محمدحسن یادگاری کارگردان مستند «محرمانه دوحه» در سالگرد بازی حساس ایران و آمریکا در جام‌جهانی قطر، به ارایه توضیحاتی درباره این مستند پرداخت.
به گزارش سینمای خانگی از مهر، ۸ آذر ۱۳۷۶ برای مردم ایران یک روز خاطره‌انگیزه و تکرارنشدنی است. روزی به نام حماسه ملبورن که شاهد جشن ملی خودجوش و با شکوه در سراسر کشور بودیم چراکه با صعود به جام جهانی ۱۹۹۸ همراه بود. حدود ربع قرن از آن حماسه در سالگرد ۸ آذر یکی دیگر از حساس‌ترین و هیجان‌انگیزترین مسابقات فوتبال ملی برگزار شد؛ دیدار ۲ تیم ایران و آمریکا در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر.
یکی از تازه‌ترین محصولاتی که مرکز مستند سوره دست به تولید آن زده است، مستند سینمایی «محرمانه دوحه» به نویسندگی، تهیه‌کنندگی و کارگردانی محمدحسن یادگاری است که به روایت حضور تیم ملی فوتبال ایران و هوادارانش در جام جهانی ۲۰۲۲ و حواشی آن می‌پردازد.
این اثر که از آبان ۱۴۰۱ جلوی دوربین رفته و مراحل فنی خود را تا مرداد ۱۴۰۲ طی کرده است، آماده حضور در هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» شده است.
در جام‌جهانی قطر بایکوت رسانه‌ای بودیم
محمدحسن یادگاری، نویسنده، تهیه‌کننده و کارگردان این مستند، در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره برخورد رسانه‌های داخلی با حواشی جام‌جهانی قطر، عنوان کرد: حین جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر، ما در یک بایکوت رسانه‌ای بودیم و بسیاری از اخبار در رسانه‌های رسمی پوشش داده نمی‌شد. شیوه روایت ما در این مستند نمایش و بازنمایی دسته‌های ضدهواداری تیم‌ملی و همچنین تأثیر اعتراضات و گسست‌های اجتماعی بر هواداران تیم‌ملی است. به همین دلیل هنوز نمی‌دانم آیا تلویزیون زیربار نمایش این مستند می‌رود یا نه. چون پخش این مستند در تلویزیون شجاعت و درایت می‌خواهد و بعد از آن باید در برنامه‌ای به تجزیه و تحلیل و نقد آن پرداخت. اگر چنین شود، اتفاق خوبی است.
وی درباره استراتژی خبری رسانه‌ها، اظهار کرد: ما چیزی به نام استراتژی خبری و رسانه‌ای خلاق نداریم. ما استراتژی محدودکننده داریم؛ یعنی ممنوعیت در رسانه بیشتر از همگرایی و خلاقیت است، به ویژه در زمینه ورزش که یکی از مهمترین حوزه‌های خبری است. رسانه استراتژی خبری ندارد و معمولاً خبرنگاران خِبره در زمینه ورزشی کار نمی‌کنند؛ افراد کارآموز یا کسانی که شور و اشتیاق دارند وارد این حوزه می‌شوند.
این مستندساز افزود: با مقایسه سوالات خبرنگاران ورزشی ایران و خبرنگاران ورزشی دنیا، می‌توان متوجه شد که کیفیت سوال و دغدغه آن‌ها با ما بسیار متفاوت است، مشخصاً در چنین حالتی ما به استراتژی نمی‌رسیم. ضمن اینکه بحث مدیریت رسانه هم مطرح است.
یادگاری اظهار کرد: مهمترین مهارتی که یک متخصص علوم اجتماعی، ارتباطات و رسانه به‌دست می‌آورد، مهارت پیش‌بینی وقایع اجتماعی آینده است. در حال حاضر وقایع مهمی پیشروی آینده ورزش ایران است که کاملاً قابل پیش‌بینی است.
تقریباً هیچ نهاد مرتبطی از ما حمایت نکرد
کارگردان «محرمانه دوحه»، درباره حمایت‌ها برای ساخت مستند، عنوان کرد: با اینکه حدود ۹ ماه جلسات و ارایه‌های مختلفی از پروژه داشتیم، تقریباً هیچ نهاد مرتبطی از ما حمایت نکرد. ما با کمک معاونت فضای مجازی صداوسیما و مرکز مستند سوره حوزه هنری بسیار خودجوش، در صورتی که وظیفه اصلی‌شان این موضوع نبود، این اثر را ساختیم. اگر مسئولیت‌پذیری مدیران جوان، خودجوش و دلسوز نبود این پروژه پیش نمی‌رفت و این برهه حساس و عبرت‌آموز تاریخی ثبت نمی‌شد!
یادگاری درباره تیم ملی فوتبال و نسبت آن با جامعه، مطرح کرد: تیم ملی همیشه نماد یک ملت است. هم از جامعه تأثیر می‌گیرد و هم بر آن تأثیر می‌گذارد چرا که یک پدیده زنده است. جامعه و تیم ملی هیچ وقت از هم جدا نیستند در واقع آینه تمام‌نما هم هستند. به طوری که با مرور تاریخ تیم ملی فوتبال می‌توان تاریخ یک ملت را شناسایی کرد. من در مستند «یک ضربان یک ملت» به این موضوع پرداخته‌ام که به امید خدا در آینده پخش خواهد شد.
وی در پایان مطرح کرد: در مستندسازی و ثبت رویداد چند لایه تعریف میشود. این مستند ۳۰ درصد ایده‌آل من است چراکه ابتدا مقرر شده بود که یک تیم ۸ نفره عازم قطر شود اما در لحظه آخر ۲ نفر اعزام شدند، همچنین مسئول پروژه هم وظیفه حرفه‌ای خود را به درستی انجام نداد. ما از دل اتفاقات داخلی و خارجی مستند را آماده کرده‌ایم، اما قابل دفاع است و سوژه حساسی دارد.
