برچسب: صنف

قرارداد سرگروهی انیمیشن سینمایی «بچه زرنگ» و فیلم سینمایی «شماره ده» برای ورود به چرخه اکران عمومی ثبت شد.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، بیستمین جلسه شورای صنفی نمایش در روز یکشنبه ۱۹ شهریور در خانه سینما تشکیل شد.

در این جلسه بعد از بررسی درخواست‌ها و موارد مطرح شده قرارداد سرگروهی ۲ فیلم به ثبت رسید.

قرارداد اکران انیمیشن سینمایی «بچه زرنگ» به کارگردانی بهنود نکویی، هادی محمدیان و محمدجواد جنتی و تهیه‌کنندگی حامد جعفری با پخش فیلمیران به سرگروهی پردیس کورش ثبت شد.

قرارداد فیلم سینمایی «شماره ۱۰» به کارگردانی حمید زرگرنژاد و تهیه‌کنندگی ابراهیم اصغری با پخش «شهرفرنگ» هم به سرگروهی سینما فرهنگ به ثبت رسید.

فیلم سینمایی «شماره ۱۰» که پیش‌تر در چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر رونمایی شده بود، در ایام نوروز امسال و پیش از اکران عمومی روی آنتن تلویزیون رفت. این فیلم که از محصولات بنیاد سینمایی فارابی است، حالا در نوبت ورود به چرخه اکران عمومی قرار گرفته است.

«جسورانه‌ترین کاری که علیرضا داودنژاد انجام داده است، صرف نظر از ساخت فیلم «روغن مار» که با موبایل یک اتفاق ویژه است یک بحث دیگر هم این است که ما همیشه یک جور حرف می‌زنیم اما جور دیگری فیلم می‌سازیم. به همین دلیل صاحبان فیلم‌ها شبیه فیلم‌هایشان نیستند. این مدل‌ هم هست یعنی به جسارت کردن فکر می‌کنیم اما کسی جلو نمی‌رود.»

به گزارش سینمای خانگی از ایسنا، علیرضا داودنژاد و محسن امیریوسفی ۷ سال قبل رو به روی هم نشستند و به بهانه اکران «روغن مار» با هم صحبت کردند، ایسنا این روزها به مناسبت اکران آنلاین «روغن مار» بخشی از این گفتگو را بازنشر می‌کند.

این دو کارگردان “از یک مار ۱۲۰ ساله‌ به نام سینما صحبت کرده بودند” که به اعتقاد این دو کارگردان “روغنش را در فیلم داودنژاد می‌بینیم!”

در ادامه بخش‌هایی از این گفتگو را مرور می‌کنیم.

علیرضا داودنژاد: ما باید تلاش کنیم زندگی را به سینما برگردانیم. تصورم این است که سینما کلا به دو دلیل از زندگی دور شده‌؛ یکی به دلیل سفارش‌هایی که پشت آن است و دیگری به دلیل سایه‌ای که ابزار، تجهیزات و تخصص‌های متنوع و پیچیده روی اجرای سینمایی می‌اندازد.

ایسنا: پس جسارت در فیلم‌های شما از همین نگاه می‌آید…

داودنژاد: جسارت یعنی شکستن کلیشه‌ها که اگر به جهت بازگرداندن سینما به زندگی باشد، خوب است چون کلیشه‌ها زندگی را از سینما دور می‌کنند. بنابراین برای برگرداندن زندگی به سینما باید کلیشه‌ها را شکست و این جسارت می‌خواهد. این جسارت هم در انتخاب مضمون است و هم در انتخاب فرم‌، مثلا بخش زیبایی شناسی سینمایی، فیلم «آشغال‌های دوست داشتنی» در سایه مسایل سیاسی‌ آن گم شد در حالیکه خود من وقتی اولین‌بار فیلم را دیدم،‌ به تنها چیزی که فکر نمی‌کردم،‌ جنبه‌های سیاسی‌اش بود. جنبه‌ی جذاب فیلم برایم این بود که چگونه قصه‌ای توسط یک پیرزن و چند تا قاب عکس تعریف می‌شود. اگر محسن (امیر یوسفی) از اول به من می‌گفت که می‌خواهد چنین فیلمی بسازد، فکر می‌کردم کار بسیار عجیب، غریب و مشکلی هست و ریسکش خیلی بالاست نه از نظر سیاسی که از نظر فرم و اجرای سینمایی چون این کار خیلی خطر دارد که با یک زن و چند قاب روی تاقچه یک دوره تاریخی را تعریف کنی‌، حالا چگونه می‌خواهی از او بازی بگیری‌، گفت وگو میان این زن که بازیگر هم نیست و این قاب‌ها چگونه شکل می‌گیرد.

ایسنا: آقای امیر یوسفی! اگر در مقطع سنی آقای داودنژاد بودید مثل ایشان چنین جسارتی می‌کردید و فیلمی مانند «روغن مار» می‌ساختید؟

امیریوسفی: «در هر دوره‌ای که به سینمای ایران نگاه کنیم‌، همیشه شخص یا گروهی بوده‌اند که جسارت را مانند صلیبی بردوش گرفته‌اند و دیگران با بی‌توجهی به آن نگاه کرده‌اند اما بعد می‌بینیم همان گروه که نسبت به آن بی‌توجه بوده‌اند، بعدها به نوعی مدعیان همان روش می‌شوند! هرچند در نهایت این اتفاق به نفع سینماست. اینکه این جسارت در گونه‌ای از سینما به وجود بیاید و تکانی به کلیت سینمای رایج بدهد؛ سینمایی که اگر آزادش بگذاریم‌، طبیعتا به سمت سینمای تجاری یا سینمایی که به هر شکل می‌خواهد مخاطب جذب کند،‌ می‌رود ولی در همه جای دنیا می‌بینیم در کنار سینمای تجاری‌، سینمای مستقل هم وجود دارد و هرگز بین این دو نوع سینما جنگ و جدالی مثل آنچه در ایران وجود دارد، نیست. اما در هر کشوری که صاحب صنعت سینما است، حتی کشورهایی مانند ژاپن‌، هند، کره جنوبی و… می‌بینم تعارض و دعوایی که بین این دو سینما هست‌، هرگز به این شدت مثل ایران نیست و همیشه سینمای مستقل در کنار سینمای تجاری جایگاه کوچکی برای نمایش و اکران دارد. دراین شیوه جسارت‌ها پخته می‌شود تا یک هنرمند بتواند سراغ شیوه‌ای برود که هیچ کس قبلا آن را نیازموده است. اگر آن فرد آن جسارت و مضمون را داشته باشد، خیالش از بابت جلو بردن پروسه کاری راحت است. چون این شیوه علی رغم سخت بودن، قاعده‌ای دارد که آن را می‌پذیرد و در این شیوه اکران هم پیش‌بینی می‌شود ولی در سینمای ایران متاسفانه چنین چیزی نیست و سینمای مستقل همیشه به عهده تک آدم‌هایی است که در شرایطی جسارتی را انجام می‌دهند و گروهی هم با آنان همراه می‌شوند تا اثری در سینما ساخته می‌شود و متاسفانه این وضعیت هم خوب است و هم بد. خوب است چون شمع جسارت در سینمای ایران همچنان زنده می‌ماند و بد است چون کل سینمای ایران از این آتش گرم نمی‌شود.

برگردیم به فیلم آقای داودنژاد،‌ به نظرم جسورانه‌ترین کاری که ایشان کرده‌، صرف نظر از ساخت خود این فیلم که با موبایل یک اتفاق ویژه است، خود ما در سینمای ایران اول با ترس و تردید به قضیه نگاه می‌کنیم. جراتش را نداریم اما بعد که یکی جلو می‌رود، می‌بینیم می‌شود چنین کرد. یک بحث دیگر هم این است که ما همیشه یک جور حرف می‌زنیم اما جور دیگری فیلم می‌سازیم. به همین دلیل صاحبان فیلم‌ها شبیه فیلم‌هایشان نیستند. این مدل‌ هم هست یعنی به جسارت کردن فکر می‌کنیم اما کسی جلو نمی‌رود. خوشبختانه سینمای مستقل هست چون در سینمای تجاری ایران کسی جرات ندارد با موبایل کار کند در صورتی که همه جای دنیا چنین می‌کنند چون قبلش در سینمای مستقل شان انجام شده ولی ما گویا بعد از سال‌ها باید از ابتدا شروع کنیم.

کار مهمی که آقای داودنژاد در «روغن‌ مار» انجام می‌دهد، غیر از انتخاب موضوع، از نظر فرم است که این کار را با موبایل انجام داده و با کمترین امکانات فیلم را ساخته. مساله دوم هم اکران فیلم است. خوشبختانه تجربه صنفی سال‌های دور و آشنایی که با سینما دارند باعث شد از همان اول تصمیم خودشان را گرفتند و وارد یکسری جریان نشدند مثل اینکه منتظر جشنواره فجر بمانند یا پروانه اکران در سینماهای تجاری بگیرند و… خیلی واقع بینانه جلو رفتند که از این نظر می‌توانند الگو باشند که وقت فیلمساز تلف نشود. به نظرم راهکاری جدید که در گروه هنر و تجربه به وجود آمد این است که عده ای بدانند با کمک این گروه می‌توانند قدری قواعد دست و پاگیر سینمای تجاری را کنار بگذارند و جایی برای اکران فیلم دارند و دیگر لازم نیست اسیر باند بازی‌های سینمای تجاری شوند.

“روغن مار” جزو اولین فیلم‌هایی است که از ابتدا به این دید هنر تجربه‌ای ساخته شده. اینکه ما دنبال ۲۵ یا ۳۰ سینما نیستیم یا منتظر جشنواره نمی مانیم، خودش نوعی ساختار شکنی است و در عین حال همه چیز هم براساس قانون است و حرف و حدیثی در آن نیست. امیدوارم هنر و تجربه قدر این اتفاق را بداند.»

فیلم سینمایی «روغن مار» یکی از تجربی ترین فیلم‌های علیرضا داودنژاد کارگردان شناخته شده سینمای ایران است. این فیلم توسط یک دوربین موبایل ضبط شده است و سال ۱۳۹۴ در گروه سینمایی هنر و تجربه اکران عمومی شد و این روزها در پلتفرم فیلم‌نت اکران آنلاین شده است.

در این فیلم بازیگرانی چون مونا داودنژاد، محمد حبیبیان و آتوسا حبیبیان ایفای نقش می‌کنند.

چهار فیلم سینمایی، «کوچه ژاپنی ها»، «هتل» و «هولیا» در راه اکران قرار دارند. در این مطلب نگاهی به این آثار خواهیم داشت.

به گزارش سینمای خانگی از فارس، سینما از هنرهایی است که رابطه مستقیم با مخاطب دارد، مخاطبی که با انتخاب اثر موردنظر و البته حضور در سالن سینما به حیات هنر هفتم کمک می‌کند. شاید تا همین سال گذشته باید بعد از این گذاره از رکود مخاطب حرف می‌زدیم و می‌گفتیم که چرا مخاطب سینما کاهش پیدا کرده است، به یاد بیاورید روزهایی را که میانگین مخاطب سینمای ایران در هر سانس به ۱۵ نفر و حتی کمتر رسیده بود.

اما امروز شرایط متفاوتی در سینما به وجود آمده است، درست یا غلط «فسیل» به یکی از پربیننده‌ترین آثار بعد از انقلاب تبدیل شده و حالا هم با وجود فیلم‌های جدید مخاطب سینما با هنر هفتم آشتی نسبی برقرار کرده است.

نگاهی به آثار در حال اکران

حالا بعد از بررسی درخواست ها و موارد مطرح شده در شورای صنفی نمایش قرارداد سرگروهی ۴ فیلم ثبت شد:

فیلم سینمایی «زنبور کارگر» به کارگردانی «افشین صادقی» به سرگروهی هنر شهر آفتاب شیراز (پخش این فیلم بر عهده تهیه کننده است)

فیلم سینمایی «کوچه ژاپنی ها» به کارگردانی «امیرحسین ثقفی» به سرگروهی پردیس مگامال (پخش این فیلم بر عهده تهیه کننده است)

فیلم سینمایی «هتل» به کارگردانی «مسعود اطیابی» با پخش «شایسته فیلم» به سرگروهی پردیس هویزه مشهد

فیلم سینمایی «هولیا» به کارگردانی «مرتضی آتش زمزم» با پخش «رسانه فیلمسازان مولود» به سرگروهی پردیس مگامال بعد از فیلم «کوچه ژاپنی ها»

«هتل»

فیلم سینمایی «هتل» به کارگردانی مسعود اطیابی و تهیه‌کنندگی محمد شایسته با دریافت پروانه نمایش از ۷ مهرماه اکران خود را توسط پخش شایسته‌فیلم در سینماها آغاز خواهد کرد.

این کمدی که قصه یک هتل پرماجرا را پس از ورود ٢ مرد و ۴ زن ناخوانده روایت می‌کند؛ در ادامه کمدی‌های پرفروش مسعود اطیابی پس از فیلم‌های «تگزاس»، «دینامیت»، «انفرادی» و «بخارست» به سرگروهی سینما هویزه مشهد در سینماهای سراسر کشور اکران خواهد شد.

پژمان جمشیدی و محسن کیایی زوج اصلی این فیلم را تشکیل می‌دهند و ریما رامین‌فر، صدف اسپهبدی، مهلقا باقری، غلامرضا نیکخواه، مریم وحیدزاده، فرزانه قاسم زاده، جواد پولاد و سام نوری نیز در آن نقش‌آفرینی می‌کنند.

سید مسعود اطیابی که دو فیلم کمدی «انفرادی»، «دینامیت» و «بخارست» را به عنوان یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران در کارنامه دارد کمدی دیگری با نام «هتل» را به تهیه‌کنندگی محمد شایسته جلوی دوربین بده و آماده اکران کرده است.

از این کارگردان فیلم کمدی «بخارست» را در سال 1401 برپرده سینماهای کشور داشت و پرفروش‌ترین فیلم این سال شد.

محمد شایسته تهیه‌کننده این فیلم نیز پیش از این به کارگردانی رامبد جوان کمدی «قانون مورفی» و همچنین کمدی «زیر نظر» به کارگردانی سید مجید صالحی را تهیه‌کرده است. او بعد از تولید این آثار مجموعه موفق «می‌خواهم زنده بمانم» را برای شبکه خانگی ساخت و در حال حاضر تهیه سریال «قهوه ترک» برای این شبکه را هم برعهده دارد.

«زنبور کارگر»

این فیلم به کارگردانی و تهیه‌کنندگی افشین صادقی و نویسندگی سعید نعمت اله محصول سال ١٣٩٨ است. «زنبور کارگر» شاید نمونه‌ای از آثاری باشد که سازمان سینمایی آنها را مصون از ممنوع التصویری هنرمندان ممنوع‌الکار شده دانسته است.

روح الله سهرابی پیش از این گفته بود: «سازمان سینمایی پس از بررسی وضعیت آثاری که طی یک سال اخیر یا قبل تر تولید شده و یا در نوبت اکران قرار دارند اما بدلیل حضور یک یا چند تن از عوامل قانون شکن یا کشف حجاب کرده امکان نمایش عمومی پیدا نکرده اند با ملحوظ داشتن جوانب امر بنا دارد آثار یاد شده را به مرور به روی پرده بفرستد تا سرمایه گذاران فیلم ها، تهیه کنندگان و دیگر عواملی که به نحوی در تولید این آثار نقشی داشته‌اند بخاطر رفتار قانون شکنانه تعداد معدودی از عوامل و بازیگران دچار خسارت و زیان نشوند.

وی ادامه داد: همانگونه که پیش تر هم در گفت‌وگوهای مراجع مختلف و مقامات ارشد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکید شده، درباره آثار تولید شده قانون عطف به ماسبق نخواهد شد و در جهت صیانت از اعتماد و سرمایه همه فعالان و سرمایه گذاران این عرصه چنانچه شرایط اکران این فیلمها مهیا شود همانند دیگر آثار سینمایی به نمایش عمومی خواهند رسید.»

نگاهی به ترکیب بازیگران فیلم افشین صادقی این گزاره‌ها را تصدیق می‌کند، حضور حمید فرخ‌نژاد و پگاه آهنگرانی نکته قابل توجه لیست بازیگران این فیلم است.

داستان این فیلم دررابطه با بیوک است که سال‌ها پیش زنش را به دلیل اهمال پزشکی از دست داده، در نزاعی کشته می‌شود. حالا دختر او درصدد قصاص قاتل است. در این میان تنها شاهد، یکی از دوستان دخترِ قاتل است.

افشین صادقی کارگردان این فیلم در گفت‌وگویی به اجتماعی بودن موضوع فیلم اشاره و گفته است: شخصیت‌های داستان فیلم بسیار خاص هستند و فیلمنامه نیز داستانی پرکشش و همراه با تعلیق دارد. پایان داستان نیز بسیار شگفت‌انگیز است و سعی کرده‌ام این چند سالی را که کار نکرده‌ام با ساخت این فیلم جبران کنم.

«هولیا»

کمدی فانتزی «هولیا» به کارگردانی مرتضی آتش زمزم ساخته شده است، این فیلم محصول سال 1399 بوده و اکرانش کمک می‌کند تا از تعداد بالای آثار در صف اکران کاسته شود.

محمدرضا هدایتی، علی انصاریان، مریم امیرجلالی، بهراد خرازی، محمد فیلی و افشین سنگ چاپ در این فیلم بازی دارند.

سازندگان به جای خلاصه داستان، این متن را ارائه داده اند: «در ایران پدر و مادرها به بچه‌هاشون اجازه هرکاری را نمی‌دهند، ولی همیشه نوه داستانش فرق داره!».

این ششمین فیلم سینمایی مرتضی آتش زمزم پس از فیلم‌های «مرگ سپید»، «بن بست»، «مالیخولیا»، «سیمین» و «نیروانا» محسوب می‌شود.

در این فیلم چند بازیگر ترکیه‌ای نیز به ایفای نقش پرداخته‌اند، شاید باید با کنار هم گذاشتن خبر فیلم‌برداری در ترکیه و البته حضور بازیگر زن ترک در این فیلم در انتظار فیلم سخیفی چون «خانم یایا» و امثال آن باشیم هرچند قضاوت اصلی بعد از دیدن این فیلم خواهد بود.

«کوچه ژاپنی ها»

این فیلم که فیلم‌نامه آن را امیرحسین ثقفی و علی اصغری به طور مشترک به نگارش درآورده‌اند، پنجمین فیلم سینمایی ثقفی بعد از فیلم‌های «همه چیز برای فروش»، «مرگ کسب و کار من است»، «مردی که اسب شد» و «روسی» است. این فیلم هم در سال ۱۳۹۹ تولید شده و تا کنون در ضف اکران بوده است.

علی اکبر ثقفی تهیه‌کننده این فیلم هم پیش از این و در زمان ساخت این اثر نسبت به شرایط اکران فیلمش ابراز نگرانی کرده و گفته بود: «یکی از مهمترین مسائل برای تولید یک فیلم سینمایی بحث اکران است، با این وضعیت سینمای ایران تعداد بسیاری فیلم در نوبت اکران است، این در حالی است که هیچ تضمینی در اکران آنلاین فیلم‌ها وجود ندارد و فیلم بعد از بارگذاری به سرعت در فضای مجازی قاچاق می‌شود و این امر به تهیه‌کننده فیلم صدمه می‌زند.

وی توضیح داد: به هر حال باید شرایطی فراهم شود که اکران فیلم‌ها تبدیل به فیلم‌سوزی نشود. در چنین شرایطی باز هم نسبت به بهتر شدن شرایط سینما امید دارم و باید راهکار مناسبی برای این مشکل پیدا کنیم، اگر قرار باشد همه در خانه بنشینند و هیچ کاری انجام ندهند شرایط بهتر از این نمی‌شود.»

ثقفی در پایان گفت: «کوچه ژاپنی‌ها» یک فیلم اجتماعی است که درباره حمایت خانواده و عدالت اجتماعی است. این فیلم نسبت به دیگر فیلم‌های امیرحسین ثقفی متفاوت است و دارای زمان و مکان و قهرمان است و می‌توان آن را برداشتی از تهران در سال ۹۸ دانست.

در خلاصه داستان این فیلم سینمایی آمده: «تو نمیتونی با پول همه چیز و همه کس و بخری یه روزی یه جایی یه شب یه وقتی یکی بالا سرته، کوچه ژاپنی‌ها»

مجید مظفری، فرهاد قائمیان، رضا یزدانی، شیدا یوسفی و پیام احمدی‌نیا در فیلم سینمایی «کوچه ژاپنی‌ها» به کارگردانی امیرحسین ثقفی و تهیه کنندگی علی اکبر ثقفی به ایفای نقش می‌پردازند.

چهار فیلم سینمایی با بازی بازیگرانی همچون پژمان جمشیدی،محسن کیایی، سعید آقاخانی و زنده یاد علی انصاریان به روی پرده سینماها می‌روند.

یه گزارش سینمای خانگی از ایسنا، شورای صنفی نمایش قرارداد چند فیلم سینمایی جدید با تعیین سرگروه آن‌ها منعقد شد تا به‌زودی روانه اکران شوند.

«کوچه ژاپنی‌ها» ساخته امیرحسین ثقفی که دو سال قبل متقاضی شرکت در جشنواره فیلم فجر بود، یکی از این فیلم‌هاست که به سرگروهی مگامال اکران خواهد شد.

در این فیلم که نظر مثبت برخی اعضای هیأت انتخاب جشنواره فجر را جلب کرده بود ولی موفق به گرفتن پروانه نمایش نشد، مجید مظفری، فرهاد قائمیان، پیام احمدی‌نیا، رضا یزدانی، علی اوجی، شیدا یوسفی، نیکی مظفری، نفس بازغی و شقایق فراهانی بازی کرده‌اند.

در خلاصه داستان آن هم آمده است: «تو نمیتونی با پول همه چیز و همه کس و بخری یه روزی یه جایی یه شب یه وقتی یکی بالا سرته، کوچه ژاپنی‌ها.»

دیگر فیلم جدید سینماها کمدی فانتزی «هولیا» به کارگردانی مرتضی آتش‌زمزم است که سال ۱۳۹۹ ساخته شد و بعد از پایان اکران «کوچه ژاپنی‌ها» به سرگروهی مگامال اکران می‌شود.

در «هولیا» محمدرضا هدایتی، علی انصاریان، مریم امیر جلالی، بهراد خرازی، محمد فیلی، افشین سنگ چاپ، مجید شهریاری، شیوا خسرو مهر، شراره رخام، پوریا پورسرخ و هولیا دیکن (بازیگر تر کیه‌ای) نقش‌آفرینی کرده‌اند.

فیلم سینمایی «هتل» که جدیدترین ساخته مسعود اطیابی است و به تهیه‌کنندگی محمد شایسته اخیرا تولید شده، قرار است از مهرماه به سرگروهی پردیس هویزه مشهد اکران شود.

این کمدی قصه یک هتل پرماجرا را پس از ورود ٢ مرد و ۴ زن ناخوانده روایت می‌کند و پژمان جمشیدی و محسن کیایی به همراه ریما رامین‌فر، صدف اسپهبدی، مهلقا باقری، غلامرضا نیکخواه، مریم وحیدزاده، فرزانه قاسم زاده، جواد پولاد و سام نوری در آن بازی کرده‌اند.

«زنبور کارگر» به کارگردانی افشین صادقی نیز قرار است به سرگروهی پردیس هنر شهر آفتاب شیراز اکران شود. این فیلم پیش‌تر برای حضور در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر آماده می‌شد و به نظر می‌رسید بخاطر دو بازیگرش جزو فیلم‌های مشکل‌داری باشد که چند روز قبل مدیرکل نظارت برنمایش سازمان سینمایی، به رفع موانع اکران آن‌ها اشاره کرده بود.

در خلاصه داستان این فیلم به نویسندگی سعید نعمت اله آمده است: «بیوک که سال‌ها پیش زنش را به دلیل اهمال پزشکی از دست داده، در نزاعی کشته می‌شود. حالا دختر او درصدد قصاص قاتل است. در این میان تنها شاهد، دوست قاتل است.»

حمید فرخ‌نژاد، شبنم مقدمی، سعید آقاخانی، حسین مهری، علیرضا آرا، مارال فرجاد، مجید نوروزی، ستایش موسوی، داریوش سلیمی، علی اولیایی و پگاه آهنگرانی بازیگران این فیلم معرفی شده‌اند.

به گزارش پایگاه خبری سینمای خانگی به نقل از ایرنا؛ حبیب ایل بیگی حیات دوباره سینما پس از دو تهدید کرونا و اغتشاشات را یکی از موفقیت‌های دولت سیزدهم عنوان کرد و از آمار امیدوارکننده تعداد فیلم‌های اکران‌شده و مخاطبان سالن‌های سینما گفت.

متن این مصاحبه در ادامه آمده است.

آقای ایل‌بیگی در زمانی که دولت سیزدهم کارش را آغاز کرد، سینمای ایران با توجه به شیوع پاندمی کرونا به لحاظ تولید و اکران چه وضعیتی داشت؟

دولت سیزدهم در حالی کارش را شروع کرد که ما دو سال تعطیلی سینما را گذرانده بودیم. در همه جای دنیا مردم به دلیل کرونا و ترسی که از حضور در جاهای شلوغ داشتند به سینما نیامدند. خوشبختانه با واکسیناسیون و اتفاقاتی که در نیمه دوم سال ۱۴۰۰ افتاد و فیلم‌هایی که اکران شد، کم کم سینماها راه افتاد.

در طول دوران کرونا، پلتفرم‌ها که رقیب سینما بودند بسیار رشد کردند. یک جایگزینی برای سینما پیدا شد. این نگرانی وجود داشت که بعد از تمام شدن کرونا چند سال طول بکشد تا سینما باز شود. اما در نیمه دوم سال ۱۴۰۰ و نیمه اول ۱۴۰۱ رونق خوبی را در سینماها داشتیم.

اتفاق بعدی که سینما را دستخوش تحول کرد، ناآرامی‌های سال ۱۴۰۱ بود. اگر موافقید مروری بر حاشیه‌های سال گذشته داشته باشیم.

در نیمه دوم سال ۱۴۰۱ همان طور که می‌دانید به اغتشاشات خوردیم. اکران لوکوموتیوی است که بقیه حوزه ها را با خودش می کشد و پیشران تولید و بقیه حوزه‌هاست. اگر سینما به عنوان سالن تعطیل شود، کسی علاقه مند نیست تولید و سرمایه‌گذاری کند. سال گذشته حتی در محرم و صفر (پیش از اغتشاشات) فیلم های اجتماعی به شکل مناسبی فروختند. خیلی ها می گفتند این دو ماه برای اکران مناسب نیست.

برای اکران فیلم‌ها در ۶ مهر ۱۴۰۱ برنامه متنوعی داشتیم. اما اغتشاشات برنامه‌های ما را به هم زد. چالشی که پارسال داشتیم این بود که برخی سینماگران درگیر ماجرای اغتشاشات و آتش بیار معرکه بودند. این ها باعث شدند فیلم ها اکران نشود. خیلی ها را تشویق می کردند که به سینما و جشنواره ها نروند. حتی دشمنان ما در خارج کشور در رسانه‌هایشان به فیلمسازان ایرانی که در حال تولید فیلم بودند حمله می کردند. در حالی که همه مشاغل فعال بودند. یک جریانی دنبال این بود که سینما تعطیل بشود. در شبکه‌های ماهواره ای فارسی زبان تاکیدشان این بود که فلان فیلمساز چرا حرفی نمی‌زنی و تلاشی نمی‌کنی؟ روی سینما به عنوان یک ابزار مهم فرهنگی برنامه داشتند.

شما در آن زمان چگونه با این تهدیدها مقابله کردید؟

ما با فیلمسازان صحبت می کردیم که فیلم شان را اکران کنند. برخی چون امکان تبلیغ در فضای مجازی را نداشتند، قبول نمی‌کردند. خوشبختانه چند تهیه کننده با ما همکاری کردند و حاضر شدند فیلم‌شان را اکران کنند.

امسال استقبال از فیلم ها بسیار خوب بوده و بسیار پررونق شروع شده است. گونه های مختلفی از فیلم ها را به نمایش گذاشتیم. برای اکران نوروز خیلی‌ها حاضر به اکران فیلم‌هایشان نبودند. فکر نمی کردند که این همه رونق وجود داشته باشد

برخی سینماگران تحلیل‌هایشان درست نبود. می‌گفتند نمی توانید دوباره این سینما را راه بیاندازید. می گفتند دولت باید با یک مبلغ زیاد تهیه کننده را راضی کند که فیلمش را بیاورد. ما در همین شرایط اکران نوروزی را چیدیم. خوشبختانه مردم استقبال بسیار خوبی کردند. دشمنان که روی تعطیلی سینما خیلی حساب کرده بودند، تیرشان به سنگ خورد. چون مردم دوباره به سینماها برگشتند. امسال استقبال از فیلم ها بسیار خوب بوده و بسیار پررونق شروع شده است. گونه های مختلفی از فیلم ها را به نمایش گذاشتیم. برای اکران نوروز خیلی‌ها حاضر به اکران فیلم‌هایشان نبودند. فکر نمی کردند که این همه رونق وجود داشته باشد. الان در شرایط خوبی هستیم. مردم مثل همه جای دنیا، استقبال‌شان از فیلم‌های کمدی بیشتر است. مردم یک زمانی گرایش‌شان به سمت فیلم های اجتماعی می رود. شاید مردم الان از فیلم های تلخ و ناامید کننده خسته شده اند. سینماگران ما باید روی تحلیل درست مخاطب وقت بگذارند و از علایق و سلائق‌شان بیشتر مطلع شوند. باید پژوهش شود که چرا این اتفاق افتاده است. ما توقع داشتیم از برخی فیلم‌ها استقبال بیشتری بشود.

سازمان سینمایی برای حل مشکل فیلم‌های مساله دار چه تلاش‌هایی انجام داده است؟

فیلم گشت ۳ نتوانسته بود مجوز بگیرد. در همین دولت با اصلاحاتی که انجام داد و همکاری آقای سعید سهیلی اکران شد. فیلم چپ راست پس از یک سال رفت و آمد توانست اکران بشود. تلاش ما در این دوره این بود که تا می‌توانیم در حوزه پروانه نمایش فیلمی متوقف نشود و با گفت وگو و تعامل و انجام اصلاحات فیلم به نمایش دربیاید. در دوره دو ساله کرونا به دلیل این که نیاز بوده سینماگران کار کنند و معیشت‌شان به خطر نیفتد به تعدادی زیادی فیلم مجوز داده‌اند. بعضا در صدور این مجوزها آسان گیری زیادی شده است. قبل از صدور مجوز می‌توانستند مجوز بشوند چنین متنی با خط قرمزهایی که می شکند به مشکل می خورد. یکی از مشکلات ما این بود که با حجم زیادی فیلم مواجه شدیم. به اندازه سه سال تولید سینمای ایران فیلم وجود داشت که پشت در اکران مانده بودند. سختی های زیادی برای سرمایه گذاران و مالکان فیلم ها مثل خواب سرمایه و کاهش ارزش پول ملی وجود داشت. این ها در بدو شروع دولت جزو چالش های ما بود. باید تلاش می کردیم. تا جایی که می شود، تعداد بیشتری فیلم اکران بشود.

در چند سال گذشته آمار تعداد فیلم‌های اکران شده و تعداد مخاطبان چه میزان بوده است؟

در سال ۱۴۰۲ تا الان ۲۸ فیلم اکران شده است. سال ۱۴۰۱ جدای از فیلم‌های گروه هنر و تجربه۵۰ فیلم اکران شد. اگر آن اتفاقات اغتشاشات نبود، در سال ۱۴۰۱ تعداد فیلم ها به رقم معقول ۷۰ تا ۸۰ فیلم می رسید. امسال امیدوارم به رقم ۷۰ فیلم برسیم. تعداد سالن‌ها دارد اضافه می شود. تعداد سالن‌های فعلی فعال کشور ۶۰۰ سالن است که امیدواریم تا پایان کار دولت به ۱۰۰۰ سالن برسد. آن موقع می شود زمان اکران را کمتر و تعداد فیلم ها را بیشتر کرد.

امسال تعداد مخاطبان سینما به ۹ میلیون و ۴۵۵ هزار نفر رسیده که عدد بدی نیست. پیش بینی ما این است که تا پایان سال به ۲۰ میلیون نفر برسد

البته بسیاری از فیلم‌هایی که ساخته می شود، مناسب پرده نیست و برای نمایش خانگی مناسب است. خیلی‌ها فیلم را برای شرکت در جشنواره ها و تجربه کردن می سازند. بعضی‌ها هم به دلیل هزینه‌ها دنبال اکران نیستند. ارزیابی سرمایه گذاران فیلم‌ خائن کشی این بوده که اگر به صورت مینی سریال در پلتفرم برود بهتر است. این یک فرصت برای سینماگران است. اتفاقا می تواند یک راهی را باز کند که پلتفرم‌ها پولی بابت فیلم‌ها بدهند.

امسال تعداد مخاطبان سینما به ۹ میلیون و ۴۵۵ هزار نفر رسیده که عدد بدی نیست. پیش بینی ما این است که تا پایان سال به ۲۰ میلیون نفر برسد. در ژانرهای مختلف فیلم‌های خوبی تولید شده است. سال گذشته با توجه به آن شرایط ۱۴ میلیون و ۲۵۷ هزار نفر مخاطب داشتیم. سال ۹۸ یعنی سال ماقبل کرونا سینما حدود ۲۸ میلیون تماشاگر داشت. نیمه دوم امسال اکران خوبی را خواهیم داشت.

پخش فیلم‌های سینمایی از تلویزیون می‌تواند به وضعیت اکران کمک کند؟

صداوسیما به دلایلی در همه این سال‌ها تعدادی از فیلم های سینمای ایران را پخش نکرده است. شاید اگر صداوسیما بودجه مناسبی را برای تامین نیازهای نمایشی خودش کنار می‌گذاشت و در بدو شروع فیلم پیش خرید می کرد، می توانست نظرات و دیدگاه‌های خودش را راجع حجاب بازیگران و مضمون به تهیه کننده‌ها بگوید. در دهه هفتاد ما در سیمافیلم این کار را برای صداوسیما انجام می دادیم. سیمافیلم بر روی تعداد زیادی فیلم سینمایی سرمایه گذاری کرد. قبل از تولید نکات را می گفتیم و انجام می شد. بعد از تولید و اکران دست‌مان خالی نبود.

علاوه بر این شاهد هستیم که صداوسیما تیزر برخی فیلم‌ها را هم پخش نمی کند.

ما نمی توانیم این چندگانگی را داشته باشیم. درست است که صداوسیما نگاه رسمی را دارد و در سینما نگاه عرفی وجود دارد. ولی می توانیم به یک هماهنگی بهتری برسیم. توقع ما این است که صداوسیما از سینمای ملی حمایت کند. حتما سینما بخش زیادی از نیازهای صداوسیما را می تواند تامین کند. صداوسیما همان اندازه که روی فیلم های خارجی انرژی می گذارد، اگر برای سینمای ایران هم همین کار را بکند، می تواند از تولیدات داخلی حمایت کند. چون فیلم‌های خارجی را می‌خرد و برایشان تبلیغات می‌کند.

درباره سیاست شناورسازی قیمت بلیط توضیح دهید. این تصمیم چه کمکی به افزایش تعداد سینماروها خواهد کرد؟

قیمت بلیط یکی از موارد چالش بین ما و سینماداران بوده است. هزینه های سینماداری به شدت افزایش پیدا کرده است. در همه جلساتی که با صنوف داریم، از پایین بودن قیمت بلیط گلایه می کنند. الان هزینه های یک فیلم سینمایی که حداقل‌ها را داشته باشد به ۱۵ میلیارد تومان رسیده است. ۶ سال پیش این هزینه ها حدود ۲ میلیارد تومان بود. هزینه نگهداری سینماها و نیروی انسانی هم بالا رفته است. برای آنها خیلی به صرفه نیست که با بلیط حداکثر ۶۰ هزار تومان سینماداری کنند. مردم هم مشکلات معیشتی دارند و شاید سینما را کنار بگذارند. باید تلاش کنیم تا تعداد مخاطبان بیشتر با قیمت کمتری به سینماها بیایند. در یک سال گذشته در شورای صنفی بحث شناور شدن بلیط های سینما را داشتیم. در ساعت‌های کم‌مخاطب قیمت ها را کاهش دادیم. در ایام آخر هفته و ساعت‌های پیک هم قیمت سقف را تعیین کردیم. برخی فکر می‌کنند قیمت بلیط همه جا ۶۰ هزار تومان شده است. ولی در همه سالن‌ها حتی سالن‌های مدرن، سانس‌هایی با قیمت پایین‌تر داریم.

پولاد کیمیایی گفت: حوزه پخش و تولید در سینما از یک باگ بزرگ رنج می برد؛ تهیه کننده یک قدم عقب تر از پخش کننده ایستاده و این رویه در هیچ یک از کشورهای دنیا دیده نمی شود.

به گزارش سینمای خانگی از سینماپرس، پولاد کیمیایی بازیگر و کارگردان سینما در خصوص اجرای عدالت در سینما به ویژه در حوزه اکران گفت: در کشورهایی که اصولاً دولت و حاکمیت می خواهند به هر چیزی دسترسی داشته باشد و سهمیه بندی کند و دخالت مستقیم داشته باشند شاهد رانت و بی عدالتی هستیم و دخالت مستقیم دولت باعث ایجاد رانت و بی عدالتی در حوزه تولید و پخش شده است.

بازیگر فیلم های سینمایی «شمعی در باد» و «خفگی» در گفتگو با سینماپرس، افزود: اساس کار سینمای ایران از سال ها قبل دچار بحران و نقصان است؛ ما از سال ها قبل مسیر را اشتباه رفتیم و به جای اینکه روی اصناف سینما سرمایه گذاری کنیم و اجازه دهیم که اصناف سینما خودشان با اعضای شان تأثیر مستقیم بر امور سینما داشته باشند دولت را جلو انداختیم و تمامی بحران های امروز سینما حاصل همین رویه غلط است.

وی با بیان اینکه این رویه غلط را ما نه تنها در سینما که در حوزه فوتبال و سایر اصناف دیگر نیز شاهدیم ادامه داد: بنده شخصاً چشم انداز روشنی را برای آینده سینمای کشور متصور نیستم! این روزها در وزارت ارشاد و سازمان سینمایی به هم ریختگی های جدی وجود دارد که به هیچ وجه مناسب حال سینما نیست.

کیمیایی خاطرنشان کرد: حوزه پخش و تولید در سینما از یک باگ بزرگ رنج می برد؛ تهیه کننده یک قدم عقب تر از پخش کننده ایستاده و این رویه در هیچ یک از کشورهای دنیا دیده نمی شود. از سوی دیگر حدود ۵۰ درصد رقم فروش را سالن سینما دریافت می کند که رقم بالایی است. به علاوه تعداد سالن های سینما در کشور کم است و فاجعه بارتر آنکه سینماها دانه دانه تقاضای تغییر کاربری می دهند.

کارگردان فیلم سینمایی «معکوس» تأکید کرد: سینمای فعلی ما سال ها است بخش خصوصی را حذف کرده و بخش دولتی را قوی می کند و در این راهی که می رویم قطعاً این بی نظمی ها شکل می گیرد و بازگشت سرمایه ها بسیار سخت است. صنف هرچه ضعیف تر شود و دولت بخواهد در این امورات دخالت کند و نگذارد هسته تخصصی در سینما شکل بگیرد همین اتفاقات را شاهدیم و نمی توانیم امیدی به بهبود شرایط داشته باشیم.

این سینماگر سپس با تأکید بر اینکه سینما به نظر من الآن در شرایط اضطراری است و در آی سی یو بستری شده تصریح کرد: سینما در حال احتضار است؛ از یک سو ما با پدیده سایت ها و پلتفرم ها روبرو هستیم که تمام مخاطب را به خود جذب کرده و چیزی برای سینما باقی نگذاشته، از سوی دیگر کیفیت آثار سینمایی بسیار پایین است، از طرفی بلیت سینماها به شدت گران شده و مردم نمی توانند برای سینما رفتن هزینه کنند و از طرف دیگر ما با پدیده بی عدالتی در اکران روبرو هستیم که سرمایه بخشی از سرمایه گذاران و تهیه کنندگان را نابود می کنند.

وی خاطرنشان کرد: بی شک باید هرچه زودتر یک ساختار درست در سینمای ایران برقرار شود؛ باید زیرساخت ها اصلاح شود. باید در قوانینی که نوشته شده باید بازنگری شود و باید به نظمی برسیم که این اتفاقات رخ ندهد. اگر همین فصل تابستان از دست برود فیلم ها می سوزند! این ها همه شکست پیاپی برای سینما است. دولت باید بداند که وظیفه اش تنها نظارت است و نباید خودش مستقیماً به مسائل سینما ورود کند.

آکادمی تلویزیون و شبکه فاکس تاریخ برگزاری مراسم اهدای جوایز امی را به تعویق می‌اندازند، زیرا ۲ انجمن صنفی نویسندگان و بازیگران در اعتراض به استودیوها به اعتصاب خود ادامه می‌دهند.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از هالیوود ریپورتر، به طور رسمی اعلام شد مراسم جوایز امی ۲۰۲۳ در تاریخ معمول خود در سپتامبر برگزار نمی‌شود زیرا بازیگران و نویسندگان در اعتصاب هستند.

هفتاد و پنجمین دوره جوایز سالانه امی قرار بود ۱۸ سپتامبر از شبکه فاکس پخش شود اما منابع نزدیک به برنامه تایید می‌کنند هنوز تاریخ و ماه دیگری در نظر گرفته نشده است. باید گفت تا زمانی که انجمن بازیگران و نویسندگان آمریکا با اتحاد تهیه‌کنندگان فیلم و تلویزیون به توافق نرسند، این مراسم برگزار نمی‌شود؛ اما گفته می‌شود آکادمی تلویزیون و شبکه فاکس که پخش مراسم سال ۲۰۲۳ را برعهده دارد در حال مذاکره هستند که زمانی برای برگزاری برنامه انتخاب کنند.

اگر آکادمی تلویزیون و فاکس به تاریخ ۱۸ سپتامبر پایبند می‌ماندند، تقریباً باید در مراسمی خالی از برندگان برنامه را اجرا می‌کردند زیرا ۱۶ جایزه از ۲۵ جایزه امی ۲۰۲۲ به بازیگران یا نویسندگان اهدا شده بود.

قوانین اعتصاب انجمن بازیگران از اعضای خود خواسته است برای برنامه‌هایی که توسط استودیوها ساخته شده فعالیت تبلیغاتی نداشته باشند و برنامه اهدای جوایز هم شامل آن می‌شود. از سوی دیگر نویسندگان خالق مطالبی هستند که میزبان و مجریان مراسم که تقریباً به طور قطع از اعضای انجمن بازیگران هستند، بیان می‌کنند.

این تعویق جوایز امی برای نخستین بار در بیش از ۲ دهه رخ می‌دهد. آکادمی تلویزیون و شبکه CBS مراسم سال ۲۰۰۱ را در پی حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر عقب انداختند و مراسم اوایل نوامبر همان سال پخش شد.

در همین حال مرحله دوم رای گیری برای تعیین برندگان جوایز امی طبق برنامه‌ریزی اولیه پیش می‌رود و اعضای آکادمی تلویزیون از ۱۷ آگوست به نامزدهای منتخب خود رأی خواهند داد.

هنوز قطعی نیست که آیا جوایز امی ۲۰۲۳ واقعاً سال ۲۰۲۳ اهدا شود یا خیر.

برایان کرانستون در تجمع بازیگران هالیوود در نیویورک حضور یافت و در سخنرانی خود خطاب به مدیرعامل «دیزنی» گفت: اجازه نمی‌دهیم ربات‌ها را جایگزین ما کنی!

به گزارش سینمای خانگی به نقل از ورایتی، برایان کرانستون بازیگر، با حضور در تجمع اعتصابی در میدان تایم نیویورک به سخنرانی پرداخت.

در حالی که ده‌ها هزار بازیگر سینما و تلویزیون آمریکا از نیمه‌شب ۱۳ جولای دست به اعتصاب زدند و پس از ۶۳ سال، کار هالیوود را با پیوستن به نویسندگان اعتصابی متوقف کردند، برایان کرانستون در یکی از این تجمع‌های اعتصابی حاضر شد و سخنرانی آتشینی بیان کرد که دربرگیرنده پیامی خطاب به باب ایگر مدیرعامل دیزنی هم بود.

کرانستون گفت: ما پیامی برای آقای ایگر داریم. می‌دانم، قربان، که شما مسائل را از دریچه دیگری نگاه می‌کنید. ما از شما انتظار نداریم بفهمید ما کی هستیم، اما از شما می‌خواهیم صدای ما را بشنوید، و فراتر از آن، وقتی به شما می‌گوئیم شغل‌هایمان را به ربات‌ها نمی‌دهیم، به حرف‌های ما گوش کنید. نمی‌خواهیم حق کار و درآمد مناسب را از ما بگیرید. و در آخر و مهمتر از همه، نمی‌گذاریم شأن ما را بگیری! ما تا آخر راه با هم متحد هستیم!

کرانستون در سخنان خود تاکید کرد که هم انجمن‌های صنفی و هم اتحاد تهیه‌کنندگان بر یک امر اتفاق نظر دارند: اینکه صنعت سرگرمی به طور تصاعدی تغییر کرده است.

او گفت: دیگر در جایگاه همان مدل کاری ۱۰ سال پیش نیستیم و با وجود اینکه آنها هم اعتراف می‌کنند که این حقیقتی در اقتصاد امروز است، با چنگ و دندان دارند با ما می‌جنگند تا به همان سیستم اقتصادی قدیمی بچسبیم! آنها می‌خواهند به عقب برگردیم. ما نمی‌توانیم و نخواهیم کرد.

کرانستون یکی از چهره‌های درجه یکی بود که در جمع صدها نفر از اعضای اعتصابی انجمن بازیگران حضور داشت و استیو بوشمی، وندل پیرس، کریستین اسلیتر، کریستین بارانسکی، استفان لانگ و تیتوس هم دیگر افرادی بودند که روی صحنه رفتند و سخنرانی کردند. مایکل شانون، بی دی وانگ، برندان فریزر، جسیکا چستین، مت بومر، کلویه گریس مورتز، و کوری استول هم در این گردهمایی به آن‌ها پیوستند.

بارانسکی در سخنانش گفت: تحت سیستم فئودالیسم شرکتی زندگی نخواهیم کرد و یادآور شد به عنوان نماینده بازیگران برنامه‌هایی مانند «همسر خوب» و «مبارزه خوب» آنجا حضور یافته است.

اسلاتر هم درباره اینکه چگونه پدرش، که از اعضای انجمن نویسندگان بود پس از سرطان که امکان کار کردن را از او گرفت، از حمایت اتحادیه برخوردار شد، حرف زد.

لیزا کولون زایاس بازیگر سریال «خرس» هم گفت از سال ۱۹۹۴ عضو اتحادیه بازیگران بوده و ۳۰ سال تلاش کرده تا سرانجام به اینجا برسد و ببیند دریافتی‌اش از پخش مجدد برنامه‌هایش به طور تصاعدی کاهش می‌یابد. او پرسید: پول من کجاست؟