رسانه سینمای خانگی- «وحشی» به هند رفت، «می‌اندیشی، اگرچه‌ نیستی» به استرالیا

فیلم سینمایی «وحشی» به جشنواره گوا در هند و فیلم کوتاه «می‌اندیشی، اگرچه‌ نیستی» به جشنواره استرالیایی راه پیدا کرد، همچنین فیلم سینمایی «لوتریا» ۲ جایزه از ۲ جشنواره دریافت کرد.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، فیلم سینمایی «وحشی» ساخته شراره سروش و تهیه کنندگی علی اکبر ثقفی در اولین حضور جهانی‌اش در پنجاه و چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم هند در گوا به نمایش در خواهد آمد.

«وحشی» روایت زنی تنهاست که می‌خواهد برای پسرش مادر باشد ….

الهام کردا، رؤیا نونهالی، پیام احمدی نیا، بهرام ابراهیمی، حسین محمد حسینی در این فیلم ایفای نقش می‌کنند.

عوامل این فیلم سینمایی عبارتند از نویسنده و کارگردان: شراره سروش، تهیه کننده: علی اکبر ثقفی، فیلمبردار: گلاره کیازند، طراح صحنه: شراره سروش، طراح لباس: نیاز حمیدی، چهره‌پرداز: سودابه خسروی، صدابردار: علیرضا پاکنهاد، صداگذار: امیر حسین صادقی، تدوین: اشکان مهری، آهنگساز: اشکان شریفی، سرمایه‌گذار: مستانه مهاجر و علی اکبر ثقفی.

عرضه و پخش بین‌المللی این فیلم به عهده محمد اطبایی (مستقل‌های ایرانی) است.

جشنواره بین‌المللی فیلم هند در گوا که در میان جشنواره‌های موسوم به الف جهانی است، از ۲۹ آبان تا ۷ آذر برگزار خواهد شد.

«می‌اندیشی، اگرچه‌نیستی» در جشنواره استرالیایی

فیلم کوتاه «می‌اندیشی، اگرچه نیستی» در ژانر علمی-تخیلی به‌کارگردانی صلاح‌الدین نوری، پس از اتمام مراحل فنی، در اولین حضور بین‌المللی خود در بخش اصلی هشتمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم «نوار رنگی» Colortape استرالیا حضور دارد.

جشنواره بین‌المللی فیلم «نوار رنگی» Colortape یک جشنواره چندفرهنگی است که هنر و فرهنگ جهانی را از طریق فیلم ترویج و از فیلم‌سازان خلاق حمایت می‌کند و سعی در گسترش نگاه متفاوت این نوع فیلم‌سازان دارد. این جشنواره یکی از شناخته‌شده‌ترین جشنواره‌های فیلم در نیمکره جنوبی و یکی از بزرگترین رقابت‌های فیلم چندفرهنگی آسیا-اقیانوسیه به‌شمار می‌آید.

در خلاصه داستان «می‌اندیشی، اگرچه‌نیستی» آمده است: «نوید و فروغ زوج خوشبختی هستند که علی‌رغم اتفاقاتی که موجب جدایی‌شان شده است، راهی غیر معمول را تجربه می‌کنند تا کنار هم بمانند.

۲ جایزه برای «لوتریا»

فیلم سینمایی «لوتریا» به کارگردانی علی عطشانی و تهیه‌کنندگی مشترک مهدی منیری، مهدی منصوری، رعنا نبوی، حامد فیضی دیزجی، صدرا درودیان همایونی، کسری درودیان همایونی که سال گذشته در کشور مکزیک ساخته شد، جایزه بهترین فیلم دومین دوره جشنواره بین‌المللی مصر و آمریکا در نیویورک و جایزه بهترین کارگردانی چهاردهمین دوره جشنواره دریفت‌لس در ویسکانسن آمریکا را از آن خود کرد.

اختتامیه چهاردهمین دوره جشنواره Driftless Film Festival در تاریخ ۴ نوامبر برابر با ۱۳ آبان ماه در شهر مینرال پوینت ایالت ویسکانسین و اختتامیه جشنواره بین‌المللی مصر و آمریکا ۵ نوامبر در شهر بروکلین ایالت نیویورک برگزار شد.

فیلمنامه «لوتریا» بر اساس یک داستان واقعی و نوشته علی عطشانی و محمودرضا ثانی است.

سایر عوامل این فیلم عبارتند از نویسندگان فیلمنامه: علی عطشانی و محمودرضا ثانی، تهیه‌کنندگان: مهدی منیری، مهدی منصوری، رعنا نبوی، حامد فیضی دیزجی، صدرا و کسری درودیان همایونی، دستیار اول کارگردان: هومن سپنتامهر، مدیر فیلمبرداری: محمود عطشانی، فیلمبردار: میگل سالیناس، صدابردار: آلن کابالرو، دستیار صدابردار: امانول جارامیو، چهره‌پرداز: فرزانه زردشت، دستیار چهره‌پرداز: آنا کارن آلوارز، دیوید چاوز، گریس سالیناس، گروه کارگردانی: اوریل لاگونا، حمیدرضا میمندی، علی محمودی، تهیه کننده ایران: احسان ولی پورزند، پریسا زهتابیان، تولید ایران: سعید دلاوری، طراح لباس: بیتا عطشانی، دستیار طراح لباس: الناز باقری، ملیکا سادات اسماعیلی، موسیقی: پوریا حیدری، صداگذاری و میکس: نادر بادامچی، بخش فنی: آلبرتو پالاسیوس، کریستوفرلوپز، کریستوفر سالیناس، جاناتان لوی، عکاس: آلکس گنزالس، منشی صحنه: فریدا آیالا، مدیر تولید: موریسیو مورالس، امور بین‌الملل و زیرنویس: امیدعلی چوگانی، طراح هنری: مجری طرح: بیتافیلم تهران، سیدعلی اسماعیلی، حسین بلاش، تهیه شده در: امریکن برائت لایت فیلم پروداکشنز، مدیر روابط عمومی و مشاور رسانه‌ای بیتا فیلم تهران: مریم قربانی‌نیا.

رسانه سینمای خانگی- «ققنوس» در برزیل پرواز می‌کند؟

انیمیشن «ققنوس» ساخته مونا شمس (تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی) به بخش مسابقه جشنواره انیماورسو برزیل راه یافت.

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، انیمیشن کوتاه «ققنوس» راجع به معنای مهاجرت و ترک وطن است که با ایده استفاده از صدای واقعی مهاجران ایرانی در سراسر دنیا ساخته شده است. «ققنوس» به بخش مسابقه بین‌الملل جشنواره انیما ورسو (AnimaVerso) شهر سانتا کاتارینا در کشور برزیل راه یافته است.

امسال ۱۶۴۰ اثر از کشورهای مختلف به جشنواره ارسال شده است. جوایز این جشنواره شامل بهترین فیلم انیمیشن بلند برزیلی، بهترین فیلم انیمیشن کوتاه برزیلی، بهترین فیلم انیمیشن بلند بین‌المللی، بهترین فیلم انیمیشن کوتاه بین‌المللی و بهترین بازی ویدئویی از کشور برزیل است.

جشنواره انیماورسو از ۴ تا ۶ دسامبر  (۱۳ تا ۱۵ آذر ماه) برگزار می‌شود.

رسانه سینمای خانگی- تماشای آنلاین «ساعت بازدید»

فیلم کوتاه «ساعت بازدید» ساخته وحید صداقت در ۲ پلتفرم، به‌صورت اینترنتی عرضه می‌شود.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، نمایش فیلم کوتاه «ساعت بازدید» ساخته وحید صداقت از امشب یکشنبه ۱۴ آبان در پلتفرم‌ها آغاز می‌شود.

در خلاصه داستان این فیلم کوتاه آمده است: «بنا بود مرد ترتیب کارهای باقی مانده را بدهد و به همسر و دخترش که از قبل تر مهاجرت کرده بودند، ملحق شود.»

بابک کریمی، بانیپال شومون، شقایق فریادشیران، نغمه قوانلو، مرتضی پورحسینی، لیلی رشیدی‌رئوف، ارشیا توکلی، شایسته سجادی، پندار محسنی بازیگران فیلم کوتاه ساعت بازدید هستند.

این فیلم‌کوتاه سال گذشته در سه رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین فیلمنامه و بهترین طراحی صحنه از دوازدهمین دوره جوایز ایسفا (انجمن فیلم‌کوتاه ایران) نامزد دریافت جایزه شد و امسال هم در بین نامزدهای بهترین فیلم کوتاه از بیست و دومین دوره مراسم سینمایی تلویزیونی دنیای تصویر (تندیس حافظ) حضور داشت.

«ساعت بازدید» در پلتفرم فیلم‌نت و هاشور قابل تماشاست.

رسانه سینمای خانگی- افسردگی «آهو»

سپیده آرمان که هم در نگارش فیلم‌نامه «آهو» نقش داشته و هم به عنوان بازیگر نقش اول این فیلم جلوی دوربین رفته است، گفت: زیستش با این کاراکتر باعث شد تا مدت‌ها پس از فیلمبرداری «آهو» دچار افسردگی باشد.

به گزارش سینمای خانگی، سپیده آرمان، متولد ۱۳۶٨ و از دنیای روزنامه‌نگاری وارد دنیای فیلمنامه‌نویسی و بازیگری شده است. وی فعالیت هنری خود را با نقش‌آفرینی در چندین فیلم کوتاه مانند تکثیر شده او مثل من و آذین آغاز کرده و پیش از آن نیز در حوزه تئاتر فعالیت‌هایی داشته است.

فیلم بلند سینمایی اینان به کارگردانی رهبر قنبری از دیگر تجربه‌های بازیگری آرمان است.

با سپیده آرمان به بهانه اکران فیلم «آهو» که این روزها روی پرده سینماها رفته است، گفت‌وگو کردیم. او هم در نگارش فیلم‌نامه نقش داشته و هم به عنوان بازیگر نقش اول این فیلم جلوی دوربین رفته است. به گفته او زیستش با این کاراکتر باعث شد تا مدت‌ها پس از فیلمبرداری «آهو» دچار افسردگی باشد.

مصاحبه ایرنا با این بازیگر و فیلمنامه‌نویس را در ادامه می‌خوانید.

از نحوه آشنایی‌تان با کارگردان «آهو» بگویید. چگونه شما یکی از فیلمنامه‌نویسان این فیلم شدید؟

من سال‌ها روزنامه نگار بودم. در مجله فیلم بخش‌های تصویری را اجرا می‌کردم. آقای گلمکانی در دفتر مجله مطرح کرد که می‌خواهد بر اساس کتاب «پروانه‌ها در برف می‌رقصند» نوشته نازنین جودت فیلمی بسازد. وی بارها این قصه را به کارگردان‌ها معرفی کرده بود. یک روز خودش در لحظه تصمیم گرفت این کار را خودش انجام دهد. من به ایشان پیشنهاد دادم که صفی یزدانیان فیلمنامه را بنویسد.

چون فضای قصه به فیلم‌های او نزدیک بود. آقای یزدانیان چون مشغله کاری داشت نتوانست بنویسد. زن قصه در کتاب یک زن روشنفکر اهل هنر و ادبیات بود. من دیدم خیلی شبیه من است. به آقای گلمکانی گفتم می‌خواهید من بنویسم که ایشان موافقت کرد. فروردین ۹۹ شروع به نوشتن کردم.

فیلمنامه‌ای که شما نوشتید چه وجوه اشتراک و تمایزی با کتاب «پروانه‌ها در برف می‌رقصند» دارد؟

کتاب درباره دختری بود که پسری را دوست داشت و آن پسر در جنگ مفقود الاثر شده بود. دختر به قبرس می‌رود و زندگی دیگری را شروع می‌کند. اما همیشه به یاد معشوق گمشده‌اش است. اگر این قصه را می‌ساختیم باید صحنه دهه ۷۰ را بازسازی می‌کردیم. هزینه تولید در خارج از کشور هم زیاد بود. من پیشنهاد دادم که قصه را در بستر زمانه معاصر بیاوریم و مهاجرت هم از تهران به شمال کشور باشد.

در نهایت از آن کتاب فقط همین یک خط ماند که دختری عشقش گم شده و دختر در شهر دیگری کنج عزلت گرفته است.

نقطه عزیمت ما آن کتاب بود. آقای گلمکانی آن کتاب را دوست داشت و این جرقه را در ذهنش زد که درباره‌اش فیلم بسازد. کاری که ما کردیم اقتباس نیست. حتی نمی‌توان گفت بر اساس کتاب فیلمنامه‌ نوشتیم. با نگاهی به کتاب قصه نوشته شد.

شما در این فیلم هم به عنوان نویسنده و هم به عنوان بازیگر حضور دارید. نویسندگی شما بر روی بازی‌تان تاثیر گذاشت؟

این دختر از اول تا آخر قصه در کتاب و فیلمنامه حضور داشت و قهرمان و محور داستان دختر بود و شخصیتش از ابتدای نگارش در وجود من خلق شد و زندگی کرد و نفس کشید. این دختر افسردگی و تالمات روحی زیادی داشت. زیست من با این کاراکتر باعث شد من تا مدت‌ها پس از فیلمبرداری «آهو» دچار افسردگی باشم. الان سه سال گذشته است. اما انگار من در خودم یک آهویی را پیدا کردم.

انتظار دارید در اکران چه اتفاقی برای فیلم بیفتد؟ مخاطبان «آهو» چه افرادی هستند؟

فیلم «آهو» یک فیلم تجاری نیست. کارگردان خواسته رویایی را که در ذهن خودش داشته مجسم کند. فیلم ما مخاطبان خاص خودش را دارد. هر آدمی که یک بار تجربه عشق در زندگی‌اش را داشته مخاطب خوبی برای فیلم «آهو» است. چون این فیلم درباره عشق است. جمله تبلیغاتی «آهو» این است که از هر زبان که می‌شنوم نامکرر است. در این فیلم زن از پسری که دوستش داشته هیچ خبری ندارد. دختر در جنگل از همه چیز رها شده است. آهو در اساطیر ما نماد زیبایی و معصومیت و زنانگی است. آدم‌های قصه عاشق بُعد لطیف و روح انسانی آهو می‌شوند. این مردها به دنبال تفسیر سطحی از عشق نیستند.

«آهو» یک نقش کم‌دیالوگ است و مخاطب بیشتر سکوت این شخصیت را تماشا می‌کند. با این موضوع چطور کنار آمدید؟

بازیگری در سکوت خیلی خیلی سخت است. نوع بازیگری که کارگردان می خواست بازیگری سرد، خنثی، درونگرا بدون برون ریزی عاطفی بود. در سکانس‌هایی برون ریزی عاطفی اتفاق افتاد که توسط کارگردان در تدوین حذف شد. این جور سکانس‌ها در فیلم‌های مختلف وایرال می‌شود و مورد توجه قرار می‌گیرد. اما آقای گلمکانی اصلا این چیزها را دوست نداشت. نمی‌خواست فیلم تبدیل به یک ملودرام سانتی مانتال شود.

خودتان به عنوان بازیگر نسبت به این فیلم چه احساسی دارید؟

زندگی من به قبل و بعد از «آهو» تقسیم می‌شود. من بعد از این فیلم روزنامه نگاری و اجرا و برنامه سازی را کنار گذاشتم و بازیگری و فیلمنامه‌نویسی را به صورت تخصصی آغاز کردم. این گذار برای آدمی که تازه وارد این مسیر شده خیلی سخت است. من این تصمیم سخت را گرفتم و سه سال پایش ایستادم. «آهو» نقطه عزیمت من به عالم بازیگری و فیلمنامه نویسی است.

در ادامه کار دوست دارید چه نقش‌هایی را بازی کنید؟

دوست دارم در نقش های متفاوت کارگردان‌های کاربلد سینمای ایران سعادت حضور داشته باشم. من پیشنهادهای متفاوتی داشتم. اما آن طور که در نظرم بود چشمگیر نبود.

فیلم سینمایی «آهو» به کارگردانی هوشنگ گلمکانی در سینماهای کشور در حال اکران است.

علی مصفا، سپیده آرمان، حامد کمیلی، سهیلا رضوی، رضا یزدانی، محمد طاها جمشیدی، غلامعلی رضایی، رضا کیانیان بازیگران این فیلم سینمایی هستند.

فیلمنامه این اثر به صورت مشترک توسط هوشنگ گلمکانی و سپیده آرمان نوشته شده است.

رسانه سینمای خانگی- «فرهت»؛ روایتی متفاوت از مهاجران افغانستانی

مستند «روایت فرهت» که روایتی متفاوت از مهاجران افغانستانی است، اکران آنلاین خود را آغاز کرد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی خانه مستند، اکران آنلاین مستند «روایت فرهت» به نویسندگی و کارگردانی امیراطهر سهیلی و تهیه‌کنندگی مصطفی شوقی آغاز شد.

این مستند روایت متفاوتی از مهاجران افغانستانی را به مخاطب ارایه داده و پرتره دکتر احمد شاه فرهت پزشک افغانستانی متخصص اطفال را که به دلیل زندگی پر فراز و نشیب خود، شهرت خاصی در ایران پیدا کرده، به تصویر کشیده است.

مستند «روایت فرهت» در شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» رونمایی شد. این مستند تولید خانه مستند و محصول سازمان هنری رسانه‌ای اوج است.

سایر عوامل این مستند عبارتند از تصویربردار: احسان غفوریان، دستیار تصویر: مهرداد مهدوی، صدابردار: مرتضی غیور، دستیار کارگردان: زهرا موسوی، مدیر تولید: امیرحسین خادم، مدیر هنری: محبوبه سلطانی، تدوین: محمد صادق دهقانپور، اصلاح رنگ: رحیم قارونی، عکاس: رها ولی پور و زهرا موسوی.

این مستند در پلتفرم فیلیمو قابل مشاهده است.

رسانه سینمای خانگی- «رقصنده» با امین حیایی و امیر جعفری روی پرده می‌رود

فیلم سینمایی «رقصنده» با بازی امین حیایی، امیر جعفری و امیرحسین رستمی، به زودی به سینماها می‌آید.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، بهمن گودرزی ۳ سال پس از فیلمبرداری رقصنده، این فیلم کمدی را به سینماها می‌برد.

این فیلم که به تازگی مراحل آماده‌سازی آن به پایان رسیده، در ایران و هنگ کنگ فیلمبرداری شده است. فیلمنامه این فیلم توسط حمید اکبری‌خامنه نوشته شده است که نگارش کمدی سگ‌بند را در کارنامه کاری‌اش دارد.

امین حیایی، امیر جعفری و امیرحسین رستمی، اصلی‌ترین بازیگران این فیلم هستند. داستان فیلم راجع بوکسوری به نام صمد است که به قصد مهاجرت، ایران را ترک می‌کند و درگیر اتفاقات جالبی می‌شود.

رقصنده به تهیه‌کنندگی مرتضی شایسته در هدایت‌فیلم تهیه و تحت لیبل کمپانی باز تولید شده است.

این فیلم هم‌زمان با ایران در لندن، منچستر، کلن و آمستردام برای ایرانیان به نمایش درمی‌آید.

گودرزی پیشتر با فیلم‌های شیش و بش، آتیش بازی و ثبت با سند برابر است، نبض اقبال مخاطبان را در دست گرفته بود.

با توجه به افت نسبی سینماها، نمایش یک فیلم کمدی خوب در آبان‌ماه می‌تواند اتفاق‌های خوبی را در گیشه رقم بزند.

رسانه سینمای خانگی- مهرآوه شریفی‌‎نیا، فیلم اصغر فرهادی را توضیح‌ داد

مهراوه شریفی‌نیا فیلم سینمایی «چهارشنبه سوری» ساخته اصغر فرهادی را برای نابینایان توضیح‌دار کرد. 

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، گروه سوینا نسخه ویژه نابینایان فیلم سینمایی «چهارشنبه سوری» ساخته اصغر فرهادی را با همراهی مهراوه شریفی‌نیا بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون پنجشنبه -چهارم آبان ماه- در چارچوب برنامه فیلمخانه منتشر می‌کند.

این فیلم روز پنجشنبه ساعت ۱۹ از رادیو سوینا پخش می‌شود و پس از آن، روی سایت سوینا در دسترس مخاطبان قرار می‌گیرد.

نظارت متن و ضبط این برنامه به عهده کیوان کثیریان بوده و متن روایت آن را محدثه واعظی‌پور نوشته است. این برنامه در استودیو فراز ضبط شده و مرجان طبسی آن را میکس و تدوین کرده است.

«چهارشنبه‌سوری» سومین فیلم سینمایی اصغر فرهادی است. این فیلم در بیست و چهارمین جشنواره فیلم فجر ۱۳۸۴ نامزد دریافت ۹ جایزه بود که در نهایت موفق به کسب سیمرغ‌های بلورین بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش اول زن، بهترین تدوین و همچنین سیمرغ بلورین فیلم محبوب تماشاگران شد. «چهارشنبه‌سوری» برنده هوگو طلایی جشنواره بین‌المللی فیلم شیکاگو و نامزد پلنگ طلایی جشنواره فیلم لوکارنو در سال ۲۰۰۶ شد.

علاقه‌مندان می‌توانند با مراجعه به پایگاه اینترنتی سوینا به نشانی www.sevinagroup.com به فایل صوتی فیلم‌های سینمایی توضیح‌دار دسترسی داشته باشند.

این گروه پیشتر نسخه توضیح‌دار فیلم‌های سینمایی ایرانی «روز واقعه» با صدای افشین زی‌نوری، «دلشدگان» با صدای شبنم مقدمی، «مادر» با صدای احترام برومند، «بنفشه آفریقایی» با صدای علیرضا شجاع‌نوری، «باشو غریبه کوچک» با صدای پریناز ایزدیار، «خانه دوست کجاست» با صدای ستاره اسکندری، «یک بوس کوچولو» با صدای علیرضا آرا، «من، ترانه ۱۵ سال دارم» با صدای سارا بهرامی، «هامون» با صدای پرویز پرستویی، «روسری‌ آبی» با صدای رخشان بنی‌اعتماد، «مسافران» با صدای صابر ابر، «اجاره‌نشین‌ها» با صدای هوتن شکیبا در قالب برنامه فیلمخانه منتشر کرده است.

همچنین گروه سوینا فیلم‌های «درباره الی» با صدای فرشته صدرعرفایی، «به همین‌سادگی» با صدای مهراوه شریفی‌نیا، «بودن یا نبودن» با صدای بهناز جعفری، «گل‌های داوودی» با صدای ژرژ پطروسی، «مارمولک» با صدای بهرام افشاری، «لیلا» با صدای بی‌تا فرهی، «کلاه قرمزی و پسرخاله» با صدای نازنین بیاتی، «ناخدا خورشید» با صدای حسین پاکدل، «جدایی نادر از سیمین» با صدای ریما رامین‌فر، «پرده آخر» با صدای مهتاب نصیرپور، «مهمان مامان» با صدای فریبا کامران، «بادکنک سفید» با صدای گلاره عباسی، «آدم برفی» با صدای پدرام شریفی، «مهاجر» با صدای ناصر ممدوح و «میم مثل مادر» با صدای علی شادمان منتشر کرده است.

رسانه سینمای خانگی- سینمای فیلم بلند، جسارت را از سینمای فیلم کوتاه یاد بگیرد

در زمانه‌ای که ژانرهای کمدی و اجتماعی گلوی سینمای بلند را فشرده، سینمای کوتاه روایت خلاق و تازه‌ای دارد. زمین بکری که جشنواره فیلم کوتاه امسال نشان داد تا چه میزان توانایی کاشت و برداشت سینمای ژانر را در دل خود داراست.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، جشنواره فیلم کوتاه تهران پس از یک هفته شلوغ و پر فراز و نشیب دیروز در پردیس سینمایی ملت بعد از چهار سانس پخش فیلم در باکس‌های مختلف به نمایش فیلم‌های این دوره خود پایان داد.

جشنواره‌ای که امسال به معنای واقعی کلمه جشنواره جوانان بود. راهروهای طویل و شلوغ پردیس ملت پر بود از جوانانی که رویای فیلمسازی در سر داشتند و یا امسال به عنوان فیلمساز در جشنواره شرکت کرده بودند. جایی که فارغ از هیاهو و تبلیغات سینمای بلند، در گوشه‌ای از شهر کسانی برایمان داستان‌های کوتاه تعریف می‌کردند و ما آنقدر غرق می‌شدیم که تا به خودمان بیاییم صفحه سفید و پر نور سالن، اکران فیلم بعدی را خبر می‌داد.

جشنواره فیلم کوتاه تهران اما عصر امروز با اعلام برندگان به کار خود پایان می‌دهد. جشنواره‌ای که امسال برای اولین بار نبود که صف‌های طولانی و روی پله نشستن‌ها را به خود می‌دید اما شاید برای اولین بار بود که این تنوع در ژانر و محتوا را در دل خود جای داده بود. به قدری که انتخاب میان فیلم‌ها را سخت و رقابت را برای فیلم‌سازان سخت‌تر می کرد.

طبعا در سینمای بلند به دلیل استقبال عمومی از ژانرهای امتحان پس داده، نرفتن به سمت سینمای ژانر محتمل‌تر است. جایی که ژانرهای کمدی و اجتماعی گلوی سینمای بلند را فشرده اما هنوز دستش به روایت‌های خلاق و تازه سینمای کوتاه نرسیده. زمین بکری که امسال نشان داد تا چه میزان توانایی کاشت و برداشت سینمای ژانر را در دل خود داراست.

از مویه های زنان جنوبی تا داستان یک مهاجرت نافرجام

جشنواره‌ای که شاید برای اولین بار بود که این تنوع در ژانر و محتوا را در دل خود جای داده بودیکی از فیلم‌های قابل توجه و با مسما در ژانر، «افسانه کوه ننوک» به کارگردانی محمدرضا مرادی بود. فیلمی اقتباسی در ژانر علمی، تخیلی و فانتزی که با روایت درستی نسبت به فرهنگ جنوب ایران بومی شده بود. فیلم، ترسی به دل می‌اندازد که در اتمسفر کلی خود بی منطق نیست و سعی دارد با بهره‌گیری از عناصری همچون دریا، آب آلوده، شکل فیزیکی یک ماهی مرده و مویه‌های زنان جنوبی ترکیب همخوانی بسازد.

«آدلاید» به کارگردانی فرهاد غریبی نیز فیلم دیگری بود که از قضا به مساله گسترده مهاجرت نیز پرداخته بود. وارن باکلند در کتاب «مبانی مطالعات سینمایی و نقد فیلم» از اهمیت سینمای ژانر می‌نویسد و می‌گوید فیلم‌های سینمای ژانر، پاسخ خیالی به مشکلات واقعی می‌دهند. اتفاقی که آدلاید به خوبی از آن بهره گرفته و با فضاسازی و کشمکش‌های روابط خانوادگی، به مشکلات مهاجرت غیر قانونی از جنبه‌ای روانشناسانه پرداخته بود.

صونا؛ تصویر یک دختر چهل ساله اصیل

از فیلم‌های خوب ژانر درام نیز می‌توان به «صونا» به کارگردانی زهرا ترکمانلو اشاره کرد. فیلمی درباره دختری چهل‌ساله و مجرد با تمام مصائب‌اش که از قضا امسال دستمایه فیلم «خیال آبی» به کارگردانی الناز قنبری نیز بود. اما در یک مقایسه میان کاراکترهای اصلی هر دو فیلم می‌توان فهمید که صونا خودش است و با تمام اصرارهای بقیه برای برقراری رابطه عاطفی باز هم خودش می‌ماند.صونا از بین همه تعریف‌های زن مدرن و امروزی، دختری ایرانی را به شکلی اصیل تصویر می‌کشد و در همین تعریف باقی می‌ماند

در واقع صونا به سادگی دختری محافظه‌کار با تمام ویژگی‌های دلچسبی است که مرزهای خودش را دارد و از آن مرزها عقب نمی‌کشد. صونا از بین همه تعریف‌های زن مدرن و امروزی، دختری ایرانی را به شکلی اصیل تصویر می‌کشد و در همین تعریف باقی می‌ماند مگر در پایان که می‌توان اثرات فشارهای جامعه، دوستان و مهم‌تر از همه مادرش را در تصمیم نهایی وی دید.

واقعیت این است که فیلمسازی در مدیوم فیلم کوتاه جسارت غریبی می‌طلبد و ریسک کردن روی سرمایه‌ای است که بازگشت آن حتمی نیست. در این مدیوم فیلمساز تنها می‌تواند به همین جشنواره‌ها اکتفا کند و با وجود استقبال مخاطبان هنوز بستر مناسبی برای اکران فیلم کوتاه در دسترس مخاطبان نیست.

با این همه جشنواره فیلم کوتاه تهران امسال میزبان سینمای ژانر و تنوع محتوا علیرغم تمامی این مشکلات و جسارت قابل تاملی بود که اگر با استقبال بیشتری از سوی فیلمسازان در سال‌های آتی مواجه شود می‌توان به جشنواره فیلم کوتاه به عنوان دریچه‌ای برای ورود فیلمسازان خلاق در سینمای ژانر به میزان خوبی امیدوار بود.

رسانه سینمای خانگی- همۀ مشکلات یک کار «شریف»

محمد علیزاده فرد کارگردان فیلم کوتاه «شریف» از تجربه‌های خود در ساخت این فیلم گفت.

به گزارش سینمای خانگی، محمد علیزاده فرد کارگردان فیلم کوتاه داستانی «شریف» که در بخش رقابتی جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور دارد در گفت‌وگو با مهر، ضمن اشاره به اینکه از اواسط دهه ۸۰ فیلمسازی را با انجمن سینمای جوانان آغاز کرده است، درباره فعالیت هایش گفت: فیلم بلند «تروا» را در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر داشتم، سینمایی «راحیل» را هم برای سیما فیلم ساختم و در حال حاضر با فیلم «شریف» در جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور دارم. همچنین کار «کمپ ۱۱۶۶» با محوریت مهاجران افغانستانی را با فارابی دنبال می‌کردم که با تغییر مدیریت در بنیاد فارابی مدتی است، متوقف شده است.

این کارگردان با اشاره به اینکه ایده فیلمنامه را یکی از دوستانش داده است، ادامه داد: محسن مجیدپور ایده را با من در میان گذاشت که آن را دوست داشتم لذا قرار شد مجیدپور تهیه کننده باشد و من هم کارگردانی کنم. محسن مجیدپور نسخه اولیه فیلمنامه را نوشت و من هم آن را بازنویسی کردم. در نهایت با همه سختی ها و اتفاقاتی که افتاد از خروجی کار راضی هستم.

علیزاده فرد با اشاره به اینکه به همراه تهیه کننده لوکیشن هایی در مشهد، قزوین، سمنان و خراسان شمالی را بررسی کرده اند، یادآور شد: فضایی می‌خواستیم که از نظر جلوه های بصری نو باشد و در عین حال هم مزاحمت بصری کمتر و هم فضای بومی داشته باشد. در نهایت با فیلمبردار و طراح صحنه، روستای کولیوند در فاصله یک و نیم ساعتی از خرم آباد را انتخاب کردیم که در همین محدوده کولیوند لوکیشن های مختلف با فاصله یک ساعت از هم داریم.

وی با اشاره به اینکه روستایی که در فیلم دیده می‌شود متروکه و خالی از سکنه است، افزود: زندگی جاری روستا در فیلم «شریف» را خودمان شکل دادیم و حتی قبرستانی را که در فیلم دیده می‌شود، خودمان ساختیم‌. همچنین مشکلاتی در روند تولید داشتیم نظیر اینکه در حین پروژه، سگ یکی از عوامل گروه را گاز گرفت و او مجبور شد واکسن هاری بزند. در حالی که پزشک گفت اگر ۲ ساعت دیرتر می‌رسید، ممکن بود فوت کند.

این فیلمساز با اشاره به دور بودن گروه فیلمبرداری از مرکز استان درباره انتخاب بازیگران توضیح داد: برای بازیگران غیر اصلی از هنرورهای بومی بهره گرفتیم و سعی کردیم بین بازی ها هارمونی وجود داشته باشد. برای نقش شریف اولین گزینه من مجید پتکی بود که او هم فیلمنامه را دوست داشت و ایفای نقش را قبول کرد اما چون ضبط ما شهریور ۱۴۰۱ و همزمان با سریال «آکتور» بود وی زمان محدودی آفیش شد و سریع تر پلان های مربوط به او را ضبط کردیم، همچنین از قاب های چند لایه برای بهتر شدن جلوه های بصری استفاده کردیم.

وی با اشاره به اینکه این فیلم از سخت‌ترین تجربیاتش تا امروز بوده است، درباره دغدغه اش مبنی بر درگیر کردن ذهن مخاطب گفت: سینما را چیزی بیشتر از همراهی مخاطب و درگیری مخاطب با فیلم نمی‌دانم. معتقدم مهمترین موارد ایجاد سوال، معما و تعلیق است و اگر تاکنون در جشنواره بازخوردهای خوبی گرفته ایم به واسطه همین درگیر کردن ذهن مخاطب بوده است.

در خلاصه داستان فیلم آمده است: «شریف» گورکن روستا است اما هر زمان قبری در قبرستان حفر می کند در روستا اتفاقاتی رقم می خورد …

دیگر عوامل این فیلم عبارتند از تهیه کننده: محسن مجیدپور، نویسنده: محسن مجیدپور، محمد علیزاده فرد، مدیر فیلمبرداری: هاشم مرادی، طراح صحنه: رسول علیزاده، مدیر صدابرداری: وحید رضویان، تدوین: سیاوش کردجان، صداگذاری: رامین ابوالصدق، بازیگران: مجید پتکی، مریم ماهانی، یاسین طلوعی، فرحناز فزون خواه، مهتاب شهریاری، اکبر مددی مهر.

رسانه سینمای خانگی- راست و دروغ افغانستان در هم است

سمیح ساغمان‌ کارگردان ترکیه‌ای حاضر در جشنواره فیلم کوتاه تهران به ارایه توضیحاتی درباره فیلم خود پرداخت.

به گزارش سینمای خانگی، سمیح ساغمان کارگردان ترکیه‌ای فیلم کوتاه «گلاب گل» که به بخش بین‌المللی چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌کوتاه تهران راه یافته است، درباره تجربه ساخت این اثر به مهر توضیح داد: من به‌عنوان کارگردان و تهیه‌کننده ترکیه‌ای که کار و تخصصم ساخت و تهیه فیلم‌های مستند است، هدفم حضور در مناطق جنگ‌زده چه در افغانستان و چه در دیگر کشورها و مستندسازی درباره آن‌هاست. محور کار من مناطق جنگ‌زده است.

وی افزود: انتخاب کشور افغانستان برای ساخت این فیلم کوتاه هم به این دلیل بود که رسانه‌های دنیا چیزهایی را از این کشور مخابره می‌کنند که ما راست و دروغ آن را نمی‌دانیم. من می‌خواهم صدای افرادی باشم که خودشان و کشورشان در سایه جنگ گرفتار شده‌اند. می‌خواهم صدای افرادی باشم که گویی راه نجاتی از جنگ ندارند.

این کارگردان درباره مشاهدات خود در مناطق جنگ‌زده افغانستان توضیح داد: من ۲۵ سال دارم و تا به امروز به ۲۳ کشور خارجی سفر کرده‌ام. آنچه باعث شد جغرافیای افغانستان را برای روایت فیلمم انتخاب کنم، مهمان‌نوازی و خلق و خوی آن‌ها در کنار جغرافیای بکر کشورشان بود. نه فقط من که همه دوست دارند این جغرافیا را ببینند. کشورهای امپریالیستی مانند آمریکا باعث رکود اقتصادی در افغانستان شده‌اند و ضربه‌های سختی به مردم افغانستان زده‌اند. همین‌ها از طریق رسانه‌های خود، تصاویری را از این کشور مخابره می‌کنند که دوست دارند و باعث می‌شوند دید ما نسبت به این کشور و مردمش تحریف شود.

وی افزود: من در ساخت این مستند به دنبال این بودم که بدانم آنچه رسانه‌ها از این کشور پخش کرده و می‌کنند، چقدر مطابق واقعیت است. من ۲ ماه بعد از خروج آمریکا و استقرار طالبان به این کشور رفتم و این مستند را ساختم.

این کارگردان درباره چالش‌ها و هراس‌های حضور در افغانستان در زمان حاکمیت طالبان هم گفت: هر کسی که شغل و حرفه‌اش مستندسازی باشد از حضور در هیچ منطقه‌ای هراس ندارد. من به‌عنوان یک مسلمان تنها از خدا و مرگ می‌ترسم. اگر تقدیرم مرگ باشد، چه در رختخواب باشم و چه در کشوری که بمب بر سر مردمش می‌ریزد، این اتفاق خواهد افتاد. آن‌ها که قدرت مدیا را در اختیار دارند، تصویر مطلوب خود را ارائه می‌دهند اما من به‌عنوان مستندساز با دوربین نشان می‌دهم که مسبب واقعی شرایط امروز افغانستان، همین آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها هستند.

وی افزود: من در فرآیند ساخت این مستند هیچ مشکلی نداشتم و نیروهای طالبان هم خیلی به من کمک کردند. آن‌ها هیچ فشاری به ما نیاوردند و هیچ مانعی پیش روی ما نگذاشتند. آن‌ها حتی اجازه نمی‌دادند ما در هتل مستقر شویم و بسیار مهمان‌نواز بودند. من ۲ ماه در افغانستان زندگی کردم و شهرها و روستاهای آن را گشتم.

کارگردان مستند کوتاه «گلاب گل» درباره محتوای این اثر توضیح داد: اسم فیلم برگرفته از زندگی پسربچه دوازده ساله‌ای است که به‌صورت مادرزادی ۲ دست ندارد. آن‌ها در روستایی مرزی زندگی می‌کنند که حتی برق ندارد. آن‌ها حتی نمی‌دانستند کرونا چیست! نه یخچال داشتند و نه تلویزیون و از هر امکاناتی محروم بودند. زمانی که گلاب‌گل به‌دنیا می‌آید پدرش فوت کرده و عمویش او را بزرگ می‌کند. حالا عمویش می‌خواهد به ترکیه مهاجرت کند و گل گلاب نگران است که بعد از عمویش چه کسی می‌تواند از او نگهداری کند ….

خروج از نسخه موبایل