اندیشه‌ای می‌دانست که زندگی دو سؤال و دو معما بین تولد و مرگ است.

او به قدر وسعش کوشید تا زندگی خود را معنا ببخشد. خداوند هم که برای او کم نگذاشته بود؛ از زیبایی چهره تا گیرایی صدا و ذوق و خلاقیت هنری. او نیز این همه را به کار گرفت تا هم خود یکی از هنرمندان نامی کشورش باشد و هم آنچه را در سالیان سال آموخته بود، بی‌دریغ، به نسل‌های بعد از خود ببخشد.

در زمانه‌ای که هنوز در هر اتاقکی، آموزشگاه بازیگری احداث نمی‌شد، او که دانش‌آموخته دوران طلایی دانشکده هنرهای زیبا و کارشناس ارشد مدیریت فرهنگی بود، با تاسیس کارگاه آزاد بازیگری خویش، مشتاقان این هنر را به راهی درست هدایت کرد.

در کاربلدی او همین بس که شمار بالایی از بازیگران شناخته شده امروز، از دل آموزشگاه او بیرون آمدند.

تازه جوانی بود که از شهر شور و شعر، شیراز، به تهران آمد تا در دانشکده هنرهای زیبا درس بازیگری بخواند و نزد استادانی همچون دکتر محمد کوثر، بهرام بیضایی و پرویز پرورش آموزش دید و همواره محمد کوثر را بزرگترین استاد خود می‌خواند. این بازیگر در سال‌های پیش از انقلاب با بازی در نمایش «اتللو» در اولین سال‌های جوانی خود جایزه بازیگری تئاتر را به دست آورد.

او با بازی در نمایش‌هایی همچون «هنری چهارم»، «لورانچیزیو»، «زن نیک ایالت سچوان» و … حضور روی صحنه را تجربه کرد.

امین تارخ که در کارنامه هنری‌اش همکاری با کارگردان‌هایی همچون علی حاتمی، داریوش فرهنگ، رسول صدرعاملی، داریوش مهرجویی، مسعود کیمیایی، جلال مقدم و پوران درخشنده به چشم می‌خورد، بازیگری سینما را از سال ۵۸ و با بازی در فیلم «مرگ یزدگرد» به کارگردانی بهرام بیضایی آغاز کرد. او در سن ۲۲ سالگی در اولین سریال تلویزیونی غیر کمدی با عنوان «شهر من شیراز» به ایفای نقش پرداخت و حضور خود را در تلویزیون با بازی در مجموعه‌های درخشانی همچون «سربداران» و «ابن سینا» ادامه داد.

حالا یک سال است که او با همه شادکامی‌ها و ناکامی‌هایش مهمان قطعه هنرمندان بهشت زهراست. او نیز چون هما روستا در جهانی دیگر، به دنبال «پرنده کوچک خوشبختی» دوید.

رسانه سینمای خانگی- سرطان، بازیگر کمدی را از پا درآورد

آرش میراحمدی بازیگر سینما و تلویزیون به دلیل ابتلا به بیماری سرطان درگذشت.

به گزارش سینمای خانگی، آرش میراحمدی بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر درگذشت.

پژمان بازغی رئیس انجمن بازیگران خانه سینما در صفحه مجازی خود این خبر را تایید کرد.

این هنرمند چندی پیش به دلیل ابتلا به بیماری سرطان در بیمارستان بستری شده بود.

آرش میراحمدی در آثاری همچون «خنده بازار»، «محله گل و بلبل» و … حضور داشت.

رسانه سینمای خانگی- هرگز به غیر از بازیگری، کاری نکرده‌ام

علی نصیریان بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون عنوان کرد که تمام عمر خود را برای بازیگری گذاشته است.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی موزه سینما، علی نصیریان بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون به مناسبت سالروز افتتاح موزه سینما در باغ فردوس با بیان اینکه عمر خود را برای بازیگری گذاشته است، گفت: من اولین کلاس تئاتر را در سال ۱۳۲۹ رفتم و هیچ کار دیگری در کل زندگی خود به جز بازیگری در سینما و تئاتر انجام ندادم، فقط روی این حرفه متمرکز بودم و همه زندگی‌ام را برای بازیگری گذاشتم.

وی ادامه داد: اگر فردی وارد حیطه هنرهای دیگر مانند نقاشی، شاعری، خطاطی و … هم شود به همین شکل است؛ باید عمر خود را برای هنر مورد علاقه‌اش بگذارد و درباره آن تحقیق و پژوهش کند تا کار مفیدی انجام بدهد.

نصیریان با بیان اینکه یک بازیگر تئاتر باید دوره‌های تئاتری ببینید و تحقیق کنند، عنوان کرد: یک بازیگر تئاتر باید بداند طنز و کمدی در تئاتر چه سیری در قبل از جنگ جهانی دوم و بعد از جنگ جهانی اول داشته زیرا جنگ‌ها تاثیرات زیادی روی تئاترها داشته است. به عنوان مثال، تئاتر پوچی بعد از جنگ دوم به دلیل فشارهای روانی ناشی از کشتارها و خونریزی‌ها، نابودی‌ها که همه از تاثیرات اجتماعی است، به وجود آمد.

وی با بیان اینکه همیشه عشق بازیگری داشته است، بیان کرد: این عشق همیشه در ارتباط با مردم و برایم بسیار جذاب و گیرا بوده و هنوز هم به همین شکل است؛ اینکه روی صحنه باشم و در این امر ۱۰۰ درصد ارتباط ذهنی و فکری بین بازیگر و تماشاگر به وجود می‌آید که این امر برای من خیلی جذاب بود و هنوز هم هست یعنی امتیاز اصلی یک بازیگر رابطه انسانی است؛ یک رابطه انسانی و مطرح کردن یک فکر، نظر، ایده و در میان گذاشتن با انسان‌های دیگر است.

نصیریان مطرح کرد: خدا رحمت کند آقای رشیدی یک بار به من گفت بازیگری بعد از کار در معدن، دومین کار سخت دنیا است زیرا بازیگر در یک موقعیت خطیری قرار می‌گیرد که باید متمرکز روی یک نقش با خصوصیات جامعه شناسانه، روان شناسانه و … باشد بنابراین بسیار سخت و مهم است. من معتقدم برای عمیق شدن در بازیگری باید میدانی وارد عمل شوید، کتاب بخوانید، الهام بگیرید و یا فکر کنید.

وی با بیان اینکه بخش عمده کار در بازیگری تخیل است، بیان کرد: سختی کار بازیگری در این است که از یک طرف باید متمرکز روی شخصیتی که قرار است خلق کنید، شوید و آن را روی صحنه تجسم دهید و در عین حال که نقش را تظاهر می‌کنید باورپذیر باشد.

رسانه سینمای خانگی – بازیگر سرشناس هندی: بالیوود به جایی رسیده که بتواند غرب را تسخیر کند

نکته: در حالی که به زعم بسیاری از منتقدان و صاحبنظران سینمای ایران، اطلاق عبارت «فیلم هندی» به بعضی از فیلم های ایرانی، به معنای تحقیر و توهین به این فیلم هاست، به نظر می رسد، اظهار نظر سینماگران هندی در خصوص سینمای ملی آن کشور را باید با دقت بیشتری مورد توجه قرار داد.

به گزارش پایگاه خبری سینمای خانگی به نقل از خبرگزاری مهر؛ آنیل کاپور بازیگر «میلیونر زاغه نشین» روز شنبه در جشنواره فیلم تورنتو برای اولین نمایش جهانی «متشکرم برای آمدنت» حضور یافت و از بالیوود حرف زد.

وی یکی از بازیگران این فیلم در کنار بازیگران دیگر بومی پدنکار، شهناز گیل، دالی سینگ، کوشا کاپیلا و شیبانی بِدی است.

در حالی که هند به تازگی یکی از فضاپیماهای خود را به ماه رسانده، آنیل کاپور، بازیگر «میلیونر زاغه‌نشین» می‌گوید زمان آن فرا رسیده است که صنعت فیلم پررونق این کشور بتواند نقش بیشتری در باکس آفیس غرب بازی کند.

کاپور گفت: احساس می‌کنم بالیوود دارد به بلوغ می‌رسد و بسیاری از فیلمسازان فیلم‌هایی می‌سازند که برای تماشاگران بین‌المللی جذاب است؛ فیلم‌هایی که شاد و مثبت هستند. این فیلم‌ها شادی زیادی دارند و این چیزی است که جهان به آن نیاز دارد.

او پس از اولین نمایش جهانی فیلم «متشکرم برای آمدنت» در جشنواره فیلم تورنتو به اظهار نظر درباره بالیوود پرداخت. این فیلم اولین تجربه کارگردانی فیلم کاران بولانی داماد کاپور است که به تهیه‌کنندگی رئا کوچکترین دختر این ستاره بالیوود ساخته شده است.

کاپور به ترکیب احساسات خوب و نگاه اجتماعی که در فیلم‌های کلاسیک چارلی چاپلین وجود دارد به‌عنوان مدلی برای ساخته شدن فیلم «متشکرم برای آمدنت» یاد کرد. در این فیلم بومی پدنکار در نقش کانیکا کاپور، یک وبلاگ‌نویس مواد غذایی بازی کرده است.

این بازیگر افزود: چارلی چاپلین باعث می‌شد لبخند بزنی، در حالی که بعد از پایان فیلم بغضی راه گلویت را بسته بود و موسیقی و محتوای فیلم‌هایش وقتی از سالن خارج می‌شدی داشتند، چیزی می‌گفتند.

دیگر بازیگران «متشکرم برای آمدنت» شامل شهناز گیل، دالی سینگ، کوشا کاپیلا و شیبانی بدی نیز شنبه شب در تالار روی تامسون و در شب نمایش این کمدی-درام بالیوودی حضور داشتند.

فیلم بولانی به مضامین دوستی زنانه در بین گروهی می‌پردازد که گاه به دلیل مجرد ماندن در معرض خطر شرم و انتقاد جامعه قرار می‌گیرند. کاپور تاکید کرد که بالیوود باید فیلم‌های بیشتری توسط زنان و برای زنان بسازد تا با مخاطبان بین‌المللی ارتباط برقرار کند.

او چنین استدلال کرد: در فیلم‌های زیادی بازی کرده‌ام که زنان نقش اصلی‌اش را داشتند و من بازیگر مکمل بودم؛ چون داستان آن‌ها را دوست داشتم. کاپور فیلم «میلیونر زاغه‌نشین» را هم به یاد آورد که سال ۲۰۰۸ در تورنتو برنده جایزه منتخب مردمی شد و در راه اسکار قرار گرفت و در نهایت این جایزه را دریافت کرد. این فیلم به کارگردانی دنی بویل بریتانیایی و محصول استعدادهای بالیوودی از جمله ویکاس سواراپ فیلمنامه‌نویس بود.

کاپور یادآوری کرد که هم اساس داستان و هم همه بازیگران، رنگین پوست و هندی بودند. داستان‌های بالیوود همیشه وجود داشته‌اند اما اکنون با عصر دیجیتال و شناختی که در جشنواره‌ها و فرصت‌ها به دست می‌آید، فیلمسازان، بازیگران و داستان‌نویسان بیشتر تشویق می‌شوند تا داستان‌هایی بسازند که به گوش جهانیان برسد.

رسانه سینمای خانگی – احمد نجفی: زمان به عقب برگردد بازهم در «خانه سینما» را گل می‌گیرم

به گزارش پایگاه خبری سینمای خانگی به نقل از خبرگزاری مهر؛ احمد نجفی بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون درباره تازه‌ترین فعالیت‌های خود گفت: درباره یکی دو پروژه سینمایی صحبت‌هایی داشته‌ایم و احتمالاً در آینده نزدیک شروع می‌شود. یک سریال هم به تهیه‌کنندگی محمدرضا شفیعی و کارگردانی احمد معظمی داشتم. «شور عشق» یکی از پروژه‌های سینمایی‌ام هست و دیگری هم «نامیرا» است که ان‌شاءالله آبان‌ماه کلید می‌خورد.

وی درباره تجربه موفق خود در اجرای برنامه‌هایی همچون «صندلی داغ» هم گفت: در زمینه اجرا هم یک طرح را ارائه کرده‌ام اما متأسفانه بعد از یکسال هنوز جوابی به آن نداده‌اند و همچنان منتظرم تا نتیجه‌اش مشخص شود. این طرح بیشتر نگاه اقتصادی و اجتماعی داشت و چارچوبش مانند «صندلی داغ» بود اما باید توجه کنیم که شرایط امروز ما دیگر شرایط زمان تولید «صندلی داغ» نیست. تصمیم گرفتیم بیشتر توجه‌مان را به سمت استان‌ها توسعه دهیم و مناطق دیگر را هم مدنظر داشته باشیم. طرح‌مان حرکت به سمت استان‌ها بود تا بتوانیم عملکردها رو مورد نقد قرار دهیم. طبیعتاً پیشنهادهایی هم داریم.

نجفی ادامه داد: خود من بسیار اهل سفر هستم. در برخی سفرهایی که داشتم واقعاً چیزهای عجیب و غریبی را به چشم دیده‌ام که باید به آن‌ها بیشتر بپردازیم. نمی‌خواهیم در قالب این پیگیری‌ها چیزی را رد کنیم، بلکه بیشتر پیشنهادهایی برای اصلاح داریم. زمان آن گذشته است که فقط ضعف‌ها را بگوییم. خیلی‌هایمان از آن‌ها خبر داریم و باید به سمت پیدا کردن راه‌حل برویم.

دوره «صندلی داغ» تمام شده است

این بازیگر در پاسخ به اینکه آیا امروز توان و انگیزه زمان تولید «صندلی داغ» را برای بازگشت به عرصه اجرا دارد یا خیر هم تأکید کرد: هم توانش را دارم و هم تفکرش را. اما قرار نیست دوباره در قاب یک برنامه بنشینیم و حرف‌های خودمانی بزنیم که حاصلی هم نداشته باشد. همه چیز به شرایط جامعه بازمی‌گردد. «صندلی داغ» دوره‌اش تمام شده است و حالا باید فکرهای تازه‌ای ارائه کرد. فکر می‌کنم این ظرفیت وجود دارد و اگر مردم هم از آن استقبال کنند می‌توان برنامه‌های خیلی خیلی بهتری هم ساخت.

این بازیگر باسابقه درباره مواجهه مردم در کوچه و خیابان با خود گفت: خیلی از مردم همچنان به‌واسطه «صندلی داغ» و «کارآگاه علوی» من را به یاد می‌آورند. در کارهای تلویزیونی‌ام این‌ها بیشتر به یادها مانده و گاهی متوجه می‌شوم مردم آقای «صندلی داغ» یا آقای «کارآگاه علوی» خطابم می‌کنند و اسم خودم را به یاد نمی‌آورند (می‌خندد)! انگار آن نقش در حافظه‌ها خیلی ماندگار شده است و به‌خصوص در شهرستان‌ها که می‌روم کاملاً آن را به یاد دارند و هنوز هم با خوبی از آن یاد می‌کنند.

وی افزود: مردم واقعاً لطف دارند و خیلی‌ها این برنامه‌ها را با علاقه یاد می‌کنند. برخی حتی پیگیر می‌شوند که چرا دیگر ادامه آن کارها ساخته نمی‌شود. اما واقعیت این است که زمان گذشته است و باید تغییر رویکرد داشته باشیم. نمی‌توان کارها را با همان شکل و شمایل دوباره تولید کرد.

استقبال پیمان جبلی از ساخت دنباله «کارآگاه علوی»

بازیگر «کارآگاه علوی» درباره ساخت دنباله این پروژه که در چند نوبت مطرح شد اما به سرانجام نرسید، توضیح داد: واقعیت این است که آقای جبلی رئیس سازمان صداوسیما هم خیلی از این اتفاق استقبال کرده‌اند و حتی پیشنهاد آن را هم مطرح کردند اما معتقدم «کارآگاه علوی» را با ۱۱ سال تأخیر نمی‌توان دوباره دنبال کرد. باید فکرهای جدیدتری داشته باشیم و کاراکترهای دیگری را به متن اضافه کرد که حتی آن‌ها محور داستان باشند و کارآگاه علوی در حاشیه داستان حضور داشته باشد. اگر بخواهیم کاری انجام دهیم باید فکرهای جذاب‌تری داشته باشیم. بخشی از آن بودجه و نظر مسئولان جدید است اما من هم پیشنهاد خودم را می‌دهم. در آخر اعضای شوراهای تصمیم‌گیر هستند که باید نظر نهایی را بدهند. ما هم صبرمان زیاد است (می‌خندد)!

معتقدم «کارآگاه علوی» را با ۱۱ سال تأخیر نمی‌توان دوباره دنبال کرد. باید فکرهای جدیدتری داشته باشیم و کاراکترهای دیگری را به متن اضافه کرد که حتی آن‌ها محور داستان باشند و کارآگاه علوی در حاشیه داستان حضور داشته باشد. اگر بخواهیم کاری انجام دهیم باید فکرهای جذاب‌تری داشته باشیم

نجفی درباره خاطرات خود از مواجهه با مردم در شهرهای مختلف هم گفت: از آنجایی که خیلی اهل سفر هستم، مردم در مناطق مختلف اظهار لطف دارند و بسیاری هم پیگیری می‌کنند که چرا آن کارها ادامه پیدا نکرده است. من هم همین پاسخ را می‌دهم که من تنها می‌توانم پیشنهاد و طرح ارائه کنم و تصمیم‌گیری درباره آن با دوستان است. این فرآیند تصمیم‌گیری در تلویزیون کمدی کند است.

وی ادامه داد: احتمالاً در آینده نزدیک تهیه‌کنندگی یک فیلم سینمایی را برعهده خواهم گرفت که کارگردانش فرد دیگری خواهد بود. این طرح متعلق به دوره کرونا بود و به دلیل همان شرایط تولید آن متوقف شد. بعدها هم اوضاعی پیش آمد که جلوی دست و پای‌مان را برای ادامه کار گرفت. شخصاً نمی‌خواهم تحت تأثیر اتفاقات سیاسی کار کنم و هیچ‌گاه نمی‌خواهم از موقعیت‌ها استفاده یا سوءاستفاده بشود.

این بازیگر باسابقه تأکید کرد: کار من همواره فرهنگی بوده است و اگر هم بخواهم حرف سیاسی بزنم، حتماً در قالب یک برنامه سیاسی آن را مطرح خواهم کرد. خیلی برایم عجیب است که هنوز برخی مردم برای این دست تولیدات مطالبه دارند و چیزهایی از برنامه‌های من به یاد دارند که خودم خاطرم نیست! برخی حتی این مطالبه را دارند که با توجه به سن و سال‌شان پیش خودم می‌گویم چطور به یاد دارند؟ آنها که سن و سال بیشتری هم دارند، تندتر به من اعتراض می‌کنند که چرا آن کارها را ادامه ندادیم.

ظاهرم شبیه «هارون الرشید» بود

نجفی درباره نقش‌آفرینی کوتاهش در نقش «هارون الرشید» در سریال «ولایت عشق» به کارگردانی مهدی فخیم‌زاده هم گفت: در آن پروژه برای چند سکانس کوتاه، در حد دو سه روز آفیش بودم و این نقش را ایفا کردم. در مواجهه با پیشنهادات من معمولاً نقش منفی و مثبت را جدا از هم نمی‌بینم و بیشتر این نکته را مدنظر دارم که یک نقش باید خوب اجرا شود و در خدمت قصه و کارگردان باشد. اصلاً به این بعد آن فکر نمی‌کنم. من نقش منفی در فیلم «پناهنده» زنده‌یاد ملاقلی‌پور هم ایفا کرده بودم. اگر بدانم توان اجرا یک نقش را دارم و قصه‌اش هم قصه خوبی است، به راحتی آن را می‌پذیرم. دیگر به این فکر نمی‌کنم که قرار است چهره منفی از من دیده شود. بیشتر تلاش می‌کنم امانت‌دار کار باشم.

وی افزود: سریال «ولایت عشق» سریال بسیار خوبی بود و مهدی فخیم‌زاده خیلی حرفه‌ای آن را کارگردانی کرد. از بازیگران هم به خوبی استفاده می‌گیرد و می‌تواند کاراکترهایی که در ذهن خود دارد را جان ببخشد. من با اعتماد کامل به فخیم‌زاده داشتم، به پشتوانه تجربه قبلی‌ام با او در خارج از کشور در قالب فیلم «تاواریش»، می‌دانستم او این توانایی را در کارگردانی دارد. البته او نقش دیگری را برایم در نظر گرفته بود اما خودم احساس کردم در این نقش می‌توانم تأثیرگذارتر باشم و از نظر فیزیکی هم شباهت‌های بیشتری با او داشتم. در تاریخ معروف است که هارون الرشید قد بلندی داشته و چشم‌هایش روشن بوده است. این‌ها شباهت‌های فیزیکی بود و وقتی پیشنهاد را به فخیم‌زاده دادم، او هم استقبال کرد. این نقش کوتاه بود، اما به‌نظرم در قالب سریال تأثیرگذار بود.

این بازیگر ادامه داد: همین بخش‌های کوتاه هم کار سختی بود. به خصوص قسمت‌های بیرونی مثل سکانس‌های مربوط به ورود کاراکتر هارون الرشید به مشهد با همراهی سپاهیانش که به دلیل تعداد زیاد هنرور، خیلی مهم بود برداشت‌ها تکرار نشود. فقط برگشت این کاروان سه هزار نفره، تقریباً سه ساعت طول می‌کشید! در مجموع اما با توجه به تخصص فخیم‌زاده، همه چیز خیلی خوب پیش رفت. او وقتی کاری را قبول می‌کند، برای آن توان بالایی می‌گذارد.

زمان به عقب برگردد بازهم در «خانه سینما» را گل می‌گیرم

نجفی درباره خاطره‌ای که از اقدام او برای گل گرفتن در «خانه سینما» در حافظه رسانه‌ها باقی مانده است و اینکه اگر زمان به عقب بازگردد آیا آن اقدام را تکرار می‌کند هم تأکید کرد: صددرصد همان کار را می‌کنم. حتی هزار درصد! اینکه یک عده‌ای بخواهند دور هم بنشینند و برای کار افراد دیگر و اینکه فیلمشان چه زمانی اکران شود تصمیم بگیرند، یک ظلم است. تصمیم برای تأیید پروانه ساخت و اکران یک مسئله دیگر است اما ظلم زمانی اتفاق می‌افتد که گروهی با تعمد و برای زدن یک فرد که او را مزاحم خود می‌داند، اقدام به مانع‌تراشی برای اکران فیلمش کنند. حتماً باید جلوی این اقدام ایستاد و صددرصد اگر دوباره در آن موقعیت قرار بگیرم، آن اقدام را تکرار می‌کنم. حتی اگر همین امروز این ظلم را ببینم به آن واکنش نشان می‌دهم.

وی افزود: کار صنفی به معنای حمایت از همکاران است. آن زمان حتی می‌شنیدم که برخی می‌گفتند نجفی چرا اسم فیلمش را گذاشته «من یک ایرانی‌ام»! یعنی آنقدر فیلم‌های منفی ساخته بودند که نمی‌خواستند چیزی به نام ایران و پرچم ایران در فیلم‌ها مطرح شود. به همین دلیل معتقدم با نیت‌های خاص آن فیلم را نابود کردند. همان جریانات هم باعث شد خیلی از آن افرادی که نیت سو داشتند شناسایی شوند. همچنان اقدام خودم در گل گرفتن در خانه سینما را اقدام درستی می‌دانم که تبدیل به هشدار به برخی از این افراد شد تا از درون خانواده سینما به همکاران خود ظلم نکنند. مردم هم در این سال‌ها واکنش‌های بسیار مثبتی به این اقدام من داشته‌اند. حتی در سفرهایی که با خارج از کشور دارم این اقدام من را به یاد دارند و درود می‌فرستند که جلوی بی‌عدالتی ایستاده‌ام.

رسانه سینمای خانگی- آیا در سینمای ایران عنصر نفوذی هست؟

اکبر حر کارگردان سینما همزمان با اتمام دومین سال حضور مدیران سینمایی جدید در خصوص وضعیت امروز سینمای کشور گفت: اگر بنده بخواهم صراحتاً صحبت کنم باید بگویم که متأسفانه همچنان نفوذی ها همچنان در سینمای کشور حضور دارند!

به گزارش سینمای خانگی، کارگردان فیلم های سینمایی «ما ایستاده ایم» و «شمارش معکوس» در گفتگو با سینماپرس، یادآور شد: در ۸ سال دولت روحانی اتفاقاتی رخ داد که دیگر غیرقابل تغییر است! در آن سال ها سینمای ارزشی، حماسی و تاریخی در کشور کاملاً از بین رفت و ما با سینمایی تلخ و به شدت سیاه و یأس آلود روبرو شدیم که حدی بر آن نمی توان متصور شد.

وی ادامه داد: متأسفانه این رویه همچنان در سینمای کشور وجود دارد و به رغم روی کار آمدن مدیران جدید تغییر و تحولی در این زمینه صورت نگرفته است؛ سینمای ایران را در حال حاضر می توان به دو قسمت فیلم های سیاه و تلخ به اسم سینمای اجتماعی و آثار مبتذل به اسم سینمای کمدی تقسیم کرد. متأسفانه این سینمایی که از آن به اسم کمدی یاد می شود رسماً هیچ تفاوتی با کمدی های مبتذل دوران منحوس رژیم گذشته ندارد و همین باعث می شود ما به این نتیجه برسیم که در سینما به شدت دچار عقبگرد شده ایم.

این سینماگر تأکید کرد: قهرمان پروری و سینمای قصه گو امروز در سینمای ما جایی ندارد؛ نگاه قرآنی و قصه های قرآنی در سینما دیده نمی شود در حالی که سینمای جمهوری اسلامی ایران باید تماماً قرآنی باشد. وضعیت در سینمای کشور به گونه ای شده که آن کارهایی را که باید انجام نمی دهیم اما برعکس آن رفتارهایی می کنیم که اصلاً صحیح نیست. همه این ها به علت آن است که تفکرات نفوذی در سینمای ما بسیار فراتر از چیزی است که تصور می کنیم.

حر در همین راستا با بیان اینکه در بدو روی کار آمدن رئیس جدید سازمان سینمایی بنده یک نامه با ۲۵ محور خدمت ایشان ارسال کردم و خواستم که با توجه به این محورها سینما را نجات دهند اظهار داشت: در این محورها توجه به دستاوردهای علمی، ورزشی، دفاع مقدس، مقاومت اسلامی، مدافعان حرم و… وجود داشت اما افسوس که مدیران وقعی به این موضوع نگذاشتند و بالعکس جلوی پای کسانی که می خواستند در این راستا گام بردارند سنگ اندازی کردند.

وی در همین زمینه تصریح کرد: در عوض شرایط امروز برای کسانی که می خواهند دست به تولید فیلم های نفسانی و دم دستی بزنند مهیا است. کار آن ها راحت پیش می رود و همه امکانات برایشان مهیا است. این اتفاق در حالی است که مدیران نباید اینقدر به سینمای اجتماعی بپردازند و از آن حمایت کنند.

حر سپس با طرح پرسش هایی از مدیران سینمایی گفت: جای راهپیمایی عظیم و میلیونی اربعین حسینی (ع) در سینمای ایران کجا است؟ ما چقدر در خصوص تولید فیلم برای فرماندهان شهید دوران دفاع مقدس، مقامت اسلامی و… تلاش کرده ایم؟ در سال چند فیلم سینمایی در خصوص دستاوردهای نظامی، علمی، دفاعی، ورزشی و… تولید می شود؟ ما چقدر برای حوادث مرتبط با محور مقاومت تلاش کرده ایم؟

این فیلمساز خاطرنشان کرد: این باعث تأسف است که این گونه فیلم ها جای چندانی در سینمای ما ندارند اما تا دلتان بخواهد فیلم های دختر پسری و کافه ای و ازدواج سفید و حتی ترویج همجنسبازی در سینما تولید می شود. این باعث تأسف است که محورهای سند ۲۰۳۰ که یکی از آموزشهای غیرملموس آن بحث مسائل جنسی و همجنسبازی و… بود در فیلم های ما دیده می شود.

وی سپس با بیان اینکه فرهنگ و هنر را جلوی توپخانه دشمن گذاشته اند و تدبیری برای رفع بحران ندارند تأکید کرد: افسوس که ارزش ها زیر پا گذاشته شده! اسفا که باید عرض کنم در پلتفرم ها اوضاع به مراتب فاجعه بارتر از سینما است و در آنجا مسائلی ترویج می شود که اصلاً بیان شان نیز شرم آور است.

حر در پایان این گفتگو افزود: بنده معتقدم دلیل اصلی این اتفاق آن است که شورای عالی انقلاب فرهنگی و شورای عالی سینما منفعل هستند. این ها باید از مدیران بخواهند دستاوردهای شان را برای سینمای انقلاب رو کنند. این ها باید مدیران فرهنگی را در جهت درست هدایت کنند و تا این اتفاق رخ ندهد نمی توانیم شاهد تحولات مثبت در سینمای کشورمان باشیم.

رسانه سینمای خانگی- جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران باید مؤلف باشد

کارگردان «بعدازظهر» با اشاره به اینکه فیلم کوتاه از منظر درام، قواعد متفاوتی از سینمای بلند دارد، گفت: در زمینه نگارش فیلمنامه‌هایی که به طور اختصاصی برای ساخت فیلم کوتاه نوشته شده باشند، دچار خلأ هستیم.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، امیرعباس ربیعی که فعالیت حرفه‌ای خود را از عرصه کارگردانی سینمای کوتاه آغاز کرده است، در آستانه برگزاری چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، درباره تجربه همراهی خود با این رویداد در سال‌های گذشته به‌ عنوان فیلمساز و عضو هیئت انتخاب، اظهارداشت: سال گذشته که در هیئت انتخاب جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور داشتم، مهمترین ویژگی جشنواره مواجهه ما تنوع ژانری آثار بود.

وی گفت: به این معنا که از گونه‌های مختلف در ویترین جشنواره فیلم داشتیم و غالب فیلم‌ها هم آثاری با کیفیت بودند. در جشنواره سی و نهم حدود ۵۰ فیلم انتخاب شدند که اکثر بازخوردها نسبت به اکران این آثار در ایام جشنواره، همین تنوع آنها بود.

ربیعی افزود: در هر مجموعه اکران که چند فیلم کوتاه در کنار یکدیگر روی پرده می‌رفت، شاهد موضوع‌های متنوع و ژانرهای متفاوت در آثار بودیم و این ویژگی طبیعتا برای مخاطبان جشنواره بسیار جذاب بود. اینگونه نبود که مخاطبان فیلم‌هایی شبیه به هم ببینند و در هر نوبت می‌توانستند شاهد تجربه‌های متنوعی باشند.

عضو هیئت انتخاب سی و نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران بیان کرد: در دوره‌های قبل‌تر غالبا شاهد فیلم‌های اجتماعی در جشنواره بودیم اما در دوره گذشته از ژانر فانتزی و وحشت گرفته تا کمدی، شاهد حضور آثار متنوعی بودیم. به همین دلیل هم مخاطبان از فرآیند انتخاب آثار راضی بودند.

سینمای کوتاه مقدمه‌ای برای سینمای بلند نیست

کارگردان «ماه در خانه» درباره اینکه آیا فیلم‌های کوتاه از نظر تکنیکی پیشرفت می‌کنند و در زمینه فیلمنامه هنوز با ضعف‌هایی مواجه هستند؟، اظهارداشت: از نظر فنی وضعیت فیلم‌های کوتاه نسبت به آثار سینمایی دیگر چندان متمایز نیست و فاصله تکنیکی این تجربه‌ها بسیار کم شده است. به‌ خصوص از زمانی که با ورود ابزار دیجیتال، فیلمسازی ساده‌تر شده و تکنولوژی پیشرفت کرده است حتی در اجرا و مدل کارگردانی فیلم‌های کوتاه هم شاهد نزدیک شدنشان به تجربه‌های سینمایی بلند هستیم اما آنچه غالبا در میان بچه‌های فیلم‌کوتاه به اشتباه جا افتاده، این است که فکر می‌کنند سینمای کوتاه مقدمه‌ای برای سینمای بلند است، در حالی که اینگونه نیست.

ربیعی تأکید کرد: نگارش فیلمنامه در مدیوم سینمای کوتاه، قواعد خاص خودش را دارد. برای همین ما در زمینه نگارش فیلمنامه‌هایی که به طور اختصاصی برای ساخت فیلم کوتاه نوشته شده باشند، دچار خلأ هستیم.

عضو هیئت انتخاب سی و نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران گفت: برخی فیلم‌های کوتاه گویی سکانسی از یک فیلم بلند هستند و یا قصه‌های بلندی هستند که برای کوتاه شدن، خلاصه‌ شده‌اند! این در حالی است که فیلم کوتاه اساسا از منظر درام، قواعد متفاوتی از سینمای بلند دارد و باید در مراحل آموزشی روی این نکات بیشتر متمرکز شویم. مراکزی که فیلمساز فیلم کوتاه تربیت می‌کنند باید این نکته را گوشزد کنند که ساخت فیلم کوتاه، یک مدیوم مستقل است، نه اینکه تمرینی برای ساخت فیلم بلند باشد.

ماجرای فیلم‌های کوتاه «لاکچری»

ربیعی درباره اینکه آیا استفاده از عوامل فنی حرفه‌ای می‌تواند ضعف‌های فیلمنامه را در یک فیلم‌کوتاه بپوشاند؟ بیان کرد: بله، این اتفاقی است که در برخی از آثاری که در هیئت انتخاب دیدیم، مشهود بود. اینها آثاری بودند که به آنها آثار «لاکچری» می‌گویم! آثاری که پول زیادی خرج آنها می‌شود، عوامل‌شان هم همه سینمایی هستند اما به نظر می‌رسد کارگردان در حال دوپینگ با عوامل است! البته فیلم‌هایی هم که فضایی کاملا متفاوت با این فضا داشته باشند، زیاد بود، فیلم‌هایی که عوامل‌شان ناشناخته بودند اما به‌ راحتی می‌توانستید آنها را کشف کنید.

وی افزود: امروز در سینمای بلند کارگردانی می‌کنم، یکی از امتیازاتی که تماشای این فیلم‌های کوتاه برایم داشت، انتخاب بازیگرانی گمنام از شهرهای مختلف بود که به نظر استعدادهایی ویژه و درجه یک بودند. حتی درباره عوامل پشت دوربین هم در این فرآیند استعدادهای تازه‌ای کشف می‌شوند که برخی شاید تجربه‌های اول‌شان بوده اما مشخص است که استعداد بالایی برای حضور در این عرصه دارند.

عضو هیئت انتخاب سی و نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران درباره تأثیر حضور در این جشنواره بر کیفیت فیلمسازی کارگردانان سینمای کوتاه گفت: به نظرم این جشنواره جایگاه موثری بر کلیت و جریان سینمای ایران دارد. این رویداد در جریان‌سازی و معرفی فیلمسازانی که می‌توانند آینده سینمای ایران را شکل دهند، بسیار موثر است.

کارگردان «ولد» بیان کرد: آنچه مهم است این است که مطابق آنچه در سیاستگذاری دوره گذشته هم مورد توجه قرار گرفته بود، این رویداد به‌ عنوان یک جشنواره مولف شناخته شود، تا اینکه بخواهد تقلیدی از رویدادهای معتبر جهانی باشد. ما فرهنگ خاص خودمان را داریم و سینمای ایران در دنیا به‌ عنوان یک سینمای مولف شناخته می‌شود. جشنواره فیلم کوتاه تهران سال گذشته این رویکرد را داشت که براساس معیارهای خودش، هم در فرم برگزاری و هم در محتوا، روی پای خودش ایستاد.

چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار ۲۷ مهر تا دوم آبان ماه امسال برگزار خواهد شد.

رسانه سینمای خانگی- آیا «پروانه» سیاه‌نمایی است؟

مهران مهدویان معتقد است: در «پروا» قصه یک عشق روایت می‌شود و عنصر عشق اشاره به امیدواری دارد. سعی من بر این بود که نشان دهم ما در هر شرایط سختی می‌توانیم امیدوار باشیم و برای رسیدن به هدفمان تلاش کنیم و امیدمان را از دست ندهیم.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، مهران مهدویان کارگردان فیلم سینمایی «پروا» که پس از اکران در گروه هنر و تجربه به تازگی به صورت آنلاین عرضه شده درباره تجربه اکران و همچنین نمایش آنلاین این فیلم گفت: فیلم سینمایی «پروا» ۴ سال پیش ساخته شد و پس از ساخت آن با شیوع ویروس کرونا فرصتی برای اکران این فیلم فراهم نشد و همانطور که می‌دانید با بدتر شدن وضعیت اکران، امروز فقط فیلم‌های کمدی و آثاری که سینمای بدنه تعریف می‌شوند، امکان این را دارند که در اکران حضور موفقی داشته باشد و این وضعیت، شرایط را برای فیلم‌هایی که خارج از این چارچوب باشند سخت‌تر کرده و چرخه معیوب اکران در سینمای ایران باعث شد، نتوانیم تصمیمی غیر از اکران این فیلم در گروه هنر و تجربه بگیریم. این اتفاق برای فیلم قبلی‌ام که خودم آن را تهیه کرده بودم هم رخ داد و من نقش چندانی در انتخاب شرایط اکران آن نداشتم.

مهدویان در ادامه اظهار کرد: البته باید بگویم به دلیل شکل روایت و حال و هوای فیلم، گروه «هنر و تجربه» از فضای «پروا» دور نیست و نمایش آن به هر شکل برای من اتفاق خوشایندی بود. 

این کارگردان درباره عرضه فیلمش در پلتفرم فیلم‌نت گفت: پخش «پروا» به صورت آنلاین نیز برای من اتفاقی جذاب و خوشحال‌کننده بود و در صحبتی که با تهیه‌کننده داشتم به نظر می‌رسد استقبال خوبی هم از این فیلم در بخش «سینمای دیگر» صورت گرفته و وقتی به نظرات مخاطبان در این پلتفرم رجوع کردم خوشبختانه بالای ۸۰ درصد نظرات مثبت بود. من فکر می‌کنم اتفاقا در نمایش آنلاین فرصت خوبی برای معرفی «پروا» وجود دارد و به واسطه بازیگران و قصه‌ای که این فیلم دارد، به مرور زمان مخاطبان خود را پیدا می‌کند ولی در کل از شرایط آگاه هستم و انتظار عجیب و غریبی از میزان مخاطبان ندارم.

مهدویان درباره تاثیر گذشت چهار سال از ساخت فیلم در برقراری ارتباط آن با مخاطب امروز سینما، گفت: به نظر من «پروا» همچنان فیلم زنده‌ای است و اتفاقا امروز در شرایط تلخ‌تری از گذشته هستیم و «پروا» هم فضای تلخی دارد. از طرفی این فیلم از مهاجرت غیرقانونی، وضعیت بد اقتصادی و شغل‌های کاذب می‌گوید و می‌دانیم که امروز این پدیده‌ها و اتفاقات تلخ نسبت به چهار سال قبل در جامعه‌مان پر رنگ‌تر شده‌اند و ما بیشتر از همیشه واژه مهاجرت را می‌شنویم.

وی افزود: میزان تلخی قصه «پروا» در نسبت با جامعه‌اش حتی یک گام عقب‌تر است و اگر بخواهم با توجه به وضعیت امروز این فیلم را دوباره بسازم باید در برخی جزئیات بازنگری کنم و اثر تلخ‌تری خلق کنم چرا که در این چند سال هر روز وضعیت تلخ‌تر شده است.
مهدویان درباره انتخاب شهر گرگان برای روایت قصه «پروا» گفت: این فیلم می‌توانست در هر شهری ساخته شود و به قصه لطمه‌ای وارد نمیشد اما قطعا انتخاب یک شهر مرزی برای آنچه که در این فیلم روایت می‌شود مناسب‌تر بود و گرگان به همین دلیل انتخاب شد؛ در یک شهر مرزی است که ما برخی مشاغل کاذب را می‌بینیم و پدیده‌هایی چون قاچاق سوخت و سیگار وجود دارد.

وی افزود: با وجود اینکه ما گرگان را برای روایت «پروا» انتخاب کردیم اما در فیلم اشاره چندانی به این شهر نداریم تا بتوانیم موضوع آن را به کل جامعه‌مان بسط دهیم.

این کارگردان درباره اطلاق برچسب سیاه‌نمایی به برخی فیلم‌های تلخ گفت: کلمه “سیاه‌نمایی” را نمی‌فهمم، به نظرم اساسا واژه‌ای بی‌معنا و اشتباه است. ما از واقعیت عکس می‌گیریم و آن را به مخاطب ارائه می‌دهیم و اگر سیاهی وجود دارد تقصیر ما نیست. به عنوان مثال بخش اعظمی از «پروا» تلاش‌های یک جوان برای پیدا کردن شغل و فراهم کردن شرایطی برای ازدواج را به تصویر می‌کشد و این واقعیتی است که در جامعه امروز ما وجود دارد و نمی‌توان به آن برچسب سیاه‌نمایی را الصاق کرد.

مهدویان در پایان اظهار کرد: علی‌رغم همه تلخی‌ها، سعی کردم در «پروا» فضای منعطفی ایجاد کنم. در این فیلم قصه یک عشق روایت می‌شود و عنصر عشق اشاره به امیدواری دارد. سعی من بر این بود که نشان دهم ما در هر شرایط سختی می‌توانیم امیدوار باشیم و برای رسیدن به هدفمان تلاش کنیم و امیدمان را از دست ندهیم.

خروج از نسخه موبایل