برچسب: جشنواره فیلم حقیقت

مستند «اسپانک» ساخته محمدرضا خوش‌فرمان که در بخش فیلم‌های کوتاه شانزدهمین جشنواره سینما حقیقت شرکت کرده، دغدغه‌های محیط زیستی مردی سالخورده را روایت می‌کند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایرنا، در این مستند، انزوا و تنهایی پیرمرد و شکست او در برابر اطرفیان، زنگ خطر را برای دوستداران آب و خاک و درخت و طبیعت به صدا درمی‌آورد.

این فیلم ۶۰ دقیقه‌ای بیانگر احترام ساکنان دره‌ای به نام گودین است به همه عناصر طبیعت از آب و خاک گرفته تا نخلستان‌های حاصلخیز است. در میان این ساکنان نقش و تاثیرگذاری پیرمردی با نام غلام قادر برجسته می‌شود. در زمانی که همه درخت‌ها و کپرهای‌شان را می‌فروشند او تسلیم تهدیدها نمی‌شود و تصمیم به ماندن در گودین می‌گیرد.

مستند اسپانک از یک سو نقش مخرب تکنولوژی بر طبیعت را به تصویر می‌کشد و از سوی دیگر به موضوع بی‌عدالتی علیه سیاهپوستان می‌پردازد. سیاهپوستان به گفته راوی فیلم از امکانات برابر برخوردار نبوده و مدتی تحت ظلم و ستم زندگی کرده‌اند.

او در جایی اشاره می‌کند که سیاهان در گذشته حتی اجازه انتخاب همسر را نداشته‌اند، ولی سعی می‌کردند در بین خودشان عدالت را رعایت کنند. این مستند در نمایش آداب و رسوم مردم منطقه گودین موفق است. قاب‌هایی که از مراسم پایکوبی بچه‌ها در مراسم عروسی و ریختن خرماهای زرد و قرمز داخل دریا می‌بینیم، تصویری از مناسک و سبک زندگی آن منطقه را ارائه می‌دهد.

غلام قادر که نمی‌خواهد سرزمین پدری‌اش را ترک کند، مجبور است به جنگ مهندسان سدساز برود. اما در نهایت مهندسان و مدیران در این جنگ نابرابر پیروز می‌شود و خفگی نخل‌ها را رقم می‌زنند. کپرهای تخریب شده با بولدزور و نخل‌های زیر آب رفته حکایت از شکست پیرمرد و پیروزی تکنولوژی ویرانگر دارند.

نقطه قوت فیلم نمایش تنهایی پیرمرد در دل یک نخلستان است که در این مسیر جذابیت بصری مناسبی را هم به نمایش می‌گذارد. اسپانک با حذف برخی سکانس‌های زاید و بهره‌گیری از ضرباهنگی سریع‌تر می‌تواند قصه‌اش را روان‌تر برای مخاطب روایت کند.

در خلاصه‌ی داستان این مستند آمده است: غلام قادر از ماهی‌گیران سیاه‌پوست سواحل مکران است که سفیدها اجازه‌ی استفاده از اسکله را به آن‌ها نمی‌دهند. آن‌ها در ساحلی شنی و بدون امکانات به نام ساحل سیاهان روزگار می‌گذرانند.

مستند کوتاه «چوپان‌های عاشق» ساخته امیر شکرگزار ناوی منتخب آرای مردمی ششمین جشنواره تلویزیونی مستند شد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، مستند کوتاه «چوپان‌های عاشق» به تهیه کنندگی و کارگردان امیر شکرگزار ناوی منتخب آرای مردمی ششمین جشنواره تلویزیونی مستند شد.

فیلم «چوپان‌های عاشق» که به زندگی کوه‌نشینان قوم تالش می‌پردازد، در ششمین جشنواره تلویزیونی فیلم مستند در بخش آرای مردمی جایزه و تندیس جشنواره را به خود اختصاص داد.

فیلم‌برداری این مستند کوتاه را امیر شکرگزار ناوی برعهده داشته است و محمد علی‌رخشانی تدوین این اثر را که در انجمن سینمای جوانان تالش تهیه شده، انجام داده است. 

امیر شکرگزار مستندساز تالشی مستندهای دیگری را در ارتباط با طبیعت و قوم تالش در دست ساخت دارد.

کاوه حدادی در یادداشتی درباره مستند «همه چیز از بالا قشنگتر است» تاکید کرد کودکان، بزرگترین قربانی جنگ‌ها و درگیری‌ها هستند.

به‌نقل از ستاد خبری شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت»، کاوه حدادی کارگردان مستند «همه چیز از بالا قشنگ‌تر است» و مدیر انجمن سینمای جوانان بروجرد، یادداشتی درباره این مستند نوشته که در خبرگزاری میزان منتشر شده است. متن این یادداشت به این شرح است: «شنبه۲۰ دی ماه سال ۱۳۶۵، ساعت ۱۲:۴۵ ظهر، دانش‌آموزان نوبت عصر در حیاط مدرسه به صف شده بودند در انتظار به صدا درآمدن زنگ شروع کلاس‌ها اما به‌جای زنگ مدرسه، آژیر قرمز و صدای مهیب انفجار موشک، نجواها و خنده‌های کودکانه‌شان را در هم شکست. در این حادثه،۲ مدرسه ابتدایی و راهنمایی در شهر بروجرد که در مجاورت هم بودند، مورد اصابت موشک قرار گرفتند و ۶۸ دانش‌آموزِ کودک بی‌گناه کشته شدند.
این ماجرا که در نوع خود در دنیا کم‌نظیر است، به نظرم از ظرفیت بالایی برای ساختن فیلم برخوردار بود، به‌خصوص که تا قبل از این هیچ فیلمی درباره آن ساخته نشده بود. مطمئناً تمام ظرفیت‌های نمایشی درباره این داستان به مدیوم فیلم‌های داستانی محدود نمی‌شود و دیگر مدیوم‌های نمایشی از جمله «مستند» هم سهم ویژه‌ای در بازنمایی این حادثه تلخ و به تصور کشیدن دوره‌ای مهم از جنگ فرساینده ایران و عراق می‌تواند داشته باشد.
وقتی صحبت از رخدادی در تاریخ معاصر می‌شود ذهن سازندگان و تماشاگران ما انگار ناخودآگاه به سمت مستند گردآوری (آرشیوی) می‌رود که البته تا حدی هم گزیرناپذیر است. چالش بزرگ من به‌عنوان کارگردان فیلم «همه چیز از بالا قشنگ‌تر است» این بود که چطور می‌شود فیلمی درباره اتفاقی در تاریخ معاصرمان ساخت که تماماً از ویژگی‌های گونه‌ی گردآوری پیروی نکند و در کنار استفاده از منابع آرشیوی (عکس، مصاحبه، فیلم و…) از داستان و عناصر زیبایی‌شناسانه‌ دیگری در خدمت انتقال مفهوم و تأثیرگذاری بیشتر بهره بُرد.
در کشف و شهود پیرامون این چالش، بخش‌های ابتدایی فیلم در ذهن من صحنه‌های اسلوموشن و کاملاً تخیلی با گفتار متنی دراماتیک و کودکانه نقش بست که بخش دوم و مستندِ فیلم آن‌را کامل و رمزگشایی و معنادار کرد.

ترکیب این دو بخش در نهایت، ساختار و کلیتی ساخت که اسم فیلم «مستند» را خودش بر پیشانی خودش گذاشت. جنگ پدیده مذموم و شومی است؛ وقتی که بر کشور و خاکی تحمیل می‌شود اما چاره‌ای جز دفاع نیست. کودکان در همه جنگ‌های تاریخ، قربانی‌اند. کودکانی که حتی تصویر و درک درستی از مفهوم جنگ ندارند و گویی تجسم معصومیت‌اند. کشته شدن این بچه‌ها در یکی از امن‌ترین جاهای جهان  مدرسه  تراژدی تاریخ و حتی دهن‌کجی به مفهوم امنیت است.
کودکان قربانی جنگ‌اند؛ حتی جنگ‌های داخلی. اتفاقاتی که در سال ۱۴۰۱ در ایران‌مان رخ داد یک‌بار دیگر بر این واقعیت تلخ صحه گذاشت؛ کودکان قربانی جنگ‌اند.»

شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» به دبیری محمد حمیدی‌مقدم از 20 تا 25 آذرماه در پردیس سینمایی ملت برگزار می‌شود.

کارگردان مستند «آب ما را خواهد برد» که نگاهی به اثرات سیل چهار سال قبل ایران دارد، می‌گوید: این فیلم صدای مردم سیل‌زده‌ای است که برخی از آن‌ها هنوز در چادر زندگی می‌کنند و نمی‌توان این صدا را خفه کرد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایسنا، شانزدهمین جشنواره بین‌المللی مستند (سینما حقیقت) آغاز شده و یکی از فیلم‌های آن مستند نیمه‌بلندی به نام «آب ما را خواهد برد» به کارگردانی محمد احسانی است که مربوط به اثرات سیل مهیب سال ۱۳۹۸ در سه استان خوزستان، لرستان و گلستان است.

این مستند ضمن نمایش ویرانه‌های سیل و در دل خانواده‌هایی که داغدار شدند، از نگاه برخی اهالی و فعالان این مناطق به گلایه‌های مردم و آنچه سبب بروز آن سیل ویرانگر بویژه در لرستان شد – از جمله باز کردن سدها – می‌پردازد.
احسانی که پیش‌تر فیلم‌های مستندی همچون «بانوی ارومیا»و «روزگاری هامون» را ساخته برای ساخت این مستند یک سال پس از وقوع سیل به سه استان درگیر سیل سفر کرده و در هر کدام ۱۰ روز فیلمبرداری داشته است. او اشاره می‌کند که در فیلمش از روستایی فیلمبرداری کرده بود که بیشترین تخریب را در سیل داشت و از قضا در ‌ماه‌های اخیر و در جریان ناآرامی‌ها نیز نامش مطرح شده بود.
 او که یک سال پس از وقوع سیل به استان‌های لرستان، خوزستان و گلستان برای فیلمبرداری از مناطق سیل زده سفر کرده بود درباره ساخت مستند «آب ما را خواهد برد» به ایسنا می‌گوید: این فیلم به سیل سال ۹۸ و در واقع قربانیان رها شده سیل مربوط می‌شود که آن را یک سال پس از سیل ساختیم. بخشی از تصاویر استفاده شده در مستند به زمان وقوع سیل برمی‌گردد که حدود هفت تا هشت دقیقه است و آن‌ها را برای ارتباط بیشتر با حادثه رخ داده، از دوستانی که از زمان سیل فیلمبرداری کرده بودند گرفتیم یا خریداری کردیم اما باقی بخش‌ها در سال ۱۳۹۹ فیلمبرداری شدند.
احسانی درباره زمانی که ایده‌ی ساخت چنین فیلمی را در ذهن داشت هم می‌گوید: معمولا ایده ساخت چنین فیلم‌هایی از زمان وقوع حادثه شکل می‌گیرد اما در بلایای طبیعی وقتی سراغ ساخت فیلم می‌رویم نوعی شتاب زدگی وجود دارد و عمده فیلم‌هایی که در رابطه با این اتفاق‌ها ساخته می‌شوند خواه‌ناخواه به عمق آن ماجرا نزدیک نمی‌شوند؛ حتی در دوران کرونا هم شاهد بودیم فقط اندک فیلم‌هایی توانستند به کارهای خوب تبدیل شوند. من معتقد بودم برای ساخت فیلم از سیل سال ۹۸ باید زمان بگذرد تا اتفاق کمی ته‌نشین شود که بتوان کار درست‌تری انجام داد. بر همین اساس به مدت یک ماه در سه استان خوزستان، لرستان و گلستان یعنی هر استان به مدت ۱۰ روز فیلمبرداری کردیم و شرایطی را به تصویر کشیدیم که مردم پس از گذشت یک سال از وقوع سیل با آن دست به گریبان بودند.
او یاداور شد:‌ متاسفانه بسیاری از مردمی که از سیل آسیب دیدند و خانه‌هایشان از بین رفت، همچنان شرایط خوبی ندارند از جمله روستای «حیات الغیب» که در ماه‌های اخیر به واسطه نام دختری نوجوان (نیکا شاکرمی) هم اسمش شنیده می‌شد. این روستا بیشترین تخریب را در زمان سیل داشت و مردمانش هنوز در چادر زندگی می‌کنند.
احسانی در پاسخ به اینکه به عنوان یک مستندساز چه پیش‌بینی‌ای از اثرگذاری این نوع مستندها دارد؟ می‌گوید: ما فعلاً اولین نمایش عمومی فیلم را در داخل کشور و جشنواره حقیقت گذاشتیم و قصد داریم تا جایی که امکان دارد آن را در تهران و مناطقی که فیلمبرداری داشتیم، برای مردم و مسئولان محلی و نیز دانشگاه‌ها نمایش دهیم. قاعدتاً ساخت این نام مستندها خالی از تأثیر نیست ولی باید توجه کنیم که این اثرگذاری را در چه بخشی می‌خواهیم شاهد باشیم. اگر این فیلم را برای مردم نشان دهیم قطعاً تاثیر خود را دارد بخصوص آنکه یک زمانی تصور می‌شد صحبت کردن درباره محیط زیست صرفاً دغدغه افراد روشنفکر است, اما الان به دغدغه عمومی‌تری تبدیل شده است. این نوع فیلم‌ها در کنار حضور کنشگران محیط زیست و خود مردم  می‌توانند تاثیر بگذارند چرا که مردم نیز تا حد زیادی بخاطر آسیب‌هایی که از تغییرات محیط زیستی متحمل شده و در زندگی دیده‌اند، به آگاهی رسیده‌اند.
وی ادامه می‌دهد:‌ اما باید تاکید کرد که هنوز این تاثیرگذاری در بخش مدیریتی و بر مسئولان چندان زیاد نبوده است. البته این طور نیست که مدیران فیلم‌ها را نبینند و احتمالا از ما آمارهای بیشتری هم دارند اما متاسفانه در دید کلان، نگاه محیط زیستی خیلی کم است در حالی که باید به آمایش سرزمین و آسیب‌های زیست محیطی و اجتماعی توجه بیشتری شود.
احسانی در پایان با اشاره به اینکه فیلمش برای شرکت در جشنواره حقیقت ممیزی خاصی نداشته بیان می‌کند:‌ من به تمام کسانی که در این مدت تمایل به حضور در جشنواره نداشتند و حرف از تحریم آن زدند، حق می‌دهم و به نظرشان احترام می‌گذارم. می‌دانم که این موضوع از سر همدردی با مردم تلقی می‌شود اما درباره خودم باید بگویم، فیلمی ساخته‌ام که از هیچ ارگان یا سازمانی برای آن پول نگرفته‌ام و «آب ما را خواهد برد» تنها با حضور جمع کثیری از علاقه‌مندان و دغدغه‌مندان محیط زیست تولید شده که در طول سه سال ساخت فیلم، ذره ذره به ما پول رساندند؛ به همین دلیل وقتی فیلمی ساخته شده که بخشی از صدای مردم است نمی‌توانم این حق را نادیده بگیرم. می‌دانم افراد زیادی از کسانی که در زمان ساخت فیلم بودند منتظرند آن را ببینند.

من نمی‌توانم صدای مردمی را که در این فیلم صحبت کرده‌اند خفه کنم ولی امیدوارم پس از این روزهای سخت، بتوانم «آب ما را خواهد برد» را در سطحی وسیع‌تر نمایش دهم.
برخی از عوامل این مستند عبارتند از: تهیه‌کننده: سوده دهنوی و محمد احسانی، فیلمبردار: مهدی آزادی، صدابردار: علی علوی و علیرضا نوین‌نژاد، تدوینگر: لقمان سخنور، طراحی و ترکیب صدا: حسین قورچیان، مدیر تولید: مجید فردی انور.

اسامی ۲۰ مستند کوتاه راه یافته به بخش مسابقه ملی شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» اعلام شد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ستاد خبری شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت»، اسامی ۲۰ مستند کوتاه راه یافته به بخش مسابقه ملی شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» اعلام شد.

فهرست ۲۰ مستند کوتاه بخش ملی این دوره عبارتند از «اصیل» (سعید آلبوعبادی)، «سامورایی‌ها در کردستان» (مصعب عباسی سر، سرکوت نیکدل)، «یک قایق روی دریا» (آرمان قلی پور دشتکی)، «مه لقا» (مریم جمالی)، «روایت فرهت» (امیراطهر سهیلی)، «پرواز بر فراز خانه خورشید» (مهدی باقری)، «مترسک‌ها می‌رقصند» (محسن شیرزایی)، «آت اوغلان» (هادی شریعتی)، «آنجلینا» (رضا دانش‌پژوه)، «کشیم عاشق» (امیر آقاعبدالهی)، «پیر طاهر» (حامد قاسمی)، «پسر کوهستان» (احسان کمرخانی)، «سرخدار» (محسن سخا)، «ققنوس» (مونا شمس)، «ماراتن به سوی خط باریک قرمز» (کتایون جهانگیری)، «آستان خورشید» (حمیدرضا محروقی)، «رضایت مادر» (امین لطفی شهپر)، «سنگ‌های مرز» (روح‌الله اکبری)، «فرش عرش» (روح الله توکلی) و «ماهر» (محمد سلیمی راد).

لازم به ذکر است، دو مستند کوتاه «سامورایی‌ها در کردستان» ساخته مصعب عباسی سر و سرکوت نیکدل و «مترسک‌ها می‌رقصند» ساخته محسن شیرزایی، از تولیدات انجمن سینمای جوانان ایران است که در این دوره از جشنواره حقیقت، پذیرفته شده است.

شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» با دبیری محمد حمیدی‌مقدم از ۲۰ تا ۲۵ آذرماه ۱۴۰۱ برگزار می‌شود.

اسامی ۲۰ مستند کوتاه و ۱۵ مستند نیمه‌بلند راه یافته به بخش مسابقه ملی شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» اعلام شد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از سینماپرس، فهرست ۲۰ مستند کوتاه و ۱۵ مستند نیمه‌بلند حاضر در بخش ملی جشنواره امسال اعلام شدند.

مستندهای کوتاه این دوره عبارتند از:

«اصیل» سعید آلبوعبادی، «سامورایی‌ها در کردستان» مصعب عباسی سر، سرکوت نیکدل، «یک قایق روی دریا» آرمان قلی پور دشتکی، «مه لقا» مریم جمالی، «روایت فرهت» امیراطهر سهیلی، «پرواز بر فراز خانه خورشید» مهدی باقری، «مترسک‌ها می‌رقصند» محسن شیرزایی، «آت اوغلان» هادی شریعتی، «آنجلینا» رضا دانش‌پژوه، «کشیم عاشق» امیر آقاعبدالهی، «پیر طاهر» حامد قاسمی، «پسر کوهستان» احسان کمرخانی، «سرخدار» محسن سخا، «ققنوس» مونا شمس، «ماراتن به سوی خط باریک قرمز» کتایون جهانگیری، «آستان خورشید» حمیدرضا محروقی، «رضایت مادر» امین لطفی شهپر، «سنگ‌های مرز» روح‌الله اکبری، «فرش عرش» روح الله توکلی و «ماهر» محمد سلیمی راد.

اسامی ۱۵ فیلم راه‌یافته بخش مستندهای نیمه‌بلند این رویدادهم به شرح زیر است:

«آب ما را خواهد برد» به کارگردانی محمد احسانی، «جای زخم جنگ» به کارگردانی عرفان علی‌حسن‌زاده، «بازمانده» به کارگردانی علیرضا کرمی، «راه پر ستاره» به کارگردانی احمد سیدکشمیری، «خیشی که دشت‌ها را شیار زد» به کارگردانی احسان غیبی حاجیور، «دفک» به کارگردانی بهنام بیرم‌وند، «اپوش» به کارگردانی بهمن ابراهیمی، «جاده استخوان» به کارگردانی بهروز نورانی‌پور، «اسپانک» به کارگردانی محمدرضا خوش‌فرمان، «شهر گمشده» به کارگردانی مهدی افشار نیک، «عزیز» به کارگردانی مهدیه سادات محورجعفری، «واهگ» به کارگردانی حدیث جان بزرگی، «بلوار اتحاد» به کارگردانی صادق زارع، «دیواره‌های مرز» به کارگردانی فاطمه مرزبانی و «علی مسیو» به کارگردانی مسعود میر.

شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» با دبیری محمد حمیدی مقدم از ۲۰ تا ۲۵ آذر برگزار می‌شود.

کارگردان و تهیه‌کننده مستند «اپوش» می‌گوید: اگر ما به دنبال انتقاد واقعی، پژوهش شده و اصلاحی هستیم محل آن قطعا جشنواره «سینماحقیقت» است.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ستاد خبری شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت»، بهمن ابراهیمی کارگردان مستند «اپوش» که متقاضی حضور در شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» شده است، درباره این اثر و معنی نام انتخاب شده برای آن گفت: «اپوش» به معنای دیو و دشمن خرمی و سرسبزی است و محتوای این مستند نیز درباره شرایط زیست‌محیطی کوهستان الوند و خشکسالی‌های پیش آمده برای این منطقه است. در این مستند محیط زیستی به مشکلات، تخریب‌ها و کم‌آبی‌های کوهستان الوند می‌پردازیم.
 

او ادامه داد: علت انتخاب این نام نیز برای چنین تخریب‌هایی است، افرادی که با تغییر کاربری زمین‌ها، از بین بردن مراتع و … نقش آن دیوی را دارند که باعث نابودی خرمی و سرسبزی این منطقه شده‌ است. من 10 سال است که در این منطقه مستندهای محیط زیستی، حیات وحش، گردشگری و … ساخته‌ام و الان شاهد این موضوع هستیم، کوهستانی که آب تالاب هورالعظیم در خوزستان و همچنین دریاچه استادان در اصفهان را تامین می‌کرد، دامنه‌های خود دچار خشکسالی شده است.
 

این مستندساز درباره علت ساخت مستندی با چنین موضوعی بیان کرد: به هر صورت همه افراد یک جامعه خواه یا ناخواه درگیر خشکسالی رخ داده می‌شوند و مستندسازی که در حوزه محیط زیست و حیات وحش فعالیت می‌کند و همچنین 10 سال در کوهستان الوند تحقیق و پژوهش داشته و فیلم ساخته است قطعا همچنان درگیر ساخت اثری برای محیط زیست این منطقه به ویژه در شرایط خشکسالی خواهد بود.
 

او افزود: تا امروز هر اثری که درباره کوهستان الوند تولید شده است درباره زیبایی، سرسبزی و خرمی این محدوده بوده است اما این کوهستان در شرایطی قرار گرفته که شاید تا چند سال آینده حیاتی را در دامنه‌های آن شاهد نباشیم چراکه در سال‌های گذشته پوشش گیاهی کوهستان الوند بالای 60 درصد بود اما امروز پوشش گیاهی این منطقه به زیر 18 درصد رسیده است.
 

به گفته ابراهیمی کارگردان مستند «اپوش»، ساخت این فیلم نزدیک به 2 سال زمان برده و در این میان برای تحقیق و پژوهش از کوهستان الوند به خوزستان نیز سفر کرده است.
 

این کارگردان درباره چالش‌ها و سختی‌هایی که هنگام ساخت این مستند با آن درگیر بوده است، توضیح داد: یکی از چالش‌هایی که در ساخت این مستند با آن درگیر شدم، اتفاق غیرقابل پیش‌بینی بود که در مسیر سفر به خوزستان مورد هجوم سارقان قرار گرفتم ولی خوشبختانه به خیر گذشت و درنهایت به ادامه روند ساخت مستند بازگشتم. البته که باید بگویم پرداخت به چنین موضوعاتی ممکن است از دید برخی مدیران تلخ و سیاه‌نمایی به نظر برسد اما باید بدانیم که ساخت این مستندها در راه روشنگری است و علت آن آگاهی بخشی و اطلاع‌رسانی برای رسیدن به یک راه حل تاثیرگذار است.

او درباره جشنواره «سینماحقیقت» عنوان کرد: من به عنوان فیلمسازی که به صورت اختصاصی در حوزه محیط زیست فعالیت می‌کنم تا چند سال پیش معتقد بودم این آثار جایگاه باید را در جشنواره «سینماحقیقت» ندارند و شاید آنطور که درخور اهمیت این آثار است، به آن‌ها توجه نمی‌شود اما خوشبختانه در چند سال اخیر این مشکل برطرف شده و اهمیت ویژه‌تری به این حوزه مهم مستندسازی داده شده است و در جشنواره «سینماحقیقت» دیده می‌شوند که من به شدت به این رویکرد جشنواره امیدوار هستم.

ابراهیمی در پایان درباره حضور در جشنواره «سینماحقیقت» برخلاف برخی تحریم‌ها تاکید کرد: من معتقدم اگر ما به دنبال انتقادات واقعی، پژوهش شده و اصلاحی هستیم محل آن قطعا جشنواره «سینماحقیقت» است. من به عنوان یک مستندساز محیط زیست انتقادم را به مدیران و شرایط محیط زیستی پیرامون خود را از طریق فیلمی که می‌سازم بیان می‌کنم و دیگر مستندسازان نیز به همین شکل انتقاد خود را عنوان می‌کنند چراکه آثار مستند در ذات خود نقد و اصلاح را به همراه دارند به همین دلیل این جشنواره می‌تواند محلی برای گفتگو و بیان نقدهای سازنده باشد و اهمیت آن نیز در ایجاد چنین فضایی است.

هفت مسترکلاس انتقال تجربه در شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» به صورت آنلاین و حضوری برگزار می‌شود.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ایسنا، جشنواره «سینماحقیقت» در شانزدهمین دوره خود قرار است مسترکلاس‌های «انتقال تجربه» را به عنوان یکی از بخش‌های ویژه هم‌زمان با آغاز جشنواره در اختیار علاقه‌مندان قرار دهد. براساس پیگیری‌ها و طبق برنامه‌ریزی اولیه، در این دوره از جشنواره هفت مستر کلاس انتقال تجربه با حضور فیلمسازانی ایرانی و بین‌المللی به صورت حضوری و آنلاین برگزار خواهد شد.

این مسترکلاس‌ها قرار است به صورت حضوری در خانه جشنواره برگزار شود و شامل «مستندسازی تک نفره»، «طراحی ساختار در مستند بحران»، «نریشن در مستند»، «تکنیک‌های مصاحبه در مستند و «توسعه طرح مستند» است. در بخش بین الملل مسترکلاس «تولید مشترک در سینمای مستند» و مسترکلاس «اصول بنیادین هنر» برگزار خواهد شد.

شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» به دبیری محمد حمیدی مقدم اواخر  آذرماه ۱۴۰۱ در پردیس سینمایی ملت برگزار می‌شود.