برچسب: سینما

معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده با بیان این‌که هیچ منعی برای فعالیت زنان در سینما وجود ندارد، گفت: ما می‌خواهیم محیط سینما، محیط پاک و سالم و در عین حال خلاق و پیشرو باشد و زنان ما بتوانند در بخش‌های مختلف اعم از فیلمنامه‌نویسی، ایده‌پردازی و کارگردانی و در بازیگری با حفظ حریم‌ها مشارکت داشته باشند.

به گزارش سینمای خانگی، انسیه خزعلی در گفت وگو با ایرنا، در این باره که با توجه به حضور چشمگیر زنان در سال‌های اخیر در عرصه سینما، تلویزیون و فیلمسازی، برنامه مشخص معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری برای تقویت این حضور چیست؟ با اشاره به فرمایش مقام معظم رهبری در خصوص حضور زنان در همه عرصه‌های اجتماعی اظهار داشت: همانگونه که معظم‌له فرمودند موافق حضور زنان در همه عرصه‌های اجتماعی هستم به شرط این‌که دو مطلب حفظ شود؛ یکی حفظ حریم‌ها و عفاف که برای زن سرمایه‌ است و دیگری خانواده زن است که رکن اصلی و محوریت خانواده را به عهده دارد. ما هم از همه حرکت‌هایی که در این راستا چه در سینما چه در سایر هنرها یا ورزش صورت می‌گیرد حمایت می‌کنیم

وی افزود: امیدوارم با پشتیبانی‌هایی که دولت دارد شاهد حضور زنان در عرصه‌های مختلف اجتماعی باشیم. تعبیری شده بود که آیا واقعا جمهوری اسلامی از سینما حمایت می‌کند؟ قطعاً حمایت می‌کند و تعبیرات بسیار زیبایی را رهبری در مورد سینما به عنوان هنر برتر از سینما داشتند اگر این حمایت نبود ما جشنواره‌های متعدد اعم از جشنواره بزرگ فجر و شکوفایی‌های استعدادهای گوناگون را شاهد نبودیم.

سینمای ما در سطح ملی و بین‌المللی آثار خیلی خوبی داشته است و امیدواریم آثار بهتری را هم به جامعه هنری عرضه کندمعاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده گفت: ما می‌خواهیم محیط سینما، محیط پاک و سالم و در عین حال خلاق و پیشرو باشد و زنان ما بتوانند در بخش‌های مختلف اعم از فیلمنامه‌نویسی، ایده‌پردازی و کارگردانی و در بازیگری با حفظ حریم‌ها مشارکت داشته باشند. این مساله مختص همه زنان است و به قشر یا صنف خاصی اشاره نداریم. دو سال پیش هم ما از بازیگرانی که از جو نامناسب سینما گلایه مند بودند دعوت کردیم و خواستیم که شکایات خود را برای ما ارسال کنند تا به عنوان یک نهاد حمایتی پیگیری مسائل آنها را داشته باشیم.

خزعلی گفت: سینمای ما هم در سطح ملی و هم بین‌المللی آثار خیلی خوبی داشته است. در نشست اخیری که در سازمان همکاری‌های اسلامی بود برخی از خانم‌ها ایران را با حضرت یوسف (مجموعه یوسف پیامبر) و یا مختار (مجموعه مختارنامه) می‌شناختند.

وی اظهار داشت: این نشان دهنده آن است که برد تبلیغی، فرهنگی و تمدنی ایران وقتی با علایق و فرهنگ سایر ملت‌ها پیوند برقرار کند می‌تواند از طریق سینما و در قالب‌های هنری برد جهانی و بین المللی داشته باشد.

خزعلی در پاسخ به این سوال که «شما گفته‌اید فیلم می‌بینید بیشتر از آن نقد می‌کنید می‌توانید منظورتان را توضیح دهید». گفت: بله عرض کردم هم فیلم می‌بینم هم نقد می‌کنم و بیشتر از آنکه فرصت دیدن فیلم داشته باشم کارهای نقدی مرتبط دارم به دلیل رشته تخصصی و پژوهش و پایان نامه‌های دانشجویان که نقد شعر، رمان یا فیلمنامه است و برخی از آنها به صورت تطبیقی بین آثار ادبی _ هنری ایران و کشورهای عربی می‌باشد.

نمایش نسخه مرمت‌شده ۲ فیلم «اون شب که بارون اومد» و «تهران پایتخت ایران است» ساخته کامران شیردل، چهارشنبه هشتم آذر در سالن فردوس موزه سینما برگزار شد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی موزه سینما، نمایش نسخه مرمت‌شده ۲ فیلم «اون شب که بارون اومد» و «تهران پایتخت ایران است» ساخته کامران شیردل با حضور خسرو دهقان چهارشنبه هشتم آذر در سالن فردوس موزه سینما برگزار شد.

خسرو دهقان نویسنده و منتقد سینما در ابتدای صحبت‌های خود با بیان اینکه «من طرفدار آن گروهی نیستم که می‌گویند به خود اثر باید توجه داشت و نه سازنده آن»، گفت: یک اثر حاصل اندیشه و تفکر است به همین دلیل باید ابتدا درباره خود سازنده، زندگی و سپس به تحصیلات و فیلم‌ها گفته شود.

وی در ادامه درباره کامران شیردل بیان کرد: شیردل مثل کوه یخ است بنابراین شناخت از او آنچه که عیان است کم است و وقتی از او نام می‌بریم شاید یکی دو فیلم را به یاد می‌آوریم، این در حالی که او بیش از ۱۰۰ فیلم دارد که حدود ۲۰ اثر آن مستند و بقیه آثار و فیلم‌های او صنعتی است اما همگی بسیار ارزشمند هستند. او اکنون ۸۴ ساله است و پدر و مادر تحصیل کرده‌ای داشته و یکی از دلایل ورود او به حوزه صنعت این بوده که پدرش کارخانه قند داشته و او با پدر به این مکان رفت و آمد داشت. البته پدرش دوست داشت او مهندس شود اما او وارد سینما شد.

این منتقد سینما ادامه داد: شیردل از هنرمندان بی‌حاشیه است و یکی از استثنایی‌ترین فیلمسازانی است که محصول عشق و غریزه نیست بلکه محصول درس و دانشگاه است. قبل از ورود به دانشگاه دستی بر نقد هم داشته و وقتی ۱۸ ساله بود پدرش او را برای تحصیل معماری به ایتالیا فرستاد اما مهندسی را کنار می‌گذارد و به دنبال سینما می‌رود و در مدرسه سینمایی رم‌ تحصیل می‌کند و برای فارغ التحصیلی مستند «آینه‌ها» را می‌سازد.

دهقان با اشاره به تاثیرات تحصیل در ایتالیا روی این هنرمند گفت: در روزگاری که او به تحصیل می‌کرد جنگ جهانی دوم تمام شده بود اما اثراتش باقی مانده بود. او با بزرگانی مانند فلینی‌ و خیلی‌های دیگر هم‌نشین بود و نئورئالیسم را آموخت. در آن زمان فقر، بیکاری، بیچارگی زیاد بود به همین دلیل در آن دوران موضوع فیلم‌ها بیشتر مردم عادی بود و از طرف دیگر چون ذهن فیلمسازان ایتالیایی دنبال حقیقت بود، رئالیسم مورد توجه قرار گرفت و مکتب جدیدی به نام نئورئالیسم شکل گرفت که می‌خواست بگوید ما بی

سبحان یحیایی عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی معتقد است سینمای مستند به این دلیل که می‌تواند روایت‌هایی از جامعه را به بخش‌های دیگر جامعه نشان دهد، اهمیت دارد.

به گزارش سینمای خانگی، سبحان یحیایی عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی در گفت‌وگو با مهر درباره اهمیت سینمای مستند عنوان کرد: ما در عالم رسانه و ارتباطات مفهومی به نام بازنمایی داریم که اتفاقاً امروزه به امری مبتذل و دستمالی شده، تبدیل شده است. مفهوم «بازنمایی»، واقعیت را چیزی بیرون از خودش فرض می‌کند و حالا از جایی بیرون از واقعیت می‌خواهد آن را روایت کند. در فیلم مستند اینگونه است که اثر یک‌بار ادعای نمایندگی واقعیت بیرون را دارد و بار دیگر در مفهوم بازنمایی مستتر، ادعای نمایندگی از واقعیت را نمی‌کند بلکه معتقد است آنچه را که بیرون از خودش است، بی‌واسطه روایت می‌کند.

وی ادامه داد: حال چیزی که در رسانه و علوم ارتباطات به آن توجه می‌کنیم این است که سینمای مستند هم سطحی از بازنمایی را دارد ولی با کمینه، دستکاری و مداخله در واقعیت. به تعبیر دیگر با توجه به اینکه دخل و تصرف مولف در سینمای مستند در حداقل‌ترین حالت خودش قرار دارد، نسبت به واقعیت بیرونی ادعای نمایندگی می‌کند.

خلق اثر هنری بدون دخل و تصرف ممکن نیست

این استاد دانشگاه افزود: چیزی که در عمل اتفاق می‌افتد این است که به هر حال مولف و فیلمسازی که قابی می‌بندد، زاویه دوربین را مشخص می‌کند یا تدوینگری که در مونتاژ بخش‌هایی از تصویر را حذف و قاب‌ها و دیالوگ‌هایی را انتخاب می‌کند و پیش چشم مخاطب می‌گذارد، به نوعی در واقعیت بیرون دخل و تصرفی دارند. طبیعتاً خلق هر نوع اثر هنری از عکس گرفته تا سینمای مستند بدون دخل و تصرف مولف امکان پذیر نیست. پس ذکر این نکته در ابتدای بحث ضروری است که ما در اثر مستند با واقعیت محض بیرون از اثر سروکار نداریم.

آنجایی که ما سینمای مستند را به عنوان هنری که می‌تواند جامعه را پیش ببرد، یاد می‌کنیم ریشه‌اش در این است که سینمای مستند درواقع جامعه را با واقعیت خود رو به رو می‌کند

یحیایی توضیح داد: در حوزه سینمای داستانی جامعه‌شناس‌هایی که کارکردگرایانه به سینما نگاه نمی‌کنند، نگاهشان به متن سینمایی، روایتی است که مولف آن را از دل جامعه بیرون کشیده است. به طور مثال در فیلم «گاو»، داریوش مهرجویی بخشی از جامعه را روایت می‌کند. سینمایی که امروزه به‌عنوان سینمای اجتماعی شناخته می‌شود سینمای کارکردگرا نیست، بلکه سینمایی است که خودش را از متن جامعه روایت می‌کند. حال این ویژگی را کنار سینمای مستند بگذارید. سینمای مستند ایده‌ای را که در ذهن مولف پرورانده شده است، با کمترین دخل و تصرف می‌سازد. بنابراین آنجایی که ما از سینمای مستند به عنوان هنری که می‌تواند جامعه را پیش ببرد، یاد می‌کنیم ریشه‌اش در این است که سینمای مستند در واقع جامعه را با واقعیت خود روبه‌رو می‌کند.

یحیایی با اشاره به اهمیت سینمای مستند گفت: اهمیت سینمای مستند در واقع در حداکثری بودن واقعیت در روایت است. یعنی ما با روایت واقعیت، به شکل بیشینه و کمترین مداخله محقق مواجه هستیم و در این صورت جامعه می‌تواند خودش را در قاب سینمای مستند ببیند.

وی درباره ظرفیت‌های سینمای مستند اظهار کرد: سینمای مستند به این دلیل که می‌تواند روایت‌هایی از جامعه را به بخش‌های دیگر جامعه نشان دهد، اهمیت دارد. جامعه از یک کل واحد و آدم‌های اتمیزه و استاندارد تشکیل نشده است. بلکه جامعه عموم‌های مختلف دارد و متاسفانه شناخت هر کدام از این گروه‌ها نسبت به دیگری در حداقل ممکن است و شناخت در حدی نیست که من و دیگری با یکدیگر «ما» را تشکیل دهیم و به همین دلیل اجتماعات و عموم‌ها مستقل از هم فعالیت می‌کنند. در این شرایط کاری که سینمای مستند می‌کند، یک پروژه شناختی است تا در جامعه آدم‌ها، عموم‌ها و خرده فرهنگ‌ها خودشان را بشناسند و نسبت به دیگری شان هم شناخت پیدا کنند.

تاثیر سینمای مستند بر کاهش خشونت در جامعه

یحیایی در ادامه گفت: خیلی از مسایل اعم از تضادها، خشونت‌ها، درگیری‌ها و … که جامعه را فرسوده می‌کنند ناشی از عدم شناخت است زیرا وقتی تو دیگری را نشناسی از دیگری می‌ترسی. در نتیجه ظرفیت سینمای مستند توسعه شناخت، کاستن از خشونت‌ها، کاستن از تضادها و پیشبرد پروژه گفت‌وگوی ملی و گفت‌وگوهای گروه‌ها و خرده‌فرهنگ‌های مختلف است. متاسفانه ظرفیت سینمای مستند در جامعه ما دست کم گرفته شده است و اتفاقاً با توجه به تکثر و تنوعی که به لحاظ قومیتی، مذهبی، گرایش‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی در جامعه ما وجود دارد، سینمای مستند می‌تواند فضای گفتگو میان این طرف‌ها را ایجاد کند. و تضادها را به حداقل خودش کاهش دهد.

سینمای مستند پشتوانه مالی ندارد و نمی‌تواند چشمی به بلیت فروشی داشته باشد. حتی در سینمای اروپا و امریکا و فرانسه هم چنین اتفاقی برای حوزه مستند رخ نداده است، لذا در این شرایط لزوم مداخله نهادهایی که می‌توانند به پیشبرد پروژه مستند در جامعه کمک کنند، کاملاً حس می‌شود

این استاد دانشگاه درباره لزوم برگزاری رویدادی مانند جشنواره «سینماحقیقت» بیان کرد: سینمای مستند پشتوانه مالی ندارد و نمی‌تواند چشمی به بلیت فروشی داشته باشد. حتی در سینمای اروپا و آمریکا و فرانسه هم چنین اتفاقی برای حوزه مستند رخ نداده است، لذا در این شرایط لزوم مداخله نهادهایی که می‌توانند به پیشبرد پروژه مستند در جامعه کمک کنند، کاملاً حس می‌شود که یکی از این موارد جشنواره «سینماحقیقت» است.

وی افزود: اینجا باید به این مهم توجه کنیم که این نهاد می‌تواند ملی باشد و یا یک نهاد بخش خصوصی یا یک نهاد اقتصادی و یا حتی یک نهاد غیرایرانی. اما مفهوم «دولت-ملت»، قوامش را از مداخله دولت در چنین مواقعی می‌گیرد. شکاف دولت و ملت در ایران، ناشی از کم‌کاری دولتی در چنین بزنگاه‌هایی است. دولت باید نقش میانداری را در جامعه بازی کند تا بتواند نماینده ملت باشد و در چنین شرایطی است که ما دولت-ملت پیوسته و هم‌پیوند داریم.

یحیایی ادامه داد: درواقع نقش دولت همین است. دولت وقتی می‌تواند این نمایندگی را در جامعه محقق کند که بتواند حداکثر ظرفیت اجتماعی را فعال کند. یک ابزار جدی در این زمینه، مستند است که نیاز به تامین مالی دارد. دولت باید این ورود را داشته باشد و با تامین مالی بدون مداخله محتوایی و گزینش‌گری کمک کند تا جشنواره‌هایی مانند «سینماحقیقت» برگزار شوند و فضایی برای دیده شدن و گفت‌وگو درباره آثار فراهم شود.

استمداد سینمای مستند از نهادهای میانجی

عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی درباره راهکار خود برای توجه بیشتر به فضای مستند که می‌تواند «ادراک آیینه‌ای» برای جامعه به همراه داشته باشد، گفت: راهکار من برای توسعه بیشتر و توسعه مستند در کشور کمک گرفتن از نهادهای میانجی است. دولت‌ها یک ظرفیتی دارند پس فضایی که دولت می‌تواند در این موقعیت فراهم کند، فعال شدن نهادهای میانجی و کنشگران مرزی است. کانون‌های فیلم در دانشگاه‌ها، سازمان‌های مردم‌نهاد، اصناف و اتحادیه‌ها می‌توانند به عنوان حلقه‌های واسط کمک کننده این موضوع باشند. جشنواره «سینماحقیقت» باید نگاه ملی داشته باشد که برآیند نگاه‌ها و آوردگاه‌هایی است که پیش از این توسط نهادهای میانجی غیردولتی به نقد و بررسی گذاشته شده باشند. بسط این فضا، فعال کردن نهادهای میانجی و محصور نکردن مستند در دیوارهایی مانند جشنواره «سینماحقیقت» کمک می‌کند که این موضوع توسعه بیشتری پیدا کند.

محمدحسن یادگاری کارگردان مستند «محرمانه دوحه» در سالگرد بازی حساس ایران و آمریکا در جام‌جهانی قطر، به ارایه توضیحاتی درباره این مستند پرداخت.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، ۸ آذر ۱۳۷۶ برای مردم ایران یک روز خاطره‌انگیزه و تکرارنشدنی است. روزی به نام حماسه ملبورن که شاهد جشن ملی خودجوش و با شکوه در سراسر کشور بودیم چراکه با صعود به جام جهانی ۱۹۹۸ همراه بود. حدود ربع قرن از آن حماسه در سالگرد ۸ آذر یکی دیگر از حساس‌ترین و هیجان‌انگیزترین مسابقات فوتبال ملی برگزار شد؛ دیدار ۲ تیم ایران و آمریکا در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر.

یکی از تازه‌ترین محصولاتی که مرکز مستند سوره دست به تولید آن زده است، مستند سینمایی «محرمانه دوحه» به نویسندگی، تهیه‌کنندگی و کارگردانی محمدحسن یادگاری است که به روایت حضور تیم ملی فوتبال ایران و هوادارانش در جام جهانی ۲۰۲۲ و حواشی آن می‌پردازد.

این اثر که از آبان ۱۴۰۱ جلوی دوربین رفته و مراحل فنی خود را تا مرداد ۱۴۰۲ طی کرده است، آماده حضور در هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» شده است.

در جام‌جهانی قطر بایکوت رسانه‌ای بودیم

محمدحسن یادگاری، نویسنده، تهیه‌کننده و کارگردان این مستند، در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره برخورد رسانه‌های داخلی با حواشی جام‌جهانی قطر، عنوان کرد: حین جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر، ما در یک بایکوت رسانه‌ای بودیم و بسیاری از اخبار در رسانه‌های رسمی پوشش داده نمی‌شد. شیوه روایت ما در این مستند نمایش و بازنمایی دسته‌های ضدهواداری تیم‌ملی و همچنین تأثیر اعتراضات و گسست‌های اجتماعی بر هواداران تیم‌ملی است. به همین دلیل هنوز نمی‌دانم آیا تلویزیون زیربار نمایش این مستند می‌رود یا نه. چون پخش این مستند در تلویزیون شجاعت و درایت می‌خواهد و بعد از آن باید در برنامه‌ای به تجزیه و تحلیل و نقد آن پرداخت. اگر چنین شود، اتفاق خوبی است.

وی درباره استراتژی خبری رسانه‌ها، اظهار کرد: ما چیزی به نام استراتژی خبری و رسانه‌ای خلاق نداریم. ما استراتژی محدودکننده داریم؛ یعنی ممنوعیت در رسانه بیشتر از همگرایی و خلاقیت است، به ویژه در زمینه ورزش که یکی از مهمترین حوزه‌های خبری است. رسانه استراتژی خبری ندارد و معمولاً خبرنگاران خِبره در زمینه ورزشی کار نمی‌کنند؛ افراد کارآموز یا کسانی که شور و اشتیاق دارند وارد این حوزه می‌شوند.

این مستندساز افزود: با مقایسه سوالات خبرنگاران ورزشی ایران و خبرنگاران ورزشی دنیا، می‌توان متوجه شد که کیفیت سوال و دغدغه آن‌ها با ما بسیار متفاوت است‌، مشخصاً در چنین حالتی ما به استراتژی نمی‌رسیم. ضمن اینکه بحث مدیریت رسانه هم مطرح است.

یادگاری اظهار کرد: مهمترین مهارتی که یک متخصص علوم اجتماعی، ارتباطات و رسانه به‌دست می‌آورد، مهارت پیش‌بینی وقایع اجتماعی آینده است. در حال حاضر وقایع مهمی پیشروی آینده ورزش ایران است که کاملاً قابل پیش‌بینی است.

تقریباً هیچ نهاد مرتبطی از ما حمایت نکرد

کارگردان «محرمانه دوحه»، درباره حمایت‌ها برای ساخت مستند، عنوان کرد: با اینکه حدود ۹ ماه جلسات و ارایه‌های مختلفی از پروژه داشتیم، تقریباً هیچ نهاد مرتبطی از ما حمایت نکرد. ما با کمک معاونت فضای مجازی صداوسیما و مرکز مستند سوره حوزه هنری بسیار خودجوش، در صورتی که وظیفه اصلی‌شان این موضوع نبود، این اثر را ساختیم. اگر مسئولیت‌پذیری مدیران جوان، خودجوش و دلسوز نبود این پروژه پیش نمی‌رفت و این برهه حساس و عبرت‌آموز تاریخی ثبت نمی‌شد!

یادگاری درباره تیم ملی فوتبال و نسبت آن با جامعه، مطرح کرد: تیم ملی همیشه نماد یک ملت است. هم از جامعه تأثیر می‌گیرد و هم بر آن تأثیر می‌گذارد چرا که یک پدیده زنده است. جامعه و تیم ملی هیچ وقت از هم جدا نیستند در واقع آینه تمام‌نما هم هستند. به طوری که با مرور تاریخ تیم‌ ملی فوتبال می‌توان تاریخ یک ملت را شناسایی کرد. من در مستند «یک ضربان یک ملت» به این موضوع پرداخته‌ام که به امید خدا در آینده پخش خواهد شد.

وی در پایان مطرح کرد: در مستندسازی و ثبت رویداد چند لایه تعریف می‌شود. این مستند ۳۰ درصد ایده‌آل من است چراکه ابتدا مقرر شده بود که یک تیم ۸ نفره عازم قطر شود اما در لحظه آخر ۲ نفر اعزام شدند، همچنین مسئول پروژه هم وظیفه حرفه‌ای خود را به درستی انجام نداد. ما از دل اتفاقات داخلی و خارجی مستند را آماده کرده‌ایم، اما قابل دفاع است و سوژه حساسی دارد.

مدیرعامل خانه سینما، با تسلیت برای درگذشت بیتا فرهی و پروانه معصومی گفت: تشییع خصوصی خواست خانواده خانم معصومی بود اما به زودی مراسم باشکوه در خور ایشان برگزار خواهیم کرد.

به گزارش رسانه سینمای خانگی، علی دهکردی در گفت و گو با خبرنگار سینمایی ایرنا، درباره آیین تشییع خانم پروانه معصومی، اظهار داشت: من در خانه سینما، دوستان در انجمن بازیگران، سازمان سینمایی حتی دوستان در صدا و سیما خیلی تمایل داشتیم مراسم تشییع جنازه باشکوه و درخور ایشان با یک فاصله زمانی مناسبی که قابل تنظیم باشد انجام شود منتها مراسم تشییع جنازه و ترحیم حق مسلم و اولیه خانواده هر متوفی است که خانواده مرحومه پروانه معصومی هم تمایل داشتند به شکل خصوصی در مقبره خانوادگی و محل زادگاه نیاکانی‌شان برگزار شود و حتی تمایلی نداشتند که نشانی و آدرس اینجا را هم گسترش دهند.

وی افزود: یکی از دلایلش هم این است که محل تشییع جایی است که از نظر مسیر، مسیر مناسبی نیست. حتی بستگان مرحومه که سن بالایی دارند پله‌ها، سربلایی و شیب را خیلی سخت آمدند. اما باز هم از دوستان، مدیران صدا و سیما و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و من هم از خانه سینما به آیین آمدیم.

دهکردی گفت: حتما در اولین فرصت یک مراسمی که در خور ایشان و بزرگداشت مرحومه معصومی باشد برگزار می‌شود. باید حتما بزرگداشت و یادبود در خور ایشان از طرف انجمن بازیگران، خانه سینما، سازمان سینمایی، صدا و سیما و همه کسانی که واقعا علاقمند و مدیون به ایشان از نظر اعتبار فرهنگی و هنری هستند برگزار شود.

یکی از لذت‌هایم این بود که روز مادر یا نوروز با ایشان تماس بگیرم

وی با اشاره به چند همکاری با پروانه معصومی گفت: من دو سه کار با ایشان داشتم و در نقش پسرشان بازی می‌کردم. یکی از لذت‌هایم این بود که روز مادر یا نوروز با ایشان تماس بگیرم و تبریک بگویم و خیلی هم افتخار می‌کردم.

واقعا احساس قلبی خیلی دلنشینی نسبت به خانم معصومی داشتم

دهکردی افزود: واقعا احساس قلبی خیلی دلنشینی نسبت به خانم معصومی داشتم و هنوز هم دارم. ایشان یکی از مهمترین بازیگران زن تاریخ سینمای ایران است. این بازیگر به خاطر حضور هنری و فرهنگی که در کنار کارگردانان بزرگ سینما و در شاخص‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ما را داشتند، دارای اعتبار بالایی است.

وی ادامه داد: خانم معصومی، بعد از انقلاب جزو نخستین خانم‌هایی بودند که شخصیت زن ایرانی مقتدر، توانمند، اندیشمند و دوست‌داشتنی را در سینما و تلویزیون بازی کرده بودند.

پروانه معصومی، بازیگر سینما و تلویزیون ۶ آذرماه در سن ۷۹ سالگی دار فانی را وداع گفت.