رسانه سینمای خانگی- در نشست «پرواز ۱۷۵» چه گذشت؟

کارگردان فیلم «پرواز ۱۷۵» با بیان اینکه به اسم شعار واقعیت‌ها را انکار نکنیم، گفت: این فیلم برای افرادی است که بخشی از خود را در جنگ جا گذاشتند؛ اما واقعا از شهدا گفتن ترس ندارد. 

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا؛ فیلم سینمایی پرواز ۱۷۵ ساخته محمدحسین حقیقت، چهارمین و آخرین فیلم روز دوم جشنواره – جمعه ۱۳ بهمن – بود که اکران شد و پس از آن نشست خبری با حضور محمدحسین حقیقت کارگردان، سعید شرفی‌کیا تهیه کننده و بازیگران آن اتابک نادری، جعفر دهقان و رضا توکلی در خانه جشنواره در برج میلاد برگزار شد.

کار اول دفاع مقدس باشد سختی‌های خود را دارد

محمدحسین حقیقت کارگردان فیلم بیان کرد: طبیعتا کار اول در حوزه دفاع مقدس سختی‌های خود را دارد، تلاش کردیم از فضای مرسوم فاصله بگیریم و از افرادی که بخشی از خودشان را در جنگ جای گذاشتند، بپردازیم. ما با هر عقیده و آرمان و سلیقه ای باید یک نکته مشترکی داشته باشیم که برای همه قابل احترام باشد. واقعا از شهدا گفتن ترس ندارد.

حقیقت درباره الگوبرداری از یک نمایش گفت: من نمایشی را ندیدم و از جایی الگو گرفته نشده و داستانی بود که شکل گرفته است؛ به اسم شعار واقعیت ها را انکار نکنیم.

این کارگردان جوان گفت: همه داستان و زنجیرواره های داستان چیزی نبود که بخواهیم به جایی اشاره کنیم. این مفهوم مادرانه یک مفهوم کلی است، فیلمنامه یک روند ۲ ساله را طی کرده است و ما به جاهای مختلف سفر کردیم و خیلی از موارد را به عینه دیدیم.

فیلم با سرمایه شخصی ساخته شده است

وی تصریح کرد: بعضی از دوستان نسبت به این فیلم کم لطفی کردند و بیان کردند که مشخص است این فیلم مستقل نیست و به جایی وصل است. ولی این را اینجا می گویم که این کار بدون ریالی بودجه دولتی و با سرمایه شخصی ساخته شده است. این امر کاملا متداول است که ردیف های بودجه برای نهادهای مختلف وجود دارد که باید در فیلم‌سازی هزینه شود ولی اگر دغدغه ها درست بررسی نمی شود، باید آنها را بررسی کرد.

به آسایشگاه‌های جانبازان سر بزنید

اتابک نادری در این نشست گفت: خوشحالم که ادای دینی به شهدایی کردیم که حتی اسم آن‌ها سر کوچه‌ها نیست. کار دلی بود و ربطی به هیچ تکنیک و تجربه‌ای نداشت.

جعفر دهقان هم گفت: یک سری به آسایشگاه های جانبازان دفاع مقدس بزنید، تازه با مفهوم اینکه ما چرا به این افراد بدهکار هستیم آشنا و متوجه خواهید شد.

رضا توکلی نیز گفت: محمدحسین حقیقت کارگردان خلاقی است، پیشکسوتان عرصه هنر ما کمتر در این مدل کارها دیده می‌شوند. نکته اساسی من این است که چرا برای رابرت دنیرو ۸۰ ساله فیلمنامه می‌نویسند فیلم میسازند؟ نویسنده‌ها باید برای بزرگترهای سینمای ما بنویسند.

وی گفت: جای جمشید هاشم‌پور (بازیگر فیلم) اینجا خالی است. وقایع عجیب و غریبی درباره جنگ داریم که نتوانستیم هیچ‌کدام از آنها را به تصویر بکشیم. دستمریزاد به آقای حقیقت که با پول خود چنین فیلمی ساخته است؛ سینمای ما باید همه گونه فیلمی داشته باشد ولی این هزینه‌ها را به چه کسانی می‌دهند؟ چرا به باتجربه ها کار نمی‌دهند؟

بدون دکور در آبادان می‌توان فیلم جنگی ساخت

یاسین مسعودی بازیگر دیگر این فیلم گفت: قرار بود که یاسین یک رگه‌هایی از طنز داشته باشد؛ حتی بدون یک دکور در آبادان می‌توان فیلم جنگی ساخت، امیدوارم آبادی به آبادان بازگردد.

رضا انصارین سرپرست جلوه های بصری نیز در بخش دیگری از این نشست گفت: درباره بخش فنی فیلم، نخ تسبیح فیلم را سعی کردیم به صورت جلوه های بصری آماده کنیم. در خدمت فیلم هر کجا که نیاز بود از این قابلیت استفاده کردیم.

سیدعلی زرآبادی مدیر تولید فیلم گفت: کار سختی بود و تعدد فضای فیلمبرداری داشت. محمدحسین حقیقت جوان ترین فیلمساز جشنواره است ولی انسان بسیار بزرگی است.

نگاهی گذرا به فیلم پرواز ۱۷۵

فیلم پرواز ۱۷۵ از آن دست آثاری است که نگاهی قدسی و فرازمینی به موضوع هشت سال دفاع مقدس دارد. این گونه فیلم‌ها به دلیل شاعرانگی خاصی که دارند مخاطبان ویژه خودش را دارند.

در خلاصه داستان فیلم پرواز ۱۷۵ آماده است: « کودکی جنوبی یک ماهی صید می‌کند. در داخل شکم این ماهی، انگشتری است که مشخص می‌شود به شهیدی مفقودالاثر تعلق دارد. در ادامه حوادثی رخ می‌دهد تا این انگشتر به دست مادر آن شهید که سال‌ها چشم‌به‌راه خبری از فرزندش است، برسد.»

در میان بازیگران معرفی شده برای این فیلم نام جمشید هاشم‌پور ستاره‌ سال‌های دور سینمای ایران که در دهه ۶۰ و ۷۰ آثار ماندگاری را بر پرده سینماها آورده بود یکی از نقش‌های اصلی را ایفا می‌کند. نام جعفر دهقان یکی از پایه ثابت‌های فیلم‌های دفاع مقدسی در کنار رضا توکلی، اسماعیل خلج و اتابک نادری و ثریا قاسمی در ترکیب بازیگران فیلم نشان می‌دهد با فیلمی طرف هستیم که بر مبنای ستاره‌های امروزی سینما شکل نگرفته است.

دیگر عوامل این فیلم عبارتند از؛ موسیقی: آریا عظیمی نژاد، تدوین: سیامک مهماندوست، طراحی و ترکیب صدا: مهرداد جلوخانی، طراح گریم: سیدجلال موسوی و عکاس:محسن بیده. این فیلم در تهران، اهواز ، آبادان و اروندکنار تولید شده است.

چهل‌ودومین جشنواره بین المللی فیلم فجر شامگاه چهارشنبه -۱۱ بهمن- رسما افتتاح و از روز پنجشنبه اکران فیلم‌ها در خانه جشنواره (برج میلاد تهران) و سینماهای مردمی آغاز شد؛ ۲۲ فیلم در بخش سودای سیمرغ، ۱۲ فیلم در بخش نگاه نو و ۴ فیلم در بخش انیمیشن با یکدیگر رقابت می‌کنند و در نهایت برگزیدگان بخش‌های مختلف در مراسم اختتامیه -۲۲ بهمن- معرفی خواهند شد.

رسانه سینمای خانگی- شلوغی سلبریتی‌ها در جشنواره

خانه چهل و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در دومین روز شاهد اکران ۴ اثری بود که هرکدام با نقش آفرینی چهره‌های پرفروش گیشه به این رویداد رسیده اند، یکی از روزهای بسیار داغی که شاید تا پایان تکرار نشود.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، دومین روز جشنواره فیلم فجر در میلاد که مصادف با دومین روز برفی پایتخت هم بود با ردیف مردمان ذوق زده از برف بازی و آدم برفی های بزرگراه ورودی میلاد روی فرش سفید ورودی همراه شده بود.

تا نیم ساعتی قبل از آغاز اکران ها راهروها خلوت و تقریبا جشنواره در خواب و سکوت بود اما این سکون به ساعتی نکشید که جایش را به همهمه و جست و خیز اهالی رسانه و منتقدان و مهمانان داد تا جایی که به ترافیک مخاطبان در اکران و نشست ها منجر شد.

اولین نشست به توضیحات عوامل دست اندرکار بخش بین الملل و البته عذرخواهی روابط عمومی جشنواره بابت برخی کاستی های روز نخست و تاخیرها گذشت که در روز دوم تقریبا جایش را به نظم و برنامه‌ریزی مدون داده بود.

اما اکران های دومین روز با نقش تمساح خونی بر پرده و خنده و دست و هورا برای اولین ساخته جواد عزتی به عنوان یک شخصیت محبوب سینمایی آغاز شد.
عزتی که تجربه موفق بازی در آثار کمدی همچون هزارپا، آینه بغل و چهاربندانگشت از او تضمینی برای گیشه ساخته این بار در مقام کارگردان و بازیگر تمساح خونی را تقدیم سینما کرده که از عهده هر دو جایگاه هم به خوبی برآمده است.

حضور او به همراه عوامل فیلم تمساح خونی در خانه جشنواره و پاسخ به اهالی رسانه در نشست خبری از جمله گرمی های
روز دوم این رویداد بود.
کاخ جشنواره که دومین روزش با شلوغی و گرمای پرشور میان سرمای استخوان سوز زمستانی مواجه بود امروز مهمانان سلبریتی دیگری هم داشت، از علی اوجی تا فریبا نادری و الناز حبیبی و دیگرانی که حضورشان بازار رسانه ای ها را گرم و آنها را برای دعوت به نشست و مصاحبه به خط کرده بود.در هر گوشه سالن دوربینی کاشته و در کمین شکار لحظه ها منتظر نشسته اند، عکاسان در تکاپو و مهمانان در تقاضای ثبت خاطره در تلاقی برف و جشنواره.

اما دومین اکران روز دوم به تابستان همان سال ساخته محمود کلاری اختصاص یافت، اثری که گرچه از حضور چهره های شناخته شده ای چون مهران مدیری، فریبا نادری و علی شادمان و غیره بهره برده بود اما توفیق چندانی در قصه و روایت آن نداشت، تا جاییکه بسیاری از مخاطبان سالن در نیمه فیلم ترجیح را به ترک دادند.

سومین اثر روز دوم جشنواره به یکی از جنجالی ترین آثار این دوره اختصاص داشت، بی بدن فیلمی که از مدت ها قبل با برچسب برگرفته گی از یک پرونده واقعی مشهور شهرت یافته بود و بعد از تماشا خط بطلانی تقریبی به تکذیب کارگردان مبنی بر صحت نداشتن این ادعا می کشید.
بی بدن کاملا مشابه با پرونده مشهور آرمان و غزاله ساخته و گریزی تمام به یکی از پرهیاهوترین مباحث یعنی قتل و قصاص زده بود.
از آنجاییکه گونه واقع گرا در سینما همیشه مخاطبان خاص و عمده خود را دارد صف طولانی مخاطبان بی بدن در مقابل دو ورودی سالن اکران در خانه جشنواره از تماشایی ترین صحنه های دومین روز جشنواره بود، تا جاییکه تمام ظرفیت سالن دوهزار و ۱۰۰ نفره مرکز همایش پر و حتی با مخاطبان مازاد مواجه شد.

حضور عوامل بی بدن و صحبت های کاظم دانشی نویسنده اثر که بیشتر هم با علفزار پا در کفش حوزه قضایی کرده بود و صحبت هایش پیرامون روند تولید و گلایه از عدم حضور در بخش سودای سیمرغ جشنواره نیز بر حاشیه های این اثر اجتماعی ملتهب افزوده بود.

بی بدن دومین فیلمی بود که با بازی پژمان جمشیدی بر پرده دومین روز جشنواره نشسته بود، اولین حضور در تمساح خونی عزتی نقشی کوتاه و دومین حضورش در اثر مرتضی علیزاده در نقش بهمنش پدر قاتل بود.

اثری که بازار تحلیل و تفسیرش بعد از نمایش داغ تر از دیگر آثار روز دوم بود.

اما آخرین فیلم روی پرده اکران روز دوم جشنواره به اثری سوزناک تعلق گرفت که قصه آن به یکی از تلخ و غمبارترین ماجراهای چند سال اخیر یعنی شهدای غواص گره خورده بود.

مخاطبانی که روز کاریشان را با یک فیلم کمدی آغاز کرده بودند در پایان شب دوم با چشمانی قرمز سالن اکران را ترک می کردند.

پرواز ۱۷۵ که قصه ای از صبر یک مادر شهید را به تصویر کشیده بود یک اثر دفاع مقدسی روایت شده در بستری ساده و بی آلایش بود، اثری که علیرغم اکران پایانی مخاطبان کمی نداشت.

جشنواره در روز دوم لحظات بسیار پرشور و پرحرارتی پشت سر گذاشت و در نهایت به خواب چندساعته رفت تا مهیای میزبانی روز سوم شود.

رسانه سینمای خانگی- «دو روز دیرتر»؛ یک فیلم اجتماعی با کمی تفاوت

 دو روز دیرتر یک چالش اساسی است؛ هم برای سازندگانش که می‌خواهند موضوع فرزندآوری را در سینمای ایران با یک پوشش عفیفانه و قالب عمومی بیان کنند و هم برای سرمایه‌گذاران که چالش ورود به حوزه مسائل واقعی و مهم اجتماعی را آغاز کرده‌اند.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، سینمای اجتماعی واژه‌ای که سالهاست شنیدن آن پدیده هایی چون سینمای نکبت و فلاکت سینمای جنوب شهر بی قانون سینمای فقر و درماندگی سینمای قتل و جنایت سینمای هرت آبادی با آدمهایی چهارچوب گریز و معتاد و بی رحم و بی قاعده و خارج از دایره انسانیت را به ذهن متبادر می‌کند.

کافی است در خصوص یک فیلم بشنویم که گونه سینمای اجتماعی دارد تا ته‌مایه تلخ اندیشیدن به درماندگی یک شخصیت را در پس ذهن همه ما زنده کند گویی یکی از رسالت‌های اصلی سینمای ایران دادن تصویر تلخ و کثیف از ایران است به نحوی که تمام قاعده‌های موجود و مطلق سینما هم پای این مسیر کج مستمر قربانی تلقی غالب جاری شده است.

فیلم‌هایی با پایان مایوس کننده !

به طور مثال در حوزه سینمای کودک و نوجوان اصل جاری در سینمای سراسر جهان شاید این باشد که سینمای کودک و نوجوان می تواند با درد و رنج و درماندگی و حادثه و در یک کلام تراژدی آغاز شود اما به هیچ وجه نمی تواند به تراژدی ختم شود چرا که نوجوان یعنی آینده یعنی تصویر زندگی و یعنی تلاش و از همه مهتر یعنی امید.

در حوزه اجتماعی قدر مسلم ساخت فیلم منوط به چند پیش شرط بدیهی و اساسی است که نخستین و شاید مهمترین آن هم شناخت نظام مسائل اصلی اجتماع استاین قاعده در فیلم های سال‌های دور مجید مجیدی و برخی فیلم‌سازان این عرصه نظیر حسین قناعت و فریدون نجفی به خوبی رعایت می‌شد، اما در سال‌های اخیر تحت تاثیر جریان غالب سینمای اجتماعی شاهد رسوخ قواعد مستمر نکبت و فلاکت در دژ سینمای نوجوان نیز هستیم و فیلم‌هایی با پایان مایوس کننده و نا امید در حال تولید است.

حال این که در حوزه اجتماعی قدر مسلم ساخت فیلم منوط به چند پیش شرط بدیهی و اساسی است که نخستین و شاید مهمترین آن هم شناخت نظام مسائل اصلی اجتماع است، نظام مسائلی که غالبا در سینمای اجتماعی ایران نه تنها مبتنی بر مطالعات جامعه شناختی نیست بلکه منحصر به تجربیات فردی فیلمساز و شاید اطرافیان آنها است.

بسیار تا بسیار شنیده‌ایم که فیلم‌ساز ژانر نکبت در مقابل پرسش از چرایی تولید اثرش یا با یک پرسش دیگر آن را پاسخ می‌دهد مبنی بر این که مگر این ماجرا رخ نداده و یا با یک خبر نیم بند از اطرافیانش که من آشنایی دارم که این ماجرا برای او رخ داده. سوال مهم و اصلی را پاسخ می دهد، بر این پایه می توان گفت آنچه که سینمای اجتماعی واقعی از آن محروم است چیزی نیست جز نبود مطالعه و شناخت.

اینکه سازوکار تحلیل و شناخت نظام مسائل اصلی اجتماعی ایران چیست در حوصله این خلاصه نمی گنجد، اما به هر تقدیر معیارهای کاملا مشخص مطالعاتی دانشگاهی وجود دارد که امور مبتلا به اجتماعی را احصا و نظام مند می کند تا بتوان برای برنامه ریزی های کلان از آن استفاده کرد.

خانواده ایرانی را چگونه تصویر کردند؟

اما متاسفانه سینمای ایران به خصوص در سال‌های اخیر چنان غرق در مغزهای کوچک زنگ زده و ابد و یک و عصبانی نیستم و مالاریا و لاتاری و لاک قرمز و تابستان داغ و… شده که هیچ احساس نیازی در قبال ارتباط با دانشگاه یا مراکز متولی این موضوع نظیر مرکز پژوهش‌های مجلس در ساخت آثار ناظر به اجتماع نمی بیند. تا آنجا که شخصیت های چندِش آورش از اریکه انسانیت چنان سقوط می کنند که در سینک ظرفشویی قضای حاجت می کنند و سیلی به گوش پدر خود می‌کوبند.

سینمایی که دیگر شخصیت های آن تبدیل به کلیشه‌های قابل حدث شده اند. پدرهای معتاد و بد خلق و واپس‌گرا و در یک کلام سربار، مادرهای مفلوک و بازنده و داغون، برادرهای سرکش و زیاده خواه و بی رحم و دست آخر دخترهای بازنده و درمانده و تحت ستم. این همه دارایی اجتماعی ایران در فیلم‌های موصوف به آثار اجتماعی است که چنان پرتکرار در سال‌های اخیر تکرار شده که همه ما باورمان شده چیزی غیر از این نمی توان در حوزه اجتماع ایرانی تصور کرد.

پدر ایرانی مگر می تواند نمایانگر قدرت و صلابتی باشد که فرزندان به او پشت گرم باشند و به او تکیه کنند؛ مادر ایرانی کجا و دامن پرورش دهنده صبوری که صد مستحکم تمام مشکلات موجود است و همیشه در مواجهه با او می توان آرامش را تجربه کرد؛ پسر ایرانی هرگز از نظر سینمای ایران نمی توان عزم ساختن سرزمین را داشته باشد و همواره داستان او موضوع رفتن است و گریختن از این سرزمین دوست نداشتنی؛ و خواهر سرزمین ایران هرگز نماد عاطفه و مهر در سینمای ایران نمی تواند باشد.

شاید به همین دلیل باشد که اگر از پس سالها اثری پیدا شود که ناظر به مساله درست اجتماعی و پشت گرم به مطالعات دانشگاهی است. و تلاش کند مساله اول اجتماعی کشور را خطاب به جامعه مخاطب اصلی خود و به زبان او بیان کند برای مخاطب عادت کرده به سینمای فلاکت قدری دیر هضم به نظر می رسد.

و اما دو روز دیرتر

فیلم سینمایی دو روز دیرتر گذشته از ساختار و تکنیک و مسائل فنی به حسب مضمون و لحن بیان فیلم امروز است و می تواند ممتاز محسوب شود. چرا که هم در انتخاب موضوع یعنی مساله بسیار مهم فرزندآوری و هم در لحن یعنی بیان شیرین برای مخاطب جوان درست عمل کرده و حرف خود را می زند.

این یک واقعیت جاری است که ایران در حال فرو رفتن در سیاه چاله جمعیتی عظیمی است که می تواند بزرگترین چالش قرنهای این سرزمین کهن باشداین یک واقعیت جاری است که ایران در حال فرو رفتن در سیاه چاله جمعیتی عظیمی است که می تواند بزرگترین چالش قرنهای این سرزمین کهن باشد. این واقعیت روزگار ماست که چالش جمعیت در همه ارکان اجتماعی از خدمات عمومی پزشکی گرفته تا پیشرفت اقتصادی و قدرت نظامی را می تواند تحت تاثیر قرار دهد.

و این واقعیت تلخ فرهنگی است که آرام آرام صلابت پدرانه در حال افول و عاطفه مادرانه در حال ولخرجی در عرصه های بی ربطی همچون حیوانات خانگی و امثال آن است و اگر مدیران فرهنگی دست روی دست گذاشته و نظاره گر این فاجعه عظیم باشند دیر نخواهد بود که تعداد داروخانه ها از تعداد خواربار فروشی ها و تعداد مراکز فروش غذای حیوانات از نانوایی ها و تعداد مراکز درمانی سالمندان از مهد کودک‌ها بیشتر شده و کهن مرز و بوم ایران در کهولت ناشی از بی عملی فرهنگی مسئولان خود گرفتار خواهد شد.

دو روز دیرتر یک چالش اساسی است؛ هم برای سازندگانش که می‌خواهند موضوع فرزندآوری را در سینمای ایران با یک پوشش عفیفانه و قالب عمومی بیان کند و هم برای سرمایه گذاران که چالش ورود به حوزه مسائل واقعی و مهم اجتماعی را آغاز کرده اند.

چرا به فارابی انتقاد می کنند؟

شاید اگر به جای دو روز دیرتر ، فارابی روی یک فیلم اجتماعی سیاه سرمایه گذاری می کرد و روایت فتح روی درماندگی نئورئالیستی بعد از جنگ یک اثر خسته کننده خلق می کرد و یا اگر حوزه هنری یک کار ناظر به حوزه سلوک و بی ربط به وضعیت روانی امروز اجتماعی را در سرلوحه کار خود قرار می داد، احتمالا هیچ یک از نقدهای منفی موجود در اتمسفر امروز سینمای ایران متوجه این نهادها نبود.

جای تعجب است که برخی دوستان نویسنده و منتقد بدون توجه به کارکرد این اثر آن را بی پروا و بی پرده تلقی می کنند در حالی که سینما همان جایی است که اتقاقا می توان درجه بندی سنی داشته باشد. سینما همان جایی است که می تواند مخاطب خاص را برای بیان حرف‌های خود در نظر بگیرد. سینما همان جایی است که اغلب مخاطبانش در طبقه سنی بین بیست تا سی سال هستند یعنی درست سنین باروری فرزند آوری و گروه هدف مخاطب همین فیلم.

و سینما همان جایی است که با تاثیر گذاری حسی عاطفی می تواند زمینه را برای پذیرش موضوعاتش فراهم کند تنها شرط این موضوع همان است که به زبان مخاطبش با او وارد مخاطبه شود. در غیر این صورت مخاطب بی رحم سینما عقد اخوت با هیچ اثری نبسته و در قبال بهایی که برای بلیت پرداخت می‌کند انتظار تماشای اثری دارد که استاندادهای لازم معنایی و زبان بیان روان و بی پروایی داشته باشد.

رسانه سینمای خانگی- از سینمای فیلم کوتاه چه خبر؟

فیلم کوتاه «بلعیده شده» به نویسندگی سولماز اعتماد، کارگردانی و بازی صحرا فتحی آماده نمایش شد، همچنین فیلم کوتاه «پرچم‌های کهنه صلح» به جشنواره آلمانی رفت.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، «بلعیده شده» چهارمین ساخته صحرا فتحی نویسنده، کارگردان و بازیگر، با موضوعی اجتماعی و محوریت زنان است که به تازگی مراحل فنی را پشت سر گذاشته و این روزها آمادگی نمایش و حضور در جشنواره های بین‌المللی را دارد.

پخش بین‌الملل این فیلم بر عهده سولماز اعتماد بوده و همچنین جعفر پاکزاد مدیر تبلیغات این اثر است.

از دیگر عوامل فیلم می‌توان به مجری طرح: رها جهانشاهی، مدیر پروژه: یوسف میراحمدی، مشاور پروژه: سعید دشتی، مدیر فیلمبرداری: شایان اشرفی جو، تدوین: آزاده شاه بیگ، مدیر صحنه: مجیر معینی، مدیر صدابرداری: کامران کیان ارثی، طراحی و ترکیب صدا: آرزو زمانیان، طراح صحنه و لباس: صحرا فتحی، طراح گرافیک: محمد حسین کردعلیپور، طراح گریم: پرنیا حاجی تقی، دستیار کارگردان و برنامه ریز: محمد اسماعیل زاده‌ها و عکس: همایون تمدن اشاره کرد.‌

پرچم‌های کهنه صلح به آلمان رفت

همچنین، فیلم کوتاه «پرچم‌های کهنه صلح» به کارگردانی مجتبی سعادت و تهیه‌کنندگی راما نامی به بیست‌ و پنجمین جشنواره فیلم روزهای مستقل راه پیدا کرد.

این جشنواره در ماه آوریل در بادن آلمان برگزار می‌شود و پذیرای فیلم‌های داستانی مستند کوتاه و بلند از سرار جهان است.

«پرچم‌های کهنه صلح» پیش از این در جشنواره شانتی فرانسه موفق به دریافت تندیس صلح شد و راما نامی تهیه‌کننده این فیلم کوتاه که خود نیز در زمینه کارگردانی هم فعالیت دارد هدف از تهیه این فیلم را مضمون ضد جنگ آن بیان کرد.

در خلاصه داستان این فیلم آمده است: «گلوله ها در جنگ تنها سربازان را نمی‌کشند … .»

نامی تهیه‌کننده مستندهای گوناگون و فیلم‌های کوتاه بسیاری بوده است و چند فیلم مستند و کوتاه او نیز در جشنواره‌های مختلف جوایز بسیاری کسب کرده‌اند. مجتبی سعادت نیز مستندهای «اقتباس در سینما»، «داستان عکس»، «یک حضور» و … را در کارنامه خود دارد. سعادت و نامی در بیش از ۲۰ مستند و فیلم کوتاه با هم همکاری داشته‌اند.

پخش بین‌الملل فیلم کوتاه «پرچم‌های کهنه صلح» بر عهده سولماز اعتماد است و دیگر عوامل این فیلم کوتاه عبارتند از نویسنده و کارگردان: مجتبی سعادت، تهیه‌کننده: راما نامی، بر اساس اقتباسی از شعر مریم نظریان، بازیگران: پوریا خشابی زاده، کوشا هادی زاده، برهان کریمی، دستیار کارگردان: مسعود رضایی فخر، برنامه‌ریز: محسن قاسمی، تصویر و تدوین: مجتبی سعادت، صداگذار: حسین خلج، مجری طرح: الناز پرویز، طراح صحنه و لباس: پریسا مقدم، گریم: عسل دشتی، موسیقی: حمید فلاح حسینی، هلی شات: حسین ترابی، جلوه‌های ویژه: امین تیموری.

فیلم‌برداری «آبی، خاکستری، سیاه» به پایان رسید

تولید فیلم کوتاه «آبی، خاکستری، سیاه» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی مازیار رضاخانی، نویسندگی فرنوش آباء و بازیگردانی کاوه آذرآیین به پایان رسید. آبی، خاکستری، سیاه در حال حاضر به مرحله تدوین رسیده و موسیقی آن هم‌زمان در حال ساخت است.

فیلم‌نامه آبی، خاکستری، سیاه بر اساس شعر مشهور حمید مصدق نوشته شده و داستان آن، به روایت اتفاقاتی شوکه‌کننده در زندگی یک زن هنرمند ایرانی می‌پردازد.

گروه بازیگران آبی، خاکستری، سیاه را سعیده صالحی، پرستو صابری، رضا برزگر، آیناز سلمانی، فرزانه جلایری و مهشید کوچکی تشکیل می‌دهند.

مازیار رضاخانی کارگردان این اثر پیش از این فیلم مستند «سفر به دیگر سو»، فیلم کوتاه «زنده به‌گور» ‌و یک اثر سه‌گانه با موضوعات «سرطان»، «ام‌اس» و «نابینایی» را کارگردانی کرده و از ابتدای دههٔ ۹۰ نیز به عنوان تهیه‌کننده تئاتر، فیلم‌کوتاه، ویدیوتئاتر و ویدیو آرت در عرصهٔ هنری فعالیت داشته است. فیلم سفر به دیگرسو با موضوع مرگ در ادیان در چندین جشنواره داخلی موفق به کسب جایزه شده است.

رضاخانی از ابتدای دهه ۷۰ و با بازیگری در تئاتر «ایران‌دخت» و چند فیلم‌ سینمایی فعالیت هنری خود را آغاز کرده و در فیلم آواز گنجشک‌های مجید مجیدی به عنوان دستیار کارگردان حضور داشته است.

عوامل اصلی فیلم آبی، خاکستری، سیاه عبارتند از: کارگردان و تهیه‌کننده: مازیار رضاخانی، نویسنده: فرنوش آباء، بازیگردان: کاوه آذرآیین، مدیر فیلم‌برداری: مسعود ساکی، تدوین‌گر: بهروز داوری، مجری گریم: غزاله صالحی، عکاس: نسیم روحانی، صدابردار: داوود رضاقلی‌پور، مدیرتولید: پیمان عفت‌منش، مشاور پروژه: امیر صیدآبادی.

رسانه سینمای خانگی- تدابیر انتظامی برای فجر

مدیرکل امنیتی و انتظامی استانداری تهران از اتخاذ تدابیر و تمهیدات امنیتی، انتظامی و ترافیکی برای برگزاری جشنواره فیلم فجر در پایتخت خبر داد.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، از استانداری تهران، سیدکمال سادات عصر سه‌شنبه در جلسه‌ای با اشاره به آغاز چهل ودومین جشنواره بین المللی فیلم فجر اظهار کرد: با توجه به اهمیت و حساسیت برگزاری جشنواره فیلم بایستی با هوشیاری کامل و همکاری همه دستگاه‌های خدمت رسان، تمهیدات لازم اتخاذ و اجرا شود.

وی ادامه داد: با توجه به اکران فیلم‌های جشنواره فجر از ۱۲ تا ۲۲ بهمن به مدت ۱۱ روز در نقاط مختلف تهران، تمامی تمهیدات انتظامی، امنیتی و ترافیکی در این نقاط اتخاذ شده و با همکاری و هماهنگی دستگاه‌های متولی اجرایی می‌شود.

در ادامه این جلسه مسایل ترافیکی و نحوه استفاده از مترو، اتوبوس و جانمایی فضاهای پارک خودرو شرکت کنندگان و بازدیدکنندگان از جشنواره، ساماندهی مکان‌های اجرای فیلم‌های فجر، استقرار اورژانس و آتش نشانی و سایر دستگاه‌های خدمت رسان مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

مدیرکل امنیتی و انتظامی استانداری تهران همچنین با تشریح ابعاد انتظامی، امنیتی و ترافیکی مراسم اختتامیه اجلاسیه کنگره ملی یادواره ۲۴ هزار شهید پایتخت که در نخستین روز از دهه مبارک فجر برگزار می‌شود، در راستای اجرا شدن مصوبه شورای تامین استان از اجرای مصوبات این رویداد خبر داد.

چهل‌ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر ۱۲ تا ۲۲ بهمن ماه ۱۴۰۲ برگزار می‌شود.

رسانه سینمای خانگی- این یک شاعرانگی در دل جنگ است

کارگردان فیلم سینمایی «ظاهر» عنوان کرد که این فیلم یک ملودرام در بستر جنگ است.

به گزارش سینمای خانگی، حسین عامری کارگردان فیلم سینمایی «ظاهر» از آثار راه‌یافته به چهل‌ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا، درباره این اثر توضیح داد: این فیلم یک ملودرام در بستر جنگ است که فضایی شاعرانه و اجتماعی هم دارد. داستان فیلم در شمال اتفاق می‌افتد و فیلمنامه آن هم اورجینال و غیراقتباسی محسوب می‌شود. ما در این فیلم جنگ را نمی‌بینیم و بیشتر شاهد روایت داستانی ساده با تمی عاشقانه هستیم.

این کارگردان درباره همکاری با کانون پرورش فکری برای ساخت اولین فیلم خود در مقام کارگردان هم گفت: زمانی که ما وارد فرآیند تولید این فیلم شدیم، ارتباط با کانون شکل گرفت. وقتی مسئولان کانون کیفیت کار و اجرای آن را دیدند، موردپسندشان قرار گرفت و پذیرفتند به‌عنوان حامی در کنار این پروژه باشند.

وی درباره گروه سنی مخاطبان این فیلم هم گفت: استاندارد سنی در دنیا اینگونه است که افراد تا پیش از سن ۱۸ سالگی نوجوان محسوب می‌شوند و براساس همین معیار می‌توان درباره تاثیرگذاری هر فیلمی روی گروه‌های سنی مختلف صحبت کرد. بعضی فیلم‌ها در زمینه ایجاد نگاه به زندگی و الگوسازی، می‌توانند برای گروه‌های سنی نوجوان و جوان، راه‌گشا باشند. فکر می‌کنم با توجه به تغییر سطح ذهنی کودکان و نوجوانان امروز نسبت به نسل‌های قبل، فیلم «ظاهر» هم می‌تواند با گروه سنی نوجوان و جوان ارتباط برقرار کند.

عامری که اولین فیلم خود را در سکوت کامل خبری ساخته است، درباره این تجربه گفت: این فیلم، اولین تجربه کارگردانی من نیست چراکه سال‌ها در زمینه فیلم کوتاه فعالیت داشته‌ام و حتی تله‌فیلم و سریال هم ساخته‌ام اما وقتی اثر یک کارگردان در ویترین معتبری مانند جشنواره فجر قرار می‌گیرد، بیشتر شناخته می‌شود و افراد در کانون توجه قرار می‌گیرند. حتی شاید برای برخی سوال شود که این کارگردان دیگر از کجا آمد؟!

امروز فیلمسازی به معنای واقعی سخت شده است و حتی کارگردانان باسابقه هم با دشواری‌هایی برای ساخت فیلم مواجه هستندوی افزود: من در دانشکده سینماتئاتر و دانشگاه صداوسیما تحصیل کرده‌ام و بعد از سال‌ها تجربه در زمینه فیلم‌سازی توانستم این فیلم بلند را کارگردانی کنم. «ظاهر» در واقع اولین تجربه من با معیار «سینمای بلند» است و تلاشم را هم کردم که در چارچوب‌های استاندارد درست‌تری به سرانجام برسد. امروز فیلمسازی به معنای واقعی سخت شده است و حتی کارگردانان باسابقه هم با دشواری‌هایی برای ساخت فیلم مواجه هستند.

این کارگردان ادامه داد: شما برای ساخت یک فیلم در مرحله اول نیازمند تامین مالی هستید. خاطرم هست اولین فیلمی که می‌خواستم برای تلویزیون بسازم، از من نمونه‌کار بلند می‌خواستند و حتی آنجا هم مجبور شدم با پول شخصی‌ام کار را کلید بزنم تا ثابت کنم می‌توانم فیلم بسازم. اعتماد به‌راحتی اتفاق نمی‌افتد. وقتی پای بخش خصوصی در میان باشد، مسائل سخت‌تر و پیچیده‌تر هم می‌شود.

عامری تاکید کرد: در چنین شرایطی، مهمترین نکته، اعتمادبه‌نفس خود فیلمساز است. فیلمساز باید خودش اعتمادبه‌نفس لازم برای ورود به میدان را پیدا کرده و فیلمش را به سرانجام برساند. یکی از مهمترین مولفه‌های هنر این است که از ابتدا هیچ تضمینی وجود ندارد که شما بتوانید اثری فوق‌العاده خلق کنید. در فیلمسازی هم همین است و شاید حتی بعد از یک موفقیت، فیلم بعدی‌تان تبدیل به اثری ضعیف و بد شود. به همین دلیل معتقدم یک فیلمساز، در تمام طول فعالیت حرفه‌ای‌اش همواره مانند یک کارگردان فیلم‌اولی است. با توجه به تجارب قبلی، تنها درصد اعتماد دیگران بیشتر می‌شود. حتی اگر یک فیلمساز حرفه‌ای، یک اثرش شکست بخورد، بعد از آن شاید تا سال‌ها به‌سختی می‌تواند کار تازه‌ای را آغاز بکند.

نباید از منظر داوری شدن یا نشدن بخش‌های فنی، حضور یک فیلم در بخش «نگاه نو» را تحلیل کرد، بلکه اصل اتفاق، دیده شدن بهتر فیلم‌هاستکارگردان «ظاهر» درباره حضور این فیلم در بخش «نگاه نو» هم گفت: معتقدم در هر شرایطی وقتی کلیت یک فیلم دیده شود، قطعا همه عناصر دخیل در آن هم دیده می‌شوند. شاید فیلمبرداری، در یک پروژه کارگردان فیلم‌اولی کار کرده باشد و بداند که قرار نیست در بخش «نگاه نو» کارش داوری شود، اما قطعا در نگاه آن‌هایی که فیلم را می‌بینند، تاثیر هنر او به یاد می‌ماند. اتفاقا از آنجایی که کارگردانان فیلم‌اولی همواره در این سال‌ها شگفتی‌ساز بوده‌اند، بخش «نگاه نو» یکی از بخش‌های جذاب جشنواره محسوب می‌شود.

وی در پایان مطرح کرد: دیگر نباید از منظر داوری شدن یا نشدن بخش‌های فنی، حضور یک فیلم در بخش «نگاه نو» را تحلیل کرد، بلکه اصل اتفاق، دیده شدن بهتر فیلم‌هاست. همین که فیلم «ظاهر» توانسته است وارد جشنواره فیلم فجر به‌عنوان مهمترین رویداد سینمایی کشور شود، مهمترین اتفاقی است که برای این فیلم می‌توانست بیفتد. در هر فرآیند داوری هم بالاخره یک فیلم جایزه می‌گیرد و این اتفاق به معنای آن نیست که دیگر فیلم‌هایی که جایزه نگرفته‌اند، سطح کیفی پایین‌تری داشته‌اند. نگاه و سلیقه داوران هم در کنار متغیرهای دیگر در این زمینه تاثیرگذار است. یک فیلم خوب، حتی بدون جایزه و سیمرغ هم دیده می‌شود.

رسانه سینمای خانگی- در نقد «سرهنگ ثریا» چه گذشت

نخستین نشست از سلسله نشست‌های دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی با نقد و بررسی فیلم سینمایی «سرهنگ ثریا» پیش روی مخاطبان قرار گرفت.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری، نشست نمایش و نقد فیلم «سرهنگ ثریا» ساخته «لیلی عاج» به عنوان نخستین نشست از سلسله نشست‌های «فارسینما» به همت دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری انقلاب اسلامی و به منظور نمایش و نقد گفتمان‌شناسانه و نشانه‌شناسانه فیلم‌های روز در تماشاخانه مهر حوزه هنری برگزار شد.

تینا چهارسوقی امین، گفتمان‌شناس و استاد دانشگاه گفت: این فیلم محوریت زنانه دارد و قضایا را از زوایای یک قهرمان زن غالب می‌ببینیم، بتابر این، فقط به گفتمان ساخته و پرداخته او می‌پردازیم و انگار گفتمان رقیبی در مقابل آن نمی‌بینیم. این مادر فقط در مقابل گفتمان غالبی که اشرف ساخته مقابله می‌کند، نه فقط برای برگرداندن پسرش از آن‌ها. برای کسی که این سازمان را نشناسد و نداند این افراد به چه دلیلی دراشرف گیر کرده‌اند، این پرسش پیش می‌آید که چه کار به کارشان دارید و چرا مادراصرار دارد که پسرش را برگرداند.

این استاد دانشگاه در ادامه با اشاره به دیالوگ‌های تئاتری فیلم یادآور شد: جا داشت که نویسنده و کارگردان فیلم در قالب چنین دیالوگ‌هایی از خط مشی ایدئولوژیک سازمان منافقین هم سخن به میان می آود تا نشان‌دهنده این تقابل گفتمانی باشد. وقتی در اینجا تقابلی ایدئولوژیک نمی‌بینیم و فقط عاطفه مادری از منظری عاطفی روانشناختی فربه می‌شود، مانع دید خردورزی در فیلم می‌شود و مادر با همه تلاش‌هایش نتوانست فرزندش را بیرون بکشد و بنابر این بازنده است.

سازمان اوج دخالتی در محتوای فیلمنامه «سرهنگ ثریا» نداشت

در ادامه این نشست، لیلی عاج، نویسنده و کارگردان فیلم سرهنگ ثریا، در پاسخ اظهار کرد: هر فریمی که در باره اشرف بوده دیده‌ام و سازمان اوج کوچک‌ترین دخالتی در فیلمنامه نداشته و آنچه می‌بینید حاصل تجربه من به عنوان یک فیلم اولی است. من فقط طرح بحث کرده‌ام و مخاطبی حرفی نسبت به این سوژه دارد می‌تواند در باره آن تحقیق کند

عاج یادآور شد: صادقانه می گویم که توان ترسیم دقیق آدم‌های اشرف را در خودم نمی‌دیدم و این اصلاً هم شوخی بردار نیست! از یک طرف هم نمی‌خواستم پرداختی کلیشه‌ای و مقوایی به آنها داشته باشم و یا این قدر آن‌ها را مسخ شده و کاریکاتوری نشان دهم که باورپذیر نباشند.

فرزانه فخریان زبان‌شناس هم با اشاره به این گفته از لیلی عاج سازمان اوج با من کاری نداشت گفت: ای کاش سازمان اوج کاری داشت؛ مساله ما همین است. چون بسیاری ازمجموعه‌های فرهنگی پای فیلمنامه‌ای می‌نشینند و آن کنش لازم که سازمان اوج و خیلی جاهای دیگر باید داشته باشند را ندارند.

این زبان‌شناس در ادامه با اشاره به اینکه کلمات برای ما زبان شناسان خیلی مهم‌اند به گزاره‌هایی چون استفاده نکردن فیلمساز از کلمات اشتباه و خطا و غلط، پرداخت صرف به به تنهایی و دلتنگی شخصیت‌ها و عدم پرداخت به هدایت و تغییر مسیر بستگان‌شان، توصیفات خوب از اشرف، عدم ناراحتی مادران از اشتباهات بچه‌شان و تاکید روی چشم‌انتظاری، نگفتن از زرمنده جز یک جای نامنایب و آوردن کلمات ارتش و آزادیبخشیو و تغییر نام پسر ثریا از امیر علی به مازیار اشار کرد.

وی افزود: ما این گزاره‌ها را در فیلم می‌بینیم ولی گزاره‌های ناقض آن گزاره‌ها را در فیلم نداریم.

لیلی عاج در ادامه گفت: نکاتی که گفتید، مؤید این است که چه قدر گفتن از اشرف کار دشواری است. یک بخشی مسئله لجستیکی و مالی ماجرا است و بخش دوم هم این بود که چگونه اشرف‌نشینانی تصویر کنم که مقوایی یا سمپات نباشند. ببینید چه مرز خطرناکی است!

مهدی صالحی هم، که به عنوان مجری کارشناس، در این نشست حضورد داشت، خاطرنشان کرد: بحث این است که هیچ تلاشی برای نشان دادن یادآوری آن فضای جنایتکارانه منافقین مشاهده نمی‌شود.

صالحی افزود: شما نمی‌توانید نمادها و نشانه‌های این فیلم را منکر شوید.

تینا امین هم در ادامه این پاسخ‌های لیلی عاج خاطر نشان کرد: گفتمان‌ها در تقابل شکل می‌گیرند و وقتی رقیبی در میان نیست، قهرمان ما به مرور ضعیف و پوشالی می‌شود و ۲ گفتمان در تقابل با هم است که به ثبات می رسند و گرنه هژمونی یک گفتمان در عدم وجود رقیب، ضعیف و شکننده و در نهایت شکست خورده و از بین می‌رود.

محمدصادق رشیدی، نشانه‌شناس حوزه هنر و عضو هیات علمی دانشگاه، با اشاره به اینکه کارگردان مسئول محتوای فیلم است اظهار کرد: شما روی موضوع و محتوای مشخص و مهمی دست گذاشته‌ای که بخشی از ساختاراجتماعی و فرهنگی و سیاسی ما قربانی گفتمانی شده است که نمی‌توانیم به راحتی از کنار آن بگذریم. اگر هم بر اساس بنیان‌های نظریه زبان شناسی نگاه کنیم، سینما یک کارکرد زبانی دارد که در آن تمامی تصاویری که کنار هم چیده می‌شوند به مثابه واژگانی هستند که در کنار هم یک جمله را می‌سازند و جمله‌ها باید معنادار باشند.

تنظیم برای بالا نرفتن از دیوارهای اشرف

لیلی عاج در ادامه در باره ترسیم نکردن اشرف گفت: من عامدانه انتخاب کردم که در باره اشرف چیزی نگویم چون باید از پس آن برمی‌آمدم. ترجیحم این بود که طوری فیلمنامه ام را تنظیم کنم که الزامی به بالا رفتن از دیوارهای اشرف نباشد. در ضمن، این موقعیت اصلاً می‌تواند سازمان منافقین نباشند و فرقه دیگری باشند. برای من انتظار مادرها در برزخی که گرفتارش شده بودند مهم بود.

این کارگردان در بخش دیگری از صحبت‌های خودبا اشاره به زمان محدودی که برای قصه‌گویی داشته تصریح کرد: منکرالکن بودن روایت نیستم اما جهت‌گیری سیاسی براساس نشانه‌ها و گفتمان‌ها و متریال صوتی و بصری فیلم را نمی‌پذیرم. برایم ممکن نبود که در فیلم صد دقیقه‌ای، سازمان منافقین را، با آن همه فراز و فرود سیاسی و پوست اندازی ایدئولوژیکی که داشته، ترسیم کنم. به اندازه کافی کد داده‌ام و ظرفیت فیلمنامه همین بود.

فرزانه فخریان هم در ادامه صحبت‌های عاج گفت: باید در یک فضای مرزی و میانی نشان می‌دادید که اشرف با ما چه کرد!؟ دکتر رشیدی هم با اشاره به جهت گیری غلط فیلم‌ساز گفت: شما سراغ موضوعی رفتی و شاخک‌های همه را تیز کردی و بعد می‌گویی من فقط حرف را زمین انداخته ام. در شرایطی که استعمار و امپریالیسم نوین با سینما کنترل فرهنگی جوامع را به دست گرفته، شما روی موضوع حساسی دست گذاشته‌ای و با فیلم‌تان‌دارید کدهای اشتباه به جوان ما می‌دهید.

مواجهه منافقین پس از اکران سرهنگ ثریا و اقدامات سازمان ملل

لیلی عاج تصریح کرد: این برداشت شماست و اتفاقاً منافقین بارها به من در تلویزیون‌شان هجمه کرده و برداشت‌شان این است که در فیلم خیلی به تخریب شان پرداخته‌ام چون مسئله‌ای که درفیلم طرح شده اوضاع آن‌ها را خراب کرده چون این مسئله که به خانواده‌ها ملاقات نمی‌دهند به سازمان ملل ارجاع پیدا کرده و دراینجا نمی‌توانند گلیم خودشان را بیرون بکشند. اتفاقاً آن‌ها می‌گویند که دارم جلوه هیولا گونه‌ای از آن‌ها ارائه می‌دهم.

وی افزود: در مورد این گفتمان که هدف سازندگان فیلم این بوده که نسل جدید به این سازمان سمپات شود، اصلاً چنین تصوری در مخیله سازندگان و من نمی‌گنجد.

عاج در ادامه اضافه کرد: من فکر می‌کردم که در این نشست به فیلم از لحاظ گفتمان زبان فارسی و مساله تخصصی دیالوگ نویسی به زبان فارسی پرداخت می‌شود.

مهدی صالحی کارشناس مجری برنامه هم بیان توضیح داد: گفتمان‌شناسی دانشی است که با گفت‌وگو و دیالوگ‌نویسی فرق می‌کند. دراین فیلم گفتمان پنهانی داریم که دارد بزرگ‌ترین ضربه را به فیلم می‌زند. اصلاً از حضورحکمرانی جمهوری اسلامی دراین فیلم خبری نیست. صالحی درادامه به ضرورت وجود کارگروه‌های گفتمان شناس و معناشناس و زبان‌شناس در فیلم‌ها و محصولات هنری تأکید کرد و گفت: این قدرانحرا ف گفتمانی پدید آمده که درحد التقاط است و درآثار هنری ناخواسته به سمتی می‌لغزیم. شما به عنوان کارگردان که نباید نگران سامان و چارچوب نشانگانی اثرتان باشید بلکه باید این کارگروه‌ها درکنارکارگردان باشند.

عاج در این باره اظهار کرد: این چیزی که شما می‌گویید هنوز تجربه نشده و اگراین کار گروه‌ها به پیش تولید اضافه شود، می‌تواند پویایی و بالندگی بسیاری به اثر ببخشد.

تینا امین هم در ادامه گفت: همه باید کارشناس زبان‌شناس مسلط به گفتمان و نشانه داشته باشند چون در دنیای امروز یک جمله هزار لایه فرامتن دارد و باید درکمترین زمان، بیشترین معنا را تولید کنیم.

رسانه سینمای خانگی- «سایه سرو» در فلورانس دیده شد

پویانمایی «در سایه سرو» جایزه بهترین فیلم در بخش انیمیشن و جایزه ویژه تماشاگران نهمینِ جشنواره فیلم کوتاه فلورانس کشور ایتالیا را از آن خود کرد.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، پویانمایی «در سایه سرو» با کارگردانی مشترک حسین ملایمی و شیرین سوهانی دو جایزه اصلی بخش انیمیشن که از سوی هیأت انتخاب تعیین می‌شود و جایزه ویژه تماشاگران را از نهمین جشنواره فیلم فلورانس دریافت کرد.

بنابر اعلام عوامل این پویانمایی، «در سایه سرو» جدیدترین تولید انیمیشن کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است که در بخش رقابتی فیلم‌های انیمیشن نهمین جشنواره فیلم کوتاه «فلورانس» در کشور ایتالیا حضور داشت.

بر اساس این خبر، اولین حضور بین‌المللی پویانمایی ۲۰ دقیقه‌ای «در سایه سرو» در بخش مسابقه افق فیلم‌های کوتاه هشتادمین جشنواره فیلم ونیز در سال جاری رقم خورد.

پویانمایی «در سایه سرو» در مورد یک ناخداست که از اختلال استرس پس از سانحه رنج می‌برد، او با دخترش در خانه‌ای محقر در کنار دریا و در انزوا زندگی می‌کند. آنها باید با چالش‌های یک زندگی سخت مقابله کنند.

بر همین اساس، جشنواره فیلم کوتاه «فلورانس» در سه بخش داستانی، مستند و انیمیشن برگزیدگان را معرفی کرد.

نهمین جشنواره فیلم کوتاه «فلورانس» از ۵ تا ۷ بهمن ۱۴۰۲ (۲۵ تا ۲۷ ژانویه ۲۰۲۴) در شهر فلورانس، کشور ایتالیا برگزار شد.

رسانه سینمای خانگی- رحیمیان نقش شهید حسین همدانی

نخستین عکس از آرمین رحیمیان در قامت شهید حسین همدانی در فیلم سینمایی «آسمان غرب» رونمایی شد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی پروژه، همزمان با پیش‌فروش بلیت‌های فیلم سینمایی «آسمان غرب» به نویسندگی و کارگردانی محمد عسگری و تهیه‌کنندگی حبیب‌ والی‌نژاد که در بخش مسابقه سودای سیمرغ چهل‌ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر حضور دارد، نخستین عکس از آرمین رحیمیان رونمایی شد.

آرمین رحیمیان بازیگر سینماست که در سال‌های اخیر در نقش‌های مختلفی ظاهر شده و حالا در این فیلم سینمایی با گریمی متفاوت، در قامت سردار شهید حسین همدانی از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران نقش‌آفرینی می‌کند.
در «آسمان غرب» گوشه‌ای از مبارزات و ایستادگی سرسختانه شهیدحسین همدانی و حسین ادبیان در کنار خلبانان هوانیروز ارتش و نیروهای مردمی را برای جلوگیری از سقوط شهر سرپل ذهاب شاهد هستیم. این فیلم دلاورمردی‌های شهید علی‌اکبر شیرودی را در التهابات یک ماه نخست جنگ در منطقه غرب کشور به تصویر می‌کشد. 

میلاد کی‌مرام، امیرحسین آرمان، نادر فلاح، آرمین رحیمیان، کریم امینی، روح الله زمانی، محمدرضا صولتی، پیام اینالوئی، احسان عباسی، صفر محمدی، راحیل لطفی، احسان صاحب الزمانی، یوسف فروتن، کیوان آزاد، پرهام غلاملو، سمیه مهری، نیوشا علیپور، وحید عبدالمجیدی، رامین قربانی، مهران میرزایی، مجتبی واشیان، توران یاقوتی، امیر حسین شام بیاتی، محمد طلایی و باحضور افتخاری تورج الوند و نسیم ادبی در این اثر نقش‌آفرینی می‌کنند. 

این اثر که روز چهارشنبه ۱۸ بهمن ماه در سینمای رسانه‌ها به نمایش درمی‌آید، آخرین مراحل آماده‌سازی خود را برای نمایش در جشنواره فجر فیلم ۴۲ سپری می‌کند.

«آسمان غرب» محصول سازمان سینمایی سوره و بنیاد سینمایی فارابی‌ست که با مشارکت ارتش جمهوری اسلامی ایران تولید شده‌ است.

عکس خبر از علی نیک‌رفتار است.

رسانه سینمای خانگی- پوشش جشنواره فیلم فجر در رادیو

 شبکه‌های رادیویی با مستقرشدن در برج میلاد، محل برگزاری چهل و دومین جشنواره فیلم فجر به پوشش این رویداد فرهنگی می‌پردازند. 

به گزارش رسانه سینمای خانگی از معاونت صدا، برنامه باغ هنر رادیو ایران از پنجشنبه ۱۲ بهمن ساعت ۱۶ به پوشش خبری و حاشیه‌های جشنواره فیلم فجر اختصاص دارد. در این برنامه هر روز با حضور کارشناسان و عوامل، فیلم های اکران شده هر روز نقد و بررسی خواهند شد و گزارشگران برنامه، نظرات مردم و مهمانان را در خصوص فیلم های اکران شده و برگزاری این جشنواره جویا می شوند.

رادیویی ها با «برداشت ۴۲» میزبان سینمایی ها

برداشت ۴۲ عنوان ویژه برنامه رادیو فرهنگ برای پوشش رویدادهای جشنواره فیلم فجر است. این برنامه از ۱۲ بهمن از ساعت ۱۶ و ۴۰ دقیقه به صورت زنده و تصویری به همت گروه ادب و هنر رادیو فرهنگ از محل برگزاری جشنواره فیلم فجر تقدیم علاقه مندان برنامه‌های سینمایی می‌شود. برداشت ۴۲ علاوه بر آنتن رادیو فرهنگ موج اف ام ردیف۱۰۶ مگاهرتز، در پایگاه اطلاع رسانی این شبکه و ایران صدا پخش تصویری خواهد شد.

آخرین رویدادها به روایت «هدهد صبا»

برنامه هدهد صبا از محل برگزاری جشنواره راهی آنتن رادیو صبا می شود و مخاطبان را در جریان آخرین اخبار و رویداد های این جشنواره قرار می دهد. این برنامه در قالب گفت وگو با مسئولان، هنرمندان، خبرنگاران و ارائه گزارشی از رویداد های این جشنواره و نقد و بررسی اتفاقات جشنواره ساعت ۱۳:۳۰ تقدیم مخاطبان می شود.

همراه با «سینما بهمن»

سینما بهمن کاری از گروه فرهنگ، جامعه و سلامت رادیو تهران است که به صورت زنده روی آنتن می رود. سینما بهمن در قالب مجله ای با آیتم های متنوع ساعت ۲۱ تا ۲۲ از رادیو تهران پخش می شود. این برنامه نگاهی تحلیلی به جشنواره فجر و فیلم های اکران شده دارد و به تاثیر جشنواره در اقتصاد شهر و جشنواره فجر از نظر بین المللی، ملی یا منطقه ای می پردازد. بررسی فیلم ها از دیدگاه بازیگری، فیلمبرداری، صدابرداری، فیلمنامه و موسیقی و… از دیگر مواردی است که در این برنامه پرداخت می شود. گفت وگو با عوامل فیلم های سینمایی همچون کارگردان، بازیگران، فیلمنامه نویس و …، اطلاع رسانی آخرین اخبار و رویدادهای جشنواره فیلم فجر و فیلم های در حال اکران از دیگر بخش های برنامه سینما بهمن است.

شنونده «کافه رادیو» از رادیو جوان باشید

برنامه کافه رادیو به بررسی آثار و نقد فیلم‌ها اختصاص دارد. گفت وگو با عوامل فیلم‌های در حال اکران، انعکاس حال و هوای جشنواره و … از دیگر بخش های برنامه است. این برنامه از ۱۲ بهمن هر روز با همراهی کارشناسان، منتقدان و هنرمندان پخش می شود. مینو خانی کارشناس و منتقد سینما، هر روز یکی از فیلم های حاضر در جشنواره را از لحاظ تکنیک، فرم ساخت و همچنین محتوای آن تحلیل و بررسی می کند. همچنین گزارشگر این برنامه با بازیگران و تمامی افرادی که فیلمشان در جشنواره حضور دارد، گفت وگو خواهد کرد.

همچنین کافه رادیو به معرفی فیلم‌ها و مروری بر تاریخچه جشنواره در سال‌های گذشته خواهد داشت و گزارشگران نیز پس از اکران فیلم‌ها سراغ مردم می روند و با آنها گفت وگو خواهند کرد. این برنامه کاری از گروه دانش و اقتصاد رادیو جوان که هر روز ساعت ۱۵ به مدت ۴۵ دقیقه از شبکه رادیویی جوان پخش می‌شود.

«استودیو هشت در سودای سیمرغ» رادیو نمایش

از ۱۲ تا ۲۱ بهمن ویژه برنامه استودیو هشت در سودای سیمرغ از ساعت ۱۸:۱۵ تا ۲۰:۰۰ و نیز برنامه سودای سیمرغ ویژه اختتامیه جشنواره فیلم فجر روز به تهیه کنندگی محمد بخشایش، گویندگی محمدحسین امیدی ، عطیه موذن و اسماعیل باستانی و گزارشگری شیما شیرازی ساعت ۹:۳۰ دقیقه روز ۲۲ بهمن از رادیو نمایش پخش می شود.

همچنین برنامه سینماگرام سودای سیمرغ به تهیه کنندگی: میثم کریمی، اجرای رکسانا قهقرایی و گزارشگری آتنا سادات محمدپناه از ۱۲ تا ۲۲ بهمن، ساعت ۲۱ به جشنواره فیلم فجر می‌پردازد.

خروج از نسخه موبایل