برچسب: مات

ترجمه کتاب «بازیگری روان‌تنی رویکردی بینافرهنگی پس از استانیسلاوسکی» نوشته فیلیپ ب.زاریلی منتشر و راهی بازار نشر شد.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، کتاب «بازیگری روان‌تنی رویکردی بینافرهنگی پس از استانیسلاوسکی» نوشته فیلیپ ب.زاریلی با ترجمه سید حسین رسولی توسط نشر نیماژ منتشر و راهی بازار نشر شده است.

زاریلی در بخش میراث استانیسلاوسکی نوشته است: اخلاق مأخوذه از روانکاوی فرویدی بر نسخه‌های آمریکایی سیستم استانیسلاوسکی مسلط شده […] بنابراین امتیاز خاصی برای فنون روانشناختی سیستم استانیسلاوسکی قائل شده‌اند تا فنون جسمانی (کارنیک، ۱۹۹۸: ۱). معلمان بازیگری آمریکایی در دوره متقدم کارهایشان، روی روانشناسی و ایجاد زندگی عاطفی واقعی کاراکتر تمرکز کردند و کنش‌های جسمانی را به‌طور کلی حذف کردند؛ همان‌طور که اهمیت سمبلیسم، یوگا و فرمالیسم در نسخه شوروی استانیسلاوسکی سانسور شد. آمریکایی‌ها علاوه بر این، تأثیر یوگا و فلسفه هندو بر استانیسلاوسکی را سرکوب کردند. تلاش‌های استانیسلاوسکی برای حل مسئله بازیگری در فرم‌های جدید درام آلترناتیو مثل نمایشنامه‌های به شدت ایستای موریس مترلینک بلژیکی (۱۹۴۹-۱۸۶۲) تا همین اواخر در آمریکا و روسیه نادیده گرفته یا فراموش می‌شد.

در بخشی از مقدمه این کتاب می‌خوانیم: زاریلی در کتاب «بازیگری روان‌تنی»، مفهوم‌ها و اصطلاح‌های پیچیده‌ای را به کار می‌برد که احتمالا خواننده در مواجهه آغازین با آن‌ها کمی گیج خواهد شد. نظریه اصلی او «بازیگری روان‌تنی» است که در آن، بازیگر را به مثابه یک «ذهن‌تن» می‌بیند؛ یعنی ذهن و بدن بازیگر، دیگر اندام‌هایی جدا از یکدیگر نیستند که این نظریه منجر به تحلیلی اساسی و طولانی در تمام بخش‌های کتاب می‌شود و در نتیجه، فلسفه «رنه دکارت» رد می‌شود و فلسفه پدیدارشناسی معاصر –خاصه نظریه‌های «یاسوئو یوآسا» و «موریس مرلو-پونتی» – پذیرفته. زاریلی در ابتدای امر به میراث استانیسلاوسکی ارجاع می‌دهد؛ زیرا آرمان او این بود که «در هر کنش جسمانی … کنشی درونی و عاطفی نیز پنهان شود» (استانیسلاوسکی، ۱۹۶۱: ۲۲۸). استانیسلاوسکی، مفهوم «کنش درونی و عاطفی» را از تمرین‌های یوگا گرفته‌ است که در اواخر عمر مجذوبش شده بود (کارنیک، ۱۹۹۸: ۱۴۰)؛ بنابراین، عمل صحنه‌ای بازیگر، هم بیرونی و هم درونی خواهد بود.

فیلیپ ب. زاریلی از سال ۱۹۸۰ مدیر برنامه تئاتر آسیایی/تجربی در دانشگاه ویسکانسین-مدیسون بود. او شهرت زیادی در اجرای آثار پست‌دراماتیک ساموئل بکت کسب کرده بود. کتاب «بازیگری روان‌تنی رویکردی بینافرهنگی پس از استانیسلاوسکی» نوشته فیلیپ ب. زاریلی، یکی از مهم‌ترین کتاب‌های آموزش بازیگری و نظریه اجرا در قرن بیست‌ و یکم است. اِئوجنیو باربا در مقدمه خود بر این کتاب، روی اهمیت شیوه نظری و عملی زاریلی تأکید کرده است و ریچارد شکنر، از استادان به نام حوزه مطالعات اجرا، تدریس و مطالعه آثار زاریلی را مهم دانسته است.

این کتاب در ۵۲۶ صفحه و قیمت ۴۴۰ هزار تومان عرضه شده است.

همانطور که جهان به سمت آینده‌ای خودکارتر پیش می‌رود، هوش مصنوعی نیز بر نحوه تولید و تجربه فیلم‌ها تأثیر می‌گذارد. هوش مصنوعی نه تنها زمان تولید را سریع‌تر کرده بلکه تعامل بین بینندگان و سازندگان فیلم را نیز افزایش داده و ایجاد محتواهای بهتر بصری را آسان‌تر از قبل می‌کند.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، آیا تا به حال فکر کرده اید که هوش مصنوعی چه تاثیری بر صنعت فیلم و سینما خواهد داشت؟ امروزه هوش مصنوعی در بسیاری از زمینه‌ها مانند تشخیص بیماری‌ها و مراقبت‌های بهداشتی، زمینه‌های مختلف هنری، ارتقای تصویر، بهبود صدا، توسعه نرم افزار و بازی های ویدیویی و حتی تولید ویدئو کاربردهای خود را پیدا کرده است، اما هوش مصنوعی و سینما داستان دیگری دارند!

تاریخچه استفاده از هوش مصنوعی در تولید فیلم

فیلم‌سازان از اوایل دهه ۲۰۰۰ از ابزارهای هوش مصنوعی در ساخت فیلم‌هایشان استفاده کرده‌اند. در ابتدا، هوش مصنوعی عمدتاً برای افزودن جلوه‌های ویژه استفاده می‌شد. فیلم‌های محبوبی مانند سه گانه ارباب حلقه‌ها و سری ماتریکس از هوش مصنوعی برای زنده کردن داستان‌های خارق العاده خود استفاده کردند. از آن زمان به بعد، ابزارهای هوش مصنوعی به طور روزافزون در صنعت فیلم استفاده شده‌اند و کارگردانان از آنها برای کارهایی از جمله تشخیص چهره تا نوشتن فیلمنامه استفاده می‌کنند.

در داستان فیلم‌های سینمایی نیز، قابلیت‌های خلاقانه هوش مصنوعی در فیلم‌هایی مانند جنگ ستارگان، او، ترمیناتور و یک ادیسه فضایی ساخته سال ۲۰۰۱ مورد بررسی قرار گرفته‌اند. این فیلم‌ها امکان توسعه ماشین‌هایی شبیه انسان را بررسی کرده‌اند که می‌توانند به طور مستقل فکر، احساس و عمل کنند.

با حرکت رو به جلو، فیلمسازان همچنان از فناوری‌های پیشرفته هوش مصنوعی استفاده و فرصت‌های جدیدی را که این تکنولوژی برای آن‌ها درست می‌کند، به چالش می‌کشند.

تاثیرات مثبت هوش مصنوعی بر صنعت فیلم‌سازی

هوش مصنوعی (AI) فیلمسازان را قادر می‌سازد تا جهان‌ها و تصاویر بصری پیچیده‌ای را خلق کنند که پیش از این تصور نمی‌کردند. آنها دیگر نیازی به تکیه بر منابع محدود خود برای دستیابی به سطح مطلوبی از واقع گرایی ندارند و بدون قید و شرط می‌توانند خیال‌پردازی کنند.

با هوش مصنوعی، نه تنها دیدگاه خلاقانه فیلمساز زنده می‌شود بلکه کیفیت کلی تصاویر ارائه‌شده به‌طور قابل‌توجهی فراتر از آنچه که تصور می‌شد با روش‌های تولید فیلم سنتی قابل دستیابی است، افزایش می‌یابد.

علاوه بر این، پیشرفت‌های باورنکردنی مانند توانایی پیرکردن یا جوان‌سازی بازیگران و پیاده‌سازی فناوری‌های جعلی عمیق (deep fake) نیز این امکان را فراهم می‌کند که بازیگران را به صورت دیجیتالی به مراحل مختلف زندگی خود بازگردانیم یا حتی شخصیت‌هایی خلق کنیم که به نظر واقعی می‌آیند اما در زندگی واقعی وجود ندارند.

با این تغییرات که در ظاهر و حس فیلم‌ها توسط هوش مصنوعی ایجاد می‌شود، مخاطبان مطمئناً مجذوب امکانات قابل تصور فرآیند خلاقانه‌ای می‌شوند که فیلمسازان می‌توانند با این ابزارهای جدید کشف کنند!

خداحافظی با روش‌های سنتی فیلم‌سازی

معرفی هوش مصنوعی (AI) به صنعت فیلمسازی و فیلم‌سازان منجر به افزایش کارایی این صنعت شده است. روش‌های سنتی فیلم‌سازی اغلب به زمان و هزینه زیادی نیاز داشته و دارند، زیرا شامل چندین برداشت و ویرایش دستی می‌شوند. از سوی دیگر، هوش مصنوعی می‌تواند فرآیندهای پس از تولید را ساده و به صرفه‌جویی در زمان کمک کند و در عین حال تولیدکنندگان را قادر می‌سازد تا هزینه‌ها را پایین نگه دارند.

ابزارهای هوش مصنوعی مانند فناوری تشخیص چهره، امکان روتوش دقیق‌تر عکس‌ها و تصحیح خودکار رنگ را فراهم می‌کند و نیاز به کارهای دستی خسته کننده را از بین می‌برد. هالیوود همچنین از هوش مصنوعی برای ایجاد وسایل پس‌زمینه و طراحی دکور استفاده می‌کند و زمان و بودجه تولید را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.

علاوه بر ایجاد تصاویر واقعی با سرعت و دقت، فناوری‌های هوش مصنوعی اکنون برای کارهایی مانند نوشتن داستان‌ها و فیلمنامه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. علاوه بر این، هوش مصنوعی می‌تواند به انسان در خودکارسازی جنبه‌هایخسته کننده مانند بودجه‌بندی، زمان‌بندی و بایگانی کمک کند و به فیلمسازان کنترل بیشتری بر فرآیند تولید بدهد و به طور کلی فرایند تولید فیلم‌های سینمایی را مقرون‌به‌صرفه‌تر می‌کند.

تاثیرات منفی هوش مصنوعی بر صنعت فیلم‌سازی

ابزارهای هوش مصنوعی این پتانسیل را دارند که روند ساخت فیلم را به طور قابل توجهی بهبود بخشند، اما در مورد برانگیختن احساسات از طریق داستان‌گویی می‌توانند با اشکالات و نواقصی همراه باشند. در حالی که هوش مصنوعی مزایای زیادی از نظر جلوه‌های بصری ارائه می‌کند، اما فاقد لمس انسانی مورد نیاز برای تولید خلاقانه‌تر فیلمنامه‌ها یا توسعه کامل شخصیت‌هاست. فن‌آوری‌های هوش مصنوعی لزوماً نمی‌دانند مردم چگونه فکر یا احساس می‌کنند و چگونه با یکدیگر تعامل دارند. در نتیجه، هوش مصنوعی ممکن است برای خلق شخصیت‌های قانع‌کننده و داستان‌های قانع‌کننده‌ای که از نظر احساسی با مخاطبان ارتباط برقرار می‌کند، به اندازه کافی تاثیرگذار نباشد.

ازبین‌رفتن مشاغل مرتبط با سینما

معرفی هوش مصنوعی به فیلمسازی به طور بالقوه می تواند موقعیتی را ایجاد کند که در آن مشاغل از بین می‌روند زیرا کارهای دستی کمتری به نیروی انسانی نیاز پیدا می‌کنند. این می‌تواند تأثیر مضری بر افرادی داشته باشد که قبلاً در بخش‌های مرتبط با ساخت فیلم به کار گرفته می‌شدند مانند تکنسین‌های پس از تولید، تدوین‌گران، هنرمندان VFX (جلوه های بصری)، بازیگران و سایر خلاقان.

هوش مصنوعی می‌تواند بسیاری از فرآیندهای قبل و بعد از تولید را خودکار کند و نیاز انسان به انجام همان وظایف را کاهش داده یا از بین ببرد. علاوه بر این، هوش مصنوعی می‌تواند تصاویر واقعی را با سرعت و دقت تولید کند که در غیر این صورت ماه‌ها یا حتی سال‌ها طول می‌کشد تا انسان به آن‌ها دست یابد.

کارگردانانی از جنس هوش مصنوعی

از آنجایی که هوش مصنوعی همچنان صنعت سرگرمی را تغییر می‌دهد، بسیاری از تماشاگران سینما این سوال را دارند که هوش مصنوعی در چه مرحله‌ای یک فیلم داستانی کامل می‌سازد. به گفته جو روسو (Joe Russo)، کارگردان مشترک فیلم‌های مارول مانند «انتقام‌جویان: پایان بازی» و «انتقام‌جویان: جنگ بی‌نهایت»، این زمان ممکن است تا دو سال دیگر فرا برسد!

کاردار سفارت ژاپن با حضور در مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی با محمد حمیدی مقدم مدیرعامل مرکز دیدار و درباره همکاری‌های مشترک آتی بین سینمای ایران و ژاپن صحبت کرد.

به گزارش سینمای خانگی گزارش به نقل از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، کنجو موراکامی کاردار سفارت ژاپن در تهران امروز دوشنبه دوم مردادماه در دیدار با محمد حمیدی مقدم با اشاره به ویژگی‌های مشترک فرهنگی بین ایران و ژاپن به علاقه سینماگران ژاپنی به سینمای ایران تاکید کرد و گفت: بسیاری از سینماگران ایرانی فیلم‌های کارگردانان ایرانی را دوست دارند و با تماشای آن‌ها به سینما علاقه‌مند شده‌اند، اشتراک فرهنگی بین ما و شما بسیار است و امیدوارم همچون گذشته در حوزه تولید فیلم، انیمیشن و سریال همکاری مشترک داشته باشیم. سال گذشته یوسوکه اوکودا، کارگردان فیلم «گل‌های دیگری» به جشنواره فجر آمد، او از کارگردان‌هایی است که با تماشای فیلم‌های ایرانی به سینما علاقه‌مند شده است.

موراکامی ادامه داد: مردم ایران با سریال «اوشین» و کارتن «فوتبالیست‌ها» خاطره دارند، امیدوارم نمایش سریال‌ها و کارتن‌های ژاپنی در ایران مانند دهه ۶۰ و ۷۰ ادامه یابد. ژاپن کشوری صنعتی و پیشرفته است، اما شبیه کشورهای اروپایی و آمریکا نیست. ژاپن کشوری تاریخی و وفادار به سنت‌ها و آداب و رسوم، خانواده و ارزش‌های فرهنگی است و احترام به حقوق دیگران و کار و کوشش فراوان از مولفه‌های فرهنگی ماست، فصل مشترک ما وفاداری به سنت‌، ارزش‌های فرهنگی و خانواده است.

محمد حمیدی مقدم مدیرعامل مرکز در آغاز این نشست با تشکر از کنجو موراکامی به‌رابطه عمیق و فرهنگی ایران و ژاپن اشاره کرد و گفت: خوشبختانه بارها فرصت سفر به ژاپن و شرکت در جشنواره‌های مختلف سینمایی آن را داشته‌ام، پارسال در جشنواره فصل انیمیشن هیروشیما حضور یافتم، ۱۰ انیمیشن کوتاه از تولیدات مرکز در این جشنواره نمایش داده شد و مورد توجه قرار گرفت. آنچه در مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی به عنوان زیر مجموعه‌ای از سازمان سینماییِ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در حمایت از فیلمسازان جوان در حوزه سینمای مستند و انیمیشن اتفاق افتاده، مورد توجه دوستان در جشنواره هیروشیما قرار گرفت و به همین دلیل یک جایزه ویژه هم به مرکز داده شد.

او گفت: در دولت سیزدهم، با توجه به رویکرد نگاه به شرق و تبادل فرهنگی با کشورهای همسو، ژاپن یکی از کشورهایی است که می‌تواند نقطه توجه و تمرکز باشد، سازمان سینمایی به دنبال ارتباط با سینمای ژاپن است. تمایل ما این است که این همکاری در شکل رسمی و به صورت عقد قرارداد و تفاهم‌نامه انجام شده و مرکز گسترش، رابط این رخداد باشد. ما در سینمای داستانی، مستند و انیمیشن به دنبال حضور در بازار، تولید مشترک، عرضه و نمایش فیلم در جشنواره‌ها و شبکه‌ها ژاپن هستیم و امیدواریم این تعامل دو طرفه به‌زودی به مرحله اجرا برسد.

مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی گفت: سینمای ژاپن در بخش انیمیشن بسیار قوی است و در این زمینه با برگزاری کارگاه‌های آموزشی و انتقال تجربه می‌توانیم از دانش، تخصص و تجربه شما برای تقویت انیمیشن سازی در ایران که ظرفیت و استعداد فراوانی دارد، استفاده کنیم.

حمیدی مقدم در بخش دیگری از سخنانش گفت: سینمای ایران و ژاپن در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی روابط نزدیکی داشته‌اند، فیلمسازان ایرانی از جمله زنده‌یاد عباس کیارستمی محبوب ژاپنی‌ها بود و فرصت فیلمسازی در آن کشور را به دست آورد. فیلم «فرش باد» (کمال تبریزی) یکی از آثاری است که به صورت مشترک بین ایران و ژاپن ساخته شده، قرابت فرهنگی هر دو کشور را به تصویر کشیده و در قالب قصه‌ای شیرین به همراهی و همزیستی مردم ایران و ژاپن پرداخته است. «معجزه بناسان» ساخته حبیب احمدزاده به تازگی در سینماهای «هنر و تجربه» نمایش داده شد.

وی ادامه داد: سال گذشته در حاشیه سفر به هیروشیما از موزه این شهر دیدار کردم، خاطره جنگ و قربانیان آن برای شما، مانند ما مهم و دغدغه مردم است. این موضوع و درد مشترک می‌تواند زمینه تولید آثاری مشترک را فراهم کند. انیمیشن «بادها کجا می‌میرند» که در جشنواره هیروشیما نمایش داده شد به موضوع بمباران شیمیایی سردشت اشاره شد و به واسطه فضا و قصه‌اش با اقبال تماشاگران ژاپنی جشنواره همراه بود.

موراکامی در این بخش گفت: من هم به سردشت سفر کردم و در مراسم یادبود قربانیان بمباران شیمیایی شرکت کردم، همان طور که اشاره کردید این بخش از تجربه تاریخی هر دو ملت، می‌تواند زمینه همکاری‌های مشترک باشد.

مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی گفت: برگزاری هفته‌های فیلم بین دو کشور، تولید فیلم و انیمیشن با توجه به فرهنگ، آداب و رسوم، فرهنگ تلاش و کار جدی که در ژاپنی‌ها دیده شده و مورد ستایش است، می‌تواند چشم‌انداز تازه‌ای از همکاری و تعامل بین وزارت ارشاد و سینمای ژاپن باشد.

محمد حمیدی مقدم ادامه داد: مرکز گسترش، یکی از زیرمجموعه‌های وزارت ارشاد است که در تولید مستند و انیمیشن کوتاه، فعالیت کرده و آثار تولید شده ما در جشنواره‌های داخلی و خارجی با اقبال مواجه شده است، همکاری در سطوح بالا و دیدار مقام‌های وزارت ارشاد و سینمای ژاپن می‌تواند زمینه تولید، عرضه و نمایش آثار سینمای داستانی و مستند ایران در سینماها و تلویزیون ژاپن را تسریع کند.

وی افزود: بخش خصوصی هم در ایران توانایی و ظرفیت‌های بسیاری دارد که می‌تواند زمینه ساز حضور و دیده شدن آثار ایرانی در جشنواره‌ها، بازارها و شبکه‌های تلویزیونی را فراهم کند. امیدوارم در این همکاری‌های مشترک، فعالان صنعت تصویر و فیلم ژاپن، با سینماگران و تهیه‌کنندگان ایرانی تعامل داشته باشند.

کنجو موراکامی با اشاره به اینکه به زودی هیاتی از دیپلمات‌های ژاپنی به ایران سفر خواهند کرد گفت: این کارگروه با هدف تمرکز روی ورزش و فرهنگ تشکیل شده و به ایران سفر می‌کند. امیدوارم این دیدارها، زمینه تولید مشترک و همکاری‌های بیشتر در زمینه سینما، تلویزیون و انیمیشن را فراهم کند. مرکز گسترش می‌تواند در این دیدارها به نمایندگی از سازمان سینمایی حضور داشته و برنامه‌های پیشنهادی در زمینه تولید، عرضه و نمایش فیلم، مستند و انیمیشن را ارائه دهد. برگزاری جشنواره هم می‌تواند یکی از نقاط مشترک همکاری ما باشد.

موراکامی افزود: سینما در ژاپن، دولتی نیست اما در بخش خصوصی، می‌توان به مسیرهایی رسید که همکاری و تعامل با سینمای ایران (در بخش دولتی و خصوصی) میسر شود و بالاترین سطح ارتباط با سینماگران ایرانی و ژاپنی اتفاق بیافتد.

در این دیدار کنجو موراکامی را سایتو می‌می رایزن فرهنگی و آناهیتا جلیلی مترجم سفارت ژاپن در تهران همراهی کردند. محمد طیب مدیر بازرگانی مرکز و سرپرست گروه «هنر و تجربه»، شیرین نادری مدیر بین‌الملل و محدثه واعظی‌پور مدیر روابط عمومی مرکز هم در این جلسه حضور داشتند.

برگمان کارگردان و نویسنده سینما و تئاتر از برجسته ترین فیلمسازان تاریخ سینما است. او فردی به شدت تاثیرگذار در سینما بود که تا آخرین فیلمش به نام «ساراباند» که در سال ۲۰۰۳ ساخته شد هنوز فیلمساز جدی و قابل بحثی بود.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، تاثیر اینگمار برگمان در تاریخ سینما به شدت عیان است، به شکلی که فیلمسازان به اصطلاح هنری دنیا متاثر از او بوده اند، از نامه ستایش آمیز استنلی کوبریک که از مهمترین فیلمسازان تاریخ سینماست به او می توان اهمیت و ارج و قرب او را در سینمای موسوم به اندیشه مشاهده کرد.

تاثیر او در سینما در حدی بود که کشور سوئد به او افتخار می کرد و در سال ۲۰۱۵ چهره ی او بر روی اسکانس های این کشور قرار گرفت با این وجود او در زمان حیاتش به دلیل فرار مالیاتی بازداشت شد و بعد این اتفاق دچار افسردگی و در نهایت ترک کشور خود کرد. از سوی دیگر می توان فیلمساز های مهم دنیا همچون کریشتوف کیشلوفسکی، لارنس فونتریه، یورگوس لانتیموس، رابرت التمن و چارلی کافمن را تاثیر گذار از او دید.

برگمان از اولین کسانی بود که مفاهیم پیچیده ی مدرنیسم همچون تنهایی، فردیت، بیماری و سرگشتگی را در سینما منعکس کرد و درباره ی مفاهیمی که درونی و فردی بود به شکلی دراماتیزه انها را خلق کرد. مفاهیم غیر فیزیکی مانند مرگ را در فیلم مهر هفتم مشاهده می کنیم که این امر غیر فیزیکی را او به شکل فیزیکی در می آورد، شطرنج بازی می کند و مفاهیم فلسفی و دینی خود را به زیباترین شکل به آن می پردازد.

وقتی صحبت از مدرنیسم می شود نام انتونیونی هم به ذهن می آید ولی برگمان یکی از مخالفان سرسخت او بود و چندین بار او را انسانی سطحی و فیلم هایش را مورد نقد قرار داده بود و نکته قابل توجه این ماجرا مرگ هر دو آنها بود که در یک روز رخ داد. همینطور برگمان از کسانی است که همشهری کین ساخته اورسن ولز را یک فیلم اورریتد و اهمیت این فیلم را بی دلیل می دانست.

برگمان فیلمساز پرکاری بود و کنار این پرکاری در سینما، تئاترهای زیادی هم به اجرا برد به شکلی که او آنقدر خوب سینما را می شناخت که هیچوقت مدیوم تئاتر سایه بر روی فیلمهایش نمی انداخت. او از گذشته ی خود و کودکی اش به شدت الهام می گرفت به طوری که ما در فیلم های او خاطرات کودکی، نقش پدرش در زندگی و مسیحیت را به تکرر مشاهده می کنیم. پدر او کشیش بود و معمولا او را در کودکی کتک می زد این فیگور از پدر و تصویری که او از یک مرد مسیحی در ذهنش داشت فضای رمزآمیز او را درسینمایش منعکس کرد .

توت فرنگی های وحشی یکی از فیلم های مهم اوست و شاید بتوان گفت از عامه پسند ترین فیلم هایش است چرا که بسیار مورد استقبال قرار گرفت و نمونه بسیار خوبیست برای مشاهده و مطالعه موتیف هایی که در بالا به آن اشاره کردیم و همچنین یکی از اولین و بهترین نمونه های سفر سیال ذهن است که یک عنصر مدرنیسم در ادبیات تلقی می شود.

او هم مورد تقدیر جامعه هنری و روشنفکرانه بود و هم سینمای امریکا او را ستایش می کرد. کمتر فیلمسازی در تاریخ سینما مانند او مورد توجه دو قطب مخالف جریان سینما بود یعنی از اکادمی اسکار که برگمان نه بار نامزد آن شد و سه بار برنده ی آن، تا فستیوال هایی همچون کن و برلین که فیلم های او را با اغوش باز مورد حمایت قرار می دادند.

از دیگر فیلم های مهم او می توان به پرسونا اشاره کرد. این فیلم که به نسبت زمانه خود می توان فیلم تجربی تلقیش کرد یک فیلم درام روانشناختی است که بی اغراق تاثیری شگفت انگیز در سینمای اروپا گذاشت. فیلم پرسونا فیلمنامه اش در زمانی که برگمان بیماری ذات الریه گرفته بود نوشته شد. در این فیلم ما تقابل دو زن را می بینیم که دیوید لینچ فیلم جاده مالهالند را متاثر از این فیلم ساخته است.

جدا از نکات روانشناختی فیلم که هنوز هم تازه و جذاب است از منظر فرمی یک فاصله گذاری در فیلم وجود دارد که در زمان خود به شدت جذاب بود در جایی از فیلم تصویر سیاه می شود و نوشته می شود «نگاتیو سوخت» در اینجا ما متوجه می شویم که او با اینکه عقبه ی تئاتری دارد چقدر مدیوم سینما را می شناسد و روش فاصله گذاری او اصلا تئاتری نیست.

کاری که مکتب مونتاژ شوروی و بچه های کایدو سینما سعی در تعریف هنر سینما به عنوان یک هنر مستقل از ادبیات و تاتر داشتند برگمان با یک حرکت فرمی کاملا روش فاصله گذاری را مختص هنر سینما انجام داد. ر اجع به او می توان ساعت ها و روزها نوشت زیرا که او یک فیلم مهم یا یک شاخصه مهم صرفا ندارد از فیلم های مهم او می توان به مهر هفتم، فریاد ها و نجواها، پرسونا، چهره به چهره، فانی و الکساندر، ساراباند و سریال صحنه های یک ازدواج اشاره کرد.