به گزارش پایگاه خبری سینمای خانگی به نقل از فرهیختگان؛ صادق یاری، تهیه‌کننده مجموعه‌های «ممنوعه» و «کرگدن» منتشر شد:
برخی سریال‌های شبکه نمایش خانگی مورد استقبال مردم قرار گرفته‌اند و آن را پیگیری می‌کنند. به نظر شما می‌توان گفت که گرایش مردم به سمت سریال‌های نمایش خانگی، به این دلیل است که تلویزیون نمی‌تواند به خوبی ایفای نقش کند؟
وقتی شما در یک کار هزینه می‌کنید عمدتا نتیجه کار بهتر خواهد بود. خروجی بهتری هم می‌شود و مخاطب دنبال خروجی باکیفیت است. عمدتا سریال‌هایی که شبکه نمایش خانگی می‌سازد هزینه بیشتری برای تولید آن می‌کند و این باعث می‌شود بازیگران بزرگ‌تری را جذب کنند. می‌توان گفت بازیگران سوپراستارتر را جذب می‌کند. البته در تلویزیون هم سریال‌های خوب کم نداریم. بستگی به سلیقه دارد. مردم به شبکه نمایش خانگی اعتماد پیدا کردند. البته در تلویزیون هم سریال‌های خوبی پخش می‌شود و مخاطب‌های خاص خود را دارد. سریال «ن.خ» و «پایتخت» سریال‌های پرطرفداری بودند که در تلویزیون پخش شدند.
بحث محدودیت‌ها چقدر تاثیرگذار است؟ به‌طور واضح مثلا سریال «کرگدن» در تلویزیون قابل‌پخش است؟
با یک‌سری تغییرات جزئی می‌تواند قابل‌پخش باشد.
تغییرات فرمی یا محتوایی؟
تلویزیون یک رسانه فراگیر است. شبکه نمایش خانگی رسانه فراگیر نیست. وقتی رسانه فراگیر است انگار فیلم سینمایی را در سینما تماشا می‌کنید و برآن 18+ نوشته است، آن هم برای خود یک‌سری محدودیت‌های خاص دارد. شبکه نمایش خانگی هم محدودیت‌های خاصی دارد و نوع سلیقه و ذائقه آن متفاوت است ولی باز اختیاری است و هزینه‌ای برای آن پرداخت می‌شود و مردم این را مشاهده می‌کنند. درحالی که مردم برای سریال‌های تلویزیون هزینه‌ای پرداخت نمی‌کنند .
اگر بخواهیم تقسیم‌بندی در علل موفقیت کنیم، سهم بودجه چقدر است؟ تنها تفاوت کیفیت سریال‌های شبکه نمایش خانگی با تلویزیون فقط بحث هزینه و بودجه است یا اعمال‌سلیقه، محدودیت‌ها یا قصه‌های تکراری هم تاثیرگذار است؟
تهیه‌کننده و کارگردانی که در شبکه نمایش خانگی کار می‌سازد، تهیه‌کننده و کارگردانی است که برای تلویزیون هم کار می‌سازد و خواهد ساخت و همه در این کشور پروانه ساخت می‌گیرند، پروانه نمایش می‌گیرند. به نظرم جنس مخاطبان فرق می‌کند. تلویزیون یک‌سری مخاطب دارد و شبکه نمایش خانگی هم مخاطبان خودش را دارد. به نظر من اگر بخواهم بگویم فقط بحث سرمایه و هزینه است که در شبکه نمایش خانگی تاثیرش بیشتر است، درست نیست و نوع ساخت و سلیقه نیز تاثیرگذار است. شاید محدودیت سلیقه در سازمان وجود داشته باشد.
با برخی منتقدان که صحبت می‌کنم حرف‌شان این است که جذابیت‌های بصری که در سریال‌های شبکه نمایش خانگی است طرفداران بیشتری دارند. مردم به واقعیت‌هایی که نشان داده می‌شود بیشتر تمایل دارند. انگار که وقتی یک‌سری کلیشه‌ها در شبکه نمایش خانگی شکسته می‌شود برای مخاطب جذاب می‌شود.
من قبول نمی‌کنم که سریال‌ها به‌خاطر برخی مسائل مثلا شل‌حجابی یا مسائل کلیشه‌ای دیگر دیده می‌شوند. اگر این‌گونه باشد باید سریال‌های خارجی و ترکی کل تلویزیون و شبکه نمایش خانگی ما را بگیرند. نمی‌توان این را بیان کرد ولی نمی‌توان منکر این شد که نوع لباسی که بازیگران در تلویزیون می‌پوشند متفاوت از نوعی است که در شبکه نمایش خانگی وجود دارد. اما این را هم در نظر بگیرید که مخاطب در شبکه نمایش خانگی، محتوا را رایگان دریافت نمی‌کند یا به‌صورت دی‌وی‌دی خریداری می‌کند یا پول دانلود می‌پردازد یا پول اشتراک خریدن می‌دهد. در تلویزیون این اتفاق نمی‌افتد. مخاطب به‌صورت رایگان فیلم می‌بیند و مسلما وقتی رایگان تماشا می‌کند، انتظار زیادی هم نباید از محتوا و فضا داشته باشد. وقتی در شبکه نمایش خانگی پول پرداخت می‌کند انتظارات بیشتری هم دارد. انتظار دارد سریال رنگ و لعاب بیشتری داشته باشد. دوست دارد از لحاظ پروداکشن و پس‌تولید و همه چیزها خروجی بهتری داشته باشد.
بسیاری از کارگردانان تلویزیونی اعتقاد دارند رقم‌هایی که در شبکه نمایش خانگی رد و بدل می‌شود باعث می‌شود کارگردانان و بازیگران به آنجا بروند و درنهایت سریال‌های تلویزیونی ضربه بخورند. چنین امری واقعیت دارد؟
یکی، دو پروژه بود که این اتفاق برای آنها رخ داد و زیاد نمی‌خواهم وارد آن شوم. من هم می‌گویم تا جایی که می‌توان باید تعادل را لحاظ کرد ولی یکی، دو مورد در شبکه نمایش خانگی داشتیم که اتفاقات خوبی در آنها رخ نداده است.
شما ترجیح می‌دهید در شبکه نمایش خانگی کار کنید یا تلویزیون؟
من می‌گویم شبکه نمایش خانگی فرزند تلویزیون ماست. نباید زیاد دور نگه داریم. قصد ما تولید محتوا برای خانواده ایرانی است، چه در صداوسیما باشد، چه در شبکه نمایش خانگی. صریح‌تر بخواهم بیان کنم چه در شبکه خانگی و چه در سازمان صداوسیما یک هدف را دنبال می‌کنیم و تولید محتوا می‌کنیم و رقبای هم در شبکه نمایش خانگی و صداوسیما نیستیم. بیشتر رقبای ما سریال‌های ترکیه‌ای هستند که سریال‌هایی می‌سازند که اصلا با ذائقه ما هم‌ساز نیست و اتفاقاتی که در این سریال‌ها رخ می‌دهد، این است که فرهنگی که با سبک زندگی ما همخوانی ندارد در فرهنگ ما رسوخ می‌کند. رقیب ما سریال‌های خارجی است که می‌تواند در فرهنگ تاثیر بدی داشته باشد. نه شبکه نمایش خانگی رقیب تلویزیون است و نه تلویزیون رقیب شبکه نمایش خانگی است. اینها در کنار هم فعالیت می‌کنند.
