رسانه سینمای خانگی- در نخستین گردهمایی سینماگران انقلاب و دفاع مقدس چه گذشت؟

نخستین گردهمایی سینماگران انقلاب و دفاع مقدس به بهانه سالروز حماسه ماندگار فتح خرمشهر و گرامیداشت دستاوردهای هشت سال دفاع مقدس برگزار شد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از مهر، نخستین گردهمایی سینماگران انقلاب و دفاع مقدس به بهانه سالروز حماسه ماندگار فتح خرمشهر و گرامیداشت دستاوردهای هشت سال دفاع مقدس امشب دوشنبه ۸ خردادماه با حضور جمعی از سینماگران در بنیاد سینمایی فارابی برگزار شد.

محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی، محمدمهدی عسگرپور، محمدرضا فرجی، مسعود ده‌نمکی، رسول صدرعاملی، سعید سعدی، جمال شورجه، جلیل شعبانی، حبیب ایل‌بیگی، قادر آشنا، علی رویین‌تن، مسعود جعفری‌جوزانی، مهدی آذرپندار، علیرضا زرین‌دست، هاشم میرزاخانی، محمد حمیدی مقدم و… از جمله حاضران این مراسم بودند.

این مراسم در ساعت ۲۰:۲۰ با پخش سرود ملی و قرائت آیاتی از قرآن، با اجرای محمود گبرلو و به‌صورت رسمی آغاز شد.

در بخش نخست این مراسم با حضور رسول صدرعاملی و محمدمهدی عسگرپور از جمال شورجه کارگردان و تهیه‌کننده باسابقه سینما تجلیل شد.

در ادامه نوبت به تجلیل از احمدرضا معتمدی کارگردان باسابقه سینما رسید که به دلیل بیماری در این مراسم حضور نداشت. به نیابت هدیه این هنرمند به احمد میرعلایی داده شد.

سومین هنرمندی که در این مراسم مورد تجلیل قرار گرفت محمد کاسبی بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون بود که او هم به دلیل بیماری در این مراسم حضور نداشت.

تجلیل دیگر به محمدرضا ایرانمنش بازیگر جانباز سینمای دفاع مقدس اختصاص داشت که این بخش از برنامه نیز با حضور محمدمهدی عسگرپور و رسول صدرعاملی برگزار شد.

در ادامه و با حضور محمدمهدی عسگرپور و رسول صدرعاملی نوبت به تجلیل از جمشید هاشم‌پور بازیگر باسابقه سینمای ایران رسید که این بخش با حضور این بازیگر برگزار شد.

وزیر ارشاد: همه اهالی سینما جزو خانواده انقلاب هستند

سپس محمدمهدی اسماعیلی وزیر ارشاد روی صحنه آمد و گفت: ما در وزارت ارشاد همه اهالی سینما را جزو خانواده انقلاب می‌دانیم همه این عزیزان در همه سال‌های کاری در موقعیت‌های مختلف در خدمت این سینما بودند تلاش کردند کار کردند و پیام ایستادگی مردم ایران را با هنر سینما به تصویر کشیدند و در حافظه تاریخ ماندگارتر کردند هیچ زبانی بلیغ تر از هنر و سینما برای ثبت لحظات تاریخی و افتخارآفرین ایران نیست از تک تک سینماگران که این دعوت را پذیرفتند تشکر می‌کنم این جلسه، جلسه وفاق و همدلی اهالی سینماست. دل همه سینماگران ما برای عزت و عظمت ایران می‌تپد، همه به افتخارات ایران می‌بالند، ایران و تاریخش برای همه غرورآفرین است برای این تاریخ باید همه کنار هم باشیم.

وی افزود: ما در سینما تنوع دیدگاه و سلیقه را به رسمیت می‌شناسیم و از آن استقبال می‌کنیم. پایایی هنر در این تنوع دیدگاه‌هاست، توقف، سم مهلک سینمای ایران است. ما در دولت مردمی همه تلاش خود را برای اعتلای سینمای ایران به کار می‌بندیم همه مقدمات را برای سینما فراهم می‌کنیم، حمایت و تسهیل‌گری وظیفه ما و ایفای نقش سهم شماست. ما به این تقسیم سهم افتخار می‌کنیم. برای همه لحظات خوبی که آفریدید از شما تشکر می‌کنم.

در ادامه این مراسم با پخش ویدئو کلیپی یاد زنده‌یاد رسول ملاقلی‌پور گرامی داشته شد.

سپس با حضور احمد نجفی، ابوالقاسم طالبی و احمد میرعلایی یاد زنده‌یاد حمید آخوندی تهیه‌کننده سینما گرامی‌داشته شد. در این بخش با حضور خانواده این هنرمند از او تجلیل شد.

در ادامه نکوداشت زنده‌یاد رحیم رحیمی‌پور از دیگر کارگردانان سینمای ایران با حضور علی رحیمی‌پور فرزند این فیلمساز فقید، برگزار شد.

در بخش بعدی مراسم مسعود ده‌نمکی، مصطفی رزاق‌کریمی، محمدیاشار نادری، محمد حمیدی مقدم و مهدی آذرپندار برای اهدای جوایز فیلم‌های کوتاه انجمن سینمای جوانان ایران روی صحنه آمدند در این بخش از محمد علیزاده کارگردان «شریف»، مرتضی علیزاده کارگردان «خوانا بنویسید» و مجتبی اسپینانی کارگردان فیلم کوتاه «لیلا» قدردانی شد.

در بخش مستند هم از ساسان فلاح‌فر، مرتضی شعبانی و … قدردانی شد.

سپس با حضور محمدمهدی اسماعیلی، محمد خزاعی، سید مهدی جوادی و مجید شاه حسینی از مهدی عظیمی و اباذر جوکار تهیه‌کنندگان و هادی محمدپور کارگردان فیلم سینمایی «های پاور» تجلیل شد.

در ادامه از محمدعلی عسگری و داوود صبوری کارگردان و تهیه‌کننده «اتاقک گلی» قدردانی شد.

مهرداد خوشبخت و سعید سعدی سازندگان «گل‌های باوارده» از دیگر افرادی بودند که مورد تجلیل قرار گرفتند.

لیلی عاج و جلیل شعبانی سازندگان «سرهنگ ثریا» هم مورد تجلیل قرار گرفتند.

حمید زرگرنژاد و ابراهیم اصغری هم برای فیلم «شماره ده» مورد تجلیل قرار گرفتند که ابراهیم اصغری در این مراسم حضور نداشت‌.

از سازندگان «غریب» هم تجلیل شد که هیچکدام از آن‌ها در مراسم حضور نداشتند.

محمدعلی باشه‌آهنگر و سیدحامد حسینی کارگردان و تهیه‌کننده «سینما متروپل» هم مورد تجلیل قرار گرفتند.

گرامیداشت یاد و خاطره زنده‌یاد حبیب‌الله کاسه‌ساز از دیگر بخش‌های این مراسم بود.

اهدای نشان درجه یک هنری به چهار هنرمند

در این مراسم اعلام شد از سوی وزارت ارشاد به برخی هنرمندان نشان درجه یک هنری داده می‌شود.

این بخش با حضور محمد خزاعی، مسعود جعفری جوزانی، پرویز شیخ طادی برگزار شد.

آرش قاسمی صداگذار، محمدرضا شجاعی طراح صحنه، محمدرضا شرف‌الدین تهیه‌کننده سینما و مجتبی راعی کارگردان سینما نشان درجه یک هنری دریافت کردند.

پایان بخش این مراسم سخنان صریح محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی در نقد عملکرد سینماگرانی بود که باوجود بهره‌مندی از عفو رهبری همچنان در قالب اپوزیسیون فعالیت می‌کنند.

نخستین گردهمایی سینماگران انقلاب و دفاع مقدس در ساعت ۲۲ به پایان رسید.

«سینما متروپل» ادای احترام به پهلوی بود یا نکوداشت دفاع مقدس؟

«سینما متروپل» عنوان یکی از سخیف‌ترین تولیدات سینمایی به نمایش گذاشته شده در «بخش سودای سیمرغ چهل و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر» است.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از سینماپرس، «سینما متروپل» عنوان یکی از سخیف‌ترین تولیدات سینمایی به نمایش گذاشته شده در «بخش سودای سیمرغ چهل و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر» است. اثری که با ظاهرسازی و معرفی منافقانه خود در «ژانر دفاع مقدس» توانسته میزان قابل توجهی از بودجه نامعلوم و غیر شفاف فیلمسازی مقرر برای تولید چنین آثاری را چپاول نماید.



«سینما متروپل» به وضوح از کارکرد «هجو انقلاب اسلامی» برخوردار است و عمق جهت‌گیری خود را بر روی ناکارامدی «حاکمیت جمهوری اسلامی» تنظیم نموده و در مقابل به صورتی تمام قامت به «ستایش سینما» می‌پردازد و «سینمای عصر پهلوی» را تا به آن میزان متعالی و موجه جلوه می‌دهد که حتی بقایای برجای مانده از آن توانست ملجا و پناه جامعه جنگ زده و تحت محاصره «آبادان» گردد. و این همه را با فراغتی کامل و در مدت زمانی بسیار طولانی و درحدود دو ساعت و نیم (۱۵۰ دقیقه) به عمق وجود مخاطب خود حقنه می‌سازد.


فیلم سینمایی «سینمامتروپل» داستان راه‌اندازی سینمای متروکه «متروپل آبادان» در دل جنگ و دقیقا در شرایط محاصره شهر آبادان است که توسط جوانکی عشق سینما به نام «رضا» صورت می‌پذیرد. جوانی که به همراه دوستش «سیاوش» از نوجوانی به سینما آمده و در این میان از هیچ کاری حتی دزدی و قمار و … صرف نظر نمی‌کردند. دو نوجوانی که به صورتی همزمان عاشق «فرانک» دختر آپاراتچی سینما می‌شوند و این دختر تا هنگام اخراج و رفتن «نادر آپاراتچی» به لاله‌زار تهران آنها را در رسیدن آسان به سینما همراهی می‌کند. اما حالا پس از سال‌ها این سه نوجوان عاشق در اوج جوانی خود به یکدیگر می‌رسند و هر یک در بخشی از ساختار تبلیغاتی جنگ مشغول به فعالیت می‌شوند. سه نوجوان که در نهایت تمام هم و غمشان معطوف راه‌اندازی مجدد «سینما متروپل» می‌شود و در نهایت با اخذ مجوز اکران فیلم‌ سینمایی «قیصر» از مامور سانسور جمهوری اسلامی است که می‌توانند به «رستگاری» برسند و …

کارکرد «سینما متروپل» تنها در نگرش «ضد دفاع مقدسی» آن خلاصه نمی‌شود و از این جهت است که این اثر عمدا و یا سهوا تمایلی به تمام شدن ندارد. در این میان اگر چه ممکن است که بخشی از این عدم تمایل مربوط به بودجه‌خواری و فاکتورسازی برای مبلغ کلان اختصاص یافته به آن و آوردن توجیه برای خرج چنین سرمایه‌ای باشد؛ اما از منظر دیگری می‌توان این عدم تمایل به تمام شدن و شهوت تصویرسازی را محصول نوع روایتگریاین فیلم به سبک «فیلمفارسی» قلمداد نمود. شهوتی که می‌خواهد ملغمه‌ای از صورت‌سازی بر «عشق» در گونه‌های مختلف بشری گردد. عشق‌هایی که در بنای «سینما» شکل می‌گیرد و تا به آنجا پیش می‌رود که حتی از ترسیم «عشق مثلثی» هم صرف‌نظر نمی‌کند. البته این میل و شهوت به ادامه دار بودن به نحو ویژه‌ای با تمایلات سیاسی گره می‌خورد و غرض‌ورزی اثر برای ترسیم ناکارآمدی «حاکمیت جمهوری اسلامی» کاملا هم‌خوانی دارد. تمایلی مغرضانه که در نهایت فرجام «سینمای مقاوم» و تخریب نشده در طول هشت سال جنگ و زیر باران موشک و … را به تخریب و جایگزین شدن «برج‌های دوقلوی متروپل» پیوند می‌دهد و با آوردن کپشن پایانی و ثبت ماجرای فروریختن این بناهای احداث شده در «جمهوری اسلامی» بر پرده نقره‌ای سینما به پایان می‌رسد.



قداست بخشیدن به «سینما» و ادای دین به نمادهای برجسته «سینمای عصر پهلوی» و معرفی «سالن سینما» به عنوان پناه‌گاه و آخرین امید مردم برای خلاصی از جنگ و شناسایی عوامل نفوذی و جاری نمودن عشق در جامعه و «رسیدن به رستگاری» و … بستر اصلی روایت «سینما متروپل» است که با فاکتور گرفتن تعمدی از فجایع و مفاسد عدیده جاری و ساری در سینمای قبل از انقلاب همراه می‌شود و این حقیقت را عمدا فراموش می‌کند که سینمای ایران اساسا از بعد از انقلاب دومرتبه احیا شد و هرچه دارد از «انقلاب» دارد!



در مجموع فیلم سینمایی «سینما متروپل» سندی قابل ارایه برای فهم حضور موثر «بانیان وضع موجود» در مدیریت‌میانی و بالاخص در گلوگاه‌های فرهنگی و اجرایی کشور است. طیفی بی‌ریشه که با تغییر چهره و گذاشتن ریش‌هایی بُلند همچنان بر سیطره خود در زیرمجموعه ها و شوراهای اقماری سازمان سینمایی ادامه داده و با حفظ همان رویکرد پیشین و البته با توجیهاتی مورد پسند «مدیران فرهنگی دولت سیزدهم» و با اغفال ایشان اقدام به تصویب آثاری همچون «سینما متروپل» نموده و بیت‌المال مردم مظلوم ایران را خرج تولید چنین آثاری کرده‌اند.

بودجۀ 27 میلیاردی صحت دارد؟/ فیلمی که قرار نبود به جشنواره برسد، رکوددار نامزدی سیمرغ شد!

نشست خبری فیلم سینمایی «سینما متروپل» به کارگردانی محمدعلی باشه آهنگر پس از رونمایی در جشنواره فیلم فجر در پردیس‌ ملت برگزار شد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از مهر، نشست خبری فیلم سینمایی «سینما متروپل» به کارگردانی محمدعلی باشه‌آهنگر شامگاه ۲۱ بهمن ماه در پردیس ملت برگزار شد.

در ابتدای این نشست باشه‌آهنگر درباره اینکه قصه یک خطی این فیلم چیست بیان کرد: فیلم پیچیدگی خاصی ندارد و می‌توانید هر برداشتی که خواستید از آن داشته باشید. به طور کلی به نظرم فراتر از هر چیزی این فرهنگ و هنر است که می‌تواند قلب‌ها و روح‌ها را به هم نزدیک کند به ویژه در کشور ما.

باشه‌آهنگر درباره وجود قصه‌های اضافه در این فیلم اظهار کرد: این درامی با داستانک‌های مختلف است و هر کدام از این داستانک‌ها در راستای داستان اصلی پیش می‌روند اگر این‌طور که شما می‌گوئید باید فیلم کوتاه می‌ساختم. این فیلمی درباره شهری در محاصره است. سکانس پایانی سکانسی است که دلالت بر امروز دارد. این فیلم تاریخ پنجاه و اندی سال سینما در کشور ما را نشان می‌دهد که باید بیشتر از این درباره‌اش صحبت می‌شد به ویژه اتفاقاتی که امروز برای آن رخ می‌دهد ما به چند کپشن اکتفا کردیم.

وی درباره عدم حضور رضا کیانیان در این نشست گفت: دلیل نبودنش را به خودش زنگ بزنید و بپرسید.

حامد حسینی تهیه‌کننده این فیلم هم درباره اینکه او در جلسه‌ای با حضور تهیه‌کنندگان با اهدای سیمرغ مردمی مخالفت کرده و او مانع اهدای این سیمرغ شده است گفت: اگر این قدرت را داشته باشم که خوب است اما مسأله این بود که در آن جلسه‌ای که با حضور دبیر جشنواره و رئیس سازمان سینمایی و دیگر تهیه‌کنندگان برگزار شد، گفتند احتمالاً نمی‌توانیم رأی مردمی داشته باشیم بخشی از این بحث به دلیل ضعف اینترنت و بخشی هم به دلیل آماده نبودن فیلم‌ها بود چیدمان اکران فیلم‌ها هم درست نبود. فیلم ما قرار بود به جشنواره نرسد به دلیل ملاحظاتی که وجود داشت گفتند برسانید با این حال در آن جلسه گفتم فیلمی که در روزهای پایانی اکران مردمی قرار بگیرد چگونه می‌تواند در رأی مردمی باشد به همین دلیل با اهدای سیمرغ مردمی مخالفت کردم اما گفتم با رأی اکثریت موافقم. من هم فکر نمی‌کردم چنین اتفاقی رخ بدهد.

باشه آهنگر درباره بی‌مخاطب بودن «سینما متروپل» گفت: هر فیلمی مخاطب خود را دارد درباره بودجه «سرو زیر آب» عددی را عنوان می‌کنید اما اگر می‌دانید بودجه «سرو زیر آب» چقدر بود آن را اعلام کنید. هر فیلمی مخاطب خود را دارد. اگر «سر زیر آب» در شرایط مناسبی اکران می‌شد، حتماً مخاطب بهتری پیدا می‌کرد اما ببینید با چه شرایط و با چه ظلمی اکران شد. درصد بالایی از آنهایی که فیلم را دیده بودند؛ راضی بودند. آن فیلم سندی تصویری درباره معراج شهدا بود. هیچ سندی گویاتر از آن نبود. کجا دیدید پژوهشی درباره معراج شهدا شده باشد. با این تحقیق هم مخالفید؟ فیلم تارکوفسکی هم زمانی مخاطب کمی داشت، من البته خاک پای تارکوفسکی هم نمی‌شوم. فیلم‌هایی که ارجاعاتی تاریخی دارند به عنوان اسناد تاریخی بعدها مورد استفاده قرار می‌گیرند.

حسینی درباره اینکه گفته می‌شود فیلم بیش از ۲۷ میلیارد هزینه داشته است گفت: این برآورد غلط است. درباره «سرو زیر آب» هم اعداد و ارقامی گفته می‌شد اما درست نبود درباره مسأله برآورد و هزینه در حوزه فیلم‌های دفاع مقدس باید بگویم هر آنچه در این حوزه هزینه می‌شود از خزانه کل برداشت می‌شود اما دو برابر آن بازمی‌گردد چون به هر حال مراجع مختلف بودجه‌هایی می‌گیرند و اینها در طول سال از یک سری فیلم حمایت می‌کنند پس درآمد حاصل از این فیلم‌ها به خزانه کل بازمی‌گردد. فیلم‌های دفاع مقدس در مدیای سینما و تلویزیون و شبکه نمایش خانگی پخش می‌شوند و درآمد مختلفی دارند پس هیچ فیلم دفاع مقدسی نیست که ضرر بدهد مثل فوتبال است درآمد این بخش سینما تضمین شده است و به همین دلیل حاکمیت از اینگونه فیلم‌ها حمایت می‌کند. آن عدد که درباره بودجه فیلم هم گفتید غلط است.

باشه آهنگر در پاسخ به سوالی درباره اینکه روابط شنیع در این فیلم وجود دارد، به کنایه گفت: باید آن سلطانی که در فیلم وجود داشت و مانع دیدن فیلم‌ها می‌شد اینجا هم می‌آوردیم تا شما فیلم را نمی‌دیدید! سینما نرو دوست عزیز!

باشه آهنگر مطرح کرد: در ایتالیا موسولینی وقتی آمد و سینما را به دلایلی تعطیل کرد که اتفاقاً بعدش سینما جلوی فاشیست ایستاد. البته اینکه گفتم ربطی به وضعیت الان ما ندارد. برداشت دیگری از آن نشود اما سینما و هنر به هر حال راهگشاست.

این کارگردان مطرح کرد: من درباره هر چیزی فیلم می‌سازم به پولش اشاره می‌کنید، در حالی که درصد بالایی از آنچه می‌سازم برای خودم رخ داده و من در خلأ فیلم نمی‌سازم. سینما متروپل وجود داشت و متأسفانه فرو ریخت. به این فیلم درام سینمایی اضافه شده است فیلم به دلیل اینکه بار نمایشی دارد درام به آن اضافه شده اما بخش‌های زیادی از آن اتفاق افتاده است. این را هم باید بگویم من به همراه هفت هشت نفر بودیم که آن سینما را راه انداختیم، چون می‌خواستیم عراق فکر کند در این شهر حتی سینما کار می‌کند و شهر سقوط نکرده است. این سینما را ما راه‌اندازی کردیم و خودم در چند مقر فیلم به نمایش گذاشتم.

خروج از نسخه موبایل