کارگاه آنلاین نستیا کورکیا

کارگاه انتقال تجربه «مواجهه با موضوعات ذهنی؛ هنر» توسط نستیا کورکیا در چهارمین روز از برگزاری جشنواره «سینماحقیقت» به صورت آنلاین در دسترس علاقمندان قرار گرفت.

به گزارش ستاد اطلاع رسانی شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت»، نستیا کورکیا که با فیلم «GES-2» در شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» حضور دارد، در این کارگاه که با عنوان «مواجهه با موضوعات ذهنی؛ هنر» برای علاقمندان تعریف شده بود، گفت: همیشه رویای این را داشتم که به ایران بیایم و معرفی شدنم در ایران مایه افتخار است. یکی از فیلمسازان و کارگردان‌های قدیمی و مورد علاقه من، عباس کیارستمی بود و خیلی متاسفم که نتوانستم (به دیدارش) بیایم. حداقل خوشحالم که می‌توانم به این صورت، در یک جلسۀ از پیش ضبط شده دربارۀ فیلمم حرف بزنم.

او ادامه داد: مایل نیستم اسم این جلسه را مستر کلاس بگذارم. چون مگر من چه کسی هستم که بخواهم برای شما مستر کلاس برگزار کنم. حداقل می‌توانم بعضی از سوال‌های شما را پاسخ دهم. امیدوارم بتوانم چیزهای جالبی را که دوست دارید، دربارۀ فیلم من بدانید را با شما به اشتراک بگذارم.

این مستندساز در ادامه بیان کرد: وقتی ساخت این فیلم را شروع کردم، یکی از پرسش‌های اصلی که از همان ابتدا داشتم، این بود که هنر و به طور خاص هنر معاصر چیست؟ در مدت پنج سال فیلمبرداری، مدام این سوال خیلی ساده را از همه می‌پرسیدم. چون برایم خیلی مهم بود و عجیب اینکه هر کس از هنر درک خودش را داشت. بنابراین مشخص شد که ارائۀ یک تعریف مشخص از هنر بسیار مشکل است.

کورکیا با بیان اینکه هنر چیزی است که شما را برانگیخته کند، گفت: وقتی یک فیلم قوی تماشا می‌کنین، هم با موضوع جدیدی آشنا می‌شوید و هم در عمق وجود شما، مسئله‌ای بسیار آهسته و با ظرافت شروع به تغییر کرده و شکل‌گیری ایده‌ای جدید در درون شما آغاز می‌شود. وقتی از برانگیختگی حرف می‌زنم اصلاً منظورم احساسات یا هیجانات پرشور نیست؛ گاهی ممکن است نشستن به تماشای یک فیلم حوصله‌ شما را سر ببرد و چندان سرگرم‌کننده نباشد اما حس‌اش با شما می‌ماند. به این ترتیب از خودتان بیرون می‌آیید و دنیا را از زوایه‌ای متفاوت می‌بینید. اگر فیلم یا هر فرم هنری دیگری تغییری در شما به وجود نیاورد، آن زمان پرسش جدی برای من این است که موضوع چیست؟

او با تاکید بر اینکه آدم عملگرایی است که سعی می‌کند به سمت تئوری نرود، بیان کرد: در واقع برداشت‌های مختلف مردم از هنر، من را خیلی حیرت‌زده کرد. فرایند بازسازی آن ساختمان و تبدیل نیروگاه تولید برق به یک موسسۀ هنری برایم شگفت‌آور بود. همان فرایند بازسازی، به نحوی پرفورمنس هنری بود. دست کم برای من که این طور به نظر می‌رسید.

این مستندساز ادامه داد: در طول فیلمبرداری و در طول روز به روش کار کردن کارگرها و امنیت‌شان در منطقۀ کارگاهی فکر می‌کردم؛ به اینکه آنها به آن سازۀ بزرگ فلزی و معلق در آسمان چطور نگاه می‌کنند؟ آیا هنر معاصر همین نیست؟ برای من ترکیبی از احساسات مختلف و جالب بود.

کورکیا در ادامه صحبت‌هایش گفت: ساخت این فیلم پنج سال طول کشید و البته که در این مدت چیزهای زیادی برای من داشت و درکم را نسبت به فیلمسازی تغییر داد. بنابراین، برایم سخت است که فیلمم را در یک مقوله طبقه‌بندی کنم. به نحوی نمی‌توان گفت این فیلم، تجربی است؛ مایلم بگویم فقط یک فیلم است.

او ادامه داد: نمی‌توانم آن را یک مستند مشاهده‌ای معرفی کنم. چون گاهی افراد با دوربین تعامل دارند. نمی‌توانم بگویم مستندی کاملاً مشارکتی است. این اثر ترکیبی از انواع مستندسازی است. روراست بگویم اولش برایم سخت بود، چون می‌خواستم همه‌چیز مرتب و آماده باشد و سبک یکدستی داشته باشد. دربارۀ اینکه به چه روشی این فیلم را بسازم، ایده‌های زیادی داشتم و فکر می‌کنم این خودِ فیلم بود که خودش را به من نشان داد!

این مستندساز در ادامه بیان کرد: این فیلم باعث شد چیزهای بیشتری دربارۀ خودم و فرایند کار یاد بگیرم که برایم بسیار ارزشمند است. برای مثال، صحنه‌هایی که کارگرها در آن حضور دارند و ناگهان رو به دوربین حرف می‌زنند. در آن لحظه‌ها با خودم می‌گفتم ای وای! من این را نمی‌خواستم! نمی‌خواهم آنها با دوربین حرف بزنند؛ چنین تعاملی را نمی‌خواهم. اما راستش بعداً که تصویرها را نگاه می‌کردم به این نتیجه می‌رسیدم که آن تصاویر، زنده‌تر هستند.

کورکیا در ادامه بیان کرد: نمی‌خواستم آدم‌ها انقدر مستقیم باهم حرف بزنن، ولی حقیقتی در آن صحبت‌ها بود؛ که ارزشش فراتر از محتوای مطرح شده است. پس به این نتیجه رسیدم که باید بخشی از فیلم باشد. ادراکات من از اینکه می‌خواهم فیلمم را چطوری بسازم، یک فرایند مستمر بود، به‌خصوص در فرایند تدوین. چون حذف سکانس‌ها و فقط بیان حس خودتان در فیلم کار آسانی است، اما بعد می‌بینید کسل‌کننده‌ شده و حسی از پیچیدگی دنیا و آفرینش به شما نمی‌دهد.

در ادامه این برنامه نیز نستیا کورکیا تجربیات شخصی خود از ساخت مستند را با مخاطبان به اشتراک گذاشت.

شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» به دبیری محمد حمیدی مقدم تا 25 آذرماه در پردیس سینمایی ملت در حال برگزاری است.

مواجهه با موضوعات ذهنی هنر در سینما حقیقت

کارگاه انتقال تجربه «مواجهه با موضوعات ذهنی؛ هنر» توسط نستیا کورکیا در چهارمین روز از برگزاری جشنواره «سینماحقیقت» به صورت آنلاین در دسترس علاقمندان قرار گرفت.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ستاد اطلاع رسانی شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت»، نستیا کورکیا که با فیلم «GES-۲» در شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» حضور دارد، در این کارگاه که با عنوان «مواجهه با موضوعات ذهنی؛ هنر» برای علاقمندان تعریف شده بود، گفت: همیشه رویای این را داشتم که به ایران بیایم و معرفی شدنم در ایران مایه افتخار است. یکی از فیلمسازان و کارگردان‌های قدیمی و مورد علاقه من، عباس کیارستمی بود و خیلی متاسفم که نتوانستم (به دیدارش) بیایم. حداقل خوشحالم که می‌توانم به این صورت، در یک جلسۀ از پیش ضبط شده دربارۀ فیلمم حرف بزنم.

او ادامه داد: مایل نیستم اسم این جلسه را مستر کلاس بگذارم. چون مگر من چه کسی هستم که بخواهم برای شما مستر کلاس برگزار کنم. حداقل می‌توانم بعضی از سوال‌های شما را پاسخ دهم. امیدوارم بتوانم چیزهای جالبی را که دوست دارید، دربارۀ فیلم من بدانید را با شما به اشتراک بگذارم.

این مستندساز در ادامه بیان کرد: وقتی ساخت این فیلم را شروع کردم، یکی از پرسش‌های اصلی که از همان ابتدا داشتم، این بود که هنر و به طور خاص هنر معاصر چیست؟ در مدت پنج سال فیلمبرداری، مدام این سوال خیلی ساده را از همه می‌پرسیدم. چون برایم خیلی مهم بود و عجیب اینکه هر کس از هنر درک خودش را داشت. بنابراین مشخص شد که ارائۀ یک تعریف مشخص از هنر بسیار مشکل است.

کورکیا با بیان اینکه هنر چیزی است که شما را برانگیخته کند، گفت: وقتی یک فیلم قوی تماشا می‌کنید، هم با موضوع جدیدی آشنا می‌شوید و هم در عمق وجود شما، مسئله‌ای بسیار آهسته و با ظرافت شروع به تغییر کرده و شکل‌گیری ایده‌ای جدید در درون شما آغاز می‌شود. وقتی از برانگیختگی حرف می‌زنم اصلاً منظورم احساسات یا هیجانات پرشور نیست؛ گاهی ممکن است نشستن به تماشای یک فیلم حوصله‌ شما را سر ببرد و چندان سرگرم‌کننده نباشد اما حس‌اش با شما می‌ماند. به این ترتیب از خودتان بیرون می‌آیید و دنیا را از زوایه‌ای متفاوت می‌بینید. اگر فیلم یا هر فرم هنری دیگری تغییری در شما به وجود نیاورد، آن زمان پرسش جدی برای من این است که موضوع چیست؟

او با تاکید بر اینکه آدم عملگرایی است که سعی می‌کند به سمت تئوری نرود، بیان کرد: در واقع برداشت‌های مختلف مردم از هنر، من را خیلی حیرت‌زده کرد. فرایند بازسازی آن ساختمان و تبدیل نیروگاه تولید برق به یک موسسۀ هنری برایم شگفت‌آور بود. همان فرایند بازسازی، به نحوی پرفورمنس هنری بود. دست کم برای من که این طور به نظر می‌رسید.

این مستندساز ادامه داد: در طول فیلمبرداری و در طول روز به روش کار کردن کارگرها و امنیت‌شان در منطقۀ کارگاهی فکر می‌کردم؛ به اینکه آنها به آن سازۀ بزرگ فلزی و معلق در آسمان چطور نگاه می‌کنند؟ آیا هنر معاصر همین نیست؟ برای من ترکیبی از احساسات مختلف و جالب بود.

کورکیا در ادامه صحبت‌هایش گفت: ساخت این فیلم پنج سال طول کشید و البته که در این مدت چیزهای زیادی برای من داشت و درکم را نسبت به فیلمسازی تغییر داد. بنابراین، برایم سخت است که فیلمم را در یک مقوله طبقه‌بندی کنم. به نحوی نمی‌توان گفت این فیلم، تجربی است؛ مایلم بگویم فقط یک فیلم است.

او ادامه داد: نمی‌توانم آن را یک مستند مشاهده‌ای معرفی کنم. چون گاهی افراد با دوربین تعامل دارند. نمی‌توانم بگویم مستندی کاملاً مشارکتی است. این اثر ترکیبی از انواع مستندسازی است. روراست بگویم اولش برایم سخت بود، چون می‌خواستم همه‌چیز مرتب و آماده باشد و سبک یکدستی داشته باشد. دربارۀ اینکه به چه روشی این فیلم را بسازم، ایده‌های زیادی داشتم و فکر می‌کنم این خودِ فیلم بود که خودش را به من نشان داد!

این مستندساز در ادامه بیان کرد: این فیلم باعث شد چیزهای بیشتری دربارۀ خودم و فرایند کار یاد بگیرم که برایم بسیار ارزشمند است. برای مثال، صحنه‌هایی که کارگرها در آن حضور دارند و ناگهان رو به دوربین حرف می‌زنند. در آن لحظه‌ها با خودم می‌گفتم ای وای! من این را نمی‌خواستم! نمی‌خواهم آنها با دوربین حرف بزنند؛ چنین تعاملی را نمی‌خواهم. اما راستش بعداً که تصویرها را نگاه می‌کردم به این نتیجه می‌رسیدم که آن تصاویر، زنده‌تر هستند.

کورکیا در ادامه بیان کرد: نمی‌خواستم آدم‌ها انقدر مستقیم باهم حرف بزنن، ولی حقیقتی در آن صحبت‌ها بود؛ که ارزشش فراتر از

محتوای مطرح شده است. پس به این نتیجه رسیدم که باید بخشی از فیلم باشد. ادراکات من از اینکه می‌خواهم فیلمم را چطوری بسازم، یک فرایند مستمر بود، به‌خصوص در فرایند تدوین. چون حذف سکانس‌ها و فقط بیان حس خودتان در فیلم کار آسانی است، اما بعد می‌بینید کسل‌کننده‌ شده و حسی از پیچیدگی دنیا و آفرینش به شما نمی‌دهد.

در ادامه این برنامه نیز نستیا کورکیا تجربیات شخصی خود از ساخت مستند را با مخاطبان به اشتراک گذاشت.

شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» به دبیری محمد حمیدی مقدم تا ۲۵ آذرماه در پردیس سینمایی ملت در حال برگزاری است.

کدام مستندها در روز پایانی «سینماحقیقت» اکران می‌شوند؟

در پنجمین روز از برگزاری شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت»، ۳۸ مستند نمایش داده می‌شوند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از سینمایی ایرنا، امروز پنجشنبه ۲۴ آذرماه، هفت سالن پردیس سینمایی ملت با اکران آثار راه‌ یافته به شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت»، میزبان علاقه‌مندان سینمای مستند است.

براساس جدول اکران فیلم‌ها در روز پنجم جشنواره، سالن شماره یک ملت از ساعت ۱۴ تا ۱۶ میزبان اکران فیلم‌های «دفک» به کارگردانی بهنام بیرم‌وند و «اپوش» به کارگردانی بهمن ابراهیمی در بخش «نیمه‌بلند» مسابقه ملی، ساعت ۱۶ تا ۱۸ فیلم «ردی از یک مرد»به کارگردانی ساسان فلاح فر در بخش «بلند» مسابقه ملی و «جایزه شهید آوینی»، ساعت ۱۸ تا ۲۰ اکران فیلم «برزخی‌ها» به کارگردانی عارف افشار در بخش «بلند» مسابقه ملی، ساعت ۲۰ تا ۲۲ اکران فیلم «برای پس از مرگم» به کارگردانی عبدالرضا نعمت‌اللهی در بخش «بلند» مسابقه ملی و «جایزه شهید آوینی» خواهد بود.

سالن شماره ۲ از ساعت ۱۴ تا ۲۲ در چهار سانس میزبان اکران فیلم‌های مستند شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» خواهد بود. در سالن شماره ۲ از ساعت ۱۴ تا ۱۶، فیلم «بوچیا» به کارگردانی حسین همایونفر در بخش «خارج از مسابقه» روی پرده می‌رود. همچنین سالن شماره ۲ ساعت ۱۶ تا ۱۸ میزبان سه فیلم «آستان خورشید» به کارگردانی حمیدرضا محروقی، «سرخدار» اثر محسن سخا، «پسر کوهستان» ساخته احسان کمرخانی در بخش «کوتاه» مسابقه ملی است.

ساعت ۱۸ تا ۲۰ نیز فیلم مستند «خیشی که دشت‌ها را شیار زد» به کارگردانی احسان غیبی حاجیور از بخش «نیمه بلند» مسابقه ملی روی پرده سالن شماره ۲ پردیس سینمایی ملت می‌رود. همچنین فیلم‌های مستند «در پس جنگ» به کارگرانی محمدحسین محمودیان و «همه چیز از بالا قشنگ‌تر است» اثر کاوه حدادی از ساعت ۲۰ تا ۲۲ در بخش «جایزه شهید آوینی» جشنواره «سینماحقیقت» روی پرده این سالن می‌روند.

سالن شماره ۹ امروز ۲۴ آذرماه ساعت ۱۸ تا ۲۰ میزبان فیلم‌های «پناه به دریا» اثر کامران رحیمی و «آغازگر یک پایان» ساخته امید حسن‌زاده که در بخش «جایزه شهید آوینی» جشنواره «سینماحقیقت» حضور دارند، است. همچنین فیلم «معجزه بناسان» ساخته حبیب احمدزاده از بخش «خارج از مسابقه» در سالن شماره ۹ پردیس سینمایی ملت به نمایش در می‌آید.

فیلم‌های«ودت» اثر کلودین بوریس و پاتریس چاگنارد، محصول کشور فرانسه ساعت ۱۴ تا ۱۶ در بخش «بلند» مسابقه بین‌الملل،«فرار» اثر نیری آدلین هی، محصول مشترک کشورهای کامبوج و فرانسه ساعت ۱۶ تا ۱۸ در بخش «بلند» مسابقه بین‌الملل،«بخش زندگی ویژه» اثر آدلا کومرزی، محصول جمهوری چک در بخش «نمایش ویژه» ساعت ۱۸ تا ۲۰ و «تکه‌هایی از بهشت» اثر عدنان برکه، محصول مشترک مراکش و فرانسه که در بخش «نمایش ویژه» حضور دارد، ساعت ۲۰ تا ۲۲ در سالن شماره ۱۰ پردیس سینمایی ملت به نمایش در می‌آیند.

همچنین سالن شماره ۶ پردیس سینمایی ملت در روز پنجم از شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» از ساعت ۱۴ تا ۱۶، فیلم «پاییز پنجاه سالگی» به کارگردانی محسن اسلام‌زاده در بخش «بلند» مسابقه ملی و «جایزه شهید آوینی» روی پرده می‌رود. همچنین ساعت ۱۶ تا ۱۸ میزبان فیلم «خونه مامان شکوه» به کارگردانی مهدی بخشی مقدم در بخش «بلند» مسابقه ملی و بین‌الملل است. ساعت ۱۸ تا ۲۰ نیز ۲ فیلم مستند «بازمانده» به کارگردانی علیرضا کرمی و «واهگ» ساخته حدیث جان بزرگی از بخش «نیمه بلند» مسابقه ملی روی پرده سالن شماره ۶ پردیس سینمایی ملت می‌رود. همچنین فیلم مستند «دیافراگم» به کارگرانی جواد وطنی از ساعت ۲۰ تا ۲۲ در بخش «بلند» مسابقه ملی جشنواره «سینماحقیقت» روی پرده این سالن می‌رود.

سالن شماره سه ملت از ساعت ۱۴ تا ۱۶ چهار فیلم«آخرین عکس» اثر مهمت آکیف گولر، محصول کشور ترکیه، «خیلی راحت نباش» اثر شیما التمیمی، محصول کشور یمن،«کنسرت بالکنی» اثر دیانا کادلوبوسکا و کریستف کادلوبوفسکی، محصول کشور لهستان و فیلم«محمد ساتو، مسلمان ژاپنی» اثر آتسوشی کادو واکی، محصول کشور ژاپن که در بخش «کوتاه» مسابقه بین‌الملل حضور دارند، روی پرده می‌روند.

همچنین سالن شماره سه از ساعت ۱۶ تا ۱۸ میزبان اکران فیلم «جاده استخوان» به کارگردانی بهروز نورانی‌پور در بخش «نیمه‌بلند» مسابقه ملی، ساعت ۱۸ تا ۲۰ سه فیلم «پرواز بر فراز سرزمین خورشید» به کارگردانی مهدی باقری، «کشیم عاشق» اثر امیر آقاعبدالهی و «ققنوس» ساخته مونا شمس در بخش «کوتاه» مسابقه ملی خواهد بود. ساعت ۲۰ تا ۲۲ نیز فیلم «دنیای وحشی زاگرس» ساخته فرشاد افشین‌پور روی پرده این سالن خواهد رفت.

و در پایان سالن شماره چهار میزبان چهار فیلم خارجی خواهد بود که از ساعت ۱۴ تا ۱۶ فیلم«شعله‌ور» اثر الک مورگان و تیریکی اونس، محصول استرالیا در بخش «پرتره»، از ساعت ۱۶ تا ۱۸ مستند «لینچ- اوز» اثر الکساندر او فیلیپ، محصول آمریکا در بخش «پرتره»، از ساعت ۱۸ تا ۲۰ مستندهای«جای جبران ندارد» اثر لاسلو هالاس، محصول کشور مجارستان و «تنها باد» اثر زوفیا کوالوسکا، محصول کشور لهستان در بخش «نیمه‌بلند» مسابقه بین‌الملل و در نهایت از ساعت ۲۰ تا ۲۲ مستند «جی ئی اس ۲» اثر ناستیا کورکیا، محصول مشترک کشورهای روسیه و ایتالیا در بخش «بلند» مسابقه بین‌الملل روی پرده می‌روند.

شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» از امروز کار خود را آغاز کرده و تا ۲۵ آذرماه به دبیری محمد حمیدی مقدم ادامه خواهد داشت

مستندسازی در ایران پشتوانه تحقیقی ندارد

کارگردان مستند نیمه بلند «شهر گمشده» معتقد است مستندسازی در ایران خیلی پشتوانه تحقیقی ندارد و در این زمینه بسیار ضعیف هستیم.

به گزارش سینمای خانگیبه نقل از ایرنا، مهدی افشارنیک که در شانزدهمین دوره از برگزاری جشنواره بین‌المللی سینما حقیقت با مستند ۵۶ دقیقه ای شهر گمشده در بخش مسابقه نیمه بلند ملی حضور دارد در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا فاصله سینمای مستند ایران و جهان را بسیار دانست و افزود: بخش مهم این مسأله آن است که سرمایه‌گذار برای پروژه‌های بزرگ مستند نداریم و اگر هم هست گرایش‌های خاص و ایدئولوژی خاص دارند.

وی تصریح کرد: نکته مهمتر این که مستند در حوصله بسیار زیاد ساخته می‌شود. مستندهای بزرگی که در دنیا ساخته می‌شود سه سال زمان می‌برد و تحقیق و گردآوری آن‌ها خیلی قوی است و ما در ایران در این زمینه خیلی ضعیف و معطوف به نتیجه هستیم و این ضعف مستندسازی ماست و من بیش از همه این ضعف را بر گردنم دارم.

افشارنیک که برای دومین بار است در جشنواره سینما حقیقت حضور دارد و نخستین بار حضور او به سال ۹۷ برمی گردد در ارزیابی کیفی از روند برگزاری این رویداد بین‌المللی در ۱۵ دوره گذشته گفت: در سال ۹۷ آثاری که ارائه شده بود بسیاری قوی بودند که یکی از آن‌ها را عباس کیارستمی کارگردانی کرده بود.

وی اظهار داشت: در دوره‌هایی که این جشنواره طی کرده، سینما حقیقت سینمایی است که فضای مستقل‌تری از دیگر جشنواره‌هایی که در کشور برگزار می‌شود دارد و این استقلال به مشام می‌رسد و بوی خیلی خوبی می‌دهد و به همین خاطر فیلمسازهای خوبی در آن رشد کرده‌اند.

این کارگردان مستندساز می‌گوید امیدوارم امسال این استقلال فیلمسازان مستقل در دور جدید سینما حقیقت برجسته شود و این سینما حقیقت خود را حفظ کند.

وی درباره مضمون مستند شهر گمشده گفت: ماجرای فیلم در آبادان اتفاق می‌افتد و نخستین اعتصابات کارگری هم در این شهر شکل گرفته است.

افشارنیک گفت: آبادان شهری است که در تاریخ مدرن صنعتی ایران شکل گرفته و شکل‌گیری خیلی باشکوهی هم داشته است. بسیاری از پدیده‌های مدرن در ایران اولین بار در آبادان ایجاد شدند؛ از جمله صنعت مدرن که با نفت شروع شد و دیگر صنایع را هم با خود به همراه داشت از آبادان شکل گرفت.

وی اظهار کرد: چیزی که امروز ما از آبادان می‌شناسیم این است که هویتی مدرن دارد و این در ذهن مردم این شهر و در مجموع افکار عمومی ایران وجود دارد که آبادان سابقه خیلی باشکوهی داشته است.

افشارنیک گفت: در مقاطع مهم تاریخی ایران مانند ملی شدن صنعت نفت و مبارزات کارگری و انقلاب اسلامی، آبادان نقش بی‌بدیلی داشته است. با توجه به این تاریخچه، آبادان در کنش اقتصادی و اجتماعی خود وضعیتی پیدا کرده که شکوه آن از بین رفته و اگر این شکوه را از این شهر بگیریم به مثابه آتلانتیس گم شده است.

کارگردان شهر گمشده گفت: دوربین ما و تکاپویی که در این فیلم داشتیم دنبال این شکوه و سؤال بود که چرا آبادان به وضعیت امروز دچار شده و تعلق مردم این شهر یک حس تعلق تاریخی است.

شانزدهمین جشنواره بین‌المللی سینما حقیقت از ۲۰ آذرماه شروع به کار کرد، ۶۳ فیلم ایرانی و ۲۲ فیلم بین‌الملل در این دوره از جشنواره به نمایش درمی‌آیند.

راه ساخت مستندهای صنعتی چیست؟

مستندساز و تهیه‌کننده سینمای مستند در پردیس ملت درباره ظرفیت‌های لایحه مستندنگاری مصوب هیات دولت صحبت کرد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ستاد خبری شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت»، نشست تخصصی «فرصت‌ها و ظرفیت‌های لایحه مستندنگاری ملی» با حضور حامد شکیبانیا، چهارشنبه ۲۳ آذر ماه در سالن ۱۲ پردیس سینمایی ملت برگزار شد. در این مراسم مسئولان روابط‌عمومی‌ چند سازمان و ارگان نیز حاضر بودند.


حامد شکیبانیا در ابتدای این نشست گفت: مستندسازی پروژه‌های ملی، شامل دسته‌ای از آثار می‌شود که برای معرفی بیشتر در این نشست درباره آن‌ها صحبت می‌کنیم. حتما همه شما مشاهده کرده‌اید که تعداد زیادی مستند ممکن است توسط نهادهای مختلفی ساخته و در بسترهای مختلفی چون همایش‌ها و حتی تلویزیون پخش شود. این آثار بیشتر با پرداختن به موضوع پروژه‌ها ساخته می‌شوند. بنابراین سالانه تعداد زیادی از چنین آثاری در حال تولید است.

او ادامه داد: هر کدام از نهادها بودجه‌ای را به ساخت این آثار اختصاص می‌دهند. احتمالا بودجه مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، نزدیک به ده میلیارد تومان است اما جالب است بدانید که بیش از ۱۰ یا ۲۰ برابر بخش‌های حرفه‌ای که در فضای مستند به تولید مستند می‌پردازند. مستندهایی از این دست برای نهادهایی ساخته می‌شوند که مشخص نیست کجا هستند. این آثار مستندهای تبلیغاتی هستند.

او گفت: در سال ۹۷، انجمن صنفی تهیه‌کنندگان مستند با وزیر ارشاد درخواست جلسه کرد و در آن گفته شد که بودجه بزرگی که در حوزه مستند وجود دارد به خود مستندسازان نمی‌رسد و آن‌ها در نان شب مشکل دارند. نتیجه آن جلسه به طرح «مستند نگاری پروژه‌های ملی» منجر شد.


شکیبانیا بیان کرد: در شرکت‌های مهندسی که پروژه‌های بزرگ کار می‌کنند، کارکنان با واژه مستندسازی آشنا هستند. اما در آن موارد منظور از مستند ثبت اسناد و گرداوری مدارک مدون از کار در حال انجام است که باید مستند باشد. چنین مستنداتی قابلیت ارجاعی به موضوع و انتقال تجربه را دارند. در پروژه‌های ملی با رعایت اسلوب‌ها و قوانین این چنینی مستند ساخته می‌شود. ولی هیچ‌کدام از این موارد برای هنرمندان معنی «مستند» نمی‌دهد.

او ادامه داد: بعضی از پروژه‌های مهندسی، گروه‌ فیلمسازی هم دارند که معمولا فیلم‌هایی تبلیغاتی با موسیقی حماسی برای تعریف کردن از خود است. البته گاهی این فیلم‌ها، در حوزه مستندهای صنعتی نیز جای می‌گیرند. نمونه‌های بسیاری از مستندهایی که برای سدها، پالایشگاه‌ها، جاده‌ها و…. ساخته شده وجود دارد. اما مهم‌ترین و مشهورترین این مستندها مستند «موج مرجان خارا» ساخته ابراهیم گلستان است.

شکیبانیا گفت: بند چ ماده ۳۷ قانون احکام دائمی برنامه توسعه کشور سازمان‌ها را موظف می‌کند تا یک درصد از اعتبارات هزینه‌ای خود را طی قرارداد مشخص با سازمان‌ «صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران» جهت تولید برنامه‌های فرهنگ‌ساز و اطلاع رسان تخصیص دهند.

این مستندساز با بیان نمونه‌هایی از مستندهای موفق صنعتی ادامه داد: کارگردانان و تهیه‌کنندگان چنین پروژه‌هایی همیشه با این چالش روبه‌رو هستند که فیلمشان تبلیغاتی نشود. بر همین اساس این قانون شکل گرفت که دستگاه‌ها باید موظف شوند، برای پروژه‌های بزرگ، بخشی از بودجه‌هایی که در اختیار دارند را در اختیار مستندسازان تعیین شده بگذارند. این موضوع تبدیل به یک لایحه ۳.۵ صفحه‌ای شد.

او گفت: طرح‌هایی مشمول این قانون می‌شوند که اعتبار کل آن حداقل یکصد برابر سقف حد نصاب معاملات متوسط باشد. یا طرح‌های دانش‌بنیان که به تشخیص دستگاه اجرایی برای اولین بار در کشور اجرا می‌شوند. یا طرح‌هایی که در اجرای آن به تشخیص دستگاه اجرایی از فناوری‌های نوین استفاده شود و یا طرح‌هایی که موجب خودکفایی کشور در تولید یک محصول استراتژیک شود.

شکیبانیا گفت: در این حالت قرار است محصول ما فیلمی مستند غیرتبلیغاتی و خلاقانه باشد. سازمان ناظر و مرجع آن سازمان امور سینمایی و سمعی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. مجریان آن کارگردانان و تهیه‌کنندگان فیلم مستند دارای شماره نظام سینمایی و افراد تایید شده می‌شوند و مخاطبشان همه وزارت‌خانه‌ها، موسسات دولتی، شرکت‌های دولتی، موسسات یا نهادهای عمومی غیردولتی می‌شود.

او سپس متن آیین‌نامه مستندنگاری و ثبت تصویری طرح‌ها و پروژه‌های کشور را قرائت کرد و حاضران مراسم سوالاتی را پیرامون این موضوع مطرح کردند.

شکیبانیا بیان کرد: از چالش‌های ساخت مستند در این مسیر مقاومت روابط‌عمومی‌های دستگاه‌های اجرایی و تداخل با بند چ، عدم اهتمام جدی سازمان سینمایی و عدم آشنایی کامل مستندسازان با قوانین و مسائل فنی دانست.

او در پایان گفت: آیین‌نامه مستندنگاری و ثبت تصویری طرح‌ها و پروژه‌های کشور فرصت بی‌نظیری برای ثبت تاریخ توسعه کشور و نیز ایجاد فرصت‌های شغلی گران‌بها برای سینمای مستند و مستندسازان است.

شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» به دبیری محمد حمیدی مقدم از ۲۰ تا ۲۵ آذر ماه در پردیس سینمایی ملت در حال برگزاری است.

داستان‌های بسیاری از جنگ همچنان مغفول مانده است

کاوه حدادی که با فیلم «همه چیز از بالا قشنگ‌تر است» در جشنواره «سینما حقیقت» حضور دارد، می‌گوید داستان‌های زیادی از تاریخ جنگ وجود دارد که مغفول مانده‌اند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از پانا، کاوه حدادی فیلمساز و مدیر انجمن سینمای جوانان ایران-دفتر بروجرد که با مستند «همه چیز از بالا قشنگ‌تر است» در شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» حضور دارد،در گفت‌وگو با پانا گفت: داستان‌های زیادی از تاریخ جنگ وجود دارد که مغفول مانده‌اند. «همه چیز از بالا قشنگ‌تر است» از آثار حاضر در بخش جایزه شهید آوینی شانزدهمین جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت،است، به نظر من سینماحقیقت جشنواره‌ای ویژه آثار مستند است. مستند «همه چیز از بالا قشنگ‌تر است» پیش از این در سی‌ونهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران حضور داشت اما به جهت جامعیت آن جشنواره از نظر گونه‌های مختلف، به نظرم در سینماحقیقت با مخاطبان تخصصی تری نسبت به سینمای مستند رو به رو خواهد بود.

وی در پاسخ به اینکه آیا تغییراتی را در «همه چیز از بالا قشنگ‌تر است» اعمال کرده است یا نه، بیان کرد: تغییرات کمی را در این مستند ایجاد کرده‌ام البته نه صرفا برای ارسال به جشنواره، بلکه احساس کردم با این تغییرات کیفیت فیلم بهتر می‌شود.

حدادی درباره برنامه‌ریزی برای پخش یا ارسال فیلم به جشنواره‌های داخلی و خارجی توضیح داد: حتما مستند را برای جشنواره‌های خارجی ارسال می‌کنیم. ماجرای این مستند روایت گوشه‌ای از تاریخ بروجرد است و به نظرم حضورش در جشنواره‌ها کمک می‌کند تا دایره گسترده‌تری از مخاطبان را داشته باشیم. همچنین تلاش می‌کنیم فیلم را در باکسی اکران کنیم تا مخاطبان بیشتری بتوانند از ماجرا مطلع شوند.

وی ادامه داد: هنوز بخش‌ها و داستان‌های زیاد و بزرگی از تاریخ جنگ وجود دارد که مردم و به ویژه نسل‌های جدید از آن بی اطلاع هستند، در جریان تحقیقات این مستند متوجه شدم به جز بروجرد در دو شهر دیگر میانه و بهبهان نیز مدارسی موشک باران و دانش‌آموزانش شهید شده‌اند.

مدرس انجمن سینمای جوانان ایران در پایان عنوان کرد: یادم است روزی که دو مدرسه ابتدایی شهید فیاض بخش و امام حسن مجتبی (ع) موشک خورد و ۶۸ دانش آموز شهید شدند، کودک بودم و با وجود اینکه خانه‌مان با مدرسه فاصله داشت، صدای مهیب آن را شنیدم و در خاطرم به عنوان خاطره‌ای تلخ ثبت شد. در واقع همه اهالی شهر متوجه این صدا شدند و آن روزها هر وقت موشک باران صورت می‌گرفت، ما می‌شنیدیم و در جریان قرار می‌گرفتیم. بارها و بارها فکر کرده‌ام به اینکه بچه‌هایی که در جریان این حادثه کشته شدند هم سن و سال آن روزهای من بودند و شاید اگر زنده می‌ماندند، دوستان امروز من بودند، با هم در یک تیم فوتبال بازی می‌کردیم و حیف که زندگی از آن‌ها دریغ شد. در واقع این کانسپت اصلی مستند ما است و یک روایت ریورس و برعکس از یک واقعه را در این مستند شاهد هستیم.

خزاعی: سینماحقیقت محل آشکارشدن حقایق است

رییس سازمان سینمایی گفت: سینماحقیقت فضای گفتگو و محلی است که حقایق بتواند آشکار و مطالبات مشخص شود و فیلمسازان از منظر و نگاه‌های مختلف باهم گفتگو کنند.

به گزارش سینمای خانگی از ستاد خبری شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت»، محمد خزاعی با حضور در مراسم نکوداشت مرحوم نادر طالب‌زاده در دومین روز از شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» تاکید کرد هرچه فرهنگ گفتگو قوی‌تر و امکان تعامل بیشتر باشد، حل مشکلات سریع‌تر اتفاق می‌افتد.

وی درباره جشنواره «سینماحقیقت» گفت: خوشحالم در این دوره استقبال بسیار خوب مستندسازان را شاهدیم و از نظر آمار و کیفیت، امسال نسبت به سال‌های گذشته، جشنواره روال بهتری داشته است.

رییس سازمان سینمایی ادامه داد: در این دوره حضور کشورهای متعدد چشمگیر است. تقریبا بالغ بر هزار فیلم خارجی برای جشنواره ارسال شده است و نزدیک به ۳۰ کشور در جشنواره حضور دارند. میهمانان داخلی و خارجی در کنار هم به دیدن فیلم‌ها مشغول هستند و تنوع موضوعی و نگاه اقلیمی در آثار مشهود است. این امتیازها نشان می‌دهد قطار «سینماحقیقت» به راه خود ادامه می‌دهد.

خزاعی ادامه داد: خوشبختانه در سینمای مستند، در حوزه سرمایه‌گذاری و تولید وضعیت بهتری نسبت به گذشته داشتیم و طبق قولی که سال پیش به مستندسازان داده بودم، بودجه تولید مرکز گسترش در بحث تولید ۲ برابر شد و افزایش پیدا کرد و خروجی‌های خوبی داشتیم که گزارش کامل و جامع آن را مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی باید اعلام کند.

رییس سازمان سینمایی با بیان اینکه «سینماحقیقت» مهمترین رخداد سینمای مستند ایران است اضافه کرد: امروز این سینما با تمام توان باید در انتفاضه روایت ها، در نبردهای ادراکی و رسانه ای و در آوردگاه های گوناگون در مسیر حقیقت جویی و روشنگری گام بردارد.

وی ادامه داد: سینمای مستند، نمایش دهنده ایران امروز است، سرزمینی سرفراز و پهناور، بالنده و پرامید. تصویری که تنها به پایتخت، محدود نمی شود.

خزاعی با بیان اینکه سازمان سینمایی در دولت سیزدهم با رویکرد عدالت محوری، قانون گرایی و استانداردسازی، با وجود همه چالش ها و مشکلات، همواره کوشیده است همراه و در کنار خانواده بزرگ سینمای ایران و مستندسازان کشور باشد، خاطرنشان کرد: مستندسازان به عنوان بخشی از پیکره بزرگ سینما و رسانه، امروز رسالت تاریخی بزرگی بر دوش دارند و بیش از هر زمان دیگری به قابلیت‌های سینمای مستند در جهاد تبیین و ثبت حقیقت و نمایش آن به جامعه و نسل جوان نیازمندیم.

به گفته وی، طرح مسائل اساسی کشور، پاسخ گویی به تصویرسازی دروغین و وارونه رسانه های مغرض و امپریالیسم خبری، کشف استعدادهای جوان، و ساخت مستند درباره موضوع‌های مغفول مانده تاریخی، اجتماعی و سیاسی باید از اولویت‌هایی مرکز گسترش و سینما حقیقت باشد.

رئیس سازمان سینمایی با اشاره به این نکته که در جهان تقابل تصویرها و روایت ها، سینما حقیقت بر مدار مطالبات حقیقی، عزت و منافع ملی و تاریخی و انسجام و اقتدار کشور گام بردارد. تصریح کرد: سال‌ها پیش گوشه هایی از حماسه دفاع مقدس در مستندهای شهید آوینی ماندگار شد. امروز هم نیازمند آن نگاه عارفانه و خالص به زندگی، ایران، ایثار و شهادتیم.

خزاعی ادامه داد: گفتگو و همگرایی، باهم بودن و با هم گفتگو کردن در جشنواره «سینماحقیقت» و دیگر رویدادهایی از این دست شکل می‌گیرد. هرچقدر فاصله‌هایمان باهم زیاد شود و باهم گفتگو نکنیم، دچار مشکلات مضاعف خواهیم شد. «سینماحقیقت» فضای گفتگو و محلی است که حقایق بتواند آشکار شود، مطالبات مشخص شود و فیلمسازان از منظر و نگاه‌های مختلف باهم گفتگو کنند.

رییس سازمان سینمایی در بخش دیگری از صحبت‌های خود درباره تعامل تلویزیون و سینما توضیح داد: تلویزیون و سینما همیشه تعامل داشته‌اند و در این شرایط تلویزیون، کنار سازمان سینمایی است. آقای جبلی در جلسه‌ای که در شورای عالی سینما برگزار شد، قول داد تا تمام فیلم‌های سینمایی را حمایت جدی کند و فضایی فراهم شود تا تلویزیون به رونق و اقتصاد سینمای ایران کمک کند. امیدوارم این تعامل و همراهی به شکل مستمر ادامه یابد و حوزه فرهنگ از برکات این همراهی مفتخر شود.

خزاعی در پایان درباره نادر طالب‌زاده نیز مطرح کرد: وظیفه ما بود که امسال در جشنواره «سینماحقیقت» ادای دینی نسبت به نادر طالب‌زاده داشته باشیم. استاد طالب‌زاده به گردن همه ما و مخصوصا مستندسازان جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی حقی بزرگ داشت. او استاد و معلمی بود که شاگردان زیادی را تربیت کرد و موضوعاتی را در آثارش مطرح می‌کرد که کمتر فیلمساز و هنرمندی به سراغش می‌رفت.

شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» با دبیری محمد حمیدی مقدم از ۲۰ تا ۲۵ آذرماه در حال برگزاری است.

معرفی 10 مستند ایرانی بخش مسابقه بین‌الملل جشنواره «سینماحقیقت»

اسامی ۱۰ فیلم مستند ایرانی حاضر در مسابقه بین‌الملل جشنواره «سینماحقیقت» اعلام شدند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ستاد خبری شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت»، اسامی 10 فیلم ایرانی راه‌یافته به بخش مسابقه بین‌الملل شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» که در سه بخش «کوتاه»، «نیمه‌بلند» و «بلند» انتخاب شده‌اند، اعلام شد.

از 10 فیلم را‌ه‌یافته، چهار فیلم در بخش بلند مسابقه بین‌الملل حضور دارند که اسامی آن‌ها عبارتند از:

1. «آقا نعمت» اثر علی تک روستا با مدت زمان 84 دقیقه
2. «خونه مامان شکوه» اثر مهدی بخشی مقدم با مدت زمان 76 دقیقه
3. «سه نهزارم» اثر بهروز نورانی‌پور با مدت زمان 70 دقیقه
4. «غیر مسکونی» اثر مسعود زارعیان با مدت زمان 92 دقیقه

همچنین سه فیلم ایرانی راه‌یافته به مسابقه بین‌الملل، در بخش نیمه‌بلند پذیرفته شده‌اند که اسامی آن‌ها عبارتند از:

1. «آب ما را خواهد برد» اثر محمد احسانی با مدت زمان 56 دقیقه
2. «اسپانک» اثر محمدرضا خوش‌فرمان با مدت زمان 58 دقیقه
3. «واهگ» اثر حدیث جان‌بزرگی با مدت زمان 52 دقیقه

و سه فیلم راه‌یافته به مسابقه بین‌الملل را فیلم‌های کوتاه شامل می‌شوند که اسامی آن‌ها عبارتند از:

1. «کشیم عاشق» اثر امیر آقاعبداللهی با مدت زمان 37 دقیقه
2. «آت اوغلان» اثر هادی شریعتی با مدت زمان 31 دقیقه
3. «یک قایق روی دریا» اثر آرمان قلی‌پور دشتکی با مدت زمان 29 دقیقه

شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» به دبیری محمد حمیدی مقدم ۲۰ تا ۲۵ آذرماه در پردیس ملت درحال برگزار است.

چه موضوعاتی برای «مستندسازی تکنفره» مناسب است؟

در موضوعات بحرانی وقتی که زمان محدود است و سوژه در حال از دست رفتن است و نمی توان تیم را همراه خود کرد، ترجیح بر فیلم‌سازی تکنفره است اما در ایران متأسفانه فیلم‌سازان به دلیل مشکلات مالی به سوی فیلمسازی تکنفره می‌روند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از خبرنگار سینمایی ایرنا، دومین روز شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» میزبان اولین کارگاه این رویداد با عنوان «مستندسازی تکنفره» بود که توسط محمدصادق اسماعیلی برگزار شد.

اسماعیلی آغاز این کارگاه گفت: ترجیح من این است که از تجربیات خودم از فیلمسازی یک نفره بگویم زیرا پژوهش های پراکنده ای درباره فیلمسازی تکنفره انجام شده است که نمی توان از این مطالب به عنوان یک مرجع نام برد زیرا معمولا متکی به تجربه شخصی است که بر اساس رویکردهای فیلمسازان متغیر است.

وی با طرح این پرسش که چه فیلم های را باید یک نفره ساخت، چنین پاسخ داد: هیچ قاعده ای وجود ندارد و نمی توان یک فرمول ثابت را ارایه داد. در تعریف فیلمسازی تکنفره گفته می شود زمانی که درون مایه فیلم بحران است و فیلمساز وارد حریم شخصی افراد می شود می توان مدعی شد به دلیل مواجهه بهتر با پرسوناژ فیلمسازی تکنفره مناسب است و شاید بتوان مصادیقی را عنوان کرد ولی این نکته قابل اهمیت است که تشخیص درستی از حضور و عدم عوامل در ساخت فیلم داشته باشیم چون در پروژه های متعددی اولویت بر حضور عوامل است تا فیلم دارای استراکچر باشد.

کارگردان مستند «آدور» در تشریح انتخاب سینمای تکنفره گفت: موقعیت های که فیلمساز ترجیح می دهد تکنفره باشد و امکان ثبت آن به صورت جمعی وجود ندارد. وقتی که زمان محدود است و سوژه در حال از دست رفتن است و نمی توان تیم را همراه خود کرد ترجیح بر فیلمسازی تکنفره است اما در ایران متأسفانه فیلمسازان به دلیل مشکلات مالی به سوی فیلمسازی تکنفره می روند.

وی با اشاره به اهمیت پرتابل بودن در سینمای مستند در راستای استفاده از ابزار پیشنهاد داد: تک پایه رو به جای سه پایه ببرید و از دوربین های سبک استفاده کنید. شاید نتوانید از تنوع لنزها استفاده کرد به همین دلیل به دنبال یک لنز ترکیبی با دیافراگم باز استفاده کرد که پیشنهاد من لنز ۲۴/۱۰۵ است. صدابرداری بسیار اهمیت دارد و یک هاچ آف به پرسوناژ متصل کنید و صدای آمبیانس محیط را با گان از دست ندهید.

کارگردان مستند «آشنگ» گفت: وقتی سینمای تکنفره را انتخاب می کنید چیزهایی را از دست می‌دهید و چیزهایی را به دست می آورید که برای مثال از همفکری عوامل گروه بی بهره می شوید و پیشنهادهای فیلمبردار و صدابردار را از دست می دهید ولی از طرف دیگر ما گاها در نوع برخوردمان با فیلمبردار دچار مشل می شویم و «آنِ» صحنه در زمان دیالوگ با فیلمبردار از دست می رود که سینمای تکنفره این مشکلات را به حداقل می رساند.

اسماعیلی گفت: در فیلمسازی با عوامل، معمولا ۲ روز اول پرت است و سوژه وارد ارتباط نمی شود و پرسونای فیلم مستند چون آدم های معمولی هستند حضور عوامل سبب می شود که به کار لطمه وارد شود و حضور عوامل باید با آگاهی باشد. ولی در فیلمسازی تکنفره در سکانس دوم و سوم فیلم به صورت جدی آغاز می شود.در فیلمسازی با گروه هزینه پروداکشن بالا می رود؛ برای مثال کسایی که به صورت انفرادی در اربعین یک پرسونایی را دنبال می کردند می توانستند در خانه سوژه خود بخوابند و هر زمان که موقعیت مناسبی را می دیدند فیلمبرداری خود را انجام دهند.

وی با اشاره به اخلاق در سینمای مستند گفت: معمولا حضور دو نفره فیلمساز و پرسونا به نحوی است که به راحتی به حریم شخصی وی راه می یابید و در زمان تدوین بزرگترین مشکل باید و نبایدهای اخلاقی است که تا کجا می توان گفته های پرسونا را در فیلم وارد کرد. مستندساز تکنفره چون وارد لایه های خصوصی و درونی می شود به فیلمساز اطمینان می کند.

اسماعیلی فیلمبرداری را مهمترین دانش فیلمساز مستند عنوان کرد و گفت: فیلم اگر از نظر بضاعت تصویر ساختار نداشته باشد به کل اثر لطمه می زند به همین دلیل مستندساز تکنفره باید تسلط کافی به فیلمبرداری داشته باشد و همچنین صدابرداری بداند و به نورپردازی طبیعی اشراف داشته باشد؛ البته استثناهایی هم وجود دارد که گاها روایت آنقدر قوی است که تصویر ذیل موضوع قرار می گیرد.

در فیلمسازی با یک نگره مولف روبرو هستم چون به تنهایی شیوه روایت را انتخاب می کنیم و در نهایت انتخاب بر اساس جهان بینی شخصی است و نگاه فیلمبردار و صدابردار در آن وجود ندارد. فیلمسازی تکنفره را می‌توان شبیه ماهیگیری دانست چون تو انتخاب می کنی کجا قلاب را بندازی.

اسماعیلی متولد ۱۳۶۷ و دانش‌آموخته فیلمسازی با گرایش تدوین در مقطع کارشناسی و تهیه‌کنندگی فیلم مستند در مقطع کارشناسی ارشد است. وی مدرس دانشگاه و انجمن سینمای جوانان ایران، عضو پیوسته انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند ایران و برگزار کننده بیش از ۲۰ کارگاه آموزش مستندسازی در سراسر ایران است. ساخت مستندهای آشنگ، آدور و گیسلو و کسب تندیس و جایزه ویژه هیات داوران سیزدهمین جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت، جایزه بهترین فیلم از جشنواره تلویزیونی مستند ایران و بهترین فیلم مستند از جشنواره فیلم مستند مسکو از دیگر سوابق این هنرمند است.

شانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» از 20 تا 25 آذر به دبیری محمد حمیدی مقدم در پردیس سینمایی ملت در حال برگزاری است.

«چوپان‌های عاشق» تالش منتخب آرای مردمی جشنواره تلویزیونی مستند شد

مستند کوتاه «چوپان‌های عاشق» ساخته امیر شکرگزار ناوی منتخب آرای مردمی ششمین جشنواره تلویزیونی مستند شد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، مستند کوتاه «چوپان‌های عاشق» به تهیه کنندگی و کارگردان امیر شکرگزار ناوی منتخب آرای مردمی ششمین جشنواره تلویزیونی مستند شد.
فیلم «چوپان‌های عاشق» که به زندگی کوه‌نشینان قوم تالش می‌پردازد، در ششمین جشنواره تلویزیونی فیلم مستند در بخش آرای مردمی جایزه و تندیس جشنواره را به خود اختصاص داد.
فیلم‌برداری این مستند کوتاه را امیر شکرگزار ناوی برعهده داشته است و محمد علی‌رخشانی تدوین این اثر را که در انجمن سینمای جوانان تالش تهیه شده، انجام داده است. 
امیر شکرگزار مستندساز تالشی مستندهای دیگری را در ارتباط با طبیعت و قوم تالش در دست ساخت دارد.

خروج از نسخه موبایل