پویانمایی «مرد عنکبوتی ۲» با تهیهکنندگی افشین بدری و مدیریت دوبلاژ حسین هدایتپور در سالن نمایش طهران اکران شد.
به گزارش سینمای خانگی، حسین هدایتپور در گفت وگو با ایرنا، اظهار داشت: صداپیشگی کار همزمان با پخش جهانی انیمیشن مرد عنکبوتی ۲ شروع و بلافاصله ترجمه و ضبط کار آغاز شد که دو هفته طول کشید و یک هفته هم صداپردازی آن زمان برد.
او با اشاره به پخش جهانی پویانمایی مرد عنکبوتی ۲ (در میان دنیای عنکبوتی) در ماه گذشته گفت: نخستین بار است که این پویانمایی توسط صداپیشگان جوان در کشور دوبله و آماده اکران شده است.
هدایتپور با اشاره به انجام صداپیشگی کار در مدت دو هفته خاطرنشان کرد: ۲۴ صداپیشه جوان که برخی از آنها در پویانماییهای دیگری هم ایفای نقش کردهاند در مرد عنکبوتی ۲ حضور داشتند.
عوامل این کار عبارتند از تهیه کننده: افشین بدری، مدیر دوبلاژ و صداپرداز: حسین هدایتپور، مترجم: مهدی بیات، صدابرداران: مهدی بیات، مصطفی عادلینیا و حسین هدایتپور.
تیم صدابازیگران پویانمای مرد عنکبوتی ۲ را هم عرفان غیور، علی طریقت، مهنوش میرزایی، حامد باجلان، فاطمه توحیدلو، منیر سمرد، ماکان خستوان، ریحانه خسروی، علی کوهستانی، شهرزاد حیدرزاده، مصطفی عادلینیا، محمد طالبی، پانیذ طاهرخانی، ندا موسوی، سحر خواجه، محمد برنجی، مریم مهدیانی، محسن رحیمی، مهدی بیات و حسین هدایتپور تشکیل میدهند.
به گفته او، عمده دوبلورها، کار اولی هستند. هدایت پور همچنین از برنامه خود برای اکران زن عنکبوتی به عنوان دومین گام در این راستا خبر داد.
پس از حدود پنج سال، مرد عنکبوتی: در میان دنیای عنکبوتی – Spider-Man: Across the Spider-Verse با جهشی بهمراتب بزرگتر نسبت به فیلم اصلی در اواسط ماه گذشته اکران شد.
هماینک فیلم سوم مرد عنکبوتی با عنوان فراتر از مرد عنکبوتی وجود دارد که اکران آن برای ۲۹ مارس ۲۰۲۴ تنظیم شده است و تولیدکنندگان میگویند چند اسپین آف (روایت) از جمله لایو اکشن (ترکیب پویانمایی با اثر هنری زنده) مایلز مورالس و پویانمایی (انیمیشن) زن عنکبوتی هم در دست ساخت است.
امی پاسکال – Amy Pascal و آوی آراد – Avi Arad تهیهکنندگان مرد عنکبوتی تایید کردند که فیلمی از زن عنکبوتی در دست ساخت است.
پاسکال چندی پیش گفت که شما زن عنکبوتی و لایو اکشن مایلز مورالس را خواهید دید. آراد هم به طور خاص درباره زن عنکبوتی گفت: طرفداران، آن را «زودتر از آنچه انتظار دارید» خواهند دید.
اگرچه آنها نگفتند کدام زن عنکبوتی هدایت فیلم را بر عهده خواهد داشت اما، عیسی رائه – Issa Rae و هایلی استاینفلد هر دو در نقشهای متفاوتی از زن عنکبوتی، در فصل دوم مرد عنکبوتی ظاهر شدند.
خروجی پس از آن نقل قولی از استاینفلد در مورد صداپیشگی این شخصیت داشت. به این معنی که ممکن است به دنبال زن عنکبوتی گوئن استیسی باشد.
در دومین فصل مردم عنکبوتی، بسیاری از بازیگران فیلم نخست از جمله شامیک مور- Shameik Moore در نقش مایلز مورالس، هیلی استاینفلد – Hailee Steinfeld در نقش گیون استیسی – Gwen Stacy و جیک جانسون- Jake Johnson در نقش پیتر.بی.پارکر – Peter B. Parker بازگشته اند.
گیشه سینمای چین در ششماهه نخست سال ۲۰۲۳ با فروش بلیط ۳.۷ میلیارد دلاری با رشد حدود ۵۳ درصدی روبهرو بوده که برای نخستینبار نزدیک به آمار پیش از همهگیری کرونا میشود.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از اسکرین، البته این به معنای بهبود کامل شرایط سینمای چین نیست زیرا این ارقام نسبت به مدت مشابه قبل از همهگیری هنوز ۱۵.۷ درصد کمتر است اما رشد قوی در ماه ژوئن با فروش ۵۸۱.۸ میلیون دلاری رقم خورد که ۱۱۵ درصد نسبت به سال ۲۰۲۲ افزایش داشته و تنها ۰.۸ درصد با آمار سال ۲۰۱۹ فاصله دارد.
پرفروشترین فیلم ماه ژوئن در چین، «گمشده در ستارهها»، فیلمی هیجانانگیز ساخته «چن سیچنگ» بود که تا ۳۰ ژوئن ۲۳۹.۶ میلیون دلار فروخت و پس از افتتاحیه در ۲۲ ژوئن، ۴۱.۲ درصد از سهم بازار را به خود اختصاص داده است.
«گمشده در ستارهها» همچنین اولین فیلم تابستانی بود که فروش آن از مرز یک میلیارد یوان عبور کرد و سومین فیلم پرفروش سال تاکنون پشت سر فیلمهای «رودخانه تمام سرخ» و «زمین سرگردان ۲» است.
اگرچه تعداد فزایندهای از فیلمهای هالیوودی برای اکران در چین تأیید شدهاند، اما هنوز هیچ کدام از مرز فروش یک میلیارد یوآن عبور نکردهاند. در نیمه اول سال، سهم بازار فیلمهای هالیوودی در چین ۱۶.۱ درصد بود، در مقایسه با ۳۵ تا ۴۰ درصدی که بین سال های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ به دست آمد، در حالی که سهم بازار فیلمهای چینیزبان ۷۶ درصد بود.
فیلم سینمایی «گمشده در ستارگان» اقتباسی چینی از یک فیلم روسی در سال ۱۹۹۰ به نام «دامی برای مرد تنها» است که خود از نمایشنامهای نوشته «رابرت توماس» اقتباس شده است. این فیلم داستان زنی را روایت میکند که در سفری خارج از کشور با شوهرش ناپدید میشود و به طور مرموزی، در لحظهای که جستوجو برای او تمام میشود، دوباره ظاهر میشود. اما مرد قبول نمیکند که او همان زن است و معتقد است که او یک شیاد است.
فیلمنامه این اقتباس توسط «چن سیچنگ» (نویسنده سری فیلمهای کارآگاه محله چینیها) نوشته شده و کارگردانی آن به صورت مشترک بر عهده «یو شیانگ» و «کوی روئی» بوده است. «ژو ییلونگ»، «نی نی»، «جانیس من» و «دو جیانگ» بازیگران این فیلم هستند.
گیشه سینمای چین در سال ۲۰۲۲ نسبت به سال گذشته آن با افت ۳۶ درصدی مواجه شد و به اندکی بیش از ۳۰ میلیارد یوان (۴.۳۵ میلیارد دلار) رسید و بار دیگر عنوان بزرگترین بازار سینمایی جهان را به آمریکا واگذار کرد.
چین برای بیشتر از یک دهه منتهی به سال ۲۰۱۹ در حال رشد بود و با پشت سر گذاشتن ژاپن به دومین بازار بزرگ سینمای جهان تبدیل شد. در سال ۲۰۲۰ و دوباره در سال ۲۰۲۱، به دلیل خروج سریعتر از شرایط کرونایی، صنعت سینمای چین از آمریکای شمالی پیشی گرفت و بزرگترین بازار سینمایی جهان نام گرفت.
کارگردان سینمای ایران گفت: آموزش افراد در عرصه فیلمسازی بسیار مهم است و از خروجی مدارس شبانه روزی فیلمسازی باید استفاده کرد و این استعدادها در حقیقت باید آینده سینمای ایران را بسازند.
به گزارش سینمای خانگی از مهر، جواد افشار در افتتاحیه دوره تابستانه مدارس شبانه روزی فیلمسازی در کشور که در تالار فرهنگ و هنر اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان قم برگزار شد اظهار داشت: عنصر اصلی خلق آثار توسط هنرمندان خیال پردازی است و این امر نیازمند تربیت و آموزش دارد.
کارگردان سینمای ایران بیان داشت: تربیت افراد و آموزش در عرصه فیلمسازی بسیار سخت و مهم است و خوشحالیم که مدارس شبانه روزی فیلمسازی فعالیت خود را آغاز کرده و در این مجموعه توجه به قرآن ملاک بوده چرا که قرآن ریشههای انسانی را تقویت میکند و توجه به قرآن در حقیقت بهار دلها است که میتواند شکوفایی ایجاد کند و در برابر سیل حوادث انسان را مستحکم کند.
وی گفت: سیر در تاریخ نیز بسیار مهم است که باید بدانیم که مبانی فکری و ریشههای اندیشه ورزی در ایرانیان بسیار قوی بوده است و بسیاری از آداب ادبی و هنری ایرانیان در جهان شناخته شده است که در راستای تعالی بشر میتوان از آن بهره برد.
افشار در ادامه با بیان اینکه امروز در جنگ روایتها هستیم که باید روایتهای ریشه دار و دست اول را به مخاطب ارائه داد بیان داشت:. در این زمینه ضعفهایی وجود دارد که باید برطرف شود.
وی در توصیه به نوجوانان علاقمندی که پا در عرصه فیلمسازی گذاشتند گفت: داشتن دوست صمیمی که درک مشترکی از مسیری که میخواهند در آینده طی کنند بسیار مهم است.
وی افزود: تأثیراتی که دوست خوب بر روی همدیگر میتوانند داشته باشد بسیار مهم و با ارزش است و انسان در زندگی نیازمند یک همراهی است که در شرایط سخت انسان را یاری دهد و به همدیگر تکیه کنند.
قم در تولید محتوا و فرم در عرصههای هنری ریشه دار است
افشار عنوان کرد: شهر قم در حوزه تئاتر ظرفیتهای خوبی دارد و در عرصه فیلمسازی نیز باید حرف برای گفتن داشته باشد و این استان در تولید محتوا و فرم در عرصههای هنری ریشه دار است.
کارگردان تلویزیون در ادامه عنوان داشت: در جنگ روایتها عقب هستیم و رهبر معظم انقلاب نیز به این امر اشاره کردند و امروز در عصر رسانه کسانی که اولین روایت را داشته باشند موفق تر هستند.
وی با بیان اینکه در حوزههای تربیتی کم کاریهایی صورت گرفته است افزود: رهبر معظم انقلاب توصیه دارند که باید در حوزههای فرهنگی آتش به اختیار عمل کرد که ایجاد این مدارس فیلمسازی برای تربیت افراد متعهد و متخصص از جمله آنان است.
ویگفت: امروز در جنگ رسانهای نباید عقب باشیم و باید بتوانیم لحظه به لحظه در چالشهای مختلف حاضر شویم و باید خودمان در رسانههای داخل، حرف مردم را بزنیم نه اینکه مردم از رسانههای خارجی مسائل خود را دنبال کنند.
افشار گفت: دامنههای مطالعات هنرمندان باید گسترده شود و انسان هنرمند باید دائماً در حال مطالعه باشد و بر بار علمی خود را در عرصههای مختلف بیفزاید.
وی تاکید کرد: از خروجیهای مدارس شبانه روزی فیلمسازی باید استفاده کرد و این استعدادها در حقیقت آینده سینمای ایران را باید بسازند.
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی گفت: همه ما مدیون انقلاب اسلامی، شهدا، امام (ره) و رهبری هستیم و قطعاً انتظار می رود اهداف کلان و استراتژیک حوزه فرهنگی کشور در این جشنواره نمود عینی پیدا کند.
حجت الاسلام والمسلمین محمدرضا مبلغی عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در پی انتصاب دبیر چهل و دومین جشنواره فیلم فجر در خصوص چالش ها موجود و انتظارات از سازمان سینمایی گفت: همه ما مدیون انقلاب اسلامی، شهدا، امام (ره) و رهبری هستیم و قطعاً انتظار می رود جشنواره فیلم فجر هم در جهت ادای دین به این ارزش ها برگزار شود و اهداف کلان و استراتژیک حوزه فرهنگی کشور در این جشنواره نمود عینی پیدا کند.
نماینده مردم کوهدشت و رومشکان در گفتگو با سینماپرس، افزود: همه ما سر سفره انقلاب نشستیم و همه به انقلاب اسلامی مدیون هستیم. اگر من نوعی زحمتی بکشم برای کشور و نظام و انقلاب، هرچه زحمت بکشم و تلاش کنم باز هم مدیون آن هستم و در جهت ادای دین خودم به این نظام تلاش کنم تا وظیفه ام را انجام دهم.
وی ادامه داد: اگر هر کسی در هر پست و جایگاهی خود را مدیون نظام و انقلاب و امام (ره) و رهبری بداند قطعاً تلاش می کند تا در راستای اهداف ارزشمند و کلان آن ها حرکت کند و همه ما امیدواریم که در جشنواره فجر پیش رو شاهد چنین اتفاقی باشیم.
این عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی سپس به نقش برجسته هنر در تعالی، هدایت و رشد جامعه اشاره کرد و در این راستا اظهار داشت: از آنجا که هنر به ویژه هنر سینما تأثیر بسیار مهمی را بر جامعه به ویژه نسل جوان می گذارد و از سوی دیگر می تواند اهداف کلان و استراتژیک کشور ما را در قالب اثر هنری به کل دنیا ارائه کند باید با نگاه هوشمند و هوشیار به آن نگریست.
حجت الاسلام والمسلمین مبلغی در پاسخ به این پرسش که انتظار شما از دست اندرکاران این رویداد سینمایی که اهمیتی استراتژیک دارد چیست و با توجه به اینکه مسئولان جشنواره چهل و یکم نتوانستند نمره قبولی دریافت کنند فکر می کنید چه اتفاقی را در جشنواره چهل و دوم شاهد خواهیم بود تصریح کرد: اهمیت جشنواره فیلم فجر بسیار زیاد و زمینه ای برای حرکت های آینده کشور است. همه ما باید نسبت به جامعه مان متعهد باشیم، باید نسبت به تربیت صحیحی که در جامعه صورت بگیرد و آموزش درستی که باید باشد و سمت و سوی درستی که باید در جامعه رواج پیدا کند خود را مسئول بدانیم.
وی تأکید کرد: قطعاً هر مقداری این احساس مسئولیت بیشتر باشد طرف در هر جایگاهی قرار داشته باشد باید در خروجی و اثرش نشان دهد که دنبال کننده این اهداف والا است. همه کارهای ما برای رسیدن به آن اهداف ارزشمند باشد. باید برای رسیدن به اهداف ارزشمند تلاش و کوشش کرد. اگر هدف دیده نشود و کورکورانه کار شود مسئول به مسیر غلط هدایت می شود از این رو باید در وهله اول هدف را به درستی تشخیص داد و تعیین کرد و سپس پا در آن مسیر گذاشت؛ به هر صورت همه ما امیدواریم که جشنواره فجر انقلاب اسلامی با نگاه به ارزش های انقلاب اسلامی و اهداف کلان و استراتژیک نظام برگزار و موفق باشد.
تهیهکننده پیشکسوت سینما و تلویزیون گفت: ساختن فیلم درباره زنان، نیاز به شناخت درباره آنها دارد و هر کسی نمیتواند این کار را انجام دهد. این ربطی به زن و مرد هم ندارد و ما کارگردانان زنی داریم که تصویر مناسبی از زنان در آثار خود ارائه نکردهاند.
رسانه سینمای خانگی، امیرحسین شریفی در آستانه برگزاری نخستین جشنواره بینالمللی فیلم «حوا» درباره ماندگارترین تصویر «زن» در سینمای ایران به ایرنا گفت: در سینمای ایران فیلمهای بسیاری را به یاد میآورم که زنان در آنها نقش داشتهاند اما اگر بخواهم واقعیت را بگویم، باید روی این نکته تأکید کنم که هنوز حق زنان ایران در سینمای ایران ادا نشده است. اگر بخواهیم سراغ از فیلمهایی بگیریم که مقام واقعی زن در آنها به تصویر درآمده باشد، باید بگوییم که نمونههای بسیار کمی داشتهایم.
بودجه فرهنگی به اندازه کافی وجود دارد که ما بتوانیم مقام والای زن را در فیلمهای خود به تصویر درآوریمتهیه کننده «اشک سرما» درباره دلیل این سهم اندک ادامه داد: تقصیر اصلی متوجه مدیران فرهنگی این کشور است. مدیران فرهنگی ما چه در تلویزیون و چه در سینما بیشتر به دنبال مسائل دیگر هستند. خود من فیلم «پری» را که با نقشآفرینی خانم نیکی کریمی تهیه کردهام میتوانم ارائه تصویری واقعی از یک زن در سینما بدانم. «سیب سرخ حوا» هم در کارنامه تهیهکنندگی من هست که در آن هم مقاوم بودن شخصیت زن، موضوع اصلی بود.
شریفی افزود: در مقطعی جریان تهیهکنندگی به این سمت رفت که همه تهیهکنندهها دغدغه بازگشت سرمایه پیدا کردند و به همین دلیل است که معتقدم در این دست موضوعات فرهنگی، نیاز به حمایت مدیران دولتی دارد. بودجه فرهنگی به اندازه کافی وجود دارد که ما بتوانیم مقام والای زن را در فیلمهای خود به تصویر درآوریم. زن است که در موارد بسیاری میتواند جامعه را در برابر بلایا حفظ کند.
تهیهکننده «مستاجر» در پاسخ به اینکه یک قهرمان زن باید چه ویژگیهایی در روایت یک فیلم داشته باشد ادامه داد: نکته اصلی این است که این فیلمنامهنویس است که میتواند مفاهیم مرتبط با مقام والای زن را براساس سفارشی که از یک تهیهکننده میگیرد، در قالب یک داستان ترسیم کند. اصل این موضوع هم به طرحی بستگی دارد که توسط نویسنده نوشته میشود و یک کارگردان آن را به تصویر در میآورد. خروجی این فرآیند حتما کار زیبایی درباره مقام زن خواهد بود.
برخی افراد به بهانه توفیق در گیشه از جایگاه زنها سوءاستفاده کردندشریفی درباره مهمترین وجه تمایز تصویر زن در سینمای ایران نسبت به سینمای جهان هم گفت: به نظرم در سینمای دنیا، مقداری از جنسیت زن سوءاستفاده شده است و در مقطعی در سینمای ایران هم شاهد پیروی از این رویکرد بودیم. البته در اوایل انقلاب شرایط سینمای ما خوب بود اما بعد از آن بود که آرامآرام برخی افراد به بهانه توفیق در گیشه از جایگاه زنها سوءاستفاده کردند. من به شخصه بالغ بر ۱۴۰ فیلم و سریال و تلهفیلم ساختهام و همواره مواظب بودهام که شخصیت زن را در آثار خودم محافظت کنم. بههیچ عنوان حاضر نبودم به خاطر پول این جایگاه و مقام را خدشهدار کنم.
تهیهکننده «آشوبگران» در پاسخ به اینکه اگر روزی بخواهد فیلمی با محوریت یکی از زنان نامدار ایرانی بسازد سراغ کدام چهره میرود، گفت: هم در میان شخصیتهای علمی ما زنان نامداری داریم که میتوان از زندگی آنها فیلم ساخت و هم در میان شخصیتهای تاریخی. نکته مهم این است که نباید شخصیت این چهرههای نامدار را مانند برخی از تجربههایی که در این سالها داشتهایم، خراب کنیم.
وی گفت: ساختن فیلم درباره زنان، نیاز به شناخت درباره آنها دارد و هر کسی نمیتواند این کار را انجام دهد. این ربطی به زن و مرد هم ندارد و ما کارگردانان زنی داریم که تصویر مناسبی از زنان در آثار خود ارائه نکردهاند. جشنوارهای مثل «حوا» باید بستری برای طرح همین مباحث و گفتگو درباره همین موضوعات باشد.
نخستین جشنواره بینالمللی فیلم حوا به همت بنیاد بینالمللی گوهرشاد ۱۶ تا ۲۳ تیر ۱۴۰۲ برگزار میشود.
سیدضیاء هاشمی تهیه کننده سینما گفت: متاسفانه این روزها شاهد فیلم سوزی همکاران مان در اکران عمومی هستیم.
به گزارش سینمای خانگی، سیدضیاء هاشمی تهیه کننده سینما در خصوص اجرای عدالت در سینما به ویژه در حوزه اکران گفت: ما زمانی می توانیم از عدالت دم بزنیم که بستر عادلانه ای برای تمامی فیلم ها در اکران فراهم کرده باشیم. بطور مثال بگوییم همه فیلم ها از ۱۵ سالن سینما و ۴ هفته اکران برخوردار هستند، همه فیلم ها از این تعداد تیزر تلویزیونی و تبلیغات شهری و امثالهم برخوردارند. آن وقت درحالی که توامان کف فروش فیلم را دولت تضمین کرده که به صاحبان سینما ها خسارتی وارد نشود در تبلیغات نیز بالسویه از فیلم ها حمایت کند.
رئیس جامعه صنفی تهیه کنندگان در گفتگو با سینماپرس، در پاسخ به این پرسش که این روزها شاهد اکران گسترده فیلم ها که عملاً منجر به فیلم سوزی شده هستیم، در این شرایط وظیفه مدیران سازمان و ارشاد برای صیانت از سرمایه گذاران و تهیه کنندگان فیلم ها چیست؟ اظهار داشت: در ابتدا باید بر پیش فرض سوال شما صحه بگذارم، بله متاسفانه این روزها شاهد فیلم سوزی همکاران مان در اکران عمومی هستیم. اما چرا؟ معتقدم بعد از بحران کرونا که منجر به شرایط سخت اقتصادی برای همه مشاغل شد سینمای ایران نیز دستخوش همین وضعیت قرار گرفت و ازآنجایی که مثل الباقی مشاغل در کشور وابسته به سیاست ها و دستورالعمل های دولتی بود؛ به دلیل آنچه من، بی تجربگی، عدم درایت و نبود شناخت از مسائل و مشکلات سینما می نامم، آثار تخریبی این بحران همچنان سایه اش بر سینمای ایران حاکم مانده و متاسفانه نتایج تخریبی آنرا نیز این روزها شاهدیم.
وی ادامه داد: متولیان وقت آن دوران و بعدها مدیران فعلی نتوانستند آنچنان که باید با اتخاذ راهکارهای مطمئن، ضریب این خسارات را پایین بیاورند. یکی از مصادیق عدم کفایت تدبیرها، تغییر صرفاً شکلی ساختار شورای صنفی اکران است. تصور دوستان در سازمان سینمایی این بود که با تغییر شکلی ساختار شورای صنفی می توانند در خروجی های شورا نیز تغییر ایجاد کنند لذا با تدوین آیین نامه ای جدید و ایجاد شورایی بالادستی برای شورای صنفی درصدد تغییراتی برآمدند ولی غافل از آنکه صرفا ماهیت صنفی بودن شورا را به دولتی تغییر داده اند و بدون در نظر گرفتن شرایط زمانی و مکانی سینما، بر همان سیاق گذشته حرکت کردند.
هاشمی در همین راستا متذکر شد: این شد که شورای صنفی بدون در نظر گرفتن وضعیت بغرنج سینما، انتظار بیش از صدها فیلم در نوبت اکران و ظرفیت محدود سالن ها، با همان فرم و سیاق گذشته مبادرت به تصمیم گیری و اکران فیلم ها نمودند. این شد که صاحبان فیلم ها به دلیل عدم مشوق های تاثیر گذار و واقعی، انگیزه ای برای اکران فیلم های شان نداشتند و به ناچار فیلم هایی که در شرایط عادی از مجال و فرصت کمتری برخوردار بودند پیشتاز اکران شدند، این فیلم ها نه در مخاطب ایجاد انگیزه می کرد نه چراغ سینما را روشن نگه می داشت، لذا با استمرار وضعیت انفعال با بحران های جدی تری در چرخه اقتصادی سالن های سینما روبرو شدیم تا جایی که صاحبان سالن ها حتی در تامین حق الزحمه کارمندان خود هم به تنگنا افتادند. طبیعی بود وقتی مقادیر زمان و مکان را در تصمیم گیری هایمان نادیده می گیریم و دولت بجای مشوق های جدی و تضمین امنیت اکران ، صرفا در بعد نظارتی و اعمال سلیقه بسنده می کند، باید شاهد چنین وضعیتی می بودیم.
تهیه کننده فیلم های سینمایی «شوکران» و «روز فرشته» در پاسخ به این پرسش که با اینکه در هفته های اخیر حدود ۱۰ فیلم جدید به چرخه اکران اضافه شده اند اما همچنان شاهدیم که بخش اعظمی از سالن های سینما تنها به یک فیلم خاص که زمستان سال گذشته روی پرده رفته اختصاص دارد، چرا مدیران سینمایی علیرغم شعارهایی که در خصوص عدالت طلبی می دهند از اجرای عدالت در اکران عاجز مانده اند؟ تصریح کرد: ببینید ما تا مادامی که در اکران فیلم های سینمایی از نسخه های نخ نما شده بی تاثیر پیروی کنیم و سراغ طرحی نو که نفس تازه به فضای سینما بدهد نرویم، در برهمان پاشنه اکران سنتی خواهد چرخید. تصور می کنیم با فروش چشمگیر یک فیلم چرخه اقتصادی سینما را به حرکت در آورده ایم، در صورتی که این آمارها فقط برای ارائه در جلسات مدیران به مقامات بالادستی کارکرد دارد و ولا غیر. کجا با یک گل بهار شده که در سینما شود؟
وی خاطرنشان کرد: ما بدون توجه به وضعیت عمومی سینما نمی توانیم شاهد رشد و توسعه پایداری باشیم. فیلم هایی مثل «دینامیت» و «فسیل» تنها منجر به تعطیل نشدن سالن های سینما شد و این به معنای استمرار حیات سالن های سینما نیست. این به معنای رشد اقتصادی در سینما نیست؟ این به معنای رونق چرخه اکران نیست؟ از قضا زنگ خطری ست که اگر درست و آگاهانه و مدبرانه شنیده نشود، از خطری بزرگ خبر آورده. خبری که حکایت از حذف و فیلم سوزی های گسترده می کند. این یعنی در سال ۲ تا ۳ فیلم پرفروش و الباقی شکست در اکران را تجربه خواهند کرد.
هاشمی تأکید کرد: و اما عدالت که در سوال شما مطرح شده در این چرخه معیوب کجاست؟ معتقدم این نگاه دستوری در حوزه فرهنگ یا باید در همه شئون متجلی شده و از طرفی هزینه فرهنگ دستوری را هم دولت برعهده بگیرد یا باید اجازه بدهیم مبتنی بر اقتصاد آزاد در کنار اقتصاد حمایتی جریان سینما به حیات خودش ادامه دهد. این وضعیت آشفته بازار از هیچ الگو و مدل اقتصادی پیروی نمی کند. نه صدردصد دولتی ست و نه تماماً خصوصی. تلفیقی شلخته که به قواره این سینما نمی آید.
این تهیه کننده پیشکسوت ادامه داد: ما زمانی می توانیم از عدالت دم بزنیم که بستر عادلانه ای برای تمامی فیلم ها در اکران فراهم کرده باشیم. بطور مثال بگوییم همه فیلم ها از ۱۵ سالن سینما و ۴ هفته اکران برخوردار هستند، همه فیلم ها از این تعداد تیزر تلویزیونی و تبلیغات شهری و امثالهم برخوردارند. آن وقت درحالی که توامان کف فروش فیلم را دولت تضمین کرده که به صاحبان سینما ها خسارتی وارد نشود در تبلیغات نیز بالسویه از فیلم ها حمایت کند.
تهیه کننده فیلم های سینمایی «پرونده هاوانا» و «عروس» در همین راستا افزود: از اینجا به بعد فیلم، محتوای فیلم و خوش ساختی و شناخت از سلیقه مخاطب است که تعیین کننده استمرار اکران فیلم خواهد بود. در غیر این صورت در وضعیت فعلی حاصلی جز هدررفت سرمایه های همکاران مان را بدست نمی آید. پس به صرف شعار و تبلیغات و سخنرانی و پوستر نه عدالت، نه رفع تبعیض و نه حذف رانت محقق نخواهد شد. معتقدم دولت باید بجای اینکه تمام سرمایه گذاری خود را معطوف به تولید فیلم های هم راستا با اهدافش کند، باید به عنوان متولی و مسئول سینمای کشور حمایت و سرمایه گذاری اصلی را از مخاطب سینما بعمل آورد. در مدلی که تماشاگر تشویق به سینما رفتن شود و درعین حال هزینه های مالی سینما رفتن برای او کاهش یافته باشد. نمی توان همه ی بار را روی دوش سینما گر و سالن سینما و مخاطب سینما گذاشت و دولت تنها در موفقیت ها سهیم باشد.
وی در پاسخ به این پرسش که اگر وضعیت اکران با همین منوال ادامه پیدا کند چه چشم اندازی را برای آینده سینمای کشور متصور هستید؟ گفت: من ترجیح می دهم به آینده امیدوار و خوش بین باشم اما به شرطها و شروطها؛ به نظرم فرهنگ موضوع مهمی برای دولت و حکمرانی ست و این اهمیت باعث شده با مداخلات ریز و درشت وضعیت فعلی را حاکم کند. وضعیتی که نه اهالی فرهنگ از آن راضی هستند و نه انتظارات و هدف گذاری های حکمرانی در کشور را تامین کرده است. لذا دولت ها باید در یک تعامل جدی با حکمران و تعیین انتظارات و خط مشی های واقعی و به رسمیت شناختن استقلال هنرمندان، به یک راهبرد مشخص و متقن برسند که هم هنرمندان و هم دولت برسرآن به وفاق برسند.
هاشمی تأکید کرد: حکمرانی فرهنگی تا مادامی که عرصه فرهنگ را دستوری و هنرمندان را کارمندان دولت بداند، ما شاهد وضعیت بهتری که نخواهیم بود هیچ روز به روز شاهد انفعال در این حوزه هم خواهیم بود. سینمای ایران هم جزئی از همین تغییر نگرش است. متاسفانه سینمای ایران نه تماما دولتی است و نه تماماً خصوصی ست. ممکن است آقایان سینمای مستقل، خصوصی و توانمند و عزت مدار در عرصه های داخلی و بین المللی نمی خواهند خب چه ابایی از اعلام آن دارند؟ این بلاتکلیفی حاصلی جز انفعال و بی انگیزگی و ناامیدی نخواهد داشت. لااقل یک طرف موازنه از خروجی راضی خواهد شد. این سیاست یکی به نعل و یکی به میخ در حوزه فرهنگ منجر به ناکارامدی در همه شئون می گردد.
این تهیه کننده در پایان این گفتگو افزود: به قول فقها و حقوق دان ها، اذن در شی ء اذن در لوازم آن هم هست. یعنی اگر دوستان معتقد به سینمای صددرصد دولتی هستند باید به ابزار و لوازم آن هم پایبند باشند. باید هزینه آنرا هم بپردازند.
میثم مرادی نویسنده و کارگردان فیلم کوتاه «لاری» که به طرح یکی از آسیبهای اجتماعی مرتبط با کودکان بیسرپرست میپردازد، به ارائه توضیحات درباره تجربه ساخت این فیلم پرداخت.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از مهر، در همین سالهایی که سینمای بلند داستانی ایران شرایط چندان ایدهآلی را در جذب مخاطب و فروش در گیشه تجربه نمیکند و فرآیند عرضه محصولات نمایشی در آستانه ورود به دورانی تازه بهواسطه فراگیر شدن بسترهای عرضه جدید در فضای مجازی قرار دارد، «سینمای کوتاه ایران» انگیزه بالایی برای یافتن مخاطبانی تازه برای خود دارد.
«فیلم کوتاه» یکی از محصولات بصری مهم و جریانساز در دنیای جدید محسوب میشود و به همین دلیل دیگر بهسختی میتوان تولیدات این حوزه را نادیده گرفت.
«لاری» سوژهای خاص درباره یکی از پدیدههای تلخ اجتماعی در مناطق حاشیهای شهرهای بزرگ دارد که تلاش کرده است این آسیب اجتماعی را در قالبی سینمایی به تصویر درآورد.
آنچه میخوانید حاصل گفتگوی مهر با میثم مرادی کارگردان و مهدی رضایی مدیر فیلمبرداری فیلم کوتاه «لاری» است.
* بد نیست از اینجا شروع کنیم که چطور به چنین ایده خاصی برای فیلم «لاری» رسیدید و چقدر این پدیده مصداق واقعی دارد؟
میثم مرادی: این پدیده را ابتدا از زبان چند نفر از اهالی محلهای که مادربزرگ خودم در آنجا زندگی میکند، شنیدم. اتفاقاً فیلمبرداری این فیلم را هم در همان منطقه انجام دادیم. آنجا بود که از اهالی شنیدم واقعاً چنین مکان زیرزمینیای به نام «حیاط نشاط» در محل وجود دارد که بهصورت غیرقانونی و در قالب شرطبندی و قمار، بچههای بیسرپرست را به جان هم میاندازند و از مبارزه آنها پول درمیآورند. زمانی که خودم برای اولینبار درباره این موضوع شنیدم، شوکه شدم و با خودم گفتم مگر امکان دارد؟
مرادی: اولین کاری هم که کردم این بود که سراغ یکی از نهادهای متولی در حوزه آسیبهای اجتماعی رفتم و از آنها خواستم تا برای تولید این فیلم همراهی کنند، اما در پاسخ گفتند، فکر میکنید خودمان از وجود این مراکز خبر نداریم! بعد که پیگیر شدم دیدم پیش از من یکی دو خبرنگار هم روی این موضوع کار کردهاند و گزارشهایی هم درباره آن منتشر شده بود. حدود ۵ ماه پیگیر تحقیق برای اطلاع از واقعیت ماجرا وقت گذاشتم و از جایی به بعد احساس کردم که حتماً خودم باید به چشم ببینم. نمیتوانستم به چیزهایی که دور میشنیدم قناعت کنم.
وقتی بیشتر پیگیر شدم دیدم نه فقط در آن محله که در حاشیه محلههای دیگری مانند شوش و هرندی هم این حیاطهای نشاط وجود دارند! حتی مطلع شدم که در یکی از این حیاطها دو پسربچه نوجوان و بدسرپرست، مردهاند! یکی نامش مهران بود و دیگری عباس.
* واقعاً در قالب همین شرطبندیها جانشان را از دست داده بودند؟
مرادی: بله. این بچهها را با مواد و مشروبات از خود بیخود میکنند و به جان هم میاندازند! در بافت فرهنگی آن مناطق که خودم هم مدتها در آنجا زندگی کردهام، خیلی این مفهوم برای بچهها جا افتاده که راه بزرگی کردن، همین دعوا و کتککاری است. خلاصه تلاش کردم تا از نزدیک هم بخشی از واقعیتها را ببینم و بعد از آن بود که برای ساخت این فیلم مصر شدم.
اولین کاری هم که کردم این بود که سراغ یکی از نهادهای متولی در حوزه آسیبهای اجتماعی رفتم و از آنها خواستم تا برای تولید این فیلم همراهی کنند، اما در پاسخ گفتند، فکر میکنید خودمان از وجود این مراکز خبر نداریم! با تعجب گفتم خب بالاخره باید جلوی این پدیده گرفته شود.
همین مسئله انگیزه شد که نزدیک دو سال و نیم روی نگارش فیلمنامه و تأمین سرمایه این فیلم زمان بگذارم. بدون تعارف و اغراق، شخصاً خیلی برای به سرانجام رسیدن این فیلم تلاش کردم و دوست داشتم کار بهگونهای باشد که صدای این بچهها هم شنیده شود. بهگونهای ساخت این فیلم برایم حیثیتی شده بود.
میثم مرادی
* فکر نمیکنید در فیلم، مراودات موجود میان آدمهای بزرگسال، بهزور به روابط میان کودکان تحمیل شده است؟ دو بچهای که جثه کوچکی هم دارند، چطور میشود که برای آدمبزرگهایی که خودشان اهل نقشه کشیدن و سواستفاده از دیگران هستند، نقشه بکشند؟
مرادی: چه خوب که این سوال را مطرح کردید چرا که یکی از مسئولان انجمن سینمای جوانان هم پیشتر این مسئله را درباره فیلم مطرح کرده بود. نمیدانم شما چقدر مسیرتان به این مناطقی که در فیلم نشان دادهام، افتاده،،کافی است فقط دو روز بهصورت گذری از این مناطق عبور کنید تا متوجه شوید که اتفاقاً حرفها و اعمال این بچهها بهگونهای است که شاید شما از یک فرد ۵۰ ساله ساکن مرکز شهر هم توقع نداشته باشید. حتی یکی از دوستان معتقد بود که فضای فیلم واقعی و باورپذیر نیست.
* این همان مشکلی است که من هم دارم و احساس میکنم فضا فیک و مصنوعی شده است.
مرادی: شاید اصلاً تماشای همین فیلم این دغدغه را برای شما بهوجود بیاورد تا بروید و از نزدیک هم این فضاها را ببینید. متأسفانه همه اینها واقعیت دارد و ما اتفاقاً خیلی از جزئیات و کلمات را در فیلم نمیتوانستیم به کار ببریم و امکان نمایش خیلی از اتفاقات را هم نداشتیم. واقعاً شاید برای ما باورپذیر نباشد که فردی دختر ۹ ساله خود را در قمار ببازد.
مرادی: تا از نزدیک این فضاها را ندیده باشید، نمیتوانید آن را درک کنید. من خودم با وجود اینکه سالها در آن مناطق زندگی کرده بودم و مادربزرگم ساکن همین مناطق است، تا زمانی که وارد این جمعها نشدم و از نزدیک ندیدم، نتوانستم واقعیت را باور کنم * اتفاقاً این مشکلی است که پیشتر با فیلم «بچهخور» محمد کارت هم داشتم! واقعاً چرا باید چنین تصویری از شرطبندی روی یک دختر بچه در فیلم بازنمایی شود؟
مرادی: چون واقعیت دارد و شما هم تا از نزدیک این فضاها را ندیده باشید، نمیتوانید آن را درک کنید. من خودم با وجود اینکه سالها در آن مناطق زندگی کرده بودم و مادربزرگم ساکن همین مناطق است، تا زمانی که وارد این جمعها نشدم و از نزدیک ندیدم، نتوانستم واقعیت را باور کنم. آنچه هم که در فیلم به تصویر کشیدیم، روایتی بسیار سانسورشده از واقعیت جاری در این مناطق بود.
* البته در برخی نماها، تلاشهایی برای ارجاع به برخی اتفاقات غیرقابل نمایش داشتید.
مرادی: تلاش کردیم در حد امکان اشارههایی بکنیم اما نکته مهم این است که متأسفانه باید بپذیریم که این واقعیتها وجود دارد.
* اینکه واقعیت است درست اما اجازه دهید مثالی بزنم. در مستند «مشق امشب» که یکی از مستندهای خوب دورههای اخیر جشنواره «سینماحقیقت» بود، شاهد حضور پسربچهای مقابل دوربین بودیم که به معنای واقعی مرد بود و مانند یک مرد بزرگ هم صحبت میکرد. مشخص بود که به اجبار شرایط سخت حاکم بر زندگیاش وارد مراودات زندگی بزرگترها شده، تصویر آن کودک و بزرگیاش باورپذیر است و فیک نیست اما اینجا ردونشانی از رنجی که این بچهها را بزرگ کرده باشد، نمیبینیم.
مرادی: واقعاً تنها جوابی که میتوانم بگویم این است که این حس بستگی به تجربه مشاهده از نزدیک شرایط این بچهها دارد. شاید خیلی از شرایط اجتماعی که امروز ما با پوست و خونمان تجربه میکنیم و برایمان حتی عادت هم شده است، شنیدنش از طرف یک فرد خارجی که در محیط اجتماعی ما زندگی نکرده است، باورپذیر نباشد.
* بخشهایی از فیلم «لاری» بهشدت مخاطب را به یاد سریال «یاغی» میاندازد. این تشابه را قبول دارید؟
مرادی: اتفاقاً من سریال «یاغی» را از قصد، ندیدم.
* این البته پاسخ خوبی نیست که کارگردانان معمولاً در مقابل این نقد میگویند فلان کار را اصلاً ندیدهایم!
مرادی: واقعاً ندیدم. متن این فیلمنامه را هم تقریباً سه سال پیش در بانک فیلمنامه ثبت کرده بودیم. این موقعیت از آن موقعیتهایی است که هر کارگردان و یا حتی مستندسازی میتواند به آن بپردازد. به این دلیل تصمیم گرفتم که کار محمد کارت را نبینم که وقتی برای برخی از دوستان داستانم را مطرح کردم گفتند، سریال او هم چنین فضاهایی دارد. سریال «یاغی» خودش براساس یک کتاب بود که نویسنده آن کتاب هم برداشت خودش از این مدل قمار و شرطبندی را روایت کرده بود. فضای کلی شاید شباهتهایی داشته باشد اما فکر میکنم متن و زیرمتن فیلم من متفاوت از آن سریال باشد.
* یک نکته دیگر شباهت فضای کلی فیلم و حتی برخی دیالوگها با فیلمهای دهه ۵۰ و ۶۰ و مشخصاً سینمای مسعود کیمیایی در آن سالها است. واقعاً تحتتأثیر سینمای کیمیایی بودید؟
مرادی: اگر فیلم کوتاه قبلیام را دیده باشید میدانید که اساساً خیلی تحتتأثیر فیلمساز دیگری نیستم. کمااینکه فیلم قبلیام اساساً مسیری متفاوت از این فیلم داشت. تلاشم این است که براساس یافتهها و پژوهشهای که داشتهام فیلمنامه بنویسم و فیلمم را بسازم. خیلی بهدنبال آن نیستم که بخواهم از روی دست فیلمساز دیگری نگاه کنم و ایده بگیرم.
* یکی از ویژگیهای مثبت فیلمکوتاه «لاری» جنبه فنی و مشخصاً فضای بصری آن است. جناب رضایی بد نیست شما هم توضیحاتی درباره این جنبه از فرآیند تولید فیلم بدهید.
مهدی رضایی: بد نیست از همین ماجرای شباهت فیلم با حال و هوای فیلمهای کیمیایی که شما آن را مطرح کردید شروع کنیم. واقعیت این است که ما قصهای داشتیم که با هر پرداختی که سراغ آن میرفتیم، بالاخره بخشهایی از آن یادآور سینمای آن سالها میشد. این اولین تجربه همکاری من با میثم مرادی بود و نکتهاش هم این بود که این مدل اتفاقات، پیشتر سوژه فیلمهای دیگری شده بودند اما از همان جلسات اولیه یکی از دغدغهها این بود که خروجی کارمان شبیه کارهای دیگر نشود. حتی در قاببندیها و مشخصاً سکانسهای مربوط به دعوا و درگیری تلاش کردیم که متفاوت عمل کنیم. تلاشمان این بود که به حد ممکن به کاراکترها نزدیک شویم. شاد راحتترین تصمیم برای هر کارگردانی این باشد که همه چیز را خیلی ساده برگزار کند اما ما در جزئیات کار هم سختگیریهایی داشتیم.
* مثل نورپردازی که در فضاسازیها بسیار مؤثر است.
رضایی: بله. میخواستیم در همان تایم ۱۵ دقیقهای فیلم هم همه چیز شبیه به هم و تکراری نباشد. در نورپردازی به این نکته توجه داشتیم که رنگهایی را استفاده کنیم که با زیرمتنهای قصه ارتباط داشته باشد. مثلاً در سکانسی که در حمام مشغول کار است، رنگهایی را استفاده کردیم که در سکانس درگیری وجود نداشت. در عین حال میخواستیم نورهایی را استفاده کنیم که در واقعیت هم وجود داشته باشد. قصه برای من چالشهایی داشت اما مهمترین نکته برایم نگاه کارگردان به این سوژه بود.
مهدی رضایی
* جریانی در سینمای کوتاه بهوجود آمده است که ضمن تمرکز بر سوژههای اجتماعی، تلاش بسیار زیادی هم برای واقعنمایی اغراقشده دارد. قاببندیها و تصاویر در «لاری» اما بسیار سینمایی بود و برخی اجزا در قاب، بهصورت باسلیقهای چیده شده بود که این ویژگی فیلم را از آن جریان رئالیسم اغراقشده، متمایز میکند.
رضایی: واقعیت این است که همواره حتی در زندگی شخصی خودم هم تلاش میکنم نظمی حاکم باشد. با همین نگاه وقتی سراغ دوربین روی دست در یک فیلم میروم هم معنایش این نیست که دوربین هرجایی دلش خواست برود. بالاخره دوربین روی دست هم برای خودش شخصیتی دارد که باید آن را حفظ کنیم. در فضای فیلم کوتاه معمولاً اولین سوالی که از گروهها میپرسم این است که چقدر بودجه برای مسائل فنی در نظر گرفتهاید؟
رضایی: تلاش کردیم در همه قابها و نماها، در عمق تصویر شاهد یک نور امید باشیم. این نور نشانه آن است که در هر شرایطی امید به زندگی وجود دارد، حتی اگر برخی جلوی این نور را در زندگی دیگران گرفته باشند
* یعنی خیلی وقتها بودجه در کیفیت یک فیلم کوتاه تعیینکننده است؟
رضایی: در بخش ابزار بله اما در زمینه نگاه حاکم بر یک فیلم، خیر. اگر من دوربین ارزانتری برای این فیلم در اختیار داشتم شاید کیفیت کار خروجی کمی کمتر میشد اما نگاهم قطعاً همین بود. نظمی که شما میگوئید حتی در پلانهای روی دست هم وجود دارد، همچنان در کار وجود میداشت. در این پروژه از خیلی چیزها زدیم اما در نهایت ابزاری را تهیه کردیم تا به زبان سینما حرفمان را مطرح کنیم.
خلاقیتمان هم این بود که تلاش کردیم در همه قابها و نماها، در عمق تصویر شاهد یک نور امید باشیم. این نور نشانه آن است که در هر شرایطی امید به زندگی وجود دارد، حتی اگر برخی جلوی این نور را در زندگی دیگران گرفته باشند. میثم تأکید داشت در عین اینکه نگاه مستند میخواهیم به این روایت داشته باشیم، لازم نیست بهگونهای مستندنمایی کنیم که دوربین هر جایی سرک بکشد و هر چیزی را ثبت کند.
* شما بهعنوان کارگردان چه نگاهی نسبت به این جنس واقعگرایی داشتید؟
مرادی: مهدیجان توضیحات اصلی را داد اما آنچه مدنظر داشتیم این بود که به صورت کنترلشده به سمت مستندنمایی حرکت کنیم و گرفتار اضافهگویی نشویم. بهخصوص که در کنار مهدی رضایی، همه عوامل فنی ما، افراد کاربلدی بودند و جزو درجهیکهای سینما به حساب میآیند. خودم هم در مقام کارگردان تلاش کردم تکنیکی که بلد هستم را به اندازه خرج کنم. نمیخواستم با قابهای چشمنواز و بهرخ کشیدن توانمندیهایم چیزی را ثابت کنم.
* بهعنوان سوال پایانی میخواستم بازگشت دیگری به متن داستان داشته باشیم؛ چرا بچهها در روایت این فیلم هیچ بزرگتری ندارند. چرا شاهد حضور سایهای به نام پدر و مادر در داستان فیلم نیستیم؟
مرادی: در همان پاسخم به سوال ابتدایی به این نکته اشاره کردم که در واقعیت هم قربانی این پدیده کودکان بدسرپرست و بیسرپرستی هستند که یا پدر ندارند، یا مادر ندارد و یا هر دو را! اتفاقاً همین بچهها هستند که طعمه امثال نادرخروسها میشوند. طبیعتاً سراغ بچههایی نمیروند که اگر خراشی روی صورتشان بیفتد باید به صد نفر جواب پس بدهند. حرف اصلی فیلم هم توجه به همین کودکان بدسرپرست و بیسرپرست است که قربانی این اتفاق میشوند.
ظاهرا انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی سرانجام پس از ماه ها بایکوت فضای سینمایی کشور و به نوعی همراهی با «فتنه مهرماه ۱۴۰۱» سرانجام از حالت «سایلنت» درآمده و حالا رییس این انجمن در اظهار نظری به مدیران سینما پیشنهاد داد تا فیلمهای جدید را با یک نمودار هرمی وارد چرخه اکران کنند.
به گزارش سینمای خانگی، جعفر گودرزی رییس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در یادداشتی نوشت: کشورهای توسعهیافته یک عادت فرهنگی پسندیده دارند. آنها وقتی متوجه میشوند در یک ساختار یا شیوه مدیریتی شکست خوردهاند آن را میپذیرند، حتی جشن و مراسم میگیرند، و این میشود آینه عبرت. آنها نقشه راه را میپذیرند و از مسیر «شکست» برمیگردند و راهی نو میپیمایند. آنها از شکست، شکوهی دوباره میسازند.
اما اینجا معانی و درک موضوعات کاملا متفاوت است!
در خودروسازی شکست خوردهایم، اما کیست که بپذیرد!؟
کمپانیهای خودروساز کماکان مشغول جذب پول از مردم هستند و در سقوط آزاد کیفی، شتاب هم گرفتهاند!
در مدیریت آب دچار بحرانیم و در عین حال شاخصهای مصرف را آموزش ندادهایم و مردم در هزاره سوم و جهانی کمآب و بیآب، هنوز با آب شُرب استحمام کرده و حتی ماشین میشویند! در مقابل سازمان آب به جای حل بحران قضیه را به انتقال تانکرهای آب در مناطق شهر تنزل داده و هیچ مدیری پاسخگوی وضع اسفبار این روزهای پایتخت نیست.
شاهد همین نوع از مدیریت در سینما نیز هستیم!
اینکه فیلمهای ایرانی در چه ترازی از سینمای جهانی قرار دارند، موضوع صحبتم نیست که همین فیلمهای نهچندان درخشان در نهایت مردم را با سینما آشتی داد، چرا که ذائقه مخاطب در آخر به میل فیلمساز تغییر کرد. اما حتی اینبار به این موضوع هم نمیپردازم.
با یک ترکیب متفاوت، چراغ اقبال فیلمها روشن است و کاری را که مدیران بهاصطلاح سینمایی کشور در طول حداقل این دو سال نتوانستند انجام دهند، سینماگران انجام دادهاند و رونقی نسبی به سالنهای سینما برگشته و سینمای بیمار و رو به موت، در حال خروج از کُما است و گویا اتفاقهای روشنی پیشاروی صنعت سینماست. اما درست در همین برهه که سینما به شوک و تنفس مصنوعی جواب مثبت میدهد، سر و کله حضرات پیدا میشود تا دوباره شاهد معجزه مدیریتی آنان باشیم!
آقایان!
شما که برنامه ندارید، طول و عرض مدیریتتان هم که با حذف و بگیر و ببند بسته شده، به همین چند فیلم فیلم رحم کنید!
به مردم، به سینمادار.
به «سینما» رحم کنید!
باور کنید اگر بگذارید چرخه به شکلی طبیعی خودش را پیدا میکند، اما شما کاری میکنید که تهیهکننده و کارگردان با هزار خواهش و تمنا و ارتباط و ریش گرو گذاشتن، برای فیلمشان سئانس بگیرند و پنبه همکارشان را بزنند!
در چنین نوع از مدیریتیست که اصطلاحا زیرآبزنی و چوب لای چرخ گذاشتن باب میشود و این ابدا زیبا نیست.
در مدیریت آشفته شما همین بس که یکی دو فیلم را نُه ماه در اکران نگه میدارید و بعد یکباره هشت فیلم جدید را همزمان وارد سیکل اکران میکنید!
فاصله اکران فیلمهای موفق قبلی فقط یک ماه و اندی است. بعد پشتبند فیلمهای موفقی که کسریهای شما را جبران میکنند، هشت فیلم را یکباره و همزمان راهی اکران میکنید!؟ ماحصل چنین تصمیم غلطی به جان هم انداختن سینماگران و پشیمانی سرمایهگذاران از ورود به صنعت سینما و مخلص کلام، سوزاندن فرصت است. شاید نمیدانید که با چنین رویکرد مدیریتیِ اشتباهی تیشه به ریشه سینما میزنید؛ که من آرزو میکنم ندانید! که غم ندانستن شما از زهر عمدی بودن تصمیمات اشتباهتان قابل تحملتر است! هر چند نتیجه در نهایت اسفبار خواهد بود.
این فیلمها با سرمایه خصوصی ساخته شده و برخی سرمایههایشان سالهاست که خوابیده و حالا که بعد از کوران کرونا و ناآرامیهای اجتماعی، فرصت اکران یافتهاند و در نهایتِ حیرت مردم هم استقبال خوبی نشان دادهاند، پایتان را از گلوی فیلمساز و سرمایهگذار بردارید. بگذارید سینما کمی نفس بکشد. با سرمایه و نقدینگی مردم نجنگید. چه اصراری به اینهمه اعمال نظر دارید!؟
مخاطب این سینمای پر از محدودیت و سانسور، مردم هستند. حال که آنها با وجود همه این محدودیتها و با وجود فیلمهای نهچندان قوی چراغ سینما را روشن نگاه داشتهاند شما هم دست از اعمال سلیقه در دایره مدیریت عجیب و غریبتان بردارید!
تداوم اکران فیلمهایی که از نُه ماه پیش روی پرده هستند، نامش هرچه هست مدیریت نیست! و اوج این خلاقیت و مدیریت هم البته اکران یکباره هشت فیلم با هم است!
در تفسیر چنین تصمیمی آنچه بیش از همه رخ مینمایاند، عناد با فیلمساز و به یغما بردن سرمایه روحی، معنوی و مالی اوست.
سازندگان این فیلمها اگرچه چندان نامآشنا نیستند، اما حضورشان به مثابه همان نفس تازهایست که در کالبد نیمهجان سینما دمیده است. نتیجه کارشان در نهایت رونق صنعت رو به احتضاریست که ما سالهاست برایش نگرانیم و فریاد وااسفا سر دادهایم.
مدیریت اکران سینما کار چندان پیچیدهای نیست که در نهایت مجبور شویم شاهد اشتباهات فاحش شما در این چرخه معیوب باشیم.
فیلمهای جدیدتر را با یک نمودار هرمی وارد چرخه اکران کنید؛ آهسته، پیوسته و صبورانه و در مقابل برای ادامه اکران فیلمهای موفق پیشین چند درصد از ظرفیت سینماها را حفظ کنید.
با مدیریت آنی فقط به جریان توفنده رودخانه لطمه میزنید.
به جای برخوردهای دفعی و ساخت دیوار، پلها و ظرفیتها را بالا ببرید. راهی جز این نیست.
مدیرکل دفتر فیلمنامه رسانه ملی در اولین نشست خبری خود، روند کاری این اداره کل و فرآیند بررسی طرحها و فیلمنامههای رسیده را تشریح کرد.
به گزارش سینمای خانگی از مهر، راهاندازی اداره کل دفتر فیلمنامه رسانه ملی از جمله اتفاقاتی بود که سال گذشته در ساختار جدید صداوسیما رقم خورد. حسین اسدیزاده مدیرکل این دفتر صبح امروز شنبه ۲۷ خرداد اولین نشست خود را با اهالی رسانه برگزار کرد.
اسدیزاده در ابتدای این نشست گفت: در شهریورماه سال گذشته از ما خواسته شد این دفتر را راهاندازی کنیم و این تصمیم تحت سیاستی بود که قرار شد برمبنای آن متن را از تولید جدا کنیم و نگارش متنها مستقل، تولید مستقل و پخش هم مستقل باشد.
وی ادامه داد: بنابراین ذیل معاونت سیما دفتر فیلمنامه تشکیل شده است و ماموریتش این است که همه متون مرتبط با مجموعههای تلویزیونی را رصد و ارزیابی کند.
اسدیزاده تصریح کرد: طی این سالها در عرصه نگارش فیلمنامه گرفتار سلیقه بودهایم و سعی شده در فرآیند رصد متون تأثیر سلیقه را پایین بیاوریم. در این راستا اولین ماموریت ما هم پایش و ارزیابی طرحها بود.
بیش از ۱۰۰ طرح به مرحله نگارش فیلمنامه رسیده است
وی اضافه کرد: بیش از ۸۰۰ طرح تا امروز به دست ما رسیده که بررسی شده است. در فرآیند دریافت آثار هم همه مکاتبات کاغذی را حذف کردهایم و همه اتفاقات به صورت دیجیتال بررسی میشود. از میان این طرحهای دریافتی هم تا کنون بیش از صد طرح وارد مرحله نگارش فیلمنامه شده است.
مدیر اداره کل دفتر فیلمنامه رسانه ملی تصریح کرد: در فرآیند بررسی این طرحها از اولویتهای موضوعی و مضمونی هم تبعیت کردهایم اینکه کارها ریشه در باورهای انقلاب اسلامی داشته باشد و در عین حال تکراری نباشد.
وی درباره پروسه به تولید رسیدن طرحها هم اظهار کرد: در حال حاضر در آغاز مسیر نگارش فیلمنامهها هستیم. البته کارهای مختلفی هم در حال نگارش بوده و هست. سعی کردیم نگاه ما مبتنیبر بیطرفی باشد و هرکسی بخواهد برای صداوسیما طرحی بفرستد میتواند براساس این آییننامه آن را ارسال کند تا بعد از بررسی طرحش وارد فرآیند گردش نگارش فیلمنامه میشود.
اسدیزاده در ادامه درباره بخش اقتباس در این اداره کل هم یادآور شد: در بخش ایده و اقتباس قرار است چنین آثاری سامان یابد البته نه اینکه پیشتر نبوده است اما میخواهیم سامان بهتری یابد. در بخش پژوهش هم قرار است رابطه مفاهیم مرتبط با انقلاب اسلامی و فیلمنامهها روشن شود.
فیلمنامهنویسان کل کشور را شناسایی میکنیم
وی با اشاره به دورنمای این اداره کل تصریح کرد: هدف این است که فیلمنامهنویسان در کل کشور شناسایی شوند. پروژهای به نام «اطلس فیلمنامهنویسان ایران» هم تعریف شده است. کارگروههای متعددی هم در استانهای مختلف برای همین منظور راهاندازی شده است.
اسدیزاده همچنین به شناسایی فیلمنامهنویسان در ایران و در مراحل بعد از آن در جهان اسلام، منطقه و جهان اشاره کرد.
وی اضافه کرد: ما تلاش میکنیم که به یک بنگاه واقعی نگارش متن تبدیل شویم. حدوداً روزی ۶ طرح به ما میرسد اما خیلی از آنها به موقعیت ایران امروز و مردم ارتباطی ندارد یا تکراری است. همه دوستان مرا به فعالیت در حوزه فیلمنامه میشناسند و تلاشمان این است که فیلمنامه را هویت ببخشیم.
مدیر اداره کل دفتر فیلمنامه رسانه ملی تصریح کرد: خواهشم این است که همه فیلمنامهنویسان به ما کمک کنند. کار سختی به ما سپرده شده است اما فکر میکنم اتفاق خوبی رخ خواهد داد. تعهد ما این است که هفتهای دو فیلمنامه را شروع کنیم و حدود ۲۰ تا ۳۰ هفته طول میکشد که یک فیلمنامه در مرحله متن به خروجی برسد.
هیچ ممیزی غیرحرفهای وجود ندارد
وی با اشاره برخی حواشی عنوان کرد: هیچ توقفی در کارها وجود ندارد هیچ ممیزی غیرحرفهای وجود ندارد. حتماً کار ما هم نقایصی دارد اما همه واسطهها و شوراهای غیرکارشناسی کنار رفته است.
اسدیزاده تصریح کرد: از اینکه فیلمنامهها و سریالها به شخصیتها، روایتها و موقعیتهای خاص محدود شده خیلی ضربه خوردهایم. میخواهیم مردم بیشتری مخاطب ما باشند. پروژهای متوقف نشده، یعنی بیدلیل متوقف نشده و نخواهد شد. اگر احساس شده تلویزیون در زمینه تولید کند شده یک دلیلش این است که تلویزیون به لحاظ مالی دستش خالی است. در همین فضا اما فیلمنامههای «سعدی»، «خواجهنصیر» و «پوریای ولی» نوشته شده اما تلویزیون به لحاظ مالی و بودجهای نمیتواند اینها را تولید کند که اگر بتواند اتفاق خوبی است. البته همه سیستمهای برودکست در جهان در مرحله گذار هستند.
وی اضافه کرد: ما که این بخشها را تحویل گرفتیم اینگونه نبود که در اوج باشد و کارها خیابان را خلوت کند. ما عهدهدار این مسئولیت هستیم که توقع مخاطب را جواب بدهیم و اینها جز با متن و فیلم و سریال خوب رخ نمیدهد.
هنوز فکر میکنیم مردم بر سر ارثیه دعوا میکنند!
اسدیزاده در ادامه یادآور شد: بیشتر طرحهایی که به من رسیده مربوط به خانواده و دعوای خانوادگی است و هنوز فکر میکنیم مردم سر ارثیه با هم دعوا میکنند. در کشور ما یک اتفاق سیاسی مثل اغتشاشات رخ داده است و شاید طرحهای مورد ارتباط با اغتشاش به ۱۰ تا هم نمیرسد. بخش زیادی از طرحهایی که میرسد در آنها نوشته شده است براساس فلان سریال اما از آنها ضعیفتر است مثلاً اگر مینویسد براساس گیم اوترونز، میبینید از آن ضعیفتر است!
وی در ادامه درباره تمرکز بیشتر در پرداخت به انقلاب اسلامی در طرحها عنوان کرد: نگاه ما این است که طرحها درباره واقعیت انقلاب اسلامی، اکنون، گذشته و آینده باشد. واقعیت حال حاضر زندگی این مردم دیده شود. الان همه سریالها در یک مدل است اما پیش از این آثاری مثل «روزی روزگاری» داشتیم که اتفاقاً دیده شد و همه دوستش داشتند.
اسدیزاده اضافه کرد: در این ۸۰۰ طرحی که رسیده شاید بیست طرح درباره قهرمانان است. این قهرمانان که چهرههای سیاسی نیستند اما چرا سراغشان نمیرویم؟ واقعیت انقلاب اسلامی پر از شخصیتهای درجه یک است. مثلاً چند طرح فکر میکنید درباره حاج قاسم سلیمانی است؟ ما اینها را در طرحها نداریم.
فقط مخاطب «گیلدخت» چندبرابر شبکه خانگی است!
وی در واکنش به سوالی درباره اینکه فیلمنامههایی که نوشته و ساخته میشود ضعیف است و کمتر مخاطب را در مقابل شبکه خانگی جذب میکند اظهار کرد: نهایت مخاطب رسانه خانگی دو میلیون نفر است الان فقط مخاطب «گیلدخت» را ببینید متوجه میشوید که چقدر چند برابری است.
وی در پاسخ به اینکه آیا دلیل عدم ورود فیلمنامهنویسان به سوژههایی مانند اغتشاشات اخیر این نیست که میترسند ممیزی شوند، گفت: کارهایی گاهی در فضای گروتسک به ما میرسد یا اثاری حتی در نقد نظام جمهوری اسلامی که آنها را هم بررسی میکنیم پس اینگونه نیست که فکر میکنند ممیزی میشود و نفرستند. تاکنون هم کسی را با گونی سراغ کسی نفرستادهایم! حراست که این کارها را نمیخواند، بچههای حوزه فیلمنامه نویسی میخوانند!
اسدیزاده با اشار به برخی گزارههایی که بارها تکرار شده است گفت: یکی از مشهورات این است که کسی دیگر با تلویزیون کار نمیکند. چرا کار نکنند؟ خود ما الان با بسیاری از اینها کار میکنیم.
وی با اشاره به برخی از طرحها و فیلمنامهها گفت: یکی از آخرین فیلمنامهها درباره حاج عبدالله والی بود. یا دنبالههای برخی سریالها به دست ما رسیده است. طرح خیلی خوبی درباره «رویانا» حیوان شبیهسازی شده آمده است. یک کار کمدی درباره اغتشاشات رسیده است که سفارش باشگاه رشد خودمان بوده است. با این حال خروجی فیلمنامههای دفتر ما را باید از مهر و ابان ماه رصد کنید. فیلمنامه درباره کودک درصد خیلی پایینی است. فیلمنامهای هم از علی خودسیانی رسیده است که کار خوبی بود.
اسدیزاده درباره پذیرفتن مسئولیت فیلمنامهها بیان کرد: تا پایان کار یک فیلمنامه هیچکس غیر از ما مسئول نیست. پای مسئولیت آن هم ایستادهایم. هر کسی میتواند از طریق نرمافزار بله طرح خود را ثبت کند و نسبت به ان پیکیری کند. کارشناسی که شد به کارگروهها میرسد که ۱۲ کارگروه انها را بررسی میکنند.
همکاری با هیچ فیلمی برای من خط قرمز نیست
وی در پاسخ به چهرههای پیشکسوت حوزه فیلمنامهنویسی که چقدر در این کارگروهها حضور دارند؟ گفت: ما طرحهای مصوبی داریم و میخواهیم فیلمنامهنویسان بنویسند. با همه هم کار میکنیم، هیچ واحدی در تلویزیون به من نگفته که با فلان شخص کار نکنید. هیچ فردی برای ما خط قرمز نیست مگر اینکه ضد انقلاب باشد.
اکرم صادقی مدیر تولید، تامین و بررسی فیلمنامه گفت: ارگانهایی که فکر میکنند فیلمنامههای خوبی دارند که حداقلهایی را دارد ما کمک میکنیم اینها به خروجی برسد.
وی اضافه کرد: فیلمنامههای ضعیف که کپی از سریال هاست زیاد به دست ما میرسد.
جبرییل نجفی مدیر واحد ایده، پژوهش واقتباس تصریح کرد: ایدههای مغفول مانده را بررسی میکنیم، موقعیت دراماتیک و مغفول مانده انقلاب اسلامی هم بررسی میشود.
وی اضافه کرد: در بحث فیلمنامه نویسی گروهی کار میکنیم و به شکل پژوهشی از تجربههای اثار خارجی در این زمینه کمک میگیریم و کتابهایی هم ترجمه میکنیم.
سید ابوالقاسم صالحیزاده مدیر واحد ایده، طرح و فیلمنامه نیز عنوان کرد: کارگاههایی برگزار کردهایم که خروجی آنها ۴۰۰ ایده و بیش از ۱۰۰ طرح بوده است که ۶۰ طرح در مرحله تجمیع است و ثبت شده است.
تولیدکنندگان «مرد عنکبوتی» که در دومین فصل خود «در میان دنیای عنکبوتی»، تا ۹۰ میلیون دلار فروش را در آخرین هفته نخست اکران پیش بینیکردهاند، در کنار ساخت فیلم سوم آن، همچنین از ساخت پویانمایی «زن عنکبوتی» خبر میدهند.
به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، پس از حدود پنج سال، مرد عنکبوتی: در میان دنیای عنکبوتی – Spider-Man: Across the Spider-Verse با جهشی بهمراتب بزرگتر نسبت به فیلم اصلی، در پیشنمایشهای پنجشنبه خود در گیشه به فروش ۱۷ میلیون و ۳۵۰ هزار دلار دست یافت که انتظار میرود با ۸۰ میلیون دلار در آخر این هفته اکران شود و بر اساس برخی پیشبینیها این رقم تا ۹۰ میلیون دلار یا بیشتر هم میرسد.
پویانمایی اصلی مرد عنکبوتی در سال ۲۰۱۸، با پیشنمایش ۳.۵ میلیون دلاری، افتتاحیه خود را با ۳۵.۴ میلیون دلار فروش تجربه کرد.
هماینک فیلم سوم مرد عنکبوتی با عنوان فراتر از مرد عنکبوتی وجود دارد که اکران آن برای ۲۹ مارس ۲۰۲۴ تنظیم شده است و تولیدکنندگان میگویند چند اسپین آف (روایت) از جمله لایو اکشن (ترکیب پویانمایی با اثر هنری زنده)مایلز مورالس و پویانمایی (انیمیشن) زن عنکبوتی هم در دست ساخت است.
امی پاسکال – Amy Pascal و آوی آراد – Avi Arad تهیهکنندگان مرد عنکبوتی تایید کردند که فیلمی از زن عنکبوتی در دست ساخت است.
پاسکال گفته که شما زن عنکبوتی و لایو اکشن مایلز مورالس را خواهید دید. آراد هم به طور خاص درباره زن عنکبوتی گفت: طرفداران، آن را «زودتر از آنچه انتظار دارید» خواهند دید.
اگرچه آنها نگفتند کدام زن عنکبوتی هدایت فیلم را بر عهده خواهد داشت اما، عیسی رائه – Issa Rae و هایلی استاینفلد هر دو در نقشهای متفاوتی از زن عنکبوتی، در فصل دوم مرد عنکبوتی ظاهر شدند.
خروجی پس از آن نقل قولی از استاینفلد در مورد صداپیشگی این شخصیت داشت. به این معنی که ممکن است به دنبال زن عنکبوتی گوئن استیسی باشد.
در دومین فصل مردم عنکبوتی، بسیاری از بازیگران فیلم نخست از جمله شامیک مور- Shameik Moore در نقش مایلز مورالس، هیلی استاینفلد – Hailee Steinfeld در نقش گیون استیسی – Gwen Stacy و جیک جانسون- Jake Johnson در نقش پیتر.بی.پارکر – Peter B. Parker بازگشته اند.
اوون گلیبرمن – Owen Gleiberman منتقد ارشد فیلم، در نقدی برای Variety نوشته «در میان مرد عنکبوتی»، فقط داستان مایلز مورالس را گسترش نمیدهد بلکه داستان را به قلمروهای شگفتانگیزی سوق میدهد که آن را به یک قطعه همراه معنوی واقعی برای فیلم اصلی تبدیل میکند.