برچسب: جشنواره فیلم 100

عضو هیات داوران جشنواره بین‌المللی فیلم ۱۰۰ می‌گوید آثار به لحاظ محتوایی از ۱۲ سال گذشته تاکنون بسیار بی‌نظیر بودند و هیچ وقت تکرار نشدند. 

به گزارش سینمای خانگی، بهرام عظیمی در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا، در پاسخ به این پرسش که در ساخت فیلم ۱۰۰ محتوا یا فرم اهمیت بیشتری دارد، گفت: در ساخت فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای مطمئنا محتوا مهم‌تر از فرم است؛ زمانی که فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای ساخته می‌شود، انسان منتظر می‌ماند در زمان خیلی کم ببیند چه چیزی قرار است تماشا کند و بیننده می‌داند که شما چه فیلمی ساخته‌اید؛ هنگامی که به صد ثانیه فیلم رسیدید و چیزی از فیلم متوجه نشدید، هرچقدر فیلم خوب و خوش آب‌ و رنگ همراه با بازیگران خوب باشد اما در نهایت متوجه نشوید که فیلم چه می‌خواهد بگوید، آن اثر هیچ خاصیتی ندارد.

محتوا و موضوع اثر مقدم‌تر از تکنیک است

وی ادامه داد: اما در فیلم بلند برعکس این ماجراست و اینطور نیست. در فیلم بلند شما منتظر هستید و در ادامه اطلاعات بسیاری دریافت می‌کنید و در نهایت متوجه چیزی می‌شوید، حالا ممکن است آن موضوع جذاب نباشد اما بالاخره موضوع را متوجه می‌شوید.

بارها شده است من فیلم کوتاه به ویژه اثر صدثانیه‌ای را دیده‌ام که چیزی متوجه نشدم یا آن چیزی که متوجه شده‌ام بسیار موضوع دم دستی و ساده‌ای بوده است که می‌گفتم چرا این فیلم را ساخته است

عضو هیات داوران جشنواره بین‌المللی فیلم ۱۰۰ یادآور شد: بارها شده است من فیلم کوتاه به ویژه اثر صدثانیه‌ای را دیده‌ام که چیزی متوجه نشدم یا آن چیزی که متوجه شده‌ام بسیار موضوع دم دستی و ساده‌ای بوده است که می‌گفتم چرا این فیلم را ساخته است. همه ما این موضوع را می‌دانیم که مخاطب توقع دارد در فیلم صدثانیه‌ای چیزی را متوجه شود که شاید تا به الآن به آن توجه نشده باشد.

عظیمی در جواب به این سوال که ملاک او برای داوری آثار حاضر در جشنواره چه چیزی بوده است، گفت: ملاک من برای ارزیابی آثار همان ابتدا محتوا و موضوع بود که چه چیزی است و فیلم چه ‌می‌خواهد بگوید و بعد به سراغ تکنیک می‌روم.

وی ادامه داد: درحال حاضر باتوجه به اتفاقات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری که در سال‌های اخیر افتاده است، همه فیلم‌ها خوش آب و رنگ هستند و مشکل نور ندارند و حتی با ساده‌ترین امکانات می‌توانند یک خروجی خوبی دریافت کنند. پس در وهله اول نگاه می‌کنم که فیلم چه چیزی را می‌گوید. از این رو در اکثر فیلم‌های صد ثانیه‌ای اینطور شده است که شما در همان ده ثانیه اول متوجه می‌شوید، فیلم چه چیزی را می‌گوید.

عضو هیات داوران جشنواره بین‌المللی فیلم ۱۰۰ در پاسخ به این پرسش که در طی سال‌هایی که گذشته است، فیلم‌های صدثانیه‌ای از نظر فنی و محتوا چه تغییری کرده‌اند، مطرح کرد: طی سال‌هایی که درگیر جشنواره ۱۰۰ ثانیه‌ بوده‌ام، اکثرا داور یا هیات انتخاب بودم یا به تماشای آثار می‌نشستم؛ اما اتفاقی که در آثار افتاده است همیشه از نظر کمی است. همانطور که جوان ها رشد می‌کنند و سن آن‌ها بالاتر می‌روند و فیلمسازان بیشتر می‌شوند پس تعداد کارها هم بیشتر می‌شود.

عظیمی تصریح کرد: همچنین آثار کیفی هم خوش آب و رنگ بودن فیلم‌ها را نشان‌می‌دهد که اتفاق خوبی است؛ اما حس من این است که آثار از نظر محتوایی در ۱۲ سال پیش که داور بودم فیلم‌ها بسیار بی‌نظیر بودند و هیچ وقت تکرار نشدند؛ تعداد فیلم‌های خوبی که دیدم بسیار زیاد بود، اتفاقی که در حال حاضر شاهد آن نیستیم یعنی تعداد فیلم‌های خوب بسیار کم شده و این به دلیل تغییر سوژه‌ها و یا موضوعاتی‌ست که توانایی تاثیرگذاری روی مخاطب جدید ما را ندارند.

موضوعات تاثیرگذار درحال کم‌رنگ شدن هستند

وی بیان کرد: شاید بچه‌ها می‌توانند موضوع فیلم را در ۱۰۰ ثانیه جمع کنند؛ اما درست به آن فکر نمی‌کنند که موضوع جذابی را چطور سروشکل بدهند و از کجا شروع کنند و در نهایت پایان دهند؛ برای همین موضوع نابود می‌شود و حقیقت این است که موضوع تاثیرگذار در طی این سال‌ها کمی کمرنگ شده است.

عضو هیات داوران جشنواره بین‌المللی فیلم ۱۰۰ درباره آینده فیلمسازی که در جشنواره برگزیده می‌شود، عنوان کرد: در این ۳۰ سال که من درگیر جشنواره‌ها هستم، فیلم‌های بسیاری را دیده‌ام، برای مثال هومن سیدی کسی کار کوتاه ساخت، توانست اشک کسی را دربیاورد و چطور ممکن است یک نفر با یک فیلم کوتاه بسیار درونت تاثیر بگذارد.

امیدوارم در جشنواره‌هایی مثل فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای حداقل ۲ تا ۳ فیلمساز حاضر در این جشنواره‌ها کسانی باشند که در ۱۰ سال آینده انسان‌های مطرحی باشند

عظیمی ادامه داد: بعضی‌ها در همان فیلم اول و دوم خود می‌مانند. در سینمای ایران کارگردان‌هایی را داریم که ۵۰ سال کارکرده‌اند و هنوز زمانی که می‌خواهیم به آن‌ها اعتبار دهیم، می‌گوییم کارگردانی که ۶۰ سال پیش این فیلم را ساخته است.

وی تاکید کرد: خوشبختانه در این ۳۰ سالی که من درگیر فیلم بودم، آدم‌های بسیاری را دیدم که پیشرفت کردند و معمولا لذت‌بخش‌ترین چیز برای کسانی که منتظر فیلم هستند این است که به انتظار کار یک کارگردان یا بازیگری باشند که در سال‌های گذشته کار خوب داشته‌اند. چقدر خوب است که فیلمسازان ما زیاد باشند؛ اما تعداد این افراد زیاد نیست.

عضو هیات داوران جشنواره فیلم ۱۰۰ افزود: امیدوارم در چنین جشنواره‌هایی حداقل ۲ تا ۳ فیلمساز حاضر در این جشنواره‌ها کسانی باشند که در ۱۰ سال آینده انسان‌های مطرحی باشند.

عظیمی در پاسخ به این پرسش که بخش کودک و نوجوان و تاثیر مثبت این ایده برای کودکان عنوان کرد: مخالف این هستم که به یک جشنواره‌ای بخش‌های جدید اضافه شود و دلایل آن طولانی است؛ اینکه امسال بخش کودک و نوجوان به جشنواره اضافه شده است و جایزه ویژه بخش خود را دارد اصل این است که انسان روی فیلم ها نظر دهد و این موارد بیشتر مدیر پسند و بعد از آن دیگران مشتاق آن هستند. همچنین در جشنواره فجر اگر یک بخش مستقل انیمیشن بگذارند که فقط بچه‌های انیمیشنی در آن رقابت کنند و به ما جایزه بدهند ما خوشحال می‌شویم درصورتی که درجایی که ممکن است به ما آسیب بزند.

وی ادامه داد: برای مثال اگر در یک سال تعداد ده انیمیشن در جشنواره حضور داشته باشند و با فیلم‌های رئال مقایسه شوند، از نظرم جدی‌تر و لذت بخش‌تر است. زیرا زمانی که بخش‌های جشنواره را از یکدیگر جدا می‌کنید به عبارتی می‌خواهید دلی بسوزانید یا حال خوبی منتقل کرده باشید و من بسیار موافق این قضیه نیستم.

عضو هیات داوران جشنواره فیلم ۱۰۰ عنوان کرد: من جشنواره‌های بین‌المللی زیادی شرکت کرده‌ و دیده‌ام فردی با یک موضوع توریست که ۴۰ سال درحال برگزاری است، کار می‌کند و هیچ موضوع دیگری را نمی‌آورد. چه برسد به بخش دیگری و اینکه بخشی به جشنواره اضافه شود باید خروجی را نگاه کنیم و این موضوعات بیشتر مدیر پسند هستند.

عظیمی در پایان درباره کیفیت آثار درخشان جشنواره خاطرنشان کرد: در بخش مستند یک اثر، بخش داستانی به طور کلی خوب بود اما در بخش انیمیشن ۳ اثر قابل توجه بودند.

حجت‌الاسلام قمی رییس سازمان تبلیغات اسلامی در پیامی به بهانه برگزاری سیزدهمین جشنواره فیلم «۱۰۰» به برگزارکنندگان این رویداد خداقوت گفت.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از به نقل از روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، حجت‌الاسلام قمی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی به بهانه برگزاری سیزدهمین جشنواره فیلم «۱۰۰» پیامی داد.

در این پیام آمده است:

بسم الله الرحمن الرحیم

سیزدهمین جشنواره فیلم صد علاوه بر افزایش قابل توجه کیفیت در اجرا و برگزاری و مشارکت قابل توجه آثار بخش بین‌الملل، میزبان خیل جوانان مشتاق هنرمند از سراسر سرزمین عزیزمان بود؛ جوانانی که هم از حیث کمیّت حدنصاب تازه‌ای در تمام ادوار این جشنواره رقم زدند و هم از حیث کیفیت آثار، خلّاق هستند و پویا و پرانگیزه. جوانانی که نویدبخش هوای تازه‌ای در سینمای ایران هستند که دیگر محدود به گعده‌های محدود در پایتخت نیست و قدم را از تهران فرا نهاده و به تمام استان‌های این دیار پهناور و عزیز تعلق دارد.

نباید فراموش کنیم در واپسین روزهای سالی که برخی بر طبل تفرقه و تحریم هنر می‌کوبیدند، حضور گسترده علاقه‌مندان و اهالی تازه‌نفس سینما در جشنواره فیلم «۱۰۰» و سالن‌های مملو از جمعیت دیگر بار ثابت کرد که هنر تحریم شدنی نیست و این جنس رفتارهای سلبی جایی در فرهنگ مترقی ایرانیان ندارد.

اینجانب به خواهران و برادرانم در دبیرخانه جشنواره و هیئت محترم داوران، سازمان سینمایی سوره و حوزه هنری انقلاب اسلامی بابت برگزاری باکیفیت و مطلوب این جشنواره خداقوت می‌گویم و برای تک تک هنرمندانِ حاضر در جشنواره آینده‌ای روشن به نور پروردگار مسئلت دارم.

آیین اختتامیه سیزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم ۱۰۰ با حضور هنرمندان حاضر در این رویداد در ایوان شمس تهران برگزار شد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از مهر، سیزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم ۱۰۰ با برگزاری امشب جمعه ۱۲ اسفندماه با برگزاری آیین اختتامیه در محل ایوان شمس تهران به کار خود پایان داد.

این مراسم رأس ساعت ۱۹:۵۵ با قرائت قرآن و پخش سرود ملی آغاز شد.

محمد خزاعی رییس سازمان سینمایی، محمدمهدی دادمان رییس حوزه هنری انقلاب اسلامی، حمیدرضا جعفریان رییس سازمان سینمایی سوره، محسن یزدی مدیر شبکه مستند، مهدی آذرپندار مدیرعامل انجمن سینمای جوان، محمدرضا خوشرو مدیر شبکه نسیم و محمدجواد موحد مدیر باشگاه فیلم سوره از مدیران حاضر در این مراسم بودند.

حبیب والی‌نژاد، رسول صدرعاملی، علی‌اصغر پورمحمدی، کاظم دانشی، کمال تبریزی، محمدحسین لطیفی، هادی مقدم‌دوست، محمدرضا شهیدی‌فرد، محمد خیراندیش، هادی محمدیان، جواد قارایی و محمدرضا خردمندان هم از سینماگرانی بودند که در این مراسم حضور داشتند.

عبدالله روا اجرای این برنامه را برعهده داشت. روا با حضور بر روی صحنه و خوش‌آمدگویی به حاضران گفت: بنا نیست این مراسم خیلی جدی و خشک برگزار شود. نمی‌خواهیم که یک شب خسته‌کننده داشته باشیم به گونه‌ای که همه به ساعت‌های خود نگاه کنند! پس سعی کنیم بیشتر به ما خوش بگذرد.

در ادامه یوسف منصوری دبیر این رویداد روی صحنه آمد و گفت: هرچه قرار بود گفته شود، پیش از این گفته شده دوستان ما امشب کمی مراسم را جوانانه دیدند و به ما گفتند مراسم با دبیر جشنواره شروع شود. پس دیگر چیزی نمی‌گویم بعداً اگر خواستیم چیزی بگوییم از طریق سایت می‌گوییم.

در ادامه کلیپ طنزی با عنوان «رهایی» پخش شد و پس از آن گروه موسیقی «آکاپلا نیاوران» به اجرای برنامه پرداختند.

برگزیدگان بخش بین‌الملل

اولین بخش از اهدای جوایز به بخش بین‌الملل اختصاص داشت که در ابتدای این بخش کلیپی از آثار راه‌یافته پخش و هیأت داوران معرفی شدند.

سپس نوبت به اهدای جوایز رسید.

در این بخش تندیس بهترین پویانمایی به «پیشنهادهای کاغذی» اهدا شد. سازندگان این اثر که در مراسم حضور داشتند در قالب پیامی ویدئویی گفتند: خیلی مفتخریم که این فیلم برای جشنواره ارسال شده، خیلی هیجان‌زده هستیم و از این رویداد بابت این جایزه تشکر می‌کنیم.

دیپلم افتخار بهترین مستند در این بخش هم به «هیس‌طوری» به کارگردانی اسماعیل عظیمی اهدا شد.

تندیس بهترین مستند به «آخرین شعر یرموک» ساخته کیومرث محمد چناری رسید.

دیپلم افتخار بهترین فیلم داستانی در بخش بین‌الملل به «بارسا» ساخته شیوا پراساد تعلق گرفت.

او در پیامی ویدئویی گفت: خیلی خوشحالم که فیلم من در جشنواره حضور پیدا کرد. از تیم خودم و تیم جشنواره تشکر می‌کنم و برای همه آرزوی موفقیت می‌کنم.

تندیس بهترین فیلم داستانی بخش بین‌الملل هم مشترکاً به «ابر» و «بالای سر» اهدا شد.

برگزیدگان بخش کودک و نوجوان

در ادامه مراسم با پخش کلیپ مربوط به بخش مخاطبان کودک و نوجوان و معرفی هیأت داوران نوبت به اهدای جوایز این بخش رسید.

اولین تندیس به «درخت ترش» ساخته اکبر تراب‌پور اهدا شد.

دومین تندیس به «پدرم» ساخته احسان عابدنیا تعلق گرفت.

عابدنیا گفت: این فیلم حاصل تلاش جمعی از بچه‌های اصفهان در کارگاه استاد خردمندان بود. همه دوستانی که در این کارگاه بودند در ساخت این فیلم سهیم هستند. پیامی که این کارگاه برای ما داشت این بود که با کمترین امکانات می‌شود بهترین فیلم را ساخت.

سومین تندیس مشترکاً به دو فیلم «کیک تولد» ساخته وحید انصاری و «قاب دلتنگی» به کارگردانی محسن عقیلی رسید.

تجلیل از رسول صدرعاملی

در بخشی از این مراسم از رسول صدرعاملی تجلیل شد.

پس از پخش ویدیویی، کمال تبریزی و پوران درخشنده برای تجلیل از رسول صدرعاملی روی صحنه آمدند.

سپس رسول صدرعاملی پشت تریبون قرار گرفت و گفت: می‌بینید؟ هنوز سینما زنده است. با همه مسایل و مشکلات اینجا سرزمین ماست و بچه‌ها و سینماگرانی که دارند مثل ما می‌شوند، سینما را متعالی نگه خواهند کرد.

وی افزود: آنها هرگز این کشور را ترک نمی‌کنند، می‌مانند، می‌سازند و با سینما و ادبیات حرف خود را به همه جهان می‌گویند. ما هستیم و می‌مانیم و با هم می‌سازیم.

معرفی برگزیدگان از نگاه حامیان جشنواره

در ادامه مراسم اختتامیه حامیان جشنواره جوایز خود را اهدا کردند.

برگزیده فیلم داستانی از نگاه شبکه کودک و نوجوان فیلم «تشک» ساخته آرش حسن‌پور بود.

بهترین فیلم از نگاه شبکه نسیم «تاسمانی» ساخته میثم مهدوی بود.

فیلم «نیرو» ساخته حسین امانی و میلاد ابراهیمی هم عنوان بهترین فیلم پویانمایی از منظر شبکه کودک و نوجوان را دریافت کردند.

بهترین فیلم از دید شبکه مستند هم «قاچ» ساخته فاطمه مرزبان بود.

حمایت انجمن سینمای جوانان هم دو اثر «سینما بی پول» ساخته علی عارف نسب و فیلم «نشانه» به کارگردانی سعید ولیزاده در بخش داستانی را برگزید و اعلام شد حمایت انجمن سینمای جوانان اینگونه است که از اثر بعدی سازندگان این فیلم‌ها حمایت خواهد کرد.

برگزیدگان بخش ملی

در ادامه مراسم نوبت به اهدای جوایز بخش ملی رسید که با معرفی هیات داوران آغاز شد.

دیپلم افتخار بهترین پویانمایی به «چشم‌هایش» ساخته محمدرضا چاکرالحسینی اهدا شد.

تندیس رتبه سوم به «خورشید آسمان خورشید کاشی» ساخته زیبا ارژنگ اهدا شد.

تندیس رتبه دوم به «وارونه» ساخته فهیمه قائدی رسید.

وی پس از دریافت جایزه اش گفت: صد ثانیه تشکر کردن برای یک فیلم صد ثانیه‌ای شاید عجیب به نظر برسد اما برای اما ماهایی که با تخیل سر و کار داریم کار سختی نیست. از محمدرضا خردمندان تشکر می‌کنم که کارگاهی در اصفهان برگزار کرد، از رییس حوزه هنری اصفهان و محمد علی لطفعلی انیماتور فیلم تشکر می‌کنم در پایان باید بگویم ما دو روز خوب در این جشنواره داشتیم

تندیس رتبه اول به «پیچ تاریخی» به کارگردانی میلاد محمدی رسید.

میلاد محمدی هم پس از دریافت جایزه اش گفت: از بچه‌های باشگاه فیلم سوره و اعتمادشان تشکر می‌کنم. وقتی می‌خواستیم فیلم را بسازیم کمی اوضاع کشور خوب نبود آن زمان فقط به یک واژه فکر می‌کردم و آن چیزی نبود جز ایران. به نظرم رسید حالا که فصل گفتن دلایل و «برای ها» است ما هنرمندان وظیفه داریم برای استقلال، برای بودن و برای جمهوری اسلامی کار کنیم. نمی‌دانم ما هنرمندان در این معادله مهم هستیم یا نه اما می‌خواهم بگویم روزی که می‌خواستیم این فیلم را بسازیم دلار سی و چند تومان بود اما الان نمی‌دانم دلار چند است! امیدوارم روزی همه کنار هم باشیم و از همه چیز لذت ببریم.

کمال تبریزی: این آثار حیرت‌آور است

سپس کمال تبریزی به‌عنوان یکی از اعضای هیات داوران روی صحنه آمد و گفت: خیلی سال قبل یکی دو دوره داور این جشنواره بودم و کیفیت فیلم‌ها را امروز که مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم آثار حیرت آور است و بچه‌ها خیلی رشد کرده‌اند.

وی خطاب به فیلمسازان گفت: همه شما درجه یک بودید به نظرم همه فیلم‌ها عالی بودند همه آن فیلم‌هایی که نامزد شدند برنده شدند اختلاف فیلم‌ها جزیی بود و به خود افتخار کنید که در چنین مجموعه‌ای به این درجه از رشد رسیدید.

تبریزی تاکید کرد: فکر می‌کنم برگزارکنندگان باید کمی سعه صدر داشته باشند برخی فیلم‌ها جنبه نقدشان بیشتر بود و امکان حضور پیدا نکردند. اجازه بدهید در این رویدادها جوانان هر آنچه را می‌خواهند بارور کنند برای همه جوانان این آب و خاک آرزوی موفقیت می‌کنم و امیدوارم سینمای پرباری را از این جوانان در آینده ببینیم.

در بخش بعدی دیپلم افتخار بهترین مستند ملی به فیلم «دونده» ساخته محمد نجفی رسید.

محمد نجفی هم پس از کسب جایزه‌اش گفت: از همه بچه‌های سفیر فیلم تشکر می‌کنم و از همه دوستانی که به اثر مستند علاقه دارند می‌توانند به این مرکز بیایند و فیلم بسازند.

تندیس رتبه سوم بخش مستند به «سیلاب» ساخته حمید موسوی اهدا شد.

تندیس رتبه دوم این بخش هم به «روستای من» ساخته محمدرضا دهستانی رسید.

تندیس رتبه اول به «مادر» ساخته نعمت‌الله سرگلزایی اهدا شد.

سرگلزایی پس از دریافت جایزه‌اش گفت: خوشحالم که در این فیلم صدای این مادر محترم و فرزند شهیدش بودم.

دیپلم افتخار بهترین فیلم داستانی در بخش ملی به «ماموریت» ساخته حسن حبیب‌زاده اهدا شد.

تندیس سومین فیلم برتر این بخش به «ده» ساخته فریاد خسروانی، تندیس دومین فیلم برتر به «تولد» ساخته سید امیرسجاد حسینی و تندیس اول به «رد پا» به کارگردانی مصطفی اعلمی تعلق گرفت.

حسینی پس از دریافت جایزه‌اش گفت: این فیلم صد ثانیه‌ای که کار کردم توفیقی اجباری بود. از آن موقعی که فیلم کوتاه می‌ساختم فیلم‌هایم هیچ‌گاه رنگ جشنواره ندیده بودند چون همیشه زمانشان بیشتر از آنچه که جشنواره می‌خواستند می‌شد. در دوره‌های قبل هم عنادی با انجمن داشتیم! یک سالی هم مصاحبه‌ای کردم که باعث شد فیلمم بیرون از جشنواره بماند. مجموعه این اتفاقات به من یاد داد که بروم آدم‌ها را پیدا کنم سالن اجاره کنم و… تا افراد فیلم من را ببیند. یک بار هم در «هنر و تجربه» فیلمم را با چنگ و دندان نشان دادم. همه این اتفاقات باعث شد تا حالا بگویم این مهم است که فیلمسازان دور از جشنواره‌ها باشند و نفسشان با مخاطب باشد.

جواد قارایی: هیچ‌گاه خسته نشوید

در بخشی از این مراسم جواد قارایی عضو هیأت داوران هم پشت تریبون قرار گرفت و با اشاره به المانی از دکور اختتامیه گفت: آنچه که در این صفحه می‌بینید سرو ایرانی است که نماد ایران و ایرانی است. این سرو از آن رو نماد ایرانی است که ایرانی‌ها آدم‌های مقاوم هستند و بودند. روستایی در استان خراسان رضوی به نام ریش خار هست گرچه نامش خنده دار است اما این اسم و فرهنگ عمق زیادی دارد به این معنا که وقتی مغول‌ها حمله کردند هر کاری کردند نتوانستند این روستا را بگیرند. مردم آنجا ریشه می‌خوردند اما تسلیم نمی‌شدند و در نهایت مغول‌ها کناره‌گیری کردند.

این مستندساز افزود: خطاب به هنرمندان می‌گویم سعی کنید سرلوحه شما سرو ایرانی باشد. چون امید آخرین چیزی است که می‌میرد. هیچ‌گاه خسته نشوید و همچون سرو ایرانی مقاوم باشید چون قطعاً پیروز خواهید شد.

در ادامه جایزه بهترین فیلم فنی هنری به «درامپس» ساخته امیرحسین راستی رسید.

جایزه ویژه دبیر هم به «صد+ صد= ۲۰۱» ساخته عطیه سادات حجتی و مهدی شاهسواری رسید.

حجتی گفت: خوشحالم که فیلم ما تنها فیلمی بود که در اینجا پخش شد. ما چهار فیلم در این رویداد داشتیم البته نمی‌شود همه فیلم‌های ما جایزه بگیرند اما به نظرم فیلم داستانی همسرم بهترین فیلم بود البته از نظر داور خانوادگی.

در ادامه شاهسواری هم بیان کرد: من مدت‌ها آرزو داشتم این تندیس را دریافت کنم اما خوشحالم که دریافتش همزمان با آمدن فرزندم شد.

خزاعی: روزهای خوبی پیش رو داریم

سپس محمد خزاعی رییس سازمان سینمایی روی صحنه آمد و بیان کرد: خوشحالم که امشب در خدمت شما هستم و خوشحال ترم از اینکه در این رویداد استعدادهای خوبی کشف شد. هیات داوران آثار فیلمسازان را دیدند و انتخابشان کردند. این موضوع آینده خوبی را برای سینمای ایران رقم می‌زند.

وی افزود: روزهای خوب و پر تلاشی را پیش رو داریم، فضا آماده است برای اینکه جوانان بیایند و سینما پوست اندازی کند البته در کنار پیشکسوتان منتظر همه شما هستیم.

تشکر رئیس حوزه هنری از برگزارکنندگان جشنواره

در ادامه محمد مهدی دادمان رییس حوزه هنری هم گفت: اعیاد شعبانیه را به همه تبریک می‌گویم و خیر مقدم می‌گویم به همه کسانی که در این چند روز به جشنواره آمدند. من تنها به تشکر اکتفا می‌کنم از عزیزانی که کمک کردند این جشنواره برقرار باشد، از هیات اجرایی تا دبیر و دوستانی که از ماه‌ها قبل رنجی را که تحمل کردند، به استان‌ها سفر کردند و کمک کردند فیلم‌سازان جرات حضور در صحنه را پیدا کنند.

وی ادامه داد: از کسانی که کمک کردند جشنواره صد یک بار دیگر پرچمش به اهتزاز دربیاید تشکر می‌کنم. این موضوع نوید بخش ورود استعدادها و نگاه‌های نو در سراسر کشور است تا قصه‌های و روایت‌هایی جدید داشته باشیم.

کمال تبریزی ضمن اشاره به دستاوردهای سینمای کوتاه، شکل‌گیری فیلمنامه «لیلی با من است» را محصول اتفاقاتی دانست که در فرآیند حضورش در مناطق جنگی برای ساخت فیلم‌های کوتاه با آن‌ها مواجه شده بود.

به گزارش سینمای خانگی، کمال تبریزی کارگردان و فیلمنامه‌نویس سینما و عضو هیات داوری سیزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم ۱۰۰ در گفتگو با مهر، در پاسخ به اینکه ساختن فیلم کوتاه سخت‌تر است یا فیلم بلند، گفت: در دوران جوانی شعاری داشتیم که می‌گفتیم فرمت و اندازه کاری که می‌کنی، خیلی مهم نیست. شما فیلم کوتاه می‌سازید و مهم نیست با چه قطعی آن را می‌سازید، مهم این است که با آن شور، علاقه و اشتیاق کار خود را انجام دهید و وقتی این ویژگی را داشته باشید همه سختی‌ها کنار می‌رود.

وی در ادامه افزود: البته سختی در همه کارها وجود دارد و قطعاً سختی در سینمای بلند و حرفه‌ای بیشتر است، در سینمای کوتاه هم سختی کم نیست ولی زمانی که عشق و علاقه وجود داشته باشد تمام سختی‌ها کنار می‌رود و فیلمساز با ساختن فیلم خود به حیات جدیدی دست می‌یابد. یعنی شما کاری می‌کنید که مخاطبان از طریق مدیوم سینما وارد فضای ذهنی شما شوند.

تبریزی درباره تجربه یا خاطره‌ای از ساخت فیلم کوتاه و رجوع به آن برای ساخت فیلم بلند گفت: قطعاً این تجربه‌ها بسیار بوده است؛ برای نمونه در یک فیلم کوتاهی که کار می‌کردم یا کلاس‌هایی که شرکت می‌کردیم و طی آن بحث‌های مختلفی که در زمینه‌های مختلف سینما داشتیم، تجربه‌هایی را برایمان رقم می‌زد که طی تجربه و اتفاقات آن فیلم کوتاه، به فیلمنامه «لیلی با من است» در سینمای حرفه‌ای رسیدیم.

به اندوخته‌ها و تجربه‌ها اتکا نکنید

او در ادامه این بحث اضافه کرد: آن زمان ما جوان بودیم و اگر اتفاقاتی در مناطق جنگی رخ می‌داد، برای فیلمبرداری می‌رفتیم و این کار را برای خودمان انجام می‌دادیم؛ همین تجربیات در ساخت فیلم بلند به من کمک زیادی کرد.

این کارگردان مطرح سینما در ادامه در توصیه به فیلمسازان موفق آینده سینمای ایران گفت: معمولاً جوان‌هایی که می‌خواهند اولین فیلم خود را بسازند، بسیار محتاط و حساس هستند و با دقت به جزییات نگاه می‌کنند؛ بهترین توصیه‌ای که می‌توانم به آن‌ها بکنم که خودم هم بعد از این همه سال به آن رسیدم و معتقدم از این زاویه نگاه کردن حتماً آدم‌ها را موفق می‌کند، این است که وقتی می‌خواهند کاری را انجام دهند، تصور کنند برای اولین‌بار است که این کار را انجام می‌دهند و به اینکه چقدر اندوخته و تجربه دارند، متکی نباشند.

کارگردان فیلم سینمایی «مارمولک» در ادامه این بحث اضافه کرد: اگر در تمام کارها این موضوع سرلوحه ذهن و فکر، عمل و اقدامشان باشد، قطعاً آدم‌های موفقی می‌شوند، در غیر این صورت خیلی منتظر موفقیت نباشند.

هنر زاییده محدودیت است

تبریزی درباره حضور در جشنواره فیلم ۱۰۰ و تاثیر آن در مسیر فیلمسازی فیلمسازان جوان بیان کرد: وقتی شما محدودیت را در عرصه هنر افزایش می‌دهید، میزان خلاقیت هم افزایش پیدا می‌کند. آدم بزرگی در سینما به نام رودلف آرنهایم که کتاب معروفی به نام «فیلم به عنوان هنر» نوشته است، در صفحه اول کتابش اولین جمله‌ای که در آن نوشته شده این است که هنر زاییده محدودیت است. وقتی تصویر یا عکسی می‌گیرید به مخاطب خود می‌گویید که به این قابی که در تصویر وجود دارد، نگاه و مابقی را حذف کنند، درست برخلاف چیزی که در زندگی واقعی ما وجود دارد.

وی افزود: بنابراین این محدودیت و اینکه از مخاطب خود دعوت کنید که از منظر دیگر و محدودی به همه چیز نگاه کند، سبب شروع خلاقیت و بروز هنرهای مختلف می‌شود. اینکه شما بتوانید در سینمای کوتاه به دلیل محدودیت بیشتری که دارید، به اوج خلاقیت برسید که ممکن است سینماگران حرفه‌ای در فیلم بلند نتوانند این کار را انجام دهند، این محدودیت در این عرصه سبب بروز اتفاقات عجیب و غریب می‌شود.

این کارگردان مطرح سینما در پایان عنوان کرد: امسال که فیلم‌های راه یافته به بخش مسابقه سیزدهمین جشنواره فیلم ۱۰۰ را با داوران تماشا می‌کردیم، در چند فیلم شاهد این موضوع بودیم. یعنی در چند مورد، یک فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای به گونه‌ای بود که توانسته بود به اندازه یک فیلم بلند حرفی که می‌خواهد را به مخاطب منتقل کند و از این جهت موفق‌تر و عمیق‌تر و تأثیرگذارتر بوده است.

پوران درخشنده با مثبت ارزیابی کردن تجربه حضور در داوری جشنواره فیلم ۱۰۰ و ابراز امیدواری برای تصویر کردن «اندیشه آزادی» بیان کرد: طرح مسائل انسانی و ْآنچه مسئله امروز ماست، از سوی فیلمسازان بخش بین‌الملل این جشنواره برای من از نکات قابل تامل این رویداد بود.

به گزارش سینمای خانگی، پوران درخشنده، یکی از اعضای هیأت داوران بخش بین‌الملل سیزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم «۱۰۰» درباره ارزیابی خود از این رویداد به ایسنا گفت: استقبال از این جشنواره و اینکه ما توانستیم از کشورهای بسیاری در این رویداد فیلم داشته باشیم، تجربه جالبی بود. در میان آثار نیز مضامینی که فیلمسازان به آن‌ها پرداخته بودند برایم قابل توجه بود، از این منظر که در دنیای کنونی و مقطعی که در آن زندگی می‌کنیم، چه چیزهایی توجه فیلمسازان را به سمت خود جلب می‌کند. مسائل انسانی خیلی در این آثار جایگاه داشت و حرف اول را می‌زد. این نکته برایم جالب بود که فیلمسازان سراغ مضامینی رفته‌اند که مسئله امروز ماست.

وی افزود: در مجموع به نظر می‌رسد در این زمینه مرزهای جغرافیایی تعیین‌کننده نیستند. مرزهای انسانی در میان همه آدم‌های جهان مشترک است و ما باید تمام تلاش‌مان بر این باشد که بتوانیم به یک نگاه مشترک انسانی برای داشتن جهانی عاری از جنگ و خون‌ریزی برسیم و در صلح و آرامش باشیم.

این کارگردان سینما درباره تأثیر برگزاری جشنواره‌هایی مانند فیلم «۱۰۰» در کشف استعدادهای جدید در سینما هم گفت: این جشنواره‌ها صددرصد می‌توانند موثر باشند. شما اگر بخواهید سوژه‌ای را انتخاب و آن را در ۱۰۰ ثانیه با مخاطب خود به اشتراک بگذارید و با آن ارتباط برقرار کنید، قطعا از همه نظر فیلمساز موفقی هستید و خیلی راحت‌تر می‌توانید سراغ یک فیلم بلند هم بروید. در یک فیلم بلند شما زمان بیشتری برای حرف زدن با مخاطب دارید و اینکه بخواهید تنها در ۱۰۰ ثانیه با مخاطب خود حرف بزنید، قطعا کار دشوارتری دارید. فیلمسازی که تمام تلاشش را می‌کند در این زمان ۱۰۰ ثانیه ارتباط خوبی با مخاطبش بگیرد و حرفش را درست، ساده و روان مطرح کند، به نظرم جای تقدیر و تحسین دارد. چنین فیلمسازی به‌راحتی می‌تواند فیلم بلند هم بسازد و این همان کشف استعداد است.  

درخشنده درباره به کیفیت فیلم‌های ایرانی حاضر در بخش بین‌الملل جشنواره فیلم «۱۰۰» بیان کرد: در میان این فیلم‌ها بودند آثاری که بتوانند موردتوجه قرار بگیرند. ما فیلمسازان خوبی را از میان همین فیلمسازانی که فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای ساخته بودند کشف کردیم که بعدها به سینمای ایران معرفی شدند و فیلم‌های بلند خوبی هم ساختند. در کار فیلمسازی ۱۰۰ ثانیه‌ای، اندیشه بسیار مهم است و شما باید صاحب اندیشه باشید. باید بدانید چه می‌خواهید بگویید و آنچه می‌خواهید بگویید چقدر مهم است. اصلا اگر این حرف را مطرح نکنید، چه اتفاقی می‌افتد؟ اگر آن را بگویید چه اتفاقی را رقم می‌زند؟ این انتخاب، برگرفته از همان اندیشه است. اندیشه درست است که به ما می‌گوید به کدام وجه باید بیشتر بها بدهیم تا بهترین ارتباط را بتوانیم با مخاطب برقرار کنیم.

این کارگردان سینما تأکید کرد: فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای باید تأثیرگذاری بالایی داشته باشد. از صفر تا صد فیلم نباید ارتباط شما با مخاطب‌تان قطع شود و بعد از آن هم مخاطب باید با خودش بگوید «عجب فیلمی بود…» مخاطب باید به شما انرژی بدهد تا در تعامل با هم احساس کنید جهان می‌تواند جای بهتری باشد. در میان آثار جشنواره امسال چنین نمونه‌هایی را شاهد بودیم.

وی خطاب به فیلمسازان جوانی که امروز در ابتدای راه فیلمسازی قرار دارند هم گفت: توصیه‌ام به این فیلمسازان جوان این است که خیلی برای ساخت فیلم بلند عجله نکنند. درست است که ساخت فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای کار سختی است اما برای انتخاب سوژه یک فیلم بلند، خیلی خیلی باید فکر کرد تا بدانید چه می‌خواهید بگویید. باید بدانید چرا یک فیلم را می‌خواهید بسازید و به‌دنبال چه تأثیری بر مخاطب خود هستید. آیا صرفا به‌دنبال مخاطب عام هستید یا نه می‌خواهید مخاطب خاص و یا حتی بین‌المللی داشته باشید. «سینما» واژه مشترکی میان همه کشورهای جهان است و اگر در این عرصه بتوانید نوری بر یک حقیقت بتابانید، همه چیز روشن می‌شود. باید فکر کنیم، بخوانیم و ببینیم و با تأمل سراغ فیلمسازی حرفه‌ای برویم. اندیشه و پژوهش بسیار مهم است. سینما اصلا کار آسانی نیست. فیملسازی کار بسیار سختی است و نیاز به عشق دارد.  

وی افزود: برای ساخت یک فیلم باید با تمام توان وارد میدان شوید و نباید خسته شوید. عاشق بودن و احساس رضایت در دل فیلمساز بسیار مهم است. قبل از هر چیز دیگری فیلمساز باید از کار خودش راضی باشد و احساس کند به آنچه می‌خواسته رسیده است این نکته بسیار مهم است.

درخشنده درباره حضور در ترکیب هیأت داوران جشنواره فیلم «۱۰۰» هم گفت: این مهم است که بالاخره گروهی آرزویی دارند و می‌خواهند درباره آن حرف بزنند. حالا عده‌ای این حرف را می‌خواهند در ۱۰۰ ثانیه بگویند و برایم مهم بود که بدانم این افراد چه می‌خواهند بگویند. می‌خواستم بدانم امروز بحث روز در دنیا چیست و این فیلمسازان جوان چه می‌خواهند بگویند. در هر برهه‌ای به‌واسطه اتفاقات مختلف رویکرد فیلمسازان تغییر می‌کند و برایم مهم بود که الان در جهان فیلمسازان به‌دنبال چه هستند و چه می‌خواهند بگویند، به همین دلایل قبول حضورم در ترکیب هیأت داوران این جشنواره یک انتخاب کاملا آگاهانه برایم بود. می‌خواستم نسل جوان را بهتر بشناسم. هم در سطح جهانی و هم در سطح فیلمسازان جوان خودمان. امروز هم بسیار خوشحالم که در این ترکیب حضور داشته‌ام. امیدوارم فرصت داشتن و تصویر کردن «اندیشه آزادی» همواره برای‌مان وجود داشته باشد.

عضو هیات انتخاب بخش ملی جشنواره فیلم ۱۰۰ درباره انتقال پیام از طریق فیلم‌های کوتاه گفت: پیام اگر در قالب ایده‌ جذاب و دراماتیک باشد، گل‌درشت نمی‌شود. در حقیقت پیام زمانی گل‌درشت می‌شود و احساس شعار به مخاطب دست می‌دهد که ایده‌ دراماتیک وجود ندارد و یا کم رنگ است. یک پیامی در کتاب‌های فیلمنامه‌نویسی وجود دارد که به آن ایده ناظر می‌گویند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایسنا، ابراهیم امینی فیلمنامه‌نویس و عضو هیات انتخاب بخش ملی جشنواره فیلم ۱۰۰درباره دلایل اهمیت ساخت فیلم کوتاه گفت: فیلم کوتاه مدیوم مستقل از فیلم بلندست. در جهانِ امروز که جهانِ سرعت و شتاب است بسیاری مواقع ما مخاطب فیلم‌های کوتاه هستیم. دلیل اول آن به اهمیت ذاتی اثر کوتاه برمی گردد که در جهان امروز به نظر می‌آید استفاده زیادی از آن می‌شود و بخشی از ارتباط ما با مخاطب در کارهای کوتاه اتفاق می‌افتد. اما در سینمای ایران کارکرد دومی نیز دارد که معرفی چهره‌های شاخص فیلم‌های کوتاه به سینمای بلند است؛ یعنی کسانی که علاقه‌مند به سینما هستند، از طریق ساخت فیلم کوتاه راه ورود خود را پیدا می‌کنند.

او درباره سطح آثار رسیده به جشنواره فیلم ۱۰۰ گفت: صادقانه بگویم که تعداد کارهای خوب بسیار انگشت‌شمار بودند. البته این مساله درباره کارهای بد هم صدق می‌کند. پنج تا ده کاری که ایده‌های خوبی داشتند، از بین تعداد زیاد آثار به چشم می‌آمدند اما عمده کارها سطح متوسطی دارند و سازندگان آن‌ها نیاز به تمرین، مداومت و آموزش دارند تا کارهای بعدی آن‌ها کارهای بهتری باشند.

وی درباره اهمیت جشنواره فیلم ۱۰۰ گفت: من همیشه به عنوان مخاطب پیگیر اخبار جشنواره ۱۰۰ بودم و دوره سیزدهم اولین دوره‌ای‌ست که با این جشنواره همکاری می‌کنم. جشنواره‌ فیلم ۱۰۰ و شاید جشنواره‌هایی که اختصاص به فیلم کوتاه دارند، فرصتی خوب برای کسانی‌ست که فیلم‌سازی را تمرین می‌کنند؛ آن هم به دو شکل یعنی فیلم کوتاه یا برایشان مقصد است و یا مسیری برای رسیدن به مقصد دیگر است. پس علاقه‌مندان به فیلمسازی می‌توانند از آن بهره ببرند.

این فیلمنامه‌نویس ادامه داد: همچنین سرمایه‌گذاری و حمایت نهادهای مختلف از فیلمسازان جوان، ضمن حفظ بخش خصوصی، اتفاق خوبی است برای کسانی که می‌خواهند مسیر رشد خود را بهتر طی و راه خود را پیدا کنند.

امینی درباره سختی کار فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای توضیح داد: عمده سختی کار فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای در بخش ایده و فیلم‌نامه است؛ به اجرا درآوردن ایده و فیلمنامه سخت است و فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای هم از این قاعده مستثنی نیست اما آن چیزی که کار را سخت و یک اثر را از اثر دیگری متمایز می‌کند، ایده است. در حقیقت فراتر از فیلمنامه آن چیزی که نجات‌بخش است، ایده است؛ همان ایده‌ اولیه که وقتی به ذهن خالق می‌رسد، آن را در چند کلمه برای اطرافیان خود تعریف کند و بقیه واکنش‌های حسی نسبت به موضوع دارند. از واکنش‌ افراد می‌توان متوجه شد که آن فیلم قابلیت ساخت دارد یا خیر.

وی با اشاره به اینکه احتمالا یکی از فیلمسازان مطرح آینده امسال فیلم اول خود را در جشنواره ۱۰۰ ارایه می‌دهد، تصریح کرد: شاید یک یا چند نفر از فیلمسازان معتبر و شاخص آینده بین این فیلمسازان باشند و این نویدبخش و امیدوارکننده است. من به عنوان کسی که اندک تجربه‌ای دارم می‌توانم به علاقه‌مندان این توصیه را داشته باشم که دلسرد نشوند. چراکه مسیر فیلمسازی شاید آن قدر که به چشم می‌آید، ساده نباشد و اساسا مسیر طبیعی کار هنری، سختی‌ است.

این فیلمنامه‌نویس یادآور شد: در این میان فیلمسازی با شرایط کنونی در جامعه ایران بحث دیگری‌ست که سختی کار را دو چندان می‌کند. در نتیجه یک سختی، خلق هنر است و سختی دیگر رساندن پروژه به سر منزل مقصود. کسانی که پشتکار داشتند و دلسرد نشدند، موفق شدند.

وی درباره اولویت فرم نسبت به محتوا و یا بالعکس در آثار کوتاه گفت: واقعیت این است که فرم و محتوا به هم پیوسته و جدایی‌ناپذیرند و اگر ما آن را تفکیک می‌کنیم بدین دلیل است که بتوانیم به اصطلاح در یک شرایط آزمایشگاهی درباره‌ آنها حرف بزنیم اما چیزی که اهمیت دارد، ایده‌ است که در دل خود هم محتوا دارد و هم چشم‌اندازی از فرم را به ما می‌دهد.

وی ادامه داد: برخی از آثاری که ما مورد بازبینی قرار دادیم، در سطح خودشان ایده‌های فوق العاده‌ای داشتند که فیلمسازان آن را تبدیل به فیلمنامه کرده ‌بودند و اجرای مناسبی هم داشتند. در حقیقت چیزی که آثار را از هم متمایز می‌کند و با آن شناخته می‌شوند، ایده‌هاست.

این فیلمنامه‌نویس در ادامه با اشاره به اینکه عمده‌ تجربیاتش در سینمای بلند بوده و کار کوتاه بسیار کم نوشته‌ است، بیان کرد: اگر چند خاستگاه مانند فیلم کوتاه، فیلم مستند، تئاتر و… برای ورود به سینمای بلند وجود داشته باشد، خاستگاه من تئاتر بوده است چراکه در دوره‌ دانشجویی تئاتر خواندم و بیشتر تئاتر کار کردم. در حقیقت من از تئاتر به سینمای بلند آمدم. البته یک یا دو  تجربه در فیلمنامه یا انتخاب بازیگر کار کوتاه دارم و ناگفته نماند که همیشه مخاطب فیلم کوتاه بوده و لذت برده‌ام.

امینی درباره محبوبیت آثار کوتاه اظهار کرد: در زمانه‌ ما نسبت به دوره‌های قبل کارهای کوتاه ارزش بیشتری پیدا کرده ‌است چراکه زندگی سرعت بالایی پیدا کرده‌ است و ما وقت دیدن فیلم‌های کوتاه را بیشتر از آثار بلند داریم. همچنین دلیل دیگر این موضوع بدین مساله باز می‌گردد که ما احساس می‌کنیم فیلم کوتاه، در مدت زمان محدود به ما یک تجربه و درکی از زندگی به همراه زیبایی و لذت را منتقل می‌کند. در نتیجه کارهای کوتاه خوب تجربه خوشایندی‌ هستند.

وی در بخش دیگر گفتگوی خود درباره پخش آثار کوتاه از پلتفرم‌ها تصریح کرد: هر پلتفرمی که بتواند این آثار را عرضه کند و پیش چشم مخاطب قرار بدهد، بسیار خوب است. حتی من دیده‌ام که گاهی در مترو نیز کارهای کوتاه را پخش می‌کنند؛ اتفاقی که باعث می‌شود از زمان بهره کافی برد. ناگفته نماند که باید از همه‌ ظرفیت‌ها برای نمایش آثار کوتاه استفاده کنیم.

عضو هیات انتخاب بخش ملی جشنواره فیلم ۱۰۰ درباره انتقال پیام از طریق فیلم‌های کوتاه گفت: پیام اگر در قالب ایده‌ جذاب و دراماتیک باشد، گل‌درشت نمی‌شود. در حقیقت پیام زمانی گل‌درشت می‌شود و احساس شعار به مخاطب دست می‌دهد که ایده‌ دراماتیک وجود ندارد و یا کم رنگ است. یک پیامی در کتاب‌های فیلمنامه‌نویسی وجود دارد که به آن ایده ناظر می‌گویند.

امینی در پایان خاطرنشان کرد: ایده‌ دراماتیک و ایده‌ ناظر باید به لحاظ کیفیت و جنس همگن باشند. مواقعی احساس شعارزدگی می‌کنیم، که ایده‌ ناظر از ایده‌ دراماتیک، بزرگتر یا قوی‌تر است و تناسب ندارد. همچنین گاهی ممکن است ایده‌ دراماتیک فوق‌العاده‌ای داشته باشیم اما ایده‌ ناظری را در آن نبینیم. این دو اگر با هم شکل بگیرد و به یک اندازه رشد کند، آن وقت می‌توانیم بگوییم که با یک کار خوب طرف هستیم.

سیزدهمین دوره جشنواره فیلم ۱۰۰ به دبیری یوسف منصوری و به همت سازمان سینمایی سوره دهم تا دوازدهم اسفند برگزار خواهد شد.

سیزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم ۱۰۰ از امروز و با اکران ویژه فیلم‌های بخش مخاطب کودک و نوجوان آغاز می‌شود.

به گزارش سینمالی خانگی به نقل از روابط عمومی جشنواره فیلم ۱۰۰، سیزدهمین دوره این جشنواره از ساعت ۱۴ فردا ۱۰ اسفندماه با نمایش ویژه فیلم‌های کودک و نوجوان و نیز رویداد پرتاب ۱۰۰*۱۰۰ در پردیس سینمایی ملت شروع به کار می‌کند.

اکران ویژه فیلم‌های کودک و نوجوان با حضور فعالان و چهره‌های شناخته‌شده این حوزه و رویداد پرتاب(پیچینگ) ۱۰۰*۱۰۰ با حضور نهادها و سازمان‌های فرهنگی دولتی و خصوصی برگزار خواهد شد.

سیزدهمین جشنواره فیلم ۱۰۰ با استقبال فیلمسازان و با ثبت بیش از ۴۶۰۰ اثر همراه بود و در مجموع ۲۹۰ اثر به بخش‌های رقابتی و غیررقابتی آن راه یافتند. بیش از نیمی از آثار ارسال شده از سوی هنرمندان داخلی از شهرهای فراتهران و آثار ثبت شده از سوی فیلمسازان بین‌المللی از ۱۲۷کشور بود.

نمایش این فیلم‌ها در سه بخش ملی، بین‌المللی و مخاطب کودک و نوجوان، از ساعت ۱۴ تا ۲۳ دهم و یازدهم اسفند، در سالن‌های یک و دو پردیس سینمایی ملت صورت خواهد گرفت و برگزیدگان این جشنواره عصر روز دوازدهم اسفند و در مراسم اختتامیه در تالار ایوان شمس معرفی خواهند شد.

برنامه نمایش فیلم‌های این جشنواره متعاقبا در سایت و شبکه‌های اجتماعی آن اعلام خواهد شد. همچنین لازم به ذکر است حضور مخاطبان و علاقمندان در این جشنواره و تماشای آثار آن آزاد است.

سیزدهمین جشنواره فیلم ۱۰۰ به دبیری یوسف منصوری و به همت سازمان سینمایی سوره برگزار خواهد شد.

رییس حوزه هنری کردستان گفت: با اعلام پایان مهلت ارسال آثار به سیزدهمین جشنواره بین المللی فیلم ۱۰۰، در مجموع هشت اثر از هنرمندان کردستانی به بخش های مختلف این جشنواره راه پیدا کردند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایرنا امین مرادی اظهار کرد: این آثار از استان در بخش‌های داستانی، مستند، کودک و نوجوان و پویانمایی به بخش رقابتی و نهایی سیزدهمین جشنواره بین المللی فیلم های ۱۰۰ ثانیه ای که اسفند ماه در تهران برگزار می شود راه پیدا کرده است.

وی با اشاره به اینکه با اعلام دبیرخانه جشنواره در مجموع چهار هزار و ۶۲۲ اثر در سه بخش ملی، بین المللی و مخاطب کودک و نوجوان در دبیرخانه جشنواره ثبت شد، افزود: در بخش ملی، هیات انتخاب از میان ۲ هزار و ۱۹۵ اثر رسیده به دبیرخانه جشنواره، ۱۸۱ اثر را شایسته راهیابی به بخش نهایی جشنواره تشخیص دادند که ۹۷ اثر در بخش مسابقه و ۷۶ اثر در بخش غیررقابتی به نمایش درمی آیند.

رییس حوزه هنری کردستان اضافه کرد: در بخش بین الملل نیز از میان ۲ هزار و ۴۲۷ اثر رسیده، ۸۸ اثر به سیزدهمین جشنواره فیلم ۱۰۰ راه یافت که از این میان ۳۹ اثر در بخش مسابقه به رقابت می پردازد و ۴۹ اثر هم در بخش خارج از مسابقه به نمایش درخواهد آمد.

وی در زمینه بخش کودک نوجوان نیز گفت: در این بخش جشنواره نیز ۷۶ اثر به جشنواره فیلم ۱۰۰ راه یافت و از این میان ۲۵ اثر به بخش مسابقه و ۴۴اثر به بخش غیررقابتی مخاطب کودک و نوجوان راه پیدا کرد.

مرادی افزود: بخش مخاطب کودک و نوجوان بخش آزاد این دوره از سیزدهمین جشنواره فیلم ۱۰۰ بود و شرکت‌کنندگان در این بخش امکان حضور همزمان در یکی از بخش‌های ملی و بین المللی را نیز داشتند.

وی یادآور شد: در بین ۳۱ استان کشور هنرمندان کردستانی با راهیابی هشت اثر به بخش نهایی پس از اصفهان و خراسان رضوی در رتبه سوم تعداد آثار راه یافته به بخش نهایی قرار گرفته است.

رییس حوزه هنری کردستان با اشاره به جایگاه بین‌المللی جشنواره فیلم ۱۰۰ افزود: این جشنواره در طول دوران برگزاری خود نقش بسیار پررنگی را در شناسایی، جذب و پرورش استعدادهای هنری در عرصه فیلم برعهده داشته است.

مرادی ادامه داد: این جشنواره در کنار معرفی استعدادها در زمینه سوق دادن به سمت سینمای اخلاق مدار و توجه دادن هنرمندان به سوژه‌های ناب مبتنی بر واقعیت‌های اجتماعی بسیار موفق بوده است.

جشنواره‌ فیلم ۱۰۰ همانطور که از اسمش پیدا است، جشنواره‌ای برای فیلم‌های ۱۰۰ ثانیه‌ای است که حوزه هنری متولی برگزاری آن است و بعد از چهارسال وقفه، سیزدهمین دوره‌ آن از ۱۰ تا ۱۲ اسفند در تهران برگزار خواهد شد.

در آستانه برگزاری جشنواره، عناوین فیلم‌های راه‌یافته به بخش های مختلف سیزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم «100» معرفی شدند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ستاد خبری سیزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم 100، با اعلام پایان مهلت ارسال آثار به سیزدهمین جشنواره فیلم 100، در مجموع 4622 اثر در سه بخش ملی، بین المللی و مخاطب کودک و نوجوان در دبیرخانه جشنواره ثبت شد.

در بخش ملی از میان 2195اثر رسیده به دبیرخانه جشنواره، 181 اثر در بخش ملی به جشنواره راه یافت که از این میان 97 اثر در بخش مسابقه و 76اثر در بخش غیررقابتی به نمایش درمی آیند.

در بخش بین الملل از میان 2427اثر رسیده، 88اثر به سیزدهمین جشنواره فیلم 100 راه یافتند که از این میان 39اثر در بخش مسابقه به رقابت می پردازند و 49 اثر در بخش خارج از مسابقه به نمایش درخواهند آمد.

همچنین 76 اثر در بخش مخاطب کودک توسط هیات انتخاب به جشنواره فیلم 100 راه یافتند و از این میان 25اثر به بخش مسابقه و 44اثر به بخش غیررقابتی مخاطب کودک و نوجوان راه یافتند. لازم به ذکر است بخش مخاطب کودک و نوجوان بخش آزاد این دوره از سیزدهمین جشنواره فیلم 100 بود و شرکت کنندگان در این بخش امکان حضور همزمان در یکی از بخش های ملی و بین المللی را نیز داشتند. 

عناوین فیلم‌های راه‌یافته به بخشهای مختلف این جشنواره (ملی، بین المللی و مخاطب کودک و نوجوان) در دو دسته بندی مسابقه و خارج از مسابقه اعلام شدند:

براساس این خبر فیلمهای راه یافته به بخش مسابقه ملی در سه قالب داستانی، مستند و پویانمایی عبارتند از:

داستانی

 اسب چوبی (سوسن سلامت)، اعدام نکنید (حسین جعفری)، آبی (رضا زارع جوان)، آشخور (دانیال لطفی)، آمبولانس (محسن جهانی، با نام (مائده باقری)، بابایی مدرسه (متین پاکزاد)، بانک آب (داوود نجف زاده)، بسامد (بهنام اسداللهی)، بستنی (مهدی صدیقی)،بگو مگو (مریم محمدی)، به خاطر پانیذ (حسن اسیری)، بیخوابی (فاطمه میرزایی)، بیست (محمدحسین عباسی)، بیقرار (سیدمجتبی طباطبایی)، پازل (علی شاه حیدری)، پاکت (سروش گلمحمدی)، پشت در (محمدتقی توحیدی)، پولاروید (حامد رحیمی جوکندان) تاسمانی (میثم مهدوی)، تشک (آرش حسن پور)، تولد (سیدامیر سجاد حسینی|)، چسب زخم (احسان صبوری)، خودتراش (سینا مقدم)، دام (آیدا حافظی)، درامپس (امیرحسین راستی)، دریغ (محمد اسفندیاری)، ده (فریاد خسرویانی)، دوبنده (احمد حیدریان- محمد پایدار)، دینگ (مهدی ناصری)، رد پا (مصطفی اعلمی)، سور (علی رضایی)، سینما بی پول (علی عارف نسب)، شاهوار (مجتبی فیروزآبادی)، عروسکهای کوچک (محمد نظمی)، عزیزم دوستت دارم (میثم عباسی)، غریبه (راضیه سراجی)، کبریت (حسین جمشیدی)، کلوزآپ (یاسر پارسا)، گدار (احسان عابدنیا)، گماشته (محمدصالح شاه ‌آبادی)، لنگ (حسین بیات)، ما (مریم ناصری)، مامان خودمه (محمد حسین امانی)، ماموریت (حسن حبیب زاده)، متواری (سید مهدی میرغیاثی)، مرد خانه ما، (حامد کوهزاد)، مستانه (حمید عزیزی)، مگس (حسین فرقدان)، ملاقاتی (امیر حسین ملک زاده)، منفی 1 (بهار جوادی)، نشانه (سعید ولی زاده)، همه به جز یک نفر (مهدی شاهسواری)، واکنش (حسین وکیلی)، یادداشت (محمدرضا دهستانی)، یک  + یک  یک – یک (سجاد انتظاری)، یک پرچم (سامان غنائمی)،

مستند

تا آخرین نفس (مهدی امینی)، تکیه (مهدی شاهسواری)، تکیه بر آب (مهدی صاحبدل)، خاله هاجر (عبدالرضا استودان)، خوص (م.فرج صالحی)، درختان بی خداحافظی می روند (مهدی شاهسواری)، دونده (محمد نجفی)، دویست قاب عکس (محمدحسین محمدی واله)، ر مثل رود (آرمان قلی پور دشتکی)، روستای من (محمدرضا دهستانی)، زمستان (بهار صحرائیان)، سرود بی صدا (فرهاد درودگر)، سه از پنج (سیدرضا سیدفاتحی)، سیلاب (سید حمید موسوی)، صد بعلاوه صد مساوی دویست و یک (عطیه سادات حجتی، مهدی شاهسواری)، عنایت (امید مدحج)، قاچ (فاطمه مرزبان)، مادر (نعمت الله سرگل زائی)

پویانمایی

امید (علی معصومی، آرزو محمدی)، آونگ (حسام کامران)، بی قرار (مهدی صدیقی)، پروانه ای (امیرحسین محمدی فرد)، پژواک (برزان رستمی)، پیچ تاریخی (میلاد محمدی)، تجزیه (امیرحسین اسیوند)، تفنگ بازی (برزان رستمی)، چتر (سید صادق حسینی)، چشمهایش (محمدرضا چاکرالحسینی)، خورشید آسمان ، خورشید کاشی (زیبا ارژنگ)، در آغوش مادر (میثم سیفی)، درخت ترش (اکبر تراب پور)، دشت (سیدمیثم سجادی)، زمین ما (رضا خدادادی)، عقاب (مهدی خروشی)، فرنگیس شیر زن ایرانی (علیرضاحبیبی)، گلدخت (محمدعلی اسدی)، گوبانگی (مهدی صدیقیعلی فتوحی)، نیرو (حسین امانی، میلاد ابراهیمی)، وارونه (فهمیه قائدی)، یا علی (علیرضا خوشکام)

*همچنین آثار راه یافته به بخش مسابقه مخاطب کودک و نوجوان عبارتند از:

اسب چوبی (سوسن سلامت)، آبی نیست (نوح امانی)، آشنای غریب (حمید عزیزی)، آقای قهرمان (سامان غنائمی)، پازل (علی شاه حیدری)، پدرم (احسان عابدنیا)، پرتاب (عارف غفاری نژاد)، تشک (آرش حسن پور)، تیرک (فواد لطفی)، دامجی (نازنین چیت ساز)، زخم (رضا خلفی)، قاب دلتنگی (محسن عقیلی)، قاصدک (فاطمه اصغری علائی)، قانون (امیر مهندسیان)، قرمز کوچک، آبی بزرگ (سیدحامد نوبری)، کفش (علیرضا دوستی)، کیک تولد (وحید انصاری)، گل طلایی (محمد تقی توحیدی)، لیوان حرم (م.فرج صالحی)، روستای من (محمدرضا دهستانی)، در آغوش مادر (میثم سیفی)، درخت ترش (اکبر تراب پور)، نیرو (حسین امانی، میلاد ابراهیمی)، وارونه (فهمیه قائدی)، یا علی (علیرضا خوشکام)

*آثار راه یافته به بخش  مسابقه بین الملل نبز به شرح زیر است:

شام دونفره (بهرام اکبری، ایران)، یک ( Roman Sinitsyn، روسیه)، دیوارهای نازک به اندازه کاغذ (Ignacio Rodó، اسپانیا)، یک روز عادی (Eduardo Serrato Rodríguez ، مکزیک)، معمولی (Rutger van de Wiel ، هلند)، مرز (Anatael Pérez Hernández ، اسپانیا)، بالای سر (Carlos Andres Reyes ، کلمبیا)، صدای سکوت (Anshul Sinha ، هند)، ضربت (Anshul Sinha ، هند)، Mbokk (Gerald kokra ، فرانسه)، قرنطینه جواب نداد (Lazarus Thema ، آفریقای جنوبی)، ابر (Andrea Fabiani Estrella ، ونزوئلا)، روز اول من (mr. bouhaïk فرانسه)، مردی کنار پنجره (Roman Sinitsyn ، روسیه)، عاقبت (Rafael Arévalo ، پرو)، مورد علاقه نوجوانان (Jonas Bohm ، آلمان)، بارسا (Captain Shiv ، هند)، رایحه (Sezgin Yüzay ، ترکیه)، هیس طوری (اسماعیل عظیمی، ایران)، شام آخر (معصومه سلمان، ایران)، بغض نگاه (علیرضا تقاصی، ایران)

رونالدو (Abdul hamid، افغانستان)، ورود قطارها در قرن بیست و یکم (Akari، فرانسه)، دره ارواح (Yury Budilnikov ، روسیه)، آخرین شعر یرموک (کیومرث محمدچناری، ایران)،

مریخ 3752 (Nicolas Bianco-Levrin فرانسه)، آخرین فرصت (Sydney Jane Agans ، آمریکا)، فرهنگ با تونی (Tony Petroff، ایتالیا)، نیمکت (Andreia Dobrota ، هلند)، تایم ناهار (R Reinout Jan Swinnen, Bram Van Rompaey بلژیک)، آکاردئونیست (Guilherme Dimov, Marcelo Lins Pitel da Rosa ، برزیل)، عشق ترک نمیکند! (Beatriz Iwata ، برزیل)، پیشنهادات کاغذی (Ning Xuan Tan, Vanessa Ming Yan Ng, Winona Marie Labarinto Mazo ، سنگاپور) اسپاگتی وسترن واقعی (Alex Maximov ، روسیه)، آسیاب تق تق (manuli guido ، فرانسه)، نامه ای از فوکوشیما (Yiran Wang ، آمریکا)، شبیه ماهی (Adrien Blanchard, théophile Farant, Matéo Grossi, Pablo Jegado ، فرانسه)، عادات (Akhil narayanan ، هند)، سیاه و سفید (حسن عباسی، ایران)

*در ادامه این خبر لیست عناوین آثار راه یافته به بخش غیررقابتی و اکران ملی عبارتند از:

 داستانی

اسیری که هرگز آزاد نشد (سامان غنائمی)، اشتراک (امین محمدی)، امتحان (سیدرضاعربشاهی)، انعکاس (علی فراهانی صدر)، ایگو (یاشار فرجی)، آخرین پرواز (علیرضا مومنی)، بازی در تنهایی (احسان ایزدی)، بالاتر از عشق (امین اسدی)، بدرود (رضا قاضی)، برای ایران (داود احمدی)، برچسب (سیدمجید میرابراهیمی)، بمان (امیر روئینیعلی کوشا)، به توان ایکس (حامد فردی خورشیدی)، پ.جیم.میم (پایی که جا ماند) (مرتضی مقدس)، پروانه (علی قطرانی-عرفان مقدسی)، پرونده (سعید خجسته فر)، پنهان (رجبعلی فرازمند)، پی اس صفر (امیرحسین سمن کار، هدایت اکبری)، پیرمرد و دریا (قاسم خسروی)، تاریکی (زینب امیری)، تخت 27 (مهدی مسلمی)، ترمیم (میثم محمدی)، تنها با یک کلیک ساده (میثم بخشی)، چشم به راه (امین احمدی)، چل (اصغر بشارتی)، چمدان (نبی قلی زاده)، چوپان (علی عابدی)، چورک (یاشار فرجی)، خانه گرم یخ زده (اسما صدیقی)، دختران تالاب (عبدامجید بلوچ شارکی)، دقیقه 52 (احمد لونی)، دو دست (سید مهدی میرغیاثی)، دوری (حجت صفری)، دویدم و دویدم (مهرداد الهی)، دیس کانکت (اردلان دارآفرین)، زندگی کارتنی (آمنه صادقی)، ژاو (مسعود مشعوف)، سلول 11 (محمدرضا گیوه چیان)، سورپرایز (محمد نظمی)، شاه کلید (محراب کرمانی)، شکرآب (حسین نژادموسی)، طلا (حسین باقری)، فضانورد (مهدی افضل زاده)، قالیچه ابریشم (محمدعلی فرخی ساردو)، قانون (امیر مهندسیان)، قانون سوم (سجاد اسماعیلی علیائی)، کنار قاب (امیرحسین فتاحی بافقی)، کوچه او (امید مدحج)، مساعده (شبنم طارمی)، من سازمان ملل (مجتبی عیوضی)، نسیم مادر (صادق قاسمی)، نفر هفتاد و سوم (محمد حسین صفری)، نیمکت (محسن امانی)، کارتن (مرتضی سازنده)، جنگ زده (سیدعلیرضا میراللهی)

مستند

آقا یاحسین (عباس نجمی)، آوازی برای سکوت (امیر امیریان)، آیه (کوثر امیدی)، بنزین و بارون (مجتبی علی یزدی)، پموک (قاصدک) (سید مهدی میرتبریزیان)، تولدت مبارک بامیلا (کوثر امیدی ؛فرج صالحی)، چهل دخترون (مجتبی عابدی)، خاتمگر (عبدالرحمن سلامی،جلیل فتح اللهی)، دیدار پنهان (عماد علوی)، ذکر (م.فرج صالحی)، سفید ولی سیاه (جواد صالح)، شکارچی کوهستان (آرمان قلی پور دشتکی)، وکیل (ایمان ادراکی)

پویانمایی

تپش (فاطمه سادات جوادی)، تسبیح پروانه (زهره ملامحمدی)، تندیس (رضا حمیدی مطلق)، جنگ و رنگ (عدنان زندی)، چرخ زندگی (زهرا حسینی)، صیاد (نرجس ابراهیمی غانمی)، فردا (محمد صفرزاده)، کاش (هادی امیریرها فرجی)

*آثار راه یافته به بخش غیررقابتی اکران مخاطب کودک و نوجوان نیز به این ترتیب اعلام شد: 

انتخاب (احمد طهماسبی)، ایست (علی رضازاده)، آبراه (معین ایرانپور)، آن مرد خسته آمد (امیر مهندسیان)، بلبل به غزل‌خوانی، قُمری به ترانه (فرزاد صادقی)، به رنگ کودکی (ریبین بادپر)، خونه پشتی (معراج کرمانی)، در همین حوالی (محمد باغبان آقایی)، دوچرخه (میثم باجلان)، رخصت (محمدمهدی فکریان)، روضه (امیر رستمی)، رویا (علیرضا صادقی)، ریحان (حسن امینی)، زنگ آخر (علی اشرف)، زنگ مهربانی (یاشار ابراهیمی)، شاید باران (دانیال اسدالهی)، صدای سکوت (مجتبی ایمان زاده)، طناب (سید مجتبی مظلوم‌زاده)، قایم موشک (علی عابدی)، کاغذ روی شیشه (حسین فریدون جاه)، کفش عید (سعید ساروقی)، گرگور (احسان احمدزاده)، گزارشگر (علیرضاسیدکاظمی)، گولش بزن (زهرا عابدی)، لئو (معین روح الامینی)، ماکارونی (محمد امین توحیدی)، میراب (علیرضا اسماعیل نژاد)، یک ذهن زیبا (امین گودرزی پورکیانا شاه سیاه)

الفبا (عباس قدیرمحسنی)، آرزو (پریسا فوداجی)، آوازی برای سکوت (امیر امیریان)، باورت را زندگی کن (علیرضا اسماعیل نژاد)، داداش (محمدرضا دهستانی)، لال بهیگ (ندا رحمان پور)

پیروز (یونس پورپیرعلی)، درخت سیبم (سعید شاهوردی)، ستاره ی دنباله دار (هدی بهرامی)، فقط بالا را نگاه کن (مریم رمضانیان)، قربانی ها (محمد علی کریمی)، گرشاسپ (علیرضا حبیبی)، گلدخت (محمدعلی اسدی)، گیم اور (آزاد صادقی)، نی لبک (نسیم عینی)، یک تولد دوباره کوچک (سید مرتضی حسینی)

*همچنین آثار پذیرفته شده در بخش غیررقابتی اکران بین الملل به شرح زیر است:

تله (احسان، ایران)، رقص فلامینگوها (حسین حضوری، ایران)، بازتاب ها (Jimmy Castro،  آرژانتین)، زمین خاکی (Evrim İnci، ترکیه)، قوطی آشغال (Çlirimtar Mehmet Spahiu, Mentor Spahiu، کوزوو)، کمبود صدا (Sarbajit Chatterjee، هند)، طارق (Tewfik Snoussi,  Youcef Agal، فرانسه)، بازی لی لی (Fanis Topsachalidis، یونان)، انزوا (Group of authors، سوئد)

خانه (حامد عزیز، ایران)، دست ها (شایان نقیبی، ایران)، کت واک (زهرا خورشیدی، ایران)، پاییز (sofia gutman، فرانسه)، ماهیگیر (علیرضا حبیبی، ایران)، بی آب آن (ایمان رحیم پور، ایران)، روح چوبی (هومن گراوند، ایران)، کباب و درد (Arturs Voblikovs، انگلستان)، یک مشت زمین (Hermes Mangialardo، ایتالیا)، شنا آزاد است (Okeremute Ovuorho، نیجریه)، هوا گرفته (Sumin Cho، آمریکا)، تغییر ایده ها (Denis Misyulya، آمریکا)، یک قطره (Milana Lebed، قزاقستان)، بیانیه (Nia Mohamed Mahran, Maged Michel Seha، مصر)، اطلاع. در غیاب همدلی (Fausto Paparozzi، ایتالیا)، نمی گذارند یک رویا به حقیقت بپیوندد (Shumaila Kanwal، پاکستان)، PAT (مسعود مومنی، سوئد)، خودت باش (Gül YILDIRIM، ترکیه)

لالایی (الهام خزاعی، ایران)، نقاش و مترسک (بهنام نجم الدین، ایران)، ناقص (جاوید حق یابی، ایران)، پدربزرگ (André Marques، پرتغال)، همه گیری زامبی (Ignacio Rodó، اسپانیا)، دایناسور (Eduardo Serrato Rodríguez، مکزیک)، آزادی (Anshul Sinha، هند)، حیوانات مجازی (Javier López Velasco، اسپانیا)،  رمضان کریم (Moath Asmar، فلسطین)، پادزهر (Athreya Ram، آمریکا)، گرفتن لحظات ارزشمند (Mark Daniel De Castro، فیلیپین)، بطری و لوله (Igor Gladkov، روسیه)، دوراهی (Luis Suarez Bracho، اسپانیا)، دنیا و من (Kudratillayev Eldor، ازبکستان)، 2000 و…. (Hamza Kamal Mohammad، امارات)، مسی (مصطفی تشکری، ایران)، یومّا (محی الدین شاکری، ایران)، نقاش ماهی (اصغر بشارتی، ایران)، من اوتللو هستم (کیارش کریمی، ایران)، کالبد(طاها نمازی، ایران)

بابک لطفی خواجه‌پاشا می‌گوید: برخی افراد سال‌ها فیلم کوتاه می‌سازند اما تبدیل به فیلمساز سینمای بلند نمی‌شوند، بالعکس این ماجرا هم وجود دارد و فیلمسازان بلندی هستند که توانایی ساخت فیلم کوتاه را ندارند.

به گزارش سینمای خانگی از تسنیم، بابک خواجه‌پاشا کارگردان فیلم سینمایی «در آغوش درخت» که با اولین تجربه کارگردانی خود در سینمای بلند در چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت درباره تفاوت تجربه کارگردانی فیلم بلند نسبت به ساخت فیلم‌های کوتاه گفت: پیش از این دو دوره تجربه حضور در جشنواره فیلم 100 را داشته‌ام که مربوط به دوره‌های اول و سوم این رویداد می‌شود. فیلم کوتاه در عمل شمایلی کاملا متفاوت نسبت به فیلم بلند دارد. برخی به اشتباه احساس می‌کنند که اگر یک فیلم کوتاه را کش بدهند، تبدیل به فیلم بلند می‌شود و یا بالعکس! این دو گونه اساسا در ایده اولیه متفاوت از یکدیگر هستند.

وی افزود: ابتدا باید صاحب ایده‌ای شوید که بتواند در زمانی کوتاه مطرح شود. وقتی چنین ایده‌ای را پیدا می‌کنید، می‌توانید یک فیلم کوتاه هم بسازید. طرح یک فیلم کوتاه باید این قابلیت را داشته باشد که در زمان اندک بر روی مخاطب تأثیر بگذارد.

این کارگردان درباره دشواری بیشتر ساخت فیلم کوتاه نسبت به فیلم بلند هم گفت: وقتی تصمیم به ساخت یک فیلم 100 ثانیه‌ای می‌گیرید طبیعتا دیگر نمی‌توانید درباره مراحل مختلف درام‌پردازی از شروع، میانه، پایان و تعلیق‌ها صحبت کنید. ما در فیلم بلند و یا حتی کوتاه به دنبال چندین نقطه عطف هستیم ولی در فیلم 100 ثانیه‌ای و فیلم‌های خیلی کوتاه، نقطه عطف باید در همان دو سه ثانیه ابتدایی شکل بگیرد و سریع به‌دنبال تأثیرگذاری آن باشیم. به تعبیری فیلم‌های 100 ثانیه‌ای در اوج آغاز می‌شوند و در اوج هم به پایان می‌رسند.

خواجه‌پاشا درباره ویژگی منحصر به فرد فیلم‌های 100 ثانیه‌ای هم گفت: این فیلم‌ها تأثیرگذاری آنی دارند. به دلیل زیست ما در دوران غلبه مدرنیته و زندگی ماشینی، احتمال دارد مخاطب، زمان چندانی برای تماشای فیلم بلند نداشته باشد. در چنین شرایطی این جنس فیلم‌های خیلی کوتاه می‌تواند تأثیرگذاری خوبی روی مخاطب داشته باشد. ولی آنچه می‌تواند به‌عنوان یک ایراد برای فیلم‌های 100 ثانیه‌ای و اساسا سینمای کوتاه مطرح باشد، ماجرای «پخش»‌ است. این فیلم‌ها چگونه قرار است به دست مخاطب برسد؟

وی گفت: قطعا تجربه ساخت فیلم کوتاه در ورود فیلمسازان به جریان فیلمسازی بلند، تأثیرگذار است. هر تجربه‌ای در عرصه تصویر بر ادامه مسیر یک فیلمساز تأثیرگذار است اما اینگونه نیست که تجربه ساخت فیلم کوتاه به طور قطع منجر به ورود به سینمای بلند حرفه‌ای شود. کمااینکه شاهدیم برخی افراد سال‌ها فیلم کوتاه می‌سازند اما تبدیل به فیلمساز سینمای بلند نمی‌شود. بالعکس هم این ماجرا وجود دارد و فیلمسازان بلندی هستند که توانایی ساخت فیلم کوتاه را ندارند. به نظرم فیلم‌های کوتاه در جایگاه خودشان، هر از گاهی از فیلم‌های بلند هم ارزشمندتر می‌شوند.

این کارگردان افزود: بچه‌های فیلم کوتاه باید بدانند کاری که دارند انجام می‌دهند بسیار ارزشمند است و اینگونه نیست که فکر کنند حتما باید از این مسیر وارد سینمای بلند و سینمای صنعتی شوند.

کارگردان فیلم «در آغوش درخت» درباره انتقال تجربه به فیلمسازان تازه‌کار هم گفت: به نظرم مهمترین عاملی که هر فیلمسازی باید در آن دقت داشته باشد، انتخاب فیلمنامه درست و تعیین طرح اولیه است. اگر شما با یک طرح و فیلمنامه درست مواجه باشید، قطعا می‌توانید آن را به یک فیلم خوب هم تبدیل کنید و این مهمترین عامل است. دومین پیشنهادم هم به فیلمسازان جوان این است که سمت دستیاری کارگردان بروند تا فضای فیلمسازی را تجربه و سختی‌های سینما را از نزدیک لمس کنند. سینما علاوه‌بر مباحث نظری، چیزی دارد به نام سختی کار. این حرفه واقعا شغل سختی است و خیلی از دانشجویان فیلمسازی بودند که وقتی وارد کار شدند، فضا آن‌ها را پس زده است و گفته‌اند که فکر نمی‌کردیم شرایط کار این اندازه دشوار باشد. این تجربه باعث می‌شود افراد با اولین فیلم خودشان هم منطقی و درست برخورد کنند.

خواجه‌پاشا درباره تأثیر جشنواره‌ها بر فرآیند فیلمسازی فیلمسازان جوان هم گفت: قطعا جشنواره‌ها تأثیرگذار هستند و به شخص من بسیار کمک کرده‌اند. هم جشنواره فیلم 100، هم جشنواره فیلم کوتاه تهران و هم جشنواره فجر به من در زمینه شناخت توانایی‌هایم کمک کردند تا بتوانم در عرصه‌ای وارد شوم که به سمت سینمای حرفه‌ای گرایش پیدا کنم. جشنواره‌ها می‌توانند باعث اعتماد به نفس فیلمسازان جوان شوند و از این منظر بسیار ارزشمند هستند.