امرالله احمدجو گفت: فیلم های با موضوع و مضمون تاریخ، از امتیازهای فراوان، گوناگون و علی الحده برخوردارند و علاوه بر توجه به کیفیت هرچه بهتر، از نظر کمیت هم لازم است برای تولید هرچه بیشتر آثار داستانی در این زمینه آستین همت بالا بزنیم.
به گزارش سینمای خانگی از سینماپرس، امرالله احمدجو کارگردان پیشکسوت سینما و تلویزیون همزمان با آغاز ماه محرم در خصوص جایگاه دین در سینمای ایران و لزوم تولید آثاری متناسب با این ایام گفت: تردیدی نیست که ما نیازمند سعی و تلاش بیشتر برای تولیدات فیلم ها و سریال های فاخر با محوریت تاریخ و دین هستیم چرا که در تولید این آثار کارشناسان تاریخی و دینی پا در میان توضیح و تحلیل می گذارند و موضوعات مرتبط از طریق آن ها به شکلی درست به مخاطب ارائه می شود.
نویسنده بخشی از گفتگوهای سریال تلویزیونی «سلمان فارسی» در گفتگو با سینماپرس، افزود: فیلم های با موضوع و مضمون تاریخ، از امتیازهای فراوان، گوناگون و علی الحده برخوردارند و علاوه بر توجه به کیفیت هرچه بهتر، از نظر کمیت هم لازم است برای تولید هرچه بیشتر آثار داستانی در این زمینه آستین همت بالا بزنیم.
وی در پاسخ به این پرسش که کیفیت ساختاری و محتوایی این قبیل آثار تا چه میزان حائز اهمیت است و آیا مخاطب در ضمیر ناخودآگاه خود فیلم ها و سریال های دینی و تاریخی ایرانی را با آثار جهانی قیاس می کند یا خیر اظهار داشت: قطعاً مخاطب این آثار را با نمونه های جهانی قیاس می کند و از همین رو ما باید تمام توان خود را به کار ببریم تا کارهای فاخری را در این حوزه تولید کنیم.
احمدجو یادآور شد: خوشبختانه برخی نمونه های فاخر و ارزشمند مانند «مختارنامه» اثر داود میرباقری پیش از این تولید شده و هر بار که بازپخش شده ثابت کرده که برای عموم مردم دارای جذابیت است؛ پس ما باید از همین فرصت استفاده و تلاش کنیم تا آثاری جذاب برای مخاطبان تولید شوند.
این سینماگر برجسته در همین راستا با بیان اینکه برخی نواقص و کمبودها مانع تولید یک اثر شش دانگ می شوند متذکر شد: اگر برای تولید این آثار درست فکر و برنامه ریزی نشده باشد و عوامل تسلط لازم را نداشته باشند، موضوع ممکن است چنگی به دل نزند و کاری سست تولید شود.
کارگردان فیلم سینمایی «شاخه های بید» تأکید کرد: اگر می خواهیم این آثار اثرگذار باشند و مخاطب را برانگیزند باید خیلی خوب ساخته شوند؛ تولید این نوع فیلم ها و سریال ها نسبت به کارهای روز بسیار مشکل تر است و ما هم با کمبودهایی به جهت ساختاری روبرو هستیم و بدیهی است که در این مسیر همیشه نواقصی وجود دارد که با کسب تجربه بیشتر می توان این نواقص را در آینده رفع کرد.
وی در پاسخ به این پرسش که تأثیر آگاهی بخشی این نوع آثار بر روی مخاطبان به ویژه مخاطبان جوان را چگونه ارزیابی می کنید تصریح کرد: اگر منظور شما فیلم داستانی و سریال داستانی است قطعاً این ها آگاهی بخش نیستند چرا که ساز و کار داستان آگاهی دهنده نیست. آگاهی و آموزش متعلق به کلاس و مقاله و مستقیم درس دادن است. وقتی به داستان می پردازیم روحیه مخاطب و عواطف را نشانه می گیریم و آن آمادگی روحی به ذهن کمک می کند که در جاهای دیگر اطلاعات درست کسب کند.
احمدجو افزود: آثار دینی و تاریخی به مخاطب کد می دهند؛ اما نمی توان از مخاطب امتحان گرفت و دید به جهت اطلاعات او چه نمره ای دریافت می کند. بی تردید فیلمساز موظف است روی کار تسلط داشته باشد و نسبت به موضوع آگاه باشد و داستان بگوید اما داستان عواطف را نشانه می گیرد و صرفاً آگاهی بخش نیست؛ و خیلی خلاصه عرض می کنم هنر روح پرور است و ذهن پرور نیست و قطعاً چون از فیلتر ذهن می گذرد طبیعتاً آموزش هایی هم ایجاد می کند اما سطحی و کم!
این فیلمساز در پایان این گفتگو متذکر شد: اگر بخواهیم از فیلم و سریال های داستانی صرفاً جهت آگاهی دادن استفاده کنیم کارمان می شود یک اثر کمک آموزشی و بسیار از هدف داستانی مان دور است و این مهم باید مورد توجه سازندگان این آثار قرار بگیرد.
