برچسب: فیلمسازی

«بیجو کومار» تهیه‌کننده و کارگردان هندی با اشاره به ساخت سالیانه سه‌هزار فیلم در این کشور، گفت: بیش از ۵۰ فیلمساز زن مطرح در ایران حضور دارند که چنین قابلیتی هنوز در هند وجود ندارد.

به گزارش سینمای خانگی از روابط‌ عمومی نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم «حوا»، بیجو کومار تهیه‌کننده و کارگردان از کشور هند در نشست مهمانان بین‌المللی جشنواره «حوا» در محل سینما فرهنگ اظهار داشت: من خیلی با سینمای ایران، فیلم‌های ایران و فضای داستان‌های ایران آشنا هستم. از زمان دانشجویی فیلم‌های ایرانی را دنبال می‌کردم و با فیلمسازانی مثل مجید مجیدی، عباس کیارستمی و دیگر فیلمسازان ایرانی آشنا هستم و همیشه محتوای فیلم‌های ایرانی برایم الهام‌بخش بود تا این مسیر را آغاز کنم.

وی گفت: تاکنون سه بار به تهران آمدم؛ یک بار عضو هیات داوران جشنواره فجر بودم و یک بار با فیلم خودم در فجر شرکت کردم و می‌دانم صنعت سینما در ایران چگونه است و با محتوای فیلم‌های ایرانی آشنا هستم.

کومار افزود: من از هند می‌آیم؛ جایی که یکی از مهدهای فیلمسازی است و سالیانه سه‌هزار فیلم در آن ساخته می‌شود. نه فقط در هند بلکه در جاهای دیگر فیلم‌ها خیلی محتوای والایی ندارند و حتی ممکن است فیلم‌ها ضدزن باشند و به نظرم این جشنواره برای این روزهای ما لازم است.

هنوز در هند به اندازه ایران فیلمساز زن نداریم

این تهیه‌کننده و کارگردان هندی بیان‌داشت: وقتی داشتیم فهرستی از فیلمسازان زن ایرانی جمع می‌کردیم آنچه برای ما جالب بود این بود که چیزی بالای ۵۰ فیلمساز زن مطرح ایرانی در این فهرست جا داشتند چیزی که هنوز در هند چندان وجود ندارد.

وی اظهارداشت: می‌توانم بگویم ما آرتیست زن در اکثر کشورها داریم اما نقش اینگونه جشنواره‌ها این است که بستری برای تبادل دیدگاه‌های زنانه ایجاد می‌کنند که خودش می‌تواند به محتوای فیلم‌های این چنینی کمک کند و زنان از نقاط مختلف دنیا می‌توانند باهم تبادل نظر کنند و محتواهای خود را به اشتراک بگذارند.

کومار گفت: در نخستین فیلمم روی یک شخصیت خانم خبرنگار قدرتمند مانور دادم و فیلم دوم هم خانوادگی است و به نظرم فیلم‌های من باید خانوادگی دیده شود. به نظرم یک فیلم بدون اینکه اعضای یک خانواده بتوانند باهم یک فیلم را ببینند، ارزشی ندارد.

نخستین جشنواره با شعار «خانواده»

در ادامه ها وان فون تهیه‌کننده و کارگردان چینی که با فیلم «پدرم و مادرم» در جشنواره فیلم «حوا» حضور دارد، اظهار داشت: پدرم در چین کارگردان و ۲۰ سال است مشغول همین کار است. فیلمی که با خود به این جشنواره آورده‌ام درباره رابطه زنان در خانواده و اجتماع و واکاوی نقش آنها در این دو اجتماع است.

وی گفت: مفتخرم که در این جشنواره «حوا» هستم و شانس این را دارم که فیلمم در اینجا دیده شود. من با این مفهوم آشنا هستم چون در این ۲۰ سال همیشه فیلم‌هایم محتوایی مرتبط با زنان و خانواده داشته ضمن اینکه همسرم فیلم‌نامه‌نویس است و به من کمک کرده است.

فون افزود: در این ۲۰ سال در جشنواره‌های مختلف شرکت کرده‌ام اما برای نخستین بار است که در جشنواره‌ای با این شعار که «پای خانواده می‌ایستیم» حضور پیدا کرده‌ام. موقعی که مشغول ساخت همین فیلم بودم تجارب آموختنی خوبی از نقش زن در خانواده برایم داشت که به نظرم خیلی مهم است.

این کارگردان بیان کرد: این روزها متاسفانه معمولاً نقش زن‌ها به صورت غیرمنصفانه انعکاس داده می‌شود و ما به عنوان فیلمساز باید آن را به‌ درستی ارایه بدهیم. فیلم من درباره پدر و مادری است که دور از شهر زندگی می‌کنند اما برای نگهداری نوه خود به شهر می‌آیند تا تعادل از دست رفته خانواده را مجددا احیا کنند. سعی من این بود که بتوانم روابط بین یک خانواده چینی را به کسانی که آشنایی با چین ندارند، نشان بدهم.

وی اظهارداشت: آن سکانسی که دیگر اعضای خانواده نسبت به مادر خانواده سوء برداشت می‌کنند و او مجبور می‌شود پشت درخت برود و گریه کند، بدون آنکه خانواده بفهمد بعد برمی‌گردد خانه تا نقش مادری را ایفا کند برای من بهترین سکانس بود.

جشنواره‌ای که می‌تواند شبکه‌سازی کند

سپس لو شی‌ فون مستندساز چینی که با مستند «لی»‌ در جشنواره «حوا» حضور دارد هم گفت: من مستندساز هستم. معتقدم در هر کشوری خانم‌ها مهمترین بخش آن جامعه هستند. مستند من درباره یک شخصیت خانم قدرتمند است که از شریک زندگی خود جدا می‌شود اما سعی می‌کند از بچه‌های خود نگهداری کند. آنچه من دوست دارم این است که در فیلمم به مخاطبان هیچ ایده‌ای القا نکنم و آن را با هر نظری که دارند نگاه کنند و نظرات خود را به من منتقل کنند.

وی افزود: برای من آن سکانسی از مستندم که آن خانم قوی به تنهایی وارد اتاق عمل می‌شود بهترین سکانس است. من در واقعیت زندگی معتقدم خانم‌ها شخصیت‌های قوی هستند و می‌توانند در فیلم‌ها برای ما الهام‌بخش باشند.

فون بیان کرد: نویسنده هم نظراتی داشت که باهم به اشتراک گذاشتیم، نویسنده معتقد بود که سفیدپوستان شانس بیشتری در زندگی برای رسیدن به مدارج بالا حتی در مقوله‌ای مانند ازدواج دارند. خیلی‌ها درباره شخصیت اصلی فیلم من صحبت می‌کنند و برایشان باورکردنی نیست دوست دارم نظرات مخاطبان ایرانی را هم درباره آن بدانم.

این مستندساز اظهارداشت: مفهوم انتخاب شده برای این جشنواره خیلی مهم است چون شبکه‌سازی‌ای که می‌تواند ایجاد کند به ویژه در بین فیلمسازان دغدغه‌مند در حوزه زنان و خانواده می‌تواند راهگشا باشد. همین موضوع باعث شد در این جشنواره شرکت کنم.

کارگردان فیلم “نگهبان شب” با بیان اینکه دی ان ای این اثر سینمایی ایرانی است گفت: عمده فیلم های من حاصل ایده های شخصی و برگرفته از لحظاتی بوده که در طول سال ها در ذهنم شکل گرفته است.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، رضا میرکریمی بعد از نمایش فیلم مردمی “نگهبان شب” وی که در جشنواره ملی فیلم “حوا” در پردیس سینمایی مهر کوهسنگی در کارگاه انتقال تجربه با موضوع “بازنمایی عناصر زیست بوم در سینما” که با حضور سینماگران جوان برگزار شد، افزود: من تجربه اینکه از ایده های دیگران برای ساخت فیلم خود استفاده کنم، کم داشته ام، فقط در دو فیلم “کودک و سرباز” و “دختر” از ایده های دیگران نیز استفاده شده است، باقی فیلم هایم حاصل ایده های خودم بوده است، آن ایده ای که در یک لحظه در ذهنم شکل گرفته ذخیره کردم تا در یک زمانی به سراغم بیاید و مجاب شوم که قصه ای نوشته و ایده های ذخیره شده در ذهنم را بسط دهم و فیلمی بسازم.

وی اظهار داشت: ما تجربیات زیستی خود را از روی فیلم ها برمی داریم، تجربیات زیستی ما در اطرافمان هستند، اساس کار فیلمساز در مکانی است که در آن زندگی می کند و مهارت هایی است که در ارتباط گیری با آدمها و درک متقابل آنها بدست می آورد.

کارگردان فیلم “به همین سادگی” در پاسخ به سوالی در خصوص عناصر زیست بوم در سینما به‌ویژه در فیلم هایش گفت: واژه “زیست بوم” به عنوان یک قلمرو اکوسیستم خود و عناصر مشخصی دارد که به آن پیوستگی می دهد؛ این واژه وقتی در حوزه فرهنگ قرار می گیرد، دیگر از مرز مشخصی برخوردار نیست بلکه قلمرویی است که مرزهایش درون آدم ها و در لایه های آنان پنهان شده است و دست یازیدن به آن و صحبت کردن پیرامونش و به چالش کشیدنش مستلزم یک زیست اجتماعی کاملا هوشیارانه است.

میرکریمی اظهار داشت: شاید تنها موردی که بتوانم درباره عناصر زیست بوم در فیلم هایم بگویم، این است که این عناصر از کجا می آیند؛ برخی اوقات بعدها بعد از ساخت فیلم، خودم هم شاخص‌ها و عناصر مشترکی در فیلم هایم کشف می کنم، البته این طور نیست که پروتکلی داشته باشم که موارد آن را در همه فیلم ها رعایت کنم، اما در هر صورت همه اینها از یک دستگاه فکری بیرون می آید لذا ممکن است مشابه باشد.

کارگران فیلم “نگهبان شب” با بیان اینکه فیلم ها براساس یک اراده و تصمیم واحد شکل نمی گیرد، افزود: در واقع فیلم در ادامه یک زندگی شکل می گیرد، اگر فیلمسازی بخشی از زندگی باشد، در ادامه تجربیاتی که می کنی، یک اثر سینمایی هم تولید می نمایی، این مجموعه ای از تجارب، احساسات و نگرانی هایی است که جمع شده و تبدیل به دغدغه شده است و در فیلم جاری می شود که بخش عمده ای از آن هم آگاهانه نیست.

وی بیان کرد: فیلم “نگهبان شب” حاصل یک زیست در همین موقعیت اجتماعی – سیاسی کنونی در جامعه ای است که آن را تجربه کردیم و به نظر می رسد یک دی.ان.ای ایرانی در آن وجود دارد و از یک ملات مشخص فرهنگی بیرون آمده که حاصل همان زیست است.

میرکریمی بیان کرد: فیلم ها معمولا یک ایده اولیه دارند که نمی شود آن را به اشتراک گذاشت و فقط یک لحظه است؛ همان طور که من برای ساختن فیلم “به همین سادگی” یک لحظه سینمایی داشتم که ایده اولیه فیلم در آن شکل گرفت اما سال ها طول کشید که تبدیل به قصه شد، وقتی که می خواهی قصه ای را بنویسی، آن موقع است که همه داشته ها و تجربیات و المان های زیست بومی که دارید، به ذهنتان می آید و آن را در یک قصه جانمایی می کنی.

وی ادامه داد: من برای ساخت فیلم “نگهبان شب” هم یک لحظه سینمایی داشتم، آن هم زمانی بود که با دیدن یک نگهبان جوان کنار یک ساختمان در حال ساخت در ذهنم شکل گرفت، پسر جوانی که با احترام از یک پیرمرد پذیرایی می کرد و … همین جا است که رفتار یک آدم از یک طبقه در یک لحظه و واکنش وی در موقعیتی که کاملا ایرانی است را کشف می کنی و آن را در ذهنت نگه می داری.

به گفته میرکریمی، یک فیلمساز باید انباری از لحظات متفاوتی از شخصیت های جامعه و موقعیتهایی که پیش می آید را در ذهنش ایجاد کند تا وقتی می خواهد قصه ای را بگوید، از همه این داشته ها بهره گرفته و قصه اش را بسازد، در هر صورت فیلمهایی که می سازم، از پیش طراحی شده و طبق نقشه نیست، خودم هم شگفت زده می شوم، وقتی داشته های ذهنیم یک رشته قصه را بوجود می آورد.

کارگردان فیلم “قصر شیرین” توصیه کرد، برای اینکه عرضه کننده فرهنگی خوبی باشیم و خوب از تجربیات و لحظات اطرافمان برداریم و ذخیره کنیم، دو قانون وجود دارد، اول اینکه باید یاد بگیریم که هیچ چیز و هیچ پدیده ای بی اهمیتی وجود ندارد، در این صورت همه چیز معنا پیدا می کند و لحظات معمولی می توانند معانی بزرگی داشته باشند، دوم اینکه همه چیزها بهم ربط دارد و باید ارتباط آنها را پیدا کنیم.

رستگاری شخصیت فیلم در سینمای ما در حضور دیگران اتفاق می افتد

کارگردان فیلم “نگهبان شب” گفت: در الگوی ما در سینما، رستگاری شخصیت اصلی فیلم یا بیرون ریزی یا کنش مندی آگاهانه اش، باید در حضور شخصیت های دیگر قصه اتفاق بیافتد و این موضوع در فیلم “نگهبان شب” رعایت شده است، این رستگاری را در انتهای فیلم می توان مشاهده کرد، همان جا که شخصیت اصلی و همان پسر ساده و منفعل ابتدای فیلم، در انتهای فیلم خطاب به شخصیت مقابل خود می گوید که “خانه های مردم را کی می سازی”…

میرکریمی اظهار داشت: آنچه برای من در فیلم “نگهبان شب” اهمیت داشت، این بود که یک انسان در انتهای فیلم به درجه ای رسیده که احساس مسئولیت بزرگتری پیدا کرده و به موقعیتی رسیده است که می تواند نگهبان باشد، این نشانه کمی نیست و در واقع یک کنش مندی به شمار می رود.

وی بیان کرد: در ابتدای فیلم “نگهبان شب” پسری را می بینیم که حتی از عنوان کردن نامش خجالت می کشد و کاملا در نقطه ضعف قرار دارد اما در انتها به مردی تبدیل می شود که هم ظاهرش تغییراتی کرده و هم استوارتر از گذشته به نظر می رسد و در این موقعیت اولین سوالش این است که “برای مردم چه می خواهی بکنی”، انگار می گوید گذراندن این سختی ها در برابر اینکه مردم به خانه هایشان برسند، هیچ نیست؛ و وقتی به فرد مقابلش می گوید که “دیگر برای آنها نمی سازم ..” آتش فشانش بیرون می آید، هرچند کوچک است اما در حد خودش است و این چیز کمی نیست.

کارگردان فیلم “یک حبه قند” خطاب به فیلمسازان جوان گفت: یک فیلمساز باید خودخواه باشد و به دنبال فرصت های جدید برای خود بگردد و برای کاوشها و تجربیات جدید تلاش کند، وقتی من فیلمی را می سازم که مردم از آن احساس رضایتمندی دارند، عینک قبلی ام را به اطراف برمی دارم و عینک جدیدی می زنم تا موضوع جدیدی برای فیلم انتخاب کنم و به دنبال ساخت یک فیلم با موضوع جدید می روم تا قصه های قبلی دوباره تکرار نشود.

جشنواره بین‌المللی فیلم «حوا» به دلیل خلاء چنین رویدادی در سینمای ایران که نگاهی زنانه داشته باشد، یک اتفاق مبارک و درخشان است که به دلیل تعدد تولیدات این حوزه و استقبالی که همواره از آثار حوزه زنان می‌شود، می‌تواند اتفاق‌های خوبی را برای سینمای ایران در سطح بین‌الملل رقم بزند.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، نخستین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم حوا، از سه‌شنبه آغاز به کار می‌کند؛ جشنواره‌ای با محوریت فیلم‌های زنانه که یک خانم (مهدیه سادات‌محور) دبیر آن است و قرار است طی ۴ روز، میزبان مهمانان و آثاری از سینمای ایران و چند کشور دیگر باشد.

این جشنواره، نخستین جشنواره انحصاری در حوزه زنان است که جای خالی آن در سینمای ایران احساس می‌شد. آن هم سینمایی که جشنواره‌های موضوعی متعددی را در دست داشته و خلاء یک جشنواره مستقل در حیطه زنان، کاملا محسوس بود. فعلا و بر روی کاغذ، اتفاق‌های خوبی در حال رخ دادن است که باید منتظر ماند و پس از انتهای این جشنواره، نظر قطعی را در مورد آن بیان کرد.

نکته‌ای که در این میان وجود دارد، توفیق خوبی است که عمده جشنواره‌های موضوعی در سینمای ایران به آن دست یافته‌اند و این امیدواری را بیشتر می‌کند که جشنواره حوا نیز با یک برنامه‌ریزی مدون و مهندسی‌شده بتواند به‌عنوان جدیدترین مولود جشنواره‌ای سینمای کشور، جا پای جشنواره‌های معتبر موضوعی گذاشته و توفیقات خوبی را به دست بیاورد.

اما این توفیق جشنواره‌های موضوعی، چندان بی‌حساب‌وکتاب رقم نخورده است. عمده جشنواره‌های موضوعی، با تمرکز بر روی یک مساله خاص، نسبت به آسیب‌شناسی موضوع، برجسته‌نمایی و مساله‌مندی سوژه و البته دعوت از کارشناسان و صاحب‌نظران آن حیطه، زمینه را برای شناسایی و دیده شدن بیشتر فراهم کرده و بنابراین آن را تا اندازه‌های یک دغدغه، بالا می‌کشند.

ضمن اینکه به دلیل بالا بودن سبد تولیدات سالانه سینمای ایران، جشنواره‌های موضوعی، از خوراک مکفی برای تامین خود برخوردار هستند و به همین دلیل، عمده جشنواره‌های موضوعی در کشور، با استقبال خوب و بسیاری همراه است که همین اتفاق، زمینه رقابتی کار را بیشتر نموده و ساحت جشنواره را نیز به خوبی حفظ می‌کند.

یکی از بهترین نمونه‌های جشنواره‌های موضوعی کشور، جشنواره فیلم کودک و نوجوان است که امسال قرار است سی‌وپنجمین دوره آن برگزار شود. جشنواره‌ای که هم‌اینک پای ثابت تقویم سینمایی کشور است و جای خود را در میان فیلمسازان حوزه کودک و نوجوان بسیاری از کشورهای جهان باز کرده است تاجایی‌که بسیاری از دفاتر فیلمسازی جهان و فیلمسازان بین‌المللی این حوزه، اصفهان را با جشنواره کودک و نوجوان به یاد می‌آورند.

البته که در این مسیر، جشنواره‌های فیلم رشد، مقاومت، عمار، شهر و رضوی نیز موفق شده‌اند تا به نوبه خود، توفیقاتی را به دست بیاورند که البته این جشنواره‌ها به دلیل عمر کوتاه‌تر خود به‌نسبت جشنواره فیلم کودک و نوجوان، طبیعتاً تجارب کمتری داشته و راه برای موفقت این جشنواره‌ها که تقریبا جایگاه آنها در تقویم سالیانه کشور ثابت شده است، باز است. البته که برخی دیگر از جشنواره‌های موضوعی نظیر مادر و خورشید نیز نتوانستند اتفاق را رقم زده و خیلی زود نیز فراموش شدند.

حالا و با این نگاه، افق بسیار روشنی پیش پای جشنواره حوا قرار دارد. جشنواره‌ای که به دلیل جایگاه زن در هر خانواده‌ای، می‌تواند به اتفاقی درخشان و پربار برای سینمای ایران تبدیل شده و نقش بسزایی در تبیین نقش و جایگاه زن در خانواده و جامعه ایران در سطح بین‌الملل داشته باشد.

این جشنواره، گام نخست خود را بلند برداشته به‌طوری‌که، به‌شکلی تقریبا گسترده و در ۱۳ استان برگزار می‌شود و آثاری در بخش‌های ملی و بین‌الملل و قالب‌های فیلم بلند سینمایی، فیلم‌کوتاه داستانی و فیلم مستند را به نمایش می‌گذارد.

قطعا در آینده، اخبار بسیار خوبی از این جشنواره مخابره خواهد شد کما اینکه در همین نخستین دوره نیز میزان استقبال فیلمسازان، خوب ارزیابی شده و حال باید دید که شکل اجرایی موضوع، به چه ترتیبی است تا بتوان با در نظر گرفتن تمام جوانب امر، نسبت به بررسی آن اظهارنظر کرد.

مریم بحرالعلومی که با فیلم «شهربانو» در نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم حوا حضور دارد، می‌گوید: زیست زنانه از نگاه یک فیلمساز زن موشکافانه‌تر و واقعی‌تر به‌تصویر کشیده می‌شود و این ارتباطی به نگاه فمینیستی ندارد.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، مریم بحرالعلومی، کارگردان فیلم «شهربانو» به‌بهانه برگزاری نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم حوا به ‌تشریح ویژگی‌های فیلمسازی توسط زنان پرداخت و با بیان اینکه «نباید در خلق آثار هنری جنسیت افراد را مد نظر قرار داد» گفت: البته فیلمسازان زن در آثار به جزئیات، روابط و شخصیت‌ها که بنیان فیلمنامه در آثار نمایشی را شامل می‌شود، توجه بیشتری دارند. همچنین به‌خاطر عواطفی که زنان دارند سینمای زنان به‌لحاظ حسی شاید هم‌ذات‌پندارانه‌تر و احساس‌برانگیزانه‌تر از سینمای مردانه باشد.

او درباره نگاهی که در سینما دنبال کرده است، افزود: من سینمای اجتماعی زنان را باتوجه به علاقه و دغدغه‌های شخصی دنبال کرده‌ام و به معضلات اجتماعی که گریبان‌گیر زنان و خانواده‌ها هست، واکنش بیشتری داشته‌ام و فیلم‌هایی هم که کارگردانی کرده‌ام عمدتا پیرامون همین موضوعات بوده و می‌توان گفت درباره چالش‌هایی بوده که زنان با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند.  

بحرالعلومی درباره ادامه مسیر فیلمسازی خود بیان کرد: طبیعتا چون شخصا دغدغه‌مند پرداختن به مسائل زنان هستم علاقه‌ دارم ادامه مسیر فیلمسازی‌ام را در همین فضا سپری کنم تا به‌نوعی ادای دین به زنانی سرزمینم کرده باشم که در روزگار گذشته، حال و آینده باوجود معضلات و مشکلات اجتماعی و چالش‌ها اما در خانواده‌ها زیستی قدرت‌مند دارند و به پیش می‌روند.  

این فیلمساز شناخت زنان از جنس خودشان را نسبت به فیلمسازان مرد کامل‌تر دانست و با بیان اینکه علم روانشناسی و جامعه‌شناسی تاییدکننده این نظریه است، گفت: طبیعی است که زیست زنانه از نگاه یک فیلمساز زن خیلی موشکافانه‌تر و واقعی‌تر به‌تصویر کشیده می‌شود؛ البته که این موضوع هیچ ارتباطی با نگاه فمینیستی ندارد هرچند در موارد بسیاری فیلمسازان مرد در پرداختن به مسائل زنان موفق عمل کرده‌اند.  

او تاکید کرد: به‌نظر می‌رسد سینمای زنانه می‌تواند در پرداخت به فیلم‌هایی که زنان و خانواده محور آن هستند، موفق‌تر عمل کند. «شهربانو» فیلم دوم من است که ابتدای سال ۱۳۹۹ به‌تولید رسید و در جشنواره‌های بین‌المللی متعددی حضور داشته و جوایز زیادی هم دریافت کرده است. در جشنواره بین‌المللی فیلم فجر و جشنواره فیلم شهر نیز حضور داشت. این فیلم به نظرم در حوزه اجتماعی موفق بوده و خودم آن را دوست دارم. با شخصیت شهربانو به‌عنوان یک مادر مدت‌های طولانی زندگی کردم و از پرداخت شخصیت تا برای به‌روی پرده رفتن آن مرارت‌های بسیاری کشیدم.  

بحرالعلومی درباره فضایی که در جشنواره بین‌المللی حوا برای دیده شدن فیلمش فراهم شده است، گفت: نمایش این فیلم در جشنواره برایم جای خوشحالی دارد چراکه «شهربانو» به یکی از مهم‌ترین معضلات زنانه و مادرانه می‌پردازد و حضور آن در جشنواره‌ای که مشخصا درباره زن و خانواده است می‌تواند یک اتفاق خوب باشد تا بیشتر درباره این معضل گفته شود.  

کارگردان «شهربانو» ادامه داد: اینکه یک جشنواره به طور مشخص با موضوع و محوریت زن و خانواده و با نگاه ویژه به فیلمسازان زن شروع‌ به کار کرده، برای من جالب است چرا که تعداد فیلمسازان زن ما زیاد نیست اما همین افراد قطعا دلگرم خواهند شد تا ما بتوانیم آثار این حوزه را به‌ نوعی از داخل کشورمان در رقابت و در معرض توجه قرار دهیم.

او اکران آثار جشنواره در سطح استان‌ها را یک اتفاق قابل توجه برای سینمای ایران دانست و ادامه داد: این مسئله مخصوصا برای شهربانو که در اکران آنلاین بوده و به ‌دلیل کرونا فرصت اکران در سینما را نداشت، یک اتفاق خوب خواهد بود تا مردم در استان‌های دیگر هم بتوانند پای این فیلم بنشینند. امیدوارم جشنواره حوا استمرار داشته باشد و آثار چالش‌برانگیز و دغدغه‌مند درباره زنان را میزبانی کند.  

بحرالعلومی تاکنون فیلم‌های «پاسیو»، «شهربانو» و «قطع فوری» را کارگردانی کرده است. در «شهربانو» فرشته صدرعرفایی، بهناز جعفری، گلاره عباسی، یوسف تیموری، بهرنگ علوی، سامان صفاری و مه‌لقا باقری بازی کرده‌اند.