رسانه سینمای خانگی- این مستند ادای دین به پدر کویر

مستند «معشوق من کویر»، فیلمی درباره پرویز کردوانی جغرافیدان و پدر کویر شناسی ایران است که سه شنبه ۲۸ آذرماه ساعت ۱۹:۳۰ و جمعه اول دی ماه ساعت ۱۳:۰۰ در هفدهمین جشنواره سینما حقیقت اکران می شود.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، محسن عسکری زاده کارگردان «معشوق من کویر» گفت: این مستند قصه مردی است زاده کویر که تمام عمر و زمان خودش را وقف شناخت کویر و مسائل مربوط به آن کرده بود. مردی که کویر را معشوق خودش می‌دانست و از هر فرصتی برای دیدار با آن استفاده می‌کرد. مردی کویری که آب را گرامی می‌داشت، چرا که می‌دانست معشوقش کویر بدون آب نمی‌تواند نفس بکشد.

او اضافه کرد: فیلم مستند معشوق من کویر شرح حالی است از زندگی و دغدغه ی پروفسور پرویز کردوانی که همواره نگران از بین رفتن منابع آبی ایران بود.

عسکری زاده اظهار کرد: این مستند یک قسمت از مجموعه ای بیست قسمتی به نام چنان سرو است که به سفارش شبکه مستند ساخته شده که درباره مفاخر فرهنگی ایران است. وقتی این فیلم به من پیشنهاد شد با کمال میل پذیرفتم. چرا که من هم اصالتا زاده کویر و شهر یزد هستم و همیشه این جمله پروفسور کردوانی که «یزدی ها قدردان آب هستند» را بخاطر داشتم. از اینرو با ساخت این مستند هم می‌توانستم به دغدغه خودم که آب بود و بسیار نزدیک به دغدغه ایشان بپردازم و هم ادای دینی کرده باشم به پروفسور کردوانی که همیشه ما یزدی ها را حافظ آب می‌دانست.

او تصریح کرد: مستند «معشوق من کویر» آگاهی بخش است و تمام تلاش ما در این فیلم بر آن است تا از آب و کمبود آب و مسائلی که به واسطه این بحران به وجود می‌آید بگوییم تا مردم با این بحران بیشتر آشنا شوند. چرا که بحران آب مسئله ای جدی در کشور ماست. بحران آب به قدری جدی است که حیات جمعی همه ما را تهدید می کند. وجود کم آبی و این مشکل بزرگ که ممکن است حتی باعث فرونشست بعضی از شهر ها شود نمیدانم چرا جدی گرفته نمی‌شود! چرا مسؤلین پا را از حرف فراتر نمی‌گذارند و کاری جدی برای این بحران انجام نمی‌دهند

عسکری زاده در پایان گفت: ما به سهم خودمان با ساخت این فیلم سعی کردیم با نگاهی به دغدغه دکتر کردوانی به این مسئله بپردازیم چرا که بدون آب، زندگی عملا میسر نیست و ما برای هرکاری نیاز به آب داریم. پس مخاطب، صرفا با یک کار بیوگرافی روبرو نیست بلکه به هنگام تماشای فیلم با مسئله اجتماعی مهمتری روبرو می‌شود که آن هم بحث کمبود آب و از بین رفتن منابع آبی است.

عوامل این فیلم مستند عبارتند از: تدوین، پژوهش و کارگردانی: محسن عسکری زاده، تهیه کننده: محمد سعید وزیری، مشاور هنری: مصطفی رزاق کریمی، نویسنده گفتارمتن: صادق دهقانی، دستیار کارگردان: پوریا محسنی، مدیرتولید: حسام زرنوشه،صدابردار: حامد عسکری زاده، فیلمبردار: محسن عسکری زاده ، علی شیخ علیشاهی و مشاور رسانه ای: صدرا صدوقی.

مستند «معشوق من کویر» سه شنبه ۲۸ آذرماه ساعت۱۹:۳۰ در سالن شماره ۵ و جمعه اول دی ماه ساعت ۱۳:۰۰ در سالن شماره ۶ پردیس چارسو اکران می شود.

رسانه سینمای خانگی- درخشش «چرخ و بیابان» در قزاقستان

فیلم کوتاه «چرخ و بیابان» جایزه بهترین فیلم کوتاه یازدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم باستائو قزاقستان را دریافت کرد.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، این اثر کوتاه داستانی به نویسندگی و کارگردانی رضا ثابت‌پور موفق شد در جشنواره بین‌المللی فیلم باستائو قزاقستان عنوان بهترین فیلم کوتاه داستانی را از آن خود کند.

داستان فیلم کوتاه «چرخ و بیابان» که در جاده‌ای متروکه در دل یک بیابان می‌گذرد، ماجرای بنزین فروشی را روایت می‌کند که برای کمک به یک مرد زخمی و بردن آب برای او، به دکه بنزین فروشی خود برمی‌گردد اما وقتی می‌فهمد که آن مرد سارق است، بازی تغییر می کند…

در این رویداد سینمایی که از ۲۳ تا ۲۵ آذر برگزار شد، فیلم کوتاه «بی نام» ساخته ایرانمهر سلیمی و فیلم مستند «بین انقلاب ها» ساخته ولاد پتری محصول مشترک رومانی، کرواسی، ایران و قطر هم حضور داشتند.

فیلم کوتاه «چرخ و بیایان» تاکنون در بیست و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم مادورای هند، یازدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم باستائو قزاقستان حضور داشته است و در هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم گلدن باکلاوا ترکیه نمایش داده خواهد شد.

همچنین در ژانویه ۲۰۲۴ در بخش مسابقه اصلی جشنواره بین‌المللی فیلم جیپور هند، در ایالت راجستان اکران خواهد شد.

«چرخ و بیابان» پیش از این در بیستمین جشنواره بین‌المللی فیلم سالنتو ایتالیا و بیست و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم روت۶۶ ایالات متحده نیز به نمایش در آمده است.

علیرضا مهران، کامبیز امینی، سید سعید طاهری و کیوان نقره کار بازیگران این فیلم کوتاه هستند و سایر عوامل آن عبارتند از: تهیه‌کننده: رضا ثابت‌پور، مدیر فیلمبرداری: علی حیدری، مدیرصدابرداری: امین جعفری، دستیار کارگردان و برنامه‌ریز: محسن حیدرلکی، منشی صحنه: یاسمن بخشی، صداگذار: محمدمهدی سلمانی، تدوین: سودابه سعیدنیا، مدیر تولید: محمدعلی میرهاشمی، طراح صحنه: پویان باغنده، طراح لباس: ملینا باغنده، گریم: فاطمه حسین خانی، عکاس: امیرحسین حسینی، طراح پوستر:علی ثابت پور، دستیاران فیلمبردار: سعید فرهنگ، مسعود پورشکیب، مسعود عبدی، متصدی دوربین: امیر محسن عظیمی، دستیار صدابردار: امید کریم، اصلاح رنگ: مجتبی رمضانی، دستیار لباس: حریر حقیقی، دستیاران تولید: علی سلیمانی، رضا عظیمی، مرتضی پاشایی، عرفان محمدی و محمد علیزاده، مشاور رسانه‌ای: رکسانا قهقرایی.

رسانه سینمای خانگی- «موقعیت مهدی» در لبنان

فیلم سینمایی «موقعیت مهدی» از فردا (۲۷ آذر ماه) در مرکز فرهنگی رسالات بیروت اکران می‌شود.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی رسانه ملی، این فیلم به کارگردانی‌هادی حجازی فر، از تولیدات مرکز سیمافیلم به همت اداره کل تامین و رسانه بین‌الملل برای اکران عمومی در لبنان آماده‌سازی شده است.

«موقعیت مهدی» در چهلمین جشنواره فیلم فجر برنده پنج جایزه، از جمله سیمرغ بلورین بهترین فیلم شد و توانست در اکران عنوان پرفروش‌ترین فیلم دفاع مقدس تاریخ سینمای ایران را از آن خود کند. این اثر مورد تمجید رهبر انقلاب نیز قرار گرفت.

فیلم «موقعیت مهدی» زندگی شهید مهدی باکری و رابطه وی با خانواده، حضور در جبهه‌های نبرد به همراه برادرش شهید حمید باکری، فرماندهی سپاه عاشورا در جنگ و همچنین به شهادت رسیدن وی را به شیوه‌ای هنرمندانه روایت می‌کند.

رسانه سینمای خانگی- استالین روی پرده «حقیقت»

کارگردان مستند «آذرآبادگان» گفت: این مستند روایتی از یک بحران ملی است که بعد از جنگ جهانی دوم در ایران بروز پیدا می‌کند. این بحران مربوط به شکل‌گیری فرقه‌ای در منطقه آذربایجان ایران است که شاید تا دو دهه قبل، کسی درباره نقش مستقیم استالین که رهبر وقت شوروی بود، در شکل‌گیری آن چیزی نمی‌دانست.

به گزارش سینمای خانگی حامد کلجه‌ای کارگردان مستند سینمایی آذرآبادگان از محصولات سازمان اوج که در بخش اصلی هفدهمین جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت حضور دارد، در گفت‌وگو با ایرنا، درباره سوژه این اثر گفت: وقتی جنگ شوروی‌ها با آلمان نازی بالا می‌گیرد، کنفرانسی در تهران شکل می‌گیرد که طی آن تصمیم گرفته میشود تا برای رساندن سلاح به شوروی، از کریدور ایران استفاده شود. در همین کنفرانس این تعهد هم مطرح می‌شود که بعد از اتمام جنگ، هر سه کشور متفقین نیروهای خود را به‌طور کامل از ایران خارج کنند. انگلیس و آمریکا همین کار را می‌کنند اما شوروی این کار را نمی‌کند و نیروهای ارتش سرخ را در ایران نگه می‌دارد.

وی افزود: این مستند روایتی از یک بحران ملی است که بعد از جنگ جهانی دوم در ایران بروز پیدا می‌کند. این بحران مربوط به شکل‌گیری فرقه‌ای در منطقه آذربایجان ایران است که شاید تا دو دهه قبل، کسی درباره نقش مستقیم استالین که رهبر وقت شوروی بود، در شکل‌گیری آن چیزی نمی‌دانست.

این مستندساز ادامه داد: در آن مقطع شوروی‌ها سودای به‌دست آوردن نفت ایران را داشتند. از طرف دیگر از طریق تشکیل یک فرقه در منطقه آذربایجان، تلاش می‌کنند تا حکومت مرکزی را هم تحت فشار قرار دهند تا زیر بار شرایط مطلوب خود برود. از سمت دیگر هم طبیعتا حکومت مرکزی همه‌جوره تلاش کرد تا جلوی این زیاده‌خواهی را بگیرد.

کلجه‌ای درباره دغدغه شخصی خود برای پرداختن به این سوژه توضیح داد: وقتی ساخت این مستند از طرف مصطفی شوقی تهیه‌کننده مستند به من پیشنهاد شد، تقریبا هیچ چیز درباره سید جعفر پیشه‌وری رهبر فرقه دموکرات آذربایجان نمی‌دانستم. وقتی پژوهش و مطالعه روی این موضوع را آغاز کردم، رفته‌رفته به این سوژه نزدیک‌تر شدم.

این مستندساز تأکید کرد: این مستند نه تنها موفق شده است عملکرد فرقه دموکرات آذربایجان را بررسی کند، بلکه یک شبه‌پرتره از سیدجعفر پیشه‌وری هم محسوب می‌شود. در این اثر ۸۰ دقیقه‌ای مخاطب می‌تواند با شخصیت پیشه‌وری هم آشنا شود؛ از حضورش در باکو و فعالیت‌های دوره جوانی‌اش تا ورودش به روزنامه‌نگاری و نمایندگی‌اش در شورای ملی. چگونگی رسیدن پیشه‌وری به رهبری فرقه دموکرات هم در این مستند روایت می‌شود و این یک خلا است که در مستندهای پیشین به آن اشاره نشده بود.

وی افزود: من از سمت پدربزرگ مادری‌ام، رگ آذری دارم. وقتی با اقوام آذری‌ام درباره این سوژه صحبت می‌کردم، اغلب می‌گفتند که بخش زیادی از مردم درباره این فرقه نمی‌دانند. آنقدر در آن سال‌ها فشار حکومت زیاد بوده که اعضای فرقه یا فرار کردند یا نسبت خود با فرقه را پنهان نگه داشتند. به همین دلیل هم اکثر افراد پیشنهاد می‌کردند این کار را به سرانجام برسانم چرا که معتقد بودند هر اثری بتواند اندکی در این زمینه روشنگری کند، مغتنم است.

این مستندساز گفت: من این دغدغه را داشتم که اگر روزی قرار است مستندم در تبریز اکران شود، بازتاب منفی نداشته باشد و به‌خوبی دیده شود. به همین دلیل تلاش کردم با مشورت آقای شوقی و سالار سیف‌الدینی که مشاور پژوهشی پروژه بود، صداهای مختلف را در مستند سهیم کنم و موضوع را از نگاه کارشناسان مختلف مورد بررسی قرار دهم.

وی درباره اصالت آذری بیشتر کارشناسانی که در مستند طرف گفت‌وگو قرار گرفته‌اند هم تأکید کرد: طبیعتا نزدیک بودن افراد به موضوع موردبحث، برایم موضوعیت داشت اما این نکته را هم باید بگویم که برخی افراد را برای گفت‌وگو مدنظر داشتیم که حاضر به همراهی نشدند. برخی افراد را نتوانستیم جلوی دوربین داشته باشیم اما آن‌هایی که در مستند حضور دارند، به معنای واقعی درباره فرقه دموکرات و غائله آذربایجان، سال‌ها پژوهش کرده بودند.

کلجه‌ای افزود: این ترکیب، نویدبخش این مسئله بود که ما می‌توانیم این موضوع را از ابعاد مختلف مورد بررسی قرار دهیم. طی مصاحبه‌ها و در طول تدوین و گفتار متن هم تلاش کردیم مسیری را در پیش بگیریم که بدون قضاوت به این موضوع پرداخته باشیم.

این مستندساز درباره ساختار انتخابی برای این مستند و غیبت گفت‌وگوکننده در فضای گفت‌وگو با کارشناسان تاریخی گفت: من در مستند حضور دارم چراکه صدای نریشن این مستند، متعلق به خودم است. کسی که آشنایی قبلی با آثار من داشته باشد هم به‌خوبی این صدا را می‌شناسد. اما برخلاف فیلم قبلی‌ام ماریان، که خودم در فضای روایت هم حضور داشتم و تصویر خودم هم در مستند دیده می‌شد، اینجا اینگونه عمل نکردم چرا که به‌عنوان کارگردان احساس کردم در این موضوع، نیازی به ورود مستقیم خودم نیست.

وی افزود: زمانی است که من فراتر از مستندساز، پژوهش‌گری هستم که سال‌ها روی موضوع مستندم کار کرده‌ام، آن وقت می‌توانم خودم را هم نشان دهم و حرفی بزنم. اما در وضعیت فعلی من در نهایت بی‌طرفی تنها می‌خواستم شنونده باشم و روایت خودم را اینگونه و بدون هیچ داوری‌ای در قالب گفت‌وگو با صاحب‌نظران دیگر شکل بدهم. باید دید مخاطبان چه ارتباطی با این ساختار برقرار خواهند کرد.

مستند سینمایی آذرآبادگان در هفدمین جشنواره بین المللی سینما حقیقت اولین اکران خود را تجربه خواهد کرد.

رسانه سینمای خانگی- آغاز پرشور «حقیقت»

امروز دوشنبه ۲۷ آذرماه ۱۴۰۲ در نخستین روز از هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» در بخش‌های مختلف، ۳۸ مستند روی پرده می‌رود.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» از امروز ۲۷ آذرماه ۱۴۰۲ در پردیس سینمایی چارسو و موزه سینما آغاز خواهد شد. در روز اول جشنواره سینماحقیقت ۳۸ فیلم اکران می‌شود و یک نشست و یک کارگاه هم برگزار خواهد شد. همچنین مراسم افتتاحیه از ساعت ۱۶ در سالن ۱ پردیس چارسو برگزار خواهد شد.

در روز ۲۷ آذرماه در سالن‌های مختلف پردیس سینمایی چارسو و سالن سینماتوگراف موزه سینما از ساعت ۱۱ صبح اکران فیلم‌ها آغاز می‌شود و تا ساعت ۲۴ اکران‌ها ادامه خواهد داشت.

سالن ۱ پردیس چارسو

در روز ۲۷ آذرماه سالن ۱ پردیس سینمایی چارسو از ساعت ۱۶ مراسم افتتاحیه برگزار خواهد شد. بعد از مراسم افتتاحیه، شاهد اکران فیلم «تاراز» اثر فرهاد ورهرام به عنوان نمایش فیلم افتتاحیه جشنواره از بخش گنجینه از ساعت ۱۷:۳۰ تا ۱۹:۳۰ خواهد بود. در این سالن و در بخش مسابقه ملی دو فیلم بلند «تکثیر در اسارت» به کارگردانی مهدی ایمانی‌شهمیری از ساعت ۱۹:۳۰ تا ۲۱:۳۰ و «دَدرس» به کارگردانی مشترک صادق داوری‌فر و نفیسه ظهیری‌ثانی از ساعت ۲۱:۳۰ تا ۲۳:۳۰ اکران خواهند شد.

سالن ۲ پردیس چارسو

سالن ۲ پردیس سینمایی چارسو در روز دوشنبه ۲۷ آذر میزبان ۸ فیلم خواهد بود. مستند بلند «سه جرقه» اثر نایومی اومان محصول مکزیک و آلبانی از ساعت ۱۱ تا ۱۳، مستند بلند «نخ طلایی» اثر نیشتا جین محصول مشترک هند، بوسنی و هرزگوین، هلند، نروژ، انگلیس از ساعت ۱۳ تا ۱۵، مستند بلند «قاف» اثر جود شهاب محصول لبنان و آمریکا از ساعت ۱۵ تا ۱۷، مستند بلند «زندان مرکزی ولادیمیر» اثر جولیا بابکووا محصول روسیه از ساعت ۱۷:۳۰ تا ۱۹:۳۰، مستند بلند «اتاق عشق» اثر سوزانا دینوفسکی محصول مقدونیه شمالی، مستند کوتاه «در گوشه» اثر جفری گیلمارد محصول مکزیک و مستند کوتاه «بابایانیا» اثر آنته زلاتکو استولیتسا محصول کروواسی از ساعت ۱۹:۳۰ تا ۲۱:۳۰ و مستند بلند «تمام ما از ستارگانیم» اثر جنیفر رینزفورد محصول سوئد از ساعت ۲۱:۳۰ تا ۲۳:۳۰ اکران خواهد شد.

سالن ۳ پردیس چارسو

مستند بلند «فراموشی مزمن» به کارگردانی عباس وهاج از بخش مسابقه ملی از ساعت ۱۵ تا ۱۷، مستند بلند «آذر آبادگان» به کارگردانی حامد کلجه‌ای از بخش مسابقه ملی از ساعت ۱۷:۳۰ تا ۱۹:۳۰، مستند «همسفر» به کارگردانی محمدحسین حیدری از بخش جایزه شهید آوینی از ساعت ۱۹:۳۰ تا ۲۱:۳۰ و مستند بلند «خانواده خلج» به کارگردانی مشترک مریم الهامیان و مصطفی حاجی قاسمی در بخش مسابقه ملی و بین‌الملل از ساعت ۲۱:۳۰ تا ۲۳:۳۰ در سالن ۳ پردیس چارسو اکران خواهند شد.

سالن ۴ پردیس چارسو

سالن ۴ پردیس چارسو در اولین روز جشنواره از ساعت ۲۰ تا ۲۲ میزبان اکران مستند «آر ۲۱ نامی مستعار برای همبستگی» ساخته مهند یعقوبی محصول فلسطین، بلژیک و قطر خواهد بود. همچنین مستند «مشت در نمای درشت» اثر محمدصالح حجت‌الاسلامی در بخش نمایش ویژه از ساعت ۲۲ تا ۲۴ اکران می‌شود.

همچنین نشست «سینما و رسانه در مناطق بحرانی» در پنل غزه از ساعت ۱۵ تا ۱۷ و کارگاه انجمن صنفی تهیه‌کنندگان سینمای مستند با عنوان «مبانی حقوق تهیه‌کننده» با حضور وحید آگاه و مدیریت علیرضا حسینی برگزار خواهد شد.

سالن ۵ چارسو

مستندهای «داستان بارانی» به کارگردانی حسین نژادموسی و «برار انیسه» به کارگردانی سید صادق کاظمی در بخش جایزه شهید آوینی از ساعت ۱۵ تا ۱۷ اکران خواهد شد. در سالن ۵ چارسو همچنین مستندهای «دوئل بوکمال» به کارگردانی محمدرضا ابوالحسنی و «اسلحه مادری» به کارگردانی سیده زهرا موسوی ازغندی فیلم‌های نیمه‌بلند بخش مسابقه ملی است که از ساعت ۱۷:۳۰ تا ۱۹:۳۰ اکران می‌شود. سه مستند کوتاه «آخرین خداحافظی» به کارگردانی احسان صبوری، «تیمو» به کارگردانی رضوان بوستانی و «هزار و یک شب بلدیه» به کارگردانی احمد صراف یزد در بخش مسابقه ملی از ساعت ۱۹:۳۰ تا ۲۱:۳۰ اکران می‌شود. دو مستند نیمه‌بلند «جویندگان» به کارگردانی مجید فتحی و «آقای خاص» به کارگردانی سجاد ترابی هم در بخش مسابقه ملی از ساعت ۲۱:۳۰ تا ۲۳:۳۰ اکران می‌شود.

سالن ۶ چارسو

در اولین روز هفدهمین جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت در سالن ۶ پردیس چارسو از ساعت ۱۵ تا ۱۷ مستندهای کوتاه «آن هفت روز» به کارگردانی احسان شادمانی، «در پناه نیزار» به کارگردانی حبیب علوانی و «ارجنا» به کارگردانی عباس رفیعی مرغملکی در بخش مسابقه ملی اکران خواهد شد. مستندهای نیمه‌بلند «مایکا» به کارگردانی محمدهادی نعمت اللهی و «کنج» به کارگردانی اردوان زینی سوق هم از ساعت ۱۷:۳۰ تا ۱۹:۳۰ در بخش مسابقه ملی اکران می‌شود. مستندهای «آخرین زنگی زمانه» به کارگردانی مهرداد خاکی و «پلی که نیست» به کارگردانی محمدرضا حاج محمد حسینی در بخش جایزه شهید آوینی از ساعت ۱۹:۳۰ تا ۲۱:۳۰ و مستندهای نیمه‌بلند «نفس» به کارگردانی علیرضا باغشنی و «بچه دزد» به کارگردانی علی پورمومنی بلورچی از ساعت ۲۱:۳۰ تا ۲۳:۳۰ اکران خواهد شد.

سالن سینماتوگراف موزه سینما

مستند «آدری عزیز» اثر جرمیا هیز محصول کشور کانادا در بخش پرتره از ساعت ۱۶ تا ۱۸، مستند بلند «رویای بزرگ» به کارگردانی احسان مشکور در بخش مسابقه ملی از ساعت ۱۸ تا ۲۰ و مستند بلند «آوار» به کارگردانی عبدالخالق طاهری در بخش مسابقه ملی از ساعت ۲۰ تا ۲۲ اکران خواهد شد.

هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» به دبیری محمد حمیدی مقدم ۲۷ آذر تا ۲ دی‌ ۱۴۰۲ در پردیس چارسو برگزار می‌شود.

رسانه سینمای خانگی- «در مسیر نسیم» در افریقا بهترین شد

فیلم «در مسیر نسیم» ساخته‌ مشترک امین نظری و سیدمرتضی سبزقبا در دومین حضور جهانی‌اش، جایزه و لوح افتخار بهترین فیلم دومین جشنواره‌ بین‌المللی فیلم «Varsity» آفریقا را از آن خود کرد.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، این جشنواره و نمایشگاه بین‌المللی فیلم رویدادی سالانه مخصوص تولیدکنندگان محتوای نوظهور برای اکران در دانشگاه است. رویدادی که فیلم و فیلم‌سازی را در دانشگاه‌ها جشن می‌گیرد و شامل نمایش فیلم، جلسات سخنرانی، ورک‌شاپ‌ها، نمایشگاه‌ها و اهدای جوایز برای فیلم‌های برجسته است.

فیلم «در مسیر نسیم» که نخستین تجربه‌ کارگردانی مشترک امین نظری و سیدمرتضی سبزقبا در سینمای مستند است، بعد از حضور در بخش مسابقه‌ چهارمین جشنواره‌ بین‌المللی فیلم «CinemaKing» بنگلادش، حالا جایزه و لوح افتخار بهترین فیلم دومین جشنواره‌ بین‌المللی فیلم «Varsity» آفریقا را کسب کرد.

عوامل فیلم «در مسیر نسیم» عبارتند از نویسنده و کارگردان: امین نظری، سید مرتضی سبزقبا، تصویربردار: امین نظری، تدوین و صداگذاری: سیدمرتضی سبزقبا، صدابردار: امین نظری، طراح پوستر: سید مرتضی سبزقبا با همیاری حجت کایدخورده، مترجم: سیدعزیز رودبندی، عکاس: امین نظری، موسیقی: مصطفی زاهد، عارف رشیدجلودار، عنوان‌بندی: حجت کایدخورده، با حضور و زندگی: داریوش احمدی بابادی، تهیه‌کننده: امین نظری و سیدمرتضی سبزقبا.

دومین دوره‌ این جشنواره‌ و نمایشگاه بین‌المللی از ۱۵ و ۱۶ دسامبر ۲۰۲۳ میلادی مطابق ۲۴ و ۲۵ آذر ۱۴۰۲ در آفریقا برگزار می‌شود.

رسانه سینمای خانگی- «پالایشگاه»آخر هفته اکران می‌شود

در آستانه اکران فیلم سینمایی «پالایشگاه » که از ۲۹ آذرماه روی پرده سینما ‌می‌رود، پوستر رسمی این فیلم سینمایی منتشر شد. 

به گزارش سینمیا خانگی از روابط عمومی پروژه، پوستر رسمی فیلم سینمایی «پالایشگاه» به کارگردانی مهرداد خوشبخت، تهیه کنندگی سعید سعدی و نویسندگی مشترک حسین تراب نژاد و مهرداد خوشبخت با طراحی محمد روح الامین رونمایی شد.

این فیلم که نخستین بار در جشنواره فجر چهل و یکم با نام «گل های باوارده» به نمایش درآمد توانست سه نامزدی و دو سیمرغ بلورین جلوه های ویژه بصری و جایزه ویژه دبیر جشنواره را از آن خود کند.

در خلاصه داستان این فیلم آمده است: «آبادان در التهاب است گروهی به روشن ماندن چراغ پالایشگاه فکر می‌کنند.»

بانیپال شومون، امیررضا دلاوری، الهام نامی، یاسین مسعودی، عبدالرضا نصاری، حیدر رحیمی، پوریا ریحانی، شقایق تنگستانی با حضور نادر سلیمانی گروه بازیگران اصلی «پالایشگاه» را تشکیل می‌دهند.

عوامل اصلی این فیلم سینمایی عبارتند از نویسنده: حسین تراب نژاد و مهرداد خوشبخت، مدیر فیلمبرداری: سعید براتی، تدوین: سهراب خسروی، آهنگساز: بهزاد عبدی، طراحی و ترکیب صدا: سید علیرضا علویان، طراح صحنه و لباس: آیدین ظریف، طراح چهره پردازی: عباس عباسی، دستیاران تهیه: حسین لنجابی، حمید حاجی زاده، برنامه ریز و دستیار اول کارگردان: آرش حسن پور، مدیر صدابرداری: رضاتهرانی، جلوه‌های بصری: حسن ایزدی، جلوه‌های ویژه میدانی: ایمان کرمیان، عکاس: پویا شاه جهانی.

رسانه سینمای خانگی- این فیلم ادای دین به شهدای ترور است

دومین اکران مردمی فیلم سینمایی «ضد» در حالی برگزار شد که برخی از عوامل سازنده این اثر به طرح نکات جالب توجهی در زمینه محتوای این فیلم پرداختند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی پروژه، دومین اکران مردمی فیلم سینمایی «ضد»، محصول سازمان سینمایی سوره، به کارگردانی امیرعباس ربیعی، تهیه‌کنندگی محمدرضا شفیعی و نویسندگی حسین تراب‌نژاد شامگاه ۲۲ آذر در پردیس سینمایی کورش برگزار شد.

در این اکران نادر سلیمانی، لیلا زارع، مهدی نصرتی از بازیگران فیلم، امیرعباس ربیعی کارگردان، محمدرضا شفیعی تهیه‌کننده و دیگر عوامل اثر حضور داشتند.

امیرعباس ربیعی کارگردان اثر ضمن خوشامدگویی به مهمانان گفت: خوشحالم که پس از ۲ سال «ضد» بالاخره به سینماها آمد. قطعاً برای هر فیلمسازی مهم است که اثرش را روی پرده و کنار مخاطبان ببیند. امیدوارم که فیلم اولم یعنی «لباس شخصی» هم از توقیف درآید و توفیق اکران پیدا کند.

وی افزود: باید خدا را شکر کنم بابت ۲ اتفاقی که در این اثر برایم رخ داد، ابتدا همکاری با بازیگرانی که در این پروژه حضور داشتند، نادر سلیمانی عزیز، لیلا زارع هنرمند و صبور، مهدی نصرتی که استعدادی درجه یک در بازیگری دارد و لیندا کیانی که امشب در میان ما نیست.

کارگردان «ضد» تاکید کرد: به هر حال ما یک دِینی نسبت به خانواده شهدا به ویژه خانواده شهدای ترور داریم. فرقه ظاله منافقین جنایت‌های بسیاری مرتکب شد و در دورانی که مردم درگیر جنگ بودند، علیه وطن‌شان هجوم بردند. من بسیار خوشحالم که فیلمم همزمان با برگزاری دادگاه این ظالمان شده است و امیدوارم که حق خانواده شهدا ادا شود.

نادر سلیمانی از بازیگران فیلم نیز مطرح کرد: برای من هم افتخاری بود که در این پروژه حضور داشته باشم و با امیرعباس ربیعی کار کنم. تجربه‌ای را کسب کردم که تا به حال فرصتش برای من به وجود نیامده بود. خوشبختانه این تجربه جز جوایزی که برایم رقم زد، باعث شد دوستان خوبی پیدا کنم که برایم از هر چیزی واجب‌تر است.

لیلا زارع بازیگر فیلم نیز بیان کرد: بسیار خوشحالم که قرارست فیلم را در کنار شما تماشا کنم و افتخار می‌کنم که در این اثر حضور داشتم.

مهدی نصرتی دیگر بازیگر این اثر نیز ضمن خوشامدگویی به حضار مطرح کرد: اگر فیلم «ضد» را دوست داشتید، آن را به اطرافیان خود پیشنهاد دهید تا در سینماها ببینند.

فیلم سینمایی «ضد» با شعار «زندگی بی‌عشق، مردگی‌ست …»، از ۱۵ آذر در سینماهای سراسر کشور اکران شده است. این تریلر سیاسی-عاشقانه در موسسه فرهنگی هنری وصف صبا تولید شده و پخش آن با موسسه فرهنگی تبلیغاتی بهمن سبز است.

رسانه سینمای خانگی- فلسطین ما را از بن‌بست نجات می‌دهد

فیلم مستند « پنج دوربین شکسته» در تازه ترین جلسه نمایش فیلم مدرسه آزاد روزنامه نگاری با حضور کوروش علیانی نویسنده و فعال فرهنگی اکران و مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، تازه‌ترین جلسه نمایش فیلم مدرسه آزاد روزنامه نگاری با نمایش فیلم مستند «پنج دوربین شکسته» در قالب پروژه «فلسطین از لنز» با حضور کوروش علیانی نویسنده و فعال فرهنگی برگزار شد.

«پنج دوربین شکسته» روایت گر پنج داستان مختلف درباره عماد برنات، خانواده او و مردم روستای بیلین در کرانه غربی است. هر دوربین شکسته برنات، با خود داستانی درباره مقاومت دارد.

«پنج دوربین شکسته‌» را بی صدا ببینید

کوروش علیانی در ابتدای این برنامه درباره فیلم «پنج دوربین شکسته» توضیح داد: درباره این فیلم نظری دارم؛ برای بار دوم که فیلم را تماشا کردید، صدا را ببندید و بعد فیلم را ببینید به ویژه اینکه آغاز فیلم آغاز اشتباهی است. فیلم در متن زندگی می‌گذرد و بی معنی نیست که شما با شخصیت خردسالی به نام جبرئیل فرزند چهارم عماد همراه هستید. آن بچه جایش در متن مبارزه مندرج در فیلم است. فیلم با چه چیزی آغاز می‌شود؟ با موسیقی و حرف‌هایی که در جریان برخی تولیدات موسیقایی اروپایی نسبت به آسیا وجود دارد. فضایی که دربرگیرنده بازی‌هایی است که به درد ما برای تحلیل این فیلم نمی‌خورد. اما به گمان من فیلم یک فهرست باز از پرسش‌های بی جوابی است که ممکن است در ذهن شما جرقه بزند، آزار بدهد و شما را هم رها نکند.

این مدرس و پژوهشگر ادامه داد: وقتی شما دوباره فیلم را ببینید پرسشی ایجاد می‌شود اینکه نظرتان نسبت به «زندگی روزمره» و «مبارزه» چیست؟ اصلاً چه چیزی می‌تواند باشد و چه چیزی باید باشد؟ اما همه فیلم هم، تماماً این پرسش‌های فلسفی را نمی پرسد. شما با شخصیت‌هایی مواجه می‌شوید که بعد از شخصیت اصلی یعنی جبرئیل با هم فرق دارند. به اینها فکر کنید. شخصیت‌هایی که واقعاً دربرگیرنده اتفاقات و رویکردهای جدایی هستند. «عماد»، «ادیب» و «فِل» در فیلم آدم‌هایی هستند که واقعاً نگاه‌های متفاوتی باهم در مبارزه با اسرائیل دارند که پرسش‌های زیادی برای ما ایجاد می‌کند. نکاتی که می‌بایست پس از تماشای فیلم به دنبال آن باشید.

از اعتراض مدنی تا اعتراض خشمگینانه در یک فیلم

وی افزود: حضور کودکان در مبارزات موجود در فیلم هم نکته بسیار مهمی است که می‌تواند برای ما پرسش‌های زیادی ایجاد کند. اینکه آیا حضور این کودکان در جریان اعتراضات و مبارزات با رژیم صهیونیستی درست است یا خیر؟ موضوع حفاظت از بچه‌ها توسط بزرگترها هم نکته مهمی است که در برخی از نکات فیلم وجود داشت و در بخش‌هایی از آن موجب شد که پدر و مادرهای فیلم واکنش‌های جالب توجهی را از خود نشان دهند. ما در این فیلم با جنبه‌هایی از اعتراض مواجه می‌شویم که مدنی‌ترین اعترض ها تا خشمگینانه ترین مواجهه را در آن شاهد هستیم. موضوعاتی که موجب جدی تری شدن شکل اعتراض‌های مردم بر علیه رژیم صهیونسیتی هم می‌شود. اصلاً همین که در ذهن خود، فیلم را جلو و عقب کنید به موضوعات جالب توجهی می‌رسید که می‌تواند برای شما دربرگیرنده پرسش‌های زیادی باشد.

علیانی با اشاره به دیگر نکات مندرج در فیلم عنوان کرد: بحث شهرک سازی رژیم صهیونیستی در اراضی اشغالی هم از نکته‌های مهم فیلم بود. اصلاً روند ساخت شهرک در این اراضی خودش یک سوال است. اینکه آیا این یک روند عقیدتی است یا نه عملاً روندی برای ایجاد فساد اقتصادی است؟ موضوعی که در اسرائیل یکی از موضوعاتی است که ما در این سال‌ها به آن توجه نداشتیم و می‌تواند در این فیلم مورد تحلیل ذهنی بیشتری قرار گیرد. کما اینکه در بخش‌هایی از فیلم «پنج دوربین شکسته» دیدیم به آن پرداخته شد اما نه آنچنان که بتوانیم در مسیر اصلی فیلم مشاهده کنیم. نکته‌ای که می‌تواند ما را به سمت و سوی گرایش‌های مذهبی و سیاسی سران رژیم صهیونیستی چه در گذشته چه در این سال‌ها سوق دهد تا انگیزه تحقیق و تحلیل بیشتری از آنها داشته باشیم.

این فعال فرهنگی با ارائه پیشینه‌ای مختصر از تاریخ گرایش‌های سیاسی و مذهبی افراد ذی نفوذ در اسرائیل گفت: در فیلم می‌بینیم که پیشانی، مذهبی‌های اسرائیل هستند اما بعد که وارد جریان اصلی فیلم می‌شویم، می‌بینیم که دیگر از آنها خبری نیست. در این فیلم ما شاهد مواجهاتی هستیم که برای مبارزه با انبوهی از روش‌های مبارزه روبه رو است اما اینها «همه چی» و «هیچی» هستند. چرا؟ چون همه راه‌ها در فیلم توسط او تست می‌شود اما نتیجه‌ای نمی‌گیرد. در واقع «امکان» و «عدم امکان» ۲ عبارتی هستند که می‌تواند پس از تماشای این فیلم برای شما مطرح شود که فلسطینی‌ها در برابر رژیم صهیونیستی چه ابزاری برای مبارزه در جهت پیروزی دارند؟ شما در فیلم شاهد رفت و برگشت‌های هستید که باز هم در ذهن شما پرسش ایجاد می‌کند.

فلسطین مبنایی برای رهایی از بن بست است

وی افزود: نکته دیگری که در فیلم مشاهده می‌شود این است که اساساً ما در این فیلم به چه چیزی ملاک موفقیت می‌گوئیم؟ آیا ما در ماجرای عقب نشینی و تصرف اراضی اشغالی که در جایی از فیلم حتی ۲ متر عقب نشینی می‌کند می‌توانیم موفقیتِ از پس مبارزه و اعتراض تلقی کنیم؟ چرا این سوال را می پرسم چون در یک بخش دیگر فیلم دوباره می‌بینیم در چند متر آن سوتر دیوارهای بتنی در حال ساخت هستند. مسئله بعد مسئله «حجاب» در فیلم است. در جایی همسر عماد حجاب کاملی با لباس آستین کوتاه دارد، اما در بخش دیگری از فیلم شاهد زنانی با پوشش کامل هستیم که آن هم دربرگیرنده تضادهای پرسشگرانه ای است. پرسش‌هایی که دربرگیرنده موضوع حجاب در فلسطین است و شما به عنوان یک تحلیل گر می‌توانید براساس این فیلم به دنبال پاسخ برایشان باشید.

علیانی در بخش دیگری از صحبت‌های خود ضمن اشاره به موضوع «سبک زندگی» در فلسطین و اشاره‌هایی که در فیلم به آن شد، اظهار کرد: این فیلم پر از سوال‌هایی است که شاید جواب آنها را به معنی مطلق نگیرید اما می‌توانید براساس آن آگاهی خود را افزایش دهید که صرفاً به معنای ستمدیدگی نیست چون ماجرا لایه عمیق‌تری دارد. اینکه به اعتقاد من فلسطین می‌تواند مبنایی برای رهایی از بن بست‌هایی باشد که اکنون در جریان زندگیمان با آن مواجه هستیم. فلسطینی که مساله اش فقط ظلم ستیزی نیست بلکه پاسخ دهنده نکات مهمی است که می‌توانیم آن را به جامعه خودمان هم تعمیم دهیم.

این نشست با پرسش و پاسخ حاضران با کوروش علیانی ادامه پیدا کرد.

رسانه سینمای خانگی- چرا کیانوش عیاری «ویلای ساحلی» را ساخت؟

کیانوش عیاری ساخت «ویلای ساحلی» را یک انتخاب و مصلحت‌ در مسیر فیلمسازی‌ خود می‌داند.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، جدیدترین فیلم کیانوش عیاری سرانجام پس از چند ماه وعده برای اکران، روی پرده رفته و سینماها از چهارشنبه گذشته (۱۵ آذرماه) میزبان تازه‌ترین فیلم این کارگردان شده‌اند؛ فیلمی که ۶ سال پس از «کاناپه» توقیفی ساخته شده است.

این فیلم که با بازی رضا عطاران، پژمان جمشیدی و ریما رامین‌فر و تعدادی بازیگر تازه‌وارد به سینما، روی پرده رفته در این یک هفته با بازخوردهای متفاوتی همراه بوده است. بسیاری از مخاطبان به انگیزه دیدن یک فیلم کمدی به تماشای این فیلم می‌روند در حالی که عیاری تاکید دارد «ویلای ساحلی» کمدی نیست.

او در گفت‌وگویی با ایسنا از دلایل ساخت فیلمی با حال و هوای طنز سخن گفت و اینکه چطور شد پس از «کاناپه»، سراغ ساخت «ویلای ساحلی» رفت. او همانند بسیاری دیگر از مواقع پاسخگوی هر سوال و انتقادی است و معمولا هم صریح اظهارنظر می‌کند، اما کسانی که این فیلمساز را از نزدیک می‌شناسند، به خوبی می‌دانند که ممکن است در پسِ هر جمله او معنایی دیگر را هم پیدا کنند.

برای پول، یک فیلم غیرمبتذل ساختم

عیاری که پیش‌تر در کارنامه کاری خود سابقه ساخت فیلم طنز داشته، در ابتدای این مصاحبه در پاسخ به اینکه چه شد بعد از «خانه پدری» و «کاناپه» سراغ ساخت فیلمی همچون «ویلای ساحلی» رفته و آیا با موج کمدی‌سازی سال‌های اخیر سینما همراه شده است؟ با قاطعیت پاسخ داد، «پول»، و در تکمیل آن گفت: مهم‌ترین دلیلم برای ساخت این فیلم، پول بود چون می‌خواهم پروژه دیگری را شروع کنم که تهیه‌کننده آن خودم هستم و به پول احتیاج دارم.   

او درباره ایده اولیه «ویلای ساحلی» به این نکته اشاره کرد که قصه را برمبنای بازیگرانش طراحی کرده و توضیح داد: وقتی دنبال ساخت فیلمی باشی که در آن رضا عطاران و پژمان جمشیدی بازی کنند باید به سناریویی برسی که بتوانی از آن‌ها استفاده کنی.  من هم به دنبال ساخت فیلمی بودم که این بازیگران در آن بازی کنند. در عین حال به هیچ عنوان حاضر نبودم بخاطر پول، یک فیلم مبتذل بسازم و معتقدم «ویلای ساحلی» اصلا مبتذل نیست. درواقع مفاهیمی مثل «خیانت در امانت»  در ذهنم بود که فکر کردم می‌تواند مَحمل خوبی برای یک فیلم باشد.

آیا همیشه باید فیلم‌های تلخ بسازم!؟

وی درباره بازخوردهایی که در این مدت از مخاطبانش گرفته، گفت: عمده بازخوردها خوب بوده اما انتقادهایی هم شنیده‌ام که بیشتر به این دلیل بود که توقع داشتند من در همان سبک «خانه پدری» فیلم بسازم و به نظرم این توقع به‌جایی نیست. پرسشم این است که آیا من باید مدام فیلم‌های تلخ بسازم؟ گاهی کارگردانی مثل من هم دوست دارد یک فیلم مفرح بسازد، یعنی حتی اگر بخاطر پول هم نباشد، بخاطر روح و روان خودش، شاید بخواهد چنین فیلمی بسازد. اگر یک فیلمساز، روح و روان خود را درنظر بگیرد، حس او به عده کثیری منتقل می‌شود و در نتیجه یک جمع میلیونی حال و احوال بهتری پیدا می‌کنند.

آخرین فیلم‌های من یعنی «خانه پدری» و «کاناپه» که به شدت با سانسور مواجه شدند و مرا به غیر از آزرده‌خاطر کردن، به لحاظ مالی هم در شرایطی سخت قرار دادند. بنابراین برای فیلم جدیدم ترجیح می‌دادم یک فیلم بدون مشکل بسازم ضمن اینکه می‌خواستم یک پولساز هم باشد

عیاری در پاسخ به اینکه چقدر سانسور فیلم‌های قبلی‌اش، او را به ساخت فیلمی در حال و هوای «ویلای ساحلی» کشانده است، گفت: قطعاً بی‌تاثیر نبوده، چون تمام دوران فیلمسازی من با سانسور و به تبع آن خودسانسوری مواجه بوده است. بویژه آخرین فیلم‌های من یعنی «خانه پدری» و «کاناپه» که به شدت با سانسور مواجه شدند و مرا به غیر از آزرده‌خاطر کردن، به لحاظ مالی هم در شرایطی سخت قرار دادند. بنابراین برای فیلم جدیدم ترجیح می‌دادم یک فیلم بدون مشکل بسازم ضمن اینکه می‌خواستم فیلمم پولساز هم باشد.

او درباره اینکه آیا «ویلای ساحلی» با مشکل ممیزی و سانسور برخورد نکرد، بیان کرد:‌ مشکل چندانی پیدا نکردم و فقط چند مورد ناچیز مطرح شد.

کارگردان «ویلای ساحلی» درباره تاکیدش بر دو جنبه پولساز بودن و دور شدن از جریان سانسور در فیلم جدیدش و بازخورد مخاطب گفت:‌ هر کدام از این دو وجه می‌تواند برای یک تماشاگر  منصف قابل پذیرش باشد. من هم آدمیزادی هستم که تحت تاثیر ممیزی زیاد آزرده‌خاطر می‌شوم و ممکن است در جایی از کارم تغییر مسیر مختصری بدهم، البته نه به این معنا که فیلمسازی خود را عوض کنم بلکه به دلیل مصلحت، فیلم دیگری را ساختم.

عیاری در پاسخ به اینکه با این توضیحات آیا «ویلای ساحلی» را باید نوعی قهر یا واکنش به آنچه درباره فیلم‌های دیگرش رخ داده دانست؟ گفت: نه قهر است و نه واکنش؛ بلکه یک انتخاب مصلحت‌آمیز است.

این کارگردان که از جهاتی به نظر می‌رسد فیلمش را همراستا با حکمفرمانی فیلم‌های کمدی در سنیما پیش برده، توضیح داد که با توجه به اهدافش سناریو و داستان، یکی از مهمترین فاکتورها در ساخت فیلم جدیدش بوده تا از آن یک اثر مفرح به وجود آید. او در این زمینه و نیز درباره اینکه آیا باز هم در این فضا فیلم می‌سازد؟ گفت: ترجیح می‌دهم هرچه می‌سازم به دور از ابتذال باشد چون ابتذال در هر زمینه‌ای از زندگی محکوم است. البته تاکید می‌کنم «ویلای ساحلی» یک فیلم کمدی نیست و در نهایت فقط می‌توانم بگویم یک فیلم شیرین است؛ یک فیلم قصه‌گو که داستانی مفرح را تعریف می‌کند.

او که در این مدت همراه مردم هم فیلم را تماشا کرده،  درباره اینکه آیا از خروجی نهایی فیلم و نیز کارگردانی خودش راضی است؟ گفت: یک روز پیش از حرکت به سمت شهر نور (محل فیلمبرداری) وقتی را فیلمنامه را به دو نفر دیگر از همکارانم دادم که بخوانند، اطمینان پیدا کردم که فیلمبرداری به بیش از ۱۸۰ دقیقه می‌رسد؛ به همین دلیل در طول مسیر به سمت نور خودم یک بار دیگر سناریو را خواندم و در همان جا شروع به حذف بسیاری از صحنه‌های فیلم کردم که از قضا صحنه‌های بامزه‌ای هم بودند ولی باید این کار انجام می‌شد چون قصد داشتم آن را به یک فیلم ۱۰۰ دقیقه‌ای برسانم. این حذف کردن در طول فیلمبرداری هم ادامه داشت اما بعد از پایان کار متوجه شدم باز هم حدود ۲۰۰ دقیقه فیلمبرداری کرده‌ایم. از آنجا که فیلمنامه‌هایم را خودم می‌نویسم که معمولاً هم طولانی می‌شوند، در حین مونتاژ فیلم را کوتاه می‌کنم و این کار گاهی ممکن است آسیب‌زننده باشد. بجز این مورد، در «ویلای ساحلی» کسالتی در میانه‌ کار پیدا کردم که بابت آن، فیلمبرداری یک هفته متوقف شد و فکر می‌کنم این وقفه روی من، پیگیری‌ها و ریزبینی‌های همیشگی‌ام تاثیر منفی گذاشت و شاید اگر فرصت بیشتری داشتم، نسخه بهتری از فیلم در می‌آمد و معایب آن کمتر می‌شد.

انتخاب بازیگر از رضا عطاران تا کیومرث پوراحمد


بخش دیگری از این گفت‌وگو به بازیگران فیلم اختصاص داشت که متشکل از دو گروه باسابقه و تازه وارد به سینما هستند.

عیاری در این خصوص گفت: بعضی از بازیگران ناشناس فیلم کسانی بودند که در کلاس‌های بازیگری من در موسسه «قرمز» آموزش می‌دیدند و برخی از آن‌ها هم از جانب افرادی دیگر معرفی شدند که صلاحیت حضور را در فیلم داشتند. یکی از این بازیگران آتوسا انواریان (در نقش دخترعموی صاحب ویلا) قبلا در فیلم «کاناپه» حضور خیلی خوبی داشت که متاسفانه بازی او با توقیف این فیلم دیده نشد. در بخش بازیگران حرفه‌ای هم رضا عطاران از جمله بازیگران خوبی است که از سال‌ها قبل او را می‌شناختم و همیشه در انتظار این بودم با او کار کنم. شاید روزی برای بازی در یک نقش تلخ باز هم سراغ او بروم.  

پژمان جمشیدی را هم در فیلم «خوب بد جلف» دیده بودم و همینطور در سریالی که در تلویزیون داشت (پژمان). در بازیگری او نوعی از طنز دیده می‌شد که آن را دوست داشتم و فکر می‌کردم در عرصه طنز سینما، یک حضور عجیب با نوعی شیرینی خاص در بازی‌اش دارد به همین دلیل تصمیم گرفتم حتماً در یک فیلم با او همکاری کنم. درباره خانم رامین‌فر هم متاسفم که تا به حال با او همکاری نداشتم چون به نظرم او یکی از درخشان‌ترین بازیگران ایرانی – جدا از تقسیم‌بندی بازیگر زن و مرد – است.

زنده یاد کیومرث پوراحمد نیز یکی دیگر از بازیگران فیلم «ویلای ساحلی» کیانوش عیاری است که در سکانسی کوتاه نقش خودش (فیلمساز) را ایفا کرده است. عیاری درباره حضور رفیق قدیمی خود در «ویلای ساحلی» گفت: زمانی که ما فیلمبرداری می‌کردیم، ایشان در شمال بودند و یک هفته‌ای را پیش ما ماندند. من در فیلمنامه، یک گروه فیلمبرداری داشتم و به آقای پوراحمد پیشنهاد دادم نقش کارگردان گروه را بازی کند که پذیرفتند. هنگام بازی ایشان که رسید، یکی از آن کت‌های معروف چهارخانه‌ام را که موقع فیلمبرداری‌ها می‌پوشم به تنِ آقای پوراحمد کردم و خودم هم در سرمای هوا کاپشن ایشان را پوشیدم. فیلمبرداری ما پنجم دی‌ماه تمام شد، آقای پوراحمد از نور رفتند و کمتر از سه ماه بعد آن اتفاق تلخ رخ داد.  

فرصتی که برای «خانه پدری» و «کاناپه» از دست رفت

عیاری در پایان این مصاحبه با اشاره به اینکه فکر می‌کند آن فضایی که مدنظرش بوده، در فیلم «ویلای ساحلی» (اصطلاحا) درآمده است، بیان کرد:‌ استقبال مردم از یک فیلم، برای هر کارگردان و تهیه‌کننده‌ای در سینما نهایت آرزو است اما این موقعیت برای دیگر فیلم‌های من هم می‌توانست پیش آید؛ مثلاً برای «خانه پدری» به رغم‌اینکه یکی از مهیب‌ترین و تلخ‌ترین فیلم‌های سینمایی ایران بود، می‌توانست چنین موقعیتی پیش آید. این فیلم می‌توانست بسیار پرمخاطب باشد ولی توقف ۱۰ ساله آن و نحوه اکرانش همه چیز را درباره «خانه پدری» نابود کرد. «کاناپه» هم به دلایلی می‌توانست پرفروش‌ترین فیلم سینمای ایران باشد نه فقط بخاطر کلاه گیس بلکه بخاطر سادگی‌اش که می‌تواند مخاطب را جذب کند ولی این فیلم هم شانس برخورد خوب تماشاگر را به خود از دست داد اما امیدوارم برای «ویلای ساحلی» اتفاقی خوب رخ دهد.

خروج از نسخه موبایل