رسانه سینمای خانگی- تور «ایساتیس» به روسیه رسید

مستند بلند سینمایی «ایساتیس» به کارگردانی علیرضا دهقان به ۲ جشنواره کازان روسیه و جشنواره سبز مونته‌نگرو راه پیدا کرد.

به گزارش سینمیا خانگی به نقل از مشاور رسانه‌ای پروژه، فیلم مستند سینمایی «ایساتیس» به کارگردانی علیرضا دهقان در نوزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کازان روسیه به همراه ۹ فیلم مستند سینمایی دیگر به رقابت خواهد پرداخت. این فیلم مستند، همچنین در نهمین جشنواره سبز مونته‌نگرو نیز حضور خواهد داشت.

جشنواره بین‌المللی فیلم «کازان» با هدف تبادل تجربیات فرهنگی، هنری و سینمایی، با شعار «گفتگوی فرهنگ‌ها و فرهنگ گفتگوها» و با حضور شخصیت‌های برجسته سینمایی و کارگردانان پنج قاره جهان و با نمایش آثار بلند سینمایی، فیلم‌های مستند و انیمیشن و برگزاری برنامه‌های جنبی برگزار می‌شود. این جشنواره همواره در میان فیلم‌سازان ایرانی از محبوبیت زیادی برخوردار بوده است.

نوزدهمین دوره این رویداد رقابتی۱۴ تا ۱۸ شهریورماه مصادف با ۵ تا ۹ سپتامبر ۲۰۲۳ در شهر کازان برگزار می‌شود.

جشنواره سبز مونته‌نگرو با هدف ایده های پایدار در مورد حفاظت از منابع طبیعی کشورها، توسعه و ارتقای سطح آگاهی و مسئولیت پذیری در مورد نیاز مبرم به حفاظت و صیانت از محیط زیست و به طور کلی طبیعت برگزار می‌شود.

نهمین جشنواره سبز مونته‌نگرو ۷ تا ۹ مردادماه مصادف با ۲۹ تا ۳۱ جولای ۲۰۲۳ در پارک ملی دورمیتور مونته‌نگرو برگزار خواهد شد.

مستند «ایساتیس»، پیشتر جایزه بهترین فیلم هفتمین جشنواره جهانی فیلم اوشن سیتی آمریکا، جایزه ویژه دبیر چهاردهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت»، نامزدی سیمرغ بهترین فیلم مستند سی و نهمین جشنواره فیلم فجر، نامزدی بهترین فیلم نتپک سی و هشتمین جشنواره جهانی فجر، تندیس سیمین بهترین مستند از جشنواره بین المللی فیلم رشد، جایزه بهترین فیلم بخش بین‌الملل هشتمین جشنواره بین المللی جشنواره شهر، نامزدی بهترین فیلم و بهترین صداگذاری از جشن مستند سینمای ایران، برگزیده بهترین فیلمبرداری و بهترین موسیقی از جشن مستند سینمای ایران را کسب کرده است.

در خلاصه داستان این فیلم مستند آمده است: «این داستان سفر است. سفری به درازای هزاران سال در دل کویر بی آب و علف، در مرکز این سرزمین کهن. روایتی که راویانش آب، باد، خاک و آتش هستند. این آشنایان ناآشنا، پس گوش دل بسپار که شرحی شنیدنی است.»

برخی عوامل مستند «ایساتیس» عبارت است از: کارگردان: علیرضا دهقان، تهیه کننده: علیرضا دهقان و راحیل صحرایی، مدیر فیلمبرداری: مهدی آزادی، پژوهش: راحیل صحرایی و علیرضا دهقان، تدوین: بهمن کیارستمی و پویا پارسا مقام، آهنگساز : ستار اورکی، صدابردار: اشکان طلوعیان، صداگذار: آرش قاسمی، نویسنده متن: رضا آتشی و علیرضا دهقان، ویرایش متن: همایون امامی، مدیر تولید: محمدحسین افضلی، مدیر هماهنگی: محمدرضا واحدی، دستیار یک و برنامه ریز: محسن شاهنده، دستیار دوم کارگردان: فرامرز جاوید، طراح صحنه: وحید زبرجدی، مدیر صحنه: علی فرخ، طراح لباس: زهرا غیاثی، رنگ‌آمیزی تصاویر: حمیدرضا فطوره‌چیان و برنا جمشیدی، جلوه‌های ویژه بصری: علی نیکوکار، زیرنویس: رضا تاری وردی، ترجمه: حسن شرف الدین، طراح پوستر: مجتبی موسوی، عکاس و فیلمبردار پشت صحنه: امیر جلالی، طراح گرافیک: مازیار علیاری، طراح تیتراژ: بهنام عباسی فر، مشاور رسانه‌ای: آزاده فضلی، مجری طرح: مزرعه فیلم، پخش بین الملل: فیلمار پیکچرز با مسئولیت سونیا سرلک.

رسانه سینمای خانگی- اعتصاب بازیگران هالیوود، گریبان کریستوفر نولان را گرفت

بازیگران آخرین فیلم کریستوفر نولان (اوپنهایمر) از افتتاحیه این فیلم خارج شده و اعتصاب انجمن بازیگران هالیوود پیوستند.

به گزارش سینمای خانگی از صبا، در جریان اکران آخرین فیلم نولان بازیگران این اثر از مراسم افتتاحیه این فیلم خارج شده و به اعتصاب انجمن بازیگران هالیوود پیوستند. اقدام انجمن بازیگران بخش بزرگی از صنعت سریال‌سازی را در هالیوود تحت ‌شعاع قرار داده است. اعتصاب اتحادیه بازیگران به وقت لندن درست در میانه افتتاحیه فیلم «اوپنهایمر» آغاز شده است. بازیگران این فیلم که عضو اتحادیه بوده اند هم همزمان با شروع اعصاب از مراسم خارج شده‌اند.

بازیگر نقش اصلی سریال «بهتر است با ساول تماس بگیرید» به نام باب ادکیرک‌ مراسم امی را به مثابه فرصتی خواند و گفت: الان بهترین موقعیت است که به مردم بگویم با وضعیتی که به وجود آمده، دیگر خبری از سریال‌هایی مانند Succession، The Bear و Better Call Saul نخواهد بود، دیگر سریال‌های این چنینی ساخته نمی‌شوند.

در ادامه این صحبت مت دیمون یکی از بازیگران فیلم کریستوفر نولان می‌گوید: تمام بازیگران باید در کنار هم باشند، برای درصد زیادی از شانزده هزار نفر عضو اتحادیه که به عنوان بازیگر در این صنعت مشغول به کار هستند، داشتن یا نداشتن بیمه درمانی یک امر ضروری و حیاتی است و تفاوت زیادی بین داشتن و نداشتن بیمه درمانی برای این افراد وجود دارد.

فرن درشر رئیس اتحادیه بازیگران نیز می‌گوید: نماینده‌های استودیو‌ها در حالی که رئیس‌های آن‌ها دستمزدهای صد و دویست میلیون دلاری در یک سال می‌گیرند به ما می‌گویند که پولی برای پرداخت دستمزد عادلانه و بیمه درمانی نداریم!

رسانه سینمای خانگی_ننه شهناز شور جام جهانی را به جشنواره فیلم حوا آورد

فیلم مستند دیوارهای نخی به کارگردانی عباس عمرانی بیدی، شور و هیجان فوتبال در جام جهانی را به جشنواره بین المللی فیلم حوا آورد.

به گزارش پایگاه خبری سینمای خانگی – دفتر اصفهان؛ عباس عمرانی در خصوص این فیلم گفت: این فیلم در خصوص بازیهای جام جهانی و حضور ایران در این بازی هاست.

وی در ادامه این فیلم را برشی از زندگی پیرزنی عشایر بنام ننه شهناز معرفی کرد که بچه ها و اقوام عشایر را برای انجام بازی‌های تیم ملی ایران در جام جهانی درون چادر خودش گرد هم آورده و روحیه ملی و وطن پرستی را در آنها تقویت می کند.

کارگردان دیوارهای نخی هدف از تولید این فیلم را ترغیب جوانان به ورزش و نشاط جمعی و به معرض نمایش گذاشتن فضایی غیر شهری و بومی و نشان دادن مردم تلاشگر عشایر ایران عنوان کرد و گفت طبعا فیلمساز می خواهد رسانه باشد مبلغ آداب و رسوم اطرافیان و مردمش نمایش فضایی از زندگی مردم ایران ، فرهنگ ، علایق و…

فیلم مستند دیوارهای نخی در مدت ۱۷ دقیقه اپیزودی از یک کار ۹۰ دقیقه ای است.

عوامل تولید این مستند عبارتند از: کارگردان : عباس عمرانی بیدی، بازیگر: شهناز زینل پور، تصویر بردار : وحید بیوته، صدابردار: احمد اردلان، صداگذاری: مجید نجاتی، تدوین: مسلم منفرد

مستند دیوارهای نخی در روز سه شنبه ۲۰ تیر سانس آخر ساعت ۲۱ با حضور جمعی از علاقه مندان اکران شد

رسانه سینمای خانگی- «جهانی سازی» یا «جهانی شدن» مسئله خانواده ایرانی کدام است؟

کارشناسان حاضر در نشست تخصصی «تبیین نقش خانواده در مواجهه با فرآیند جهانی‌شدن» بر لزوم توجه به «هویت‌سازی»‌ برای «خانواده ایرانی» تأکید کردند.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، نشست تخصصی «تبیین و تقویت و تحکیم نقش خانواده در مواجهه با فرایند جهانی‌شدن» صبح امروز سه‌شنبه ۲۰ تیرماه در محل «خانه کتاب و ادبیات ایران» با حضور مهرنوش هدایتی، توحید محرمی و سید علی‌اصغر تقوی برگزار شد.

مهرنوش هدایتی در ابتدای این برنامه گفت: هر رسانه‌ای محتوایی تولید می‌کند و هر رسانه‌ای می‌خواهد چرخ تجاری خود را بسازد. اگر ما جوانان خودمان را نقاد بار نیاوریم، نمی‌تواند جلوی این اتفاقات بایستد. ما باید موضوعات را مورد سنجش قرار دهیم و روی موضوعات تامل کنیم ما باید این تکنیک را به جوانان یاد بدهیم وگرنه به‌عنوان موجودات منفعل با این جریان جهانی همسو می‌شوند.

علی‌اصغر تقوی هم بیان کرد: همانطور که یک فرهنگ، به شدت خودش را عرضه می‌کند ما هم می‌توانیم در میدان حضور داشته باشیم و عرضه شویم. اینچنین می‌توانیم نیازهای زیادی را از جامعه برطرف کنیم و در معرض انتخاب افراد باشیم. آنچه که از آن به عنوان تهاجم فرهنگی یاد می‌شود همین است که یک موضوعی به شدت عرضه می‌شود و ما در برابر آن منفعل هستیم. ما باید کنش ها و واکنش‌ها را قابل عرضه کنیم.

نمی‌توانیم در برابر حرکت جهان بایستیم

هدایتی در ادامه این بحث مطرح کرد: جهان روبه جلو است و نمی‌توانیم در برابر آن بایستیم باید با این حرکت جهانی همراه شویم، اما نباید بر محمل دیگری سوار شویم. باید سهم خودمان را از این حرکت جهانی داشته باشیم و قدرت نقد و ایده‌پردازی را در خودمان بالا ببریم. باید حرف جدیدی داشته باشیم و از عناد و تقلید بپرهیزیم. باید باور داشته باشیم که مجموعه‌ای از خِرَدها به کار می‌آید تا بتوانیم در نجات کانون خانواده سهمی داشته باشیم.

سپس تقوی اظهار کرد: دنیا به دنبال فرایند یکسان‌سازی فرهنگ است و ما ناخواسته در برابر آن هستیم، ناگزیر از آن هستیم و تنها راهی که وجود دارد این است که ما هم به ساخت و تولید بپردازیم و بتوانیم مقاومت کنیم. در دهه‌های اخیر ما یک جریان نوسازی فرهنگی، اجتماعی و سیاسی داشتیه‌ام که بر اساس آن تغییرات اساسی در خانه و خانواده رخ داده است. با هر تغییری در جامعه، یک سری چالش‌ها رخ می‌دهد. مثلا در سال گذشته چالش‌هایی در حوزه زنان رخ داد و ما نتوانستیم با آن به درستی مواجه شویم. باید ببینیم منشأ این اتفاقات چیست؟

با هر تغییری نباید دل‌نگران شویم

وی تأکید کرد: باید به فکر راهکار باشیم تا با هر تغییری دل نگرانی رخ ندهد. البته این دل نگرانی خیلی راهی به پیش نمی‌برد. ما فکر می‌کنیم مهم‌ترین ویژگی جامعه جدید حرکت به سمت جهانی‌شدن است. از ویژگی‌های جهانی‌شدن در بحث خانواده می‌توانیم به تنوع بخشی در مراجع اجتماعی اشاره کنیم. جوانان و نوجوانان ما دارند مراجع را تغییر می‌دهند این به معنای تنوع‌بخشی در مراجع اجتماعی است.

تقوی افزود: دشواری هویت‌سازی سنتی هم یکی دیگر از ویژگی‌های این جهانی‌شدن است. سنت‌سازی در برابر این هجمه دشوار است. تولید احساس موقتی بودن دیگر ویژگی است که مرتب به ما القا می‌شود. این به واسطه فضای مجازی، ماهواره و… صورت می‌گیرد. ایجاد احساس ترس و ناامنی، فروپاشی دیوارها و نفوذ به فضاهای بسته از دیگر ویژگی‌های جهانی‌شدن است. افراد الگوها را از مراجع اصلی به مراجع بی‌شمار رسانه‌ای و غیرقابل اعتماد و اعتنا انتقال داده‌اند. پدیده‌های مدرن چنین ویژگی‌هایی دارند، وقتی ما درک و شناختی از تکنولوژی نداریم و فقط آن را وارد می‌کنیم در قبال آن منفعل می‌شویم. پس وقتی درک صحیح از آن نداریم در قبال آن مقهور هستیم. وقتی ما در پذیرش آن ناگزیر هستیم باید الزامات آن را هم بپذیریم. چراکه به هر حال ظاهر آن زیبا و دلپذیر است.

حکومت باید در خدمت خانواده باشد

در ادامه این نشست تخصصی توحید محرمی گفت: سیاست و حکومت باید در خدمت خانواده‌ باشد. اگر می‌خواهیم دولت و ملتی قوی داشته باشیم، باید خانواده قوی داشته باشیم. خانواده‌ای که بتواند انسان‌های قوی و فرهیخته تربیت کند. این چنین ایران می‌تواند جهانی شود در غیر این صورت کسی به ما اجازه نخواهد داد در فرایند جهانی‌شدن سهمی داشته باشیم. باید اندازه خودمان را بشناسیم و به داشته‌های خودمان ببالیم و روی مزیت نسبی خودمان کار کنیم. ما مگر با جهانی شدن مشکلی داریم؟

وی افزود: ما مسلمانان مدعی هستیم پیامبر ما خاتم الانبیا است، ما در مذهب شیعه مقوله‌ای به نام مصلح جهانی داریم و مدعی هستیم توانمندی لازم در اندیشه دینی ما وجود دارد که جهانی شویم. پس نباید از جهانی‌شدن بترسیم ما با جهانی‌سازی مشکل داریم. یعنی اینکه بگویند مثل ما فکر کن، مثل ما رفتار کن، با قوانین ما نرمالیزه شوید. خیلی از کشورها و ملت‌ها با جهانی‌سازی مسأله دارند. جهانی‌شدن با گسترش حمل و نقل و ارتباطات آغاز شد چون گسترش حمل و نقل انسان‌ها را و اذهان را به هم نزدیک کرد. جهانی‌شدن فاصله‌ها را کوتاه کرد. سرعت تولید و تکنولوژی به قدری بالا رفته است که از زمان مطرح شدن دهکده جهانی تاکنون چند لایه به آن اضافه شده و به خاطر همین می‌گویم ما از این فرایند عقب هستیم و باید سهمی در آن داشته باشیم.

با اطلاعات مجازی متخصص نمی‌شویم!

محرمی توضیح داد: برخی فکر می‌کنند با اطلاعات کمی که از فضای مجازی به دست آورده‌اند دیگر متخصص شده‌اند. باید بصیرت پیدا کنیم یعنی آنچه را ببینیم که دیگران نمی‌بینند. در سیستم جهانی‌سازی می‌گویند اگر با ما نباشی حتما بر مایی، بنابراین ما با تو مقابله می‌کنیم. آنچه در فرایند جهانی‌شدن خانواده برای ما مهم است، مسأله هویت است. یعنی چیستی و کیستی. باید ببینیم خانواده ایرانی با خانواده دیگر از جهان چه وجه تمایزی دارد؟ این هویت برای خودش ویژگی‌هایی هم پیدا کرده و آن لامکانی و لازمانی در عرصه جهانی‌شدن است. این موضوع تا جایی هم خوب است چون همه انسان‌ها یک سری ویژگی‌های واحد دارند، مثلا دروغ گفتن در همه جای جهان بد است.

وی تأکید کرد: نباید سطح خانواده را نازل بدانیم چون خانواده می‌تواند هسته اولیه یک ملت و دولت قوی باشد. با دولت قوی نمی‌توانی شعارهای جهانی بدهی اما با حضور شاعر و دانشمند قوی ایرانی، می‌توانی در اذهان جهانی نفوذ کنی. در فرایند جهانی‌شدن اینکه خودت باشی بهتر از این است که شبیه دیگران باشی. پس باید به دنبال این باشیم که مزیت‌های ایرانی و اسلامی خودمان را بهتر بشناسیم. در صحنه جهانی‌شدن قرار نیست من شبیه دیگران شوم، در این صحنه باید به عنوان یک ایرانی به‌دنبال تقویت خودمان باشیم. در این صورت در این صحنه جا باز می‌کنیم. خانواده محدود به روانشناسی و جامعه‌شناسی نیست. اگر می‌خواهیم خانواده را جامع‌الاطراف بررسی کنیم، لاجرم باید به دیگر حوزه‌های علمی هم ورود کنیم.

محرمی در پایان تأکید کرد: در حوزه سینما هم چنین است. تا زمانی که سینما بخواهد چیزهایی برای خودش بگوید، هیچ اتفاقی رخ نمی‌دهد. باید اجازه بدهیم اساتید علوم فارسی، سیاسی و… به این حوزه ورود کنند و سینماگران هم نقطه نظرات خود را داشته باشند. اینکه فیلمنامه‌ها ضعیف هستند از آن جهت است که ادبیات ما ضعیف شده است. گستره خانواده ایرانی را نباید محدود به جغرافیای داخلی ببینیم، باید خانواده را ملت‌ساز و دولت‌ساز در نظر بگیریم. اگر بخواهیم خانواده را در عرصه بین‌الملل ببینیم باید با همان مولفه‌های جهانی شدن ببینیم و بررسی کنیم.

رسانه سینمای خانگی- وقتی جای «قبح طلاق» با «جشن طلاق» عوض شد

بابک خواجه‌پاشا کارگردان فیلم «در آغوش درخت» در نشست نقد و بررسی این فیلم در جشنواره «حوا» از انگیزه خود برای ساخت فیلمی درباره قبح طلاق گفت.

به گزارش سینمای خانگی از مهر، در اولین نشست از سلسله نشست‌های فیلم‌های سینمایی جشنواره فیلم «حوا» فیلم سینمایی «در آغوش درخت» مورد بررسی قرار گرفت.

بابک خواجه‌پاشا کارگردان، سجاد نصراللهی تهیه‌کننده و روح‌الله زمانی بازیگر این اثر در این نشست حضور داشتند.

بابک خواجه‌پاشا در ابتدای این نشست گفت: می‌خواهم از لحاظ جامعه‌شناسی وارد بستر فیلم شوم. مهمترین نهاد جامعه، خانواده است و مهمترین جوهره خانواده فرزند است. گویی پیش از به دنیا آمدن فرزند، خانواده به طور کامل شکل نگرفته است. در سال‌های اخیر ما بسیار زیاد با مقوله‌ای به نام طلاق رو به رو هستیم حتی چندی است که قبحش شکسته شده و به تازگی جشن طلاق را هم در جامعه می‌بینیم. بنابراین تصمیم گرفتم فیلمی در قبح طلاق بسازم.

این کارگردان ادامه داد: در سینمای ما و البته سینمای جهان مقوله طلاق همیشه از دریچه نگاه بزرگترها به تصویر کشیده شده یا به بچه‌هایی پرداخته شده است که خانواده‌شان طلاق گرفته و بچه‌ها دچار بحران شده‌اند، این بار ما تصمیم گرفتیم از زاویه نگاه کودکان به این مسأله بپردازیم به ویژه اینکه در فیلم می‌بینیم که گفته می‌شود بچه‌ها را باید از هم دور نگه داریم و به نظرم این خیلی تراژیک است.

سجاد نصراللهی هم بیان کرد: فضای شناخت بابک از لحاظ تولید برای من خیلی جالب بود. دغدغه من این بود که فیلمی درباره طلاق بسازیم. بابک هم در فیلمنامه خیلی خوب به این موضوع پرداخت.

روح‌الله زمانی هم توضیح داد: من با آقای خواجه‌پاشا در فیلم «خورشید» آشنا شدم او دل بزرگی دارد و انسان بسیار شریفی است. خانواده همیشه برای من مهم بوده است و با توصیف‌های آقای خواجه پاشا از فیلم خوشم آمد و دوست داشتم نشان بدهم برخی خانواده‌ها چه دردی دارند.

خواجه پاشا درباره همکاری با رضا میرکریمی هم اظهار کرد: یکی از دلایل موفقیت در هر شغلی مرشد داشتن است. داشتن استاد و مرشد قاعده موفقیت است آقای میرکریمی در اخلاق فوق‌العاده است همچنین او شخصیت شهودی هم دارد. سینمای ما در دهه شصت با بزرگانی مثل بیضایی، نادری، مجیدی، میرکریمی و … وارد چرخه‌ای شد که این سینما، ایرانی و ملی شد. من طرفدار سینمای انسانی هستم که مختص شرق است، این سینما زیاد فردگرا نیست، به این فکر است که باید چه کنیم تا به جای بهتری برسیم سعی می‌کند به انسان‌ها راهکار بدهد تا به جای بهتری برسیم. من نام این سینما را سینمای سفید گذاشته‌ام که سفارشی نیست. متأسفانه الان به گونه‌ای شده است که بچه‌ها منتظر هستند تا سفارشی به آنها داده شود البته همه هم این شانس را ندارند که کسانی به سراغشان بروند. من از سجاد نصراللهی و آقای مصباح بسیار ممنونم.

سپس مارال بنی‌آدم یکی از بازیگران «در آغوش درخت» به صورت تلفنی در این نشست حضور پیدا کرد و گفت: وقتی خانواده تشکیل می‌شود به نظرم یکی از بزرگترین اتفاقات مقدس جهان شکل می‌گیرد پس تحت هر شرایطی باید آن را حفظ کرد و پایش ایستاد ما با این فیلم این موضوع را به تصویر کشیدیم. من از آقای خواجه پاشا ممنونم که به من اعتماد کردند این را هم باید بگویم من این نقش را با تک تک سلول‌هایم بازی کردم، شرایط را زیست کردم و آقای خواجه پاشا آنقدر هدایت درستی داشت که توانستیم این فیلم درجه یک را بسازیم. امیدوارم برای سینمای ایران و تئاتر کشورمان بهترین‌ها رخ بدهد چون همه صحبت‌های هم نسلان ما با سینما و هنر گفته می‌شود.

خواجه پاشا هم توضیح داد: گاهی یک سری حرف‌ها گفته می‌شود، یک سری ایده‌ها مطرح می‌شود مثل ایده‌های اجتماعی که فرقی نمی‌کند در چه برهه‌ای مطرح می‌شود. ما در جامعه از لحاظ فرهنگی و اجتماعی دارای یک سری مشکلات عمده و حیاتی هستیم که اگر امروز شروع کنیم بیست سال طول می‌کشد تا اصلاح شود. گاهی ایده‌هایی مطرح می‌شود که بسیار درست هستند مثل گسست نسل‌ها. باید به این موضوعات فکر و برای آن برنامه‌ریزی شود ولی وقتی این ایده‌ها به مرحله اجرا می‌رسند انگار بین ایده و اجرا یک گرداب وجود دارد، گم و وارد مباحث دیگر می‌شود. الان ما با بچه‌های دهه نود نقطه اتصال نداریم. پس کارگروهی اصولی لازم است تا بررسی کنند ما چگونه باید به نسل‌های جدید وصل شویم.

وی در پایان گفت: فیلم بعدی که دارم در همین فضاست امیدوارم بگذارند بسازیم به نظرم در جامعه کنونی هر کسی به غیر از تزریق امید و حال خوب برای مردم کاری کند گناه کرده است مردم ما حالا به حال خوب نیاز دارند پس ناامیدی را به جامعه تزریق نکنیم.

رسانه سینمای خانگی- حال و هوای گرگان در جشنواره حوا

پردیس سینمایی کاپری گرگان امروز چهارشنبه در دومین روز برگزاری نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم «حوا» میزبان ۲ فیلم سینمایی، ۲ فیلم مستند و پنج فیلم کوتاه داستانی است.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، در سانس اول اکران از ساعت ۱۰ تا ۱۲ فیلم سینمایی «شهربانو» به کارگردانی مریم بحرالعلومی و با بازی فرشته صدرعرفایی، بهناز جعفری، گلاره عباسی، یوسف تیموری، بهرنگ علوی، سامان صفاری،مه‌لقا باقری، محمد ولی زادگان، علی کیان ارثی نمایش داده می‌شود.

«شهربانو» فیلمی مادرانه با موضوع اجتماعی چالش‌های یک خانواده را روایت می‌کند. شهربانو مادر سه فرزند است که بنا بر اتفاقاتی به جرم انتقال مواد مخدر به حبس ابد محکوم می‌شود. او پس از ۱۱ سال از زندان مرخصی می‌گیرد تا در عروسی پسرش شرکت کند و حقانیتش را به فرزندانش ثابت کند.

در سانس دوم اکران، ساعت ۱۳ تا ۱۵ فیلم‌ سینمایی «اخت الرضا» به کارگردانی سیدمجتبی طباطبایی و بازی سیدجواد طاهری، علی فرحناک، مجید امیری، سیدحمید لاجوردی اکران می‌شود.

فیلم‌های مستند «چشم‌ها و دست‌ها» به کارگردانی پناه‌برخدا رضایی و «گالین» به کارگردانی «عزت‌الله پروازه» در سانس سوم ۱۵تا ۱۷ نمایش داده خواهد شد.

مستند گالین درباره زیست یک پیرزن در کنار کارگران یک معدن سرب و نقره است، این پیرزن خود بازنشسته معدن مورد نظر بوده و حالا در روستایی نزدیک به معدن سرب و نقره که خالی از سکنه است، زندگی می‌کند.

در آخرین اکران روز نخست جشنواره، ساعت ۱۷ تا ۱۸:۳۰ فیلم‌های کوتاه داستانی با عنوان «اتاق عقد» به کارگردانی حسن حبیب زاده، «باشه برای فردا» به کارگردانی علی رحیمی، «وضعیت اورژانسی» به کارگردانی مریم اسمی خانی، «یک به توان بی نهایت» به کارگردانی علیرضا صادقی و «نشنیدن» به کارگردانی احمد صمیمی برای علاقه مندان به هنر هفتم پخش می شود.

در فیلم داستانی «اتاق عقد»، عاطفه، مربی شنا است و همسرش مصطفی مدتی است که برای دومین بار با مدافعان حرم، راهی سفر سوریه شده‌ است.

عاطفه چند روزی است که نتوانسته خبری از او بگیرد و نگران است. او در حین آماده کردن اتاق عقد برای دختر همسایه است؛ آنقدر به فکر مصطفی است که گاهی او را در میان مهمان‌ها می‌بیند. خبر بارداریش را در یک پیام برای مصطفی می‌فرستد؛ اما او هنوز جواب نداده‌ است. بعد از اتمام مراسم عقد، عاطفه دست تنها مشغول کارهای نیمه‌تمام خانه‌شان می‌شود.

فیلم «باشه برای فردا» درباره یک خانم دکتر است که تخصص زنان و زایمان دارد و حالا خودش باردار شده و تصمیم به سقط فرزندش گرفته است. او در موقعیتی قرار می‌گیرد که زن باردار دیگری به او مراجعه می‌کند که نمی‌تواند فرزندش را نگه دارد. همین مواجهه باعث تحولی در دکتر می‌شود که تصمیم می‌گیرد سقط فرزند خودش را به فردا موکول کند.

فیلم کوتاه داستانی «وضعیت اورژانسی» درباره نازنین دختری هفت ساله است که سعی می‌کند با نزدیک شدن به مامور اورژانسی که برای مداوای مادرش به خانه‌ی آنها آمده پرده از رازی که آزارش می‌دهد، بردارد.

فیلم کوتاه «یک به توان بی‌نهایت» یک ملودرام مادرانه و در مورد زنی به نام رویاست که زندگی خود را وقف خانواده کرده است.

و فیلم کوتاه «نشنیدن» به ماجرای زن و شوهری ناشنوا می‌پردازد که در آستانه به دنیا آمدن فرزند خود قرار دارند. زندگی‌شان را با وجود داشتن یک‌نقص بسیار دوست دارند و همدیگر را خیلی خوب می‌شنوند.

نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم‌ «حوا» به همت بنیاد بین‌المللی گوهرشاد و به دبیری «مهدیه سادات‌محور» تا ۲۳ تیر ماه سال جاری در کشور برگزار می‌شود.

مخاطبان می‌توانند برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد جشنواره بین‌المللی فیلم «حوا» به درگاه www.Havvafilmfestival.ir مراجعه کنند.

رسانه سینمای خانوادگی- «حوا»؛ جشنواره‌ای برای خانواده

جشنواره بین‌المللی فیلم «حوا» هر چند در قالب یک رویداد موضوعی و مناسبتی متولد شده است اما ظرفیت بالایی برای تبدیل شدن به خاستگاه یک جریان زاینده و پویا در سینمای ایران را دارد. جریانی که می‌تواند در طول سال‌ها و دهه‌های آینده، تصویری بالنده از «زن ایرانی» را بر پرده سینماها ثبت کند.

به گزارش سینمای خانگی از ایرنا، تولد هر جشنواره موضوعی در تقویم رویدادهای سینمای ایران معمولا با یک سوءتفاهم و حتی قضاوت منفی مواجه می‌شود و به استناد تجربه‌های متعدد اما ناکام مانده در این عرصه، هر تجربه تازه‌ای محکوم به شکست فرض می‌شود.در این شرایط چگونه می‌توان به یک جشنواره موضوعی امید داشت و آیا یک رویداد با رویکرد محتوایی در سینمای ایران می‌تواند منشأ اثر هم باشد؟ جشنواره بین‌المللی فیلم «حوا» با تمرکز ویژه بر بازنمایی تصویر «زن» و «خانواده» در سینما، یکی از همین جشنواره‌های موضوعی است که همین روزها در تهران و ۱۵ استان کشور در حال برگزاری است؛ این جشنواره چگونه می‌تواند قواعد ناامیدکننده دیگر جشنواره‌های موضوعی را برهم بزند؟«حوا» به‌دنبال چیست؟جشنواره فیلم «حوا» از ۱۶ تیرماه در استان‌ها کلید خورده و بخش اصلی آن در پایتخت، طی روزهای ۲۰ تا ۲۳ تیرماه در قالب اکران فیلم‌های بلند، کوتاه و مستند در سینما «فرهنگ» تهران و برگزاری نشست‌های تخصصی برقرار خواهد بود. پرونده این رویداد هم در روز بیست و سوم تیرماه که در تقویم ملی ایران به نام «روز خانواده» نام‌گذاری شده است، بسته می‌شود. همین مناسبت هم نسبت این رویداد سینمایی با تقویم ملی را مشخص می‌کند.شعار اصلی جشنواره فیلم «حوا» این نسبت را مشخص‌تر هم می‌کند؛ «ما پای خانواده ایستاده‌ایم». طبیعتا هر رویدادی با فهرستی از اهداف متولد می‌شود و بنابر آنچه در فراخوان نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم «حوا» بر آن تصریح شده است، رویکرد موضوعی این رویداد سینمایی «زن» و «خانواده» است.اتفاقا یکی از نکاتی که جشنواره «حوا» را نسبت به رویدادهای موضوعی دیگر در سینمای ایران متمایز می‌کند، انتخاب همین رویکرد محتوایی در شرایطی است که مقوله «زن» و «خانواده» و نسبت این دو با جامعه، یکی از کلیدی‌ترین موضوعات روز به حساب می‌آید و لزوم پرداختن به آن در بستر یک رویداد، اولویتی غیرقابل کتمان است.حالا برگزاری جشنواره «حوا» را می‌توان فرصتی برای گفتگو و آسیب‌شناسی درباره کارنامه سینمای ایران در زمینه بازشناسی و بازنمایی تصویر «زن ایرانی»‌ بر پرده نقره‌ای قلمداد کرد.با «حوا» چه می‌بینیم؟بنابر اعلام دبیرخانه در اولین دوره این رویداد و در بخش ملی ۱۲ فیلم بلند داستانی، ۱۰ فیلم مستند و ۱۵ فیلم کوتاه به رقابت خواهند پرداخت. مهدیه سادات محور که دبیری اولین جشنواره فیلم «حوا» را برعهده دارد، یکی از چهره‌های فعال در حوزه ساخت فیلم‌های مستند با موضوع خانواده است و به‌واسطه همین سابقه می‌توان امید داشت که ویترین این رویداد سلیقه بیشتری را در ترکیب فیلم‌ها اعمال کرده باشد.«اخت الرضا» به کارگردانی سیدمجتبی طباطبایی، «بدون قرار قبلی» به کارگردانی بهروز شعیبی، «در آغوش درخت» به کارگردانی بابک خواجه‌پاشا، «رمانتیسم عماد و طوبا» به کارگردانی کاوه صباغ‌زاده، «سرهنگ ثریا» به کارگردانی لیلی عاج، «شهربانو» به کارگردانی مریم بحرالعلومی، «عطرآلود» به کارگردانی هادی مقدم‌دوست، «هناس» به کارگردانی حسین دارابی، «هوک» به کارگردانی حسین ریگی، «یدو» به کارگردانی مهدی جعفری، «هفت بهار نارنج» به کارگردانی فرشاد گل سفیدی و «کاپیتان» به کارگردانی محمد حمزه‌ای ۱۲ فیلم بلند داستانی حاضر در این رویداد هستند که هرچند همه آن‌ها پیش‌تر دیده شده‌اند اما قرار گرفتن آن‌ها در کنار یکدیگر با هدف بازخوانی تصویر ارائه شده از زن و خانواده در هر یک آن‌ها، تماشای دوباره آن‌ها را واجد ارزش مضاعف کرده است.فیلم‌های حاضر در بخش ملی، بنابر برنامه‌ریزی صورت گرفته به‌صورت همزمان در ۱۳ استان، امکان نمایش و ارتباط با مخاطبان هدف خود را دارند تا سیاست اصلی جشنواره در راستای جریان‌سازی به تحقق نزدیک‌تر شود. علاقه‌مندان در طول برگزاری جشنواره در سینما فرهنگ تهران، بنابر جدول منتشرشده از سوی روابط عمومی می‌توانند، به تماشای این آثار بنشینند.حرف تازه «حوا» چیست؟اما یکی از آسیب‌های جشنواره‌های موضوعی توقف در مرحله «بازخوانی» و «مرور» است. جشنواره فیلم «حوا» برای عبور از این آسیب، سلسله نشست‌هایی تخصصی را ترتیب داده تا علاوه‌بر بازخوانی تحلیلی آنچه در دهه‌های قبل بر سینمای ایران گذشته است، سرفصل‌هایی را ناظر به آینده و مسیر پیش رو نیز مطرح کنند.«خانه کتاب و ادبیات ایران» و «سینما فرهنگ» در طول برگزاری جشنواره میزبان این نشست‌های تخصصی خواهند بود که برخی از آن‌ها تا به امروز برگزار شده و برگزاری باقی آن‌ها در روزهای آینده استمرار خواهد داشت.«تصویرخانواده در سینمای ایران، از سینمای موجود تا سینمای موعود، با تکیه بر کتاب مرحوم نادر طالب‌زاده»، «زن در سینمای دفاع مقدس»، «تبیین، تقویت و تحکیم نقش خانواده در مواجهه با فرایند جهانی شدن»، «بررسی مقایسه‌ای نگاه اسلام و غرب به زن»، «بررسی راهکارهای تقویت نقش و جایگاه زن و خانواده در جامعه» و «راهکارهای تقویت تحکیم خانواده در فرایند جهانی شدن و ضرورت ارائه الگوی خانواده ایرانی و اسلامی» عناوین ۶ نشست تخصصی جشنواره امسال است که به خوبی رویکرد محتوایی این رویداد را تبیین می‌کند.از «حوا» چه بخواهیم؟بنیاد ملی گوهرشاد، بانی برگزاری جشنواره فیلم «حوا» است که حالا در ابتدای مسیر قرار دارد اما براساس آنچه تا به امروز در فرآیند برگزاری این رویداد شاهد بوده‌ایم، دیگر نهادها و ارگان‌ها به‌خصوص وزارت ارشاد و سازمان سینمایی هم تلاش داشته‌اند در هر چه بهتر برگزار شدن آن سهمی داشته باشند. این اتفاق پشتوانه مهمی برای یک رویداد موضوعی است و می‌تواند تضمین‌کننده استمرار برقراری آن برای دوره‌های آتی با هدف تبدیل شدن‌ش به یک برند معتبر در تقویم رویدادهای سینمایی باشد.«حوا» به‌راحتی می‌تواند در سال‌های بعدی و دوره‌های آتی، میزبان فیلم‌های سینمایی، فیلم‌های کوتاه و مستندهایی باشد که با هدف‌گذاری رونمایی در این رویداد موضوعی به تولید رسیده‌اند و این یعنی تثبیت جایگاه این رویداد در تقویم رویدادهای ملی سینمای ایران.جشنواره «حوا» همچنین می‌تواند دامنه تعاملات بین‌المللی خود را به‌خصوص در ارتباط با کشورهای منطقه گسترده‌تر کند تا از این معبر تبدیل به رویدادی معتبر و جهانی در حوزه سینمای منطقه و مشخصا سینمای کشورهای اسلامی شود.ورود به حوزه تولید هم برنامه‌ای بلندمدت برای همه رویدادهای موضوعی در سینما محسوب می‌شود. کمااینکه محمدرضا سوقندی مدیرکل حقوقی مجلس و استان‌های سازمان سینمایی در نشست خبری این رویداد تصریح کرد: «خانواده در فرهنگ ما یک مزیت نسبی و رقابتی است اینکه نتوانیم از غنای فرهنگی خودمان به درستی استفاده کنیم، اشتباه است. غنای فرهنگی مثل یک معدن باید کشف شود. البته در سال اول جشنواره خیلی نمی‌شود حوزه تولید را بالا برد اما امیدوارم دبیرخانه جشنواره به سمت تولید برود.»با این پشتوانه، جشنواره بین‌المللی فیلم «حوا» هر چند در قالب یک رویداد موضوعی و مناسبتی متولد شده است اما ظرفیت بالایی برای تبدیل شدن به خاستگاه یک جریان زاینده و پویا در سینمای ایران را دارد. جریانی که می‌تواند در طول سال‌ها و دهه‌های آینده، تصویری بالنده از «زن ایرانی» را بر پرده سینماها ثبت کند.

رسانه سینمای خانگی- چرا «کانی مانگا» مهم بود؟

صدابردار فیلم سینمایی «چریکهٔ تارا» گفت: فیلم سینمایی «کانی مانگا» در تاریخ سینمای جنگ ما مهم است چون قدرت ایران در مقابل عراق را نشان می‌داد.

به گزارش سینمای خانگی، اسحاق خانزادی که صدابرداری یا صداگذاری بیش از ۱۳۰۰ فیلم سینمایی بلند، کوتاه، مستند، گزارشی و خبری را در کارنامه دارد در گفت وگو با ایرنا، در پاسخ به این پرسش که کدامیک از این آثار را بیش از سایرین دوست دارد، بیان کرد: همه فیلم هایم را دوست دارم از عقاب ها (ساموئل خاچیکیان ۱۳۶۳) و کانی ماگا (سیف الله داد ۱۳۶۶) گرفته تا سایر آثارم.

وی در پاسخ به این پرسش که چرا کانی مانگا در زمان خود و پس از آن تا به این اندازه اثر درخشانی بود، گفت: کانی مانگا مهم بود چرا که قدرت ایران در مقابل عراق را نشان می داد.

صدابردار فیلم سینمایی خائن کشی (مسعود کیمیایی ۱۴۰۰) اظهار داشت: دوسال در جبهه ها بودم و از پل زهاب گرفته تا تمام نقاطی از ایران که در آن جنگ بود را رفتم و کار کردم و بزرگترین آرشیو صدای جنگ را ما برای وزارتخانه خودمان (امور سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) درست کردیم که موجود هست.

خانزادی در پاسخ به این پرسش که در میان فیلمسازان متعددی که سابقه کار با آنها را دارد، کدام یک را و به چه دلیل برجسته می داند، گفت: چریکه تارا (بهرام بیضایی ۱۳۵۷ و ۱۳۵۸) را بسیار دوست دارم. بیضایی آدمی بود که بسیار خوب یاد می داد. ساعت ها با بازیگرانش راجع به نقششان صحبت می کرد و کاری می کرد تا بازیگر در قالبی که قرار است قرار گیرد یک خروجی شاخص داشته باشد.

صدابردار فیلم سینمایی گیجگاه (عادل تبریزی ۱۳۹۹) در مورد مسعود کیمیایی هم بیان کرد: کیمیایی یک استثنا و مردی قوی است. مدرسه دارد و درس می دهد و بازیگران خوبی را به سینما معرفی کرد و هنوز که هنوز است وقتی با ایشان حرف می زنید از گفت وگو با ایشان لذت می برید. دیگر به این سادگی نمی توانید چنین آدم هایی را پیدا کنید چرا که امروز همه دنبال این هستند که بزنند و بروند.

خانزادی ادامه داد: ناصر ملک مطیعی هم یکی دیگر از هنرمندانی بود که بسیار با ایشان فیلم کار کردم؛ مردی معلم بود. به لحاظ اخلاقی همه شان عالی بودند و نمی توانم بگویم که کسی از ایشان بد بود. بعد از انقلاب هم همین بود و آدم های شاخص و بزرگی در کارنامه کاری من بودند.

اسحاق خانزادی با نام هنریِ احمد خانزادی در سال ۱۳۲۹ در شهر کیلان در شهرستان دماوند در استان تهران به دنیا آمد. او فعالیت‌های هنری‌اش را در سنین نوجوانی و از سال ۱۳۴۳ به عنوان یکی از کارکنان فنی استودیو «عصر طلایی» (به مدیرت عزیزالله کردوانی) آغاز نمود. خانزادی که صداگذاری را از سال ۱۳۴۵ در کنار روبیک منصوری آغاز کرده بود، این کار را از سال ۱۳۴۷ به‌طور مستقل ادامه داد و نخستین باری که نامش در عنوان‌بندی فیلم‌ها به‌عنوانِ صداگذار ثبت شد، فیلم‌های هفت دختر برای هفت پسر (محمد متوسلانی، ۱۳۴۷) و سپس بهرام شیردل (امین امینی، ۱۳۴۷) بود.

وی در سال ۱۳۵۰ و با معرفیِ بهرام ری‌پور، در وزارت فرهنگ و هنر استخدام شد. اسحاق خانزادی تاکنون صدابرداری یا صداگذاری ۱۳۰۰ فیلم سینمایی بلند، کوتاه، مستند، گزارشی و خبری را در سینما و تلویزیون ایران انجام داده که برخی از مهمترین آنان عبارتند از: یک اتفاق ساده (سهراب شهید ثالث، ۱۳۵۲)، طبیعت بی‌جان (سهراب شهید ثالث، ۱۳۵۴)، ملکوت (خسرو هریتاش، ۱۳۵۵)، در امتداد شب (پرویز صیاد، ۱۳۵۶)، چریکهٔ تارا (بهرام بیضایی، ۱۳۵۷) و دلشدگان (علی حاتمی، ۱۳۷۰).

خانزادی همچنین صدابرداری «هفتمین دورهٔ بازی‌های آسیایی در تهران» را نیز بعهده داشته‌است. اسحاق خانزادی از دههٔ ۱۳۷۰ که صدابرداری سر صحنه در سینمای ایران گسترش یافت، در این زمینه نیز فعالیت کرده و گاهی به او پیشنهاد بازیگری نیز داده شده‌است که از آن جمله بازی در فیلم سردار جنگل (امیر قویدل ۱۳۶۲) است.

از دیگر زمینه‌های فعالیت هنری او، می‌توان به طراحی چهره‌پردازی در فیلم تحفه‌ها (ابراهیم وحیدزاده ۱۳۶۶) و انتخاب موسیقی برای دو فیلم توجیه (منوچهر حقانی‌پرست ۱۳۶۰) اشاره کرد.

رسانه سینمای خانگی- پیام وزیر به جشنواره حوا چه بود؟

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی همزمان با نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم «حوا» در پیامی به این رویداد بر ضرورت ستایش‌گری سینمای امروز از ساحت سلیم خانواده تاکید کرد.

به گزارش سینمای خانگی به نقل از روابط عمومی نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم حوا، در متن پیام محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم حوا آمده است:

«هنر و رسانه رسای سینما می‌کوشد با اتکا بر آداب و آیین ایرانی‌اسلامی مسئولانه دغدغه عدالت، عزت و هویت اجتماعی خود را به تصویر کشیده و هنرمندانه الگوی عالیه وفاداری، فداکاری و خانواده‌محوری را از زنان ایرانی به تصویر بکشد.

سینمای امروز باید ستایش‌گر ساحت سلیم خانواده و روایت‌گر صدیق چهره واقعی زن باشد و به توجیه نقش متمایز خانواده در کارکردهای اجتماعی بپردازد، تغییر هوشمندانه کلیشه‌ای مستعمل از زن و خانواده، منحصراً با برساختن الگوهای باورپذیر انسانی و اعتمادآفرینی ممکن می‌شود. تاکید دولت مردمی بر عدالت محوری نه صرفاً به مثابه یک گفتمان سیاسی بلکه گزاره گویایی در توسعه سرمایه، تعمیم حمایت‌ها و تبلیغ متوازن تولیدات سینمایی بوده است که این تمایز آشکارا خود را در فلسفه وجودی رویدادهای سینمایی نشان داده است.

جشنواره حوا مقارن با روز خانواده در ایران رویداد بهنگامی است که توجه سینمای امروز را به جایگاه زن در جامعه ایرانی اسلامی به نمایش می‌گذارد. تاکید بر موقعیت ممتاز فردی و جمعی زن، تصدیق کنش‌گری بر اساس آموزه‌های ایرانی‌اسلامی و بازتعریف خانواده از مهم‌ترین مولفه‌های این رویداد بین‌المللی محسوب می‌شوند.

در وجه بین‌المللی این رویداد، سیاست‌گذاری آگاهانه‌ای در تبادل درک موقعیت زن و خانواده شکل گرفته است که مانع از معرفی وارونه و نادرست از چهره واقعی زن عفیف و شریف ایران زمین در اقصی نقاط دنیا خواهد بود؛ زنانی که چه در جایگاه علمی و چه در جایگاه هنری، فرهنگی، اجتماعی، مدیریت سیاسی و یا در عرصه اقتصاد، تولید و کارآفرینی همواره نقش مشعشع از خود بروز داده‌اند.

امید آن است که این رویداد فرهنگی، هنری و رسانه‌ای با استمرار خود، ضمن تاکید بر عدالت اجتماعی و ترویج سینمای خانواده محور، به جریان سینمایی موثر داخلی و خارجی بیانجامد.

آرزو می‌کنم شعار شورانگیز طلیعه این رویداد، «ما پای خانواده ایستاده‌ایم» در ماهیت آثار سینمایی و رویکرد سینماگران تبلور یابد.»

نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم حوا به همت بنیاد بین‌المللی گوهرشاد و به دبیری مهدیه سادات محور امروز تا ۲۳ تیر در ۱۳ استان در حال برگزاری است. افتتاحیه این رویداد در شهر تهران امروز سه شنبه ۲۰ تیر از ساعت ۱۴ در سینما فرهنگ برگزار می‌شود.

رسانه سینمای خانگی- فارابی نیازمند تغییرات بنیادین است

حمید بهمنی کارگردان سینما گفت: امیدواریم فارابی در دوره جدید بتواند با سیاست گذاری مناسب و اصولی در مسیر درست که مسیر انقلاب اسلامی است حرکت کند.

به گزارش سینمای خانگی، حمید بهمنی کارگردان سینما در پی برکناری مدیر سابق بنیاد سینمایی فارابی و انتصاب مجید زین العابدین در رأس این نهاد در خصوص لزوم بازیابی هویت بنیاد سینمایی فارابی گفت: نابسامانی و هرج و مرج طی سال های اخیر یک بلبشو در بنیاد سینمایی فارابی به وجود آورده بود! از این رو خبر رفتن مدیرعامل سابق این نهاد خوشحال کننده بود و ما امیدواریم فارابی در دوره جدید بتواند با سیاست گذاری مناسب و اصولی در مسیر درست که مسیر انقلاب اسلامی است حرکت کند.

کارگردان فیلم های سینمایی «آن مرد آمد» و «گلوگاه شیطان» در گفتگو با سینماپرس، گفت: آقای جوادی برای اولین بار در سینما مسئولیت مهمی را پذیرفت؛ مسئولیتی که برای ایشان بسیار زود بود و باعث شد تا معضلات بسیاری در بنیاد سینمایی فارابی شکل بگیرد.

وی یادآور شد: نمونه نابسامانی و هرج و مرج موجود در بنیاد سینمایی فارابی را بنده شخصاً شاهد بودم. من در دولت آقای روحانی فیلمنامه ای را تصویب کرده بودم و قراردادی را امضا کرده بودم که بعد از تغییر دولت و روی کار آمدن آقای جوادی به عنوان مدیرعامل این نهاد سینمایی به بنده اطلاع دادند که کارم رد شده است! اینجا بود که من فهمیدم ما با معضل جدی سیاست گذاری در فارابی روبرو هستیم و یک بلبشوی صرف در این نهاد حاکم شده است.

این سینماگر سپس با انتقاد شدید از انتخاب های نادرست مدیران فارابی طی دو سال گذشته تصریح کرد: در این سال ها چراهای زیادی برای ما به وجود آمده؛ از جمله آنکه چرا فارابی از فیلمسازی حمایت کرد که در جریان اغتشاشات علیه نظام تبلیغ می کرد؟ چرا مدیران فارابی از خود سوأل نمی کردند این کسانی که با آن ها قرارداد می بندند و ساخت پروژه های سنگین سینمایی را به آن ها می دهند از کجا آمده اند و اهداف شان چیست؟ چرا کسی سوأل نمی کرد که آیا این فیلمسازان اصلاً گرایشی به انقلاب اسلامی دارند یا خیر؟

بهمنی در همین راستا متذکر شد: شاید خیلی از افراد فیلمسازان خوبی باشند اما گرایشی به انقلاب اسلامی و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران نداشته باشند؛ خوب چه دلیلی دارد که یک نهاد کاملاً دولتی بیاید و بودجه های نظام را در اختیار آن ها بگذارد تا فیلم بسازند؟ بنده شخصاً در ایام فتنه ۱۴۰۱ شاهد بودم فیلمسازی شب ها علیه نظام در صفحه اینستاگرامش استوری می گذاشت و صبح سر صحنه می رفت و با پول فارابی فیلم می ساخت. بدیهی است که این افراد نباید جایی در بنیاد سینمایی فارابی و سایر نهادهای انقلابی و دولتی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران داشته باشند.

کارگردان فیلم های سینمایی «گام های شیدایی» و «آخرین نبرد» تأکید کرد: بنیاد سینمایی فارابی به یک دگردیسی اساسی نیاز دارد. بی تردید فیلمسازانی که ثابت کرده اند عرق و عشقی به نظام و انقلاب ندارند نباید در این نهاد جایی داشته باشند. این اتفاق بسیار تلخ است که فیلمسازان متعهد سال های متمادی است پشت در بنیاد سینمایی فارابی مانده اند اما بودجه ها به کسانی تعلق می گیرد که عرقی به نظام ندارند.

این فیلمساز خاطرنشان کرد: یک نکته مهم دیگر که باید در دوره جدید اتفاق بیفتد تا بنیاد سینمایی فارابی بتواند در مسیری درست حرکتش را آغاز کند تغییر مدیران میانی در این نهاد است؛ بنده صراحتاً عنوان می کنم آقای مسعود احمدیان شایسته پست و سمتش نیست و تغییر او باید حتماً صورت گیرد.

وی ادامه داد: تفکر انقلابی باید در بنیاد سنیمایی فارابی مطرح شود. باید فیلم هایی در این نهاد حمایت شوند که مسیر انقلاب را دنبال می کنند. مسائل، موضوعات و مضامینی همچون فتنه، شهید سلیمانی و دفاع مقدس و… باید مورد توجه مدیران این نهاد سینمایی باشد.

بهمنی یادآور شد: فیلمی مانند «سینما متروپل» که با هزینه های هنفگت توسط مدیرعامل سابق این نهاد تولید شد کجای نظام و انقلاب است؟ چرا از آن فیلم حمایت شد؟ آیا شناخت فیلمنامه درست و فیلمساز دغدغه مند اینقدر برای آقایان سخت است؟

وی در پایان این گفتگو افزود: این بسیار تلخ است که برخی افراد مرتب با حمایت بنیاد سینمایی فارابی فیلم می سازند اما دست عده ای دیگر همواره خالی است. عدالت در بنیاد سینمایی فارابی باید رعایت شود و من امیدوارم با حضور آقای زین العابدین سینمای با افتخار انقلاب اسلامی رونق بگیرد و ایشان مانند آقای جوادی که نتوانستند چاله های فارابی را پر کنند در همین ابتدای کارشان تلاش داشته باشند تا معضلات شدید این نهاد مهم سینمایی را رفع کنند.

خروج از نسخه موبایل