برچسب: صد

نظام الدین کیایی صدابردار سینمای ایران کارگاه آموزشی «نقش صدا در زندگی و سینما» را در موزه سینما برگزار می‌کند.

به گزارش سینمای خانگی از روابط عمومی موزه سینما، نظام الدین کیایی از جمله صدابرداران پیشکسوت سینمای ایران است که برای نخستین بار بعد از انقلاب صدابرداری سر صحنه را به صورت جدی وارد سینمای ایران کرد و فیلم‌های سینمایی دونده و آب، باد، خاک با حضور وی به صورت صدای سر صحنه ساخته و برای نخستین بار فیلمی با صدابرداری سر صحنه در سینمای ایران اکران شد.

این صدابردار پیشکسوت سینما تاکنون در بیش از ۵۰ فیلم سینمایی به عنوان صدابردار حضور داشته و با کارگردان‌های شناخته شده سینمای ایران همچون زنده یاد داریوش مهرجویی، امیر نادری، زنده یاد کامبوزیا پرتوی، پوران درخشنده، علیرضا رئیسیان، ابوالحسن داوودی، رضا درمیشیان و… همکاری داشته است و در جشنواره‌ها و مراسم مختلف داخلی و خارجی نامزد شده و جوایز بسیاری را به دست آورده است.

نظام الدین کیایی چهارشنبه- ۱۷ آبان ماه از ساعت ۱۵ به مدت سه ساعت کارگاه «نقش صدا در زندگی و سینما» را در موزه سینما با سرفصل‌هایی همچون تفاوت صداگذاری با صدابرداری، نقش صدابردار در مراحل تولید فیلم و همکاری با بخش‌های دیگر همچون کارگردان و فیلمبردار، انواع صدا در سینما، تفاوت شنیدن و گوش دادن و… آموزش می‌دهد.

این کارگاه ویژه اعضا باشگاه مخاطبان است و علاقه‌مندانی که عضو نیستند با هماهنگی روابط عمومی موزه سینما می‌توانند در این کارگاه شرکت کنند.

مستند نیمه بلند «واهگ» ساخته حدیث جان‌بزرگی در بازار فیلم فستیوال ایدفا ۲۰۲۳ به نمایش درمی‌آید.

به گزارش سینمیا خانگی از ایرنا، مستند نیمه بلند «واهگ» با پژوهش و کارگردانی حدیث جان‌بزرگی و تهیه‌کنندگی حدیث جان‌بزرگی و مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی در بازار فیلم فستیوال ایدفا ۲۰۲۳ به نمایش درمی‌آید.

«واهگ» که اسفند سال ۱۴۰۰ در جنوب بلوچستان فیلمبرداری شد و سال گذشته مراحل تدوین و صداگذاری آن به پایان رسید، درباره یک زن روستایی بلوچ به نام سمیه میهن‌خواه است که به همراه همسرش در مناطق محروم بلوچستان برای کتابخوانی بچه‌ها تلاش می‌کند.

مستند «واهگ» پیش از این در بخش ملی و بین‌الملل جشنواره سینما حقیقت به نمایش درآمد و امسال جایزه بهترین پژوهش مستند جشنواره فیلم زنان حوا را به دست آورد.

عوامل ساخت این فیلم عبارتند از: فیلمبردار: احسان عمیدیان، تدوین: سوگل مرادی، صدابردار: مجید امینی، صداگذار: شاهین پورداداشی، تصحیح رنگ: رضا تیموری، مترجم انگلیسی: زهره صمیم و زیرنویس: رضا تاری‌وردی.

فستیوال ایدفا به عنوان بزرگترین فستیوال مستند جهان، از هشتم تا ۱۹ نوامبر (۱۷ تا ۲۸ آبان) در آمستردام هلند برگزار می‌شود و بازار فیلم مستند خود را با حضور خریداران، پخش‌کنندگان فیلم و برنامه ریزان فستیوال‌ها از اقصا نقاط جهان برگزار می‌کند.

مدیرعامل خانه هنرمندان ایران در مراسم «روزهای سینمای ژاپن» گفت: یکی از ویژگی‌های سینمای ژاپن که در تعداد قابل توجهی از آثارش نمایان است؛ تلاش برای حفظ هویت فرهنگی بوده که همه می‌دانیم در دوران جدید و با هجوم انواع محتواهای غیربومی چه کار سخت و پیچیده‌ای است.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، شب گذشته -۹ آبان- خانه هنرمندان میزبان سینمای ژاپن بود. در این برنامه که با عنوان «روزهای سینمای ژاپن» و با همکاری مشترک خانه هنرمندان ایران و سفارت ژاپن برگزار شد، کوروسو تاکی‌کو، رییس مرکز اطلاع‌رسانی و فرهنگی سفارت ژاپن به همراه محمدمهدی عسگرپور حضور داشتند. همچنین و جمعی از نویسندگان و چهره‌های فرهنگی و هنری چون حجت قاسم زاده‌اصل، امیر اسفندیاری، قاسم گلی‌پور، امیر اثباتی، عباس یاری، احمد محیط طباطبایی، سیاوش حقیقی، الهه گودرزی، رائد فرید زاده، علی قاسمی، پریچهر مشرفی، نیلوفر محمودی و.. در این مراسم حاضر بودند.

محمد مهدی عسگرپور، مدیرعامل خانه هنرمندان ایران در این مراسم ضمن خوشامدگویی به کوروسو تاکی‌کو، رییس مرکز اطلاع‌رسانی و فرهنگی سفارت ژاپن، گفت: کشور ژاپن با فرهنگ و هنری قوی و با تاریخی کهن دارای مولفه‌های مهم و معروف فرهنگی است که در سختی‌های دوران همواره تلاش کرده بنیان‌های قابل اتکای خود را حفظ کند و از خود سیمایی قابل ارزش و قابل احترام به جهان معرفی کند.

مدیرعامل خانه هنرمندان ایران ضمن اشاره به مطرح بودن سینمای ژاپن در جهان تاکید کرد: یکی از ویژگی‌های سینمای ژاپن که در تعداد قابل توجهی از آثارش نمایان است؛ تلاش برای حفظ هویت فرهنگی بوده که همه می‌دانیم در دوران جدید و با هجوم انواع محتواهای غیربومی چه کار سخت و پیچیده‌ای است. آنها عمدتاً مردمانی سخت‌کوش، باانگیزه و البته با اندوخته‌های مهم که برگرفته از تجارب نسل‌های پیش از خود است؛ می‌توانند خالق آثاری باارزش باشند.

وی افزود: سینمادوستان ایرانی همواره در طول دهه‌ها با آثار سینمای ژاپن و به خصوص آثار کلاسیک ارتباط خوبی برقرار کرده‌اند؛ البته در سال‌های اخیر هم نسل جدیدتری از فیلمسازان ژاپن توانستند در معرفی فرهنگ و زندگی مردم ژاپن موفقیت‌های خوبی داشته باشند.

عسگرپور در پایان اظهار داشت: امروز برای خانه هنرمندان ایران روز بسیار خوب و ویژه‌ای‌ست. روزی که امکان میزبانی برای چندفیلم از سینمای ژاپن فراهم شده است. از این بابت از سفارت ژاپن تشکر می‌کنم و امیدوارم این حرکت ارزشمند تدوام یابد.

کوروسو تاکی‌کو، رییس مرکز اطلاع‌رسانی و فرهنگی سفارت ژاپن، نیز در بخش بعدی این مراسم گفت: خوش‌حالم که امروز در اینجا شاهد یک همکاری فرهنگی دیگر، میان دو کشور در حوزه‌ی سینما هستیم. می‌دانم که برخی کارگردان‌های ژاپنی میان ایرانیان محبوب هستند؛ اما باید دانست که ژاپنی‌ها نیز به سینمای ایران علاقه دارند. کارگردان فیلمی که امروز پخش می‌شود، از علاقه‌مندان سینمای ایران به‌ویژه آثار کیارستمی بوده و تاثیراتی از سینمای ایران گرفته است.

وی افزود: علاوه بر فیلم «گل‌های دیگری»، شما را به تماشای دو فیلم دیگر که در روزهای آتی نمایش داده می‌شود نیز دعوت می‌کنم. چراکه در آنها به برخی مسائل جامعه‌ی معاصر ژاپن پرداخته شده است.

سایتو می‌می، وابسته مرکز اطلاع‌رسانی و فرهنگی سفارت ژاپن در ایران نیز در صحبت‌هایی درباره فیلم «گل‌های دیگری» گفت: این اثر دومین فیلم بلند اوکودا یوسوکه است که حول حادثه‌ای در حومه توکیو می‌چرخد. در این اثر اندوه، ترس، خشم در پس‌زمینه یک محله آرام و بی‌سر و صدا به تصویر کشیده شده. نقطه اصلی این فیلم، سرخوردگی جمعیت و مشکلات ناشی از آن بوده که در ژاپن به معضلی تبدیل شده است.

سایتو می‌می همچنین در این فیلم، نشان می دهد که زندگی با سالمندان و مراقبت از آنها، با چه چالش‌هایی همراه است. درون‌مایه این فیلم برگرفته از تجربه شخصی خود کارگردان است. این کارگردان از علاقمندان به سینمای ایران بوده که به گفته خود در ساخت این فیلم از سینمای ایران چیزهایی آموخته است. فیلم «گل‌های دیگری» سال گذشته در جشنواره فیلم فجر نیز به نمایش درآمد.

شب گذشته در این مراسم فیلم «گل‌های دیگری» به نمایش درآمد و قرار است در روزهای آتی فیلم‌های «خداحافظی طولانی» ساخته ناکانو ریوتا و «درخت تنهای آلو» به کارگردانی واجیما کوتارو در ساعت ۱۷ چهارشنبه و پنجشنبه ۱۰ و ۱۱ آبان برای علاقه مندان به نمایش در بیایند.

رویداد «روزهای سینمای ژاپن» به عنوان بخشی از رویداد ماه فرهنگی ژاپن تا ۱۱ آبان ادامه دارد.

مستند «آخرین کوسه نهنگ» به نویسندگی و کارگردانی رامتین بالف، روایتی متفاوت از زندگی آبزیان در دریا و آلودگی‌های محیط زیستی است.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، رامتین بالف درباره مستند جدیدش با نام «آخرین کوسه نهنگ» که متقاضی حضور در هفدهمین جشنواره «سینماحقیقت» است، گفت: این مستند روایت شاعرانه ماجرای یک کوسه نهنگ است که به دنبال عشقش در دریا می‌گردد و خانواده‌اش را گم کرده است. در حقیقت این مستند ما را با ابعاد مختلف و اتفاقاتی که در دریا می‌افتد، همراه می‌کند و همچنین زندگی آبزیان و رنج‌هایی که دریانوردان در دریا با آن روبه‌رو می‌شوند مثل حوادث دریایی را نشان می‌دهد.

وی بیان کرد: کوسه نهنگ در لابه‌لای حوادثی که وجود دارد تا انتها می‌رود، مخاطب با دیدن این مستند به تماشای آلودگی‌های نفتی و دریایی هم می‌نشیند.

بالف یادآور شد: فیلمبرداری مستند «آخرین کوسه نهنگ» حدود ۶ سال زمان برد و یک ماه پیش به پایان رسید و این روزها هم در مرحله نهایی موسیقی و صدا قرار دارد. این مستند ۶۵ دقیقه زمان دارد و فیلمبرداری‌اش در خلیج‌فارس و جزایر بوشهر انجام شده است.

عوامل مستند «آخرین کوسه نهنگ» عبارتند از نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده: رامتین بالف، فیلمبردار، تدوینگر و صداگذار: رشاد بالف، دستیار فیلمبردار: کوشیار یزدانی، مدیر تولید: عباس مطاف و دستیار تهیه: معصومه شهریاری، تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی.

رامتین بالف همچنین ساخت مستندهای «رودخانه‌های لیان»، «روی پوست نهنگ»، «نای بست»، «فراموش خانه»، «قطرات بلورین» و … را برعهده داشته است.

هاتف علیمردانی کارگردان فیلم سینمایی «ستاره بازی» ضمن اشاره به شرایط تولید این فیلم در آمریکا، تأکید کرد که به عنوان یک فیلمساز، نگاه انتقادی به جامعه آمریکا داشته است.

به گزارش سینمای خانگی، هاتف علیمردانی کارگردان فیلم سینمایی «ستاره‌بازی» از فیلم‌های در حال اکران در سینماهای کشور، در گفت‌وگو با مهر، درباره رضایت خود از فروش و میزان مخاطبان این فیلم گفت: واقعیت این است که فروش فیلم‌های اجتماعی در گیشه، چیزی شبیه به یک شوخی شده است. فکر می‌کنم ذائقه مردم تغییر کرده است و مخاطبان به دلایل مختلف که قابل بررسی هم است، خیلی علاقه‌مند به فیلم‌های کمدی و آثاری هستند که بتواند آن‌ها را شاد کند.

وی افزود: با توجه به قیمت بلیت سینما، وقتی یک خانواده چهار، پنج نفره برای تماشای یکی فیلم فقط باید در حدود ۳۰۰ هزار تومان برای بلیت هزینه کنند و همزمان می‌دانند که تا چند ماه دیگر همین فیلم را می‌توانند در جمع خانواده از طریق پلتفرم تماشا کنند، طبیعتاً گزینه دوم را انتخاب می‌کنند. به همین دلیل اصولاً شاهد یک تغییر ذائقه در فضای اکران سینماها هستیم.

این کارگردان تأکید کرد: فیلم «ستاره‌بازی» یک فیلم پرهزینه است که در کشور آمریکا تولید شده است. از آنجایی که بخشی از زبان فیلم هم انگلیسی بود، به همین دلیل از ابتدا بیشتر روی اکران فیلم در خارج از کشور حساب باز کرده بودیم اما برای دیگر فیلم‌های اجتماعی در حال اکران هم شاهد اتفاقات نامناسبی هستیم. فکر می‌کنم با ادامه این روند در آینده نزدیک دیگر چیزی به‌نام سینمای مستقل اجتماعی باقی نخواهد ماند. بعید می‌دانم با توجه به بالا رفتن هزینه‌های تولید، هیچ دلیلی برای تولید چنین فیلم‌هایی در بخش خصوصی وجود داشته باشد.

همه فیلم‌هایم به سوددهی رسیده! 

علیمردانی درباره بازگشت هزینه‌های تولید فیلم در فرآیند اکران خارج از کشور هم گفت: قبل از هر چیز به این نکته اشاره کنم که هر هشت فیلم قبلی که من کارگردانی کرده بودم، در فرآیند اکران به سوددهی رسیدند. هر کسی هم امروز بخواهد در آمریکا فیلمی بسازد، با هزینه کمتر از ۲ میلیون دلار، امکان ندارد موفق شود. با توجه به اینکه من سال‌ها در آمریکا تدریس کرده بودم و یک گروه جوان و پای کار داشتم، توانستم «ستاره‌بازی» را با هزینه پایینی در آمریکا به تولید برسانم. در زمانی که در داخل ایران فیلم‌ها با هزینه ۴ تا ۵ میلیارد تومان تولید می‌شدند، ما «ستاره‌بازی» را با هزینه ۳ میلیارد تومان در آمریکا ساختیم.

وی افزود: این هزینه هم در حالی بود که ما مارشال منش و مایکل مدسن را به‌عنوان بازیگران هالیوودی در ترکیب بازیگران داشتیم و ۶ نفر از عوامل فیلم هم از کشورهای مختلف در پروژه حضور داشتند. از نظر لوکیشن هم بازسازی کامل یک خانه را داشتیم. با تمام این مختصات، کل پروژه را با هزینه‌های ریالی به سرانجام رساندیم.

به تک‌تک صداهای مستندی که از کاراکتر اصلی داستان در اختیار داشتیم، پای‌بند بودیم و عین همان را به تصویر درآوردیم. من در «کوچه بی‌نام» و «آباجان» هم چیزی شبیه همین نقدها را درباره جامعه ایران داشتم. از آنجایی که چند سالی بود در آمریکا زندگی می‌کردم، در این فیلم، این نقدها را نسبت به آن جامعه به تصویر درآورده‌ام کارگردان «ستاره بازی» درباره برخی انتقادات از این فیلم مبنی‌بر اغراق در سیاه‌نمایی نسبت به فضای زندگی در آمریکا، با اشاره به تجربه زیسته خود در این کشور، توضیح داد: من هر جایی که فیلم ساخته‌ام، نقد جدی نسبت به محیط پیرامون زندگی خود داشته‌ام. من به عنوان یک فیلمساز اجتماعی، در یک جامعه نفس می‌کشم و تلاش می‌کنم مشکلات آن جامعه را به تصویر درآورم. از این منظر می‌توانم بگویم «ستاره‌بازی» یک مستند سینمایی درباره واقعیت زندگی یک خانواده در آمریکا است.

وی تأکید کرد: ما به طور کامل به تک‌تک صداهای مستندی که از کاراکتر اصلی داستان در اختیار داشتیم، پای‌بند بودیم و عین همان را به تصویر درآوردیم. من در «کوچه بی‌نام» و «آباجان» هم چیزی شبیه همین نقدها را درباره جامعه ایران داشتم. از آنجایی که چند سالی بود در آمریکا زندگی می‌کردم، در این فیلم، این نقدها را نسبت به آن جامعه به تصویر درآورده‌ام. اگر بخواهیم به این روایت، سیاه‌نمایی بگوییم باید همه فیلم‌های من را سیاه‌نما بدانید! ذات فیلم‌های من انتقادی است و نقدهای جدی را هم مطرح می‌کند. در «ستاره‌بازی» هم همین نگاه انتقادی را به زندگی در آمریکا داشتم.

علیمردانی در ادامه عنوان کرد: من نه فیلمساز دولتی هستم و نه تا به امروز به اندازه یک ریال از جایی کمک گرفته‌ام. طبیعی است که شاخک‌های هنرمندان نسبت به مسائل اجتماعی حساس‌تر باشد. ما سال‌هاست نتوانسته‌ایم تصویر درستی از واقعیت‌های خودمان و دیگران به نسل‌های بعدی خود منتقل کنیم. به همین دلیل هم باید گوش شنواتری داشته باشیم. همه دلسوزان را نمی‌توان با یک چوب راند!

کارگردان «ستاره‌بازی» درباره فرم واقع‌گرا و نزدیک به مستند این فیلم توضیح داد: من این فیلم را کامل‌ترین فیلم خودم می‌دانم. از نظر سینمایی تجربه بیشتری داشتم و از نظر فرم هم شاهد اتفاقات بهتری در این فیلم هستیم. از همکاری با عوامل حرفه‌ای سینما در هالیوود، تجربه‌های بسیار خوبی را کسب کردم. البته که تا به امروز هر فیلمی ساخته‌ام، آن را بهترین فیلم خودم دانسته‌ام و در طول زمان و در نگاه دیگران مشخص شده است که کدام یک فیلم بهتری بوده است. من همه این فیلم‌ها را با اعتقاد و توان کاملم ساختم و «ستاره‌بازی» هم همین‌گونه بوده است.

آینده سینمای ایران را بسیار روشن می‌بینم

علیمردانی درباره فعالیت‌های این روزهای خود هم گفت: در حال نگارش فیلمنامه هستم و چندین پیشنهاد کار هم دارم. اصولاً فیلم ساختن، تنها محدود به فرآیند ساخت نیست، باید بدانی که یک فیلم را چگونه می‌خواهی به سرانجام برسانی. بعد از این چندسالی که سینما به حال کما رفت، حالا باید نگاه جدی‌تری به تولید داشته باشیم. دوره فیلم‌های کم‌هزینه و آپارتمانی به نظرم گذشته است. اگر قرار است در این زمان فیلمی ساخته شود، باید یک فیلم بزرگ و متناسب با پرده سینما باشد. امروز مخاطبان به پلتفرم‌ها دسترسی دارند و همه آثار را در خانه می‌بینند، باید دید چه اتفاقی می‌تواند مخاطب را به حضور در سینما مجاب کند؟

وی یادآور شد: از آنجایی که امسال جزو اعضای هیأت انتخاب جشنواره فیلم کوتاه تهران بودم، معتقدم شاهد ورود یک نسل خیلی خیلی کاربلد به عرصه سینمای ایران خواهیم بود و به همین دلیل هم آینده این سینما را بسیار روشن می‌بینم. ما هم به‌عنوان فیلمسازان نسل‌های قبل‌تر باید خیلی با دقت بیشتری کار کنیم تا بتوانیم در کنار این نسل جدید به کار خودمان ادامه دهیم و در این سینما بمانیم.