نسخه دوبله انیمیشن «المنتال» با مدیریت دوبلاژ محمدرضا علیمردانی امشب در پردیس سینمایی ملت به نمایش در می‌آید.
به گزارش سینمای خانگی از مهر، انیمیشن «عناصر» یا «المنتال» (Elementa ۲۰۲۳) یکی از جدیدترین محصولات کمپانی‌های والت دیزنی و پیکسار است که برای نخستین بار در اختتامیه جشنواره کن ۲۰۲۳ به نمایش درآمد.
این انیمیشن به کارگردانی پیتر سون و با هزینه ۲۰۰ میلیون دلاری ساخته شده و در زمان اکرانش توانست فروشی نزدیک به ۵۰۰ میلیون دلار را تجربه کند. حالا محمدرضا علیمردانی به همراه گروهی از هنرمندان شناخته شده تلویزیون و صداهای آشنای دوبله ایران، این انیمیشن را برای پخش در سینماهای ایران آماده کرده است.
مرجانه گلچین و کامران تفتی از هنرمندانی هستند که هرکدام وظیفه دوبله یکی از شخصیت‌ها این اثر را برعهده داشتند. این انیمیشن بخش‌های موزیکال و شادی دارد که ترانه‌های موجود در اثر نیز با صدای مسعود صادق‌لو آماده شده است.
محمدرضا علیمردانی در طول سالهای اخیر عملکرد موفقی در زمینه دوبله انیمیشن و شخصیت‌سازی در این حوزه داشته است، شخصیت‌های «شرک»، «سالیوان» (کارخانه هیولاها)، «دیگو» (عصر یخبندان) تعدادی از کاراکترهایی هستند که مخاطبان ایرانی آنها را با صدای علیمردانی می‌شناسند.
صداپیشگی شخصیت‌های انیمیشن‌های ایرانی «دیرین دیرین» و «حیات وحش» نیز از دیگر فعالیت های علیمردانی به حساب می‌آید.
طبق اعلام الهام حاتمی مسئول برگزاری این رویداد، قرار است نسخه دوبله شده «المنتال» چندین نوبت و در چند جمعه پیاپی اکران شود که نخستین اکران آن با حضور محمدرضا علیمردانی، کامران تفتی، مسعود صادق‌لو و … ساعت ۷ شب جمعه پنجم آبان در پردیس سینمایی ملت است.
همزمان با فروش ۲۰ میلیاردی انیمیشن سینمایی «بچه زرنگ» بیش از ۵۵۰ هزار مخاطب، به تماشای این اثر نشسته اند.
به گزارش سینمای خانگی از روابط عمومی پروژه، انیمیشن سینمایی «بچه زرنگ» به تهیه کنندگی حامد جعفری که فضایی ماجراجویانه دارد در کمتر از یک ماه توانست به رقم فروش ۲۰ میلیارد تومانی برسد.
این انیمیشن سینمایی از پنجم مهر ماه در سالن های سینمایی سراسر کشور اکران شده است و شب گذشته ۴ آبان ماه قبل از رسیدن به یک ماه اکران، توانست به فروش ۲۰ میلیارد تومانی و مخاطبی بیشتر از ۵۵۰ هزار نفر دست یابد. این تعداد مخاطب و حجم فروش در یک ماه، پیش از این برای دیگر انیمیشن های سینمایی رخ نداده است و از این حیث یک رکورد قابل اعتنا برای «بچه زرنگ» محسوب می شود.
«بچه‌زرنگ» محصول تیمی ۲۵۰ نفره از هنرمندان در گروه هنرپویا است که در تیم کارگردانی بهنود نکویی، هادی محمدیان و محمدجواد جنتی و در تیم نویسندگان علی رمضان حضور داشته اند.
همچنین هومن حاجی عبداللهی صداپیشه شخصیت «ببری» کاراکتر مکمل فیلم را بر عهده دارد و سعید شیخ زاده مدیر دوبلاژ فیلم است. جواد پزشکیان، هدایت هاشمی، میرطاهر مظلومی، ژرژ پطرسی، مینا قیاسپور، مریم رادپور، تورج نصر، اردشیر منظم، مهسا عرفانی، ابراهیم شفیعی، نازنین یاری، علیرضا دیباج، متانت اسماعیلی و پویا فهیمی صداپیشگی شخصیت‌های این انیمیشن را بر عهده دارند.
فرایند تدوین نهایی انیمیشن سینمایی «بچه زرنگ» توسط حسن ایوبی، آهنگسازی توسط امیر توسلی، اصلاح رنگ توسط سامان مجد وفایی و صداگذاری توسط حسین ابوالصدق انجام شده است.
«بچه زرنگ» محصولی از گروه هنر پویا و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است.
کارگردان فیلم «آهوی پیشونی سفید» با تاکید بر این که باید برای بچه‌ها فیلم‌های «الف ویژه» ساخت، گفت: ما فیلم کودک و نوجوانی که بچه‌ها پای آن بنشینند و خوب بخندند و یاد بگیرند و در بعد تربیت و آموزش سیر بشوند نداریم.
به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، سیدجواد هاشمی در ۹ فیلم کودک و نوجوان به عنوان کارگردان و تهیه‌کننده مشارکت داشته است. شهر گربه‌ها، تورنادو، پیشونی سفید ۲، پیشونی سفید ۳ و آهوی پیشونی سفید از جمله این فیلم‌ها هستند. وی امسال در سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم کودکان و نوجوانان اصفهان نیز به عنوان مهمان حضور داشت.
این بازیگر ضمن مقایسه فیلم‌های امروز با سینمای کودک در دهه شصت بیان کرد: الان از جهت کمیت تعداد فیلم‌ها برای کودک و نوجوان بد نیست. ولی از جهت کیفیت وضعیت افتضاح است.
وی با بیان این که سینما بدون بچه های امروز در آینده سقوط خواهد کرد اظهار داشت: نفوذ در قلب آینده هر جامعه‌ای به شرطی اتفاق می‌افتد که از کودکی شروع کنیم. اگر در هر کشوری قرار است آینده درخشان برای سینما و جامعه رقم بخورد باید برای بچه‌ها فیلم‌های بزرگ ساخت و آنها را جدی گرفت. اگر بچه های امروز به سینما رفتن عادت نکنند چگونه ممکن است فردا سینمای ما از علاقه مندان پر شود؟ بچه ها اگر به ماهواره و نتفلیکس و دیدن فیلم از طریق گوشی رو بیاورند، چگونه ممکن است فردا به سینما بروند؟ اگر بچه های امروز به سینما رفتن عادت نکنند چگونه ممکن است فردا سینمای ما از علاقه مندان پر شود؟
نفوذ در قلب آینده هر جامعه‌ای به شرطی اتفاق می‌افتد که از کودکی شروع کنیم. اگر در هر کشوری قرار است آینده درخشان برای سینما و جامعه رقم بخورد باید برای بچه‌ها فیلم‌های بزرگ ساخت و آنها را جدی گرفت
هاشمی ادامه داد: هنر تنها واژه نافذ برای ارتباط با آدم ها در سراسر دنیاست. فوتبال وقتی هنرمندانه است جذاب می شود. این هنر تکنیک آدم‌هاست. وگرنه می گویند چه بازی بدی بود. ما بچه ها را تحویل نمی گیریم. من در ایران خیلی تلاش کردم این کار را بکنم. باید برای بچه ها فیلم های الف ویژه ساخت. من از نه فیلمی که ساختم هشت تایش فیلم هایی است که پرهزینه ترین فیلم های تاریخ سینمای کودک بوده است.
وی با بیان این که الان بیننده فیلم های کودک نسبت به دهه شصت کمتر نیست گفت: دهه شصت را مدام مثال می زنند. ولی اگر کارها را بشماریم در دهه شصت کمتر از ده فیلم ماندگار برای بچه ها ساخته شده است. شهر موش ها، کلاه قرمزی و پسرخاله، گلنار، پاتال و آرزوهای کوچک فیلم های خوب دهه شصت هستند. این طور نیست که ما فکر کنیم تعداد فیلم های ماندگار آن زمان زیاد بوده است. آن زمان فضای مجازی و پلتفرم و گوشی موبایل و نت فلیکس نبود. مجبور بودند بچه ها را به سینما ببرند. الان بیننده فیلم‌های کودک نسبت به دهه شصت کمتر نیست. بچه ای هست که باب اسفنجی را ندیده باشد؟ هر کسی که به اینترنت و تلویزیون متصل باشد قطعا فیلم های کودکان را می بیند. دهه شصت سینما رونق داشت چون گزینه دیگری وجود نداشت. من قبول ندارم که دهه شصت تعداد بینندگان فیلم های کودک بیشتر بود.
سینمای کودک قیچی شد
این بازیگر و کارگردان ادامه داد: تلویزیون در طول تاریخ فشل بوده است. قبلا فشل بوده و الان هم فشل است. کارهای ترکیبی بی‌مایه ضعیف بدون پروداکشن می سازند که هیچ کدام شان در شان بچه ها سرزمین ما نیست. این ها بدرد نمی خورد. سینما بوده که بچه‌ها را جذب می کرده. ولی از دهه هشتاد به بعد کم کم بچه ها با اینترنت آشنا شدند. بچه ها از سینما جدا شدند و سینمای کودک قیچی شد. ما در تهران چند سالن سینمای کودک داشتیم؟ آن سال ها دیگر وجود خارجی ندارند. پس الان را با دهه شصیت قیاس نکنیم.
وی درباره حضورش در ادوار جشنوار فیلم کودک و نوجوان اصفهان توضیح داد: من در ۹ دوره جشنواره فیلم کودک به عنوان کارگردان، تهیه کننده و نویسنده خودم فیلم داشتیم. بیشتر از ۱۵ بار هم به عنوان مهمان حضور یافتم. اولین فیلمی که حدود بیست سال پیش با آن به عنوان کارگردان شرکت کردم دوئت نام داشت. فیلم را در اصفهان فیلمبرداری کردم. قصه یک کودک ایرانی و یک کودک فلسطینی بود که با هم ارتباط برقرار می کنند. نابینای ایرانی و نابینای فلسطینی زیر آوار می‌مانند. ارتباط این دو نفر با ساز بود. جفت شان ساز می زدند و یک دوئت در پل خواجوی اصفهان اجرا می کردند. یک استاد عرب پس از شنیدن ماجرای مظلومیت فلسطینیان تصمیم می‌گرفت صدای مظلومان جهان را از طریق اجرای یک کنسرت موسیقی به گوش مردم برساند. این اولین کار سینمایی بلند من بود. در سال ۱۳۹۱ با فیلم «اختاپوس: آهوی پیشونی سفید» در جشنواره حاضر شدم. هفت کار دیگر هم در جشنواره داشتم.
فانتزی برای داوران مهم نیست
هاشمی با یادآوری این که امسال اولین برای اولین بار فیلمم را در جشنواره شرکت ندادم، درباره دلایل عدم حضورش تاکید کرد: این دفعه من تصمیم گرفتم نباشم تا ببینم کسی دلش برای من تنگ می شود یا نه. فیلم دوئت و آهوی پیشونی سفید یکی دو تا جایزه از جشنواره کودک اصفهان گرفتند. متاسفانه در جشنواره فیلم کودک فانتزی برای داوران مهم نیست. چون خودشان هیچ تصوری از فانتزی و تولید این فیلم ها برای کودکان ندارند. هیچ وقت داوران این خصوصیت را نداشتند. این دفعه آقای جعفری به عنوان انیمیشن کار در جمع داوران جشنواره سی و پنجم حضور داشت. اکثر داورانی که در ادوار مختلف داوری کردند اصلا متوجه نیستند که بچه ها احتیاج به فیلم های خیال انگیز دارند.
وی ادامه داد: فیلم های ماندگار تاریخ سینمای کودک و نوجوان هرگز از جشنواره اصفهان جایزه نگرفته اند. اکثریت بچه های این سرزمین فیلم آهوی پیشونی سفید را در سینما یا تلویزیون دیده اند. ولی در جشنواره به نسخه دوم و سوم این فیلم هیچ توجهی از سمت داوران نشد. البته برای من مهم نبود. برای تورنادو هم همین اتفاق افتاد. فقط بازیگر نقش اصلی من جایزه تقدیر گرفت. فیلم در هیچ بخشی نامزد نشد. دبیر جشنواره جایزه بازار را به فیلمی که به فارابی مربوط می شد داد. فارابی در همه ادوار فیلم های خودش را نامزد کرده است. هیات داوران چطور دلشان آمده که هیچ کدام از فیلم های خارج از فارابی را تحویل نگیرند. البته یکی دو تا جایزه فرمالیته به این فیلم ها داده اند. چون می خواستند بگویند فیلم های فارابی خوب بوده است.
هاشمی در پاسخ به این سوال که آیا خودتان دوست دارید با مشارکت فارابی فیلم بسازید اظهار داشت: سال گذشته آقای جوادی، مدیرعامل وقت فارابی فیلم کاپیتان را به من پیشنهاد کردند. من فیلمنامه را خواندم و دیدم مثل بقیه کارهایی که فارابی می سازد، باید داخل کشو برود. یا نهایتا صد میلیون تومان فروش می کند. فیلمنامه خوبی داشت. من حس خوبی نسبت به آن داشتم. اما بچه ها مثل ما نیستند. اتفاقا من یک روز در ایام جشنواره اصفهان فیلم کاپیتان را با بچه ها تماشا کردم. هیچ کسی فیلم را نگاه نمی کرد. خیلی مایه تاسف است.
فیلم از نگاه بچه‌ها باید ارزیابی شود
وی ادامه داد: خوشحالم از این که فیلم های خودم در جشنواره سانس فوق العاده می گیرد. اما داوران به آن جایزه نمی دهند. واقعیت ماجرا این است که فیلم از نگاه بچه ها باید مورد ارزیابی قرار بگیرد. دخل و تصرف مسوول هیات داوران نباید در فیلم‌ها صورت بگیرد. یک دوره ای یادم می آید رئیس هیات داوران پشت تریبون رفت و گفت ما به بچه ها آموزش دادیم فیلم هایی را انتخاب کنند که سرش به تنش می ارزد. یعنی وارد ذهن بچه ها شده بود که آن چیزی که ما می گوییم را انتخاب کنید. آن شب «قطار شب» به عنوان فیلم برتر از نگاه داوران کودک و نوجوان انتخاب شد. قطار شب فیلم بسیار قشنگی بود؛ اما بچه ها دوستش نداشتند. چقدر فروش کرد. همان سال فیلم «تورنادو» ۲۵ برابر قطار شب فروخت. در حالی که داوران به تورنادو هیچ توجهی نداشتند.
کارگردان فیلم آهوی پیشونی سفید در پاسخ به این سوال که آیا قصد ساخت فیلم کودک را دارید گفت: قصد دارم برای کودکان و نوجوانان فیلمی بسازم؛ ولی پولش را ندارم. یک نفر از من پرسید اصلی ترین واژه ای که می شود برای کل سینمای کودک به زبان جاری کنی چیست من جواب دادم پول. اگر پول باشد می شود فیلم ساخت. مذاکراتی با دکتر علامتی، رئیس کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و آقای زین العابدین، مدیرعامل فارابی داشته ام که ببینم می توانم روی آنها اثر بگذارم یا نه. می خواهم بگویم باید فیلم فانتزی و بزرگ بسازید. باید فیلمی مثل شهر موش ها و کلاه قرمزی و پسرخاله ساخته شود که پروداکشن و جلوه های ویژه دارند. بچه ها این فیلم ها را دوست دارند.
هاشمی با تاکید بر اینکه من فیلم حاکمیتی نمی سازم افزود: دوستانی در حاکمیت انتظار دارند که پول بدهند و من برایشان فیلم بسازم. در این صورت فیلم‌هایی می سازم که داخل کشو خواهد رفت.
تعامل حاکمیت «جمهوری اسلامی» با مرحوم «داریوش مهرجویی» نه تنها به خاطر فیلم سینمایی «گاو»، بلکه محصول شیوه رفتار وی بود. شیوه ای که سبب می‌شد تا او در قامت «اپوزیسیون» به سراغ نسخه تبدیل «ایران» به «ایرانستان» نرود!
سیدعرفان فاطمی/ پُرواضح است که ماجرای قتل «داریوش مهرجویی» و همسرش در تاریخ ۲۲ مهر امسال، به عنوان یک «تراژدی» فراموش ناشدنی در حافظه «تاریخ سینمای ایران» باقی خواهد ماند. جنایتی دردناک که حالا پس از تعیین تکلیف ابعاد جنایی آن می‌توان به چند نکته توجه نمود:
۱/ «داریوش مهرجویی» سینماگری بود که لازم است تا مراقبت لازم برای هتک حرمت و یا تحریف واقعیت این هنرمند و همسرش صورت نگیرد و دیگرانی با قصد و یا مرض سعی نکنند شمایلی بر خلاف واقعیت از آنچه که بود خلق ننمایند و در حافظه بصری جامعه به ثبت نرساند.
۲/ ۴۵ سال حیات «داریوش مهرجویی» در سایه حاکمیت «جمهوری اسلامی» می‌تواند مصداقی قابل مطالعه از برای فهم «مردم‌سالاری دینی» قلمداد شود. دورانی نسبتا طولانی که در پرتو آن به نسبت کارنامه هنری موجه و پرتعدادی را برای وی به ثبت رساند و این در حالی است که «داریوش مهرجویی» یکی از چهره‌های «اپوزیسیون» در عرصه فرهنگ و سینمای پس از انقلاب به شمار می‌آید. شخصیتی که در بدو پیروزی انقلاب اسلامی و دقیقا در سال ۱۳۵۹ هجری شمسی، فیلم سینمایی «مدرسه‌ای که می‌رفتیم» را به فضای رسانه‌ای جامعه عرصه داشت و سپس در اوج جنگ تحمیلی و در سال ۱۳۶۵ هجری‌شمسی، فیلم سینمایی «اجاره نشین‌ها» را ساخت و رسما اعتراض خود به نحوه حکمرانی در «نظام جمهوری اسلامی» را بیان داشت و شیب تند انتقادات خود را حتی به سطح «نظام جمهوری اسلامی» تعمیم داد و «سنتوری» را در سال ۱۳۸۵ هجری‌شمسی عرضه نمود و حتی در همین اثر آخر خود یعنی «لامینور» در سال ۱۳۹۸ هجری‌شمسی ادبیات منتقدانه خود حفظ کرد و…؛ با این همه حاکمیت «جمهوری اسلامی» متعرض فعالیت‌های سینمایی او نشد و حتی بخش عمده‌ای از آثار او را خرید و در «صدا و سیمای جمهوری اسلامی» به نمایش گذاشت.
۳/ تعامل حاکمیت «جمهوری اسلامی» با «داریوش مهرجویی» نه تنها به خاطر «گاو» و دیده شدن این اثر سینمایی توسط «بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی» شکل گرفت؛ بلکه این تعامل بیش از هر چیز محصول شیوه رفتار «مهرجویی» بود. شیوه ای که سبب می‌شد تا او در قامت «اپوزیسیون» به سراغ نسخه تبدیل «ایران» به «ایرانستان» نرود!
۴/ «انتقاد از وضع موجود» یکی از شاخصه های رفتاری روشنفکری است. شاخصه‌ای که «داریوش مهرجویی» آن را از ابتدای فعالیت سینمای خود در دهه ۱۳۴۰ هجری‌شمسی در «گاو» و «آقای هالو» رعایت کرد و تا آخرین اثرش یعنی «لامینور» به آن پایبند ماند. «داریوش مهرجویی» قواعد دموکراسی را بلد بود و از این جهت است که هیچگاه در «دام فتنه‌گران» باقی نماند و هیچگاه خود را اسیر توهمات خیالی «براندازان خارج‌نشین» نکرد. خصوصیاتی که موجب شد تا از طیف جماعت «شبه روشنفکر» متمایز شود.
۵/ مواجهه ارگان‌های امنیتی و انتظامی با پرونده قتل «داریوش مهرجویی» و همسرش حکایت از نوعی بلوغ رفتاری دارد. بلوغی که بالاخص در تعامل این نهادها با رسانه و شناخت این ابزار مهم در دنیای امروز هویدا گشت؛ اطلاع رسانی به موقع و بدون لکنت از همان ابتدای این حادثه و پس از آن نمایش حضور تیم کارشناسی مجرب و ترسیم قدرت کاراگاهان چیره‌دست ایرانی که خود به نوعی یک «مانور امنیتی» محسوب می‌شود از جمله اتفاقات مهمی بود که شاید برای نخستین‌بار در این حادثه رقم خورد. در این میان شناسایی قاتلان و جنایتکاران در مدت محدود و معرفی رسمی ایشان به رسانه ها یک برد پلیسی اقتدارآفرین بود که به شدت ضریب «امنیت روانی جامعه» را بالابرد و فرایندی قابل تقدیر را رقم زد.
امیرحسین کاربخش کارگردان مستند «وداع با اسلحه» با موضوع سرانجام صلح موقت میان فلسطین و اسراییل در دوران زمام‌داری یاسر عرفات، به ارایه توضیحاتی درباره این مستند پرداخت.
به گزارش سینمای خانگی، امیرحسین کاربخش کارگردان مستند «وداع با اسلحه» که پس از پخش تلویزیونی هم‌اینک در فضای مجازی در دسترس علاقه‌مندان سینمای مستند قرار دارد، در گفت‌وگو با مهر، درباره این اثر توضیح داد: این مستند روایتی از صلح میان اسرائیل و فلسطین است. شاید واژه صلح در این تقابل و درگیری، برای نسل جوان‌تری که تحولات را دنبال می‌کنند، واژه‌ای ناآشنا به نظر برسد اما ما دست روی موضوعی گذاشتیم تا هم بتوانیم از موضوع فلسطین کلیشه‌زدایی کنیم و هم بتوانیم روایت تازه‌ای برای مخاطب خود که نسل جوان و نوجوان هستند، ارائه دهیم.
این مستندساز درباره جزئیات بیشتر سوژه مستند توضیح داد: در این سال‌ها همواره وقتی بحث اسرائیل و فلسطین بوده از جنگ و درگیری میان آنها گفته و شنیده‌ایم اما در این مستند سراغ صلح رفته‌ایم و سعی کرده‌ایم از پیچیده‌گویی فاصله بگیریم و به زبانی ساده با مخاطب صحبت کنیم. نگاه دراماتیک را هم در فرم مستند رعایت کرده‌ایم.
وی تأکید کرد: تلاش کردیم قصه فلسطین و آنچه بر این کشور گذشته است، به زبان ساده و به دور از واژه‌های آکادمیک و پیچیده روایت کنیم. هدف‌مان هم این بود که بگوییم در مقطعی در این میدان صلح تجربه شده و می‌خواهیم نتیجه این صلح را روایت کنیم. در انتها هم نتیجه‌گیری را به مخاطب واگذار می‌کنیم که ببیند آیا صلح می‌تواند پایانی بر این مناقشه باشد یا مقاومت باید ادامه پیدا کند؟
مبارزی که پس از ۴۰ سال، تصمیم به صلح گرفت!
کارگردان «وداع با اسلحه» درباره نقش یاسر عرفات در روایت این مستند هم گفت: ما دست روی سوژه صلح میان اسرائیل و فلسطین گذاشتیم اما این صلح را از زاویه نگاه رهبر ملت فلسطین در آن مقطع یعنی یاسر عرفات روایت کرده‌ایم. از این منظر بخش‌هایی از مستند تبدیل به پرتره‌ای از یاسر عرفات هم شده است. او در مقطعی رهبر جنبش فتح بود و همواره شعار و آرمانش آزادی فلسطین بوده است. عرفات برای رسیدن به این هدف، به مدت ۴۰ سال مبارزه می‌کند اما از جایی به بعد گویی نظرش تغییر می‌کند و به جای مبارزه، سراغ مذاکره می‌رود.
وی افزود: داستان این صلح را در کنار فراز و نشیب تاریخ فلسطین در این مستند به تصویر درآورده‌ایم. زندگی رهبر یک ملت هیچگاه از سرنوشت آن ملت جدا نیست. به همین دلیل گویی با بالا و پایین رفتن زندگی عرفات، سرنوشت مردم کشور فلسطین هم تغییر می‌کند. عرفات در زندگی‌اش تصمیمات مهمی گرفته که برخی از آن تصمیمات برای ما عجیب بوده است. اینکه او در مقطعی تصمیم می‌گیرد با دشمن خونی‌اش صلح کند، تصمیم عجیبی است که روایت آن برای مخاطب امروز می‌تواند جذاب باشد.
زندگی رهبر یک ملت هیچگاه از سرنوشت آن ملت جدا نیست. به همین دلیل گویی با بالا و پایین رفتن زندگی عرفات، سرنوشت مردم کشور فلسطین هم تغییر می‌کند. عرفات در زندگی‌اش تصمیمات مهمی گرفته است که برخی از آن تصمیمات برای ما عجیب بوده است
کاربخش ادامه داد: رهبر ملت فلسطین در مقطعی تصمیم می‌گیرد صلح را در مناقشه با اسرائیل تجربه کند و نتیجه آن را هم دیده است که ما آن را در مستند روایت کرده‌ایم. عرفات مسیر سخت و پرفرازونشیبی را طی کرد تا به این تصمیم برسد. عرفات در آن مقطع به طرف مقابل خودش اعتماد و فکر می‌کرد اگر به طرف مقابل حسن نیست نشان دهد، طرف مقابل هم با حسن‌نیت با او مواجه می‌شود. بعد از صلح اما اتفاقاتی رخ می‌دهد که همه چیز برخلاف تعهدات طرف مقابل پیش می‌رود.
وی افزود: خود عرفات هم زمانی که نتایج این اقدامات را می‌بیند، پشیمان می‌شود و تصمیم می‌گیرد از مسیری که انتخاب کرده بازگردد و مجدد سلاح در دست بگیرد. با در دست گرفتن سلاح است که کار نیمه تمام عرفات از سوی حماس به سرانجام می‌رسد و در سال ۲۰۰۶ منطقه غزه را آزاد کردند. کل این مسیر و فرآیند را در مستند روایت کرده‌ایم. عرفات در اواخر زندگی خود به شعار «جهاد» باز می‌گردد و شاخه نظامی فتح را مجدد فعال می‌کند و همین تصمیمات نشان می‌دهد که از تصمیم قبلی خود برای صلح بازگشته است.
این مستندساز درباره دیدگاه مردم فلسطین نسبت به عملکرد یاسر عرفات هم توضیح داد: بخش عمده‌ای از مردم فلسطین با تصمیم یاسر عرفات برای صلح مخالف بودند اما طبیعتاً بخش‌هایی از مردم فلسطین بوده‌اند که از جنگ و درگیری خسته شده و فکر می‌کردند که با صلح می‌توانند به آرامش در زندگی خود برسند. بخشی از نیروهای طرفدار عرفات هم طبیعتاً موافق این صلح بودند.
وی افزود: در این مستند نشان داده‌ایم که در آن مقطع هم در میان مردم فلسطین و هم در میان یهودیان مناطق اشغالی، این صلح موافقان و مخالفانی داشته و نظرات همه این گروه‌ها را هم مطرح کرده‌ایم. در اواخر عمر عرفات اما اکثر تجمعات فلسطینیان علیه عرفات است. در کشورهای دیگر هم تجمعاتی علیه سیاست‌های اشتباه او در فرآیند مذاکرات شکل می‌گیرد. طرف اسرائیلی به ظاهر صلح کرده بود اما صلحی که خودش مدنظر داشت و مصداق همان دستکش مخملی بر روی پنجه فولادی بوده است.
به منابع اسرائیلی دسترسی نداشتیم
این مستندساز درباره تمرکز روایت «وداع با اسلحه» روی تصاویر آرشیوی هم گفت: تلاش ما این بود که روایت هر دو سمت را در مستند داشته باشیم. در عین حال دسترسی به منابع اسرائیلی نداشتیم و درباره طرف فلسطینی هم از آنجایی که کار مربوط به تاریخ گذشته بود، دسترسی چندانی به منابع نداشتیم. اکثر آرشیو داخلی هم علیه عرفات و دوران مذاکرات او بود. تلاش ما اما ارائه یک روایت منصفانه و بدون سوگیری اولیه بود. می‌خواستیم مخاطب در فرآیند این روایت، خودش به تصمیم نهایی برسد.
وی افزود: انرژی ویژه‌ای را روی جمع‌آوری تصاویر آرشیوی گذاشته‌ایم و به همین دلیل برخی از تصاویر موجود در این مستند را می‌توان تصاویری کمتر مشاهده‌شده و فاقد روایت دانست. از طریق سرچ اینترنتی به زبان‌های مختلف، این آرشیو را جمع‌آوری کردیم و در همین راستا تعاملاتی هم با شبکه المنار شکل گرفت که به ما کمک کرد.
کارگردان مستند «وداع با اسلحه» درباره بازخوردهای مخاطبان نسبت به این مستند گفت: برخی به این نکته اشاره داشته‌اند که ای‌کاش مستند می‌توانست ساختار به‌روزتری داشته باشد اما در عین حال تلاش برای دستیابی به این میزان از تصاویر آرشیوی مورد توجه قرار گرفته بود. انتخاب حمید محمدی به‌عنوان راوی هم به این دلیل بود که می‌خواستیم روایت مستند برای مخاطب بسیار روان باشد و صدای گرم و دل‌نشین حمید محمدی این امکان را به ما می‌داد تا برای ۸۰ دقیقه مخاطب را با روایت این مستند همراه کند.
فیلم سینمایی «رقصنده» با بازی امین حیایی، امیر جعفری و امیرحسین رستمی، به زودی به سینماها می‌آید.
به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، بهمن گودرزی ۳ سال پس از فیلمبرداری رقصنده، این فیلم کمدی را به سینماها می‌برد.
این فیلم که به تازگی مراحل آماده‌سازی آن به پایان رسیده، در ایران و هنگ کنگ فیلمبرداری شده است. فیلمنامه این فیلم توسط حمید اکبری‌خامنه نوشته شده است که نگارش کمدی سگ‌بند را در کارنامه کاری‌اش دارد.
امین حیایی، امیر جعفری و امیرحسین رستمی، اصلی‌ترین بازیگران این فیلم هستند. داستان فیلم راجع بوکسوری به نام صمد است که به قصد مهاجرت، ایران را ترک می‌کند و درگیر اتفاقات جالبی می‌شود.
رقصنده به تهیه‌کنندگی مرتضی شایسته در هدایت‌فیلم تهیه و تحت لیبل کمپانی باز تولید شده است.
این فیلم همزمان با ایران در لندن، منچستر، کلن و آمستردام برای ایرانیان به نمایش درمی‌آید.
گودرزی پیشتر با فیلم‌های شیش و بش، آتیش بازی و ثبت با سند برابر است، نبض اقبال مخاطبان را در دست گرفته بود.
با توجه به افت نسبی سینماها، نمایش یک فیلم کمدی خوب در آبان‌ماه می‌تواند اتفاق‌های خوبی را در گیشه رقم بزند.
فیلم سینمایی «پیله و پروانه» در سی و پنجمین فستیوال بین‌المللی وین اتریش که از ۲۰ الی ۲۸ آبان برگزار می‌شود، به نمایش در می‌آید.
به گزارش سینمای خانگی از مهر، فیلم سینمایی «پیله و پروانه» به نویسندگی و کارگردانی محمد صالحی‌نژاد و تهیه کنندگی مهدی اکبری در سی و پنجمین فستیوال بین‌المللی وین اتریش که از ۲۰ الی ۲۸ آبان برگزار می‌شود، به نمایش در می‌آید.
در خلاصه داستان این فیلم آمده است: «پروانه دختر ۷ سالهای است که به دلیل معلولیت از مدرسه دور است و یاور نوجوان ۹ ساله تصمیم می‌گیرد که به او بیاموزد.»
عوامل این فیلم عبارتند از نویسنده و کارگردان: محمد صالحی نژاد، تهیه‌کننده: مهدی اکبری، بازیگران: صالح ملک تبار، فاطمه ملک تبار، رادمهر علی نسب، عسگری رییسی، منوچهر خداپرست و مهری آل آقا، مشاور کارگردان و بازیگردان: علی محمدی حاجی، دستیار کارگردان و برنامه ریز: روح الله ظریف، میثم نجفی، منشی صحنه: سمانه دالوند، مشاور فیلمنامه: هاشم مرادی، فیلمبردار: سید عباس قاسم نژاد، صدابردار: غلامرضا رمضانپور، طراح و ترکیب صدا: امیرحسین صادقی، صداگذار: رضا غرابی تهرانی، اصلاح رنگ و جلوه‌های ویژه بصری: حسن نجفی، کوثر حیدری، گریم: مائده محمدیان، مدیر تولید: رحیم براری، طراح صحنه: محمدحسن علیجان‌زاده، طراح لباس: فاطمه علیجانی، موسیقی: نیما عظیمی نژاد، تدوین: موحد شادرو، سرمایه گذار: زهرا علی نسب، مجری طرح: راسخ فیلم، پخش بین‌الملل: موسسه هنر هفتم، علیرضا شاهرخی، عکاس: فراز تقی‌نیا.
دبیرخانه دائمی جشنواره بین‌المللی فیلم رشد، فراخوان پنجاه و سومین دوره این جشنواره را منتشر کرد و علاقه‌مندان برای ثبت‌نام و بارگذاری آثار خود تا ۲۴ آبان ماه فرصت دارند.
به گزارش سینمای خانگی از واحد خبر و رسانه دفتر انتشارات و فناوری آموزشی، فراخوان دریافت آثار پنجاه و سومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم‌های علمی، آموزشی و تربیتی رشد منتشر شد، در این دوره از جشنواره، آثار فیلمسازان داخلی و خارجی با نگاه برخورداری از برجستگی‌های زبان هنری، جذابیت ذاتی و تأثیر عمیق عاطفی و تأثیر شگرف آن بر ارتقای روحیه کنجکاوی، پرسشگری و اشتیاق به درک خویش و جهانِ پیرامون، به رقابت خواهند پرداخت.
مهمترین اهداف جشنواره در دوره پنجاه وسوم
شورای سیاستگذاری جشنواره پنجاه و سوم با تأکید بر توجه ویژه به مدرسه و فرایندهای آموزشی و تربیتی آن، به‌عنوان نهاد مهم تمدن‌ساز و تربیت‌کننده نسل آینده برای حل مسائل کشور، «شناسایی و معرفی برترین تولیدات علمی، آموزشی و تربیتی در عرصه فیلم و سینما»، «کمک به ایجاد زمینه و بستری به‌منظور هدایت این تولیدات در سطوح ملی و بین‌المللی»، «پشتیبانی از عرصه تعلیم و تربیت دینی و اخلاقی فضیلت‌محور»، «پشتیبانی هنری و تربیتی از جریان رسمی تربیت و یادگیری»، «ایجاد زمینه و بستری بر پایه عدالت برای رشد و بالندگی ظرفیت هنری‌تربیتی معلمان و دانش‌آموزان فیلمساز» و «گسترش نوآوری و خلاقیت و ارتقای سطح کیفی فیلم‌های علمی، آموزشی و تربیتی» را به عنوان اهداف اساسی این دوره از جشنواره اعلام کرده است.
در فراخوان این دوره از جشنواره «اهداف عملیاتی و راهکارهای کلان سند تحول بنیادین آموزش و پرورش»، به عنوان منبع الهام بخش مناسبی برای دستیابی فیلمسازان علاقه‌مند جهت حضور در این رویداد بین‌المللی، به ایده‌های ناب، جذاب و بدیع معرفی شده است.
بخش‌های جشنواره در دوره پنجاه وسوم
پنجاه و سومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم رشد در سه بخش بین‌الملل، معلمان فیلمساز و دانش‌آموزان فیلمساز برگزار خواهد شد.
در این دوره چهار جایزه ویژه به آثاری در موضوعات «مدرسه؛ مبدأ پیشرفت تمدن‌ساز ایرانی ـ اسلامی و الهام‌بخش برای جهان»، «نشان ویژه معلم»، «نشان ویژه ایثار و ازخودگذشتگی» اهدا خواهد شد.
دبیرخانه جشنواره در هر دوره، شخصیت یا مصداق خاصی را به‌عنوان نماد «نشان ویژه ایثار و از خودگذشتگی» انتخاب می‌کند. در پنجاه‌وسومین دوره جشنواره فیلم رشد نشان ویژه ایثار و از خودگذشتگی به آثاری اختصاص خواهد داشت که به دفاع از مردم و کودکان مظلوم فلسطین پرداخته است.
جوایز نهادها و دستگاه‌های کشور در بخش حامیان این دوره از جشنواره نیز به پنج محور «خانواده و جوانی جمعیت»، «فرهنگ کار، کارآفرینی و تعاون»، «پیوند نماز، مسجد و مدرسه»، «آسیب‌های اجتماعی با رویکرد صیانت از حقوق کودک» و «آسیب‌های فضای مجازی» اختصاص خواهد داشت.
قالب‌های جشنواره در دوره پنجاه و سوم
قالب‌های این دوره از جشنواره، شامل فیلم‌های کوتاه و بلند با محوریت داستانی، مستند، پویانمایی و فیلمنامه است.
آخرین مهلت ارسال آثار
بر اساس اعلام دبیرخانه پنجاه و سومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم رشد، آخرین مهلت ارسال آثار ۲۴ آبان ماه امسال است. علاقه‌مندان برای ثبت‌نام و بارگذاری آثار می‌توانند به نشانی الکترونیکی http://eff.roshd.ir/ مراجعه کنند.
پنجاه و سومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم‌های علمی، آموزشی و تربیتی رشد در مجتمع فرهنگی هنری سینما فلسطین برگزار خواهد شد و پس از آن آثار برگزیده در سراسر کشور برای مدارس به اکران درخواهد آمد.
مهراوه شریفی‌نیا فیلم سینمایی «چهارشنبه سوری» ساخته اصغر فرهادی را برای نابینایان توضیح‌دار کرد.
به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، گروه سوینا نسخه ویژه نابینایان فیلم سینمایی «چهارشنبه سوری» ساخته اصغر فرهادی را با همراهی مهراوه شریفی‌نیا بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون پنجشنبه -چهارم آبان ماه- در چارچوب برنامه فیلمخانه منتشر می‌کند.
این فیلم روز پنجشنبه ساعت ۱۹ از رادیو سوینا پخش می‌شود و پس از آن، روی سایت سوینا در دسترس مخاطبان قرار می‌گیرد.
نظارت متن و ضبط این برنامه به عهده کیوان کثیریان بوده و متن روایت آن را محدثه واعظی‌پور نوشته است. این برنامه در استودیو فراز ضبط شده و مرجان طبسی آن را میکس و تدوین کرده است.
«چهارشنبه‌سوری» سومین فیلم سینمایی اصغر فرهادی است. این فیلم در بیست و چهارمین جشنواره فیلم فجر ۱۳۸۴ نامزد دریافت ۹ جایزه بود که در نهایت موفق به کسب سیمرغ‌های بلورین بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش اول زن، بهترین تدوین و همچنین سیمرغ بلورین فیلم محبوب تماشاگران شد. «چهارشنبه‌سوری» برنده هوگو طلایی جشنواره بین‌المللی فیلم شیکاگو و نامزد پلنگ طلایی جشنواره فیلم لوکارنو در سال ۲۰۰۶ شد.
علاقه‌مندان می‌توانند با مراجعه به پایگاه اینترنتی سوینا به نشانی www.sevinagroup.com به فایل صوتی فیلم‌های سینمایی توضیح‌دار دسترسی داشته باشند.
این گروه پیشتر نسخه توضیح‌دار فیلم‌های سینمایی ایرانی «روز واقعه» با صدای افشین زی‌نوری، «دلشدگان» با صدای شبنم مقدمی، «مادر» با صدای احترام برومند، «بنفشه آفریقایی» با صدای علیرضا شجاع‌نوری، «باشو غریبه کوچک» با صدای پریناز ایزدیار، «خانه دوست کجاست» با صدای ستاره اسکندری، «یک بوس کوچولو» با صدای علیرضا آرا، «من، ترانه ۱۵ سال دارم» با صدای سارا بهرامی، «هامون» با صدای پرویز پرستویی، «روسری آبی» با صدای رخشان بنی‌اعتماد، «مسافران» با صدای صابر ابر، «اجاره‌نشین‌ها» با صدای هوتن شکیبا در قالب برنامه فیلمخانه منتشر کرده است.
همچنین گروه سوینا فیلم‌های «درباره الی» با صدای فرشته صدرعرفایی، «به همین‌سادگی» با صدای مهراوه شریفی‌نیا، «بودن یا نبودن» با صدای بهناز جعفری، «گل‌های داوودی» با صدای ژرژ پطروسی، «مارمولک» با صدای بهرامافشاری، «لیلا» با صدای بی‌تا فرهی، «کلاه قرمزی و پسرخاله» با صدای نازنین بیاتی، «ناخدا خورشید» با صدای حسین پاکدل، «جدایی نادر از سیمین» با صدای ریما رامین‌فر، «پرده آخر» با صدای مهتاب نصیرپور، «مهمان مامان» با صدای فریبا کامران، «بادکنک سفید» با صدای گلاره عباسی، «آدم برفی» با صدای پدرام شریفی، «مهاجر» با صدای ناصر ممدوح و «میم مثل مادر» با صدای علی شادمان منتشر کرده است.
فیلم سینمایی «زاپاتا» به کارگردانی دانش اقباشاوی در بیست و دومین جشنواره فیلم داکا نمایش داده می شود.
به گزارش سینمای خانگی از مهر، فیلم «زاپاتا» با نام قبلی «عموزادگان» به کارگردانی دانش اقباشاوی و تهیه‌کننده‌گی زنده‌یاد ایرج تقی‌پور، به بخش سینمای جهان بیستمین و دومین دوره جشنواره بین المللی فیلم داکا بنگلادش راه یافت.
این جشنواره از سال ۱۹۷۷ به ترویج فرهنگ سینمای سالم در بنگلادش و تجلیل از جریان اصلی جهانی در فیلم و ارتباط اجتماعی آن اختصاص دارد. این رویداد فرهنگی سالانه در ماه ژانویه و در بخش های «سینمای آسیا»، «بازنگری»، «ادای احترام»، «زاویه باز»، «بخش پانورامای بنگلادش»، «سینمای جهان»، «فیلم کودک»، «فیلمسازان زن»، «بخش فیلم‌های کوتاه و مستقل» و «بخش فیلم‌های معنوی» برگزار می شود.
بیست و دومین دوره جشنواره داکا، با موضوع کلی «جشنواره فیلم بهتر، مخاطب بهتر و جامعه بهتر» به صورت حضوری از تاریخ ۲۰ تا ۲۸ ژانویه برابر با ۳۰ دی تا ۱۶ بهمن برگزار خواهد شد.
«زاپاتا» (عموزادگان) دومین اثر بلند دانش اقباشاوی، یک اثر ماکیومنتری (شبه مستند)، کمدی تلخ و جنایی است و پیش از این در پنجاه و هفتمین دوره جشنواره کارلووی واری چک، حضور داشته است.
داستان این فیلم روایت‌گر شهرزاد نویسنده‌ای جوانی است که سعی می‌کند به پسر عمویش امیر که در تلاش برای جمع‌آوری پول برای فیلم بعدی‌اش است، کمک کند. او تصمیم می گیرد از طریق تلفن همراه خود از مراحل مختلف زندگی روزمره آنها فیلمبرداری کند. اما امیر زندگی خودش، شهرزاد و فیلمی را که می سازند، در مسیری از اتفاقات غیرمنتظره قرار می دهد.
فیلمبرداری این اثر توسط ۲ گوشی آیفون ۱۲ پرومکس و یک سونی هندی‌کم (زایس ۲۰۰۰) انجام شده و صداها توسط میکروفون های هاش- اف ضبط شده و از صداهای آرشیوی استفاده شده است.
در این فیلم سینمایی بازیگرانی چون رضا مسعودی، مهیا صدر، امیر سماواتی، ایمان غیرتمند، مانی صدیقی و الهام شکیب حضور دارند.
از دیگر عوامل «زاپاتا» می‌توان به نویسنده: کریم نیکونظر، مدیر فیلمبرداری: علی احسانی، مدیر صدابرداری: امیر نوبخت، تدوین: احسان شیبانی، موسیقی: ابوذر کهن‌راده، صداگذاری: محمدمهدی جواهری‌زاده، طراح لباس: الهام شکیب، طراح صحنه: سحر شهامت، طراح گریم: هادی لطفی و تهیه‌کنندگان اجرایی: اویس طوفانی و بهراد مهرجو اشاره کرد.
