رسانه سینمای خانگی- عاشقانه را از سینما نگیریم

مجری طرح فیلم سینمایی «آغوش باز» با اشاره به روایت عاشقانه این فیلم از لزوم پرداختن به مضامین اجتماعی و خانوادگی در سینما گفت.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، «آغوش باز» تازه ترین اثر سینمایی بهروز شعیبی است که در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد. این فیلم روایتگر سه قصه عاشقانه است و چینش متفاوتی از بازیگران در ترکیب آن دیده می شود. محمدمهدی عسگری مجری طرح و سرمایه‌گذار این فیلم سینمایی معتقد است می توان در کنار آثار سرگرم‌کننده و کمدی به ساخت فیلم هایی فکر کرد که نگاه واقع بینانه‌ای به موضوعات اجتماعی و خانوادگی دارند.

عسگری درباره ساخت فیلم «آغوش باز» و مضامینی که از طریق این فیلم به مخاطب انتقال داده می‌شود به خبرنگار مهر بیان کرد: در دل عاشقانه‌ای که روایت شده است از مفاهیمی صحبت می‌شود که به نظرم مطرح کردن آنها جذاب است. وقتی برای اولین بار من، بهروز شعیبی و سجاد نجفی (یکی از نویسندگان فیلمنامه) دور هم جمع شدیم در اولین جلسه از ساخت فیلم عاشقانه‌ای حرف زدیم که بسیاری از موضوعات اجتماعی در آن مطرح می شود و قصه‌های مختلف از زوایای گوناگون بررسی شد.

وی اضافه کرد: من و شعیبی روی مفهومی که در فیلم مطرح می شود اشتراک نظر داشتیم. او انگیزه زیادی برای ساخت این فیلم داشت و با انرژی زیادی پای کار بود. خوشحالم که ضلع دیگر این همکاری با حضور علی سرتیپی در مقام تهیه کننده کامل شد و در نهایت تجربه بسیار خوبی رقم خورد.

مجری طرح «آغوش باز» درباره تعریف خود از این فیلم اظهار کرد: «آغوش باز» سعی دارد این موضوع را مطرح کند که عشق را در روزمرگی ها گم نکنیم چراکه ما به عشق نیاز داریم.

وی اضافه کرد: به نظرم در فرهنگ ما موضوعاتی وجود دارد که پیش تر از اینها نبوده یا خیلی به آن پرداخته نشده است و یا اصلا به آن توجهی نشده است. اما این موضوعات در جامعه خودش را نشان می دهد. متاسفانه ما در برخی زمینه ها دچار فقر فرهنگی هستیم و سینما یکی از مهم ترین ابزارها برای حرف زدن در این باب است. این که باید به صنعت سینما توجه کرد کاملا جمله درستی است. ولی سرگرمی از نظر من تا زمانی معنا دارد که در کنارش موضوعات جدی تر هم به چالش کشیده شود. قطعا سینما جای شعار دادن نیست. نمی خواهم جملاتم شبیه شعار به نظر برسد. مقصودم این است که در هر قالبی باید به محتوا و مضمونی که فیلم بر اساس آن ساخته می شود، فکر کرد.

وی درباره فیلمسازی درباره خانواده نیز تصریح کرد: من علاقه مند به مطرح کردن موضوعات مرتبط با خانواده در فیلم های سینمایی هستم. البته که این اشاره کمی کلی گویی است. به دلیل مطالعاتم در زمینه مسایل اجتماعی و خانواده معتقد هستم ما در سینمای بلند دست بازتری برای مطرح کردن موضوعاتی از این جنس داریم و می توان گفت بسیاری از موضوعات اجتماعی هنوز پایشان به سینمای بلند باز نشده است.

عسگری درباره اقبال بیشتر به سینمای کمدی در گیشه تصریح کرد: شاید من هم به عنوان تهیه کننده در آینده، ساخت کمدی را تجربه کنم ولی معتقدم در هر اثری باید به محتوا بیش از هر چیز اهمیت داد و فکر کرد. حتی در آثار کمدی که به سادگی از کنارشان می گذریم باید محتوای خوبی را به مخاطب ارایه داد. این هنر ما سینماگران است که در کنار ساخت آثار به اصطلاح بفروش، به محتوا هم توجه کنیم.

وی درباره شرایط این روزهای سینمای ایران نیز بیان کرد: فکر می کنم طی چند ماه گذشته این جمله را از زبان بسیاری از کارشناسان سینما شنیده ایم که سینمای ایران حال خوبی ندارد. فیلم های طنزی داریم که در گیشه موفق ظاهر شده اند و حضور این نوع فیلم ها نسبت به دیگر گونه های سینمایی چشمگیرتر است. طبیعی است که نمی‌توان فیلم کمدی را از محصولات سینما حذف کرد اما با نگاه جامع تر می توان از این موضوع حرف زد که مخاطب ما به فیلم هایی از جنس دیگر هم نیاز دارد.

عسگری درباره خالی بودن گیشه از فیلم های اجتماعی گفت: تنوع آثار لازمه حیات طبیعی سینما است. در اکران های سال گذشته و امسال شاهد گیشه کم فروغ سینمای اجتماعی بودیم. می دانیم که فیلم هایی از این جنس علاقه مندان خاص خودش را دارد و البته موضوعات اجتماعی بسیاری است که می توان از طریق آنها در سینما طرح مساله کرد و در مورد آنها حرف بزنیم. سینما از ابزارهای مهم طرح مسایل اجتماعی است. سال‌ها است که در عرصه فیلم کوتاه و مستند کار می کنم و با توجه به سابقه ای که در زمینه کار در حیطه مسایل اجتماعی و خانواده دارم، یکی از دغدغه های من صحبت در مورد مسایل و موضوعاتی است که در جامعه با آنها سرو کار داریم.

وی در پایان اظهار کرد: در این شرایط بخش خصوصی توان چندانی برای ادامه حیات ندارد. تهیه کننده و سرمایه گذار بخش خصوصی باید مدام به این موضوع فکر کند که باید فیلمی بسازد که هزینه های ساخت فیلم را برگرداند و البته انگیزه ای برای ساخت فیلم های بعدی داشته باشد. اگر به گیشه و اکران نگاه کنیم هم می‌توان متوجه این موضوع شد که رغبت تهیه کننده بخش خصوصی به اکران فیلم‌هایی با سویه‌های کمدی است که می تواند تا حدی بازگشت سرمایه را تضمین کند.

رسانه سینمای خانگی- این فیلم نمی‌‎خواهد «شادروان» باشد

تهیه‌کننده «شه‌سوار» معتقد است به دلیل نوع فضاسازی، فرم پوشش و داستان خانوادگی که در فیلم وجود دارد، ممکن است منتقدان آن را با «شادروان» مقایسه کنند این در حالی است که قصه فیلم متفاوت است.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، فیلم سینمایی «شه‌سوار» سومین فیلم بلند حسین نمازی است که پیشینه‌ای فیلم کوتاهی دارد. او پس از «آپاندیس» که اولین فیلم بلندش در فضایی با ریسک بالا برای جذب مخاطب بود، «شادروان» را ساخت که درامی خانوادگی همراه با طنز و بهره‌گیری از ریتمی مناسب در تدوین و تصویر بود و توانست مخاطب را جذب کند. او پس از «شادروان» به سراغ «شه‌سوار» رفته که اولین نمایشش در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر خواهد بود. فضاسازی و فرم «شه‌سوار» شبیه به «شادروان» است اما موضوع و سوژه‌ای که به آن پرداخته، متفاوت است.

حضور در جشنواره فیلم فجر برای حمایت از سینما

سعید عطاییان تهیه‌کننده اجرایی فیلم سینمایی «شه‌سوار» در گفت‌وگو با مهر، درباره حضور این فیلم در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر توضیح داد: بعد از اتفاقاتی که برای سینما افتاد و جوی که زودگذر بود اما در کشور و شهرمان حاکم شد و حال مردم را نیز تحت تاثیر قرار داد، یکی از حال بدی‌های من علاوه بر مسایل شخصی و ایدیولوژی خودم، این بود که چرا سینما این بلا سرش می‌آید و چنین رفتاری با هنرمندان می‌شود. وقتی سال گذشته به جشنواره فیلم فجر رفتم، خیلی حالم بد شد. راستش دلم گرفت برای این‌که این اتفاق در حال لطمه زدن به سینماست.

وی در توضیح بیشتر گفت: با دوستانم صحبت می‌کردم که باید، جشنواره فیلم فجر را که پایگاه خودمان است، حمایت و حفظ کنیم و در غیر این صورت از دستش می‌دهیم. با حسین نمازی که رفاقتی دارم و پس از سریال «سیاه‌چاله» بیشتر دوست شدیم و به قول معروف شیمی‌مان به هم می‌خورد، به این فکر افتادیم که جشنواره فجر امسال را حمایت کنیم. من هر جا که زورم رسید موضوع حمایت از جشنواره را مطرح کردم و تا حد زیادی نیز موفق شدم تا این جشنواره رونق داشته باشد، چراکه هر چه «فجر» قوی‌تر و جذاب‌تر باشد، ما سینمای موفق‌تری خواهیم داشت.

عطاییان درباره فیلم سینمایی «شه سوار» و ایده ابتدایی آن بیان کرد: یکسری اتفاقات سر سریال «سیاه‌چاله» افتاد که به هر حال خیلی خوشایند حسین نمازی و من نبود و تصمیم گرفتیم که برای خوشایند خودمان هم شده کاری انجام دهیم تا حال‌مان خوب شود. حسین نمازی قصه‌ای داشت که اصلاً به آن فکر نمی‌کرد اما یک شب با من تماس گرفت که ایده‌ای برای اجرا در ذهن دارد و برایم تعریف کرد و خوشم آمد. وقتی فیلمنامه را برایم فرستاد، متوجه شدم که باز حسین نمازی به سراغ فضای حاشیه شهر و این بار به سراغ الاغ رفته است! سکانس اولی که نوشته بود یک گله الاغ بود که موتور سواری در حال هدایت این گله الاغ است. با حسین تماس گرفتم و گفتم که این سکانس را تغییر بدهد چون اجرایش کار سختی است.

وی با بیان این‌که حقیقتاً کار کمی بوی «شادروان» را می‌داد، عنوان کرد: با توجه به این‌که برخی وقتی با فیلمنامه مواجه می‌شدند آن را شبیه به «شادروان» می‌دانستند، درصدد تغییراتی برآمدیم اما ایمان داشتیم که این کار شبیه به «شادروان» نخواهد شد.

سختی‌های «شه‌سوار» از الاغ درمانی تا وابستگی به حیوان

تهیه‌کننده «شه سوار» درباره سختی‌های ساخت این فیلم گفت: تقریباً یک محله را در شهریار در اختیار داشتیم؛ پیدا کردن الاغ‌ها کار بسیار دشواری بود چون کسی وجود ندارد که یک گله الاغ پرشمار داشته باشد و به همین دلیل چند نفر را برای یافتن این الاغ‌ها گذاشته بودیم تا از محلات و روستاهای اطراف تهران برایمان پیدا کنند. حتی ما و عوامل در این فیلم، الاغ درمانی یاد گرفتیم! و وابستگی به این حیوانات پیدا کرده بودیم. مجبور شدیم اسکان در شهریار داشته باشیم. همچنین ایفای نقش‌ها نیز سختی‌های خودش را داشت و شما قطعاً هادی کاظمی و گیتی قاسمی را در این قالب ندیده‌اید. از طرفی وقتی کار تمام می شد، جذابیت خودش را خواهد داشت. در هر حال، کار به این شریفی و نجیبی وقتی با ممیزی‌هایی روبه رو شود، کمی خستگی را بر تن ما به جای می‌گذارد.

وی در پاسخ به این‌که برای جلوگیری از شباهت «شه سوار» به «شادروان» چه کاری انجام شد، عنوان کرد: حقیقت این است که روز اول به این فکر افتادیم تا از همان عوامل «شادروان» برای کار جدید استفاده کنیم و بدمان نمی‌آمد این اتفاق بیفتد اما چون کامنت‌هایی گرفته بودیم که قصه شبیه به «شادروان» است، ابتدا سراغ بازیگرها رفتیم و تغییر دادیم و سپس تا حدی که می‌شد فضای قصه را متفاوت ساختیم که در این مورد مسعود سلامی بسیار کمک کرد و اگر غیر از آقای سلامی فرد دیگری را به عنوان فیلمبردار داشتیم، قطعاً «شه سوار» به «شادروان» شباهت پیدا می‌کرد و بیش از پیش بوی «شادروان» احساس می‌شد، چراکه آقای سلامی فیلمبردار «شادروان» بود و تذکراتی در رابطه با شباهت با «شادروان» می‌داد. اما به هر حال به دلیل وجود فضای حاشیه‌نشینی و فرم پوشش و قصه‌ای که حول خانواده می‌چرخد، منتقدان قطعاً می‌گویند که «شه‌سوار» بوی «شادروان» می‌دهد این در حالی است که قصه فیلم متفاوت است.

امضای حسین نمازی در «شه‌سوار» مشهود است

عطاییان تصریح کرد: در واقع باید تاکید کنم که فرم فیلمسازی حسین نمازی این‌گونه است و ساختار کارش شاید شباهت به هم داشته باشد اما سوژه‌ها و قصه متفاوت است. در واقع مهر و امضای حسین نمازی در «شه‌سوار» همچون «شادروان» مشهود است.

وی همچنین یادآور شد: از آن‌جایی که در پروژه بعدی نیز در کنار حسین نمازی هستم، قطعاً سه گانه این کار را خواهیم ساخت. فضا برای من فضایی مقدس است که بوی خانواده می‌دهد؛ چیزی است که این روزها از آن دور هستیم و تعهد یک پسر را نسبت به خانواده، مادر و پدر و خواهرش می‌بینیم تا از یک چالش دربیایند. اگر شما یک سکانس مشابه «شادروان» در این کار پیدا کردید، جایزه می‌دهم.

عطاییان بیان کرد: «شه‌سوار» ۲ کوچه پایین تر از «شادروان» اتفاق می‌افتد یعنی بچه محل‌های همدیگر حساب می‌شوند و اگر ۲ بازیگر تکراری یعنی ایمان برات‌پور و حافظ نبی‌زاده در «شه‌سوار» نبودند، من قطعاً سینا مهراد و نازنین بیاتی را از سر کوچه رد می‌کردم که با این‌ها دیالوگی داشته باشند!

وی در پایان در پاسخ به این‌که آیا استفاده از میثم مولایی به عنوان تدوینگر در «شه‌سوار» به جای عماد خدابخش در حالی که ریتم تدوینی مشابهی با «شادروان» دارد، برای جلوگیری از ایجاد شباهت بوده یا خیر؟ گفت: خیر، عماد خدابخش در دفتر ما در حال انجام کارهای تدوین «تمساح خونی» و چند کار دیگر بود و ما نیز در یک دفتر فیلمسازی، ۲ کار را دست یک تدوینگر نمی‌دهیم.

رسانه سینمای خانگی- «نبودنت» آنچه باید، نبود

شخصیت‌پردازی ضعیف و عدم روابط بین شخصیت‌های داستان «نبودنت» باعث می‌شوند که بیننده انگیزه‌ای برای تماشای داستان نداشته باشد چرا که مجبور است در ذهنش پازل روابط شخصیت‌های داستان را حل کند و در این میان هیچ گره‌ای در کار نیست که برای بیننده هم یافتن فرهاد در کارگاه‌های حاشیه شهر مهم باشد.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا؛ هراس، تیره بختی است، اما شهامت را نمی‌توان نیکبختی دانست؛ نهراسیدن سعادت است. فرانتس کافکا

نبودنت با تاریکی آغاز می‌شود: زنی تنها که همراه پسرش در یک خانه بدون برق کار می‌کند و چهره غمگینی هم دارد. مردی وارد خانه می‌شود که گویا سال‌هاست زن را رها کرده و ماجراهای بعدی.

به نظر می‌رسد که روایت داستان مدرن است: آدم‌هایی که هیچ شناسنامه‌ای ندارند و معلوم نیست از کجا آمده‌اند و چه‌کاره‌اند و برای هم هیچ کاربرد عقلی و احساسی ندارند و در انتها به یک هیچی می‌رسند، افرادی شبیه به یک ربات.

اما شخصیت‌پردازی در داستان نبودنت از همین جا دچار ضعف و مشکل عدیده است: ما هیچ درباره اشخاص داستان نمی‌دانیم و به مرور و با گذشت زمان زیادی از داستان تازه با شخصیت‌های جدید روبه‌رو می‌شویم اما نکته اینجاست که شخصیت‌های داستان پرداخت درستی ندارند و بیشتر شبیه به یک راز هستند که از نیمه دوم فیلم تماشاگر قرار است بداند هرکدام چه کاره اند و چه ارتباطی با مرضیه که شخصیت مرکزی داستان است دارند.

شیرین زن بهرام صاحبخانه که پسرش همراه شوهر مرضیه به استرالیا رفته و خبری از او نیست، نیمه دیوانه‌ای که ارتباطش با همه آدم‌های دورش به سیاوش تنها پسر گمشده‌اش ختم می‌شود، احسان آرایشگر که دل در گروی مرضیه دارد، یک نیمه لمپن خیلی خیرخواه که از قضا علی‌رغم قیافه‌اش اصلا هم آدم بدی نیست و اتفاقا آدم‌های دوروبرش را خوب می‌شناسد.

پروانه که تا انتهای داستان تماشاگر فکر می‌کند خیلی مهربان است و کمک حال همه حتی گربه‌های خیابانی اما در انتهای فیلم طی یک چرخش صد و هشتاد درجه‌ای معلوم می‌شود که خیلی هم بدجنس است و مرضیه را نه تنها مثل خواهرش دوست ندارد بلکه از او بیزار است و دلش می خواهد سر به تن هیچ‌کس در این دنیای بزرگ نباشد، البته شاید عاشق احسان هم باشد و دلیل بیزاری‌اش از مرضیه همین شکست عشقی است.

عادل پسرک نوجوان مرضیه که از امروزی بودن رپر بودن نصیبش شده و از یک پسرک تازه بالغ شده غیرتی شدن‌های گاه به گاهش برای مادر. فرهاد هم که تکلیفش مشخص است: معلوم نیست کیست و چکاره است و چرا رفته و چرا برگشته و فقط شوهر گمشده مرضیه است.

متاسفانه شخصیت‌پردازی ضعیف و عدم روابط بین شخصیت‌های داستان باعث می‌شوند که بیننده انگیزه‌ای برای تماشای داستان نداشته باشد چرا که مجبور است در ذهنش پازل روابط شخصیت‌های داستان را حل کند و در این میان هیچ گره‌ای در کار نیست که برای بیننده هم یافتن فرهاد در کارگاه‌های حاشیه شهر مهم باشد.

موقعیت جغرافیایی داستان هم یک شهرک در یک شهر احتمالا دورافتاده است و قرار است گذشته در زمان حال جاری شود بدون هیچ نشانه‌ای! فضای تیره و تار و کسالت‌آور هم قرار است فضای مدرن داستان را پررنگ کنند و داستان از همان مکانی که شروع شده طی یک خط روایت دایره‌ای به سر جای اولش برگردد.

اما نکته اینجاست که به دلیل عدم شخصیت‌پردازی درست و وجود نداشتن یک داستان با پیچ و خم‌ها و گره‌های داستانی مناسب، با فیلمی به شدت کسالت‌آور مواجه هستیم که کاملا حوصله‌سربر است و از نظر خط روایت داستانی هم متشتت و ناهمگون. سکانس آخر و اصلاح موی سر فرهاد توسط عادل هم وصله ناجوری است بر این پازل به هم ریخته.

بازی‌های فیلم به علاوه گریم‌های تکراری و ناهمگون با اشخاص داستان هم نکته عذاب‌آور دیگری از این فیلم است.

سحر دولتشاهی همان زن مظلوم نازنینی است که تنهاست و نمی‌داند با این‌همه کوه بدبختی چه کند، آزاده صمدی که به نظر می رسد با نقش هیچ ارتباطی برقرار نکرده و بازی نسبتا بدی را از خودش به نمایش می‌گذارد و امیر آقایی هم که همان لات جوانمردی است که در کارنامه بازیگریش نمونه‌های فراوانی از این نقش دارد.

بازی‌های بازیگران فرعی فیلم هم به نظر می‌رسد کلا از دید کارگردان دور بوده اند! خرده داستان‌های پری که پروانه پرستارش است و مردی که همراه فرهاد در گرمخانه‌ها زندگی می‌کند و پسرکی که آرزوی خواننده شدن در سر دارد و دوست دختر عادل هم که بود و دایی فرهاد هم بود و نبودشان در فیلم یکسان است و با حذف آن‌ها شاید داستان کمی سرراست‌تر و بهتر شود.

گرچه به نظر می‌رسد که اگر با یک تله فیلم کوتاه‌تر از ۶۰ دقیقه مواجه بودیم شاید خیلی از این ضعف‌ها دیگر به چشم نمی‌آمد و شاید در بهترین حالت درباره نبودنت باید گفت: کش دادن داستانی که رمق تبدیل شدن به یک اثر بلند سینمایی را به هیچ وجه ندارد.

رسانه سینمای خانگی- کووالانسی تولید شد

فیلم کوتاه «کووالانسی»، از مصوبات باشگاه تجربه انجمن سینمای جوانان ایران – دفتر ارومیه، آماده نمایش شد.

به‌گزارش سینمای خانگی از روابط‌عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، فیلم کوتاه «کووالانسی» به‌نویسندگی و کارگردانی زهرا پژوتن و تهیه‌کنندگی باشگاه تجربه انجمن سینمای جوانان ایران تولید شد.

این فیلم داستان پسربچه تنهایی است که یک دوست خیالی دارد.

«کووالانسی» اولین تجربه کارگردانی زهرا پژوتن است و با حضور عوامل زیر ساخته شده است.

نویسنده و کارگردان: زهرا پژوتن

فیلم‌بردار: وحید معجنی

بازیگران: طاها دودکانلو میلان _ زهرا پژوتن

مشاور فیلم‌نامه: صمد قربان‌زاده

صدابرادر و گریمور: بهمن ولی‌پور

تدوین، صداگذاری: مهدی رحیمی

دستیار فیلم‌بردار: محمد مظاهری

طراح پوستر و تیزر: ایمان محمدحسینی نوه

تهیه‌کننده: باشگاه تجربه انجمن سینمای جوانان ایران

تهیه‌شده در انجمن سینمای جوانان ایران _دفتر ارومیه

رسانه سینمای خانگی- بلغارستان و هندوستان میزبان «ایکس»

جشنواره‌های بلغارستان و هندوستان میزبان فیلم کوتاه «ایکس»، از تولیدات انجمن سینمای جوانان خمینی‌شهر، خواهند بود.

به‌گزارش سینمای خانگی روابط‌عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، فیلم کوتاه داستانی «ایکس» از تولیدات انجمن سینمای جوانان خمینی‌شهر به‌کارگردانی محمد تیموری و مهدی میرزاده و نویسندگی مهدی میرزاده به بخش مسابقه شانزدهمین دوره جشنواره صوفیامنار بلغارستان و نوزدهمین دوره جشنواره We Care هندوستان راه پیدا کرد.

در «ایکس»، بیماری به دکتر روانشناسی تلفن می‌زند تا خود را غیر حضوری درمان کند، اما چالش بزرگی برای خود و دکتر به‌وجود می‌آورد….

بازیگران: نسیم ادبی، مجید نوروزی،حسن اسدی، محمد علایی، سایه کبیری، زینب قادری، عالیه شریفی، حامد شریفی، مهدی منیری، آذر محمدی، زهرا مددی، آرش ولی‌زاده، طاها زاهدی

سایر عوامل ساخت این فیلم کوتاه:
تهیه‌کننده: مهدی منیری/کارگردان: محمد تیموری،مهدی میرزاده/ نویسنده: مهدی میرزاده/ مدیر فیلم‌برداری: وحید ابراهیمی/ طراح گریم: دانیال شعاعی/ مدیر صدابرداری: جلال سعادت‌یار/ طراحی و ترکیب صدا: محمود موسوی‌نژاد/ برنامه‌ریز: سروش حسین‌جانی/ دستیار کارگردان: ندا منفرد/ موسیقی: بابک کیوانی/ طراح صحنه و لباس:کژال کریمیان/ تدوین: رضا دقاق/ مدیر تولید: امیر جهانبخش/ عکاس: محمد معصومی، نادیا منیری/طراح پوستر: محمدرضا رسولی/ پخش بین‌الملل: فرست اسکرین/ مجری طرح: انجمن سینمای جوانان ایران – دفتر خمینی‌شهر

رسانه سینمای خانگی- «تیر خلاص» به آمریکا رفت

فیلم کوتاه «تیر خلاص» در هجدهمین دوره جشنواره پاپی جسپر آمریکا رقابت خواهد کرد.

به‌گزارش سینمای خانگی از روابط‌عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، فیلم کوتاه «تیر خلاص» (Shoot Oneself) که به‌نویسندگی و کارگردانی رضا گودرزی و تهیه‌کنندگی مشترک انجمن سینمای جوانان و رضا گودرزی ساخته شده است، در هفتمین حضور بین‌المللی خود قرار است در تاریخ ۱۰ تا ۱۷ آوریل در مرگان هیل، کالیفرنیای آمریکا به نمایش دربیاید.

این فیلم پیش از این در فستیوال‌های سانداسکرین ایتالیا، سینه فروم اسپانیا، سینه کورتو اسپانیا، ادواستیت نیجریه، یوالیتی فرانسه و جشنواره رشد حضور داشته است.

در«تیر خلاص»، تنها مردگان پایان جنگ را دیده‌اند. در میان کشته‌ها و زخمی‌های میدان جنگ، سربازی تلاش می‌کند خودش را از دست افسر دشمنی که در حال تیرِ خلاص زدن به سربازان زخمی‌ست نجات دهد اما زخم‌های عمیقش مانع این کار می‌شود… .

نویسنده و کارگردان: رضا گودرزی/ بازیگر: رضا سیدی/ مدیر فیلم‌برداری: وحید ابراهیمی/ تدوین: حسین جمشیدی گوهری / طراحی و ترکیب صدا: آرش قاسمی/ طراح صحنه: امیر خراسانی، دستیار طراح صحنه:  نوید میرزایی/ طراح لباس: نیلوفر سجادی/ طراح گریم: امیر ترابی، رابعه ملاحسینی/ طراح جلوه‌های ویژه میدانی: آرش آقابیک/ طراح جلوه‌های بصری: کامیار شفیع‌پور/ صدابردار: علی نوین‌نژاد/ دستیار اول کارگردان و برنامه‌ریز: ناهید میرمحمد کاشی، محمد مفاخری/ مدیر تولید: اکبر خیرآبادی/ اصلاح رنگ و نور:‌ نگین حیدری / طراح لوگو و پوستر: محمدحسین هوشمندی/ عکاس: امیرحسین علیجانی/ مترجم: زهرا رمضانی،محسن لالانی / تهیه‌کننده: انجمن سینمای جوانان ایران، رضا گودرزی / پخش بین‌المللی: فرست اسکرین.

رسانه سینمای خانگی- «با صدا بی‌صورت» آماده نمایش شد

فیلم کوتاه «با صدا بی‌صورت»، پس از مراحل تدوین و صداگذاری آماده نمایش شد.

به‌گزارش سینمای خانگی از روابط‌عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، فیلم کوتاه «با صدا بی‌صورت» به‌نویسندگی و کارگردانی علیرضا محمودی پس از مراحل تدوین و صداگذاری آماده نمایش شد.

«با صدا بی‌صورت» روایت‌گر داستان دانشجویی است که برای فارغ‌التحصیل شدن نیازمند قبولی همه دروس در ترم پایانی‌ست ولی تداخل ساعت برگزاری دو درس برای او مشکلاتی را بوجود می‌آورد.

عوامل فیلم کوتاه «با صدا بی‌صورت» عبارت‌اند از:

نویسنده و کارگردان: علیرضا محمودی
مدیر فیلم‌برداری: هومن رضازاده
طراح گریم: پریسا ناظمی
صدابردار: سهراب سلطانی
بازیگران: علیرضا هراتی‌نژاد، احمد طهرانی، بهروز رضوی
با همراهی پوریا اردمه، ایمان امینی، محمد محمودیه، آرشام شریف، امیرحسین ذاکر، امیرحسین آقایی، محمد گلبویی. علیرضا ناظری، آنیتا قربانپور، مهدیه ذی‌الغزل
تهیه‌کننده اجرایی: رهام رسولی
تدوین و صداگذاری: هومن رضازاده
مدیر تولید و تدارکات: ابراهیم مشهدی
دستیاران کارگردان: هیراد گرایلی، سینا آرمونتن
منشی صحنه: مریم قربانی
دستیار اول فیلمبردار: امیرحسین شیرپور
جانشین تولید: مجید کاظمی
دستیاران تولید: علیرضا ناظری
عکاس: صبا محمودی
مجری طرح: انجمن سینمای جوانان ایران – دفتر مشهد
تهیه‌کننده: رهام رسولی، علیرضا محمودی

رسانه سینمای خانگی- فیلم کوتاه «کووالانسی» آماده نمایش شد

فیلم کوتاه «کووالانسی»، از مصوبات باشگاه تجربه انجمن سینمای جوانان ایران – دفتر ارومیه، آماده نمایش شد.

به‌گزارش سینمای خانگی از روابط‌عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، فیلم کوتاه «کووالانسی» به‌نویسندگی و کارگردانی زهرا پژوتن و تهیه‌کنندگی باشگاه تجربه انجمن سینمای جوانان ایران تولید شد.

این فیلم داستان پسربچه تنهایی است که یک دوست خیالی دارد.

«کووالانسی» اولین تجربه کارگردانی زهرا پژوتن است و با حضور عوامل زیر ساخته شده است.

نویسنده و کارگردان: زهرا پژوتن

فیلم‌بردار: وحید معجنی

بازیگران: طاها دودکانلو میلان _ زهرا پژوتن

مشاور فیلم‌نامه: صمد قربان‌زاده

صدابرادر و گریمور: بهمن ولی‌پور

تدوین، صداگذاری: مهدی رحیمی

دستیار فیلم‌بردار: محمد مظاهری

طراح پوستر و تیزر: ایمان محمدحسینی نوه

تهیه‌کننده: باشگاه تجربه انجمن سینمای جوانان ایران

تهیه‌شده در انجمن سینمای جوانان ایران _دفتر ارومیه

رسانه سینمای خانگی- از سینمای فیلم کوتاه چه خبر؟

فیلم کوتاه «بلعیده شده» به نویسندگی سولماز اعتماد، کارگردانی و بازی صحرا فتحی آماده نمایش شد، همچنین فیلم کوتاه «پرچم‌های کهنه صلح» به جشنواره آلمانی رفت.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، «بلعیده شده» چهارمین ساخته صحرا فتحی نویسنده، کارگردان و بازیگر، با موضوعی اجتماعی و محوریت زنان است که به تازگی مراحل فنی را پشت سر گذاشته و این روزها آمادگی نمایش و حضور در جشنواره های بین‌المللی را دارد.

پخش بین‌الملل این فیلم بر عهده سولماز اعتماد بوده و همچنین جعفر پاکزاد مدیر تبلیغات این اثر است.

از دیگر عوامل فیلم می‌توان به مجری طرح: رها جهانشاهی، مدیر پروژه: یوسف میراحمدی، مشاور پروژه: سعید دشتی، مدیر فیلمبرداری: شایان اشرفی جو، تدوین: آزاده شاه بیگ، مدیر صحنه: مجیر معینی، مدیر صدابرداری: کامران کیان ارثی، طراحی و ترکیب صدا: آرزو زمانیان، طراح صحنه و لباس: صحرا فتحی، طراح گرافیک: محمد حسین کردعلیپور، طراح گریم: پرنیا حاجی تقی، دستیار کارگردان و برنامه ریز: محمد اسماعیل زاده‌ها و عکس: همایون تمدن اشاره کرد.‌

پرچم‌های کهنه صلح به آلمان رفت

همچنین، فیلم کوتاه «پرچم‌های کهنه صلح» به کارگردانی مجتبی سعادت و تهیه‌کنندگی راما نامی به بیست‌ و پنجمین جشنواره فیلم روزهای مستقل راه پیدا کرد.

این جشنواره در ماه آوریل در بادن آلمان برگزار می‌شود و پذیرای فیلم‌های داستانی مستند کوتاه و بلند از سرار جهان است.

«پرچم‌های کهنه صلح» پیش از این در جشنواره شانتی فرانسه موفق به دریافت تندیس صلح شد و راما نامی تهیه‌کننده این فیلم کوتاه که خود نیز در زمینه کارگردانی هم فعالیت دارد هدف از تهیه این فیلم را مضمون ضد جنگ آن بیان کرد.

در خلاصه داستان این فیلم آمده است: «گلوله ها در جنگ تنها سربازان را نمی‌کشند … .»

نامی تهیه‌کننده مستندهای گوناگون و فیلم‌های کوتاه بسیاری بوده است و چند فیلم مستند و کوتاه او نیز در جشنواره‌های مختلف جوایز بسیاری کسب کرده‌اند. مجتبی سعادت نیز مستندهای «اقتباس در سینما»، «داستان عکس»، «یک حضور» و … را در کارنامه خود دارد. سعادت و نامی در بیش از ۲۰ مستند و فیلم کوتاه با هم همکاری داشته‌اند.

پخش بین‌الملل فیلم کوتاه «پرچم‌های کهنه صلح» بر عهده سولماز اعتماد است و دیگر عوامل این فیلم کوتاه عبارتند از نویسنده و کارگردان: مجتبی سعادت، تهیه‌کننده: راما نامی، بر اساس اقتباسی از شعر مریم نظریان، بازیگران: پوریا خشابی زاده، کوشا هادی زاده، برهان کریمی، دستیار کارگردان: مسعود رضایی فخر، برنامه‌ریز: محسن قاسمی، تصویر و تدوین: مجتبی سعادت، صداگذار: حسین خلج، مجری طرح: الناز پرویز، طراح صحنه و لباس: پریسا مقدم، گریم: عسل دشتی، موسیقی: حمید فلاح حسینی، هلی شات: حسین ترابی، جلوه‌های ویژه: امین تیموری.

فیلم‌برداری «آبی، خاکستری، سیاه» به پایان رسید

تولید فیلم کوتاه «آبی، خاکستری، سیاه» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی مازیار رضاخانی، نویسندگی فرنوش آباء و بازیگردانی کاوه آذرآیین به پایان رسید. آبی، خاکستری، سیاه در حال حاضر به مرحله تدوین رسیده و موسیقی آن هم‌زمان در حال ساخت است.

فیلم‌نامه آبی، خاکستری، سیاه بر اساس شعر مشهور حمید مصدق نوشته شده و داستان آن، به روایت اتفاقاتی شوکه‌کننده در زندگی یک زن هنرمند ایرانی می‌پردازد.

گروه بازیگران آبی، خاکستری، سیاه را سعیده صالحی، پرستو صابری، رضا برزگر، آیناز سلمانی، فرزانه جلایری و مهشید کوچکی تشکیل می‌دهند.

مازیار رضاخانی کارگردان این اثر پیش از این فیلم مستند «سفر به دیگر سو»، فیلم کوتاه «زنده به‌گور» ‌و یک اثر سه‌گانه با موضوعات «سرطان»، «ام‌اس» و «نابینایی» را کارگردانی کرده و از ابتدای دههٔ ۹۰ نیز به عنوان تهیه‌کننده تئاتر، فیلم‌کوتاه، ویدیوتئاتر و ویدیو آرت در عرصهٔ هنری فعالیت داشته است. فیلم سفر به دیگرسو با موضوع مرگ در ادیان در چندین جشنواره داخلی موفق به کسب جایزه شده است.

رضاخانی از ابتدای دهه ۷۰ و با بازیگری در تئاتر «ایران‌دخت» و چند فیلم‌ سینمایی فعالیت هنری خود را آغاز کرده و در فیلم آواز گنجشک‌های مجید مجیدی به عنوان دستیار کارگردان حضور داشته است.

عوامل اصلی فیلم آبی، خاکستری، سیاه عبارتند از: کارگردان و تهیه‌کننده: مازیار رضاخانی، نویسنده: فرنوش آباء، بازیگردان: کاوه آذرآیین، مدیر فیلم‌برداری: مسعود ساکی، تدوین‌گر: بهروز داوری، مجری گریم: غزاله صالحی، عکاس: نسیم روحانی، صدابردار: داوود رضاقلی‌پور، مدیرتولید: پیمان عفت‌منش، مشاور پروژه: امیر صیدآبادی.

رسانه سینمای خانگی- این یک شاعرانگی در دل جنگ است

کارگردان فیلم سینمایی «ظاهر» عنوان کرد که این فیلم یک ملودرام در بستر جنگ است.

به گزارش سینمای خانگی، حسین عامری کارگردان فیلم سینمایی «ظاهر» از آثار راه‌یافته به چهل‌ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا، درباره این اثر توضیح داد: این فیلم یک ملودرام در بستر جنگ است که فضایی شاعرانه و اجتماعی هم دارد. داستان فیلم در شمال اتفاق می‌افتد و فیلمنامه آن هم اورجینال و غیراقتباسی محسوب می‌شود. ما در این فیلم جنگ را نمی‌بینیم و بیشتر شاهد روایت داستانی ساده با تمی عاشقانه هستیم.

این کارگردان درباره همکاری با کانون پرورش فکری برای ساخت اولین فیلم خود در مقام کارگردان هم گفت: زمانی که ما وارد فرآیند تولید این فیلم شدیم، ارتباط با کانون شکل گرفت. وقتی مسئولان کانون کیفیت کار و اجرای آن را دیدند، موردپسندشان قرار گرفت و پذیرفتند به‌عنوان حامی در کنار این پروژه باشند.

وی درباره گروه سنی مخاطبان این فیلم هم گفت: استاندارد سنی در دنیا اینگونه است که افراد تا پیش از سن ۱۸ سالگی نوجوان محسوب می‌شوند و براساس همین معیار می‌توان درباره تاثیرگذاری هر فیلمی روی گروه‌های سنی مختلف صحبت کرد. بعضی فیلم‌ها در زمینه ایجاد نگاه به زندگی و الگوسازی، می‌توانند برای گروه‌های سنی نوجوان و جوان، راه‌گشا باشند. فکر می‌کنم با توجه به تغییر سطح ذهنی کودکان و نوجوانان امروز نسبت به نسل‌های قبل، فیلم «ظاهر» هم می‌تواند با گروه سنی نوجوان و جوان ارتباط برقرار کند.

عامری که اولین فیلم خود را در سکوت کامل خبری ساخته است، درباره این تجربه گفت: این فیلم، اولین تجربه کارگردانی من نیست چراکه سال‌ها در زمینه فیلم کوتاه فعالیت داشته‌ام و حتی تله‌فیلم و سریال هم ساخته‌ام اما وقتی اثر یک کارگردان در ویترین معتبری مانند جشنواره فجر قرار می‌گیرد، بیشتر شناخته می‌شود و افراد در کانون توجه قرار می‌گیرند. حتی شاید برای برخی سوال شود که این کارگردان دیگر از کجا آمد؟!

امروز فیلمسازی به معنای واقعی سخت شده است و حتی کارگردانان باسابقه هم با دشواری‌هایی برای ساخت فیلم مواجه هستندوی افزود: من در دانشکده سینماتئاتر و دانشگاه صداوسیما تحصیل کرده‌ام و بعد از سال‌ها تجربه در زمینه فیلم‌سازی توانستم این فیلم بلند را کارگردانی کنم. «ظاهر» در واقع اولین تجربه من با معیار «سینمای بلند» است و تلاشم را هم کردم که در چارچوب‌های استاندارد درست‌تری به سرانجام برسد. امروز فیلمسازی به معنای واقعی سخت شده است و حتی کارگردانان باسابقه هم با دشواری‌هایی برای ساخت فیلم مواجه هستند.

این کارگردان ادامه داد: شما برای ساخت یک فیلم در مرحله اول نیازمند تامین مالی هستید. خاطرم هست اولین فیلمی که می‌خواستم برای تلویزیون بسازم، از من نمونه‌کار بلند می‌خواستند و حتی آنجا هم مجبور شدم با پول شخصی‌ام کار را کلید بزنم تا ثابت کنم می‌توانم فیلم بسازم. اعتماد به‌راحتی اتفاق نمی‌افتد. وقتی پای بخش خصوصی در میان باشد، مسائل سخت‌تر و پیچیده‌تر هم می‌شود.

عامری تاکید کرد: در چنین شرایطی، مهمترین نکته، اعتمادبه‌نفس خود فیلمساز است. فیلمساز باید خودش اعتمادبه‌نفس لازم برای ورود به میدان را پیدا کرده و فیلمش را به سرانجام برساند. یکی از مهمترین مولفه‌های هنر این است که از ابتدا هیچ تضمینی وجود ندارد که شما بتوانید اثری فوق‌العاده خلق کنید. در فیلمسازی هم همین است و شاید حتی بعد از یک موفقیت، فیلم بعدی‌تان تبدیل به اثری ضعیف و بد شود. به همین دلیل معتقدم یک فیلمساز، در تمام طول فعالیت حرفه‌ای‌اش همواره مانند یک کارگردان فیلم‌اولی است. با توجه به تجارب قبلی، تنها درصد اعتماد دیگران بیشتر می‌شود. حتی اگر یک فیلمساز حرفه‌ای، یک اثرش شکست بخورد، بعد از آن شاید تا سال‌ها به‌سختی می‌تواند کار تازه‌ای را آغاز بکند.

نباید از منظر داوری شدن یا نشدن بخش‌های فنی، حضور یک فیلم در بخش «نگاه نو» را تحلیل کرد، بلکه اصل اتفاق، دیده شدن بهتر فیلم‌هاستکارگردان «ظاهر» درباره حضور این فیلم در بخش «نگاه نو» هم گفت: معتقدم در هر شرایطی وقتی کلیت یک فیلم دیده شود، قطعا همه عناصر دخیل در آن هم دیده می‌شوند. شاید فیلمبرداری، در یک پروژه کارگردان فیلم‌اولی کار کرده باشد و بداند که قرار نیست در بخش «نگاه نو» کارش داوری شود، اما قطعا در نگاه آن‌هایی که فیلم را می‌بینند، تاثیر هنر او به یاد می‌ماند. اتفاقا از آنجایی که کارگردانان فیلم‌اولی همواره در این سال‌ها شگفتی‌ساز بوده‌اند، بخش «نگاه نو» یکی از بخش‌های جذاب جشنواره محسوب می‌شود.

وی در پایان مطرح کرد: دیگر نباید از منظر داوری شدن یا نشدن بخش‌های فنی، حضور یک فیلم در بخش «نگاه نو» را تحلیل کرد، بلکه اصل اتفاق، دیده شدن بهتر فیلم‌هاست. همین که فیلم «ظاهر» توانسته است وارد جشنواره فیلم فجر به‌عنوان مهمترین رویداد سینمایی کشور شود، مهمترین اتفاقی است که برای این فیلم می‌توانست بیفتد. در هر فرآیند داوری هم بالاخره یک فیلم جایزه می‌گیرد و این اتفاق به معنای آن نیست که دیگر فیلم‌هایی که جایزه نگرفته‌اند، سطح کیفی پایین‌تری داشته‌اند. نگاه و سلیقه داوران هم در کنار متغیرهای دیگر در این زمینه تاثیرگذار است. یک فیلم خوب، حتی بدون جایزه و سیمرغ هم دیده می‌شود.

خروج از نسخه موبایل