رسانه سینمای خانگی- این «پالایشگاه» را در سینما ببینید

مهرداد خوشبخت کارگردان فیلم «پالایشگاه» می گوید نسخه در حال اکران این فیلم کاملا با نسخه‌ای که در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد، متفاوت است.

به گزارش سینمای خانگی، مهرداد خوشبخت کارگردان فیلم سینمایی «پالایشگاه» که به تازگی اکران عمومی خود را آغاز کرده است در گفت‌وگو با مهر، درباره حضور این فیلم و مشکلاتی که برای آن در زمان نمایش در جشنواره فیلم فجر پیش آمد، گفت: در جشنواره سال گذشته فشار زیادی را برای رساندن فیلم به جشنواره تحمل کردیم و همه تقریباً در جریان آن هستند. چنین پروژه‌های بزرگی به ویژه در بخش جلوه‌های بصری به زمان زیادی نیاز دارد. با وجود زمان کم تا شروع جشنواره چهل و یکم تیم پس تولید «پالایشگاه» به صورت شبانه روزی تلاششان را کردند تا فیلم به بهترین شکل به جشنواره برسد اما متأسفانه فیلم بدون اینکه تمام مراحل پس تولید فنی و هنری آن به نتیجه مطلوب برسد تنها در ۲ روز آخر به جشنواره رسید.

وی ادامه داد: تأخیر در آماده شدن فیلم سبب شد تا «پالایشگاه» در تعداد بسیار محدودی سانس نمایش داده شود به همین دلیل نتوانست درست مورد داوری قرار گیرد و در جشنواره به شکل محدود به نمایش درآمد.

این کارگردان در ادامه درباره نسخه‌ای که در حال حاضر در سینماها اکران می‌شود، توضیح داد: ما بعد از جشنواره تمام اشکالات فیلم را برطرف کردیم و نسخه‌ای که در حال حاضر به اکران در آمده یک فیلم سینمایی دیدنی است که باید در سالن سینما، روی پرده بزرگ و با صدای فوق العاده تجربه کرد.

خوشبخت در پایان عنوان کرد: سکانس‌هایی در فیلم «پالایشگاه» وجود دارد که کمتر در سینمای ایران به اجرا درآمده است و خوشحالم از اینکه مخاطب پس از خروج از سالن سینما دیدن «پالایشگاه» را با هیجان به دیگران توصیه می‌کند. فیلمی که حقایقی را به نمایش می‌گذارد که جزو ناگفته‌های حماسی و ملی و رشادت‌های ملت بزرگ این کشور است.

«پالایشگاه» که نخستین بار در جشنواره فجر چهل و یکم با نام «گل‌های باوارده» به نمایش درآمد توانست سه نامزدی، ۲ سیمرغ بلورین جلوه‌های ویژه بصری و جایزه ویژه دبیر جشنواره را از آن خود کند.

در خلاصه داستان این فیلم آمده است: «آبادان در التهاب است گروهی به روشن ماندن چراغ پالایشگاه فکر می‌کنند.»

بانیپال شومون، امیررضا دلاوری، الهام نامی، یاسین مسعودی، عبدالرضا نصاری، حیدر رحیمی، پوریا ریحانی، شقایق تنگستانی با حضور نادر سلیمانی گروه بازیگران اصلی «پالایشگاه» را تشکیل می‌دهند.

رسانه سینمای خانگی- «پالایشگاه»آخر هفته اکران می‌شود

در آستانه اکران فیلم سینمایی «پالایشگاه » که از ۲۹ آذرماه روی پرده سینما ‌می‌رود، پوستر رسمی این فیلم سینمایی منتشر شد. 

به گزارش سینمیا خانگی از روابط عمومی پروژه، پوستر رسمی فیلم سینمایی «پالایشگاه» به کارگردانی مهرداد خوشبخت، تهیه کنندگی سعید سعدی و نویسندگی مشترک حسین تراب نژاد و مهرداد خوشبخت با طراحی محمد روح الامین رونمایی شد.

این فیلم که نخستین بار در جشنواره فجر چهل و یکم با نام «گل های باوارده» به نمایش درآمد توانست سه نامزدی و دو سیمرغ بلورین جلوه های ویژه بصری و جایزه ویژه دبیر جشنواره را از آن خود کند.

در خلاصه داستان این فیلم آمده است: «آبادان در التهاب است گروهی به روشن ماندن چراغ پالایشگاه فکر می‌کنند.»

بانیپال شومون، امیررضا دلاوری، الهام نامی، یاسین مسعودی، عبدالرضا نصاری، حیدر رحیمی، پوریا ریحانی، شقایق تنگستانی با حضور نادر سلیمانی گروه بازیگران اصلی «پالایشگاه» را تشکیل می‌دهند.

عوامل اصلی این فیلم سینمایی عبارتند از نویسنده: حسین تراب نژاد و مهرداد خوشبخت، مدیر فیلمبرداری: سعید براتی، تدوین: سهراب خسروی، آهنگساز: بهزاد عبدی، طراحی و ترکیب صدا: سید علیرضا علویان، طراح صحنه و لباس: آیدین ظریف، طراح چهره پردازی: عباس عباسی، دستیاران تهیه: حسین لنجابی، حمید حاجی زاده، برنامه ریز و دستیار اول کارگردان: آرش حسن پور، مدیر صدابرداری: رضاتهرانی، جلوه‌های بصری: حسن ایزدی، جلوه‌های ویژه میدانی: ایمان کرمیان، عکاس: پویا شاه جهانی.

رسانه سینمای خانگی- آیا «وابل» با ورژن جدید اکران می‌شود؟

نسخه جدید و نهایی فیلم سینمایی «وابل» ساخته تورج اصلانی با تمام شدن تدوین، به صداگذاری و موسیقی رسید.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، «وابل» چهارمین فیلم بلند سینمایی تورج اصلانی پس از «جینگو»، «حمال طلا» و «بی‌سرزمین» است که سال گذشته در جشنواره فیلم فجر رونمایی شد.

این فیلم با بازی نوید پورفرج، آزاده زارعی، رامین راستاد، هژیرسام ‌احمدی، آسنات درگاهی، مائده طهماسبی، فرید سجادی حسینی و با معرفی سارا صفری داستان خانواده‌ای را روایت می‌کند که همراه با دیگر ساکنان روستای سیل‌زه خود در یک ایستگاه متروک قطار زندگی می‌کنند و درگیر حادثه‌ای می‌شوند.

اصلانی در گفت‌وگویی با ایسنا در پاسخ به اینکه آیا «وابل» در چند ماه‌ آینده به اکران درمی‌آید، بیان کرد: تدوین نهایی فیلم اخیرا تمام شده و در مرحله پست‌پروداکشن فیلم هستیم تا بعد آن را به تهیه‌کننده ارائه کنم که برای اکران تصمیم‌گیری شود.

او اظهار کرد: آنچه در جشنواره فجر چهل و یکم نمایش داده شد نسخه ناتمام فیلم بود و درواقع راف‌کات «وابل» به جشنواره رسید. خانم (مستانه) مهاجر تدوین فیلم را به تازگی تمام کردند و الان در مرحله ساخت موسیقی توسط صادق آزمند و صداگذاری کار با حضور امیرحسین صادقی هستیم.

وی تاکید کرد، برهمین اساس تا زمانی که نسخه نهایی فیلم آماده نشود، نمی‌توان برای زمان اکران آن پیش‌بینی کرد.

تورج اصلانی پیش از شروع فیلمسازی، مدیریت فیلمبرداری تعداد قابل توجهی از آثار سینمای ایران را برعهده داشته و جوایز متعددی را هم از جشنواره‌های داخلی و خارجی کسب کرده است.

او سال گذشته فیلمبرداری فیلم سینمایی «پسر کوچک و جنگل» را به کارگردانی «گیورگی اواشویلی» فیلمساز گرجستانی در کشور گرجستان انجام داد.

این سینماگر همچنین دو سال قبل مستند «نان مقدس» را به کارگردانی زنده‌یاد رحیم ذبیحی تهیه‌ کرده بود.

 اصلانی مدیریت فیلمبرداری فیلم «بانو» را به کارگردانی تهمینه رافاعلا (فیلمساز آذری) محصول کشورهای ایتالیا، فرانسه و آذربایجان انجام داده است که برای آن به عنوان یکی از هشت فیلمبردار منتخب جهان برای رقابت در جایزه ویلموس زیگموند در سال ۲۰۲۳ انتخاب شد.

رسانه سینمای خانگی- جشنواره‌ای با امکانات رفع‌تکلیفی

سی و پنجمین دوره از جشنواره فیلم کودک در حالی سپری شد که تجهیزات سینماها از نظر فنی مشکل داشت و با استقبال کمی مواجه بود و صرفا رفع تکلیفی برای برگزارکنندگان بدون نتیجه محسوب می‌شود.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، سی و پنجمین دوره از جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان پس از دو دوره مسکوت کرونا در مهر ۱۴۰۲ در اصفهان برگزار شد که البته نسبت به سال‌های گذشته رونق کمتری داشت و تعداد فیلم‌ها و استقبال کنندگان روند رو به کاهشی داشته است و عملاً به گفته کارشناسان خبر ویژه و خاصی را در این دوره از جشنواره مشاهده نکرده‌اند.

رمضانی از جمله خبرنگارانی است که تجربه حضور در دوره‌های گذشته جشنواره را داشته است و از تفاوت این دوره با سال‌های قبل می‌گوید: سال‌های گذشته فیلم‌سازان بزرگ‌تری حضور پیدا می‌کردند و حضور چهره‌های معروف و به نام عرصه سینما بیشتر دیده می‌شد در حالی که این دوره منتقدان سینمایی نیز حضور کمرنگی داشتند و امسال بازیگری که مشاهده شد، سید جواد هاشمی و محمد فیلی بود.

وی ادامه می‌دهد: سال‌های گذشته کارناوال شادی در شهرها به راه می‌افتاد و در پارک‌ها و مدارس شور و شوق کودکی حس می‌شد و هرچند که عنوان کردند برنامه‌های محله محوری در این راستا برگزار شده اما در صورت انجام، بُرد رسانه‌ای نداشته و این خود نقطه ضعف محسوب می‌شود. در واقع از نظر تبلیغات عملکرد ستاد اطلاع‌رسانی جشنواره و شهرداری مناسب نبود هرچند سعی کردند که از طریق فضای مجازی حضور را پررنگ نشان دهند اما در سطح شهر به جز چند بنر ساده ابتکار عمل خاص و المانی دیده نمی‌شود و شهر، شور و حال کودکی ندارد.

ضعف در تجهیزات فنی سینماهای اصفهان

آنچه که این روزها در اکران فیلم‌ها مشاهده می‌شود این است که کودکان و نوجوانان خبرنگار به کیفیت صدا و تصویر انتقاد دارند و آن را از سینماگران و تهیه‌کنندگان مطالبه می‌کنند در حالی که پاسخ آنها این است اگر فیلم در فضای بهتر و حتی تلویزیون نمایش داده می‌شد کیفیت بهتری خواهد داشت. آنها معتقدند که سینما چهارباغ از نظر تجهیزات فنی مناسب سازی نشده و صدا بالانس نیست و کیفیت ندارد و باعث می‌شود که بچه‌ها لذت کافی از فیلم را نبرند و این امر نشان می‌دهد که سینماهای مناسبی را برای اکران انتخاب نکردند.

محمدی از دیگر کارشناسان سینما و منتقد سینمایی است که از کیفیت فیلم‌های اکران شده می‌گوید: اغلب فیلم‌های تولیدی مانند دهه‌های گذشته برای بچه‌ها ساخته نشده است بلکه در مورد بچه‌ها ساخته می‌شوند و این آسیبی برای آنهاست.

وی ادامه می‌دهد: فیلم‌ها اکثراً از جشنواره‌های دیگر آمده‌اند و در این جشنواره رونمایی نشدند. از ۱۴ فیلم بخش مسابقه جشنواره کودک و نوجوان، سه فیلم «کاپیتان»، «در آغوش درخت» و «هوک» در جشنواره فیلم فجر سال گذشته اکران شده است. فیلم‌هایی که اگر دقیق به محتوای آنها نگاه کنیم، ترکیبی از فیلم‌های کودک و بزرگسال هستند و حتی در میان ۹ فیلمی که فارابی در جشنواره فیلم فجر چهل و یکم روی آنها سرمایه‌گذاری کرده، فیلمی مخصوص کودکان دیده نمی‌شود.

وی در خصوص اکران فیلم‌های خارجی به خبرنگار مهر می‌گوید: از ۳۹ کشور اثر فرستادند و از روز اول تاکنون مهمان خارجی چندانی مشاهده نشد و از طرفی هم خیلی دیر به اکران فیلم‌های خارجی پرداختند و باعث شد که شور و حال کمتری در این دوره از جشنواره را شاهد باشیم. در حالی که نسبت به سال‌های گذشته پخش با دوبله همزمان داشتیم.

تعداد بالای خبرنگار نوجوان دلیل بر کیفیت جشنواره نیست

خبرنگار پیشکسوت دیگری هم به نبود حضور هیئت داوران اصلی جشنواره اشاره می‌کند و به خبرنگار مهر می‌گوید: تنها داوران نوجوان هستند که رأی آنها اینترنتی هستند که آن هم معلوم نیست با چه مشکلاتی روبرو خواهند بود.

وی ادامه می‌دهد: تبلیغات بسیاری در راستای تعداد بالای خبرنگاران کودک و نوجوان شده که البته دلیل بر بهبود کیفیت جشنواره نمی‌شود و آنها کامل آموزش ندیده‌اند و اطلاعات آنها راجع به فیلم‌ها کافی نبود. بهتر این است که بچه‌ها از مدت‌ها قبل و تخصصی‌تر آموزش ببیند و فنی‌تر از نویسنده و کارگردانان سوال بپرسند زیرا بار اطلاع‌رسانی صحیح جشنواره به دوش خبرنگاران نوجوان است و فعالیت اصلی سایت جشنواره نیز از طریق خبرنگاران نوجوان تغذیه می‌شود.

لاهوتی معتقد است که تربیت و پرورش دادن خبرنگار نوجوان خوب است اما باید خوب آموزش ببیند و سطح اطلاعات بالایی را کسب کنند.

وی تاکید می‌کند: از سویی نیز باید توجه داشت که حضور حدود ۹۰۰ خبرنگار و داور نوجوان وکودک در این جشنواره دلیلی بر رونق آن نیست چرا که کودکان و نوجوانانی که شهروندان عادی شهر بودند از آن بهره‌ای نبردند.

از دیگر ضعف‌هایی که در این جشنواره می‌توان به آن اشاره کرد، سوق دادن مردم برای دریافت و رزرو بلیط به سایت آی تیکت است، در حالی که اصلاً نیاز به عجله و رزرو نبود و سالن‌ها از تماشاگر پُر نمی‌شد و کلاً استقبال مردم عادی ضعیف است و بیشترین میزان استقبال از سمت داوران کودک و نوجوان است که تعداد بالایی دارند.

حال پیش از آغاز جشنواره، مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی به برخی از انتقادات پاسخ داده بود که فیلم‌های کودک و نوجوان نیازمند حمایت هستند و ما نیازمند احیای سینمای کودک و نوجوان هستیم و سال‌هاست که تعداد تولیدات ما در سینمای کودک و نوجوان عدد قابل اعتنایی نیست و در زمینه تولید فیلم‌های فیلم‌های کودک و نوجوان دچار اختلال و کسری تولید هستیم و فیلمسازان ما نیازمند حمایت هستند.

وی گفته است که گاهی می‌دانیم که باید حمایت کنیم و این روشن است که فیلم کودک و نوجوان بدون حمایت پیش نمی‌رود، اما مقدورات و امکانات ما کم است. به همین دلیل است که تولیدات فیلم کودک و نوجوان به حداقل شش یا هفت فیلم می‌رسد. این مشکل در دوره پس از کرونا به‌دلیل توقف در تولید بیشتر شد.

زین‌العابدین خاطرنشان کرد: از طرف دیگر تا زمانی که اکران رونق پیدا نکند، شاید تولید به فعلیت نرسد و باید در این زمینه سازوکار حمایتی و مهندسی معکوس داشته باشیم. بنابراین، تعداد فیلم‌های اکران شده در نقطه مطلوب و آرمانی ما نیست و از میان ۵۱ فیلم، بعضی ویدئویی بودند که پروانه نمایش آنها تبدیل به ویدئویی شد و تعدادی فیلم سینمایی هم داشتیم که یا اکران عمومی شدند و طبق ضوابط امکان نمایش در جشنواره فیلم کودک و نوجوان را نداشتند یا بعضی دیگر چون در روزهای آینده نوبت اکران داشتند، نتوانستند در جشنواره حاضر شوند.

رسانه سینمای خانگی- کار سینما فقط خنده‌درمانی نیست!

اکران سینمای ایران در سال ۱۴۰۲ با «فسیل» شروعی امیدوارکننده برای فیلم‌های کمدی داشت، اما آیا ترکیب تازه فیلم‌های غیرکمدی می‌تواند توازن را به گیشه سینمای ایران بازگرداند؟

به گزارش سینمای خانگی از مهر، بعد از دو سال کرونا و وقایع پاییز و زمستان سال گذشته که سینماها را به رکود برد، از ابتدای امسال فیلم «فسیل» توانست رکورد فروش صد میلیاردی را بزند و حالا برای دویست میلیاردی شدن دورخیز کرده است. وضعیت فروش فیلم‌ها در سه ماهه اخیر سال ۱۴۰۲ نشان داد در کنار همه آثار به اکران رسیده، «فسیل» بخش اعظم سینما را از آن خود کرد.

رقم کل فروش سال ۱۴۰۲ بیشتر از ۲۲۹ میلیارد با ۵ میلیون و ۲۳۰ هزار مخاطب بوده است که از این میزان فقط حدود ۱۶۵ میلیارد با ۳ میلیون و ۷۰۰ هزار مخاطب به کمدی «فسیل» اختصاص یافته است؛ یعنی فروشی در حدود ۷۰ درصد مجموع فروش سینمای ایران. اگر این سی درصد را هم البته جزیی‌تر نگاه کنیم با توجه به فیلم‌های کمدی دیگر مثل «آهنگ دو نفره» و «یقه‌سفیدها» یا فیلم‌های سرگرم کننده مثل «عروس خیابان فرشته» سهم سینمای اجتماعی و به تعبیری فیلم‌های «غیرکمدی» ناچیزتر هم می‌شود!

اما آیا ظرفیت فروش فیلم‌های غیرکمدی اکران امسال مانند «غریب»، «دسته دختران»، «سه‌کام حبس» و «جنگ جهانی سوم» واقعاً همین اندازه بوده است؟

حتی با نگاهی به فیلم «ملاقات خصوصی» که پرفروش‌ترین فیلم غیرکمدی تاریخ سینمای ایران شده است، می‌توان گفت این فیلم در سال ۱۴۰۱ به چنین رکوردی دست پیدا کرد آن هم بعد از چندین ماه روی پرده بودن.

در چنین شرایطی از روز ۱۷ خرداد اکران تابستانه سینماها با ترکیبی متفاوت از فیلم‌ها آغاز شده و به نظر می‌رسد قرار است وزن سینمای اجتماعی در چرخه اکران کمی پررنگ‌تر شود و گیشه رو به احتضار فیلم‌های غیرکمدی جان تازه‌ای بگیرد.

در همین چند روز ابتدایی اکران فیلم‌های جدید، غیر از «شهر هرت» کمدی جدید کریم امینی، کارگردان «فسیل» برخی فیلم‌های اجتماعی مثل «کت چرمی» و «مصلحت» هم با یک استقبال خوب در جایگاه‌های بعدی قرار گرفته‌اند و حالا امیدهای تازه‌ای به سینمای ایران تزریق شده است که این سینما هم می‌تواند احیای دوباره‌ای داشته باشد که البته باید دید رقم فروش گیشه این فیلم‌ها در ادامه به چه سمت و سویی خواهد رفت.

در ادامه نگاهی داریم به جدیدترین فیلم‌های روی پرده در فضای اجتماعی که هر یک می‌تواند طیفی از مخاطبان و علاقمندان را با خود همراه کند.

کت چرمی؛ معمای یک مهمانی زیرزمینی و قهرمانی‌های جواد عزتی

فیلم «کت چرمی» یکی از پربحث‌ترین فیلم‌های رونمایی‌شده در جشنواره فجر چهل و یکم بود که به‌واسطه میزان استقبال مخاطبان در سالن‌های مردمی جشنواره، یکی از شانس‌های شکار سیمرغ تماشاگران در صورت اهدای این جایزه نیز محسوب می‌شد.

«کت چرمی» اگرچه یک فیلم پرستاره است اما برگ برنده این فیلم در اکران و جذب مخاطب استفاده از همه مولفه‌های یک ترکیب برنده است. قصه و فیلمنامه قوی و پیش برنده و نقاط عطف و فراز و فرودهای آن، معرفی استعدادهای تازه مثل سارا حاتمی که اتفاقاً بازی او توانست تندیس سیمرغ نقش مکمل زن را برایش به ارمغان بیاورد، حضور چهره‌هایی چون جواد عزتی که این سال‌ها در نقش‌های جدی و ملودرام درخشش‌های متعددی داشته و جسارت پرداخت به سوژه‌هایی که می‌تواند دردسر آفرین هم باشد از جمله این موارد است.

«کت چرمی» این چند وقت به دور از حاشیه هم نبوده است و ماجرای اعدام الکس و برخی شباهت‌های داستانی می‌توانست دست‌اندازی را برای اکران این فیلم در موعد مقرر فراهم آورد که این اتفاق رخ نداد و فیلم در حال حاضر روانه پرده سینماها شده است.

این فیلم که از روز ۱۷ خرداد روی پرده سینماهای کشور رفته بعد از «شهر هرت» توانسته است انتخاب دوم مخاطبان برای تماشای فیلم در سینما باشد و با توجه به قصه و بازیگران و ادامه همین روند می‌تواند یکی از مدعیان صدرنشینی در جدول پرفروش‌ترین فیلم‌های غیرکمدی امسال باشد.

این فیلم به کارگردانی حسین میرزامحمدی و تهیه‌کنندگی کامران حجازی ساخته شده است و به ماجرای مرموز یک مهمانی زیرزمینی و دختران قربانی شده آن می‌پردازد.

تصور؛ عاشقانه‌ای با حضور لیلا حاتمی و مهرداد صدیقیان

«تصور» از دیگر فیلم‌های اجتماعی است که از روز ۱۷ خرداد به اکران سینماها پیوست. فیلمی اجتماعی در بستری عاشقانه که این بار لیلا حاتمی و مهرداد صدیقیان را در مقام یک زوج قرار داده است.

«تصور» اولین بار در خلال جشنواره فیلم کن خبرساز شد و پس از رونمایی در اولین حضور جهانی خود در فستیوال کن سال ۲۰۲۲، نظر تماشاگران خود را جلب کرد.

حضور لیلا حاتمی برگ برنده اصلی «تصور» است و می‌تواند بخشی از مخاطبان را به سالن‌های نمایش این فیلم بکشاند.

این فیلم رونمایی در جشنواره فجر نداشت و همین باعث شد کمتر خبر و اطلاعاتی از آن در دسترس مخاطبان داخلی باشد و به همان میزان بر کنجکاوی‌های مخاطب هم افزوده است.

جواد نوروزبیگی از تهیه‌کنندگان پرکار سینمای ایران در سال‌های اخیر تهیه‌کنندگی این فیلم را بر عهده دارد.

او هم «تصور» را برای سبد اکران فیلم مناسبی دانسته و هم کارگردانش علی بهراد را چهره تازه‌ای که به سینما معرفی شده است.

مصلحت؛ پس از سال‌ها یک تریلر سیاسی با طعم عدالت

از چالشی‌ترین فیلم‌های اجتماعی در اکران تازه سینماها می‌توان به «مصلحت» اشاره کرد که پیش‌تر در گزارشی مشروح به فرآیند تولید و رسیدن آن به اکران عمومی پرداختیم.

مصلحت به دلیل قصه و سوژه مرتبط با تاریخ معاصر که در بستری از یک درام سیاسی و جنایی هم روایت می‌شود می‌تواند طیفی از علاقه‌مندان به چنین فیلم‌های را به خود جذب کند.

این فیلم نیز ترکیب برنده‌ای دارد که از بازیگران کاربلد تئاتری مثل امیر نوروزی تا چهره‌هایی مثل فرهاد قائمیان در نقش‌هایی کمتر دیده شده بهره برده، ستاره این فیلم وحید رهبانی است که اگرچه بعد از دو دهه با «گاندو» به عرصه تصویر بازگشت اما حالا می‌تواند از دیگر ستاره‌های تلویزیونی باشد که حضور قابل توجهی بر پرده سینما را هم تجربه می‌کند.

«مصلحت» به کارگردانی حسین دارابی و تهیه‌کنندگی محمدرضا شفاه محصولی از سازمان سینمایی سوره و سازمان اوج است و داستان آن روی «عدالت» تاکید ویژه‌ای دارد.

نگهبان شب؛ از حاشیه پایتخت تا دل انتخابات

به یقین می‌توان گفت در میان موج تازه فیلم‌های سینمایی که اکثر آن‌ها امضای کارگردانان نسل جوان سینما را پای خود دارند، «نگهبان شب» به کارگردانی رضا میرکریمی می‌تواند نمایندگی نسل فیلمسازان باسابقه را به عهده بگیرد.

کارگردانی که همواره نگاه ویژه‌ای را در آثار خود داشته و برای فیلم اخیرش سراغ چهره‌هایی کمتر دیده شده و استعدادهای جدید رفته است.

نقش اصلی این فیلم را تورج الوند به عهده دارد که از طریق تست‌های چند مرحله‌ای به این نقش رسید و در کنار او لاله مرزبان دیگر بازیگر اصلی فیلم است. الوند برای ایفای این نقش به‌صورت ویژه مورد تحسین منتقدان قرار گرفت.

محسن کیایی و ویشکا آسایش از دیگر بازیگران فیلم هستند و از اتفاقات مهم در ترکیب بازیگران این فیلم می‌توان به حضور کوتاه زنده یاد کیومرث پوراحمد کارگردان نامدار فیلم و سریال‌های خاطره‌انگیز اشاره کرد.

«نگهبان شب» قصه‌اش را در حاشیه‌ای از پایتخت تعریف می‌کند قصه زوجی که ماجراهای زندگی شخصی‌شان گاه تا عمق حاشیه‌ای ترین و مهمترین اتفاقات روز جامعه مثل انتخابات هم کشیده می‌شود.

فیلم‌های جشنوارۀ فجر در خط انقلاب بودند یا سند 2040 استنفورد؟

مهدی فیوضی کارگردان سینما در خصوص‌نسبت جشنواره فجر چهل و یکم با انقلاب اسلامی گفت: باعث تأسف است که در برخی آثار جشنواره چهل و یکم شاهد فیلم هایی بودیم که در راستای سند ۲۰۴۰ استنفورد تولید شده بودند؛ اشکالات فراوان، سیاه نمایی و انحراف همچنان در آثار این دوره از جشنواره به وفور دیده می شد و این اتفاق برخلاف وعده ها و شعارهای زیبای مدیران فرهنگی و سینمایی بود!

کارگردان فیلم های سینمایی «محرمانه تهران» و «نفوذی» در گفتگو با سینماپرس، گفت: برخلاف گفته های وزیر ارشاد که بارها در مورد جشنواره با رسانه های متعدد صحبت کردند و خودشان را در حد یک روابط عمومی جشنواره پایین آورده و به جای خبررسانی توسط جشنواره ایشان خبررسانی می کردند و حداقل هفته ای یک بار به جای روابط عمومی جشنواره اظهارنظر داشتند و خودشان را در این حد تنزل دادند این جشنواره نتوانست به سینمای تراز انقلاب اسلامی نزدیک شود.

وی ادامه داد: ایشان احتمالا شناختی از سینما ندارند و تنها چند فیلم معدود دیده اند به گزارش غلط اطرافیان شان اتکا کرده اند و از همین رو به کرات در مصاحبه های مختلف اعلام کرده اند در جشنواره چهل و یکم به سینمای تراز انقلاب نزدیک شدیم!

فیوضی سپس با بیان اینکه ما از روز اول تا آخر دقت کردیم ببینیم آیا فیلم های این دوره از جشنواره در تراز انقلاب هستند یا خیر؟ تصریح کرد:ما چندان نشانی از سینمای تراز انقلاب ندیدیم؛ بیش از یک درصد آنچه مدنظر ما بود در فیلم ها وجود نداشت و شاید با اغماض فراوان بتوانیم بگوییم تنها چند درصد معدود از فیلم های جشنواره توانسته بودند در این مسیر باشند.

این سینماگر با انتقاد شدید از سرمایه گذاری نهادهای دولتی روی برخی فیلم اظهار داشت: فیلم هایی که دولت از طریق بنیاد سینمایی فارابی خودش سرمایه گذاری کرده از ۹ فیلم شاید فقط یکی از آن فیلم ها قابل اعتنا باشد و بقیه اش در راستای فیلم هایی است که اشکالات فراوان و سیاه نمایی و انحراف در آن ها وجود داشت و ناخواسته یا خواسته اهداف دشمن را پیش می بردند!

وی متذکر شد: سند ۲۰۴۰ که سند ۲۰۳۰ جزئی از آن است گویا یکی از مشی های اصلی برخی فیلمسازان این دوره جشنواره بوده؛ ناخواسته یا خواسته برخی فیلمسازان از این سند خط گرفتند و در راستای این سند پیش رفته بودند و این عجیب بود که چرا در این دولت که وزیر فرهنگش این همه شعار می دهد و حرف های قشنگ می زند چرا این فیلم ها تولید شده و امکان نمایش در جشنواره فجر انقلاب اسلامی را پیدا کردند؟ باید از این افراد پرسید چرا شما قبل از شعار دادن فیلم ها را بررسی نکردید؟

فیوضی در پایان این گفتگو افزود: بنده خودم در تلویزیون گفتگویی از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را دیدم که ایشان وعده دادند ما امسال به سینمای تراز انقلاب نزدیک شدیم در صورتی که نه از نظر کمی و نه از نظر کیفی و ساختاری و محتوایی این گونه نبود. ما با فیلم هایی عجیب مانند «یادگار جنوب»، «وابل»، «آن ها مرا دوست داشتند» و… در جشنواره امسال روبرو بودیم که اصلا حضورشان در جشنواره جای سوأل دارد. در نهایت با اغماض بسیار از میان ۲۴ فیلم بخش مسابقه می توان گفت شاید تنها ۵ فیلم در راستای اهداف انقلاب اسلامی تولید شده و بقیه انحرافات جدی محتوایی داشتند.

ریل این سینما به کدام مقصد می‌رسد؟

واقعیت آن است که «فجر چهل و یکم» تنها محدود به کیفیت نازل برگزاری و یا کمیت ناقص اجرایی در بخش‌های مختلف این رویداد مهم و تاثیرگذار فرهنگی و سینمایی نبوده؛ بلکه اساسا بحث اصلی متوجه «سازمان سینمایی» و ادعای «ریل‌گذاری جدید» در عرصه فرهنگ و سینما است!

به گزارش سینمای خانگی به نقل از سینماپرس، واقعیت آن است که افتضاح «فجر چهل و یکم» تنها محدود به کیفیت نازل برگزاری و یا کمیت ناقص اجرایی در بخش‌های مختلف این رویداد مهم و تاثیرگذار فرهنگی و سینمایی نبوده و فقط اشتباهات متعدد و فرصت‌سوزی و «بی‌سامانی دبیرخانه» و یا ناتوانی و کم‌بضاعتی «دبیر» این رویداد برای برگزاری شکوهمند «چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر» را در بر نمی‌گیرد؛ بلکه اساسا آبروریزی اصلی متوجه «سازمان سینمایی» و ادعای «ریل‌گذاری جدید» در عرصه فرهنگ و سینما است!



آثار و تولیدات سینمایی به نمایش گذاشته شده در «بخش سودای سیمرغ فجر چهل و یکم» قطعا می‌تواند به عنوان ملاک خوبی برای قضاوت و سنجش ادعای «ریلگذاری جدید» توسط «مدیران سینمایی دولت سیزدهم» مورد توجه واقع شود. توجهی ویژه که بیش از هر چیز می‌بایست محتوای این تولیدات سینمایی را در برگرفته و بیش از هر چیز موید عدم تعارض این تولیدات با مبانی تفکری «دولت سیزدهم» باشد. تفکری که به درستی خود را وابسته به «آرمانهای اصیل انقلاب اسلامی» می‌داند و از این جهت است که ظهور و عرضه تولیداتی مغایر «اصول اسلامی» و ناقض «منافع ملی» بر روی «پرده نقرهای فجر چهل و یکم» نه تنها گناهی نابخشودنی است؛ بلکه حکایت از بروز یک ندانم‌کاری و یا نفوذ در عرصه مدیریت فرهنگی و سینمایی کشور است و این موضوع از آن‌رو اهمیت می‌یابد که تصویر ارایه شده به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر بدان‌سان است که ایشان بیان داشته: جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به نقطه اوج و عطف خود بیش از گذشته نزدیک شده است!



فیلم سینمایی «آنها مرا دوست داشتند» مصداق یکی از برجسته‌ترین تولیدات سینمایی «ضد امنیت ملی» است که موفق شد تا در جمع ۲۴ فیلم گزینش شده توسط «هیات انتخاب چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر» حاضر شود. اثری به شدت سیاه و کاملا کثیف که به وضوح در «ژانر فلاکت» تولید شده است. اثری که البته به شیوه متداول در بازنمایی میزانسن «فقر و زجر» و «فقر و فلاکت» متمسک نمی‌شود و سعی می‌کند تا با نوعی بَزک و یا شاید ظاهرسازی برای خوشایند «سازمان سینمایی»، نماهایی از پیشرفت و آبادانی کشور را در کنار تصاویر کثیف و مردم و جامعه کثافت و پلید جنوب شهری بگنجاند و یا با قاب گرفتن از «آقازادههای باشرافت» و یا ارایه این ذهنیت که باید «خودمان به فکر خودمان باشم» و … نویدبخش آینده روشن و مورد رضایت برای کسب «پروانه ساخت» باشد!!



معرفی «ایران اسلامی» به عنوان جامعه‌ای به شدت مفلوک و آنچنان فروپاشیده از منظر اخلاقی که نوزادان و طفل‌های شیرخوار در بطن این جامعه «چوب حراج» می‌خورند و خرید و فروش می‌شوند و یا ترسیم شکاف طبقاتی فاحش و معرفی حاکمیت و وابستگان ایشان به عنوان تمام طیف حاضر در طبقه مرفه و یا معرفی رسمی «نظام جمهوری اسلامی» به عنوان عامل اصلی فرومایه و بدبخت ماندن بخش عظیمی از مردم ایران و… اگر چه موضوعات قابل تامل در فیلم سینمایی «آنها مرا دوست داشتند» می‌باشد؛ اما ماهیت «ضد امنیت ملی» این اثر سینمایی چیزی فراتر از این تصویرسازی‌های رایج و به سبک انبوه آثار تولید شده طی یک دهه گذشته است و حتی اصرار این اثر در تولید «سکانس سقط جنین غیرقانونی» را در برنمی‌گیرد و یا با تصویرسازی و نمایش «سکانس ضجه کودکان شیرخوار» آن هم برای نخستین‌بار در سینما و برای حضور موفق در جشنواره‌های خارجی و همچنین «سندسازی سینمایی» از فرایند «چوب زدن اطفال در ایران» را شامل نمی‌شود!



سوای نظر از انبوه مفاهیم سیاه و فلاکت ترسیم شده در این اثر سینمایی؛ عادی‌سازی و مشروعیت بخشیدن به «پروژه صهیونیستی ژنوم» همانماهیت «ضد امنیت ملی» فیلم سینمایی «آنها مرا دوست داشتند» و کارکرد اصلی این اثر سینمایی است که متاسفانه با مجوز «سازمان سینمایی دولت سیزدهم» تولید شده است. اثری که به سبب یک ندانم‌کاری محض، در شب ۲۲ بهمن و به عنوان «خاتمه بخش اکرانهای فجر چهل و یکم» در «برج میلاد» به نمایش گذاشته شد و جالب‌تر آنکه «وزیر بهداشت» نیز به عنوان میهمان برای تماشای چنین دستاوردی مورد دعوت ویژه قرار گرفته بود!


فیلم سینمایی «آنها مرا دوست داشتند» داستان کودک خردسالی است که دچار بیماری «گلبول داسی شکل خون» (Sickle cell disease (SCD)) شده است و حالا پدرخوانده و مادرخوانده این کودک که از آقازاده‌ها محسوب می‌شوند و به سبب پدران مسئول خود از جایگاه اجتماعی ویژه‌ای برخوردار هستند به دنبال والدین اصلی کودک برمی‌آیند. اما وقتی از یافتن والدین ناامید می‌شوند تنها نقطه سفید و امیدبخش فیلم به عرصه می‌آید و پزشک درون این فیلم راه نجات کودک را ژن‌درمانی مطرح کرده و در قالب یک دیالوگ امیدبخش، چنین تجویز می‌کند که یا باید والدین کودک باشند یا اینکه به تازگی تکنیکی به وجود آمده است که به صورت کامل مشکل را حل کرده و می‌توانند به سرعت بیماری کودک را مداوا بکنند! در این روش که تحت عنوان HLA Typing نامیده می‌شود با بررسی مشابهت‌های ژنی بین یک جمعیت بسیار انبوه که از قبل بصورت داوطلبانه نمونه‌های سلولی خودشان را به این بانک جهانی اهدا کردند، مقایسه با نمونه مورد نظر صورت می‌گیرد و نمونه مشابه از سراسر جهان را به یکدیگر مرتبط ساخته تا عمل پیوند مغز استخوان برای دو فرد مشابه با یکدیگر سریعا اتفاق بیافتد و در این میان جالب اینجاست که برخلاف بیان این فیلم مبنی بر اینکه این تکنیک از یکسال پیش کشف شده است و ما امروز در ایران با این روش بیماران را درمان می‌کنیم و …؛ این تکنیک قدمتی بالای ۱۵ سال دارد و در کشور ما هم از سالیان گذشته برقرار بوده است و با وجود اصرار «دولت حسن روحانی» و برجسته نمودن موارد مفید آن؛ اما در کل اثربخشی درمانی چشمگیری نیز ندارد و تنها موجب می‌شود تا «اطلاعات ژنتیکی ایرانیان» با حداقل هزینه و حداکثر دقت ممکن در اختیار جحودها و مراکز مطالعاتی غربی قرار گرفته و در طراحی «آفندهای بیوتیک» استفاده شود و «نسل انسان ایرانی» را در معرض حملات موثر «بیوتروریستی» قرار دهد.

«سرقت ژنتیکی ژنوم ایرانیان» عنوان یک پروژه اسراییلی بود که به صورتی ویژه و چندین سال پیش از شروع ماجرای «کرونا» آغاز شد و طی یک برنامه‌ریزی هوشمندانه، مراحل عادی‌سازی و مشارکت‌پذیری آن با استفاده از ظرفیت «سلبریتیهای ایرانی» مورد پیگیری ویژه رسانه‌ای واقع گردید. در این میان حضور «دولت حسن روحانی» و همراهی و حمایت ویژه برخی دولتمردان با این «پروژه صهیونیستی» بر گستردگی تبلیغات این پروژه آن هم با هدف تمرکز بر جلب‌نظر جامعه و بالارفتن میزان مشارکت عمومی برای «تهیه نقشه ژنوم انسان ایرانی» افزود. رویکردی که منجر به تهیه و انتشار گسترده و بدون ممانعت ویدیو کلیپ‌هایی نظیر «یکی از ما» در فضای رسانه‌ای کشور گردید. ویدیو کلیپ تبلیغاتی پُرمخاطبی که در سال ۱۳۹۳ هجری‌شمسی و با حضور «گلشیفته فراهانی» ، «بهرام رادان» و تعدادی دیگری از سلبریتی‌های سینمایی تهیه شده بود و به تبلیغ فواید مشارکت در این پروژه و تاثیرات ویژه آن برای نجات جان انسان‌ها می‌پرداخت.

بر خلاف ادعای برخی سلبریتی‌های مزدور که در ویدیوهای تبلیغاتی و سفارشی آن مقطع زمانی حاضر می‌شدند و با استفاده از ظرفیت رسانه‌ای خود از مردم ایران می‌خواستند تا برای نجات جان سایر هموطنان ایرانی خود از مرگ و بیماری و … در یک کار ساده و بسیار کم‌هزینه مشارکت کنند و اقدام به ارسال یک چوب پنبه آغشته به سلول‌های بزاق دهانشان نمایند و …؛ در همان زمان اساتید متعهد و دلسوزان متخصص ژنتیک در کشور این اقدام را یک «فاجعه ملی» می‌نامیدند و حتی برخی از ایشان همچون «دکتر شاهزاده اضلی» ریاست وقت «مرکز ملی ذخایر ژنتیکی کشور» مستندات علمی خود را رسانه‌ای کرده و در مصاحبه با صدا و سیما این اقدام را در تضاد با «امنیت ملی» معرفی نمودند و رسما بیان داشتند که مشارکت عمومی جامعه در چنین پروژه‌ای موجب دست‌یابی سازمان‌های بین‌المللی به «نقشه ژنوم ایرانی» شده و خطر بزرگی برای کشور در پی‌خواهد داشت. البته تبلیغات گسترده این «پروژه صهیونیستی» با آگاهی‌بخشی متخصصان دغدغه‌مند و پیگیری‌ نهادهای امنیتی کشور تا حدی در همان مقطع فروکش نمود و حتی موجب شد تا «سازمان پدافند غیرعامل» به این موضوع ورود نماید و در سال ۱۳۹۵ آیین‌نامه‌ای را به تصویب برساند که ممنوعیت انتقال داده‌های ژنتیکی به بیرون از کشور را تصریح می‌نمود. مراقبت امنیتی ویژه‌ای که با ایجاد شرایط کرونایی تشدید گردید و در مجموع موجب شد تا طی سه سال کرونایی پشت سر گذاشته شده، دیگر هیچ نمونه خونی از خارج وارد ایران نشود و طی این مدت فقط از نمونه‌های خونی خویشاوندان همسان و غیرهمسان استفاده گردد. تمهید امنیتی ویژه‌ای که موجب شد تا مشکلات پیوندی بیماران را به پایین‌ترین حد خود برساند و عملا کشور را از «بانکهای ژنتیکی خارجی» و عموما صهیونیستی بی‌نیاز سازد. مشکلاتی که پیش از این با مرگ ۸۰ درصدی بیماران پیوند مغز استخوانی از نمونه‌های آمریکایی و ۱۰۰ درصدی مریضان پیوندی با نمونه‌های خونی دریافت شده از اسرائیل همراه بود و …

اگر چه تبلیغات گسترده «پروژه صهیونیستی ژنوم» در همان بدو امر با هوشمندی نهادهای امنیتی کشور و روشنگری متخصصان ناکام ماند و درنهایت به انتشار چند ویدیو کلیپ خلاصه شد؛ اما حالا پس از گذشت چند سال ظاهرا بار دیگر عناصر نفوذی و پیگیر این پروژه فعالیت خود را آغاز نموده و جالب آنکه با استفاده از غفلت «سازمان سینمایی دولت سیزدهم» موفق شدند تا عادی‌سازی و مشروعیت بخشیدن به «سرقت ژنتیکی ژنوم ایرانیان» را به صورتی دراماتیزه درآورده و به آثار سینمایی راه دهند و موفق به تولید اثری همچون فیلم سینمایی «آنها مرا دوست داشتند» شوند. اثری که با کسب مجوزهای لازم، موفق شد تا به معتبرترین و مهمترین رویداد سینمایی کشور راه یابد و در «بخش سودای سیمرغ چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر» مطرح و در معرض دید عموم گذاشته شود.


فیلم سینمایی «آنها مرا دوست داشتند» اگر چه در فُرم سینمایی خود دارای اشکالات بسیاری است و از ساختار و ساختمان ضعیف سینمایی برخوردار است؛ اما با این همه از نظر محتوا و کارکرد رسانه‌ای، اثری «ضد امنیت ملی» محسوب می‌شود که به بهترین صورت ممکن توانسته به تکرار همان دیالوگ‌های «گلشیفته فراهانی» و «بهرام رادان» و برخی دیگر از سلبریتی‌های سینمایی در سال ۱۳۹۳ هجری‌شمسی بپردازد. البته با این تفاوت که این‌بار این دیالوگ‌ها نه به صورتی مستقیم و نه در قالب ویدیو کلیپ‌هایی نظیر «یکی از ما» و …؛ بلکه در فضای ایران سال ۱۴۰۱ هجری شمسی و از زبان «شخصیت پزشک فیلم» و پس ایجاد حدود ۷۰ دقیقه بار حسی و عاطفی بیان می‌شود و به عمق وجود مخاطب سینمایی اثر حقنه می‌گردد. دیالوگ‌هایی مشترک و با ادبیاتی واحد که حاوی این تبلیغ برای «پروژه صهیونیستی ژنوم» است که: الان این تکنولوژی یکساله تو کل جهان اومده و از طریق تست دی ان ای و تست بزاق دهان انجام میشه و یک گوش پاک کن در دهان می‌کنن و تست می‌گیرن، نه درد داره نه استرس داره، تست رو می‌گیرن و بعد یک هم‌سانش رو در هر کجای دنیا باشه پیدا می‌کنن و با خیال راحت مشکل رو حل می‌کنند و …

از دیگر آثار ارایه شده در «بخش سودای سیمرغ چهل و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر» فیلم سینمایی «چرا گریه نمی‌کنی؟» است، فیلمی که به صورتی کم‌سابقه‌ای اقدام به ترویج باورهای «نیهیلیستی» (Nihilism) می‌نماید. اثری خسته‌کننده از منظر فُرم سینمایی که البته به صورتی بسیار عریان و شفاف و کاملا در جهت تقابل و مواجهه با «سبک زندگی اسلامی و ایرانی» مبادرت به تولید تصویر و دیالوگ می‌نماید و مخاطب سینمایی خود را به شدت دچار ناامیدی ساخته و با «حقنه یاس» در عمق جان ایشان سعی می‌کند تا به باورهای «پوچ‌انگاری» (Absurdism) مبتلا و از این مسیر به وادی بی‌بندوباری بکشاند.


«چرا گریه نمی‌کنی؟» کشیده شدن داستانی نیم خطی از زندگی فردی به نام «علی شهناز» است که برادر کوچک خود را به خاطر بیماری از دست داده است. او که شب قبل از مرگ برادرش بسیار گریه کرده و از خدا خواسته تا برادرش را از مرگ نجات دهد، بعد از مرگ او، نسبت به دین و خدا و پیغمبر و… آنچنان بی‌اعتقاد شده که به صورتی هتاکانه بر چنین باورهایی می‌تازد. شخصیتی که اکنون بعد از مرگ برادرش دیگر نمی‌تواند گریه کند و حالا اطرافیانش سعی دارند با هر ترفندی او را به گریه وادارند و …

«چرا گریه نمی‌کنی؟» یک اثر کم‌رمق از لحاظ فُرم سینمایی است که حتی علاقمندان به گونه «سینمای پست‌مدرن» را راضی نکرده و بعضا حتی سرخورده ساخته و با یک رونویسی مجدد از ساخته نخست همین کارگردان یعنی فیلم سینمایی «رضا» مواجه می‌نماید. اثری البته هتاک‌تر نسبت به «شریعت اسلام» که در این مسیر از صراحت لهجه بیشتری نسبت به «رضا» برخوردار است و توانسته با ایده‌های هجوآمیز و بسیار مبتذل خود آنچنان به «سبک زندگی اسلامی و ایرانی» بتازد که عملا وجاهت روایت‌گری خود را در سطح یک اثر «ضد دین» (Antireligion) تثبیت نماید.



هرچند در فیلم سینمایی «چرا گریه نمی‌کنی؟» ترویج هیچ‌انگاری و یا تعرض آشکار به ذات اقدس الهی و شریعت اسلام و یا فحاشی و هتاکی مستقیم به انسان ایرانی و یا ضدیت با فرزندآوری و مواجهه با سیاست‌های جمعیتی و یا بی‌احترامی به روحانیت شیعه و یا هجو نمودن روضه و مراسم سوگواری امام حسین علیه السلام و یا توصیه به طلاق آسان و یا ترویج ازدواج سفید و یا آموزش کیفیت در رابطه‌های جنسی متعدد قرار گرفتن آن هم به صورت همزمان و … مشهود است، اما این حجم از قباحت‌زدایی تنها بخشی از لایه‌های رویین این اثر است! باید توجه داشت که چالش اصلی در «چرا گریه نمی‌کنی؟» تصویرسازی و ترویج نوعی «سبک زندگی اباحه‌گرایانه» است. سبک زندگی ویژه‌ای که به دنبال تحقق جامعه‌ای است که هنجارهای اجتماعی در آن به صورتی کاملا «لیبرال» درآمده باشد و در حوزه فردی موجب گردد تا آدمی هیچ وظیفه‌ای برای خود و در برابر خالق خود متصور نبوده و از این جهت پایبند به هیچ شریعت و قانونی در زندگی نباشد و حرام را مباح شمارد و مسیر و روش «بی‌قیدی» در پیش گیرد. اثری که آن هم با کسب مجوزهای لازم، موفق شد تا به معتبرترین و مهمترین رویداد سینمایی کشور راه یابد و در «بخش سودای سیمرغ چهل و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر» مطرح و در معرض دید عموم گذاشته شود.

فیلم‌های محیط‍‌زیستی جشنواره فجر انتخاب شدند

جلسه داوری انتخاب برترین فیلم‌های محیط زیستی چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر برگزار شد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایسنا، فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی برای نخستین بار فیلم‌های چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر را به لحاظ پرداختن به موضوعات محیط زیست بررسی کرده است. بر این اساس سه داور مختلف از دیدگاه‌های محیط زیستی این فیلم‌ها را مورد بررسی قرار دادند و جلسه انتخاب فیلم‌های برگزیده صبح امروز در فراکسیون محیط زیست مجلس با حضور هیات داوران و رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس برگزار شد.

سمیه رفیعی رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی در این جلسه با تاکید بر اینکه جشنواره فیلم فجر می‌تواند به حفظ محیط زیست کمک کند، اظهار کرد: توجه به موضوعات محیط زیستی توسط فیلم‌سازان می‌تواند موجب ارتقای فرهنگ زیست محیطی در کشور شود.

وی اظهار کرد: اهدای جایزه محیط زیست به فیلم‌های جشنواره فجر بدعتی خجسته است و قطعاً در سال‌های آینده نیز ادامه می‌یابد؛ امیدواریم فیلم‌سازان نیز نگاه ویژه‌ به موضوعات محیط زیست را در تولیدات آینده خود مورد نظر قرار دهند.

به گزارش ایسنا، در پایان این جلسه سه فیلم برگزیده شایسته دریافت تندیس و لوح تقدیر هیات داوران مشخص شدند. مراسم معرفی و تقدیر از برگزیدگان در بخش تجلی اراده ملی چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر ۲۵ بهمن ماه برگزار می‌شود.

انتهای پیام

فجر چهل و یکم چه نقشی در ظهور نسل نو داشت؟

چهل و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر در حالی با معرفی نفرات برتر به کار خود پایان داد که در استانهایی چون گیلان دفتر این جشنواره اندکی با تاخیر و ۲۴ بهمن ماه بسته خواهد شد، جشنواره ای که با وجود منفی‌بافی‌ها فرصتی برای ظهور نسلی نو در سینمای ایران شد.

به گزارش خبرنگار ایرنا، به اعتقاد کارشناسان این جشنواره امسال در استان از هر سو که بنگری تفاوت‌های فاحشی با سالهای پیش از آن دارد یکی از این موارد نمایش ۲۰ مورد از ۲۴ فیلم شرکت کننده در جشنواره است که مخاطب گیلانی سینما توانست از ۱۷ تا ۲۴ بهمن‌ماه در سینماهای ۲۲ بهمن، سپید رود و تالار مرکزی رشت به تماشای فیلم مورد نظر بنشیند.

مسئولان فرهنگی استان نیز تمهیداتی براساس سیاست تمرکززدایی در نظر گرفتند که طبق آن فیلم‌ها را در ۲ نوبت ۱۸:۱۵ و ۲۰:۱۵ به نمایش بگذارند و بلیت ها بدون تغییر قیمت در مقایسه با سال گذشته به مبلغ ۳۵ هزار تومان عرضه شود و در سالروز پیروزی انقلاب اسلامی مردم بصورت نیم بها بلیت تهیه کنند و اهالی رسانه و فرهنگ و هنر(نویسندگان، پژوهشگران، هنرمندان جوان، سینماگران فعال و اصحاب رسانه) نیز مهمانان ویژه جشنواره بودند که این امر واکنش مثبت برنامه سازان گیلانی را در پی داشت.

یک مستندساز گیلانی عملکرد ارشاد استان را برای اختصاص سه سینما برای نمایش فیلم‌های جشنواره فجر ستود اما عملکرد صدا و سیما را در پخش برنامه‌های نقد فیلم مورد انتقاد قرار داد و گفت: پخش این برنامه‌ها از شبکه‌های مختلف تلویزیون بر تعداد تماشاچیان سالن های سینما تاثیر بسیاری داشت که علاوه بر جوسازی‌ رسانه های بیگانه مزید بر علت شد.

الله کرم رضایی‌زاده در ادامه کیفیت برخی فیلم‌های تولید شده برای جشنواره فیلم فجر را چندان مطلوب ندانست و گفت: امسال فیلم های شرکت کننده کیفیت لازم را نداشت و ای کاش بزرگان سینما حضور بیشتری در این دوره از جشنواره داشتند.

وی در عین حال شرکت تعدادی از سینماگران جوان در این جشنواره را بسیار مثبت ارزیابی کرد و افزود: این موضوع سبب می شود سینمای ایران نسلی نو با تفکری جدید را تجربه کند.

ظهور نسل نو در سینمای ایران وجه مشترک نظرات سینماگران گیلانی است بطوریکه فیلمساز و مدیرعامل یک شرکت فیلم‌سازی دراستان هم در گفتگو با خبرنگار ایرنا، نقطه قوت این جشنواره را جوان‌گرایی دانست و گفت: چند فیلمساز خوب فیلم کوتاه در این جشنواره شرکت داشتند که برای اولین بار توانستند فیلم بلند بسازند و این امر اتفاق مبارکی است و می‌تواند محکی باشد برای آنکه چقدر قالبهای فیلم کوتاه، بلند و سینمایی در فیلمسازی می تواند با هم متفاوت باشد.

اسحاق مجیدی بیان کرد: این امر به منزله آن است که بدانیم آیا کسانی که از فیلم کوتاه به ساختن فیلم بلند روی آورده اند تمایل دارند به سمت ساخت فیلم بلند تغییر مسیر دهند یا خیر؟ این خود اتفاق مهمی است که در این جشنواره رقم خورد وغربال خوبی خواهد بود برای کسانی که در این جشنواره حضور یافتند.

وی در خصوص استقبال از این جشنواره نیز گفت: یکی از مهمترین فاکتورهای استقبال از جشنواره استفاده از نام‌های آشنا است که این جشنواره تاحدودی نتوانست از نام‌های آشنا برای استقبال بهره بگیرد چرا که نام‌های چندان آشنایی در آثار ارائه شده نبود.

وی جشنواره فیلم فجر امسال را شروعی برای تربیت نسلی نام‌آور در سالهای آینده دانست و ادامه داد: آنهایی که با کارگردانان فیلم کوتاه آشنا هستند می‌دانند که این نام‌ها در فیلم کوتاه و جشنواره فیلم کوتاه بسیار آشنا هستند اما در این دوره از جشنواره اسامی، نتوانستند با خود استقبال کننده بیاورند حال آنکه کسانی که جشنواره امسال را دنبال کردند خواهند دید که سالهای آینده همین نام ها تماشاچیان بسیار را به سالن های سینما می کشاند.

کارگردان و منتقد تئاتر و فیلمساز فیلم کوتاه نیز همسو با سایر اهالی فرهنگ گیلان چهل و یکمین دوره فیلم فجر را فرصتی برای ظهور استعدادهای فیلم اولی‌ها عنوان کرد و افزود: گاه کارگردانان به امید دیده شدن تن به هر اصلاحیه ای می دهند و فیلم را از معرفت واقعی و اندیشه خاص تفکر کارگردان دور می کنند.

سلمان اسماعیل زاده با بیان اینکه مخاطب عادی با توجه به نقدهای ارائه شده فیلم ها را برای تماشا انتخاب می کند، افزود: برخی از فیلمها به بدنه سینما تعلق دارد و تماشاگر ندارند و نمی توانند ارتباط مناسبی بین تماشاگر و فیلم برقرار کنند، تماشاگر از اثر هنری لذتی نمی برد، پس استقبال از این فیلم های خاص تحت شعاع قرار می گیرد.

یک منتقد سینما نیز خلاء فیلم های شرکت کننده را مساله روایت و فیلم نامه در آثار ارائه شده ذکر کرد و افزود : فیلم ها در شخصیت پردازی خلاء داشتند و برای فیلم ساز، مخاطب و اینکه روایت برای مخاطب قابل درک باشد، اهمیت کمتری داشت.

کاوه قادری با بیان اینکه چندان طرفدار سینما مخاطب محور نیستم، گفت: روایت‌ها برای مخاطب باید عرضه شود و نمی توان احساسات بازیگر را با تاویل به ذهن مخاطب تزریق کرد.

سینماگران گیلانی معتقدند بذری که جشنواره چهل و یکم در صنعت سینما کاشت در سالهای آتی میوه های شیرینی می دهد که ثمر آن ساخت فیلم های متفاوت در این صنعت و شرکت در جشنواره های بین المللی خواهد بود.

گیلان در جشنواره چهل و یکم میزبان پخش فیلم های اتاقک گلی، آه سرد، آن‌ها مرا دوست داشتند، بعد از رفتن، پرونده باز است، جنگل پرتقال، چرا گریه نمی‌کنی؟، در آغوش درخت، روایت ناتمام سیما، سرهنگ ثریا، شماره ۱۰، عطرآلود، غریب، کاپیتان، گُل‌های باواردِه، وابل، های پاور، هفت بهار نارنج، هوک و یادگار جنوب بود.

جوایز سودای سیمرغ اهدا شد

در مراسم اختتامیه چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر، جوایز برگزیدگان بخش سودای سیمرغ اهدا شد.

در ادامه هیات داوران سودای سیمرغ شامل پرویز شیخ طادی، مجید اسماعیلی، ابراهیم حاتمی‌کیا، محمود رضوی، محمدرضا شریفی‌نیا، محمد تقی فهیم و مسعود نقاش زاده روی صحنه آمدند.

بهترین جلوه‌های ویژه بصری؛ حسن گوهری برای «گل‌های باوارده»

در ادامه با حضور هیأت داوران دیپلم افتخار بهترین جلوه‌های بصری به امیر ولی‌خانی برای فیلم «غریب» اهدا شد.

سیمرغ بلورین این بخش را حسن ایزدی برای «گل‌های باوارده» دریافت کرد.

محمد برادران برای «سرهنگ ثریا» و «عطرالود» و کامیار شفیع پور برای «سینما متروپل» دیگر نامزدهای این جایزه بودند.

بهترین جلوه‌های ویژه میدانی؛ حمید رسولیان برای «غریب»

در این بخش حمید رسولیان سیمرغ بلورین بهترین جلوه‌های ویژه میدانی جشنواره را برای فیلم «غریب» دریافت کرد.

او پس از دریافت جایزه خود گفت: استاد ما آقای لطیفی سیمرغ خود را به شهدا تقدیم کردند من هم جایزه‌ام را به خانواده شهید امنیت آرمان علی وردی تقدیم می‌کنم.

محسن روزبهانی برای «اتاقک گلی»، محسن روزبهانی برای «سینما متروپل»، ایمان کرمیان برای «گل‌های باوارده» و محمد رضا ترکمان برای «شماره ۱۰» دیگر نامزدهای این بخش بودند.

بهترین چهره‌پردازی؛ شهرام خلج برای «غریب» و «شماره ۱۰»

در بخش بعد شهرام خلج برای فیلم‌های «غریب» و «شماره ۱۰» سیمرغ بلورین بهترین چهره‌پردازی را دریافت کرد.

مونا جعفری برای «یادگار جنوب»، امید گلزاده برای «آن‌ها مرا دوست داشتند» و عبدالله اسکندری برای «وابل» دیگر نامزدهای این بخش بودند.

بهترین طراحی صحنه؛ محمدرضا شجاعی برای «غریب» و «شماره ۱۰»
سیمرغ بهترین طراحی صحنه به محمدرضا شجاعی برای «شماره ده» و «غریب» تعلق گرفت.
محسن خدا بخش برای «اتاقک گلی»،‌آیدین ظریف برای «گل‌های باوارده»، عباس بلوندی برای «سینمامتروپل» و محمدرضا میرزامحمدی برای «عطرآلود» دیگر نامزدهای این بخش بودند.
بهترین طراحی لباس؛ سارا سمیعی برای «یادگار جنوب»
سیمرغ بهترین طراحی لباس هم به سارا سمیعی برای «یادگار جنوب» رسید.
فاطمه صفری برای «اتاقک گلی»، محمدرضا شجاعی برای «غریب»، عباس بلوندی و مهدی قوچانی برای «سینما متروپل» و آرام موسوی برای «وابل» دیگر نامزدهای این بخش بودند.
بهترین صدا؛ امیر نوبخت و علیرضا علویان برای «یادگار جنوب»
سیمرغ بهترین صدا به امیر نوبخت برای صدابرداری و علیرضا علویان برای صداگذاری «یادگار جنوب» اهدا شد.
بهمن اردلان صدابردار و صداگذار برای «اتاقک گلی»، حسین ابوالصدق صداگذار برای «بچه زرنگ»، مسیح حدپور سراج (صدابردار) مهدی جواهر زاده (صداگذار) برای «در آغوش درخت»، عباس رستگارپور (صدابردار) و حسین ابوالصدق صداگذار برای «سینمامتروپل» و فرخ فدایی صدابردار و آرش قاسمی صداگذار برای «شماره ۱۰» دیگر نامزدهای این جایزه بودند.

بهترین طراحی صحنه؛ محمدرضا شجاعی برای «غریب» و «شماره ۱۰»
سیمرغ بهترین طراحی صحنه به محمدرضا شجاعی برای «شماره ده» و «غریب» تعلق گرفت.
شجاعی در مراسم حضور نداشت.
محسن خدابخش برای «اتاقک گلی»،‌آیدین ظریف برای «گل‌های باوارده»، عباس بلوندی برای «سینمامتروپل» و محمدرضا میرزامحمدی برای «عطرآلود» دیگر نامزدهای این بخش بودند.
بهترین طراحی لباس؛ سارا سمیعی برای «یادگار جنوب»
سیمرغ بهترین طراحی لباس هم به سارا سمیعی برای «یادگار جنوب» رسید.
فاطمه صفری برای «اتاقک گلی»، محمدرضا شجاعی برای «غریب»، عباس بلوندی و مهدی قوچانی برای «سینما متروپل» و آرام موسوی برای «وابل» دیگر نامزدهای این بخش بودند.
بهترین صدا؛ امیر نوبخت و علیرضا علویان برای «یادگار جنوب»
سیمرغ بهترین صدا به امیر نوبخت برای صدابرداری و علیرضا علویان برای صداگذاری «یادگار جنوب» اهدا شد.
بهمن اردلان صدابردار و صداگذار برای «اتاقک گلی»، حسین ابوالصدق صداگذار برای «بچه زرنگ»، مسیح حدپور سراج (صدابردار) مهدی جواهر زاده (صداگذار) برای «در آغوش درخت»، عباس رستگارپور (صدابردار) و حسین ابوالصدق صداگذار برای «سینمامتروپل» و فرخ فدایی صدابردار و آرش قاسمی صداگذار برای «شماره ۱۰» دیگر نامزدهای این جایزه بودند.
بهترین تدوین؛ میثم مولایی برای «چرا گریه نمی‌کنی؟»
در ادامه سیمرغ بلورین بهترین تدوین به میثم مولایی برای فیلم «چرا گریه نمی‌کنی؟» رسید.
وی پس از دریافت جایزه‌اش گفت: از هیات داوران ممنونم خوشحالم که این جایزه را برای یک فیلم مستقل می‌گیرم به یاد تمام دختران و زنان این سرزمین این جایزه را به مادران تقدیم می‌کنم.
عماد خدابخش «کت چرمی»، حسن ایوبی برای «بچه زرنگ»، میثم مولایی برای «اتاقک گلی»، حمید باشه آهنگر برای «سینما متروپل»، پویان شعله‌ور برای «یادگار جنوب» و مستانه مهاجر برای «وابل» دیگر نامزدهای این بخش بودند.
بهترین فیلمبرداری؛ علیرضا زرین‌دست برای «سینما متروپل»
سیمرغ بلورین بهترین فیلمبرداری به علیرضا زرین دست برای «سینما متروپل» رسید.
این فیلمبردار پیشکسوت سینمای ایران پس از کسب جایزه‌اش گفت: سینمامتروپل فیلم نجیب و ساده و صادقی است و از فارابی قدردانی می‌کنم که برای چنین فیلمی که در ستایش و توصیف سینماست سرمایه‌گذاری کرد. فیلم هیچ موضع سیاسی‌ای ندارد. از کارگردان و تهیه‌کننده فیلم تشکر می‌کنم.
فرشاد محمدی برای «اتاقک گلی»، آرمان فیاض برای «کت چرمی»، روزبه رایگا برای «عطرآلود»، حسن پویا برای «شماره ۱۰» و میلاد پرتو برای «یادگار جنوب» دیگر نامزدهای این بخش بودند.
بهترین فیلم اول؛ «اتاقک گلی» به کارگردانی محمد عسگری
در ادامه مراسم با رأی هیأت داوران دیپلم افتخار بهترین فیلم اول به لیلی عاج برای «سرهنگ ثریا» رسید.
دومین دیپلم افتخار این بخش به بابک خواجه‌پاشا برای کارگردانی فیلم «در آغوش درخت» اهدا شد.
سیمرغ بهترین فیلم اول به «اتاقک گلی» به کارگردانی محمد عسگری تعلق گرفت.
وی گفت: تشکر می‌کنم از تک تک اعضای گروهم که در شرایط سخت در جوانرود تحمل کردند تا فیلم به سرانجام برسد از سرمایه‌گذاران فیلم که جانانه پای کار بودند تشکر می‌کنم امیدوارم شرایطی فراهم شود که این ارگان‌ها پای فیلم‌های دیگر بیایند تا باز هم فیلم‌های درخشانی ساخته شود.
«جنگل پرتقال» به کارگردانی آرمان خوانساریان، «بعد از رفتن» به کارگردانی رضا نجاتی و «کت چرمی» به کارگردانی حسین میرزامحمدی دیگر نامزدهای این بخش بودند.
بهترین بازیگر نقش مکمل زن؛ سارا حاتمی برای «کت چرمی»
سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل زن هم به سارا حاتمی برای «کت چرمی» رسید.
ستاره پسیانی برای «کت چرمی»، پریوش نظریه برای «سینمامتروپل»، پانته‌آ پناهی‌ها برای «بعد از رفتن»، غزل شاکری برای «روایت ناتمام سیما»، سحر دولتشاهی برای «یادگار جنوب» و رویا تیموریان برای «کت چرمی» دیگر نامزدهای دریافت این جایزه بودند.
بهترین بازیگر نقش مکمل مرد؛ سجاد بابایی برای «استاد»
در بخش بعدی اهدای جوایز دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد به هومن برق نورد برای «سینما متروپل» تعلق گرفت.
دیپلم افتخار دوم این بخش به فرهاد قائمیان برای «غریب» تعلق گرفت.
دیپلم افتخار سوم به پژمان جمشیدی برای «یادگار جنوب» رسید. جمشیدی در مراسم حضور نداشت و جانشین تهیه‌کننده فیلم به نیابت جایزه‌اش را دریافت کرد.
شهیدی‌فرد دلیل غیبت پژمان جمشیدی در مراسم را ترافیک اعلام کرد.
سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد به سجاد بابایی برای فیلم «استاد» اهدا شد.
مهران احمدی برای فیلم «غریب»، امیر جعفری برای فیلم «آنها مرا دوست داشتند» و روح‌الله زمانی برای فیلم «در آغوش درخت» دیگر نامزدهای دریافت این جایزه بودند.

بهترین بازیگر زن نقش اول؛ پردیس پورعابدینی برای «غریب»
در ادامه سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن به پردیس پور عابدینی برای «غریب» رسید.
مارال بنی‌آدم برای «در آغوش درخت»، هدی زین‌العابدین برای «عطرآلود»، ژاله صامتی برای «سرهنگ ثریا»، سارا بهرامی برای «جنگل پرتقال» و نوشین مسعودیان برای «سینمامتروپل» دیگر نامزدهای این بخش بودند.
در این مراسم اعلام شد برگزیده نقش اول مرد یک دستگاه خودرو تارا و بازیگر نقش اول زن هم یک خودرو شاهین دریافت می‌کند.
بهترین بازیگر مرد نقش اول؛ مجید صالحی برای «شماره ۱۰»
در ادامه ابوالفضل پورعرب برای اهدای جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد روی صحنه آمد و در کنار هیأت داوران قرار گرف.
اولین سیمرغ این بخش به مجید صالحی برای «شماره ۱۰» تعلق گرفت
صالحی پس از دریافت جایزه گفت: به مردم خوی، سوریه، ترکیه و همه مردم داغدار این روزها و این سال تسلیت می‌گویم و آزادی زندانیان را تبریک میگوییم و ای کاش همه از زندان آزاد شوند. گله‌ای هم داشتم یکی از مدیران که بچه با خدایی است گفت هر کسی به جشنواره نیامد دیگر فیلم نسازند. اما آقای امینی گفت این یک دموکراسی است که یکی دوست دارد بیاید یکی دوست ندارد نیاید. برخی روزها حالمان خوب نیست و قرار نیست از ریشه یکدیگر را بزنیم.
وی افزود: قرار است همدل باشیم. خودمان را مالک ندانیم و نگوییم هر کس نمی‌خواهد جمع کند و برود. ما هموطن هستیم. من ماشین ندارم چراکه ماشینم را در دوران کرونا فروختم. مثل همه هنرمندان شریف که امروز برخی نیستند. من آمدم و احترام گذاشتم. جایزه مالی‌ام را به هادی حجازی می‌دهم تا به مردم خوی بدهد. جایزه معنوی را به دخترم و همه دختران سرزمین و همه مادران و خواهران این سرزمین تقدیم می‌کنم.
دیگر سیمرغ این بخش به علی نصیریان برای «هفت بهار نارنج» تعلق گرفت که به نیابت از او کارگران این فیلم جایزه را دریافت کرد.
تورج الوند برای «اتاقک گلی»، مصطفی زمانی برای «عطرآلود»، میرسعید مولویان برای «جنگل پرتقال»، جواد عزتی برای «کت چرمی» و وحید رهبانی برای «یادگار جنوب» دیگر نامزدهای دریافت این جایزه بودند.
بهترین پویانمایی؛ بچه زرنگ
در بخش بعدی و با توضیحاتی از سوی شهیدی‌فرد سیمرغ بلورین بهترین پویانمایی به «بچه زرنگ» اهدا شد.
حامد جعفری تهیه‌کننده این انیمیشن این جایزه را دریافت کرد.

جعفری هم گفت: این جایزه را به نمایندگی از عوامل گروهم دریافت کردم و این جایزه متعلق به آنهاست امیدوارم انیمیشن بتواند به عنوان راهگشای سینما و گیشه توجه بیشتری به آن شود از دوستان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تشکر می‌کنم.

در این بخش از مراسم ابوالفضل پورعرب گفت: خوشحالم از اینکه یک همدلی در سطح جامعه می‌بینم و انرژی آن به مردم عزیزم و هنرمندانی که داوری کردند و مسئولانی که سعی کردند دشمنان به ما نخندند تزریق شد. بچه‌هایی که به هر دلیلی نیامدند، باید بگویم آنها جوان هستند و ما هم اشتباهاتی کرده بودیم، باید ببخشیم. باید ببخشیم تا آن‌ها هم یاد بگیرند. حاتمی‌کیا ایستاد و گفت من دولتی هستم و حالا کسی از او نمی‌ترسد. او می‌خواهد فیلم خود را بسازد. ممنونم که تشریف آوردید. آنهایی که نیامدند ان‌شاءالله سال بعد آن‌ها را می‌بینیم.

بهترین فیلمنامه؛ بابک خواجه‌پاشا برای «در آغوش درخت»

سیمرغ بهترین فیلمنامه به بابک خواجه پاشا برای «در آغوش درخت» تعلق گرفت. جایزه او یک دستگاه خودرو شاهین است.

خواجه پاشا گفت: با افتخار این سمیرغ را بر طاقچه خانه خواهم گذاشت سیمرغی که مجید مجیدی، عباس کیارستمی، بهرام بیضایی، رضا میرکریمی و خسرو شکیبایی به خانه برده‌اند. آنها فرهنگ ما را به جهان معرفی کردند، اگر اعتراضی دارید سینما و تئاتر بهترین ابزار مدنی برای اعتراض است. نباید سینما را تحریم کرد. هنر تحریم کردنی نیست. من در خدمت مردم ایران، خانواده شهدا به ویژه خانواده عشقم یعنی شهید باکری هستم.

علی رمضان برای فیلم «بچه زرنگ»، حمید زرگرنژاد برای «شماره ۱۰»، مسعود هاشمی‌نژاد برای «کت چرمی»، محمدعلی باشه‌آهنگر و حامد باشه‌آهنگر برای «سینمامتروپل» و پدرام پورامیری و حسین دوماری برای «یادگار جنوب» دیگر نامزدهای این بخش بودند.

بهترین موسیقی متن؛ مسعود سخاوت‌دوست برای «عطرآلود» و «شماره ۱۰»

سیمرغ بهترین موسیقی متن به مسعود سخاوت‌دوست برای «عطر آلود» و «شماره ۱۰» اهدا شد.

به نیابت از او یوسف منصوری تهیه‌کننده «عطر آلود» این جایزه را دریافت کرد. شهیدی‌فرد دلیل غیبت سخاوت‌دوست در مراسم را سفر اعلام کرد.

امیر توسلی برای «بچه زرنگ»، پیام آزادی برای «هفت بهار نارنج»، کارن همایونفر برای «روایت ناتمام سیما» و بهزاد عبدی برای «سرهنگ ثریا» دیگر نامزدهای دریافت این جایزه بودند.

بهترین کارگردانی؛ محمد علی باشه آهنگر برای «سینما متروپل»
در ادامه با همراه شدن وزیر ارشاد و محمد خزاعی با هیأت داوران بخش سودای سیمرغ، سیمرغ بهترین کارگردانی به محمدعلی باشه آهنگر برای «سینما متروپل» اهدا شد.
باشه آهنگر پس از دریافت جایزه خود پشت تریبون قرار گرفت و گفت: تک تک عوامل این فیلم زحمت کشیدند از فارابی هم تشکر می‌کنم. خاطره کوچکی می‌گیوم امیدوارم برداشت ناصواب از آن نشود. در زمان جنگ گاهی گردانی می‌خواست به عملیات برود میدان مینی در برابرش دیده می‌شد که با وجود شناسایی قبلاً دیده نشده بود. بچه‌ها آن موقع نمی‌دانستند با این میدان مین چه کنند؟ از این اتفاقات زیاد افتاده است. خدا رحمت کند شهید پازوکی که می‌گفت گاهی میدان مین درست می‌کنیم و بعد نقشه در اختیار نداریم که آن را خنثی کنیم.میدان‌های مینی که عراقی‌ها می‌گذاشتند نقشه خاصی داشت که بچه‌های تخریب چی می‌دانستند.
وی ادامه داد: ما امسال دچار این میدان‌های مین شده بودیم. گاهی متوجه آن نشده بودیم گاهی خودمان چیده بودیم و گاهی دشمن زرنگی کرده بود و از آن استفاده می‌کرد. امسال با حادثه متروپل شروع شد که نماد بی‌توجهی به ساخت و ساز بود. که ماه‌ها آبادان گرفتارش شد. بی‌توجهی در بزنگاه‌ها دردسرساز است. بچه‌های ما در خیابان گرفتار شدند. گاهی می‌شد جلوی آن را گرفت، با دلجویی و با عذرخواهی. بالاخره باید به یکی اقتدا کنیم. سردار سلیمانی می‌گوید همه اینها بچه‌های ما هستند. ایرانی و مسلمان هستند. اتفاقی می‌افتاد کجا باید دستی بگیریم. دیر بشود فایده‌ای ندارد. معلوم است سرویس‌های بیگانه استفاده می‌کنند.
این کارگردان تأکید کرد: باید از تمام مردم ایران عذرخواهی کرد. اژ تک تک مردم ایران که بچه‌های آن‌ها روی زمین افتادند، از نیروهای امنیتی عذرخواهی می‌کنم که این کشور برای همه است اگر دیر شود جمع شدنی نیست. نکته دوم این است که وقتی آبادان گرفتار جنگ بودند آذربایجانی‌ها مهدی باکری‌های کمک کردند الان آذربایجان گرفتار زلزله است من چیزی به جز این جایزه ندارم که تقدیم کنم آنهایی که جنگیدند و هنوز منطقه را نگه داشتن امیدوارم زنده باشم و درباره قفقاز فیلم بسازم.
حسین میرزامحمدی برای «کت چرمی»، محمد عسگری برای «اتاقک گلی»، هادی محمدیان، بهنود نکویی و محمدجواد جنتی برای «بچه زرنگ»، بابک خواجه پاشا برای «در آغوش درخت»
حمید زرگرنژاد برای «شماره ۱۰» و محمدحسین لطیفی برای «غریب» نامزدهای دیگر این بخش بودند.
جایزه ویژه هیأت داوران؛ «اتاقک گلی» به تهیه‌کنندی داوود صبوری
سیمرغ بلورین جایزه ویژه هیات داوران به «اتاقک گلی» به تهیه کنندگی داوود صبوری رسید.
داوود صبوری ضمن تشکر از بنیاد شهید بیان کرد: بنیاد شهید تازه به کار اصلی خود فاصله گرفته و از کیک و ساندیس به ساخت فیلم برگشته است.
بهترین فیلم؛ «سینما متروپل» به تهیه‌کنندگی حامد حسینی
سیمرغ بلورین بهترین فیلم به فیلم «سینما متروپل» به تهیه‌کنندگی حامد حسینی اهدا شد.
حامد حسینی با تشکر از بنیاد سینمایی فارابی بیان کرد: این فیلم با سرعت زیادی ساخته شد و از عوامل فیلم تشکر می‌کنم، جامعه ما یعنی مردم و دولت باید به بازخوانی صفت رحمانی خدا داشته باشند تا شرایط بهتر شود.
«بچه زرنگ» به تهیه کنندگی حامد جعفری، «شماره ۱۰» به تهیه کنندگی ابراهیم اصغری، «در آغوش درخت» به تهیه کنندگی محمد رضا مصباح، «اتاقک گلی» به تهیه کنندگی داود صبوری، «کت چرمی» به تهیه کنندگی کامران حجازی و «یادگار جنوب» به تهیه کنندگی مجتبی رشوند دیگر نامزدهای این بخش بودند.
جایزه ویژه دبیر جشنواره؛ گل‌های باوارده
در بخش بعدی سیمرغ بلورین جایزه ویژه دبیر جشنواره به فیلم «گل‌های باوارده» ساخته مهرداد خوشبخت و تهیه‌کنندگی سعید سعدی اهدا شد.
سعید سعدی از همه کسانی که او را در مسیر ساخت این فیلم همراهی کرده بودند و به‌طور خاص از بنیاد فارابی و پالایشگاه نفت تشکر کرد.
جایزه ویژه شهردار تهران؛ اتاقک گلی
در پایان مراسم جایزه آرمان ویژه شهردار تهران نیز به فیلم «اتاقک گلی» اهدا شد.
مراسم اختتامیه چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در ساعت ۲۳ به پایان رسید.

خروج از نسخه موبایل