سیفالله صمدیان گفت: برخی میگویند سینما متفاوت است اما سینما بچه عکاسی است. در حقیقت سینما هنوز متولد نشده است.
به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، چهل و سومین برنامه «مستندات یکشنبه» که ذِیل سینماتک خانه هنرمندان ایران به پخش فیلمهای مستند میپردازد، یکشنبه ۱۰ دی ۱۴۰۲، به اولین نمایش عمومی فیلم مستند «چهره هنرمندان معاصر ایران» به کارگردانی مهرداد متیندفتری اختصاص داشت.
پس از نمایش این فیلم، نشست نقد و بررسی آن با حضور سیفالله صمدیان (فیلمساز و عکاس) در سالن استاد فریدون ناصری برگزار شد. اجرای این برنامه برعهده سامان بیات بود.
سیفالله صمدیان در ابتدای این برنامه گفت: مهرداد ادعا میکند که سال ۶۷ در کلاس من بوده است ولی من باورم نمیشود. با این همه او همیشه در ذهنم به دو ویژگی خاص باقی مانده است. اول نجابت در حضور و دوم همت و پیگیری است. این دو موضوع کمککننده همین پروژه بوده است؛ زیرا امکان نداشت بدون پیگیری و احترام و به قول کیارستمی حضور اندازه، این فیلم به نتیجه برسد. البته اندازه کار در تدوین کمی نیاز به بهبود دارد.
او افزود: این فیلم با این میزان اطلاعات درست در مورد عکاسی و به ویژه پرتره قطعا میتواند از فیلمهای بسیار دیدنی حتی برای بسیاری از شبکههای حرفهای عکاسی هم باشد. عکسهای فیلم من را شوکه کرد. این همان شوک قدیمی است که عکاسی به من میداد. در واقع با دیدن این عکسها دوباره به آن جمله تاریخی، مذهبی و باستانی رفتم و آن را تکرار کردم که «در آغاز عکس بود». البته اصل این جمله «در آغاز کلمه بود» است ولی من آن را تغییر دادم و همیشه مجبورم که این موضوع را توضیح بدهم.
این فیلمساز ادامه داد: ما به هر قیمتی که لازم بود و لازم هست، اگر کمی دقیق شویم، متوجه خواهیم شد که اولین هنر بیرون زده انسان اولیه، عکاسی بوده است. پیش از اینکه کلمه یا هر اتفاق ارتباطی دیگری شکل گیرد، انسان اولیه از هرچیزی که میدید، عکس میگرفت. بدون دوربین و با چشمهای خودش آن را در تاریکخانه کاسه مغز خود ثبت میکرد اما نمیتوانست آن را بیرون دهد. برای اینکه این عکسها که حاصل ترسها، ذوقزدهگیها و… بود را با دیگران به اشتراک بگذارد، به غارها آمد و با یک زغال دم دستی، اشکالی کشید که من در سرمقالهای که ۲۰ سال پیش در مجله تصویر درباره عکاسی نوشتم، در این باره نوشتم. تیتر آن مطلب همین جمله «در آغاز عکس بود»، است.
صمدیان در ادامه صحبتهایش گفت: در آنجا نوشتم از دور که نگاهش میکنم، به شیر گرسنهای است که به مورچهای قناعت کرده است. چیزی که انسان میبینید، نسبت با آن چیزی که بیرون میدهد، همین حالت را دارد. بعد به بخشهای مختلف تاریخ از آتلیه داووینچی تا عکاسهای معروف زمانه رفته بودم و در این باره توضیح داده بودم. آن سال به دفتر مجله دنیای تصویر رفتم؛ روی میزم پر از عکسهای عکاسان مطرح دنیا بود. اما به خود گفتم، ما تا رسیدن به آن حس ازلی اولیه که از دیدن یک چیز داریم، قرنها فاصله داریم. یعنی بسیار مانده تا به قدرتی برسیم که خود عکاسی باید دارا باشد تا در انتقال یک تصویر، بتواند تمام آن را به ما نشان دهد. آن
او افزود: حال برخی میگویند سینما متفاوت است اما سینما بچه عکاسی است. در حقیقت سینما هنوز متولد نشده است. زیرا هر که ادعا کند استاد سینماست، از هیچکاک تا کیارستمی و… همگی بازارگرمی است، سینما هنوز متولد نشده، چون ما همگی با هر هنری که داریم، هنوز در حال نشان دادن رویکردهای شخصی نسبت به مدیومی چون سینما هستیم.
این عکاس در ادامه بیان کرد: اینها را گفتم تا برسم به جملهای که برادرم در آخرین روزهای زندگیاش به من گفت. هفته پیش هم در سوگ برادر اینجا بودم، آخرین جملهای که در بیمارستان از عبدالله صمدیان که ۶۰ سال پیش عکاسی را به خانه ما آورد و آن را با موبایل ثبت کردم این بود که عکاسان ترمز زمانه هستند. این جمله یک هفته قبل از درگذشت او به من زده شد و وقتی این عکسها را میدیدم، اتصال این یک هفته من به هم جور شد.
صمدیان در بخش دیگری از صحبتهایش گفت: کاری به عکسهای آبرومند و شگفتانگیزی که مهرداد گرفته و در این فیلم به ما نشان داد ندارم، اما شگفتانگیز بودن کار او در این مجموعه در ارتباط با موضوعاتش است. حتما میدانید که از عجیبترین و پیچیدهترین موجودات جهان، انگار هنرمندی است که در ایران ساختهاند. اصلا ورود به دنیای آنها کار هرکسی و حتی خودشان هم نیست؛ چه رسد به اینکه آدمی با فرهنگ دیگری بخواهد به دنیای آنها نزدیک شود. نه تنها عکاس را در خلوتشان که در هیچ جای دیگر راه نمیدهند. به ویژه عکاسی که بدانند قرار است از آدمهای زیادی هم عکس بگیرد. یعنی بدانند که قرار است رقبای تصویری دیگری هم در کتابی یا نمایشگاهی داشته باشند.
او ادامه داد: از همین رو کار او، کارِ پیچیده و ارزندهای بوده که ۳۰ سال به طول انجامیده است. در این ۳۰ سال عکاسی که در فیلم دیدیم، چه بسیار رفتگان و چه اندک ماندگانی حضور دارند. فکر کنید زبانم لال مهرداد نبود، خب این مجموعه به وجود نمیآمد. در پایان امیدوارم که مهرداد فیلم را کوتاه و به این صورت آن را قابل رویت برای مخاطبان بسیاری کند. حرفهایی که بزرگان در این فیلم مطرح کردند، میتواند برای بسیاری از مخاطبان جذاب باشد. برخی قسمتها حضور مهرداد لازم است اما میتوان بخشی از حضورش را به نفع فیلم حذف کرد.
مهرداد متیندفتری نیز در ادامه این برنامه گفت: از ریاست خانه هنرمندان و عوامل آن که امکان نمایش این فیلم را فراهم کردهاند، تشکر میکنم. آقای صمدیان میخواهد بگوید که زیاد پیر نیست ولی من ورودی سال ۶۷ دانشگاه هنرهای زیبا تهران هستم و تزم را با ایشان گرفتم. عکسهای زیادی هم از ایشان دارم. (میخندد) در مورد فیلم باید بگویم که در ابتدا قرار نبود این فیلم به نمایش در بیاید. در واقع من یادگاریهایی از پشتصحنههای عکاسی خودم میگرفتم. اما از زمانی که توانستم دوربین دیجیتال تهیه کنم، نسبتا به سادگی میتوانستم از (پشت صحنه کار) فیلم هم بگیرم.
او افزود: در ادامه که این فیلمها زیاد شد، دیدم که صحبتهایی از سوی آقای شجریان و… در فیلم وجود دارد که اکثرا بداهه انجام شده است. در واقع حیف بود که این صحبتها در کمد بماند و فراموش شود. بنابراین تصمیم گرفتم فیلمی چند دقیقهای بسازم و آن را به همراه دی وی دی در کتاب بیرون بدهم البته هنوز کتاب بیرون نیامده است. در نهایت باید بگویم، این فیلم حرفهای نیست بلکه بیشتر دلی انجام شده است.
این عکاس در بخش دیگری از صحبتهایش بیان کرد: متاسفم برای این جریان فرهنگی که در کشور ما وجود دارد. اینجا شخصیتهایی بودند که وقتی روز اول (برای عکاسی با آنها) تماس میگرفتم، فکر میکردند مهمانی است و از من میپرسیدند چه کسی هست و چه کسی نیست؟ در واقع اصلا کاری به عکاسی و حرفه من نداشتند. برخی هم فکر میکردند، عکاس خبری آمده که در ۵ دقیقه عکس میگیرد و میرود.
متیندفتری در پایان گفت: بعد که با آنها صحبت میکردم، اتفاقات دیگری رخ میداد. یکی از خوشایندترین اتفاقات برای زمانی است که از آقای داریوش شایگان عکاسی کردم و ایشان فهمید. هفته بعد با من تماس گرفت و گفت کتابی از من در پاریس چاپ میشود که برای آن، یک عکس میخواهم. این یک نمونه از شعور بالای ایشان بود. بعد پیش ایشان رفتم و باتوجه به موضوع کتاب از ایشان عکس گرفتم. ۱۶۰ سال است که عکاسی به ایران آمده ولی اکثریت مردم ما با عکس بیگانه هستند و آن را به مثابه عکس تولد نگاه میکنند. متاسفانه درگیر مسائلی هستیم که اصلا خوب نیست.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی جنوب کرمان اعلام کرد: سینما فرهنگ جیرفت به امکانات پخش دیجیتال سینما تجهیز شد و از هفته آینده روزانه در ۲ سانس فیلم پخش میکند.
به گزارش سینمای خانگی از روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی جنوب کرمان، حجت الاسلام سید احمد حسینی روز دوشنبه اظهار کرد: پس از سال ها محرومیتِ شهرستان جیرفت از داشتن سالن سینمای استاندارد، با هدف ارتقای فضاهای نمایشی کشور، سالن های نمایش قابل تبدیل به فضای نمایش سینمایی با حمایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به امکانات پخش دیجیتال سینما تجهیز شد. وی ادامه داد: با همین رویکرد به همت و با پیگیری این اداره کل و همکاری سازمان امور سینمایی و موسسه سینما شهر، سالن آمفی تئاتر مجتمع فرهنگی و هنری شهید مداحی پور شهرستان جیرفت نیز مشمول حمایت های وزارت ارشاد شد که در آبان ماه امسال بهره بردار این سینما تعیین و قراراد فعالیت منعقد شد. حجتالاسلام حسینی افزود: تجهیزات لازم در این سالن نصب و راه اندازی شده و از هفته آینده با جذب فیلم های روز اکران سینماهای کشور به طور رسمی فعالیت خود را در شهرستان جیرفت آغاز میکند. وی با بیان اینکه سالن آمفی تئاتر تمامی مجتمعهای فرهنگی و هنری شهرستان های جنوب استان از جمله کهنوج، رودبارجنوب، عنبرآباد، منوجان و قلعه گنج نیز تجهیز و راه اندازی می شوند، تصریح کرد: سینماهای جنوب کرمان با تجهیزات کامل از جمله سیستم صوت، نور و پرده سینما تکمیل و آماده ارائه خدمات به مردم جنوب کرمان می شوند. مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی جنوب کرمان گفت: شهرستان های جنوبی تاکنون از وجود سینمای ثابت بیبهره بودند و فقط در بعضی از این شهرستان ها سینمای سیار به صورت محدود فعالیت می کرد. حسینی توسعه و ارتقای زیرساختهای فرهنگی و هنری را یکی از رویکردهای اصلی دولت سیزدهم برشمرد و افزود: به همین منظور بهزودی شاهد تجهیز و راهاندازی سالن های سینما در جنوب کرمان خواهیم بود. وی با بیان اینکه سینما در این منطقه مورد توجه ویژه مردم و علاقهمندان قرار دارد ادامه داد: جنوب کرمان یکی از منطقه های مستعد کشور در عرصه فرهنگ و هنر بهویژه هنر سینماست و ما شاهد درخشش آثار تولیدی هنرمندان این دیار در عرصه ملی نیز هستیم.
براساس آمار ارائه شده از سوی دبیرخانه جشنواره فیلم فجر، کارگردانان فیلماولی سهم بالایی در ترکیب متقاضیان حضور در دوره چهلودوم داشتهاند و به همین دلیل حالا آنها بار دیگر بخشی ویژه به نام خود خواهند داشت.
به گزارش «فیلماولی» یکی از آن اصطلاحاتی است که شاید تا همین چند دهه پیشتر انتظار مواجهه با یک فیلم آماتوری را در ذهن مخاطب بهوجود میآورد، اما در سالهای اخیر، آدرس و نشانهای برای هیجان کشف استعدادهای تازه در سینما محسوب میشود.
سینمای ایران بهخصوص در دهه ۹۰ وامدار درخشش فیلمسازانی است که با اولین ساختههای خود خون تازهای را به رگهای سینمای ایران تزریق کردند. البته این به معنای آن نیست که پیشتر فیلماولیها تبدیل به پدیده نمیشدند؛ از واروژ کریممسیحی با «پرده آخر» و علی ژکان با «مادیان» گرفته تا سعید سهیلی با «مردی شبیه باران» و حمید نعمتالله با «بوتیک» همه فیلمسازانی بودهاند که در دورههای مختلف جشنواره فیلم فجر با اولین ساختهشان خوش درخشیدند و نشان دادند که کارگردانان «فیلماولی» میتوانند سهمی ویژه در ویترین این رویداد داشته باشند.
مردی شبیه باران
فیلماولیها چه سهمی از «فجر» داشتهاند؟
از همان دوره ابتدایی برپایی جشنواره فیلم فجر، بخشی به فیلمهای آماتوری اختصاص داشت که در قالب آن فیلمهای کوتاه و نیمهبلند در کنار آثاری که تجربه اول سازندگانشان بود، به قضاوت گذاشته میشد. از همان دورههای ابتدایی هم بود که در ترکیب جوایز جشنواره جایزهای ویژه «بهترین فیلم اول» در نظر گرفته شد.
سنت اهدای سیمرغ بهترین فیلم اول، در کنار جوایز بخش اصلی جشنواره تا میانه دهه ۸۰ برقرار بود تا اینکه در نیمه دوم این دهه، برای امکان قضاوت بهتر آثار کارگردانان فیلماولی بخش ویژهای به این آثار اختصاص پیدا کرد.
در سال ۸۷ و در دوره بیستوهفتم بخش «نگاه نو» به فیلمهای اول و دوم اختصاص پیدا کرد و این تخصیص تا سال ۹۴ و دوره سیوچهارم برقرار بود. گاهی با نام «نگاه نو» و گاهی با عنوان «نوعی نگاه».
محمد حسین مهدویان
دوره سیوچهارم جشنواره فجر همان دورهای بود که سعید روستایی با «ابد و یک روز» سیمرغهای اصلی را درو کرد و محمد حسین مهدویان هم با «ایستاده در غبار» نگاهها را به سمت خود جلب کرد.
ابد و یک روز
از دوره سیونهم بخش «نگاه نو» از فراخوان فجر حذف شدظهور فیلماولیهایی با این توانمندی، تبدیل به پشتوانهای شد تا سیاستگذاران جشنواره تصمیم به حذف بخش ویژه فیلماولیها بگیرند چرا که احساس شد دیگر استاندارد فیلمسازی کارگردانان فیلماولی به اندازهای شده که بتوانند در بخش اصلی جشنواره با کارگردانان باسابقهتر رقابت کنند.
این نگاه باعث حذف بخش «نگاه نو» در جشنوارههای سیوپنجم و سیوششم شد اما در دوره سیوهفتم باردیگر این بخش احیا شد و ۱۰ فیلم در بخش «نگاه نو» پذیرفته شدند. جشنواره سیوهشتم هم با همین آمار میزبان فیلماولیها در یک بخش مجزا بود.
از دوره سیونهم که جشنواره در سایه کرونا برگزار شد و اساسا سازوکار پذیرش آثار تغییر کرد، بار دیگر بخش «نگاه نو» از فراخوان فجر حذف شد و تنها سیمرغ ویژهای به بهترینهای این بخش تعلق پیدا کرد. این مسیر در جشنوارههای چهلم و چهلویکم هم دنبال شد.
جشنواره چهلودوم و فرصت احیای «نگاه نو»
این روزها در حالی در آستانه برگزاری چهل و دومین جشنواره فیلم فجر قرار داریم که براساس اعلام رسمی دبیرخانه جشنواره ۱۰۶ تقاضا از سوی تهیهکنندگان فیلمهای متقاضی حضور در جشنواره به دبیرخانه رسیده و از این تعداد ۵۱ فیلم مربوط به کارگردانان فیلماولی است. این آمار چیزی در حدود ۵۰ درصد فیلمهای متقاضی را شامل میشود و این یعنی ظرفیت ویژهای که حالا بنابر گفته مجتبی امینی دبیر جشنواره قرار است ویترینی اختصاصی برای خود در جشنواره چهلودوم داشته باشند.
«تمساح» به کارگردانی جواد عزتی
از ۱۰۶ اثر متقاضی در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر ۵۱ فیلم مربوط به کارگردانان فیلماولی است
نکته مهم اینکه در میان کارگردانان فیلماولیای که خبر رسیده در حال آمادهسازی آثار خود برای جشنواره فجر هستند، نامهای شناخته شده هم وجود دارد که میتواند منجر به رونق بخش «نگاه نو» شود.
جواد عزتی و بهرام افشاری دو بازیگر شناختهشده و تأثیرگذار سالهای اخیر هستند که امسال بر کرسی کارگردانی تکیه زدهاند؛ عزتی با «تمساح خونی» به تهیهکنندگی کامران حجازی و بهرام افشاری با «هفتاد سی» به تهیهکنندگی ابراهیم عامریان در حال تجربه کارگردانی هستند.
مهدی شامحمدی هم که پیشتر حضوری درخشان در سینمای مستند داشت فیلم «مجنون» را به تهیهکنندگی عباس نادران با داستانی مرتبط با شهید مهدی زینالدین، بهعنوان اولین فیلم خود مقابل دوربین برده است. بازیگر نقش شهید زینالدین در این فیلم سجاد بابایی است که سال گذشته برای فیلم «استاد» سیمرغ بلورین دریافت کرد.
نمایی از فیلم «هفتاد سی» به کارگردانی بهرام افشاری
رضا کشاورز هم یکی از کارگردانان فیلماولی امسال است که پیشتر تجربه سریالسازی هم در کارنامه خود داشته و حالا فیلم اقتباسی «باغ کیانوش» را به تهیهکنندگی محمدجواد موحد با داستانی مرتبط با دهه ۶۰ بهعنوان اولین فیلم بلند سینمایی خود به پایان رسانده است. تصاویری از نقشآفرینی شهرام حقیقتدوست و عباس جمشیدیفر در این فیلم منتشر شده است.
سعید پور صمیمی در فیلم «پرویزخان»
علی ثقفی هم اولین فیلم خود با نام «پرویزخان» را به تهیهکنندگی عطا پناهی با نقشآفرینی سعید پورصمیمی در نقش اصلی در دست کارگردانی دارد.
فیلم سینمایی «آپاراتچی» هم اولین تجربه کارگردانی قربانعلی طاهرفر به تهیهکنندگی سجاد نصرالهی است که بهعنوان یک فیلم کمدی در دست تولید است و احتمال رونمایی از آن در جشنواره وجود دارد.
در کنار این آثار حتما پروژههای فیلماولی دیگری هم این روزها در سکوت خبری مراحل تولید را سپری میکنند و هر یک میتوانند تبدیل به اتفاقی ویژه در جشنواره فیلم فجر شوند. از این منظر است که به نظر میرسد احیای بخش «نگاه نو» در دوره چهلودوم میتواند فرصتی ویژه برای بهتر دیده شدن استعدادهای جوان در سینمای ایران باشد.
چند روز پیش بود که مجتبی امینی دبیر چهلودومین جشنواره بینالمللی فیلم فجر در دیدار با مدیران این رویداد ضمن اشاره به این نکته که «آثار متنوعی در این دوره خواهیم داشت و امیدواریم بتوانیم شرایطی را مهیا کنیم که فرایند اعلام نظر هیات انتخاب به خوبی طی شود.» تأکید کرد: امسال با توجه به حضور پررنگ فیلماولیها، بخش ویژه فیلماولیها به جشنواره اضافه خواهد شد که فیلمهای جدی برای حضور در این بخش داریم.
دبیر ششمین جایزه پژوهش سال سینمای ایران، با اشاره به اینکه سینما نیازمند پژوهش است، گفت: این رویداد میکوشد که پیوندی قابل قبول میان ماهیت هنری و کیفیت علمی سینما برقرار کند.
به گزارش سینمای خانگی، از روابط عمومی ششمین جایزه پژوهش سال سینمای ایران، قادر آشنا در پیامی به این رویداد نوشت: رسالتِ پژوهش، طرح و شرحِ جهان متکثر هنر و کشف و ارتقای سرمایههای معنوی و مادی هنری است. پژوهش با ایجاد رابطه نظاممند میان علوم عقلی و معرفتی، میتواند سیرت و صورت متمایزی در وضعیت هنر خلق کند و با تکیه بر اصول علمی و مهارتهای فردی و جمعی، به تولید آثاری کمک کند که اعتلای اجتماعی شهروندان را به دنبال داشته باشد و به ارتقا و تمایز مراتب هنری ختم گردد.
وی در این پیام افزود: در واقع هنرمند با تکیه بر پژوهش، معنویت، معرفت و حکمت را در قالب یک پدیدهی هنری خلق و ارائه میکند. سینما به عنوان هنری مستقل که مُلهم از دیگر هنرها نام برده میشود، بیش و پیش از هر چیز به نشاط معرفتی و آبشخور پژوهشی نیازمند است تا بتواند به عنوان سخنگوی جامعه، گزارش کیفی مستندی از روزگار خویش ارائه دهد. چنین سینمایی میتواند مظهر هنر اصیل اسلامی که مبتنی بر علم و حکمت میباشد معرفی گردد.
آشنا گفت: جایزه پژوهش سال سینمای ایران، ناظر بر حقیقت سینما و کاشف ماهیت علمی هنر است و میکوشد که پیوندی قابل قبول میان ماهیت هنری و کیفیت علمی سینما برقرار سازد. در ششمین دوره جایزه پژوهش سال سینمای ایران، افزایش دانش سینمایی در روزگار فناوریهای نوینی همچون هوش مصنوعی مورد توجه قرار گرفته است و بر رابطهآفرینیهای بینرشتهای و تاثیرپذیری از دیگر علوم در ارتقای کیفی سینما و تغییر الگوهای اجتماعی و بهبود وضعیت شهروندی و ترویج اخلاق در لایههای محتوایی تولیدات آثار سینمایی تاکید گردیده است.
وی افزود: این اتفاق وقتی میتواند اثرگذاری درازمدتتری داشته باشد که در چرخه مدیریت هنر، سیاستها و تصمیمات ابلاغی بر مبنای پیشنیازهای پژوهشی و مطالعات علمی تعیین و تبیین شده باشد. این جایزه را نه صرفاً یک رویداد رقابتی که دعوتنامه صمیمانه به پایگاه علمی و نهادهای آموزشی میدانم و ایمان دارم که با نقد و تحلیل و تعالی این رویه، پایش و پژوهش سینمایی، پیوست بلافصل هر اثری خواهد شد که میخواهد در بازار هنرصعنت سینما ارائه شود.»
اختتامیه ششمین جایزه سال سینمای ایران با حضور محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، سهشنبه- ١٢ دی ماه- در تالار رودکی برگزار و برگزیدگان آن معرفی خواهند شد.
رئیس سازمان سینمایی کشور خواستار ارائه راهکارهای تازه برای افزایش منابع و بودجه تولید آثار مستند برای سال آینده شد.
به گزارش سینمای خانگی از ادارهکل روابط عمومی سازمان سینمایی، در پی برگزاری موفق هفدهمین جشنواره بینالمللی سینما حقیقت و آغاز فصل تازه تولیدات سینمای مستند و نیاز آینده این سینما و درخواستهای مطرح شده مستندسازان در اختتامیه جشنواره سینما حقیقت؛ محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی طی نامهای به محمد حمیدی مقدم مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و پویانمایی خواستار ارائه طرحی جامع برای افزایش بودجه تولیدات سینمای مستند با هدف ایجاد تحول و افزایش کمی و کیفی آثار مستند در سال ۱۴۰۳ شد.
در این نامه آمده است:
«جناب آقای محمد حمیدی مقدم
مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و پویانمایی
سلام علیکم
احتراما نظر به برگزاری موفق و باشکوه هفدهمین جشنواره بینالمللی مستند ایران (سینما حقیقت)، ضمن تشکر از جنابعالی و همکاران خدوم آن مرکز؛ برای ادامه مسیر و آینده این حوزه و تحقق فراگیرتر طرح جامع تحول سینمای مستند و تجربی بر اساس کلان برنامههای ابلاغ شده این مرکز موارد زیر ضروری است:
۱ – جهت تداوم روند کیفی دوساله لازم است با تدابیری موثر و هوشمندانه، برای اعتلای بیشتر جایگاه مستندسازی با نخبگان و فعالان این حوزه، در خصوص شناسایی راهکارهای تازه برای حل اساسیتر معضلات مبتلابه و دست و پاگیر بویژه، در زمینه محدودیت منابع و پشتوانههای اقتصادی سینمای مستند همفکری و مشورت صورت گیرد.
۲ – «نظاممسئله» جدید مرکز که مبتنی بر الزامات و نیازهای ضروری جامعه و عطف به گفتمان و مسیر مشخص شده در سیاستهای کلان سازمان سینمایی در این حوزه تخصصی تدوین و ابلاغ شده، عملیاتی شود.
۳ – با توجه به نگاه حمایتی جناب آقای دکتر اسماعیلی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی و عزم و اهتمام مضاعف ایشان در تامین درخواستها و پیگیریهای سازمان سینمایی برای افزایش بودجه سینمای مستند در چشمانداز سال آینده، شایسته است نیازها و چالشهای این عرصه بازنگری و احصاء شود.
۴ – نظر به تورم و افزایش نرخ تولید فیلم مستند در شرایط فعلی به نظر میرسد اصلاح ساختار برآورد تولید فیلم مستند اجتنابناپذیر باشد؛ از این رو، انتظار میرود با توجه به دغدغههای مطرح شده برخی مستندسازان در اختتامیه جشنواره سینماحقیقت، شیوههای جدید و کارآمد جذب منابع، تسهیل فرآیند تولید و توسعه زمینههای مشارکت ملی فراهم شود.
۵ – از آن جایی که هیات محترم وزیران با تصویب آییننامهای، دستگاههای اجرایی را به مستندنگاری سینمایی طرحها و پروژههای کشور ملزم کرده، شایسته است بهمنظور رونق زمینههای کسب و کار و اشتغال جامعه مستندسازان از ظرفیتهای این طرح استفاده شود تا بسترهای توسعه اشتغال، شکوفایی و پویایی سینمای مستند افزایش یابد.
۶ – امید است با ملحوظ داشتن نکات فوق الذکر در جهت اتخاذ ساز وکاری هدفمند و راهبردی برای «ترسیم افق پیش روی این جریان مهم و اثرگذار سینمایی»، «افزایش کمی و کیفی تولیدات» و «ارتقای منابع، اعتبارات و سطح بندی حرفه ای تر برآوردهای ساخت آثار» بیش از گذشته شاهد تداوم روند رو به رشد، رویشهای تازه و اعتلای سینمای مستند باشیم.»
هفدهمین جشنواره بینالمللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» به دبیری محمد حمیدی مقدم از ۲۷ آذر تا دوم دی ماه امسال برگزار شد.
سینمای ۲۰۲۳ علیرغم رشد ۲۹ درصدی گیشه خود بهنسبت سال ۲۰۲۲، باز هم نتوانست به دوران پیش از کرونا بازگردد تا با چشماندازی که بنگاههای رصد و تحلیل از وضعیت سینما طی سال ۲۰۲۴ به عمل آوردهاند، نگرانیهایی در مورد اکران امسال و گیشه آن به وجود بیاید.
به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، سینمای پرزرقوبرق ۲۰۲۳ با وجود تمامی ناملایمات خود به پایان رسید تا شاخصها، علیرغم رشدی محسوس، همچنان نتوانند به آمار پیش از کرونا نزدیک شوند.
سینمای ۲۰۲۳ درحالی کار خود را با گیشه ۳۳ میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلاری به پایان رساند که این گیشه، ۲۹ درصد رشد را نسبت به سال ۲۰۲۲ شاهد بود اما حتی این گیشه نیز نتوانست رقم ۴۲ میلیارد و ۳۰۰ میلیون دلاری سینمای ۲۰۱۹ را بهعنوان آخرین سال نرمال پیش از کرونا پوشش دهد بنابراین به این نتیجه میرسیم که سینمای جهان همچنان نتوانسته به دوران پیش از کرونا بازگردد و به ۲۶ درصد فروش بیشتر نیاز دارد تا بتواند به گیشه پیش از کرونای خود برسد.
چند بنگاه تحلیلی نیز رصدهایی داشتهاند از سینمای ۲۰۲۴ و تخمین زدهاند که سینمای ۲۰۲۴ حتی نمیتواند گیشه خود را در همین مرز ۳۳ میلیارد دلار سال ۲۰۲۳ نگهدارد به همین دلیل، از هماکنون نگرانیهایی بابت گیشه سینمایی جهان به وجود آمده علیالخصوص آنکه سال ۲۰۲۴، هیچگاه به اندازه سینمای ۲۰۲۳، از فیلمهای شاخص و کارگردانان صاحبنام برخوردار نیست و همین عامل، بر شدت نگرانیها افزوده است.
در سال ۲۰۲۳، فیلمهای مهمی چون قاتلان ماه گلمارتین اسکورسیزی، اوپنهایمرکریستوفر نولان، بلوط پیرکن لوچ، قاتلدیوید فینچر، جان ویک ۴ چاد استاهلسکی، ناپلئونریدلی اسکات، ماموریت غیرممکن ۷کریستوفر مککوری، کاخرومن پولانسکی، مدافعان کهکشان ۳جیمز گان، آناتومییک سقوطژوستین تریه، منطقه موردعلاقهجاناتان گلیزر، بیچارگانیورگوس لانتیموس و باربیگرتا گرویگ، تنها بخشی از فهرست بلندبالای این فیلمها هستند که توانستند بهنوبه خود، تنور سینمای سال گذشته را حسابی گرم کنند. حال آنکه قطعا تعداد فیلمهای کنجکاویبرانگیز ۲۰۲۴، هیچگاه به اندازه سال گذشته نخواهد بود.
سینمای ۲۰۲۳، اگرچه رشد خوبی را در گیشه پساکرونایی تجربه کرد اما نگاه تبعیضآمیز و مصرفگرا، همچنان مساله نخست سینماگران به حساب میآید که پس از سالها همچنان به ساحل آرامش و ثباتی نرسیده است
البته که ۲ اتفاق مهم در سال ۲۰۲۳، توانست تاثیراتی را بر روی گیشه جهانی سینماها بگذارد: نخست، اعتصاب صنوف فیلمنامهنویس و بازیگران بود و دومی، دوقطبی مهمی که در تابستان سال گذشته میان دو فیلم اوپنهایمر و باربی رخ داد.
اعتصاب گسترده فیلمنامهنویسان و بازیگران، نهتنها بر روی گیشه آمریکای شمالی تاثیر گذاشت بلکه تاثیرات سوئی نیز بر گیشه و جشنوارههای کوچک و بزرگ جهانی به همراه داشت که اجازه نداد تا فیلمهای ۲۰۲۳ بتوانند به شکلی نرمال و ذاتی، ارزرش واقعی خود را در گیشه بسنجند. همچنین سبب شد تا برخی فیلمها، اکران خود را به تعویق انداخته و در سال ۲۰۲۳ به روی پرده نروند.
دوقطبی اوپنهایمر و باربی نیز خیلی زود، مرزها را درنوردید و به شهرتی جهانی رسید تاجاییکه در همان زمان، کمتر انسانی در شبکههای اجتماعی بود که از وجود این دوقطبی مطلع نشده باشد. البته که این دوقطبی کمک بزرگی به گیشه جهانی کرد و سبب شد تا این دو فیلم، مجموعا ۲ میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلار فروش را تجربه کنند که بیش از ۷ درصد فروش کل سال را شامل میشود.
البته که نیمه پر لیوان، میتواند رضایت سینمادوستان از کیفیت محتوایی آثار حوزههایی چون انیمیشن، وحشت و اکشن باشد. در ۲۰۲۳، فیلمهای زیادی در این گونهها اکران شد که اقبال بالای مخاطبان از این آثار و نقدهایی که راجع به آنها نوشته شده، نشاندهنده رضایت آنها از محتوای این آثار بوده است.
در ۲۰۲۳، چند سینماگر مهم از دست رفتند که ازجمله آنها میتوان به ویلیام فردکین، آلن آرکین، ران سیفس جونز، آنگوس کلود، متیو پری، جینا لولوبریجیدا، آندره بروگر، رایان اونیل و مایکل گمبون اشاره کرد.
درمجموع، سینمای ۲۰۲۳، اگرچه رشد خوبی را در گیشه پساکرونایی تجربه کرد و توانست مخاطبان زیادی را به سینماها بکشاند و تولیدات باکیفیتی را به نمایش بگذارد و نشان دهد که نظام استودیویی، عزم راسخی در مسیر بازگشت به دوران پیش از کرونا دارد، اما نگاه تبعیضآمیز و مصرفگرا، همچنان مساله نخست سینماگران به حساب میآید که پس از سالها همچنان به ساحل آرامش و ثباتی نرسیده است.
این مهم که تاثیراتی بر جامعه سینمارو و فعالان سینمایی گذاشته، برای امسال نیز تداوم خواهد داشت که این مهم با توجه به کاهش فیلمهای پرمخاطب برای امسال، میتواند مکانیسم بازگشت به دوران پیش از کرونا را به تعویق انداخته و نگرانیهایی را برای استودیوهای بینالمللی به همراه بیاورد.
به همین منظور، سینمای ۲۰۲۴ میتواند آبستن اتفاقاتی باشد که حاشیههایی را برای گیشه جهانی به همراه آورده و آن را از ارزش ذاتی و اصلی خود به عقب براند.
رئیس سازمان سینمایی کشور بیتفاوتی نسبت به سرنوشت و آینده کشور را خسرانی جبرانناپذیری عنوان کرد و گفت: انتخابات یعنی بیتفاوت نبودن، در صحنه حضور داشتن، مسئول بودن نسبت به جامعه و تاریخ؛ اگر طیفها، سلیقهها، صداها و نواهای مختلف در چارچوب قانون در انتخابات حاضر باشند جامعه پویایی خواهیم داشت.
به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، یکی از ایدههای محمد خزاعی در مقام رئیس سازمان سینمایی کشور که تا کنون در برخی از سخنرانیهای رسمی به آن اشارههایی داشته است، تلاش برای تحقق «سینمای اسلامی» است.
خزاعی که پیشتر و در بخش اول همین گفتوگو به تفصیل درباره نسبت وضعیت امروز سینمای ایران با ایدهآلهای خود صحبت کرده و به دفاع از رویکردهای منتهی به جان گرفتن گیشهها، در برابر منتقدان پرداخت، حالا و در ادامه این گفتوگو تلاش دارد ضمن تشریح دیدگاههای خود درباره کلیت «سینمای ایران» به بخش دیگری از حواشی مرتبط با دوران مدیریت خود بهخصوص حواشی بهوجود آمده برای گروهی از سینماگران متأثر از حوادث و التهابات سیاسی و اجتماعی یک سال گذشته پاسخ دهد.
آنچه در ادامه میخوانید بخش دوم و پایانی گفتوگوی مشروح خبرگزاری ایرنا با محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی کشور است.
اگر بخواهید مولفههای «سینمای اسلامی» را که پیشتر به آن اشارههایی داشتهاید، تشریح کنید، به چه مواردی اشاره میکنید؟
درباره همه رفتارهای ما، در دین اسلام شاخصهایی تعیین شده است. مثلا درباره رفتار یک کاسب در زمینه فعالیتهای اقتصادی، شاخصهایی در دین ما تعیین شده است. به همین دلیل آنقدر شاخصهای اسلامی برای یک زندگی گسترده است که درباره همه شئون آن میتوان صحبت کرد و فیلم ساخت.
آیا معتقدید امروز این شاخصهای اسلامی در سینمای ما رعایت نمیشود؟
قطعا در برخی از آثار نجیب سینمای ایران این شاخصها وجود دارد و در اکثریت تولیدات هم این موارد رعایت میشود اما صحبت من درباره اندک تولیداتی که است که این شرایط را ندارند. معتقدم آنهایی که به دنبال نگاه کاسبکارانه در سینما هستند، باید جلویشان را گرفت. حرف ما این است که میتوان نگاه اقتصادی هم به سینما داشت اما باید رویکردها را اصلاح کرد.
قطعا سینما یعنی اقتصاد اما میتوان نگاه متفاوتی هم داشت. نکته دیگر این است که آیا ما همیشه باید به فیلمها سوبسید بدهیم؟ آیا فیلمسازان ما نباید راه ارتباط با مخاطب خود را یاد بگیرند؟ این مسأله بسیار مهمی است. من وقتی میگویم فیلمساز هستم، یا دارم یک فیلم شخصی میسازم که طبیعتا برای آن نباید انتظار اکران داشته باشم. مثل فیلمهای هنروتجربه که اکران هم میشود اما انتظار فروش آنچنانی در گیشه ندارند.
فیلمساز دیگری برای حضور در جشنوارهها فیلم میسازد و طبیعتا او هم نباید از عدم اکران فیلمش در داخل کشور ناراحت شود. اما صورت سوم مربوط به فیلمهایی است که برای ارتباط با مخاطب ساخته میشوند. این دست آثار باید نگران شرایط ارتباط با مخاطب باشند. صاحبان این آثار باید از خود بپرسند که شاخصه برقراری ارتباط با مردم چیست؟ مگر میشود فیلمی قصه و قهرمان نداشته باشد و مردم با آن ارتباط برقرار کنند؟ ما باید در مدل فیلمسازی خود تجدیدنظر میکردیم. چرا فیلمهای کارگردانی مانند ابراهیم حاتمیکیا همواره مخاطب دارد، چون قصه و قهرمان دارد…
البته فیلمهای متأخر آقای حاتمیکیا هم در زمینه جذب مخاطب چندان موفق نبودهاند!
اینگونه نیست که اگر یک فیلم سینمایی، بر روی پرده سینما از نظر اقتصادی عملکرد موفقی نداشته، از نظر انتقال مفاهیم و کارکردهای فرهنگی خودش هم ناموفق بوده باشد. این دو مقوله از هم جدا هستند.
این طور نیست. فیلم «بهوقت شام» رکورد فروش خوبی را در گیشه ثبت کرد. از فیلمی که خودم در آن حضور داشتم مثال میزنم. دلیل استقبال از آن فیلم هم این بود که مردم با آن ارتباط برقرار کردند. سینمای ابراهیم حاتمیکیا مولفههایی دارد که برای مردم جذاب است. البته این نکته را هم بگویم که همه مخاطبان یک فیلم، مخاطبان داخل سالن سینما نیستند و در این زمینه گاهی فیلمسازان ما دچار اشتباه میشوند.
اینگونه نیست که اگر یک فیلم در سینما فروش نداشت، یعنی دیده نشده است. بهعنوان مثال فیلم «پشت پرده مه» که ما کار کرده بودیم، جوایزی از جشنوارهها گرفت، در اکران عمومی دیده نشد اما در تلویزیون بارها پخش شد و مردم هم با آن ارتباط برقرار کردند. فیلمی که در سینما شکست خورد اما بسیاری از مردم آن را دیدند و میشناسند.
اینگونه نیست که اگر یک فیلم سینمایی، بر روی پرده سینما از نظر اقتصادی عملکرد موفقی نداشته، از نظر انتقال مفاهیم و کارکردهای فرهنگی خودش هم ناموفق بوده باشد. این دو مقوله از هم جدا هستند.
یکی از پدیدههایی که در یکسال گذشته بیشتر شاهد آن بودهایم جریان حضور فیلمهای زیرزمینی که بهصورت غیررسمی در داخل کشور تولید شدهاند، در جشنوارههای جهانی است. نگران نیستید که با نمایندگی این آثار از طرف ایران، سینمای رسمی ما در عرصههای بینالمللی حذف و محدود شود؟ مهمتر اینکه آیا جنس سیاستگذاریهایی که منجر به محدود شدن امکان ساخت برخی فیلمهای اجتماعی در سالهای اخیر شده است را در شکلگیری این پدیده موثر نمیدانید؟
اول اینکه معتقد نیستم که سینمای ایران در عرصههای بینالمللی حذف و محدود شده است و مشکلی که به آن اشاره میکنید مربوط به سه چهار جشنواره است که عموما با مقاصد سیاسی هدف گذاری شده اند واغراض سیاسی خود را دنبال می کنند. در سایر جشنوارههای سینمایی جهان، با چنین مشکلی مواجه نیستیم…
بالاخره در نگاه غاطبه سینمادوستان، همان چهار جشنواره تأثیر بالایی بر انعکاس تصویر سینمای کشورها در عرصه بینالمللی دارند!
فیلمهای رسمی سینمای ایران در جشنوارههای بینالمللی مهم دیده میشود
اینگونه نیست. در همه جشنوارههای بینالمللی، امروز فیلمهای رسمی سینمای ایران هم دیده میشود و هم برگزیده میشود. تعداد جوایز بینالمللی سینمای ایران در همین سالها کاملا مشخص است. آنچه شما به آن اشاره میکنید، مربوط به تغییر رویکرد جشنوارههای سینمایی دنیا نسبت به فضای فرهنگی ایران صحبت میکنید که مقولهای کلان است و ارتباطی هم با قوانین مراقبتی داخلی ما ندارد. سینما تنها بخشی از این تغییر رویکرد را نشان میدهد.
دلیل این تغییر رویکرد چیست؟ مگر پیشتر در سینمای ایران سختگیری وجود نداشت؟ اتفاقی که امروز شاهد هستیم مربوط به تغییر رویکرد جشنوارههای خارجی است. تا همین امروز خیلی از فیلمهای اجتماعی خوب سینمای ایران به این جشنوارهها معرفی شده، اما پذیرفته نشدهاند. مگر «جنگ جهانی سوم» فیلم مشکلداری بود؟ چرا در جشنوارهها پذیرفته نشد؟ در این دوره ما تمام فیلمهایی که حتی برای نمایندگی سینمای ایران در اسکار انتخاب کردیم هم آثار اجتماعی و غیرایدئولوژیک بودهاند.
مگر ما نمیتوانستیم مانند دورههایی که صرفا فیلمهای ایدئولوژیک معرفی میشدند، عمل کنیم؟ نگاه ما اساسا این نیست. شاید عدهای بخواهند اینگونه تلقین کنند، اما واقعیت این است که نگاه ما این نیست. ما بهدنبال احیای سینمای ملی ایران، با مشخصههای بومی خودش هستیم.
از ماجرای جشنوارههای خارجی فاصله نگیریم…
بله. درباره جشنوارههای خارجی، مطمئن باشید نگاه آنها در آینده قطعا دستخوش تغییر میشود. بد نیست بدانید خیلی از هنرمندانی که در جریانات اخیر به خارج از کشور رفتند، پیامهایی را ارسال میکنند تا به کشور برگردند. فضا همین امروز نسبت به سال گذشته خیلی تغییر کرده است. بعضی از این افراد صراحتا پیام پشیمانی ارسال میکنند، آن هم بهصورت رسمی.
از چهرههای شناختهشده هم در میان این افراد هستند؟
بله. هم شناختهشدهها هم برخی افراد گمنامتر. صراحتا میگویند ما میخواهیم به ایران بازگردیم و فعالیت سینمایی خودمان را ادامه دهیم.
مکالمه رسمی با خود شما داشتهاند؟
مکالمه رسمی خیر، اما بهصورت غیرمستقیم به دوستان مشترکی که با من داشتهاند، پیام دادهاند که میخواهند برگردند. برخی از این درخواستها هم در دست بررسی است.
یعنی اینگونه نیست که هنرمندانی که به هر دلیلی دچار مشکل شدهاند تا پایان دوره شما امکان رفع مشکلشان نباشد؟
این موارد مربوط به دوره ما نیست. توجه داشته باشید که این اغتشاشات در هر دوره دیگری میتوانست اتفاق بیفتد. این ماجرا مربوط به مدیریت ما در سینما نیست بلکه مربوط به حوادثی که با دوره مسوولیت ما همزمان شده است. این دو با هم تفاوت دارد. ما سختترین دوره مدیریت سینما در تمام دورهها را تجربه کردهایم. هر اتفاقی که از ابتدای انقلاب در سینما رخ نداده بود، در همین چند سال دوره مسوولیت ما رخ داد! با وجود این شرایط، پررونقترین دوره سینما را هم شاهد هستیم و همین واقعیت است که خیلیها را اذیت میکند.
برخی با اهداف سیاسی خیلی دوست داشتند سینما در دوره ما تعطیل شود و به همین دلیل از رونق امروز ناراضی هستند. وقتی صحبت از جشنوارهها و بازارهای جهانی میکنید، سوال اصلی این است که چه کسانی باعث کاهش سهم ایران از بازار جهانی شدهاند؟ قطعا اغتشاشگران و کسانی که شروع به فعالیت سیاسی در سینمای ایران کردند. مگر ما اینها را فراموش میکنیم؟ چه کسانی در خارج از مرزها بیانیه دادند و کارگردانان سرشناس دنیا را به خط کردند تا اهداف سیاسی خود را دنبال کنند؟ چه کسانی به جشنوارههایی مانند کن و برلین و ونیز ایمیل زدند؟ این افراد متولیان و بانیان وضع موجود سینمای ایران در عرصه بینالمللی هستند و امروز باید پاسخگو باشند.
اگر نگاه بستهای داشتیم فیلم سیدی و فرهادی را به اسکار معرفی نمیکردیم
اگر ما به دنبال ایجاد محدودیت بودیم، فیلم اصغر فرهادی را به اسکار معرفی نمیکردیم. اگر نگاه بستهای داشتیم که فیلم هومن سیدی را به اسکار معرفی نمیکردیم. اگر ما با سینمای اجتماعی مشکل داشتیم که فیلمهایی مانند «علفزار» و «ملاقات خصوصی» را اکران نمیکردیم. حرفم این است که اصلا آن نگاهی که برخی معتقدند در این دوره حاکم است، وجود ندارد. در حوادث سال گذشته با گروهی مواجه بودیم که در تحلیلهای خود احساس میکردند وضعیت نظام جمهوری اسلامی ایران رو به پایان است و به همین بهانه میخواستند جلوی حضور سینمای ایران در عرصههای بینالمللی را بگیرد و در مقابل سینماگران را به کارهای زیرزمینی تشویق کنند.
آنها میخواستند به فضای فرهنگی ما آسیب بزنند اما به این واقعیت دقت نکردند که فضای ملی سینمای ایران در اختیار سینماگران ایران است. سینمای ملی ما را امثال مجید مجیدی، مسعود جعفریجوزانی، احمدرضا درویش، جمال شورجه، سیدرضا میرکریمی و… در این سالها شکل دادهاند که هیچ کدام اهل کارهای زیرزمینی نبودهاند و جوایز مختلفی را هم گرفتهاند. آنها میخواستند سینمای ملی ایران را تحریم کنند و معتقدم این تحریم هم خیلی زود برداشته خواهد شد.
میتوانید کمی مصداقیتر درباره این گروه صحبت کنید؟ بالاخره افراد گمنام و بینشانی که نمیتوانستند باشند.
بالاخره خیلیها در طول آن حوادث تصور میکردند کار جمهوری اسلامی ایران تمام شده است. مدیر یکی از پلتفرمهای سینمایی حتی به همکاران خود گفته بود، این انقلاب مانند انقلاب مصر است و این باردیگر کار تمام است! یعنی در این حد برخی به باور رسیده بودند، اما همه شکست خوردند. در طراحیهایی هم که داشتند شکست خوردند کمااینکه با تمام فشارها و جوسازیها ، ما امسال هم در جشنواره کن غرفه داشتیم و سینمای ایران بهصورت رسمی حضور داشت.
ما تنها در چند جشنواره مشکلاتی داریم که بد نیست نگاهمان نسبت به آنها را تغییر دهیم و بدانیم همه عرصههای بینالمللی محدود به این جشنواره ها نیست. ما شاهد یک تغییر در فضای فرهنگی دنیا هستیم و در سالهای آتی شاهد اتفاقات بزرگتری هم خواهیم بود. وقتی روسیه تصمیم میگیرد برای خودش یک جشنواره اسکار به راه بیندازد یعنی با یک طراحی حرکت میکند. وقتی چین برای حضور در اقتصای سینمای دنیا برنامهریزی دارد، یعنی با یک طراحی دارد حرکت میکند. ما هم ابتدا باید سینمای خود را قدرتمند کنیم تا دچار مشکلاتی از این دست نشویم.
مشخصا چه اقداماتی داشتید؟
از طریق آقای عسگرپور نامه رسمی به رییس فیاپف ارسال کردیم تا این نهاد رسمی به جشنوارهها ابلاغ کند که این آثار زیرزمینی نماینده سینمای ملی ما نیستند. در چند سال آینده هم جایگاه واقعی این آثار مشخص میشود. سینمای دنیا به دنبال اقتصاد است و خیلی زود متوجه میشوند اینها نمیتوانند نماینده واقعی سینمای ایران در بازار جهانی باشند. این دوران، دورانی موقت است و ما تلاشمان را برای عبور از این دوران داشته و خواهیم داشت. در آینده حتما درباره بانیان این وضعیت صحبت خواهم کرد، چراکه معتقدم همهشان باید پاسخگو باشند.
همه این افراد هم در خارج از کشور نیستند و برخی از داخل در این جریان نقش داشتند!
با تمام این بدخواهیها سینمای ایران هیچگاه منزوی نخواهد شد
بله. تعداد ایمیلهایی که از داخل کشور به برخی از این جشنوارههای خارجی ارسال شده واقعا زیاد است. کسانی که باور کرده بودند جریان فرهنگی کشور و انقلاب، کارشان تمام شده است، در آن مقطع شروع به مبارزه کردند. البته اینگونه هم نیست که جشنوارههای کن و برلین بنابر نظر چهار فیلمساز داخلی ما، موضعش را طراحی کرده باشد، آنها مطابق سیاستهای بالادستی دولتهای متبوع خود حرکت میکنند و نگاهشان نسبت به فضای فرهنگی ایران را تعیین میکنند.
اینگونه نیست که یک گروه به اسم سینماگران مستقل در خارج از کشور تا این اندازه قدرت تأثیرگذاری بر جشنوارههای خارجی را داشته باشند، آنها فقط پیرامون این جریان هیاهو ایجاد کردهاند. با تمام این بدخواهیها سینمای ایران هیچگاه منزوی نخواهد شد.
اینگونه هم نیست که جشنوارههای کن و برلین بنابر نظر چهار فیلمساز داخلی ما، موضعش را طراحی کرده باشد
استعفای خانم مرضیه برومند از مدیرعاملی «خانه سینما» بازتابهای زیادی در محافل سینمایی داشت، شخص شما بهعنوان رییس سازمان سینمایی از این اتفاق ناراحت نشدید؟ بهخصوص که خانم برومند در متن نامه استعفای خود صراحتا اشاره کردند که نتوانستند تعاملات لازم را با سازمان سینمایی داشته باشند و پیشتر هم در نشست خبری این گلایه را مطرح کرده بودند.
البته ایشان صحبت از تعاملات نکرده بود و به جنبه اقتصادی ارتباط با سازمان سینمایی اشاره داشت که اساسا بحث دیگری است. این هم در حالی است که از زمان ورود خانم برومند به خانه سینما، بودجه این نهاد صنفی دو برابر شد و میتوانید در این زمینه از خود ایشان هم سوال کنید. جالب است که هیچکس درباره این مسایل صحبت نمیکند و تنها ابهامات را مطرح میکنند.
از خانم برومند سوال کنید که آیا بودجه خانه سینما بعد از مدیرعاملی ایشان دو برابر شد، یا نه؟من شخصا با ایشان جلساتی داشتم و حتی قبل از اعلام استعفا با او تماس گرفتم و گفتم اگر میتوانید کمی بیشتر بمانید.
یعنی کامل در جریان استعفا بودید؟
بله. با او تماس داشتم و خواستم اگر برایش امکان دارد، در این جایگاه بماند. از نگاه من ایشان شخصیتی بود که در این جایگاه عملکرد خوبی داشت و مدیران هم به حضورشان امیدوار بودند و امکان تعامل خوبی فراهم بود. به او گفتم به دلیل کارهای خوبی که در سینما از شما به یادگار مانده است، خیلی از درها به روی شما باز است. تأکید داشتم که نگاه شما نگاه سیاسی نیست و نگاه صنفی به مسایل دارید و این بسیار مهم بود. جلساتی که ما با خانم برومند داشتیم، همهاش مربوط به مسایل صنفی مانند مالیات و بیمه و مسکن بود. اتفاقا سازمان سینمایی در این زمینهها همراهی خوبی با خانم برومند داشت.
شما اشاره کردید که بودجه خانه سینما دو برابر شده اما خانم برومند به مشکلات مالی هم در نامه استعفایشان اشاره داشتند.
تنها یک ماه تخصیص بودجه خانه سینما از سوی سازمان سینمایی با تأخیر مواجه شد که دلیل آن هم مشکل ثبت آنها در اداره ثبت بود. اداره ثبت، نامهای به سازمان سینمایی زد و اعلام کرد با توجه به عدم ثبت خانه سینما، کمک مالی به این نهاد غیرقانونی است. طبیعتا من هم نمیتوانستم غیرقانونی اقدام کنم.
یعنی مشکل مالی صحت داشت.
بودجهشان کم نشد اما یک ماه پرداختی نداشتیم که میتوانست در ماههای بعدی جبران شود. در این مدت هم خانه سینما فرصت داشت پیگیر مراحل ثبت قانونی باشد. اتفاقی که افتاد و بعد از ثبت خانه، مشکل پرداخت بودجه هم حل شد. تعاملات ما با خانم برومند بسیار خوب بود و معتقدم هر کسی که مدیرعامل خانه سینما شود، به دلیل اهمیتی که برای جریانهای صنفی قائل هستم، باید تعامل خوبی با او داشته باشم. کمااینکه با منوچهر شاهسواری هم تعامل خوبی داشتیم.
درست است که نگاه من به شخص خانم برومند متفاوت بود اما اساسا معتقد به تعامل با نهاد صنفی هستم و امروز هم هر کمکی بتوانم به جناب علی دهکری بهعنوان مدیرعامل خانه سینما خواهم کرد. اگر افراد نگاه صنفی نداشته باشند شاید برخی تعاملات را با آنها نداشته باشم اما تا امروز هر سه مدیرعامل خانه سینما در دوره مسوولیت من، تلاششان رفع مشکلات صنفی بوده است.
بعضی از دوستان اعتراض و سروصدا کردند تا رایت جهانی فیلمشان را گرانتر بفروشند و درآمد بیشتری داشته باشند. برخی از مردم اما واقعا تصور میکنند که این افراد، مقاصد سیاسی دارند
سازمان سینمایی جدای از خانواده سینما نیست. شاید برخی از افراد در مقطعی وارد فعالیتهای سیاسی هم شدند اما این مربوط به همه خانه سینما نمیشود. بازهم تأکید میکنم که همه ما باید تکلیفمان با خودمان مشخص باشد. برخی از افراد که در همان حوادث سال گذشته سراغ رفتارهای سیاسی رفتند و موضعگیریهایی داشتند، هفته بعدتر در سازمان سینمایی به دنبال بودجه و امکانات بودند! این یعنی بلاتکلیفی.
من امروز نمیخواهم درباره خیلی از مسایل صحبت کنم و شاید روزی که از سازمان سینمایی بیرون بیایم، درباره خیلی از این نکات بتوانم شفافتر حرف بزنم و به مصادیق اشاره کنم، اما نکته این است که افراد نباید بلاتکلیف باشند. برخی موضعگیریهایی در بیرون دارند که اکثر مردم از ماهیت اصلیشان بیخبرند. بعضی از این دوستان اعتراض و سروصدا کردند تا رایت جهانی فیلمشان را گرانتر بفروشند و درآمد بیشتری داشته باشند. لااقل من از خیلی از این مسایل خبر دارم. برخی از مردم اما واقعا تصور میکنند که این افراد، مقاصد سیاسی دارند! میتوانم بگویم ۷۵ درصد این افراد، منافع و مقاصد اقتصادی دارند، نه سیاسی.
تعداد این افراد زیاد است؟
تعدادشان زیاد نیست ولی تریبون هایی در خارج از کشور دارند که ماموریت پمپاژ رسانه ای و خبری را دارند.
در آستانه انتخابات هستیم. اگر سینماگران بخواهند در این زمینه ورود داشته باشند، آیا سازمان سینمایی ملاحظات و چارچوبهایی برای این جنس فعالیتها مدنظر دارد؟
ورود به عرصه انتخابات یک امر شخصی است. مگر در سالها و دورههای قبل که افراد از کاندیدای موردنظر خود حمایت میکردند، سازمان سینمایی ورودی داشت؟ ما در حوزه مسایل صنفی ورود میکنیم. اگر فلان هنرمند بخواهد از فلان کاندیدا حمایت کند، اصلا به سازمان سینمایی ارتباطی ندارد. از نظر طرح انتقادات هم هیچ محدودیتی وجود ندارد. کمااینکه معتقدم بیشترین نقدها، همین امروز دارد به مسئولان وارد میشود. البته برخی منتقدین تنها چیزی که دغدغه آن ها نیست مردم و منافع ملی است، این عده همواره سعی کرده و می کنند تا از آب گلآلود ماهی خود را بگیرند و در برهه هایی هم موفق شدهاند.
نمیتوان کنار گود نشست و صرفا تماشاچی بود
این دسته موج سوارند و بخش هایی از مردم را در این موج سواری انتخاب میکنند. اما یک نکته را بدانیم بی تفاوتی نسبت به سرنوشت و آینده کشور خسران جبرانناپذیری است هر فرد همچنان که نسبت به خانواده مسئول است نسبت به جامعه خود هم مسئولیت دارد. نمیتوان کنار گود نشست و صرفا تماشاچی بود و در عین حال منتظر تحول شرایط اجتماعی ماند. بسیاری از افراد منتقد نسبت به مسائل سیاسی که غیرمنصفانه دست به نقد میزنند حتی در انتخابات حضور هم پیدا نکردند.
این عده قلیل که نسبت به سرنوشت خانواده، جامعه و کشور در حساسترین بزنگاهها بیتفاوت بودهاند چگونه به خود اجازه هرگونه اظهارنظری را میدهند؟ انتخابات یعنی بیتفاوت نبودن، در صحنه حضور داشتن، مسئول بودن نسبت به جامعه و تاریخ. اگر طیفها، سلیقهها، صداها و نواهای مختلف در چارچوب قانون در انتخابات حاضر باشند جامعه، جامعه پویایی خواهد بود.
در سال جدید میلادی شمار زیادی از فیلمها و دنباله های مهیج و همچنین آثار چشمگیری که به دلیل اعتصابات سال ۲۰۲۳ در هالیوود، فرصت اکران نیافتند، میهمان سینماهای جهان خواهند بود.
به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، اگرچه اعتصابات بازیگران و نویسندگان تاریخ تولید و اکران برخی از فیلمها را به تعویق انداخت، اما مخاطبان سینما همچنان در سال آینده فیلمهای زیادی را برای تماشا خواهند داشت که توقعات دوستداران اغلب ژانرهای سینمایی را بر آورده خواهد کرد.
بویژه اگر طرفدار فیلمهای ابرقهرمانی و کتابهای مصور هستید، انتخابهای زیادی در سال پیش روی میلادی برای تماشا خواهید داشت، از «مادام وب» و «ددپول ۳» تا «ونوم ۳» و دنباله فیلم سینمایی «جوکر» که پس از موفقیت قسمت اول، خیلیها منتظر دیدن آن هستند.
از جمله دیگر دنبالههای مورد انتظار عبارتند از «شکارچیان ارواح: امپراتوری یخزده»، انیمیشن های «پاندای کونگ فو کار ۴» و « اینساید اوت ۲»، «گودزیلا ایکس کونگ: امپراتوری جدید»، «قلمرو سیاره میمونها»، «گلادیاتور»، «تل ماسه» و …
از فیلمسازان برجسته که سال آینده فیلم های جدید خود را در سینما اکران می کنند نیز می توان به جورج میلر با «فیوروسا: حماسه مکس دیوانه»، لوکا گوادانینو با «چالشگران»، بونگ جون هو با «میکی ۱۷» و ریدلی اسکات با ساخت دنباله فیلم برنده اسکار «گلادیاتور» اشاره کرد.
طرفداران فیلم های ترسناک نیز می توانند منتظر دیدن دنباله فیلمهای «اره»، «یک مکان آرام» و «ترساننده» باشند.
در ادامه به معرفی مهم ترین فیلم های سال ۲۰۲۴ سینما خواهیم پرداخت:
فیلم اکشن-کمدی «آرگیل» به کارگردانی متیو وان با حضور ستارههایی چون دوآ لیپا، هنری کاویل، جان سنا، ساموئل ال. جکسون و آریانا دبوز همراه است. برایس دالاس هاوارد در نقش اصلی شخصیت الی کانوی، رماننویس جاسوسی را ایفا می کند که متوجه میشود وقایع رمانهایش در حال زنده شدن هستند و حالا جاسوسهایی که او فکر میکرد تخیلی هستند به دنبال او هستند.
«مادام وب» محصول مارول با بازی داکوتا جانسون در نقش شخصیت اصلی است که توانایی دیدن آینده را دارد و باید با سه زن دیگر با بازی سیدنی سوینی، سلست اوکانر و ایزابلا مرسد، تلاش کند تا از نیروهای مرگبار جان سالم به در ببرد.
«تل ماسه: قسمت ۲ » دنباله دنیس ویلنوو بر فیلم اول اوست که روایتگر ادامه سفر پل آتریدس (تیموتی شالامی) است که وارد یک جنگ انتقامجویانه با کسانی میشود که خانوادهاش را نابود کردند و در عین حالی تلاش میکند از آیندهای وحشتناک جلوگیری کند. زندایا، ربکا فرگوسن، خاویر باردم، جاش برولین، استلان اسکارسگارد، دیو باوتیستا، شارلوت رمپلینگ و استفن مک کینلی هندرسون نیز در این فیلم ایفای نقش کردهاند. آستین باتلر، کریستوفر واکن، فلورانس پیو، لئا سیدو و سوهیلا یعقوب از بازیگران جدید وارد شده به دنیای «تل ماسه» هستند.
در چهارمین قسمت از مجموعه انیمیشنهای «پانداری کونگفوکار»، استاد شیفو (داستین هافمن) به پاندا پو (جک بلک) می گوید که او دیگر جنگجوی اژدها نخواهد بود، بلکه در عوض به رهبر معنوی دره صلح تبدیل میشود. صلح اما خیلی زود با ورود یک شخصیت شریر با بازی وایولا دیویس همه چیز را دستخوش تغییر میکند.
رابرت پتینسون در نقش میکی ۱۷ مسافر فضایی در فیلم علمی تخیلی «میکی ۷» ساخته بونگ جون هو است. میکی یک کارمند یک بار مصرف در یک سفر انسانی است که برای استعمار دنیای یخی «نیفلهایم» فرستاده شده است. هر زمان که مأموریتی بسیار خطرناک ـ حتی انتحاری ـ وجود دارد، خدمه به «میکی» روی می آورند. پس از هر مرگ، یک بدن جدید با حافظه دست نخورده بازسازی میشود. پس از شش مرگ، میکی ۷ ،شرایط قرارداد خود را درمییابد و متوجه میشود چرا این تنها موقعیت استعماری بود که هیچکس حاضر به تصدی آن نبوده است.
گودزیلا و کینگ کنگ دیگر دشمن نیستند، بلکه در فیلم «گودزیلا و کونگ: امپراتوری جدید» متحد هستند. این فیلم دنبالهای بر «گودزیلا علیه کونگ» محصول ۲۰۲۱ است و دو شخصیت نمادین را دنبال میکند که با هم متحد میشوند تا در برابر یک تهدید جدید رویارویی کنند.
فیلم اکشن آخرالزمانی «جنگ داخلی» به کارگردانی و نویسندگی الکس گارلند، ایاالت متحده را در بحبوحه درگیری به تصویر می کشد، با ۱۹ ایالت که جدا شده اند و دولت ایالات متحده با ارتش تگزاس و کالیفرنیا به نام نیروهای غربی روبرو می شود. کریستن دانست، جسی پلمونز و کیلی اسپینی بازیگران این فیلم هستند.
«چلنجرها» به کارگردانی لوکا گوادینینو، یک درام ورزشی کمدی عاشقانه و با بازی زندایا در نقش تاشی، مربی تنیس است که همسرش، آرت دونالدسون (مایک فیست) را برای تبدیل شدن به یک ستاره تنیس آموزش داده است. پس از یک رشته شکست برای آرت، تاشی او را برای یک رویداد با نامزد سابقش و بهترین دوست سابق آرت یعنی پاتریک (جاش اوکانر) ثبت نام می کند. به سرعت، مشخص می شود که تنش در زمین مسابقه ناشی از تنش های خارج از زمین است.
رایان گاسلینگ، ستاره فیلم «باربی» در یک فیلم کمدی اکشن و اقتباسی از سریال دهه ۱۹۸۰ با عنوان «مرد پاییز» بازمیگردد. این فیلم درباره بدلکاری به نام کولت سیورز (گاسلینگ) است که در حال کار روی فیلمی به کارگردانی نامزد سابقش جودی مورنو (امیلی بلانت) است. همانطور که می توان حدس زد، با ناپدید شدن ستاره فیلم و تلاش کولت برای یافتن او همه چیز تغییر میکند.
سری فیلمهای«مکس دیوانه» ساخته جورج میلر با فیلم «فیوریوسا: حماسه مکس دیوانه» ادامه مییابد که در آن آنیا تیلور جوی در نقش امپراتور فوریوسای جوان (نسخه جوانتر شخصیت شارلیز ترون) بازی میکند. «مکس دیوانه: فیوریوسا» دنبالهای پیش نگرانه بر فیلم «مکس دیوانه: جاده خشم» محصول ۲۰۱۵ میلادی است.
کریس پرت و ساموئل ال جکسون در جدیدترین انیمیشن «گارفیلد» صداپیشگی کردهاند که جدیدترین فیلم این مجموعه پس از «گارفیلد: فیلم» در سال ۲۰۰۴ و دنباله آن «گارفیلد: دم دو بچه گربه» در سال ۲۰۰۶ است. کریس پرت در نقش این گربه معروف و جکسون در نقش پدرش ویک – یک شخصیت جدید – صداپیشگی کردهاند.
پس از مرگ سزار در «جنگ برای سیاره میمونها» در سال ۲۰۱۷، جدیدترین قسمت از این سری فیلم از استودیو قرن بیستم با نام «قلمرو سیاره میمونها» چندین نسل بعد اتفاق میافتد و میمونها اکنون گونههای غالب هستند. وقتی یک میمون ظالم جدید شروع به ساختن یک امپراتوری می کند، یک میمون جوان مجبور میشود با تصمیماتی دست و پنجه نرم کند که آینده را هم برای میمونها و هم برای انسانها مشخص می کند.
اسپینآف فیلم «جان ویک» با بازی آنا د آرماس باد نام «بالرینا» عرضه خواهد شد. آخرین فیلم این مجموعه «جان ویک: فصل ۴» به پردرآمدترین اثر در سری اکشن تبدیل شد و همچنین با تحسین منتقدان همراه شد. کیانو ریوز نقش خود را در نقش «جان ویک» در فیلم اکشن اسپینآف بازی خواهد کرد و آنجلیکا هیوستون، گابریل بیرن، لنس ردیک فقید، کاتالینا ساندینو مورنو، نورمن ریدوس و ایان مکشین دیگر بازیگران این فیلم هستند.
ویل اسمیت و مارتین لارنس برای قسمت جدید مجموعه فیلمهای اکشن «مردان بد ۴» بار دیگر مقابل هم ظاهر شدند که دنبالهای بر «پسران بد برای زندگی» محسوب میشود که ۴۲۶.۵ میلیون دلار در گیشه جهانی کسب کرد. عادل العربی و بلال فلاح کارگردانان «پسران بد برای زندگی» برای چهارمین فیلم بازگشته اند و کریس برمنر فیلمنامه آن را نوشته است. دنباله مورد انتظار انیمیشن پرطرفدار «درون بیرون» (Inside out ۲) پس از ۹ سال به سینما میآید و امی پولر، فیلیس اسمیت و لوئیس بلک به ترتیب نقشهای شادی، غم و خشم را بازی خواهند کرد، در حالی که تونی هیل و لیزا لاپیرا نقشهای ترس و انزجار را بازی خواهند کرد. این فیلم قبلاً به عنوان بزرگترین تریلر انیمیشن دیزنی تاریخ ساز شده است.
«یک مکان آرام: روز اول» پیش درآمدی بر فیلم پسا آخرالزمانی سال ۲۰۱۸ است، جایی که مردم باید سکوت کنند تا از دست موجوداتی که با استفاده از صدا شکار میکنند، ساکت بمانند. لوپیتا نیونگو در این فیلم به ایفای نقش می پردازد و اولین لحظات تهاجم بیگانگان را در شهر نیویورک دنبال میکند.
«هرایزون: حماسه آمریکایی» به کارگردانی، تهیهکنندگی و نویسندگی کوین کاستنر، یک فیلم وسترن است که گسترش غرب آمریکا را در دورههای زمانی قبل و بعد از جنگ داخلی دنبال میکند. این فیلم در دو قسمت در ژوئن و آگوست منتشر خواهد شد.
اگرچه جزئیات زیادی در مورد داستان انیمیشن «من نفرتانگیز ۴» فاش نشده است، استیو کارل، کریستن ویگ، پیر کافین، میراندا کازگروو و استیو کوگان همگی برای جدید قسمت این انیمیشن بازخواهند گشت. کریس رنو، کارگردان دو فیلم اول «من نفرتانگیز» در فیلم چهارم نیز کارگردانی را بر عهده دارد. رایان رینولدز نقش اصلی خود را در قسمت سوم سری فیلمهای «ددپول» بازی خواهد کرد و به شخصیت وولورین با بازی هیو جکمن میپیوندد. این فیلم که در نظرسنجی سالانه فاندانگو به عنوان مورد انتظارترین فیلم سال ۲۰۲۴ انتخاب شد، اولین پروژه «ددپول» است که توسط استودیو والت دیزنی پس از خرید فاکس قرن بیستم در سال ۲۰۱۹ ساخته شده است.
تیم برتون برای کارگردانی ادامه فیلم کلاسیک کالت خود «بیتلجوس ۲» در سال ۱۹۸۷ باز می گردد و مایکل کیتون دوباره نقش خود را به عنوان یک روح عجیب و غریب بازی می کند. وینونا رایدر و کاترین اوهارا نیز به نقشهای خود در این فیلم بازگشتهاند.
کریس همسورث، اسکارلت جوهانسون، کیگان-مایکل کی، جان هام، لارنس فیشبرن و برایان تایری هنری برخی از ستارگانی هستند که بازیگران جدیدترین فیلم اضافه شده به دنیای «تبدیل شوندگان» را تکمیل میکنند. جاش کولی کارگردان این فیلم را بر عهده دارد.
سری فیلمهای باسابقه «اَره» با یازدهمین قسمت خود در یک دوره بیست ساله بازمی گردد. این فرنچایز ترسناک به خاطر نمایش قاتل زنجیرهای که قربانیان خود را در یک سری بازیهای سادیستی آزمایش میکند که چقدر برای زنده ماندن پیش خواهند رفت، شناخته میشود. توبین بل در این فیلم نقش قاتل مستعار جان کرامر را بازی کرده است.
لیدی گاگا در ادامه فیلم «جوکر: جنون مشترک» ساخته تاد فیلیپس به واکین فینیکس پیوسته و در این فیلم مهیج نقش هارلی کویین را ایفا میکند، در حالی که فینیکس نقش اصلی خود را در شخصیت آرتور فلک کمدین شکست خورده و جنایتکار بازی میکند.
تام هاردی در نقش ادی براک/ونوم در قسمت سوم مجموعه «ونوم» که در ابتدا برای اکران تابستانی برنامه ریزی شده بود، به سینما بازخواهد گشت. کلی مارسل با نویسندگی و تهیه کنندگی دو فیلم اول، این بار به عنوان کارگردان پشت دوربین است.
ریدلی اسکات نیز پس از فیلم «ناپلئون» که تاکنون مورد استقبال خوبی قرار گرفته، در سال ۲۰۲۴ دنباله فیلم برنده اسکار «گلادیاتور» را راهی سینماها خواهد کرد. پل مسکال در نقش نسخه لوسیوس وروس دوم، برادرزاده کومودوس، شخصیت منفی فیلم اول (واکین فینیکس) بازی می کند. بقیه بازیگران عبارتند از دنزل واشنگتن، پدرو پاسکال، کانی نیلسن، درک جاکوبی و جوزف کوئین.
«موفاسا: شیرشاه» پیشدرآمد بازسازی فوتورئالیستی این فیلم-انیمیشن «شیرشاه» در سال ۲۰۱۹ است. این قسمت بر رابطه شیرشاه با برادرش اسکار به عنوان شخصیت منفی اصلی تمرکز میکند. آرون پیر و کلوین هریسون جونیور به ترتیب صداپیشگی نسخه های جوان تر موفاسا و اسکار خواهند بود.
بیل اسکارسگارد، بازیگر نقش دلقک شرور پنی وایز در فرانچایز «It»، نقش هیولایی وحشتناک دیگری را در داستان خون آشام ساخته رابرت اگرز با عنوان «نوسفراتو» را ایفا میکند. این فیلم برداشت دیگری از فیلم کلاسیک ۱۹۲۲ با همین نام است و با بازی لیلی رز دپ در نقش الن هاتر همراه است.
بزرگداشت احمد ضابطیجهرمی از اساتید حوزه سینما و مستندساز در آیین اختتامیه ششمین جایزه پژوهش سال سینمای ایران برگزار میشود.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی، همزمان با برگزاری اختتامیه ششمین جایزه سال سینمای ایران بزرگداشت استاد احمد ضابطی جهرمی از مستندسازان کشورمان برگزار خواهد شد.
دکتر احمد ضابطی جهرمی مستندساز و استاد تمام دانشگاه صداوسیما، متولد ۱۳۳۰ در جهرم است.
او دانشآموخته کارشناسی سینما و دکترای پژوهش هنر در شاخههای هنرهای دراماتیک؛ گرایش سینما و تلویزیون است. تدریس، ترجمه، تالیف و پژوهش در حوزه سینما و تلویزیون، دبیری دومین جایزه پژوهش سال سینمای ایران و… بخشی از فعالیتهای او بوده است.
دکتر ضابطی جهرمی اولین استاد سینمای ایران است که از سوی فرهنگستان هنر تجلیل شده و تالیفات او شامل ۳۵ عنوان کتاب در حوزههای مختلف سینما و بالغ بر ۱۲۵ مقاله علمی تخصصی و علمی پژوهشی است.
از جمله کتابهای او «فیلم مستند دورگه»، «شکلشناسی و گونهشناسی فیلم مستند»، «نظریهها و گفتمانهای سینمای مستند»، «همبستگی علم و هنر در سینمای مستند»، «زیباییشناسی و تاریخ تدوین فیلم» و.. است.
کتابهای «روانشناسی شناختی تدوین فیلم»، «همبستگی علم و هنر در سینمای مستند»، جدیدترین تالیفات این استاد است.
همچنین فیلمهای مستند ساخته او، ۱۹ جایزه از جشنوارههای داخلی و خارجی دریافت کرده است.
ششمین جایزه پژوهش سال سینمای ایران به دبیری قادر آشنا برگزار میشود.
مهدی رضایی کارگردان فیلم سینمایی «آویختگی» در آیین رونمایی این فیلم از سختی کار در سینمای مستقل گفت.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از مشاور رسانهای فیلم، مراسم رونمایی فیلم سینمایی «آویختگی» توسط گروه سینمایی «هنروتجربه» شب گذشته دوشنبه ۴ دی ماه با حضور کارگردان، بازیگران و عوامل فیلم در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.
مهدی رضایی کارگردان فیلم سینمایی «آویختگی» پیش از نمایش فیلم گفت: از خانوادهام و همسرم که علاوه بر ایفای نقش در این فیلم همیشه در کنار من هستند و همچنین از تمامی عوامل فیلم که تعدادی از آنها داخل سالن هستند سپاسگذارم که به من کمک کردند این فیلم مستقل را بسازیم. ما این فیلم را سه سال پیش ساختیم و پروسه اکران آن به دلیل یک سری مسایل که همیشه گریبانگیر سینمای مستقل است، خیلی طول کشید.
وی تاکید کرد: امیدوارم روزی برسد که سینمای مستقل شرایط استانداردتری داشته باشد تا مثلاً من در سن ۳۶ سالگی اولین فیلمم را نسازم؛ شاید خیلی زودتر باید این اتفاق میافتاد ولی به قدری موانع بر سر راهمان بود که با سختی زیاد توانستیم این فیلم را بسازیم. از مسئولان گروه سینمایی «هنروتجربه» تشکر میکنم که این امکان را برای ما فراهم کردند تا بتوانیم این فیلم را روی پرده سینما به نمایش بگذاریم.
فیلم سینمایی «آویختگی» به نویسندگی و کارگردانی مهدی رضایی و تهیهکنندگی عباس مرادیان از فردا چهارشنبه ششم دی ماه در سینماهای منتخب «هنروتجربه» روی پرده میرود.
داستان این فیلم عاشقانه اجتماعی درباره ترانهسرایی به نام امیر است که معتاد به مواد توهمزاست و یلدا که بازیگر تئاتر است. علی باقری در این فیلم نقش متفاوتی را ایفا کرده است.
برخی بازیگران این فیلم که عمدتاً از بازیگران جوان عرصه تئاتر هستند، عبارتند از محمد میرعلی، آتنا تندرو، نازی خاتمی، صبا صدیقزاده، کامران طاهری، میلاد کرباسی، آرتین الوریان، حامد کهنترابی، سیدمحمد سعیدی و ندا کاوندی.
همچنین سبا میرحسنی، عماد زارعی، سینا رهبری، زرین نوروزی، حمیدرضا عیوضی، مهسا مویدستا، مهدی رضایی، حمیدرضا جواهری، نیما عابدی خیابان، مجید رمضاننسب، یاسمن رضازاده، امیر رفیعی، آنیتا یوسفی، آیلار یوسفیزاده، هانیه صفایی، ساره ارجمند، محمد افشار و روزبه سلمانی دیگر بازیگران «آویختگی» هستند.
فیلمهای گروه سینمایی «هنروتجربه» هر روز در ۲ سانس ۱۶ و ۱۸ در سینماهای منتخب این گروه در تهران اکران میشود و روزهای چهارشنبه نیز در سینماهای منتخب «هنروتجربه» در شهرستانهای سراسر کشور روی پرده میرود. علاقهمندان برای تهیه بلیت میتوانند به سینماتیکت و سایتهای بلیتفروشی مراجعه کنند.