رسانه سینمای خانگی- عاشقانه را از سینما نگیریم

مجری طرح فیلم سینمایی «آغوش باز» با اشاره به روایت عاشقانه این فیلم از لزوم پرداختن به مضامین اجتماعی و خانوادگی در سینما گفت.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، «آغوش باز» تازه ترین اثر سینمایی بهروز شعیبی است که در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد. این فیلم روایتگر سه قصه عاشقانه است و چینش متفاوتی از بازیگران در ترکیب آن دیده می شود. محمدمهدی عسگری مجری طرح و سرمایه‌گذار این فیلم سینمایی معتقد است می توان در کنار آثار سرگرم‌کننده و کمدی به ساخت فیلم هایی فکر کرد که نگاه واقع بینانه‌ای به موضوعات اجتماعی و خانوادگی دارند.

عسگری درباره ساخت فیلم «آغوش باز» و مضامینی که از طریق این فیلم به مخاطب انتقال داده می‌شود به خبرنگار مهر بیان کرد: در دل عاشقانه‌ای که روایت شده است از مفاهیمی صحبت می‌شود که به نظرم مطرح کردن آنها جذاب است. وقتی برای اولین بار من، بهروز شعیبی و سجاد نجفی (یکی از نویسندگان فیلمنامه) دور هم جمع شدیم در اولین جلسه از ساخت فیلم عاشقانه‌ای حرف زدیم که بسیاری از موضوعات اجتماعی در آن مطرح می شود و قصه‌های مختلف از زوایای گوناگون بررسی شد.

وی اضافه کرد: من و شعیبی روی مفهومی که در فیلم مطرح می شود اشتراک نظر داشتیم. او انگیزه زیادی برای ساخت این فیلم داشت و با انرژی زیادی پای کار بود. خوشحالم که ضلع دیگر این همکاری با حضور علی سرتیپی در مقام تهیه کننده کامل شد و در نهایت تجربه بسیار خوبی رقم خورد.

مجری طرح «آغوش باز» درباره تعریف خود از این فیلم اظهار کرد: «آغوش باز» سعی دارد این موضوع را مطرح کند که عشق را در روزمرگی ها گم نکنیم چراکه ما به عشق نیاز داریم.

وی اضافه کرد: به نظرم در فرهنگ ما موضوعاتی وجود دارد که پیش تر از اینها نبوده یا خیلی به آن پرداخته نشده است و یا اصلا به آن توجهی نشده است. اما این موضوعات در جامعه خودش را نشان می دهد. متاسفانه ما در برخی زمینه ها دچار فقر فرهنگی هستیم و سینما یکی از مهم ترین ابزارها برای حرف زدن در این باب است. این که باید به صنعت سینما توجه کرد کاملا جمله درستی است. ولی سرگرمی از نظر من تا زمانی معنا دارد که در کنارش موضوعات جدی تر هم به چالش کشیده شود. قطعا سینما جای شعار دادن نیست. نمی خواهم جملاتم شبیه شعار به نظر برسد. مقصودم این است که در هر قالبی باید به محتوا و مضمونی که فیلم بر اساس آن ساخته می شود، فکر کرد.

وی درباره فیلمسازی درباره خانواده نیز تصریح کرد: من علاقه مند به مطرح کردن موضوعات مرتبط با خانواده در فیلم های سینمایی هستم. البته که این اشاره کمی کلی گویی است. به دلیل مطالعاتم در زمینه مسایل اجتماعی و خانواده معتقد هستم ما در سینمای بلند دست بازتری برای مطرح کردن موضوعاتی از این جنس داریم و می توان گفت بسیاری از موضوعات اجتماعی هنوز پایشان به سینمای بلند باز نشده است.

عسگری درباره اقبال بیشتر به سینمای کمدی در گیشه تصریح کرد: شاید من هم به عنوان تهیه کننده در آینده، ساخت کمدی را تجربه کنم ولی معتقدم در هر اثری باید به محتوا بیش از هر چیز اهمیت داد و فکر کرد. حتی در آثار کمدی که به سادگی از کنارشان می گذریم باید محتوای خوبی را به مخاطب ارایه داد. این هنر ما سینماگران است که در کنار ساخت آثار به اصطلاح بفروش، به محتوا هم توجه کنیم.

وی درباره شرایط این روزهای سینمای ایران نیز بیان کرد: فکر می کنم طی چند ماه گذشته این جمله را از زبان بسیاری از کارشناسان سینما شنیده ایم که سینمای ایران حال خوبی ندارد. فیلم های طنزی داریم که در گیشه موفق ظاهر شده اند و حضور این نوع فیلم ها نسبت به دیگر گونه های سینمایی چشمگیرتر است. طبیعی است که نمی‌توان فیلم کمدی را از محصولات سینما حذف کرد اما با نگاه جامع تر می توان از این موضوع حرف زد که مخاطب ما به فیلم هایی از جنس دیگر هم نیاز دارد.

عسگری درباره خالی بودن گیشه از فیلم های اجتماعی گفت: تنوع آثار لازمه حیات طبیعی سینما است. در اکران های سال گذشته و امسال شاهد گیشه کم فروغ سینمای اجتماعی بودیم. می دانیم که فیلم هایی از این جنس علاقه مندان خاص خودش را دارد و البته موضوعات اجتماعی بسیاری است که می توان از طریق آنها در سینما طرح مساله کرد و در مورد آنها حرف بزنیم. سینما از ابزارهای مهم طرح مسایل اجتماعی است. سال‌ها است که در عرصه فیلم کوتاه و مستند کار می کنم و با توجه به سابقه ای که در زمینه کار در حیطه مسایل اجتماعی و خانواده دارم، یکی از دغدغه های من صحبت در مورد مسایل و موضوعاتی است که در جامعه با آنها سرو کار داریم.

وی در پایان اظهار کرد: در این شرایط بخش خصوصی توان چندانی برای ادامه حیات ندارد. تهیه کننده و سرمایه گذار بخش خصوصی باید مدام به این موضوع فکر کند که باید فیلمی بسازد که هزینه های ساخت فیلم را برگرداند و البته انگیزه ای برای ساخت فیلم های بعدی داشته باشد. اگر به گیشه و اکران نگاه کنیم هم می‌توان متوجه این موضوع شد که رغبت تهیه کننده بخش خصوصی به اکران فیلم‌هایی با سویه‌های کمدی است که می تواند تا حدی بازگشت سرمایه را تضمین کند.

رسانه سینمای خانگی- چهره واقعی زن در دفاع‌مقدس چگونه است؟

انسیه شاه حسینی کارگردان سینما که در چهل و دومین دوره جشنواره فیلم فجر با «دست ناپیدا» حضور دارد، معتقد است کاش زنان کارگردان با دیدگاه‌های بیشتری در جشنواره شرکت داشتند.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، انسیه شاه حسینی کارگردان زن سینمای ایران که در حوزه سینمای دفاع مقدس شناخته شده است، بعد از گذشت بیش از ۱۰ سال، امسال در چهل و دومین دوره جشنواره فیلم فجر با فیلم دفاع مقدسی «دست ناپیدا» و در بخش سودای سیمرغ حضور دارد. این کارگردان در گفت‌وگو با خبرنگار مهر این نکته را یادآور شد که «دست ناپیدا» ادامه فیلم سینمایی «شب بخیر فرمانده» است و به نوعی می‌توان آن را «شب بخیر فرمانده ۲» دانست؛ با این تفاوت که این بار با توجه به خاطراتی که از زمان تهیه گزارش در جبهه‌های جنگ داشته به سراغ به تصویر کشیدن زنانی رفته که در حاشیه رود کارون به نوعی در حال مبارزه بودند.

او در بخش دیگری از صحبت‌های خود تاکید می‌کند که اگر قرار باشد نقش زنان در دفاع مقدس را در سینمای ایران به تصویر کشید باید یک زن را با تمام جسارت‌ها و ترس‌هایی که در جنگ با آن روبه‌رو می‌شود نشان داد؛ در غیر این صورت شخصیت به تصویر کشیده شده غیرواقعی و کمدی می‌شود.

با ما در این مصاحبه کوتاه همراه باشید:

*شما در چهل و دومین دوره جشنواره فیلم فجر، به عنوان تنها خانم کارگردان حضور دارید؛ فکر می‌کنید این حضور تا چه اندازه می‌تواند برای شما امتیاز باشد؟

اینکه بخواهند من را به عنوان تنها زن کارگردان در این دوره از جشنواره بدانند چندان نمی‌پسندم چرا که همیشه عاشق رقابت و هیجان آن هستم؛ اگر خانم‌های بیشتری به عنوان کارگردان در این جشنواره حضور داشتند حتماً شاهد فیلم‌های متنوع‌تری بودیم. اما باید گفت بسیاری از خانم‌های کارگردان نیز ممکن است بنا به دلایلی نتوانستند در جشنواره حضور داشته باشند همانطور که من ۱۰ سال فرصت تولید فیلم پیدا نکرده بودم. به همین دلیل حضور خود را به عنوان تنها زن کارگردان در این جشنواره را امتیاز نمی دانم؛ ای کاش خانم‌های بیشتری در جشنواره حضورر داشتند. حتی دوست داشتم به عنوان مثال ۲۰ فیلم دفاع مقدسی در جشنواره شرکت می‌کرد و فیلم من با این تعداد فیلم محک می‌خورد؛ چرا که ذات من یک جنگ‌جو است و همیشه به دنبال رقابت هستم.

*درباره روند تولید «دست ناپیدا» کمی توضیح دهید و اینکه با توجه به اینکه روایتگر فیلم مانند «شب بخیر فرمانده» یک زن است تا چه اندازه با آن فیلم متفاوت است؟

باید بگویم این فیلم سینمایی ادامه‌ای برای فیلم «شب بخیر فرمانده» است و می‌توان آن را قسمت دوم این فیلم دانست؛ به خاطر دارم در آن زمان با دوربین ۸ میلیمتری به شهرها و روستاهای مرزی رفته بودم و این بار در «دست ناپیدا» با دوربین عکاسی به کارون رفته و سراغ زن‌هایی رفته ام که در حقیقت جبهه را به حاشیه کارون کشانده اند. در آن منطقه جبهه واقعی مردانه بود؛ چرا که تعدادی روستا در حاشیه کارون وجود داشت که تعدادی در آن در برابر دشمن مقاومت می‌کردند. به همین دلیل می‌توان گفت درست است که در «دست ناپیدا» جبهه تغییر لوکیشن داده است اما ماهیت همان ماهیت جنگ است؛ یعنی در این فیلم به جای مبارزه مردان شاهد مبارزه زنان هستیم و به جای خاکریز امواج خروشان کارون را داریم. اما وجهه اشتراکی که در این ۲ فیلم وجود دارد ماهیت مبارزه‌ای است که در این فیلم‌ها دیده می‌شود؛ ما در این فیلم شاهدان حضور زنانی هستیم که با ابزار متفاوت مردانه می‌جنگند و آسیب بیشتری می‌بینند. در واقع می‌توان گفت این زنان زمانی که لباس‌های خونین سربازان را می‌شویند و شاهد جای زخم‌های سربازان که روی لباس‌ها مانده است، هستند از نظر روحی آسیب می‌بینند چرا که نمی‌دانستند آن سربازی که نمی‌شناختند در سلامت به سر می‌برد یا نه.

*باتوجه به اینکه این فیلم بخشی از خاطرات شما در جبهه جنگ بوده؛ نگارش فیلمنامه برچه اساس شکل گرفت؟

باید بگویم نگارش این فیلمنامه تنها یک ماه آن هم در ماه رمضان در فاصله زمان افطارها تا سحرها نوشته شد؛ البته نباید فراموش کرد زمانی که خاطرات خود را به عنوان فیلمنامه می‌نویسم نوشتن برای من راحت تر است و این شب زنده داری برای من جذابیت بسیاری داشت؛ حتی می‌توانم بگویم بخش‌هایی که در شب‌های احیا نوشته ام تاثیرپذیری متفاوتی داشته است. برخی از دوستان که این فیلم را دیده اند معتقدند که «دست ناپیدا» نسبت به فیلم‌های دیگرم پخته‌تر است و یک بلوغ فکری در آن دیده می‌شود. در مقایسه با «شب بخیر فرمانده» باید بگویم آن فیلم داستان لاغری داشت؛ اما در این فیلم داستان شکل و شمایل دیگری دارد.

*در چند سال اخیر آثاری تولید شده اند که محور اصلی آن زنان هستنند که از آن جمله می‌توان به «ویلایی ها» با تم انتظار و «دسته دختران» با تم جسارت زنان برای همراهی با مردان در جنگ اشاره کرد، «دست ناپیدا» چه ویژگی متفاوتی نسبت به این دسته از فیلم‌ها دارد؟

پیش از هرچیز باید بگویم خانم‌هایی که با پوست و استخوان خود جنگ را حس کرده اند هیچ گاه باور نمی‌کنند که یک زن پابه پای مردان بجنگند و یا مردان در انتظار این باشند که زنان به دل دشمن بزنند و برای آنها مهمات تهیه کنند. من در فیلم «شب بخیر فرمانده» زنی را به تصویر کشیده ام که در لحظاتی می ترسد و حتی خود را پنهان می‌کند؛ او هرگز نجنگید؛ حرف من این است که اگر قرار است تصویر یک زن را در جنگ نشان دهیم باید واقعیت یک زن در جنگ را به نمایش بگذاریم. زمانی که به صورت ایده آل به زن نگاه کنیم آن کاراکتر حالت کاریکاتوری پیدا می‌کند؛ در فیلم «ویلایی ها» نیز در کنار انتظار به مسائل مادی توجه شده که البته این مساله برای شخصیت زن کاملاً طبیعی است و تجربه من از بازدید در اردوگاه‌ها به این داستان نزدیک بود و شاهد زنان «ویلایی ها» بودم اما در «دست ناپیدا» به معنویات توجه شده است و سعی کرده ام از داخل جنگ به بیرون نگاه کنم با یک روح زنانه جنگ را به تصویر بکشم به همین دلیل تماشاگر چهره‌ای از زن می بیند که در زندگی عادی ندیده است.

*باتوجه به جایگاه سینمای دفاع مقدس در بین مخاطبان امروز سینمای ایران، فکر می‌کنید که تا چه اندازه فیلم‌هایی از این دست با محوریت زن می‌تواند برای مخاطب جذاب باشد؟

پیش از هرچیز باید بگویم اگر فیلم‌های دفاع مقدس در بین مخاطبان از جایگاه خوبی برخوردار نیست و حتی مخاطب کمی هم دارد به این دلیل است که ما هنوز فیلم دفاع مقدسی تولید نکرده ایم و هنوز وارد این حیطه نشده ایم؛ بلکه تمام این سال‌ها فقط فیلم‌های جنگی ساخته شده و هر کارگردانی از دور و از زاویه دید خود یک اثر جنگی ساخته است.

از نظر من فیلم دفاع مقدسی ناب، اگر از جنس، نگاه و فرهنگ رزمندگان ساخته می‌شد شاید وضع مملکت هم اینگونه نبود. تاکید می‌کنم که ما فیلم دفاع مقدسی خوب نداشتیم و به همین دلیل است که مخاطبی هم برای این نوع از سینما وجود ندارد. متأسفانه تمام این سال‌ها هیچ مهندسی فرهنگی به خصوص در حوزه دفاع مقدس وجود نداشته است و همه آقایان درگیر بوده و فرصتی برای پرداختن به این فرهنگ نداشتند به همین دلیل ویترین سینمای دفاع مقدس به دست کسانی افتاد که جزیره‌ای عمل کرده و براساس نگاه خود فیلم می‌ساختند.

زمانی که یک فیلم خوب ارائه نشود مخاطب چنین سینمایی را پس می‌زند؛ چرا سینمای آمریکا هرچند به دروغ فیلم‌هایی درباره جنگ می‌سازد که موفق عمل می‌کند به این دلیل است که آنها فیلم‌ها را خوب می‌سازند. در واقع می‌توان گفت سینمای آمریکا در نشان دادن باطل خیلی موفق است اما ما در نشان دادن حق ضعیف عمل می‌کنیم. شما تصور کنید برای بدرقه شهدای غواص همه جنس آدم آمد در واقع همه مملکت برای بدرقه آنها آمدند و چرا که همه مردم یک وجه اشتراک دارند و آن حق طلبی است. قصه مظلومیت شهدای غواص تمام ایران را تکان داد.

رسانه سینمای خانگی- جایزه جشنواره‌های منطقه‌ای معتبر است

کارگردانان فیلم کوتاه «چمدان» که بهترین فیلم شصت و هشتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان مشگین‌شهر_ساوالان شناخته شد، جایزه سینمای جوان را ارزشمندتر‌ ار هر جایزه‌ای دانستند که «چمدان» تاکنون موفق به دریافت آن‌ها شده است.

به گزارش سینمای خانگی از روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، سامان حسین‌پور‌ یکی از کارگردانان فیلم «چمدان» به تهیه‌کنندگی فریبا عرب که جایزه بهترین فیلم شصت و هشتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان مشگین‌شهر-ساوالان را دریافت کرد، درباره این رویداد گفت: اعتبار هر جشنواره‌ای به فیلمسازانی است که در آن حضور می‌یابند که به نظرم جشنواره‌های منطقه‌ای از این نظر فرقی با جشنواره فیلم کوتاه تهران ندارند تنها شاید فاصله‌شان از پایتخت باعث شود تعداد فیلمسازان کمتری در آن حضور‌ یابند اما از نظر برگزاری به هر حال در هر شهری می‌تواند بسته به بضاعت آنجا تفاوت‌هایی در برگزاری وجود دارد.

وی ادامه داد: برای ما باعث افتخار بود که توانستیم دو جایزه فیلمبرداری و جایزه بهترین فیلم جشنواره شصت و هشتم منطقه‌ای سینمای جوان را دریافت کنیم.

آکو زند کریمی دیگر کارگردان فیلم «چمدان» نیز گفت: خوشحالم در این خاک مقدس قدم گذاشتیم و توانستیم جوایزی را کسب کنیم و با فرهنگ این مردم آشنا شدیم. فیلم کوتاه «چمدان» تاکنون در بیشتر از ده‌ها فستیوال خارجی حضور داشته و جوایزی کسب کرده اما هیچ‌کدام از جوایز تاکنون به اندازه جایزه جشنواره منطقه‌ای ساوالان برای ما ارزش نداشت.

حسین‌پور‌ درباره پخش فیلم «چمدان» گفت: این فیلم قرار است در فستیوال‌های مختلف دیگر هم شرکت کند. یکی از آن‌ها نوزدهمین جشنواره فیلم‌های دانشجویی کمبریج انگلستان است که جشنواره بسیار معتبری نیز هست و «چمدان» در بخش طراحی صحنه که به طور مشترک توسط من و آکو انجام شده، نامزد دریافت جایزه این جشنواره شده است.

زند کریمی نیز درباره برنامه‌های فیلمسازی خودشان بیان کرد: راستش هرچه پیش آید و هنوز برنامه ریزی مشخصی برای آن نداریم. به این خاطر که به هر حال در فیلمسازی سلایق خیلی مهم است.

حسین‌پور نیز درباره کارگردانی اشتراکی خود با زند‌ کریمی در فیلم کوتاه گفت: من و آکو قبلا با هم فیلمنامه می‌نوشتیم و وقتی دیدیم اشتراکات زیادی داریم، فیلم کوتاه «ذبح» ‌را ساختیم که مخاطبان هم بسیار دوستش داشتند و سال ۹۷ در جشنواره فیلم کوتاه تهران شرکت داشت. سال ۹۸ فیلم کوتاه «دیگری» را ساختیم که در بخش سینما و کتاب جشنواره تهران جایزه گرفت ‌و روند فیلمسازی‌مان با هم ادامه یافت و همچنان ادامه دارد. هنوز برنامه‌ای برای ساخت فیلم‌بلندمان نداریم، اگرچه شرایطش فراهم است اما می ‌خواهیم فیلمی بسازیم که به اصطلاح سربلندمان کند.

شصت و هشتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان مشگین‌شهر-ساوالان ۲ تا ۵ بهمن ۱۴۰۲ برگزار شد.

رسانه سینمای خانگی- «آپاراتچی» نمایندۀ کمدی موقعیت در فجر امسال

 کارگردان فیلم سینمایی «آپاراتچی» عنوان کرد که این فیلم یک کمدی موقعیت است که اتفاقا خلق آنها بسیار سخت بوده است.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، علی طاهرفر کارگردان فیلم سینمایی «آپاراتچی» از آثار راه‌یافته به چهل‌ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، در گفت‌وگو با ایرنا، درباره این فیلم توضیح داد: فیلم‌نامه این فیلم برمبنای کتابی به همین نام به قلم دکتر روح‌الله رشیدی است که در واقع مجموعه‌ای از خاطرات جلیل طائفی در تبریز است. آقای طائفی از افراد عشق سینما در دهه ۶۰ بود که هرچند سواد نوشتن و خواندن نداشت، پیگیر هنر سینما شد و این مسیر را از عکاسی آغاز کرد و به خرید دوربین سوپر هشت رسید. بعد از آن با گردآمدن گروهی از دوستان همکارش در حرفه نقاشی ساختمان، چند فیلم کوتاه تولید کرد.

آپاراتچی، ادای دینی به سینماست

وی افزود: جلیل طائفی از ابتدا رویای ساخت یک فیلم سینمایی را در ذهن خود داشته و در مسیر تحقق همین رویا هم حرکت می‌کند. به‌نوعی سفر قهرمان در فیلمنامه «آپاراتچی» هم براساس همین حرکت شکل می‌گیرد. موضوع فیلم، درباره انسان‌هایی است که عشقی خالص به سینما دارند و از این منظر می‌توان فیلم را ادای دینی به هنر سینما هم دانست.

این کارگردان ادامه داد: در بستر روایت فیلم شاهد حوادثی همچون جنگ و ترور و شهادت مردم در تبریز در همان سال‌های ابتدایی دهه ۶۰ هم هستیم. قصه فیلم در چنین بستری روایت و به همین واسطه نقبی به رویدادهای اجتماعی آن سال‌ها هم زده می‌شود.

ما در این فیلم در موقعیت‌هایی مانند تشییع پیکر شهید و نماز جمعه هم، کمدی خلق کرده‌ایم که کار بسیار سختی هم بود

طاهرفر درباره دلیل انتخاب یک فیلم‌نامه اقتباسی برای اولین تجربه کارگردانی خود در سینما توضیح داد: انتشار کتاب «آپاراتچی» هم داستان جالبی دارد. بچه‌های دفتر جبهه مطالعات انقلاب اسلامی تبریز، در مسیر جمع‌آوری تاریخ شفاهی مربیان پرورشی مدارس دهه ۶۰ سراغ تجربه نمایش فیلم در مدارس در آن سال‌ها رفتند. در مصاحبه‌های مربوط به این بخش، در کنار نام فیلم‌های مطرحی همچون «برزخی‌ها» نام فیلم غیرمعروفی به نام «نوری در تاریکی» هم مدام تکرار می‌شود که برای بچه‌های دفتر فیلمی گمنام از کارگردانی گمنام به نام جلیل طائفی بود! ‌اکثر معلمان پرورشی اما اشتراک نظر داشتند که در آن سال‌ها چنین فیلمی را اکران کرده‌اند!

وی افزود: در جستجوی یافتن ماجرای همین فیلم بود که این بچه‌ها به جلیل طائفی می‌رسند. فردی که واقعا می‌توان خودش را یک بنیاد سینمایی کامل دانست! ‌همه اتفاقات مربوط به فرآیند تولید یک فیلم، از مرحله جذب سرمایه تا اکران، حول محور این فرد شکل گرفته بود. او حتی برای نهادها و سازمان‌ها اقدام به بلیت‌فروشی می‌کرده است تا سرمایه اولیه خودش را به دست بیاورد! همین نکات درباره این کاراکتر منجر به شکل‌گیری کتاب «آپاراتچی» می‌شود.

این کارگردان درباره خاطرات خاص جلیل طائفی در کتاب خاطراتش توضیح داد: او اتفاقات عجیبی را تجربه کرده است، از جریان تلاش برای اخذ مجوز از ارشاد گرفته تا برخورد کمیته و حتی پخش نامش از آنتن بی‌بی‌سی! حسین تراب‌نژاد که نگارش فیلمنامه‌هایی همچون «ماجرای نیمروز» و «ضد» را برعهده داشته است، وقتی با کتاب مواجه می‌شود، مجذوب نکات خاص آن می‌شود و شروع به نگارش فیلمنامه می‌کنند. همان فیلمنامه بعدها تبدیل به فیلمنامه «آپاراتچی» می‌شود.

اکثر موقعیت‌های کمدی، در دل فضاهای جدی شکل می‌گیرد

وی افزود: حسین تراب‌نژاد نزدیک به ۹ با فیلمنامه اولیه خود را بازنویسی کرد و در این مسیر هم واقعا نقدها و نظرات را می‌شنید و اعمال می‌کرد. وقتی شما با خاطراتی پراکنده طرف هستید، ناگزیر باید یک داستان محوری را انتخاب کنید و باقی حوادث را در ارتباط با آن سامان دهید و معتقدم آقای تراب‌نژاد به‌خوبی از پس این کار برآمده، یکی از نقاط قوت ایشان هم توانمندی در اقتباس از رویدادهای واقعی تاریخی و کتاب است که اغلب تجربه‌های‌شان هم از همین جنس بوده است.

متاسفانه تعریف سینمای کمدی در این سال‌ها دستخوش برخی سوءتعبیرها شده استکارگردان «آپاراتچی» درباره ژانر این فیلم هم گفت: می‌توان این فیلم را یک کمدی درام دانست. از نظر خودم، اکثر موقعیت‌های کمدی، در دل فضاهای جدی شکل می‌گیرد. متاسفانه تعریف سینمای کمدی در این سال‌ها دستخوش برخی سوءتعبیرها شده است. آنچه در فیلم ما وجود دارد بیشتر از جنس کمدی موقعیت است. اصل کمدی روایت ما هم فیلمساز بی‌سوادی است که رویای ساخت فیلم سینمایی دارد. هر کاری هم که انجام می‌دهد، فکر می‌کند همان، درست‌ترین کار است. در همین مسیر هم تعارض‌هایی شکل می‌گیرد که منجر به شوخی با اصل سینما و برخی افراد می‌شود. ما در این فیلم در موقعیت‌هایی مانند تشییع پیکر شهید و نماز جمعه هم، کمدی خلق کرده‌ایم که کار بسیار سختی هم بود.

۹۰ درصد بازیگران فیلم، ترک‌زبان هستند

وی درباره انتخاب زبان فیلم هم گفت: داستان فیلم در تبریز می‌گذرد و یکی از گزینه‌های ما هم این بود که زبان فیلم را ترکی انتخاب کنیم، اما تجربه فیلم‌های موفق قبلی مانند «پوست»، «آتابای» و «موقعیت مهدی» نشان داد که هر چند در ظاهر مخاطب بالایی داشتند اما در واقعیت امکان ارتباط با طیف گسترده‌ای از مخاطبان را از دست دادند. مخاطبان سراسر کشور معمولا با فیلمی که حجم بالایی از اطلاعات آن در قالب زیرنویس ارائه شود، ارتباط نمی‌گیرند.

قطعا مستندسازی، در ناخودآگاه هر کارگردانی تاثیر می‌گذاردطاهرفر ادامه داد: برای انتخاب زبان فارسی هم چالش دیگری داشتیم، یا باید از فارسی ساده استفاده می‌کردیم یا همراه با لهجه. وقتی خواستیم کار را لهجه‌دار بگیریم، دیدیم همه بازیگران فارسی زبان، وقتی می‌خواهند ترکی صحبت کنند، به‌صورت ناخواسته به سمت شوخی و مزاح می‌روند. از طرف دیگر فیلم ما فیلم چهره‌های کمدی هم نبود. به همین دلیل سراغ گروه بازیگرانی رفتیم که اصالتا ترک‌زبان باشند. ۹۰ درصد بازیگران فیلم، ترک‌زبان هستند.

کارگردان «آپاراتچی» درباره تاثیر تجربه ساخت مستندهای موفقی شبیه «به نام پدر» بر ساخت اولین فیلم بلند سینمایی خود هم گفت: قطعا مستندسازی، در ناخودآگاه هر کارگردانی تاثیر می‌گذارد. این تاثیرگذاری درباره من هم حتما خیلی زیاد بوده است. شاید به همین دلیل هم فیلم‌های کارگردانانی که تجربه مستندسازی داشته‌اند، برای مخاطب باورپذیرتر می‌شود.

رسانه سینمای خانگی- «در جست‌وجوی فریده» به اکران آنلاین رسید

مستند «در جستجوی فریده» از یکشنبه هفته آینده اکران آنلاین می‌شود.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، فیلم مستند «در جستجوی فریده» به کارگردانی آزاده موسوی و کوروش عطایی در بخش «سینما آنلاین» پلتفرم فیلم‌نت اکران آنلاین می‌شود.

این فیلم که به عنوان نماینده ایران به اسکار ۲۰۲۰ معرفی شده از یکشنبه اول بهمن ساعت ۱۸ اکران آنلاین خود را با بلیت ۶۰ هزار تومان آغاز می‌کند، علاقمندان برای تماشای فیلم‌های اکران آنلاین فیلم‌نت نیاز به خرید و داشتن اشتراک ندارند و صرفا لازم است بلیت اکران خریداری کنند.

این مستند تاکنون در هیچ پلتفرمی عرضه نشده است و برای اولین بار نمایش خود در شبکه نمایش خانگی را با اکران آنلاین آغاز می‌کند.

«در جستجوی فریده» برنده‌ تندیس بهترین فیلم مستند از جشن خانه‌ سینما، برنده‌ چهار جایزه از جشنواره سینماحقیقت، برنده‌ تندیس بهترین فیلم مستند از جشن حافظ و … است.

در خلاصه داستان مستند «در جستجوی فریده» آمده است: «که ۴۰ سال پیش در ۶ ماهگی در حرم امام رضا (ع) در مشهد رها می‌شود و بعد از انتقال به شیرخوارگاه، توسط زوجی هلندی به فرزندی گرفته‌شده و به هلند برده می‌شود، او که در طول این ۴۰ سال به ‌خاطر ترس از سفر به ایران و عدم تمایل خانواده‌اش، به محل تولد بازنگشته، جست‌وجویی را برای پیدا کردن خانواده واقعی‌اش آغاز می‌کند و برای اولین بار به ایران سفر می‌کند تا زادگاهش را ببیند و با سه خانواده که مدعی‌اند ممکن است خانواده واقعی او باشند، ملاقات کند.»

سایر عوامل فیلم عبارتند از کارگردان: آزاده موسوی و کوروش عطائی، تهیه‌کنندگان: آزاده موسوی و کوروش عطایی، مدیر فیلمبرداری: محمد حدادی، تدوین‌گر: حمید نجفی‌راد، صدابردار: حسن شبانکاره، صداگذار: انسیه ملکی، موسیقی: افشین عزیزی، تصحیح رنگ و نور: بیلی ویچگل، دستیار کارگردان: صدف صادقیان‌پور، مدیر تولید (ایران) و عکاس: شاهین دانشفر، با حضور: الین فریده کونینگ و نگار رحیمی.

رسانه سینمای خانگی- اکران آنلاین «شهرک» از اواخر دی

فیلم «شهرک» ساخته علی حضرتی از ۲۶ دی اکران آنلاین می‌شود.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، فیلم سینمایی «شهرک» به تهیه‌کنندگی علی سرتیپی و نویسندگی و کارگردانی علی حضرتی از ساعت ۸ شب سه‌شنبه ۲۶ دی ۱۴۰۲ در پلتفرم عرضه می‌شود.

اکران آنلاین «شهرک» با بلیت ۶۰ هزار تومان خواهد بود و افراد برای تماشای اثر نیاز به داشتن اشتراک پلتفرم ندارند و با خرید بلیت می‌توانند به تماشای فیلم‌های بخش «سینما آنلاین» فیلم‌نت بنشینند.

در فیلم سینمایی «شهرک» ساعد سهیلی، کاظم سیاحی، مهتاب ثروتی، همایون ارشادی، رویا جاویدنیا، شاهرخ فروتنیان، مرتضی ضرابی، ساقی حاجی‌پور به ایفای نقش پرداخته‌اند.

«شهرک» فضایی متفاوت، عاشقانه، رازآلود و معمایی را مدنظر قرار داده و داستان نوید فلاحتی، جوان علاقمند به بازیگری را روایت می‌کند که در تست یک فیلم سینمایی بزرگ قبول می‌شود و برای پیوستن به این پروژه و رسیدن به آرزوی دیرینه خود یعنی بازیگر شدن، باید شرایط ویژه و تمرین‌های روحی و روانی گروه بازیگران را در شهرکی ایزوله شده، بپذیرد.

رسانه سینمای خانگی- حرف‌هایی دردناک‌تر از ترور

کارگردان و بازیگر پیشکسوت سینما، تلویزیون و تئاتر ضمن تسلیت شهادت ۱۰‌ها نفر از هموطنان کشورمان در حادثه تروریستی کرمان گفت: برخی حرف‌ها بیشتر از حادثه کرمان دلم را شکست و غمگینم کرد.

به گزارش سینمای خانگی، مهدی فخیم‌زاده در گفت وگو با ایرنا، با اشاره به این که چنین حوادثی ما را غمگین و ناراحت می‌کند، اظهار داشت: از رودررویی با کسانی که از غم و ماتم مردم شادمانی کردند پرهیز می‌کنم. برخی حرف‌ها پس از شهادت هموطنان در کرمان مطرح شد که بیشتر از حادثه دلم را شکست و غمگینم کرد.

رنج مردم قابل خوشحالی نیست

فخیم‌زاده در پاسخ به برخی افراد که در میان اندوه و درد و رنج مردم شادمانی کردند گفت: درد و رنج مردم قابل خوشحالی نیست بلکه غم‌افزا و ناراحت‌کننده است.

این پیشکسوت سینما، تلویزیون و تئاتر اظهار داشت: امیدوارم دیگر شاهد چنین حوادثی در کشور نباشیم و دیگر هرگز تکرار نشوند. مردم ایران از حادثه کرمان اندوهگین هستند.

شکاف میان مردم در جامعه خطرناک است

این بازیگر سینما گفت: این شکافی که بین جامعه ایجاد شده است بسیار خطرناک است و باید کسانی که قدرت اجرایی در کشور دارند تلاش کنند که یک همدلی ملی بین آحاد مختلف جامعه شکل بگیرد.

سینمای ایران باید بستر شناخت مردم را نسبت به مسائل کشور بالا ببردپیشکسوت عرصه سینما بدل کردن اختلاف سلیقه را به دشمنی از برنامه های بدخواهان ایران عنوان کرد و گفت: برخی دشمنان بیرونی ایران با نیت و همچنین برخی افراد داخل کشور به دلیل حماقت، تنوع فکری افراد را به شکاف تبدیل می کنند درحالی که اگر کسی خود را دلسوز مردم و کشور می داند به جای اینکه برای استفاده های حزبی و جناحی بر فاصله میان مردم بیفزاید، باید تلاش کند که بر نقطه اشتراکات در جامعه تاکید کند.

فخیم زاده به نقش سینما در نشان دادن تروریست در جامعه اشاره کرد و گفت: سینمای ایران باید بستر شناخت مردم را نسبت به مسائل کشور بالا ببرد. چهره تروریست هایی که نشان دادند از هر فرصتی برای ضربه زدن به مردم استفاده می کنند باید در آثار سینمایی نشان داده شود تا مردم نسبت به پیرامون خود آگاه شوند.

عصر چهارشنبه- ۱۳ دی ماه- همزمان با چهارمین سالروز شهادت سردار قاسم سلیمانی که بسیاری از هموطنان برای گرامیداشت یاد این شهید در گلزار شهدای کرمان حضور یافته بودند، یک عملیات تروریستی در گلزار شهدای کرمان و مسیر زائران سردار سلیمانی به وقوع پیوست.

در این عملیات، ۲ انفجار در یکی از محورهای منتهی به گلزار شهدای کرمان؛ در ۷۰۰ متری مزار شهیدسلیمانی و در یک کیلومتری مزار و خارج از مسیر زائران و مسیرهای بازرسی رخ داد و ۹۱ نفر شهید و بیش از ۲۰۰ نفر مجروح شدند.

رسانه سینمای خانگی- بسته فیلم کوتاه بزرگداشت مقام مادر

اکران بسته فیلم کوتاه شامل منتخبی از تولیدات انجمن سینمای جوانان ایران از روز چهارشنبه ۱۳ دی‌ ماه هم‌زمان با روز بزرگداشت مقام مادر آغاز شده است.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط‌عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، امور پخش انجمن سینمای جوانان ایران همزمان با روز بزرگداشت مقام مادر، بسته فیلم کوتاه منتخب از تولیدات انجمن سینمای جوانان را برای نمایش آنلاین در پلتفرم‌های هاشور و تیوال از روز چهارشنبه ۱۳ دی‌ ماه به صورت اشتراکی در دسترس مخاطبان فیلم کوتاه قرار داده است.

این چهار فیلم کوتاه عبارتند از:

فیلم کوتاه «برفک» به نویسندگی امیرمحمد عبدی و کارگردانی پگاه انصاری، داستان بانوی مسنی در حال تماشای تلویزیون است که تصویر تلویزیونش قطع و وصل می‌شود. او با کسی حرف می‌زند تا آنتن را تنظیم کند ولی … . این فیلم کوتاه به‌تهیه‌کنندگی مشترک انجمن سینمای جوانان ایران و حسین فرضی‌زاد در ژانر درام ساخته شده است و دومین اثر کارگردان به‌شمار می‌آید.

فیلم کوتاه «گجو» به نویسندگی و کارگردانی سینا محمدیان و تهیه‌کنندگی مشترک انجمن سینمای جوانان ایران و بهنام حسینخانی ساخته شده است. در «گجو»، نگار که به‌تازگی از همسرش جدا شده با پسر کوچکش وارد خانه جدیدشان می‌شوند و … .

فیلم کوتاه «شبی سیصد» را محسن نجفی‌مهری (بر اساس طرحی از علیرضا اسدنژاد) به‌نگارش درآورده و کارگردانی کرده است. داستان این فیلم که به‌تهیه‌کنندگی مشترک انجمن سینمای جوانان ایران و امیر مهرنیا تولید شده است، درباره احسان است که دلش نمی‌خواهد ویلای‌شان اجاره داده شود در حالی که همه کنار خیابان می‌خواهند ویلای‌شان را اجاره بدهند.

فیلم کوتاه «تی‌یَره» وسیله روغن‌گیری زیتون است؛ در داستان این فیلم تی‌یَره در بازی کودکانه توسط شهریار دوست حکمت، پاره می‌شود. گوهر و حکمت، می‌ترسند ماجرا را به مادر بگویند چرا که مادرشان نوبت روغن‌گیری گرفته و به تی‌یره احتیاج دارد … . این فیلم کوتاه به‌نویسندگی و کارگردانی مصطفی مهربان و تهیه‌کنندگی مشترک انجمن سینمای جوانان ایران – دفتر رودبار و وحید کشاورز ساخته شده است.

رسانه سینمای خانگی- فجر همزمان در تهران و شهرستان‌ها برگزار می‌شود

رئیس سازمان سینمایی کشور در دیدار اعضای ستادی چهل و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، در جریان روند چگونگی فعالیت‌های این دوره از جشنواره در بخش‌های مختلف قرار گرفت و حکم اعضای این جشنواره را اعطا کرد.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، از چهل و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم‌ فجر، اعضای ستادی چهل و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر با رئیس سازمان سینمایی، روز گذشته، ۱۱ دی‌ماه در سازمان سینمایی دیدار کردند.

در ابتدای این جلسه مجتبی امینی دبیر چهل و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر ضمن ارائه گزارش و تشریح معاونت‌ها و بخش‌های ستادی جشنواره، گفت: ۱۱ بهمن‌ماه همزمان با افتتاحیه چهل و سومین جشنواره فیلم فجر، اکران فیلم‌ها در تهران و شهرستان‌ها آغاز خواهد شد. در هفته دوم از برگزاری این رویداد فرهنگی نیز میزبان میهمانان بین‌الملل بوده و ۲۲ بهمن‌ماه نیز اختتامیه را در پیش خواهیم داشت.

وی عنوان کرد: طی چند ماه گذشته، نظم و ترتیبی در معاونت‌های مختلف جشنواره صورت گرفته و فعالیت‌ها بر اساس برنامه پیش رفته است. همچنین در دی‌ماه به عملیات اجرایی رسیده و خداروشکر بر طبق کنداکتور پیش رفته‌ایم.

دبیر چهل و دومین جشنواره فیلم فجر درباره اقدامات صورت گرفته در این حوزه بیان کرد: در حوزه بین‌الملل، برگزاری اجلاس خزر در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را در پیش خواهیم داشت و روسای سازمان سینمایی عضو این اجلاس، از جمله میهمانان ما در اختتامیه جشنواره هستند که ۲۳ بهمن‌ماه برگزار خواهد شد. جلسه هیئت انتخاب بخش بین‌الملل نیز انجام، و آثار مشخص شده است. همچنین در حال مذاکره با صاحبان آثار به واسطه روند حقوقی هستیم. الحمدالله فیلم‌های خوبی در بخش بین‌الملل داریم و به امید خدا تا آخر دی‌ماه بخش بین‌الملل به سرانجام می‌رسد تا بتوانیم روند ویزای مهمانان را انجام دهیم.

امینی با اشاره به بخش بازار در این دوره از جشنواره فیلم فجر توضیح داد: در بخش بازار نیز شاهد رونق و حضور صاحبان آثار از کشورهای مختلف خواهیم بود و ۶ پاویون از کشورهای مختلف در بازار فیلم حضور خواهند داشت. به طور کلی امسال بازار جدی در جشنواره برپا خواهد شد. مجموعه بین‌الملل امسال نسبت به سال گذشته پرشورتر و درخشان‌تر است. به همت دبیرخانه جشنواره، آثار بخش ملی، به مدت دو هفته در حال بازبینی است.

در ادامه این جلسه مدیران ستادی جشنواره بین‌المللی فیلم فجر از گزارشی از اقدامات هر بخش را ارائه دادند.

این جشنواره میراث فرهنگی و ملی ماست

محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی نیز در ادامه این دیدار گفت: سال گذشته بسیاری احساس کردند که جشنواره فیلم فجر، جشنواره‌ای سیاسی است و نگاه سیاسی در آن حاکم است اما عوامل اجرایی این رویداد فرهنگی در دوره قبل، ثابت کردند که اینگونه نیست و این جشنواره میراث فرهنگی و ملی ماست. افقی که برای این دوره از جشنواره بین‌المللی فجر پیش‌بینی می‌شود روشن است. در واقع، این میراث فرهنگی، زمین بازی‌های سیاسی نیست.

وی افزود: برخی از مسائل به حوزه سیاست‌گذاری و برخی دیگر به فضای جامعه، جنس تعامل و نوع ادبیات ما باز می‌گردد که می‌خواهیم چه نتیجه‌ای را در این دوره از جشنواره در نظر داشته باشیم. هدف جشنواره صرفا برگزاری نیست بلکه نگاه و اهداف کلان فرهنگی و هنری در آن نهفته است.وی ادامه داد: این رویداد فرهنگی و اجتماعی از بدو شکل‌گیری بر اساس مبانی و راهبردهای مشخصی طراحی شده و در هر دوره متولیان برگزاری و سیاست‌گذاری این رویداد به دنبال تحقق و عینیت بخشی به آن راهبردها هستند.

خزاعی عنوان کرد: رویدادهای بین‌المللی همانند جشنواره فیلم فجر که میراث فرهنگی بعد از انقلاب محسوب می‌شود، محل طرح بازی‌های سیاسی نیست. نگاه ملی به این رویداد بدان معناست که همه طیف‌ها و نگاه‌ها در این جشنواره سهیم باشند که خوشبختانه هستند. سال گذشته در اوج بازی‌های سیاسی عده‌ای ماجراجو، نیز، ثابت کرده‌ایم که نگاه دولت به جشنواره، نگاهی فرهنگی است و اعلام کرده‌ایم که هر کسی با هر نوع نگاهی می‌تواند در جشنواره حضور داشته باشد.

وی با اشاره به انبساط خاطر و نشاط اجتماعی که جشنواره فیلم فجر برای مردم ایجاد می‌کند، اظهار کرد: همزمان با بهمن‌ماه، بسیاری از مردم پیگیر جشنواره فیلم فجر و آثار سینماگران هستند که این امر نشان‌دهنده مردمی بودن این جشنواره است و بنده مشابه این جشنواره را در هیچ جای دنیا ندیده‌ام. جشنواره‌ای که مردم از ماه‌ها قبل از برگزاری، پیگیر اخبار و محتوای آن هستند. این اشتیاق مردمی در دنیا بی‌سابقه است. درحالی که در کشورهای مطرح دنیا در این زمینه تنها فعالان، متخصصان و منتقدان سینمایی برای پیگیری آن اشتیاق نشان می‌دهند. به همین دلیل برنامه‌ریزی دقیق و اکران به‌موقع فیلم‌ها در سینماها و شهرستان‌ها مهم است و باید به مردمی بودن جشنواره بسیار توجه کنیم.

در سال‌ گذشته مردم ثابت کرده‌اند که پشتیبان ما هستند و نباید این سرمایه بزرگ را از دست بدهیم. رئیس سازمان سینمایی کشور با اشاره به اینکه گفتمان انقلابی و مبانی نظام باید در برگزاری جشنواره تقویت شود، افزود: منظور ما گفتمان اصلی و چهل ساله انقلاب است که متعلق به همه مردم است. برخی سال‌ها موضوعاتی را در فضای جشنواره مطرح می‌کردند که نظام فرهنگی کشور را نقد کرده یا شرایطی ایجاد کنند که فضا از شاخصه‌های فرهنگی فاصله گیرد در حالی که در جشنواره فیلم فجر قرار نیست فضای ضد فرهنگی نمودی پیدا کند.

رئیس سازمان سینمایی ادامه داد: خوشبختانه، با تعاملات منطقه‌ای و بین‌المللی که در حوزه دیپلماسی فرهنگی حوزه فرهنگ و سینما شکل گرفته، سینماگران بسیاری از کشورها علاقه‌مند به حضور در جشنواره فجر هستند

وی در حوزه بین‌الملل نیز اظهار امیدواری کرد و افزود: امیدوارم که در دوره جدید جشنواره اتفاق‌های خوبی‌در این زمینه رخ دهد. باید در دعوت از میهمانان خارجی، هدفمند عمل کنیم و خوشحالم که حضور کشورهای آسیایی در این دوره از جشنواره پررنگ‌تر است چرا که تعدادی از کشورها هدف سازمان سینمایی که در نقشه‌راه‌ حوزه بین‌الملل ترسیم کرده‌ایم در جشنواره حضور دارند. در جشنواره است. صرف اینکه یک مهمان خارجی در کشور ما حضور داشته باشد حائز اهمیت نیست. بنابراین دعوت از میهمانان بین‌المللی هم باید هدفمند باشد.

رئیس سازمان سینمایی ادامه داد: خوشبختانه، با تعاملات منطقه‌ای و بین‌المللی که در حوزه دیپلماسی فرهنگی حوزه فرهنگ و سینما شکل گرفته، سینماگران بسیاری از کشورها علاقه ‌مند به حضور در جشنواره فجر هستند و با ما تماس می گیرند؛ بویژه، مجموعه کشورهای همسویی که با ما اشتراکات آرمانی، آئینی و زبانی دارند. همچنین، لازم است برای حضور میهمانان خارجی در رسانه‌ها برنامه‌ریزی‌هایی صورت گیرد تا دستاوردهای سینمای ایران تشریح و از ظرفیت حضور مهمانان خارجی بهره‌برداری شود.خزاعی همچنین، بخش غزه را از دستاوردهای این دوره از جشنواره فیلم فجر عنوان و اعلام کرد: از هنرمندانی که از جریان غزه و مقاومت فلسطین دفاع کرده و می‌کنند دعوت خواهد شد تا در این دوره از جشنواره حضور داشته باشند.

رئیس سازمان سینمایی همچنین تاکید کرد که رویداد جشنواره بین المللی فجر به زبان‌های مختلف مخابره شود تا متقاضیان کشورهای دیگر برای پیگیری اخبار و رویدادهای مهم جشنواره به منابع معتبر داخلی مراجعه کنند. خزاعی از عوامل ستاد جشنواره بین‌المللی فیلم فجر خواست تا به حواشی توجه نکنید و تلاش کنند تا جشنواره را به بهترین شکل ممکن برگزار کنند. جشنواره فجر رویدادی مهم و راهبردی است از این رو، بسیاری از گروه‌های سیاسی چشم‌شان به جشنواره فیلم فجر است.

یزدان عشیری مشاور رئیس سازمان و مدیرکل روابط عمومی سازمان سینمایی و علیرضا اسماعیلی مدیر حوزه ریاست سازمان، از مدیران سازمان سینمایی و غلامرضا نجاتی، محمدرضا سوقندی، رائد فریدزاده، سیمون سیمونیان، محمدرضا فرجی، میلاد شکرخواه، سید محمد سجادی، علی مرادخانی، بابک بیات، عزت الله علیزاده،سبحان فتحی، علی همت از مسئولان ستادی جشنواره نیز در این جلسه حضور داشتند.

رسانه سینمای خانگی- آیا سینما متولد شده است؟

سیف‌الله صمدیان گفت: برخی می‌گویند سینما متفاوت است اما سینما بچه عکاسی است. در حقیقت سینما هنوز متولد نشده است.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، چهل و سومین برنامه «مستندات یکشنبه» که ذِیل سینماتک خانه‌ هنرمندان ایران به پخش فیلم‌های مستند می‌پردازد، یکشنبه ۱۰ دی ۱۴۰۲، به اولین نمایش عمومی فیلم مستند «چهره هنرمندان معاصر ایران» به کارگردانی مهرداد متین‌دفتری اختصاص داشت.

پس از نمایش این فیلم، نشست نقد و بررسی آن با حضور سیف‌الله صمدیان (فیلمساز و عکاس) در سالن استاد فریدون ناصری برگزار شد. اجرای این برنامه برعهده سامان بیات بود.

سیف‌الله صمدیان در ابتدای این برنامه گفت: مهرداد ادعا می‌کند که سال ۶۷ در کلاس من بوده است ولی من باورم نمی‌شود. با این همه او همیشه در ذهنم به دو ویژگی خاص باقی مانده است. اول نجابت در حضور و دوم همت و پیگیری است. این دو موضوع کمک‌کننده همین پروژه بوده است؛ زیرا امکان نداشت بدون پیگیری و احترام و به قول کیارستمی حضور اندازه، این فیلم به نتیجه برسد. البته اندازه کار در تدوین کمی نیاز به بهبود دارد.

او افزود: این فیلم با این میزان اطلاعات درست در مورد عکاسی و به ویژه پرتره قطعا می‌تواند از فیلم‌های بسیار دیدنی حتی برای بسیاری از شبکه‌های حرفه‌ای عکاسی هم باشد. عکس‌های فیلم من را شوکه کرد. این همان شوک قدیمی است که عکاسی به من می‌داد. در واقع با دیدن این عکس‌ها دوباره به آن جمله تاریخی، مذهبی و باستانی رفتم و آن را تکرار کردم که «در آغاز عکس بود». البته اصل این جمله «در آغاز کلمه بود» است ولی من آن را تغییر دادم و همیشه مجبورم که این موضوع را توضیح بدهم.

این فیلمساز ادامه داد: ما به هر قیمتی که لازم بود و لازم هست، اگر کمی دقیق شویم، متوجه خواهیم شد که اولین هنر بیرون زده انسان اولیه، عکاسی بوده است. پیش از اینکه کلمه یا هر اتفاق ارتباطی دیگری شکل گیرد، انسان اولیه از هرچیزی که می‌دید، عکس می‌گرفت. بدون دوربین و با چشم‌های خودش آن را در تاریکخانه کاسه مغز خود ثبت می‌کرد اما نمی‌توانست آن را بیرون دهد. برای اینکه این عکس‌ها که حاصل ترس‌ها، ذوق‌زده‌گی‌ها و… بود را با دیگران به اشتراک بگذارد، به غارها آمد و با یک زغال دم دستی، اشکالی کشید که من در سرمقاله‌ای که ۲۰ سال پیش در مجله تصویر درباره عکاسی نوشتم، در این باره نوشتم. تیتر آن مطلب همین جمله «در آغاز عکس بود»، است.

صمدیان در ادامه صحبت‌هایش گفت: در آنجا نوشتم از دور که نگاهش می‌کنم، به شیر گرسنه‌ای است که به مورچه‌ای قناعت کرده است. چیزی که انسان می‌بینید، نسبت با آن چیزی که بیرون می‌دهد، همین حالت را دارد. بعد به بخش‌های مختلف تاریخ از آتلیه داووینچی تا عکاس‌های معروف زمانه رفته بودم و در این باره توضیح داده بودم. آن سال به دفتر مجله دنیای تصویر رفتم؛ روی میزم پر از عکس‌های عکاسان مطرح دنیا بود. اما به خود گفتم، ما تا رسیدن به آن حس ازلی اولیه که از دیدن یک چیز داریم، قرن‌ها فاصله داریم. یعنی بسیار مانده تا به قدرتی برسیم که خود عکاسی باید دارا باشد تا در انتقال یک تصویر، بتواند تمام آن را به ما نشان دهد. آن

او افزود: حال برخی می‌گویند سینما متفاوت است اما سینما بچه عکاسی است. در حقیقت سینما هنوز متولد نشده است. زیرا هر که ادعا کند استاد سینماست، از هیچکاک تا کیارستمی و… همگی بازارگرمی است، سینما هنوز متولد نشده، چون ما همگی با هر هنری که داریم، هنوز در حال نشان دادن رویکردهای شخصی نسبت به مدیومی چون سینما هستیم.

این عکاس در ادامه بیان کرد: این‌ها را گفتم تا برسم به جمله‌ای که برادرم در آخرین روزهای زندگی‌اش به من گفت. هفته پیش هم در سوگ برادر اینجا بودم، آخرین جمله‌ای که در بیمارستان از عبدالله صمدیان که ۶۰ سال پیش عکاسی را به خانه ما آورد و آن را با موبایل ثبت کردم این بود که عکاسان ترمز زمانه هستند. این جمله یک هفته قبل از درگذشت او به من زده شد و وقتی این عکس‌ها را می‌دیدم، اتصال این یک هفته من به هم جور شد.

صمدیان در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: کاری به عکس‌های آبرومند و شگفت‌انگیزی که مهرداد گرفته و در این فیلم به ما نشان داد ندارم، اما شگفت‌انگیز بودن کار او در این مجموعه در ارتباط با موضوعاتش است. حتما می‌دانید که از عجیب‌ترین و پیچیده‌ترین موجودات جهان، انگار هنرمندی است که در ایران ساخته‌اند. اصلا ورود به دنیای آنها کار هرکسی و حتی خودشان هم نیست؛ چه رسد به اینکه آدمی با فرهنگ دیگری بخواهد به دنیای آنها نزدیک شود. نه تنها عکاس را در خلوتشان که در هیچ جای دیگر راه نمی‌دهند. به ویژه عکاسی که بدانند قرار است از آدم‌های زیادی هم عکس بگیرد. یعنی بدانند که قرار است رقبای تصویری دیگری هم در کتابی یا نمایشگاهی داشته باشند.

او ادامه داد: از همین رو کار او، کارِ پیچیده و ارزنده‌ای بوده که ۳۰ سال به طول انجامیده است. در این ۳۰ سال عکاسی که در فیلم دیدیم، چه بسیار رفتگان و چه اندک ماندگانی حضور دارند. فکر کنید زبانم لال مهرداد نبود، خب این مجموعه به وجود نمی‌آمد. در پایان امیدوارم که مهرداد فیلم را کوتاه و به این صورت آن را قابل رویت برای مخاطبان بسیاری کند. حرف‌هایی که بزرگان در این فیلم مطرح کردند، می‌تواند برای بسیاری از مخاطبان جذاب باشد. برخی قسمت‌ها حضور مهرداد لازم است اما می‌توان بخشی از حضورش را به نفع فیلم حذف کرد.

مهرداد متین‌دفتری نیز در ادامه این برنامه گفت: از ریاست خانه هنرمندان و عوامل آن که امکان نمایش این فیلم را فراهم کرده‌اند، تشکر می‌کنم. آقای صمدیان می‌خواهد بگوید که زیاد پیر نیست ولی من ورودی سال ۶۷ دانشگاه هنرهای زیبا تهران هستم و تزم را با ایشان گرفتم. عکس‌های زیادی هم از ایشان دارم. (می‌خندد) در مورد فیلم باید بگویم که در ابتدا قرار نبود این فیلم به نمایش در بیاید. در واقع من یادگاری‌هایی از پشت‌صحنه‌های عکاسی خودم می‌گرفتم. اما از زمانی که توانستم دوربین دیجیتال تهیه کنم، نسبتا به سادگی می‌توانستم از (پشت صحنه کار) فیلم هم بگیرم.

او افزود: در ادامه که این فیلم‌ها زیاد شد، دیدم که صحبت‌هایی از سوی آقای شجریان و… در فیلم وجود دارد که اکثرا بداهه انجام شده است. در واقع حیف بود که این صحبت‌ها در کمد بماند و فراموش شود. بنابراین تصمیم گرفتم فیلمی چند دقیقه‌ای بسازم و آن را به همراه دی وی دی در کتاب بیرون بدهم البته هنوز کتاب بیرون نیامده است. در نهایت باید بگویم، این فیلم حرفه‌ای نیست بلکه بیشتر دلی انجام شده است.

این عکاس در بخش دیگری از صحبت‌هایش بیان کرد: متاسفم برای این جریان فرهنگی که در کشور ما وجود دارد. اینجا شخصیت‌هایی بودند که وقتی روز اول (برای عکاسی با آنها) تماس می‌گرفتم، فکر می‌کردند مهمانی است و از من می‌پرسیدند چه کسی هست و چه کسی نیست؟ در واقع اصلا کاری به عکاسی و حرفه من نداشتند. برخی هم فکر می‌کردند، عکاس خبری آمده که در ۵ دقیقه عکس می‌گیرد و می‌رود.

متین‌دفتری در پایان گفت: بعد که با آنها صحبت می‌کردم، اتفاقات دیگری رخ می‌داد. یکی از خوشایندترین اتفاقات برای زمانی است که از آقای داریوش شایگان عکاسی کردم و ایشان فهمید. هفته بعد با من تماس گرفت و گفت کتابی از من در پاریس چاپ می‌شود که برای آن، یک عکس می‌خواهم. این یک نمونه از شعور بالای ایشان بود. بعد پیش ایشان رفتم و باتوجه به موضوع کتاب از ایشان عکس گرفتم. ۱۶۰ سال است که عکاسی به ایران آمده ولی اکثریت مردم ما با عکس بیگانه هستند و آن را به مثابه عکس تولد نگاه می‌کنند. متاسفانه درگیر مسائلی هستیم که اصلا خوب نیست.

خروج از نسخه موبایل