کارگردانان فیلم کوتاه «چمدان» که بهترین فیلم شصت و هشتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان مشگین‌شهر_ساوالان شناخته شد، جایزه سینمای جوان را ارزشمندتر ار هر جایزه‌ای دانستند که «چمدان» تاکنون موفق به دریافت آنها شده است.
به گزارش سینمای خانگی از روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، سامان حسین‌پور یکی از کارگردانان فیلم «چمدان» به تهیه‌کنندگی فریبا عرب که جایزه بهترین فیلم شصت و هشتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان مشگین‌شهر-ساوالان را دریافت کرد، درباره این رویداد گفت: اعتبار هر جشنواره‌ای به فیلمسازانی است که در آن حضور می‌یابند که به نظرم جشنواره‌های منطقه‌ای از این نظر فرقی با جشنواره فیلم کوتاه تهران ندارند تنها شاید فاصله‌شان از پایتخت باعث شود تعداد فیلمسازان کمتری در آن حضور یابند اما از نظر برگزاری به هر حال در هر شهری می‌تواند بسته به بضاعت آنجا تفاوت‌هایی در برگزاری وجود دارد.
وی ادامه داد: برای ما باعث افتخار بود که توانستیم دو جایزه فیلمبرداری و جایزه بهترین فیلم جشنواره شصت و هشتم منطقه‌ای سینمای جوان را دریافت کنیم.
آکو زند کریمی دیگر کارگردان فیلم «چمدان» نیز گفت: خوشحالم در این خاک مقدس قدم گذاشتیم و توانستیم جوایزی را کسب کنیم و با فرهنگ این مردم آشنا شدیم. فیلم کوتاه «چمدان» تاکنون در بیشتر از ده‌ها فستیوال خارجی حضور داشته و جوایزی کسب کرده اما هیچ‌کدام از جوایز تاکنون به اندازه جایزه جشنواره منطقه‌ای ساوالان برای ما ارزش نداشت.
حسین‌پور درباره پخش فیلم «چمدان» گفت: این فیلم قرار است در فستیوال‌های مختلف دیگر هم شرکت کند. یکی از آنها نوزدهمین جشنواره فیلم‌های دانشجویی کمبریج انگلستان است که جشنواره بسیار معتبری نیز هست و «چمدان» در بخش طراحی صحنه که به طور مشترک توسط من و آکو انجام شده، نامزد دریافت جایزه این جشنواره شده است.
زند کریمی نیز درباره برنامه‌های فیلمسازی خودشان بیان کرد: راستش هرچه پیش آید و هنوز برنامه ریزی مشخصی برای آن نداریم. به این خاطر که به هر حال در فیلمسازی سلایق خیلی مهم است.
حسین‌پور نیز درباره کارگردانی اشتراکی خود با زند کریمی در فیلم کوتاه گفت: من و آکو قبلا با هم فیلمنامه می‌نوشتیم و وقتی دیدیم اشتراکات زیادی داریم، فیلم کوتاه «ذبح» را ساختیم که مخاطبان هم بسیار دوستش داشتند و سال ۹۷ در جشنواره فیلم کوتاه تهران شرکت داشت. سال ۹۸ فیلم کوتاه «دیگری» را ساختیم که در بخش سینما و کتاب جشنواره تهران جایزه گرفت و روند فیلمسازی‌مان با هم ادامه یافت و همچنان ادامه دارد. هنوز برنامه‌ای برای ساخت فیلم‌بلندمان نداریم، اگرچه شرایطش فراهم است اما می خواهیم فیلمی بسازیم که به اصطلاح سربلندمان کند.
شصت و هشتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان مشگین‌شهر-ساوالان ۲ تا ۵ بهمن ۱۴۰۲ برگزار شد.
حامد اصغرزاده مرغملکی کارگردان فیلم کوتاه داستانی «کیکاووس» که مورد تقدیر هیات داوران شصت و هشتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان مشگین‌شهر-ساوالان قرار گرفت، گفت: جشنواره‌های منطقه‌ای به لحاظ کیفی دست کمی از جشنواره فیلم کوتاه تهران ندارند و تولیدات جدید سینمای کوتاه را ارائه می‌کنند.
به گزارش سنای خانگی، حامد اصغرزاده مرغملکی کارگردان فیلم کوتاه داستانی «کیکاووس» که مورد تقدیر هیات داوران شصت و هشتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان مشگین‌شهر-ساوالان قرار گرفت، درباره این اثر گفت: «کیکاووس» تابستان امسال تولید شد و یک نسخه کامل نشده از آن به جشنواره فیلم کوتاه تهران هم فرستادیم که به این رویداد راه پیدا نکرد. همچنین در یک جشنواره ایتالیایی و شیلی هم پیش از این شرکت داشت.
وی درباره داستان فیلم توضیح داد: «کیکاووس» در ژانر وهم آلود و ترسناک و داستان پیرمردی به نام کاووس است که زمین ممنوعه‌ای دارد و می‌خواهد در آن بذر بکارد اما از نفرین اجنه و خباثت مردم بی خبر است و اتفاقاتی هم برایش اتفاق می‌افتد. اگرچه قصه این قابلیت را داشت که به فضای فانتزی برود اما سعی کردم در این مسیر نباشد.
وی درباره تجارب سینمایی خود عن‌ان کرد: پیش از این بیشتر فضای مستندسازی را تجربه کرده بودم و آثار صد ثانیه ای هم داشتم اما «کیکاووس» اولین فیلم داستانی من است اما چون رشته تحصیلی‌ام ادبیات نمایشی است می‌خواستم یک کار داستانی را تجربه کنم.
اصغرزاده درباره فرصت‌های برگزاری جشنواره‌های منطقه‌ای بیان کرد: من در جشنواره چهل و نهم منطقه‌ای حضور داشتم و آن دوره فیلمسازان زیاد و نام های بزرگی در این رویداد حضور داشتند چراکه فضای فیلمسازی در غرب کشور هم بسیار قوی بود و هست. در حال حاضر با توجه به شناختی که از بچه‌های فعال در فیلم کوتاه دارم به لحاظ اعتبار جشنواره های منطقه‌ای به لحاظ کیفی دست کمی از جشنواره فیلم کوتاه تهران ندارند و تولیدات جدید سینمای کوتاه را ارائه می‌کنند. همچنین فرصت خوبی برای راه‌یابی مستقیم به فستیوال تهران هستند.
شصت و هشتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان مشگین‌شهر-ساوالان ۲ تا ۵ بهمن ۱۴۰۲ برگزار شد.
بهنام اسداللهی کارگردان فیلم‌کوتاه داستانی «خوش خط» که در شصت و هشتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان مشگین شهر-ساوالان شرکت داشت، گفت: جشنواره‌های منطقه‌ای پله ای برای دیده شدن آثار شهرستان‌ها است و فرصت حضور در جشنواره فیلم کوتاه تهران را هم فراهم می‌کند.
به گزارش سینمای خانگی، بهنام اسداللهی کارگردان فیلم‌کوتاه داستانی «خوش خط» که در شصت و هشتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان مشگین شهر-ساوالان شرکت داشت، درباره این اثر توضیح داد: این فیلم در ژانر دفاع مقدس در یک فضای روستایی ساخته شده است، ۱۵ روز پیش تولید و دو روز تولید و یک ماه پس تولید داشت و روایتگر زندگی زنان روستایی استان اردبیل است که پشت جبهه‌های نبرد از مردان حمایت کردند.
وی افزود: گروهی از این زنان با کارهای ساده‌ای نظیر پخت نان و حتی دعا کردن و… به هر نحوی حامی دفاع مقدس بودند و دعاگویی زنان روستایی برای رزمندگان مضمون اصلی فیلم«خوش‌خط» را دربرمی‌گیرد.
میرزایی‌فر افزود: در «خوش خط» داستان از نامه‌ای شروع می‌شود که به دست یکی از روستاییان می‌رسد. جشنواره منطقه‌ای ساوالان اولین نمایش فرصت فیلم من در یک جشنواره بود.
وی درباره اهمیت و ضرورت برگزاری جشنواره‌های منطقه‌ای بیان کرد: نمایش فیلم‌های کوتاه حتی بدون فضای رقابتی به خودی خود اتفاق مثبتی است. همین که فیلم‌ها رنگ پرده می بینند برایشان نوعی جایزه است. این سومین بار است که در جشنواره‌های منطقه‌ای حضور داشتم و قبلا در جشنواره شبدیز و بار دیگر در همین مشگین شهر شرکت کرده بودم. تاثیر این جشنواره‌ها تبادل اطلاعات هنری میان فیلمسازان با هم است، وقتی فیلم‌ها را می‌بینم بر من تاثیر می‌گذارد و گفت و گوهای بین فیلمسازان برای من همیشه مثبت و موثر بوده است. از سویی دیگر جشنواره‌های منطقه‌ای پله ای برای دیده شدن آثار شهرستان‌ها است و فرصت حضور در جشنواره فیلم کوتاه تهران را هم فراهم می‌کند.
وی درباره دشواری فیلمسازی در شهرستان‌ها عنوان کرد: تجهیزات، بودجه کم یا دسترسی به عوامل حرفه‌ای شرایط فیلمسازی در شهرستان‌ها را سخت می‌کند. به ویژه در گونه‌ای مثل دفاع مقدس که به راحتی نمی‌توان یک صحنه از جبهه را طراحی و بازسازی کرد البته مزایای خود را هم دارد.
شصت و هشتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان مشگین‌شهر-ساوالان ۲ تا ۵ بهمن ۱۴۰۲ برگزار شد.
هیات انتخاب و داوری بخش «فیلم» شصت‌وهشتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان مشگین‌شهر-ساوالان معرفی شدند.
به‌گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط‌عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، هیأت انتخاب و داوری بخش «فیلم» شصت‌وهشتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان مشگین‌شهر-ساوالان که از ۲ تا ۵ بهمن ۱۴۰۲ به میزبانی انجمن سینمای جوانان ایران-دفتر مشگین‌شهر برگزار می‌شود، معرفی شدند.
اعضای هیات انتخاب و داوری که آثار سینمایی این جشنواره را در چهار بخش «داستانی»، «تجربی»، «پویانمایی» و «مستند» را ارزیابی کرده‌اند، عبارتند از: نیما عباسپور، رضا سبحانی، میردولت موسوی، کاوه صباغ‌زاده، احسان همتی، سیامک سلیمانی و نازنین چیت‌ساز.
نیما عباسپور؛ کارگردان و مدرس سینما، ساخت یازده فیلم کوتاه داستانی، تجربی و چهار مستند تلویزیونی را در کارنامه هنری خود دارد. وی همچنین مجری طرح سه فیلم سینمایی «سه روز و سه قتل»، «ناتور» و «سردباد» بوده و برنده جوایز مختلف در جشنواره‌های داخلی و برنده مدال نقره یونیکا در سال ٢٠۱٠ برای فیلم کوتاه «جنگل» شده است. عباسپور عضو هیأت مدیره انجمن فیلم کوتاه ایران و عضو هیأت انتخاب و داوری جشنواره‌های متعدد از جمله جشنواره فیلم فجر، جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، جشن تصویر سال، جشنواره فیلم موج کیش، جشنواره بین‌المللی فیلم رشد و جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران بوده است.
رضا سبحانی؛ نویسنده، کارگردان، تهیه‌کننده سینما، کارگردانی فیلم‌های سینمایی از جمله «زیستن»، «خاک سرد»، «آفتاب پشت برف»، «به تهران خوش آمدید»، «رژیم طلایی»، تهیه‌کننده و کارگردانی «اژدر»، کارگردانی فیلم‌های کوتاه و مستند از جمله «کشتار»، «نخل سوخته»، «پنجره»، «راهبان»، «کلاف فلزی»، «درخت کُنار»، «خواب تاریک»، «دست‌ها»، «رویای دانوب»، «نفس‌هایش»، «همسایه‌ها»، «فایز و پری» و «یک کیلو بال مگس» را در کارنامه هنری خود دارد. وی عضو کانون کارگردانان سینمای ایران، انجمن تهیه‌کنندگان و انجمن فیلم کوتاه و عضو خانه سینما است و در جشنواره‌های سینمایی متعدد به‌عنوان هیأت انتخاب و داوری حضور داشته است.
میردولت موسوی؛ نویسنده، کارگردان، فیلمنامهنویس، تهیه‌کننده، تدوین‌گر و دارای مدرک تحصیلی کارشناسی‌ارشد کارگردانی است. موسوی تا کنون فعالیت‌هایی نظیر مدیر گروه فیلمسازی دانشکده خبر اردبیل، عضو خانه سینما، عضو آکادمی آسیفا، مدرس رشته‌های مختلف سینما در دانشگاه‌های پیام نور، دانشکده خبر، فرهنگ و هنر نوین و مراکز هنری، برگزاری کارگاه‌های آموزشی در دفاتر انجمن سینمای جوانان ایران، نویسنده و کارگردان بیش از ۲۰ فیلم کوتاه داستانی و مستند، طراح، نویسنده و تهیه‌کننده هشت سریال تلویزیونی، عضو شورای سیاست‌گذاری، مدیر و دبیر اجرایی جشنواره‌های مختلف ملی، منطقه‌ای و استانی و بیش از ۴۳ نمایشگاه عکس و هفته‌های فیلم و عکس، عضو شورای سیاست‌گذاری و دبیر دو دوره جشن مهر سینمای ایران – استان اردبیل را در عرصه سینمای کشور داشته است.
کاوه صباغ‌زاده، نویسنده و کارگردان، فعالیت‌هایی نظیر برنامه‌ریزی و دستیاری کارگردان در بیش از سی فیلم و سریال ازسال ۱۳۷۷ تا ۱۳۹۹، ساخت پنج فیلم کوتاه و هشت تیزر تبلیغاتی را در کارنامه خود دارد. نویسندگی و کارگردانی فیلم‌های سینمایی «ایتالیا ایتالیا» و «رمانتیسم عماد و طوبا» از جمله سوابق هنری او به‌شمار می‌آید.
احسان همتی؛ نویسنده و کارگردان سینما، تحلیلگر فلسفه فیلم، زیبایی‌شناسی سینما و پژوهش‌گر روان‌شناختی در سینما و دارای مدرک تحصیلی کارشناسی‌ارشد سینما است. وی تا کنون معاون اجرایی سی‌ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، دبیر جشنواره فیلم کنگره بین‌المللی محمد (ص)، پیامبر رحمت، در آیینه ادب و هنر، مدرس نشست تخصصی (Real Time Film) به همراه پروفسور والنتینا والنتینی از دانشگاه ساپینزا، ایتالیا، عضو کمیته برگزاری نخستین جشنواره فیلم و عکس آیین آینه و هیأت انتخاب نخستین آفرینواره فیلم اروند بوده است.
سیامک سلیمانی؛ فیلمساز، تدوین‌گر و مدرس سینما است. سلیمانی به‌عنوان مدیر نظارت بر تولیدات انجمن سینمای جوانان ایران، عضو شورای عالی تولید انجمن سینمای جوانان ایران، مدیر پرتال تولید انجمن، مدرس دوره‌های فیلمنامهنویسی دفاتر انجمن، مدرس کارگاه‌های دوره‌ای «ایده تا ارائه»، مشاور ایده‌پردازی، فیلمنامهنویسی و پیچینگ فیلم‌های کوتاه داستانی، مدرس اولین اردوی فیلمنامهنویسی فیلم کوتاه انجمن، عضو هیأت انتخاب بخش بین‌الملل سی‌وهشتمین جشنواره فیلم کوتاه تهران و عضو هیأت انتخاب اولین دوره جشنواره ملی حوا، فعالیت داشته و دارد.
نازنین چیت‌ساز؛ فیلمساز و دارای مدرک تحصیلی کارشناسی‌ارشد ادبیات نمایشی است و کارگردانی فیلم‌های کوتاه «پرتاب ناگهانی یک فیل»، «گزینش»، «دامجی»، «نام، نام‌خانوادگی» را در کارنامه هنری خود دارد. از جمله فعالیت‌های وی تا کنون می‌توان از عضو شورای فیلمنامه انجمن سینمای جوانان ایران، داور جشنواره ملی هنری بانوی ایرانی، مدرسِ بخش فیلم کوتاه در رویداد ملی «دا»، مجری کارشناس برنامه «سینما جوان» نام برد.
شصت و هشتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان مشگین‌شهر-ساوالان، ۲ تا ۵ بهمن‌ماه ۱۴۰۲ به میزبانی انجمن سینمای جوانان ایران-دفتر مشگین‌شهر برگزار می‌شود.
شهرام مکری در جلسه نقد فیلمش بیان کرد که «هجوم» درباره زمانه‌ای حرف می‌زند که زمان حال حاضر نیست اما فیلم «جنایت بی‌دقت» یک بازخوانی نسبت به واقعه تاریخی در زمان حال دارد.
به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، پانصد و هفتاد و یکمین برنامه سینماتک خانه هنرمندان ایران دوشنبه ۲۵ دی ۱۴۰۲ ساعت ۱۷ به نمایش فیلم «جنایت بی‌دقت» به کارگردانی شهرام مکری و تهیه‌کنندگی نگار اسکندرفر محصول ۱۳۹۹ اختصاص داشت.
پس از نمایش این فیلم، نشست نقد و بررسی آن با حضور نیما حسنی‌نسب منتقد سینما و شهرام مکری کارگردان فیلم برگزار شد. در ابتدای این نشست از عوامل فیلم که در سالن حضور داشتند، دعوت شد تا روی صحنه حاضر شوند.
نگار اسکندرفر تهیه‌کننده فیلم سینمایی «جنایت بی دقت» گفت: در کارهای تولیدی که در طول این سال‌ها، در حوزه تئاتر و سینما انجام دادم، فیلم «جنایت بی‌دقت» را بیشتر دوست دارم. زیرا هربار که آن را می‌بینم برایم تازگی داشته و چیزهای جدیدی در آن کشف می‌کنم. خیلی خوشحال هستم که سال‌هاست در حال کار با شهرام مکری هستم که معتقدم فیلمساز آینده است. شاید نباید در مقابلش از او تعریف کنم ولی لازم است بگویم که این فیلم را از همه فیلم‌هایی که تا امروز ساخته نیز بیشتر دوست دارم.
بهزاد دورانی مستندساز و بازیگر نیز در ادامه بیان کرد: خیلی خوشحالم که این فیلم را با شهرام مکری کار کرده‌ام. زیرا پیش از این نیز با یکدیگر فیلم «هجوم» را کار کرده بودیم و ارتباط خوبی با هم داشتیم. به نظر می‌رسد که هر چقدر این فیلم را می‌بینیم، چیزهای تازه‌ای در آن کشف می‌کنیم.
مکری هر بار پیشنهاد همکاری می‌دهد، چشم بسته قبول می‌کنم
بابک کریمی بازیگر سینما نیز در ادامه بیان کرد: همگی دوستی داریم که با او شیطنت‌هایی انجام می‌دهیم که با بقیه دنیا نمی‌توانیم آن کارها را بکنیم. این دوست من در محیط سینمایی، شهرام مکری است که هر بار پیشنهاد همکاری می‌دهد، چشم بسته آن را قبول می‌کنم، زیرا می‌دانم قرار است تجربه‌ای کنیم که به هیچ چیز شبیه نیست. حتی تعریف کردن آن دشوار است. اکنون بعد از مدت‌ها که فیلم را دوباره دیدم، یاد روزهایی افتادم که حال همه ما بهتر بود. امیدوارم تجربه دیگری نیز با همدیگر داشته باشیم.
احسان صدیق آهنگساز و نوازنده نیز در ادامه بیان کرد: ساختن موسیقی این فیلم باعث افتخار من بود. شهرام مکری فیلمساز مورد علاقه من است. بنابراین وقتی پیشنهاد کار را داد، چشم بسته قبول کردم. وقتی به اینجا می‌آمدم، می‌دانستم که قرار است برای چهل وسومین بار فیلمی را ببینم که ۲ ساعت است. ولی باز چیزهای جدیدی در آن دیدم.
علیرضا برازنده فیلمبردار، راضیه منصوری بازیگر، سعید نادری بازیگر، معصومه بیگی بازیگر، گلزار فرزانه دستیار کارگردان از دیگر عواملی بودند که در صحبت‌هایی کوتاه، تجربه همکاری در این فیلم را مثبت ارزیابی کردند.
توضیح درباره فرم فیلمسازی فیلم در فیلم از زبان مکری
شهرام مکری در بخش بعدی این نشست، درباره فیلم «جنایت بی‌دقت» و دغدغه‌ای که موجب انتخاب فرم (فیلم در فیلم) این اثر شده است، گفت: اولین فیلم کوتاهی که کار کردم، فیلمی برای پایان‌نامه کلاسم بود. اسم آن را «جذابیت پنهان زمان» گذاشته بودم که آن هم فیلم در فیلم بود. در واقع داستان تدوین‌گری بود که با ادیت سعی می‌کرد، بخش‌هایی از یک فیلم را کم و زیاد کرده تا داستان آن را تغییر دهد. بنابراین باید بگویم که از اولین کار کوتاهی که انجام دادم، این پروسه را دوست داشتم. یعنی ساخت فیلم‌هایی درباره فیلم.
وی افزود: البته آن فیلم فقط یک بار در جشنواره فیلم کوتاه تهران نمایش داده شد. اکنون مشخصا فکر می‌کنم، فیلم‌هایی که کار می‌کنیم، به هر حال باید به این پروسه فیلمسازی اشاره کنند. یعنی اکنون این طور نگاه می‌کنم و اگر به این صورت نباشد، حس می‌کنم مقداری از حوزه علاقه من فاصله دارد. اکنون حوزه علاق‌مندی من به سمتی رفته که هر مدیومی باید در حال اشاره کردن به وضعیت خود مدیوم باشد. حال می‌تواند موسیقی، نقاشی یا سینما باشد. به همین دلیل فکر می‌کنم امروز دغدغه‌های ذهنی‌ام بیشتر شبیه اولین فیلم‌هایی شده که کار می‌کردم.
نیما حسنی نسب در ادامه با اشاره به شکل مواجهه فیلم با مقوله سینما و فیلم گفت: «جنایت بی‌دقت» در شکل کلی، ظاهرا یک فیلم در فیلم است اما شکل بقیه فیلم در فیلم‌های مرسوم نیست. زیرا نسبت آن با سینما، نسبتی چند وجهی است. فکر می‌کنم در سه‌لایه می‌توان درباره آن صحبت کرد. اول بحث فیلم در فیلم است؛ یعنی ما در حال دیدن فیلمی هستیم درباره فیلم دیگری که در سالنی در حال نمایش است و در آن فیلم ۲ مرتبه، عده‌ای تلاش می‌کنند فیلم دیگری را نمایش دهند. خود این موضوع مفهومی پیچیده‌تر از مفهوم عادی فیلم در فیلم‌هاست که مثلا به فیلمی در فیلم یا پشت صحنه فیلمی در فیلم می‌پردازد.
وی بیان کرد: فیلم ۲ سطح دیگر هم دارد که خیلی مهم است. مواجهه فیلم با تاریخ سینما که در ارجاعات مختلف اثر، آن را می‌بینیم و همچنین مواجهه فیلم با مفهوم معماری و لوکیشن. در واقع سالن سینما به عنوان مهمترین لوکیشن اثر که بیشترین زمان فیلم در آن می‌گذرد، معرفی می‌شود. خود این سالن سینما به مفهوم مکان و جایی برای فیلم دیدن و حضور مخاطب و مردمی است که تماشاگر «یک جنایت بی‌دقت» هستند و در نهایت احتمالا قربانی یک جنایت بی‌دقت دیگری می‌شوند که به طور همزمان در واقعیت و بیرون از پرده در حال رخ دادن است. این سه مواجهه، فیلم «جنایت بی‌دقت» را به یک فیلم خیلی ویژه در مفهوم فیلم در فیلم‌ها تبدیل کرده است.
مکری در ادامه توضیح داد: می‌خواهم بعد چهارمی هم به آن اضافه کنم. وقتی در حال نگارش سناریو بودیم، نسیم احمدپور به آن اشاره می‌کرد. شاید به دلیل تجربه تئاتری بود که داشت. ولی من خیلی آن را جدی فرض نمی‌کردم. اما بعد که فیلم را با تماشاگر دیدم، فکر می‌کنم این بعد چهارم هم می‌توانم به آن اضافه کنم و آن وضعیت تماشاگری است که فیلم را می‌بیند. یعنی وقتی در سالنی قرار می‌گیرم که تماشاگر همزمان در حال تماشای فیلم است، برایم بعد تازه‌ای از فیلم شکل می‌گیرد. آن زمان کامنت‌هایی را در فضای مجازی می‌خواندم.
جریان سیال ذهن در فیلم‌های شهرام مکری
حسنی‌نسب نیز گفت: شاید این حلقه‌ها و لوپ‌های تکراری که در فیلم‌های قبلی شهرام مکری به هم می‌رسند، به دلیل ماهیت پلان سکانسی بیشتر این موضوع را می‌رساند اما اینجا کار سخت‌تر است. بنابراین احتمالا شهرام مکری از چیزهای دیگری هم وام گرفته است. از صداها، تصاویر، ظواهر آدم‌ها و نشانه‌هایی که نه در جریان سیال ذهن به مفهوم ادبی آن، ولی ما را در یک سیالیتی بین زمان‌ها و دوران‌های مختلف می‌برد و در هر کدام از این موارد، قرار است یک چیز مشترکی به صورت موتیف بیاید. یعنی ما همواره و ظاهرا از گذشته، حال تا آینده درگیر و گرفتار این مفهوم‌ها و تکرارها و اشتباهات خواهیم بود. باتوجه به اینکه سینمای ما اصولا در تجربه‌های فرمی و پیچیده‌ای که می‌توان در بحث زمان برای روایت انجام داد، سینمای فقیری است، باید گفت که شاید سطح این موضوع از معدل کل سینمای ایران فراتر برود. ولی می‌دانم که مکری در این مسایل بوده و دغدغه آن را دارد.
وی در ادامه عنوان کرد: به عنوان مثال می‌توان به همین مفهوم تاریخی و ماجرای سینما رکس آبادان که ارجاع سینمایی دارد، اشاره کرد که به هر حال مفهومِ پیچیده‌ای است. زیرا ما در این کشور انقلابی داریم که یکی از نشانه‌های آن سینماسوزی بوده است. این خیلی عجیب و حیرت‌انگیز است. اما شاید نکته آموزنده آن، این باشد؛ آن هایی این سینماها را آتش زده‌اند که خودشان تماشاگر آن بودند. هیچکس نمی‌تواند غیر از این را ثابت کند. یعنی نمی‌توانیم فرض دیگری داشته باشیم. در واقع خود سازندگان و گردانندگان سینمای فارسی در نهایت آنهایی شدند که این سینما را سوزاندند. فکر می‌کنم این مفهوم فراتر از موضوع سینما رکس در ذهن مکری ایجاد شده است.
مکری در ادامه گفت: بحث‌هایی وجود دارد که افرادی بهتر از من می‌توانند درباره آن صحبت کنند. اینکه تاریخ در زندگی امروز ما چه کار می‌کند؟ از جمله همین بحث‌هاست. به هر حال ما آدم‌هایی در بند زمان حال زندگی‌مان هستیم اما در عین حال دایم گذشته‌ای به اسم تاریخ برای ما گفته شده است، آن را می‌خوانیم و از دیگران می‌شنویم و تصویری از آن را برای خودمان درست می‌کنیم. احتمالا در مورد آینده هم می‌توان چنین کاری انجام داد. تصوری برای خودمان به وجود می‌آوریم که چه شکلی خواهد بود و چه اتفاقی در آن رخ می‌دهد. اما واقعیت این است؛ زمانی که در آن زندگی می‌کنیم، همین چند سال زنده بودن مان است. احتمالا خوش‌بینانه این اتفاق این بوده که ما هم در آینده به تاریخ می‌پیوندیم.
«هجوم» یک نگاه آینده‌نگرانه‌ای در خود دارد و درباره زمانه‌ای حرف می‌زند که زمان حال حاضر نیست؛ فیلم «جنایت بی‌دقت» انگار یک نگاه بازخوانی نسبت به واقعه تاریخی در زمان حال دارد.
این کارگردان و مدرس سینما اظهار کرد: وقتی سناریو را می‌نوشتیم، در واقع انگار در حال انجام همان کاری هستیم که با تکرار کردن زمان حال انجام می‌دهیم. در واقع این بار می‌خواهیم با آوردن زمان گذشته و یا شاید نگاه کردن به ایده‌ای در آینده در پایان فیلم، آنها را با همدیگر میکس کنیم و ببینیم چطور می‌شود آنها را کنار هم گذاشت. بنابراین فکر می‌کنم خیلی کار دوری نسبت به کارهای گذشته انجام نمی‌دادیم ولی همان طور که به آن اشاره می‌کنید، تاریخ برای مان دستمایه‌ای جدید بود. یعنی اگر فیلم «ماهی و گربه» زمان حال را تکرار می‌کند و به هر حال «هجوم» یک نگاه آینده‌نگرانه‌ای در خود دارد و درباره زمانه‌ای حرف می‌زند که زمان حال حاضر نیست؛ فیلم «جنایت بی‌دقت» انگار یک نگاه بازخوانی نسبت به واقعه تاریخی در زمان حال دارد.
مکری در پایان گفت: به نظر می‌رسد که زمان فیلم، زمان حال حاضر است. اما مدل کاری که سعی کردیم در فیلم انجام دهیم، از لباس‌ها تا اشاره‌هایی که در فیلم وجود دارد، دایم به ما می‌گوید که انگار در عین حال در حال تماشای یک واقعه تاریخی هستیم. قصدمان این بود که تماشاگر نتواند مچ ما را بگیرد و به ما بگوید که در دوره سینما رکس ماشین‌ها در خیابان به این صورت نبودند. یا معماری اینطور نبود. به همین دلیل دایم به تماشاگر می‌گفتیم که شما در حال دیدن یک فیلم در زمان حال هستید. اما در عین حال دایم داشتیم ذهن آنها را تحریک می‌کردیم که فکر کنند در حال تماشای یک واقعه یا بازسازی تاریخی هستند. این همان ایده‌ای بود که در ذهنمان می‌چرخید.
رئیس سازمان سینمایی کشور در حکمی مهدی آذر پندار را به عنوان دبیر چهل و یکمین دوره جشنواره فیلم کوتاه تهران منصوب کرد.
به گزارش سینمای خانگی از سازمان سینمایی؛ متن حکم محمد خزاعی برای این رویداد مهم حوزه سینمای کوتاه کشور به این شرح است: نظر به دانش، تعهد و حسن سابقه به موجب این حکم به عنوان «دبیر چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران» منصوب می‌شوید. امید است با اتکال به پروردگار متعال و با عنایت به افق‌های ترسیم شده در نقشه گام دوم انقلاب اسلامی و راهبردهای کلان سازمان سینمایی نکات زیر را در برگزاری چهل و یکمین دوره جشنواره فیلم کوتاه سرلوحه قرار دهید:
۱- برنامه ریزی برای برگزاری جشنواره فیلم کوتاه تهران در تعدادی از استان های منتخب به جهت فراگیری بیشتر جشنواره و بهره‌مندی هر چه بیشتر علاقه‌مندان فیلم کوتاه از آثار جشنواره در استان‌ها
۲- تداوم توجه ویژه به ظرفیت‌ها و استعدادهای استان‌ها و مناطق مختلف کشور با تکیه بر مفهوم عدالت فرهنگی و تقویت حضور فیلمسازان استانی در بین اثار منتخب جشنواره ۳- پرهیز از هرگونه تشریفات زائد و اهتمام به اصل صرفه جویی
۴- تداوم رویکرد حمایتی از تنوع گونه‌ها در جشنواره با تاکید بر اصل امید، اخلاق و آگاهی
۵- تقویت سینمای ملی و بومی و توجه به اقلیم‌ها
۶- بهره‌گیری از جوانان متعهد و متخصص و اهالی فرهیخته جامعه فیلم کوتاه در بخش‌های مختلف اجرایی و راهبری جشنواره
۷- توجه به مقوله‌ی دیپلماسی فرهنگی در حوزه بین‌الملل، ایجاد ارتباط با جشنواره‌های همسو و مهیا کردن بستری مناسب برای حضور کشورهای صاحب سینما بویژه کشورهای دارای مشترکات دینی، فرهنگی و گفتمانی
۸- استفاده از چهره های متعهد متخصص داخلی و خارجی در کارگاه های آموزشی و فضاهای جنبی جشنواره
۹- تلاش برای پیوند دادن ظرفیت جشنواره‌های منطقه ای و همراستا کردن آنان با ظرفیت جشنواره فیلم کوتاه تهران
۱۰- توجه به مباحث روز، دغدغه های ملی و اساسی کشور، مباحث استراتژیک حوزه بین الملل و نگاه‌های امیدآفرین در انتخاب آثار جشنواره
مهدی آذرپندار مدیرعامل انجمن سینمای جوانان معتقد است اکران آنلاین فیلم‌های کوتاه تجربه‌ای جدید برای مخاطبان به حساب می‌آید که به شان و شخصیت سینمای کوتاه کمک می‌کند.
به گزارش سینمای خانگی از مهر، مهدی آذرپندار مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران درباره اکران آنلاین فیلم‌های کوتاه که با «وضعیت اورژانسی» ساخته مریم اسمی خانی شروع شده است، گفت: به شخصه از هر آنچه که منجر به توسعه عرضه فیلم کوتاه شود استقبال می‌کنم، چراکه ما با مساله دیده‌نشدن فیلم‌های کوتاه در کشورمان مواجه هستیم. درباره وضعیت سینمای کوتاه جهان در این مورد اطلاع چندانی ندارم و فکر می‌کنم در همه جای دنیا هم عموم مردم مخاطب فیلم کوتاه نباشند اما در کشور خودمان باید بگویم که فیلم‌های کوتاه حتی از سوی قشر منتقد سینما و نخبگان جامعه هم دیده نمی‌شوند و این موضوع قطعاً نیازمند بررسی و تامل است.
سهم عمده سینمای کوتاه ایران در جهان
وی بیان کرد: در بررسی‌هایی که داشتیم متوجه شدیم یکی از کشورهایی که سهم عمده‌ای در ارسال آثار به جشنواره‌های فیلم کوتاه دنیا دارد، ایران است. هر سال بیش از ۲ هزار فیلم کوتاه در کشور ما ساخته می‌شود که عدد بسیار مهم و قابل تاملی است، اما بسترهای دیده‌شدن این محصولات سینمایی در کشور ما بسیار محدود است. یکی از سیاست‌ها و اهداف ما در انجمن توسعه‌دادن این بسترها است و اقداماتی چون تولید یک برنامه تلویزیونی اختصاصی برای فیلم کوتاه و با نام «سینما جوان» در شبکه مستند، تلاش برای افزایش سهم فیلم کوتاه در اکران‌های «هنر و تجربه» و راه‌اندازی پاتوق‌های فیلم کوتاه انجمن صورت گرفته است تا جایی که امروز در ۵۶ دفتر به صورت منظم این پاتوق‌ها برگزار و فیلم‌های کوتاه منتخب به سراسر نقاط ایران ارسال می‌شود.
مدیرعامل انجمن سینمای جوانان افزود: در ادامه همین مسیر، سعی کردیم با پلتفرم‌ها تعامل گسترده‌تری داشته باشیم و به تازگی تعاملات ما با فیلم‌نت به اکران آنلاین فیلم‌های کوتاه منجر شده که آن را اتفاق مبارکی می‌دانم و حتی اگر آورده اقتصادی برای سینمای کوتاه نداشته باشد، به شان و شخصیت فیلم کوتاه کمک می‌کند.
وی یادآور شد: بررسی این موضوع که آیا اکران فیلم کوتاه می‌تواند آورده اقتصادی برای تولیدکنندگان آثار و به طور کل برای سینمای کوتاه داشته باشد نیاز به زمان دارد. به نوبه خودم در این مرحله نگاه مثبتی به این اتفاق دارم و بابت این همکاری از پلتفرم فیلم‌نت ممنون هستم اما یقیناً الزامات اقتصادی سرنوشت این همکاری‌ها را مشخص می‌کند چراکه ابعاد اقتصادی برای پلتفرم‌ها اهمیت دارد.
فیلم کوتاه برای مخاطبان پلتفرم‌ها پدیده جدیدی است
مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران درباره انتخاب فیلم‌های کوتاه مناسب برای اکران آنلاین گفت: فیلمی که برای اکران آنلاین انتخاب شده، یکی از آثار مهم سال‌های اخیر فیلم کوتاه ما است و به نظرم اگر کسی برای دیدن آن هزینه‌ای هم پرداخت کند، پشیمان نخواهد شد. به نظر من فیلم کوتاه برای مخاطبان پلتفرم‌ها پدیده جدیدی است و بسیاری از مخاطبان احتمالاً تا امروز اصلاً فیلم کوتاه ندیده‌اند و خالی‌بودن ذهن مخاطب از مدیوم فیلم کوتاه می‌تواند یک حسن باشد. به عنوان مثال نمایش‌های تئاتر را در نظر بگیرید که ممکن است برخی افراد هیچ‌وقت هیچ نمایشی را ندیده باشند اما ممکن است ذهنیتی درباره تئاتر داشته باشند و آن را مناسب مخاطب خاص بدانند و به همین دلیل هر چند که تا به حال به دیدن یک اجرای تئاتر نرفته‌اند، چندان رغبتی هم برای دیدن آن نداشته باشند. بنابراین ذهنیت نداشتن مخاطبان عام نسبت به سینمای کوتاه می‌تواند یک حسن به حساب بیاید و فکر می‌کنم اگر یک فیلم کوتاه در مدت زمانی اندک بتواند برای مخاطبش تعلیق یا معما با یک پایان‌بندی مناسب و غافلگیرانه داشته باشد، دیدنش می‌تواند تجربه‌ای دلپذیر به حساب بیاید و فیلم «وضعیت اورژانسی» این ویژگی‌ها را دارد و می‌تواند احساسات مخاطب خود را هم درگیر کند.
وی توضیح داد: امسال در جشنواره فیلم کوتاه تهران یکی از مسؤولان به جشنواره آمد و برای اولین بار دیدن فیلم کوتاه را تجربه کرد و این تجربه برایش بسیار جذاب بود و در گفت‌وگویی که با هم داشتیم معتقد بود که دیدن چند فیلم کوتاه در یک سانس با تجربه چند احساس متفاوت همراه است که به خودی خود اتفاقی جالب توجه است. به نظر من بسیاری از مخاطبان نمی‌دانند که فیلم کوتاه عالم متنوع و متکثری دارد و امروز داستانگویی در این سینما توسعه یافته است و به همین دلیل انتخاب «وضعیت اورژانسی» برای شروع اکران آنلاین فیلم کوتاه انتخاب بسیار درستی بوده است.
آمادگی انجمن سینمای جوان برای اکران فیلم‌های کوتاه
آذرپندار تاکید کرد: این آمادگی را داریم که فیلم‌های کوتاه بیشتری را به صورت آنلاین در پلتفرم‌ها اکران کنیم. در کنار توسعه اکران آنلاین فیلم‌های کوتاه، اکران این آثار در سینمای «هنر و تجربه» نیز برای ما مساله‌ای جدی است که بسته‌های فیلم کوتاه اکران شده در «هنر و تجربه» می‌توانند پس از پایان نمایش در سینماها در پلتفرم‌ها اکران شوند. مثلاً چندی پیش بسته‌ای شامل پنج فیلم کوتاه برای گروه «هنر و تجربه» آماده کرده بودیم که شامل فیلم‌های کوتاه ترسناک بود که همان بسته حالا می‌تواند به صورت آنلاین اکران شود و فکر می‌کنم برای بسیاری از مخاطبان دیدن چند فیلم ترسناک در مدت زمانی حدود یک ساعت و نیم می‌تواند جذاب باشد.
مدیرعامل انجمن سینمای جوان در پایان گفت: نکته دیگر این است که بسیاری از ژانرهای سینمایی در سینمای بلند ما وجود ندارد و مردم ما تصویری بومی و ایرانی از بسیاری از ژانرهای رایج سینمای دنیا در ذهن‌شان وجود ندارد اما این تنوع ژانر در سینمای کوتاه ایران وجود دارد. مخاطب در سینمای کوتاه می‌تواند مثلاً فضای فانتزی را که در سینمای بلند ایران بسیار نحیف است در چندین فیلم خوب تجربه کند و از این چند فیلم می‌توان یک بسته نمایشی مخصوص سینمای فانتزی تهیه کرد. ما سعی داریم روی جنبه‌هایی از سینمای کوتاه تاکید کنیم که فعلاً سینمای بلند ما از آن بی‌بهره است و در تعامل با پلتفرم فیلم‌نت که آغازگر این حرکت بوده پیشنهادمان این است که به سمت این جنس از فیلم‌ها برویم تا مخاطب بداند سینمای ایران هم فیلم علمی-تخیلی دارد که اتفاقاً جذاب و دیدنی است. در قدم‌های بعدی ما باید به رفتارشناسی و ذایقه مخاطب توجه داشته باشیم اما خوشبختانه سبد تولیدات انجمن و به طور کل سبد تولیدات فیلم کوتاه در ایران به طور کل سبدی متنوع است و می‌تواند سلایق مختلف را پوشش دهد.
کارگردان فیلم کوتاه «دست» هرچند فیلم کوتاه را پله رسیدن به فیلم بلند می‌نامند امامعقتد است: فیلم کوتاه هویت مستقلی دارد که برای دستیابی به تجربه ساخت اثر بلند موفق در سینما باید موضوعات سرگرم کننده را در فیلم کوتاه کنار بگذاریم چون کار فیلم کوتاه ایجاد تفکر است نه سرگرمی.
به گزارش سینمای خانگی، شقایق فتاحی در گفت‌وگو با ایرنا، اظهار داشت: اکثر فیلمسازان سینما را با فیلم کوتاه شروع کردند و به عبارتی در واقع تجربه ساخت فیلم کوتاه ضرورت تولید فیلم بلند است که به پشتوانه آزمون و خطاهایی که در این پروسه صورت می گیرد بستر تولید آثار جدی را فراهم می کند.
وی گفت: از طرفی هم نمی توان فیلم کوتاه را پیش درآمد حضور در فیلم بلند تعریف کرد چرا که فیلم کوتاه نیز هویت مستقلی دارد که برخی از فیلمسازان صاحب نام نیز ترجیح می هند ایده های خود را در قالب فیلم کوتاه بیان کنند اما متاسفانه در ایران به دلیل نگاه دانشجویی به فیلم کوتاه سبب شده است که بسیاری از ایده ها که می تواند در قالب فیلم کوتاه اثری درخشان باشند با ورود به آثار بلند از بین بروند و به ماهیت قصه و اثر آسیب برسانند.
کارگردان فیلم کوتاه «چتری از گذشته» با تاکید بر اینکه فیلم کوتاه مختص افراد آماتور نیست گفت: خیلی از ایده های ما در جایگاه فیلم کوتاه با ارزش هستند و تبدیل شدن آن به فیلم بلند کل روایت را نابود می کند.
این هنرمند با اشاره به حضور استعدادهای جوان در فیلم کوتاه گفت: در حال حاضر شاهد حضور جوانانی در تولید فیلم کوتاه هستیم که از لحاظ محتوای قدرتمند و خلاقیت در فرم از بسیاری از فیلم های بلند سینمایی جلوتر هستند.
وی افزود: متاسفانه به دلیل عدم حمایت در پخش این آثار درخشان کوتاه که به اندازه فیلم‌های بلند مورد توجه قرار نمی گیرند سبب شده است که جایگاه فیلم کوتاه در ایران به عنوان یک رویکرد تجربی محدود شود و وارد اقتصاد سینما نشود.
فتاحی گفت: ما امروز به دنبال سرگرمی هستیم در طول روز آنقدر ذهن مشغولی داریم که دلمان می خواهد چندساعتی را یک فیلم سرگرم کننده ببینیم به همین علت فیلم کوتاه مخاطب خاص خود را دارد اما خوشبختانه در چند سال اخیر اهمیت فیلم کوتاه بیشتر شده و جشنواره فیلم کوتاه تهران را داریم که به طور تخصصی به آن می پردازد.
وی ضرورت ساخت یک اثر تاثیرگذار را نیازمند دیدن و شنیدن خوب عنوان کرد و گفت: قطعا با خواندن یک کتاب و ساخت یک فیلم کوتاه نمی توانیم مدعی این باشیم که کارگردان هستیم، من فکر می کنم تولید فیلم کوتاه از فیلم بلند بسیار سخت تر است چون با بودجه کمی که در نظر گرفته می شود مجبور هستیم در زمان مشخص شده کار را تمام کنیم. به عنوان کارگردان نمی توانیم بر روی وظایف یک کارگردان فقط متمرکز شویم و باید مواظب تمامی امور نیز باشیم و همه کارها را همزمان پیش ببریم و هزار دغدغه دیگر غیر از کارگردانی وجود دارد.
کارگردان «اتاق آرزو» از راه‌یابی این اثر به بخش مسابقه پنجاه و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم رشد خبر داد.
به گزارش سینمای خانگی، محمد رشیدی‌فر در گفت وگو با ایرنا، اظهار داشت: اتاق آرزو که پیشتر برای جشنواره فیلم کوتاه تهران ارسال شد اما به بخش رقابتی این جشنواره نرسید، در پنجاه و سومین دوره از برگزاری جشنواره فیلم رشد از میان ۲۱۰۰ اثر ارسالی به جشنواره در بین دیگر آثار منتخب به رقابت خواهد پرداخت.
فیلم کوتاه اتاق آرزو به کارگردانی و تهیه‌کنندگی محمد رشیدی‌فر فیلمی است با ژانر درام و سورئال که به معضلات کودکان بویژه کودکان معلول می‌پردازد.
داستان فیلم از این قرار است: بهزاد پدر دختر معلولی است که می خواهد آرزوی محال دخترش را محقق کند.
اتاق آرزو به نویسندگی فرزاد عاطفی در تهران فیلمبرداری شده است.
در این فیلم محمد رشیدی‌فر، امیرعلی جوادپور، پریماه اسماعیلی، کیاشاه تنگستانی‌پور، امیر خانزاده، حامد عزیزی، مهوش توتونچی و فرزاد عاطفی ایفای نقش می‌کنند.
عوامل اتاق آرزو عبارتند از: مدیر فیلمبرداری: کردمان پویش، مدیر صدابرداری: یعغوب عبداللهی، طراح صحنه و لباس: محمد رشیدی‌فر، طراح گریم: نفس چگینی، دستیار کارگردان و برنامه ریز: فرزاد عاطفی، جلوه های ویژه: کردمان پویش، تدوین: آبتین جهانیان مدیر تولید: امیرعلی جوادپور، عکاس و فیلمبردار پشت صحنه: الهه حمیدی، عکاس میهمان: امیرحسین رفیعی، دستیار فیلمبردار: پارسا یوسف، مجری دکور: علی صادقی و ایمان بیات و مدیر روابط عمومی، تبلیغات و رسانه: امیر خانزاده.
پنجاه و سومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم‌های علمی، آموزشی و تربیتی رشد در مجتمع فرهنگی هنری سینما فلسطین برگزار خواهد شد و پس از آن آثار برگزیده در سراسر کشور برای مدارس به اکران درخواهد آمد.
قالب‌های این دوره از جشنواره، شامل فیلم‌های کوتاه و بلند با محوریت داستانی، مستند، پویانمایی و فیلمنامه است.
تهیه‌کننده فیلم «خودکشی به سبک نیچه» گفت: سینمای کردی غالبا سینمایی پر از نمایش فلاکت است، این فیلم اما جهانی فانتزی دارد و از شکل غالب سینمای کردی به دور است و با زبان کردی روایت می‌شود. همچنین زن در این فیلم به عنوان عنصری امیدبخش در اوج ناامیدی عمل می‌کند.
به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، داستان از یک مغازه شروع می‌شود؛ در شهری مه‌گرفته و سیاه در زمان و مکانی نامعلوم اما احتمالا در آینده. شخصیت‌های داستان، ملیت خاصی ندارند. حتی اسم‌هایشان را هم به جز یکی دو بار نمی‌شنویم، اما تنها وجه اشتراکشان با یکدیگر، یک چیز است: باید غمگین و افسرده به نظر برسند. این مغازه اما قرار نیست مایحتاج زندگی را به شما بفروشد بلکه جایی است برای فروش هر وسیله‌ای برای ترک زندگی.
این مغازه که ایده رمان نسبتا محبوب مغازه خودکشی اثر ژان تولی است دستمایه ساخت یکی از فیلم‌هایی شد که امسال در جشنواره فیلم کوتاه تهران خوش درخشید. فیلم خودکشی به سبک نیچه که امسال در جشنواره فیلم کوتاه تهران جایزه بهترین فیلمنامه اقتباسی و بهترین فیلم را دریافت کرد، حالا راهی چند جشنواره جهانی دیگر شده است.
به بهانه هفته کتاب با پیام کردستانی، نویسنده و کارگردان و بهمن رضایی؛ تهیه‌کننده این اثر، به گفت‌وگو نشستیم.
فیلمنامه‌ای که در قالب تصویر، خواندنی بود
بهمن‌رضایی تهیه‌کننده فیلم کوتاه خودکشی به سبک نیچه، درباره داستان این اثر گفت: فضا و داستان فیلم برای من جذابیت زیادی داشت. وقتی فیلمنامه را از آقای کردستانی گرفتم و خواندم، تمام کلمات جلوی چشمم تصویری شدند. من بدون اینکه کتاب را خوانده باشم جذب قصه شدم و فکر می‌کنم این یکی از ویژگی‌هایی بود که این فیلم در بخش اقتباس خوش درخشید.
وی ادامه داد: ما فیلمنامه‌ای داشتیم که از همان ابتدا در قالب تصویر خواندنی بود و می‌شد تک‌به‌تک اجزای آن را فهمید.
سوار بر روایت با قاب‌های بدیع
رضایی با تاکید بر فضاسازی اثر گفت: پیشینه من طراحی گرافیک و تدوین بود و آقای کردستانی پیشینه شهرسازی و معماری داشت. هر دو علاقه زیادی به تصاویر بدیع و زیبا و ابعاد مختلف زیبایی شناسی فیلم داریم. تصویری و فرمی‌کردن برای من جذابیت زیادی دارد. محتوا قطعا مهم است ولی اگر در فرم درستی ارائه نشود ایده حیف می‌شود. از این رو در این اثر نیز قاب‌ها و تصاویر بیشتر به چشم می‌آیند و تلاشمان این بود که فرم در خدمت محتوا باشد.
پیام کردستانی نویسنده و کارگردان فیلم نیز در پاسخ به آن‌که اقتباس از کتاب بیشتر فرمی بوده یا محتوایی گفت: فرم را از محتوا جدا نمی‌دانم و فکر می‌کنم فرم است که محتوا می‌سازد چراکه اگر فرم خوب داشته باشید می‌توانید محتوای خوبی هم بسازیدفرم را از محتوا جدا نمی‌دانم و فکر می‌کنم فرم است که محتوا می‌سازد چراکه اگر فرم خوب داشته باشید می‌توانید محتوای خوبی هم بسازید.
کردستانی درباره دلیل انتخاب این قصه برای اقتباس توضیح داد: نگاه من به جهان همین است و وقتی قصه اصلی را خواندم بلافاصله فیلمنامه در ذهنم شکل گرفت. این نگاه انتزاعی و سورئال را برای فیلم مناسب‌تر می‌دانم. قصه‌ای که جهانی فانتزی را برای مخاطب ترسیم می‌کند که با دیگر فیلم‌ها تفاوت دارد.
وی ادامه داد: تمایل به ساخت این قصه برای آن نبود که تصور می‌کردم ساخت یک قصه رئال مرا به تکرار می‌اندازد؛ بلکه به دلیل نگاهم به جهان، این سبک را برای قصه‌گویی مناسب‌تر می‌بینم.
تلاش نکردیم قصه را بومی‌سازی کنیم
کردستانی قصه این فیلم را بومی ندانست و افزود: من هیچ تلاشی برای بومی شدن قصه انجام ندادم و تلاش نکردم داستانی بومی تعریف کنم چرا که قصه، جهان‌شمول است و به اندازه کافی حرف برای گفتن دارد که نیاز نباشد بومی بشود.
این کارگردان درباره نام این اثر نیز تاکید کرد: دلیل انتخاب این نام نیز تضادی است که میان نام نیچه و قصه فیلم وجود دارد. نیچه هیچ‌گاه خودکشی نکرده و با این نام می‌خواستیم تضادی که در این نگاه وجود دارد را نشان دهیم.نیچه هیچ‌گاه خودکشی نکرده و با این نام می‌خواستیم تضادی که در این نگاه وجود دارد را نشان دهیم
وی ادامه داد: این تضاد در قصه نیز با زن دکتر ترسیم شده. کسی که برعکس شوهرش امیدوار است و جمله به امیددیدار دوباره‌تان بر زبانش جاری است. او امید دارد و جهان را به اندازه همسرش سیاه نمیبییند.
رضایی در پاسخ به اینکه این عنصر امیدبخش در کتاب، پسر دکتر و در فیلم، همسر اوست گفت: زن به عنوان کسی که عنصر زایش دارد، بهتر و بیشتر می‌تواند نویدبخش امید باشد. کسی که تولد را رقم می‌زند، گزینه بهتری برای امید دادن است و به عنوان عنصری امیدبخش در اوج ناامیدی عمل می‌کند.
امیدبخش و به دور از نمایش فلاکت
رضایی این فیلم را در زمره فیلم‌های سینمای کردی دانست و گفت: تفاوت این فیلم با دیگر فیلم‌های سینمای کردی در این است که سینمای کردی غالبا سینمایی پر از نمایش بدبختی و فلاکت است. ما تلاش کردیم فیلمی متفاوت و امیدبخش در قالب سینمای کردی بسازیم. فیلمی که جهانی فانتزی دارد و از شکل غالب سینمای کردی به دور است و با زبان کردی روایت می‌شود.
کردستانی در پاسخ به اینکه همچنان فیلمنامهنویسی را به سبک اقتباسی پیش خواهد برد یا اورجینال، گفت: من خودم را فیلمنامهنویس اقتباسی می‌دانم حتی اگر قصه‌ای اورجیتال داشته باشم. عقیده دارم وقتی ادبیات را به سینما می‌آورید، ناخودآگاه از هر آنچه خواندید و می‌دانید، وام می‌گیرید. پس چه متن قبلی داشته باشید و چه نه، فیلمنامهنویس اقتباسی هستید.
این کارگردان درباره ادامه حضور در فضای سینمای کوتاه توضیح داد: علیرغم آن‌که سینمای کوتاه به عنوان یک مدیوم خلاق و پویا به تنهایی پذیرفته شده و کامل است اما هدف من سینمای بلند است؛ جایی که مخاطب گسترده‌تری دارد و قصه‌های بیشتری می‌توان تعریف کرد.
رضایی درباره ادامه کار در سینمای اقتباسی تشریح کرد: گاهی دغدغه شخصی و اتفاقاتی که برای خودت می‌افتد هم به قدری درگیرکننده است که همان را برای فیلم انتخاب می‌کنی. نمونه آن نیز اتفاقی بود که برای من افتاد و وقتی آن را برای پیام تعریف کردم همان شب فیلمنامه آن را نوشت و تبدیل به پروژه بعدی من شد که می‌خواهم آن را کارگردانی کنم.
بهمن رضایی تهیه کننده و پیام کردستانی کارگردان فیلم کوتاه خودکشی به سبک نیچه
لزوم هوشمندی در مدیریت هزینه‌های فیلم کوتاه
تهیه کننده فیلم خودکشی به سبک نیچه به استقبال خوب مخاطبان در جشنواره فیلم کوتاه از این اثر اشاره کرد و افزود: در شب اعلام نامزدها، یکی از مخاطبان، مرا در آغوش کشید و گفت به شما حسودی می‌کنم؛ کاش این فیلم را من ساخته بودم. وقتی به او گفتم خب چرا این کار را نمی‌کنید، گفت: نمی‌توانیم میلیاردی هزینه کنیم.
وی تشریح کرد: حقیقت این است که برای این فیلم هزینه آنچنانی نشده. این طور به نظر می‌رسید که میلیاردها تومن برای این فیلم هزینه شده اما هزینه تولید خیلی کمتر از اینها بوده.
رضایی تاکید کرد: دلیل آن نیز این است که ما می‌دانستیم از هر نما، چه می‌خواهیم. حتی کالریست‌کار از همان ابتدا کاملا با مدیر فیلمبرداری، کارگردان و طراح صحنه و لباس، همراه بود و با هم مشورت می‌کردند. خروجی نهایی، فیلم رنگ و لعاب جذابی دارد. از این جهت است که پرهزینه به نظر می‌رسد؛ درحالی‌که نیازی به خرج میلیاردی نیست. با مدیریت هزینه تولید و اینکه بدانید با چه کسی می‌خواهید کار کنید، کافی است تا آنچه می‌خواهید در فیلم‌تان رقم بخورد.
